TidBITS#1271, 4 mei 2015

Deze week is speciaal gewijd aan nieuwe technologieën, en bij TidBITS kijken we naar een aantal recente initiatieven, zodat je kunt beoordelen of er iets voor jou bij zit. Michael Cohen neemt de eerste voor zijn rekening. Hij onderzocht de nieuwe annotatiemogelijkheid van Dropbox, en vroeg zich af of deze handig is in samenwerkingssituaties. Glenn Fleishman heeft meer details van Googles nieuwe draadloze dienst Project Fi, die niet werkt met iPhones maar toch de prijzen van databundels omlaag zou kunnen halen. Julio Ojeda-Zapata evalueert de nieuwe 12 inch-MacBook van Apple, en focust daarbij op de vraag, bij welke soort gebruiker de superslanke maar weinig krachtige laptop het best past. En: gaat de Apple Watch het autorijden veiliger maken? Josh Centers gespte zijn nieuwe Apple Watch om, en nam de auto om te ontdekken of het sieraad een verbetering of een afleiding is tijdens het rijden. Tenslotte kijkt Josh in FunBITS naar het App Camp for Girls Quiz Compendium. Deze durfden wij in ons thema te smokkelen, omdat de gids wordt gemaakt door middelbare schoolmeiden, nieuwkomers in de technologiewereld. Belangrijke software-uitgaven deze week: Carbon Copy Cloner 4.1, Quicken 2015 voor de Mac 2.5, PDFpen en PDFpenPro 7.1.1, Default Folder X 4.7.1, Pixelmator 3.3.2, en BBEdit 11.1.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Dropbox laat je nu opmerkingen aan bestanden toevoegen

Op 28 april 2015 kondigde Dropbox een nieuw annotatiesysteem aan voor bestanden in de Dropbox-cloud, zodat je "Discussies rond Dropbox-bestanden kunt voeren, zowel over je eigen bestanden als over de bestanden die anderen met je delen".

Omdat wij zowel bij TidBITS als bij Take Control Books gedeelde Dropbox-mappen gebruiken om met meerdere mensen aan projecten te werken, vroeg ik mijn collega's of deze functie past binnen onze immer evoluerende werkwijze. Het antwoord was dat ik daar maar een evaluatie van moest maken. (Jullie worden bedankt!)

Allereerst moet opgemerkt worden dat het annotatiesysteem alleen beschikbaar is via je browser, hetzij in de webinterface van Dropbox, hetzij in de interface van Microsoft Office Online waar Dropbox in is geïntegreerd. Dat betekent niet dat de Finder op je Mac helemaal geen rol speelt: je kunt ervoor kiezen om, als je Dropbox geïnstalleerd hebt, met het contextuele menu in de Finder annotaties te maken of te bekijken. Daartoe kun je op elk bestand dat in je Dropbox-map staat controlklikken om een menu-onderdeel Comment on this File te zien.

Verder gaat de integratie van het annotatiesysteem van Dropbox met de Finder echter niet: als je het menu-onderdeel selecteert, wordt je standaard browser geopend om het bestand in de web-interface van Dropbox te tonen. Alle overige annotatiehandelingen vinden plaats in de Comments-navigatiekolom aldaar.

Merk ook op dat zowel het contextuele menu-onderdeel in de Finder als het feitelijke annotatiesysteem van Dropbox alleen werkt met bestanden, niet met mappen, die bijvoorbeeld projectbestanden zouden kunnen bevatten (en waar je wellicht ook een discussie over zou willen kunnen starten), en ook niet met documenten die feitelijk pakketten van het Mac OS X-bestandssysteem zijn, zoals Pages- en Numbers-bestanden, en die daarom in de webinterface van Dropbox als map verschijnen.

Nadat je een annotatie gemaakt hebt, klik je op Post, waarna Dropbox je opmerking via e-mail verstuurt aan iedereen met wie het bestand gedeeld is. Dat e-mailbericht bevat niet alleen je opmerking, maar ook een koppeling naar de webinterface van Dropbox, waar de ontvanger kan reageren.

Als je de webinterface van Dropbox al open hebt, dan krijg je in real time meldingen van annotaties die gemaakt worden, via het Berichtencentrum-icoontje boven elke map in Dropbox. Als je een melding ontvangt, wordt daar een nummertje aan gehangen.

Discussies zijn niet beperkt tot alleen de gebruikers met wie een bestand gedeeld is. Als je een e-mailadres voorafgegaan door een @ toevoegt (bijvoorbeeld "@[email protected]"), Dropbox noemt dat een "@mention", krijgt het betreffende e-mailadres ook een melding. @mentions delen feitelijk het bestand in alleen-lezenmodus met de ontvanger van het bericht, die vervolgens annotaties kan maken en het bestand kan downloaden.

Mocht je bij een bepaald gedeeld bestand geen annotaties wensen, dan kun je het maken van annotaties per individueel bestand uitzetten, met het Options-menu in de Comments-navigatiekolom van elk afzonderlijk bestand.

Nu ik een tijdje met de annotatiemogelijkheid van Dropbox gespeeld heb, moet me van het hart dat hoewel het voor sommigen wellicht handig is, ik niet denk dat het voor ons bij TidBITS en Take Control nuttig is, omdat het alleen met individuele bestanden werkt en je de meldingen niet goed kunt beheren.

Neem nou Take Control: elke Take Control-auteur heeft een gedeelde Dropbox-map waar andere auteurs en redacteuren toegang toe hebben. Annotaties bij een manuscript voor een boek in de webinterface van Dropbox zouden een e-mailbericht triggeren aan iedereen die toegang heeft tot het bestand, ook al zijn de meesten van hen niet actief betrokken bij dat specifieke project. Zonder een manier om de meldingen uitsluitend te richten aan een selectie van de personen die het bestand delen, is het annotatiesysteem onbruikbaar voor discussies over een boekproject. Aan de andere kant zouden Dropbox-annotaties zinvol kunnen zijn om meldingen te sturen naar iedereen die een map met algemene onderdelen deelt (zoals onze Nisus Writer Pro-macro's). Helaas kunnen annotaties alleen aan individuele bestanden gekoppeld worden, niet aan mappen.

Voor wat betreft TidBITS: onze artikelen worden niet in Dropbox opgeslagen, maar in Subversion, en daarvoor zijn Dropbox-annotaties zinloos. En hoewel we sommig algemeen materiaal wel via Dropbox delen, zou het ook daarbij meestal gaan om annotaties bij mappen met onderdelen voor een specifiek project, en niet om de individuele bestanden in die map.

Voor ons is de nieuwe annotatiemogelijkheid van Dropbox dus wel interessant, maar niet echt relevant. Sterker nog, zonder een manier om annotaties alleen met een select gezelschap te delen, of om annotaties aan mappen te koppelen, kan ik me niet voorstellen dat Dropbox-annotaties beter zouden werken dan alternatieve methoden om een discussie over een document te voeren.

Maar als jullie een geschikt scenario kunnen bedenken waarbij Dropbox-annotaties handig kunnen zijn, laat het dan weten in de reacties op dit artikel.

De missie van Google Fi

Zowel Apple als Google is, als we de roddels mogen geloven, al jaren bezig met het ontwikkelen of aankopen van een eigen mobiele-telefoonnetwerk. Dit lijkt in te gaan tegen de grootste groep kopers van kun telefoons: de mobiele-telefoonproviders. De meeste telefoons worden in Amerika verkocht in combinatie met een mobiel abonnement. En waarom zou je dat in gevaar brengen?

Googles onlangs aangekondigde Project Fi lijkt op verschillende gedachten te hinken. Het is duidelijk een experiment. Net als Google Fiber is het een manier om op een redelijk goedkope manier iets te testen en tegelijkertijd een lijn uit te zetten voor andere bedrijven die Google misschien willen nadoen. In de tussentijd vergaart Google gegevens en weet het bedrijf wat opschudding te veroorzaken.

Wat is Project Fi en hoe zal het de keuze uit verschillende netwerken veranderen? Laten we bij de basis beginnen.

Fi-feiten -- In de kern is Project Fi een mobiele-telefoon- en -databundel, al werkt het momenteel alleen met de Motorola Nexus 6 en alleen op uitnodiging. Het zal geen directe invloed hebben voor iPhone-gebruikers, maar het is een nieuwe speler op de markt die de druk zal vergroten voor andere providers om hun prijzen te laten zakken.

De dienst kost $ 30 per maand, maar je zit er alleen die maand aan vast. Voor het basisbedrag van $ 20 per maand kan je onbeperkt sms'jes over de hele wereld versturen en onbeperkt bellen in de VS. Data kost $ 10 per 1 GB in Amerika en 120 andere landen, inclusief wifi-tethering. Je betaalt voor een maand vooruit, maar bijkomende datakosten worden achteraf berekend. Google vereist dat je ten minste een 1 GB-abonnement neemt, en raad aan dat je van tevoren een bedrag reserveert voor het te verwachten gebruik. Maar de kosten van niet gebruikte data krijg je terug en worden verrekend in je volgende factuur. (De prijzen zijn exclusief standaard heffingen en belastingen die alle providers rekenen.)

Het data-abonnement maakt in de VS gebruik van 4G LTE. Andere providers beloven doorgaans snelheden van gemiddeld 5 en 12 Mbps down en pieken tot 40 Mbps. Up is de datasnelheid doorgaans enkele Mbps en kan het pieken naar 20 Mbps. In andere landen die onder het abonnement vallen, is de doorvoer afgeknepen tot 256 Kbps via 3G.

Gewone telefoonkosten worden verdeeld in mobiel enerzijds en wifi anderzijds, en hangen er ook van af of het gesprek binnen de VS plaatsvindt of elders. Deze laatste categorie is verdeeld in de groep van ongeveer 120 landen en de rest van de wereld. Het overzicht ziet er als volgt uit:

De prijzen voor uitgaande gesprekken via wifi waar ook ter wereld, inclusief in de VS, naar een niet-Amerikaans nummer komen overeen met die van Google Voice en kunnen zeer laag zijn, bijvoorbeeld 3¢ per minuut naar een mobiel nummer in Frankrijk. In de 120 landen waar roaming wordt ondersteund, zijn de kosten voor het bellen naar of gebeld worden vanuit waar ook ter wereld 20¢ per minuut.

Google staat geen apparaten met een Project Fi-simkaart toe op andere mobiele netwerken in landen buiten de 120 waarbij roaming ondersteund wordt, om te voorkomen dat de kosten per ongeluk oplopen. De Nexus 6 werkt echter wel met andere simkaarten, waaronder een simkaart van een provider in een van die landen. Bovendien kan je in die landen wifi gebruiken voor telefoongesprekken, data en het versturen van sms'jes, en worden er voor uitgaande gesprekken Google Voice-prijzen gerekend.

Project Fi krijgt dit voor elkaar in twee stappen. Ten eerste is het een MVNO, een mobile virtual network operator. MVNO's kopen met kwantumkorting toegang van providers, vandaar "virtueel". In het verleden zijn er ook wel MVNO's verschenen, maar die verdwenen weer omdat de providers betere en minder beperkte bundels boden met mooiere telefoons. De opkopers konden daar niet tegenop. Veel MVNO's verdwenen of werden door providers overgenomen. Zo is Virgin Mobile gekocht door Sprint. Ongeveer 10 procent van de Amerikaanse mobiele-telefoonabonnementen loopt via zo'n MVNO, maar velen daarvan gaan via dochterondernemingen van providers in Amerika en daarbuiten.

Google heeft echter een stok achter de deur: het bedrijf koppelt mobiele toegang aan de bijna overal toegankelijke gratis wifi. Google werkt op het mobiele vlak samen met zowel T-Mobile als Sprint, waardoor ze in Amerika 4G LTE kunnen aanbieden. Daarbij leunen ze op het feit dat deze twee netwerken niet helemaal overlappen. En Google heeft gezorgd voor toegang tot een miljoen Amerikaanse wifi-hotspots.

Google zal waar mogelijk de gesprekken en de data via wifi-netwerken versturen. Hun FAQ omschrijft dit als open en gratis netwerken. Net als bij andere providers die wifi-bellen aanbieden, kunnen abonnees ook bellen over de privé wifi-netwerken waar zij toegang toe hebben. (Al het dataverkeer wordt naar een automatisch geconfigureerd VPN (virtual private network) gestuurd dat de data tussen het apparaat en de ontvangende server elders versleutelt.)

Andere maatschappijen, zoals Republic Wireless, hebben voordelige wifi-abonnementen of hybride abonnementen die sterk steunen op wifi. Cablevision heeft onlangs een voordelig wifi-only mobiel abonnement gelanceerd met de naam Freewheel. In de toekomst zullen we meer van dergelijke abonnementen te zien krijgen.

Bij de lancering werkt Project Fi alleen met de Nexus 6 van Motorola, die $ 649 (32 GB) of $ 699 (64 GB) kost. Je kunt dit bedrag meteen betalen, of in maandelijkse betalingen gespreid over een periode van twee jaar zonder rente of kosten. Een controle van je kredietwaardigheid is alleen vereist voor gespreide betaling. Je kunt het nummer van de telefoon ook op andere apparaten via Google Voice gebruiken.

De missie van Fi -- De dienst van Google is competitief geprijsd, vooral voor individuele gebruikers met een relatief laag mobiel dataverbruik of met veel variatie, en die vaak buiten Amerika reizen.

Het Simple Choice Plan van T-Mobile is het sjabloon waarop Project Fi is gebaseerd, met dezelfde 120 landen voor bepaalde internationale mogelijkheden, en lage snelheid maar onbeperkt data buiten Amerika.

Het Simple Choice Plan van T-Mobile begint echter bij $ 50 voor een individuele lijn met 1 GB data, en onbeperkt gebruik met gelimiteerde snelheid na 1 GB. Voor abonnementen met 3 GB of meer neem je bij T-Mobile ongebruikte data mee naar de volgende maand, en dit tot 12 maanden lang. Vreemd genoeg heeft T-Mobile ook een enigszins verborgen abonnement van $ 30 per maand met 5 GB data zonder snelheidslimiet, onbeperkt sms'en, en 100 minuten beltijd, maar dat is alleen online beschikbaar of via Walmart (klik op Simple Choice). (Met dank aan Ars Technica voor deze informatie.)

Voor onbeperkt bellen, sms'en en 5 GB data per maand, kost het abonnement van $ 70 van T-Mobile evenveel als dat van Google ($ 20 plus 5 GB voor $ 50), met als voornaamste verschillen het overdragen van ongebruikte data en onbeperkt permanent bellen. T-Mobile biedt aanzienlijke kortingen voor extra lijnen. Voor drie lijnen met elk 5 GB per maand betaal je in dit abonnement $ 150 per maand ($ 70 + $ 50 + $ 30). Project Fi zou voor hetzelfde scenario $ 210 kosten, bij een verbruik van bijna 5 GB.

Voor gedeelde data-abonnementen wordt alles wel onduidelijker. In het hierboven vermeldde artikel in Ars worden veel uiteenlopende aanbiedingen van verschillende maatschappijen met elkaar vergeleken, zowel prepaid als postpaid.

AT&T biedt geen competitieve internationale roaming-opties, al zit internationaal sms'en in de gedeelde abonnementen wel inbegrepen. Voor drie lijnen met in totaal 10 GB data met smartphones die al volledig zijn betaald, komt het maandelijks bedrag neer op $ 145 plus $ 15 voor extra gigabytes boven de 10 GB.

Neerwaartse druk -- Nadat T-Mobile in december 2014 hun abonnement met overdracht van data bekendmaakte, kwam AT&T toevallig minder dan een maand later met een beperktere versie op de proppen. Bij AT&T kun je de ongebruikte data van slechts één maand overdragen, wat voor de meeste mensen waarschijnlijk al volstaat. (En Verizon reageert hierop met, nee, nee, wij dragen niets over.)

Project Fi van Google blijft de neerwaartse druk uitoefenen die T-Mobile is begonnen, en die de Amerikaanse mobiele markt in goede zin verandert. Subsidies worden nu beter gedetailleerd, zodat we bijvoorbeeld niet eindeloos nog een maandelijks bedrag moeten betalen voor een telefoon die we eigenlijk al maanden geleden hebben afbetaald.

Wat belangrijker is, is dat gedeelde data-abonnementen, overdragen van data, en terugbetaling van ongebruikte data betekenen dat klanten met verschillende behoeften zullen gaan overstappen naar maatschappijen met goedkopere abonnementen. De neerwaartse druk is er al, zoals velen onder ons hebben gezien op onze rekening. Project Fi zal misschien nooit op miljoenen klanten kunnen rekenen, maar het is wel een nieuwe stap naar een oplossing voor de kunstmatige schaarste die ervoor zorgde dat de kosten van mobiel-netwerkgebruik belachelijk hoog bleven.

De 12 inch-MacBook: een andere Mac voor een bepaald soort gebruiker

Wanneer ik Apples nieuwe 12 inch-MacBook beschouw, denk ik meteen aan mijn gepensioneerde ouders. Mijn vader is een fan van zijn iPad mini, terwijl mijn moeder aan haar 13 inch-MacBook Pro met Retina-scherm geplakt zit. Maar als ze het opnieuw hadden moeten doen, ben ik ervan overtuigd dat ze een MacBook voor hem en voor haar zouden kopen (zie "Nieuwe 12 inch-MacBook voegt zich bij updates van MacBook Air en MacBook Pro", 9 maart 2015). (Voor de rest van dit artikel geldt dat wanneer ik "MacBook" zeg, ik de recent uitgekomen 12 inch-MacBook bedoel, niet één van de vorige modellen met dezelfde naam.)

Met de nieuwe MacBook verbetert Apple de consumenten-notebook-ervaring met opties als een Retinascherm en een Force Touch-trackpad, terwijl ze ook de algehele verpakking radicaal vereenvoudigden (voor meer over de trackpad, zie "Force Touch-trackpad maakt MacBooks overtuigender", 20 maart 2015).

Het vervangen van de meeste bekende poorten door één enkele USB-C-poort heeft controverse opgerakeld onder de Mac-fans, maar dat zou mijn ouders niets kunnen schelen, ze zouden het niet eens merken. Ze zouden de USB-C-poort gebruiken om de computer op te laden en zouden niet erg geïnteresseerd zijn in de andere functies van de poort, zoals gegevens overzetten of een extern beeldscherm aansturen.

De MacBook is minder krachtig dan de MacBook Pro-modellen en zelfs de MacBook Air. Degenen die de MacBook hebben getest, zeggen dat hij ongeveer vergelijkbaar is met een MacBook Air uit 2011. Maar ook dat zou mijn ouders niets kunnen schelen. Mijn moeders MacBook Pro uit 2014 heeft meer power dan een MacBook, maar ze heeft die amper nodig, gegeven haar vrij bescheiden computergebruik. Een MacBook zou voor haar ook prima zijn.

Voor Ma zou de MacBook de eenvoudige notebook zijn die ze wil hebben voor thuis en op vakantie. Hij zou ook een Retinascherm hebben, net als haar MacBook Pro, maar in een makkelijker draagbare verpakking. De MacBook scoort goed op dat punt, met ietsje meer dan 28 cm, 920 gram en een maximale dikte van 1,3 cm.

Dat is waanzinnig klein, zelfs vergeleken met een MacBook Air, en perfect voor Ma.

Kosten? Mijn moeder betaalde $ 1.279 voor haar MacBook Pro met Retinascherm (aanschaf vorige maand van een tweedehands model), wat haar precies in het MacBook-territorium plaatst. De nieuwe notebook begint bij $ 1.299. Dat is een grotere prijsstap voor mijn vader, aangezien zijn iPad mini een stuk minder kost, maar ik durf te wedden dat hij ervoor zou gaan, omdat een laptop functioneler is.

Ik denk ook dat mijn ouders zich zouden vergapen aan het mooie uiterlijk van de MacBook. Ma zou een goudkleurige MacBook nemen, daar ben ik praktisch zeker van. Pa? Die zou vast voor spacegrijs gaan.

Mijn reden om mijn ouders hier naar voren te brengen, is dat de MacBook een andere soort Apple-notebook is voor een specifiek soort eigenaar die minimalisme en eenvoud boven alles waardeert.

Als je hebt zitten tandenknarsen bij de vrij bescheiden prestaties van de MacBook en in paniek geraakt bent over die USB-C-poort, zoekend op het web naar verschillende soorten USB-C-kabels en -adapters om uit te vinden hoe je een MacBook in je Apple-bestaan kunt integreren, ben je niet dat soort gebruiker. Koop een MacBook Pro, in hemelsnaam.

Maar de 12 inch-MacBook lijkt een passend model voor andere soorten gebruikers. Hier zijn wat profielen van een paar van die hypothetische MacBook-kopers. Kijk maar of jij op één van deze mensen lijkt.

De cloud-navigator -- Ik ben verbaasd over de mate waarin ik Mac-apps heb ingeruild voor hun web- of "cloud"-equivalenten, vooral Google-diensten. Ik zit vrijwel de gehele tijd in een browser of browser-app (zoals TweetDeck of MailPlane).

Hoewel je op elke Mac een browser kunt opstarten voor serieus web-appgebruik, lijkt het vooral passend op deze MacBook. De machine kan andere draagbare Macs dan misschien niet bijhouden, maar hij heeft meer dan genoeg kracht voor doorsnee computertaken, waarvan webbrowsen de meest voorkomende is.

De MacBook zou in een aantal opzichten Apples antwoord kunnen zijn op de Chromebook (zie "Googles Chromebook is een prima laptop voor erbij", 24 februari 2014), de steeds populairder wordende notebooksoort die het webgebaseerde Chrome OS van Google draait en die bedoeld is voor bijna exclusief gebruik met web-apps.

Chromebooks worden net als de MacBook aangeprezen als eenvoudige laptops voor gebruikers die niet veel power nodig hebben en geen complicaties willen.

De meeste Chromebooks zijn veel goedkoper dan de MacBook, maar dat maakt ze ook van lagere kwaliteit. Apple zou zeggen dat de aanschaf van een MacBook een goede investering is in topkwaliteit hardware plus de mogelijkheid om Mac-apps te draaien naast web-apps.

De enige Chromebook die ongeveer gelijk is aan de MacBook is de Chromebook Pixel van Google, met een net zo mooi scherm en meer kracht onder de motorkap tegen een lagere prijs dan de MacBook, vanaf $ 999. De Pixel is zwaarder en groter, maar heeft twee USB-C-poorten naast twee standaard USB-poorten.

De liefhebber van film en video -- Het onvolprezen scherm van de MacBook met 2304 bij 1440 pixels maakt hem een fantastische machine voor het kijken naar video, het bekijken en bewerken van foto's, het lezen van boeken, en voor ander passief vermaak.

Beter nog: de geringe afmetingen maken hem minder onhandig voor dit soort bezigheden dan bijvoorbeeld een MacBook Pro. En je kunt hem dan wel niet in één hand houden als je aan het lezen bent, zoals bijvoorbeeld met een iPad wel kan, maar hij past wel beter op je schoot of op tafel.

Er wordt ons al jaren verteld dat de iPad het perfecte apparaat is voor vermaak en informatie. Daar is nog steeds geen woord van gelogen, maar ik zou daar wel aan willen toevoegen dat de MacBook een bijzonder interessant alternatief is, meer dan bijvoorbeeld een 11 inch-MacBook Air met zijn lagere resolutie en krappe schermafmetingen.

De persoon die bij nader inzien een tablet toch niet zo geschikt vindt voor werk -- De iPad is in eerste instantie een apparaat om informatie mee te raadplegen, maar wordt ook gepropageerd als stuk gereedschap om werk mee te verzetten. Ik heb dat zelf ook lang beweerd, daarbij benadrukkend dat de toetsenbord-hoezen van de verschillende aanbieders de iPad tot slimme mini-laptops maken (zie "iPad versus MacBook voor de mobiele schrijver", 17 februari 2014).

Maar met de komst van de MacBook wordt dat argument ineens een stuk minder overtuigend. De MacBook is maar een klein beetje langer en breder, en een stuk dunner, dan een iPad Air 2 in mijn favoriete toetsenbord-hoes, Belkins QODE Ultimate Pro Keyboard Case for iPad Air 2.

De MacBook heeft een groter en comfortabeler toetsenbord dan de krappe gevalletjes die in de iPad-hoezen zijn ingebouwd. En het toetsenbord is volledig geïntegreerd, niet draadloos gekoppeld via een niet altijd betrouwbare Bluetooth-verbinding. Het scherm is groter. De apps en het besturingssysteem van de Mac zijn krachtiger dan van de iPad.

Het komt er dus eigenlijk op neer dat een iPad Air 3 met een toetsenbord-hoes nu niet meer is dan een net-niet-MacBook.

De doorgewinterde toetsenist -- Sommige personen kopen een MacBook voor taken waar je het toetsenbord niet continu bij nodig hebt. En dan denk ik aan jullie, pa en ma.

Maar anderen, zoals ik, verslijten toetsenborden alsof het fietsbanden zijn. En dat brengt me bij wat wellicht het meest controversiële onderdeel van de MacBook is: het opnieuw ontworpen toetsenbord, dat heel anders aanvoelt dan de toetsenborden op eerdere notebooks van Apple. De toetsen hebben een groter oppervlak maar minder 'diepgang', vooral doordat de laptop zo dun is. Ze voelen ook duidelijk harder aan.

In het begin vond ik dat nogal storend, en terwijl ik dit schrijf heb ik me nog niet helemaal aangepast, maar het went wel. Na een periode van onhandigheid werk ik nu redelijk nauwkeurig. Opvallend genoeg presteer ik het beste als ik tijdens interviews aantekeningen maak, iets waarbij je heel snel, in een soort van hypergeconcentreerde toestand, moet typen. Dat betekent dat als ik niet meer aan het toetsenbord zelf denk en gewoon heel hard aan de slag ga, het toetsenbord buitengewoon goed werkt.

En ik begin ook te wennen aan de extra zware toetsenklikjes, die het gevolg zijn van een opnieuw ontworpen schakelmechanisme in de toetsen ("vlinder" in plaats van "schaar").

Er is niet veel persoonlijkers dan je favoriete toetsenbord, en het toetsenbord van de MacBook zou voor sommigen een onoverkomelijke hindernis kunnen vormen. Persoonlijk vind ik het wel een fijn toetsenbord. En omdat de MacBook een vrijwel ideaal apparaat is voor schrijvers van alle soorten, zou ik aanraden om je niet te snel af te laten schrikken door het toetsenbord. Maar ik raad ook aan om het ook echt uit te proberen voordat je tot aanschaf overgaat.

Meer dan minimale multimedia -- Ik was wel verbaasd om Apples geavanceerde Final Cut Pro X geïnstalleerd te zien op de demonstratiemodellen in Apple Stores. Maar dat was nergens voor nodig. Hoewel de niet zo heel krachtige MacBook bepaald niet de droommachine is van een videobewerker, draait Final Cut beter dan verwacht.

Ik liet hem los op een paar niet al te zware videoprojecten van mijn werk, en dat leverde niet heel veel ergernis op. Ik kreeg mijn projecten op tijd af, en in de week die ik nog over heb van mijn persuitleen zal hij zeker meer Final Cut-projecten te verwerken krijgen.

Er zijn wel andere beperkingen waar ik me aan stoor. De MacBook heeft niet veel ingebouwde opslagruimte om mediabestanden kwijt te kunnen, en mijn normale strategie om een externe SSD aan te sluiten via een Thunderbolt-poort werkt hier niet.

Als je je brood verdient met videobewerking, dan is de MacBook niet je eerste keus. Maar voor personen die minder zware video-eisen stellen (bijvoorbeeld met iMovie of iets geavanceerders), voorzie ik geen grote problemen, afgezien van het moeten werken met externe USB-opslagapparaten, via een adapter van Apple.

MacBook-uitrusting -- Nu we het hier toch over hebben: sommige kopers van deze MacBooks zullen wat extra geld aan accessoires willen uitgeven, om de laptop met meer gemak en plezier te kunnen gebruiken. Geen van de onderstaande dingen is onmisbaar voor iedere MacBook-gebruiker, maar je weet snel genoeg of er iets bij zit dat jij nodig hebt.

Apples eigen AV-adapters, waaronder de USB-C Digital AV Multiport Adapter en de USB-C VGA Multiport Adapter, zijn noodzakelijk als je een externe monitor of projector wilt aansluiten via HDMI of VGA. En tijdens het gebruik van dergelijke apparatuur kan je meteen je MacBook van stroom voorzien via de USB-C-poort in een van deze adapters. Daarnaast is er ook nog een gewone USB-poort beschikbaar voor een ander apparaat naar keuze.

Mijn test-beeldscherm heeft een DVI-poort, maar ik kreeg hem ook aan de praat met een DVI-naar-HDMI-adapter.

Apple verkoopt ook een USB-C-naar-USB-adapter waar je een zendertje voor een draadloze muis in kunt pluggen, of een externe schijf of dergelijke. Met die adapter kan je niet tegelijkertijd je MacBook opladen.

Als je een standaard USB-poort nodig hebt om een of ander apparaat op te laden, kan je de PlugBug van Twelve South aansluiten op een stroomadapter van Apple (ook op die voor de nieuwe MacBook). Deze heeft ook een USB-poort, en maakt gebruik van een eigen stekker voor in het stopcontact.

Hij is helaas alleen geschikt om op te laden! Je creëert hiermee geen gegevensverbinding met de MacBook. Let er ook op dat de PlugBug niet helemaal naadloos op de nieuwe USB-C-voeding past, al werkt het desondanks wel. Er komt binnenkort vast een versie voor de nieuwe MacBook op de markt.

Twelve South heeft twee PlugBug-modellen: het US-model van $ 35, en de World-versie van $ 50 met een verzameling internationale stekkertjes.

Een reserve-voeding kan handig zijn, waarbij je kunt afwijken van de standaard Apple-versie van $ 49, omdat USB-C een open standaard is (in tegenstelling tot Apples MagSafe). Je kunt als die van Apple uitverkocht is bijvoorbeeld de oplader voor de Chromebook Pixel van $ 60 gebruiken, en er komen nog goedkopere aan.

Als experiment heb ik een iPad-oplader aangesloten op de PlugBug, en geprobeerd daarmee de MacBook op te laden. Hoewel de op deze manier verkregen oplader prima werkt voor een iPad, lijkt de stroomvoorziening niet voldoende voor het opladen van de MacBook.

En tenslotte is een tas of hoes misschien een goed idee, aangezien dat glimmende, niet-verlichte Apple-logo aan de achterkant van je scherm waarschijnlijk snel krast. Ik houd zelf altijd erg van de hoezen van WaterField Designs, en het bedrijf heeft een productenlijn speciaal voor de nieuwe MacBook.

Eindconclusie -- De MacBook is een prachtige computer, die ik zelf nooit zal kopen. Deels omdat zijn USB-C-poort voor mij wat te beperkt is, en deels omdat ik voor dat geld veel hogere prestaties krijg in een andere draagbare Mac.

Mijn bedenkingen zijn nauwelijks relevant voor de mensen die Apple juist met deze machine wil verleiden, waaronder mensen als mijn ouders, die vooral een prachtig uitziende laptop zoeken. Een die bovendien niet te ingewikkeld is, en dun en licht genoeg om overal mee naartoe te nemen. Deze laptop is ook prima voor mensen die vooral web-apps gebruiken, mensen die veel filmpjes kijken en e-boeken lezen, mensen die het zat zijn om hun werk op een tablet te doen, hard-core toetsenbordgebruikers, en mensen die af en toe eens een video willen kunnen bewerken.

De nieuwe MacBook mag op dit moment nog wat exotisch lijken, maar de nieuwerwetse techniek die het apparaat met zich meebrengt gaat in de komende maanden en jaren ongetwijfeld zijn opwachting maken in andere laptopmodellen van Apple. En net als de MacBook Air nu zal deze MacBook dan gezien worden als een sterke trendsetter. Voor dit moment is het vooral een prachtige computer en een prima presterende Mac, die wel een aantal praktische beperkingen heeft die zorgen dat hij vooral geschikt is voor een specifiek publiek.

Autorijden met de Apple Watch

De smartphone heeft het autorijden veel gebracht. Dankzij apps zoals Google Maps en Apple Maps, kun je de weg bijna niet meer kwijtraken. Apps zoals Waze kunnen je informeren over files en snelheidscontroles voordat je ze ziet. En apparaten die met je smartphone samenwerken, zoals die van Automatic Labs (een sponsor van TidBITS, zie "Automatic Labs sponsort TidBITS", 27 april 2015) kunnen het autorijden veiliger en efficiënter maken.

Als iemand die 160 km per dag reed, heb ik uit eerste hand ervaring met ongefocust rijden. In 2011, toen ik bij een afrit moest wachten tot de weg vrij was, reed een grote pick-uptruck op mij in waardoor ik mijn Jeep Grand Cherokee volledig kon afschrijven. Twee weken later werd ik in mijn nieuwe auto van achteren aangereden bij een stoplicht. Ik vermoed dat in beide gevallen sprake was van ongeconcentreerd rijden, maar zoiets is moeilijk te bewijzen.

Wat ik wel weet is dat ik daarna ongelooflijk paranoïde werd. Ik was bij ieder stoplicht doodsbang en bleef maar in mijn achteruitkijkspiegel turen om te zien wat de bestuurders achter mij deden. Helaas waren die meestal met hun telefoon bezig.

Dus toen de Apple Watch werd aangekondigd was een van mijn eerste vragen: wat is de invloed op autorijden? Wordt het er beter op of slechter van? Nadat ik mijn horloge kreeg, maakte ik een kort ritje om dat uit te vinden.

Navigatie -- Een van de ingebouwde apps in de Apple Watch is Maps. Hij is niet heel gemakkelijk te gebruiken, dus ik raad zeer aan om de instructievideo van Apple te bekijken voordat je verder gaat.

Dat deed ik niet, dappere tester die ik ben. In plaats daarvan activeerde ik Siri en vroeg ik om aanwijzingen naar mijn bestemming, een route die ik uit het hoofd ken. (Ik mag dan dapper zijn, maar ik ben niet stom genoeg om naar een onbekende bestemming te rijden met een apparaat dat ik nog nooit gebruikt heb, helemaal wanneer ik ook nog zo nu en dan moest stoppen om schermafbeeldingen te maken.) Ik had ook op de iPhone kunnen beginnen: als je begint te navigeren in Maps op je iPhone, dan worden de instructies automatisch doorgegeven naar je Apple Watch.

Het begon goed. Het was prima om naar mijn Apple Watch (om mijn linkerpols en op de tienuurpositie aan het stuur) te kunnen kijken om de volgende aanwijzing te zien. En de tikken die een aankomende bocht aankondigden, zogenaamde Turn Alerts, waren verrassend.

Maar ik werd snel met mijn neus op de realiteit gedrukt. De tikken geven de richting aan van de bocht: een serie van 12 opeenvolgende tikken betekent een bocht naar rechts, terwijl drie series van twee tikken een bocht naar links aangeven. In de praktijk kon ik het verschil niet bepalen. Als ik aan het rijden ben moet ik mij op de weg concentreren, niet op wat mijn Apple Watch mij via een variant van Morse probeert te vertellen. Ik zou zeker niet op Turn Alerts vertrouwen om mij door de vele rijstrookwisselingen te leiden die een snelwegroute door Nashville vereist.

Ik vroeg de TidBITS-ploeg naar hun indrukken, en iedereen die het had geprobeerd was het ermee eens dat het geen goed idee was om voor route-aanwijzingen volledig te vertrouwen op de Apple Watch. Maar horloge-navigatie zou wel goed kunnen werken voor voetgangers, waar tikken en een Snelle blik een betere optie zijn dan naar je iPhone staren.

Audiocontrole -- Naast navigatie is het andere digitale ding dat ik in mijn auto doe, naar muziek en podcasts luisteren. Ook dit is een bron van afleiding, hoewel niet exclusief voor onze tijd van smartphones. Zelfs standaard ingebouwde radio's kunnen een probleem zijn.

Omdat de stereo-installatie in mijn auto geen aux-input heeft, gebruik ik een Motorola Roadster om via bluetooth audio van mijn iPhone naar mijn FM-radio te sturen. De Roadster biedt beperkte regelmogelijkheden voor afspelen, pauzeren en volgend nummer. Dat is te weinig voor mij, dus ik gebruik vaak mijn iPhone, die ik heb bevestigd aan de voorruit (een toegestane plek in Tennessee). De audioknoppen op het wachtwoordscherm van de iPhone leiden niet al te veel af, maar toch let ik dan minder op de weg.

Op dit gebied van autorijden blinkt de Apple Watch uit. Zet de Snelle blik Now Playing aan via de Apple Watch-app, en activeer die voordat je gaat rijden. Kies muziek uit op je iPhone, en haal dan het horlogescherm uit de slaapstand door je pols op te tillen, op het scherm te tikken of de digitale kroon in te drukken. Aangezien je laatst gebruikte Snelle blik of app op het scherm verschijnt (als je de standaardinstelling verandert in Apple Watch > General > Activate on Wrist Raise > Resume Previous Activity) kun je, zodra het scherm oplicht, een nummer op je horloge afspelen, pauzeren of overslaan. Je kunt zelfs het volume regelen met de digitale kroon. Hoewel het geen echte knoppen kan vervangen, is het beter dan zitten te klungelen met de iPhone.

Ook heb ik de app Overcast voor de Apple Watch van Marco Arment uitgeprobeerd (zie voor achtergrondinformatie "Overcast verfijnt de podcast-beleving op de iPhone", 16 juli 2014). Maar maak jezelf niet afhankelijk van de horloge-versie van de podcast-speler, want Arment heeft al zo goed als beloofd dat hij hem helemaal opnieuw gaat maken. De meeste ontwikkelaars hadden tijdens het grootste gedeelte van hun programmeerwerk niet de beschikking over een feitelijke Apple Watch.

Wat wel wijs is, is dat je Overcast kunt aansturen met de Snelle blik Now Playing, en de terugspoel- en snelspoelknoppen vanzelf veranderen in knoppen om 30 seconden te verspringen. Overcast heeft een eigen Snelle blik, maar wat mij betreft haalt die het niet bij de andere Snelle blikken.

En hoewel de audioknoppen op de Apple Watch handig zijn als je aan het rijden bent, is het niet verstandig om ze met stap voor stap navigatieaanwijzigen te gebruiken.

Interface-onhandigheden van de Apple Watch -- De interface van de Apple Watch heeft zo zijn merkwaardigheden, maar weinig is zo verwarrend als het schakelen tussen klok-afbeeldingen, apps en Snelle blikken, iets wat je zo min mogelijk zou moeten doen tijdens het rijden.

Voor iedereen die de interface van de Apple Watch nog niet kent, een kort overzicht van de benodigde handelingen.

Zelfs als je rustig op de bank zit, kan het wat moeite kosten om uit te vinden waar precies je je in de Apple Watch interface bevindt en hoe je moet komen naar waar je wezen wilt. Maar achter het stuur kan dit zelfs gevaarlijk zijn. De enige reddende factor is de instelling Resume Previous Activity, die ervoor zorgt dat je laatst gebruikte app of Snelle blik op het horloge verschijnt als je deze wekt.

En de afslag-meldingen verergeren de situatie alleen maar. Als er zo eentje verschijnt, en je wilt terig naar je laatst gebruikte Snelle blik, dan moet je op de digitale kroon drukken om terug te gaan naar de klok, en dan naar boven vegen. En nog erger: als je audio aan het afspelen was in een app in plaats van in een Snelle blik, brengt het dubbelklikken van de kroon na een afslag-melding je naar de app Kaarten. Dus in zo'n geval moet je de kroon indrukken om naar de klok te gaan, nogmaals op de kroon drukken om naar de thuispagina te gaan, en dan de gewenste app vinden in de zee van icoontjes. Dit is op zijn minst onhandig, maar ronduit gevaarlijk tijdens het rijden.

Sms'en achter het stuur -- Van de activiteiten die afleidend kunnen werken tijdens het rijden is het sms'en zowel het meest voorkomend als het gevaarlijkst. Zo gevaarlijk zelfs, dat het in de meeste staten verboden is, waaronder in Tennessee. Dus ik was benieuwd of ik met de Apple Watch sms'jes kon versturen of ontvangen zonder mijn iPhone aan te raken, en op een veilige manier. Maar ik bleef toch maar op kleine weggetjes met lage snelheidslimieten.

Het goede nieuws is dat als je een sms ontvangt op de Apple Watch, het eenvoudig is er een korte blik op te werpen en je nieuwsgierigheid te bevredigen zonder erg afgeleid te raken. Het zou nog beter zijn als het horloge je bericht hardop zou kunnen voorlezen. Gezien de plek van je hand op het stuur is dit veel veiliger dan opzij kijken naar je iPhone in z'n houdertje.

Het beantwoorden van een bericht daarentegen vereist wat gefrunnik. Als het bericht verschijnt, moet je misschien naar beneden scrollen om het hele ding te kunnen lezen en naar beneden scrollen is bijna altijd nodig om bij de Beantwoorden-knop te komen. Als je daarop drukt, verschijnt er een scherm waarmee je kan kiezen uit een lijstje vooraf bepaalde antwoorden, een emoji-teken kan versturen of een bericht kan dicteren. Dat zijn een hoop functies op een schermpje. Het op de juiste plek drukken vereist meer aandacht dan de weg kan missen. Als je berichten dicteert, moet je ook nog op een Verstuur-knop drukken.

Het versturen van een sms is zelfs nog lastiger. Je moet de knop aan de zijkant indrukken om je vrienden naar voren te brengen, een vriend selecteren met de digitale kroon of door deze aan te tikken, kiezen wat voor soort tekst je wil versturen en dan of een voorgekookte boodschap selecteren, of een emoji-teken versturen of een bericht dicteren. Ten slotte moet je de Verzend-knop aantikken.

Het is me gelukt mijn vrouw een smiley te versturen en haar te beantwoorden met een gedicteerd bericht. Dat werkte goed, maar kostte me veel te veel aandacht van de weg. Doe dit niet.

Siri is een betere optie, als het werkt. Als je een melding krijgt van een binnenkomend bericht, kan je de digitale kroon indrukken en ingedrukt houden, "Reply" zeggen gevolgd door de woorden die je wil dicteren, wachten op Siri om het uit te vogelen en dan de kroon opnieuw indrukken en ingedrukt houden, en "Send" zeggen.

Om een nieuw bericht te versturen, kan je Siri activeren door of het horloge te ontwaken en "Hey Siri" te zeggen, of door de digitale kroon in te drukken en ingedrukt te houden. Dan kan je iets zeggen als "Text Joe Schmoe I'm running 15 minutes late" ["Verstuur Joe Schmoe een bericht dat ik 15 minuten vertraging heb" - nvdv]. Als Siri correct werkt, zal het horloge je de tekst presenteren om te controleren. Daarna kan je de digitale kroon weer indrukken en "Send" zeggen. Het zou fijn zijn een optie te hebben voor directe verzending, maar dat kan leiden tot het versturen van beschamende dicteerfouten.

Of je nou Siri gebruikt of niet, ik raad af om tijdens het rijden berichten met de Apple Watch te versturen, als het je al lukt.

Let op dat als je iPhone niet in de sluimerstand is, bijvoorbeeld omdat hij op de kaart laat zien waar je naar op weg bent, hij de aankondiging van een binnengekomen bericht niet naar je Apple Watch stuurt, in de veronderstelling dat je hem in plaats daarvan op je iPhone wil zien. Op het vlak van bestuurdersveiligheid kan dit een welkome, maar wel onverwachte, bijwerking zijn.

Pitstop -- Geen autotrip zou compleet zijn zonder een pauze om wat te gaan eten, en niets belichaamt Amerika's door fossiele brandstof aangedreven voedselsysteem meer dan McDonald's (zoals het beste uitgelegd door Michael Pollan in "The Omnivore's Dilemma"). Het helpt ook dat McDonald's Apple Pay accepteert.

Ik was niet dapper genoeg om Apple Pay te proberen bij het drive-through-raam, dus ik bestelde binnen. Apple Pay op de Apple Watch werkt prima, maar is niet zo automatisch als Apple Pay op de iPhone. De iPhone houd ik in de buurt van de NFC-lezer, waarna ik mijn duim op de Touch ID-sensor plaats en iOS het gewoon uitzoekt. Om met het horloge te betalen, moest ik de knop aan de zijkant dubbel indrukken en dan mijn pols onhandig positioneren in de buurt van de lezer.

Hoewel mijn Apple Watch tot nu toe niet veel aandacht getrokken heeft, werd het gebruik ervan om mijn hamburger te betalen zeker opgemerkt. De dame achter de kassa riep uit "Is dat de nieuwe Apple Watch? Ik heb nog niemand dat zien doen!" Toen ik wachtte op mijn eten, zag ik haar discreet een collega wenken en haar pols naar beneden bewegen, daarmee mijn Apple Watch-betaalbeweging imiterende.

Het was amusant, maar ik voelde me opeens opgelaten. Ik vroeg me af wat het zo vroeg dragen van een Apple Watch, voordat deze gemeengoed is, over mij zegt. Kom ik over als een rijke snob, zelfs als ik wat besteld heb van het dollarmenu? Is er iemand die ten onrechte denkt dat ik een 17.000 dollar kostend horloge draag? En toen begon ik me af te vragen wat er zou gebeuren als ik aangehouden zou worden door een agent? Zou hij minder begrijpend zijn omdat ik duur speelgoed om mijn pols hebt? Zou hij ervan uitgaan dat mijn rijstijl door het horloge nadelig werd beïnvloed? Hoe zou ik het kunnen uitleggen?

Aanbevelingen -- In een ideale wereld zou je zowel de iPhone als de Apple Watch op Niet storen zetten en ze beide in het dashboardkastje leggen voor je de auto start. Zelfs onder ideale omstandigheden leiden ze de aandacht af.

Ik betwijfel echter of iemand dit zou doen. Ik denk zelfs dat verantwoord gebruik de veiligheid ten goede kan komen. Ik voel me op de verwarrende snelwegen rond Nashville een stuk veiliger als mijn iPhone me assisteert bij het wisselen van rijbaan.

Mijn aanbeveling is de volgende. Voor navigeren werkt niets beter dan een iPhone in een telefoonhouder. Er zijn er verschillende, maar de aanbevelingen van Wirecutter zijn veilige keuzes. Controleer de plaatselijke wetgeving op wat wel en niet mag, maar ik vind het makkelijk om de instructies te volgen en mijn blik op de weg gericht te houden als de iPhone midden-bovenin op het raam zit. (In Tennessee is dit wettelijk toegestaan, maar mogelijk niet waar jij woont..) [Let op: Amerikaanse wetgeving! - nvdv] Daarbij heb je geen last van mogelijke afleidende meldingen op de Watch.

Verder zou ik de Turn Alerts in de Apple Watch-app onder Notifications > Maps uitzetten. Deze leiden af, zijn mogelijk verwarrend en zitten andere functionaliteit in de weg.

Als je de muziek wilt bedienen met de Apple Watch, voeg dan Now Playing toe aan Snelle blik in de Apple Watch-app. Op die manier kun je de Snelle blik vlug tevoorschijn halen zonder door de zee aan icoontjes te hoeven worstelen. Als je andere Snelle blikken hebt die je wilt raadplegen tijdens het rijden, zoals Weer, positioneer die dan naast Now Playing om het vegen langs alle andere Snelle blikken te voorkomen. Zet op de Watch ook Laatst gebruikte app aan onder Settings > General > Activate on Wrist Raise.

Hoewel ik denk dat de Apple Watch een aantal functies met zich meebrengt die afleidingen tijdens het rijden kunnen verminderen, denk ik dat het er uiteindelijk niet beter op zal worden. Bewuste chauffeurs zullen stappen ondernemen om te zorgen dat de afleidingen beperkt worden, maar de meeste mensen zijn niet zo bewust. Een apparaat om hun pols is een potentiële aandachttrekker. Er is discipline nodig om de afleidingen te weerstaan, helemaal als het allemaal nieuw en spannend is. Apple kan de interactie verbeteren met verfijningen aan de gebruikers-interface, maar veel meer kan men niet doen om veilig gedrag te stimuleren.

Dus mocht je ervoor kiezen om met een Apple Watch te gaan rijden, laat je dan niet afleiden van de echt belangrijke taken van het rijden, al helemaal niet als ik voor je rijd!

FunBITS: App Camp Quiz Compendium voor de iPhone

Er wordt eindeloos getweet, geblogd en diepgaand geschreven over de situatie van vrouwen in de techniek. Maar toen besloot Jean MacDonald (vroeger werkzaam bij Smile, een sponsor van TidBITS) daar iets aan te doen. In de zomer van 2013 lanceerde zij met een paar vrienden het App Camp for Girls, een zomerkamp waarin meisjes van de tweede en derde klas van de middelbare school een opleiding kregen tot software-ontwikkelaar. Deze zomer zal het programma uitgebreider zijn dan ooit, met kampen in Vancouver, Seattle en Portland (Oregon).

Ik ben veel te oud en bebaard om een app-camper te kunnen zijn, maar tijdens de Macworld/iWorld het afgelopen jaar had ik het geluk een open huis mee te maken van een App Camp for Girls, een verkorte versie van twee uur van het kamp dat normaal een week duurt. (Zie "App Camp for Girls slaat alles bij Macworld/iWorld", 11 april 2014.) Terwijl ik daar zat, deelden de organisatoren iPod touches rond die volgeladen waren met puzzel-apps die eerdere app-campers hadden gemaakt. De uit de hand getekende illustraties in de apps waren aandoenlijk mooi en ik vond het jammer dat TidBITS-lezers ze niet zelf konden uitproberen.

Nou, nu kan dat! Voor maar $ 0,99 kun je het App Camp Quiz Compendium kopen in de AppStore (iOS 8.2+, 148 MB).

Het App Camp Quiz Compendium is opgebouwd uit 15 korte persoonlijkheids-vragenlijsten, die gemaakt zijn door teams uit vorige App Camps. Je kunt uitvinden wat voor soort pinguïn je bent (ik ben kennelijk een sportieve pinguïn), wat voor superkracht je bezit, welke social media-app jij bent, of tot welk Hogwarts-huis jij behoort.

Het is geen verrassing dat de quizzen zelf niet veel voorstellen, maar de illustraties erin zijn verrukkelijk. Handgetekende kunst komt niet vaak voor in iOS, en dat is ook een van die dingen die er of prachtig uitzien of vreselijk zijn. Gelukkig is dat in het geval van het App Camp Quiz Compendium het eerste.

Het App Camp Quiz Compendium biedt een paar minuten plezier voor $ 0,99, maar belangrijker is dat de verkoop ervan een ondersteuning betekent van een belangrijke educatieve inspanning. In de loop van een enkele week biedt het App Camp for Girls een brede inleiding in het hele proces van de app-ontwikkeling, vanaf het brainstormen en ideeën ontwikkelen tot het bouwen van de apps en het onder de aandacht brengen ervan. Ik heb uit de eerste hand gezien wat het App Camp for Girls doet, en volgens mij zou het als blauwdruk kunnen dienen voor hoe wij kinderen kunnen leren over techniek en, meer in het algemeen over zakendoen.

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 4 mei 2015

Carbon Copy Cloner 4.1 -- Bombich Software heeft Carbon Copy Cloner 4.1 (CCC) uitgebracht, waarin een nieuw taak-voortgangsvenster is toegevoegd aan de menubalk-applicatie User Agent, waardoor je de gedetailleerde voortgang van alle taken kunt zien. Het back-upgereedschap heeft nu ook een Simple Mode die enkel de bron- en doel-keuzeschakelaars laat zien, plus de Clone-knop, zorgt ervoor dat alle interface-elementen toegankelijk zijn via toetsenbord-navigatie en met VoiceOver, voegt een contextueel menu toe aan de takenlijst, geeft je de mogelijkheid om taken globaal uit te zetten vanuit de CCC-menubalkicoon, en verbetert het taken-configuratiegedeelte van het CCC-venster zodat het aangepast kan worden voor een gemakkelijkere selectie van bestanden. ($ 39,99 nieuw, 12,0 MB, toelichting, 10.8+)

Quicken 2015 for Mac 2.5 -- Intuit heeft versie 2.5 van Quicken 2015 for Mac uitgebracht, met veranderingen in de investerings-rapportages op de Calendar en verbeterde Download/Financial Institution-instellingen op het Account-instellingenblad. Het Account-instellingenblad heeft nu een optie voor het tonen van het totale percentage van de veranderingen op een dag (winst of verlies) voor de investeringsaccounts die zijn opgenomen in een Calendar-rapportage. Hij elimineert ook dubbele opties, stroomlijnt gebruikersstromen en vereenvoudigt de functionaliteit van het beheer van de verbindingsstatus voor Direct Connect- of Quicken Connect-accounts, en laat je nu het datumbereik bepalen van transacties die je wilt downloaden voor Direct Connect-accounts. Versie 2.5 lost ook een aantal bugs op, verhelpt een vastloper bij het updaten van alle accounts, lost een probleem op waarbij de navigatiekolom bij een herstart niet de uit- of inklapstatus van het account kon onthouden, verhelpt meerdere problemen die te maken hebben met QIF-import vanuit andere applicaties voor persoonlijke financiën, lost meerdere problemen op met de weergave in de Calendar-rapportage en verhelpt meerdere problemen met Mobile Sync. Let er wel op dat op het moment van dit schrijven, Quicken 2015 for Mac in de Mac App Store nog altijd op versie 2.4.2 staat. ($ 74,99 nieuw, gratis update, toelichting, 10.7+)

PDFpen en PDFpenPro 7.1.1 -- Smile is gekomen met versie 7.1 van PDFpen en PDFpenPro, een onderhoudsupdate gericht op probleemoplossingen. In de programma's waarmee je pdf's kan bewerken, zijn nu kwesties gecorrigeerd met de opmaak van het gelokaliseerde wachtwoordvenster en het save accessory-venster, zijn vrije-vormmarkeringen toegevoegd aan de aantekeningenlijst, is een bug opgelost waardoor zoekresultaten niet geselecteerd konden worden in Notes, zijn er verschillende kwesties met versleuteling opgelost, worden dubbele resultaten in zoekacties verwijderd als er markeringen zijn, wordt voorkomen dat tekstvakken aan de rechterkant vergroot worden als de Wrap Text-modus aanstaat, en is taalondersteuning toegevoegd aan PDF/A-export. ($ 74,95/$ 124,95 nieuw met 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis updates vanaf versie 7.0, 52,3/53 MB, toelichting, 10.7+)

Default Folder X 4.7.1 -- St. Clair Software heeft Default Folder X 4.7.1 uitgebracht, waarmee een bug in OS X 10.10.3 Yosemite opgelost is waardoor Carbon-applicaties (zoals Microsoft Word en Excel) altijd standaard de Documenten-map gebruikten. Het programma dat de functionaliteit van Open- en Bewaardialoogvensters uitbreid, houdt nu een beter oogje op Finder-vensters als de Finder automatisch verborgen is door andere programma's. (Als dit probleem aanhoudt, optie-klik dan op de instellingenknop van Default Folder X en zet ShowHiddenFinderWindows aan.) De uitgave voorkomt verder een crash die kon optreden als het programma een aliasbestand tegenkwam dat ten onrechte naar zichzelf verwijst, verzekert dat mappen binnen DEVONthink-databases niet meer voorkomen in het Recent Folders-menu, en biedt de mogelijkheid om in Bewaar-dialogen op 10.9 Mavericks (en Yosemite) de afmetingen te veranderen van het tekstvak om bestandsnamen te bewerken. ($ 34,95 nieuw, $ 10 korting voor TidBITS-leden, gratis update, 11 MB, toelichting, 10.6+)

Pixelmator 3.3.2 -- Het Pixelmator-team heeft versie 3.3.2 uitgegeven van het gelijknamige programma om afbeeldingen te bewerken, met ondersteuning voor het nieuwe programma Foto's voor Mac (met directe toegang tot je Foto's-bibliotheek), alsmede voor de Force Touch-trackpad van de nieuwe new 12 inch-MacBook en de 13 inch-MacBook Pro met Retina-beeldscherm (zie "De 12 inch-MacBook: een andere Mac voor een bepaald soort gebruiker", 29 april 2015). De ondersteuning voor Force Touch houdt in dat Pixelmator de afmeting van je kwast wijzigt, afhankelijk van de druk die gedetecteerd wordt door de krachtsensoren. Als deze functionaliteit bekend voorkomt, dan kan dat kloppen want hij was voorspeld (hoewel niet helemaal juist) in onze 1 april-uitgave (zie "TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 1 april 2015", 1 april 2015).

Pixelmator 3.3.2 verbetert verder de snelheid van de Repair Tool (lees dit blog-artikel voor meer informatie over hoe Pixelmator het algoritme verbeterde), biedt je de mogelijkheid om afbeeldingen te repareren op een transparante laag die vooraan geplaatst is (met de optie Sample All Layers geselecteerd), voert de functie New Layer from FaceTime nu uit op alle Macs, voorkomt dat het Layers-palet dimt na veranderen van de afbeeldingsafmetingen, voegt ondersteuning toe voor het openen van 16-bits Photoshop-afbeeldingen die geëxporteerd zijn vanuit Aperture en lost een kwestie op die de prestaties verslechterde bij het intensief werken met kleuren en stijlen van tekst- en vormlagen. ($ 29,99 nieuw via de Mac App Store, gratis update, 42,9 MB, toelichting, 10.9.5+)

BBEdit 11.1 -- Bare Bones Software kwam met BBEdit 11.1, met ondersteuning voor het versie-controlesysteem Git en de EditorConfig-bestandsindeling voor een consistente codeerstijl, samen met een lange lijst aan verbeteringen en oplossingen. Je kan Git-kernfunctionaliteit nu direct binnen BBEdit benaderen, via het nieuwe Git-menu, in plaats van over te schakelen naar de opdrachtregel of een specifieke Git-client. De update bevat verder ondersteuning voor de bestandsconventies van EditorConfig-instellingen, die de meerderheid aan core universal en domeinspecifieke objecten omvatten plus verschillende objecten die specifiek zijn voor BBEdit (zie ook deze technische toelichting voor meer details).

Daarnaast voegt BBEdit 11.1 een dynamische opdracht Save All in Window toe, die mogelijk is als een (of het enige) document in het voorste venster nog niet opgeslagen wijzigingen bevat. De update verbetert vouwen, sleutelwoordkleuren, functienavigatie en tekstaanvulling in de nieuwe CSS/SCSS-taalmodule, verwijdert het Subversion-actiebalkonderdeel van de schijfbrowser en projectvensters, herrangschikt de Editing-voorkeuren, voegt de instelling "Include system text replacements in completion list" toe, en updatet de INI-taalmodule met verbeterde navigatie en met vouwen. ($ 49,99, gratis update, 11,5 MB, toelichting, 10.8.5+)

ExtraBITS, 4 mei 2015

In ExtraBITS deze week heeft Adam Engst het op Tech Night Owl Live over de Apple Watch, bevestigt Apple dat tatoeages kunnen interfereren met de hartslagsensoren van de Apple Watch, en heeft Apple een onverwachte aanbeveling voor eigenaars van een Apple Watch die problemen hebben met een haperende digitale kroon.

Haperende digitale kroon op Apple Watch schoonmaken -- Sommige gebruikers hebben melding gemaakt van een "haperende" digitale kroon van hun Apple Watch. Als jouw digitale kroon niet goed werkt, dan beveelt Apple aan om de Apple Watch 10 tot 15 seconden af te spoelen onder stromend water, en dan de digitale kroon te draaien en erop te drukken om hem los te maken. Een lederen bandje moet je eerst verwijderen. Gebruik op de Apple Watch geen schoonmaakproducten.

Apple bevestigt dat tatoeages sensoren Apple Watch blokkeren -- Apple heeft een nieuw support-document gepubliceerd over de hartslagsensoren in de Apple Watch, dat bevestigt wat velen al vermoedden: sommige tatoeages kunnen interfereren met de lichtsensoren van het horloge. Als jij hiermee te maken hebt, en als het voor jou een belangrijk probleem is dat niet kan worden opgelost door het horloge om je andere pols te dragen, dan raadt Apple aan om de Apple Watch te koppelen met een Bluetooth-borstriemmonitor.

Adam Engst overloopt de Apple Watch op de Tech Night Owl Live -- Je wist dat dit er zat aan te komen, nietwaar? Met een week ervaring was Adam Engst te gast bij Gene Steinberg, de gastheer van Tech Night Owl, om het te hebben over wat goed en niet goed werkt, met de focus op fitness. In het kort gezegd: Garmin en Fitbit hoeven zich nog niet meteen zorgen te maken.

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een koppeling maken indien de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.