Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Apple heeft geconstateerd dat een productiebatch iPhones 6 Plus is afgeleverd met een mankement in een onderdeel van de iSight-camera, waardoor foto's onscherp zijn. (De iSight-camera is de achteruitkijkende camera.) Slechts een klein deel van de toestellen die tussen september 2014 en januari 2015 zijn verkocht, lijden aan dit euvel. Als jouw iPhone 6 Plus onscherpe foto's maakt, check dan het serienummer van je telefoon op de webpagina van het Vervangingsprogramma voor de iSight-camera van de iPhone 6 Plus om te controleren of je camera in aanmerking komt voor een gratis vervanging door Apple. De eenvoudigste manier om je serienummer te vinden is via Settings > General > About. Raak het nummer langdurig aan om het te kopiëren.
Als je iPhone in aanmerking komt voor vervanging van de camera, kun je hem laten maken via een Apple Retail Store of een Apple Authorized Service Provider. Mocht dat geen optie zijn, dan kun je Apple Technical Support benaderen. Verwacht geen ondersteuning van je telecomaanbieder: die verwijst je hooguit door naar Apple.
Maak voordat je je telefoon ter reparatie aanbiedt een back-up van je iPhone, via iTunes of iCloud. En mocht je iPhone beschadigingen hebben waardoor de camera niet vervangen kan worden, zoals een barst in het scherm, moet dat eerst verholpen worden, mogelijk tegen betaling.
Het vervangingsprogramma is van toepassing op de genoemde iPhone 6 Plus-toestellen tot 3 jaar nadat het apparaat voor het eerst verkocht werd. Dus ook als je iPhone 6 Plus op dit moment geen aanleiding geeft tot klachten, vervangt Apple de camera als je binnen deze termijn last krijgt van onscherpe foto's.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Google komt steeds meer tot de conclusie dat het een plaats verdient in de hardware-branche, en nu is er de mededeling dat het bedrijf gereorganiseerd wordt in afzonderlijke onderdelen (zie "Google is dood. Lang leve Google!", 11 augustus 2015), en de onthulling van de eerste in een aangekondigde serie wifi-routers met de naam OnHub. Net als de Airport-basisstations van Apple is OnHub ontworpen om anders te werken, en er anders uit te zien, dan bijna alle andere routers op de markt. Het eerste model ($ 199), ontworpen in samenwerking met het bedrijf TP-Link, zal "in de komende weken" in de grotere winkels op de schappen staan.
Hup OnHub! -- Het ontwerp van dit Google-apparaat ziet er strak uit, misschien nog wel stijlvoller dan een Apple-router, met een donker ontwerp waardoor het meer dan de fris-witte Airport Extreme of de Time Capsule-toren, overkomt als een nieuw hip hifi-apparaat.
De technische specificaties van deze eerste OnHub zitten behoorlijk dicht op die van Apples AirPort Extreme Base Station. Het apparaat biedt simultaan een 2,4 en een 5 GHz netwerk, ondersteunt alle 802.11-standaarden, waaronder ook de recentste: 802.11ac. Snelheden zijn maximaal 600 Mbps (raw data) op 2,4 GHz (via 802.11n) en 1,3 Gbps op de 5 GHz-bandbreedte (via 802.11ac), onder voorbehoud dat er aan de andere kant apparatuur staat die deze signalen ook oppikken. Apple spreekt in zijn Airport-marketing over een totale snelheid van maximaal 1,3 Gbps. Google telt beide op en vermeldt 1,9 Gbps als maximum.
Google vermeldt een totaal van 13 antennes in de OnHub, wat zou betekenen dat er 7 meer zijn dan de 6 die je vindt in de AirPort Extreme en de Time Capsule van Apple. Maar deze getallen staan niet automatisch voor een twee keer zo hoge overdrachtsnelheid ("die van ons heef er 13!"), al moet gezegd worden dat Google de aantallen feitelijk correct vermeldt. In de topmodel routers van Apple zijn de zes antennes opgesteld in twee paren van drie: één voor elke bandbreedte. Elke antenne doet daar dubbel werk, als zender en ontvanger tegelijk.
Google heeft voor zeven antennes gekozen. Eén daarvan heeft de speciale taak om interferentie te herkennen, waarna de instellingen automatisch bijgesteld worden. De andere zes antennes zijn opgesteld in twee sets (één voor zenden en één voor ontvangen), waarbij elke set drie elementen heeft (één voor elke bandbreedte). Ze zijn opgesteld in een cirkel, en staan in hoeken van telkens 60 graden ten opzichte van elkaar. Hierdoor wordt op elke bandbreedte uitgezonden/ontvangen op 120 graden afstand van elkaar.
De OnHub heeft gigabit-Ethernet. Dit geldt voor zijn WAN-poort (wide area network-poort) die je aan een breedband-modem verbindt (wat slim is, nu gigabit-breedband steeds breder beschikbaar is), maar ook voor de (enkele) LAN-poort (local area network-poort). Ter vergelijking: de AirPort Extreme en Time Capsule hebben drie LAN- poorten. Google mikt erop dat iedereen die meer poorten nodig heeft wel een goedkope gigabit-switch zal aansluiten.
Naast wifi en ethernet biedt Google veel ondersteuning voor het draadloos aansturen van domotica-apparatuur als slimme lampen en dergelijke via Bluetooth, maar ook via de schijnbaar onbekende standaard IEEE 802.15.4, de basis voor ZigBee en Thread. ZigBee is een al lang bestaande specificatie voor korte-afstandsensoren met laag verbruik, en voor communicatie die daarop lijkt. Thread is een protocol dat hiermee concurreert, en dat een jaar geleden ontwikkeld werd door Google Nest, chipfabrikant ARM, Samsung en nog enkele spelers op de markt.
De ZigBee- en Thread-partners kondigden in april 2015 aan dat ze voortaan zonder strijd wilden samenwerken om beide protocollen voort te zetten, en het feit dat Google ervoor kiest om beide expliciet te ondersteunen is een goed teken van zijn vredelievende bedoelingen. Apple HomeKit is een geheel nieuwe standaard voor communicatie tussen domotica-apparaten. Losse HomeKit-hubs worden wel geproduceerd door derden, maar men verwacht dat Apple het systeem binnenkort inbouwt in de nieuwste generatie Apple TV (mogelijk al volgende maand op de markt), zodat deze zal functioneren als een volledig toegeruste HomeKit-hub. (Het huidige Apple TV-model is ook geschikt voor sommige, maar niet alle interacties waar HomeKit voor ontworpen is.)
OnHub heeft een USB 3.0-poort, maar het nut hiervan wordt niet door de documentatie van Google verduidelijkt. Als het net zo werkt als bij andere routers, zou je met willekeurig welke USB-drive of -printer op het netwerk moeten kunnen verbinden, hoewel dit misschien wel een update voor de OnHub vereist. De AirPort Express van Apple kan maar met een enkele printer worden verbonden, terwijl de AirPort Extreme en de Time Capsule beide een enkele harde schijf of printer aankunnen, of een verbinding met een USB-hub voor toegang tot meerdere schijven en printers. De routers van Apple ondersteunen nog slechts USB 2.0.
De router OnHub biedt ook quality-of-service (QoS) prioritization, waarmee je bepaalde apparaten voorrang kunt geven op je netwerk, bijvoorbeeld een media-hub om een film te bekijken. De beschrijving van Google zegt er het volgende over: "Voorrang geven aan een apparaat zodat het de snelste wifi heeft voor de belangrijkste activiteiten". De QoS-standaard van wifi, die al jaren oud is, vereist dat verschillende soorten gegevens (video, telefoongesprekken en gewone gegevens) op je netwerk gelabeld zijn, bijvoorbeeld door het apparaat zelf of door configuratie van je router. Het is mogelijk dat OnHub dat doet, of dat Google een eigen aanpak heeft.
Plezieren met een doel -- Een aantal marketingpunten van de OnHub lijken rechtstreeks gekopieerd van Apple, maar dat is niet ongebruikelijk: de meeste wifi-routers zijn verschrikkelijk lelijk met antennes die in rare hoeken op de apparaten gemonteerd zijn. Kijk maar eens! Google wil, net zoals Apple, dat mensen de router op een centrale plek neerzetten, zodat de prestaties beter zijn. Op een boekenplank of verborgen in een kast of achter op een bureau, worden de wifi-signalen weerkaatst en gedeeltelijk geabsorbeerd door materiaal om de router heen.
Ruwweg hebben ze zelfs dezelfde afmetingen! De AirPort Extreme van Apple is 168 mm hoog en 98 mm breed en diep, terwijl de OnHub 191 mm hoog is en een straal heeft van 117 mm.
En dan het instellen. Routers proberen het allemaal wel makkelijker te maken, maar zelfs de eenvoudigste instelling van een nieuw basisstation vereist bijna altijd nog een webbrowser om verbinding te maken met een speciaal netwerkadres, waarna je door veel tabbladen en venstermenu's moet klikken.
Het Airport-configuratieprogramma van Apple is makkelijker. Airport-configuratieprogramma versie 6.0 was even een stap terug, omdat het er anders uitzag en omdat bepaalde mogelijkheden verdwenen waren, maar de grafische aanpak was weer heel prettig. Daarna verscheen ook nog een iOS-versie van het programma, en beide versies hebben een begeleid stappenplan.
Google volgt in de voetstappen van Apple, maar de nadruk op Android en iOS stelt OnHub open aan een grotere hoeveelheid gebruikers. Apple is al een aantal jaren geleden gestopt met een Windows-configuratiemogelijkheid van AirPort-apparaten, en Google stapt in dit gat. De app heet On (niet verwarrend!) en lijkt nog betere informatie te geven over wat verbonden is en op welke manier. (De luidspreker aan de bovenkant van de OnHub wordt alleen genoemd in de context van audio-gebaseerde informatie-overdracht: de router kan gegevens als audio naar de Android-app sturen, die weer kan helpen voor installatie!)
Op dezelfde manier doen de mogelijkheden om het netwerk te testen en problemen op te sporen denken aan de netwerkassistent van OS X, en die mogelijkheden vind je weer niet in iOS.
Google maakt verder reclame voor de leuke veelkleurige leds. De benadering van Google is echt een verademing in vergelijking met de vele knipperlichtjes op andere routers. De enkele led van Apple is nog subtieler, en zo gemaakt dat hij je niet afleidt of opvalt in een donkere kamer. (Apple heeft het "knipperen bij activiteit" al jaren geleden uitgezet op haar basisstations.)
De app van Google en het systeem als geheel zouden Apple moeten inhalen als het om toegang op afstand gaat. Je kunt basisstations van Apple koppelen aan een iCloud-account en een bepaalde mate van toegang krijgen via Terug naar mijn Mac, maar dat is maar beperkt. De app van Google is uitgebreider in de mogelijkheden op afstand, en je kan ermee monitoren en troubleshooten, maar ook iemand op afstand de netwerkeigenaar laten ondersteunen.
De OS X-app van Apple staat erom bekend dat hij je op de hoogte houdt van de beschikbaarheid van updates, wat nog wel eens irritant is als je meerdere computers hebt waarop je Airport-configuratieprogramma gedraaid hebt. De OnHub werkt zichzelf bij zonder een herstart, en dat is prettig. Ik vraag me al langer af waarom Apple niet bepaalde onderdelen laat herstarten, in plaats van het hele systeem. Maar dit systeem van Google betekent weer dat je wel het vertrouwen moet hebben dat er met updates geen nieuwe problemen in je systeem sluipen. (Ook bij Apple weet je niet of een update negatieve bijeffecten zal hebben, maar je kunt wel terug naar een vorige versie door te optie-klikken op het versienummer van je basisstation in Airport-configuratieprogramma op je Mac.)
Beide manieren verschillen sterk op het gebied van netwerkdelen. OnHub lijkt geen gastennetwerk te bieden, een van de grote functies van Apple om je eigen gegevensverkeer te scheiden van dat van bezoekers. Google laat je echter wel je wifi-wachtwoord sturen via "sms, e-mail en meer", waarbij "meer" niet nader gespecificeerd wordt.
Microsoft zorgde recentelijk voor wat ophef met zijn Windows 10-functie Wi-Fi Sense. Deze functie laat iedereen die toestemming heeft zich aan te melden op het netwerk, dit delen met contacten in Facebook, Skype en elders zonder dat de eigenaar van het netwerk dit weet of daar toestemming voor geeft. (Netwerk-eigenaren kunnen dit alleen uitschakelen door wat tekst aan de netwerknaam toe te voegen.) Google bewandelt deze weg niet, want de app On kan alleen worden gebruikt door mensen die de juiste inloggegevens voor de netwerkconfiguratie hebben.
Een betere muizenval? -- Of de OnHub voor Apple-gebruikers een goed alternatief wordt voor de AirPort Extreme, hangt van veel factoren af. Recensies van echte bereik- en snelheidstests zullen daarbij helpen. Hoewel ik doorgaans erg blij ben met de laatste 802.11ac AirPort Extreme in mijn huis, heb ik drie basisstations aan een Ethernet backbone moeten hangen om overal goed bereik te hebben. Zal één enkele OnHub mijn hele huis kunnen dekken?
Apple bouwde vroeger een hoop Mac-specifieke functies in hun basisstations in, en doet dat in mindere mate nog steeds. De AirPort Express kan AirPlay audio ontvangen. Maar waarom kunnen de andere basisstations dat niet? Je kan een harde schijf aan een AirPort Extreme of Time Capsule hangen die kan worden aangekoppeld als AFP- of Samba-volume om te delen. Printers die in een willekeurig Airport-model worden geprikt, kunnen worden gedeeld via AirPrint.
Betrouwbaarheid is ook belangrijk. Enkele TidBITS-redacteuren klagen dat ze kun oudere AirPort Extreme-basisstations diverse keren per week moeten herstarten, soms zelfs meermalen per dag. Als auteur van "Take Control of Your Apple Wi-Fi Network" (tot 24 augustus 2015 voor half geld!) heb ik regelmatig mail ontvangen van bezitters van basisstations van Apple, over mysterieuze stabiliteits- en configuratieproblemen. Als OnHub zonder dit soort ingrepen werkt, zal het misschien gebrekkige Apple-apparatuur vervangen.
Een aantal mensen waren bezorgd dat Google via OnHub gegevens zou opslaan over hun gebrowse. Google zegt, "[...] de Google On app en je OnHub houden de websites die je bezoekt niet bij en slaan ook de inhoud van het gegevensverkeer op je netwerk niet op". Natuurlijk kan je dit niet controleren totdat het apparaat uitkomt en technische types zich erop storten. Maar een supportdocument van Google doet nauwkeurig verslag van wat het apparaat wel verzamelt (grotendeels snelheids- en betrouwbaarheidsgegevens) en legt uit hoe je ook het verzamelen van die gegevens kunt uitschakelen.
Als OnHub uitkomt, zullen we meer te weten komen over of het een geschikt apparaat is voor mensen in het iOS- en OS X-ecosysteem, of dat het met name interessant zal zijn voor gebruikers van Android, Chrome OS, Windows en Linux.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Ik ben geen Mac-gebruiker van het soort "Windows: jakkes. OS X: jammie, jammie!".
Hoewel ik aan het desktop-besturingssysteem van Apple de voorkeur geef boven de alternatieven, ben ik agressief agnostisch over zulke dingen. Ik houd ervan om te grasduinen in andere desktop-besturingssystemen zoals Microsofts Windows en Googles Chrome OS. Daarvoor krijg ik wat uitbranders van mijn Mac-geek vrienden, maar dat vind ik niet erg. Ik heb lol en ik leer heel veel.
Toen vorige maand Windows 10 uitkwam, was dat reden voor een klein feestje. Ik heb het de afgelopen maanden gebruikt als deel van een openbaar "Windows Insider" bètaprogramma dat lijkt op Apples openbare bètaprogramma's.
Ik heb ook openbare bètas van OS X 10.11 El Capitan gedraaid, wat me inzicht gegeven heeft in hoe de besturingssystemen zich tot elkaar verhouden. De vraag die mij gedurende dit alles het meest bezighield: welke Windows 10-functies zou ik graag terug willen zien in El Capitan of een toekomstige versie van OS X?
Het is geen lange lijst. OS X is een uitontwikkeld en gepolijst besturingssysteem met zijn eigen persoonlijkheid, dus ik heb geen behoefte aan een erop geënt startmenu zonder dat er een zichtbare reden voor is. Op dezelfde manier zie ik geen enkel nut in een Mac-versie van "TileWorld", het speelse woord dat gebruikt is door de techniekjournalist David Pogue om deze kenmerkende Windows-vierkanten en -rechthoeken te beschrijven die nieuwe updates, recente tweets en andere informatie op een widgetachtige manier weergeven.
Maar bij zes functies van Windows 10 dacht ik "Wow, dat had ik graag op de Mac". De vooruitzichten dat dit werkelijk gebeurt variëren van bijna onvermijdelijk tot bijna onmogelijk, afhankelijk van de functie. Maar het is leuk om erover te dagdromen, nietwaar?
Siri, dit is Cortana -- Terwijl Mac-gebruikers nog steeds zitten te wachten tot de met de stem bestuurbare persoonlijke assistent van Apple van iOS en watchOS naar OS X emigreert, zijn Windows 10-gebruikers al een stuk verder.
Het equivalent van Siri bij Microsoft, Cortana genaamd, heeft de sprong gemaakt van het Windows Phone-platform naar de pc. Cortana (genoemd naar een beroemde vrouwelijke sciencefictionfiguur in de populaire HAL-videospelen) is een van de gezichtsbepalende functies van Windows 10.
Cortana, voor de duidelijkheid, is een zowel door het toetsenbord als door de stem aangestuurde Windows-assistent. Zie het maar als Siri en Spotlight in één. Bovendien moeten de stemkenmerken van Cortana expliciet in de instellingen worden ingeschakeld, en optioneel worden aangepast aan de stem van één gebruiker. Zelfs de verbale prompt "Hey, Cortana" is een opt in-functie.
Maar als dat eenmaal geactiveerd is, wordt Cortana ongelooflijk handig. Ik kan het (haar?) vragen naar de weersvoorspelling, kooktijden, bestandstypes (zoals spreadsheets of documenten), routebeschrijvingen, vluchtupdates, omrekeningen tussen tijdzones en nog veel meer.
Ik kan Bing- (maar blijkbaar niet Google-)zoekopdrachten initiëren voor allerlei soort informatie. Bing toont me nabijgelegen restaurants, geeft foto's en video's die betrekking hebben op een bepaald woord of bepaalde zin (zoals "Amy Schumer"), en vertelt me de hoogte van de Eiffeltoren of het inwoneraantal van Nicaragua.
Als ik Cortana vraag "Beam me up, Scotty", luidt het met Schots accent uitgesproken antwoord "Sorry, Captain, I need more power". (Misschien krijg je een ander antwoord, want Cortana heeft soms meer dan één antwoord op een ironische vraag.)
Cortana spreekt me zelf met mijn eigen naam aan, als ik het eenmaal geleerd heb hoe die luidt.
Dit alles laat me verlangen naar Siri op de Mac. Ik moet wel geloven dat Siri voor OS X in de maak is, vooral nu Redmond een stap voor is op Cupertino.
Vensters klikken - Window-gebruikers zijn al heel lang in staat om twee vensters naast elkaar op het beeldscherm te plaatsen, door de ene naar rechts te verplaatsen en de andere naar links, totdat ze allebei op hun plek "klikken".
Mac-gebruikers hebben gereedschap van derden nodig om zo'n functie te kunnen nabootsen, bijvoorbeeld Magnet of HyperDock.
Apple heeft in OS X eindelijk een optie ingebouwd om het scherm te splitsen, Split View genaamd, die pas in het openbaar zal komen bij de uitgave van El Capitan. Split View is ietwat complexer dan de implementatie van Microsoft, maar het eindresultaat is hetzelfde.
Ach, maar Windows 10 heeft de lat al hoger gelegd. Windows biedt nu de mogelijkheid om vier vensters samen te klikken in een rooster, wat nuttig is om bij grote monitoren een soort van dashboard te creëren. Windows 10 biedt ook de mogelijkheid om naast twee vensters ter grootte van een kwart beeldscherm een venster ter grootte van een half beeldscherm te plaatsen.
Deze functie zou bijzonder handig zijn in OS X op een 27 inch-iMac. Maar nogmaals, ik moet Magnet of een dergelijk hulpprogramma installeren om deze functie te benaderen, tot Apple misschien hun functie Split View uitbreid.
Bovendien heeft Windows 10 een aantal handige toetscombinaties om vensters in helften of kwadranten van het scherm te plaatsen. El Capitan kan dit niet.
Apple en Microsoft hebben wel een gelijke functie: als je een venster aan de zijkant van het scherm vastklikt, wordt je gevraagd welke van de overige vensters je op nog lege plekken willen vastklikken.
Mission Control, dit is Task View -- Apple en Microsoft doen elkaar al jaren na, en dit gebeurt vandaag de dag nog. De hierboven genoemde Split View is een geval waarbij OS X Windows heeft gekopieerd. Op eenzelfde manier zijn er een aantal Windows 10-functies die wel erg aan OS X-functies doen denken.
Windows 10 heeft bijvoorbeeld zijn eigen OS X-achtige Berichtencentrum, dat Action Center heet. De functies zijn niet identiek: Action Center heeft geen Berichtencentrum-achtige widgets maar bevat Systeemvoorkeuren-achtige functies. Beiden hebben als centrale functie dat ze berichten weergeven in een paneel dat je van rechts openschuift.
Op dezelfde manier is Windows 10's nieuwe Task View bijna hetzelfde als de versimpelde El Capitan-versie van Mission Control. Bij beide kan je met een knop miniaturen tevoorschijn toveren van actieve apps en hun bijbehorende vensters. In deze miniaturenweergave kan ik meer dan één bureaublad instellen. Dit zijn"spaces" in OS X en "desktops" in Windows 10.
Deze softwarefuncties lijken erg op elkaar, en ze zijn allebei ongeveer even bruikbaar.
Maar Task View heeft één functie die ik heel graag in Mission Control zou willen hebben: ieder pc-miniatuur heeft een kleine klikbare "x" waarmee ik hem daar meteen kan sluiten. Dit is handig als ik snel een hoop apps en vensters wil sluiten. Hoewel Mission Control me wel tussen open apps laat schakelen, kan ik ze niet met een muisklik afsluiten.
Een Nieuws-app (en andere) -- Apple heeft een aantal pogingen gedaan om zelfstandige nieuws-apps op hun iOS-apparaten te zetten. Kiosk was een misser, en wordt in iOS 9 vervangen door News, een app die veel weg heeft van Flipboard.
Apple heeft voor de Mac echter niets soortgelijks aangekondigd. Maar dat zou best later kunnen komen: er zijn nu Mac-versies van Kaarten en iBooks die zijn begonnen op iOS.
Ondertussen biedt Microsoft op Windows 10 een van de beste zelfstandige nieuws-apps die ik ooit gezien heb. Deze heeft ook gewoon News en is een verbeterde versie van een eerdere app die ik veel minder fijn vond. De nieuwe versie is een enorme verbetering, zowel in uiterlijk als in functionaliteit.
Nieuwberichten worden als kaarten weergegeven (dat is op zich niet zo origineel: Apples News en Googles Newsstand voor iOS en Android doen dit ook), met instelbare categorieën die in de bovenrand worden getoond. Veeg verticaal om andere berichten binnen de categorie te zien, en horizontaal om van categorie te wisselen. Het is geen revolutionair ontwerp, maar het is prefect uitgewerkt. Ik kan niet meer zonder.
Bovendien heeft Microsoft geweldige financiën-, sport- en weer-apps die onlangs zijn bijgewerkt. Maar om de een of andere reden stoppen ze wel met andere geweldige apps die gericht zijn op reizen, eten en gezondheid (hoewel het bedrijf de webpagina's die zich hierop richten wel blijft onderhouden).
En dan komt daar nog bij dat Flipboard een zelfstandige Windows-versie biedt van hun prachtige magazine-achtige nieuws-app (en versies voor iOS en Android) maar nog niets voor de Mac. Flipboard is er via de webbrowser wel op de desktop, maar ik vind dat niet hetzelfde als een zelfstandige app waarin je kunt vegen en tikken.
Hopelijk heeft Apple een Mac-versie van Nieuws in iOS 9 op de plank om later uit te brengen.
Een aaibaar OS -- Windows 10 is een bijzonder aanraak-gericht besturingssysteem, wat ik heel prettig vind. Windows was niet altijd zo makkelijk met je vinders te bedienen, maar het is gestaag veranderd. Soms drastisch, soms subtiel, zodat het beter te bedienen werd door tikken en vegen.
Dit is voor Microsoft geen makkelijke weg geweest. In Windows 8 kwamen ze met TileWorld dat specifiek ontworpen is voor aanraakschermen, maar veel te ver ging in het weglaten of op de achtergrond plaatsen van klassieke functies. Het populaire Startmenu verdween bijvoorbeeld, terwijl gebruikers gedwongen werden een schermvullend "thuisscherm" te gebruiken, het centrum van TileWorld. Windows werd in feite twee besturingssystemen in één, iets dat veel klachten veroorzaakte en dat maar weinig gebruikt werd.
Windows 10 is een herziening, waarin de "touch tiles" nu zijn geïntegreerd in een vernieuwd Startmenu. Het gehele besturingssysteem, van de nieuwe vierkanten en rechthoeken tot de klassieke interface-elementen, is veel beter met de vingers te bedienen.
Windows 10 schakelt in sommige gevallen zelfs over op een aanraak-vriendelijke Tablet-modus, zoals op een pc met een verwijderbaar toetsenbord, als je dit loshaalt en je alleen nog maar kan invoeren via het aanraakscherm.
Als ik zittend op mijn veranda moet kiezen tussen een iPad of een Windows-apparaat met aanraakscherm, kies ik de laatste tijd dan ook voor het laatste, omdat dat een "echt" besturingssysteem is en geen beperkt mobiel OS.
En ik ben hierin niet de enige. Alex Lindsey, de TWiT- en Pixel Corps-techneut, heeft herhaaldelijk gezegd dat hij een Microsoft Surface Pro 3 in plaats van een iPad gebruikt. Lindsey zegt dat hij vaak een aanraakscherm nodig heeft, onder meer om te tekenen en om notities te maken, en dit liever doet op een Windows-pc met meer mogelijkheden dan Apples tablet.
Hij droomt er wel eens over, net als ik trouwens, om OS X rechtstreeks met zijn vingers te kunnen bedienen. Dit zou echter betekenen dat Apple zijn Mac-besturingssysteem zou moeten aanpassen om minder afhankelijk te zijn van de muis en, nog belangrijker, aanraakschermen zou moeten toevoegen aan sommige of alle Macs. Ik ga er niet op zitten wachten.
Games streamen -- Ik ben bij lange na geen fanatieke gamer dus dit deel van het artikel heeft betrekking op mijn Xbox-verslaafde tienerzoon.
In Windows 10 heeft Microsoft een "game streaming"-functie geïntroduceerd. Hiermee kunnen Xbox One-gebruikers via een Xbox-app hun consoles en veel van de functies van die apparaten bedienen op hun Windows-pc via hun eigen wifi-netwerk, waarbij zij hun consoles in hun computers prikken.
Ik citeer hier Ars Technica, want hun bewoording is hilarisch: "Houdt je vader de televisie bezet? Neem dan een laptop mee naar de slaapkamer, log in op hetzelfde wifi-netwerk als je Xbox One-controllers en je kan weer aliens schieten".
Gamestreaming werkt niet perfect, althans nog niet, met een lage beeldkwaliteit en andere tekortkomingen. Maar van deze functie zou mijn tiener wel vrolijk worden... als hij een Windows-pc zou gebruiken. Ja, ja. Wij zijn uiteraard een Mac-huishouden.
Er zijn natuurlijk de gebruikelijke manieren om het toch voor elkaar te krijgen. We zouden bijvoorbeeld Windows 10 met Boot Camp op een partitie op de harde schijf van de thuis-Mac kunnen installeren om hem zo om te dopen in een pc. Dan zouden we die met de Xbox One kunnen gebruiken. Boot Camp is onlangs bijgewerkt en ondersteunt Windows 10 nu volledig.
Maar wat, om nog maar eens verder te dagdromen, als Apple iets vergelijkbaars zou bieden? Het is makkelijker voor Microsoft, aangezien de Xbox One op een versie van Windows draait. Ik kan me de technische hobbels die Apple zou moeten nemen om zoiets te bereiken goed indenken. Anderzijds kan Apple er toch ook niet blij mee zijn dat Windows op Macs wordt geïnstalleerd. Wat nou als ze, bijvoorbeeld in samenwerking met Sony, de maker van de PlayStation 4, een alternatief zouden kunnen bieden?
Het is misschien niet al te realistisch, maar het is leuk om er over te fantaseren.
Briljante kunstenaars jatten -- Ik kan de soms bijna geobsedeerde houding van Apple-gebruikers ten opzichte van de Mac best begrijpen. Ik deel immers hun passie. Maar ik ben niet van de "Mac is top, pc is flop"-filosofie die ik vader tegenkom dan me lief is.
Ik vind het juist leuk om af en toe een ander besturingssysteem flink de sporen te geven, te genieten van wat er goed aan is en te overpeinzen hoe Apple van de concurrentie zou kunnen leren.
Dat maakte mijn gebruik van Windows 10 de afgelopen maanden zo leuk en interessant. Aan de ene kant heeft het me in mijn voorkeur voor de Mac bevestigd, aan de andere kant besefte ik dat we in een Gouden eeuw van besturingssystemen leven en dat er een aantal aansprekende alternatieven zijn, waaronder Google Chrome OS. Zie "Googles Chromebook is een prima laptop voor erbij", 24 februari 2014.
Geconfronteerd met meer concurrentie dan ooit tevoren verricht Microsoft op een aantal vlakken voorbeeldig werk. Windows 10 is de belichaming van deze inspanningen en ik ben van plan het de komende maanden regelmatig te blijven gebruiken. Ik hoop dat ook Apple het werk van Microsoft de nodige aandacht schenkt, want Mac-gebruikers zouden kunnen profiteren van de functies die in Windows 10 hun debuut hebben gemaakt. Per slot van rekening was het Steve Jobs die zei (en de uitspraak misschien ten onrechte aan Pablo Picasso toeschreef): "Goede kunstenaars apen na. Briljante kunstenaars jatten".
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Foto's voor de Mac trekt erg goed de fotobeheer-ervaring gelijk tussen je Mac en je iOS-apparaten, door de introductie van het organisatie-paradigma van Momenten en Verzamelingen op je Mac. En dan is er nog de langverwachte iCloud-fotobibliotheek, die je toegang geeft tot je complete foto- en videobibliotheek, op al je Apple-apparaten, door ze naadloos in de achtergrond te synchroniseren. Tenslotte is Foto's de enige app die weet hoe de Slo-Mo, Time-Lapse en Burst-functies, toegepast op materiaal dat is vastgelegd met nieuwere iOS-apparaten, moeten worden bewaard.
Maar Foto's kent ook zijn beperkingen, zeker als je iPhoto bent gewend. Daarom wilde ik sommige veranderingen die ik heb opgemerkt de revue laten passeren, voor het geval je ook hebt lopen worstelen om diezelfde zaken een beetje te snappen. En voor diegenen onder jullie die nog steeds aarzelen om te upgraden van iPhoto, zou dit je kunnen helpen beslissen of het al dan niet veilig is om te upgraden.
Niet voor de pro's -- Laten we om te beginnen de Aperture-vraag naast ons neerleggen. Foto's vervangt in principe zowel iPhoto als Aperture, maar je zult waarschijnlijk al heel wat negatief geklaag hebben gehoord uit het professionele kamp, waar men de pijn voelt van het verliezen van de geavanceerde fotobewerkingsfuncties die in Aperture aanwezig waren.
Ik ben geen professionele fotograaf, noch een Aperture-gebruiker, dus ik kan beide niet vergelijken. Het onderwerp wordt echter online meer dan voldoende behandeld, waaronder in dit artikel op de eerbiedwaardige website van Digital Photography Review.
Op basis van dit en andere artikelen, zal ik een aantal opmerkingen maken.
Om te beginnen is Foto's, in tegenstelling tot Aperture, niet ontworpen voor professionals. Wanneer je een pro bent, plan dan de aankoop in van een professioneel software-pakket voor je fotobeheer. De eerste keuze in dezen lijkt Adobe Lightroom te zijn.
Ten tweede zouden de in Foto's ingebouwde bewerkingsgereedschappen voldoende moeten zijn om de behoeften van de meeste gebruikers te bevredigen. Als zodanig zou de vocale klachtenregen van Aperture-gebruikers over het gebrek aan pro-functies in Foto's niet iets hoeven zijn waar gewone gebruikers zich druk over zouden moeten maken, vooral omdat Foto's nieuw is en in de toekomst nog zal groeien.
Dus: heeft Foto's tekortkomingen waar de amateur-fotograaf of thuisgebruiker zich druk over zou moeten maken? Helaas wel.
Andes dan je openbare bibliotheek is de iCloud-fotobibliotheek niet gratis -- Je geniet misschien al een paar jaar van Apples combinatie van iPhoto en Mijn fotostream van iCloud, waarmee al je mediamateriaal lokaal opgeslagen wordt en alle nieuw gemaakte foto's gratis gesynchroniseerd worden op al je Apple-apparaten. Maar er ontbreekt wat functionaliteit:
De iCloud-fotobibliotheek is ontwikkeld om al deze beperkingen op te lossen, maar tenzij je een nieuwe gebruiker bent, wiens Fotobibliotheek kleiner is dan de 5 GB aan iCloud-opslagruimte die Apple gratis weggeeft, moet je je portemonnee pakken om hem aan te zetten.
Voor mijn bibliotheek zou ik de volle 1 TB aan iCloud-opslag nodig hebben van $ 19,99 per maand, oftewel een heftige rekening van $ 239,88 per jaar. Jij hebt misschien nu niet zoveel nodig, maar je bibliotheek zal in de toekomst alleen maar groeien.
Ondertussen biedt Flickr gratis een volle terabyte aan ruimte, en biedt het nieuwe Google Foto's een onbeperkte hoeveelheid opslagruimte voor zowel foto's als video's. Om eerlijk te zijn, zijn de aanbiedingen van de Flickr en Google niet gelijkwaardig. In sommige opzichten is iCloud-fotobibliotheek superieur. In andere opzichten schiet het tekort. De vergelijking tussen deze diensten vereist een ander artikel, maar mijn punt hier is dat iCloud-fotobibliotheek relatief duur is in vergelijking met concurrerende diensten.
Geolocatie-gegevens kunnen niet worden gewijzigd -- Geolocatie-gegevens of geotags zijn metagegevens over geografische coördinaten die in de JPEG-bestanden worden geplaatst door een gps-compatibele camera zoals de iPhone. Dit zorgt voor een permanente registratie van de plek waar de foto is genomen. In een toepassing zoals iPhoto kunnen dergelijke metagegevens gebruikt worden om te zoeken, of zelfs om een kaart te tekenen van waar je geweest bent.
Helaas zijn er veel manieren waarop foto's in je bibliotheek kunnen komen zonder geotags:
Alle foto's genomen met een losse fotocamera, waarvan de meeste geen gps ondersteunen, zullen geen geotags hebben.
Schermafbeeldingen en gescande foto's zullen ook geen geotags hebben.
En tenslotte: de meeste, zo niet alle, foto's die je downloadt van Facebook zullen geen geotags hebben. Dit is vaak omdat mensen, om redenen van veiligheid of privacy, verstandig zijn en de opties selecteren die de geolocatie-gegevens van een foto weghalen alvorens ze online te delen. Het probleem is dat Facebook voor veel mensen de enige manier is om foto's uit te wisselen, zelfs privé. Je kan vragen om foto's per e-mail toegestuurd te krijgen, ze te kopiëren naar een USB-stick of op een andere manier (en ze te vragen de functie om de geotags te verwijderen uit te zetten voordat ze dit doen). Maar in de praktijk is dat complexer dan de meeste mensen aankunnen.
iPhoto had een makkelijke manier om foto's te geotaggen, zowel om geotag-informatie aan te passen als om nieuwe geotag-gegevens toe te voegen aan plaatsloze foto's, met de functie "Wijs een plaats toe".
Foto's kent deze functie jammer genoeg niet, hoewel Apple belooft heeft deze mogelijkheid terug te brengen in de versie van Foto's die gepland is mee te komen met OS X 10.11 El Capitan.
Tot dan zijn er programma's van derden beschikbaar die kunnen geotaggen, maar allen vereisen dat dit taggen plaatsvindt voorafgaand aan het importeren in Foto's. Als de foto's al geïmporteerd zijn, is het te laat.
In afwachting van de terugkomst van de mogelijkheid om in Foto's te geotaggen, kan je een slim album maken dat alle foto's verzamelt die geen geotag hebben, zodat je de geotags later makkelijk kan toevoegen.
Ik mis mijn "Happy Place(s)" -- Over geotag-informatie gesproken: een van de gaafste functies van iPhoto was Plaatsen, gemakkelijk bereikbaar in de navigatiekolom en met een hiërarchische interface die je overal op de kaart kon afleveren waar je maar een foto gemaakt had.
Deze perfecte functie van iPhoto ontbreekt in Foto's, hoewel je nog restanten ervan kan zien als je op een plaatsnaam klikt in een van je Momenten, of als je het venster Info opent nadat je een of meer foto's hebt geselecteerd.
Wat als je wil zoeken op de naam van de locatie? Een eenvoudige locatie-zoekopdracht werkt in Foto's, maar in iPhoto kon je met een slim album alle foto's verzamelen op de locatie die je zocht. Helaas is een slim album maken met Plaats als criterium niet langer mogelijk.
Gelukkig is er een verborgen oplossing die in sommige situaties kan werken. Een slim album dat het Tekst-criterium gebruikt, zal stadsnamen in geotags vinden. Om zeker te weten dat je de naam goed gespeld hebt, zoek je eerst met het Zoekveld, waarbij Foto's plaatsnamen zal suggereren.
Vaarwel Gebeurtenissen - Hallo Momenten, Verzamelingen en Jaren -- Foto's vervangt de iPhoto-onderdelen Momenten, Verzamelingen en Jaren, maar dat is niet per se een goede zaak, ondanks de overeenkomsten met de iOS-versie van Foto's.
In de eerste versies van iPhoto bestonden geen Gebeurtenissen, gewoon alleen maar Filmrollen, die elk met een enkele importeerslag overeenkwamen. Apple voegde later wel de mogelijkheid toe om Filmrollen te splitsen of te combineren (omdat je misschien in één keer foto's importeerde van opnames over meerdere dagen), maar deze mogelijkheid vereiste nogal wat handmatige tussenkomst.
Om dit proces te vereenvoudigen, voerde Apple Gebeurtenissen in, waarmee foto's bij elkaar werden genomen die ongeveer gelijktijdig genomen waren. Standaard werd daarbij "per dag" genomen, dus foto's die tegelijk werden geïmporteerd en die op dezelfde dag waren genomen, werden bij elkaar gezet als een enkele Gebeurtenis. Deze zeer welkome nieuwe mogelijkheid bracht broodnodige structuur in onze snel groeiende foto-bibliotheken, ook al was het soms nog nodig Gebeurtenissen te splitsen of te combineren voordat de foto's stonden waar ze hoorden. Dat was met name zo als er meer familieleden waren, die allemaal rond dezelfde tijd op verschillende plekken foto's hadden gemaakt, en die dan al hun foto's samen in één bibliotheek bij elkaar brachten.
Ondanks alle verbeteringen die door Gebeurtenissen werden geboden, wilde Apple de zaken nog verder stroomlijnen en de last van handmatig ordenen wegnemen. Toen Foto's voor iOS uitkwam, liet het bedrijf dan ook de optie Gebeurtenissen helemaal schieten, en maakte het in plaats daarvan gebruik van het feit dat foto's die met een iPhone zijn gemaakt automatisch de tijd- en gps-gegevens bevatten, waarmee ze automatisch konden worden gesorteerd. Het resultaat is het eerder genoemde concept van "Momenten" en "Verzamelingen", waarin zowel de datum als de plek worden gebruikt om de foto's automatisch te ordenen. Foto's voor Mac gebruikt nu hetzelfde concept.
Soms werkt dit goed en is het een slimme oplossing, maar op andere momenten mislukt dat jammerlijk.
Omdat geolocatie-informatie de sleutel is om Momenten en Verzamelingen te definiëren, worden foto's zonder van plaats-informatie (en zonder mogelijkheid om die bij te werken) bij elkaar genomen in Momenten en Verzamelingen waar ze totaal niet thuis horen. Ze mogen dan wel rond dezelfde tijd geschoten zijn, maar dat is dan gedaan door verschillende familieleden en op heel verschillende plekken.
Als dat nu het enige probleem was, dan konden we hopen dat we daar wel grip op zouden krijgen, zodra Apple weer de mogelijkheid aan Foto's zou toevoegen om aan een foto een plaats toe te kennen, zoals in iPhoto mogelijk was. Jammer genoeg pakt Momenten regelmatig en op een compleet verwarrende manier foto's als een groep bij elkaar, die uren en kilometers uit elkaar zijn geschoten.
Toen we Gebeurtenissen nog hadden, kon je dit soort mis-plaatsingen met de hand corrigeren (al kostte ook dat veel tijd), door foto's te verplaatsen van de ene Gebeurtenis naar de ander. Maar nu moeten we werken met Momenten en Verzamelingen, categorieën die automatisch samengesteld worden op basis van geotag- en datum-/tijdsinformatie, en nu is er geen mogelijkheid meer om foto's een andere plek te geven. Resultaat is dat we blijven zitten met foto's op verkeerde plekken, waardoor ze moeilijk terug te vinden zijn.
Verzamelingen lijken bedoeld te zijn als tussenstap tussen de categorieën Momenten en Jaren, kennelijk bedoeld om foto's sneller terug te vinden. Helaas lijkt een Verzameling te bestaan uit een samenvoeging van al twijfelachtig geordende Momenten, maar dit gebeurt zonder enig herkenbaar systeem. Dit zorgt dat het hele concept telkens op zijn best een totale verrassing oplevert, maar in het slechtste geval totaal onbruikbaar is.
En de verdwijning van Gebeurtenissen maakt nog meer slachtoffers. Als je, zoals ik, sterk leunt op de mogelijkheid om je foto's via je thuisnetwerk op een Apple TV te vertonen, dan zul je gemerkt hebben dat het kanaal Computers op de Apple TV de nieuwe indeling in Momenten/Verzamelingen/Jaren nog steeds niet ondersteunt. En doordat (dankzij Foto's) het vroegere concept van Gebeurtenissen al wel verdwenen is, kan je op Apple TV alleen je duizenden foto's in één enorme stroom van losse foto's vertonen. We kunnen alleen maar hopen dat de nieuwe Apple TV (en een software-update voor tenminste het huidige derdegeneratiemodel) een oplossing biedt voor dit probleem.
Titels en beschrijvingen in batches aanpassen kan ook niet meer -- Foto's ordenen aan de hand van informatie die aan een foto is verbonden, kan zowel in iPhoto als Foto's. Je kunt een titel kiezen, een beschrijving typen en een foto taggen met één of meer sleutelwoorden.
Sleutelwoorden (ook wel: tags) zijn de nieuwste manier om digitale voorwerpen (zoals foto's) aan elkaar te verbinden. Je bent er waarschijnlijk al aan gewend om #hashtags in Twitter tegen te komen, in wezen een vorm van sleutelwoorden die zorgen voor de verbinding tussen een aantal tweets. Sleutelwoorden worden ook veel gebruikt op ondersteuningspagina's als StackExchange zodat vragen die met elkaar samenhangen snel te vinden zijn. Zelfs de functie labels in Gmail is gebaseerd op het paradigma van sleutelwoorden, waardoor je een samenhang in je mailberichten kunt aanbrengen. Ook de gekleurde tags in de Finder zorgen voor samenhang tussen bestanden op je Mac.
Maar sleutelwoorden komen niet altijd mee met een foto die geëxporteerd wordt. Helaas is in Foto's de iPhoto-functie verdwenen waarmee je foto's in batches kon hernoemen, of aan een aantal foto's tegelijk een beschrijving kon toevoegen. Dat is jammer, want er zijn situaties waarin je dit wel zou willen doen.
Als je foto's wilt exporteren voor mensen die niet eens een Mac gebruiken, laat staan Foto's, of als je synchroniseert met een fotodeeldienst die niet aan trefwoorden doet, is het een voordeel om meerdere foto's tegelijkertijd van een titel of beschrijving te kunnen voorzien. Ook zou je, zelfs voor je eigen zoekopdrachten, een stel foto's willen verbinden met hetzelfde woord in de titel, zonder een trefwoord aan te maken dat je verder nooit meer zou gebruiken.
Zonder een groepsveranderingsfunctie in Foto's ben je verplicht om handmatig te kopiëren en plakken om de titel of beschrijving van iedere foto te veranderen. Voor een reis waarop je meer dan 100 foto's nam, is dat niet te doen.
Scrubben over album-omslagen is weggepoetst -- "Scrubbing", soms ook wel skimmen genoemd, is wat ze de gave manier noemen waarop je in iPhoto door alle foto's in een Gebeurtenis kon bladeren wanneer je je cursor van links naar rechts over het Gebeurtenis-pictogram liet glijden. Niet alleen gaaf, maar ook behoorlijk handig.
Gebeurtenissen bestaan niet meer in Foto's, maar we hebben nog steeds albums, en in Album-weergave worden die vertegenwoordigd door één foto (selecteer degene die je wilt gebruiken en kies Afbeelding > Maak hoofdfoto.) Helaas is er geen ondersteuning voor scrubbing, dus zul je elk Album moeten opendoen om te zien wat er verder nog in zit.
Integratie met Facebook en Flickr afgestompt -- We hebben jaren moeten wachten voordat Apple eindelijk aan iPhoto ondersteuning toevoegde voor meerdere Facebook-accounts, zodat een man, vrouw, enzovoorts die een iPhoto-bibliotheek deelden foto's op hun eigen Facebook-accounts konden zetten. Ik had er eentje voor mezelf, eentje voor mijn vrouw en een derde voor mijn vader, omdat hij niet zo handig is met het plaatsen van foto's op Facebook. Het werkte prima!
Helaas is deze functie eruit gerukt, niet alleen uit Foto's maar uit 10.10 Yosemite in het algemeen, en we zijn weer terug bij af: we kunnen maar op één Facebook-account foto's plaatsen. Mijn vrouw zette deze week per ongeluk een foto uit onze gedeelde Foto's-bibliotheek op mijn Facebook-account. Dat kwam door die beperking. Nu is ze terug in de steentijd, waarin ze helemaal niets op Facebook kan zetten (vanaf de Mac) zonder uiterst veel gedoe.
Het algemene probleem is hier dat Apple nooit begrepen heeft hoe gezinnen foto's delen. Het neemt liever aan dat elk persoon zijn eigen Foto's-bibliotheek heeft en dat het ene gedeelde album dat gemaakt wordt bij Gezinsdelen genoeg is voor hun behoeften.
We konden in iPhoto ook albums aanmaken in zowel Facebook als Flickr, en gezichten die je al gemerkt had in iPhoto in Facebook laten aangeven. Dat is nu allemaal verdwenen, en je kunt alleen foto's in al bestaande albums plaatsen.
Waar zijn die foto's die ik net importeerde? -- Het Laatste import-album is beschikbaar, net als in iPhoto.
Maar hoe zit het met foto's die je eerder die dag importeerde? En soms moet je foto voor foto apart in Foto's slepen, dus zelfs een import van twee minuten geleden zal niet in de Laatste import zitten, omdat iedere sleepbeweging als een aparte import gezien wordt. Soms komen je foto's van bronnen met slechte EXIF-gegevens of werden ze rechtstreeks uit Facebook gesleept, dus zijn ze niet terug te vinden door te zoeken naar een recente aanmaakdatum. Er is nog steeds geen manier om te zoeken op importdatum.
In iPhoto was er een handige manier om recente imports te vinden: je maakte een slim album aan met recent aangemaakte Gebeurtenissen.
Omdat er in Foto's geen Gebeurtenissen zijn, is deze handige oplossing niet beschikbaar. Dus nu kunnen die recente imports ergens diep in je enorme bibliotheek verstopt zitten en heb je geen manier om ze te vinden. Frustrerend!
Geen beoordelingen meer, maar dat geeft niet -- Het is je misschien opgevallen dat het beoordelingssysteem van één tot vijf sterren van iPhoto is verwijderd en vervangen door een simpel hartvormig pictogram, een ja-neekeuze: het is of een favoriet of niet. Als je net als ik bent, vind je het prettig om een manier te hebben om je allerbeste foto's van je middelmatige te scheiden, enzovoort.
Gelukkig heeft Apple het je, door al je met sterren beoordeelde foto's met trefwoorden als "5 sterren" te merken toen je van iPhoto naar Foto's overstapte, gemakkelijk gemaakt om je beste foto's in een slim album samen te brengen. Zoek gewoon naar het trefwoord "5 sterren", en hetzelfde geldt voor de andere beoordelingsniveaus. Een foto beoordelen gaat nu gewoon door het bijbehorende trefwoord eraan toe te kennen.
Dus hier zijn we geen enkele functionaliteit kwijtgeraakt, we zijn alleen verhuisd naar een nieuwe manier om meerdere favorietenniveaus bij te houden.
Gezichtsherkenning nog steeds knudde -- Terwijl de iPhoto-functie Plaatsen het nog niet tot in Foto's geschopt heeft, is de functie Gezichten wel aanwezig. Helaas is de intelligentie van Foto's bij het vinden en identificeren van gezichten net zo slecht als in iPhoto.
Hoewel dit geen reden is om de upgrade naar Foto's uit te stellen, vond ik dat ik het moest vermelden, omdat ik, terwijl ik aan het zoeken was naar een alternatief voor de hoge prijzen van iCloud-fotobibliotheek, een kijkje nam bij Google Foto's. Heb jij het al geprobeerd? Heb je dan ook gezien hoe verbazingwekkend accuraat de gezichtsherkenning is? Het lijkt wel op iets uit "Minority Report". Het zag mensen in een bijna zwarte foto en had ze allemaal goed, zelfs wanneer ik ze amper zelf kon herkennen. En toen ik zeker was dat ik naar een foto van mijn jongste zoon zat te kijken, maar Google Foto's dacht dat het mijn oudste zoon was, bleek het dat Google Foto's het juiste kind had en ik fout zat.
Het zou fantastisch zijn als Foto's zijn gezichtsherkenning zou verbeteren.
Buggy burst-ondersteuning -- Wie een recentere iPhone met ondersteuning voor de burstmodus gebruikt weet waarschijnlijk al dat de app Foto's in iOS een speciale gebruikersinterface biedt waarin het aantal foto's in een burst wordt aangegeven, en waarin je kunt selecteren welke foto's je wilt houden (om de rest te verwijderen).
Gelukkig biedt Foto's op de Mac ook ondersteuning voor deze bursts-interface, om de voor de hand liggende reden dat je zo nadien op je Mac nog kunt kiezen welke foto's in de burst je wilt houden.
Maar vaak heb ik de foto in de burst die ik wil houden al op mijn iPhone geselecteerd en de rest laten verwijderen (voor ik mijn iPhone verbind met mijn Mac om eventuele video's over te zetten). Daarna verwacht ik dat wanneer de burst op mijn Mac komt, via Mijn fotostream of via USB-snoer, Foto's weet dat de selectie al gebeurd is en de rest is verwijderd, en me niet de volledige reeks burstfoto's toont.
Maar soms krijg ik toch de volledige reeks burstfoto's op mijn Mac (en soms daarnaast ook de ene geselecteerde foto), zodat ik alles opnieuw moet controleren om zeker te zijn dat ik heb wat ik wil alvorens de ongewenste foto's te verwijderen.
Verwijderde imports worden telkens opnieuw geïmporteerd -- Zelfs al staan onlangs geïmporteerde en verwijderde foto's nog altijd in mijn weergave Archief > Toon onlangs verwijderd, toch verschijnen deze foto's elke keer dat ik mijn iPhone verbind met mijn Mac in Nieuwe foto's. En als ik Foto's laat begaan met Importeer alle nieuwe foto's (met Verwijder items na import geactiveerd), dan worden alle foto's zomaar opnieuw geïmporteerd zonder detectie van duplicaten, en weet het programma niet dat deze foto's niet alleen al eens waren geïmporteerd maar ook verwijderd.
Zelfs als Mijn fotostream op beide apparaten niet was ingeschakeld, zou een "verwijderlijst" (zoals gebruikt in oude software zoals op POP gebaseerde e-mailprogramma's) het Foto's mogelijk maken dit bij te houden. Maar met Mijn fotostream is er eigenlijk geen ruimte voor excuses. Waarschijnlijk is Mijn fotostream zelfs de oorzaak van het probleem, en zitten er bugs in het beheer van verwijderde foto's.
Voor alle duidelijkheid: wanneer ik de foto verwijder uit Foto's, bevestigt de app dat de foto uit Mijn fotostream wordt verwijderd, wat zou moeten volstaan opdat de andere met Mijn fotostream verbonden apparaten de foto ook zouden verwijderen. Dat deel lijkt te werken voor wat betreft Mijn fotostream zelf. Maar als de foto oorspronkelijk van mijn iPhone komt, bestaat hij ook in mijn Filmrol, waar hij nooit wordt verwijderd (zelfs niet met het hogervermelde aankruisvakje Verwijder items na import).
Ik denk dat Foto's verward geraakt door het feit dat er foto's binnenkomen via Mijn fotostream, via een rechtstreekse verbinding, en probeert bij te houden welke verwijderd zijn. Maar dat weet ik niet zeker, omdat ik niet weet hoe Apple wilde dat dit werkt. Ik kan alleen maar zeggen dat het niet altijd werkt.
Joe Kissell, auteur van "Take Control of iCloud" en "Digital Sharing for Apple Users: A Take Control Crash Course", zei dat hij vermoedt dat je dit zou kunnen oplossen door Mijn fotostream uit te uitschakelen en iCloud-fotobibliotheek ingeschakeld te laten. Ik zal dat proberen, en wie te maken heeft met dit probleem, kan dit ook doen.
Kort overzicht van de situatie -- Ondanks alle voorvermelde problemen ben ik in het algemeen wel tevreden met Foto's. Ik ben blij dat het kan omgaan met Slo-Mo en Time-Lapse video's van mijn iPhone 6, en hopelijk worden de problemen met de ondersteuning voor burst weldra opgelost.
Ik houd ook van het model van Momenten en collecties, maar de regels die bepalen hoe foto's worden gegroepeerd zijn slecht geïmplementeerd en moeten worden herwerkt. Dat, of gebruikers moeten ze tijdelijk kunnen uitschakelen.
Apple heeft er toch een prioriteit van gemaakt om ondersteuning voor geotagging te bieden in een toekomstige update, zodat ik foto's zonder geotag-gegevens kan fiksen. Ik zou ook graag Plaatsen zien terugkeren, met de kaartweergave en de mogelijkheid om Plaats-criteria te gebruiken in slimme albums.
Ik zou zeker graag aantrekkelijkere prijspunten zien voor iCloud-fotobibliotheek.
Scrubben was zowel gaaf als nuttig, en ik zou het ook graag terugkrijgen, samen met een betere integratie met Facebook en Flickr, met onder andere ondersteuning voor meerdere accounts. Gezichtsherkenning moet ook wat slimmer worden, zodat we niet meer jaloers hoeven te zijn op Google. En ofschoon ik niets tegen sleutelwoorden heb, zou ik nog altijd graag groepsgewijs titels en beschrijvingen veranderen.
En ten slotte zal ik Gebeurtenissen niet missen, zolang we, samen met beheer van geotags en herwerkte Momenten en collecties, een manier krijgen om te zoeken op basis van importdatum.
Ik kijk al uit naar Foto's 2.0!
[Dave Kitabjian schrijft al 25 jaar software en ontwerpt databases, het recentst voor NetCarrier Telecom. Zijn favoriete taal is SQL, maar hij bouwt ook graag Linux-diensten en -oplossingen. Zijn eerste Mac dateert uit 1984, en hij wordt vaak gevraagd als technisch redacteur voor boeken van O'Reilly Media.]
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Simon 4.1 -- Dejal heeft Simon 4.1 uitgebracht, waarbij de web- (HTTP-)functie zodanig is verbeterd dat die nu een paginalijst hanteert met Parameters, Headers, Cookies en Other. Het gereedschap om servers in de gaten te houden ondersteunt nu ook specifieke kopregels en dynamische webinhoud (inbegrepen veranderingen in JavaScript). De update verwijdert ook filtercontroles als het When pop-up menu voor een testfilter wordt veranderd naar None, verwijdert een bug waardoor een voorvertoning niet volledig laadt, verplaatst het menu-item Delete van het File-menu naar het Edit-menu, voegt Chinese lokalisatie toe en updatet de Duitse en Franse lokalisaties in bepaalde plug-ins. ( 99 nieuw, gratis update voor versie 4 licentiehouders, 49 upgrade vanaf versie 3, 14,4 MB, toelichting)
Reacties - Simon 4.1
Evernote 6.1 -- Evernote heeft versie 6.1 van haar gelijknamige informatie-management app uitgegeven, met een donker getinte navigatiekolom om de verschillende onderdelen van de app beter te kunnen onderscheiden. Gebruikers van Evernote Business moeten nu een nieuwe notitieboekweergave gebruiken om onderscheid te kunnen maken tussen zakelijke en persoonlijke inhoud, en tagweergave is beperkt tot zakelijke tags op notities waar je toegang tot hebt (voorheen werden alle zakelijke tags getoond). Evernote vernieuwt ook de technologie die gebruikt wordt voor zijn communicatie- en samenwerkfuncties (waarbij gewaarschuwd wordt voor potentiële vastlopers), repareert een printbug waarbij tekst aan de rechterkant van een notitie wegviel, verbetert een aantal problemen in presentatiemodus en lost een geval op waarbij in de kaartweergave aanhangsels niet goed werden getoond. Let op dat dit de definitieve compatibiliteitsversie voor Mac OS X 10.7 Lion- en 10.8 Mountain Lion-gebruikers is. Ten tijde van dit schrijven was Evernote 6.1 nog niet beschikbaar in de Mac App Store. (Gratis via Evernote of de Mac App Store, 60,5 MB, toelichting, 10.7.5+)
Reacties - Evernote 6.1
Parallels Desktop 11 -- Met een snelheidsverbetering van 50 procent en ondersteuning voor Windows 10 en OS X 10.11 El Capitan, is Parallels Desktop geüpdatet naar versie 11 en gesplitst in twee edities: de standaard Parallels Desktop-editie voor thuisgebruik en voor studenten, en een Pro Edition die is ontworpen voor ontwikkelaars. Tevens is een derde Business Edition beschikbaar met IT-beheerfuncties. Alle edities bieden ondersteuning voor de stemgestuurde persoonlijke assistent Cortana, een Travel Mode met een besparing tot 25 procent op batterijduur, Quick Look voor Windows, Force Touch-ondersteuning, en verbeterde ondersteuning voor afdrukken en voor Mac-locatiebepaling bij Windows-applicaties.
De Pro Edition integreert ontwikkelgereedschap zoals Docker, Visual Studio (plug-in), Chef en Jenkins, biedt ondersteuning voor Vagrant, voorziet in een optie om gebruikersprofielen voor specifieke testscenario's toe te voegen, en heeft nu ook een modus om virtuele machines in de achtergrond te draaien zonder een gebruikersinterface. Inbegrepen is een gratis abonnement op Parallels Access. De Business Edition (voorheen Parallels Desktop for Mac Enterprise Edition) bevat alle bovenstaande functies, met uitzondering van Parallels Access, en biedt bovendien gecentraliseerd beheer voor grotere toepassingen. Parallels heeft een handig vergelijkingsoverzicht van de drie edities.
De standaard editie van Parallels Desktop kost eenmalig $ 79,99, terwijl de Pro en Business Edition alleen beschikbaar zijn als een jaarabonnement van $ 99,99. Als je een licentie hebt voor Parallels Desktop 9 of 10, dan kun je upgraden naar versie 11 van de standaard editie voor $ 49,99 of naar de Pro Edition voor een jaarabonnement van $ 49,99. (Ars Technica merkt op dat de $ 49,99 voor de Pro Edition upgrade een vaste prijs is voor komende upgrades. Nieuwe klanten betalen $ 99,99 voor dit jaar en voor toekomstige upgrades.) Als je Parallels Desktop 10 hebt aangeschaft na 29 juli 2015, dan kom je in aanmerking voor een gratis upgrade. Er is een gratis testperiode van 14 dagen voor de standaard Parallels Desktop editie, maar je moet je e-mailadres invoeren. ($ 79,99 nieuw voor standaard editie, jaarabonnement $ 99,99 voor Pro/Business Edition, upgrade $ 49,99)
Reacties - Parallels Desktop 11
In deze boordevolle ExtraBITS-collectie: Intuit overweegt Quicken te dumpen, The Verge overdenkt de gevolgen van de inbreuk op Ashley Madison, Adam en Tonya Engst verduidelijken de nieuwe Take Control-website op MacVoices, Adobe InDesign krijgt scherpe kritiek vanwege het niet installeren van lettertypen, Apple erkent dat een leidinggevende een geschiedenis van vrouwenhaat heeft, Comcast is van plan om goedkope breedband te bieden aan senioren, en het iTunes Music Festival keert terug onder een nieuwe naam.
Intuit gaat Quicken verkopen - Omdat financieel softwarebedrijf Intuit geld blijft verliezen, heeft men aangekondigd dat ze Quicken, QuickBase en Demandforce gaan verkopen. Echter, het bedrijf zal blijven vasthouden aan QuickBooks, dat in het laatste fiscale kwartaal 110.000 abonnees vergaarde. Voor wat betreft het lot van Quicken, kunnen we alleen maar hopen dat het wordt opgepikt door een voor de Mac-gebruikers vriendelijkere ontwikkelaar.
De smerige troep van Ashley Madison Hack - Bij The Verge onderzoekt Casey Newton hoe rommelig dingen konden worden met de uitgifte van gestolen informatie van AshleyMadison.com, een website om mensen te verbinden die affaires willen hebben. Andere opvallende inbreuken draaiden vooral rond creditcardnummers of andere, relatief onschuldige (weliswaar financieel verontrustende) stukjes informatie. Maar omdat de gegevens van Ashley Madison veel meer persoonlijke gegevens openbaren (of zouden kunnen worden uitgelegd te openbaren), opent dit een familie-en kleinbedrijf aan wormen. De moraal van het verhaal, die voor maximaal 36 miljoen mensen misschien te laat komt, is dat je heel, heel voorzichtig moet zijn over wat voor soort vertrouwelijke informatie je on line wilt delen, omdat zelfs sites die de beste bedoelingen hebben ten prooi kunnen vallen aan vastberaden aanvallers.
Adam en Tonya leggen op MacVoices de nieuwe Take Control-site uit - In deze aflevering van MacVoices spraken Adam en Tonya Engst met Chuck Joiner over de uitdagingen bij het herinrichten van de Take Control-website, alle functionaliteit onder de motorkap die voor gebruikers niet direct duidelijk is (en ook niet hoort te zijn), en de ingewikkelde zakelijke logica die alles aandrijft. Ze bespraken ook de complexe realiteit van de e-commerce, en legden uit hoe Take Control vertrouwelijke informatie van zijn klanten beschermt. Kortom: het is niet zo eenvoudig als het lijkt!
Adobe InDesign CC 2015 installeert veel lettertypes niet meer -- David Blatner en Anne-Marie Concepcion van InDesignSecrets laten op hun site weten dat de huidige Creative Cloud-versie van Adobe InDesign de meeste lettertypes niet meer standaard installeert. Met het Adobe TypeKit-abonnement dat deel uitmaakt van Creative Cloud heb je weliswaar meer dan voldoende lettertypes tot je beschikking, maar omdat standaard slechts drie lettertypes worden geïnstalleerd (en bij Minion Pro zelfs niet eens de complete vetgedrukte en schuine versies), benadeelt Adobe gebruikers zoals studenten die veelal niet zomaar extra lettertypes kunnen installeren, instructeurs die documenten moeten maken die bruikbaar zijn op machines zonder eigen lettertypen, personen die moeten werken achter een firewall die TypeKit blokkeert, of die off line moeten werken, en ontwerpers die een installatie moeten configureren door lettertypes een voor een te downloaden. Clouddiensten hebben zo hun voordelen, maar aanbieders zouden er goed aan doen om ook de nadelen onder ogen te zien.
Apple erkent eindelijk de vrouwonvriendelijkheid van Dr. Dre -- Sinds de film "Straight Outta Compton" uitkwam, ligt rapper Dr. Dre onder vuur als gevolg van oude beschuldigingen van vrouwenhaat en geweld tegen vrouwen. Dre, die sinds Apple vorig jaar Beats Electronics overnam een leidinggevende functie heeft bij Apple, heeft in The New York Times een openbare verontschuldiging gepubliceerd. "Vijfentwintig jaar geleden was ik een jonge man die te veel dronk, wist ik niet wat me overkwam, en had ik geen structuur in mijn leven. Dat is echter allemaal geen excuus voor wat ik gedaan heb. Ik ben nu 19 jaar getrouwd, en ik ben elke dag bezig om een betere man te zijn voor mijn gezin, met hulp van buitenaf. Ik doe er alles aan om nooit meer op die persoon te lijken", aldus Dre. Apple ondersteunde Dre met de volgende verklaring: "Dre heeft zich verontschuldigd voor de fouten die hij in het verleden heeft gemaakt, en hij zegt dat hij in die vijfentwintig jaar veranderd is. We geloven in zijn oprechtheid, en na anderhalf jaar met hem gewerkt te hebben zijn wij ervan overtuigd dat hij een ander mens is".
Comcast test hun Internet Essentials-programma met bejaarden -- Comcast heeft aangekondigd dat ze een uitbreiding van hun goedkope Internet Essentials-programma voor ouderen gaan uittesten in San Francisco en Palm Beach County, Florida. Internet Essentials biedt voor huishoudens met een laag inkomen download-snelheden tot 10 Mbps en een wifi-router voor $ 9,95 per maand. Op dit moment is een vereiste voor het Internet Essentials-programma dat in het huishouden een kind zit dat in aanmerking komt voor het National School Lunch Program. Comcast heeft de eisen voor deelname door bejaarden nog niet bekendgemaakt.
iTunes Music Festival komt terug als Apple Music Festival -- Het iTunes Music Festival zal voortaan bekend staan als het Apple Music Festival, en dat mag geen verrassing heten. Dit jaar zal het evenement gehouden worden van 19 tot en met 28 september 2015. Deelname van One Direction, Disclosure, Pharrell Williams, en Florence + the Machine is al bevestigd. Mocht je in het Verenigd Koninkrijk wonen, dan kun je meedingen naar gratis tickets. Zo niet, dan kun je de optredens in ieder geval volgen in iTunes, of op je iPhone, iPad, iPod touch of Apple TV.
Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands