TidBITS#1302, 4 januari 2016

In deze eerste TidBITS-aflevering van 2016: de muziekstreamingsdienst Rdio heeft de deuren gesloten, maar Josh Centers legt uit hoe je je verzameling verhuist naar Spotify en andere diensten. Adam Engst deelt details over de gratis browserextensie Momentum, die spectaculaire foto's toont in anders lege nieuwe browsertabs. Voor diegenen die aan een iPad Pro denken, heeft Julio Ojeda-Zapata een volledige bespreking, en als je je wifi-netwerk wilt updaten, suggereert Glenn Fleishman een paar alternatieven voor Apples verouderende basisstations. Ten slotte hebben we een update over onze lidmaatschapsuitdaging om reclamebanieren van de TidBITS-website te verwijderen. Bij de vermeldenswaardige software-updates sinds onze vorige aflevering zitten Quicken 2016 voor Mac 3.0.3, PDFpen en PDFpenPro 7.3.4, DEVONthink/DEVONnote 2.8.8, Pixelmator 3.4.2, Tweetbot 2.3, Carbon Copy Cloner 4.1.6, ChronoSync 4.6.5, Dropbox 3.12.6, Evernote 6.3 en Typinator 6.8.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Nieuws over de TidBITS-lidmaatschapsuitdaging advertentiestop

In "Word TidBITS-lid en ban de banners van onze site" (7 december 2015) schreef ik dat als we onze lidmaatschapsinkomsten konden verhogen met de grofweg 5.000 dollar per jaar die we verdienen met Google AdSense-advertenties en automatische doorklik-koppelingen van Skimlinks, we voor iedereen de reclamebanieren en bijbehorende trackers zouden verwijderen van onze site.

Hoewel gedurende december 2015 de lidmaatschappen binnenrolden, zullen we nog een behoorlijke toename moeten zien vóór de limiet van de uitdaging, het einde van januari 2016, omdat de aantallen tot dusver iets lager zijn dan vorig jaar. Zelfs als we de mensen niet meetellen die zich aansloten op het 1.000 dollar kostende TidBITS-Angelniveau (vier in 2014 en één in 2015, waarvoor onze hartelijke dank!) was het aantal nieuwe en hernieuwende leden drie mensen lager (1121 tegen 1118) en de inkomsten waren 50 dollar lager. Dat is een minuscule daling, dus ik maak me er geen zorgen over, maar het brengt ons geen stap dichter bij het halen van de uitdaging.

Dus als je gelooft dat we zouden moeten laten zien dat kleine internet-publicaties kunnen bouwen op rechtstreekse ondersteuning van lezers, word dan deze maand nog TidBITS-lid!

Om het nog wat aantrekkelijker te maken, hebben we net exclusieve kortingen voor leden toegevoegd op 17 gewaardeerde Mac-apps van Prosoft Engineering (Data Rescue, Drive Genius, Data Backup, en meer) en Plum Amazing (CopyPastePro, iClock Pro, PhotoShrinkr, en nog veel meer). Je kunt gemakkelijk meer dan de kosten van je TidBITS-lidmaatschap besparen met alleen maar kortingen op software.

Hoe je je muziek uit Rdio verhuist

In "Rdio gaat stoppen, bezittingen worden eigendom van Pandora" (17 november 2015) gaven we al aan dat de muziek-streamingsdienst Rdio op zijn einde liep en dat duurde dan ook niet lang. Het bedrijf heeft zijn dienst sinds 22 december 2015 gestopt, maar je hebt nog steeds de mogelijkheid om je gegevens te exporteren.

Gelukkig heeft Rdio een officieel exporteerprogramma uitgebracht. Ga naar die pagina, klik Download Collection en je krijgt een zip-bestand met jouw favorieten, downloads, afspeellijsten en reacties in de formaten .xspf, .csv, .txt en .json.

Wat kan je allemaal met al die gegevens doen? Rdio raadt aan om deze bestanden te importeren in Soundiiz of Stamp, die beide beloven je data over te zetten naar andere diensten, waaronder Apple Music en Spotify. (Nadat we dit artikel publiceerden, voegde Rdio een programma toe om je Rdio-stations over te zetten naar Pandora via een Send Stations to Pandora-knop, maar dit werkte niet in onze testen.)

Ik koos er echter voor om de Spotify Rdio Importer te gebruiken. Er zijn een aantal redenen waarom ik mijn Rdio-collectie naar Spotify heb overgezet:

De Spotify Rdio Importer is eenvoudig in gebruik. Ga naar de pagina in je browser en sleep het zip-bestand met de uit Rdio geëxporteerde bestanden in het omlijnde vak.

Vervolgens wordt je precies verteld wat er in je Spotify-account geïmporteerd zal worden en moet je bij Spotify inloggen. Nadat je bent ingelogd, wordt je gevraagd om de Rdio Importer aan je account te koppelen. Klik Okay om het importeren te voltooien.

Wanneer je nu Spotify opent, zou je je ge�mporteerde spullen moeten zien. Je Rdio-favorieten staan in de afspeellijst met de naam "Favorites of JOUW NAAM". Je krijgt ook een afspeellijst met je gedownloade Rdio-nummers en andere afspeellijsten die je in Rdio had. Dit was voldoende voor mij, maar misschien niet voor jou.

Adam Engst ontdekte een ongelukkige omissie in Spotify's Rdio Importeer-functie: favoriete albums in Rdio worden niet overgezet als bewaarde albums in Spotify, maar gewoon als een lijst met nummers in je Favorieten-afspeellijst. Dus als je bij Rdio veelal albums beluisterde en je wilt dit ook bij Spotify doen, ben je nog niet klaar.

Adam wist dit probleem te omzeilen met een Rdio-naar-Spotify converter op move.152.io. Deze is echter ook niet perfect, want hij kan alleen albums overzetten die in hun geheel als favoriet zijn bestempeld; als je ook maar één nummer op het album niet als favoriet hebt gemarkeerd, wordt het hele album overgeslagen. Toen Adam echter de converter draaide nadat hij de Spotify Rdio Importer had gebruikt, werd zijn Albumlijst in Spotify gelukkig gevuld met bijna zijn gehele Rdio-verzameling.

Als move.152.io om de een of andere reden niet werkt, probeer dan Mooval, dat als favoriet gemarkeerde Rdio-albums als bewaarde albums in Spotify overzet, met die beperking dat het alleen het eerste nummer van elk album bewaart. Dus moet je door je hele collectie heen, vervolgens de rest van de liedjes van dat album weergeven en vervolgens het hele album opnieuw opslaan. Als je beide gebruikt, zoals Adam deed, dan krijg je een hoop dubbel bewaarde albums, een met slechts één bewaard nummer en een met alle nummers bewaard.

Spotify heeft ongetwijfeld voordelen boven Rdio - Adam is bijvoorbeeld dol op de manier waarop Spotify bij veel nummers teksten kan weergeven - maar het is nog steeds jammer dat Rdio is verdwenen. De opgeruimde interface zal node gemist worden.

Momentum maakt van nieuwe browser-tabbladen een lust voor het oog

Als je een nieuw tabblad opent, kun je bij de meeste webbrowsers kiezen of die je homepage of miniaturen van vaak bezochte websites toont. Of je kunt ervoor kiezen, wat ik tot voor kort gedaan heb, om de nieuwe tabs leeg te laten. Ik deed dit omdat ik altijd een nieuwe tab wilde om naar een specifieke webpagina te kunnen gaan, en de kans klein is dat een pagina of een raster van miniaturen hierop inspeelt.

Niet zo lang geleden kwam ik een Chrome-extensie met de naam Momentum tegen, die zo buitengewoon fraai is dat zelfs de 16 jaar oude Tristan het niet kon laten hem te installeren in zijn Chromebook, ondanks dat het aanbevolen werd door zijn anders zo onwetende vader. Momentum, gemaakt door een klein team van ontwerpers en ontwikkelaars die het hebben over het maken van "software die een echte weerslag zal hebben op het menselijk bestaan" en het "integreren van cultuur, historie en de essentie van de menselijke emotie in het moderne app-ontwerp" versiert elk nieuw browser-tabblad met een afbeelding van een spectaculair landschap van de fotografiepagina 500px, en voegt in de hoeken subtiel kleine, bruikbare widgets toe. De foto verandert elke dag, en ik heb er nooit één gezien die niet fantastisch was.

Er is ook iets dat lijkt op een verworpen bètaversie van een Safari-extensie voor Momentum. Jammer genoeg heeft die maar weinig van de functies van de Chrome-versie, veel storingen, en veel klachten van gebruikers. Misschien is hij toch het proberen waard, als je alleen maar Momentums mooie beelden wilt. Je moet de extensie downloaden en dan erop dubbelklikken in de Finder om hem in Safari te installeren. Daarna moet je in Safari > Preferences > General > New Tabs Open With, Safari instellen op Top Sites.

Het team achter Momentum zegt dat zij een add-on voor Firefox plannen, maar wachten tot enkele veranderingen in Firefox gestabiliseerd zijn. Hopelijk gebeurt dat snel.

Gebruik je Momentum -- Terugkerend naar de succesvolle Chrome-versie: voor Momentum geldt werkelijk dat één plaatje meer zegt dan duizend woorden. Om het te bekijken, druk je op commando-T om een nieuwe tab te openen.

Pal in het midden van het beeldscherm staat de tijd, samen met een begroeting die gedurende de dag ververst wordt. Klik tweemaal op de tijd om tussen een 12- of 24-uurs tijdschaal te schakelen. Momentum weet wie ik ben, omdat ik dat eerder al ingevoerd heb. Je kunt op elk ogenblik dubbelklikken op je naam om hem te veranderen. Daaronder is er ruimte om in te voeren waar je je die dag op wilt richten en een citaat ter motivering.

In de linkerbovenhoek zijn er besturingsknoppen voor Links en Search. Als je op Links klikt, verschijnt er een kleine popover waarin je koppelingen naar vaak bezochte pagina's kunt bewaren, net zoals een bladwijzerbalk. Als je op het vergrootglas klikt, kun je in Google zoeken naar wat dan ook. Het resultaat verschijnt in een andere popover.

Als je met de klok mee naar de rechterbovenhoek beweegt, toont Momentum hoeveel punten op je takenlijst je hebt afgehandeld, samen met de temperatuur en het weer van de plaats waar je bent. Om te wisselen tussen Fahrenheit en Celsius, dubbelklik je op de temperatuur. Door te dubbelklikken op de locatie kun je ook die veranderen.

In de rechterbenedenhoek toont en verbergt de besturingsknop Todo een eenvoudige takenlijst. Het lijkt meer op een vodje papier waarop dingen om te onthouden staan dan op een taakbeheerder. Je voegt een taak toe door te klikken op "New todo" en het in te typen en je kunt een taak markeren als afgehandeld door in zijn hokje te klikken, of hem gewoon verwijderen door eroverheen te gaan en op de x te klikken die aan de rechterkant verschijnt.

In de linkerbenedenhoek, ten slotte, geeft Momentum aan waar de indrukwekkende foto die je ziet genomen is, en als je met de muis over de plaatsnaam gaat, wordt de naam van de fotograaf zichtbaar. Een tandwiel-icoon toont een menu van beheeropties, waarvan de belangrijkste Customize is. Klik erop, en je kun de focus, het citaat, de koppelingen, de zoekoptie, het weer en de takenlijst uitzetten als ze voor jou niet zinvol zijn. Je kunt ook voor het zoeken omschakelen naar Bing.

Als je meerdere Macs gebruikt en achtergronden, citaten, taken en al het andere wilt synchroniseren, dan kun je bij Momentum een account aanmaken en de bèta-software voor accountsynchronisatie aanvragen. Het hangt ervan af hoe je met je privacy wilt omgaan.

Maar er zijn meer fraaiigheden. Als je na het openen van een nieuw tabblad tweemaal op de Tab-toets drukt, dan kun je sneltoetsen gebruiken voor allerlei Momentum-widgets: T voor Todo, L voor koppelingen, S voor zoeken, F voor focus, C voor een normaal Chrome-tabblad, en komma voor het oproepen van de Settings. Ik vind het direct kunnen aanpassen van de instellingen in Momentum erg prettig. Je ontdekt het niet snel, maar zowel in het Customize- als in het Help-scherm wordt je eraan herinnerd dat je vooral overal op moet dubbelklikken om iets aan te passen.

De enige twee dingen die je niet kunt uitschakelen zijn de tijd en de begroeting. Dus als je daar niet zo dol op bent, of op andere widgets in Momentum, probeer dan de Chrome-extensie Flickr Tab, die je iedere keer als je een tabblad opent een nieuwe foto toont uit de verzameling populairste afbeeldingen van de foto-uitwisselingsdienst Flickr. Voor Firefox-gebruikers is er Flickr NewTab, dat hetzelfde doet, maar misschien moet je even op het tandwiel-icoontje in de rechter bovenhoek van een nieuwe Firefox tab-pagina klikken en Open nieuwe lege pagina kiezen, om te voorkoken dat de foto overschreven wordt met site-miniaturen. Voor Safari komt van wat ik vinden kom Flume het dichtst in de buurt. Deze software haalt de nieuwe tab-foto uit Instagram. Hiervoor is nodig dat nieuwe tabbladen in Safari ingesteld staan op Lege pagina, en dat je een Instagram-account hebt. Bij mij wilde hij alleen installeren op OS X 10.11 El Capitan, niet op 10.10 Yosemite.

Momentums versieringen zullen je leven niet veranderen, maar kunnen je wel een klein beetje gelukkiger maken, zoals het bij mij en een miljoen andere gebruikers deed. Het is altijd weer spannend om te zien wat voor een schitterende foto de dag brengt, en welke verschijnt als ik een nieuwe tab open. En wat is daar nu niet leuk aan?

iPad Pro laat de belofte van iOS-productiviteit zien

Ik heb al lang een haat-liefderelatie met de iPad als een werkpaard voor het werk van alledag.

Ik vind het idee van een iPad als lichtgewicht gadget voor mobiel werk aantrekkelijk, en gebruik al een tijdje een iPad Air 2 op die manier. Als ik een opdracht heb van de krant is dat het apparaat dat ik meestal meeneem.

Als ik me na het werk wil ontspannen, gebruik ik de iPad om Netflix-video's te streamen, en om e-boeken en strips te lezen. Ik gebruik de iPad ook om foto's te bewerken voordat ik ze op Instagram plaats, vanwege het grotere scherm ten opzichte van de iPhone.

Maar ik heb ook problemen met de iPad Air 2. Hij is onhandig voor tekstverwerken, en ook de Split View van iOS 9 werkt niet fijn, vind ik. En ik werk graag met een fysiek toetsenbord, maar ik mopper vaak om de krakkemikkige Bluetooth-verbindingen.

De iPad Air 2 is prima om naar video's te kijken en romans te lezen, maar stripboeken zijn een beetje te klein. Foto's bewerken met mijn vingers vind ik frustrerend, maar styluspennen hebben voor mij nooit goed gewerkt.

Het mag geen verrassing zijn dat ik een voorkeur heb voor de Surface-tablets van Microsoft, want die komen tegemoet aan al deze bezwaren. Ze hebben grotere schermen, toetsenborden die je met een draad aan kan sluiten, een bijbehorende stylus en meer. Toch zijn ze licht en dun genoeg om echt als tablet te gebruiken (zie "Microsoft Surface: de geschiedenis van twee computers", 11 maart 2014, en "Microsofts nieuwe hardware daagt die van Apple uit", 14 oktober 2015).

De gigantische iPad -- Er gingen al lang geruchten dat Apple een extra grote iPad Pro zou uitbrengen, maar hij is er nu dan ook eindelijk. Hij pakt de tekortkomingen van eerdere iPads aan, en Apple hoopt hier de inzinkende iPad-verkopen weer mee op te krikken. Het is een omslag in de strategie van Apple: men richtte zich eerder op kleinere modellen (iPad mini) voor maximale draagbaarheid, maar gaat nu met de nieuwe jumbo iPad voor de doelgroep voor wie een groot scherm belangrijk is.

En de afmetingen van de iPad Pro zijn nog maar de helft van het verhaal. Apple is met de iPad Pro als het ware een nieuw gesprek begonnen, een gesprek dat zich richt op productiviteit. Natuurlijk deed het bedrijf dat al eerder door de iWork-apps voor de iPad uit te brengen, maar nu worden er voor het eerst accessoires verkocht die gebruikers moeten helpen om werk gedaan te krijgen.

Zo is er het Smart Keyboard, een Smart Cover met ingebouwd toetsenbord. Dit toetsenbord verbind je door middel van een draad met een speciale stekker, net zoals Microsoft dat doet met de Surface Type Covers. Geen Bluetooth dus.

De andere opvallende accessoire van de iPad Pro is de Apple Pencil, een stylus waarmee je op de iPad Pro goed moet kunnen tekenen enzovoort, volgens Apple beter dan met stylussen van andere producenten.

Ik heb de afgelopen weken de iPad Pro en het Smart Keyboard uitgetest. Ik heb ook de Apple Pencil uitgeprobeerd, maar de echte test daarmee is door een paar kunstzinnige vrienden uitgevoerd.

De basis -- Een iPad Pro is onmiskenbaar een iPad: gewoon een wat groter scherm (12,9 inch), tegenover de 9,7 inch van een iPad Air 2. Dat betekent 78 procent meer schermruimte.

De iPad Pro is net zoals andere iPads verkrijgbaar in zilver, goud en ruimtegrijs. Het 32 GB-model kost $ 799 en het 128 GB-model $ 949. Als je er ook zonder wifi mobiel mee wilt gaan kost het 128 GB-model $ 1.079. (Het kan niet met de 32 GB-uitvoering.)

Een iPad Pro is niet veel dikker dan de in grootte tweede iPad: 6,9 mm tegenover de 6,1 mm van de iPad Air 2. Een iPad Pro weegt 0,71 kg, net iets meer dan de 0,70 kg van de oorspronkelijke iPad, maar nog steeds veel lichter dan de 13 inch-MacBook Air: 1,34 kg.

Apple zegt dat de iPad Pro met de nieuwe A9X processor prestaties levert van desktop-kaliber, maar die bewering is moeilijk te controleren omdat je niet dezelfde apps kunt draaien op een iPad Pro als op een desktop machine.

De iPad Pro heeft een scherm van 2732 bij 2048 pixels. Dat is een hogere resolutie dan van welk iOS-apparaat ook, en zelfs hoger dan de resolutie van 2560 bij 1800 pixels van een 13 inch-MacBook Pro.

De dichtheid van het scherm is niet de hoogste: 264 pixels per inch, tegen 401 ppi op de iPhone 6s Plus en 326 ppi op de iPhone 6s. Praktisch gesproken is het moeilijk om het verschil te zien.

De iPad Pro is ook in een ander opzicht net zoals andere iPads: het Thuis-scherm laat maar vier bij vijf iconen zien. Dit ziet er absurd uit op zo'n groot scherm, want er is genoeg lege ruimte voor een extra rij en kolom, waarmee er anderhalf keer zoveel iconen op het scherm getoond zouden kunnen worden: 30 in plaats van 20.

De iPad Pro heeft vier luidsprekers, tegen andere iPads maar twee. Op iedere hoek van het apparaat zit een speaker. De audio is daardoor beter en krachtiger, en de speakers worden opnieuw ingesteld als je het apparaat kantelt.

Tijd om te werken -- Ik wist niet wat ik moest verwachten toen ik begon te werken op een iPad Pro die ik te leen kreeg van Apple. Zijn afmetingen leken me lomp, in ieder geval op papier, zelfs al keek ik reikhalzend uit naar die royale schermafmetingen. Zou de iPad Pro een weldaad of een last zijn?

De iPad Pro blijkt zeer draagbaar te zijn, ook al lijkt en voelt hij een beetje als een dienblad. Mijn geleende tablet was vrijwel moeiteloos te dragen, zelf verpakt in Apples siliconenhoes en voorzien van een Smart Cover. Zijn minimale dikte compenseert zijn grote horizontale en verticale afmetingen.

Ik zou dit willen vergelijken met bijvoorbeeld het rondsjouwen met Apples 12 inch-MacBook, die bescheidener afmetingen heeft, maar met 0,92 kg een beetje zwaarder is dan de iPad Pro. Ik heb hier geen voorkeur, omdat de draagbaarheidsspecificaties ruwweg vergelijkbaar zijn. Aan de andere kant voelt de MacBook Air van mijn vrouw nu zwaar aan vanwege zijn veel grotere gewicht, zelfs al heeft die vergelijkbare horizontale en verticale afmetingen.

Het grotere scherm op de iPad Pro bleek, zoals ik al had verwacht, in een aantal opzichten een echte ommekeer te zijn.

In de tijd waarin ik hem als mijn belangrijkste werkcomputer te gebruiken, zowel op kantoor als onderweg, merkte ik weinig van de claustrofobie die kleinere iPad-schermen soms teweegbrachten.

Split View snijdt op een iPad Pro meer hout. De linker- en rechterpanelen zijn ieder vrijwel gelijk aan een kleiner iPad-scherm in portretstand, in plaats van splinters.

Mijn modus operandi op de iPad, met een tekstverwerkingsvenster links en mijn notities in Evernote rechts, zijn een afspiegeling van hoe ik werk op een Mac of een Windows-pc (met vergelijkbare gespleten-schermconfiguraties), en ik werkte zonder problemen urenlang op het tablet-scherm.

Het probleem? Veel apps zijn nog niet geüpdatet voor Split View, wat inhield dat ik gedwongen was om flinke aanpassingen te doen teneinde mijn werk af te krijgen. Ik schrijf bijvoorbeeld voornamelijk in Google Docs, maar die app werkte niet met Split View (zelfs niet na een recente update). Dus moest ik op zoek naar een alternatief. Nadat ik Apples Pages, Microsoft Word en Quip had uitgeprobeerd, koos ik voor het Markdown-vriendelijke Byword.

Ik was wel verrast toen ik met de iPad Pro in staande in plaats van liggende paginarichting probeerde te schrijven. Na wat geëxperimenteer met de tekstgrootte werkte Google Docs beter in deze positie, omdat ik dan meer van het document op het scherm kon weergeven dan in liggende paginarichting. Deze paginarichting is de droom van elke schrijver, en zeker voor documenten met afbeeldingen tussen de tekst.

Dit werkt ook goed bij andere apps die in wezen vooral bestaan uit grote stukken tekst, zoals de samenwerk-app Slack die bij meer en meer organisaties wordt gebruikt. Dergelijke apps moeten wel eerst nog een update krijgen voor het beeldscherm van de iPad Pro, zodat ze niet wat onscherp lijken met de te sterk vergrote interface-elementen (een beetje zoals een iPhone-app in 2x-modus op een iPad). Facebook ziet er op het ogenblik vreselijk uit op de iPad Pro, ongeacht de paginarichting.

Split View in staande paginarichting werkt ook verrassend goed, zolang je maar weet dat de verschillende panelen niet even groot kunnen zijn. Het linkerpaneel moet breder zijn dan het rechter. Dit was toevallig prima voor mij, omdat ik mijn voornaamste tekstverwerkingspaneel links kon hebben, en een secundair Evernote- of Slack-paneel ernaast.

Het andere probleem is natuurlijk hoe je de tablet omhoog kunt laten houden. De meeste tablet-docks en staanders van andere merken zijn niet ontworpen voor zo een supergroot toestel, met een instabiele opstelling tot gevolg. Maar ik had nog een toetsenbord van een ander merk, Messenger Universal van Zagg, met ingebouwde toestelstaander die perfect van pas kwam.

Andere iOS 9-mogelijkheden zoals Slide Over en Picture in Picture doen het ook prima op het scherm van de iPad, maar lijken minder interessant op het vlak van productiviteit.

Fantastische entertainer -- Ik vertel niets nieuws wanneer ik zeg dat de iPad Pro een fantastisch toestel voor video-streaming is. Bij het bekijken van de knappe Netflix-reeks "Jessica Jones" leken de bewegende beelden wel cinematisch, en mijn Bluetooth-oortjes bleven onbenut omdat de audio die uit die vier luidsprekers kwam zo goed klonk.

Toen ik de vaat deed met de tablet op een vensterbank boven de gootsteen, vulde de klank de keuken, en kon ik alles zelfs nog boven het geluid van lopend water horen.

De iPad Pro is ook fantastisch om e-boeken te lezen. Liggende paginarichting is daar een goede manier voor, omdat je zo een gedrukt boek met tegenover elkaar liggende bladzijden imiteert. De tablet is natuurlijk wat groot voor wie graag in bed leest op een tablet die hij boven zijn hoofd houdt, en vergeet het maar om hem lange tijd met één hand vast te houden, maar hij is onklopbaar als je rechtop zit in bed met het toestel op je schoot.

Deze tablet is echt gemaakt om strips op te lezen. Oudere iPads, zoals de iPad Air-modellen, doen wel een verdienstelijke poging om de pagina's van een stripverhaal weer te geven, maar op een iPad Pro komen de strips veel dichter bij het formaat van een gedrukt stripverhaal, en ze zien er spectaculair uit in staande of liggende paginarichting.

Door de iPad Pro is mijn interesse in beeldbewerking een beetje onverwacht wat toegenomen, zelfs al had ik hiervoor al vaak met iPads gewerkt. Ik had nooit de moeite gedaan om te werken met uitgebreidere beeldbewerkingsapps zoals Pixelmator (afbeelding hieronder), Enlight, Adobe Photoshop Fix en Adobe Photoshop Mix. Maar nu foto's groot worden weergegeven op het scherm van de iPad Pro, voelde ik me verplicht om er meer mee te doen, en ik ging op zoek naar uitbreidingen voor mijn gereedschapskoffer met beeldbewerkingsapps.

Ik ben geen gamer, maar ik heb wel enkele gratis titels geprobeerd zoals Warhammer 40,000: Freeblade en Rayman Adventures, en ik was verbaasd hoe goed ze eruitzien op de iPad Pro.

Smart Keyboard -- Er werd wat gegrinnikt toen Apple het Smart Keyboard ($ 169) aankondigde. Dit toetsenbord kan via een speciale Smart Connector op de iPad Pro worden aangesloten, want Microsoft sluit al jaren zijn Surface-toestellen precies zo aan op hun bijbehorende toetsenbordcovers.

Het leek wel of Apple, dat fysieke iPad-toetsenborden al lang geleden had overgelaten aan andere fabrikanten van accessoires, nu toch had toegegeven.

Het Smart Keyboard is echter fantastisch nieuws voor gebruikers van de iPad die niet van het virtuele toetsenbord op het scherm van de iPad houden, zelfs al heeft het virtuele toetsenbord in het geval van de iPad Pro ongeveer dezelfde afmetingen als een fysiek toetsenbord op volle grootte.

Ik ben echter geen grote fan van het Smart Keyboard. Het lijkt mij een goed eerste product, maar wel eentje dat nog moet worden verbeterd (zoals het ook bij de Surface Type Cover vier generaties duurde om te komen tot de fantastische huidige vorm).

Het Smart Keyboard is in wezen een Smart Cover met een toetsenbord eraan. Wanneer het gesloten is, ziet het accessoire er precies uit als een cover, behalve dan de bult waar het toetsenbord zit. Het Smart Keyboard sluit met magneten aan op een van de lange zijden van de iPad, zoals een Smart Cover, maar is ook nog voorzien van drie pennen die overeenstemmen met Smart Connector-contacten.

Eenmaal opengeklapt (hetgeen enige moeite kost), is de Smart Cover in een driehoek te vouwen achter de iPad, net als je dit met een Smart Cover doet wanneer je die als statief gebruikt, waarbij het toetsenbord-gedeelte voor de gebruiker klaarligt.

De toetsen zijn niet open maar met een bepaalde stof bedekt, die wordt geacht bescherming te bieden tegen knoeien (ik heb echter nooit de moed gehad mijn frisdrank eroverheen te schenken) en de toetsen kunnen dus ook niet los en kwijtraken (een langlopend probleem met iPad toetsenbord-hoezen, is mijn ervaring).

De stugheid van dit toetsenbord is wel even wennen. Het lijkt waarschijnlijk in niets op een toetsenbord dat je eerder gebruikt hebt, en je hebt waarschijnlijk minimaal een uurtje nodig vooraleer je er met zelfvertrouwen op typt. Ik kreeg dit uiteindelijk wel voor elkaar, maar vind het toch nog steeds minder prettig dan de conventionele toetsenborden. Het Smart Keyboard is vooral onhandig als je het gebruikt om met je iPad op schoot te typen. Daar is het veel te onstabiel voor.

Het Smart Keyboard heeft ook geen aparte rij met iPad-specifieke functietoetsen, en de toetsen zijn niet verlicht. Apple heeft natuurlijk een aantal compromissen moeten sluiten om het Smart Keyboard niet te zwaar te maken, maar je zult het even in een Apple Store moeten proberen om te zien of het wel geschikt voor je is.

Desgewenst kun je het Smart Keyboard zo vouwen dat je de iPad Pro rechtop kunt gebruiken zonder dat je het toetsenbord ziet. Het zit dan netjes achter de iPad.

Apple Pencil -- Ik vroeg me aanvankelijk af hoe ik Apples stylus van $ 99 moest testen, daar ik niet kan tekenen of schilderen (de twee activiteiten waar de accessoire voor is gemaakt).

Ik heb dus contact gezocht met wat meer artistieke vrienden, die beter geschikt waren om de Pencil te beoordelen. Beiden werkten vroeger bij mijn krant. Steve Thomas maakt furore in poster-achtig werk, hoofdzakelijk gerelateerd aan sciencefiction. Shannon Brady is docent aan een universiteit, en maakt in haar vrije tijd psychedelische collage-achtige schilderijen.

Ze gebruikten de Apple Pencil elk op een andere manier. Steve maakte een vector-tekening, terwijl Shannon eigenlijk meer schilderde met digitale kwasten.

Bovendien werkte Steve direct op de iPad Pro in de app Graphic, terwijl Shannon de iPad aan een Mac koppelde en de iPad vervolgens als een grafisch tablet gebruikte en schilderde in Photoshop. De koppeling iPad-Mac is mogelijk door listige software van Astropad.

Shannon zei dat hij de handzaamheid en het gewicht van de Apple Pencil erg prettig vind en dat die hem doet denken aan een gewoon potlood. Maar, zo zei hij, één van de belangrijkste dingen bij het gebruik van een gewoon potlood is de weerstand van het tekenoppervlak, en die ontbrak. Een Apple Pencil op het glazen scherm van een iPad gebruiken voelde te glad, aldus Shannon, al raakte hij er uiteindelijk wel aan gewend.

Shannon gebruikt vaak een grafisch tablet van Wacom (het type dat zelf niet ook een scherm is), met een stylus die een functie-knop heeft. Hij haat die knop, en is verheugd dat de Apple Pencil er geen heeft. Hij mist echter wel de mogelijkheid van de Wacom-stylus om met de achterkant van de stylus te gummen, net zoals je met een gewoon potlood doet (iets wat de Microsoft Surface-stylus ook ingebouwd heeft). Dat lijkt hem een functie die de Apple Pencil 2.0 gewoon moet hebben.

Over het algemeen was Shannon best tevreden over de Apple Pencil, ook al kon hij een van de bekendste functies, de lijndikte veranderen door de stylus tijdens het tekenen schuin te houden, niet gebruiken, daar de Astropad-software dit nog niet ondersteunt.

Steve heeft deze functie, die lijkt op wat Wacom-gebruikers hebben, wel kunnen uitproberen. Hij zei dat hij diep onder de indruk was. "Dit is geweldig", zei hij. "Je verandert niet alleen de dikte, maar je kunt ook potlood-schaduwen gebruiken. Het heeft diezelfde textuur. Het is net als met natte kwasten. Je kunt de kleur zien toenemen. Dit is ongelooflijk".

Het enige wat ontbreekt, volgens Steve, is het bekende krassende geluid van de potloodpunt op het papier, iets dat een app softwarematig zou kunnen simuleren.

Steve maakt doorgaans vector-artwork in plaats van vrij getekende werken, en zei dat zijn desktop-computer daar beter voor is geschikt dan de iPad Pro. Maar zij die tekenen en schilderen, zouden dit tablet zeker moeten overwegen.

Beiden zeiden dat ze tijdens het werken een lichte vertraging merkten, maar dat ze niet het gevoel hadden dat het hen in de weg zat.

Hoewel ik er zelf geen tekening mee kon maken, heb ik de Apple Pencil wel kunnen gebruiken om foto's te bewerken, waar hij veel preciezer bleek dan een vingertop.

Zo werkt de fijne retoucheerfunctie in de app Pixelmator (die ik nooit heb willen gebruiken tot ik een iPad Pro had) veel beter met de punt van de Apple Pencil dan met mijn dikke vinger.

Peinzen over de Pro -- De iPad Pro leek me toen ik er voor het eerst van hoorde een beetje onzinnig. Natuurlijk klonk het grote scherm geweldig vergeleken met de kleinere schermpjes van andere iPads, maar de lengte- en breedtematen van het apparaat leken mij vooral onpraktisch.

De iPad Pro kan inderdaad bij tijd en wijle veel te groot zijn, maar uiteindelijk bleken de voordelen tegen de nadelen op te wegen. Ik kreeg op dit leenmodel een hoop werk gedaan, wat onder andere kwam door de Split View-functie in iOS 9, en het was heerlijk om het er even van te nemen met e-boeken, stripboeken en video's.

De iPad Pro is met een prijs van $ 799 wel wat aan de dure kant, hetgeen degenen die Apples tablets als een uitbreiding op een Mac zien toch even doet nadenken. Apple heeft de iPad Pro ingezet als een primair productiviteitsapparaat, en de prijs is dan ook navenant. Daar komt dan nog bij dat die $ 799 exclusief het Smart Keyboard ($ 169) en de Apple Pencil ($ 99) is, waardoor de totale prijs $ 1.067 wordt. En dat is voor slechts 32 GB aan opslag; 128 GB kost $ 150 meer, en 128 GB met mobiel internet kost zelfs $ 280 meer.

Hoeveel mensen dit apparaat kiezen, in plaats van een MacBook van dezelfde prijscategorie, valt nog te bezien.

Ontwikkelaars hebben ook nog een hoop werk te verrichten om de iPad Pro aantrekkelijk te maken. De App Store zit vol met iPad-apps die nog niet zijn bijgewerkt om ook op de iPad Pro te draaien. Dit zat mijn productiviteit ook aardig in de weg, en zorgt ervoor dat het vooralsnog nauwelijks de moeite waard is. Dat zelfs Google zijn app Google Docs nog niet heeft bijgewerkt, vind ik verbijsterend.

De nieuwe accessoires van de iPad Pro lijken soms een beetje gemankeerde eerste versies. Het Smart Keyboard voelde onaangenaam aan in vergelijking met Microsofts vierdegeneratie-Surface Pro Keyboard Cover. En ik vraag me af of Apple zich voor het hoofd slaat dat ze de achterkant van de Apple Pencil geen gum-functie hebben gegeven, zoals Microsoft deed met hun Surface Pen.

Maar voor hen die het kunnen betalen, het geduld hebben om te wachten op app-updates, en die een tablet nodig hebben in plaats van een laptop voor hun productiviteit, is de iPad Pro misschien wel en droom die uitkomt.

Alternatieven voor Apples wifi-basisstations

Je zou kunnen denken dat ik, als schrijver van "Take Control of Your Apple Wi-Fi Network", bevooroordeeld ben over de producten van het fruitbedrijf. Ja en nee! Voor Mac- en iOS-gebruikers die toegang tot specifieke functies nodig hebben en de eenvoud willen van het configureren van een basisstation via al geïnstalleerde software voor zowel OS X en iOS, of die een netwerk draadloos willen uitbreiden, blijft Apples rijpe reeks de juiste keuze, hoewel die momenteel te duur is voor wat hij biedt.

Als je geen specifieke functionaliteit nodig hebt die exclusief aan AirPort is, en bereid bent te duiken in routerbeheer via het web met een pittige leercurve, heb je een paar alternatieven die aanzienlijk minder kosten, en die meer mogelijkheden hebben dan Apple biedt en waarschijnlijk ooit zal bieden.

Het Apple-voordeel -- Apple was een van de eerste bedrijven die geavanceerde functies integreerde in zijn 802.11n-basisstations voor consumenten, die zijn uitgegroeid tot de huidige 802.11ac-modellen. (Dat is 802.11ac wave 1, wat ik hieronder nader zal toelichten.) Apple-basisstations boden relatief betaalbare, simultane dual-band netwerken (gegevens die tegelijkertijd via 2,4 GHz en 5 GHz verzonden worden) met toegangscontrole, radio- en kanaal-keuzes, gastnetwerken, USB-printerdeling, delen van een harde schijf (behalve de AirPort Express), specifieke opslag van back-ups (Time Capsule) en het streamen van muziek (alleen op de AirPort Express).

Maar deze voordelen komen uit een ver verleden. De meeste van deze voorheen innovatieve kenmerken dateren uit 2009 voor de AirPort Extreme en Time Capsule, en 2012 voor de AirPort Express. Vooral voor de AirPort Extreme- en Time Capsule-modellen, die sinds hun laatste vernieuwing in 2013 allebei dezelfde vorm van een "vierkante beschuitbus" hebben, betroffen de opeenvolgende verbeteringen uitsluitend de radiosystemen. Met extra antennes en de verhuizing naar wave 1 802.11ac. Maar dat is niet ongebruikelijk. Bijna elk basisstation dat je kan vinden heeft soortgelijke radiosystemen.

De AirPort Express loopt nog verder achter. Deze is voor het laatst bijgewerkt in 2012, en is blijven zitten met 802.11n en 10/100 Mb/s-netwerken, twee Ethernet-aansluitingen (één voor de verbinding met de router (wide-area networking, WAN, of breedbandverbinding) en geen harde schijf of ondersteuning voor meerdere USB-printers. Hij heeft een unieke audio-uitgang (voor analoge en digitale verbindingen), die streaming via AirPlay mogelijk maakt. (De uitvoeroptie van alleen audio was verwijderd uit de vierdegeneratie-Apple TV.)

Daartegenover hebben de AirPort Extreme en de Time Capsule drie geschakelde LAN-aansluitingen en één WAN-Gigabit Ethernet-aansluiting, en kunnen overweg met meerdere printers en harde schijven, hoewel zelfs de USB-poorten USB 2 blijven, in plaats van de alomtegenwoordige en 10 keer zo snelle USB 3-norm.

Dus waarom kies je voor een AirPort Extreme, een Time Capsule of een AirPort Express, als je je bedenkt hoelang het geleden is dat Apple er veel aandacht aan besteed heeft?

Vaak wordt de term "Apple-belasting" gebruikt om mensen belachelijk te maken die de voorkeur geven aan een product dat goed werkt en meer kost, boven één dat goedkoop is en slecht, maar in het geval van Apple-basisstations krijg je niet waarvoor je wel betaalt, tenzij je te maken hebt met één of meer van bovengenoemde factoren.

Een alternatief kiezen -- Vroeger had je bij een router die niet van Apple kwam vaak het probleem dat er geen met OS X compatibele driver beschikbaar was, en niet de mogelijkheid om een USB-printer of een harde schijf te delen. Bij sommige routers moest je zelfs een Windows-programma downloaden en draaien om bijvoorbeeld de firmware te vernieuwen. Andere routers moest je met Java, of zelfs met Internet Explorer aansturen. Gelukkig is dat soort onzin grotendeels verleden tijd, en kunnen de meeste routers eenvoudig via een simpele ingebouwde browser uitgeregeld worden. In een enkel geval levert Safari problemen op als je een admin-interface moet draaien, maar dan kun je altijd met Chrome of Firefox uit de voeten.

Onlangs moest ik thuis één van mijn drie basisstations vervangen, omdat ik mijn breedband-abonnement had geüpgraded naar gigabit glasvezel, met als gevolg dat mijn breedbandmodem heel ergens anders in mijn huis moest komen te staan. Ik gebruik Ethernetverbindingen om mijn drie Apple-basisstations, van heel verschillende bouwjaren, te koppelen, en had me even niet gerealiseerd dat het basisstation het dichtst bij het modem niet sneller was dan 802.11n, niet meer dan 1 golflengteband tegelijk kon bedienen, en niet meer dan 100 Mbps Ethernet aankon. Niet de beste manier om een 1 Gbps symmetrische Internet-verbinding door te geven, en feitelijk dus ook al jaren een bottleneck voor mijn LAN.

Ik ben vrijgesteld redacteur bij The Wirecutter, en heb onlangs meegewerkt aan de eindredactie van hun bijgewerkte handleiding voor de beste allround wifi-router. De keuze van de auteur was gevallen op de 802.11ac gelijktijdige dual-band TP-Link Archer C7 (v2), die normaliter voor rond de 90 dollar te koop is, de helft goedkoper dan een AirPort Extreme.

Ik had ook gekeken naar OnHub de nieuwe routers van Google, de ene gemaakt door TP-Link en de andere door Asus, maar beide zijn veel te duur ($ 200 en $ 220) en veel van de functies die ze op papier interessant maken zijn niet geactiveerd, of zijn onhandig geïmplementeerd ("Googles router OnHub wordt in eerste recensies hard aangepakt", 31 augustus 2015).

Er zijn honderden goedkope 802.11n- en 802.11ac-routers op de markt, maar geen daarvan wordt zo regelmatig geprezen of heeft zoveel functies als het model van TP-Link. Na een grondige check van mijn eisen besloot ik om de Archer C7 te kopen: hij kan alles wat ik van een wifi-router vraag, en nog een aantal dingen meer. Hij heeft uiteraard niet de genoemde unieke AirPort-functies (instellen met AirPort-configuratieprogramma, AirPlay, en Terug naar mijn Mac), maar daar lig ik niet wakker van, en ik verwacht dat velen het niet eens zullen merken dat deze functies niet beschikbaar zijn.

Net als de meeste andere routers van andere makers dan Apple heeft de Archer C7 een absurd aantal configuratie-mogelijkheden. De meeste router-fabrikanten maken gebruik van de standaard-ontwerpen die chipmakers aanbieden, inclusief de microcode die de feitelijke routerbesturing omvat. De fabrikant maakt het kastje, giet zijn eigen sausje over de software en voorziet de beheergereedschappen van een eigen gebruikersinterface. De betreffende chipsets en standaard ontwerpen hebben veel mogelijkheden, en die worden over het algemeen compleet, en zonder onderscheid, doorgepresenteerd naar de gebruiker, soms verdeeld over standaard en geavanceerde functies. De meeste gebruikers hoeven normaliter maar een paar functies te bedienen, maar als je die extra functies nodig hebt: de Archer C7 heeft ze allemaal, inclusief veel mogelijkheden die Apple nooit zal bieden.

En mocht je je zorgen maken over het gebruik van Bonjour, AirPrint, of AirPlay over een netwerk dat niet uit louter Apple-apparatuur bestaat: nergens voor nodig. Het onderliggende protocol, mDNS geheten, wordt tegenwoordig door veel meer aanbieders gebruikt dan alleen Apple, en werkt door de bank genomen met alle moderne wifi-routers van andere fabrikanten.

Het grootste probleem dat ik ben tegengekomen, voor zover je het een probleem wilt noemen, is dat de Bonjour-namen van netwerkapparaten niet zichtbaar zijn in AirPort-configuratieprogramma als ik mijn twee overgebleven Apple-basisstations configureer, ofschoon ze wel te zien zijn in de DHCP Client-lijst van de Archer C7.

Zelfs zonder de extra mogelijkheden lijkt de Archer C7 zijn prijs waard. Ik heb met een aantal instellingen zitten rommelen, maar ik was vooral op zoek naar een solide 802.11ac-router die DHCP-routing aankon, en verkeer door kon geven terwijl hij ook het bereik in mijn huis verbeterde.

Ik heb de Archer C7 een aantal weken in gebruik, en ben nog geen rariteiten of aanhoudende problemen tegengekomen. Ik moet hem om de een of andere reden wel af en toe herstarten, maar omdat ik een modem van mijn internetprovider moet gebruiken weet ik nooit helemaal waar het probleem ligt: in de modem of in de router. Als ik een instelling moest aanpassen of moest nakijken hoe ik een functie moest configureren, kwam ik er altijd uit. Zoals bij de meeste routers is het ook hier zo dat wanneer je de eerste instellingen eenmaal gemaakt hebt, je je doorgaans zelden met de details bezig hoeft te houden. Je stelt ze in en kan ze daarna vergeten.

Zoals ik hierboven al schreef hebben, ondanks dat er veel concurrerende routers zijn, maar weinig goedkope modellen een positieve beoordeling gekregen. Maar TP-Link maakt een spotgoedkope router met alleen 2,4 GHz 802.11n, namelijk de TL-WR841N die je bij Amazon kan kopen voor $ 19 en die in meer dat 9.000 beoordelingen goed uit de bus komt, met een gemiddelde van meer dan vier sterren. Het apparaat heeft ook een gigabit Ethernet LAN-switch met vier poorten en een WAN-poort, waardoor het een uitstekend uiteinde vormt voor een netwerk.

Wat Apple zou moeten doen -- Apple zou de loyaliteit aan zijn ecosysteem op een paar manieren kunnen versterken:

Apple maakt nog steeds kwalitatief hoogstaande wifi-basisstations. Maar hun apparatuur begint te verouderen en zou wel wat aandacht kunnen gebruiken.

Als afwacht of Apple met iets nieuws komt voordat je een wifi-router koopt, dan is het wijs om je koop uit te stellen tot medio 2016, want de laatste paar AirPort-modellen zijn van juni vorig jaar. Maar als je direct een nieuwe wifi-gateway nodig hebt en de specifieke AirPort-functies kunt missen, dan is een van beide besproken TP-Linkmodellen uitstekend en niet te duur.

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 4 januari 2016

Quicken 2016 voor de Mac 3.0.3 -- Intuit heeft in november 2015 Quicken 2016 voor de Mac (versie 3.0) uitgebracht, met een paar handige nieuwe functies: de mogelijkheid om in Quicken zelf rekeningen te betalen en geld over te boeken tussen verschillende bankrekeningen bij je eigen bank. Intuit tekent daar wel bij aan dat de optie om rekeningen te betalen alleen beschikbaar is als je de optie "Quicken Bill Pay" bezit (op Windows) of als je bank de optie "Quicken Bill Pay" aanbiedt (Windows of Mac). Daarnaast biedt Intuit gratis ondersteuning per telefoon voor Quicken 2016 (maandag t/m vrijdag van 5 uur 's ochtends tot 5 uur 's avonds Pacific Standaardtijd, maar de mogelijkheid om online te chatten is 24 uur per dag beschikbaar).

Tijdens de feestdagen bracht Intuit nog een update uit van Quicken 2016 voor de Mac tot versie 3.0.3. Daarin zat een aantal oplossingen voor problemen in dit softwarepakket voor persoonlijke boekhouding. De update lost het probleem op waarbij een foutmelding kon optreden als je de betaling van een rekening verstuurde middels Direct Connect, lost ook het probleem op waarbij een bestand in Quicken 2015-formaat, wanneer dat geopend wordt in Quicken 2016, dubbele transacties bij Direct Connect zou kunnen laten zien in rekeningen die Bill Pay ondersteunen, en herstelt ten slotte een fout bij nieuwe rekeningen, waarbij Quicken het beginsaldo opnieuw gaat berekenen als er transacties werden toegevoegd met dezelfde datum als die van de oorspronkelijke download. Let wel op: de Mac AppStore zit op dit moment nog maar op versie 3.0.1. ($ 74,99 nieuw, gratis update, toelichting, 10.10+)

PDFpen en PDFpenPro 7.3.4 -- Smile heeft versie 7.3.3 uitgebracht van PDFpen en PDFpenPro, waarin het gebruik is toegevoegd van het Services-menu voor het selecteren van tekst en losse afbeeldingen. Deze app voor het bewerken van pdf's krijgt nu ook ondersteuning voor OCR (optisch herkennen van lettertekens - nvdv) in documenten op visitekaartjes-formaat. Daarnaast is het nu mogelijk een weergave te tonen in het documentinformatie-venster in alle paginagroottes die bij de voorkeuren van afmetingseenheden staan opgenomen. Ten slotte wordt in deze update een bug gerepareerd die onbedoeld de bestandsgrootte kon laten toenemen als de "Correct Text"-optie wordt gebruikt. Een nieuwe update, tot versie 7.3.4, kwam snel hierna uit om een bug te herstellen die veroorzaakte dat het commando Archief > Open niet werkte wanneer de optie "Always show the File Open dialog on launch" niet aangevinkt was in de Algemene voorkeuren. Let op: beide uitgaven, PDFpen en PDFpenPro, hangen in de Mac App Store op dit moment nog op versie 7.3.3. ($ 74,95 / $ 124,95 nieuw, met een korting van 20 % voor TidBITS-leden, gratis updates, 53,1 / 53,8 MB, toelichting, 10.10+)

DEVONthink/DEVONnote 2.8.8 -- DEVONtechnologies heeft alle drie uitgaves van DEVONthink (Personal, Pro en Pro Office) naar versie 2.8.8 gebracht, waarbij de integratie met Tinderbox is verbeterd (zie "Tinderbox 6.4", 1 december 2015). De update maakt het mogelijk om meerdere gekopieerde notities (inbegrepen backlinks en tags) van Tinderbox in DEVONthink te plakken, waarbij ze afhankelijk van hun inhoud verschijnen als platte of uitgebreide tekst. De drie DEVONthink-uitgaves zijn ook op verschillende punten voor gebruikers van OS X 10.11 El Capitan gerepareerd, zoals een fout bij het slepen van meerdere e-mailberichten naar de Sorter, een paar bugs die te maken hadden met Clip to DEVONthink en een probleem waarbij voet- en kopregels werden omgewisseld bij het afdrukken van webweergaves.

De drie DEVONthink-apps en DEVONnote bieden nu de mogelijkheid om nieuw aangemaakte groepen toe te voegen aan de recente bestemmingen, verbeteren VoiceOver-ondersteuning, repareren een bug waarbij slimme groepen met een naam zonder alfanumerieke tekens niet konden worden aangemaakt en lossen een probleem op bij het invoegen van een afbeelding in een rtf-document direct na een andere bijlage. (Alle updates zijn gratis. DEVONthink Pro Office, $ 149,95 nieuw, toelichting; DEVONthink Professional, $ 79,95 nieuw, toelichting; DEVONthink Personal, $ 49,95 nieuw, toelichting; DEVONnote, $ 24,95 nieuw, toelichting; 25 procent korting voor TidBITS-leden op alle uitgaves van DEVONthink en DEVONnote. 10.7.5+)

Pixelmator 3.4.2 -- Het Pixelmator Team heeft Pixelmator 3.4.1 uitgebracht met geleidelijkere gradiënten in 16-bit afbeeldingen, scherpere voorvertoningen in de Effectenbrowser en een verbeterde ondersteuning voor 16-bit Photoshop-plaatjes. Het beeldbewerkingsprogramma houdt tevens de kleuren hetzelfde in het uitsnij-selectiekader (voorheen werden ze iets lichter gemaakt ten opzichte van de rest van de afbeelding), zorgt ervoor dat de huidige naam en snelkoppeling worden weergegeven in de tooltip zodra je de muis boven de naam van een effect houdt in de Effectenbrowser, repareert een fout die in OS X 10.11 El Capitan de hoeken van diverse effectenminiaturen met willekeurige kleuren opvulde en lost een vastloper op die kon optreden wanneer je het Gradiënten-gereedschap gebruikte in 10.9 Mavericks. (nieuw $ 29,99 in de Mac App Store, gratis update, 46,7 MB, toelichting, 10.9.5+)

Tweetbot 2.3 -- Tapbots heeft Tweetbot 2.3 uitgegeven en gebruikt vanaf nu CloudKit als de synchronisatie-engine voor dit populaire Twitter-programma. Tapbots belooft dat deze overgang zorgt voor snellere en meer consistente synchronisatie tussen je Mac en iOS-apparaten en de basis legt voor nieuwe functies in toekomstige versies. Om de nieuwe synchronisatie-engine te laten werken moet je wel iCloud Drive aanzetten en Tweetbot voor iOS bijwerken tot versie 4.2 of nieuwer. (nieuw $ 9,99 in de Mac App Store, gratis update, 11,5 MB, 10.10+)

Carbon Copy Cloner 4.1.6 -- Bombich software heeft Carbon Copy Cloner 4.1.5 uitgebracht met een fix voor een vastloper die veroorzaakt werd door de OS X 10.11.1 El Capitan-update (zie ook "Apple brengt OS X 10.11.1 uit om Microsoft Office 2016-crashes te repareren", 21 oktober 2015). Het back-upprogramma is nu duidelijker bij ontkoppelen van doelschijven aan het einde van een back-uptaak in geval dat Spotlight de ontkoppelingsaanvraag weigert, voorkomt een El Capitan-bug die af en toe kon leiden tot crashes tijdens de programmastart en voegt de mogelijkheid toe een blanco wachtwoord te accepteren bij toegang tot NAS-schijven. Kort na deze uitgave werkte Bombich Software Carbon Copy Cloner weer bij naar versie 4.1.6 om een crash te repareren die geïntroduceerd was in versie 4.1.5 die kon optreden bij het proberen een map of een schijfkopie te selecteren op een netwerkschijf als doelschijf. ($ 39,99 nieuw, 12,1 MB, toelichting, 10.8+)

ChronoSync 4.6.5 -- Econ Technologies heeft ChronoSync 4.6.5 uitgegeven met twee nieuwe, belangrijke in- en uitsluitingsopties: "Uitsluitend Root-niveau" en "Auto-uitsluiting van nieuwe items". Met de optie "Root-niveau" kan je bestanden en mappen kopiëren die aangewezen worden door een map met aliassen, maar de optie kopieert aliassen dieper in de map-hiërarchie alleen als alias. De "Auto-uitsluiting"-optie sluit alle nieuwe bestanden of mappen uit van de back-up of synchronisatie (meer informatie over deze functies in deze Econ tech-notitie).

De synchronisatie- en back-up-app verbetert ook zijn "bestand niet gevonden"-foutafhandeling, voegt de opties "Laat SmartScan toe" en "Aggressive Mode" toe aan het optievel voor verwijderbare mediadoelen, lost een bug op die voorkwam dat archief-afhandeling tijdelijk uitgeschakeld kon worden bij het herstellen van een bestand uit het archief, lost een probleem op dat zich voordeed bij het hernoemen van bestanden op bepaalde NAS-apparaten, en de online-hulp is nu bijgewerkt. (Gratis update, $ 49,99 nieuw voor ChronoSync met 20 procent korting voor TidBITS-leden, 29 MB, toelichting, 10.8+).

Dropbox 3.12.6 -- Dropbox heeft hun gelijknamige bestandssynchronisatie-app bijgewerkt naar versie 3.12.5 met extra functionaliteit voor de Badge (die op elk Microsoft Word-, PowerPoint- of Excel-bestand verschijnt dat opgeslagen is in je Dropbox-map). Je kunt nu zien of het document wordt gedeeld, deeltoestemmingen wijzigen en het bestand direct vanuit de Badge e-mailen. Daarnaast verbetert Dropbox 3.12.5 de reactieberichten, verbetert het de gebruikersinterface voor de 'Tray Popup', is het geheugengebruik verminderd en lost het een fout op die voorkwam dat sommige gebruikers met twee gekoppelde accounts zich konden afmelden. Een kleine 3.12.6-update lost een verbindingsprobleem voor gebruikers in Oman op, maar heeft geen andere wijzigingen. Dropbox-updates installeren automatisch. (Gratis, 45,9 MB, toelichting, 10.6+)

Evernote 6.3 -- Evernote heeft versie 6.3 van zijn gelijknamige informatiebeheer-app uitgebracht met een wijziging in het gebruik van de Command-Delete-sneltoets om notities te verwijderen om daarmee ongewenste verwijderingen te voorkomen (hij nu gelijk aan de sneltoetscombinatie voor het verwijderen van bestanden in de Finder). De update verbetert ook de visuele prestaties en de stabiliteit in OS X 10.11 El Capitan, lost een probleem op waarbij lettertype-informatie verloren ging bij het kopiëren uit Evernote, verbetert de 'tag auto-complete' menuprestaties, en lost een probleem op waarbij url's voor web-geknipte notities niet verschenen. (Gratis via Evernote of in de Mac App Store, 51,6&nbssp;MB, toelichting, 10.9+)

Typinator 6.8 -- Ergonis bracht Typinator 6.8 uit met nieuwe markeringen voor de kalenderweek (ISO- en VS-nummering) en de numerieke weekdag. Het tekstuitbreidingshulpmiddel zorgt er ook voor dat de veranderingen veroorzaakt door Dropbox-synchronisatie nu met onmiddellijke ingang effectief worden, lost een probleem op waarbij delen van een afkorting werd achtergelaten in bepaalde iTunes-velden en verbetert de structuur van een aantal submenu's in het venstermenu voor markeringen. Verder levert het oplossingen voor problemen met invoegen en cursor positioneren wanneer slimme streepjes of slimme aanhalingstekens zijn ingeschakeld en verbetert het de behandeling van niet-standaard regelafbrekingen in uitbreidingen. (€ 24,99 nieuw met 25 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 7,0 MB, toelichting 10.6.8+)

ExtraBITS, 4 januari 2016

In onze eerste aflevering van ExtraBITS in 2016 brengen we onze Amerikaanse lezers in herinnering dat ze hun drones moeten aanmelden. Zo niet, dan volgt een flinke boete en mogelijk zelfs gevangenschap. The Beatles zijn nu beschikbaar op de meeste streamingsdiensten, de App Stores van Apple hebben een nieuwe manager en een schrijver in Nieuw-Zeeland legt de problemen met de Apple TV in dat land uit.

Vergeet niet om je drones te registreren -- Als je in de Verenigde Staten woont en in het bezit bent van een vliegende drone van welke aard dan ook die tussen de 0,25 en 25 kilo weegt, dan moet je die registreren bij de Federal Aviation Administration. Huidige eigenaren moeten dat voor 19 februari 2016 doen, maar nieuwe bezitters moeten voorafgaand aan de eerste vlucht registreren. De komende maand is registratie kosteloos, daarna kost het $ 5. De registratie is drie jaar geldig en geldt voor al je drones. Dus als je met kerstmis een drone hebt gekregen, vergeet hem dan niet te registreren of je loopt kans op civielrechtelijke boetes tot $ 27.500 en strafrechtelijke sancties van maximaal drie jaar gevangenisstraf en $ 250.000 boete. Au.

The Beatles worden gestreamd -- Geweldig nieuws voor fans van The Beatles: het repertoire van de Fab Four kwam op 24 december 2015 zo ongeveer op elke streamingsdienst beschikbaar. The Beatles streamen nu over de hele wereld op Amazon Prime Music, Apple Music, Deezer, Google Play Music, Microsoft Groove, Rhapsody, Slacker Radio, Spotify en Tidal. De muziek van de band is tevens te koop via andere aanbieders dan iTunes, zoals Amazon.

Apples Phil Schiller gaat de App Store doen -- Voor degenen die klagen over de App Store van Apple (en dat doet zo ongeveer iedereen) hebben we goed nieuws: Phil Schiller, de zeer gerespecteerde Senior Vice President voor wereldwijde marketing van Apple, neemt de App Store over van Eddy Cue op alle platforms van Apple: Mac, iOS, Apple Watch en Apple TV. Cue blijft verantwoordelijk voor iCloud, iTunes en Apples professionele apps (en bovendien voor Apple Pay, Kaarten en andere zaken), dus hopelijk kan hij zich nu op die gebieden concentreren. Jeff Williams, verantwoordelijk voor ontwikkeling van de Apple Watch, is gepromoveerd tot Chief Operating Officer. Voorts is Johny Srouji benoemd tot Senior Vice President voor hardware-technologieën.

Apple TV-problemen in Nieuw-Zeeland -- De meeste berichtgeving over de Apple TV betreft de VS, maar Sarah Hendrica Bickerton geeft als Nieuw-Zeelander haar blik op de Apple TV, en dat is geen vrolijke. Bickerton meldt dat Siri en iTunes tv-programma's niet beschikbaar zijn, en zelfs de iTunes-films lopen weken achter op de rest van de wereld. Netflix is eindelijk beschikbaar in Nieuw-Zeeland, maar het heeft niet eens "House of Cards", de eigen productie van Netflix, vanwege onduidelijke distributierechten. Ondanks dit alles is Bickerton toch positief over Apple TV dankzij tvOS en de bijbehorende App Store. Haar artikel maakt weer eens duidelijk dat technologie niet altijd gelijk over de wereld verdeeld is.

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef hem gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een koppeling maken indien de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.