Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1272, 11 mei 2015

In deze bomvolle aflevering van TidBITS vergelijkt fotograaf Jeff Carlson twee nieuwe oplossingen voor fotobeheer in de cloud: Foto's van Apple en Lightroom CC van Adobe. Josh Centers brengt opnieuw het laatste nieuws over de snuffelaars, met informatie over nieuwe wetsvoorstellen in het Congres, recent openbaar gemaakte afluisterprogramma's, een overzicht van presidentskandidaten over massaal afluisteren enzovoort. In FunBITS, ten slotte, gaat Geoff Duncan op een Google-tour van de legendarische Abbey Road Studios, waar enkele van de bekendste rockalbums zijn opgenomen. Mis zijn spectaculaire audioversie niet! Bij de vermeldenswaardige software-releases deze week zitten onder meer Fantastical 2.0.4, ChronoSync 4.6.1 en ChronoAgent 1.5.2, Downcast 1.1.10, en Safari 8.0.6, 7.1.6 en 6.2.6.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


Overal foto's met Lightroom CC en Foto's voor OS X

  door Jeff Carlson: [email protected], @jeffcarlson
  3 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HV, CC, RAW, PAB]

Het is niet meer van deze tijd om je foto's op één enkele computer te bewaren en te bewerken, we willen die foto's ook vanaf onze andere apparaten kunnen benaderen. En tegelijkertijd willen we ook de foto's die we met onze iPhone (en iPad) maken op ons bureaublad krijgen, en kunnen toevoegen aan de fotobibliotheek op onze Mac. En alle bewerkingen willen we graag ook overal gereflecteerd zien.

In april 2015 heeft Apple Foto's voor OS X gepubliceerd. Foto's voor OS X vervangt zowel iPhoto als Aperture, en ondersteunt iCloud-fotobibliotheek voor het delen van afbeeldingen op al je Apple-apparaten. Nog in dezelfde maand kondigde Adobe Photoshop Lightroom CC aan, waarbij niet alleen nieuwe functies werden belicht, maar ook werd onderstreept dat dit fotobeheerprogramma onderdeel is van een uitgebreide mobiele workflow waar ook foto's op tabletcomputers en telefoons in passen.

Het lijkt maar een handigheidje (kijk, je kunt een foto nemen met je iPhone, en je krijgt 'm automatisch op je Mac te zien!) maar het is in werkelijkheid het begin van een omwenteling in hoe we met digitale foto's omgaan. Laten we eens kijken hoe beide applicaties (feitelijk beide ecosystemen) dit voor elkaar krijgen.

iCloud Cover -- Apple heeft eindelijk gedaan waar gebruikers al om vragen sinds de introductie van Mijn fotostream: alles overal naartoe synchroniseren. Een afbeelding in je fotobibliotheek zul je ook zien in de app Foto's op al je Apple-apparaten, van iPhone en iPad tot Apple Watch. (De standaardinstelling van het horloge is om alleen foto's die je als favoriet hebt aangemerkt te tonen, maar het kan elk album van je keuze synchroniseren, dus ook All Photos. Het aantal afbeeldingen dat je ziet, hangt af van hoeveel ruimte je hebt gereserveerd voor foto-opslag, met een maximum van 500 foto's bij 75 MB.) De enige achterblijver is de Apple TV, die wel Mijn fotostream en iCloud-fotodelen ondersteunt, maar nog niet de iCloud-fotobibliotheek.

Als je de iCloud-fotobibliotheek activeert, uploadt de app Foto's op je Mac de foto's in je bibliotheek naar iCloud. Afhankelijk van de grootte van je bibliotheek en de snelheid van je internet-verbinding kan dat even duren, wellicht dagen.

(Even een opmerking: iCloud-fotobibliotheek is niet vereist voor het gebruik van de nieuwe applicatie Foto's. Als je upgradet van iPhoto of Aperture kun je Foto's ook blijven gebruiken zonder de iCloud-verbinding. Mocht je daarvoor kiezen, dan kun je nog steeds foto's via iTunes verplaatsen naar een iPhone of iPad, en foto's die je op een iOS-apparaat hebt genomen in Foto's importeren. Maar bewerkingen en andere beheertaken worden niet gesynchroniseerd.)

Nou past een gemiddelde fotobibliotheek natuurlijk niet op een iOS-apparaat. Om alles toch te laten passen, stuurt iCloud gecomprimeerde, miniaturen met lage resolutie naar je apparaat, die veel minder ruimte innemen. Als je een afbeelding wilt bekijken, wordt op dat moment een versie met hogere resolutie verstuurd. Tijdens het proces is in de rechteronderhoek een kleine voortgangsindicator te zien. Mocht je slechts een kleine bibliotheek hebben, dan kun je er ook voor kiezen om de oorspronkelijke foto's op je iOS-apparaat te zetten, in plaats van de gecomprimeerde versies: ga naar Instellingen > Foto's & camera en kies Download en bewaar originelen.


Je kunt een fotobibliotheek ook synchroniseren tussen verschillende Macs die hetzelfde Apple ID gebruiken. In dat geval biedt Foto's de mogelijkheid om de originelen te downloaden, of geoptimaliseerde versies. Die laatste mogelijkheid is vooral zinvol om je bibliotheek te gebruiken op een MacBook Air met zijn beperkte opslagruimte, bijvoorbeeld als je onderweg bent. Het kan ook zinvol zijn als je ruimte wilt vrijmaken op je primaire Mac. De originelen blijven bewaard in iCloud, maar persoonlijk zie ik dat niet als een alternatief voor een goed back-upsysteem. In mijn geval: mijn bibliotheek staat op mijn MacBook Pro in geoptimaliseerde vorm, maar ik heb Foto's ook geïnstalleerd op een Mac mini in mijn kantoor, waarop ik de originelen bewaar. En dat is nog bovenop de lokale back-ups die ik naar externe harde schijven maak. Beknibbel vooral niet als het om back-ups van je foto's gaat!


Creative Cloud Cover -- De aanpak van Lightroom CC (en van de vorige versie, Lightroom 5, als het een onderdeel is van een Creative Cloud-abonnement) lijkt op die van Apple, maar probeert niet allesomvattend te zijn. Het kanaal waarlangs foto's getransporteerd worden tussen de bureaublad-versie van Lightroom (in OS X en Windows) en de mobiele app Lightroom in iOS is Creative Cloud, Adobes eigen gegevenswolkendek.

Veel fotografen, mijzelf niet uitgezonderd, verkiezen Lightroom om bibliotheken te beheren en foto's te bewerken (meer hierover in mijn boek "Take Control of Your Digital Foto's on a Mac"). Tot voor kort echter was het niet eenvoudig om je foto's van een iOS-apparaat af te halen. De eenvoudigste route was om je iPhone of iPad via USB aan je Mac te koppelen en de foto's in Lightroom te importeren, vergelijkbaar met het importeren vanaf een camera. Op zich niet zo'n heel groot bezwaar, maar ik ben vast niet de enige die moet toegeven dat mijn iPhone vrijwel nooit meer fysiek aan mijn Mac hangt. Omdat alle andere informatie via iCloud wordt uitgewisseld, vergeet ik het vaak gewoon. Bovendien was de uitwisseling maar één kant op: binnen het Lightroom-ecosysteem was er geen mogelijkheid om foto's van je Mac terug te zetten op je iOS-apparaat.

De app Lightroom mobile maakt die verbinding voor mij, via Creative Cloud. Het voornaamste verschil met het Cloud-model van Apple is dat Lightroom alleen bepaalde mappen synchroniseert, die je hebt gespecificeerd op de Mac of binnen Lightroom mobile. Je hebt op je iOS-apparaat dus geen toegang tot je totale fotobibliotheek. In de verzamelingenlijst in Lightroom CC klik je links van de mapnaam op de synchronisatieknop om de inhoud te uploaden naar Creative Cloud.

Image

In Lightroom mobile verschijnt de map als een nieuwe gesynchroniseerde verzameling. Als er eenmaal een gesynchroniseerde verzameling is gemaakt, verschijnt alles wat je eraan toevoegt (op de Mac of het iOS-apparaat) op beide plekken. Wat niet meteen duidelijk is, is de mogelijkheid om automatisch met een iPhone of iPad nieuwe beelden naar Lightroom op de Mac te versturen.


Het is echter wel mogelijk. Maak in Lightroom mobile een nieuwe verzameling (tik op de +-toets) en tik op het beletselteken (...) in de rechter benedenhoek van de voorkant van de verzameling om meer mogelijkheden te zien. Tik op "Enable Auto Add" en bevestig je keuze in het dialoogvenster dat dan verschijnt. Elke nieuwe foto die je met dit apparaat neemt, verschijnt in die verzameling en wordt via Creative Cloud gesynchroniseerd met Lightroom op de desktop.


Om de hoeveelheid opslag die de gesynchroniseerde foto's op mobiele apparatuur innemen te minimaliseren, converteert Lightroom allereerst de beelden naar Adobes lossless DNG (Digital Negative)-formaat, dat goed comprimeert zonder dat er details worden opgeofferd.

Gesynchroniseerd bewerken in Foto's -- Kopieën van foto's maken zodat zij op verschillen locaties bekeken kunnen worden is één ding, maar hoe gaan de apps om met beelden die je bewerkt hebt? Op dit gebied is de situatie veel beter dan een paar maanden geleden.

Foto's voor OS X introduceerde een verbeterde architectuur om met bewerkingen tussen apparaten te werken: voorheen was het zo dat je de bewerkingen die je in de app Foto's op een iPhone of iPad had gemaakt, niet naar iPhoto of Aperture kon overzetten. (Feitelijk bestaat deze beperking nog steeds als je bij een van beide programma's blijft, in plaats van om te schakelen naar Foto's voor OS X.) Maar nu kunnen bewerkingen die gemaakt zijn in Foto's voor iOS, worden overgezet naar de OS X-versie en vice versa. De wijzigingen zijn dus niet niet-destructief, wat betekent dat zij niet de onderliggende oorspronkelijke pixels vernietigen.

Laten we bijvoorbeeld eens met de iPhone een foto nemen, en enkele gemakkelijk waarneembare veranderingen aanbrengen in de kleurinstellingen: de verzadiging verhogen naar 1,0, het contrast naar 0,71 en de kleurzweem naar 0,73.


Nadat ik op Klaar heb gedrukt, laadt de app de bewerkte versie naar iCloud en updatet hij de foto in mijn bibliotheek in Foto's voor OS X. Merk op dat in de Adjust edit-modus de kleurinstellingen overeenkomen met die op de iPhone.


Er is momenteel een beperking, die Apple naar ik hoop bij een toekomstige update zal herstellen. Foto's voor OS X bevat enkele aanpassingen die niet aanwezig zijn in de iOS-versie, zoals de mogelijkheid om een vignet toe te voegen. Als ik dat toevoeg op de Mac, dan worden de individuele kleurinstellingen voor verzadiging, contrast en kleurzweem op nul gezet. Het beeld verandert niet, maar de waarden zijn gereset.


Op dat moment behandelt de app Foto's het beeld alsof het een onbewerkt beeld is. Zolang je alleen maar bewerkingen doet die in beide versies van de app Foto's aanwezig zijn, kun je specifieke instellingen aanpassen. (Je kunt ook terugkeren naar het oorspronkelijke fotobestand, waardoor alle wijzigingen worden verwijderd, en opnieuw beginnen.)

Gesynchroniseerd bewerken in Lightroom -- Ook de bewerkingen in Lightroom zijn op de Mac en Lightroom mobile niet-destructief. Net als bij Foto's gaan specifieke bewerkingen die je maakt op de iPhone over naar de desktop. De bewerkingen worden vastgelegd als tekstcommando's, dus het updaten van een beeld op het ene apparaat vereist alleen maar dat de tekstbeschrijving van de veranderingen gesynchroniseerd wordt op het andere apparaat.



Een merkwaardig detail in de implementatie van Lightroom is, wat er gebeurt als er bewerkingen worden toegepast die niet aanwezig zijn in Lightroom. De iOS-app bootst het Basic-paneel van de ontwikkelmodule van de desktop na, maar Lightroom kan natuurlijk meer. Zo kan Lightroom kleurverloop toepassen op een gebied op de afbeelding, bijvoorbeeld als je alleen de hemel donkerder of de voorgrond aan de onderkant van de foto helderder wilt maken.

Hoewel Lightroom mobile geen kleurverloop-filter heeft, wordt het effect op de mobiele versie wel toegepast. In feite kan het daarna ook worden toegepast op andere foto's in Lightroom mobile. Dat kan omdat Lightroom mobile een functie heeft voor het kopiëren van de instellingen, waarbij je elke toegepaste wijziging tussen foto's kunt kopiëren en plakken, niet alleen de wijzigingen die je kunt besturen in de app. (Russell Brown van Adobe legt dit proces in meer detail uit, met inbegrip van hoe je sjablonen kunt maken voor specifieke lenswijzigingen.)


Gesynchroniseerde ordening -- Een goede fotobibliotheek is geen emmer waar je je foto's in gooit en waar je later dan doorheen rommelt. Veel mensen groeperen foto's in albums om ze beter te ordenen en voegen ook metagegevens toe die de foto's beschrijven, zoals titels, koppen en waarderingen.

Heel weinig van die ordening maakt de sprong tussen Foto's voor OS X en de app Foto's op iOS-apparaten. De albums blijven, waaronder speciale albums die de apps maken om favorieten, panorama's, video's, slow-motion, intervalfoto's en snelle fotoreeksen te verzamelen. Maar titels, koppen en trefwoorden worden niet getoond op de iPhone of iPad (Foto's voor OS X zet ster-waarderingen uit iPhoto of Aperture om naar steekwoorden). De metagegevens zijn er wel, maar je kunt ze in Foto's voor iOS niet zien of bewerken. In plaats van waarderingen gebruikt Foto's de favorieten-optie: een foto is al dan niet gemerkt als favoriet.

Lightroom mobile doet een paar stappen in de juiste richting, maar is nog steeds niet ontworpen voor het soort ordening waar Lightroomgebruikers aan gewend zijn. Sterwaarderingen synchroniseren tussen platforms, net als vlaggen, maar titels, koppen en steekwoorden zijn afwezig. De metagegevens die door de camera geproduceerd worden (sluitertijd, diafragma, ISO, afmetingen en de tijd en datum van de foto) kunnen wel bekeken worden. (Albums worden natuurlijk wel overgezet, omdat je aan moet geven welke albums je wilt synchroniseren.)

Helaas kunnen Lightroom en Foto's op dit moment allebei geen slimme albums synchroniseren. Ik geef verreweg de voorkeur aan slimme albums boven gewone, omdat ik meestal zoek naar eigenschappen van foto's, zoals de hoogst gewaardeerde foto's uit een bepaalde periode./p>

Een kassa-cloud -- Het opslaan en synchroniseren van foto's in de cloudbank van beide bedrijven is natuurlijk niet geheel gratis. Afhankelijk van de grootte van je fotobibliotheek zou je ervoor kunnen kiezen om je foto's op aarde te houden.

Bij Apple krijg je 5 GB gratis opslag, die ook door andere diensten als iCloud drive en back-ups van iOS-apparaten gebruikt wordt. Je kunt een maandelijks bedrag betalen voor meer opslag: $ 0,99 voor 20 GB, $ 3,99 voor 200 GB, $ 9,99 voor 500 GB en $ 19,99 voor 1 TB. Als je bibliotheek groter is dan 1 TB verwijdert iCloud automatisch oudere foto's uit de cloudopslag.

Adobe's Creative Cloud omvat slechts 2 GB aan opslagruimte met het Photography-abonnement voor $ 9,99 per maand. Je kan ook Lightroom krijgen, met het Complete-abonnement dat $ 49,99 per maand kost en 20 GB aan opslagruimte bevat. Dat is een groot verschil met Apples hele-bibliotheek-aanpak, en een weerspiegeling van het idee dat je alleen een aantal foto's deelt, niet alles.

Op dit moment is er geen mogelijkheid om meer opslagruimte voor Creative Cloud te kopen, en de enige manier voor meer zou een Creative Cloud for Teams-abonnement zijn dat 100 GB aan opslagruimte biedt, maar aanzienlijk duurder is. Het Single App-abonnement kost $ 29,99 per maand en het complete abonnement is $ 69,99 per maand. En hoewel de website van Adobe dit niet lijkt af te dwingen, vertelde de telefonische verkoper van Adobe ons dat Creative Cloud for Teams minimaal twee certificaten vereist, wat een verdubbeling van die kosten betekent.

Natuurlijk krijg je, hoewel Creative Cloud veel minder opslag voor veel meer geld biedt dan Apples iCloud, ook steeds ofwel Photoshop CC bij het Photography- of Single App-abonnement, of Adobes volledige pakket apps. Dus dit is heel erg appels en peren vergelijken.

Overal foto's, minder hoofdpijn -- Als het erom gaat al je foto's beschikbaar te maken op al je apparaten, is Apples nieuwe Foto's voor OS X in combinatie met de iCloud-fotobibliotheek meestal een goed oplossing. Er zijn een aantal eigenaardigheden, zoals dat het een enorme bandbreedte-monster is, maar Apple zal dit hopelijk oplossen (zie "iCloud-fotobibliotheek: de ontbrekende FAQ", 15 april 2015).

Als je al geïnvesteerd hebt in Adobe Lightroom, zijn de stappen om te synchroniseren niet zo uitgebreid. Ze vereisen meer werk, maar je kan ermee binnen het Creative Cloud-systeem blijven zolang je je gebruik binnen de opslaglimiet van je abonnement kan houden.

En beide toepassingen doen het goed door niet-destructieve bewerkingen toe te passen die (meestal, in het geval van Foto's) op elk apparaat uitgevoerd kunnen worden. Synchronisatie van organisatorische mogelijkheden is in beide aanzienlijk zwakker, hoewel er in het synchronisatie-proces geen metadata verloren gaan.

Het goede nieuws is uiteindelijk dat als je ooit te veel tijd hebt besteed aan pogingen je foto's tussen apparaten te verplaatsen, of als je het gewoon opgegeven hebt om te proberen om met je foto's op verschillende apparaten te werken, die irritaties tot het verleden behoren. De oplossingen zijn niet gratis of perfect, en er kunnen specifieke irritaties opduiken, maar degenen die toegang tot één enkele fotoset op meerdere apparaten willen, hebben nu twee totaal werkbare opties, dankzij Apples Foto's met iCloud-fotobibliotheek en Adobes Lightroom met Creative Cloud.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Het bijhouden van de snuffelaars X 10.0

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: RAW, LmR, JO, HR, LmR]

Er is veel gebeurd sinds we de laatste keer de snuffelaars bijhielden (zie "Het bijhouden van de snuffelaars 9: rommel in de PRISM-koffer", 17 april 2015). Het Amerikaanse Congres is druk bezig geweest met het maken van nieuwe wetsvoorstellen, er is een nieuw afluister-programma aangekondigd, meer presidentskandidaten hebben zich voor de race aangemeld, de oorlog tussen justitie en Silicon Valley is geëscaleerd en een belangrijke klokkenluider is voor de rechter geweest.

Veel beweging bij de wetten -- Toen we elkaar voor het laatst zagen, kroop de Patriot Act naar een stille dood en was de USA Freedom Act dood en begraven. Sind die tijd heeft het Congres het druk gehad.

De leider van de meerderheid in de Senaat, Mitch McConnell (Republikein, Kentucky) diende op 21 april 2015 een wetsvoorstel in dat de Patriot Act tot 2020 zou moeten verlengen. Dat zou ook Sectie 215 verlengen. Sectie 215 wordt vaak genoemd als de wettelijke basis voor het massaal opnemen van telefoongesprekken.

Een paar dagen later, op 30 april 2015, wekte de juridische commissie van het Huis van Afgevaardigden de USA Freedom Act op uit de dood. De vorige versie was vorig jaar afgewezen (zie "Het bijhouden van de snuffelaars 7: te veel snuffelaars", 21 november 2014).

De nieuwe, door beide partijen gesteunde versie van de USA Freedom Act zou verscheidene stappen zetten om een einde te maken aan massaal afluisteren, juridische stappen toe te staan tegen zwijgopdrachten van nationale veiligheidsbrieven, en te helpen om het FISA- gerechtshof transparanter te maken. Maar er zitten ook onderdelen in die diegenen die vóór massaal afluisteren zijn gunstig te stemmen, zoals een nieuw gesprekken-opnameprogramma uitgevoerd door particuliere telecombedrijven, meer mogelijkheden voor de overheid om buitenlanders te volgen die de Verenigde Staten binnenkomen en een hogere maximum celstraf voor diegenen die terroristen helpen, plus nog wat andere concessies.

De reacties op de nieuwe USA Freedom Act zijn gemengd. De Electronic Frontier Foundation noemde het "verre van ideaal", maar "een stap in de juiste richting". De American Civil Liberties Union zei dat "Hoewel een verbetering ten opzichte van de status quo in sommige opzichten, gaat de USA Freedom Act niet ver genoeg in het beteugelen van NSA-misbruik en hij bevat verscheidene verontrustende voorwaarden". Burgerrechtenjournalist Marcy Wheeler is zeer sceptisch over het wetsvoorstel en zegt: "Door het spioneren uit te besteden aan providers probeert de overheid in feite om die wet te omzeilen, om mensen te kunnen bespieden die alleen vage connecties met terrorisme hebben, en dat te kunnen doen zonder alle controles tegen misbruik die dergelijke spionage zou krijgen in een criminele context".

Tijdens het schrijven van dit artikel heeft het Huis voor de nieuwe USA Freedom Act gestemd.

Het Huis heeft echter op 22 april 2015 ook de Protecting Cyber Networks Act aangenomen, die het delen van informatie tussen de overheid en het bedrijfsleven aanmoedigt. In een door 55 mensenrechtenorganisaties en veiligheidsexperts ondertekende brief werd gesteld dat "PCNA de toegang van de National Security Agency (NSA) tot persoonlijk informatie significant zou vergroten en de federale overheid de macht zou geven deze informatie te gebruiken voor allerlei doeleinden die niets met cybersecurity te maken hebben".

Maar terwijl het Congres over deze wetten debatteert, veranderen de juridische interpretaties van de reeds bestaande wetgeving voortdurend. Het Court of Appeals for the Eleventh Circuit (hooggerechtshof) heeft op 5 mei 2015 een eerder besluit herroepen waarin werd gesteld dat de overheid geen gerechtelijk bevel nodig heeft om telefoongegevens op te vragen van mobiele providers.

Het Court of Appeals for the Second Circuit heeft echter op 7 mei 2015 de uitspraak gedaan dat het verzamelen van grote hoeveelheden gegevens van binnenlandse gesprekken onder sectie 215 onwettig is. "Wij doen dit in de veronderstelling dat als het Congres ervoor kiest een dergelijk ongekend verstrekkend programma op te stellen, het alle kans heeft om dit onomwonden te doen", aldus de rechter.

Hoewel het Congres massaal afluisteren blijft bespreken, moet worden opgemerkt dat er van allerlei kanten wordt aangegeven dat het in het beste geval zinloos is. Een onlangs openbaar gemaakt overheidsrapport over het programma Stellarwind van de NSA concludeerde dat massaal afluisteren en geheimhouding, pogingen om terroristen te volgen alleen maar tegenwerkten. Aan de andere kant van de plas heeft de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa verklaard: "Massaal afluisteren lijkt niet te hebben bijgedragen aan het voorkomen van terroristische aanvallen, in tegenstelling tot eerdere beweringen van hoge functionarissen van de geheime diensten. In plaats daarvan worden middelen die aanvallen zouden kunnen voorkomen, besteed aan massaal afluisteren, waardoor potentieel gevaarlijke personen vrij kunnen bewegen".

Hoewel de Europese Unie massaal afluisteren heeft verworpen, is Frankrijk nu wel een eigen versie van de Patriot Act aan het voorbereiden. Die wet zou niet alleen tot massaal afluisteren in Amerikaanse stijl kunnen leiden, maar zou ook opsporingsdiensten de mogelijkheid kunnen geven verborgen microfoons te plaatsen in de huizen en voertuigen van Franse burgers.

Wij luisteren naar jouw telefoongesprekken -- President Obama heeft eens opgemerkt: "Wat telefoongesprekken betreft, niemand luistert naar jouw telefoongesprekken". Nou, dat is misschien niet helemaal waar...

The Intercept heeft opnieuw documenten van Snowden gepubliceerd, die aangeven dat de NSA al tien jaar geleden een systeem heeft ontwikkeld om telefoongesprekken om te zetten naar geschreven tekst. Interne documenten refereren hieraan met de woorden "Google for Voice". Hoe wijdverspreid de technologie was is onduidelijk, en het is ook onduidelijk of hij gebruikt is tegen doelen op Amerikaans grondgebied.

Een update over de presidentskandidaten -- Vorige keer hebben we gekeken naar de stellingnames die de officiële kandidaten voor de presidentsverkiezingen van 2016 ingenomen hebben, waaronder die van Hillary Clinton, Ted Cruz, Rand Paul, en Marco Rubio. Deze politici hebben ondertussen weinig nieuws laten zien, maar een aantal anderen deden wel enkele belangrijke uitspraken.

Senator Bernie Sanders (I-VT) is nu officieel de ring ingestapt. Hij maakt minder kans dan een dode parkiet, maar de socialistische senator heeft een uitgesproken anti-spionagestandpunt. Hij stemde consequent tegen de Patriot Act en vóór de oorspronkelijke USA Freedom Act.

De gepensioneerde neurochirurg Ben Carson kondigde op 3 mei 2015 aan dat hij in de race is voor een nominatie als presidentskandidaat voor de Republikeinen. Hij heeft de laatste tijd niets gezegd over massaal verzamelen van gegevens, maar hij kwam in een nieuwsitem van Fox News daarover wel met een genuanceerd verhaal over Edward Snowden. Hij nam afstand van zijn methodes, maar stelde, dat het "[... ] absoluut van belang [is] dat we weten wat er gebeurt, en dat er ook toezicht op is. De geheimzinnigheid die we nu zien, gekoppeld aan een kennelijke leugenachtigheid van de kant van de overheid, zorgt dat mensen duidelijk minder geloof hebben in de betrouwbaarheid van hun overheid".

Carly Fiorina, voormalig hoogste baas van Hewlett Packard, is ook de ring ingestapt voor de Republikeinen. Zij heeft geen uitgesproken mening over de afluisterpraktijken, al vroeg ze zich in het programma Meet the Press van NBC wel af, op welke manier de NSA ter verantwoording geroepen kan worden. Ze heeft zelf in het verleden voor zowel de CIA als de NSA gewerkt. Bij de CNN was het volgende te zien::

Robert L. Deitz, een voormalig hoofd van de juridische afdeling van de NSA, en voormalig senior juridisch adviseur van de directeur van de CIA, zegt over Fiorina: "Ze heeft de NSA in haar tijd bij HP bijzonder goed geholpen". Deitz steunt Fiorina in haar kandidatuur voor het presidentschap.

En dit:

"Ik denk dat Edward Snowden erg veel kapot heeft gemaakt", zei Fiorina tegen de CNN, maar ze voegde daaraan toe dat de inlichtingendiensten transparanter zouden kunnen zijn. "Hij is allesbehalve coöperatief geweest. En zijn beschrijving van wat de NSA doet, is sterk bevooroordeeld. Dat weet hij heel goed."

Mike Huckabee heeft zijn campagne voor de Republikeinse nominatie officieel gelanceerd op 5 mei 2015. De voormalige gouverneur van Arkansas is een nieuweling in Washington, dus hij heeft geen track record waarop we zijn stemgedrag kunnen beoordelen. In een item hierover in zijn eigen programma op Fox News bleef Huckabee weliswaar neutraal, maar leek hij enigszins sceptisch over de inzet van massale afluisterpraktijken, en stelde hij een aantal slimme vragen aan zijn gasten, twee vroegere medewerkers van de NSA.

Jeb Bush is officieel nog geen kandidaat, maar hij is van plan om in de eerste helft van 2015 meer dan 100 miljoen dollar op te halen, dus we kunnen er veilig vanuit gaan dat ook hij naar de Republikeinse nominatie dingt. Onlangs prees hij de uitbreiding door president Obama van het afluisterprogramma: "Ik zou zeggen dat het beste dat Obama gedaan heeft, het continueren van de nationale beschermingsprogramma's is, en zijn gebruik daarbij van het massaal verzamelen van metadata, waardoor de NSA veel beter toegerust is". Dus je weet waar hij staat.

Nu we een aantal kandidaten hebben wier standpunten we kunnen beoordelen, wil ik een poging doen om ze op een rijtje te zetten, op volgorde van hun positie in het spionagedebat. Toegegeven, dit is een subjectieve lijst, en de plaats van elke kandidaat kan op ieder moment nog veranderen. Maar ik zal ook proberen te verantwoorden hoe ik tot de verschillende posities kom.

  1. Bernie Sanders (consequent tegenstander van de Patriot Act, en voorstander van de USA Freedom Act)

  2. Rand Paul (stemde tegen de Patriot Act, sloot zich aan bij een rechtszaak tegen de regering-Obama in verband met het massaal verzamelen van gegevens, maar stemde tegen de USA Freedom Act)

  3. Ted Cruz (stemde vóór de Patriot Act, maar ook vóór de USA Freedom Act)

  4. Ben Carson (stemgedrag onduidelijk, maar uitgesproken stellingname tegen het massaal afluisteren door de NSA)

  5. Mike Huckabee (stemgedrag onduidelijk, maar kennelijk sceptisch over massaal afluisteren door de NSA)

  6. Hillary Clinton (consequent in haar steun voor de Patriot Act, criticus van Edward Snowden, maar onlangs heeft ze vragen gesteld bij het massaal afluisteren)

  7. Carly Fiorina (stemgedrag onduidelijk, maar ze heeft sterke banden met de inlichtingendiensten)

  8. Marco Rubio (stemde voor de Patriot Act, tegen de USA Freedom Act, en heeft zich uitgesproken vóór afluisteren)

  9. Jeb Bush (heeft standpunten vergelijkbaar met die van Rubio, en is de broer van George W. Bush, onder wiens regering het afluisterprogramma van de NSA met grote snelheid opgestart werd)

En nog iets voor de kinderen... -- Zoals ik al een tijd geleden meldde in "Het bijhouden van de snuffelaars": de NSA doet al geruime tijd pogingen om journalistiekstudenten en zelfs studenten op de middelbare school te rekruteren, door aantrekkelijke stages en gecombineerde werk-studie-programma's aan te bieden. Hoewel dit soort programma's niet vreemd lijken, blijkt het dat de NSA ook de harten van nog veel jongere kinderen probeert te winnen.

Dan Raile van PandoDaily bezocht een stand van de NSA op de RSA-conferentie, en ontdekte dat de NSA materiaal verspreidt dat speciaal voor kinderen bedoeld is, waaronder pakketten notitieblokken en Post-Its met NSA-logo erop, en een kleurboek genaamd "America's CryptoKids".

In "America's CryptoKids" kunnen kinderen de avonturen volgen van T.Top (een schildpad), Joules (een eekhoorn en ingenieur), Decipher Dog (een inlichtingenanalist) en Crypto Cat (een informatie-analist) terwijl ze code ontrafelen, op gitaren jammen en muizen elektrocuteren.

Waarom wil de NSA kinderen bereiken die jong genoeg zijn voor een kleurboek? Bieden andere rechtshandhavers van de overheid kleurboeken aan? Ik weet zeker dat het kleurboek van de Drug Enforcement Administration (DEA) interessant zou zijn.

Maar kleuters zijn niet de enigen die de overheid probeert te paaien...

Terwijl ik door de vallei loop in de schaduw van snuffelaars -- Washington is bezig om zijn aanwezigheid uit te breiden naar de westkust. Het ministerie van Binnenlandse Veiligheid is van plan om een bijkantoor in Silicon Valley te openen om technici te recruteren en "belangrijke relaties in Silicon Valley te versterken".

Het nieuwe kantoor is het resultaat van de gespannen verhoudingen tussen de technologiesector en de overheid sinds de onthullingen van Snowden. Bedrijven zoals Apple hebben de versleuteling voor consumenten in hun producten opgevoerd, wat de overheid in het geheel niet aanstaat. "De onmogelijkheid voor ons om bij versleutelde informatie te komen, bedreigt de openbare veiligheid. Versleuteling maakt het feitelijk moeilijker voor uw overheid om criminele en mogelijk terroristische activiteiten op te sporen", zei minister Jeh Johnson van Binnenlandse Veiligheid in de openingsspeech van de RSA-conferentie op 21 april 2015.

Over Jeh Johnson gesproken: senator Rand Paul bevroeg hem op 29 april 2015 in een senaatsonderzoek over massaal afluisteren. Paul vroeg: "Gelooft u dat de overheid het recht heeft om zonder rechterlijk bevel de gegevens van miljoenen individuen te verzamelen?" Johnson antwoordde: "Het ligt buiten mijn competentie als de minister van Binnenlandse Veiligheid om die vraag op een enigszins intelligente juridische manier te beantwoorden". Hier is de video.

Natuurlijk geeft de Amerikaanse overheid Edward Snowden de schuld van de opgelopen spanning. Minister van defensie Ash Carter zei: "De zaak Snowden hangt als een donkere wolk boven ons". Schrijver en blogger Cory Doctorow vertaalde Carters opmerking als "Als ze eenmaal de waarheid kennen, haten de techies ons en zijn ze bang voor ons".

Intussen voert de overheid de druk op technologiebedrijven, speciaal Apple, op om hun versleuteling af te zwakken. In een schriftelijke getuigenis voor het House Committee on Oversight and Government Reform vergeleek de openbare aanklager van Massachusetts, Daniel Conley, de versleuteling van iOS van Apple met een gereedschap voor enge mensen, waarbij hij schreef: "Als volgend op een rechterlijk bevel de telefoon van de overtreder niet kan worden onderzocht, dan gaat het bewijs verloren en kan deze praktijk absoluut niet meer worden vervolgd als een misdaad", met betrekking tot mannen die compromitterende foto's van vrouwen maken. Conley vroeg zich ook af of de bomaanslagplegers van de marathon van Boston zouden zijn gepakt als ze versleuteling hadden gebruikt. Maar hier is een klein probleem: Dzhokar Tsarnaev had zijn computer wel degelijk versleuteld, maar onderzoekers kraakten zijn wachtwoord, "AllahuAkbar1".

In zijn verklaring schrijft Conley ook: "Apple en Google baseren zich op een onredelijke, hypothetische redenering van overheidsbemoeienis als de reden voor de nieuwe versleutelsoftware..." Ik ben er niet zeker van of hij slechts onwetend is over wat er de afgelopen twee jaar is gebeurd, of dat hij er bewust voor kiest om nog steeds geheime programma's te negeren.

De getuigenis van Conley wekte de irritatie op van volksvertegenwoordiger Ted Lieu (D-CA), een van de slechts vier parlementsleden met een graad in computerwetenschap, die zei:

Hier wordt het probleem volkomen verkeerd begrepen. Waarom denk je dat Apple en Google dit doen? Omdat het publiek het vraagt. Mensen zoals ik: voorstanders van privacy. Een gemeenschap wil geen volledige controle van de overheid. Het zijn de mensen die hierom vragen. Apple en Google deden dit niet omdat ze dachten dat ze minder zouden verdienen. Dit is een reactie van de particuliere sector op een doorgeschoten overheid.

En dan beweer je ook nog dat deze bedrijven op de een of andere manier niet betrouwbaar zijn omdat ze persoonlijke gegevens verzamelen. Maar dit is het verschil: Apple en Google kunnen niet vervolgen. De openbare aanklager kan dat wel, de FBI ook, de NSA eveneens. En voor mij is het heel eenvoudig om een balans te vinden tussen handhaving en privacy: houd je verdomme aan de Grondwet.

Recht voor sommigen -- Terwijl Edward Snowden buiten bereik in Rusland blijft, trad een andere klokkenluider naar voren: viersterrengeneraal buiten dienst David Petraeus.

Petraeus was van 2008 tot 2010 bevelhebber van de United States Central Command, van 2010 tot 2011 commandant van de International Security Assistance Force en van 2011 tot 2012 de directeur van de Central Intelligence Agency. Gedurende zijn militaire carrière werd hij een van de bekendste commandanten van de oorlog in Irak en Afghanistan.

Petraeus is nu ook een veroordeelde crimineel. Hij gaf Paula Broadwell, zijn biografe en de vrouw met wie hij destijds een verhouding had, wat de New York Times beschreef als "zwarte notitieboekjes die gevoelige informatie bevatten over officiële vergaderingen, krijgsstrategieën en spionagecapaciteit, alsmede de namen van geheim agenten". Sommige van die notitieboekjes werden door Petraeus als "strikt geheim" betiteld. Maar desondanks deelde hij ze met haar terwijl hij de leiding had over de CIA.

Zit Petraeus nu in het gevang net als voormalig CIA-werknemer en klokkenluider Jeffery Sterling, die net is veroordeeld tot drie en een half jaar gevangenisstraf? Is hij naar Rusland gevlucht en woont hij naast Snowden? Of zit hij nu een straf van 35 jaar uit in een militaire gevangenis, zoals WikiLeaks-informant Chelsea Manning, die ook een jaar in eenzame opsluiting heeft gezeten?

Neen. Met een akkoord heeft Petraeus slechts twee jaar voorwaardelijk en een boeten van 100.000 dollar gekregen.

Misschien hadden Petraeus' eigen woorden de grootste invloed, zoals de New York Times stelde:

"Eden zijn belangrijk", zei hij in oktober 2012 nadat een C.I.A.-agent een schikking accepteerde voor het delen van gevoelige informatie, "en er zijn inderdaad consequenties voor hen die geloven boven de wetten te staan die onze mede-agenten beschermen en de Amerikaanse geheime diensten in staat stellen met nodige geheimhouding te werken".

De agent werd later veroordeeld tot 30 maanden.

Dus versleutel je mail, kijk je Citroën na op afluisterapparatuur en haal het niet eens in je hoofd om geheime documenten openbaar te maken, tenzij je een vier-sterren generaal bent.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


FunBITS: Google neemt je mee naar Abbey Road

  door Geoff Duncan: [email protected]

[vertaling: LmR, DPF, PAB]

[Klik voor Geoffs geweldige, met muziek verrijkte (Engelstalige) audio-versie van dit artikel op de Listen-koppeling in de metadata-regel bovenaan de webpagina van dit artikel. -Adam]

In het muziekwezen heeft de term "in de studio" altijd een bepaald cachet gehad bij zowel uitvoerders als luisteraars, en er is geen nauwelijks een beroemdere studio in de wereld dan de Abbey Road Studios in London, geopend in 1931 en beroemd geworden omdat in de jaren zestig The Beatles en producer George Martin zo'n beetje de hele popmuziek herdefinieerden. En nu heeft Google wat van zijn bouw- en web-expertise aangewend om Inside Abbey Road te maken, een online en interactieve tour van de Abbey Road Studios die gebruikers in staat stelt om virtueel door de studio-ruimtes, de geschiedenis en de technologie te wandelen. En de beroemde opnamen te beluisteren die daar gemaakt zijn van klassieke albums van The Beatles en Pink Floyd tot en met bekende film-soundtracks en de werken van meer hedendaagse artiesten zoals Oasis, Florence and The Machine en Sam Smith.

Virtuele wandelingen en rondleidingen zijn niet nieuw. Games doen immers al tientallen jaren niet anders. Maar Google heeft Inside Abbey Road geheel gebouwd met web-technologieën die alleen in de moderne browsers te vinden zijn (HTML5, CSS, panoramic imaging, Web Audio en WebGL) om de navigatie, hoogresolutie panorama's, achtergrondgeluiden, naadloos geïntegreerde video en interactieve functies te regelen. Nog maar een paar jaar geleden zou dit project onmogelijk zijn geweest zonder Adobe Flash. Nu werkt het niet alleen op notebooks en traditionele computers, maar ook op tablets en zelfs telefoons.

Is Googles werk de moeite waard? Als je nieuwsgierig bent naar hoe een opname-faciliteit van wereldklasse werkt (of gewoon gek bent van de enorme keur aan artiesten die door de jaren heen opnames hebben gemaakt op Abbey Road), dan is het antwoord: ja.

Over Abbey Road -- Het gebouw waar de Abbey Road Studios huist is gebouwd rond 1830 als een groot buitenhuis. Uiteindelijk is het omgebouwd naar een appartementencomplex ("flats" zoals de Britten het zeggen), en in 1931 werd het toen enigszins vervallen pand gekocht door de Gramophone Company die het verbouwde tot studioruimte. Abbey Road heeft momenteel drie grote studio's, genaamd Studio One, Studio Two en Studio Three. In de jaren dertig was de Gramophone Company (die je je misschien herinnert van het label "His Master's Voice") met name bezig met het opnemen van klassieke muziek, dus Studio One was zo gebouwd dat hij gelijktijdig een groot orkest en een klein publiek kon herbergen, waardoor hij zowel een opname- als een uitvoeringsstudio werd (een idee dat zoals we zullen zien wel vaker terugkwam in de geschiednis van Abbey Road). Studio One mag zich 's werelds grootste speciaal gebouwde opnamestudio noemen: hoewel er wel meer opnamen worden gemaakt in grotere ruimten, waren die locaties doorgaans gebouwd als concerthal, kapel of theater, en niet speciaal voor het maken van opnamen. Als je een Lezer van een Bepaalde Leeftijd bent, dan heb je Studio One vast al wel eens gezien: het Beatles-gedeelte van het live-programma "Our World", dat in 1967 over de satelliet werd uitgezonden (en waarin "All You Need is Love" opgevoerd werd), werd uitgezonden vanuit Studio One en rechtstreeks bekeken door meer dan 400 miljoen kijkers.


De kleinere Studio Two (en in mindere mate Studio Three) staat in het epicentrum van de Britse rock en pop, waarbij de Abbey Road-rock and roll aan het eind van de jaren vijftig de hitparade bereikte dankzij Cliff Richard, en volledig tot bloei kwam door The Beatles, die met producer George Martin bijna al hun albums in Studio Two opnamen. Ik gebruik het woord "kleiner" op de relatieve manier: ik heb sinds mijn tienerjaren in opnamestudio's gewerkt, en er zijn er maar weinig zo groot als Studio Two of Studio Three van Abbey Road.

Fysiek gezien is Studio Two nog grotendeels vergelijkbaar met de periode toen The Beatles daar nog opnamen maakten, inclusief de kasten met grote wielen waarmee de vorm van de ruimte veranderd kan worden en de opzettelijk valse piano, genoemd naar de meezingartiest die hem bekend gemaakt heeft (maar die nu grotendeels vergeten is): Gladys Mills. Je kent het geluid waarschijnlijk wel: Paul McCartney gebruikte de piano op "Lady Madonna" en andere nummers van de Beatles.


Studio Three, de studio waar de leden van Pink Floyd volgens de geruchten hun voormalige frontman, Syd Barrett, niet herkenden toen zij "Shine on You Crazy Diamond" opnamen, is een beetje meer bij de tijd gebracht, met een inmiddels beroemde gespiegelde drumruimte die uit de jaren tachtig stamt. (Een beproefde manier om drums ruimtelijker te laten klinken, is ze te plaatsen in een ruimte waar het geluid van alle kanten gereflecteerd wordt.)


Googles rondleiding door Abbey Road toont ook een kamer waar het geluid daadwerkelijk wordt opgenomen en wordt gemixt voor verdere verspreiding, of dat nu via digitale diensten of fysiek vinyl is. Ja, in Abbey Road worden nog steeds echte "platen" gemaakt als klanten dat willen. Een van de mooiste klassiekers uit de studio is een stereo snijkop ontwikkeld door Alan Blumlein in de jaren dertig, tientallen jaren voordat stereo een standaard zou worden. Het apparaat werkt nog steeds.

Navigeren -- Als je ooit Google Street View gebruikt hebt, kun je ook de rondleiding door Abbey Road gebruiken. Je kunt echt een goede indruk krijgen van de fysieke ruimte van de studio's, de beroemde trappen van Studio Two op- of afgaan, en in alle hoeken kijken. Audiofanaten kunnen inzoomen op apparatuur om alle labels te lezen. (Ook leuk: zoek alle zilveren Mac Pro-torens. Ze staan in iedere besturingsruimte.) Google zegt dat je de site het best kunt bekijken met een koptelefoon op, omdat het omgevingsgeluid echt wel wat toevoegt. Zo hoor je als je langs de geïsoleerde ruimte van Studio One loopt het geluid van een harpist van links naar rechts lopen (en zelfs van voren naar achteren). Erg grappig.

Op iedere plek in de studio vind je specifieke plekken waar meer informatie over de studio's gegeven wordt, of waar je video's of foto's van artiesten kunt zien die op de een of andere manier iets met de studio's te maken hebben. Kijk bijvoorbeeld eens in de echoruimte (een echte kamer, geen effect!), naar details van de prijswinnende microfoons van de studio, naar informatie over geluidsopnamen voor films, naar de rol van producers en naar de geluidloze stoelen voor orkestleden. De meeste video komt direct van YouTube of Vevo.


Er zijn ook drie begeleide rondleidingen, waarbij Giles Martin (de zoon van George), Mirek Stiles (hoofd audioproducten van Abbey Road) en Lauren Laverne (waarschijnlijk het bekendst als presentator van BBC Radio 6 Music) je uitleg geven. Iedere rondleiding gaat over een specifiek deel van Abbey Road. Martin gaat in op het opnameproces, Stiles behandelt de techniek en bekend werk van Abbey Road, en Laverne licht persoonlijkheden en beelden achter de coulissen uit.

De rondleidingen kunnen op eigen tempo gevolgd worden (zodat je zoveel kunt rondkijken als je zelf wilt) en gaan in op specifieke geluidsaspecten van iedere ruimte. Google en Abbey Road hebben hierbij wel een beetje vals gespeeld: iedere stem werd apart opgenomen, en vervolgens werden de opnamen over een luidspreker in iedere ruimte afgespeeld om de karakteristiek van de ruimte weer te geven. Een bekende techniek: Abbey Road deed hetzelfde om (via de dynamische microfoon EMI PM 201) voor de film "The King's Speech" de stem van Colin Firth opnieuw op te nemen, alsof hij sprak door dezelfde microfoon die koning George VI gebruikte toen hij in 1939 Duitsland de oorlog verklaarde.


De site biedt ook een aantal "gadgets" waarmee bezoekers zelf studiotracks kunnen proberen te mixen, old-school tape-effecten kunnen maken en ouderwetse viersporen-opnamen kunnen maken, net zoals The Beatles dat deden! Ook kun je panorama's zien van microfoons die zo zeldzaam en kostbaar zijn, dat de meeste mensen ze nooit op een andere manier zullen zien.

Een beetje TidBITS-geschiedenis: ik ben opgegroeid met muziek en audio, maar de muzikale achtergrond van Adam en Tonya gaat eigenlijk niet verder dan passief genieten van muziek. Lang geleden gingen een aantal van ons naar het EMP Museum in Seattle, waar interactieve mogelijkheden zijn met echte instrumenten, mengtafels en zelfs draaitafels. (Voor de goede orde: Tonya speelde de baslijn van "Wild Thing" in ongeveer een minuut, maar Adam was een hopeloze drummer.) Het viel mij op hoe moeilijk het is om dit soort dingen toegankelijk te maken voor mensen die geen expert zijn. En de problemen lagen niet alleen bij Adam en Tonya: bijna iedereen had er moeite mee.

Ik verwachtte dus weinig van de Inside Abbey Road-gadgets, maar ik was aangenaam verrast. Ze zijn niet bijzonder intuïtief, maar ze vatten en illustreren wel degelijk de belangrijkste concepten. De gadget die de viersporenrecorder J37 emuleert, brengt een hoop plezier ook al is het een vaardigheid die letterlijk niemand meer nodig heeft. Mijn enige bezwaar is dat van de gadgets een soort games zijn gemaakt: gebruikers kunnen hun resultaten vergelijken met een vooraf ingesteld doel, wat mensen zonder ervaring kan ontmoedigen omdat hun eerste scores waarschijnlijk hopeloos zullen zijn. Ik ben wel onder de indruk dat Google in staat was dit te realiseren zonder toevlucht te nemen tot Flash of andere browser-plugins. Web-audio is inmiddels ver gekomen.

Wat is er niet leuk? -- De manier waarop Google het Inside Abbey Road-project presenteert, is een beetje raar. Sommige van de technologie-ideeën komen uit het "Google Cultural Institute", dat probeert belangrijke culturele instellingen, historische gebeurtenissen en natuurwonderen virtueel toegankelijk te maken voor iedereen in de wereld met een goede internetverbinding. En gezien de gelijkenis zou je kunnen denken dat de Inside Abbey Road-site verwant is aan Googles virtuele tours van Pompeï, het Bolsjojtheater of het Robbeneiland in Zuid-Afrika.

Dat is is niet zo. Hoewel de Britse regering onlangs de Abbey Road Studios op de monumentenlijst zette (samen met zijn beroemde zebrapad), is Abbey Road Studios geen culturele instelling zonder winstoogmerk. Abbey Road is een zeer bekende commerciële onderneming, nu in eigendom bij Universal Music Group, in een zeer competitieve sector. Googles Inside Abbey Road is in wezen een enorme, zeer interactieve reclame voor Abbey Road Studios, Universal en veel van de eraan verbonden kunstenaars. Je krijgt dan ook al snel koppelingen om muziek te kopen via Google Play. (Maar niet The Beatles! Zij zijn nog steeds exclusieve op iTunes.) Er zijn wereldwijd honderden, zo niet duizenden, opnamestudio's die graag dit soort aandacht zouden willen krijgen.

En Abbey Road wil zichzelf heel erg graag promoten. Hoewel zijn deuren al meer dan 80 jaar open zijn, is de toekomst van nooit zeker geweest. Zo werd Studio One niet als enorm goed beschouwd voor klassieke muziek, ondanks dat die daar speciaal voor gebouwd werd: de galmtijd was vrij kort. Daarom ging Abbey Road enigszins wanhopig experimenteren met "ambiophany", om met ongeveer 100 luidsprekers de galm van de studio te vergroten. Dat pakte niet echt goed uit, en toen de markt voor klassieke muziek afnam, overwoog Abbey Road Studio One te gaan verdelen in kleinere ruimtes. Maar ze wisten Studio One te redden via slimme (en goedkope!) akoestische aanpassingen door de beroemde geluidstechnicus Ken Townsend, en uiteindelijk ontwikkelden ze er een bedrijfsactiviteit voor film- en game-soundtracks.

De digitale muziekrevolutie (en de bijbehorende omzetdaling van de platenmaatschappijen) leidde tot magere tijden voor de meeste opnamestudio's, waaronder Abbey Road. Zelfs vroeger kon je met kennis en een beetje geluk opnames van wereldklasse maken zonder een wereldklasse studio. (Bijvoorbeeld: Joe Meeks werk, zoals het space skiffle-album "I Hear a New World" uit 1959, was misschien wel net zo invloedrijk als iets van Abbey Road, maar veel ervan werd geproduceerd in zijn flat op misschien 1,5 kilometer afstand.) Vandaag de dag is het gebruikelijker om een album op een laptop op te nemen dan om uit te pakken in een studio. En Londen is niet goedkoop: slechts een paar jaar geleden was er sprake van dat Abbey Road gesloopt en door flatgebouwen vervangen zou worden, vanwege de financiële problemen van de toenmalige eigenaar EMI.

Abbey Road promoot al sinds lange tijd het idee dat zij zelf een merk en culturele instelling zijn. Weet je nog dat ik zei dat de drie belangrijkste studio's ruimtes voor zowel opnames als optredens zijn? In Googles tour zie je niet het restaurant in de studio's, de bar en de tuin voor besloten feestjes. (Googles tour laat ook twee kleinere studio's weg die vooral gebruikt worden voor het mixen.) Denk ook aan "Live from Abbey Road", een televisieprogramma ("series" in het Britse taalgebruik) dat vijf seizoenen liep, met rechtstreekse HD-optredens vanuit Studio One, Two en Three. Dit soort rechtstreeks uitgezonden evenementen en gefilmde sessies zijn nu een groot deel van de bedrijfsvoering van Abbey Road. De studio en de eigenaren zouden graag zien dat spelen in Abbey Road net zo prestigieus wordt als het spelen in legendarische locaties als de Royal Albert Hall, Carnegie Hall of de Grand Ole Opry... behalve dat de artiest en niet het publiek zou betalen om het bij te wonen.

Doet iets van bovenstaande afbreuk aan de Inside Abbey Road-website? Een beetje, maar als je op de een of andere wijze interesse hebt in de manier waarop muziek wordt gemaakt of in de talloze kunstenaars, technici en producenten wier creatieve energie ons waarschijnlijk allemaal heeft beroerd, laat je dan niet afschrikken. Abbey Road zal er over een paar jaar waarschijnlijk nog steeds zijn, maar wie weet of deze site het volhoudt? Het web beweegt snel, en in tegenstelling tot Abbey Road heeft het web weinig aandacht voor zijn eigen geschiedenis.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 11 mei 2015

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: TK]

Fantastical 2.0.4 -- Flexibits heeft Fantastical 2.0.4 uitgebracht, met enkele handige toevoegingen aan de populaire agenda-app. De update voegt een deel voor hangende uitnodigingen toe waarin je alle inkomende uitnodigingen kunt weergeven, een nieuwe weergave voor verjaardag-gebeurtenissen, de mogelijkheid om een event te optie-slepen zodat hij op meerdere dagen op hetzelfde tijdstip wordt herhaald (in Week-weergave), en ondersteuning voor het slepen van onderdelen uit OmniFocus om een gebeurtenis aan te maken. In versie 2.0.4 kun je ook de standaard sluimerduur veranderen, meerdere uitgenodigden in de details van een gebeurtenis kopiëren, optie-klikken op één melding om alle waarschuwingsmeldingen af te wijzen, en waarschuwingen deactiveren voor kalenders die niet bewerkbaar zijn. Je kunt Fantastical 2 14 dagen gratis proberen, en hij kost momenteel $ 39,99 in de Flexibits Store of de Mac App Store. Na de introductieperiode gaat de prijs naar $ 49,99. ($ 39,99 nieuw, gratis update, 12,8 MB, toelichting, 10.10+)

Reacties - Fantastical 2.0.4

ChronoSync 4.6.1 en ChronoAgent 1.5.2 -- Econ Technologies heeft ChronoSync 4.6.1 en ChronoAgent 1.5.2 uitgebracht, allebei met ondersteuning voor package merging. Met deze nieuwe functie kopieert ChronoSync niet langer volledige pakketten (zoals een Foto's-bibliotheek) als er maar enkele dingen in het pakket veranderd zijn. Na een vergelijking van de inhoud van een pakket-bestand op een bestemming, kopieert ChronoSync alleen de veranderde componenten en gebruikt hij harde koppelingen om de rest op de bestemming te reconstrueren. De app om te synchroniseren en te back-uppen implementeert ook verbeterde statistieken voor voortgangsrapportages, optimaliseert het ophalen en instellen van Bestandsinfo-gegevens, lost een bug op waardoor het veranderen van de eigenaar van een map soms niet lukte, verbetert de efficiëntie van opstartbare back-up/mirror-synchronisatiebewerkingen, en lost een probleem op waarbij de computer bleef hangen bij het verversen van de weergegeven inhoud van het Analyze-paneel. (Gratis updates voor beide apps; $ 49,99 nieuw voor ChronoSync met 20 procent korting voor TidBITS-leden, 28,4 MB, toelichting, 10.8+; $ 14,99 nieuw voor ChronoAgent, 10,3 MB, toelichting, 10.8+)

Reacties - ChronoSync 4.6.1 en ChronoAgent 1.5.2

Downcast 1.1.10 -- Jamawkinaw Enterprises heeft Downcast 1.1.10 uitgebracht, met nieuwe instellingen voor start/eind-tijdstippen van episodes waarmee je de opening en de afsluiting van een podcast kunt overslaan. De podcatcher-app voegt ook een knop toe om 1Password te openen voor toegang tot beveiligingsgegevens voor beveiligde podcasts, lost een bug op waardoor Downcast niet draaide onder OS X 10.8 Mountain Lion, lost problemen op met ID3-hoofdstukextractie, en lost problemen op met de gebruikersinterface in 10.8 Mountain Lion en 10.9 Mavericks. Downcast staat momenteel voor onbepaalde tijd in de aanbieding voor $ 5,99 in de Mac App Store. ($ 9,99 nieuw in de Mac App Store, gratis update, 20,9 MB, toelichting, 10.8+)

Reacties - Downcast 1.1.10

Safari 8.0.6, 7.1.6 en 6.2.6 -- Apple heeft Safari 8.0.6 voor OS X 10.10 Yosemite uitgebracht, samen met Safari 7.1.6 voor 10.9 Mavericks en Safari 6.2.6 voor 10.8 Mountain Lion, met WebKit-gerelateerde beveiligingsoplossingen voor alle drie de versies. De updates lossen meerdere problemen met geheugencorruptie in WebKit op waardoor een kwaadaardige website willekeurige code kon uitvoeren, sluiten een lek in het geschiedenisbestandssysteem van WebKit waardoor gebruikersinformatie kon worden gecompromitteerd, en lossen een probleem op met het inlezen van WebKit-pagina's waardoor de gebruikersinterface kon worden gespoofd. Alle drie de versies van Safari zijn alleen beschikbaar via Software-update. (Gratis)

Reacties - Safari 8.0.6, 7.1.6 en 6.2.6


ExtraBITS, 11 mei 2015

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: JWB]

In de ExtraBITS van deze week zouden de ontwikkelaars van MacKeeper hun gebruikers wel eens een heleboel geld schuldig kunnen zijn, krijgen we wat harde cijfers over de stagnatie van de Mac App Store, spreekt een ontwikkelaar zich uit over Apples netwerk-code en bevestigt Apple dat derden Apple Watch-bandjes mogen gaan maken.

MacKeeper-eigenaar ZeoBIT is zijn gebruikers mogelijk $ 2 miljoen schuldig -- Onder de voorwaarden van een voorgestelde schikking inzake een rechtszaak uit 2014 tegen MacKeeper-maker ZeoBIT, zou het bedrijf zijn klanten $ 2 miljoen aan terugbetalingen schuldig kunnen zijn. ZeoBIT is beschuldigd van gewetenloze marketing, met systeemtesten die niet-bestaande problemen aangeven. De Oostenrijkse firma AV Comparatives testte de nieuwste probeerversie van MacKeeper op een kersverse installatie van OS X 10.10 Yosemite, en de software waarschuwde dat de toestand van de computer "ernstig" was, met een vermelding van 500 MB aan potentieel gevaarlijke bestanden.

Reacties

De treurige stand van zaken van de Mac App Store -- Het is onder Mac-kenners geen geheim dat de Mac App Store zijn beloftes niet is nagekomen, maar ontwikkelaar Sam Soffes heeft onthuld hoe erg het probleem wel niet is. Op 6 mei 2015 lanceerde hij een nieuwe app, Redacted for Mac, die al snel doorschoot naar de achtste plaats op de Amerikaanse Top betaald-lijst. Maar de app was niet zo succesvol als je zou denken: op de eerste dag werden er slechts 94 exemplaren verkocht, met een totale waarde van $ 452.

Reacties

Apples netwerk-opschudding -- Veel Apple-gebruikers hebben last gehad van netwerkproblemen, en ontwikkelaar Craig Hockenberry verklaart de oorzaak daarvan in een met krachtige taal doorspekte tirade. De dienst discoveryd, die werd geïntroduceerd in OS X 10.10 Yosemite en iOS 8, is de wortel van de problemen. Helaas is het zo dat hoe meer Apple-apparaten je binnen een netwerk hebt, hoe groter de kans is dat je last zult hebben van deze netwerk-problemen. Tot dusver lijkt het erop dat al je Apple-apparaten herstarten de enige remedie is. Wanneer je zowel een Airport-router als een Apple TV hebt, moet je de Apple TV uitzetten, de router herstarten en dan de Apple TV weer aanzetten.

Reacties

Apple bevestigt dat derden Apple Watch-bandjes mogen maken -- Apple heeft bevestigd dat het met een Made for Apple Watch-programma zal komen waarbij andere bedrijven de kans krijgen goedgekeurde bandjes voor de Apple Watch te produceren. Hoewel het nog te bezien valt wat de makers van bandjes zullen doen, één ding is zeker: goedgekeurde bandjes zullen de Apple Watch niet opladen, althans niet middels magnetisch laden. Het document Band Design Guidelines for Apple Watch stelt duidelijk "Bandjes mogen geen geïntegreerde magnetische opladers hebben".

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef hem gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een koppeling maken indien de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2015 TidBITS Publishing Inc. reuse governed by this Creative Commons License.
TidBITS Publishing: 50 Hickory Road, Ithaca, NY 14850, USA 607-216-8248

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands