#1492: TidBITS Thanksgiving-hiaat, scrolbalken in iOS 13, geolocatie in Foto's, Luna Display's Mac-naar-Mac modus
De TidBITS-ploeg neemt een paar dagen vrij voor de Thanksgiving-vakantie hier in de Verenigde Staten, dus er zal geen aflevering verschijnen op 2 december 2019. Tot die tijd blijf je op de hoogte via de TidBITS-website en in Apple News. Voor deze week heeft Josh Centers een tip over het gebruik van de nieuwe schuifbalkfunctie in iOS 13. Donald O'Shea legt ons uit hoe we in de app Foto's kunnen profiteren van geolocatie met op de iPhone gemaakte foto's. En om deze editie compleet te maken, onderzoekt Julio Ojeda-Zapata de nieuwe Mac-to-Mac Mode van de Luna Display, waarmee je de ene Mac als tweede scherm voor een andere Mac kunt gebruiken. DEVONthink 3.0.2, Path Finder 9.0.4, ChronoSync 4.9.6 en ChronoAgent 1.9.4, OmniOutliner Essentials en Pro 5.5.1, SpamSieve 2.9.38 en Luminar 4.
- Geen TidBITS-aflevering op 2 december 2019
- TipBITS: sneller scrollen in iOS 13
- Plaatsen, alsjeblieft! Gebruik van locatie in Foto’s van Apple
- AstroHQ's Luna Display-dongle maakt van een Mac een tweede scherm
- Volglijst: Mac App Updates
- ExtraBITS
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
• Jos van den Berg
• Elmar Düren
• Dirk Paul Flach
• Henk Verhaar
• Thierry Kumps
• Paul Bánsági
Verder werkten mee:
• Coördinatie: Renate Wesselingh
• Montage: Elmar Düren
• Eindredactie: Sander Lam
Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op <de contactpagina>
Geen TidBITS-aflevering op 2 december 2019
[vertaling: JWB]
Deze donderdag is de Thanksgiving-feestdag in de Verenigde Staten en we zullen geen e-mailaflevering publiceren op 2 december 2019, zodat onze medewerkers en bijdragende redacteuren deze week kunnen doorbrengen met familie, vrienden en eten.
Velen van ons zullen opnieuw de handige werkbladen van Joe Kissells Take Control of Thanksgiving Dinner raadplegen voor onze dinervoorbereidingen: niemand legt beter of duidelijker uit wat moet worden gedaan dan Joe, dus bekijk zijn boek als je hulp nodig hebt.
Hoewel de wekelijkse e-maileditie van TidBITS volgende week maandag niet zal verschijnen, blijven we artikelen publiceren op de TidBITS-website. Om alles bij te houden, kun je onze site bezoeken, je abonneren op onze RSS-feed (vergeet niet dat TidBITS-leden een volledige tekstfeed krijgen) of ons volgen in Apple News of op Twitter. Kijk maar vast uit naar het volgende e-mailnummer op 9 december 2019!
TipBITS: sneller scrollen in iOS 13
[vertaling: LmR]
In voorgaande versies van iOS, heb je misschien een scrolbalk aan de rechterzijde van het scherm gezien als je door materiaal op een iPhone of iPad scrolde. In tegenstelling tot scrolbalken op de Mac gaven deze op iOS slechts je positie aan en de hoeveelheid materiaal op de pagina. (Hoe groter de scroller, de grijze balk die Apple in macOS de elevator box noemde, hoe minder materiaal op de pagina.) Maar in iOS 13 en iPadOS 13 heeft Apple de scrolbalk eindelijk nuttig gemaakt.
Als je de scroller ziet (je moet misschien een klein beetje scrollen om hem zichtbaar te maken), raak hem dan aan en houd hem vast. Het is een beetje lastig omdat hij na een seconde of twee weer verdwijnt als je niet scrolt. En zelfs als je wel snel bent, is de scroller klein voor een dikke vinger. Als je hem een seconde indrukt, wordt hij groter en voel je als je een recente iPhone hebt misschien een “klik”. Terwijl je je vinger op de scroller houdt, kan je deze op en neer bewegen om snel door de pagina heen te gaan.
Natuurlijk kun je ook de traditionele scrolmethode in iOS gebruiken (door op de pagina naar boven of beneden te vegen), maar de scrolbalk maar het veel makkelijker om met weinig moeite over grote afstanden te scrollen. Het kan eindeloos vegen over je scherm vergen om helemaal naar de boven- of onderkant van een lange pagina te komen, terwijl je iedere positie bijna meteen kunt bereiken door de scroller te verslepen.
Hier is een korte video die toont hoe scrollen met de scrolbalk werkt.
Interessant genoeg werkt scrollen door de scroller te verslepen precies hetzelfde als het klikken en verslepen ervan op de Mac, maar werkt het omgekeerd ten opzichte van het zogenaamde “natuurlijk” scrollen dat Apple introduceerde met iOS en later bij macOS. Bij “natuurlijk” scrollen veeg je naar boven op een pagina om naar beneden te scrollen of naar beneden op een pagina om naar boven te scrollen, terwijl je de scroller naar beneden beweegt om naar beneden te scrollen en naar boven om naar boven te scrollen.
Omdat dit nieuwe scrolbalkgedrag door het hele systeem zit, kun je het in heel veel apps gebruiken. In Safari om door lange webpagina's te scrollen en in Mail om door ellenlange mails te navigeren. In de app Twitter kan het je helpen door je tijdlijn heen te komen, en het is met name handig als je een lang document moet bewerken in Pages. Opmerkelijk genoeg onderstunt de app Google Docs de systeembrede scrolbalk niet, omdat Google zijn eigen uitgebreide scroller heeft waarmee je ook snel naar kopteksten kunt springen. Maar probeer het nu maar eens, zodat je weet hoe het werkt als je weer eens door een lange pagina heen moet.
Plaatsen, alsjeblieft! Gebruik van locatie in Foto’s van Apple
[vertaling: DPF, HV]
Op een recente reis naar Barcelona zagen mijn vrouw en ik twee T-shirts in een etalage: de Muppets als Reservoir Dogs en Koekiemonster in De Schreeuw. Het raam was nat van de regen, maar ik nam foto's van beide T-shirts door het raam en stuurde ze naar onze dochter, een poppenspeler en fan van de Muppets.
Later die dag besloten we dat deze T-shirts een geweldig kerstcadeau zouden zijn voor onze dochter en kleindochter. We waren inmiddels zo ver van de winkel verwijderd dat we die niet meer terug konden vinden. Toen bedacht ik me dat ik foto's van de T-shirts gemaakt had.
De app Foto's heeft twee speciale albums onder de kop Personen en plaatsen. Als je in de app op Albums tikt, en vervolgens op Plaatsen, zie je een kaart waarop stapels foto's worden getoond, met bij elke stapel het aantal foto's.
Door op de kaart naar links te vegen kreeg ik Europa te zien, en door op de stapel foto's in de buurt van Barcelona te tikken, kreeg ik te zien waar en wanneer de foto's in Barcelona waren gemaakt.
Door twee keer op de kaart te tikken, zoom je in. Je foto's worden dan verdeeld over kleinere stapels die overeenkomen met een specifiekere locatie. Je kunt nog verder inzoomen om bij een specifieke foto te komen, als je tenminste weet waar je moet zoeken. Als je een grote filmrol hebt is dit veel efficiënter dan eindeloos door foto's te scrollen om de juiste foto te vinden. Je kunt door blijven tikken totdat de stapels zo klein zijn dat je makkelijk de foto kunt vinden die je zoekt.
Eenmaal tikken op de onderste stapel van 12 foto's bracht me bij het Plaatsen-album van die foto's, en vervolgens kon ik op de afbeelding met de T-shirts tikken om die op mijn iPhone te zien te krijgen. (De bovenste negen foto's werden in 2014 gemaakt, op een eerdere reis naar Barcelona.)
Toen ik op de foto omhoog veegde, liet Foto's een kaart zien van het gebied met de foto zelf precies op de plaats van de winkel. Je kunt op de foto tikken om de kaart op een volledig scherm te openen en daar ook verder op inzoomen.
Maar het wordt nog beter. Als je op de blauwe titel van de locatie tikt (Palacio de la Generalitat de Catalunya, Plaça de…), onderaan de kaart, wordt Kaarten geopend met een rode pijl boven de locatie. Nog handiger is dat Kaarten je een routebeschrijving naar de locatie kan geven.
Toen ik op de Route-knop tikte, zei Kaarten dat er geen routebeschrijving naar deze plek was vanaf mijn huidige plek in Atlanta (op 7000 km afstand). Door op Mijn locatie te tikken, kon ik het veranderen, en toen kan ik aan de onderkant van het scherm op 'Te voet' tikken en een routebeschrijving krijgen voor een wandeling.
(In een eerdere versie van dit artikel beval ik de app Metapho aan om een routebeschrijving in Kaarten te krijgen. Ergens in iOS 13 begon Apple met het tonen van het adres in Foto's en met een directe koppeling naar Kaarten. Dat is natuurlijk veel makkelijker. Metapho blijft echter een fijne app om de metadata van foto's te gebruiken.)
Andere toepassingen voor Plaatsen
Het maken van foto's met je iPhone kan ook andere locatieproblemen op je reizen oplossen. Stel je bijvoorbeeld voor dat je rondleiding net afgelopen is, en je vrije tijd hebt om eens op je gemak door een onbekende stad te wandelen. In veel gevallen zal er dan een ontmoetingsplaats zijn om terug te keren naar het hotel. Je kunt van deze ontmoetingsplaats een foto maken om met de bovenstaande procedure een routebeschrijving op te vragen naar deze ontmoetingsplaats.
Een laatste aanbeveling. Als je een nieuwe plek bezoekt, neem dan een foto van de ingang. Die foto kan dienen als een merkteken in je camera-rol, waarmee je aangeeft dat er een aantal foto's van die plek volgen. Ook zou je die foto kunnen gebruiken als eerste afbeelding van de plek voor een fotoboek, website of diavoorstelling. En je kunt de exacte locatie ervan opzoeken in het Plaatsen-album.
Nu weet je alles. Dankzij geolocatiegegevens die als onderdeel van je foto's worden opgeslagen, kun je bepaalde opnames makkelijk terugvinden als je een kaart scant van de locatie waar hij was genomen. Nog beter: als je in Foto's op de koppeling voor de locatie van de afbeelding tikt, krijg je een beschrijving van de route naar die plek gepresenteerd in Kaarten.
Donald O'Shea is hoogleraar emeritus in de natuurkunde op Georgia Tech. Hij was van 1998 tot 1999 en van 2001 tot 2009 redacteur van Optical Engineering. Hij is de auteur van een aantal studieboeken over optica en optisch ontwerp. Zijn recentste boek is Designing Optics Using CODE V™, samen met Julie L. Bentley (SPIE Press, 2018). Hij is al op TidBITS geabonneerd sinds de tijd dat TidBITS gedistribueerd werd als HyperCard-stack, voor de komst van het wereldwijde web.
AstroHQ's Luna Display-dongle maakt van een Mac een tweede scherm
[vertaling: LmR, TK, PAB, LmR]
Apple heeft onlangs het bedrijf AstroHQ, althans volgens dat bedrijf zelf, “gesherlockt” met de macOS 10.15 Catalina-functie genaamd Sidecar waarmee je een iPad tot een tweede scherm van je Mac kunt maken.
Sidecar doet eigenlijk hetzelfde als een fysieke Luna Display-dongle die AstroHQ verkoopt voor $ 79,99, een stevige prijs gezien het feit dat Sidecar gratis is. (Zie “Catalina's Sidecar maakt van je iPad een tweede Mac-beeldscherm”, 21 oktober 2019, en “Luna Display maakt van de iPad een gevoelig Mac-scherm”, 7 december 2018.)
Dus wat moest AstroHQ nu doen? Matt Ronge, mede-oprichter van het bedrijf, kwam eerder deze maand op Twitter met een aankondiging van Mac-to-Mac Mode voor Luna Display.
Als een dergelijke opstelling met een Mac als tweede scherm je bekend in de oren klinkt, denk je misschien aan Apples eigen Doelbeeldscherm-modus, die bijna hetzelfde doet maar slechts onder een paar omstandigheden. Je kunt het gebruiken om bepaalde oudere iMacs tot een tweede scherm te maken van andere Macs. Maar deze opstellingen zijn nogal onstabiel.
TidBITS-uitgever Adam Engst gebruikte een tijdje een oudere 21,5 inch-iMac als tweede scherm van zijn MacBook Air, maar dit was niet erg bevredigend. Hij moest regelmatig de Doelbeeldscherm-modus opnieuw instellen nadat de MacBook Air uit slaap gewekt werd, en soms moest hij de MacBook Air dan wel de iMac opnieuw opstarten om alles aan de praat te krijgen. Bovendien moest hij een toetsenbord aangesloten laten aan de iMac, alleen om op commando-F2 te kunnen toetsen om de Doelbeeldscherm-modus aan te roepen, en als de iMac gekoppeld was, kon de MacBook Air kennelijk geen audio afspelen.
AstroHQ denkt dat de beperkte hardware-eisen van de Doelbeeldscherm-modus en de algemene instabiliteit het alternatief van Luna een kans geeft. (Zullen we dit dan “Watsoning” noemen?) AstroHQ's oplossing ondersteunt in ieder geval een grotere variatie aan koppelingen tussen Macs en MacBooks, en zelfs van een Mac mini aan een MacBook als enige beeldscherm.
Maar aan de Mac-to-Mac Mode kleven ook wel wat problemen. Het belangrijkste is dat ofschoon de Mac-to-Mac Mode werkt met iMacs die naast elkaar staan, hij geen ondersteuning biedt voor 21,5 inch- of 27 inch-iMacs met een Retina-beeldscherm (noch 4K, noch 5K). Dat is jammer, aangezien dit betekent dat je een oudere 27 inch-iMac met Retina-beeldscherm niet als een extern 5K-beeldscherm kunt gebruiken.
Maar goed, de Mac-to-Mac Mode ondersteunt wel standaard 4K-beeldschermen.
Aan de slag met de Mac-to-Mac Mode
AstroHQ verkoopt twee versies van zijn Luna-dongle: een USB-C-model voor gebruik met nieuwere Macs, en een Mini DisplayPort-versie voor gebruik met oudere machines.
Naast een dongle, is voor de Mac-to-Mac Mode ook nog het volgende vereist:
- Een “primaire” of host-Mac, waarvan je de scherminhoud projecteert op een secundaire Mac. Je steekt de Luna-dongle in deze Mac, die draait onder OS X 10.11 El Capitan of een latere versie van het systeem.
- De secundaire Mac, die onder 10.8 Mountain Lion of later moet draaien.
- Twee Luna-apps. Op de primaire Mac draai je de app Luna Display en op de secundaire Mac de app Luna Secondary. Beide apps zijn gratis bij aankoop van de Luna Display-dongle.
- Een stabiele netwerkverbinding. De meeste mensen zullen de Mac-to-Mac Mode via wifi gebruiken, met beide Macs op hetzelfde draadloze netwerk. Het werkt ook over Ethernet, als beide Macs met hetzelfde Ethernet-netwerk zijn verbonden.
Een verbinding tussen twee Macs tot stand brengen is gemakkelijk, zoals gewoonlijk met een door Luna geïnitieerde verbinding tussen een Mac en een iPad.
Start eerst de app Luna Display op je primaire Mac. Als je Mac onder 10.14 Mojave of later draait, wordt je mogelijk gevraagd om de Toegankelijkheidsinstellingen in Systeemvoorkeuren te veranderen, maar dit moet maar één keer.
Open vervolgens de app Luna Secondary op je secundaire Mac. De twee Macs zouden nu automatisch met elkaar verbinding moeten maken. Het beeldscherm verspringt even, waarna je Bureaublad van de primaire Mac moet zijn uitgebreid naar de secundaire Mac.
Soms lukten automatische verbindingen bij mij prima, maar soms ook niet, en dan om redenen die ik niet kon achterhalen.
Als een automatische verbinding niet lukt, kun je het proberen via Wi-Fi Manual Connect. Klik op deze knop in de apps op beide Macs. Je ziet dan een code in de app op de primaire Mac. Dezelfde code verschijnt ook in de app op de secundaire Mac, maar met enkele cijfers minder. Vul de ontbrekende cijfers in, en klaar is Kees.
Wi-Fi Manual Connect werkte bij mij goed wanneer automatisch verbinden niet lukte.
Eens de verbinding tot stand gebracht, kun je met de app Luna Display op de primaire Mac bijregelen hoe de twee Macs ten opzichte van elkaar werken, met de secundaire Mac links of rechts. Klik op Custom om naar de standaard Beeldscherminstellingen voor extra opties te gaan.
Gebruik van de Mac-to-Mac Mode
Om de Mac-to-Mac Mode te testen, heb ik mijn vrouw overgehaald om tijdelijk afstand te doen van haar getrouwe 2015 MacBook Air, die ik dan gekoppeld heb aan mijn 2018 Mac mini (zie “Twijfel niet, hij leeft! Apple kondigt Mac mini voor de professional aan”, 30 oktober 2018) en het externe beeldscherm daarvan, een LG UltraFine (zie “Apple laat geheel nieuwe 23,7 inch UltraFine Display van LG debuteren”, 20 mei 2019).
Met de MacBook Air in de hand heb ik de Mac-to-Mac Mode in drie scenario's getest. In twee gevallen met de USB-C Luna Display-dongle, en in het derde met de Mini DisplayPort-versie.
1: MacBook Air als secundair beeldscherm
Mijn bedoeling was om mijn LG UltraFine als hoofdscherm voor mijn Mac mini te gebruiken, met de MacBook Air aan één kant als secundair beeldscherm, ongeveer zoals wanneer ik een iPad met de Luna Display zou gebruiken.
Deze opstelling met twee schermen werkte goed, met het uitgebreide bureaublad van mijn Mac mini op de MacBook Air in de volledige resolutie van 1400 x 900 pixels, en met een snelle reactietijd.
De Mac-to-Mac Mode-verbinding hield verbazend goed stand. Ik heb de MacBook Air meermaals gesloten en weer geopend, en de Luna Display-verbinding bleef werken alsof er niets was gebeurd. Toen ik de Mac mini in de sluimerstand zette, werd de Mac-to-Mac Mode-verbinding zoals verwacht wel verbroken, maar de Luna-apps stonden klaar toen de Mac mini weer uit de sluimerstand kwam en hervatten automatisch de verbinding.
Er is me wel iets vreemds opgevallen. Zowel het ingebouwde toetsenbord van de MacBook Air als het externe toetsenbord van de mini werkte zoals verwacht voor het invoeren van tekst, maar de muis en de trackpad van de Mac mini werkten normaal. Wanneer ik de trackpad van de MacBook Air gebruikte, kon ik de cursor niet naar het beeldscherm van de Mac mini verplaatsen: deze bleef om de een of andere reden beperkt tot de notebook.
2: MacBook Air als primair beeldscherm
Wat als je een Mac mini hebt en die gebruikt zonder aangesloten beeldscherm, misschien weggestopt in een kast? Met de Mac-to-Mac Mode van Luna Display kun je een Mac-laptop wanneer dat moet gebruiken als een draadloos verbonden beeldscherm. AstroHQ heeft al voorgesteld om op deze manier een iPad met een Mac mini te gebruiken.
In mijn geval kon ik met de Mac-to-Mac Mode op de MacBook Air van mijn vrouw mijn Mac mini vanaf de comfortabele bank gebruiken, ver van mijn kantoor.
Om deze oplossing met één scherm te testen, moest ik mijn LG-scherm fysiek loskoppelen van de Mac mini, zodat de MacBook Air het enige scherm van de Mac mini zou worden.
Maar er waren eerst een paar macOS-aanpassingen nodig om dit goed te laten werken:
- Automatisch inloggen moet worden ingeschakeld via "Systeemvoorkeuren > Gebruikers en groepen > Inlogopties". Met een vervolgkeuzemenu bovenaan kan je een Mac-account aanwijzen voor automatisch inloggen. Als het vervolgkeuzemenu grijs is, controleer je of FileVault is ingeschakeld (het moet zijn uitgeschakeld) of een iCloud-wachtwoord wordt gebruikt voor verificatie (waardoor ook automatisch inloggen wordt uitgeschakeld).
- In datzelfde Mac-account moet de app Luna Display zijn ingesteld om automatisch te worden gestart bij inloggen (in "Systeemvoorkeuren > Gebruikers en groepen > Inlogonderdelen").
Nadat ik die instellingen had aangepast, startte ik mijn Mac mini opnieuw op terwijl ik de app Luna Secondary op de MacBook Air startte. Enkele seconden later vonden de Luna-apps op de Macs elkaar en voilà, ik keek naar de Mac mini-desktop op het scherm van de MacBook Air.
Alles werkte redelijk goed. De reactiesnelheid was een beetje laag maar niet slecht. Alle invoerapparaten (de Magic Mouse, Magic Trackpad en het Magic Keyboard van de Mac mini, naast het ingebouwde laptoptoetsenbord en trackpad van de MacBook) gedroegen zich zoals verwacht. De betrouwbaarheid was redelijk, en het sluiten en opnieuw openen van het deksel van de MacBook Air had geen effect op de Mac-to-Mac Mode-koppeling.
Omdat de MacBook Air en Mac mini via wifi waren verbonden, kon ik overal werken binnen het bereik van mijn wifi-netwerk. Sterker nog, in feite schreef ik veel van dit artikel over de MacBook Air in mijn woonkamer op de eerste verdieping, gewikkeld in een warme deken op de bank (omdat de winter hier in Minnesota nabij is), met de Mac mini op de tweede verdieping in mijn thuiskantoor. Mooi zo.
3: MacBook Air als primaire computer
Tot nu toe diende mijn Mac mini als de primaire computer in mijn Mac-to-Mac Mode-experimenten, met de MacBook Air van mijn vrouw als tweede scherm. Maar wat als ik rollen omdraaide en van de MacBook Air mijn primaire computer maakte, waarbij de LG-monitor van mijn Mac mini als secundair scherm voor de MacBook Air diende?
Op dit punt komt de Mini DisplayPort-versie van de Luna Display-dongle van pas. Ik heb hem aangesloten op de MacBook Air voor gebruik met de primaire app Luna Display en vervolgens heb ik de app Luna Secondary op de Mac mini gestart. Het doel was om het bureaublad van de MacBook Air uit te breiden naar het LG-scherm, via de Mac mini. Althans, dat was het idee.
Helaas kon ik deze opstelling niet betrouwbaar aan de praat krijgen. De Mac-to-Mac Mode-verbinding is herhaaldelijk gecrasht. Soms kon ik de cursor van het ene naar het andere scherm verplaatsen, maar op andere momenten weigerde hij te bewegen.
Het was een puinhoop, zoals Matt Ronge van AstroHQ erkende toen ik contact opnam. Hij zei dat zijn team bezig was om problemen op te lossen die het gebruik van het Mini DisplayPort-model van de Luna voor Mac-to-Mac Mode-storingen verstoorden. Ik ben van plan dit later te controleren en eventuele updates in een reactie hieronder achter te laten.
Maar hoewel ik de USB-C-versie van de Luna Display-dongle met Mac-to-Mac Mode kan aanbevelen, raad ik je voorlopig aan om even te wachten als je hoofd-Mac alleen een Mini DisplayPort- of een Thunderbolt 2-poort heeft.
Nog eens de Luna Mac-to-iPad Mode
Door mijn Luna-dongles af te stoffen, enkele maanden nadat ik erover schreef hoe ze iPads tot tweede beeldscherm voor de Mac maakten, kon ik nog eens terugkijken op dat scenario, en deze vergelijken met Apples equivalent, de functie Sidecar in Catalina waar ik vorige maand over schreef.
Door de gekkigheden in Sidecar was de Luna-aanpak in sommige gevallen een opluchting. Met name macOS met touch gebruiken op een iPad-scherm gaat beter met AstroHQ's implementatie. Je kunt bijna alles letterlijk met een vinger doen, en eigenlijk is dat wel zo logisch, toch? Maar, zoals ik al aangaf in mijn Sidecar bespreking: vinger-interactie werkt met sommige dingen op het iPad-scherm en met andere dingen niet. In veel gevallen moet je een Apple Pencil gebruiken. Bah!
Dus dit is de beste manier om een iPad tot een Mac-beeldscherm te maken, voor hen die zich de aanschaf van de Luna-hardware kunnen veroorloven. Echter, omdat Sidecar gratis is, zullen de meeste mensen dat gaan gebruiken. En dat is natuurlijk prima, want het werkt best redelijk, afgezien van de touch-problemen, en het zou in principe steeds beter moeten worden.
Mac-to-Mac Mode: conclusie
Het gebruik van een Mac als tweede beeldscherm van een andere Mac zal, tot nu toe, niet bij veel gebruikers zijn opgekomen, vanwege de beperking in specifieke iMac-modellen. En omdat, zoals Adam Engst aangeeft, Apples Doelbeeldscherm-modus niet echt lekker werkt.
AstroHQ, dat voor zijn voortbestaan vecht nadat het gesherlockt is, heeft de Mac-wereld daarom een enorme gunst verleend met de Mac-to-Mac Mode. Hoewel het nog niet helemaal vlekkeloos loopt, met name aan de DisplayPort-kant, zijn de Luna-hardware en de bijbehorende software een verademing voor mensen die extra Macs hebben staan die als tweede beeldscherm kunnen worden gebruikt.
De keerzijde is natuurlijk dat de Luna-dongles niet goedkoop zijn, dus aankomende gebruikers zullen zelf moeten overwegen of het een goede besteding van hun geld is.
Wij leggen uit wat je weten moet over Apple-technologie. |
Vorige aflevering | TidBITS Nederlands | Volgende aflevering