Als onze nieuwste langetermijnsponsor verwelkomen we met plezier MinuteHound, een bedrijf dat een oplossing voor zero-contact biometrische tijd- en aanwezigheidsregistratie biedt. Een van de dingen waar ik het meest van houd in onze TidBITS Content Network business van het leveren van content aan Apple-professionals is te horen over de uitdagingen waar organisaties van allerlei aard die met producten van Apple werken, mee te maken hebben. Zo heb ik sinds de universiteit in de late jaren '80 geen baan meer gehad waarbij ik een tijdkaart moest invullen of in- en uitklokken. De wereld is sindsdien geëvolueerd maar in veel bedrijven moeten werknemers nog steeds in specifieke ploegen werken of hun werkuren nauwkeurig registreren. Hoe je die gegevens het beste kunt vastleggen is een interessant probleem.

Werkgevers willen er zeker van zijn dat hun werknemers de door hen opgegeven uren werken, en niet beweren dat ze overuren doen of afwezige vrienden inklokken. Bovendien moeten bedrijven soms hun personeel snel aanpassen om te kunnen reageren op veranderende bedrijfsomstandigheden. Aan de andere kant van de vergelijking willen werknemers zeker zijn dat ze betaald worden voor alle uren die ze werken, zonder extra tijd te besteden aan het bijhouden van de gegevens dan nodig is.

MinuteHound, een bedrijf dat gerund wordt door een oude TidBITS-lezer en onze nieuwste langetermijnsponsor maakt een oplossing voor deze problemen. In plaats van medewerkers te vragen om in en uit te klokken via software of om tijdkaarten in te vullen (online of niet), gebruikt MinuteHound biometrie om het in- en uitklokken zo snel, gemakkelijk en accuraat mogelijk te maken. MinuteHound wordt over de hele wereld gebruikt.

MinuteHound begon een jaar of 9 geleden met een vingerafdrukscanner, maar 3 jaar geleden begonnen ze te werken aan een zero-contact-systeem op basis van gezichtsherkenning dat ook Mac-native was. Met de COVID-19-pandemie, die tot grote veranderingen heeft geleid in het personeelsbestand en het vermijden van aanrakingen van oppervlakken door meerdere personen, heeft MinuteHound eerder dit jaar zijn gezichtsherkenningssysteem uitgebracht.

De registratie duurt minder dan een minuut. Eenmaal geregistreerd, hoeft een medewerker alleen maar naar de camera van het MinuteHound-apparaat te kijken - de software draait op een Mac, een pc of een Android-tablet - en MinuteHound zoekt uit wie de persoon is en klokt deze in of uit. De informatie wordt direct geregistreerd in het MinuteHound-webportaal. Wanneer de onvermijdelijke fouten zich voordoen, kan een manager de gegevens handmatig corrigeren via de portal.

Privacy is natuurlijk een vraag, maar net als Apple's aanpak met Touch ID en Face ID, slaan de biometrische herkenningsalgoritmes van MinuteHound nooit echte vingerafdrukken of gezichtsscans op. In plaats daarvan maken ze een token op basis van de vingerafdruk of gezichtsscan van de werknemer en slaan vervolgens dat token op. De daaropvolgende scans komen overeen met het opgeslagen token. Alle informatie wordt ook versleuteld binnen het systeem in de cloud.

Ik kan niet zeggen dat ik regelmatig MinuteHound heb gebruikt in de echte wereld - nauwkeurige tijdregistratie is niet iets dat belangrijk is voor mijn bedrijf. Maar ik heb een gratis MinuteHound proefaccount opgezet, met de online interface gespeeld en geoefend in het in- en uitklokken door naar de webcam van mijn Mac te kijken. Het werkt goed, hoewel het al snel duidelijk werd dat het best zou draaien op een daartoe voorzien apparaat - misschien een oudere Mac-laptop of een goedkope Android-tablet waar werknemers gemakkelijk kunnen langs lopen onderweg naar binnen of buiten.

Als u dus een bedrijf bezit, runt, of betrokken bent bij een bedrijf dat behoefte heeft aan tijd- en aanwezigheidsregistratie, denk dan aan MinuteHound. De American Payroll Association schat dat "inklokken voor afwezige vrienden" en uitzonderingen op het vaste werkrooster het gemiddelde bedrijf 5% van de loonlijst kost, dus met $3 per werknemer per maand ($2 voor bedrijven met meer dan 100 werknemers), betaalt MinuteHound zichzelf snel terug. Zeker wie nog altijd papieren tijdregistratiekaarten gebruikt!

Het is tijd voor bugfix-updates voor alle besturingssystemen van Apple!

Apple heeft macOS 10.15.7 Catalina uitgebracht, met een oplossing voor een probleem waardoor Macs niet automatisch verbinding konden maken met wifi en een ander probleem dat de synchronisatie van bestanden via iCloud Drive stopte. Een derde bugfix betreft een grafisch probleem op de onlangs uitgebrachte 2020 27 inch-iMac met Retina 5K-display met de Radeon Pro 5700 XT. Het bevat eveneens vier verbeteringen van de beveiliging. Je kunt de update van 2,84 GB downloaden in Systeemvoorkeuren > Software-update.

Apple heeft eveneens iOS 14.0.1 en iPadOS 14.0.1 vrijgegeven om de volgende bugs in iOS 14.0 en iPadOS 14.0 aan te pakken:

• iPhones en iPads die na herstarten standaard webbrowsers en e-mailclients terugzetten naar Safari en Mail
• Camera-voorvertoningen die niet werden weergegeven op de iPhone 7 en iPhone 7 Plus
• Een probleem waardoor iPhones en iPads geen verbinding maakten met wifi
• Een bug waardoor je via sommige providers geen e-mail kon verzenden
• Een probleem waardoor afbeeldingen niet in de Nieuwswidget verschenen

Je kunt de update van 171,2 MB op een iPhone 11 Pro en 133,9 MB op een 10,5 inch-iPad Pro installeren in Instellingen > Algemeen > Software-update, in de Finder in macOS 10.15 Catalina, of via iTunes in vroegere versies van macOS.

Aansluitend bij iOS 14.0.1 is watchOS 7.0.1, waarin verholpen is dat sommige betaalkaarten geblokkeerd werden in Wallet. Je kunt de update van 70,7 MB installeren vanuit de app Watch, onder Mijn Watch > Algemeen > Software-update. Zorg ervoor dat het horloge is opgeladen tot minstens 50%, is aangesloten op de oplader, en zich in de buurt van de iPhone bevindt. Het is meestal het beste om het 's nachts te updaten, hoewel het gezien de kleine omvang van deze update niet al te lang zou moeten duren.

Tot slot: Apple heeft stilletjes tvOS 14.0.1 uitgebracht, met “algemene prestatie- en stabiliteitsverbeteringen”. Installeer deze versie op je Apple TV HD of Apple TV 4K in Instellingen > Systeem > Software Updates, of wacht gewoon tot hij zichzelf installeert, als je geen problemen opmerkt. (Er waren enkele klachten over tvOS die de Apple TV Remote niet herkende..)

Buiten de vier beveiligingskwesties die aangepakt zijn in macOS 10.15.7, zijn bij geen enkele van deze updates CVE-beveiligingsopmerkingen gepubliceerd.

Als je de belangrijkste updates al hebt geïnstalleerd en je een van deze problemen ondervindt, moet je onmiddellijk updaten. Anders is het de moeite waard om een dag of twee te wachten om te zien of er onverwachte neveneffecten opduiken. Als je nog steeds op iOS 13, iPadOS 13, watchOS 6 of tvOS 13 zit, raden we je aan om het nog een paar weken vol te houden, zodat ontwikkelaars bijgewerkte versies van hun apps kunnen uitbrengen.

Veel mensen denken dat de toegankelijkheidsopties op de iPhone, iPad en Mac bestaan voor mensen met een of andere beperking en dat is niet onwaar. Functies die het gemakkelijker maken voor mensen met een beperking, komen echter vaak ook ten goede aan anderen. Zo maken verlaagde stoepranden het voor mensen in een rolstoel mogelijk om van straat naar trottoir te gaan maar ze worden ook verwelkomd door fietsers, ouders met kinderen in kinderwagens, iedereen die de hulp van een wandelstok of rollator nodig heeft, bezorgers en meer. Dichter bij huis in de Apple-wereld, schreef ik onlangs over hoeveel beter het op toegankelijkheid gerichte dicteren met stembediening is, dan wat algemeen beschikbaar is (zie “Hoe iOS en macOS dicteren kan leren van dicteren met stembediening”, 31 augustus 2020).

Met iOS 14 heeft Apple nog een toegankelijkheidsfunctie geïntroduceerd die voor iedereen nuttig kan zijn: 'Tik op achterkant'. Hiermee kan een dubbele of drievoudige tik op de achterkant van een voldoende recente iPhone een verscheidenheid aan acties activeren, inclusief aangepaste snelkoppelingen. Apple heeft ons in wezen zojuist twee nieuwe aanpasbare virtuele knoppen op de iPhone gegeven.

Helaas is Tik op achterkant niet beschikbaar in iPadOS 14 en zelfs in iOS 14 betekenen de hardwarevereisten dat je een iPhone 8 of nieuwer nodig hebt (ik heb enigszins tegenstrijdige rapporten gezien over welke modellen worden ondersteund, maar ik kan bevestigen dat dit niet aanwezig op de iPhone 7).

Inschakelen 'Tik op achterkant'

'Tik op achterkant' inschakelen is eenvoudig. Navigeer naar "Instellingen > Toegankelijkheid > Aanraken > Tik op achterkant" (dit staat onder aan de Aanraken-instellingen). Eenmaal daar kan je een actie instellen die moet worden uitgevoerd met een dubbele tik of een drievoudige tik.

Tik op achterkant-acties vallen uiteen in vier basiscategorieën: Systeem, Toegankelijkheid, Scrolgebaren en Opdrachten, die allemaal hieronder worden weergegeven:

• Systeem: de systeemkeuzes lijken het nuttigst voor alledaagse gebruikers, hoewel de meeste eenvoudige bewegingen op het startscherm of het indrukken van knoppen nabootsen. De meest interessante zijn 'Geluid uit' en 'Schermafbeelding' omdat ze meer interactie vereisen dan de rest. Merk echter op dat 'Geluid uit' alleen het belvolume regelt; om het audioweergavevolume te dempen en het afspelen te pauzeren, gebruik je deze "Toggle Audio"-snelkoppeling die ik heb gebouwd nadat een TidBITS Talk-lezer me hielp te begrijpen wat 'Geluid uit' betekende. (Roep het opnieuw aan om het geluid opnieuw op het vorige volume te starten.)
• Toegankelijkheid: voor iedereen die deze toegankelijkheidsopties nodig heeft, is het welkom om ze gemakkelijk toegankelijk te hebben via 'Tik op achterkant'. Naar mijn mening zijn de meest aantrekkelijke voor het grote publiek 'Vergrootglas', 'Spreek scherm uit' en 'Stembesturing'. Ik heb mijn drievoudige tikoptie ingesteld om stembediening in of uit te schakelen, waardoor ik gemakkelijk sneller en vloeiender toegang heb tot de dicteermogelijkheden dan via Siri.
• Scrolgebaren: deze twee opties scrollen door een verticaal georiënteerde pagina of scherm. Als je veel van zeer lange webpagina's hebt gelezen, zou ik kunnen zien dat deze nuttig zijn. Helaas werken ze niet voor het omslaan van pagina's in Libby en ik vermoed dat de meeste andere apps voor het lezen van boeken vergelijkbaar zijn. Het zou gemakkelijker zijn om op de achterkant van de iPhone te dubbeltikken met een vinger die er al is, dan om een vinger voor de tekst te plaatsen en te vegen om pagina's om te slaan.
• Opdrachten: hier is waar 'Tik op achterkant' tot volle wasdom komt, tenminste voor degenen die de nodige snelkoppelingen kunnen vinden of bouwen. Alles wat je kan maken in Spraakopdrachten, kan je oproepen met een dubbele of drievoudige tik. Ik ben momenteel aan het experimenteren met het toewijzen van mijn optie voor dubbeltikken aan een eenvoudige Google-snelkoppeling voor Zoeken waarmee ik Siri kan gebruiken om een Google zoekopdracht uit te voeren en de resultaten in Safari weer te geven.

  

(Even terzijde, ik heb tot nu toe de centrale Google-app gebruikt om te zoeken omdat ik de combinatie van zeer nauwkeurige gesproken zoekopdrachten en een volledige pagina met resultaten leuk vind. Siri's herkenning is daarentegen niet zo goed en biedt slechts drie antwoorden en de te spraakzame Google Assistent-app geeft maar één antwoord en staat erop het tegen mij uit te spreken, wat ik opdringerig vind. Het probleem met de Google-app is dat sommige webpagina's, met name recepten, zoveel advertenties bevatten dat ze onleesbaar zijn, dus ik geef er de voorkeur aan ze lezen in Safari. Het nadeel van mijn nieuwe benadering is dat de spraakherkenning van Google beter is dan die van Siri; ik zie geen manier om toegang te krijgen tot de spraakherkenning van Google maar stuur de resultaten naar een browser die advertenties blokkeert. Suggesties zijn welkom!)

Dat is alles wat 'Tik op achterkant' te bieden heeft maar toch is het een welkome functie die veel mensen nooit zelf diep in de toegankelijkheidsinstellingen zullen vinden. Dus vertel het rond – sociale ontdekking is tegenwoordig een ware rage – en laat ons weten hoe je het gebruikt in de reacties.

IK heb de afgelopen maanden vrijwel dagelijks iOS 14 en iPadOS 14 gebruikt, bij het schrijven van Take Control of iOS 14 and iPadOS 14, maar pas onlangs kon ik een van de spannendste nieuwe functies uitproberen: de mogelijkheid om programma's van derden in te stellen als standaard e-mailprogramma en webbrowser, als vervanging van Mail en Safari.

Tijdens de bètaperiode kon ik deze mogelijkheid niet uitproberen omdat apps eerst door Apple goedgekeurd moeten worden als alternatief standaardprogramma, waarbij een set van strenge richtlijnen gehanteerd wordt, bedoeld om gebruikers te beschermen tegen kwaadwillende en slecht beveiligde apps. Nu iOS 14 en iPadOS 14 uit zijn, kan Apple dergelijke wel apps goedkeuren.

Maar waarom zou je de standaard mail- en browserprogramma's willen wijzigen? Je kunt al heel lang alternatieven gebruiken op iOS and iPadOS, maar als je op een e-mailkoppeling tikte op een webpagina, of als een app een URL opende, werd je automatisch doorgestuurd naar Mail of Safari. Die tijd is voorbij - nu wordt je favoriete mail-app of browser ook daarvoor gebruikt. Met een paar kleine uitzonderingen, die ik hieronder zal toelichten.

Welke apps kun je als standaard instellen?

Op dit moment worden er nog maar een handvol mailprogramma's en browsers als alternatieven toegestaan. Binnenkort zullen er dat vast meer worden.

Dit zijn de mailprogramma's waarvan we weten dat ze op dit moment als alternatief voor Mail ingesteld kunnen worden:

• Boomerang
• HEY
• Gmail
• Microsoft Outlook
• Polymail
• Spark

Voor Safari zijn er op het moment nog minder alternatieven. Vooralsnog zijn dat de volgende (en we verwachten dat Opera daar binnenkort aan wordt toegevoegd):

• Brave
• DuckDuckGo Privacy Browser
• Firefox
• Google Chrome
• Microsoft Edge

Ik ben blij dat ik Firefox als standaard kan instellen, omdat het de enige browser op iOS is, die ik ken, waarin je een alternatieve zoekmachine als standaard kunt instellen, zodat ik mijn versie van de zoekmachine searX kan gebruiken.

Hoe stel je een alternatief mailprogramma of browser als standaard in?

Je zou verwachten dat je de standaard mail- en webprogramma's op je iPhone en iPad net zo wijzigt als op de Mac, in de Mail of Safari voorkeuren.

Maar niet is minder waar. In plaats daarvan, ga je naar het instellingenscherm van een van de door Apple goedgekeurde alternatieven. Voor mailprogramma's ga je naar "Instellingen > Naam van de e-mail app > Standaard Mail-app". En voor browsers ga je naar "Instellingen > Naam van de browser > Standaard browserapp".

Alle toegestande standaard-apps, voor zover ze op je apparaat geïnstalleerd zijn, verschijnen op deze pagina's. Als ik bijvoorbeeld naar "Instellingen > Chrome > Standaard browserapp" ga zie ik Firefox, Safari, en Chrome.

Je moet wel met de volgende zaken rekening houden:

• Alle browsers van derden moeten WebKit, de browser-machine van Apple gebruiken. Dat zorgt, dat je alleen vanwege de verschillende functies een andere browser dan Safari moet kiezen, niet vanwege snelheid of prestaties van de rendering-machine. Redenen kunnen bijvoorbeeld zijn: de opties voor het blokkeren van advertenties, het synchroniseren van bladwijzers, zoek-sneltoetsen en dergelijke.
• Veel apps openen webkoppelingen in een eigen “Web-weergave”, die gebruik maakt van de onderliggende technologie van Safari zonder je naar die app toe te sturen. Dat zullen ze blijven doen, zelfs al wijzig je je standaard-browser. Ook bij e-mail kan dat gebeuren. Als je namelijk een "mailto"-koppeling aantikt in Safari, wordt een nieuw mailbericht geopend in Safari, niet in jouw als standaard ingestelde e-mailprogramma.
• Nadat je een alternatieve app als standaard hebt ingesteld, zullen sommige apps alsnog vragen of je een koppeling in het nieuwe standaardprogramma wilt openen.
• Browsers van derden zijn meestal trager dan Safari, omdat de ontwikkelaars van Apple meer kennis van het besturingssysteem tot hun beschikking hebben, en soms ook toegang tot niet-openbare frameworks.
• iOS 14.0 en iPadOS 14.0 hadden last van een bug, waardoor je de gekozen standaard-apps na iedere herstart weer gereset werden naar respectievelijk Mail en Safari. Apple heeft de fout in 14.0.1 gerepareerd. Zorg dus dat je de update installeert.

Komen er in de toekomst meer soorten toepassingen waarvoor je de standaard kunt wijzigen?

Zoals gewoonlijk zijn er altijd bedrijven die niet blij zijn met een vinger, maar meteen de hele hand willen. Niet lang nadat iOS 14 uitkwam, protesteerde Facebook, en eiste het bedrijf, dat Apple ook apps als Facebook Messenger als standaard berichten-app in iOS zou toelaten. In Android kan dat al. Daar kan je apps van derden gebruiken om SMS'jes te sturen en te ontvangen.

Om verschillende redenen is dat in iOS waarschijnlijk geen goed idee, maar wellicht komen er in de toekomst wel meer alternatieve standaard-apps. Zo is het misschien fijn om Google Maps je standaard kaarten-app te maken, omdat Apple's Kaarten in veel landen niet de beste optie is. En personen die liever Google Photos gebruiken dan Foto's in iCloud, zouden wellicht ook graag de mogelijkheid hebben, om voor hun foto's een alternatieve standaard-app te kiezen. Met Apple's focus op diensten ligt dit echter niet voor de hand.

Gebruikers vragen al jaren om een andere email-client of webbrowser als standaard te kunnen instellen. Nu die functie er is, gebruik je hem ook, en met welke andere apps? Laat het ons weten in de commentaren! En voor welke andere app-soorten zou jij ook graag je eigen standaard-app kiezen?

Dank aan de TidBITS-lezers die ons erop wezen dat Apple vorige week Apple TV-software-update 7.6 uitbracht voor de derdegeneratie-Apple TV waarover Apple alleen stelt dat het "algemene prestatie- en stabiliteitsverbeteringen" biedt. Helaas blijkt het tegenovergestelde waar.

Eerder dit jaar hadden derdegeneratie-Apple TV's problemen met het afspelen van YouTube-video's. Deze problemen kunnen zijn veroorzaakt door Apple TV-software-update 7.5 of door veranderingen bij YouTube. Hoe het ook zij, Google heeft iets veranderd waardoor het probleem leek te zijn opgelost.

Gebruikers van derdegeneratie-Apple TV's hebben nu last van vastlopers als ze YouTube-video's pauzeren, anderen hebben bij tijd en wijle AirPlay-problemen, waaronder vastlopende streams en alleen audio op een leeg scherm. De enige oplossing is om 90 seconden te wachten tot de Apple TV een time-out registreert en dan het thuisscherm te herladen, of om de Apple TV te herstarten door ofwel op de afstandsbediening de knoppen Menu en Omlaag tegelijkertijd in te drukken, ofwel het apparaat uit en weer aan te zetten. Er zijn ook problemen met het laden van Apple TV+-shows die worden gepromoot in het Wat te zien-deel bovenaan het thuisscherm, terwijl ze prima worden geladen als je ze opstart vanuit de app Apple TV.

Het is kennelijk mogelijk om een derdegeneratie-Apple TV te downgraden, maar dat vereist enkele twijfelachtige software-downloads en het verbinden van de Apple TV aan je Mac. Los van het feit of je buiten de lijntjes wil treden door een niet ondersteunde downgrade, raden wij aan om feedback te sturen aan Apple en Apple support te bellen om ervoor te zorgen dat de ondersteunings-medewerkers op de hoogte zijn van het probleem. Anders is het onwaarschijnlijk dat Apple hierover hoort.

Situaties als deze zijn frustrerend. Aan de ene kant is het geweldig dat Apple updates uitbrengt voor verouderde producten als de derdegeneratie-Apple TV, die al bijna vier jaar niet meer verkocht wordt. Aan de andere kant, beste Apple, als je updates uitbrengt voor oude hardware, zorg dan dat je het goed doet en let op wat er daarna gebeurt!

Meestal, wanneer we in TidBITS aandacht besteden aan iemands overlijden, gaat het om een persoon die belangrijk was in de geschiedenis van computers of het internet zoals Steve Jobs, Doug Engelbart, Bill English, Robert Noyce, Marvin Minsky, Larry Tesler, John Perry Barlow, Aaron Swartz en zelfs Eudora Welty. We eren ook graag degenen die een cruciale rol hebben gespeeld in het publiceren van technologie, zoals Cary Lu, Tom Negrino, Robert Hess, Don Crabb, David Bunnell en Patrick McGovern. Maar soms herdenken we mensen die ons leven binnen de Macintosh-wereld op kleinere, persoonlijke manieren hebben geraakt, zoals Martin Minow, Evan Michael Gross en Walter Van Lerberghe.

Oliver Habicht, die twee jaar lang aan alvleesklierkanker leed, en op 25 september 2020 stierf, valt in een andere, nog zeldzamer categorie. Je zult zijn naam waarschijnlijk niet herkennen, ook al is hij sinds 1993 vijf keer genoemd in TidBITS en schreef hij ooit een artikel voor ons (zie “Photo Safe II maakt back-ups onderweg een fluitje van een cent”, 11 februari 2009). Je hebt zijn naam misschien ook opgemerkt in de dankbetuigingen van tientallen Take Control-titels. Toen hij een tijdje geleden werd ergens ontslagen was, hielp hij met talloze boeken, deed hij technische redactie en linkcontrole - taken die hij zelfs een tijdje voortzette toen hij al een nieuwe baan had gevonden.

Maar in tegenstelling tot bijna alle anderen die met TidBITS te maken hebben, was Oliver vóór alles een vriend van Tonya en mij. Hij raakte pas later persoonlijk en professioneel verstrikt in de technische wereld. Hij werkte uiteindelijk 30 jaar als IT-manager aan de Cornell University, waar hij genoot van zijn 15 minuten-durende roem toen hij de "pompoencamera" creëerde, een online live-video van de enorme pompoen die in 1997 op de één of andere manier op de top van Cornell's 30 meter hoge klokkentoren werd gespietst, en daar maandenlang bleef hangen. Hij kreeg indertijd zelfs een vermelding in de New York Times. Twintig jaar later berichtte de Cornell Daily Sun over zijn her-oprichting van de pompoen-site. Voor meer nieuws uit "onze kleine tech-wereld": de pompoen werd ook nog besproken door Mark Frauenfelder op BoingBoing, en het allerlaatste (?) verhaal werd geschreven door niemand minder dan tech-journalist Farhad Manjoo, afgestudeerd op Cornell University in 2000, en vervolgens hoofdredacteur van de Cornell Daily Sun. Hij is momenteel columnist bij The New York Times.

Om onze relatie te verduidelijken: Oliver was onze beste vriend. We deelden een aantal jaren een appartement, tijdens onze gezamenlijke studietijd aan Cornell University. In die periode gingen zijn ouders uit elkaar, en die van Tonya woonden tijdelijk in Schotland, dus namen mijn ouders de honneurs voor ons alledrie waar. Uiteraard werd Tonya toen wij trouwden officieel een deel van onze familie (zie “TidBITS Wedding,” 20 mei 1991). Tijdens de huwelijksceremonie plaagden we Oliver, die onze getuige was, door hem een matroesjka-achtige nest dozen te laten openen om bij onze trouwringen te kunnen komen. Officieus hoort Oliver al tientallen jaren bij de familie, en nog steeds. We waren babysitters voor zijn zoontje in 2001, toen hij en zijn partner Amelia naar het ziekenhuis gingen voor de geboorte van hun dochter, en we zorgden voor beide kinderen toen Amelia in 2009 een beroerte had. We zullen de rest van ons leven de verhalen vertellen over de winter van 2015, toen we met Oliver naar Ottawa reden, en we met zijn drieën de Winterlude reden, een schaats-ski-hardloop & triathlon, bij temperaturen van min 15 graden Fahrenheit (door de onverstoorbare Canadezen aangekondigd als min 26 Celsius).

Het was dan ook niet makkelijk voor ons om ons te verzoenen met de vrijwel onvermijdelijke uitkomst, na de diagnose alvleesklierkanker die Oliver in augustus 2018 te horen kreeg. Daarna hebben we hem zien lijden onder een vreselijke chemotherapie, waarbij het doel was om zo veel mogelijk kankercellen te vergiftigen zonder dat hij zelf de pijp uit ging. Daarna kwamen de bestralingen, en tenslotte, in juni 2019, de onschuldig klinkende 'Whipple-behandeling', waarbij een chirurg een aantal van zijn organen verwijderde en ze in een andere volgorde weer terugplaatste. Daarna was hij op papier de rest van 2019 vrij van kanker. Maar toen vervolgens een aantal bloedtesten terugkwamen met te hoge waarden, en er in maart 2020 foto's gemaakt werden, waren er toch weer tumoren te zien. Hij koos om niet opnieuw chemotherapie te ondergaan, en heeft de hem resterende tijd zo volledig mogelijk benut, voor zover dat ging tijdens deze pandemie, ook al wist hij dat hij nog maar een paar maanden te leven had ...

In die laatste periode concentreerde Oliver zich op het vliegen (hij had een privé-vliegbrevet) totdat hij morfine tegen de pijn moest nemen. Hij en ik hebben talloze weekenden met lange wandeltochten gemaakt, en hij, Tonya en ik brachten een paar middagen door op onze veranda, terwijl we over niets - en alles - praatten, zoals we dat vroeger op de universiteit deden. Nadat hij niet meer kon vliegen, stortte hij zich op andere hobby's, waarbij hij een mengelmoes van internet-of-Things-apparaten samenstelde om een bosmarmot ervan te weerhouden onder zijn veranda te graven en zijn terras te ondermijnen. Al met al was hij zo ontzettend nuchter en opgewekt over zijn beperkte tijd, en ik blijf onder de indruk van zijn standvastigheid. Hij beweerde dat een goed karakter er niets mee te maken had. Hij ging aanvaardde gewoon alles waar het leven hem mee confronteerde.

Een van Olivers bijzondere geneugten was het onderzoeken van onverwachte manieren om dingen efficiënter te doen, en deze methode vervolgens met anderen te delen. Of dat nu betekende dat hij als jong-volwassene moest experimenteren om te zien hoe snel hij in kon pakken en op het vliegveld kon zijn, of dat hij (via het meer methodische onderzoek van een volwassen man) de beste manier zocht om papierwerk in te dienen (een Zoho-database gecombineerd met genummerde bestandsmappen). En wij waren vaak de ontvangers van zijn advies. Maar zelfs toen hij rauwe havermout als ontbijt predikte, 'Getting Things Done' als productiviteitssysteem, lichaamsgewicht-oefeningen om sterk te blijven; geen van deze bevindingen bracht hij op een betweterige manier. Hij hield er erg van om zijn ideeën te bespreken, en hij begreep meestal wat we wel of niet wilden horen. Hij was ook ontvankelijk voor onze opvattingen. Toen opslagdienst CrashPlan bijvoorbeeld het maken van back-ups bij vrienden aanbood, werd hij mijn CrashPlan-maatje. Hij hostte mijn off-site back-ups bij hem thuis, en ik deed hetzelfde voor hem. Oliver pakte zijn kankerdiagnose aan, door zelf te onderzoeken welke kans er was dat het één of ander hem in leven zou houden, en hij besprak zijn ideeën regelmatig met ons. Als we samen met hem aan dezelfde ziekte waren gestorven, zou hij ongetwijfeld bruikbare adviezen hebben gedeeld voor het navigeren op dat ruige pad.

Ik realiseer me dat weinig mensen die dit lezen Oliver kenden, tenminste, zo goed als wij dat deden. Maar daar is nu nu niets meer aan te doen - behalve door dit artikel te publiceren, en daarbij te betreuren, dat we geen verhalen meer zullen kunnen delen. Vaarwel, mijn vriend.