TidBITS#1238, 1 september 2014

Onder druk van de concurrentie heeft Dropbox de standaard opslagruimte voor het Dropbox Pro-abonnement vergroot naar 1 TB, en een aantal zinvolle functies toegevoegd, zonder de prijs van $ 9,99 per maand te verhogen. Adam Engst brengt je de details. Werkgroepen waarvan de leden zich op verschillende locaties bevinden zijn een grote vooruitgang, maar rekening houden met verschillende tijdzones blijft een probleem. Josh Centers behandelt de nieuwe Time Zones-app van ontwikkelaar Jared Sinclair. Daarnaast wil hij laten weten wat hij zoal meemaakte bij zijn pogingen om de batterij van zijn iPhone door Apple te laten vervangen. Voor TidBITS-leden hebben we het op een na laatste hoofdstuk van "Take Control of OS X Server" van Charles Edge. Dit hoofdstuk gaat over het draaien van de dienst Time Machine, waarmee je gebruikers back-ups kunnen maken op je server. Steve McCabe heeft het laatste woord met een aflevering van FunBITS over CanOpener, een iOS-app die opmerkelijke trucs uithaalt om de geluidskwaliteit van audio via je koptelefoon te verbeteren. Belangrijk software-uitgaven zijn deze week Microsoft Office 2011 14.4.4, BBEdit 10.5.12 en TextWrangler 4.5.10, en LaunchBar 6.1.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Dropbox vergroot opslag en functionaliteit Pro-abonnementen

Dropbox heeft een hoge standaard gezet voor diensten waarmee je bestanden kunt delen, maar zijn positie wordt ondergraven nu Google Drive en OneDrive van Microsoft plotseling met veel lagere prijzen voor opslag komen. Om in de race te blijven, moest Dropbox wel het een en ander aanpassen in hun betaalde Dropbox Pro-accounts. Dropbox biedt nu een bundel van 1 TB voor $ 9,99 per maand (of $ 99 per jaar).

Tot nu toe kon je kiezen voor een maandelijks bedrag van $ 9,99 voor 100 GB, $ 19,99 voor 200 GB en $ 49,99 voor 500 GB. Na de aanpassing is het zo, dat deze gebruikers nu kunnen beschikken over tien keer de oude opslagruimte. Degenen met 200 GB- of 500 GB-bundels kunnen nu kiezen voor een onveranderd maandbedrag (met een opslag van respectievelijk 2 TB of 5 TB), of ze kunnen de limiet op 1 TB instellen, met ingang van het eerstvolgende betaalmoment.

Ondertussen biedt Google Drive nu ook 1 TB voor $ 9,99 per maand, of, voor degenen die met veel minder toekunnen, 100 GB voor een maandbedrag van $ 1,99. Een persoonlijk account voor OneDrive kost nu $ 1,99 per maand voor 100 GB, of $ 3,99 per maand voor 200 GB. En op dit moment is er een aanbieding waarbij je 1 TB op OneDrive for Business kunt kopen voor maar $ 2,50 per maand. Cloud Drive van Amazon zal zijn prijs waarschijnlijk ook snel verlagen, aangezien je daar nu de hoofdprijs betaalt met, schrik niet, 1 TB voor $ 500 per jaar.

Voor mensen die niet gevoelig zijn voor een uitbreiding van opslagmogelijkheden, is een aantal functies aan Dropbox Pro toegevoegd die in de gratis versie van Dropbox niet aanwezig zijn:

En een bedankje aan Glenn Fleishman, die mij erop wees dat Dropbox ook sleutelde aan zijn functie Packrat, waarmee een onbeperkte versiegeschiedenis van bestanden bijgehouden wordt. Bij de gratis Dropbox-accounts zijn oudere bestanden beschikbaar tot 30 dagen terug. Tot nu toe betaalde je als Pro-gebruiker $ 39 voor de Packrat-functie, waarmee oudere versies en verwijderde bestanden onbeperkt bewaard bleven. De naam is veranderd in Extended Version History (uitgebreide versiegeschiedenis), maar die geschiedenis wordt nu niet langer dan 1 jaar bewaard. Voor Dropbox Pro-gebruikers blijft de prijs $ 39. Huidige Pro-gebruikers kunnen tot 1 november 2014 kiezen voor de onbeperkte versiegeschiedenis. (Dropbox for Business-gebruikers behouden de onbeperkte versiegeschiedenis.)

Vanzelfsprekend staat een update van Joe's "Take Control of Dropbox" op de agenda van Take Control, maar de komende maanden zitten nogal volgeboekt, aangezien wij ons hier voorbereiden op de komende revisies van Apples besturingssysteem.

Hoofdstuk 13 van "Take Control of OS X Server" nu beschikbaar

Omdat we erom bekendstaan dat we met veel tamtam aanraden back-ups te maken, zowel in TidBITS als in verschillende Control-boeken, zal het hopelijk geen verrassing zijn dat deze week de gestreamde aflevering van Charles Edges "Take Control of OS X Server" toegespitst is op back-uppen. In hoofdstuk 13, "Backup", gaat Charles kort in op wat er allemaal voor komt kijken om een back-up van je server te maken (niets buitengewoons, alhoewel er een back-uptool bestaat om alleen je instellingen te kopiëren), voordat hij verder uitlegt hoe je Time Machine van OS X Server kan inschakelen.

Dat klopt! Als je OS X Server start, kan je zijn Time Machine activeren, die naar een groot opslagmedium richten, en alle gebruikers instrueren om via het netwerk back-ups op je server te maken. Het is een geweldige manier om netwerkback-ups samen te brengen en om ervoor te zorgen dat gebruikers niet vergeten back-ups te maken doordat ze geen externe harde schijf aansluiten.

De basisconfiguratie is niet moeilijk, maar Charles geeft een paar tips hoe je de benodigde opslagruimte voor back-ups kan schatten, en wat je moet doen doen als je op je back-upbestemming ruimte tekortkomt.

Zoals we in het begin beloofd zou dit het laatste hoofdstuk zijn, maar we besloten dat we er nog één nodig is, over het onderhoud van OS X server nadat je het ingesteld hebt. In het volgende en laatste hoofdstuk zal Charles een aantal tips over dit onderwerp geven, samen met suggesties voor andere bronnen met nuttig informatie over het beheer van OS X Server. Dus als je specifieke vragen hebt in verband met onderhoud, laat het ons even weten. We zullen proberen ze in dit volgende hoofdstuk te behandelen.

We moedigen iedereen aan om de eerste twee hoofdstukken van "Take Control of OS X Server" te lezen om te weten welke kant het boek opgaat. Alle volgende hoofdstukken zijn voor nu alleen maar verkrijgbaar voor TidBITS-leden. Als je al deelneemt aan het TidBITS-lidmaatschapsprogramma, log dan in op de TidBITS-site en gebruik hetzelfde e-mailadres waarmee je lid mee bent geworden. Zodra het e-boek "Take Control of OS X Server" compleet is, is het voor iedereen te koop in als pdf-, epub- of Mobipocket- (Kindle-)bestand.

De volledige publicatie van dit boek voor TidBITS-leden naarmate het schrijven ervan vordert is maar één van de manieren waarop we TidBITS-leden bedanken voor hun steun. We hopen dat het wie TidBITS al jaren gratis leest aanzet om ons te helpen zodat we jullie nog meer professioneel geschreven en geredigeerde artikelen kunnen brengen. Voor meer informatie over wat het lidmaatschapsprogramma voor ons betekent, zie "Steun TidBITS in 2014 via het TidBITS-lidmaatschapsprogramma" (9 december 2013).

Vind overal ter wereld de tijd met de app Time Zones

TidBITS is een kleine maar wereldwijd opererende onderneming. Ons officiële hoofdkwartier is in Ithaca, New York, maar mijn kantoor is in Tennessee en de meeste redacteuren zitten in Californië en in Washington State. We hebben ook regelmatig bijdragen uit Arizona, Nevada, Minnesota, het VK en helemaal uit Nieuw Zeeland. Daarbovenop hebben we vrijwillige vertaalteams in Nederland [het Nederlandse vertaalteam heeft zelf ook weer leden over de grens - nvdv] en Japan en natuurlijk lezers in onnoemelijk veel landen. In het rijk van TidBITS gaat de zon nooit onder.

In het algemeen verloopt alles prima via e-mail en chat, maar ik moet veel tijdzones in de gaten houden. Het kan lastig zijn om vergaderingen op de juiste tijd te plannen, om niet op een artikel te zitten wachten terwijl de schrijver slaapt en om geen allerlaatste redactievraag te stellen tijdens iemands avondeten.

Het heeft wel wat om Doc Brown na te volgen met een arm vol horloges, maar dan moet ik onthouden welk horloge bij welke tijdzone hoort. Mijn oproep aan iedereen om Greenwich Mean Time aan te houden werd genegeerd en Internet Time van Swatch heeft nooit wortel geschoten.

Gelukkig zijn er voldoende apps om de wereldtijd te laten zien. De iOS-app Clock kan het, maar is beperkt tot de grote steden. Dan heb je de slim ontworpen webapp Every Time Zone, maar die is niet instelbaar en ziet er niet goed uit op de iPhone.

Hele volksstammen iOS-ontwikkelaars hebben een poging gewaagd, maar de meeste apps die ik heb gevonden zijn of slecht ontworpen of verouderd. De nieuwste en succesvolste app is Time Zones van de bekende ontwikkelaar Jared Sinclair. Time Zones is gratis in de App Store en draait onder iOS 7.

Sinclair is een van de helden in de wereld van de onafhankelijke iOS-ontwikkelaars, waar hij apps maakt van hoge kwaliteit maar die een slechte afloop kennen. Riposte is de beste App.net-client die er bestaat, en Whisper is een geweldige groepsberichten-client voor App.net, maar helaas zit App.net in een neerwaartse spiraal (zie "App.net ontslaat fulltime werknemers, nog steeds "zelfvoorzienend"", 7 mei 2014). OvershareKit, dat Sinclair ontwikkelde met Justin Williams, bekend van Glassboard, is een geweldige deelbibliotheek voor ontwikkelaars, die overbodig is geworden door de functionaliteit Extensibility van iOS 8. Unread is een van de fraaiste RSS-readers die je kunt krijgen, maar Sinclair moest niet-essentiële ontwikkeling staken vanwege slechte verkopen (ondanks veel positieve kritieken).

Met Time Zones is Sinclair teruggekeerd naar de eenvoud. Het is een simpele app, ondersteund door advertenties, die je kunt uitzetten met een in-app aankoop van $ 4,99.

Time Zones laat de dag, datum en plaatselijke tijd zien. Daaronder is een knop voor de instellingen, vervolgens een lijst met gevolgde tijdzones, de tijdsverschillen en de plaatselijke tijd in die locatie. Om een nieuwe stad toe te voegen, klik je de instellingenknop en Add a Location. Niet iedere stad is beschikbaar: mijn woonplaats niet, maar Ithaca wel. Daar is echter een oplossing voor die ik hieronder beschrijf. Andere opties laten je kiezen tussen 12- of 24-uurs tijd en het verbergen van de tijdsverschillen.

Het bijzondere van Time Zones is dat je steden kunt herbenoemen. Ik voegde Ithaca aan mijn lijst toe en hernoemde het naar "Adam and Tonya", omdat ik een tijdzone zie als een plek waar iemand woont. Dus als de persoon waar je aan denkt in een stad woont die niet op de lijst staat, dan kies je gewoon een andere in dezelfde zone en hernoem je die naar believen.

Om een tijdzone te verwijderen, klik je erop en kies je Delete. Vanuit dit menu kun je ook de betreffende stad op een kaart bekijken, voor het geval je vergeet waar iemand zich bevindt.

Om te kunnen zien hoe laat het is in een andere tijdzone is handig, maar bij het plannen van overleg met mensen in andere tijdzones moet ik ook vooruit kunnen kijken. Daarvoor is de Quick Check functie van Time Zones perfect.

Om hier toegang toe te krijgen, tik je op het tandwieltje, voer je een datum en tijdstip in, en tik je vervolgens rechtsboven op "Quick Check". De app toont nu weer het beginscherm, waarbij je de tijd ziet die je net invoerde. Nu is de achtergrond oranje-geel, en alle tijdzones die je ingesteld hebt tonen nu de tijd op die plek. Om Quick Check weer te verlaten, tik je op het tandwieltje en kies je "End Quick Check".

Dat is alles. Time Zones is eenvoudig, mooi om naar te kijken en gratis. Ik vind de app bijzonder, omdat ik zelf een verzameling kan aanleggen van de tijdzones waar mijn contacten zich bevinden. Als ook voor jou geldt dat je werkt met mensen die verspreid over de wereld leven, dan is de app het downloaden zeker waard. En als je er vaak gebruik van maakt, dan kan je voor $ 4,99 de advertenties weghalen. Bovendien bedank je daarmee Jared Sinclair voor zijn werk.

Vervang een slechte batterij van een iPhone 5, deel twee

Ik weet niet meer precies wanneer de batterij van mijn iPhone 5 slechter werd, en zo gaat het natuurlijk vaak. Maar ik weet wel dat de lading regelmatig snel leegliep na de 20 of 30 procent, nadat ik iOS 7 had geïnstalleerd. Ik ging er dus van uit dat het een softwareprobleem was, maar het werd niet opgelost met een van de updates van iOS 7. Sterker, het werd alleen maar erger. Soms hield hij er al rond de 40% mee op, en ik zag soms in een paar seconden de lading met een paar procentpunten terug lopen.

Omdat mijn AppleCare+-abonnement ook snel zou aflopen, en omdat er een groot project aankomt dat de installatie van iOS 8 vereist (en waardoor, na installatie, mijn garantie voorbij zou zijn), besloot ik voor het eerst van mijn leven naar de beroemde Genius Bar te gaan. Ik houd best wel van knutselen, maar na het gehannes van Adam Engst met het vervangen van zijn iPhone 5-batterij ("Vervang een slechte batterij van een iPhone 5", 5 maart 2014) besloot ik om voorzichtig te blijven. De dichtstbijzijnde Apple Store bevindt zich op zo'n 90 minuten afstand, maar ik moest toch in de buurt zijn.

Om een lang verhaal kort te maken: het genie bevestigde dat mijn batterij kapot was, maar niet zo kapot dat hij onder garantie vervangen kon worden. Ik was eigenlijk verbijsterd: de vervanging van de batterij valt onder AppleCare+, maar in de kleine lettertjes van de voorwaarden staat: "...de capaciteit van de batterij moet vijftig (50%) procent of meer teruggelopen zijn ten opzichte van de oorspronkelijke staat...". Met andere woorden, tenzij je batterij halfdood is kost vervanging nog steeds $ 79. Ik heb dat geweigerd omdat ik over een maand waarschijnlijk een andere telefoon heb en ik al $ 99 voor AppleCare+ heb betaald (of weggegooid, zou je nu kunnen zeggen).

Ik had dus besloten om met de slechte batterij te leven, toen ik hoorde over de terugroepactie: "Apple vervangt kapotte iPhone 5-batterijen" (25 augustus 2014). "Ik ben gered!" riep ik uit in de lege kamer, want ik had mijn iPhone inderdaad tussen september 2012 en januari 2013 gekocht, en het serienummer werd herkend door Apples pagina van het vervangingsprogramma. Maar het bleek een groter probleem dan ik verwachtte.

Als eerste besloot ik om een Apple Authorized Service Provider te bellen, die dichterbij is dan de Apple Store. Volgens de Apple Support-pagina voor het vervangingsprogramma deden ze aan het programma mee. Maar nee, zij vertelden me dat ze onder dit programma geen batterijen mochten vervangen. "Goed," zei ik weer tegen de lege kamer, "dan ga ik weer terug naar de Apple Store waar ik mijn eerste nederlaag leed en zal ik zegevieren". Ik maakte via de Apple Store-app weer een afspraak met de Genius Bar, in de hoop dat ik hetzelfde genie zou treffen als de eerste keer en dat ik, naast een nieuwe batterij, een excuus zou krijgen.

Helaas kreeg ik na mijn tweede autorit van 90 minuten eigenlijk geen van beide. Het genie bevestigde dat mijn serienummer in de reikwijdte van de actie lag en dat mijn batterij inderdaad kapot was, maar zei dat er geen vervangingsbatterijen meer voorradig waren. Dat zou pas over een dag of twee weer het geval zijn.

Ik moest mezelf overwinnen om niet bot te worden, want dit had me al uren van mijn tijd gekost. En bovendien had ik een afspraak. Daar kon deze jongen echter niks aan doen, en ik zei alleen dat gezien het feit dat ik weer helemaal terug moest rijden, ik de moeite waarschijnlijk niet zou nemen. Hij keek nog eens of er een batterij beschikbaar was, maar helaas. Hij zei wel dat er misschien dezelfde dag nog exemplaren binnen zouden komen. Ik besloot te wachten, en liet mijn telefoonnummer achter.

Gelukkig werd ik een uur later of zo al gebeld: er was een batterij voor me bij de Apple Store. Ik haastte me terug, en hoorde dat het twee uur zou kosten om hem te vervangen. Nu ik zo ver was gekomen, ging ik natuurlijk geen nee zeggen.

Helaas heeft het winkelcentrum rondom deze specifieke Apple Store helemaal niets dat ik aantrekkelijk vind. Geen gamewinkels, geen buitensportwinkels, geen speelhallen, geen bioscopen, niet eens een plek om een hamburger te halen. En dankzij de vrijwel constante verkeersfile bij het winkelcentrum (het ligt tussen één van de drie enige Whole Foods in de staat en de enige van twee Trader Joe's in de staat), durfde ik niet ver weg te gaan. Het lukte me wel om ergens te lunchen.

Gelukkig liep het goed af: ik kreeg een nieuwe batterij gratis, of eigenlijk in ruil voor zes uur van mijn leven.

Waarom vertel ik hier mijn zielige verhaal? Omdat ik weet dat velen dezelfde kwestie met batterijen hebben (er waren drie anderen die telefoons kwamen ophalen toen ik eindelijk de mijne kreeg) en ik wil jullie helpen mijn fouten te voorkomen.

Wat me echt geërgerd heeft, is dat ik twee keer van huis moest. Apple had de batterij de eerste keer al moeten vervangen. Het zou zowel hen als mij een hoop tijd en energie gescheeld kunnen hebben, om het nog niet eens te hebben over de invloed op de klanttevredenheid, waar Tim Cook naar verluidt zo geobsedeerd door is.

Apple zou eigenlijk maar twee mogelijkheden moeten bieden: de batterijen vallen volledig onder AppleCare+, of de gebruiker moet ze kunnen vervangen. Ik heb voor beide mogelijkheden prima tegenargumenten gehoord. Mijn vriend Peter Cohen van iMore vertelde me dat batterijen eigenlijk slijtende onderdelen zijn, zoals de remblokken op een auto, en anderen hebben gezegd dat als de batterijen door de gebruiker vervangen zouden kunnen worden, ze kleiner zouden zijn en minder capaciteit zouden hebben.

Dit zijn valide argumenten, maar laten we weer even terugkeren naar de populaire auto-beeldspraak. De fabrieksgarantie dekt doorgaans niet de remblokken, want die zijn gemaakt om te slijten en vervangen te worden. Maar het is dan wel zo dat ik de remblokken en -schijven van mijn auto zelf kan vervangen (wat ik ook gedaan heb) of dit door derden (een garage) kan laten doen zonder mijn garantie te verliezen. Om te stellen dat een onderdeel niet door de gebruiker vervangen mag worden en het dan niet onder de garantie te laten vallen is oneerlijk.

Maar Apple heeft praktisch gezien nog meer manieren waarop het de ondersteuning kan verbeteren. Om te beginnen de controle of mijn telefoon onder de terugroepactie valt. Waarom moet ik mijn serienummer opzoeken en dan handmatig overtypen? Apple heeft de gegevens al in hun systeem en de Instellingen-app zou zelf het serienummer kunnen opzoeken in een terugroep-actiedatabase. Bovendien, waarom had ik überhaupt een artikel moeten schrijven waarin ik vertel hoe je moet nakijken of je telefoon onder de actie valt? Had Apple degenen die daaronder vielen niet gewoon moeten berichten via e-mail, iMessage, of push-notificatie zoals zij dit ook met Software-update doen?

Laten we verder gaan met het proces van een afspraak maken bij de Genius Bar. Als je er een boekt via de Apple Store-app, dan is er geen door een machine te lezen manier om aan te geven wat het probleem is, alleen een reactieveld waarvan ik denk dat het bijna nooit gelezen wordt.

Zou het niet beter zijn als, daar Apple weet dat mijn apparaat getroffen is, bij dit soort terugroepacties de app een vink-mogelijkheid heeft waarmee ik kan aangeven dat ik kom voor de batterij? Dan zou Apple me die ochtend een iMessage kunnen hebben gestuurd dat de batterij niet op voorraad was en me weer kunnen berichten zodra het binnenkwam.

Kijk, ik ben realistisch genoeg om te begrijpen dat geen enkel ander bedrijf me een betere service biedt. Als dit een van de vele Android-telefoons was geweest, zou ik nog moeten zien of ik na twee jaar nog enige vorm van ondersteuning zou krijgen. (Aan de andere kant: dan had ik de batterij zelf kunnen vervangen.) En ik waardeer Apple om deze terugroep-actie. Het was een wijdverbreid probleem dat het bedrijf ook had kunnen negeren.

Maar Apple heeft de lat zelf hoog gelegd, voor henzelf en voor ons. Als Tim Cook wil dat Apple het voorbeeld van uitstekende dienstverlening blijft, is er voorlopig nog werk aan de winkel.

FunBITS: haal alles uit de muziek op je iPhone met CanOpener

Apple introduceerde de EarPods met de iPhone 5 in 2012, en deze werden in het algemeen positief ontvangen. Het geluid dat zij voorbrachten was helderder dan dat van hun voorgangers (zie "iPhone 5: de beste tot nu toe maar nog steeds een iPhone", 26 oktober 2012). Maar hoe goed een setje oordopjes ook het geluid kan reproduceren dat ze ontvangen, zelfs de allerbeste koptelefoons kunnen alleen dat: een geluidsbron reproduceren. Als je de geluidskwaliteit wil verbeteren van de muziek die je op je iPhone afspeelt, moet je werken aan de kwaliteit van het signaal dat je naar je oortjes stuurt.

De app Music van de iPhone zelf speelt muziek af en heeft een aantal equalizer-instellingen, maar dat is alles wat hij met je muziek doet. Het $ 2,99 kostende CanOpener - for Headphones, is een uitstekende, zij het wat onhandig aangeduide, app van GoodHertz die een belangrijke impuls aan de luisterervaring op de iPhone geeft.

CanOpeners hoofdtruc is "crossfeed". Luister naar muziek op volwassen stereo-speakers en terwijl je duidelijk verschil hoort tussen het geluid dat van de twee luidsprekers komt, hoort elk oor ook het geluid dat het andere oor hoort. Je rechteroor, bijvoorbeeld, hoort het geluid van de rechter-speaker luid en duidelijk, maar dan, een fractie van een seconde later, hoort het ook het geluid van de linker-speaker. Koptelefoons bieden deze crossfeed niet zonder aanvullende signaalverwerking. Dit leidt ertoe dat het geluid dat je hoort via zelfs de allerbeste koptelefoons, iets minder rijk en vol zal klinken dan wat je kan ervaren met volwaardige speakers. Crossfeed voegt warmte toe, wat bijdraagt aan plezierig luisteren, tegen verlies van scherpte, wat belangrijker is voor audioproductie.

De verbetering die CanOpener biedt, is subtiel maar merkbaar, speciaal bij oudere opnamen met een minder dynamisch geluidsbeeld dan wat vandaag de dag standaard is. Terwijl ik dit schrijf, gebruik ik CanOpener om naar het schitterende "Sympathy for the Devil" te luisteren, het meesterwerk van de Rolling Stones uit 1968, en ik heb gekozen voor CanOpeners speciale instelling voor muziek van voor 1970. Keith Richards' spannende baslijn vult het geluidsbeeld, Charlie Watts' cymbalen zinderen van helderheid en scherpte en Mick Jaggers snerende zang is over het hele bereik van beide luidsprekers gespreid. Dit geeft een nieuwe dimensie van boosaardigheid aan het lied. Het algehele geluid kan alleen worden beschreven als rijker en voller. Hoewel er per definitie minder stereoscheiding is met Crossfeed toegepast, komt het geluid sterker, krachtiger, intenser over. CanOpener heeft een overbruggingstoets. Tik erop en je kan de muziek horen zonder enige signaalverwerking toegepast, waardoor plotseling alles een beetje saaier is. Keefs bas blijft stevig in het linkerkanaal en er mist iets in het midden.

Andere instellingen bieden verschillende gradaties aan crossfeed: Lifelike reduceert de mate van crossfeed, terwijl Wide Soundfield speakers simuleert die verder van elkaar geplaatst zijn. Elk van deze effecten kunnen verder worden gemodificeerd en aangepast op gebruiksvriendelijke wijze, waarover nu meer.

CanOpener biedt verder een lawaaimeter die de geluidsdruk op je oren meet terwijl je naar muziek luistert. Het toont zowel de momentane geluidsdruk als het gemiddelde niveau waar je je oren aan hebt blootgesteld gedurende de hele periode dat je CanOpener hebt gebruikt. CanOpener houdt ook bij hoe lang je hebt geluisterd.

Daarnaast heeft CanOpener een goed ontworpen en krachtige grafische equalizer. De standaardinstellingen zijn niet geheel onverwacht. Bump is feitelijk een basversterker, terwijl More Air en Brighter de hoge tonen benadrukken. Mijn favoriet is A Lil' Mo Hi-Fi, dat zowel bas als hoge tonen versterkt. Pencil equalizer, een grafische equalizer met een interface waarbij je de gewenste respons kunt tekenen met vector-gereedschappen, is een krachtige extra functie waarvoor betaald moet worden via een in-app aankoop van $ 3,99. CanOpener heeft maar zes standaard instellingen kent, tegen de tientallen opties die je ter beschikking hebt via Settings > Music > EQ als je muziek afspeelt in de app Music. Maar dat heeft ook een groot voordeel: je hoeft de app niet uit om je EQ-instellingen te wijzigen.

Naast de Pencil equalizer heeft CanOpener nog twee andere functies die je als in-app aankoop kunt aanschaffen, te weten Speaker+ en Hi-Fi Pack. Met de Pencil equalizer kun je de audio-output van de app gedetailleerd afregelen, en veel gebruikers zullen dit, denk ik, een zinvolle toevoeging vinden. Het $ 2,99 kostende Speaker+, dat claimt dat het de output van de ingebouwde luidsprekers van de iPhone verbetert, is waarschijnlijk minder eenvoudig te rechtvaardigen. Ik luister vrijwel nooit op deze wijze naar mijn iPhone, en het lijkt me dan ook overdreven om aan een dergelijke marginale functie ongeveer net zo veel geld uit te geven als de app zelf kost. Zo zie ik ook weinig in het Hi-Fi Pack: ik kan me niet voorstellen dat ik veel heb aan een add-on die geluid dat op een 192KHz/24-bitkwaliteit is opgenomen resamplet. Ik ben blij met de manier waarop CanOpener mijn muziek verbetert, en ik vind het de prijs van $ 2,99 alleszins waard, maar de in-app aankopen, die het totaal op bijna vijftien dollar brengen lijken me een stuk minder essentieel. En de Pencil equalizer kun je dan tenminste nog een aantal keren maximaal drie minuten uitproberen voordat je hem eventueel aanschaft. Bij Speaker+ en Hi-Fi Pack moet je maar afwachten wat je krijgt.

Kijken naar CanOpener is bijna even leuk als ernaar luisteren. In de equalizer-modus toont de spectrumanalysator feedback via kleur, in plaats van de normale golfweergave. Door een nummer heen lopen is ook bijzonder: scrubben doe je door je vinger in een cirkel rond te bewegen in plaats van in een rechte lijn, alsof je een oorspronkelijke iPod bedient. Over de interface van deze app is duidelijk nagedacht.

CanOpener kan bij alle muziekbestanden op je iOS-apparaat, en kan MP3-, AAC-, en Apple Lossless-bestanden afspelen. Ook kan hij, in tegenstelling tot Apples app Music, FLAC-bestanden afspelen, wat op zich niet zo gek is voor een app die claimt dat de doelgroep bestaat uit muziekliefhebbers die de beste geluidskwaliteit uit hun muziek willen halen. Als je FLAC-bestanden aan de iTunes-bibliotheek op je bureaucomputer toevoegt, kun je ze zonder probleem naar je iPhone synchroniseren, en hoewel de app Music er niks mee aankan, zal CanOpener ze toevoegen aan een tab FLAC, een van de standaard tabs naast tabs voor artiesten, afspeellijsten, enzovoorts.

Overigens kan CanOpener geen streams afspelen. Je hebt er dus niets aan bij het luisteren naar gestreamde muziek via iTunes Match, iTunes Radio of andere diensten zoals Spotify, Rdio en Pandora. Voor diensten die API's bieden is er wellicht een oplossing: de app Djay kan bijvoorbeeld omgaan met muziek vanuit Spotify, en ik zie niet waarom de ontwikkelaars van CanOpener niet tot iets soortgelijks in staat zouden zijn.

Het lijkt wellicht enigszins merkwaardig om te trachten muziek van audiofielkwaliteit te persen uit een smartphone of tabletcomputer die gecomprimeerde audiobestanden afspeelt via oortelefoontjes, maar CanOpener slaagt erin om het maximale uit een nummer te halen, en wanneer ik met mijn studiomonitor-koptelefoon Sony MDR-V6 naar het onbeschrijflijk mooie Postcard Blues van het prachtige album "The Trinity Session" uit 1988 van de Cowboy Junkies luister, en mijn ogen dichtdoe, dan kan ik me voorstellen dat ik in de Holy Trinity Cathedral van Toronto ben. Zo goed is het.

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 1 september 2014

Microsoft Office 2011 14.4.4 -- Microsoft heeft Office 2011 geüpdatet naar versie 14.4.4, een beperkte maar mooie onderhoudsrelease die enkele frustraties zou moeten wegnemen. De update verbetert de detectie van de toetsenbordtaal in Word om onjuiste updates te voorkomen en voegt beschrijvingen toe voor ondersteunde account-types in Outlook om te helpen kiezen bij de configuratie van een Office 365-account. Hij lost ook een probleem in PowerPoint op waarbij dia's willekeurige artefacten konden vertonen bij de weergave in de Presenter View op een scherm met een hoge resolutie (zoals een 4K-beeldscherm). (Gratis update via het Microsoft Download Center of via Microsoft AutoUpdate, 113 MB, toelichting, 10.5+)

BBEdit 10.5.12 en TextWrangler 4.5.10 -- Bare Bones Software heeft BBEdit 10.5.12 en TextWrangler 4.5.10 uitgebracht, met slechts één enkele verandering in de twee tekstverwerkers: de implementatie van nieuwe codetekenprocedures, die zorgen voor compatibiliteit met "toekomstige versies van OS X" (en in het bijzonder met OS X Yosemite). Wie de publieke bèta van Yosemite op de Mac draait, mag deze updates zeker niet missen. ($ 49,99 voor BBEdit, gratis update, 12,5 MB, toelichting; gratis voor TextWrangler, 9,4 MB, toelichting, 10.6.8+)

LaunchBar 6.1 -- Tot nu toe bood LaunchBar van Objective Development vijf supervermogens (Abbreviation Search, Browsing, Sub-search, Send To en Instant Send) om je te helpen je werk op je Mac efficiënter uit te voeren. In versie 6.1 krijgt LaunchBar er een zesde supervermogen bij, met de naam Staging. Hiermee kun je meerdere items selecteren en aan alle items tegelijk werken. In het blogbericht van Objective Development waarin ze Staging introduceren staan ook enkele voorbeelden (zoals meerdere bestanden selecteren en ze toevoegen aan een e-mailbericht, of een webzoekopdracht in meerdere zoekmotoren opstarten), de basisprincipes voor het creëren van meerdere selecties in het staging-bereik, en een lijst met toetscombinaties. (Kirk McElhearn zal Staging in de volgende versie van "Take Control of LaunchBar" in detail bespreken.)

Het gereedschap om via het toetsenbord programma's te starten verbetert ook de flexibiliteit waarmee agenda-items kunnen worden toegevoegd (beschrijving, locatie en datum/uur in willekeurige volgorde aanvaarden, ofschoon de plaats nog altijd na de beschrijving moet komen). Verder verbetert LaunchBar 6.1 de archiveer- en comprimeer-actie Zip door meerdere selecties te ondersteunen, geeft hij tijdens het bladeren permanent contactlabels weer, voegt hij ondersteuning toe voor LaunchBar Actions geïmplementeerd als Automator-workflows, verbetert hij de actie Move to Trash met een herstelmogelijkheid, voegt hij ondersteuning toe voor het indexeren en bladeren in Tower 2 repository-bladwijzers, en verandert hij de toetscombinaties voor Info Browsing en Show Siblings voor een betere consistentie met Staging. ($ 29 nieuw met 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 10,0 MB, toelichting, 10.9+)

ExtraBITS, 1 september 2014

Deze week in ExtraBITS: de hoofdredacteur van TidBITS, Josh Centers, treedt op in de podcast The Tech Night Owl en spreekt over het vervangen van een iPhone 5-batterij en over de iWatch, de man achter AnandTech gaat naar Apple, The Atlantic onthult de geheime plannen van Google met onbemande bezorgvliegtuigjes, Marco Arment geeft een grandioze samenvatting over koptelefoons, en ten slotte spreekt John Siracusa met de Columbia Journalism Review.

Josh Centers en The Tech Night Owl over de iPhone-batterij -- Onze hoofdredacteur, Josh Centers, doet weer mee in de podcast The Tech Night Owl en spreekt over zijn recente zoektocht om de batterij van zijn iPhone 5 te vervangen, zijn toenemende ergernis over het vooropgezette proces van veroudering van de techniek, en de reden voor hem om geen iWatch te kopen.

Anand Shimpi gaat naar Apple -- Anand Lal Shimpi, van de gerespecteerde website AnandTech, met beoordelingen van hardware, trekt zich op zijn 32e terug uit de technologie-publicaties, maar hij is nog lang niet klaar met de wereld van de techniek! Er wordt gezegd dat Shimpi naar Apple zou gaan, maar het is nog niet bekend in welke functie. AnandTech zelf gaat door, met Ryan Smith als hoofdredacteur.

De geheime bezorgvliegtuigjes van Google -- Google heeft zijn aanvankelijk geheime bezorgvliegtuigjes-project onthuld aan Alexis Madrigal van The Atlantic. Aan het programma, ook wel "Project Wing" genoemd, is al twee jaar gewerkt door het onderzoekslab van Google X. Google is "voorzichtig optimistisch" dat het ze zal lukken om eruit te komen met de regelgeving, die tot nog toe het idee van onbemande bezorgvliegtuigjes hebben afgeschoten. Wellicht hebben ze dat gedaan om de burgers voor te zijn die anders de drones zelf af zouden schieten. Hoe dan ook, het verhaal van Madrigal geeft een fascinerend inkijkje in de technische problemen waar Google tegenaan loopt, net als bezorgvliegtuigjes-projecten van Amazon en anderen.

Marco Arments mega-overzicht van draagbare, gesloten koptelefoons -- Marco Arment, ontwikkelaar bij Overcast, was op zoek naar de volmaakte koptelefoon, en in de loop van die speurtocht heeft hij 19 verschillende gesloten koptelefoons verzameld en beoordeeld om te zien welke de beste is binnen deze categorie. Verbazend genoeg bleek de Beats Studio niet de minste uit de groep. Met dit model wordt vaak de draak gestoken, maar Arment prijst hem juist omdat hij deze duurdere categorie koptelefoons populair gemaakt heeft. De winnaar, zowel in geluidskwaliteit als in gebruiksgemak zal je verbazen, want het was één van de minst dure modellen uit de test.

De Columbia Journalism Review interviewt John Siracusa -- John Siracusa heeft meegedaan aan een vraaggesprek met de Columbia Journalism Review, om te spreken over zijn bijna 14 jaar jaarlijkse besprekingen van Mac OS X voor Ars Technica. Siracusa vertelt hoe de houding van Apple tegenover de pers veranderd is en wat hem zo uiterst kritisch maakt.

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.