Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1327, 4 juli 2016

Een gelukkige Independence Day gewenst aan onze lezers in de Verenigde Staten! Vier het met de nieuwe NASA-app voor de vierde-generatie Apple TV, die van Julio Ojeda-Zapata een bespreking krijgt in deze aflevering. Er doen geruchten de ronde dat Apple van plan zou zijn om de muziekdienst Tidal van rapper Jay Z over te nemen, en de vooruitziende Josh Centers legt uit waarom Tidal goed zou kunnen zijn voor de toekomst van Apple. BusyCal versie 3 is uit voor de Mac, waarrmee de ontwikkelaar, BusyMac, een iOS-variant van het populaire alternatief voor Apple Agenda aanbiedt, dus Adam Engst evalueert zowel de Mac- als de iOS-versie. Om dit nummer af te ronden, werpt Julio een blik op het Eero Wi-Fi mesh-netwerksysteem en komt Glenn Fleishman bij ons voor een discussie van hoe Eye-Fi de ondersteuning voor veel van zijn oudere wifi-camerakaarten stopzet en wat dit betekent voor andere cloud-afhankelijke hardwareproducten. De vermeldenswaardige software-updates van deze week vinden we terug onder de letters "F" en "K", namelijk Fantastical 2.2.4, f.lux 37.3, KeyCue 8.1 en Keyboard Maestro 7.2.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


NASA verblijdt ruimte-nerds met een nieuwe app voor de Apple TV

  door Julio Ojeda-Zapata: [email protected]

[vertaling: HV]

NASA-nerds met een Apple TV, weest verheugd. De National Aeronautics and Space Administration heeft een gratis app gepubliceerd die ruimte-nerds voorlopig wel even van de straat zal houden.

De nieuwe app NASA voor de vierdegeneratie-Apple TV zit berstensvol met niet heel zinvol geordend materiaal, verdeeld in een aantal secties:

De app NASA is ook beschikbaar voor iOS- en Android-apparaten, maar komt vooral goed tot zijn recht op een groot scherm.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Waarom Apple misschien wel Tidal koopt

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: HR, HV, PAB]

De streaming-muziekdienst Tidal werd door het Noorse bedrijf Aspiro in 2014 gestart, maar werd pas bekend toen de dienst in 2015 werd overgenomen door de rapper Jay Z. Hij herintroduceerde Tidal met een spectaculaire presentatie waarbij Beyoncé, Kanye West, Madonna en Prince werden aangekondigd als mede-eigenaren. Het doel van Jay Z was om Tidal om te vormen tot een dienst die muziek weer naar een hoger plan zou brengen, met hogere betalingen voor de artiesten en betere audiokwaliteit.

Maar misschien ging Tidal iets te hard van start. De beloofde superieure audiokwaliteit bleek in testen onder te doen voor die van Apple Music en Spotify (zie "Vergelijking van de geluidskwaliteit van Apple Music, Spotify en Tidal", 13 juli 2015). En commercieel ging het niet veel beter:

Tidal is nogal een kneusje. Maar de Wall Street Journal meldt nu, tot verrassing van velen, dat Apple in onderhandeling is om de dienst te kopen. Naar mijn mening is het een logisch initiatief, en puur toevallig voorspelde ik het een dag eerder.


Kort gezegd is Apple geïnteresseerd in de exclusieve contracten van Tidal. Het is de enige plek waar je de muziek van Prince kunt streamen. Het was wekenlang ook de enige dienst die Kanye Wests nieuwste album, "The Life of Pablo", streamde. En het is nog steeds de enige plek waar je het nieuwe album van Beyoncé, "Lemonade", kunt beluisteren. Ondanks de andere problemen van Tidal heeft Jay Z het met deze exclusieve contracten goed gedaan, waardoor de dienst nog bestaat. Het scheelt ongetwijfeld ook dat hij getrouwd is met Beyoncé.

Maar het fundamentele antwoord zit hem in de strategie. Spotify is een geweldig succes, maar de artiesten haten de dienst vanwege de minuscule royalty's, gemiddeld tussen $ 0,006 en $ 0,0084 per stream. De weerzin van artiesten tegen Spotify is zo groot dat sommige, onder wie Taylor Swift, hun repertoire volledig hebben teruggetrokken, of op zijn minst nieuwe albums in de wacht hebben gezet.

Spotify richt zich op gebruikers, met solide apps voor zo ongeveer elk met het internet verbonden apparaat. De gratis versie (met advertenties) is mooi voor gebruikers, maar de dood in de pot voor de artiesten.

Apple daarentegen richt zich, net als Tidal, al vanaf het begin op de artiesten. De voorloper van Apple Music, Beats Music, was ook een streaming-dienst die was opgezet door een rapper (Dr. Dre) en die hogere royalty's en betere kwaliteit in het vooruitzicht stelde (zie "FunBITS: wat maakt Beats Music aantrekkelijk?", 16 mei 2014). Met de overname van Beats verwierf Apple ook veteranen van de muziekindustrie zoals Dr. Dre, industrial rocker Trent Reznor (die nu ook een directeursfunctie bij Apple heeft), en muzieklegende Jimmy Iovine (wiens directeurstitel bij Apple gewoon "Jimmy" is).

Wellicht herinner je je nog de openbare discussie tussen Taylor Swift en Apple over royalty-betalingen tijdens de drie maanden durende gratis try-out van Apple Music. Achteraf gezien denk ik dat dat een vooropgezette publiciteitsstunt was, en beslist een geslaagde, omdat die veel aarzelende artiesten overhaalde om zich bij Apple Music aan te sluiten. Mijn kleine complottheorie wordt gesteund door het feit dat Taylor Swift op dit moment te zien is in een reclamefilmpje van Apple. (Eentje die overigens best grappig is.)

Apples benadering van artiesten gaat verder dan alleen geld: ook hun ego's worden gestreeld. De artiesten die zich bij Apple aansloten als onderdeel van de overname van Beats hebben allemaal prachtige titels en eervolle posities gekregen. En de radiozender Beats One is bedoeld om het ego van artiesten te ondersteunen, met al zijn interviews en beroemdheden-shows zoals "The Pharmacy with Dr. Dre" of "Elton John's Rocket Hour". Apple is er zoveel aan gelegen om artiesten tegemoet te komen dat ze weer met een nieuw platform voor muziek-gerelateerde sociale media zijn gekomen: Apple Music Connect. Die dienst is weliswaar niet zo beschamend als de vorige poging van Apple, Ping, maar een succes is Connect voorlopig nog niet.

Je verwacht misschien dat ik mijn bedenkingen heb, maar niets is minder waar. Ik denk dat Apples strategie uiteindelijk de beste zal blijken te zijn. Spotify behandelt artiesten als verbruiksartikelen, daar waar Apple en Tidal ze met de egards van rocksterren behandelt. Tidal is daarmee de ideale overnamekandidaat voor Apple, omdat Apple het benodigde kapitaal en de technische infrastructuur heeft om Tidals bedoelingen waar te maken. Met name Jay Z zelf zou een welkome toevoeging zijn. In zijn eigen woorden: "Ik ben geen zakenman, ik ben zaken, man", iets wat hij heeft bewezen met zijn kleine maar indrukwekkende lijst van artiesten die alleen bij Tidal te vinden zijn.

Vanwege de problemen van Tidal zal het bedrijf waarschijnlijk veel minder kosten dan de geschatte 3 miljard dollar die Apple betaalde voor Beats Electronics (zie "Apple koopt Beats voor 3 miljard dollar", 28 mei 2014). Jay Z kocht Tidal voor ongeveer 56 miljoen dollar en hij betaalde waarschijnlijk al te veel. Desalniettemin is Tidal ooit gewaardeerd op 250 miljoen dollar en zelfs na een roerig jaar is het naar schatting nog steeds 100 miljoen dollar waard. Zelfs als Apple 250 miljoen betaald is het waarschijnlijk nog steeds een goede investering voor de lange termijn.

Waarom is de goede gezindheid van muzikanten zo belangrijk voor Apple? Ten eerste is hun fortuin duidelijk gekoppeld aan muziek: de iPod lanceerde Apple de ruimte in. Maar Apples vrijage met kunstenaars gaat verder dan dat. Het bedrijf maakt niet één kunstenaar het hof, maar allemaal. Apple wil een integraal onderdeel van de cultuur zelf zijn, nu en voor altijd. Terwijl Beyoncé, Dr. Dre, Jay Z en Taylor Swift misschien niet dezelfde statuur hebben bij toekomstige generaties fans, zullen de jonge sterren van morgen in hun voetsporen willen treden. En als die sporen leiden naar Apple, willen zij daar ook naartoe.

Apples aankoop van Beats en zijn interesse in Tidal gaat er niet alleen maar om, Spotify te verslaan: het gaat er, van Apple het eeuwige centrum van gaaf te maken.

Maar het is gevaarlijk om te krachtig te worden in te veel arena's. Er zijn al geluiden dat Apple monopolistisch handelt. Zo beschuldigt Senator Elizabeth Warren Apple en andere tech-reuzen ervan dat ze hun platformen gebruiken om "kleinere en nieuwere jongens buiten te sluiten". Spotify meldt zich nu ook en beschuldigt Apple ervan dat zijn nieuwste iOS-update om concurrentieredenen is afgewezen en dat ze een afwijzende reactie van Apple ontvingen. Als Apple daadwerkelijk Tidal aankoopt, gaat de antitrust-autoriteit van de overheid hier misschien aandacht aan besteden. En dat pakte niet zo goed uit voor Apple in de e-boekenwereld (zie "Apple krijgt uitspraak in de zaak van de e-boekprijsafspraken", 9 september 2013).

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


BusyCal brengt een update voor de app Agenda van Apple uit, zowel voor de Mac als voor iOS

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: JO, JWB]

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik er een hekel heb om de app Agenda van Apple te gebruiken, en dat ik al heel lang liever werk met BusyCal van BusyMac (gerund door John Chaffee en Dave Riggle, dezelfde mensen die de aloude agenda Now Up-to-Date ooit ontwierpen). BusyCal is sneller, frisser en duidelijker dan Agenda, en biedt ook nog eens een functionaliteit die verder gaat.

Zo ondersteunt BusyCal de actielijst, die Apple naar de app Herinneringen verbande. Busycal biedt verder een help-appje in de menubalk, waar je even snel je agenda kan bekijken, en er is een lijstweergave die erg handig is als je ladingen afspraken moet doorzoeken.

BusyCal 2 kwam in oktober 2012 op de markt. BusyMac heeft sindsdien verscheidene gratis updates laten verschijnen, maar was de laatste tijd gefocust op de recentelijk uitgebrachte nieuwe versie, BusyCal 3 voor de Mac, en op een nieuw ontwikkelde agenda-app: BusyCal voor iOS (die ook het nummer 3.0 draagt).

De grootste verandering in BusyCal 3 zit hem in het uiterlijk, dat verfijnder is en moderner, met mooiere typografie en opmaak. Aangezien iedereen weer andere voorkeuren voor het uiterlijk van apps heeft, meld ik vooral dat BusyCal 3 meer grip op details geeft. Je kan kiezen tussen verschillende weergaven van meerdaagse activiteiten, je kunt in de maandweergave kiezen aan welke kant van de afspraak de tijd weergegeven wordt, en je kan bepalen hoe groot het lettertype van de lijst agenda's in de zijbalk is. Als je nu last hebt van een bepaald onderdeel van het nieuwe uiterlijk, dan kan je met de opties spelen via "BusyCal > Voorkeuren > Weergave". En vergeet niet dat er een groot aantal sneltoetsen zijn, die je terugvindt in het menu "Weergave".


Helaas is het een beetje lastiger geworden om de tijd van een afspraak in te voeren. In BusyCal 2 kon je "830" typen voor 8:30 AM. Dat werkt nu niet meer, omdat BusyCal 3 de uren en minuten in twee aparte velden in het Infopaneel zet. Nu moet je bij het invoeren een punt, een dubbele punt of een tab typen om van het veld uren naar dat van minuten te komen. Bovendien kon je eerder "1430" typen voor 2:30 PM, maar het urenveld accepteert nu geen getallen groter dan 12 meer. BusyMac meldt desgevraagd dat ze overwegen dit gedrag van BusyCal 2 terug te brengen in een update. [In versie 3.0.3. zijn deze opties teruggebracht - nvdv.]

De menubalk-app van BusyCal is ook opnieuw ontworpen. Er is een mini-maand toegevoegd die een indruk geeft van de drukte, af te leiden uit de dichtheid van activiteiten. Je kunt nu navigeren op basis van datum, en je kunt weersverwachtingen zien. Een minder prettige verandering: het venster van de menubalk-app werd eerder weergegeven in witte letters op een zwarte achtergrond, wat goed afstak tegen andere, lichtgekleurde vensters op je scherm. De nu gekozen zwarte letters op een witte achtergrond vind ik veel minder goed te onderscheiden tegen een achtergrond van witte document-vensters.


Een andere opvallende verandering in de interface: BusyCal had eerder een tweetal pijltjes aan beide zijden van de knoppen Dag, Week, Maand, Jaar en Lijst bovenaan. Als je op de binnenste (enkele) pijl drukte, verschoof de agenda maar een klein stukje (bijvoorbeeld één dag als je in weekweergave zat), en een klik op de buitenste (dubbele) pijl zorgde voor een verschuiving van een hele week, een hele maand of een heel jaar (afhankelijk van de weergave van dat moment). BusyCal 3 heeft een Vandaag-knop rechts, met één set pijlen aan weerszijden daarvan. Die knoppen werken als de eerdere buitenste pijl, en met optie-klik laat je ze werken als de binnenste pijl, waarmee je kleinere verschuivingen maakt. Je kunt ook de sneltoetsen commando-linkerpijl ("Weergave > Vorige") en commando-rechterpijl ("Weergave > Volgende") gebruiken. Ook hier kan je de optie-toets toevoegen om kleinere stapjes terug of naar voren gebruiken. (De update 3.0.2 bracht deze commando's al terug in het Weergave-menu). Wie een trackpad gebruikt, kan in BusyCal 3 nu vloeiender naar andere datums scrollen. Hetzelfde geldt voor gebruikers van een Magic Mouse of een andere muis met een scroll-wieltje.

Wat nieuwe functies betreft: BusyCal 3 ondersteunt nu een functie die Apples Agenda ook al had: je kunt de reistijd laten weergeven als je bij een afspraak een locatie zoekt en invult. BusyCal gaat zelfs nog een stapje verder en baseert zijn berekening van de reistijd op verkeersdrukte, en werkt ook de melding van vertrektijd automatisch bij.

Een andere welkome nieuwe functie is de ondersteuning voor actiepunten met vervaltijd in uren en minuten. BusyCal bood altijd al de mogelijkheid om actiepunten te beheren binnen de app. Je hoefde dus niet uit te wijken naar Apples app Herinneringen. Maar het was voorheen niet mogelijk om ze weer te geven in chronologische volgorde met een vervaltijd. Nu kan dat wel, en je kunt een actiepunt met gekoppelde tijd zelfs afvinken in de Dag-, Week-, Maand- en Lijstweergave, door te klikken in het aankruisvakje naast de naam van het actiepunt. Veel mensen hebben er last van dat Apple to-do's scheidt van afspraken in je agenda, dus de versterkte integratie die BusyCal 3 doorvoert is bijzonder welkom.

Tussen al deze verbeteringen voor de Mac-versie is het grootste nieuws bij BusyMac de app BusyCal voor iOS, waarvoor $ 4,99 apart moet worden neergeteld. Die heeft de basis-functieset en het uiterlijk afgekeken van BusyCal op de Mac, met Lijst-, Dag-, Week- en Maand-weergaven. Op de iPad werkt dat goed, aangezien er genoeg ruimte op het scherm is om een hele dag te kunnen zien in Dag- of Week-weergave en het Retina-scherm van de iPad maakt zelfs kleine lettertjes in Maand-weergave leesbaar.

Op een iPhone wordt de Lijst-weergave veel belangrijker, aangezien de Dag- en Week-weergave te krap aanvoelen, ook al krijgen ze het nog steeds voor elkaar om een volledige werkdag te tonen. De Maand-weergave is ook onhandig, want er is zo weinig ruimte voor afspraak-tekst en wat je wel kunt zien is heel klein. De truc is dat je op een dag in Maand-weergave kunt tikken voor een leesbaardere uitbreiding van de afspraken van die dag. Misschien zal ik wel gewend raken aan de keuzes die BusyCal heeft gemaakt, maar ik geef nog steeds de voorkeur aan de iPhone-aanpak van Fantastical, dat een minder compacte maandweergave laat zien met daaronder een scrolbare lijst met afspraken. Apples iOS-app Agenda lijkt een beetje op Fantastical, maar is minder functioneel omdat je op een dag moet tikken om de bijbehorende afspraken in de scrol-lijst te zien.


Eén punt waarop BusyCal voor iOS de Mac-versie niet kan evenaren is met waarschuwen op het tijdstip van vertrek. Aangezien BusyCal op de Mac gebruikmaakt van een achtergrondtaak om veranderende verkeerscondities bij te houden en iOS zulke taken niet toestaat, kent BusyCal op de iPhone dergelijke waarschuwingen niet. Ironisch genoeg ondersteunt Apples iOS-app Agenda deze waarschuwingen wel, dus wellicht moet je die gewoon gebruiken voor meldingen als je buiten de deur bent.

Uiteindelijk is BusyCal 3 verfijnder en kan hij meer, terwijl hij de voordelen behoudt die hij zijn gebruikers al jaren biedt. Het is vanuit het perspectief van de gebruiker geen grote update, maar dat betekent dat je geen tijd hoeft te verspillen aan het aanleren van een nieuwe manier van werken.

Degenen die gewend zijn om elke update gratis te krijgen in Apples App Stores zullen moeite hebben met de upgrade-prijs van $ 29,99, maar na bijna vier jaar aan gratis updates is dit niet meer dan billijk en BusyMac heeft al gratis updates 3.0.1 en 3.0.2 uitgebracht om bugs te herstellen. Nieuwe exemplaren blijven $ 49,99 kosten en zoals eerder vastgesteld kost de iOS-versie $ 4,99. BusyCal 3 op de Mac vereist OS X 10.11 El Capitan of later, BusyCal 3 voor iOS heeft iOS 9.3 of later nodig en werkt zowel op de iPad als op de iPhone.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Eero biedt goede wifi-dekking in aantrekkelijk pakket

  door Julio Ojeda-Zapata: [email protected]
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: DPF, LmR, HR]

Thuis een goed wifi-netwerk aanmaken en onderhouden kan lastig zijn, vooral als je technisch niet heel onderlegd bent.

Hoewel producenten van wifi-basisstations geprobeerd hebben om het instellen van hun hardware eenvoudiger te maken, blijft het vaak lastig om alles precies goed te krijgen. Dat geldt helemaal als je de instellingen van een wifi-netwerk aan wilt passen: ook ik vergeet regelmatig hoe ik het beheerderspaneel van mijn basisstation ook alweer op kan roepen.

Apple heeft flinke vooruitgang geboekt in de gebruiksvriendelijkheid van de AirPort-apparaten, maar hardware van fabrikanten als Linksys of Netgear blijft hierbij achter.

Je hele huis gedekt krijgen door je wifi-netwerk is nog een heel ander probleem, vooral als je een groot huis hebt met meerdere verdiepingen en dikke muren. Dat soort problemen kan worden opgelost door een basisstation te laten samenwerken met extenders verspreid over het huis, maar ook dan is het instellen vaak lastig.

Wifi-routers zien er vaak niet uit, met rare vormen, vage kleuren en onooglijke antennes. Vaak worden ze daarom in een kast weggestopt. Mijn Linksys WRT-router oogt nog wel aardig, maar toch staat hij op de grond, naast mijn Xfinity-kabelmodem.


Eero probeert met hun router deze problemen aan te pakken. Ik had nog niet eerder van hen gehoord, maar ze bieden een wifi-router van $ 200. Je kunt ook een bundel van 3 kopen voor $ 500, waarmee je kunt proberen om je hele huis af te dekken. Het instellen is eenvoudig, en ook later kun je nog makkelijk extra apparaten toevoegen.


Hallo, stuk zeep -- Er is iets aan het uiterlijk van de drie apparaten die ik uitgetest heb (later ontving ik nog een vierde) dat aan Apple doet denken. Ze lijken een beetje op een stuk zeep.


Ik zette een van de Eero's op mijn bureau, naast mijn Mac. Ik heb nooit overwogen om dat met mijn Linksys te doen (maar in het verleden weer wel met mijn AirPort-basisstations).


Het instellen ging vrijwel probleemloos. Om te beginnen heb ik een van de Eero's via een Ethernetkabel verbonden met mijn kabelmodem, en hem aangesloten op een stopcontact. Vervolgens heb ik de app Eero op mijn iPhone geopend om een netwerknaam en een wachtwoord aan te maken. De app vroeg me ook om een naam voor het apparaat te kiezen uit een lijst of er zelf een te bedenken. Ik besloot mijn router "kantoor" te dopen. Mooi, he?

Hoppa, mijn wifi-netwerk draaide.

Vervolgens ben ik gaan kijken waar ik de andere twee apparaten zou kunnen plaatsen. Het werd een plekje naast de fruitmand aan de rand van het aanrecht en bovenop mijn multimediasysteem in de woonkamer.


Daar had ik over nagedacht: mijn zoon gebruikt zijn iMac in de keuken, terwijl mijn partner haar MacBook Air meestal in de fauteuil in de woonkamer gebruikt, of buiten op het terras.


De Eero's hadden stroom nodig, maar dat is alles. Met behulp van de app doorliep ik vervolgens een aantal eenvoudige instelstappen. Het kostte me op zich geen moeite, maar over een paar stappen deed ik wat langer.

De exacte positie was bijvoorbeeld lastig. Idealiter moeten de apparaten maximaal 13 meter uit elkaar staan, en in elkaars zicht. Mijn huis is groot met nogal wat hoeken, dus dat was lastig. Een aantal keer meldden de apparaten dat ze elkaar niet konden zien, dus ik moest daar wat mee experimenteren.


Ik had ook een kort bizar probleem met de Eero in de woonkamer. De statusled was rood in plaats van knipperend blauw, zoals tijdens het instellen, of wit, als alles goed ingesteld is. Met een paperclip resette ik het apparaat, en toen werkte het prima.

Toen ik het vierde apparaat ontving, heb ik dat op zolder gezet, omdat mijn zoon en zijn maten daar vaak gamen. De Eero speelde hier een sleutelrol: ik sloot zijn Xbox 360 aan op een van de Ethernetpoorten van de Eero. Voorheen gebruikte ik hier een Linksys Wifi-extender voor, die lastiger in het gebruik is.

Het resultaat was een "draadloos web" van vier Eero's die samen een draadloos netwerk op alle drie verdiepingen van mijn huis onderhielden.

Eero doet de nodige moeite om ons ervan te doordringen dat de apparaten twee radio's aan boord hebben (één om mee te zenden en één om mee te ontvangen) terwijl veel extenders er maar één hebben. De Eero's moeten hier stabieler van worden. Beide radio's kunnen 2,4 en 5 GHz tegelijkertijd aan en ondersteunen de nieuwste standaard 802.11ac.

Eero's, verzamel! -- Toen mijn huis eenmaal in een weldaad van bandbreedte baadde, ging ik de internetsnelheid testen. Eero's app doet dit ook al, maar ik wilde een onafhankelijke bron. Daarom gebruikte ik de app Ookla Speedtest.

Volgens Eero duurt het even voordat drie apparaten fatsoenlijk samenwerken en thuis een consistente prestatie leveren. Maar ondanks dat waren de resultaten soms indrukwekkend. Vaak haalde ik snelheden die wat ik geacht wordt te zien (75 megabits per seconde down, conform mijn Comcast-abonnement, en 5 megabits up) benaderden, bereikten of zelfs overstegen. Ik bereikte deze snelheden overal. Niet alleen in het kantoor dat via ethernet verbonden is met de breedbandmodem.

(Om eerlijk te zijn waren mijn aanvankelijke ervaringen niet erg positief, maar dat was mijn eigen schuld. Als je je Eero-netwerk instelt, is het belangrijk dat je andere wifi-apparatuur uitschakelt om interferentie te voorkomen. Ik had mijn Linksys-router uitgezet, maar was vergeten om de wifi-functie van mijn combo Xfinity-breedbandmodem en draadloos basisstation uit te schakelen. Gelukkig kreeg ik een Twitter-tip van Scott Beale, bekend van Laughing Squid, waarna de prestaties een stuk beter werden.)

Het Eero-netwerk loste een aantal langlopende draadloze problemen bij mij thuis op. De woonkamer was al tijden een soort dode hoek waar Apple TV-filmdownloads eindeloos duurden en videostreaming steeds bufferde en pixelhorror opleverde. Deze problemen verdwenen als sneeuw voor de zon, net als de problematische plekken in mijn keuken, hoewel er een plek is die zelfs voor het Eero-web-netwerk te veel lijkt te zijn. Maar mijn vrouw en kind zijn een stuk gelukkiger.

Ik ben overigens niet tegen de Linksys WRT-router. Deze kreeg het immers bijna voor elkaar om dekking door het hele huis te leveren. Maar de samenwerkende Eero-apparaten werken wel beter.

Cloud-dier -- Wifi-fanaten zullen vast roepen dat Eero-apparatuur veel minder draadloze instellingsmogelijkheden heeft. Ze hebben gelijk, maar daar gaat het juist om. Dit product is gemaakt om één keer in te stellen en vervolgens te vergeten, speciaal voor de gemiddelde wifi-gebruiker die meteen internettoegang hebben wil.

Zoals Eero zelf zegt: "De mogelijkheden die vandaag de dag te koop zijn, zijn doorgaans wat streng ontworpen en maken het beheer van de apparaten onnodig moeilijk". Ik had het niet beter kunnen zeggen.

Eero's apparaten hebben echter een aantal zeer handige extra's. Mijn Eero-netwerk kan een tweede gastennetwerk opzetten waarmee je gasten (of eventuele passanten) niet bij de apparaten op je primaire netwerk kunnen, en het is makkelijk om dit in te stellen via de app Eero. Je kan het gastennetwerk zelfs een eigen naam en wachtwoord geven.

Eero is een enorm cloud-dier, wat betekent dat de fabrikant software-updates kan sturen naar het apparaat (net zoals bij Nest-thermostaten en Tesla-sedans). Dergelijke updates vinden automatisch in de achtergrond plaats, als de apparaten niet worden gebruikt en kort contact kunnen maken met Eero's servers.

Vorige maand heeft Eero een gezinsvriendelijke functie toegevoegd waardoor gebruikers profielen kunnen instellen voor ieder lid van het gezin. Je kunt specifieke apparaten toekennen aan een bepaald profiel en je kan voor zo'n profiel handmatig internettoegang aan- en uitzetten of dit regelen met een geautomatiseerd tijdschema. Ook kunnen verschillende apparaten in een profiel verschillende tijdschema's hebben.

Eero heeft gezegd dat het bedrijf sinds het product werd gelanceerd al meer dan tien updates heeft uitgezonden, en voegde daaraan toe: "Gezinsprofielen is de eerste uit een bredere verzameling op het gezin gerichte functies die we van plan zijn uit te brengen".

Firmware-updates zijn volgens Eero ook bijzonder eenvoudig. Dat is goed nieuws voor hen wie zich in het verleden door ouderwetse procedures heeft moeten slaan om wifi-hardware te updaten. Beveiligings-updates vinden ook plaats via de cloud.

Eero's cloud-gerichtheid helpt ook bij het oplossen van problemen. Toen ik een paar kleine problemen met het apparaat had, kon de technische dienst ze, met mijn toestemming, op afstand nakijken om zo betere ondersteuning te bieden.

Simpel spul -- Eero is op eenzelfde manier heel basaal: twee gigabit Ethernet-poorten en een usb-poort, vervolgens een stroompoort en die herstelknop (die je volgens Eero trouwens alleen moet gebruiken als jou dat expliciet gezegd wordt).

Elk van de Ethernet-poorten kan worden gebruikt om een breedbandmodem mee aan te sluiten, terwijl de andere dan kan worden gebruikt om meer hardware aan te sluiten (zoals een Sonos-muziekspeler of een netwerkschijf). De poorten kunnen ook gebruikt worden om meer Eero's aan elkaar te koppelen of om de de hardware via een reeds geïnstalleerd Ethernet-netwerk te laten meedraaien. Snelheden zijn in zo'n geval vaak hoger dan bij draadloze verbindingen.

Gebruikers kunnen momenteel nog niets met de usb-poort. Die wordt "momenteel slechts voor diagnostische doeleinden" gebruikt" en je moet er dan ook geen speakers of externe harde schijf op aansluiten, aldus Eero.

Dat is jammer, want de usb-poorten op andere routers kunnen wel gebruikt worden om een keur aan randapparaten aan te sluiten. Sterker nog: tussen het schrijven van dit artikel door heb ik een buur geholpen om een AirPort Extreme aan te sluiten met een Seagate-usb-schijf voor gedeelde opslag bij hem thuis.

Een draadloos mirakel -- Ik vind het systeem van Eero goed, maar wel met een paar kanttekeningen.

Met een prijs van  200 voor een apparaat of  500 voor drie is Eero duur in vergelijking met prima basisstations voor  100 of minder (zie "Alternatieven voor Apples wifi-basisstations", 22 december 2015). Maar Apples AirPort Extreme kost ook  200. De AirPort Express kost  100, maar die ondersteunt alleen 802.11n en niet het snellere 802.11ac.

Eero is bovendien nieuw, dus je weet maar nooit. Maar tot nu toe heb ik geen klachten over de spullen, en de recensies elders zijn lovend.

Maar als de prijs of de nieuwigheid je niet afschrikt en je op zoek bent naar een eenvoudige manier om een wifi-netwerk op te zetten, dan zou ik zeker naar Eero kijken.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Eye-Fi toont gevaar aan van hardware die afhankelijk is van de cloud

  door Glenn Fleishman: [email protected], @glennf
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: CC, HV, PAB]

Maak je je zorgen over de levensvatbaarheid van de apparaten op lange termijn die onder de vage notie van het internet der dingen (Internet of Things, IoT) geclassificeerd worden, waarin een cloud-verbinding nodig is om de apparaten te laten functioneren? Als dat zo is, kan een actie van Eye-Fi, die SD-kaarten maakt die automatisch nieuw genomen foto's kunnen verplaatsen naar een cloud-dienst, je tot nadenken stemmen. Dit was zeker bij mij het geval.

In september 2016 zal het bedrijf de ondersteuning staken voor functies en web-apps van elk model kaart dat afkomstig is van zijn start in 2007 tot en met de X2-modellen die geïntroduceerd zijn in 2011 en die verkocht zijn via de kanalen van de detailhandel tot maart 2015. Alleen de Mobi-lijn, geïntroduceerd in 2013, zal nog actief ondersteund worden. Eye-Fi zei in een e-mail aan klanten dat de deze stap is ingegeven door het in onbruik raken van "Internetbeveiligings- en verificatie-mechanismen die state of the art waren toen we deze in 2007 inbouwden in onze producten, maar waarvan sindsdien is bewezen dat ze kwetsbaar zijn". Omdat dit hardware-problemen zijn, kan het bedrijf niet volstaan met alleen firmware-upgrades geven.

Ik was lange tijd sceptisch over apparaten die de continue werking van via het internet verbonden diensten vereisen om te functioneren. Ik verwacht natuurlijk niet dat relatief goedkope hardware bruikbaar zal blijven en voor altijd zal werken. Maar terwijl Eye-Fi zegt dat ze de laatste producten met dit probleem uit de handel zijn gaan nemen vanaf 2012, hebben zij ze wel in de verkoopkanalen van de detailhandel gelaten tot maart 2015. Het bedrijf had meer verantwoording moeten nemen voor de situatie rondom producten die in de laatste vijf jaar verkocht zijn.

Ik heb drie Eye-Fi-kaarten gehad, te beginnen met het oorspronkelijke model, en ik gebruikte ze een paar jaar op grote schaal. Echter, toen geheugenkaartcapaciteit in prijs daalde, maakte ik mij niet langer zorgen over het volmaken van een kaart. Ik vond een aantal van de functies van Eye-Fi lastig voor mijn niet-professionele doeleinden en heb in plaats daarvan beelden met een kaart overgezet naar een iPad of Mac, en vervolgens degene die ik nodig had gesynchroniseerd of geüpload. Als gevolg hiervan heb ik nooit een dermate nieuwe Eye-Fi gekocht dat ik dit levenseinde-beleid als oneerlijk zou ervaren. (Ik ben één van mijn Eye-Fi-kaarten kwijtgeraakt, en stuurde een andere naar TidBITS-hoofdredacteur Josh Centers, die geen kans zag om hem aan de praat te krijgen! Ik heb er geen enkel belang bij.)

Bah, tot ziens voor de Eye-Fi -- Eye-Fi's kaarten zijn kleine netwerkcomputers die passen in het SD-kaartformaat. Omdat er geen fysieke interface is, moet je deze aansluiten op een netwerk voor de configuratie. Eerdere modellen en firmware konden worden ook geconfigureerd via een computer, wanneer ze in een kaartlezer zaten. De latere versies gingen over naar volledige cloud-ondersteuning voor het wijzigen van elke instelling. De kaarten werden dan automatisch verbonden met geconfigureerde netwerken, met als die een wachtwoord vereisten. Je kon dan een functie genaamd "eindeloze opslag" aanzetten, die automatisch foto's van de kaart verwijderde na de bevestiging dat de Eye-Fi-servers de bestanden hadden ontvangen.

Eye-Fi's X2-serie, die op de markt kwamen in 2010, voegde in 2011 Direct Mode toe, waarin de kaart kon worden veranderd in een kleine hotspot, zodat iOS- en Android-apparaten aangesloten konden worden met behulp van apps, waardoor het makkelijker werd foto's te beoordelen en selectief te uploaden. Eye-Fi voegde later aan sommige X2-modellen geotagging toe, met behulp van wifi-positionering om de locatie te schatten wanneer de foto's werden gesynchroniseerd. (Overigens, de marktpositie voor de Eye-Fi bestaat alleen omdat de wifi-ondersteuning in camera's zo slecht is, iets waar ik jaar na jaar na jaar over heb geschreven.)

Op 16 september 2016, als Eye-Fi van plan is om de stekker eruit te trekken, zullen de kaarten die hierdoor getroffen zijn, blijven werken, maar in een zeer beperkte modus. Allerlei dingen zullen kapot gaan of een onbepaalde status hebben:

Eye-Fi zegt dat bezitters van Eye-Fi-kaarten hun kaarten voor de afloopdatum zo kunnen configureren dat ze gebruikmaken van selectieve overdrachten (waarbij je een camera-interface gebruikt om aan te geven welke foto's geüpload moeten worden) en van de mini-hotspot Direct Mode, maar na de afloopdatum kun je dat dus nooit meer wijzigen. Bovendien is er geen garantie dat Direct Mode beschikbaar blijft.

Als compensatie voor het verwijderen van deze functionaliteit biedt Eye-Fi een magere 20 procent korting op maximaal drie kaarten, mits uiterlijk 15 september 2016 rechtstreeks via hun website gekocht. Dat is wel erg slapjes, ook al noemt het bedrijf het zelf een "forse korting". Zeker als je bedenkt dat de vaste kosten van hardware-makers vaak niet meer dan de helft van de verkoopprijs zijn. Een kaart voor de helft van de prijs voor elke oude X2-kaart die de laatste vijf jaar is aangeschaft zou nog de minste geste moeten zijn. Verder zou iedereen die de laatste vijf jaar een X2-kaart gekocht heeft de mogelijkheid moeten hebben om zijn werkende kaarten kosteloos om te ruilen voor de eenvoudigste Mobi-kaart. Eye-Fi heeft met deze aanpak zichzelf veel meer schade berokkend dan wat ze ooit kwijt zouden zijn geweest aan het omruilen van waarschijnlijk een klein aantal kaarten.

Het is niet eenvoudig om te achterhalen wat de exacte kosten van een dergelijk beleid zou zijn voor het bedrijf: ze hebben nog nooit omzetcijfers vrijgegeven. Maar het is een algemeen gegeven dat slechts een klein aantal potentiële gegadigden gebruikmaken van omruilacties, waarmee een genereus aanbod meestal veel goedkoper uitpakt dan het op het eerste gezicht lijkt, terwijl het tegelijkertijd veel goodwill oplevert, plus extra verkopen in de toekomst, en abonnementskosten.

Het gevaar van het wonen in de Cloud -- Het verhaal van Eye-Fi is niet de eerste waarschuwing, en het zal ook niet de laatste zijn. Een paar maanden geleden kondigde Nest (een onderdeel van Alphabet) aan dat het bedrijf zou stoppen met de ondersteuning voor Revolv, een 300 dollar kostende hub voor slim-huisapparaten. Nest kocht Revolv in oktober 2014 en beëindigde de verkoop van nieuwe modellen, maar bleef het apparaat wel ondersteunen. In april 2016 liet Nest (in nettere bewoordingen) weten de Revolv op 16 mei 2016 om zeep te zullen helpen waarmee het apparaat binnen twee jaar na introductie waardeloos werd.

De reacties van zowel eigenaars als derden was overwegend negatief. Nest viel vervolgens ten prooi aan interne strubbelingen en algehele malaise, en topman Tony Fadell, overgekomen van Apple, "vertrok" enkele maanden later. Binnen enkele weken na de aankondiging in april liet Nest weten het einde van de ondersteuning uit te stellen tot 19 juni 2016, en bood het bedrijf eigenaars die het bedrijf benaderden een complete restitutie.

Nest had ook te kampen met uitval (in november 2015 en januari 2016), alsook een automatisch geïnstalleerde software-upgrade die ertoe leidde dat sommige eigenaren de temperatuur niet meer konden instellen.

Veel minder bekende en goedkopere IoT-apparaten, waaronder routers voor thuis en kastjes om video mee te streamen, krijgen helemaal geen firmware-upgrades meer en blijven onveilig of werken niet meer zoals verwacht. Deze regelmatiger voorkomende gang van zaken krijgt veel minder aandacht.

De Federal Trade Commission heeft zijn voortdurende zorg uitgesproken over de veiligheid van IoT-apparaten en schikte in 2016 een zaak tegen Aus wegens onjuiste voorstelling van zaken in hun marketing na een hack in 2014. Maar de FTC kan in de regel alleen ingrijpen als een bedrijf zich bezighoudt met misleidende of oneerlijke praktijken. Als een bedrijf voor een bepaalde tijd geen ondersteuning toezegt, heeft de FTC weinig tot geen macht om in actie te komen.

Eye-Fi heeft niet het excuus van een overname of faillissement als rechtvaardiging van het laten vallen van de ondersteuning van zelfs relatief recente producten. Wel verkocht het bedrijf het nieuwere bedrijfsonderdeel om foto's te delen, Eye-Fi Cloud, aan Ricoh, die de dienst zal uitbreiden en Eye-Fi Mobi-klanten in staat zal blijven stellen de dienst te gebruiken.

Maar dat is nauwelijks een excuus. Als ondersteuning van de X2-lijn voor de komende jaren een te grote last was, zou het uitrangeren ervan een behoedzamere zet geweest zijn.

Laat het software regenen uit de Cloud -- Eye-Fi is bijna een decennium in bedrijf. Nest, na Googles herstructurering nu een onderdeel van moederbedrijf Alfabet, bestaat al meer dan 15 jaar. Als het deze bedrijven al niet lukt een zachte landing te regelen voor een problematisch IoT-apparaat, hoe zit het dan met starters die net een paar maanden of jaren achter de rug hebben, nog geen winst behaald hebben en zelfontwikkelde hardware en software hebben?

Zoals Cory Doctorow opmerkte in zijn Boing Boing-artikel over deze beëindiging:

De zeepbel van het Internet der dingen stoelt op starters die zes maanden tot een jaar actief zijn en hardware maken met marges van minder dan 2% (als ze niet met verlies worden gemaakt), wat geen enkel gebruiksnut heeft als de server van het bedrijf wordt afgesloten.

De kans om failliet te gaan of overgenomen te worden en dan (zoals Revolv) te stoppen is voor de meeste van deze bedrijven extreem hoog. Vroeger was de ergste ervaring waar early adopters van hardware tegenaan konden lopen een gebrek aan nieuwe drivers of bijgewerkte apps voor nieuwe versies van besturingssystemen. Of ze konden geen onderdelen, verbruiksartikelen of reparaties meer krijgen. Nu lopen zij het risico te investeren in een dure baksteen. Of je een crowdfunding-campagne ondersteunt of van een gevestigd bedrijf koopt, het risico lijkt ongeveer hetzelfde.

Er kan iets gedaan worden en sommige bedrijven doen dat ook. Eye-Fi had de pijn kunnen verzachten door de code vrij te geven die nodig is voor de configuratie, door middel van een door de gebruiker zelf beheerde cloud-dienst of met lokaal draaiende programma's onder een open-sourcelicentie. Eye-Fi zal die code waarschijnlijk niet meer gebruiken nu ze verder gaan eners zouden ze deze oudere producten wel kunnen blijven ondersteunen.

Een bedrijf in Seattle, Glowforge, heeft beloofd dat ze wanneer ze hun vanuit de cloud bestuurde 2D-lasersnijmachine verschepen, ook de firmware van het product zullen vrijgeven onder een GPL-licentie, waarmee er, wat zij noemen, een "noodluik" gecreëerd is mocht het bedrijf of product niet levensvatbaar blijken te zijn. (Bekendmaking: ik heb vrienden die mede-oprichter zijn van en werken bij Glowforge.) Dit gebeurde met de productreeks Chumby, een open-ontwikkeling nachtkastje-achtig apparaat dat zijn tijd ver vooruit was, toen de maker ervan moest stoppen.

De code vrijgeven als open source zal geen verschil maken als geen andere partij de bal oppakt, maar het is beter dan niets. Naarmate er meer verhalen komen over gestrande IoT-apparaten, moeten bedrijven misschien wel meer beloftes invoeren, met inbegrip van maatregelen die borg staan voor voortzetting van basisfunctionaliteit als zij kopje onder gaan, om early adopters tevreden te houden. Early adopters zorgen voor de fondsen en de opwinding in de markt die nieuwe producten nodig hebben om te slagen.

Voor nu negeren we de lessen van Eye-Fi, Revolv en anderen echter op eigen risico. Als het Internet der dingen meer dan een bevlieging is, zullen bedrijven de volledige levenscyclus van hun producten moeten erkennen, zelfs als die voortduurt voorbij de belangen van hun bedrijf of zelfs voorbij zijn ondergang.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 4 juli 2016

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: TK]

Fantastical 2.2.4 -- Flexibits heeft Fantastical 2.2.4 uitgebracht, met een optie om agendameldingen in gedeelde iCloud-agenda's te negeren en de mogelijkheid om een volledige agenda als .ics-bestand te exporteren. Verder waren er waarschuwingen die niet verschenen omdat Fantastical niet draaide, en nu wel verschijnen wanneer de app wordt gestart. Ook verbeterd zijn de import van bepaalde types terugkerende activiteiten van .ics-bestanden en compatibiliteit met Airmail 3. ($ 49,99 nieuw bij Flexibits en in de Mac App Store, gratis update, 13,4 MB, toelichting, 10.10+)

Reacties - Fantastical 2.2.4

f.lux 37.3 -- De mensen van f.lux hebben versie 37.2 van f.lux uitgebracht, het hulpprogramma voor automatisch beheer van de schermkleuren, met een oplossing voor een batterijverslindend probleem en knipperen in "filmmodus" op sommige machines. De update voegt ook ondersteuning toe voor "hoge breedtegraden" waar de zon op sommige dagen niet opkomt of ondergaat, plus een knop Check for Updates. Voor wie na de upgrade onder OS X 10.11 El Capitan een probleem ondervond met haperende kleuren (met automatische helderheid geactiveerd), heeft f.lux versie 37.3 uitgebracht. (Gratis, 1,8 MB, toelichting, 10.7+)

Reacties - f.lux 37.3

KeyCue 8.1 -- Ergonis heeft KeyCue 8.1 uitgebracht, een kleine update voor het hulpprogramma voor toetscombinaties met nieuwe integratie met Typinator en oplossingen voor enkele problemen in 8.0.

Voor wie KeyCue 8.1 naast Ergonis Typinator 6.9 of nieuwer gebruikt, werken de twee apps nu samen. KeyCue kan items uit Typinator-sets weergeven en ze met een klik oproepen. KeyCue 8.1 herstelt ook de "lopende regel"-feedback tijdens het doorlopen van menu's, negeert macrogroepen van Keyboard Maestro en iKey waarvan de naam eindigt op een minteken, verbetert de leesbaarheid van de "soort" pop-up in de Custom-lijst, en biedt ondersteuning voor aliassen bij het zoeken van het configuratiebestand voor de URL-verzameling. Wanneer een nieuwe versie van KeyCue beschikbaar wordt, zal het bericht in het Preferences-venster informatie over de actuele versie bieden.

Verder zijn er oplossingen voor een installatieprobleem tijdens een update wanneer de vorige versie in de Prullenmand staat, de weergave van onjuiste modifier-toetsen in het venstermenu voor speciale toetscombinaties, en het onjuist markeren van speciale items met "text only"-toetsbeschrijvingen. KeyCue 8.1 biedt ook een oplossing voor een incompatibiliteit met Reaper, een app voor het opnemen en bewerken van audio. (€ 19,99 nieuw met een korting van 25 procent voor TidBITS-leden, gratis update, 5,4 MB, toelichting, 10.6+)

Reacties - KeyCue 8.1

Keyboard Maestro 7.2 -- Peter Lewis van Stairways Software heeft Keyboard Maestro 7.2 uitgebracht met een aantal toevoegingen en oplossingen voor bugs in dit krachtige hulpprogramma voor automatisering en klemborden. Keyboard Maestro kan nu token-tekst verwerken om numerieke uitdrukkingen te berekenen en het aantal tekens, woorden en lijnen tellen. De update laat sommige condities en acties controleren op "is voor" en "is na". De Application Switcher krijgt er ook een optie Reopen Windows bij. ($ 36 nieuw met een korting van 20 procent voor TidBITS-leden, gratis update, 19,5 MB, toelichting, 10.10+)

Reacties - Keyboard Maestro 7.2


ExtraBITS, 4 juli 2016

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: GvH]

In ExtraBITS van deze week: Jason Snell pleit voor het handhaven van de audioaansluiting in de iPhone, Evernote voert enkele controversiële veranderingen door en Amazon introduceert een nieuwe optie, PageFlip, in het grootste deel van het Kindle-ecosysteem.

Waarom de audioaansluiting in de iPhone moet blijven -- Eén van de heftige discussies in de Apple-gemeenschap gaat over de geruchten dat Apple van plan zou zijn de audioaansluiting uit de volgende iPhone weg te laten. Velen voeren aan dat zoiets een natuurlijk verloop van zaken is voor Apple, een bedrijf dat prat gaat op zijn minimalistische stijl. Maar op Six Colors weerlegt Jason Snell elk argument tegen de audioaansluiting. In het kort: het weglaten van de audioaansluiting maakt de iPhone niet dunner en de geluidskwaliteit niet beter. Het wordt alleen maar ongemakkelijker voor de gebruikers.

Reacties

Evernote verhoogt de prijzen en verarmt het kosteloze abonnement -- Evernote, de online notities-dienst, heeft een aantal veranderingen ingevoerd die zeker niet populair zullen zijn bij de gebruikers. Ten eerste zal de gratis Basic-versie, die weliswaar wordt gehandhaafd, voortaan beperkt worden tot slechts twee apparaten, terwijl je vroeger met een onbeperkt aantal kon synchroniseren. Ten tweede worden de beide -betaalde- versies van de dienst duurder: het Plus-abonnement gaat van $ 2,99 naar $ 3,99 per maand, of van $ 24,99 naar $ 34,99 per jaar. Het Premium-abonnement gaat van $ 5,99 naar $ 7,99 per maand, of van $ 49,99 naar $ 69,99 per jaar. Evernote hoopt hiermee zijn inkomsten te verhogen, nadat verschillende figuren uit het hogere management zijn opgestapt en een serie niet-winstgevende projecten geschrapt zijn.

Reacties

Amazon komt met PageFlip voor de Kindle -- Amazon heeft een nieuwe optie uitgebracht, PageFlip, voor de eigen Kindle e-readers en de Kindle-apps voor iOS en Android. Hij is niet voor de Mac-versie verschenen. PageFlip is zo ontworpen dat je kunt opslaan waar je aan het lezen bent, zodat je even snel naar een andere plek in het boek kunt bladeren en dan weer teruggaan, net zoals je in een echt boek zou doen door je vinger tussen de bladzijden te steken waar je was. PageFlip heeft ook een modus met mini-afbeeldingen, door Amazon "weergave in vogelvlucht" genoemd. Deze PageFlip-optie is alleen beschikbaar in boeken waar dat mogelijk is gemaakt, maar Amazon beweert dat dat "in miljoenen boeken" zo is. Boeken waar dat werkt, zijn in de lijst gemarkeerd met "Bladeren: ingeschakeld".

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef hem gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een koppeling maken indien de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2016 TidBITS Publishing Inc. reuse governed by this Creative Commons License.
TidBITS Publishing: 50 Hickory Road, Ithaca, NY 14850, USA 607-216-8248

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands