Twitter raadt alle gebruikers aan hun wachtwoord te wijzigen nadat het bedrijf ontdekte dat wachtwoorden in niet-gecodeerde vorm werden aangemeld. Ondertussen heeft Apple opnieuw financiële records gebroken in het tweede kwartaal van 2018, dankzij de sterke vraag naar de iPhone X. Vraag je je misschien af waarom je al die vage privacybeleid-updates hebt ontvangen? Geoff Duncan legt uit wat de nieuwe General Data Protection Regulation van de EU (GDPR) of Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) betekent voor jouw privacy. Tot slot doet Adam Engst alsof hij in Ready Player One zit en test hij een video-headset, de Royole Moon 3D Virtual Mobile Theater. Bij de vermeldenswaardige Mac-app-uitgaven van deze week zitten Cardhop 1.1.1, SuperDuper 3.1.6, SpamSieve 2.9.31 en Aeon Timeline 2.3.7.
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Twitter spoort gebruikers aan hun wachtwoord te wijzigen
[vertaling: LmR]
Twitter adviseert iedereen om het wachtwoord te wijzigen nadat als gevolg van een fout de wachtwoorden onversleuteld in een intern logbestand werden geschreven voordat het verborgen werd door bcrypt hashing. Het bedrijf kwam niet met details over hoeveel van de 330 miljoen actieve Twitter-accounts getroffen zijn.
Hoewel Twitter zegt de fout zelf te hebben gevonden en dat hun onderzoek geen indicaties opleverde van een gegevenslek of misbruik, raadt het bedrijf wel aan dat je je wachtwoord wijzigt. Als je dat wachtwoord ook op andere websites gebruikt, verander het daar dan ook. Gebeurtenissen als deze geven aan waarom het hergebruiken van wachtwoorden een slecht idee is. Gebruik een wachtwoordenbeheerprogramma zodat iedere site een uniek sterk wachtwoord kan hebben.
Ook door dubbele verificatie in te stellen, bescherm je je account, zelfs als je wachtwoord openbaar wordt. Gezien de ellende die iemand kan veroorzaken als die toegang heeft tot jouw Twitter-account, raden wij dubbele verificatie bij Twitter nog sterker aan dan bij veel andere internetdiensten.
Apples kwartaalcijfers (Q2-2018) bewijzen het ongelijk van iPhone X-critici
[vertaling: JO]
Bij het bekendmaken van zijn kwartaalcijfers Q2-2018 (lopend van januari tot en met maart 2018) maakte Apple een netto winst bekend van 13,8 miljard dollar ($ 2,73 per verwaterd aandeel) over een omzet van 61,1 miljard dollar, cijfers die overeenkomen met de verwachtingen van analisten. De omzet was 16% hoger dan in hetzelfde kwartaal vorig jaar. (Zie "Apples financiële resultaten in het tweede kwartaal van 2017 tonen lichte groei", 2 mei 2017.) Apple-directeur Tim Cook gaf aan dat Apple hiermee voor het zesde achtereenvolgende kwartaal versnelde omzetgroei kon presenteren.
"Met veel plezier presenteren wij ons beste maart-kwartaal ooit, met een sterke omzetgroei voor wat betreft de iPhone, Services en Wearables", zei Cook. En de omzetgroei voor de iPhone is inderdaad sterk, met 38 miljard dollar omzet, een groei van 14% ten opzicht van vorig jaar. Er was ook groei van het absolute aantal iPhones, maar dat cijfer was lang niet zo sterk, aangezien er slechts 3% meer toestellen verkocht werden dan het aantal in hetzelfde kwartaal van 2017. Daar staat tegenover dat de gemiddelde verkoopprijs van een iPhone toenam tot meer dan $ 720 (een nieuw record). De hoge prijs van de iPhone X is ongetwijfeld verantwoordelijk voor deze toename, en ook voor het verschil in omzetgroei versus groei van het aantal verkochte toestellen. In ieder geval moeten deze verkoopcijfer van iPhones een eind maken aan de verhalen over tegenvallende verkoopcijfers van de iPhone X: Cook zei dat Q2-2018 het eerste kwartaal markeerde waarin het duurste iPhone-model tevens het populairst was.
De verkoopcijfers van de iPad stegen met 2%, en de omzet nam toe met 6% vergeleken met hetzelfde kwartaal vorig jaar. In dollars bedroeg de omzet dit kwartaal 4,1 miljard. De helft van alle verkochte iPads ging naar nieuwe klanten, en de iPad heeft nu een marktaandeel voor tablets van 50% (tegenover 40% vorig jaar).
Met 5,8 miljard dollar stagneerde de omzet van de Mac. De handel in Macs zag zelfs een negatieve groei van 3% in verkochte eenheden. Er is dit kwartaal geen nieuw model Mac op de markt gekomen, en ook verhalen over problemen met het toetsenbord van de nieuwste MacBook Pro zijn hier mogelijk debet aan.
De omzet van Services groeide 31% ten opzichte van het eerste kwartaal van 2017, tot 9,2 miljard dollar, een cijfer dat bijna even hoog is als de omzet van iPads en Macs samen. Dit was, volgens Cook, het beste kwartaal ooit voor het onderdeel diensten, en de omzetgroei blijft sterk. Apples ecosysteem heeft nu in totaal 270 miljoen betalende abonnees. Cook zei dat het aantal gebruikers van Apple Pay ten opzichte van vorig jaar verdubbeld is.
De omzet van Apples categorie Other Products groeide ten opzichte van 2017 met 38%, en bedraagt nu in totaal 4 miljard dollar (wat ongeveer evenveel is als de omzet van de iPad). De HomePod, gelanceerd in kwartaal Q2-2018, draagt waarschijnlijk bij aan dit succes, al noemde Apple geen verkoopcijfers van de slimme speaker. Cook gaf wel cijfers van de wearables, waar de Apple Watch, Beats-koptelefoons en AirPods onder vallen. Hij noemde een omzetgroei van bijna 50%, en voegde eraan toe dat deze bedrijfstak ondertussen de waarde van een Fortune 300-onderneming benadert. Apple deelt nog steeds geen cijfers over de verkoop van de Apple Watch mee, maar Cook zei dat de omzet ervan een groei met dubbele cijfers laat zien ten opzichte van vorig jaar, een nieuw maart-kwartaalrecord.
Tijdens de bijeenkomst voor investeerders die Apple eens per kwartaal houdt, vertelde Cook dat de Republikeinse belastingmaatregelen van dit jaar Apple zouden helpen om zo'n 20.000 banen in de VS te creëren, en zo'n 16% meer dividend uit te keren aan aandeelhouders. Apple zou hierdoor bovendien opnieuw een terugkoop-programma ter waarde van 100 miljard dollar kunnen autoriseren. Apple heeft sinds augustus 2012 275 miljard dollar aan investeerders teruggegeven. Ondertussen liet Cook vallen dat Apple plannen heeft voor een nieuwe universiteit, en hij gaf aan binnenkort met meer details te komen. Het bedrijf zou hier financieel geen enkel probleem mee moeten hebben, want Apple heeft op dit moment 267,2 miljard dollar in kas.
Europese Algemene Verordening Gegevensbescherming maakt van privacy een mondiale zaak
[vertaling: TK, PAB, LmR, PAB, GvH, PAB, JWB]
De meeste internetgebruikers zijn de laatste weken overrompeld door vage en ongewoon opgewekte berichten van bedrijven die veranderingen in hun voorwaarden en privacybeleid bekendmaken. De meeste van deze updates zijn bedoeld om te voldoen aan de Algemene Verordening Gegevensbescherming van de Europese Unie, ook wel bekend als AVG of GDPR (General Data Protection Regulation). De AVG is een complexe regelgeving die Europese burgers "digitale rechten" over hun persoonsgegevens wil geven: wie houdt ze bij, wat staat erin en hoe worden ze gebruikt.
De AVG gaat in op 25 mei 2018, en geldt (in tegenstelling tot vorige pogingen tot gegevensbescherming in de EU) in alle EU-lidstaten en voor alle organisaties ongeacht waar ter wereld die de gegevens van EU-burgers bijhouden of verwerken. Dat is een aanzienlijk deel van het internet en zelfs van de hele wereldeconomie. Aangezien de EU gewoonlijk vooroploopt op het vlak van privacy van de digitale consument, zal de AVG rechtstreeks of onrechtstreeks in veel andere delen van de wereld de lat hoger leggen voor de manier waarop bedrijven omgaan met de persoonsgegevens van gebruikers.
Wat houdt de AVG in, en wat zijn de gevolgen voor jou?
Wie valt onder de AVG?
Algemeen geldt de AVG voor elke EU-burger (betrokkene, in de terminologie van de regelgeving) en twee uitgebreide, overlappende klassen met organisaties: verwerkingsverantwoordelijken en verwerkers. Verwerkingsverantwoordelijken verzamelen en gebruiken informatie, terwijl verwerkers informatie opslaan, beheren, of er namens verwerkingsverantwoordelijken op reageren.
Verwerkingsverantwoordelijken zijn overal en omvatten iedere persoon of organisatie die persoonsgegevens over EU-burgers verzamelt. Veelvoorkomende voorbeelden zijn internetreuzen (zoals Apple, Google, Facebook, Amazon en Microsoft) en die schimmige "data brokers" die informatie uit openbare bronnen bijeenpuzelen en internetgebruik traceren, maar ook overheden, agentschappen uit de openbare sector, banken, gezondheidsdiensten, en praktisch alle werkgevers.
Verder zijn het ook winkeliers, restaurants, hotels, evenementlocaties, en elke onderneming met klanteninformatie, evenals scholen, musea, non-profitorganisaties, liefdadigheidsinstellingen, vrijwilligersorganisaties en zelfs sportverbonden. TidBITS heeft Europese abonnees en medewerkers, waardoor TidBITS onder de AVG een verwerkingsverantwoordelijke is. Misschien heb je een mailinglijst of een site als hobby: als iemand uit de EU in je lijst staat of je site gebruikt, wat betekent dat dan voor jou? Jij bent een verwerkingsverantwoordelijke. Verwerkingsverantwoordelijken krijgen de grootste verantwoordelijkheid toebedeeld voor het naleven van de AVG.
Verwerkers zijn doorgaans maar één stap verwijderd van individuele personen: zij verwerken persoonsgegevens die ze niet zelf hebben verzameld. Veel dienstenleveranciers zijn verwerkers: Salesforce, Google Cloud, Microsoft Azure en Amazon AWS zijn het allemaal. Als je een mailinglijst hebt die je naar de post stuurt om de adressen te laten standaardiseren en controleren, dan is de post een verwerker. Maar de grens is niet altijd zo duidelijk: je hebt bijvoorbeeld een bedrijf dat met een payroll-bedrijf werkt. Je bedrijf is dan een verwerkingsverantwoordelijke, en het payroll-bedrijf een verwerker. Maar als dat payroll-bedrijf gegevens gebruikt om bijvoorbeeld een dienst aan te bieden waarbij de lonen worden vergeleken met de sectorgemiddelden, dan zijn zij ook een verwerkingsverantwoordelijke.
Wat valt onder de AVG?
Voor de AVG vallen onder persoonsgegevens de meeste gegevens die gerelateerd zijn aan een identificeerbare persoon, ongeacht of die koppeling rechtstreeks wordt gemaakt (met de naam, door een overheid uitgegeven identificatie of bankinformatie) of onrechtstreeks met factoren zoals fysiek voorkomen, locatie, fysiologie, online identificatoren, of economische, culturele of sociale identiteiten.
E-mailadressen, locatiegegevens, smartphone-toestelidentificatoren en IP-adressen (zelfs dynamisch toegekende IP-adressen) worden allemaal beschouwd als persoonsgegevens. Technisch gezien betekent dit dat praktisch elke internetsite en met het internet verbonden app onder de AVG valt wanneer een EU-burger er gebruik van maakt, aangezien ze bijna allemaal standaard IP-adressen van gebruikers loggen.
Bovendien worden gegevens over etniciteit, ras, genetica, biometrische gegevens, gezondheidsinformatie, seksuele activiteiten, religieuze/filosofische overtuigingen, of lidmaatschap van een vakbond als "gevoelige" persoonsgegevens beschouwd die extra bescherming vereisen. En de AVG geldt niet alleen voor gegevens die vanaf 25 mei 2018 zijn verzameld: alle vroeger verzamelde gegevens vallen hier ook onder.
Deze definities hebben verreikende gevolgen voor internetbedrijven, vooral voor data brokers en adverteerders, aangezien die bijna allemaal IP-nummers loggen, velen e-mailadressen verzamelen, en de meesten cookies en andere trackers gebruiken als online identificatoren. Dat is één reden waarom we zoveel berichten zien van internetbedrijven over het updaten van hun privacybeleid en voorwaarden.
Wat is toegestaan?
Onder de AVG zijn er slechts zes wettige redenen voor het verwerken van persoonsgegevens:
Wettelijke contracten
Wettelijke vereisten
Vitale belangen (bescherming van het leven)
Openbare taken (openbaar belang of officiële functies)
Zogenoemde "legitieme belangen"
Toestemming
Legitieme belangen vormen een enigszins subjectieve maar ogenschijnlijk kleine categorie, waar het verwerken van persoonlijke gegevens het enige middel is om een doel te bereiken. Veelvoorkomende zaken zijn bedrijven die met klanten samenwerken om orders uit te voeren of diensten te verlenen. Als ik wil dat een bedrijf een pizza bezorgt, hebben ze een legitieme behoefte om te weten waar ze het moeten brengen.
Voor adverteerders laat de AVG toestemming de primaire juridische mogelijkheid zijn voor het verwerken van persoonlijke gegevens, en de GDPR verhoogt de lat aanzienlijk. Toestemming moet "vrijelijk gegeven, specifiek, geïnformeerd en ondubbelzinnig" zijn en worden gegeven via een "duidelijk bevestigende actie". Stilte, passiviteit en scrollen door schermen van juridische teksten tellen niet als toestemming. Al die "soft opt-in" vooraf aangevinkte vakjes redden het niet meer en bedrijven moeten de voorwaarden presenteren in een "begrijpelijke en gemakkelijk toegankelijke vorm, met gebruik van duidelijke en heldere taal".
Verwerkingsverantwoordelijken moeten ook specificeren hoe persoonlijke informatie wordt gebruikt als onderdeel van het toestemmingsproces, of het nu gaat om het weergeven van advertenties, profilering door matching met databases van derden, delen met partners of andere functies. Bedrijven hoeven echter niet per se te noemen met wie zij persoonlijke gegevens delen, tenzij een gebruiker een specifiek verzoek indient.
Deze nieuwe regels zijn een extra reden waarom je zoveel privacy- en beleidsupdates ziet: bedrijven die niet eerder aan deze vereisten hebben voldaan, moeten de specifieke, geïnformeerde en ondubbelzinnige toestemming van hun gebruikers verkrijgen voordat de AVG van kracht wordt. Reken er maar op dat veel bedrijven hun best zullen doen om de voordelen van instemming te verheerlijken, of, zoals in het geval van Facebook, bevestigende toestemming te presenteren als de snelste manier om hinderlijke schermen weg te krijgen. Als gebruikers niet instemmen, kan de enige mogelijkheid zijn dat je stopt met het gebruik van een bepaald programma of bepaalde dienst, maar de AVG vereist dat het even gemakkelijk moet zijn om toestemming in te trekken als om het te geven.
Sommige bedrijven kunnen gebruikers de mogelijkheid geven in te stemmen met sommige soorten gegevensgebruik, maar niet met andere: misschien is een e-mailadres vereist, maar is toestemming voor gebruik van locatie of foto's optioneel. Veel organisaties vereisen echter alles of niets, omdat dat het minste werk is.
Wat zijn de rechten van het individu?
Ten eerste moet iedere betrokkene (dat is dus een inwoner van de Europese Unie) de mogelijkheid hebben om zijn of haar toestemming voor het gebruik van persoonlijke gegevens op een net zo eenvoudige manier in te trekken als deze kan worden verleend. Het intrekken van die toestemming houdt waarschijnlijk in dat iemand de site, app of dienst niet meer kan gebruiken maar betekent ook dat het bedrijf moet ophouden deze gegevens te gebruiken als er geen wettelijke basis (zoals een wettelijke verplichting) meer is om die te verwerken. Als je bijvoorbeeld een boek vooruit bestelt en later je toestemming tot gebruik van jouw persoonlijke gegevens intrekt, dan kan het bedrijf die gegevens nog wel gebruiken om jouw bestelling af te ronden (aangenomen dat je je bestelling niet annuleerde) zonder de AVG te overtreden. Zo overtreedt het bedrijf de AVG ook niet als het verplicht is om de persoonlijke gegevens op te slaan voor de accountantscontrole, en gegevens voor dat doel bewaart nadat de toestemming is ingetrokken.
Betrokkenen hebben ook het recht om gegevensbeheerders te vragen openbaar te maken of hun informatie wordt verwerkt. Als dit inderdaad zo is, hebben diegenen het recht toegang te krijgen tot die gegevens (gratis!) en te weten waarom het verwerkt wordt, wie het verwerkt en tot wanneer. In het algemeen moeten de beheerders deze vragen binnen een maand beantwoorden. Het lijkt erop dat de voorstanders van digitale rechten hier ook breed gebruik van zullen gaan maken om de activiteiten van bedrijven als Facebook, Google, Apple en Amazon in kaart te brengen, dus de bedrijven die veel gebruikmaken van persoonlijke gegevens bereiden zich voor om een hausse aan verzoeken zodra de AVG ingaat.
Betrokkenen hebben onder de AVG het recht op correctie van de informatie over hen. Dit recht is niet zozeer gericht op de Facebooks en Googles van deze wereld als wel op diensten die kredieten registreren, antecedentenonderzoeken doen en inschattingen maken over iemands kwalificatie voor hypotheken, banen, uitkeringen en ziektekostenvergoeding. Individuen hebben het recht om niet te worden onderworpen aan beslissingen door geautomatiseerde profilering als dit een te grote juridische invloed op hen heeft zoals een kwalificatie voor een hypotheek of een baan.
De AVG bevat ook het "recht te worden vergeten", hetgeen betekent dat individuen een verzoek kunnen doen alle persoonlijke gegevens te laten wissen, wederom tenzij er juridische verplichtingen zijn om deze te bewaren. Net als bij de verzoeken om toegang tot informatie verwachten veel internetbedrijven een golf van verwijderingsverzoeken zodra de AVG van kracht is. Inwoners van de EU die ontevreden zijn over bedrijven als Google en Facebook kunnen deze verwijderingsverzoeken zien als een manier om deze terug te pakken.
De AVG bevat ook het recht tot gegevensoverdracht: als betrokkenen het oneens zijn met de manier waarop de gegevensbeheerder met de gegevens omgaat, kunnen zij verzoeken dat de gegevens aan hen beschikbaar worden gemaakt of aan een andere beheerder in een algemeen gebruikt en door machines leesbaar formaat. Helaas zal gegevensoverdracht in de echte wereld vrij beperkt zijn, in ieder geval in het begin. De meeste bedrijven zullen wel in staat zijn om gegevens uit te draaien in formaten als JSON of XML maar het is onwaarschijnlijk dat andere beheerders er dan makkelijk gebruik van kunnen maken. De Europese Commissie lijkt de gegevensoverdracht met name te hebben bedoeld voor sociale netwerken, maar er zijn nauwelijks mogelijkheden om bijvoorbeeld een Facebook-account over te zetten naar een account op Twitter, Pinterest, of LinkedIn.
Verantwoordelijkheden van de verwerkingsverantwoordelijke
Verwerkingsverantwoordelijken en verwerkers hebben onder de AVG een aantal andere specifieke verplichtingen. Hier zijn een paar van de belangrijkste:
Bedrijven moeten gegevenslekken binnen 72 uur na ontdekking melden aan de toezichthoudende autoriteit van hun land. Als het lek een "hoog risico" betreft, bijvoorbeeld kan resulteren in identiteitsdiefstal, moeten getroffen personen "onverwijld" worden geïnformeerd. Dit kan gebeuren door een openbare bekendmaking van een groot lek, of door individuele meldingen. Weet je nog dat bedrijven als Uber en Yahoo gedurende een jaar of langer hun massale gegevenslekken verzwegen? Dat zou een schending van de AVG zijn.
Verwerkingsverantwoordelijken moeten de toestemming van gebruikers om persoonlijke gegevens te gebruiken documenteren: dat is niet een kwestie van eenvoudig ja of nee vastleggen, maar komt neer op een registratie met tijdstempel inclusief de versie van de formulieren of schermen die worden gebruikt om de toestemming te verkrijgen, samen met alle relevante documenten zoals telefoonscripts, volledige servicevoorwaarden en beleid. Als er een geschil is, moeten verwerkingsverantwoordelijken kunnen aantonen dat toestemming rechtmatig is verleend.
Verwerkingsverantwoordelijken kunnen identificeerbare persoonlijke gegevens "niet langer dan nodig" bewaren, wat enorm vaag is, maar het principe van gegevensminimalisatie volgt en juridische munitie biedt als verwerkingsverantwoordelijken gegevens misbruiken of verkeerd gebruiken die ze niet hadden hoeven te behouden. De AVG moedigt anonimisering en pseudonimisering aan om persoonsgegevens te beschermen.
Verwerkingsverantwoordelijken wier kernactiviteiten persoonlijke of gevoelige gegevens op "grote schaal" omvatten, moeten een functionaris voor gegevensbescherming benoemen. De AVG definieert "grootschalig" niet, maar er zijn geen minimumdrempels. Sommige EU-landen, met name Duitsland, hebben strengere eisen voor het aanstellen van een functionaris voor gegevensbescherming.
Ik ben een kleine jongen: moet ik me zorgen maken over de AVG?
Sommige mensen die internetsites, apps, podcasts of kleine bedrijven runnen, met name buiten Europa, mogen aannemen (of hopen) dat de AVG geen echte impact op hen zal hebben. Dat kan in sommige gevallen waar zijn, maar veel kleine online ondernemingen zullen een aantal aanpassingen moeten doorvoeren. Zelfs kleine bedrijven zijn verwerkingsverantwoordelijken, en verwerkingsverantwoordelijken dragen de meeste verantwoordelijkheid voor het naleven van de AVG.
Ik kan geen juridisch advies geven en elke activiteit die door de AVG wordt geraakt, heeft verschillende kanten. Maar hier zijn een paar dingen om aan te denken:
Een aankoop of bijdrage is geen toestemming voor marketing of verder contact. Als een EU-inwoner iets koopt in jouw Etsy-winkel of een donatie doet aan je podcast, kun je deze niet simpelweg als klant toevoegen aan je marketinglijst. Toestemming voor verder contact moet afzonderlijk, duidelijk, ondubbelzinnig en bevestigend zijn. Een vooraf aangevinkt selectievakje op een afrekenpagina is niet genoeg.
Voor het geval je denkt een magische manier gevonden te hebben om een IP-adres, telefoonnummer, factuuradres of ander gegeven te gebruiken om te bepalen of iemand een EU-ingezetene is (zodat je kan zien of de AVG op hen van toepassing is): dat heb je niet. Je moet gebruikers rechtstreeks vragen of zij EU-burgers zijn en, zo niet, minder privacybescherming bieden. Dat is mogelijk niet de boodschap die je wil geven. Voor kleine winkels is het toepassen van AVG-bescherming aan iedereen meestal de makkelijkste weg.
Verzamel alleen noodzakelijke informatie. Als je een mailinglijst beheert, heb je een legitieme behoefte aan het e-mailadres van de abonnee, maar heb je hun verjaardag, telefoonnummer, locatie of zelfs hun naam niet nodig. Natuurlijk is sommige van die info geweldig voor het personaliseren van communicatie, maar heb je het nodig? Kan het naar keuze zijn? (En denk je dat geautomatiseerde personalisatie iemand voor de gek houdt?)
Wees erop voorbereid om alle externe bedrijven die de informatie van je klanten verwerken openbaar te maken, of het nu gaat om betalingsverwerkers (zoals PayPal of Square), bezorgdiensten (als USPS en DHL) of cloud-aanbieders (zoals Apple, Amazon, Google of Microsoft) of wat dan ook. Sluit je site rechtstreeks aan op Facebook of Twitter? Hoe zit het met een mailingservice zoals MailChimp of SendGrid? Hoe zit het met advertentienetwerken? Analysediensten? Onder de AVG hebben gebruikers het recht om deze informatie rechtstreeks te vragen. Voor veel kleine bedrijven is het logisch om de informatie klip en klaar in het privacybeleid en de gebruiksvoorwaarden op te nemen.
Bewaar alleen noodzakelijke informatie. Natuurlijk wil je je verkoopgegevens analyseren om de seizoensinventaris te beheren, maar je hebt geen persoonlijke gegevens van klanten nodig om dat te doen. Verwijder persoonlijke gegevens van klanten wanneer je deze niet langer nodig hebt voor een redelijk zakelijk doel, tenzij je wettelijk verplicht bent om deze vast te houden. Als je ze moet bewaren, anonimiseer de gegevens dan (zodat individuen niet kunnen worden geïdentificeerd, zelfs niet door jou) of pseudonimiseer ze in ieder geval: als je bedrijfsgegevens worden aangetast, is er minder risico voor zowel jou als je klanten.
Denk na over hoe je reageert op een klant die verzoekt om alle persoonlijke gegevens die je over hem of haar hebt te bekijken. Hoe ga je na of deze persoon is wie die beweert te zijn? Hoe verzamel je de gegevens? Hoe maak je ze (veilig!) beschikbaar? Zelfs voor kleine bedrijven kan dit ingewikkeld worden. En je hebt slechts 30 dagen vanaf het moment waarop je het eerste verzoek ontvangt.
Bedenk hoe je reageert op een klant die je verzoekt om alle persoonlijke gegevens over hen te verwijderen. Hoe zorg je ervoor dat ook alle gegevensverwerkers die je gebruikt die gegevens verwijderen?
Gebruikers moeten hun toestemming voor het gebruik van hun gegevens even gemakkelijk kunnen intrekken als ze deze hebben gegeven. Dit kan betekenen dat je je site of programma moet wijzigen om intrekking van de toestemming eenvoudiger en duidelijker te maken. Mogelijk moet je de gegevensverwerkers ook vertellen dat ze de informatie van die persoon moeten verwijderen.
Hoe zal de handhaving ervan werken?
Als EU-burgers het idee hebben dat hun gegevens onwettig worden gebruikt of misbruikt, kunnen zij een klacht deponeren bij de toezichthoudende instantie in hun eigen land. Als die instantie het individu in het ongelijk stelt, of domweg niet binnen 3 maanden reageert, dan kan die persoon de zaak aanhangig maken bij de rechtbank. Zowel de verwerkingsverantwoordelijken als de verwerkers kunnen aansprakelijk gesteld worden voor elke schade die door hun toedoen veroorzaakt is. De individuele lidstaten van de EU zijn verantwoordelijk voor het vaststellen van de regels en de strafmaatregelen bij overtredingen.
Nalatigheid in het nakomen van de regels van de AVG zou wel eens heel kostbaar kunnen zijn: de boete kan oplopen tot 4% van de omzet wereldwijd of € 20 miljoen, welk bedrag het grootste is. Maar dit soort bestraffing geldt waarschijnlijk alleen als bedrijven bewust bezig zijn geweest met grove en opzettelijke overtreding van de AVG, en dat zal waarschijnlijk alleen maar gebeuren na langdurige gerechtelijke strijd en beroepsprocedures. De meeste instanties in de lidstaten zullen niet direct ervan uitgaan dat men deze wet direct volledig navolgt, en ze zullen niet direct hoge straffen uitdelen zolang organisaties over het algemeen proberen hun best doen het goed te doen. De nationale instanties sullen met name gericht zijn op de bedrijven die op grote schaal gegevens verwerken en op organisaties die omgaan met gegevens met een hoog risico.
Hoe zit dat met de Brexit?
Het Verenigd Koninkrijk verlaat de Europese Unie op 20 maart 2019, maar laat de principes van de AVG niet achter zich. Het VK zal zich aan de AVG houden wanneer het in mei van kracht wordt en als de voorgestelde "Great Repeal Bill" wordt aangenomen, zal de AVG na de Brexit in de Britse wetgeving worden opgenomen. De Britse wetgeving zal dan worden gewijzigd met een voorgestelde Data Protection Bill, die waarschijnlijk niet significant zal afwijken van de AVG.
De Brexit kan echter enkele directe gevolgen hebben voor de gegevensbescherming, aangezien het VK niet langer deel zal uitmaken van het EU-VS-privacyschild (het huidige raamwerk voor het uitwisselen van persoonlijke gegevens voor commerciële doeleinden tussen de Verenigde Staten en de EU) of de VS-EU raamovereenkomst (een kader voor samenwerking op het gebied van wetshandhaving). Het VK wil zijn eigen afzonderlijke vervangingen met zowel de Verenigde Staten als de Europese Unie, maar er is nog niets overeengekomen.
Zal de AVG belangrijk zijn?
Internetgebruikers zijn zich er steeds meer van bewust dat hun persoonlijke informatie gevoelig kan zijn en we leven in een tijd van enorme gegevenslekken. Onze gegevens worden massaal gebruikt om tweedracht te zaaien en verkiezingen te beïnvloeden. Op persoonlijk niveau kan het misbruik ervan veel gevolgen hebben: identiteitsdiefstal, verlies van een baan, gewijzigde kredietbeoordelingen, hogere verzekeringstarieven, hogere kosten voor de gezondheidszorg en meer. En natuurlijk zijn onze persoonlijke gegevens zeer veel geld waard voor veel van 's werelds grootste bedrijven.
Met de AVG zullen de Verenigde Staten verder achter de Europese Unie wegzakken op het gebied van regelgeving omtrent gegevensbescherming. Zachte "opt-ins" en vooraf aangevinkte vakjes zijn in de Verenigde Staten nog steeds toegestaan. Hoewel er een beperkte uitzondering bestaat voor kredietrapportage hebben individuen nog steeds niet echt het recht om gegevens over hen te bekijken of te laten corrigeren of vergeten. Hoewel sommige Amerikaanse staten wetgeving inzake inbreuk op gegevens hebben vastgesteld, is er geen nationale vereiste dat personen worden geïnformeerd als hun gegevens zijn aangetast. En bedrijven kunnen in principe alle persoonlijke gegevens die ze hebben, gebruiken voor wat ze maar willen, zolang ze dat willen.
De AVG heeft echter indirecte voordelen voor Amerikanen en veel niet-Europese internetgebruikers, en het bewijs bestaat uit al die kennisgevingen die je ontvangt over nieuwe voorwaarden en privacybeleid. Bedrijven voelen druk om de AVG-voordelen uit te breiden naar gebruikers buiten Europa. Terwijl sommige (zoals Google) opvallend stil zijn, heeft Apple al aangekondigd dat het de AVG-regels uitbreidt naar klanten in de Verenigde Staten en andere markten, waaronder het bieden van de mogelijkheid voor gebruikers om informatie die Apple verwerkt te bekijken en te corrigeren. Zelfs Facebook zegt dat het de 'geest' van AVG zal uitbreiden naar gebruikers buiten Europa, hoewel het bedrijf niet de AVG-bescherming wereldwijd zal uitbreiden.
De AVG moet worden gezien als een poging om de regelgeving up-to-date te brengen met de realiteit van de digitale wereld. Hij zal niet alles repareren of elk probleem oplossen, maar vormt wel een belangrijke reden waarom de dynamiek momenteel verschuift richting betere gegevensbescherming, in plaats van er vandaan.
In de film Ready Player One gebruiken de mensen virtual reality-headsets en kleding met haptische feedback als ze naar de virtuele wereld OASIS gaan. Zowel de film als de roman waarop de film gebaseerd is, is erg goed, en ik beveel ze van harte aan. Maar gedurende de hele film kon ik, als ik iemand zag met een VR-headset met andere mensen in de buurt, alleen maar denken aan hoe kwetsbaar ik me zou voelen als mijn gehoor en gezichtsvermogen niet in contact zouden staan met de echte wereld.
Dat is zowel de belofte als de vloek van de Royole Moon, een "3D mobiel theater" van $ 800 dat een scherm op je hoofd combineert met een koptelefoon. Het belooft "een 3D-ervaring waarin je compleet ondergedompeld wordt, wanneer en waar dan ook". Technisch gezien maakt het die belofte waar, maar ik kon me er niet toe brengen om het apparaat buitenshuis te gebruiken, of als Tonya in mijn buurt was. Misschien ben ik te voorzichtig, of, aan de jongen hieronder te zien, gewoon te oud.
Royole Moon Hardware
De headset van de Moon omvat twee 1080p AMOLED-schermen om een gebogen scherm van 800 inch (ruim 20 meter) te simuleren, bekeken op een afstand van 20 meter. Ze kunnen ook 3D-materiaal tonen. Dat kun je vinden op YouTube. Royole beweert dat het scherm van 1920 bij 1080 pixels, 3000 pixels per inch simuleert en een verversingsfrequentie van 60 Hz heeft. Je kunt de lenzen bijstellen van -7.0 tot +2.0 diopter, wat betekent dat de meeste mensen de Moon kunnen gebruiken zonder bril of lenzen. Dat is fijn, want het dragen van een bril is met dit apparaat überhaupt niet mogelijk.
Dat klinkt indrukwekkend, maar in mijn ervaring was de videokwaliteit redelijk. Toen ik een Netflix show bekeek was het lang niet zo goed als op een iPad Pro, zeker niet in donkere scènes. Zelfs als ik de lenzen zo scherp mogelijk probeerde in te stellen, bleef er altijd wat vaagheid over, vooral aan de onderkant van het scherm. De kwaliteit van films die niet gestreamd worden, leek wat beter dan Netflix. Met een beetje moeite zou je waarschijnlijk de optimale instellingen voor het rippen van dvd's of Blu-ray kunnen vinden.
De ingebouwde koptelefoon met noise-canceling is uitstekend. Royole zegt dat de geluidsonderdrukking minimaal 92% oftewel 22 db bedraagt. Meer details over het geluid kun je vinden in de specificaties.
De Moon gebruikt het eigen Moon OS, gebaseerd op Android van Google. Het apparaat heeft 2 GB RAM en een harde schijf van 32 GB om materiaal te kunnen opslaan. Dat is allemaal ingebouwd in een apparaat met de afmetingen van een iPhone en met aansluitingen voor de koptelefoon en voor stroom, en een grote aan-uitknop. Voor draadloze verbindingen wordt 802.11n wifi en Bluetooth 3.0 ondersteund. Er is ook een mini HDMI-poort en een adapterkabel om het apparaat met andere videobronnen te verbinden. De batterij is 6000 mAh, is via USB in 2 uur op te laden en belooft 5 uur aan video te kunnen afspelen.
Hoewel de bijgeleverde kabel lang genoeg is om het apparaat in je zak te stoppen terwijl je aan het kijken bent, is het nog steeds ongemakkelijk om het apparaat te bedienen omdat je het niet kunt zien, en is de kans groot dat je het van de tafel trekt of laat vallen.
De band op je hoofd kan uitstekend ingesteld worden, en handig opgevouwen zodat de Moon goed in een koffer past. Over het ontwerp is goed nagedacht, maar ik zou hem niet in mijn laptoptas vervoeren, gegeven hoe ruw daarmee tijdens de reis kan worden omgesprongen.
Royole Moon Software
Moon OS is eenvoudig in het dagelijkse gebruik. Je ziet een horizontaal scrolbaar scherm met grote iconen, waarvan er altijd één geselecteerd is. Je schakelt tussen iconen door op de rechter oorschelp naar links of naar rechts te vegen. Om een icoon te selecteren, tik je op diezelfde oorschelp, en twee keer tikken brengt je een stap terug. Om het volume te veranderen, veeg je over de buitenkant van de oorschelp. (Excuses voor de screenshots; het is lastig om foto's te nemen door een lens, en ze zijn aan de randen vager dan in werkelijkheid.)
Het bovenste niveau van de Moon OS-gebruikersinterface.
Een representatieve verzameling films in het scherm Videos.
De volgende iconen zijn beschikbaar:
Wifi en systeeminstellingen
YouTube, met een behoorlijk goede interface om te browsen
Videos, voor lokaal opgeslagen video's
Royole Lounge, een online dienst met gratis materiaal
Music, voor lokale audiobestanden
Pictures, voor lokale afbeeldingen, maar er is geen diavertoning dus je moet handmatig navigeren
Browse, een functionele webbrowser met een irritant toetsenbord op het scherm
File Explorer, voor het bekijken van de lokale opslag
Netflix, waarover later meer
Een optie om extra apps te installeren
Over het algemeen is de bediening een beetje vaag, maar niet moeilijk, tenzij je de app Netflix wilt installeren en gebruiken. (Op mijn testexemplaar was deze niet voorgeïnstalleerd, misschien is dat veranderd.) Moon OS heeft een eigen webbrowser, maar het inkloppen van een URL of het zoeken in Google met behulp van het toetsenbord op het scherm is onhandig, langzaam en foutgevoelig. Om te 'typen' moet je een cursor bewegen door op de rechter oorschelp te slepen en op de oorschelp tikken als de cursor boven de gewenste letter staat om die in te voeren.
Om Netflix te installeren, moet je netflix.com intikken in de browser, waarna het apparaat toestemming vraagt om de app Netflix te laden. En het intikken van een URL is nog relatief eenvoudig in vergelijking met het intikken van je gebruikersnaam en wachtwoord in de app Netflix. Het kostte me 15-20 minuten om deze taak succesvol af te ronden. Kennelijk heeft Royole nu een betere methode voor het installeren van apps die je kunt gebruiken voor het installeren van Hulu, Vevo en YouTube TV. Ik neem aan dat het werkt voor iedere Android-app, maar verwacht niet dat het eenvoudig zal zijn.
Zo is het in de app Netflix lastig navigeren. Net zoals met de webbrowser en het toetsenbord, krijg je een cursor te zien. Om in de Netflix-interface te kunnen scrollen, moet je de cursor naar de rand van het scherm bewegen. Door te tikken, open je de betreffende video, en met een dubbele tik keer je terug naar het hoofdscherm. Het werkt, maar het vereist ook oefening.
Ik richtte me met name op Netflix, omdat ik daar het meeste naar kijk, maar ik vermoed dat Royole ervan uitgaat dat gebruikers vooral films op de Moon zullen downloaden en lokaal zullen afspelen via de app Videos. Omdat het een Android-apparaat is, kun je de Moon niet via USB aan je Mac koppelen om rechtstreeks videobestanden over te zetten. Daarvoor heb je Googles app Android File Transfer nodig. Dat werkt op zich wel om je eigen materiaal in de Movies, Music en Pictures mappen te zetten, maar liever zou je zien dat je de Moon rechtstreeks op je bureaublad zou kunnen zetten, net als andere volumes.
Het root-niveau van de Moon, gezien vanuit de app Android File Transfer.
Gebruik in de praktijk
Ik zal het maar toegeven, ik had vorig jaar om een bespreek-exemplaar van de Royole Moon gevraagd omdat het me een retecool apparaat leek. En het moet gezegd: het ding doet wat het zegt. De video is beslist acceptabel, ook al is het geen bioscoopkwaliteit, het geluid is geweldig, en de bediening via de knoppen in de rechteroorschelp is efficiënt. (Het heeft even geduurd voordat ik de Moon aan de tand kon voelen, omdat ik vond dat hij zonder de beloofde Netflix-ondersteuning tamelijk zinloos was, en daarna had de app Netflix last van een probleem met synchronisatie tussen audio en video die hem onbruikbaar maakte. Inmiddels is dat opgelost.)
En hoewel de Moon technisch bewonderenswaardig is, valt het geheel mij toch tegen, als gevolg van sociale en fysieke problemen zoals:
Het feit dat je zintuigen zijn afgesloten van de buitenwereld vond ik bijzonder onaangenaam. Royole heeft reclamefoto's van iemand die een Moon draagt in een vliegtuigstoel, maar ik kan me niet voorstellen dat ik mezelf zo zou afzonderen, zonder te kunnen ervaren wat mensen om me heen doen. Ik zou me voelen alsof ik een levensgroot bord "Steel mijn spullen" boven mijn hoofd heb hangen.
Het mag dan een mode-artikel zijn, maar daarmee is het nog niet modieus. Ik voel me niet vrij om de Moon thuis te gebruiken, omdat ik niet kan zien of horen of Tonya mijn kamer binnenkomt. De eerste keer dat ze me met het apparaat op zag zei ze "Je lijkt wel een halve gare". Als ze binnenkomt terwijl ik hem op heb en ze tikt me op de schouder voel ik me schuldig, alsof iets voor haar achterhoudt. En het is altijd duidelijk dat ze moeite moet doen om geen gevatte opmerking te maken.
Hoewel Royole erin geslaagd is om de Moon zo comfortabel mogelijk te maken, is het apparaat met zijn 660 gram bepaald niet licht. De verstelbare en comfortabele hoofdband draagt het grootste deel daarvan, maar het apparaat drukt toch ook op mijn neus en belemmert mijn ademhaling een beetje.
Het is niet eenvoudig om de beste houding te vinden om het apparaat te gebruiken, onder andere als gevolg van het gewicht. Toen ik onlangs griep had, kwam ik erachter dat de Moon vooral handig is als je doodziek bent: ik kon op mijn rug liggen en 'naar boven' naar het scherm kijken. Je kunt je niet eenvoudig bewegen met het ding op je hoofd, en dat maakt het veranderen van positie ook lastig.
Als ik het warm heb, of als mijn gezicht bezweet is, beslaan de lenzen. Dat gebeurt ook als ik de juiste houding gevonden heb. Het probleem is dat de Moon een lichtdichte afsluiting rond je ogen maakt. Er zitten weliswaar kleine luchtgaatjes in de zachte rand, maar die zijn niet altijd afdoende. De lenzen afnemen helpt meestal maar even. Als ze beslaan, weet ik dat ik de Moon niet kan gebruiken voordat ik zelf afgekoeld ben.
De optische truc die de Moon gebruikt om een scherm van 20 meter breed te simuleren, kan vermoeiend zijn voor je ogen, waarschijnlijk omdat je focuspunt dichtbij ligt terwijl je hersens je proberen wijs te maken dat het beeld zich op een flinke afstand bevindt. Daarom suggereert de Moon dan ook dat je na een uurtje even zou moeten pauzeren. Dat is meestal halverwege een film, minder handig, maar ik zou hem zeker niet langer ophouden dan nodig om een film uit te kijken. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat langdurig gebruik slecht is voor je ogen.
Ik kwam tot de slotsom dat ik om deze redenen de Moon slechts zelden zou gebruiken. En ik kan hem ook niet voor algemeen gebruik aanbevelen, zeker niet in vergelijking met een iPad met oortelefoontjes, een optie die goedkoper, comfortabeler en flexibeler is.
Aan de andere kant: als je de enige bewoner van een appartement in de stad bent, en je probeert je af te sluiten van al het geluid en licht van buiten, dan kan de Moon een slimme optie zijn. Probeer eerst eens met een goede blinddoek en afsluitende oordoppen of je er echt geen probleem mee hebt volledig van de buitenwereld afgesloten te zijn. Met een prijskaartje van $ 800 is de Moon niet echt goedkoop. Bovendien zijn de fysieke vorm en de bediening een beetje onhandig. Toch zou het ding als geheel geschikt kunnen zijn voor mensen die er niet op een andere manier in slagen om zich af te sluiten van alles wat afleidt.
De beste omgeving van de Royole Moon is naar mijn gevoel de stoel van de tandarts. Op die plek verlang je er toch al naar om ergens anders te zijn, en je bent al op het ergste voorbereid. Daarnaast: als je vaak in je eentje onderweg bent, dan zou de Moon prima kunnen werken om in een hotelkamer een film te gaan zien. Het bedrijf suggereert ook dat kinderen er op lange autoritten plezier van zouden kunnen hebben, maar in die situatie verwacht ik (alweer) dat een iPad dan meer op z'n plaats is.
"Huh? Je hebt een wortelkanaalbehandeling gedaan en ik heb er niks van gemerkt?"
Alles bij elkaar levert de Royole Moon een ervaring waar je in wordt ondergedompeld, met alle goed en slechte kanten die daaraan zitten. In Ready Player One moeten de hoofdpersonen zich in de echte wereld verbergen zodat ze zich volledig op de virtuele wereld kunnen richten. Afgezien van bepaalde situaties, zoals gebitsreiniging, is het ook met de Moon aan te bevelen om je fysiek af te zonderen.
Daar moet wel bij gezegd worden dat veel nieuwe technologieën in meerdere of mindere mate last hebben van dergelijke conflicten met de echte wereld. Radio, televisie, videogames halen ons allemaal in zekere mate weg uit onze omgeving, en de trend is dat de invloed toeneemt. Ik zal wel oud worden, maar ik vind het nog steeds niet kunnen dat ik de stoep of een koffiebar moet delen met mensen die oortelefoontjes dragen of naar hun telefoon staren. Maar in dergelijke gevallen is het in elk geval nog mogelijk om hun aandacht te trekken, mocht dat nodig zijn. Veel jongeren lopen rond als tech-zombies, maar we hebben onze zoon aangeleerd om zijn oorknopjes uit te doen als we samen in één kamer zijn, omdat we normale interactie belangrijk vinden.
Wellicht biedt de Royole Moon geen complete virtuele werkelijkheid, maar het is zeker een volgende stap in die richting, net als producten als de PlayStation VR, een virtual reality-koptelefoon voor de spelcomputer PlayStation 4. Ik begrijp de aantrekkingskracht van virtuele werelden en onderdompel-ervaringen, en zal de laatste zijn om te ontkennen dat die een plaats in onze samenleving hebben, maar ik ben veel meer voor het concept van toegevoegde realiteit. We kunnen niet ontsnappen aan onze lichamen of aan onze omgeving, en daarom zou ik liever zien dan technologie zich bezig houdt met het verbeteren van onze ervaringen met de echte wereld, in plaats van die te vervangen.
Flexibits is gekomen met versie 1.1 van hun Cardhop-contactenmanager (zie "Cardhop draait helemaal om contacten" 18 oktober 2017) met volledige lokalisaties voor Engels, Frans, Duits, Italiaans, Japans en Spaans, inclusief ontleden en adres-/telefoonformaten. Met Cardhop 1.1 kan je nu ook slimme groepen maken die automatisch worden bijgewerkt op basis van zoekcriteria en er zijn sjabloonvoorkeuren toegevoegd om velden en labels aan te passen voor nieuwe contacten. Er is nu ondersteuning voor het afdrukken van aangepaste enveloppen, labels en contactlijsten en een nieuwe optie "Add Notes" ["Notities toevoegen", nvdv] met tijdstempel die de huidige datum en tijd bevat met notities over een contact.
Kort na de komst van 1.1 heeft Flexibits Cardhop 1.1.1 uitgebracht om een bug te repareren met slimme groep-criteria voor "is set" en "is not set" die in sommige gevallen niet werkten en is er een slimme groepoptie toegevoegd om contacten te matchen die een bedrijf of een persoon zijn en is een vastloper bij de start opgelost. (Nieuw $ 19,99 bij Flexibits en in de Mac App Store, gratis update, 11,1 MB, toelichting, macOS 10.11+)
Shirt Pocket bracht SuperDuper 3.1.5 uit, een onderhouds-update voor het programma voor schijf-klonen en back-ups die de back-upbetrouwbaarheid verbetert wanneer je Mac slaapt. Zorg ervoor dat je een waak-gebeurtenis instelt in het voorkeurenpaneel Energiespaarstand voor dezelfde tijd als de back-up. De update maakt het ook mogelijk meerdere geplande kopieën uit te voeren vanuit het scherm "Scheduled Copies" [Geplande kopieën - nvdv] met een enkele klik, omzeilt een "prebinding"-bug in macOS 10.13.4 High Sierra, lost crashes op met betrekking tot een "systeempijp"-probleem en repareert een bug die zou kunnen optreden wanneer een bestand wordt verwijderd terwijl het wordt gekopieerd. Kort na het uitbrengen kwam Shirt Pocket met versie 3.1.6 om een zeldzame crash bij de lancering te corrigeren. (Gratis voor basisfunctionaliteit, $ 27,95 met extra functies, gratis update, 5,8 MB, macOS 10.10+)
Michael Tsai van C-Command Software heeft SpamSieve 2.9.31 uitgebracht, waarin een databasebug is opgelost die een crash zou kunnen veroorzaken bij het verwerken van een spambericht met slechte Unicode-tekens in de onderwerpregel. Het hulpprogramma voor spamfilters werkt ook Outlook bij: Filter mailboxen om standaard om de minuut te controleren op nieuwe inbox-berichten (in plaats van om de 5), er wordt een bug omzeild in macOS 10.13 High Sierra die bij het opstarten een interne fout kan veroorzaken en het verbetert de filternauwkeurigheid van SpamSieve. Bovendien werd in de handleiding het gedeelte Postbox opzetten bijgewerkt, omdat de onlangs bijgewerkte Postbox 6 e-mailapp niet langer plug-ins ondersteunt (C-Command Software raadt aan om Postbox 5 te blijven gebruiken). ($ 30 nieuw met een korting van 20% voor TidBITS-leden, gratis update, 12,7 MB, toelichting, macOS 10.7+)
Aeon Timeline heeft versie 2.3.7 van hun gelijknamige visuele tijdlijn-programma uitgebracht, met een nieuw bestandsformaat (.aeonzip) dat de overdraagbaarheid van afbeeldingen en bijlagen verbetert door deze bestanden op te slaan als onderdeel van het tijdlijnbestand en ze zo op alle apparaten beschikbaar te maken. De nieuwe versie bevat ook bestandswijzigingen die nodig zijn om het delen van tijdlijnen met iOS-apparaten te ondersteunen via iCloud of Dropbox. Verder werd het venster "Notifications and Reminders" [Meldingen en herinneringen - nvdv] bijgewerkt, zodat je je eigen takenlijst en herinneringen kan toevoegen, en de prestaties van zeer grote tijdlijnbestanden werd verbeterd. (Nieuw $ 50 met een korting van 25% voor TidBITS-leden, gratis update, 52,7 MB, toelichting, macOS 10.8+)
In een artikel voor Fast Company Design neemt Mark Wilson je mee op een nostalgisch ommetje en haalt hij herinneringen op aan de interface van Systeem 7 van de Mac, die je zelf ook even kunt proeven bij het Internet Archive. Nu gebruikersinterfaces vaak vergeleken wordt met drugs, ervoer Wilson de zwart-witwereld van Systeem 7 als verfrissend, omdat daarin de huidige wilde animaties en andere afleidende elementen afwezig waren:
Natuurlijk waardeer ik het oude besturingssysteem als computer-kunstwerk, maar ik had niet verwacht dat ik er zo serieus van zou genieten. Ik voelde me ontspannen temidden van die grove pixels. Het was Low-Fi maar niet te star, minimalistisch maar niet zielloos.
Veel experts, onder wie Leonid Bershidsky van Bloomberg, hebben kritiek geleverd op Apple en Tim Cook voor het feit dat ze te veel op een enkel product gericht zijn geweest en weinig vernieuwing toonden. Maar Bershidsky is onlangs van gedachten veranderd. In zijn laatste opiniestuk prijst Bershidsky juist de vaste hand van Cook, met name in vergelijking met de fantastische maar onrealistische ideeën die door de concurrenten naar voren worden geschoven, zoals winkels zonder kassier en dating-apps die je privacy schenden.
Dit is een tijd waarin bedrijven nieuwe ideeën verzinnen die meer je privacy binnendringen dan dat ze nuttig voor je zijn, meer als opvallende nieuwigheidjes dan iets dat een probleem voor je oplost. Die bedrijven volgen een verdienmodel waarin de beleggingen van investeerders worden opgebrand of waarin de gebruikers tot producten worden gedegradeerd.
In deze tijden is Apple een rots van gezond verstand, nuchterheid, waardige superioriteit in de techniek, behoedzaam beleid qua financiën en voorraadketen, doeltreffende marketing en een klantgerichte verkoopketen. Het draait volgens een traditionele bedrijfsvoering, het vraagt daarvoor een hoge prijs en krijgt die hoge prijs ook. Bij Apple krijg je wat je ziet. En als dat niet zo is, dan maakt het bedrijf niet alleen zijn excuses maar levert het je er ook een oplossing voor.
In veel opzichten was de oorspronkelijke iMac de sleutel tot het herleven van Apple. In de tijd dat de financiën en de productlijn van Apple totaal stuurloos waren, nam de iMac misschien wel de belangrijkste plek in van Steve Jobs' eenvoudige productenmatrix met vier cellen. (Zie "Apple's Hardware-Strategie: Lokkende PowerBooks en iMac", 11 mei 1998.)
Maar de iMac was omstreden. Het was de eerste Mac waarin de gebruikelijke connectoren weggelaten waren, ten gunste van de nieuwbakken USB. En dat dwong de gebruikers zelf uit te vogelen hoe ze hun randapparatuur eraan konden koppelen. (Zie "iMac Verbindingsgids", 24 augustus 1998.)
Desondanks verrichtte de oorspronkelijke iMac wonderen voor de financiële resultaten van Apple, ook al verbleekt die destijds verbazingwekkende kwartaalwinst van 106 miljoen dollar bij de miljarden die Apple nu elk kwartaal binnenhaalt. (Zie "iMac Stuwt Winst Apple naar $106 Miljoen", 14 oktober 1998.)
Wij leggen uit wat je weten moet over Apple-technologie.
Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef hem gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een koppeling maken indien de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Geen reacties 
