Een van de meest verhelderende opmerkingen die ik heb gezien over de SARS-CoV-2 coronavirus pandemie legt uit dat we in een staat van gebrek aan verhaallijn verkeren. De gemeenschappelijke verhalen, die we onszelf en elkaar vertellen om de wereld om ons heen te begrijpen en ons in die wereld te bewegen, werken niet meer. We vragen ons voortdurend, meer dan ooit, af hoe het met familie en vrienden is, hoe zij, uit vrije wil of gedwongen, omgaan met de ontstane situatie en of ze erdoorheen zullen komen. De gebeurtenissen volgen elkaar zo snel op dat we er geen grip meer op krijgen en hoewel de onzekerheidshorizon langzaam dichterbij komt, kunnen we nog steeds niet veel meer dan voorspellen dat volgende week waarschijnlijk op de huidige zal lijken. Volgende maand - wie zal het zeggen?

Maar er is één ding dat ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kan voorspellen, namelijk dat we vandaag weer een editie van TidBITS voor je zullen publiceren. En volgende maandag, en de maandag daarop, en elke maandag in de toekomst, voor zover we die kunnen overzien. Dat doen we nu al op de kop af 30 jaar, deze donderdag 16 april 2020.

Het is een vrijwel ongeëvenaard record op het internet. Toen we onze eerste aflevering van TidBITS publiceerden, op 16 april 1990, waren we niet de eerste internet-publicatie en we zijn absoluut niet de oudste publicatie op het internet vandaag (internationaal gaat die eer naar Post- och Inrikes Tidningar in Zweden, opgericht in 1645, en in de VS naar de Hartford Courant, opgericht in 1764). Maar als eAIR, een wetenschappelijk tijdschrift dat sinds 1987 op het internet gepubliceerd wordt, er niet was, zou TidBITS de oudste alleen-op-het-internet publicatie zijn. We moeten dus genoegen nemen met een tweede plaats, of de nomenclatuur aanpassen, bijvoorbeeld "oudste technologie-publicatie op het internet". Om maar eens een oude Cornell-alumnus - Kurt Vonnegut - te citeren: “Het zij zo.”

Echter, het kwalificeren van onze tweede plaats met de fatalistische uitdrukking van Vonnegut trivialiseert zijn woorden. "Het zij zo" kan beter gebruikt worden als een Stoicijnse bouwsteen waarmee we onze verhaallijn opnieuw gaan opbouwen. Vonnegut ontweek naar verluidt vragen over of Dresden in de tweede wereldoorlog wel gebombardeerd had moeten worden. Hij antwoordde dat het nu eenmaal gebeurd was en dat de vraag was hoe we ons in dat licht moeten gedragen. COVID-19 is een gegeven, eentje dat op dit moment gebeurt, en alles wat we kunnen doen is dat accepteren en kiezen hoe we er mee omgaan.

We kiezen ervoor om de race helemaal uit te lopen. We kiezen ervoor om TidBITS uit te blijven geven, al was het maar als teken van normaliteit in een wereld waarin we serieus discusiëren over 'wegvallen van verhaallijnen' en 'onzekerheidshorizonten'. En dan bedoel ik niet een vorm van 'nieuw normaal', een instelling die met alle nieuwswinden meewaait, maar als iets met een 30-jarige geschiedenis achter zich, week na week.

Ik zal niet ontkennen dat ook wij uitdagingen kennen. Zo zijn er de TidBITS leden die hun abonnement opzeggen, als kostenbesparing in het kader van onvrijwillige werkloosheid. En ik kan ze geen ongelijk geven - de normale rekeningen zijn uiteraard belangrijker - maar in een periode dat het TidBITS-lidmaatschap toch al terugloopt - 8% minder dan vorig jaar - kan ik niet genoeg benadrukken dat ook wij alle beetjes hulp kunnen gebruiken. We hebben verschillende bonussen voor hen die TidBITS lid worden.

Voor diegenen die al lid zijn: dank! We krijgen regelmatig vragen over hoe extra donaties te maken en als antwoord hebben we nu een Boost TidBITS knop onderaan de soorten lidmaatschap pagina waarmee je donaties kunt maken via ons PayPal account.

Ik twijfel er niet aan dat we met zijn allen uit deze crisis komen en we hopen dat we dat gezamenlijk kunnen doen.

Apple heeft iOS 13.4.1 en iPadOS 13.4.1 uitgebracht om bugs in FaceTime en bluetooth op te lossen die in 13.4 ontstaan waren:

• Apparaten konden niet deelnemen aan FaceTime-gesprekken van apparaten met oudere besturingssystemen, in het bijzonder iOS 9.3.6 en OS X 10.11.6 El Capitan of ouder.
• Het aantikken van het icoon voor "Instellingen" en dit vasthouden om vervolgens "Bluetooth" uit het resulterende menu te kiezen werkte niet altijd.

iPadOS 13.4.1 heeft ook een oplossing voor een bug die zorgde dat de iconen voor de zaklamp op het vergrendelscherm en in het Bedieningspaneel niet functioneerden op de 4e generatie, 12,9-inch iPad Pro en de 2e generatie, 11-inch iPad Pro. Geen van deze updates is genoemd op de CVE-veiligheidslijst.

Je kunt de updates — 95,4 MB op een iPhone 11 Pro en 52,2 MB op een 10,5 inch iPad Pro — installeren via "Instellingen > Algemeen > Software-update", via de Finder in macOS 10.15 Catalina of via iTunes in eerdere versies van macOS.

Apple heeft ongetwijfeld haast gehad met deze updates, vanwege het toegenomen gebruik van FaceTime tijdens deze thuisblijfperiode. Als je via FaceTime niet hoeft te communiceren met gebruikers op oudere apparaten is er geen enkele reden om deze updates meteen te installeren. Dan is het verstandig om een week of wat te wachten om te zien of er geen andere problemen ontstaan.

Apple heeft een kleine update uitgebracht voor macOS 10.15.4 Catalina (zie “Apple brengt macOS 10.15.4 Catalina, watchOS 6.2, tvOS 13.4 en iOS 13.4 voor HomePod uit,” 24 maart 2020). Net zoals bij iOS 13.4.1 is het belangrijkste kenmerk van de macOS 10.15.4 Catalina Supplemental Update dat de FaceTime problemen opgelost worden die met de vorige update ontstaan waren. De supplemental update:

• Lost een bug op waardoor Macs met macOS 10.15.4 geen gesprekken via FaceTime konden aangaan met apparaten op iOS 9.3.6 of OS X 10.11.6 El Capitan en ouder.
• Voorkomt dat USB-C poorten in je Mac stoppen met reageren.
• Lost een probleem op waarbij de 2020 MacBook Air bleef hangen in Setup Assistant bij het afkoppelen en opnieuw verbinden van een extern 4K- of 5K-scherm.
• Stopt het voortdurend vragen om een wachtwoord bij Microsoft Office 365.

De supplemental-update komt niet voor op de CVE-veiligheidslijst.

Je kunt de macOS 10.15.4 Supplemental Update (1.01 GB) installeren vanuit "Systeemvoorkeuren > Software-update". Op zijn Eclectic Light Company-blog zei Howard Oakley dat dit de kleinste macOS-update was die hij ooit in detail geanalyseerd had, wat doet denken, dat deze bugs grote effecten konden hebben.”

Als je macOS 10.15.4 al geïnstalleerd hebt, en verwacht één van de bugs tegen te komen waarvoor de update een oplossing biedt, dan is het waarschijnlijk de moeite waard om deze update snel te installeren. In andere gevallen kun je wachten tot het je uitkomt. Zoals je hieronder kunt lezen, zijn er mensen die tegen problemen aangelopen zijn.

Apple en Google hebben bekendgemaakt dat ze samen gaan werken aan veilige, privacy-gerichte veranderingen aan hun hun besturingssystemen. Ze willen het daarmee mogelijk maken dat mensen een bericht ontvangen, nadat ze in contact geweest zijn met mensen die positief blijken te testen op SARS-CoV-2, het virus dat COVID-19 kan veroorzaken. De beide bedrijven hebben hierover voorlopige technische specificaties gepubliceerd, samen met een planning van hoe ze verder zullen gaan.

Het volgen van personen die in contact komen met geënfecteerde personen, en die personen op de hoogte stellen, is een doorslaggevende factor in het tegengaan van de verspreiding van het virus. In sommige landen eisen autoriteiten dat telecomproviders en andere bedrijven toegang bieden tot de locatiegegevens van smartphones, om zo infecties vast te kunnen stellen, en lockdowns en quarantaines af te kunnen dwingen.

Amerikanen zijn, zoals bekend, sterk gekant tegen iedere vorm van controle door de overheid. De benadering van Apple en Google biedt misschien net voldoende privacy-waarborgen om kritische mensen (in Amerika en over de hele wereld) over de streep te krijgen. Het programma zou daarmee een belangrijke functie voor de volksgezondheid kunnen vervullen.

De twee bedrijven stelden in een gezamenlijk persbericht dat de dienst uitgaat van expliciete toestemming van de gebruiker, en dat de bijbehorende apps ontwikkeld en uitgebracht zouden moeten worden door de gezondheidsautoriteiten. In een briefing op 13 april 2020 zeiden vertegenwoordigers van Apple en Google, dat ze contact hadden gehad met onderzoekers en bestaande systemen onderzocht hadden, bij het ontwikkelen van hun plannen.

Deze zeldzame samenwerking is snel tot stand gekomen. TechCrunch zegt dat het initiatief pas twee weken geleden is gelanceerd door een groep software-engineers van beide bedrijven. De eerste documentatie is schetsmatig en bevat tikfouten, zeldzaam in het geval van Apple, wat benadrukt hoe snel men stappen wilde nemen.

In de eerste fase zullen Apple en Google halverwege mei 2020 API's (application programming interfaces) beschikbaar maken, en wel alleen voor volksgezondheidsinstanties. Deze API's zullen hetzelfde werken op iOS én Android, en de organisaties in staat stellen om bestaande apps aan te passen, of nieuwe te bouwen die gebruikmaken van de mogelijkheid om mensen te volgen. De bedrijven zullen ook eenvoudige voorbeeldapps maken, waarop regeringen hun eigen logo kunnen plakken, en die aangepast kunnen worden.

Daarna zal een tweede fase volgen, "ergens de komende maanden", waarbij de volgmogelijkheden in Android en iOS (op het niveau van het besturingssysteem) ingebouwd zullen worden. Inschakelen van het systeem van individuen volgen en berichten ontvangen zal dan mogelijk zijn zonder dat een app geïnstalleerd hoeft te worden, zeiden vertegenwoordigers van de bedrijven. Een app zal wel nodig zijn om een diagnose van COVID-19 te registreren.

Veiligheidsexpert Ashkan Soltani, in het verleden baas van de technologie-afdeling van de FTC zei in een tweet dat een geloofwaardige bron hem vertelde dat Apple en Google alleen een beperkt aantal organisaties toegang tot de data zouden geven. De vertegenwoordigers vn Apple en Google zeiden in de briefing, dat alleen door de overheid geregistreerde gezondheidsorganisaties de API's zouden kunnen gebruiken, en dat alleen zij de diagnostische gegevens konden gebruiken om mensen te waarschuwen.

Laten we als eerste eens kijken waar de onderliggende technologieën vandaan komen.

De "Zoek mijn"-app biedt een kader

Het nieuwe systeem lijkt erg op systemen die al in omloop zijn, en die werken met crowdsourcing. Denk aan Zoek mijn van Apple (vorig jaar bijgewerkt), en Community Find van Tile, een bedrijf dat producten maakt voor het volgen van RFID signalen. Ook voor deze systemen moet je expliciet toestemming geven. (De instelling waarmee je bij Apple al of niet toestemming geeft, heet "Deel mijn locatie", en je vindt deze in iOS onder "Instellingen > Jouw naam > Zoek mijn > Zoek mijn iPhone". In macOS 10.15 Catalina vind je deze optie onder de instellingen voor je "Apple ID". Kijk bij "Zoek mijn Mac", en klik op de "Opties" daarnaast.)

Het crowdsourcen van "Zoek mijn" vereist dat er twee apparaten gebruik maken van hetzelfde iCloud account - net zoals bij het synchroniseren van je iCloud Sleutelhanger. Als je op pad bent werkt het zodra je Apple-apparaat merkt dat het geen internetverbinding heeft. Dan gaat het apparaat bluetooth-signalen (zgn. bakens) met regelmatige intervallen uitsturen. Dit beacon heeft een versleutelde waarde die gebaseerd is op sleutelinformatie die alleen gedeeld is met de verzameling eigen apparaten. Om te voorkomen dat anderen via dat baken kunnen zien waar jouw apparaat is, verandert de versleutelde waarde regelmatig op basis van die gedeelde informatie.

Een andere Apple-gebruiker die op dat moment in de buurt is (met een besturingssysteem dat nieuw genoeg is) ziet het bluetooth-baken automatisch, combineert dit signaal met de informatie over de locatie, en uploadt die informatie naar Apple. Apple bezit vervolgens zelf niet de cryptografische informatie die nodig is om alle details uit de informatie te halen.

Op een ander apparaat met hetzelfde iCloud-account geeft een gebruiker een apparaat als zoekgeraakt op, waarna dat apparaat contact opneemt met Apple en voldoende informatie aan Apple biedt om alle overeenstemmende geüploade bundels terug te sturen. Het apparaat van de gebruiker decodeert dan de pakketten van Apple en geeft een overzicht van waar en wanneer het apparaat werd gezien. De identiteit van de gebruikers die hebben deelgenomen aan deze crowdsourcing wordt niet bekendgemaakt, en zij weten ook niet welke gegevens hun apparaat uploadt.

Laten we het nu hebben over het nieuwe systeem dat Apple en Google voorstellen.

Contacten volgen met respect voor de privacy

Het COVID-19 Contact Tracing Bluetooth-systeem werkt in grote lijnen zoals "Zoek mijn" van Apple. In plaats van via bluetooth uit te zenden, in beperkte omstandigheden, zullen apps die gebruikmaken van de nieuwe API's doorgaand, en op regelmatige intervallen (minstens vaker dan om de vijf minuten) een bluetooth-baken uitzenden. Een en ander gebeurt op basis van voorlopige specificaties.

De API genereert een unieke traceersleutel voor elk apparaat, die alleen op het apparaat zelf wordt opgeslagen en nooit wordt bekendgemaakt. Om de privacy te beschermen en tracking te voorkomen, maakt het systeem elke dag een nieuwe traceersleutel aan, die cryptografisch op de apparaatsleutel is gebaseerd. Die is dan ook weer de basis voor de aanmaak van een verse nabijheids-id die om de 15 minuten via bluetooth wordt verzonden, en door de apparaten van anderen kan worden opgevangen. Luisterende apparaten slaan die nabijheids-id op samen met een tijdmarkering. Om de batterij te sparen, werkt het met de Bluetooth Low Energy-standaard, zodat zelfs deze regelmatige activiteit een minimum aan stroom verbruikt.

In tegenstelling tot "Zoek mijn" vereist dit alles geen locatie-informatie. Het is weliswaar een mogelijkheid, maar een optionele, en de twee bedrijven zeggen dat voor het delen van de locatie uitdrukkelijk (handmatig) toestemming moet worden gegeven:

Voor de "Contact Tracing Bluetooth Specification" is de locatie van de gebruiker niet vereist; elk gebruik van locatie is volledig optioneel voor dit systeem. De gebruiker moet in elk geval uitdrukkelijk toestemming geven om zijn locatie eventueel te laten gebruiken.

De mensen zullen misschien veel eerder bereid zijn om deel te nemen aan contact-tracing als hun locatie niet wordt gedeeld, ondanks garanties over hoe privé de gegevens zijn, en hoe ze zullen worden gebruikt.

Al deze details worden alleen belangrijk wanneer iemand positief test voor het SARS-CoV-2-coronavirus. Op dat moment kan de geïnfecteerde persoon kiezen, of hij zijn geïnfecteerde status wil doorgeven. Dit kan hij doen door op een knop te drukken of door een QR-code te scannen in een app van een officieel gezondheidsorgaan. Volgens woordvoerders van Apple en Google kunnen overheden in hun apps unieke methoden ontwikkelen voor het bevestigen van een positieve diagnose, om zo te voorkomen dat mensen beweren dat ze geïnfecteerd zijn zonder een test of andere criteria. (Omdat in veel landen testen beperkt blijft, nemen vertegenwoordigers van de openbare gezondheid iedereen die de typische combinatie van symptomen vertoont mee in de cijfers en gebruiken ze contact-tracking voor die personen.)

Ongeacht hoe de testresultaten gecontroleerd zijn, zogauw een gebruiker heeft aangegeven dat hij positief is, stuurt de app alle dagelijkse traceersleutels van de laatste 14 dagen naar een “diagnoseserver”.

De app start vervolgens ook de volgende 14 dagen dagelijks automatisch op, en stuurt de traceersleutel van de voorgaande dag. Dat venster van 28 dagen biedt de mogelijkheid om vooruit en achteruit in de tijd te traceren van de incubatieperiode (die men nu ziet als de periode waarin symptomen mogelijk nog niet volledig aanwezig zijn), tot de periode daarna, waarin iemand kennelijk niet meer besmettelijk is — of waarin iemand is opgenomen in een ziekenhuis voor COVID-19-gezondheidszorg.

In het belang van de privacy van mensen die zich mogelijk in de nabijheid van de gediagnosticeerde persoon bevonden, sturen hun apparaten de informatie waarover zij beschikken niet door naar een server. In plaats daarvan pusht de diagnoseserver regelmatig alle ontvangen dagelijke traceersleutels naar elke persoon die de tracking heeft geactiveerd. (Toegang tot de sleutel-feed zal streng worden bewaakt.)

Dat lijkt misschien wel als een hoop data, maar zelfs als honderdduizenden mensen per dag zichzelf als geïnfecteerd opgeven, dan nog zijn de sleutels relatief klein en wordt de data-load verspreid over de tijd aangeboden. Beveiligingsonderzoeker, en auteur van de Signal-app, Moxie Marlinspike speculeerde op Twitter dat de traceersleutels een vage locatie zouden kunnen bevatten, om zo de hoeveelheid data te beperken die potentieel verscheidene miljarden smartphones zouden moeten downloaden. Dit is een van de details die waarschijnlijk later opgepakt worden, naarmate de ontwikkeling vordert.

Dagelijkse traceersleutels controleren gebeurt alleen op individuele apparaten van mensen. Elk apparaat maakt gebruikt van een cryptografische transformatie op de lijst van dagelijkse traceersleutels, om elke sleutel te controleren met de roterende nabijheids-ids die het via bluetooth heeft ontvangen. Als er een overeenkomst is, dan betekent dat dat die twee apparaten ergens in mekaars nabijheid waren, en het apparaat van de andere partij kent de tijdstempel van eventuele opgeslagen overeenkomsten.

Deze slimme techniek behoudt anonimiteit en privacy. Alleen gediagnosticeerde personen beschikken over hun dagelijkse traceersleutels tot het moment dat ze geüpload worden. Alleen apparaten in de buurt van die persoon ontvangen doorgaand nabijheidssleutel-ID's die zijn afgeleid van die dagelijkse sleutels. Geen enkele andere partij mag daarom een match maken. (Marlinspike merkte op dat sommige reclametechnologiebedrijven bluetooth-sniff-apparatuur in winkels plaatsen, waardoor ze mogelijk mensen die zichzelf als besmet hebben gemarkeerd zouden kunnen 'ont-anonimiseren'. Dat vereist echter directe toegang tot de feed van dagelijkse traceersleutels.)

Met dit proces kan je ook fouten en pogingen om het systeem te ondermijnen voorkomen, aangezien elk apparaat de volgorde en het tijdstip weet waarop het de nabijheidssleutel-ID's heeft vastgelegd.

In de eerste fase die naar verwachting medio mei naar buiten wordt gebracht, hebben mensen een app nodig die nabijheid-ID's uitzendt, matches ontvangt en verwerkt, op de hoogte wordt gesteld van een geïnfecteerde contactpersoon, en een diagnose meldt. In de tweede fase kunnen gebruikers zich voor alles op besturingssysteemniveau aanmelden - behalve voor het melden van een positief testresultaat.

(Hoewel dit de beschrijving is die in de gezamenlijke conceptspecificatie van de cryptografie-API staat, bespraken vertegenwoordigers van de bedrijven in de briefing een versie waarin de dagelijkse traceersleutel ontbreekt. Op het moment van publicatie heb ik geen verduidelijking kunnen krijgen over het verschil.)

Sinds de aankondiging verscheen, hebben veel mensen hun bezorgdheid geuit dat bluetooth-signalen ver genoeg zouden kunnen reiken om significante aantallen vals-positieven te veroorzaken. Degenen die in gebouwen met meerdere units of in huizen in de buurt wonen, zien in hun smartphone vaak bluetooth-luidsprekers en koptelefoons verschijnen, wanneer ze hun eigen uitrusting proberen te koppelen.

Vertegenwoordigers van Apple en Google zeiden echter in een briefing dat meerdere markeringen zouden worden gebruikt om de nabijheid te garanderen. Door de signaalsterkte te meten en meerdere nabijheids-ID's vast te leggen, zou het contacttracering-framework proberen om alleen mensen binnen een meter en binnen ongeveer 10 minuten te identificeren. Ze zeiden dat het systeem de modellen zou volgen die door epidemiologen zijn ontwikkeld, over manieren waarop het virus zich over afstand en tijd verspreidt.

Alice en Bob leggen contact-tracing uit

Hier is hoe we het Apple-/Google-voorstel zouden uitleggen met typische cryptografische analogieën, met Alice en Bob als voorbeelden.

Alice en Bob zijn tegelijkertijd in een supermarkt. De iPhone van Alice ontvangt verschillende nabijheidssleutel-ID's van Bob's Android-telefoon en neemt deze plichtsgetrouw op. Twee dagen later wordt Bob gediagnosticeerd en gebruikt hij de app om zijn status bij te werken. Zijn dagelijkse traceersleutels worden geüploadet.

In een van de regelmatige updates die Alice's iPhone ontvangt van traceersleutels, matcht het Bob's sleutel met de nabijheids-ID's die het heeft opgeslagen en somt alle overeenkomsten op met hun tijdstempels.

De definitieve versie van de techniek kan aanvullende controles uitvoeren: bevond Alice zich binnen een geschatte 1 meter van Bob, gedurende twee opeenvolgende momentopnames van zijn nabijheidssleutel-ID? Waren Alice en Bob langer dan 5 minuten bij elkaar, gemeten aan de tijdstempels? Heeft Alice 1000 nabijheidssleutel-ID opnames ontvangen met zwakke signalen, wat aangeeft dat ze slechts in de buurt van elkaar geweest zijn maar niet in onmiddellijk nabijheid? Of is het signaal zo sterk en komt het zo vaak voor dat Alice en Bob waarschijnlijk samenwonen of werken?

Afhankelijk van de app en het land en de analytische details, kan Alice mogelijk verschillende informatie over de 'match' zien - mogelijk zo eenvoudig als 'je had op 3 april 2020 contact met een gediagnosticeerde partij' - of biedt het je de mogelijkheid om deze details vrij te geven aan een instantie voor volksgezondheid.

Het juiste pad voorwaarts

Samen kunnen Apple en Google wereldwijd miljarden smartphone-bezitters bereiken en het proces voor functionarissen in de volksgezondheid vereenvoudigen, om infectietrends te traceren. Dat kan een grote rol spelen in het helpen van de samenleving in de richting van een groter gevoel van normaliteit na een sterke daling van het aantal infecties.

De acceptatie kan echter worden belemmerd door de grote verscheidenheid aan apparaten die worden gebruikt. Vertegenwoordigers van Apple en Google zeiden in een briefing dat ze van plan zijn de API's en systeemupdates over zoveel mogelijk besturingssysteemversies te verdelen, maar weten nog niet hoever terug dat zal gaan.

Overheden en politieke experts pleiten voor de verplichte opsporing van individuen met hulp van mobiele telefoons, en sommige landen hebben dat al uitgerold. Dat is slecht, zelfs tijdens een crisis. Bevoegdheden die een regering zich toeëigent, waarmee om onze vrijheid om niet geobserveerd te worden verdwijnt - deze bevoegdheden worden zelden zomaar weer afgestaan. Overigens hebben veel landen in een noodsituatie van de volksgezondheid al grote wettelijke bevoegdheid om tracing-informatie te verkrijgen: via persoonlijke verzoeken, telefoongesprekken, creditcard- en andere aankopen ... En deze bevoegdheden zijn bij eerdere epidemieën al gebruikt, en precies voor dit doel.

Er kunnen natuurlijk gebreken zijn in deze techniek, of in de uiteindelijke implementatie, hoewel het feit dat het afkomstig is van twee van de technisch meest capabele bedrijven ter wereld een pluspunt is. Apple en Google zijn eraan gewend dat hun platforms voortdurend worden aangevallen. Ze hebben ook speciale vaardigheden als het gaat om het pushen van updates. Koppel dat allemaal aan het feit dat dit voorgestelde systeem volledig opt-in is, zodat degenen die er niet vertrouwd mee zijn het volledig kunnen omzeilen, en het geheel voelt aan alsof we eindelijk een voorbeeld zien van twee technologie-reuzen die hun unieke vaardigheden en middelen om de pandemie het hoofd te bieden werkelijk inzetten. Op een manier die Adam Engst suggereerde in “Hoe kan technologie voor de mensheid opkomen?” (6 april 2020) .

We zullen nog wel enige tijd moeten leven met het SARS-CoV-2-coronavirus. Dit privacy-georiënteerde voorstel van Apple en Google lijkt de juiste balans te houden tussen het maatschappelijk wenselijke en de persoonlijke privacy.

Tijdregistratie en planning zijn een vloek in het bestaan van de meeste mensen wanneer ze proberen hun productiviteit te verbeteren. Het bijhouden van de tijd is omslachtig en vereist constante aandacht voor kleine details - heb je de afgelopen 30 minuten aan dat document gewerkt of heb je 5 minuten de e-mail bekeken? Eveneens kan het van tevoren plannen van een tijd voelen als een keurslijf, wat net zo slecht is. Maar ook zijn weinig mensen succesvol als ze dat niet doen: sommige mensen kunnen hun takenlijst niet afmaken, anderen wissen hun takenlijsten maar negeren langetermijndoelen, en degenen die klanten per uur factureren, kunnen tot aan hun nek in het werk zitten, maar zonder geld op de bank vanwege een slechte administratie. En op dit moment hebben sommigen van ons goede tijdregistratiemethoden in een kantoor waar we niet bij kunnen en moeten we iets soortgelijks doen op onze laptops en thuis-Macs.

Ik heb moeite met zowel tijdschrijven als plannen, en in mijn boek Take Control of Your Productivity geef ik dat probleem ook toe: ik kan goed advies geven dat ik zelf niet gemakkelijk opvolg. Maar ik volg wel mijn eigen advies om regelmatig nieuwe technieken te proberen, en sinds ik begonnen ben met het gebruik van de uitstekende app Timing voor de Mac van Daniel Alm, probeer ik grote veranderingen aan te brengen in hoe ik beide kanten van de vergelijking aanpak.

Ik zal je snel door de opties van de app heen leiden, maar omdat Alm uitstekende documentatie geeft, met inleidende video's door David Sparks en een cursus op video, kan ik snel doorgaan naar het gebruik van Timing om verschillende productiviteitstechnieken toe te passen. Als je wilt meekijken: Timing heeft een gratis testversie van 14 dagen, en de Expert-versie die alles erop en eraan heeft (de versie die ik hier bespreek) is beschikbaar voor Setapp-abonnees.

A Wizard of Speed and Timing

De werking van Timing is gemakkelijk uit te leggen: het programma kijkt welk venster voorligt op je Mac en of je daar iets in doet, en het merkt op wanneer je naar een ander venster gaat of je Mac een tijdje niet meer gebruikt. Je kunt hetgeen je aan het doen bent al voordat je start koppelen aan een taak of project, maar dat is niet nodig, omdat de app voldoende details geeft om later al die groepen aan je acties toe te voegen, en hij kan zelfs regels volgen die je zelf instelt om dat automatisch te doen.

Zo ben ik bijvoorbeeld nu het tweede blokje van 15 minuten aan het bijhouden dat ik besteed aan schrijven voor TidBITS, maar ik hoef het project niet vooraf in te stellen voor onze videoconferentie-afspraak over een uur. Die gebeurtenis staat in mijn agenda en wordt op een andere manier toegevoegd aan Timing dan gevolgde tijd.

De app Timing heeft vier hoofdsecties die in tabbladen onderverdeeld zijn, maar er zitten eigenlijk zes grote onderdelen in de app. Wanneer je Timing opstart, begin je in het Overview-scherm, dat je een transparant dashboard geeft van je gegevens, op verschillende nuttige manieren ingedeeld. Je kunt het datumbereik instellen waarvoor de gegevens worden getoond, en door je gegevens scrollen.

Het Review-scherm laat je je volggegevens zien in een tijdlijn en in verscheidene verzamelingen. Zoals te zien is in de schermafbeelding laat de tijdlijn zien welke applicatie je gebruikte op welk moment. Als je de muisaanwijzer boven dat blok ingedrukt houdt, laat het zwevende venster de naam van het venster zien dat je op dat punt in de tijdlijn gebruikte. Dit is vooral handig wanneer je een tijdsblok bekijkt waarin je veel vensters open had en je snel tussen de vensters schakelde, vooral als sommige bij verschillende taken hoorden. Ook handig is een extra lijn die in de tijdlijn verschijnt als je gedurende die periode afspraken in je agenda had. (Dat staat niet in de illustratie, omdat die functie alleen in de Expert-versie van de software zit.)

In de volgende regels van de tijdlijn, Project en Task, geeft een gekleurde balk aan dat een tijdsblok al aan een taak of project is toegekend. Zoals je kunt zien in de linkerkolom krijgt elk project zijn eigen kleur en die zijn slim gekozen zodat het eenvoudig is om te zien wat die dag de meeste tijd in beslag nam. Wanneer de Task-tijdlijn een grijze balk met een plusteken toont, dan is dat een tijdsblok dat Timing suggereert, op basis van je app-gebruik of een agenda-afspraak. Klik op de plus om een nieuwe taak aan dat blok toe te kennen. In de schermafbeelding kent de gebruiker de taak Create Presentation in het Office-project toe aan een blok. Als de voorgestelde tijd niet klopt, is het bewerken van de start- of eindtijd de meest precieze manier om accuratere tijden aan te geven. Als er nog tijd over is, verschijnt die als een (kortere) grijze balk in de tijdlijn.

De andere delen van dit scherm zijn voor het aangeven van taken met andere methoden. Als je weet dat al je Keynote-tijd voor een bepaalde taak was, selecteer je door op die app te klikken alle tijd in die app in één keer. Hetzelfde geldt voor documenten, websites (in de schermafbeelding verborgen onder het zwevende venster met New Task) of de lijst met sleutelwoorden die Timing automatisch vult, op basis van de verschillende vensternamen die het langs heeft zien komen in de periode waarover je de gegevens bekijkt.

Als je in andere apps werkt, wil je misschien noteren welke taak je op dat moment aan het doen bent en het is verwarrend om heen en weer te schakelen naar Timing om dit te doen. Daarom biedt Timing hiervoor een menubalk-app.

De menubalk-app toont ofwel de tijd die een bepaalde taak duurt, ofwel de gehele op die dag bijgehouden tijd voor zowel je taken als wanneer er geen taak wordt bijgehouden. Het Timing-icoon neemt de kleur van het project aan als er een taak wordt bijgehouden (hoewel de kleuren soms moeilijk te onderscheiden zijn). Als je op een groot beeldscherm werkt, kun je ook de naam van de taak in de menubalk laten weergeven, maar dit past niet op laptop-schermen. Als je een nieuwe taak begint via menubalk-app, krijg je een dialoogvenster waarin je gevraagd wordt je taak en project in te stellen, en waarin automatisch suggesties worden getoond op basis van je voorgaande taken, waardoor het een eitje wordt om je taaknamen te hergebruiken voor hetzelfde werk. De vijf recentste taken worden ook getoond in Quick Start, een nieuw deel van het menu.

Ik merk dat ik de menubalk het meeste gebruik om wat ik zie als "bewust werk", en taak die ik van plan ben te voltooien, bij te houden. Omdat ik snel afgeleid ben, is een visuele herinnering aan wat ik aan het doen was erg behulpzaam. “Onbewuste” taken, zoals het beantwoorden van e-mail of het nakijken van documenten op mijn bureaublad (het saaie werk dat me gaande houdt) wijs ik doorgaans pas achteraf toe.

Terug in de app Timing toont het Details-scherm jouw verzamelde gegevens over je projecten en taken. Net als bij het Review-scherm kun je daar tijd die niet is toegewezen, invoeren in de tijdlijn.

Tot slot laat de tab Reports gelijksoortige gegevens zien maar in een formaat dat eenvoudig te delen is met andere mensen of apps. Hier kun je een pdf of HTML-pagina maken om je tijd aan collega's of cliënten te laten zien, of je gegevens exporteren naar een spreadsheet voor verdere bewerking.

Tijd bij je Mac vandaan bijhouden

Helaas moeten de meeste mensen soms ook niet achter hun Mac zitten waar zowel in rekening te brengen werk als afleiding kan plaatsvinden. Als jouw favoriete vorm van uitstelgedrag niet achter je computer plaatsvindt, dan maakt alleen je computertijd bijhouden je waarschijnlijk niet productiever. En Macs hebben nog niet de vaardigheid van HAL 9000 om op te merken wat je aan de andere kant van de kamer doet. (Dat is waarschijnlijk maar goed ook.) Voor mensen die op meer dan één Mac werken, biedt Timing een dienst die activiteiten op verschillende Macs synchroniseert naar één tijdlijn.

Voor momenten bij de Mac vandaan heeft Daniel Alm een zesde component toegevoegd aan Timing, een eenvoudige web-interface waarmee je nieuwe taken begint en de tijden ervan bijhoudt of handmatig tijden invoert. De web-interface heeft veel minder functies dan Timings menubalk, laat staan de app (ik denk niet dat je de Mac-app Timing wilt aanschaffen om alleen de web-app te gebruiken) maar voor noodgevallen is het prettig dat je je iPhone, iPad of de computer van iemand anders kunt gebruiken om je tijden bij te houden.

De andere manier om tijd bij te houden is met een app die iedereen al heeft: Agenda. Als ik niet achter mijn Mac zit, vul ik tijden in in een Time Tracking-agenda die ik heb ingesteld. Die invoer verschijnt automatisch in Timing als gebeurtenissen met corresponderende taak-suggesties in de grijze balk als ik terugkijk. De titel van een gebeurtenis herinnert me eraan bij welk project die tijd hoort en ik kan snel klikken en dat project toekennen om de ontbrekende tijd van mijn dag in te vullen.

Het probleem met dit scenario ligt voor de hand en is niet Alms schuld. Omdat je voor veel van de taken die je uitvoert als je niet achter je Mac zit, bezig bent op een iPhone of iPad is het raar dat er geen speciale iOS-app is die die tijd bijhoudt. Waarom dit zo is, zal je aan Apple moeten vragen want alleen Apple-apps kunnen zien welke apps je gebruikt, en de enige gegevens die Apple je hierover wil geven zit in Screen Time. Dat volstaat misschien voor mensen die proberen minder vaak achter Facebook en Angry Birds te zitten, maar het is echt niet toereikend om te reconstrueren welke werktaken je onlangs hebt uitgevoerd op een iOS-apparaat.

Daar Android-telefoons wel zo'n app hebben, betekent dit dat mijn tijd netjes wordt bijgehouden op de helft van mijn apparaten, maar mijn iPhone en iPad bijna zwarte dozen zijn wat ik steeds frustrerender vind. (De beste manier die ik heb gevonden om dit te omzeilen, is om een timer van 10 of 15 minuten te zetten en iedere keer als die afgaat een schermafbeelding te maken. Als je die snel genoeg bekijkt, kun je op die manier misschien je dag reconstrueren via deze herinneringen met tijdstempel.)

Timing heeft nog veel meer functies die ik even oversla om bij de productiviteit-suggesties te komen, dus ik stel voor dat je de documentatie even leest voor een uitgebreidere beschrijving. De introductie-video helpt je in slechts 13 minuten op weg.

Besluiten wat je bijhoudt

In de tab Overview van je taken zie je de samengevoegde statistieken van je taken en app-gebruik maar je moet zelf uitzoeken wat je in dit scherm belangrijk vindt. Alle schermen in dit venster worden beïnvloed door de datum-periode die bovenin staat. Klik daar waar Today staat of op een andere datum en vervolgens kun je kiezen uit en keur aan perioden of er zelf eentje instellen.

De balken-grafiek rechtsboven stapelt je tijden op, dus als je projecten toekent op basis van verschillende soorten werk (of vrije tijd) kun je hier snel zien waar je je tijd aan besteedt. De taart-grafiek laat zien hoelang iedere app en elk project is gebruikt als percentage van de gehele bijgehouden tijd, wat in sommige gevallen handig is en in andere gevallen niet. Ik wil weten hoeveel tijd ik gespendeerd heb in een tekstverwerker, maar de Safari-taartpunt bevat zowel mijn werk in Google Doc als mijn tijd op Facebook.

Je kunt je web-tijd beter bijhouden als je kijkt naar vaak gebruikte sites in een site-specifieke browser, dus een aparte app voor een specifieke website. Je kunt deze aanmaken met een hulpprogramma als Fluid 2. Ik gebruik Safari nooit voor Facebook, omdat ik een Fluid-app “Facebook SSB” heb die, nadat ik hem een eigen Facebook-icoon heb gegeven, specifiek als Facebook in het Dock en de commando-Tab-browser verschijnt. Voor Timing is dit niet nodig, omdat hij automatisch de URL facebook.com kan onderscheiden en die tijd apart weer kan geven, maar deze combinatie van voordelen zowel binnen als buiten Timing maakt het wel de moeite waard.

Maar linksboven heb je de meeste flexibiliteit: daar zie je de algehele productiviteits-score. Deze score wordt berekend aan de hand van een productiviteits-schuif die je voor elk project instelt.

Bijvoorbeeld: te berekenen uren voor een consultant als ik zou natuurlijk 100% productief moeten zijn, maar als je je e-mail beantwoordt vind je misschien dat je de helft van de tijd bezig bent met minder nuttige of amusante berichten dus ben je misschien maar 50% productief. Als je twee uur bezig bent met e-mail en heb je zes uur die je direct in rekening kunt brengen (o, happy day!) dan zou je productiviteit-score voor die dag (50% × 2 ÷ 8) + (100% × 6 ÷ 8) dus 87,5% zijn, wat in de app dan wordt afgerond naar 88%. Als je wilt, kun je je meer concentreren op je overkoepelende score dan op de stapelende balken-kaart. Timing is hierop gericht en je huidige score kan in de menubalk worden getoond, zoals je ziet in de schermafbeelding hierboven.

Toen ik Timing begon te gebruiken, was ik eerst geneigd om de projecten precies zo te doen als ik ze deed in OmniFocus (zie “OmniFocus 3: Wat is nieuw en wat is lastig in takenbeheer”, 17 januari 2019), omdat op de Timing-website een AppleScript staat om die gegevens in Timing te krijgen. Maar dit was veel meer gedoe dan nodig. Ik moest veel te veel OmniFocus-projecten bijhouden. Dus gebruikte ik uiteindelijk projecten die ik zo nauwkeurig bijhield als nodig was voor mijn rapporten: één project per klant, en alleen die klanten die sub-samenvattingen nodig hadden werden meer gedetailleerd bijgehouden. Om andere tijd bij te houden, gebruik ik andere projecten op basis van toegewezen productiviteit. Een aantal uren goed schoonmaken gaat in het “Home 100”-project en 100% productiviteit terwijl de was doen tijdens het film kijken naar “Home 25” gaat.

Zoals je kunt zien, gebruik ik Timing om mijn vrije tijd en mijn werktijd bij te houden en je moet zelf beslissen of jij hetzelfde wilt doen, met name als je zzp'er bent of vanuit huis werkt (normaal gesproken of tijdelijk, zoals momenteel zo'n beetje de rest van de planeet). Productiviteits-scores zijn op basis van procenten van bijgehouden tijd en niet bijgehouden tijd wordt genegeerd, dus je kunt een perfecte 100% productiviteit krijgen door 15 minuten hard te werken en de rest van de dag niet bij te houden. Dat wordt dan als een kleiner cijfer getoond in “total tracked time” en de balk-grafiek maar wat ziet het er goed uit in je menubalk.

Persoonlijk heb ik meer informatie nodig. En bovendien moet ik beter letten op hoe ik mijn tijd gebruik. Een van de belangrijkste voordelen van het gebruik van apps zoals Timing is dat ze je dwingen op te merken wat je regelmatig doet. Die actie maakt je ook verantwoordelijk, tenminste aan jezelf. Misschien wil je niet elk wakend (en slapend) uur volgen zoals ik soms doe, maar als je betere gewoonten wilt ontwikkelen, moet je de tijd bijhouden waarop je slechte gewoonten zich manifesteren.

Gezonde doelen en tijdschrijfmethoden instellen

Hoe je de productiviteitsmeting van Timing gebruikt, hangt af van wat je kiest om bij te houden en welke doelen je probeert te meten. Als je alleen werkuren bijhoudt, zou je kunnen besluiten om voor 90% productiviteit te gaan. Hoewel er dan slechts 4 uur per week overblijft voor vergaderingen en e-mail, die de meeste mensen niet als 100% productief beschouwen, is dat waarschijnlijk onrealistisch. Als je het gebruikt om bijna al je tijd bij te houden, is het simpelweg gestoord om van jezelf te vragen een hoge productiviteit te behalen. Rudyard Kipling wilde misschien de meedogenloze minuut vullen, maar normale mensen vinden dat een uur doorgebracht met familie of vrienden tijdens het diner geen afgemeten resultaat hoeft te hebben.

De aanpak die ik gebruik, en die redelijk goed werkt, is om de tijd bij te houden die ik waarschijnlijk zal verknoeien. De meeste ochtenden duurt het een paar uur voordat ik iets nuttigs doe en ik probeer dat te verminderen. Ik zal nooit een ochtendmens worden, maar ik kan 50% productieve activiteiten identificeren die ik kan voltooien terwijl mijn brein op lage toeren draait en probeer daar mijn 0%-activiteiten mee te vervangen. Dat betekent dat ik het ontbijt moet registreren.

Dit betekent ook dat het nodig is om humane doelen te stellen voor mijn productiviteitsmeting. Als ik ook maar een beetje tijd besteed aan een taak van 50%, kan ik geen doel stellen van 100% productiviteit omdat dat wiskundig gezien onmogelijk is. Dus ik stel voor dat je de eerste weken van het gebruik van Timing gewoon je scores opneemt en je best doet om de productiviteitscijfers van je projecten zo aan te passen dat ze weerspiegelen hoe je je voelt als je er tijd aan hebt besteed. Als je die basislijn eenmaal hebt vastgesteld, kun je zeggen "mijn doel is om over 4 weken 5% hoger te zijn". Het heeft geen zin om te zeggen "25% hoger": verwacht je echt binnen een maand een vierde dichter bij de perfectie te zijn? Je vecht tegen gewoontes die je al jaren hebt. Met traagheid en stabiliteit win je de race.

Ik let ook op scores die te hoog zijn. Als een week eindigt met 90+%, heb ik er te veel uren ingestoken, en werk ik in een onhoudbaar tempo. Beter bewust terugschakelen dan wachten tot mijn lichaam het voor me doet.

Heb de Timing van je leven

Ik heb in de loop der jaren heen veel time-tracking programma's gebruikt (en overwogen), zowel op mijn Macs als op diverse hebbedingen, en Timing steekt met kop en schouders boven de rest uit. De gegevens die hij verzamelt, en nog belangrijker, de gegevens hij het je niet dwingt om handmatig bij te houden, maken het de tijdschrijver met de lichtste impact die ik ooit heb geprobeerd. Het komt zelden voor dat ik niet genoeg details heb om mijn dag te reconstrueren, zelfs als ik zo overspoeld ben dat ik nalaat om regelmatig te kijken.

Maar het programma is geen vervanging voor het harde werk van het veranderen van je gedrag. Je zult een gunstig effect hebben omdat je, wetende dat Timing je in de gaten houdt, je waarschijnlijk wat meer zal focussen om aan het eind van de dag betere cijfers te krijgen. Maar die gegevens zijn alleen nuttig als je ze toepast. Het niet-productieve gedrag dat je nu hebt, heb je niet voor niets. Een app kan je alleen maar vertellen hoe vaak je je toevlucht daartoe neemt, niet waarom je dat doet of hoe je moet stoppen.

Het maakt niet uit welke gewoontes je probeert te veranderen, de manier om het te doen is met meer aandacht, wrijvingsloos tijdschrijven, en positieve feedbacklussen. Timing (in combinatie met een goede agenda-app) is niet perfect, maar is met gemak de beste software die ik ooit voor dit doel heb gebruikt.

Timing is direct beschikbaar op de website en via Setapp. De app zelf is gratis, maar voor de niet-Setappversie is een maandelijks abonnement vereist dat is opgesplitst in drie niveaus: Productivity voor $ 3,50 per maand (jaarlijks gefactureerd), Professional voor $ 5,50 en Expert voor $ 8. Het Productivity-abonnement is beperkt tot twee Macs, en ondersteunt geen handmatige tijdregistratie of toegang tot de web-app. Met het Professional-abonnement heb je die mogelijkheden wel en en kun je het programma op maximaal drie Macs tegelijk gebruiken. Expert omvat integratie van Agenda, AppleScript, Web API en Zapier, zodat het programma kan werken met apps van derden, volledig aanpasbare rapporten en scripts op basis van internetgebeurtenissen. Setapp-abonnees krijgen de Expert-versie.

Een laatste opmerking: ik hoop dat deze aanbeveling iets oplevert voor de ontwikkelaar van Timing, Daniel Alm. Afgezien van de hoge kwaliteit van zijn software, is zijn documentatie bovennatuurlijk goed (en verder verbeterd tijdens het schrijven van deze recensie), en zelfs zijn persmap voor recensenten is veel beter dan gemiddeld. Ik weet niet hoe hij deze software ontwikkelt en nog steeds zo snel weet te reageren op ondersteuneningsvragen. Mijn vertrouwen in een nieuwe app wordt meestal bepaald door een mix van de kwaliteit van de programmering en mijn gevoel voor hoe het bedrijf wordt bestuurd, en Alm doet het op beide punten uitstekend.