Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1235, 11 augustus 2014

We leggen ons oor weer eens te luisteren bij de informanten, en praten je ditmaal bij over het CIA/Senaats-spionagedrama, vertellen je waar Edward Snowden de komende drie jaar naar alle waarschijnlijkheid door zal brengen en waarom het gebruik van Tor meer kwaad dan goed zou doen. Vervolgens verplaatsen we ons naar de minder dramatische grafische wereld, waar we samen met Caroline Green een blik werpen op Macphuns nieuwe Tonality, een gereedschap dat bedoeld is om fotografen te helpen zwart-witfoto's te verbeteren. En hoewel we het niet zo gepland hadden, hebben we een paar artikelen over het snijvlak van fysieke boeken en e-boeken. Allereerst buigt bibliofiel Michael Cohen zich over de dienst BitLit, waar je voor een bescheiden vergoeding elektronische versies van je gedrukte boeken kunt kopen. Daarna begeeft Glenn Fleishman zich in de steeds bizarder wordende strijd tussen Amazon en uitgever Hachette, in een poging om uit te leggen wat er nu werkelijk aan de hand is. In ons eigen boekennieuws vertelt Charles Edge in de aflevering van deze week van "Take Control of OS X Server" wat je moet weten om een webserver te draaien. Tenslotte kijkt Josh Centers in FunBITS naar NPR One, een iPhone-app die de Pandora-ervaring koppelt aan National Public Radio. Belangrijke software-uitgaven deze week zijn GraphicConverter 9.3, Mactracker 7.3.3, Airfoil 4.8.8, iTunes 11.3.1, Carbon Copy Cloner 3.5.6, Hider 2.1 en DEVONthink/DEVONnote 2.7.7.
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1235i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


Het bijhouden van de snuffelaars 6: een stoelendans

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: LmR]

In het artikel "Het bijhouden van de snuffelaars 4: als het er vreemd aan toe gaat...", (13 maart 2014) rapporteerden wij dat de Amerikaanse Senaat de CIA had beschuldigd van het bespioneren van de stafleden van de Senaat. CIA-directeur John Brennan ontkende dat destijds. Hij zei dat het "voorbij het redelijke ging".

Het redelijke is kennelijk wat flexibeler dan gedacht, want Brennan heeft onlangs toegegeven, en zich ervoor verontschuldigd, dat de CIA illegaal heeft zitten zoeken in de computers van de Senaat.

Dus wat gebeurt er nu? Waarschijnlijk niets substantieels. Het ministerie van Justitie heeft aangekondigd geen aangifte te doen en ondanks dat senatoren geroepen hebben om het aftreden van de CIA-directeur, stelde president Obama dat hij "volledig vertrouwen" heeft in Brennan, die een aansprakelijkheids-orgaan heeft ingesteld om dit geval te onderzoeken. O, en "We hebben wat mensen gemarteld", voegde Obama hieraan toe.

Marteling, of liever het gebruik ervan door de CIA in de nasleep van de aanvallen van 11 september 2001, ligt ten grondslag aan dit probleem. Het Senate Intelligence Commitee heeft vele jaren en miljoenen aan belastinggeld gespendeerd aan een rapport waarin werd onderzocht hoe de CIA marteling gebruikte, maar dat rapport blijft geheim. De regering-Obama, die verantwoordelijk is voor het ontsluiten van dat rapport, is ervan beschuldigd opzettelijk traag te werken, waarschijnlijk in een poging de goede naam niet te bevuilen.

Net toen het ernaar uitzag dat het rapport eindelijk beschikbaar zou worden voor het publiek, stuurde Senate Intelligence Committee-voorzitter Dianne Feinstein het terug vanwege overdadige censuur die "belangrijke feiten die de bevindingen en conclusies van het rapport onderschijven, verdonkeremaanden (of weglieten)".

Hoewel het rapport nu nog (en misschien wel voor altijd) geheim zal blijven, meldde de Los Angeles Times: "Zij die het rapport hebben gelezen zeggen dat de conclusie is dat de CIA brute en in sommige gevallen ongeoorloofde ondervragingstechnieken hebben gebruikt, beleidsmakers en het publiek hebben misleid en gepoogd hebben om toezicht door het Congres te ondermijnen. Het schijnt ook het hele idee te verwerpen dat waterboarden en andere 'uitgebreide ondervragingstechnieken' (een eufemisme voor marteling) essentiële informatie heeft opgeleverd om terroristische aanvallen te voorkomen".

Terwijl de Senaat en de CIA blijven kibbelen is het lot van klokkenluider Edward Snowden, zelf opgesloten achter het IJzeren Gordijn, misschien wat lichter geworden. Nadat gevreesd werd dat zijn tijdelijke asiel in Rusland zou verlopen, heeft hij een verblijfsvergunning voor drie jaar gekregen, met toestemming om voor drie maanden aaneen het land te verlaten. Misschien dat Snowden nu wat vrijer is om te reizen, gezien zijn recente uitje naar het theater, zijn eerste publieke verschijning in Rusland.

Maar terwijl Snowdens uiteindelijke lot in het ongewisse blijft, is er één ding wel duidelijk: het Amerikaanse veiligheidsapparaat kan niet langer in het duister opereren. De overheid heeft vastgesteld dat er een nieuw lek is dat vertrouwelijke informatie aan de pers geeft.

Het post-Snowdenlek dat de oorzaak is van de aankondiging door de overheid is het verhaal in The Intercept over de lijst die de Amerikaanse overheid bijhoudt van mogelijke terroristen, waarin beweerd werd dat er bij meer dan 40 procent van de 680.000 mensen op die lijst "geen bewijs is dat ze gelieerd zijn aan terroristische groeperingen". (Volgens de CNN zeggen overheidsmedewerkers die met de situatie bekend zijn, dat dit ten onrechte wordt beweerd en dat dit gebaseerd is op een verkeerde interpretatie van de documenten.)

De meer voorzichtigen onder jullie geloven misschien dat je via Tor veilig kunt browsen, maar dit is onjuist: een onderzoek heeft uitgewezen dat slechts het bezoeken van de Tor-website er al voor kan zorgen dat je wordt aangemerkt voor toezicht door de NSA. Achteraf gezien zou dit niet zo verbazingwekkend moeten zijn, gezien het feit dat Tor deels is ontwikkeld door het Amerikaanse leger.

Wees dus opmerkzaam: er is altijd iemand die kijkt. Maar wees niet bang, privacy-liefhebbers, want "Weird Al" Yankovic heeft een simpele en goedkope oplossing: aluminiumfolie (ook handig om je boterhammetjes fris en vers te houden). Goed, misschien is aluminiumfolie geen goede oplossing, maar je hebt tot hier toe doorgelezen dus verdien je wel een grapje. Bekijk de video vooral helemaal tot het einde.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Hoofdstuk 10 van "Take Control of OS X Server" nu beschikbaar

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst

[vertaling: GvH]

OS X Server slaagt er over het algemeen goed in de complexiteit te verbergen van het beheren van de Unix-apps die onder de motorkap aan het werk zijn. Op één plek lukt dat niet helemaal, en dat is met de Websites-service, waarbij OS X Server probeert een mooi masker te plakken over de industrieel-krachtige webserver van Apache. Technisch is het niet heel moeilijk om de Websites-service te configureren, maar er zit heel veel aan instellingen in. En daarop richt Charles Edge zijn adviezen in Hoofdstuk 10: "Web Services" van de publicatie in wording "Take Control of OS X Server".

Met name blijkt het een beetje lastig om het verschil uit te vissen tussen standaard sites van OS X Server, die op elke hostnaam reageren, en speciale sites die alleen op specifieke hostnamen reageren en die over andere poorten dan 80 en 443 kunnen lopen. Charles geeft ook een uitleg over redirects en aliassen, toegangscontrole via groepen en geavanceerde opties zoals het mogelijk maken van Server Side Includes (SSI's) en Common Gateway Interfaces (CGI's).

We raden iedereen aan de eerste twee hoofdstukken van "Take Control of OS X Server" te lezen om te zien welke kant het boek op gaat. Alle volgende hoofdstukken zijn op dit moment alleen voor TidBITS-leden beschikbaar. Als je je al bij het TidBITS-lidmaatschapsprogramma hebt aangemeld, dan kun je inloggen op de site van TidBITS met het e-mailadres waarmee je je had aangemeld. Het volledige e-boek "Take Control of OS X Server" zal voor iedereen te koop zijn zodra het voltooid is en beschikbaar zijn in pdf-, epub- en Mobipocket-formaat (voor Kindle). De nu gepubliceerde hoofdstukken zijn:

Het publiceren van dit boek in z'n geheel voor TidBITS-leden, op het moment dat het nog geschreven wordt, is één van de manieren waarmee wij de leden dankbaarheid tonen voor hun steun. Wij hopen dat het diegenen die al jaren gratis TidBITS lezen, aanmoedigt ons te helpen door te gaan met meer van de professioneel geschreven en bewerkte artikelen uit te brengen zoals jullie die gewend zijn elke week te krijgen. Voor meer details over wat het lidmaatschapsprogramma voor ons betekent, lees "Steun TidBITS in 2014 via het TidBITS-lidmaatschapsprogramma" (9 december 2013).

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Tonality van Macphun doet zwart-witfoto's blinken

  door Caroline Green: [email protected]
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: DPF]

Ik ben een amateurfotograaf en houd van klassieke foto's van mijn stad (New York) door artiesten als Berenice Abbott, Rudy Burckhardt, Bruce Davidson en Helen Levitt. Ik heb zelf ook foto's gemaakt van gebouwen, straattaferelen en portretten uit mijn eigen buurt, net als zij, en soms wil ik foto's in zwart-wit om een gevoel van tijdloosheid over te brengen.

Helaas kunnen de gebruikelijke tools voor fotobewerking (Adobe Photoshop, Adobe Lightroom en Apple Aperture, dat binnenkort uit de handel wordt genomen) niet echt goed overweg met zwart-witfoto's. Hun focus is op kleurenfoto's. Je kunt ze niet gebruiken om van zwart-witfoto's echt iets spectaculairs te maken.

Er is echter een tool in dit gat gesprongen: Tonality van Macphun. Het kost $ 19,99 voor de standaardversie of $ 69,99 voor de Pro-versie. Hij vereist OS X 10.9 Mavericks en op zijn minst 4 GB RAM.

Ontwikkelaar Macphun heeft in de loop der jaren een aantal apps voor fotobewerking uitgebracht voor zowel Mac als iOS. Je kent misschien hun app FX Photo Studio voor iPhone, iPad en Mac. Alleen voor de Mac zijn er Intensify, Snapheal en Focus 2. Macphun richt zich op zowel de hobbyist als de professionele fotograaf.

Dat geldt ook voor Tonality, en de app is zo ontworpen dat hij vrij intuïtief werkt wanneer je bekend bent met Photoshop of Lightroom. Ik gebruik zelf Lightroom, en het grijze kleurenpalet en de schuifregelaars aan de rechterkant van het venster zien er bekend uit.


Voor beginners biedt Tonality een aantal voorinstellingen die je snel resultaat kunnen opleveren. De categorie Vintage biedt je bijvoorbeeld Civil War, Old and Faded, Tintype en Wild West. De categorie Portrait geeft je Dark Beauty, Dreamy en Old Hollywood Glamour.


Aan de onderkant van je scherm zie je een voorvertoning van het effect van de voorinstelling op je foto. Er zijn in totaal 10 categorieën, die een beginneling als ik al snel bij het gewenste resultaat brengen.


Of je nu vanaf de grond begint of voor een voorinstelling kiest, je kunt vervolgens met schuifregelaars je foto verder aanpassen. Er zijn schuifregelaars voor Tone, Clarity, Structure, Color Filter, Tone Curve, Split Toning, Glow, Lens Blur, Texture Overlay (waarmee je ook eigen texturen kunt aanmaken), Vignette, Grain, Photo Frames en Opacity. De hoeveelheid schuifregelaars is een beetje overweldigend, maar ik zie wel in hoe een professionele fotograaf hier prachtige resultaten mee kan bereiken.

Image

Net als Photoshop biedt Tonality je kwasten waarmee je aanpassingen kunt beperken tot een specifiek deel van je foto, gradiënten waarmee je geleidelijke overgangen kan maken (hoewel alleen in een rechte lijn) en een histogram dat je laat zien hoe je afbeelding is opgebouwd. Het werken met lagen is ook van Photoshop afgekeken. Op dit gebied is Tonality echt krachtig.

Als je dezelfde bewerkingen (in dezelfde volgorde) wilt uitvoeren voor verschillende foto's, kun je ook eigen voorinstellingen maken.

De deelfunctie van Tonality werkt met alle gebruikelijke programma's (Mail, Flickr, Facebook, Twitter) en ook met SmugMug. Na het bewerken van een afbeelding kun je je werk direct openen in andere programma's voor fotobewerking, zoals iPhoto, Aperture, Photoshop, Lightroom of een andere Macphun-app. Je kunt de afbeelding uiteraard ook exporteren in het een of andere formaat, zoals JPEG, PNG, TIFF, PDF en PSD.

Dat zijn de mogelijkheden van de standaard versie van Tonality. Als je meer wilt, of als je Tonality als een plug-in wilt gebruiken in Photoshop, Lightroom, Elements of Aperture, kun je voor $ 50 meer overstappen op Tonality Pro. Je krijgt dan ook nog de volgende mogelijkheden:

Hoewel ik Tonality Pro heb uitgeprobeerd, heb ik genoeg aan de standaard versie, en je kunt makkelijk met de standaard versie beginnen en naar Tonality Pro upgraden als je die toch nodig mocht hebben. Voor mij is het prettigste van Tonality Pro dat je hem als plug-in van Lightroom kunt gebruiken, zodat ik al het werk in een enkele app kan doen.

Het beginnen met Tonality was makkelijk, vanwege de vele voorinstellingen. Hieronder staat de eerste afbeelding die ik ermee gemaakt heb, in de oorspronkelijke kleurenversie (foto genomen in Ocean Grove, New Jersey), de naar zwart-wit omgezette versie in Tonality en het uiteindelijke resultaat na het spelen met schuifregelaars en opties. Kostte misschien een uur.




Ik vind het lastig om het resultaat te bereiken dat ik in mijn hoofd heb. Daar heb ik nog meer oefening voor nodig, zodat ik precies begrijp hoe de schuifregelaars en lagen werken.

Ik weet dat ik geen tweede Rudy Burckhardt ben, en toch heb ik met wat experimenten in Tonality resultaten bereikt die ik er zelf heel goed uit vind zien (en daar gaat het uiteindelijk toch om). Ik zal ermee blijven spelen, de mogelijkheden onderzoeken, en de app blijven gebruiken voor fotobewerking in zwart-wit, samen met kleurwerk in Lightroom en Photoshop.

[Caroline Green is een partner in IvanExpert, een bedrijf dat Mac-advies en -ondersteuning biedt aan thuisgebruikers en kleine bedrijven in New York City.]

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Upgrade je papieren boeken naar e-boeken met BitLit

  door Michael E. Cohen: [email protected], @lymond
  7 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK, JWB]

BitLit heeft een proefproject met de uitgeverij HarperCollins aangekondigd, waarbij eigenaars van bepaalde gedrukte uitgaven van boeken van HarperCollins een goedkope e-boekversie van die boeken kunnen kopen en downloaden. De prijs van de e-boeken ligt tussen $ 1,99 en $ 2,99. In een eerste fase vallen slechts zes boeken van HarperCollins onder het programma, maar er zijn plannen om deze lijst uit te breiden met nieuwe boeken, aanvankelijk één boek per week.

Dit is natuurlijk maar een heel klein proefproject, maar het is wel een interessante ontwikkeling. HarperCollins is de eerste van de "Grote Vijf" uitgeverijen (een groep met verder nog Penguin Random House, Macmillan, Hachette en Simon & Schuster) die deelneemt aan wat door BitLit hun "e-boekbundel"-programma wordt genoemd, al is het eigenlijk eerder een e-boekupgrade-programma.

De Grote Vijf zijn doorgaans eerder wat op hun hoede voor samenwerking met met e-boekverkopers en abonnementsdiensten: ofschoon bijvoorbeeld HarperCollins en Simon & Schuster een partnerschap zijn aangegaan met de abonnementsdiensten Oyster en Scribd, geldt de deal alleen voor boeken in hun oude catalogus. Verder neemt geen enkele van de vijf momenteel deel aan het nieuwe programma op abonnementsbasis Kindle Unlimited van Amazon. (Zie "FunBITS: Kindle Unlimited is nogal beperkt", 1 augustus 2014 voor meer info hierover.)

BitLit heeft in ieder geval iets ongewoons te bieden dat het onderscheidt van abonnementsdiensten: in plaats van een lees zoveel je kan-buffet voor een maandelijks abonnement, richt BitLit zich op lezers die een e-boekversie willen van een boek dat ze al in gedrukte versie hebben. Amazon heeft weliswaar een gelijkaardig programma opgestart, met de naam Kindle MatchBook, maar MatchBook geldt alleen voor fysieke boeken die klanten via Amazon hebben gekocht. Kindle Matchbook is misschien wel het interessantst wanneer je een fysiek boek als geschenk koopt: het e-boek kun je dan zelf houden.

In tegenstelling tot Kindle MatchBook kunnen lezers met BitLit een digitale versie van hun fysieke boeken krijgen, onafhankelijk van waar en wanneer ze die boeken oorspronkelijk hebben gekocht. Het BitLit-programma werkt als volgt: je schrijft je naam met de hand op de copyrightpagina van je fysieke boek en neemt dan een foto van die pagina met de BitLit-app op je smartphone. (Er bestaan versies van de app voor zowel iOS als voor Android.) Nadat BitLit je fysieke boek heeft gecontroleerd, krijg je een e-mail met een downloadkoppeling voor het e-boek.

BitLit (en in mindere mate Kindle MatchBook) stelt ons voor een belangrijke vraag: waarom zou iemand een boek willen kopen dat hij reeds in zijn bezit heeft? Is dat een markt die de moeite waard is om te ontginnen?

Als een aannemelijk lid van die doelgroep ben ik geïntrigeerd. Ik houd van mijn papieren boeken, maar ik houd ook van mijn e-boeken, en ik kan me voorstellen dat ik e-boekversies van veel titels zou willen hebben die ik reeds op papier in mijn bezit heb. Wat zeg ik, ik heb al een aardig aantal van zulke duplicaten! Soms schafte ik de duplicaten aan om een boekenserie te completeren die ik deels op papier en deels digitaal bezat. Maar ik heb dat nog nooit gedaan met een serie die ik compleet in papier bezat. Als ik op een goedkope manier mijn digitale collectie kon aanvullen met andere series die ik in papier bezit, zou dat toch de bibliofiel in mij kietelen. Het zou ook prettig zijn om e-boekexemplaren te hebben van die paar papieren boeken die ik regelmatig herlees totdat hun kaften eraf beginnen te vallen.

Het idee van e-boekupgrades snijdt ook enigszins hout voor uitgevers: de kans om hetzelfde boek tweemaal aan dezelfde klant te verkopen, ook al is het voor een fractie van de oorspronkelijke verkoopprijs, is verleidelijk. Maar het hangt er helemaal vanaf of er genoeg mensen zijn zoals ik om het tot meer te maken dan een kleine nichemarkt, die enkel bediend wordt, als dat al gebeurt, als een postscriptum. Voor mij zou een succesvol programma voor e-boekupgrades diep in de catalogus van een uitgever moeten duiken en een brede reeks titels moeten behelzen. Ik heb geen idee of dat zakelijk gezien hout snijdt.

Het is nu nog vroeg dag. BitLits concept van e-boekupgrades is intrigerend, en veel verleidelijker voor iemand als ik dan "alles wat je kunt lezen van niemand waarvan je ooit gehoord hebt" boek-abonneerdiensten als Kindle Unlimited. Kan zo'n concept gedijen? Misschien krijgen we een kans om daarachter te komen wanneer de BitLit-proef met HarperCollins zich aanmerkelijk verder uitbreidt dan het handjevol titels dat momenteel wordt aangeboden.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


De ruzie tussen Amazon en Hachette verklaard

  door Glenn Fleishman: [email protected], @glennf
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HR, LmR, TK, RAW]

In de literaire hel is een speciaal plekje gereserveerd voor degenen die George Orwell verkeerd begrijpen, zoals Amazon net heeft gedaan (ik leg dat zo uit). Om 1:30 AM Eastern Time op zaterdag stuurde Amazon een e-mail naar schrijvers die geregistreerd stonden in het Kindle Direct Publishing-programma met als onderwerp "Important Kindle request". Het bericht ging niet over accountzaken, maar over de ruzie tussen Amazon en Hachette, en spoorde KDP-deelnemers aan bizarre actie te ondernemen. Ook publiceerde Amazon de brief op een speciale website, readersunited.com.

Hoewel de brief slechts het recentste salvo is in de ruzie met Hachette, is hij een onderdeel van de grotere veldslag tussen Amazon en de "Grote Vijf" uitgevers in Amerika. Hachette Book Group mag dan de kleinste van deze vijf zijn, maar hij is onderdeel van een veel groter internationaal conglomeraat, Lagardère. Hachette en de andere grote uitgevers kwamen in 2012 tot overeenstemming met het Openbaar Ministerie over een aanklacht, waarin werd gesteld dat de bedrijven in 2010 met Apple hadden samengewerkt om de prijzen van e-boeken te manipuleren. (Zie "De rechtszaak over Apples e-boekprijsafspraken toegelicht", 10 juli 2013, voor alle details.) Apple verloor de zaak, is in hoger beroep gegaan en heeft toegestemd met een voorwaardelijke boete van 450 miljoen dollar hangende het hoger beroep.

Het contract van Hachette met Amazon was klaarblijkelijk het eerste dat afliep, met Simon & Schuster en HarperCollins aanstaande. (Meer nieuws is dus te verwachten als deze bedrijven de plek van Hachette in de discussie overnemen.) In mei 2014, vermoedelijk in een poging om Hachette onder druk te zetten, verwijderde Amazon de voorbestelknop bij Hachette-boeken, elimineerde het bedrijf kortingen op Hachette-boeken en vertraagde het de levering van Hachette-boeken aan kopers. Rond die tijd deed Amazon voor een aantal weken hetzelfde met dvd's van Warner Brothers, en een paar dagen geleden werden voorbestellingen voor de fysieke versies van Disney-films teruggetrokken. Amazon is ook verwikkeld in een soortgelijke actie tegen Bonnier Media in Duitsland, waar mededingingswetgeving sterker is en strenger wordt gehandhaafd.

De exacte details waarom Amazon en Hachette de koppen tegen elkaar slaan blijven onduidelijk, maar het hoofdargument, tenminste volgens insiders en publieke verklaringen door beide partijen, lijkt te zijn dat Amazon alle e-boeken voor niet meer dan $ 9,99 wil verkopen en daarbij nog steeds winst wil maken, en dat Hachette zich hiertegen verzet. Volgens de concurrentieovereenkomst met Hachette mocht Amazon twee jaar lang de prijzen bepalen. Die periode is voorbij en nu wil Hachette zeggenschap over de verkoopprijs van e-boeken, waarbij Amazon een percentage van die prijs krijgt. Eigenlijk wil Hachette naar het agentschapsmodel toe, waarbij de controle over de prijs bij de uitgever ligt, terwijl Amazon wil blijven bij het groothandelsmodel, waarbij wederverkopers een vaste inkoopprijs betalen en hun eigen verkoopprijs kunnen bepalen. In veel gevallen biedt het agentschapsmodel een grotere winstmarge voor een boekverkoper.

Een ander stukje van de puzzel is een open brief die recent in de zondagseditie van de New York Times verscheen. De brief was ondertekend door meer dan 900 auteurs, van wie het merendeel niet eens voor Hachette schrijft, en was betaald door de rijksten uit de groep. In de brief werd Amazon bekritiseerd voor het benadelen van auteurs door de verkopen te manipuleren. De tekst is beschikbaar op een andere speciale website op authorsunited.com.

De brief van Amazon begint met het verkeerd voorstellen van de geschiedenis van het uitgeven, door te beweren dat uitgevers fel tegen goedkope paperbackedities waren toen die voor het eerst werden geïntroduceerd, om vervolgens een verbinding te leggen tussen paperbacks en e-boeken. Wat er feitelijk gebeurde, was dat paperbacks in eerste instantie werden genegeerd, daarna absurd succesvol werden, en vervolgens door de grote uitgevers werden opgepakt als een manier om via een nieuwe weg (onafhankelijke boekwinkels) extra omzet te maken en om een nieuw publiek te bereiken. Paperbacks waren en blijven een onderdeel van de diversificatie van de uitgeversmarkt, wat Amazon zou moeten weten want ze verkopen tenslotte gedrukte boeken. (Huffington Post heeft een goede samenvatting van verklaringen uit deze periode.)

De brief van Amazon komt vervolgens met deze vreemde uitspraak:

De beroemde schrijver George Orwell zei publiekelijk over het nieuwe paperbackformaat, dat "als uitgevers ook maar een beetje gezond verstand hadden, ze gezamenlijk zouden moeten proberen dat tegen te houden". Jazeker, George Orwell stelde een samenzwering voor.

Je zou denken dat het Amazon Books Team, de ondertekenaar van de brief, de weg was kwijtgeraakt. In feite bedoelde Orwell, die paperbacks geweldig vond, een samenzwering (sowieso onmogelijk) ironisch en als een hyperbool. En hij vervolgde met de uitspraak dat de lage prijs van paperbacks de economische grondslag waarop schrijvers, boekverkopers en uitgevers werkten, zou kunnen tenietdoen.

Deze open brief bevat een pittige samenvatting van eerdere economische claims van Amazon, en adviseert vreemd genoeg dat KDP-auteurs (de e-mail) en doorsnee-lezer (de website) indringende e-mails naar het hoofd van Hachette zouden sturen, om hem onder andere te beschuldigen van samenzwering. Waarschijnlijk omdat de advertentie van de schrijvers suggereert om Jeff Bezos rechtstreeks te e-mailen. Het komt over als een driftbui.

Het probleem is dat Amazon bij deze en in vorige gevallen misleidende of foutieve cijfers gepresenteerd heeft. Twee weken geleden heeft datzelfde Amazon Books Team een bericht op hun Kindle-forum geplaatst waarin men probeerde uit te leggen waarom een boekenprijs van $ 9,99 beter zou zijn dan van $ 14,99: hetzelfde e-boek zou, lager geprijsd, 1,74 keer meer exemplaren verkopen. Amazon beweert dat het deze analyse op veel verschillende titels heeft uitgevoerd, ook al is dat onzinnig omdat het in een positie is om te weten dat er van geen enkel willekeurig boek automatisch meer exemplaren verkocht worden, alleen maar omdat het lager geprijsd is. Bij vele individuele boeken kan dit van invloed zijn, maar om dit te kunnen testen zou Amazon verschillende klanten verschillende prijzen moeten hebben voorgeschoteld, prijzen tijdelijk hebben aangepast en dergelijke. Geen twee boeken zijn hetzelfde in dit opzicht, dus hun tests zouden steeds hetzelfde boek moeten hebben gebruikt met verschillende prijzen. Dit levert veel uitgebreide informatie op, maar is niet op alle gevallen van toepassing.

Maar over het algemeen gaan de steeds veranderende antwoorden van Amazon voorbij aan de realiteit van de uitgeverijen. De betreffende uitgeverijen en eigenlijk de meeste uitgeverijen blijven gedrukte boeken naast de e-boekversies uitgeven. TidBITS Publishing, met zijn Take Control-serie, is een van de relatief kleine groep uitgevers (op het gebied van fictie, non-fictie, tekstboeken en meer) die alleen boeken uitbrengt in elektronische vorm.

Het gevolg hiervan is dat uitgeverijen met de kosten zitten van diverse media: e-boeken zijn niet zomaar gratis als je een gedrukt boek hebt. (Ik heb dit zelf meegemaakt, net als veel andere Take Control-auteurs.) Bovendien moet de winst van ieder boek verdeeld worden over alle vormen waarin het uitkomt. Conventionele uitgevers die hardcover-edities produceren willen de aanvankelijke e-boekprijzen hoog houden. Weliswaar laag vergeleken met het gedrukte exemplaar, om te voorkomen dat de lucratieve marges op hardcover-verkoop erodeert. Als de hardcover-verkoop inzakt, maken uitgevers doorgaans een paperback-editie en verlagen ze de e-boekprijs, vaak onder de $ 10 als de aanvankelijke prijs daarboven lag. Als later de vraag verder daalt, daalt de prijs van het e-boek doorgaans ook.

Sciencefictionauteur John Scalzi heeft hierover inzicht uit de eerste hand over zijn vele titels die worden uitgebracht in hardcover-, paperback- en e-boekversies en wijst erop dat de e-boekprijzen van $ 14,99 en $ 19,99 waarvan Amazon beweert dat de uitgevers die eisen, in de praktijk weinig voorkomen.

Uitgevers zijn overigens ook niet altijd zaligmakend: de grote volgen gewoon het geld, met wisselend succes. Maar het is overduidelijk dat de meeste boeken van de meeste uitgevers maar weinig winst maken na aftrek van overhead, productiekosten en royalty's van de auteur. Op een aantal boeken wordt verlies gemaakt, maar hopelijk niet op te veel want dan gaat de uitgever op de fles. Belangrijk is dat elk seizoen een paar grote hit-boeken, en boeken die nog steeds goed verkopen en de kosten van de voorgaande jaren kunnen terugverdienen, het grootste deel uitmaken van de winst die wordt opgetekend. Je hoeft geen medelijden te hebben met de arme Grote Vijf uitgevers, maar het is niet altijd feest, zelfs niet aan de top van de markt.

Hachettes CEO reageerde op de mensen die Amazons advies opvolgden om hem te schrijven, en de details waar hij mee kwam komen meer overeen met wat waarneembaar is en wat mensen in de uitgeverswereld ook weten. Onder andere geeft hij aan dat 80 procent van Hachettes titels $ 9,99 of minder kosten. De meeste van hun duurdere boeken kosten $ 11,99 of $ 12,99, en het prijsverschil met gedrukte boeken is rond de $ 2 of $ 3. Dat laatste punt is wel ontwapenend: door het daadwerkelijke verschil aan te geven, verklapt hij ook het prijsverloop, verspreid over zowel de publicatievormen als de tijd.

Dus het gaat niet echt over de prijs maar over de timing. Preciezer gesteld: het ziet ernaar uit dat Amazon voorstelt dat lezers niet hoeven te wachten tot de markt is uitgekomen op een prijs die Amazon direct wil rekenen. Hachette zegt daarentegen (en dat is waar) dat prijzen afhankelijk zijn van de vraag: sommige mensen willen meer betalen om een boek eerder te krijgen. Lezers weten dat er uiteindelijk een paperback zal uitkomen die 40 tot 60 procent minder kost, en dat er ook uiteindelijk tweedehands exemplaren beschikbaar komen (op Amazon, nota bene!) voor 5 tot 20 procent van de hardcoverprijs. En toch kopen mensen dure hardcover-edities om de nieuwste titels meteen te kunnen lezen. Dat, vrienden, is de markt: uitgevers leveren geen penicilline aan de Noordpool, en kopers zijn geen heroïneverslaafden die geen controle hebben over wat ze doen.

Amazon wil het graag doen voorkomen alsof dit allemaal ten gunste van de boekkoper is: een e-boek van $ 9,99 is goedkoper dan een die meer kost. Het speelt ook graag het vriendje van de auteur door te suggereren dat uitgeverijen de auteurs oplichten door hen niet een groter deel van de opbrengsten te geven. (Dat laatste mag dan misschien waar zijn, maar zie hierboven: alleen sommige boeken leveren geld op, en bekendere auteurs die stabieler verkopen krijgen al een percentage dat meer in de buurt ligt van wat Amazon stelt dat iedere auteur zou moeten krijgen. Het is zinniger om te zeggen dat de meeste uitgeverijen inefficiënt zijn, en dat een beter inzetten van geld meer verkopen of een groter deel voor de auteurs zou kunnen betekenen.)

Zouden we lagere prijzen niet moeten toejuichen? Als consumenten zouden we immers niet meer willen betalen dan de laagst mogelijke prijs voor ieder uitwisselbaar artikel: alle e-boeken zijn immers exacte digitale kopieën, het enige verschil is prijs. Maar Amazon zou in feite niet veel boeken in prijs verlagen. Voor zover wij weten zou Amazon $ 9,99 als nieuwe richtprijs instellen voor boeken die daarvoor goedkoper waren. Toegeven aan de eisen van een bedrijf dat al een dominante positie in de markt heeft, op zo'n manier dat het bedrijf nog meer controle en marktaandeel krijgt, is vooral een goede manier om het een monopsonie te laten worden (de enige of voornaamste koper in een markt) en een monopolist. De geschiedenis leert dat dit zelden in het voordeel van de klant is.

Amazon blijft grotendeels draaien om Amazon, een wederkerend gedrag dat kenmerkend is voor de meeste ondernemingen. Het probleem is dat e-boeken als markt door de introductie van de Kindle van de grond zijn gekomen, en Amazon nam een groot deel van die markt voor zijn rekening. Maar de groei in e-boeken als een percentage van inkomsten is heel snel vertraagd, waarschijnlijk veel sneller dan Amazon had verwacht.

Ooit maakten e-boeken een verwaarloosbaar deel uit van de verkoopcijfers van boeken, maar in 2013 waren zij goed voor ongeveer 27 procent van de Amerikaanse markt van boeken voor volwassen consumenten (fictie en non-fictie), die goed is voor ongeveer 15 miljard dollar. Over alle categorieën heen boekte de Amerikaanse boekenbranche in 2013 ongeveer 27 miljard dollar omzet. Als percentage van de verkoop van kinderboeken nam het aandeel van e-boeken zelfs sterk af, omdat in 2012 een boek in de Hunger Games-reeks uitkwam, en in 2013 een gelijkaardige bestseller ontbrak.

De omzet van e-boeken loopt nu in de miljarden dollars, maar de stilgevallen groei betekent dat voor de meeste boeken het grootste deel van de winst in de gedrukte uitgaven blijft. Dit is slecht nieuws voor Amazon, dat gedrukte populaire boeken met grote kortingen verkoopt om zo de verkoopcijfers de hoogte in te jagen. Amazon had gehoopt op een grotere verschuiving naar de verkoop van Kindle-e-boeken (doorgaans met digitaal rechtenbeheer (DRM) dat de lezers bindt aan zijn Kindle-ecosysteem) om de winst te verhogen, en om zowel inkomsten als winst af te snoepen van nog resterende fysieke boekhandels.

Amazon is al enkele hindernissen tegengekomen in zijn strategie om winst te vervangen door groei, die het in zijn volledige geschiedenis van 20 jaar heeft gehanteerd en die tot voor kort door investeerders werd aanvaard. In het laatste kwartaal heeft Amazon een verlies van 127 miljoen dollar geboekt, en voor het lopende kwartaal wordt uitgegaan van een verlies van 800 miljoen dollar. Amazon heeft maar af en toe licht winst gemaakt, maar je kunt niet altijd een starter blijven. De omzetproblemen van Amazon en de daling van de aandelenwaarde (nu rond de $ 320 per aandeel, een daling van 20 procent ten opzichte van meer dan $ 400 begin 2014) hebben er waarschijnlijk ook toe bijgedragen dat de uitgevers nu een uitgesprokener standpunt innemen.

De uitgevers zouden een verstandigere strategie kunnen volgen en zo de sterke positie van Amazon verzwakken, door te kijken naar de muziekbranche. Toen Apple dominant was op de markt van het downloaden van digitale muziek, brak de branche de macht van iTunes door DRM te verwijderen. Dit was vroeger onvoorstelbaar, maar boeken zijn nog gemakkelijker te kopiëren (door ze opnieuw in tikken, OCR te gebruiken, of gewoon de codering te breken) dan muziek. Amazon was één van de grote ondernemingen die de stap waagden en muziek begonnen te verkopen tegen een concurrentiële prijs. Apple werd gedwongen om zijn prijzen aan te passen, en verloor zijn exclusieve greep op de markt voor digitale muziek, ofschoon ze nog steeds een groot aandeel in handen houden dankzij hun vroege dominantie en hun waanzinnig populaire hardware-ecosysteem.

Om Amazons slot op e-boeken te kraken, zouden uitgevers kunnen eisen dat het DRM-vrije epub het voorkeursformaat wordt, om zo de verbinding tussen lezen op een Kindle en kopen bij Amazon te doorbreken. (Het is mogelijk, maar niet eenvoudig, om epubs te lezen op tenminste sommige Kindlemodellen, zie "Hoe epub, pdf en Mobipocket downloaden op de Kindle Fire", 22 april 2012.) Amazon zou de Kindles best kunnen updaten om gemakkelijk epub te gebruiken, omdat het KF8-formaat dat ze voor apparaten gebruiken die in recente jaren zijn uitgekomen eigenlijk al epub is. Omdat alle andere e-boekleesapparaten en -apps al epub ondersteunen, zouden lezers de keuze hebben bij wie ze kopen en met welk apparaat ze het lezen, zonder de door DRM verankerde koppeling tussen de winkel en het Kindle-ecosysteem van Amazon.

Door over te stappen op een model waarin e-boeken bij alle verkopers gekocht en op alle apparaten gelezen kunnen worden, zullen uitgevers zich niet meer zoals nu gebonden voelen aan Amazon, en de kansel die Amazon gebruikt om hun woord te verkondigen (en auteurs te pesten) zou verdwijnen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


FunBITS: NPR One is publieke radio voor de Twittergeneratie

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: RAW]

Lang voordat er podcasts waren, was ik een fan van praatradio. Maar, en ik ben me ervan bewust dat dit als heiligschennis kan klinken, ik ben nooit een fan geweest van National Public Radio [NPR, alleen in de Verenigde Staten - nvdv]. De trage, hypnotische stemmen, behalve die van de overdreven enthousiaste Car Talk-jongens, de steeds langere verhalen over dingen die me niet echt interesseren, de willekeurige kunstzinnige tussenpauzes, de zzzZZZZzzzZZZzzzzZZZ.

O, sorry. Waar was ik? O ja, het probleem is dat de meeste mensen die ik beschouw als goed geïnformeerd over wereldzaken, fanatieke NPR-luisteraars zijn. Dus blijf ik maar proberen om te luisteren. En ik ben niet de enige: een NPR-document uit 2007 zei: "We hebben van focusgroepen met jongere luisteraars geleerd dat ze geïnteresseerd zijn in veel van de onderwerpen die NPR verslaat, maar de programma's vaak saai of stoffig vinden". Ja, ik ben van generatie Y en ik realiseer me dat ik op iemands gazon sta.

Dus hoe kan NPR door Nintendo verpeste jonkies zoals ik bereiken, en ons redden van de schreeuwende koppen van continue kabelnieuwskanalen op televisie en de nieuwste perikelen rond de Kardashians? NPR heeft een pagina bij de online radiodienst Pandora genomen om NPR One te lanceren, een gratis dienst en iPhone-app, die een quasi-willekeurig assortiment van nieuwsberichten levert.

Wanneer je de app (die iOS 7 moet hebben) voor het eerst opstart, krijg je een snelle instructievideo, en daarna word je gevraagd om in te loggen via Google+, Facebook of een NPR.org-account. Omdat ik het geduld niet had om een nieuw account aan te maken, koos ik ervoor om in te loggen via het aan mijn iPhone gekoppelde Facebook-account. Hoewel er niets gezegd werd over hoe NPR One de gegevens zou gebruiken of delen, maak ik we wel wat zorgen dat ik mijn smaak in media nu ga overgeven aan de genade van de algoritmes van Mark Zuckerberg.

NPR One identificeert automatisch je dichtstbijzijnde radiostation, zodat het locale informatie kan toevoegen en de afspeellijst beter kan aanpassen aan de onderwerpen die jou interesseren. En natuurlijk om je om giften te vragen, die tussen de advertenties tussen de stukken zitten.

Wat ik prachtig vind van NPR One, is dat wanneer ik de app open doe, het automatisch het journaal van het laatste uur afspeelt, dus ik kan met een minimum aan moeite bijblijven bij de gebeurtenissen in de wereld buiten mijn tech-bubbel. Maar als je door wilt met een reportage waar je nog niet klaar mee was, vind je dit wellicht irritant. Alle content wordt gestreamd, dus je kunt in de auto luisteren, maar vergeet niet dat je mobiele data zit te eten.

De afspeelbesturing is eenvoudig en zal Pandorafans bekend voorkomen. Er is een knop om 15 seconden terug te gaan, een speel/pauze-knop en een overslaan-knop. Je kunt ook je vinger langs de balk vegen om naar een specifieke plaats te gaan, een functie die uitstekend werkt. Wanneer je de balk aanraakt, zoomt hij om het hele scherm te vullen, waardoor precieze plaatsing gemakkelijk is.


Als een verhaal je niet interesseert, tik je op de overslaan-knop om naar het volgende te gaan. Dit is waar je doorkrijgt hoe geniaal de NPR One-app is. Net zoals je in een krant de koppen en intro's kunt doorlezen om een idee van de verhalen te krijgen (ze worden met opzet zo geschreven omdat uitgevers weten dat we lui zijn), kun je nu hetzelfde doen met radionieuws.

De overslaan-knop is, net als de meeste knoppen, duidelijk en groot. Misschien zelfs een beetje te groot, want je raakt hem snel per ongeluk aan, waardoor je naar het volgende verhaal gaat, zonder dat er een gemakkelijke manier is om weer terug te keren.

Sommige andere knoppen zijn zo klein dat ze frustrerend zijn om op te tikken, zoals de knop "interesting" (het zou raar zijn om een Ebola-epidemie "leuk te vinden"), die NPR vertelt welke verhalen je interessant vindt om naar te luisteren, en de deel-knop, die ik nooit de eerste keren kan raken.

Ik geef NPR One wel een grote duim omhoog omdat ze me laten delen via mijn voorkeurs-Twitterclient, Tweetbot. De app laat je ook delen via Google+ en via de ingebouwde Facebook- en Twitteropties van iOS.

Als je je niet wilt beperken tot de selectie van NPR, die gemaakt wordt met algoritmes en dus ietwat willekeurig is, kun je ook handmatig zoeken. Zoeken werkt goed als je weet welk radioprogramma of NPR-podcast je wilt vinden, maar de handvol suggesties helpen niet veel om nieuwe dingen te vinden. Helaas is er geen overzicht waarin je kunt bladeren, waardoor ik alleen luister naar dingen die ik al ken of die voor mij gespeeld worden. Het zou mooi zijn als NPR bladeren zou toevoegen.

Maar het ontbreken van een overzicht leidt niet af van het verder briljante NPR One. De ontwikkelaars hebben een manier gevonden om NPR-inhoud te bezorgen bij luisteraars die gewend zijn aan snelle nieuwsflarden op Twitter en Facebook. Omdat ik bijna nooit meer tijd heb om naar podcasts te luisteren, is het fantastisch om een eindeloze nieuwsbron te hebben om met een paar minuten tegelijk naar te luisteren.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 11 augustus 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: PAB, OF]

GraphicConverter 9.3 -- Lemkesoft is gekomen met GraphicConverter 9.3 met verschillende nieuwe functies. Het eerbiedwaardige grafische programma voor conversie en bewerken, kan nu muisklikken opnemen, "keyword palette"-invoer exporteren als een tekstbestand, een browser-extensiefilter toepassen op mappen en een bestand exporteren als lossy PNG. Andere toevoegingen zijn de effecten Lens Correction, Gradient Intensity en Edges. GraphicConverter 9.3 verbetert verder de snelheid van de browser, voegt ondersteuning voor alfa-kanaal toe aan multicrop, verbetert de Save for Web-dialoog, zorgt ervoor dat het browser-infovenster de laatst geselecteerde tab onthoud en heeft oplossingen voor verschillende potentiële crashes. Let op dat de Mac App Store-versie op het moment van schrijven nog steeds op versie 9.2.1 staat. ($ 39,95 nieuw, gratis update, 239 MB, toelichting, 10.7+)

Reacties - GraphicConverter 9.3

Mactracker 7.3.3 -- Ian Page heeft Mactracker 7.3.3 uitgebracht, met de recente MacBook Pro (zie "Apple werkt CPU en het RAM-geheugen bij en verlaagt prijzen van MacBook Pro 2014", 29 juli 2014) en de 21,5 inch-iMac (zie "Apple introduceert instap-iMac voor € 1.129", 18 juni 2014). Het populaire naslagwerk van Apple-producten heeft nu ook de details over de nieuwste OS X- en iOS-uitgaven, de 16 GB-uitvoering van de iPod touch (5e generatie), en de Apple Lisa en Apple Lisa 2. Ook is de ondersteuningsstatus voor verouderde Apple-producten geactualiseerd. (Gratis van de Mactracker-website of Mac App Store, 34,6 MB, release notes)

Reacties - Mactracker 7.3.3

Airfoil 4.8.8 -- Rogue Amoeba komt met Airfoil 4.8.8, een kleine maar belangrijke update op het hulpprogramma voor het verzenden van audio. De uitgave volgt op verschillende wijzigingen van Apple in het Gatekeeper-systeem en hersteld de compatibiliteit voor hen die werken met (de tot nu toe nog niet uitgegeven) OS X 10.9.5 Mavericks en hoger. Verder verbetert de update hoe het zijn achtergrondprocessen filtert voor het pop-upmenu Source, herstelt hij de mogelijkheid het geluid van Tekst-naar-spraak te gebruiken en levert hij relevante nummertitels aan Nicecast bij het gebruik van Airfoil Speakers. ($ 25 nieuw met 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 14,9 MB, toelichting, 10.7+)

Reacties - Airfoil 4.8.8

iTunes 11.3.1 -- Apple is gekomen met iTunes 11.3.1 die een aantal fixes bevat die verband houden met podcasts. De update verplettert een bug die verhinderde dat podcast-abonnementen bijgewerkt werden met nieuwe afleveringen en herstelt een situatie waarbij iTunes niet meer reageerde tijdens het bladeren door podcast-afleveringen in lijstweergave. iTunes 11.3.1 is beschikbaar als een directe download van Apples iTunes-webpagina of via Software-update. (Gratis, 229 MB, 10.6.8+)

Reacties - iTunes 11.3.1

Carbon Copy Cloner 3.5.6 -- Bombich Software bracht Carbon Copy Cloner 3.5.6 uit, een kleine onderhoudsuitgave voor het back-upprogramma. De update verbetert de implementatie van een bugfix die was geïntroduceerd in versie 3.5.5 en te maken had met de verwerking van beschadigde "Access Control List"-vermeldingen, fixt een Drobo-kwestie waarbij de back-uptaak voortijdig afgebroken werd, verbetert de filtering van fouten veroorzaakt doordat een NAS-samengebruikserver van Synology de Synology-eigen uitgebreide attributen niet kan leveren, voorkomt het kopiëren van een bronvolume direct naar de opstartschijf als van dat bronvolume het eigenaarschap uitgeschakeld is, en laat een configuratiewijziging weer vervallen die detectie van weggevallen verbindingen met een Macintosh op afstand niet verbeterde. ($ 39,95 nieuw, gratis update, 10,8 MB, toelichting, 10.6+)

Reacties - Carbon Copy Cloner 3.5.6

Hider 2.1 -- MacPaw heeft versie 2.1 uitgebracht van Hider, waarmee je privé-gegevens op je Mac kan verbergen en versleutelen (zie Nick Mediati's bespreking "Hider 2 belooft bestandsprivacy voor de massa", 8 mei 2014). De update herstructureert de kluis-databank voor verbeterde verwerking van onverwachte onderbrekingen en voegt geavanceerde en veilige wis-opties toe, die sporen van verborgen bestanden onherstelbaar maken. Hider 2.1 introduceert ook de mogelijkheid om een aangepaste primaire kluislocatie te selecteren op je schijf, verbetert de werkwijze voor externe schijven, bewaart bij afsluiten de schermweergave, verbetert de compatibiliteit met externe FAT- en ExFAT-schijven en voegt ondersteuning voor slepen toe aan het Hider-menubalksymbool. Een gratis probeerversie voor 15 dagen is beschikbaar op de MacPaw-website. Hider 2.1 is ook beschikbaar via de Mac App Store. ($ 19,99 nieuw, gratis update, 5,7 MB, toelichting, 10.8+)

Reacties - Hider 2.1

DEVONthink/DEVONnote 2.7.7 -- DEVONtechnologies heeft alle drie de edities van DEVONthink (Personal, Pro en Pro Office) en DEVONnote geüpdatet naar versie 2.7.7 en heeft herkenning van de broncode-bestanden van Apples nieuwe programmeertaal Swift toegevoegd. (Voor meer informatie over Swift, lees je Michael Cohens Swift: voor wie is Apples nieuwe programmeertaal?", 12 juni 2014). De drie edities van de documenten- en informatiemanager DEVONthink hebben een verbetering in snelheid en betrouwbaarheid bij het importeren van bestanden gekregen, bewaren meer metadata in geëxporteerde documenten, vullen vooraf al diverse tags in (als je OS X 10.9 Mavericks draait), houden de positie van de pagina, de plaats van de cursor en de selectie vast als je van weergave wisselt, kunnen beelden schalen in nieuwe notities of notities die vanuit Evernote zijn geïmporteerd en bevatten wat oplossingen voor verder onbenoemde problemen bij gebruik van Yosemite Public Beta. Alle versies van DEVONthink en DEVONnote vereisen nu minstens 10.7.5 Lion als ze gekocht zijn vanaf de website van DEVONtechnologies. Als je DEVONthink Personal of DEVONnote hebt gekocht in de Mac App Store, dan is 10.8.3 Mountain Lion de minimum vereiste. Let wel op dat ze beide in de Mac App Store ten tijde van dit schrijven nog moeten updaten naar versie 2.2.7. (Alle updates zijn gratis. DEVONthink Pro Office kost nieuw $ 149,95, toelichting; DEVONthink Professional kost nieuw $ 79,95, toelichting; DEVONthink Personal kost nieuw $ 49,95, toelichting; DEVONnote kost $ 24,95, toelichting; 25 procent korting voor TidBITS-leden op alle edities van DEVONthink en DEVONnote. 10.7.5+)

Reacties - DEVONthink/DEVONnote 2.7.7


ExtraBITS, 11 augustus 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: CC]

Deze week in ExtraBITS: een programmeur heeft uitgezocht hoe de opkomende programmeertaal Swift van Apple gebruikt kan worden om te scripten, Walt Mossberg onthult Steve Jobs' droom over open wifi-netwerken, het goedkope (en non-profit) iOSDevCamp 2014 komt er spoedig aan, je kunt een tijdlang nummers van The Magazine gratis teruglezen, Flappy Bird keert terug en HarperCollins onderzoekt meer manieren om papieren en elektronische boeken met elkaar te verbinden.

Swift gebruiken als programmeertaal om te scripten -- Doorgaans moeten programmeurs diverse programmeertalen leren om hun beroep te kunnen uitoefenen. In de wereld van Apple kan het gaan om Objective-C om Mac- en iOS-apps te programmeren, en AppleScript om algemene taken te automatiseren. Maar ontwikkelaar Filip W heeft aangetoond dat de nieuwe programmeertaal Swift gebruikt kan worden zowel voor de ontwikkeling van apps als om te scripten. Als een bewijs van het concept ontwikkelde hij in Swift een script om het behang van zijn Mac te veranderen zonder gebruik te maken van Xcode.

Reacties

Steve Jobs droomde van open wifi-netwerken -- Na de uitgave van de iPhone vertelde Steve Jobs aan Walt Mossberg van Re/code dat hij zo gefrustreerd was door het langzame mobiele netwerk van AT&T en het algemene gebrek aan open wifi-toegangspunten, dat hij een plan voorstelde om het gebruikers gemakkelijk te maken hun wifi-netwerk veilig te delen met vreemden. Hij wilde zelfs een soort industrieel consortium oprichten om gastnetwerken een standaard functionaliteit te maken van draadloze routers. De frustratie van Jobs zou de de inspiratie geweest kunnen zijn voor de gastnetwerkfunctionaliteit in de AirPort-basisstations, alhoewel het ook gewoon een natuurlijk verlopende ontwikkeling geweest kan zijn.

Reacties

Het komende iOSDevCamp 2014 belooft een driedaagse Hackathon -- Voor degenen die geïnteresseerd zijn in ontwikkeling voor iOS: het non-profit iOSDevCamp 2014 komt eraan. Het wordt vanaf 22 augustus 2014 gehouden in de kantoren van eBay in San Jose, California en er is nog tijd om je in te schrijven. De driedaagse hackathon zal alle nieuwe technologieën van Apple beslaan, zoals HealthKit en HomeKit, evenals robotica, big data, alternatieve valuta en nog meer. Ook kun je je verheugen op kant-en-klare maaltijden op zaterdag en zondag, zaterdagavond gamen en vele gelegenheden om samen te werken en te netwerken. Niet slecht voor $ 100 inschrijvingsgeld!

Reacties

Lees gratis The Magazine -- De publicatie voor het grote publiek van onze eigen Glenn Fleishman, The Magazine, heeft zijn iOS-app opgefrist, waarbij een versie 2.0 wordt uitgegeven met het gebruik van het publicatiesysteem TypeEngine. Om de verandering te markeren, stelt Glenn de eerste 47 afleveringen van de app beschikbaar om gratis te downloaden via de nieuwe app. Nieuwe afleveringen, met nummer 48 of hoger, kosten per stuk $ 1,99 of verschijnen voor abonnees twee keer per maand voor $ 1,99 per maand of $ 19,99 per jaar. Na 29 augustus 2014 zullen vroegere afleveringen $ 1,99 per stuk kosten.

Reacties

Flappy Bird keert terug, exclusief op Amazons Fire TV -- Flappy Bird was een verrassende klapper op de iPhone en de iPad, totdat Dong Nguyen er de stekker uittrok omdat hij vreesde voor wat zijn verslavende spel deed met gebruikers. Nu is Flappy Bird terug, exclusief voor Amazons Fire TV. (Als je wilt weten hoe de Fire TV het doet als spelapparaat, lees dan "Fikkie kijken: Amazon Fire TV versus Apple TV", 13 mei 2014.) Het spel, teruggekeerd onder de naam Flappy Bird Family, heeft nu mogelijkheden voor meerdere spelers en extra gevaren zoals geesten.

Reacties

HarperCollins blijft wegen verkennen om e-boeken te bundelen -- HarperCollins, een van de vijf grote boekuitgevers blijft naar wegen zoeken om e-boeken en hun papieren tegenhangers als bundel te verkopen. Zijn nieuwste poging is een partnerschap met de belangrijke papieren-boekdistributeur Ingram and BookShout, een firma die lezers direct van e-boeken voorziet. Het trio heeft elf onafhankelijke boekwinkels gecontracteerd die meedoen in het programma, waardoor klanten die papieren boeken kopen in de winkels, ook goedkope toegangscodes kunnen kopen die zij dan kunnen gebruiken om het corresponderende e-boek direct van BookShout te downloaden.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2014 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands