[vertaling: PAB, JWB]

De iOS App Store viert zijn 10-jarig jubileum. Apple heeft deze gebeurtenis gevierd met zelf-felicitatieartikel, waarvan de toon me vanaf de eerste zin irriteerde:

Toen Apple met 500 apps op 10 juli 2008 de App Store introduceerde, ontketende dit een waar cultureel, sociaal en economisch fenomeen dat verandering bracht in de manier waarop mensen werken, spelen, elkaar ontmoeten, reizen en nog veel meer.

Begrijp me niet verkeerd. Het lijdt geen twijfel dat de App Store een aanzienlijke impact heeft gehad op zowel individuen als ontwikkelaars en het artikel bevat talloze getuigenissen. Er zijn ook verhalen zoals deze van Alan Oppenheimer, die na het bijdragen aan de ontwikkeling van AppleTalk en het runnen van een internetprovider overging tot het ontwikkelen wat Art Authority werd.

De cijfers van de App Store zijn ook enorm indrukwekkend. Elke week bezoeken meer dan 500 miljoen mensen uit 155 landen de App Store en Apple zegt dat het de afgelopen tien jaar 100 miljard dollar aan ontwikkelaars heeft uitbetaald. Momenteel zijn er 20 miljoen Apple-ontwikkelaars en de App Store bevat meer dan 2 miljoen apps. (Volgens Statista biedt Google Play 3,8 miljard apps.)

Dus ja, de App Store is succesvol geweest. Maar het is gewoon een winkel, een winkel waar het lastig apps vinden is en die hoge ontwikkelaarstransactiekosten rekent. En hoeveel van zijn succes is puur te danken aan de populariteit van de iPhone en de iPad? (Het is ook eerlijk om te vragen hoeveel van de populariteit van de iPhone te danken is aan de App Store.) Voor elk hardwareplatform dat honderden miljoenen apparaten verkoopt en een softwareontwikkelkit heeft, zullen er uiteindelijk veel apps zijn.

Een belangrijk onderdeel van het succes van de App Store is de strenge controle van Apple over distributie en verkoop. De enige manier om een iOS-app buiten de App Store te verkopen of om een app te distribueren die niet voldoet aan de richtlijnen van Apple, is via Cydia, waarvoor een gejailbreakt apparaat vereist is. Het spreekt voor zich (omdat jailbreaking afhankelijk is van beveiligingsproblemen) dat Apple het zo moeilijk mogelijk maakt. Het resultaat is dat de App Store een bijna compleet monopolie is voor iOS-apps, maar de positieve kant is dat het een markt is die grotendeels vrij is van apps die de privacy en veiligheid van gebruikers schenden.

Apple gaat verder met te beweren dat "tot 2008 de software-industrie werd gedomineerd door enkele grote bedrijven". Vanzelfsprekend was er tot 2007 geen iPhone, dus deze claim moet gaan over bureaucomputers zoals de Mac, maar het is nog steeds overduidelijk onwaar. Natuurlijk waren Microsoft en Adobe toen al giganten (en nog steeds), maar er waren veel kleine ontwikkelaars, van wie velen innovatieve Mac-software ontwikkelden die we al die jaren in TidBITS hebben behandeld. Het is ook vermeldenswaardig dat Apple verreweg de voorkeur geeft aan een industrie die bestaat uit kleinere bedrijven die nooit een bedreiging zullen vormen. Apple wil niet dat iOS en macOS afhankelijk zijn van software zoals Microsoft Office of Adobe Creative Cloud die net zo gemakkelijk op andere platforms kan worden gebruikt.

Apples artikel wekt de suggestie dat de App Store het pad naar rijkdom is. Sommige kleine ontwikkelaars hebben het inderdaad goed gedaan, maar het grootste deel van de uitbetalingen in de App Store gaat naar grote bedrijven: Pokémon Go genereerde in 2017 alleen al 2 miljard dollar. Het is moeilijk om actuele informatie te vinden, maar in 2011 bleek uit één enquête dat de mediaan van de opbrengst van een iOS-game $ 2.400 was. (Dat betekent dat de helft van de games in dit onderzoek meer dan $ 2.400 verdiende en de helft minder verdiende. Het gemiddelde, dat werd vertekend door een paar toppresteerders, was meer dan 86.000 dollar.) Mijn punt is alleen dat, ondanks de grote aantallen die Apple rondsmijt, de meeste apps van de meeste ontwikkelaars niet veel opbrengen.

Het is waar dat de App Store bepaalde soorten wrijving bij het publiceren van software heeft verwijderd door een distributie- en betalingssysteem aan te bieden. Maar als dat zo belangrijk was, zou de overeenkomstige Mac App Store, die debuteerde in 2010, dominanter moeten zijn dan hij is. Vanwege de vaak draconische technische vereisten van Apple (met name met betrekking tot sandboxing), het moeilijke indieningsproces en 30% transactiekosten hebben veel Mac-ontwikkelaars de Mac App Store volledig vermeden en hebben enkele spraakmakende ontwikkelaars hun producten ingetrokken. Apple lijkt wijzigingen aan te brengen om ze terug te krijgen via macOS 10.14 Mojave, maar het punt is dat wanneer ontwikkelaars de keuze hebben, ze niet altijd de App Store kiezen.

Mijn onvrede met de App Store heeft deels te maken met het beperkte aantal bedrijfsmodellen dat Apple toestaat. Ja, Apple heeft in 2009 in-app-aankopen toegevoegd en in 2016 abonnementen ingeschakeld in alle app-typen, maar het bedrijf heeft nooit echte proefversies, coupon-kortingen of betaalde upgrades toegestaan. Ontwikkelaars hebben in een aantal van deze gevallen oplossingen gevonden, maar uiteindelijk is de App Store allesbehalve een 'vrije markt'. Misschien verandert dit door de opkomst van abonnementen, maar voor het grootste deel van het bestaan van de App Store dwongen Apples geforceerde economische modellen ontwikkelaars ertoe om op nieuwe klanten te jagen in plaats van gebruikers te bedienen met upgrades.

Nog verontrustender was het kijken naar hoe de App Store de prijzen en daarmee de vermeende waarde van software vrijwel tot nul reduceerde. Omdat het ontdekken van apps in de App Store altijd een ramp is geweest en er zo weinig manieren zijn om op te vallen tussen de vele vergelijkbare apps in welke categorie dan ook, reageerden ontwikkelaars hierop door voornamelijk op prijs te concurreren. Apps met wel prijskaartje dan ook worden nu als duur beschouwd en veel gratis apps zijn afhankelijk van opdringerige advertenties die mogelijk schadelijk zijn voor de privacy. Natuurlijk is dat grotendeels in navolging van het web, waar reclame al lange tijd de dominante aanpak is voor het genereren van inkomsten en waar gebruikers zich steeds ongemakkelijker voelen over het bijhouden van advertenties en personalisatie.

Op dit moment dreigt elke vorm van kritiek te klinken als jaloezie. De App Store is een vaststaand feit en zonder concurrentie zullen er weinig of geen wezenlijke veranderingen komen. Maar ik vind niet dat we moeten verheerlijken wat de App Store heeft bereikt of aannemen dat het noodzakelijkerwijs het beste van alle mogelijke werelden heeft voortgebracht. Zelfs zonder de App Store zou het ecosysteem van iOS op dezelfde manier geëvolueerd kunnen zijn. Je kunt niet stellen dat de Mac-wereld vreselijk heeft geleden onder app-distributie buiten de Mac App Store om.

Uiteindelijk heb ik veel minder moeite met het prijzen van de iPhone en de iPad, en iOS in het algemeen, samen met de nuttige en vermakelijke apps die door onafhankelijke ontwikkelaars en zakelijke reuzen worden geleverd. Maar de deugden van de App Store verheerlijken? Het is alsof je praat over hoe fantastisch winkelcentra zijn.

[vertaling: LmR, TK]

Het lijkt wel of iedereen een andere manier heeft om af te vallen, maar één ding dat iedereen nodig heeft is een goede manier om de voortgang bij te houden. En daarbij hoort het bijhouden van hoe je gewicht met de tijd fluctueert.

Ik deed dit altijd met pen en papier, maar digitale weegschalen kunnen dit proces automatiseren en zijn nu redelijk betaalbaar. Wirecutters keuze voor de beste algemene badkamerweegschaal kost $ 35 terwijl hun keuze voor de beste slimme weegschaal, de Eufy BodySense Smart Scale, slechts $ 40 is.

Ik heb de Eufy BodySense nu drie maanden gebruikt en ik ben er erg tevreden over. Ik heb geen andere gekalibreerde weegschaal, dus ik kan niets zeggen over de nauwkeurigheid, maar het is veel belangrijker dat het ding consistent is. Als ik mij een aantal keren achter elkaar weeg, geeft het me iedere keer hetzelfde gewicht, zolang ik ervoor zorg dat het op een vlakke harde ondergrond staat en mijn voeten er goed op staan.

De BodySense werkt op vier standaard AAA-batterijen, goed voor drie maanden dagelijks gebruik. De weegschaal kan gewichten tussen 5 en 180 kg wegen. Zoals bij de meeste slimme weegschalen is de bovenkant van glas, wat er goed uitziet wanneer het schoon is, maar waar wel snel vlekken op komen.

De BodySense op zich is een vrij goede weegschaal, zij het wat rudimentair. Op het scherm tussen je tenen verschijnt alleen je gewicht, maar met de bijhorende iOS-app EufyLife (er is ook een Android-versie) kan de BodySense je informatie weergeven over je lichaamsvetpercentage, je spiermassa, je BMI, botdichtheid en meer. Grafieken van je gewicht, lichaamsvet en spiermassa over een bepaalde tijdsduur behoren ook tot de mogelijkheden.

Deze bijkomende metingen worden uitgevoerd op basis van de elektrische impedantie van je lichaam, wat inhoudt dat je je op blote voeten moet wegen. Vertrouw niet al te zeer op de cijfers, want deze techniek is niet zo nauwkeurig. De metingen bleken kenmerkend te zijn voor een impedantieschaal, die je maar een cijfer bij benadering kan geven. Vooral je hydratatieniveau kan een grote invloed hebben op de resultaten. Dat betekent niet dat de cijfers niet nuttig zijn, maar voel je niet slecht als je lichaamsvetpercentage 1% hoger is dan een dag eerder. Let op de tendens op langere termijn. Zo had ik bijvoorbeeld altijd een lichaamsvetpercentage van rond de 32% toen ik in april aan mijn dieet begon, en nu kom ik regelmatig uit op waarden rond de 30%, zodat ik weet dat ik wat vooruitgang boek.

Het grootste nadeel van de afhankelijkheid van de BodySense van de app is dat je wanneer je op de BodySense gaat staan, de app EufyLife op je iPhone geopend moet zijn om de resultaten te loggen. De app moet op zijn minst al recent geopend zijn, maar dat mag geen probleem zijn voor wie elke dag op de weegschaal gaat staan.

Toen mijn zoontje van vier op de weegschaal ging staan nadat ik er net vanaf was gestapt, zag ik dat de app ook op de achtergrond kan werken, want de app registreerde zijn gewicht. Gelukkig is de app slim genoeg om te herkennen dat zijn gewicht sterk verschilt van het mijne, en vroeg hij om een bevestiging alvorens het te registreren. Je kunt profielen instellen voor verschillende gezinsleden op eenzelfde iOS-apparaat, maar het is logischer als elk gezinslid een account op zijn eigen apparaat aanmaakt. Een nadeel van deze manier van werken is dat synchroniseren langer kan duren. Omdat de BodySense via Bluetooth synchroniseert, moet hij eerst ontkoppelen van het eerste apparaat om dan met het tweede te synchroniseren.

De app EufyLife vereist helaas een account, en ik begrijp niet goed waarom. Ik heb ingelogd in mijn account op een andere iPhone, maar mijn informatie werd niet overgedragen. Ik probeerde in te loggen op de EufyLife-website en moest dan op een bevestigingsmail klikken die ik nooit heb gekregen.

Misschien worden biometrische gegevens helemaal niet geüpload naar de servers van Eufy, maar zeker kan ik er niet van zijn. Het privacybeleid van Eufy ziet er vrij oké uit, maar als je bezorgd bent over de mogelijkheid dat de gegevens van je gewicht op een minder leuke manier worden gebruikt, dan raad ik je aan om slimme weegschalen volledig te vermijden. Mij persoonlijk kan deze informatie niet veel schelen, omdat iedereen die me ziet alles al kan raden.

Mijn ervaring met de account betekent dat ik niet veel vertrouwen heb in de servicekant van de BodySense. Mijn favoriete deel van de app EufyLife is dan ook dat je kan synchroniseren met de HealthKit van Apple, zodat je biometrische gegevens worden opgeslagen in de app Gezondheid en gesynchroniseerd met HealthKit-apps zoals Cronometer, mijn favoriete app voor het opvolgen van calorieën en koolhydraten. De grafieken van de app Gezondheid zijn veel nuttiger dan die van EufyLife, omdat zij meer gegevens tegelijk weergeven. (Het vervelende bij de EufyLife-grafieken is dat je er niet kunt op in- of uitzoomen.) De app EufyLife kan ook worden gesynchroniseerd met Fitbit, als je die gebruikt.

Ik stond lange tijd nogal sceptisch tegenover slimme weegschalen, maar nu zie ik de meerwaarde, althans op het vlak van basisregistratie van gegevens. Ik ben nog niet helemaal overtuigd van het nut van de extra functies zoals meten van het lichaamsvetpercentage. En om privacyredenen verkies ik toch nog een weegschaal die ook zonder internetverbinding werkt. Maar voor de prijs is de Eufy BodySense een vrij goede weegschaal waardoor je de gegevens niet meer afzonderlijk moet bijhouden.