Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Het is tijd voor een nieuw hoofdtuk van Joe Kissells boek in wording, "Take Control of Security for Mac Users"! Ik hoop dat iedereen vorige week genoten heeft van hoofdstuk 1, "Introducing Mac Security", en hoofdstuk 2, "Learn Security Basics". Deze week hebben we hoofdstuk 3, "Perform Quick Security Fixes", met een aantal eenvoudige dingen die iedereen zou moeten doen (met kleine variaties, afhankelijk van het risiconiveau). Een beetje zoals het op slot doen van je voordeur als je een weekendje weggaat. In het bijzonder bespreekt Joe het belang van bijblijven met belangrijke veiligheids-updates en het instellen van een aantal essentiële beveiligingsinstellingen.
Dit hoofdstikel en alle volgende hoofdstikelen zijn alleen beschikbaar voor TidBITS-leden, dus als je ze wilt lezen en erop wilt reageren, moet je je aansluiten bij het TidBITS-ledenprogramma. Als je al een TidBITS-lid bent, meld je je aan bij de TidBITS-site met het e-mailadres waarmee je je geregistreerd hebt. Het volledige e-boek van "Take Control of Security for Mac Users" zal voor iedereen beschikbaar komen om te kopen als PDF-, EPUB- en Mobipocket- (Kindle-)bestand zodra het compleet is.
Andere voordelen van het TidBITS-lidmaatschap zijn onder meer een korting van 30 procent op deze en alle andere Take Control-boeken en kortingen op belangrijke Mac-apps, een full-text RSS-feed en een versie van de TidBITS-website zonder banneradvertenties. Door een TidBITS-lid te worden, steun je ons het soort informatie te brengen dat je hier al jaren kan lezen, en als je nu deelneemt, kan je tegelijkertijd meer te weten komen over Mac-beveiliging.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Op 5 februari 2015 bracht Apple een bèta-versie van zijn nieuwe app Foto's voor OS X uit voor ontwikkelaars en een aantal geselecteerde leden van de pers. Foto's, vorig jaar aangekondigd als een vervanging van Apples beide andere aanwezige fotografie-apps, iPhoto en Aperture, werd aanvankelijk toegezegd voor begin 2015 (zie "Apple stelt iOS 8 en OS X Yosemite voor op WWDC", 2 juni 2014). Door deze uitgave weten we nu dat het dit voorjaar komt als onderdeel van OS X 10.10.3.
Het vooruitzicht om van fotografie-app te veranderen is ontmoedigend, maar zelfs verstokte gebruikers van iPhoto en Aperture zullen waarschijnlijk toegeven dat de oude versies in toenemende mate traag en instabiel zijn geworden. In plaats van ze uit elkaar te halen, heeft Apple besloten met een schone lei te beginnen, wat vertrouwd in de oren klinkt van gebruikers van vele andere Apple-apps, waaronder Final Cut Pro en zowel het iLife- als het iWork-pakket.
Een brug naar een nieuw land -- Wanneer je Foto's voor de eerste keer start, zal de app automatisch je iPhoto-bibliotheek upgraden. (Als deze merkt dat je meer dan één bibliotheek hebt, zal de app je vragen om te kiezen welke je wilt upgraden.) Na het import-proces zullen niet alleen al je foto's en video's aanwezig zijn, ook albums, mappen, boeken, kaarten, kalenders en diavoorstellingen zullen de overgang maken.
Geïmporteerde iPhoto- en Aperture-bibliotheken blijven intact en bruikbaar, maar het is een eenrichtings-import: de bibliotheken van de oudere apps synchroniseren niet met de app Foto's, dus als je een foto toevoegt op de ene plek zal deze niet zichtbaar worden op de andere. Het import-proces van Foto's is schappelijk als het aankomt op schuifruimte: hij dupliceert de foto's die hij van iPhoto en Aperture importeert niet, dus je verliest geen kostbare opslagruimte.
Sommige aspecten van iPhoto en Aperture verhuizen niet mee naar de nieuwe app. Foto's vervangt de beoordeling in de vorm van sterren door favorieten (aangegeven door een hart-icoontje). Beoordelingen in de vorm van sterren en vlaggen uit iPhoto en Aperture (alsmede kleur-labels uit Aperture) zullen worden geconverteerd naar trefwoorden en worden toegekend aan elke foto, dus je kunt nog steeds zoeken naar afbeeldingen die deze informatie bevatten.
Foto's voelt meer aan als de Mac-versie van de iOS-app Foto's dan iPhoto of Aperture, in ieder geval bij het browsen door je fotobibliotheek. Uitzoomen (wat je ook kunt doen met een knijpbeweging op het trackpad) bezorgt je eerst een korte tijdsspanne aan gebeurtenissen op basis van locatie. Zoom verder uit en je zult grotere tijdsspannes zien en een lijst van locaties. Nog een zoom en je wordt geconfronteerd met een gigantische berg foto's gescheiden naar jaar.
Onder de Albums-tab (of in de zijkolom, als je Toon zijkolom kiest uit het Weergave-menu) vind je je media, op een paar verschillende manieren geordend. Alle verschillende mediasoorten ondersteund door iOS-camera's (panorama's, video's en slow-motionvideo's) zijn onderverdeeld in hun eigen slimme albums. Er is ook een automatisch aangemaakt Favorieten-album, een album met daarin de recentste geïmporteerde media en de bekende Gezichten-tab die zo ongeveer rechtstreeks overgenomen is uit iPhoto. De mogelijkheid om alle foto's per locatie op een kaart te laten zien is verdwenen, maar je kunt op een gebeurtenis in de Foto's-lijst klikken om een kaart te zien met de locaties van alle foto's van die gebeurtenis.
Foto's in de cloud -- De vlaggenschipfunctie van Foto's is de integratie met de dienst iCloud-fotobibliotheek van Apple. Als je wilt, kun je Foto's instellen om automatisch je foto's te uploaden naar de iCloud-servers van Apple, waar ze als back-up opgeslagen worden en toegankelijk zijn vanaf iOS-apparaten. (De toegang voor iOS-apparaten zal ingebouwd worden in iOS 8.2, een update die vermoedelijk geleverd gaat worden rond dezelfde tijd als wanneer Foto's uitkomt.)
Wanneer je Foto's met iCloud synchroniseert, heb je twee mogelijkheden als het gaat om foto-opslag: Download originelen naar deze Mac zorgt ervoor dat van elk bestand dat je in iCloud hebt ook een versie op volledige kwaliteit op je Mac wordt opgeslagen. Optimaliseer Mac-opslag houdt de foto's op hoogste resolutie en video's in iCloud, hoewel ze ook op je Mac kunnen worden opgeslagen "als je genoeg ruimte hebt".
Het is nog afwachten hoe Foto's bepaalt of je genoeg ruimte hebt, en of het alleen foto's in een cache houdt of dat het echt oordeelt over hoeveel vrije ruimte je hebt, voordat het besluit om je bestanden te houden. Ik heb ongeveer 700 GB aan familiefoto's en een stel Macs met kleine flash-opslagschijven, dus ik ben enthousiast over de mogelijkheid om toegang te hebben tot mijn complete fotobibliotheek op al mijn Macs en iOS-apparaten, zelfs als ze niet genoeg ruimte hebben om de hele bibliotheek te bevatten.
Foto's integreert ook met alle fotodeelmogelijkheden van iOS. Als je het vakje iCloud fotodelen aankruist in het iCloud-voorkeurenpaneel van Foto's, zul je dezelfde gedeelde albums zien als op je iPhone of iPad. En je kunt het Deel-commando gebruiken om media te delen met Flickr, Facebook en Twitter.
Bewerkfuncties -- Foto's heeft een aardige set fotocorrectiefuncties. Voor diegenen die geen tijd willen verspillen aan het prutsen aan foto's is er een Verbeterknop, een functie voor automatisch bijsnijden die zelfs scheve beelden weer rechtzet, en een reeks Instagram-achtige filters die een hele set effecten in één keer toepast.
Diegenen die meer controle over hun foto's willen hebben, zullen de voorkeur geven aan de sectie Aanpassingen, waarin opties zitten voor belichting, kleur, niveaus, witbalans, scherpte en definitie, rand-onscherpte en zwart-witeffecten. Tenslotte is er een Retoucheer-gereedschap waarmee je erg basale bewerkingen kunt doen door rond te klikken en te hopen dat het doet wat je wilt.
Als je je foto wilt bewerken met een extern gereedschap zoals Photoshop, lijkt er, in elk geval in deze bèta, geen andere manier te zijn dan een afbeelding eruit slepen, bewerken en dan weer terugslepen. Hopelijk voegt Apple in de toekomst nog een functie voor een externe editor toe, of ondersteuning voor een soort extensies voor beeldbewerking.
De behoefte aan snelheid -- Met elke volgende versie van iPhoto claimde Apple dat die sneller was dan ooit tevoren. Helaas bleven we allemaal maar plaatjes schieten. Onze iPhoto-bibliotheken bleven opzwellen, en iPhoto leek er nooit in te slagen om ons bij te houden.
Zeg nooit nooit, maar in mijn testen met een bibliotheek met 5.450 foto's leek Foto's gewoon snel. Er was nooit vertraging bij het scrollen, in- en uitzoomen ging vlot. Ik hoop dat dit ook van toepassing blijft op bibliotheken met tienduizenden foto's.
Het is nog een bètaversie, alleen bedoeld voor ontwikkelaars, en dat is eraan af te zien. Ik had problemen met het importeren van één van mijn grote iPhoto-bibliotheken, en het programma crashte toen ik probeerde om een paar duizend foto's uit een map te importeren. Een paar keer deed ik het programma open en was het hoofdvenster van Foto's helemaal leeg, hoewel al mijn foto's verschenen toen ik op Alle foto's klikte. Als je toegang hebt tot de bèta, raad ik je ten sterkste aan om je primaire fotobibliotheek er niet aan toe te vertrouwen.
Gelukkig heeft Apple nog meer dan vier maanden tot hun eigen deadline om de meeste plooien glad te strijken. Maar zoals het er nu voorstaat, lijkt Foto's een beloftevolle poging om fotobibliotheken op Apple-apparaten en in de cloud aan elkaar te breien.
Je hebt misschien gemerkt dat dit mijn eerste artikel is voor TidBITS sinds 1995, en het is ook een goed excuus om te vertellen dat ik in mijn eerste Take Control-boek ben gedoken, een Crash Course over Foto's. Dus als je bijzonder gave functies tegenkomt, of als je ergens problemen mee hebt en je wilt dat ik er aandacht aan besteed bij het schrijven, laat het me dan weten in de reacties.
[Jason Snell was meer dan tien jaar hoofdredacteur bij Macworld, en schrijft al twintig jaar over Apple en andere tech-bedrijven. Nu schrijft hij voor Six Colors. Hij is ook de man achter het podcast-netwerk The Incomparable, dat helemaal over maffe popcultuur gaat en dat de tech-podcasts Upgrade en Clockwise herbergt.]
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Zoals beloofd in "'Take Control of OS X Server' klaar voor iedereen" (24 november 2014), hebben we een nieuwe versie uitgebracht van "Take Control of OS X Server" van Charles Edge, die geheel is bijgewerkt voor Yosemite Server. En om eerlijk te zijn was het een irritante update, omdat de uiterlijke wijzigingen in Yosemite ons noopten om vrijwel elke schermafbeelding in het boek opnieuw te maken. Bovendien moesten Charles en ik elke pagina van het 244 bladzijden tellende boek nalopen op verschillen tussen de vorige en huidige versie, zelfs al zijn de wijzigingen in Yosemite Server relatief gering.
Daarnaast heeft Charles twee nieuwe hoofdstukken toegevoegd: "What's New in Yosemite Server" en "Upgrade from Mavericks Server". Verder verklaart hij de nieuwe functie Bereikbaarheid, die laat zien hoe je server bereikbaar is vanaf het openbare internet, en behandelt hij de nieuwe toegangspermissies van Yosemite Server op dienst-niveau. Bereikbaarheid is interessant omdat je natuurlijk wel zeker wilt weten dat openbare servers ook inderdaad vanaf het internet bereikbaar zijn, en privé-servers niet. Handig zowel bij het oplossen van problemen als voor het beheren van je beveiliging.
Het boek van $ 20 bevat daarnaast uiteraard de benodigde achtergrondinformatie, stapsgewijze uitleg, en praktische adviezen die je nodig hebt om OS X Server, thuis of in een klein kantoor, met succes te installeren en te draaien. Met OS X Server kun je bestanden delen, gedeelde agenda's maken, je eigen webserver of wiki draaien, Mac- en iOS-progammatuurupdates voor je gebruikers verzamelen en beheren, de iOS-apparaten in je organisatie beheren, netwerk-gestuurde back-ups met Time Machine regelen, en nog veel meer. Zulke diensten zijn bovendien voor iedereen met een internet-toegang beschikbaar, maar kunnen ook beperkt worden tot gebruikers en apparaten op je lokale netwerk.
Hoewel we afraden om nog te beginnen met Mavericks Server hebben we, als je op dit moment Mavericks Server draait, een aantal mogelijkheden voor je. De 1.0-versie van dit boek, die in november uitkwam, ging over Mavericks Server. Mocht je op dit moment geen reden zien om te upgraden (helemaal niet zo'n gekke gedachte!), dan kun je versie 1.1 aanschaffen, en versie 1.0 downloaden vanaf het Blog-tabje op de Ebook Extra's-pagina van het boek. Mocht je wel willen upgraden naar Yosemite Server: het boek bevat een overzicht van alle nieuwe functies en de instructies voor die upgrade.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Na tien jaar proberen het internet voorzichtig te reguleren, wil de Amerikaanse Federale Communicatie Commissie (FCC) internetaanbieders (Internet service providers, ISP's) nu herclassificeren als "common carriers". Wat betekent dit voor bedrijven die hun geld verdienen met het internet en, belangrijker, voor de Amerikaanse internetgebruiker?
De FCC heeft zijn plan tot behoud van "netneutraliteit" gepresenteerd en dat plan is niet mis: de dienst wil ISP's herclassificeren als "common carriers", net als telefoonbedrijven, om ervoor te zorgen dat al het legale verkeer over internet met dezelfde prioriteit wordt behandeld. Tegelijkertijd belooft de instelling dat het voorbereidingen treft om tarieven te kunnen instellen, boetes op te kunnen leggen en ISP's te kunnen verplichten om belangrijke delen van hun netwerk te delen met concurrenten.
Deze regels komen nadat de FCC tien jaar lang tevergeefs geprobeerd heeft om internet met zachte hand te reguleren, uit angst een nieuw, snel groeiend belangrijk segment van de Amerikaanse economie teveel te beperken. De vorige pogingen van de FCC werden echter bestreden door telecommunicatiebedrijven Comcast en Verizon, die meenden dat de regels van de FCC voor een "open Internet" buiten de bevoegdheid van de FCC lagen. Het gevolg hiervan was dat er nooit een wettelijke basis is gevormd voor netneutraliteit, en de ISP's vrij waren om verkeer dat hen niet aanstond te blokkeren of af te knijpen, en controversiële zakenrelaties aan te gaan zoals de voorkeursbehandelingen tegen betaling van Netflix.
Nu echter niet meer. Deze keer heeft de FCC het grote geschut in stelling gebracht, het voorstel om ISP's te herclassificeren van licht gereguleerde "informatiediensten" naar volledige "telecommunicatiediensten". De verandering in classificatie rekent af met de onduidelijkheid over de wettelijke autoriteit van de FCC, en zorgt ervoor dat de breedband-industrie onder een brede verzameling regels komt te vallen waarvan sommige dan wel weer meer dan 80 jaar oud zijn. Bovendien zouden de nieuwe regels van de FCC ook gelden voor mobiel internet, wat vandaag de dag goed is voor meer dan de helft van het internetverkeer wereldwijd, en voor "interconnectiepunten" tussen netwerken en "edge providers" zoals Google, Facebook en Amazon die wel content en diensten leveren maar geen internetverbindingen verkopen.
Nieuwe regels -- We kunnen de nieuwe regels nog niet inkijken: ze beslaan in totaal 332 pagina's, en worden kennelijk pas beschikbaar voor het publiek nadat de commissie er op 26 februari 2015 over gestemd heeft. (Fijn zo'n transparante overheid.) Desalniettemin zijn dit de belangrijkste punten:
ISP's mogen legale internet-content of -diensten niet blokkeren, degraderen of beperken. Op eenzelfde manier mogen ISP's geen "linkerbanen" creëren of prioriteitsafspraken maken die specifiek legaal internetverkeer bevoordelen. Deze beperkingen zorgen ervoor dat de centrale hoofdaspecten van netneutraliteit of het "Open Internet" behouden blijven.
Nieuw is dat de open internet-vereisten niet alleen gelden voor vaste-lijninternetproviders, zoals telefoon- en kabelbedrijven, maar ook voor mobiel-internet-, interconnectiepunt- en zogenoemde edge-providers. Deze segmenten waren voorheen vrijgesteld van netneutraliteitsregels. ISP's konden aan bedrijven als Netflix, Cogent en Level 3 nog steeds geld vragen voor toegang tot hun netwerken, maar de afspraken werden alleen toegestaan als de FCC ze "eerlijk en redelijk" vond onder Title II. Content-deliverynetwerken (zoals Akamai) die probeerden datastromen naar individuele gebruikers te optimaliseren, waren echter gewoon vrij om dit bij hun klanten in rekening te brengen.
ISP's mogen een "redelijk" beheer voeren op hun netwerk, zoals bijvoorbeeld het blokkeren van apps, (de hoeveelheid) data beperken, of de snelheid terugschroeven, zolang ze dit melden en ze het niet doen voor commercieel gewin.
ISP's zullen moeten blijven voldoen aan de transparantie-eisen, en duidelijke informatie moeten geven over hun diensten aan de consument. Transparantieregels zijn niet nieuw (en ze hebben de recente gerechtelijke aanvechting door Verizon overleefd), maar de FCC heeft aangekondigd ze onder de nieuwe regels aan te scherpen.
ISP's mogen privé-netwerkdiensten leveren die niet van het openbare internet gebruikmaken (zoals voice-diensten over de kabel), maar die vallen wel onder de transparantieverplichting en mogen niet worden gebruikt om alsnog "linkerbanen" te creëren of de neutraliteit te ondermijnen.
ISP's komen onder de Title II-clausule te vallen, waardoor de FCC kan optreden tegen "oneerlijke en onredelijke" praktijken, consumentenklachten kan aanhoren, "eerlijke" toegang tot telefoonpalen en leidingen kan eisen, de toegang voor mensen met een beperking kan beschermen en de privacy van de consument kan beschermen.
De FCC kan onderdelen van Title II negeren (of "afzijdig blijven") als zij niet in het voordeel zijn van de consument. ISP's zijn niet gebonden aan Title II-regels die de FCC in staat stellen om prijzen te bepalen of breedbandproviders te verplichten bij te dragen aan het Universal Service-fonds. De nieuwe regels zullen ook geen nieuwe belastingen of boetes opleggen op breedband, en ISP's zullen niet verplicht worden om de laatste mijl van de verbinding naar huizen en bedrijven te ontkoppelen zodat concurrenten die kunnen gebruiken.
Wat ze betekenen -- "Open internet" betekent niet "gratis internet". De nieuwe regels zullen je internetdienst niet goedkoper maken, ook zullen ze niet het einde zijn van de databeperking of van die vervelende vertragingen als al je buren streaming video beginnen te bunkeren.
Het betekent daarentegen dat ISP's niet in staat zullen zijn om content en diensten tegen aantrekkelijke voorwaarden te leveren aan hun favoriete klanten. Het zou Comcast niet toegestaan zijn om bijvoorbeeld, als Microsoft extra betaalt, de zoekmachine van Bing te bevoordelen ten opzichte van die van Google. Zo zou het bedrijf ook niet Netflix kunnen vertragen, om de eigen videodienst beter te kunnen doen lijken. Tegelijkertijd hoeft de nieuwe vette starter (denk aan de volgende WhatsApp, SnapChat, Etsy, Tumblr of Pinterest) zich geen zorgen te maken of ISP's hun dataverkeer blokkeren of vertragen omdat die hun niet aanstaat of omdat ze die concurrerend vinden. Zolang apps of diensten legaal zijn, moeten ISP's ze gelijk behandelen.
Slimme politiek -- Als je het afgelopen jaar het debat over netneutraliteit hebt gevolgd, dan weet je dat het nieuwe voorstel van de FCC veel meer aansluit bij wat president Obama voorstelde (zie "President Obama praat mee over netneutraliteit", 14 november 2014) dan bij wat de voorzitter van de FCC, Tom Wheeler, eerder voor ogen had (zie "FCC gaat door met "linkerbanen" op internet", 16 mei 2014). Wheeler had eerder gewerkt als een lobbyist voor de kabelaars, en van hem werd verwacht dat hij een derde poging zou wagen om breedband te reguleren zonder dat de ISP's buiten de boot zouden vallen als common carriers, hoewel hij die optie niet losliet (zie "FCC hoopt dat de derde keer scheepsrecht is voor netneutraliteitsregels", 20 februari 2014).
Vanwaar de plotselinge verandering? Een factor was de overduidelijke negatieve reactie van alle partijen op het "linkerbanen"-plan van Wheeler. Maar de actie van Obama lijkt ook invloed gehad te hebben. Hoewel de FCC een onafhankelijke instelling is en de president niet het beleid van de FCC kan bepalen, lijkt het toch dat de publieke oproep van Obama om ISP's te herclassificeren onder Title II, Wheeler in de hoek heeft gezet.
De FCC heeft vijf stemgerechtigde leden: voorzitter Wheeler en vier commissarissen. Het lidmaatschap van de commissie is niet partijgebonden, maar het is algemeen bekend dat twee commissarissen democraten zijn (Clyburn en Rosenworcel) en de andere twee republikeinen (Pai en O'Reilly). Nu wordt het interessant: alleen de democraten stemden (halfslachtig) voor de "linkerbanen"-benadering van Wheeler. Door openlijk het herclassificeren van ISP's als common carriers te ondersteunen, gaf Obama die twee commissarissen een platform om standvastig te zijn voor netneutraliteit. Als Wheeler door zou gaan met "linkerbanen", zou hij waarschijnlijk verliezen met vier tegen een. Maar als Wheeler Title II-herclassificatie zou kiezen, dan zou hij vrijwel zeker kunnen rekenen op twee medestanders.
De voorzitter van het House Committee on Oversight and Government Reform heeft een onderzoek aangekondigd (pdf-koppeling) om te bepalen of President Obama ongeoorloofde invloed heeft uitgeoefend op de besluitvorming van de FCC.
Reacties -- De reacties op de voorgestelde regels voor netneutraliteit waren voorspelbaar. Organisaties zoals de Free Press en de Electronic Frontier Foundation hebben hun steun uitgesproken, terwijl industriegroepen zoals de Information Technology and Innovation Foundation tegen zijn. Bijna allemaal hebben ze opgemerkt dat het belang in de details zit, en (omdat de commissie de voorgestelde regels nog niet heeft gepubliceerd) de FCC op dit moment de enige is die ze kent.
ISP's zijn, niet verrassend, tegen een herclassificatie als common carrier, met het argument dat het investeringen zal remmen en dat het hen er onnodig van weerhoudt om nieuwe businessmodellen te ontwikkelen. Verizon-CFO Fran Shammo beschreef onlangs herclassificatie onder Title II (pdf-koppeling) als "een zeer risicovolle route" die het bedrijf zou dwingen om "de manier waarop wij naar onze netwerkinvesteringen kijken volledig te veranderen".
Vanuit het standpunt van miljardenbedrijven klinkt de belofte van de FCC om zich afzijdig te houden (het zal tarieven niet beperken, geen nieuwe toeslagen opleggen of ISP's dwingen om hun laatste stukje verbinding open te stellen) hol. Net zoals de FCC geen formele procedure hoeft te doorlopen om afzijdigheid toe te passen, hoeft de commissie dat ook niet te doen om die weer af te schaffen. Investeerders zouden begrijpelijk voorzichtig zijn met het gokken op grote bedrijven waarbij regulering plotseling kan veranderen. En wie weet wat een volgende FCC-voorzitter of nieuwe regering brengt.
Wat gebeurt er nu? -- De FCC heeft voorlopig voor 26 februari 2015 een stemming over de nieuwe netneutraliteitsregels aangekondigd. Als de nieuwe regels worden aangenomen, dan worden ze gepubliceerd in het Federal Register, en iedereen met een bezwaar heeft 30 dagen om een Petition for Reconsideration in te dienen. Maar we zijn bij het laatste station: dit is het einde van het regelgevingsproces van de FCC, en er zal niet nog eens een maandenlange publieke discussie volgen. De FCC zou aanpassingen kunnen maken op basis van petities, maar ze zijn niet verplicht om erop te reageren.Ervan uitgaand dat de FCC de nieuwe regels aanneemt, zullen de telecom-bedrijven uiteindelijk naar de rechter stappen. De vraag is wanneer en op welke gronden. Als je een voorbeschouwing wilt hebben van mogelijke argumenten: AT&T kan er al een aantal hebben geplaatst op hun openbare beleid-blog.
Het congres kan ook betrokken raken. Anders dan de president kan het congres de FCC vertellen wat het moet doen. Republikeinen hebben al een wetsontwerp in circulatie die een "Title X" zal toevoegen aan de "Communications Act", waarmee de FCC gemachtigd wordt een open internet te reguleren zonder internet-aanbieders te herclassificeren naar Title II. Maar het is niet waarschijnlijk dat dit snel gaat gebeuren. Hoewel de republikeinen een meerderheid in het congres hebben, is die op dit moment niet groot genoeg om een presidentieel veto te herroepen. Maar wie weet wat de volgende regering kan brengen.
Ondertussen ziet het ernaar uit dat het beschouwen van internet-aanbieders als common carriers de regel in dit land zal zijn. Op zijn minst voor de komende tijd.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Steve Jobs heeft in verband met de iPad ooit gezegd, "Als je een schrijfstift ziet, dan hebben ze het verknald". Sommige halen die uitspraak aan om een einde te maken aan geruchten dat Apple aan een stylus voor de iPad werkt.
Veel van die commentatoren gaan voorbij aan een andere uitspraak van Jobs, "Als je bij multitasken een taakbeheerder ziet... dan hebben ze het verknald", zelfs toen hij iOS 4 met een taakbeheerder aankondigde. En dan zijn er nog die andere dingen waar Jobs tegen tekeerging, misschien bedoeld als misleiding, voordat Apple precies die technologie introduceerde. Denk bijvoorbeeld maar aan video op iPods, e-boeken en iTunes voor Windows. Regelmatige lezers van TidBITS weten dat ik voor de eigen parochie oude koeien uit de sloot haal.
Hier bij TidBITS besteden we niet zo veel aandacht aan geruchten, maar voor dit gerucht maken we een uitzondering, en wel om drie redenen: Apple beschikt over de vereiste technologie, een stylus biedt wel degelijk een zakelijk voordeel, en er zijn overtuigende voordelen voor de klanten van Apple.
We zullen deze drie redenen bespreken. Tot nader order ga ik ervan uit dat de naam "Apple Pen" zal zijn, wat schijnt overeen te komen met de huidige naamconventies van Apple.
Waar inkt is, is een pen -- In tegenstelling tot veel andere geruchten over Apple, zijn er veel bewijzen dat Apple onderzoek doet naar styli.
Alleen al in 2014 heeft Apple 11 patentaanvragen voor styli ingediend: 10 tot begin december en nog één net voor het einde van het jaar.
Dat Apple een patent indient is niet noodzakelijk een bewijs dat de technologie ook ooit het daglicht zal zien. Business Insider heeft het over enkele wildere patenten van Apple, inclusief virtuele Mac-toetsenborden, een 3D iPhone-interface, een intelligente fiets, aanraakgevoelige schermranden, en zelfs "schudden om af te drukken".
Vergeet ook niet dat elk grote technologische onderneming patenten indient of koopt voor zo veel mogelijk technologieën. Dit doen ze voornamelijk om juridische redenen, zowel om het de concurrenten moeilijker te maken om nieuwe producten te ontwikkelen als om zich in te dekken tegen patentprocessen. Patenttrollen, ondernemingen die eigenaar zijn van patenten en deze verdedigen maar niets produceren (behalve dan problemen), hebben de aanzet gegeven tot een patentwapenwedloop.
Het is wel interessant dat Apple over zo een grote verzameling patenten voor styli beschikt, die teruggaat tot ver voor 2014. Apple is al lang geïnteresseerd in de technologie, maar niemand buiten Apple weet of we die opnieuw buiten het lab zullen zien.
Opnieuw? Jawel, voor het geval je het vergeten was: Apple speelt al langer in de styluswereld mee dan bijna elke andere technologische onderneming, met een klein apparaat met de naam Newton dat zijn intrede deed in 1993. (Voor de geschiedenis van die invloedrijke mislukking, zie "Newton: de grootste flop ooit" van Michael Cohen, 9 augustus 2013.)
De vroege handschriftherkenning van de Newton was dan wel het mikpunt van menige grap ("Eat up Martha", "egg freckles"), maar die werd wel snel verbeterd, zij het niet snel genoeg om zijn reputatie te redden.
Die verbeterde technologie werd opgenomen in Mac OS X 10.2 Jaguar, in de vorm van Inkwell, het latere Ink. Het bestaat nog tot op vandaag in 10.10 Yosemite, ofschoon het voorkeurenpaneel pas zichtbaar wordt wanneer een ondersteund apparaat is aangesloten. De geruchten over het overlijden zijn sterk overdreven.
Waar het op neerkomt, is dat als Apple een digitale pen zou willen uitbrengen, ze over alle gereedschappen en hulpmiddelen hiervoor beschikken.
Ten slotte hebben we de bron van het nieuwste gerucht: Ming-Chi Kuo van KGI Securities. Kuo heeft een onberispelijke reputatie voor wat zijn voorspellingen over Apple betreft, dankzij zijn bronnen bij leveranciers in Azië. Zijn vorige voorspellingen gingen onder meer over grotere iPhones, de gouden iPhone 5s en de iPhone 5c die de iPhone 5 zou vervangen.
Kuo mag dan wel een nauwkeurige visie hebben, maar het blijft gokken, volgens een analyse van zijn voorspellingen voor 2013 door TUAW. Zijn recentste misser was toen hij beweerde dat de Apple Watch zou uitkomen in maart 2015 (hij was een maand te vroeg, zie "Reuze iPhones bezorgen Apple een reuze 1e kwartaal 2015; datum voor Apple Watch onthuld", 27 januari 2015).
We moeten ook opmerken dat zijn beste berichten citaten bevatten van zijn bronnen bij leveranciers in Azië, en deze ontbraken in zijn voorspelling over de stylus.
Meer nog dan de enigszins overdreven reputatie van Kuo, is volgens mij het beste bewijs voor een Apple Pen, dat er gezonde zakelijke redenen voor zijn.
De zakelijke redenen -- Op het moment dat de Apple Watch in april 2015 zijn debuut maakt, zal het bedrijf computerschermen aanbieden met groottes tussen 1,5 en 27 inch. Als je de Apple TV meetelt, is het dan mogelijk een Apple apparaat te combineren met iedere mogelijke schermmaat op de markt.
En waar gaat dit toe leiden? Als we de iDoor of een Apple Car even daar laten, dan is de enige mogelijke richting om uit te breiden die in de breedte, richting accessoires. De Apple Watch is een aanwijzing daarvoor, aangezien het vooralsnog vooral een iPhone-accessoire zal zijn. Een tweede aanwijzing is de aankoop door Apple van koptelefoonmaker Beats Electronics. (Zie "Apple koopt Beats voor 3 miljard dollar", van 28 mei 2014).
Veel mensen die Apple een warm hart toedragen hebben een zwakte voor schrijfbenodigdheden. Myke Hurley, een populaire podcaster over Apple-aangelegenheden, heeft zelfs een aparte podcast-serie over het onderwerp, genaamd The Pen Addict. Veel prominente figuren in de Apple-gemeenschap verklaarden hun liefde voor Field Notes, een merk voor pocket-notebooks, waaronder John Gruber van Daring Fireball en Jim Dalrymple van The Loop.
Een goed ontworpen pen is met evenveel recht een industrieel kunstwerk als ieder willekeurig Apple-product, en is net zo goed een fashion-statement als een horloge. En daarbij zou men enorm gestimuleerd worden om inderdaad de hele tijd met een stylus rond te lopen, als je met het ding ook gewoon op papier zou kunnen schrijven.
Kan je me volgen? Ik durf erom te wedden dat Jony Ive een gat in de lucht zou springen als hij opnieuw een pen zou mogen ontwerpen. Hij heeft er al twee ontworpen. En ik denk dat Apples hoofd Retail, Angela Ahrendts minstens even graag een Apple Pen in de winkel zou hebben liggen. Ik hoor van alle kanten dat zij Apple Stores razendsnel aan het klaarstomen is om kleine topsegmentproducten zoals horloges te kunnen verkopen. Wat past daar beter bij dan chic schrijfgerei?
Denk eens aan bijverkoop-kansen! Net als een horloge kan ook een pen gemaakt zijn van een groot aantal materialen. Apple zou de Apple Pen in aluminium, RVS of goud kunnen aanbieden, precies als de Apple Watch. En Apple heeft enorm veel tijd gestoken in het ontwikkelen van een nieuwe goud-legering, dus reken er maar op dat het bedrijf hier graag extra toepassingen voor vindt!
Bovendien hebben styli zich al bewezen als een betrouwbare productcategorie. Apple zelf verkoopt er al een paar, waaronder de Livescribe 3 Smartpen Pro Edition en de FiftyThree Pencil. De laatste is zo goed ontvangen, dat FiftyThree het hele bedrijf er onder verwedt.
Deze producten hebben daarentegen één nadeel: ze werken uitsluitend met één app. Eenvoudigere, meer universele styli hebben vaak van die wobbelige punten die horen bij capacitieve aanraakschermen. Die punten kunnen nogal wat frustraties in het gebruik opleveren, alsof je probeert te schrijven met een gummetje. Sommige styli hebben een harde punt, zoals de Studio Neat Cosmonaut Die zijn naar men zegt gemakkelijker in het gebruik, maar ze hebben weer andere problemen.
Hier zijn we gestuit op een perfecte formule voor een nieuw Apple-product: een bewezen marktcategorie vol met slecht functionerende producten. Apple staat bekend om zijn vernieuwingen, maar eigenlijk kan je het bedrijf beter zien als her-nieuwer. Apple heeft de pc niet uitgevonden, noch de MP3-speler, de smartphone, de tablet of de smart-watch, maar maakte ze vooral beter. Het is als die oude advertentie van BASF: "Hier bij Apple bedenken we niet de hebbedingen die u koopt. Wij maken ze beter!".
Er is nog een dwingende reden voor Apple om een Apple Pen te introduceren: dalende iPad-verkoopcijfers. Geruchten over een Apple Pen verschenen vaak zij aan zij met geruchten over een grotere iPad Pro. Hoewel een diepgaande analyse over een iPad Pro een apart artikel zou vereisen, zit hier wel een kern van waarheid in. Kijk maar naar de nieuwste iPad-advertentie.
Wat zien we? Musici, houtbewerkers, technici, ontwerpers, fotografen en andere professionals. Apple probeert de iPad al een paar jaar te richten op de professionele markt. Bovendien blijft Tim Cook praten over de penetratie van de iPad in het segment van de zakelijke markt (Fortune 500-bedrijven), telkens als hij rapporteert over Apples kwartaalcijfers.
Ik weet zeker dat een iPad Pro goed zou verkopen. Mensen om mij heen hebben het nog steeds over het getructe Mavericks/iPad-ontwerp dat ik afgelopen jaar maakte als 1 april-grap. (Zie "OS X 10.9 Mavericks installeren en draaien op de iPad Air", 1 april 2014). Zelfs een aantal zelfbenoemde deskundigen trapten erin. Het toont aan hoe gretig mensen reageren op het idee van een nog functionelere iPad.
Een groter "tekenvlak" biedt nog veel meer perspectief als je er een stylus bij denkt: artiesten, ontwerpers en schrijvers krijgen nog meer werkruimte. Hoewel ik me niet kan voorstellen dat Apple erg geschrokken is van de Surface-tablet van Microsoft, blijkt het apparaat wel populair in een markt die Apple graag betreedt: die van de kunstenaars. Dat Mike "Gabe" Krahulik van Penny Arcade hoog opgaf van de artistieke waarde van de drukgevoelige stylus van de Surface Pro, moet voor een aantal hooggeplaatsten bij Apple een gevoelige tik geweest zijn.
De Apple Pen zou waarschijnlijk een niche-product zijn, en dus zeker niet goedkoop. Prijzen van minimaal $ 100 zouden me niets verbazen. Luxueuze gouden modellen zouden nog veel duurder kunnen zijn (een product dat het volgens mij goed zou doen bij managers met een iPad).
Voor professionals zou de geboden accuratesse van een invoerapparaat voor de iPad het geld waard zijn, zeker omdat Apple waarde toevoegt die geen andere fabrikant kan bieden.
Wat kunnen we verwachten van een Apple Pen -- Behalve dat hij misschien tot het beste schrijfgerei met inkt op papier behoort dat je ooit hebt gebruikt, is het grote voordeel dat Apple met de Apple Pen zou kunnen bieden, iOS-brede functionaliteit in iedere app. Hij zou de precisie en de drukgevoeligheid kunnen bieden van de Pencil van FiftyThree zonder dat hij aan slechts één app is gekoppeld.
Vanzelfsprekend zou de Apple Pen verbinding maken via Bluetooth 4.0, maar hoe zou je hem opladen? Misschien via een Lightning-connector, of hij zou een variant kunnen gebruiken van het inductief opladen van de Apple Watch, en een zelfde soort adapter kunnen hebben. Apple zou eventueel een mooie bureaulader kunnen meeleveren, die lijkt op traditionele penhouders.
Ik zou graag zien dat de Apple Pen een afneembare en dus verwisselbare punt krijgt, wat voor een accessoiresmarkt rondom de pen zou kunnen zorgen. Apple en zijn partners zouden dan punten kunnen bieden voor fijn werk, brede strepen en zelfs kwasten. Kalligrafie-punten moeten er zeker komen, gezien het feit dat Steve Jobs heeft leren kalligraferen als een monnik, bij een monnik.
Over kalligrafie gesproken: ik denk dat het duidelijk is dat de Apple Pen handschriftherkenning in iOS heeft. Maar om echt uniek te zijn, moet hij meer hebben dan dat. Het zou geen Apple-product zijn zonder een vernieuwing die hem boven de anderen uittilt.
De meest voor de hand liggende manier waarop Apple zou kunnen vernieuwen is om een vorm van de Taptic Engine van de Apple Watch toe te voegen om zo haptische feedback te geven. De Taptic Engine zou theoretisch het gevoel van pen op papier kunnen emuleren of dat van een kwast waarmee verf op een canvas gesmeerd wordt. Als Apple dat voor elkaar krijgt, zou de Apple Pen onweerstaanbaar worden voor kunstenaars.
Een andere mogelijkheid die ik heb overwogen, is dat Apple een Bluetooth-microfoon in de Apple Pen stopt als een afstandsbediening voor Siri. Maar ik denk dat dit misschien wat van de sjeu van de Apple Watch wegneemt. Hoewel Apple niet bang is om met eigen producten te concurreren, vermoed ik dat ze dit niet willen doen met producten die gloednieuw zijn.
Hoe moet je de Apple Pen dragen? De traditionele manier is een sleuf in het apparaat om een stylus in te doen. Ik zie dit Jony Ive niet doen. Zo zou dat de flinterdunne iPad dikker maken. Een magnetische bevestiging, zoals Apples Smart Cover, lijkt beter. Ik stel me een pen voor die perfect past op de randen van de iPad. Maar als hij de aandacht moet hebben die Apple wil, zal je hem gewoon in je zak moeten opbergen, net als andere pennen.
Wat zou Apple kunnen doen om gewone niet-professionele gebruikers te verleiden een Apple Pen en/of een iPad Pro te kopen? Amateur Apple-analist en onregelmatig podcaster Zac Cichy kwam met een paar ideeën.
Het eerste idee is verbeterde invoer voor Aziatische talen. Dat zou absoluut een hit worden op de o zo begeerde Chinese markt. Voornamelijk omdat het meeste geschreven Chinees en een groot deel van het Japans uit duizenden logogrammen bestaat, die elk een woord of betekenis voorstellen. Als een Apple Pen de invoer van dergelijke tekens zou kunnen vergemakkelijken, dan zou dat voor miljarden mensen verbeterde toegankelijkheid betekenen.
Het tweede idee is overduidelijk: communicatie via tekeningen. Sketch ofwel schetsen is één van de veelvuldig genoemde functies van de Apple Watch, en maakt het mogelijk om met vrienden en dierbaren via eenvoudige geanimeerde tekeningen te communiceren. Ik denk dat je er vergif op kunt innemen dat deze functionaliteit ook op de andere platformen van Apple gaat komen, en wat zou beter zijn dan een pen?
Modieus, artistiek, praktisch en winstgevend. Dat is Apple in een notendop. Daarom denk ik dat er een dag komt waarop Apple met een Pen op de proppen komt.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Er wordt veel nagedacht over de toekomst bij mensen die betrokken zijn bij het toegankelijk maken van apparaten: welke ontwikkelingen zijn er te verwachten in de biotechnologie, in de elektronica, in de robotica en in de computertechniek? Er is dan wel grote vooruitgang geboekt, maar er is nog een lange weg te gaan om mindervaliden dezelfde gebruikerservaring te geven als iedereen.
In de vorige vier afleveringen van deze serie heb ik een aantal visuele handicaps behandeld waar computergebruikers last van kunnen hebben, aandacht besteed aan adviezen van opticiens en aan de huidige mogelijkheden van computersoftware. In deze laatste aflevering wil ik aandacht besteden aan hardware, ergonomie en aan nieuwe ontwikkelingen.
Elektronische apparaten -- Behalve software is voor mensen met een beperkt zicht ook allerlei hardware gemakkelijk, zoals tekstcamera's en scanners, videovergroters, machines die tekst naar spraak kunnen omzetten, speciale monitors, speciale toetsenborden en leestafels. Voor mensen die graag boeken, kranten of iets anders lezen, kan het gebruik van een e-reader een verschil van dag en nacht betekenen.
Over E Ink in het bijzonder zei oogarts Dr. Benjamin B. Bert het volgende:
Naar mijn mening is de grootste technologische stap voorwaarts gezet met de e-readers van Electronic Ink (E Ink). Zij hebben geen licht vanuit de achtergrond en glimmen daardoor veel minder, en toch kun je de lettergrootte instellen, en er zijn zelfs modellen die de tekst naar spraak kunnen omzetten. Deze apparaten stellen veel mensen die dachten dat ze nooit meer zouden kunnen lezen, in staat om dat toch te doen.
(Goede programma's voor het omzetten van tekst naar spraak, zoals KNFB Reader, zijn wellicht handiger dan een aparte e-reader. Deze apps kunnen veel meer. Wrise van AssistiveWare bijvoorbeeld, is een instelbare tekstverwerker die mensen met beperkt zicht, en mensen met dyslexie, helpt door woorden te voorspellen en met mogelijkheden om de stem, leessnelheid, volume en opmaak van de tekst in te stellen. Wrise is tot 15 februari 2015 in prijs verlaagd tot $ 29,99.)
Monitors -- Ik heb me wel eens bedacht dat mensen met beperkt zicht wellicht goed geholpen zijn met een computerbeeldscherm dat volledig werkt met zogenoemd elektronisch papier, misschien samen met een backlit flat-panelmonitor of tablet die automatisch corresponderende beelden en video laat zien.
Optometrist Dr. Stewart F. Gooderman verzekerde me dat ik een punt had, zeker daar waar het de problematische aard van de conventionele computerbeeldschermen aangaat. Hij zei:
Het probleem met zogenoemde backlit schermen is dat zij niet scherp en gepolariseerd zijn. Pixels hebben geen scherpe randen, ze worden zwakker van het centrum naar de rand, omdat ze licht zenden in plaats van reflecteren. Dus als je een visuele beperking hebt, zijn backlit beeldschermen dubbel vaag.
Mijn voorstel is natuurlijk geen perfecte oplossing, vooral niet omdat E Ink zo langzaam ververst. Maar het is wel een oplossing voor het werken met tekst, wat veel computergebruikers feitelijk vooral doen. Als je naar een afbeelding of video moet kijken, zou dat met een apart beeldscherm kunnen.
Dasung Tech heeft al een PaperLike 13,3 inch-E Ink monitor op CES 2015 laten zien en is van plan om die ook daadwerkelijk op de markt te brengen. De prijs zou ergens tussen de $ 645 en $ 970 moeten zitten, en dat is misschien wat veel voor veel mensen uit de doelgroep.
Dr. Gooderman was echter geen fan van mijn idee om tussen schermen te schakelen voor tekst en afbeeldingen: "Dat betekent dat je naar twee verschillende plekken moet kijken, en dat leidt niet tot beter begrip van het getoonde, en is bovendien ongemakkelijk. Dat is net zoiets als steeds te moeten bladeren naar de eindnoten die achter in het boek staan".
Mijn broer heeft ook ervaren dat het steeds opnieuw moeten scherpstellen van je ogen van de ene plek naar de andere, vooral voor visueel beperkten vervelend is. De Dasung PaperLike zou dit probleem op kunnen lossen, maar dan offer je wel de hoge resolutie en kleuren van beelden op, en heb je een relatief klein scherm.
Zolang we die backlit schermen blijven gebruiken moeten we ze goed gebruiken. Dr. Gooderman adviseerde: "In het algemeen vertoont het beeld van een lcd-scherm verstoringen als je er vanaf de zijkanten naar kijkt. Je moet er dus recht voor zitten. En als het beeld sterk afwijkt wat het zou moeten zijn, kan dat betekenen dat je op zoek moet naar een beter beeldscherm".
Als je gaat winkelen voor een beeldscherm, is het belangrijk om je visuele behoeftes daar goed bij in ogenschouw te nemen. Er is veel mogelijk, maar alles heeft specifieke voor- en nadelen. Lcd-schermen zijn er in principe in drie soorten:
Twisted Nematic (TN): deze zijn populair onder gamers: niet te duur en kunnen snel van beeld wisselen. De beeldhoek luistert echter nauw, en in kleur zijn ze ook niet al te betrouwbaar. Ze zijn wel goed bruikbaar voor kleurenblinde gebruikers.
Vertical Alignment (VA): The response time of VA monitors is slower than TN monitors, but VAs are brighter and reproduce colors more accurately. Black levels are relatively low, however, which can produce ghosting. Patterned Vertical Alignment monitors improve black levels, although ghosting may still occur.
In-Plane Switching (IPS): IPS is the best panel technology in terms of wide-viewing angles and consistently accurate color representation. However, contrast, black levels, and brightness are lower, and response times are comparatively slow.
Vertical Alignment (VA): de respons van VA-monitoren is langzamer dan van TN-monitoren, maar VA's zijn helderder en geven kleuren nauwkeuriger weer. De zwartwaardes zijn echter relatief laag, wat beeldschaduwen kan veroorzaken. Patterned Vertical Alignment-monitoren hebben betere zwartwaardes, ofschoon beeldschaduwen nog steeds kunnen optreden.
In-Plane Switching (IPS): IPS is de beste paneeltechnologie voor wat betreft brede kijkhoeken en permanent nauwkeurige representatie van kleuren. Echter contrast, zwartwaardes en helderheid zijn lager, en de respons is betrekkelijk traag.
Zelfs als je de meest geschikte monitor voor je kijkbehoeften hebt gekozen, kun je nog steeds symptomen ervaren van het computervisie-syndroom (CVS), zoals vermoeidheid van de ogen, wazig zien, rode ogen en hoofdpijn. Een computerbril kan helpen, soms bijzonder goed. TidBITS-commentator Lance Diernback, bijvoorbeeld, ontdekte dat een computerbril een einde maakte aan de hevige oogvermoeidheid en hoofdpijn die hij bij computergebruik ervoer. Als je corrigerende lenzen draagt, kan een computerbril speciaal met jouw specifieke lenssterktes gemaakt worden.
Ergonomie -- Als je naar een monitor kijkt, adviseert Dr. Bert: "In normale omstandigheden moet het bovenste deel van de monitor in directe zichtlijn zijn als je vooruit kijkt. Op die manier is datgene waarmee je bezig bent, vanuit een licht neerwaartse blik zichtbaar. Dat is voor de meeste mensen het comfortabelst. Goede ergonomie is belangrijk voor iedereen, niet alleen voor degenen met oogproblemen, maar slechte ergonomie kan meer moeilijkheden veroorzaken voor degenen die al problemen met zien hebben. Deze bronnen kunnen helpen:
Het advies over de juiste inrichting van een computerwerkplek van de Occupational Safety & Health Administration
De "Ergonomic Guidelines for Arranging a Computer Workstation: 10 Steps for Users" ["Ergonomische richtlijnen voor het inrichten van een computerwerkplek: 10 stappen voor gebruikers" - nvdv] van de Human Factors and Ergonomics Research Group van Cornell University
wikiHows "How to Set Up an Ergonomically Correct Workstation" ["Hoe richt je een ergonomisch goede computerwerkplek in" - nvdv]
Licht -- Dr. Gooderman benadrukt het belang van omgevingslicht om de totale omgeving comfortabeler en bevorderlijk voor langdurig werk aan de computer te maken.
Het licht moet zacht en indirect zijn, zonder hotspots of schittering. Het mag niet in je gezicht schijnen of op het beeldscherm. Ook moet het niet te helder zijn. De verlichting moet over het geheel minder zijn dan gebruikelijk is in een kantoorruimte. Voeg zachte spotjes toe op je bureaublad om papieren te lezen. Slecht licht moet verbeterd worden door een deskundige lichtexpert die misschien wel de huidige installatie moet vervangen door nieuwe met een geschikte lichtbron en balans. Lichtbalans heeft ook betrekking op hoe het licht verspreid wordt door het gebruik van accessoires zoals lamellen. Installeer eventueel een kap over je beeldscherm.
Voor meer informatie: het Canadese centrum voor gezondheid en veiligheid in beroep publiceerde een geïllustreerde gids voor algemene lichtergonomie alsmede een een onderzoeks- en -oplossingenhandleiding over licht-ergonomie..
Afdrukgrootte -- Behalve bij sommige speciale oogafwijkingen (zoals het kleine, heldere bereik in het zicht van mijn broer, voor het lezen van kleine, scherpe tekst) vinden de meeste lezers het productief om de tekstgrootte op het beeldscherm te vergroten (of, als dat beschikbaar is, te opteren voor grotere tekst bij drukmateriaal).
Uit de voorpublicatie van het artikel "Reading From Computers and Print Size" van Optometry & Vision Science van de American Academy of Optometry (juni 2014):
Het is bekend dat voor gedrukt materiaal de leessnelheid toeneemt met de lettergrootte. Maar klopt dit ook bij computers met extra schittering en andere potentieel ingrijpende computerscherm-parameters? Onze auteurs bestudeerden jonge (18-35 jaar oud) en oudere (55-65 jaar oud) deelnemers in hun onderzoek en ontdekten dat inderdaad dezelfde relatie bestaat. Zij verdiepten het onderzoek en kwantificeerden de relatie. Elk 1 mm toename van de lettergrootte leidde gemiddeld tot een verbetering van productiviteit en nauwkeurigheid. Toevoeging van reflecterende schittering aan het oppervlak van de monitor leidde ertoe dat de onderzoekspersonen hun hoofd voorwaarts bewogen, maar had geen effect op productiviteit of nauwkeurigheid. Leeftijd (met geschikte corrigerende lenzen) had geen effect op deze relatie. Hun onderzoek suggereert dat de productiviteit en de lichaamshouding van computergebruikers beter worden bij grotere dan normale lettergroottes.
Organisaties voor slechtzienden -- Voor slechtzienden bieden deze organisaties ondersteuning:
The Frank Stein and Paul S. May Center for Low Vision Rehabilitation van het California Pacific Medical Center
Andrew Heiskell Braille and Talking Book Library (een afdeling van de openbare bibliotheek van New York), telefonisch bereikbaar via 212-206-5400. De Heiskell Computer Support Clinic assisteert slechtzienden en blinde mensen zowel met Mac en iOS, als met andere platformen en technologieën.
Het internet der dingen -- Maar laten we ons niet blindstaren op het idee dat deelname aan de echte wereld begint en eindigt met computers. Ontwikkelaars van allerlei soorten producten die we elke dag gebruiken, dienen ervoor te zorgen dat die producten toegankelijk zijn en zich aan de eisen van gebruikers aanpassen.
Chancey Fleet, coördinator ondersteunende technologie bij de Andrew Heiskell Braille and Talking Book Library [braille- en gesproken-boekbibliotheek - nvdv], legt uit:
De meeste blinde en slechtziende gebruikers zouden graag zien dat meer producten ook voor hen bruikbaar zouden zijn, zonder kunstgrepen uit te hoeven halen. Zo is het niet eenvoudig om een magnetron, thermostaat of fitness-apparaat te vinden met gesproken feedback, en keuzemogelijkheden voor kleur, grootte of contrast. Zelfs nu veel van dit soort apparaten digitaal zijn, is het soort van toegankelijkheid dat we zo waarderen in onze smartphones en computers nog niet tot ze doorgedrongen. Met een beetje creativiteit zou vrijwel elk apparaat toegankelijk gemaakt kunnen worden, getuige het eenvoudig te bedienen aanraakscherm dat Lighthouse International en Creative Mobile Technologies in samenwerking hebben gemaakt voor de baanbrekende taxi-technologie voor visueel gehandicapte passagiers in de Verenigde Staten.
En omdat steeds meer apparaten die niet specifiek iets met computers te maken hebben door computers aangestuurd worden, ging Fleet dieper in op de mogelijkheden (en nadelen) van het "internet der dingen":
Het "internet der dingen" opent nieuwe mogelijkheden om toegankelijkheid te bieden, of te missen. De app Nest thermostat is een goed voorbeeld van toegankelijkheid: een slechtziende of blinde persoon kan bij de bediening een schermlezer of -vergroter gebruiken. Echter, als een app-interface de enige manier is om een hoogtechnologisch apparaat te gebruiken, en die interface is om wat voor reden dan ook ontoegankelijk, dan is dat apparaat minder bruikbaar dan een eenvoudiger apparaat waar je braille, goed zichtbare contrasterende stippen, of andere eenvoudige oplossingen kunt gebruiken om bedieningselementen te markeren.
Fleet gaf vervolgens bondig zijn visie op de complete integratie van toegankelijkheid in productontwerp:
Het is belangrijk om je te realiseren dat niet alle blinden en slechtzienden de kennis, het geld of de wens hebben om een smartphone te gebruiken om apparaten te bedienen. Zolang het nog zinvol en wenselijk is voor het gewone publiek om apparaten rechtstreeks te kunnen bedienen, moeten die apparaten zo ontworpen worden dat mensen met een beperking ze net zo goed kunnen bedienen als mensen zonder beperking.
Volgens Fleet hebben universele, dat wil zeggen compleet toegankelijke, ontwerpen een aantal belangrijke voordelen:
Een apparaat dat universeel ontworpen is, kan door meer gebruikers bediend worden. Een iPhone, bijvoorbeeld, kan zodanig ingesteld worden dat het scherm beter zichtbaar is, dat getoonde tekst voorgelezen wordt, dat geluid naar een gehoorapparaat wordt gestuurd, en dat mensen die moeite hebben met het intikken van tekst hun notities en berichten kunnen dicteren.
Mensen met verschillende vermogens kunnen hun vrienden, familieleden, of collega's helpen bij het gebruiken van universeel ontworpen apparaten. Zo zou ik, als ik mijn moeder moest adviseren bij het kopen van een computer, er een kiezen met goede toegankelijkheidsmogelijkheden, zodat ik haar er in de toekomst ook mee zou kunnen helpen.
Veel vernieuwingen die bedoeld zijn voor mensen met een beperking, blijken het ook goed te doen bij 'normale' gebruikers. Dicteren is een goed voorbeeld: het is bedoeld voor mensen met problemen met hun fijne motoriek, zoals RSI, maar het helpt ook als je gewoon je handen even vol hebt.
Toekomstvisioen -- De hoop is dat de adaptieve technologie (schermverbeteraars en -aanpassers, schermlezers, spraaksynthese, dicteren en spraakherkenning), hoe goed die deels ook al is, nog verder verbeterd wordt.
Sommige slechtzienden wachten met name op verdere verbeteringen in audio-gestuurde interfaces, met hardware die mogelijk overeenkomsten vertoont met muziekinstrumenten. Maar de toekomst is niet altijd rooskleurig: zelfs Apple heeft steken laten vallen in de kwaliteit van hun toegankelijkheidsfuncties (zie "Apple verliest zijn voorsprong op het gebied van toegankelijkheid", 2 februari 2015).
Veel technofielen zijn opgetogen over Oculus Rift, de draagbare virtual-realitydisplay, hoewel nog niet duidelijk is hoe slechtzienden hiervan zouden kunnen profiteren. Computergestuurde brillen zijn nog zo nieuw, dat oogartsen voorlopig nog sceptisch zijn. (Om nog maar te zwijgen van het feit dat deze apparaten op dit moment niet geschikt zijn voor brildragers, waarmee de visuele toegankelijkheid nog even niet gewaarborgd is.)
Zo is Google Glass potentieel zo slecht voor de ogen, dat sommige oogartsen bezorgd zijn. Steve Mann, hoogleraar elektrische en computer-techniek aan de University of Toronto en deskundig op het gebied van computer-ondersteund kijken, legt uit hoe apparaten als Google Glass de ogen overbelasten.
Sommige interessante vernieuwingen zijn het resultaat van de inspanning van individuele willie wortels, of van sociale netwerken. Zo maakte 3D-ontwerper Michael Balzer met een 3D-printer een model van de hersenpan van zijn vrouw, zodat chirurgen met succes een tumor uit haar oog konden verwijderen. Met deze aanpak gaf Balzer de aanzet tot een potentieel nieuwe standaard in de medische zorg. Of neem Be My Eyes, een sociaal netwerk zonder winstoogmerk, waarbij ziende vrijwilligers blinde gebruikers bij kunnen staan met informatie over alledaagse dingen (zoals reizen van A naar B, productetiketten enzovoorts) via een app op een smartphone.
Vooruitblikkend -- Mijn virale conjunctivitis (bindvliesontsteking) was bijzonder heftig, en daarbovenop kreeg ik ook nog een allergische reactie, hetgeen een extra complicatie betekende waardoor het herstel extra lang duurde. Behalve dat ik meerdere malen per dag kunsttranen moet aanbrengen, zijn mijn ogen weer bijna normaal. Daarvoor ben ik immens dankbaar. Ik beschouw mijn ogen daardoor vanaf nu ook als een graadmeter om andere irritaties in het juiste perspectief te zetten. ("Is dit belangrijker dan de gezondheid en functie van mijn ogen? Nee? Nou, geen traan om laten dan".)
Onze lichamelijke functies, de zintuigen in het bijzonder, zijn zo dierbaar en fragiel als het leven zelf. We staan er niet bij stil, totdat ze bedreigd worden of beschadigd raken. Deze ervaring heeft mij onder andere het belang geleerd van fundamenten van het leven die maar al te gemakkelijk worden vergeten en verkwanseld.
Laten we allemaal stappen zetten om onze gezondheid en veiligheid zeker te stellen en eisen dat technologiebedrijven, instituties en werkgevers zorgen voor preventieve maatregelen en technologie. Zij moeten de uitdaging aangaan, en zorg dragen voor een veilige en toegankelijke omgeving voor jou, mij en alle anderen. Ons gezichtsvermogen en ons vermogen om in de wereld mee te doen zijn dat waard.
Artikelen in deze serie:
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Evernote 6.0.6 -- Evernote heeft versie 6.0.6 uitgegeven van hun gelijknamige informatiebeheer-app met verbeteringen voor Spotlight-zoeken en geavanceerd zoeken, en met een reductie van CPU-gebruik tijdens indexeren. Deze zoekverbeteringen vereisen dat je de notities moet herindexeren, iets dat de prestaties tijdelijk kan beïnvloeden. De update verbetert verder de betrouwbaarheid van de bijlagen-infrastructuur van Evernote, en heeft in de Presentatie-modus een automatische opmaakmogelijkheid (die presentaties makkelijk opdeelt in meerdere dia's). Verder zijn er een aantal crashes opgelost. Op het moment van schrijven was de Mac App Store-editie van Evernote nog steeds versie 6.0.5. (Gratis van Evernote of de Mac App Store, 59,7 MB, toelichting, 10.7.5+)
Reacties - Evernote 6.0.6
Mellel 3.3.8 -- RedleX bracht Mellel 3.3.8 uit, met oplossingen voor een aantal kleine geheugenlekken, alsmede oplossingen voor crashes die voorkwamen na het ontvangen van updates via iCloud en tijdens de verwerking van documenten die veel citaten bevatten. Deze update op de tekstverwerker fixt ook een kwestie waardoor er beeldverstoringen kwamen bij het werken met langere documenten op zoomniveaus anders dan 100 procent, een bug die kon resulteren in een crash bij het indrukken van de pijltjes-toetsen in het "Find"-veld, en een kwestie die er soms toe leidde dat het iCloud-menu leeg was. ($ 39 nieuw van RedleX en de Mac App Store, gratis update, 97,5 MB, toelichting, 10.6+)
Reacties - Mellel 3.3.8
In ExtraBITS deze week: cloud-back-updienst Backblaze is uitgekomen met ruwe gegevens van hun onderzoek naar de betrouwbaarheid van harde schijven, Verizon hoogt zijn data-abonnement op, de New York Times onderzoekt Apples zege op Microsoft en President Obama kondigde bescheiden hervormingen bij de NSA aan.
Backblaze komt met cijfers betrouwbaarheid harde schijven -- Cloud-back-updienst Backblaze is het afgelopen jaar al uitgekomen met gegevens over de betrouwbaarheid van harde schijven, maar nu maken ze hun complete gegevensset over zowel 2013 als 2014 openbaar. De gegevens komen in bestanden per jaar met door komma's gescheiden waarden (comma-separated values, CSV), die je direct in het statistiekprogramma van jouw keuze kan verwerken. Het bedrijf is van plan ook gegevens voor de komende jaren vrij te geven.
Verizon verruimt data-abonnementen -- Verizon Wireless heeft aangekondigd dat hun "More Everything"-abonnementen met data-gebruik van 1 tot 3 GB voor dezelfde prijzen een aanvullende 1 GB aan data krijgen (of je kan op hetzelfde niveau blijven voor $ 10 minder per maand). De aanbieder biedt ook nieuwe data-abonnementen van 6 GB ($ 70), 12 GB ($ 110), 14 GB ($ 120) en 16 GB ($ 130). Het lijkt erop dat abonnees hun abonnementen handmatig moeten omschakelen om baat te hebben bij de veranderingen.
Hoe Apple Microsoft versloeg -- Aan het einde van de 20ste eeuw was Microsoft de onstuitbare kolos van de computerindustrie, en stond Apple op instorten. Niet alleen kwam Apple erbovenop, maar ook is het nu twee keer zo groot als de gigant uit Redmond. James R. Stewart van de New York Times keek naar de oorzaken van Apples opkomst en Microsofts relatieve neergang. In het kort: Apple had een betere visie en was niet bang om de eigen producten te kannibaliseren.
President Obama kondigt bescheiden hervormingen NSA aan -- Als je onze serie "Het bijhouden van de snuffelaars" gevolgd hebt, weet je alles van het massaal verzamelen van burgergegevens door de National Security Agency. Nu heeft president Obama een aantal kleine veranderingen aangekondigd over hoe dergelijke gegevens worden verzameld en opgeslagen. Amerikaanse inlichtingendiensten worden verplicht irrelevante gegevens over Amerikanen te verwijderen, en ze mogen soortgelijke gegevens van buitenlanders maximaal vijf jaar behouden. Er zullen ook regelmatig beoordelingen door het Witte Huis gehouden worden om te zien wat de inlichtingendiensten verzamelen.
Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands