Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1244, 13 oktober 2014

Apple kwam in iOS 7 met Activeringsslot om telefoondiefstal te ontmoedigen, en het bedrijf heeft nu een online hulpmiddel gelanceerd waarmee kan worden vastgesteld of een bepaald apparaat op slot zit. Josh Centers legt uit hoe je de nieuwe Activeringsslot-checker gebruikt en waarom je dat moet doen wanneer je een gebruikte iPhone koopt. Apple en Google nemen maatregelen om hun apparaten nog beter te beveiligen, en sommige handhavers van de wet maken zich daar druk over. Security Editor Rich Mogull kijkt naar beide kanten van het debat. Verder deze week: Josh verdiept zich in de wereld van de nieuwe toetsenborden van ontwikkelaars in iOS 8, en in FunBITS test hij de camera-app Manual. Belangrijke softwarepublicaties deze week zijn Backblaze 3.0, GraphicConverter 9.4, OmniFocus 2.0.3, ChronoSync 4.5.3 en ChronoAgent 1.4.7, Carbon Copy Cloner 4.0, 1Password 4.4.3 en DEVONthink/DEVONnote 2.8.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1244i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


Wat je moet weten over het Activeringsslot

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  3 reacties (Engelstalig)

[vertaling: LmR]

Nu de nieuwe iPhones op de markt zijn, is het tijd om uit te kijken naar de oudere modellen iPhone die zij die upgraden van de hand willen doen. Maar hoewel een tweedehands iPhone een koopje kan zijn (een iPhone 5 is nog steeds een magisch apparaat!), kan een tweedehandsje toch ingewikkeld zijn vanwege het kopen van een vreemde, de logistiek van de betaling en de zorgen over verborgen gebreken van de iPhone. Gelukkig kan je nu met een nieuwe dienst van Apple ten minste controleren of een iPhone niet gestolen is.

Vorig jaar introduceerde Apple in iOS 7 het Activeringsslot, dat wordt ingeschakeld als je Zoek mijn iPhone aanzet in Instellingen > iCloud. (Het werkt hetzelfde op de iPad en iPod touch, maar ik richt me in dit artikel even op de iPhone.) Zodra het Activeringsslot is ingeschakeld, voorkomt het:

Het doel van deze functies is het ontmoedigen van diefstal: als het Activeringsslot eenmaal is ingeschakeld, dan is de telefoon voor de dief niet waardevol meer. Tenminste, zolang potentiële kopers controleren of het Activeringsslot ingeschakeld is.

Er zijn twee manieren om het Activeringsslot uit te schakelen, wat je zal moeten doen als je de telefoon opstuurt of inlevert ter reparatie of als je deze verkoopt aan iemand die de telefoon wil heractiveren op een ander account. Je kan Zoek mijn iPhone uitschakelen onder Instellingen > iCloud, of het apparaat volledig wissen onder Instellingen > Algemeen > Stel opnieuw in > Wis alle inhoud en instellingen. In beide gevallen wordt je gevraagd om eerst je iCloud-wachtwoord in te voeren, en die weet de dief als het goed is niet.

Natuurlijk kan je, als je weet dat je iPhone gestolen is, deze met behulp van Zoek mijn iPhone in de verliesmodus zetten, of hem van afstand wissen om ervoor te zorgen dat je gegevens privé blijven. Het Activeringsslot blijft ingeschakeld op een van afstand gewiste iPhone, om te voorkomen dat het kan worden geheractiveerd door de dief. De iPhone is nu een mooie presse-papier geworden. (Als een gestolen iPhone wordt teruggevonden, kan je deze herstellen met de reservekopie door je iCloud-wachtwoord te geven zodra hierom gevraagd wordt en zo het Activeringsslot uit te schakelen.)

Maar wat heb jij daar nu aan als potentiële koper van een gebruikte iPhone? Zoals ik hierboven al vermeldde, heeft Apple een pagina om de status van activeringsvergrendeling te controleren gemaakt. (Deze werkt overigens niet in mobiele browsers.) Om hem te gebruiken heb je het IMEI- of serienummer van het apparaat nodig, dat je kan vinden onder Instellingen > Algemeen > Info. Het IMEI- of serienummer kan ook achterop het apparaat worden gevonden, als je heel goede ogen of een loep hebt.

Om de status van activeringsvergrendeling van een apparaat te controleren, voer je het IMEI- of serienummer in en typ je de CAPTCHA. Ik had moeite met lezen van de CAPTCHA, dus misschien kost het enkele pogingen. Of je klikt op Vision Impaired om een audio-versie van de CAPTCHA te beluisteren.


De webpagina meldt dan of het Activeringsslot aan- of uitgeschakeld is. Is het ingeschakeld, dan biedt Apple links voor eventuele vervolgstappen.


Om Apples pagina om de status van activeringsvergrendeling te controleren maximaal te kunnen benutten, raad ik aan om de verkoper te vragen het serie- of IMEI-nummer te geven voordat je de koop doorzet. Op die manier ben je zeker dat je niet je tijd verdoet of in de problemen komt.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Apple en Google ontsteken debat burgerrechten

  door Rich Mogull: [email protected]
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: OF, PAB, CC]

Een klein nieuwtje in iOS 8 dat in de keynote van Apples Worldwide Developer Conference nauwelijks aandacht kreeg, heeft een behoorlijke controverse over burgerrechten veroorzaakt. Apple vertelde dat, beginnend bij iOS 8, alle door Apple geleverde apps alle gegevens door middel van versleuteling beschermen, daarbij gebruikmakend van je wachtwoord en een speciale unieke ID die in de hardware van je apparaat is ingebed en die zelfs niet door Apple kan worden teruggehaald.

De betekenis hiervan was al maandenlang helder, maar werd plotseling bij een breder publiek bekend nadat Tim Cook een open brief over Apples standpunt omtrent privacy naar buiten bracht, waarin hij aangaf dat deze technologie het vrijwel onmogelijk maakt voor Apple om toegang tot de gegevens op je apparaat te krijgen, zelfs als ze daarom gevraagd worden door de rechterlijke macht of de regering (lees "Apple wordt open over privacy", 24 september 2014). Dit artikel werd al snel beantwoord door FBI-directeur James Comey, die zegt dat "Wat me het meeste zorgen baart, is dat bedrijven iets op de markt brengen dat mensen willens en wetens toestaat om zichzelf boven de wet te plaatsen".

Andere rechtsdienaren volgden al snel met hun eigen veroordelingen. Het hoofd van de recherche van Chicago zei zelfs: "Apple zal de voorkeurtelefoon voor pedofielen worden". Au.

Voordat ik verderga, zijn er drie dingen die je van me moet weten:

Perspectief is belangrijk. Wij schrijvers zijn altijd bevooroordeeld door onze ervaringen, zeker als het zaken betreft die gevoelig liggen zoals die waarbij we onze burgerrechten moeten afzetten tegen de fundamentele angsten voor ons bestaan, van onszelf en anderen. We moeten de wetsdienaren die het hebben van toegang tot onze mobiele telefoons zien als een belangrijke methode om ons te kunnen beschermen niet zwartmaken, maar we kunnen ook niet toestaan dat enkele zeldzame gebeurtenissen, ook al hebben ze een grote emotionele impact, nog grotere meer algemene gevaren veroorzaken.

iPhones hebben wetshandhaving lang gedwarsboomd -- Toen de iPhone voor het eerst uitkwam, behoorde ik tot de groep analisten die het bedrijfsleven adviseerde hem te vermijden, voornamelijk vanwege zorgen omtrent de beveiliging. De originele iPhone was niet echt beveiligd, maar had ook geen apps. Sindsdien heeft Apple de veerkracht van het platform tegen aanvallen enorm verbeterd, zelfs als iemand het apparaat fysiek in bezit heeft.

Dit niveau van beveiliging is te danken aan de wijze waarop Apple "Data Protection" [gegevensbescherming - nvdv] geïmplementeerd heeft in iOS. Jouw iPhone is altijd versleuteld, maar op een manier die makkelijk te omzeilen is. Data Protection verbetert de basis-versleuteling door de toegangscode (als je er een instelt) te verstrengelen met een uniek identificatienummer dat ingebrand is in de hardware van het apparaat. Er is geen manier om deze code uit het apparaat te halen, wat de lengte van de "totale" toegangscode om je versleutel-sleutel te beschermen, enorm vergroot.

Een van de effectievere technieken om de versleuteling op een telefoon te kraken, is de gegevens van het apparaat af te halen en deze dan op grotere, krachtigere computers met brute kracht aan te vallen. Door de apparaat-code in de mix te voegen, maakt Apple het effectief onmogelijk om de versleutelde gegevens op een iOS-apparaat te kraken. Zelfs met de grootste computers, en zelfs als het je lukt de gegevens van het apparaat af te halen. Daarom moeten de meeste forensische gereedschappen die door opsporingsautoriteiten (en criminelen) gebruikt worden om de versleuteling te kraken, de iPhone (of iPad) zelf gebruiken via de ingebouwde processor die de apparaat-code mee terugvoert in de mix. Maar deze hardware is beperkt. Zodra een toegangscode 6 karakters of meer wordt, kan het vele jaren (zo niet eeuwen) duren om deze code met brute kracht te breken.

Data Protection is er al sinds minstens drie revisies van iOS-apparaten, maar voor het grootste gedeelte beschermde het bitter weinig: e-mail (die de politie ook van de servers kan krijgen) en elke app die de Data Protection-API aangezet had. Apple heeft deze gegevens nooit kunnen benaderen... voor niemand. Maar veel andere gegevens waren wel blootgesteld, waaronder sms-berichten, foto's, gegevens van apps die Data Protection niet hadden aangezet, contacten en nog veel meer.

Ik heb al deze beperkingen in detail beschreven in mijn publicaties over iOS-gegevensveiligheid, omdat ze ernstige beveiligingskopzorgen opleverden voor mijn zakelijke klanten. Als je gegevens op een iOS-apparaat echt wilde beveiligen, moest je extreem voorzichtig zijn en allerlei soorten aanvullende beveiligingsmaatregelen nemen. Daarom ben ik met alleen maar "schone" apparaten naar China gereisd, die geen toegang hadden tot mijn normale accounts of gegevens.

iOS 7 verbreedde Data Protection naar alle apps van derde partijen (zonder de API te gebruiken), en iOS 8 breidde dit enkel uit naar alle apps van Apple, inclusief Berichten, Camera en alle andere.

Apple heeft de opsporingsautoriteiten niet doelbewust buitengesloten om pedofielen te beschermen, maar voegde een broodnodige veiligheidscontrole toe om ons allemaal te beschermen tegen ordinaire misdadigers.

De vloek van achterdeurtjes -- Het zou geen verassing moeten zijn dat sommige wetshandhavers het als hun recht zien, toegang tot onze telefoons te hebben. Sinds de opkomst van de civiele rechtshandhaving, hebben we de politie opsporingsbevoegdheden toegekend: de mogelijkheid om met het juiste gerechtelijke bevel tot alles buiten ons hoofd toegang te krijgen.

Met een gegrond vermoeden kan de politie onze e-mail lezen, onze huizen binnenkomen, onze telefoongesprekken afluisteren en nog veel meer. Dat is hoe velen van hen de wereld bekijken, niet met totalitaire kwaadwilligheid, maar als een aan hen toevertrouwd wettelijk voorrecht om de samenleving te beschermen. Haal het bevelschrift, voer de opdracht uit, verzamel de informatie. Het is allemaal onderdeel van het juridische proces.

Maar de voortschrijdende technologie heeft voor een moderne samenleving gezorgd die niet meer zo helder is. Er is een term in de defensiewereld: "duaal gebruik". Die beschrijft technologieën die goedwillend en kwaadaardig gebruikt kunnen worden. Op ski-patrouille gebruikte ik explosieven om lawines op te wekken. Dezelfde explosieven worden gebruikt in de mijnbouw en in sommige militaire munitie.

Opsporingsautoriteiten, met name de federale opsporingsautoriteiten, kennen een geschiedenis waarin ze achterdeurtjes in technologie wensten en afdwongen. De Communications Assistance for Law Enforcement Act (CALEA) van 1994 vereist dat alle fabrikanten van telecommunicatie-apparatuur in de hardware afluisteren op afstand door rechtshandhavingsinstanties mogelijk maken. Maar CALEA-achterdeurtjes zijn ook misbruikt door criminelen en inlichtingendiensten.

Vorig jaar onthulde de New York Times dat de regering Obama op het punt stond zicht te scharen achter CALEA-II, die zou vereisen dat elke internet-communicatiedienst een achterdeur bevat voor direct afluisteren door de opsporingsautoriteiten. Alle chat-programma's, sociale netwerken en zelfs programma's voor web-uitzendingen zouden in een geheime toegang moeten voorzien voor de rechtshandhavingsinstanties.

Zelfs zonder bezorgdheid over het monitoren door de NSA in ogenschouw te nemen, is het technologisch onmogelijk dergelijke achterdeuren in te bouwen, zonder de mogelijkheid voor misbruik door aanvallers. Alle aftap-interfaces zijn duaal te gebruiken en kunnen dus ook misbruikt worden. Niemand heeft ooit een controletechniek gecreëerd die immuun is tegen aanvallen of misbruik.

In een kortzichtige poging om onderzoekscapaciteiten te handhaven, dringt de FBI erop aan om de beveiliging van communicatie voor het hele internet te reduceren. Dat zou ook de onderlinge concurrentiepositie van deze firma's wereldwijd vernietigingen. Daar staat tegenover dat Microsoft is aangeklaagd wegens minachting van het hof omdat ze de justitieambtenaren van de VS niet de privé-mailberichten overhandigen van een klant in Ierland, vanuit een datacentrum in Ierland. Echter, als ze dit zouden doen zouden ze handelen in strijd met de Ierse wetgeving. Het is een juridische kwestie die de globale markt kan verzwakken van alle Amerikaanse cloudcomputing-bedrijven.

Een verroeste sleutel -- Op 3 oktober 2014 stelde de redactie van de Washington Post aan Apple en Google voor om een "gouden sleutel" te construeren om te voorzien in wetshandhaving voor het verkrijgen van toegang tot telefoons en alleen maar voor wetshandhaving met een gerechtelijke uitspraak. Dat is niet iets waar ik in principe tegen ben. Alleen is het technisch onmogelijk.

Ik ken geen enkele beveiligingsexpert of cryptograaf die erin gelooft dat een veilige gouden sleutel mogelijk is. Vooral niet een die toegankelijk zou zijn voor een reeks van justitie-autoriteiten, gedurende langere tijd, voor uiteenlopende zaken. Het is eenvoudigweg niet mogelijk. Datgene wat er nog het dichtst bij komt zijn de veertien houders (en zeven back-ups) van internet DNS-ondertekensleutels. Dat is een systeem dat alleen werkt op basis van van zijn geografische verspreiding en lage vergaderfrequentie. Een vergelijkbare rechtshandhaving kan nooit voorzien in de behoeften van voortdurende rechtshandhaving.

En dat gaat voorbij aan de internationale implicatie van het creëren van een achterdeur voor alle telefoonverkeer, één waarvan elke regering misbruik kan maken.

Apple ziet duidelijk zijn beveiliging als een concurrentievoordeel, zoals ik schreef, maanden voor het bericht van Tim Cooke. Vooral sinds Google vanuit de aard van hun bedrijfsmodel de privacy nooit zo goed kan handhaven als Apple, ondanks recente fouten, ongeacht hoe sterk hun beveiligingscapaciteiten ook zijn. (Bedenk dat privacy en beveiliging niet hetzelfde is.) Maar al die marketing doet ons niet vergeten dat Apple eerst een lang bekend beveiligingsgat dichtte, om pas later te profiteren van de marketing.

De Amerikaanse minister van Justitie Eric Holder claimt dat Apple en Google de mogelijkheden tot wetshandhaving bij het stoppen van kindermisbruik bemoeilijken. Ik ben getuige van zulk misbruik. Misschien niet op het niveau van een FBI-agent maar ik weet welke verschrikkingen er schuilgaan in de wereld, en ik heb direct de gevolgen gezien. Dit zijn dingen waar ik niet over spreek buiten de kring van voormalige medewerkers die dat ook gezien hebben. Het doet er niet toe dat het statistisch zeldzaam is (en misbruik meestal gebeurt door een familielid), zoals alle ouders ben ik bang voor mijn eigen kinderen. Ik kan moeilijk vergeten hoe ik bezig was met wat me doet denken een 24/7 bewaking tegen zelfmoord in de eerste jaren van hun leven (vrezen voor wiegendood, de consumptie van oneetbare dingen, stopcontacten en andere gevaren voor kinderen). Als er iets met hen zou gebeuren, zou ik me er niets van aantrekken welke wetten of sociale normen mijn mogelijkheden belemmeren om ze te beschermen, en ik ken het gevoel van hulpeloosheid als je geen middelen of mogelijkheden hebt om het kind van iemand anders te redden. Dit zijn krachtige emotionele drijfveren.

Ik begrijp volledige het streven en de motivaties die de rechtshandhavingsinstanties hebben om de toegang tot onze apparatuur te handhaven. Die toegang kan zaken versnellen of openbreken. Het maakt het mogelijk voor de politie om ons te beschermen tegen het ergste dat de wereld kan bieden. Ik begrijp hoe ze Apple en Google kunnen ervaren als partijen die hen belemmeren om gegevens te verzamelen waar ze wettelijk gemachtigd voor zijn in de uitoefening van hun functie om er toegang toe te verkrijgen. Gegevens die op sommige momenten levens kunnen redden.

Maar bij justitie moet men begrijpen dat technologiefirma's niet bezig zijn met het beschermen van de slechteriken maar met ze te stoppen. Dat ik tot iOS 8 mijn klanten moest loodsen door de beveiligingshiaten van iOS, die de bescherming van persoonlijke gegevens en bedrijfsgegevens bemoeilijkten. Dat zulke achterdeurtjes reeds gebruikt zijn om de vrije meningsuiting over de hele wereld te onderdrukken, soms met fatale gevolgen. Dat zonder deze versleuteling we allemaal minder veilig zijn.

De maatschappij bevindt zich in het midden van een grote omwenteling, die wordt veroorzaakt door technologie. Een waarin de grenzen van privacy, burgerrechten en de rol van de regering zullen verschuiven als we onze sociale en communicatiestructuren fundamenteel veranderen. We moeten besluiten of we, terwijl we deze verandering doormaken, onze regering willen voorzien van een overal aanwezige toegang tot onze informatie, die tegelijkertijd onze gezamenlijke mogelijkheid vermindert om onszelf te verdedigen tegen criminelen. En we moeten ons realiseren dat als we ons vergissen over het aspect van sterkere inherente beveiliging, sommige criminelen, zelfs de ergste, aan ons zullen ontsnappen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Uitleg en bespreking van iOS 8-toetsenborden van derden

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  31 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK, GvH, JVK, HR, IK, MSH]

Een van de intrigerendste mogelijkheden van iOS 8 is, hoe Apple het heeft opengesteld voor toetsenborden van derden. In het Android-besturingssysteem van Google konden ontwikkelaars al jaren speciale toetsenborden maken, met als gevolg enkele interessante experimenten, zoals Swype, waarbij je letters op het toetsenbord tekent.

Toetsenborden zoals Swype zijn nu eindelijk ook verkrijgbaar voor iOS, maar de activering en het gebruik ervan ligt niet altijd voor de hand. Een ander punt is de impact op je privacy van deze toetsenborden van derden, waarvan sommige verbinding maken met het internet.

Toetsenborden van derden instellen -- Ergens (misschien in dit artikel) heb je gehoord over een toetsenbord, en je wilt het installeren. Eerst en vooral moet je weten dat een toetsenbord inherent verbonden is met een app. Als je het Fleksy-toetsenbord wil, dan moet je de Fleksy-app downloaden en installeren uit de App Store. En de volgende stap?

Het is wat verwarrend dat je het toetsenbord niet in de app zelf activeert, ook al geeft de app mogelijk instructies over hoe je dit doet.

Een toetsenbord instellen doe je als volgt: navigeer naar Instellingen > Algemeen > Toetsenbord > Toetsenborden > Voeg toetsenbord toe. Je zou dan een hoofding Toetsenborden van derden moeten zien. Kies onder deze hoofding het toetsenbord dat je wilt toevoegen. Gewoonlijk wordt zo het toetsenbord al toegevoegd, maar in sommige gevallen moet je een specifieke optie kiezen. Bijvoorbeeld: TextExpander van Smile biedt een toetsenbord aan voor vijf talen.


Wat doet de app dan, als je er het toetsenbord niet mee toevoegt? Voor de meeste toetsenborden die ik heb getest, biedt de bijbehorende app extra instellingen, instructies of zelfs een plaats om met het toetsenbord te oefenen. De app kan ook een deel van de gegevens of de mogelijkheden van het toetsenbord bieden, zoals in het geval van TextExpander, en het is natuurlijk hoe het toetsenbord in de App Store geraakt.


Wat is Volledige toegang? -- Voor de meeste toetsenborden die ik heb getest, moest ik Volledige toegang inschakelen door naar Instellingen > Algemeen > Toetsenbord > Toetsenborden te gaan, te tikken op de naam van het toetsenbord, en dan de schakelaar Volledige toegang toestaan te veranderen.

Hierna krijg je een strenge waarschuwing alvorens te bevestigen dat je Volledige toegang wel degelijk wil inschakelen:

Met Volledige toegang kan de ontwikkelaar van dit toetsenbord alles wat je typt doorsturen, dus ook dingen die je vroeger al met dit toetsenbord hebt getypt. Dit zou ook gevoelige informatie informatie zoals je kredietkaartnummer of adres kunnen zijn.

O jee! Maar zonder Volledige toegang zijn sommige toetsenborden onbruikbaar. Bijvoorbeeld: zolang Volledige toegang niet is ingeschakeld geeft PopKey, waarmee je met geanimeerde GIF's kunt typen, alleen emoticons weer. Bij uitgeschakelde Volledige toegang deactiveert SwiftKey de meeste van zijn functies, zoals automatische correctie, woordsuggesties en SwiftKey Flow, en geeft hij een vervelende waarschuwing weer.


Maar zelfs zonder Volledige toegang doen de meeste toetsenborden het wel, zij het dan met minder mogelijkheden. Fleksy doet het bijvoorbeeld prima, maar je kunt geen instellingen veranderen, nieuwe talen toevoegen, woorden toevoegen aan het woordenboek en nog wat minder belangrijke dingen.

Wat doet Volledig toegang nu precies? Eenvoudig gezegd, zorgt het ervoor dat het toetsenbord kan communiceren met de host-app. Daar is op zich niets mis mee. Opdat TextExpander een stuk tekst kan uitklappen, moet het dat stuk kunnen opzoeken in zijn database. Dat betekent natuurlijk ook dat een toetsenbord alles kan wat een app kan. Dus ook informatie, zoals toetsaanslagen, doorsturen over het internet.

Dit betekent helaas dat we in de toekomst waarschijnlijk geen specifiekere opties voor toetsenbordtoegang zullen zien, tenzij Apple de manier waarop toetsenborden van derden werken verandert.

Maar zoals Greg Scown, de oprichter van Smile, opmerkte in een blogpost, konden apps je toetsaanslagen altijd al bewaren en doorsturen. Het verschil is dat er nu specifieke instellingen zijn om dit te voorkomen, en die mogelijkheid geldt grotendeels voor het hele systeem.

Apple beperkt toetsenborden van derden op bepaalde manieren om de gebruikers te beschermen. Zij hebben geen toegang tot de microfoon of kunnen niet in beveiligde invoervelden typen (dit zijn in theorie dus ook alle wachtwoordvelden), en app-ontwikkelaars kunnen het gebruik van toetsenborden van derden verhinderen in apps met uiterst vertrouwelijke gegevens, zoals apps om te bankieren.

Apple biedt ook de volgende richtlijnen voor besprekingen in de App Store:

In theorie zou Apple een toetsenbord van een andere partij sowieso nooit in de App Store hebben toegelaten als zo'n toetsenbord foute dingen zou doen met jouw toetsaanslagen. En mocht het toch door de selectie zijn geglipt, dan zou Apple het alsnog uit de App Store verbannen. Maar de informatie zou dan wel op de een of andere manier naar buiten moeten komen, zodat Apple tenminste wist dat ze in actie moesten komen.

In de documentatie voor ontwikkelaars somt Apple bepaalde dingen op, waaraan een toetsenbord in elk geval moet voldoen, zoals automatische correcties en suggesties. Dat zijn de dingen waarvoor SwiftKey Volledige toegang moet hebben. Maar Apples eigen richtlijnen zeggen dat een toetsenbord ook zonder netwerk functioneel moet blijven. Wat is de exacte definitie van "functioneel" voor Apple?

In feite is het enige wat een toetsenbord absoluut moet doen, dat je de mogelijkheid krijgt om te schakelen naar het volgende toetsenbord.

Toetsenborden van derden gebruiken -- Hoe gebruik je een toetsenbord als het eenmaal is geïnstalleerd? Klik op een tekstveld om het toetsenbord in beeld te krijgen, en klik dan op de toets voor het volgende toetsenbord (die ziet eruit als een wereldbolletje) links onderaan. Je kunt deze toets ook vasthouden om een lijst met beschikbare toetsenborden tevoorschijn te halen. Klik op één ervan om daarheen over te schakelen.


Een ingewikkeldere vraag is: hoe moet je schakelen tussen toetsenborden van derden? Apple vereist dat ieder toetsenbord een mogelijkheid biedt om tussen toetsenborden te schakelen, maar specificeert niet eenduidig hoe.

Het gevolg daarvan is dat het schakelen tussen toetsenborden er voor elk ander toetsenbord een beetje anders uitziet en anders werkt. Het is een rommeltje:


Als je meer dan één toetsenbord hebt aangezet, dan is het wisselen daartussen om gek van te worden. Niet alleen zal er elke keer een andere manier van omschakelen kunnen zijn, maar de toetsen zitten ook elke keer op een andere plek. Zelfs Apples eigen Emoji-toetsenbord maakt zich schuldig aan deze overtreding van de regels voor een gebruikersinterface, omdat de toets voor het volgende toetsenbord één plaats naar links is verplaatst ten opzichte van het toetsenbord voor het Amerikaans-Engelse systeem.


Erger nog: het is voor ontwikkelaars niet mogelijk de toetsenbordselectie-lijst te integreren in hun systeem. Dus zodra je naar een toetsenbord van derden bent omgeschakeld, moet je de rest van de lijst één voor één doorlopen.

Op welke punten Apple het kan verbeteren -- Het is nog vroeg in de ontwikkeling van toetsenborden van derden, en er is veel wat Apple kan doen om de gebruikerservaring te verbeteren.

Ten eerste moet het schakelen tussen toetsenborden veel soepeler worden. Apple moet de ontwikkelaars toegang geven tot de toetsenbordselectie-lijst, zodat de gebruiker vlot van toetsenbord kan wisselen. Bovendien zou Apple een positie, naam en icoon moeten specificeren voor de toets waarmee tussen toetsenborden kan worden geschakeld. Volgens de huidige richtlijnen kan je technisch gesproken ook wisselen van toetsenbord door middel van gebaren op het scherm, maar dat geeft de gebruiker nog meer te gissen dan hij nu al moet doen.

Ten tweede zijn er veel meer toetsenbord-hulpbronnen die Apple aan ontwikkelaars zou kunnen aanbieden, zoals de mechanismen in iOS 8 voor autocorrectie en tekstvoorspelling. Zoals het er nu voor staat, moeten ontwikkelaars elke toetsenbordfunctie helemaal opnieuw creëren, iets waarom toetsenborden aanzienlijk van het standaard iOS 8-toetsenbord verschillen in hoe ze eruitzien en werken. De gebruikerservaring lijdt hier nodeloos onder. Idealiter zou een app een standaard toetsenbord als een startpunt kunnen beschouwen, en alleen de gewenste functionaliteit veranderen, in plaats van helemaal opnieuw te beginnen.

Ten derde zou ik graag betere privacy-controles voor toetsenborden zien. Misschien ben ik achterdochtig omdat ik niet gewend ben aan de mogelijkheid dat mijn toetsaanslagen geregistreerd worden, maar op dit moment kun je alleen maar kiezen tussen de ontwikkelaars alles toestaan, en een toetsenbord dat slechts gedeeltelijk functioneert. Ik zou graag verfijndere privacy-instellingen voor toetsenbord-apps zien.

Mijn aanbevelingen voor toetsenborden -- Eenvoudigheidshalve verdeel ik toetsenborden in twee categorieën: vervangende toetsenborden en hulptoetsenborden. Met vervangend bedoel ik een toetsenbord dat opnieuw probeert uit te vinden hoe je in het algemeen tekst moet invoeren. In deze categorie zijn er apps zoals Fleksky, SwiftKey en Swype.

Daartegenover bieden hulptoetsenborden mogelijkheden aan die niet bestaan op een standaard toetsenbord. PopKey is een prachtig voorbeeld, omdat je niet met tekst typt, maar met geanimeerde GIF's. Ik reken ook toetsenborden zoals TextExpander tot deze categorie, omdat het handig is om in het gehele iOS je knipsels te kunnen vinden, maar je het niet per se in alle apps zou willen gebruiken als je voornaamste toetsenbord.

De reden voor de definitie van deze categorieën is dat mijn eerste aanbeveling is om één hoofdtoetsenbord te kiezen (ofwel een systeemtoetsenbord, ofwel een van de vervangende toetsenborden) en, indien een uitbreiding nodig is, een of twee hulptoetsenborden. Je wilt niet te veel toetsenborden tegelijk activeren, want dan word je tureluurs als je probeert daartussen te schakelen. Hier zijn twee voorbeelden:

Wat hoofdtoetsenborden betreft: ik heb nog niets gevonden dat te vergelijken is met Apples toetsenbord. Het is accuraat en betrouwbaar, en het mooiste is nog dat het gratis is en je ermee vertrouwd bent. En met de QuickType-suggesties in iOS 8 gaat het typen vlugger dan ooit tevoren.

Maar als je op zoek bent naar een alternatief voor het toetsenbord van Apple, dan is Swype ($ 0,99) op dit moment een van de beste opties. De innovatieve methode waarbij je tekent om te typen werd uitgevonden door Cliff Kushler, die ook T9 tekstinvoer voor traditionele mobiele telefoons ontwikkelde. Ik ben zelf geen fan van het tekenen op mijn toetsenbord, maar als je het wilt proberen dan is Swype het origineel en de beste.


Andere interessante vervangende toetsenborden zijn Fleksy ($ 0,99), met de nadruk op gebaren, en Minuum ($ 1,99), dat met een zeer gecomprimeerd toetsenbord rekent op slimme tekstvoorspelling om de juiste woorden te vinden. Ik vond beide een beetje te afwijkend om ze op reguliere basis te gebruiken, maar wellicht krijg jij betere resultaten.


Het probleem met vervangende toetsenborden is dat ze, hoewel ze tijdsbesparing beloven, zodanig verschillen van wat we gewend zijn dat het tijd kost om je aan te passen. Het is maar de vraag of die tijdsbesparing op de lange termijn, de leerperiode waard is. Bovendien kun je de nieuwe toetsenborden niet in elke situatie gebruiken, dus kan het verwarrend zijn om terug te moeten schakelen naar het toetsenbord van Apple.

Ik zou hier ook graag SwiftKey willen bespreken. SwiftKey is een van de populairste toetsenborden voor Android met allerlei extra functionaliteit, zoals slimme tekstvoorspelling, Swype-achtig woordtekenen en vele andere mogelijkheden.

Maar ik vertrouw het niet. Ik vertrouwde het niet op Android en ik vertrouw het niet op iOS. Ik heb daar een paar redenen voor:


Het bedrijf bespreekt deze zorgen in een blogbericht, waarin wordt uitgelegd dat SwiftKey weliswaar volledige toegang vereist voor geavanceerde functies, maar dat "geen enkele taalinformatie je apparaat verlaat, tenzij je je voor deze extra's aanmeldt via SwiftKey Cloud".

Ik ben nog steeds niet overtuigd. Echter, SwiftKey is gratis te proberen, dus laat je eigen oordeel de doorslag geven.

Veel optimistischer ben ik over de hulptoetsenborden. Momenteel is PopKey (gratis) mijn favoriet. PopKey levert een databank vol geanimeerde GIFs, gesorteerd op volgorde van het gevoel dat je wilt communiceren. Ik zie ze als geavanceerde emoji. Een knipogende smiley is één ding, maar een animatie van een beroemde acteur die heel langzaam een wenkbrauw optrekt zegt zoveel meer.

Iets dat ik vervelend vond bij PopKey is, dat het nodig is me aan te melden met een e-mailadres en een telefoonnummer, opdat ik een activeringscode zou kunnen krijgen. Die activeringscode heb ik nooit ontvangen, maar het toetsenbord werkt toch. Adrian Salamunovic, mede-oprichter van PopKey-ontwikkelaar WorkshopX Inc. vertelde me dat de registratie nodig is om je eigen GIF's te uploaden en over te brengen tussen apparaten, en dat het telefoonnummer van de activering simpelweg is om de registratie sneller te maken. Salamunovic bevestigde ook dat het helpt om het uploaden van beledigende of illegale inhoud te dwarsbomen.

Een minder indringend alternatief voor PopKey is Riffsy (gratis), hoewel ik vond dat Riffsy minder betrouwbaar was, en de meeste beelden die het biedt willekeurig in allerlei groottes overal verspreid zijn, terwijl PopKey gelijkvormige beelden biedt. Beide toetsenborden hebben Volledige toegang nodig om te kunnen functioneren. Echter, in dit geval kan het me niet schelen, want welke conclusies zou iemand kunnen halen uit ingevoegde geanimeerde GIF's?

Ik ben ook een fan van de nieuwe versie van TextExpander ($ 4,99), die een eigen toetsenbord bevat. Dat ik overal in iOS toegang heb tot mijn notities verandert het spel, vooral omdat Apples iCloud-synchronisatie van zijn eigen implementatie van tekstverkortingen onbetrouwbaar is. Maar ik kan TextExpander nog niet aanraden als belangrijkste toetsenbord, want het heeft nog wat ruwe kantjes. Het bevat geen woordsuggesties, en een bug in de iPhone 6 en iPhone 6 Plus zorgt ervoor dat het toetsenbord enigszins willekeurig uitdijt en inkrimpt. (Ik heb vernomen dat een oplossing bij Apple is ingediend, en wacht op goedkeuring.) TextExpander vereist ook Volledige toegang, maar ontwikkelaar Smile (langdurig TidBITS-sponsor) heeft een gouden reputatie en een echt zakelijk model, zodat ik maar al te graag Volledige toegang zal verlenen.

Toetsenborden van derden hebben in iOS een lange weg te gaan, maar dit is slechts het begin. De hele situatie wordt met de tijd alleen maar beter, en zelfs als toetsenborden van derden je niet nu interesseren: ze zijn volledig optioneel. Als ik mijn eigen twijfels even vergeet, ben ik blij dat Apple deze weg voor ontwikkelaars en gebruikers heeft opengesteld om het belangrijke probleem van tekstinvoer in iOS aan te pakken.

Als je meer over de kracht van iOS 8 wilt weten, reserveer dan mijn binnenkort verschijnende boek "iOS 8: A Take Control crash Course", dat toetsenborden van derden en andere nieuwe functies zal bespreken die de manier waarop je jouw iOS-apparaten gebruikt, zullen veranderen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


FunBITS: Manual geeft je complete controle over de camera in je iPhone

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: HV, HR]

"Dit is een ongelooflijke camera, maar soms is hij ook ongelooflijk stompzinnig", aldus ontwikkelaar William Wilkinson in het inleidende filmpje bij Manual, een nieuwe camera-app voor iOS 8, waarmee je vrijwel de volledige controle krijgt over de camera in je iPhone.

En Wilkinson heeft niet helemaal ongelijk. Ook ik heb regelmatig moeite om de camera in mijn iPhone duidelijk te maken wat ik nou precies wil, en vooral op welk onderwerp scherpgesteld moet worden. Maar voor slechts $ 1,99 kun je nu de camera in je iPhone precies laten doen wat jij wilt.

Daar moet ik wel bij aanmerken dat mijn capaciteiten als fotograaf in het niet vallen bij die van freelance TidBITS-medewerker Charles Maurer, of onze eigen Jeff Carlson. Ik had op de universiteit grote moeite met de cursus fotografie, en wist maar net een voldoende te scoren. Maar zoals ik al aangaf in het artikel "Canon EOS M combineert kwaliteit en eenvoud bij lage prijs", (23 augustus 2013), heb ik genoeg opgestoken om acceptabele baby-foto's te maken.

Voor hen die geen kaas hebben gegeten van de grondslagen van de fotografie (en zeg nou zelf, dat heb je tegenwoordig ook eigenlijk niet meer nodig): het gaat vooral over hoeveel licht er beschikbaar is om een beeld te vormen, en dat draait om diafragma, ISO-waarde, en sluitertijd:

Vroeger moest je al deze fundamentele zaken begrijpen (en op je camera kunnen manipuleren) om een fatsoenlijke foto te kunnen maken. Hedendaagse camera's zijn zo goed als dummy-proof, maar dan nog heeft het zin om dit soort basiskennis te beheersen. Zo weet ik, dat als ik een bewegende baby in een duistere kamer probeer te fotograferen, ik er voor moet zorgen dat de sluitertijd zo kort mogelijk is, het diafragma zo ver mogelijk open staat, en de ISO-waarde zo hoog is als nog acceptabel is. Mocht ik bewegingsonscherpte willen, dan moet de sluitertijd omhoog, maar omdat daarmee ook meer licht op de sensor komt, moet het diafragma verder dicht en de ISO-waarde naar beneden.

Vóór iOS 8 stond Apple niet toe dat apps de camera van de iPhone rechtstreeks bestuurden. De processor van de iPhone (en in recente iPhones de aparte beeldprocessor) selecteren automatisch de beste instellingen om een goede foto te maken, en meestal levert dat een acceptabel resultaat op. Maar dankzij de grotere vrijheid die ontwikkelaars in iOS 8 hebben om de camera direct aan te sturen, zijn er nu ook apps als Manual.

Maar betekent dat dan ook dat Manual inderdaad zijn geweldige belofte van spiegelreflex-achtige controle over de iPhone-camera waar maakt? Ja en nee.


Met Manual kun je een aantal instellingen kiezen die vóór iOS 8 überhaupt niet beschikbaar waren.

En waarschijnlijk heb je al gezien wat er mist: diafragma! Helaas heeft de camera in de iPhone een vast diafragma: op mijn iPhone 6 is dat een f/2.2. En omdat het diafragma belangrijk is bij het bepalen van het karakter van een opname, kan ik op mijn iPhone veel dingen die ik op mijn Canon EOS-M kan, niet doen.

Ik heb een simpel trucje om camera's te testen. Om bewegingsonscherpte te fotograferen, kies ik een een lange sluitertijd, wijzig ik het diafragma en de ISO-waarde naar behoefte, en zwaai ik vervolgens mijn hand heen een weer voor de camera terwijl ik een opname maak.

Met mijn EOS-M is dat een eenvoudige handeling. Maar met mijn iPhone 6 en Manual kost dat aanzienlijk meer moeite. Omdat ik het diafragma niet kan instellen, krijg je al snel een overbelichte foto, resulterend in een wit vlak in plaats van het gewenste plaatje. Uiteindelijk lukte het me om met beide camera's vergelijkbare plaatjes te maken, maar dat ging in Manual zeker niet vanzelf.


Natuurlijk kunnen de ontwikkelaars van Manual niets doen aan deze beperking in de hardware. Maar ik heb nog een paar andere punten. Soms reageren aanraakdoelen niet, wat om eerlijk te zijn een veel voorkomende bug op de iPhone 6 schijnt te zijn en dus de fout van iOS 8. En wanneer ik de sluitertijd verlaag, reageert de zoeker overeenkomstig, waarbij schokkerige video wordt vertoond van het onderwerp. Hoewel dat ergens wel logisch is, doet geen enkele camera die ik gebruikt heb dit. Dat maakt het verwarrend. Tenslotte heeft Manual geen handleiding. Er is alleen een karige FAQ. Ik denk dat veel amateurfotografen op z'n minst een overzicht van alle functies zouden waarderen.

Als je geïnteresseerd bent in fotograferen met de iPhone, dan heb je waarschijnlijk al de $ 1,99 betaald om Manual uit te proberen. Ik neem het je niet kwalijk. Eigenlijk verwacht ik dat veel betere fotografen dan ik er geweldige dingen mee zullen doen. Ik ben al onder de indruk van wat mensen hebben weten te halen uit eerdere iPhone-camera's. Maar verwacht niet te veel. Hoewel de iPhone een geweldige camera heeft voor een telefoon, is het nog steeds een telefooncamera.

Maar als je geen fotografiegek bent, dan heb je Manual niet nodig. De camera en de afbeeldingsprocessor van de iPhone 6 resulteren in betere foto's dan ik kon maken met mijn iPhone 5, en in iOS 8 kun je belichting en scherpstelling aanpassen door op objecten in de zoeker te tikken. Als je alleen maar je iPhone wilt gebruiken voor het maken van een redelijke foto zonder verder iets in te stellen, dan is de ingebouwde app Camera moeilijk te verslaan.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 13 oktober 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: JWB, RAW, IK]

Backblaze 3.0 -- Backblaze heeft zijn gelijknamige back-upsoftware geüpdatet naar versie 3.0, die een hele reeks verbeteringen onder de motorkap heeft. Backblaze 3.0 (dat verbonden is aan Backblaze, de online gegevensback-updienst op abonnementsbasis) verbetert de efficiëntie en doorvoersnelheid van zijn gegevensopslag terwijl het tegelijkertijd de integriteits-controles voor opgeslagen gegevens verbetert, verdubbelt de snelheid van het deduplicatieproces voor zowel initiële als incrementele back-ups, verbetert de snelheid en efficiëntie van het afbreken en opnieuw opbouwen van grote bestanden, en voegt ondersteuning toe voor het gebruik van 2 GB aan geheugen op 64-bitssystemen. Het automatische update-proces voor huidige Backblaze-abonnees zal in de komende paar weken van start gaan, maar je kunt deze update nu al krijgen door deze rechtstreeks te downloaden van de website van Backblaze of het commando Check for Update uit te voeren vanuit de Backblaze-software. (Gratis bij een Backblaze-abonnement, 9,1 MB, toelichting, 10.5.8+)

Reacties - Backblaze 3.0

GraphicConverter 9.4 -- Lemkesoft heeft GraphicConverter 9.4 uitgebracht, waarin verscheidene verbeteringen en nieuwe functies zijn toegevoegd aan dit befaamde grafische conversie- en bewerkingsgereedschap. GraphicConverter is nu uitsluitend een 64-bits app, en de update brengt een auto-conversiefunctie met mogelijkheden voor batch-conversie en map-monitoring, een functie om een fisheye-effect toe te voegen of te verwijderen, ondersteuning voor het opslaan van ingebedde Photoshop-paden in TIFF- en JPEG-formaten, een optionele voorvertoning op volledige schermgrootte voor de browser, de mogelijkheid om in de zoekfunctie van de browser op label te zoeken, en de mogelijkheid om de standaard gps-locatie in te stellen voor afbeeldingen zonder gps-gegevens. Deze uitgave lost ook een mogelijk geheugenlek op in de diavertoning, een crash die optrad tijdens het Applescript-commando Convert File, en vele andere niet nader gespecificeerde zaken gerelateerd aan OS X 10.10 Yosemite. Merk op dat de Mac App Store-editie op het moment van schrijven nog steeds op versie 9.3 staat. ($ 39,95 nieuw, gratis update, 248 MB, toelichting, 10.7+)

Reacties - GraphicConverter 9.4

OmniFocus 2.0.3 -- The Omni Group heeft OmniFocus 2.0.3 uitgebracht, een onderhoudsversie die wat problemen met OS X 10.10 Yosemite-compatibiliteit oplost, plus wat andere fouten. Het gereedschap Clip-o-Tron van de op Getting Things Done geïnspireerde takenbeheer-app haalt uit een e-mailbericht in Yosemite nu alleen het onderwerp, een koppeling en de geselecteerde tekst (en OmniFocus heeft de update Clip-o-Tron 1.0.1 nodig). Nieuw opgehaalde koppelingen naar Mail-berichten via Send to OmniFocus werken nu op zowel de Mac- als de iOS-versie van OmniFocus. De update repareert ook een aantal problemen met het bekijken van hulppagina's op Yosemite, verplettert een bug in Yosemite die de oorspronkelijke koppeling naar een bericht uit een geknipte e-mail in twee koppelingen splitste, en lost een probleem op met de compacte lay-outmodus die ervoor zorgde dat je niet op de statuscirkel en -vlag kon klikken. Let op: de Mac App Store-editie van OmniFocus staat op het moment van schrijven nog op versie 2.0.2. (nieuw $ 39,99 voor de Standaard-editie en $ 79,99 voor de Pro-editie op de website van The Omni Group, $ 39,99 voor de Standaard-editie in de Mac App Store (met in-app-aankoopmogelijkheid voor een upgrade naar Pro), gratis update voor versie 2.0-licenties, 44,2 MB, toelichting, 10.9.2+)

Reacties - OmniFocus 2.0.3

ChronoSync 4.5.3 en ChronoAgent 1.4.7 -- Econ Technologies heeft ChronoSync 4.5.3 en ChronoAgent 1.4.7 uitgebracht, met verbeterde compatibiliteit met OS X 10.10 Yosemite. ChronoSync, de app voor automatische synchronisatie en back-ups, laat ook nog het gebruik van verscheidene in onbruik geraakte API's in Yosemite achter zich, en heeft een veel kortere vertraging bij het uitvoeren van een Trial Sync die een groot aantal niet bestaande bestanden vindt. Verder doet hij updatecontroles via een beveiligde verbinding, zet hij de Ignore Ownership-status van een volume uit bij het maken van een opstartbare back-up, repareert hij een fout die optrad in de aanvankelijke weergave van de Document Organizer en bij de auto-update-controle bij het opstarten, en herstelt hij wat uitschuivers in de animaties onder 10.9 Mavericks. Het gereedschap ChronoAgent kreeg wat kleine veranderingen aan de interface bij het draaien onder Yosemite en verbeterde zijn prestaties en de omgang met fouten. (Gratis updates voor beide apps; ChronoSync nieuw $ 40 met 25 procent korting voor TidBITS-leden, 41,7 MB, toelichting, 10.6+; ChronoAgent nieuw $ 10, 12,5 MB, toelichting, 10.5+)

Reacties - ChronoSync 4.5.3 en ChronoAgent 1.4.7

Carbon Copy Cloner 4.0 -- Bombich Software heeft Carbon Copy Cloner 4.0 uitgebracht, een grote update voor het populaire back-upgereedschap die precies op tijd komt voor de op handen zijnde verschijning van OS X 10.10 Yosemite. Met een opnieuw vormgegeven interface en architectuur voegt Carbon Copy Cloner (CCC) veel door gebruikers gewenste functies toe, waaronder één venster dat takenconfiguratie en geplande taken samenbrengt, een eenvoudigere configuratie van back-uptaken, een menubalk-applicatie voor snelle toegang tot takeninformatie, de mogelijkheid om taken aan elkaar te koppelen voor ingewikkeldere back-upschema's, en meer controle over wanneer en hoe geplande taken draaien.


Op dit moment biedt CCC 4 "voorlopige" ondersteuning voor Yosemite (zoals gemeld in dit blogbericht), maar een volledige update naar CCC 4 zal uitgebracht worden op het moment dat of voordat Yosemite arriveert in de App Store, met aanpassingen voor een handjevol cosmetische problemen. Carbon Copy Cloner 4 moet nu 10.8 Mountain Lion of nieuwer hebben, maar Bombich Software zal 10.6 Snow Leopard- en 10.7 Lion-gebruikers blijven ondersteunen met CCC 3.5.7. (Voor meer over de stap naar CCC 4, zie dit blogbericht.) Carbon Copy Cloner 4 kost $ 39,99, en geregistreerde gebruikers van versie 3.5 of nieuwer kunnen upgraden met 50 procent korting. Als je op of na 2 juni 2014 een licentie voor CCC 3.5 kocht, kom je in aanmerking voor een gratis upgrade. (Nieuw $ 39,99, upgrade vanaf versie 3.5.x $ 19,99, toelichting, 10.8+)

Reacties - Carbon Copy Cloner 4.0

1Password 4.4.3 -- AgileBits heeft 1Password 4.4.3 gelanceerd. In deze populaire wachtwoord-manager zijn verscheidene fouten hersteld. Met deze update is bijvoorbeeld het probleem verholpen dat zorgde dat voor nieuwe inloggegevens alleen de gebruikersnaam en het wachtwoord werden onthouden. Het verhelpt ook een probleem dat er in OS X 10.8 Mountain Lion voor zorgde dat back-ups gemaakt noch teruggezet konden worden, zorgt ervoor dat als je de editmode verlaat zonder iets te hebben gewijzigd, je niet wordt gevraagd of je wilt opslaan of verwerpen, en repareert een aantal uitzonderlijke crashes. Behalve de Mac-app is ook 1Password for iOS naar versie 5.1 bijgewerkt, met een oplossing voor het feit dat soms het Master Password moest worden ingegeven, in plaats van (op ondersteunde apparaten) te kunnen volstaan met Touch ID. Daarnaast voegt deze versie de optie toe om tags te gebruiken, alsmede ondersteuning voor het aanzetten van toetsenborden van derden (zie "1Password 5 bereikt nieuwe hoogten in iOS 8" voor een recensie, 1 oktober 2014). ($ 49,99 voor nieuwe gebruikers met 25 procent korting voor TidBITS-leden bij aanschaf bij AgileBits, ook beschikbaar in de Mac App Store, gratis update, 38,8 MB, toelichting, 10.8+)

Reacties - 1Password 4.4.3

DEVONthink/DEVONnote 2.8 -- DEVONtechnologies heeft alle drie de edities van DEVONthink (Personal, Pro en Pro Office) en DEVONnote bijgewerkt naar versie 2.8, ter voorbereiding op de komende uitrol van OS X 10.10 Yosemite. Behalve de bijgewerkte Yosemite-vriendelijke interface-elementen, hebben de drie versies van DEVONthink ook een deel-extensie gekregen, waarmee je makkelijk stukken tekst en internetadressen met één klik kunt kopiëren (in plaats van slepen en neerzetten). De DEVONthink-updates krijgen ook een verbeterde extensie Clip to DEVONthink, die werkt vanuit de leeslijst in Safari (beschikbaar vanuit zowel de dock als het menu Import), een betere conversie van Markdown naar rich text, een oplossing voor automatisch aanvullen in de kolom Tags onder Yosemite en 10.9 Mavericks, en de mogelijkheid om afbeeldingen in webviews als documentminiaturen te plaatsen. DEVONthink Pro en Pro Office krijgen een script voor Safari dat bladwijzers aanmaakt voor alle geopenden tabs, terwijl er voor DEVONthink Pro Office een update is voor de ondersteuning van ScanSnap Manager naar versie 6.x. In DEVONthink en DEVONnote is ook een submenu Share (delen) toegevoegd aan het contextmenu van web- en pdf-weergave (10.8 Mountain Lion of hoger vereist). (Alle updates zijn gratis. DEVONthink Pro Office, $ 149,95 voor nieuwe gebruikers, toelichting; DEVONthink Professional, $ :79,95 voor nieuwe gebruikers, toelichting; DEVONthink Personal, $ :49,95 voor nieuwe gebruikers, toelichting; DEVONnote, $ :24,95 voor nieuwe gebruikers, toelichting; TidBITS-leden krijgen 25 procent korting op alle edities van DEVONthink en DEVONnote. 10.7.5+)

Reacties - DEVONthink/DEVONnote 2.8


ExtraBITS, 13 oktober 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: LmR]

Josh Centers bespreekt iOS 8 met de Tech Night Owl, Adam Engst behandelt smartwatches met andere tech-mensen en we trekken lering uit het einde van The Magazine.

Josh Centers bespreekt iOS 8 met de Tech Night Owl -- Zakelijk redacteur Josh Centers was te gast bij de podcast The Tech Night Owl, om het te hebben over iOS 8. Dit naar aanleiding van zijn binnenkort verschijnende boek "iOS 8: A Take Control Crash Course". Josh vertelt waarom het percentage iOS 8-installaties achterblijft, hoe Apple toetsenborden van derden kan verbeteren en wat hij verwacht van Apples aanstaande presentatie.

Reacties

Adam Engst in het Pebbled Panel bij MacNotables -- De aangekondigde Apple Watch mag dan een hoop gras voor de voeten van de andere draagbare apparatuur-fabrikanten hebben weggemaaid, maar Adam Engst, Jason Snell en Andy Ihnatko hebben allen een Pebble smartwatch (en Andy heeft nog een aantal andere modellen ook). In de aflevering van MacNotables hebben zij het erover, wat de Pebble goed kan, wat andere smartwatches moeten doen en hoe Apples aankondiging zich tot dit alles verhoudt.

Reacties

Negen lessen van The Magazine -- Na twee jaar stopt Glenn Fleishman met zijn publicatie The Magazine. In een gesprek met Cult of Mac omschrijft Glenn negen harde lessen die hij geleerd heeft en die aanstormende uitgevers ter harte zouden moeten nemen. Enkele van de uitdagingen voor The Magazine waren vanaf het begin al duidelijk: met name hun afhankelijkheid van Apples amper bekende app Kiosk, wat nog erger werd in iOS 7.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2014 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands