Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1226, 9 juni 2014

We zijn nog steeds de stroom aan nieuwe technologieën aan het verwerken die Apple vorige week op de Worldwide Developer Conference aankondigde: Adam Engst en Josh Centers werken samen om een blik te werpen op tien irritante punten die Apple gaat oplossen in iOS 8 en OS X Yosemite. Verder kijkt Josh in FunBITS naar de nieuwe technologieën voor gamers die in iOS 8 verschijnen en naar de winnaars van de Apple Design Awards van dit jaar. Josh gebruikte ook een aantal weken de nieuwe Fire TV van Amazon om die te vergelijken met de Apple TV, en Julio Ojeda-Zapata bespreekt Google Docs en Google Sheets, de nieuwe iOS-productiviteitsapps van de zoekmachinegigant. En TidBITS-leden kunnen nu ook het nieuwste hoofdstuk lezen van het gestreamde "Take Control of OS X Server" van Charles Edge, die over de vaak verwarrende Open Directory gaat. Bij de vermeldenswaardige software-updates van deze week zitten Keyboard Maestro 6.4.3, Tinderbox 6.0, BBEdit 10.5.11 and TextWrangler 4.5.9, Fission 2.2.1 en 1Password 4.4.1.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1226i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


10 vervelende problemen opgelost door iOS 8 en OS X Yosemite

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst, Josh Centers: [email protected], @jcenters
  7 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK, CC]

Toen Apple-CEO Tim Cook opkwam voor de hoofdtoespraak van de WWDC van dit jaar, zou het ons niet verrast hebben als zijn eerste woorden "Het spijt ons echt heel erg" waren geweest.

Veel van de in OS X Yosemite en iOS 8 aangekondigde nieuwe functies zijn gericht op het oplossen van oude problemen, overduidelijke gaten en problemen die opgelost zijn op andere platformen (Android in het bijzonder) die Apple tot nu toe had genegeerd. Hier is een top 10 (of meer, gezien alle veranderingen in Berichten) van oplossingen die je dagelijkse ervaring met het besturingssysteem van Apple zullen verbeteren.

Delen met gezin -- Tot nu toe leken gezinnen voor Apple alleen maar in leuke kiekjes te bestaan in hoofdtoespraken. Er zat een virtueel gordijn tussen jouw iTunes-content en apps, en die die je partner met een andere iTunes-account had gekocht. Gelukkig kun je inloggen in meerdere iTunes-accounts, en dat was de standaard alternatieve oplossing voor het delen van content en apps, maar dat houdt in dat je wachtwoorden moet delen, wat uitgesloten is in het geval van oudere kinderen.

Met de aankondiging van Delen met gezin in iOS 8 en Yosemite vallen deze stuntelige en onnodige barrières weg, en krijgen tot zes leden van eenzelfde gezin toegang tot door elk ander gezinslid aangekochte content en apps, op voorwaarde dat de iTunes-account van elke persoon aan dezelfde kredietkaart is gekoppeld. (De vereiste voor dezelfde kredietkaart kan een probleem vormen voor sommige koppels die hun financiën apart houden, maar Apple moet ergens een grens trekken.)

Eén persoon is de "gezinsorganisator" en nodigt tot vijf andere gezinsleden uit, die deze uitnodiging van om het even welke Mac of iOS-apparaat kunnen aanvaarden, waarna de organisator en de uitgenodigden toegang krijgen tot elkaars content.

Delen met gezin biedt betere regelingen voor het beheer van uitgaven, aangezien de gezinsorganisator verantwoordelijk is voor alle uitgaven voor die gekoppelde accounts, tenzij de koper een bedrag van een cadeaubon gebruikt. En wat als een kind een aankoop wil doen? Als Ask to Buy geactiveerd is, wordt een melding naar het apparaat van de organisator gestuurd wanneer een kind een aankoop probeert te doen, waarna de organisator deze aankoopaanvraag kan goedkeuren of weigeren. Geen onaangename verrassingen meer met rekeningen van $ 500 voor in-app-aankopen!

Wanneer Delen met gezin is ingesteld, maakt het ook een gedeelde agenda en een set herinneringen aan, die automatisch op alle gekoppelde apparaten verschijnen. Het laat gezinsleden ook automatisch zien waar iedereen zich bevindt in Vind mijn vrienden en Vind mijn iPhone, maar het delen van locaties kan wel worden uitgeschakeld in de instellingen van Delen met gezin, via Instellingen > iCloud. Delen met gezin stelt ook automatisch een door het gezin gedeelde fotostream in in de app Foto's, waar gezinsleden gedeelde foto's kunnen toevoegen.

Wanneer een kind naar de universiteit gaat en Delen met gezin verlaat, verliest het onmiddellijk toegang tot de content, apps, foto's, agenda's, locaties en herinneringen van de andere gezinsleden.

Belangrijke verbeteringen in Berichten -- Berichten mag dan misschien wel de meest gebruikte app in iOS zijn, maar het is ook de irritantste, en Apple heeft hem nu op veel belangrijke vlakken verbeterd.

Beheer en opslag van foto's -- Onze iPhones en iPads worden meer en meer onze primaire camera's, en het beheer van al die foto's is ondoenlijk geworden. Als je apparaat volgeraakt, dan ligt dat waarschijnlijk aan foto's en video's, maar er is geen eenvoudige manier om ze elders te archiveren en ze toch bereikbaar te houden. iCloud Fotostream werkt min of meer voor foto's (niet voor video's), maar het aantal foto's is beperkt, en je moet foto's nog altijd handmatig van je iPhone verwijderen.

Op de Mac is de situatie al niet veel beter. Fotostream verplaatst geen video's naar de Mac, zodat je ze via USB of een oplossing van derden zoals Dropbox moet synchroniseren. Je fotobibliotheek is ook nog altijd gebalkaniseerd: op de Mac gemaakte bewerkingen migreren niet terug naar je iPhone als je foto's niet handmatig synchroniseert, en je kunt foto's op je iOS-apparaat niet nadien bewerken, taggen of organiseren en het resultaat ook op je Mac laten zetten. Wat een zootje.

Weldra is er een betere manier. iOS 8 zal de optie hebben om je foto's op te slaan in iCloud Fotobibliotheek, waardoor je arme 16 GB iPhone niet meer het gewicht van talloze kiekjes moet torsen. Je foto's zullen dan toegankelijk zijn vanop al je iOS-apparaten, en Apple belooft om vanaf begin 2015 Foto's voor Mac uit te brengen, wat sterk zal lijken op de app Foto's van iOS, compleet met toegang tot al je iCloud-foto's. Foto's zal iPhoto vermoedelijk helemaal vervangen.

Het slechte nieuws is dat je nog altijd maar 5 GB gratis iCloud-opslag zal hebben, en het ziet ernaar uit dat foto's en video's hier ook voor zullen tellen, samen met je iCloud-back-ups. In essentie verplaats je je opslagproblemen gewoon van het apparaat naar de cloud. (Serenity Caldwell van Macworld meldt echter wel dat je de optie zal hebben om hetzij lokale opslag en Fotostream of de online iCloud-Fotobibliotheek te gebruiken.)

Het goede nieuws is dat Apple bezig is om de opslagniveaus van iCloud ruimer en minder duur te maken. De iCloud-opslag heeft een maximale capaciteit van 50 GB, niet eens genoeg om je 128 GB iPad te updaten. iCloud zal spoedig dit maximum verhogen naar 1 TB, hoewel de prijs voor dat niveau nog niet is aangekondigd. Apple heeft wel gezegd dat het mogelijk wordt om 20 GB te krijgen voor $ 0,99 per maand of 200 GB voor $ 3,99 per maand. Dat is ongeveer vergelijkbaar met Google Drive (100 GB voor $ 1,99 per maand) en goedkoper dan Dropbox, dat maar één persoonlijk niveau aanbiedt, van 100 GB voor $ 9,99 per maand.

Een venster in de iCloud -- Vanaf het begin zijn iCloud-documenten en -gegevens problematisch geweest, om het maar mild te zeggen. Alle spullen van een app zaten in die app opgesloten en je kon ze alleen bereiken met die specifieke app. Ook kon je niet een kijkje nemen wat in je iCloud-account aanwezig was. Ontwikkelaars vonden de iCloud-opslag ondoorzichtig en problematisch, waardoor velen ervoor kozen om hun eigen alternatieven te ontwikkelen of Dropbox te gebruiken.

Apple gaat dit probleem op twee manieren te lijf. Allereerst met iCloud Drive, dat iCloud-documenten bereikbaar maakt vanuit de Finder, iets dat niemand van ons had verwacht. Maar de implicaties zijn belangrijk. Binnenkort kun je iCloud-documenten direct bereiken en zelfs bewerken zoals alle andere documenten op je schijf. We hopen dat dit betekent dat er geen documenten meer verdwijnen zonder een spoor achter te laten, zoals dat eens gebeurde bij Josh met Byword..


iCloud zal een nieuw uiterlijk hebben. Niet alleen voor gebruikers (ook al zei Apples Eddy Cue onlangs tegen Walt Mossberg "We zijn niet aan het proberen om iCloud een gezicht te geven"), maar ook voor de ontwikkelaars, dankzij de nieuwe CloudKit-API. In het verleden zeiden ontwikkelaars dat elke poging om iCloud te gebruiken een nachtmerrie was, omdat ze bijna alles van de iCloud-interface van de grond af aan moesten programmeren. Ontwikkelaars hebben nu een API voor iCloud, en ook een royale hoeveelheid vrije opslag en bandbreedte.

Deze veranderingen in iCloud zouden iCloud attractiever moeten maken voor het synchroniseren van persoonlijke gegevens tussen de apps en je apparaten, maar ze lijken niet te voorzien in het delen van gegevens tussen mensen of andere platformen, wat enkele ontwikkelaars rust zal geven.

Uitbreidbaarheid belooft browser-extensies in iOS -- Een van de veelvuldig afgekraakte "functies" in iOS was de manier waarop apps wegens beveiligingsredenen van elkaar werden afgeschermd. Veilig, dat wel, maar het belette apps samen te werken om een geheel te maken dat beter is dan elk deel afzonderlijk. Met iOS 8 haalt Apple niet de muren van de ommuurde tuin neer maar voegt het bedrijf meer deuren toe. Een van de eerste plekken waar je dit zien kunt, is in de vorm van Safari-extensies in iOS net zoals die bij de Mac ondersteund worden.

Als voorbeeld liet Apple de uitbreiding Bing Translate zien, die een pagina vanuit het Japans vertaalde naar het Engels, en de uitbreiding Pinterest, die het opprikken van een beeld tot een deel van de samengebruik-interface maakte. (Ook zichtbaar in de samengebruik-interface waren de document-aanbieders Box en Microsoft OneDrive. Dropbox verscheen niet, maar het lijkt waarschijnlijk dat de Dropbox-integratie met heel iOS beter zal worden.)

Image

De vertakkingen zijn enorm. Er zijn tientallen JavaScript-bookmarklets die proberen goede uitbreidingen na te bootsen, maar zij zijn moeilijk te installeren en te gebruiken. Stel je voor dat je in staat bent weerzinwekkende advertenties te blokkeren, dat je dingen kunt toevoegen aan je Amazon-verlanglijst of dat je een webpagina naar Evernote kunt sturen. Geen rammelende bookmarklets meer, of klungelen met kopiëren en invoegen!

Ook hoeven apps niet meer hun eigen webbrowsers in te bouwen voor het verkrijgen van de basisfunctionaliteit. Het belangrijkste voorbeeld is 1Password, dat goed zou moeten werken binnen Safari, precies zoals het gebeurt bij de Mac.

Er is een andere functionaliteit waar 1Password-gebruikers enthousiast over moeten zijn....

Touch ID voor apps van derden -- In iOS 8 zullen andere ontwikkelaars dan Apple eindelijk toegang krijgen tot verificatie via Touch ID. Dit betekent dat je in staat moet zijn om in al je favoriete apps in te loggen met een vingerdruk... als je een iPhone 5S hebt. We verwachten Touch ID op den duur te zien verschijnen in de gehele iPhone- en iPad-lijn en we kijken ernaar uit om niet zoveel wachtwoorden te hoeven typen op het klungelige iOS-toetsenbord.

Krijg de kleren, Autocorrectie -- Autocorrectie maakt het typen op een aanraakscherm mogelijk maar is ook het doelwit van eindeloze grappen. Kennelijk is Apple het beu dat je er de draak mee steekt, want het bedrijf heeft twee functionaliteiten direct uit Android overgenomen, te weten voorspellende tekst en toetsenborden van derden, gewoon om te zorgen dat je niet meer zo zeurt.

Het standaard toetsenbord in iOS 8 zal veel lijken op dat van Android, met een balk met suggesties voor woorden en zinnen die opkomt terwijl je typt. Het aanklikken van een woord zorgt ervoor dat het in je tekst terecht komt. De meeste mensen zouden daarmee sneller en preciezer moeten kunnen typen.

Een grotere verrassing was de aankondiging dat Apple eindelijk in iOS 8 toetsenborden van derden op systeemniveau zal accepteren, zoals Swype, Fleksy en SwiftKey. Binnenkort kun je dus woorden invoeren door op je scherm te tekenen, zelfgemaakte macro's te draaien en meer. De intensieve gebruikers in het publiek zouden daar tevreden meen moeten zijn.

Interactie met Meldingen -- Wanneer je in iOS 7 of daarvoor een melding kreeg van een een bericht van een vriend, dan moest je het vegen of aanraken om de app Berichten te openen voor je kon antwoorden. In iOS 8 laat Apple je meteen antwoorden vanuit de melding, wederom een functie die is afgekeken van Android.


Deze acties op meldingen zijn gelukkig niet beperkt to de ingebakken apps van Apple. Je kunt bijvoorbeeld een melding van Facebook direct als leuk aanmerken of erop reageren, zonder eerst de Facebook-app te laden (daarmee het risico lopend dat je meteen weer afgeleid bent door andere berichten).

Het stomme mail-opstelvenster -- Weet je wel, als je op je iPad een e-mailbericht opstelt en dat de rest van de e-mail onzichtbaar wordt door het venster waarin je het bericht kunt typen? Dat is vreselijk irritant als je even iets wilt opzoeken of kopiëren uit een ander bericht. Nu kun je het venster even parkeren door het naar de onderkant van het scherm te slepen. Je kunt dan in een ander bericht werken en terugkeren naar je concept als je klaar bent.

Makkelijkere hotspots -- Sinds iOS 4.3, kun je met de functie Persoonlijke Hotspot je Mac of iPad met alleen wifi via je iPhone verbinden aan het internet, mits dit mag van je telecom-aanbieder. Daarvoor moest je wel eerst de functie op het apparaat aanzetten en dan het gegenereerde willekeurige wachtwoord invoeren op je Mac of iPad.

Apple belooft dat je met iOS 8 en OS X Yosemite Persoonlijke Hotspot kunt aanzetten zonder je iPhone aan te raken. Je kunt je iPhone dan selecteren uit de lijst met wifi-apparaten op je Mac of iPad, en zo met één handeling de verbinding maken, zelfs als je iPhone in je zak zit of ergens anders in de kamer ligt.


Het is niet wereldschokkend maar het maakt een handige functie makkelijker te gebruiken.

Een nieuw Apple -- Tot op zekere hoogte markeerde de WWDC dit jaar het begin van een heel nieuw Apple. Tim Cook heeft als CEO zijn draai gevonden en heeft een nieuwe, meer open route voor Apples besturingssystemen uitgestippeld. Het is ook duidelijk geworden dat Apple heeft geluisterd naar de klachten van gebruikers en hoewel het niet des Apples is om voortijdig oplossingen voor problemen te bevestigen, blijkt nu dat deze oplossingen al in het verschiet lagen.

Wat je ook van de aankondigingen van Apple of de aankoop van Beats vindt, één ding is duidelijk: Het bedrijf is niet meer zo voorspelbaar als het eens was.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Hoofdstuk 4 van "Take Control of OS X Server" beschikbaar

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst

[vertaling: HV]

Als je actief meedoet met de instructies in het streaming boek van Charles Edge, "Take Control of OS X Server", dan heb je nu OS X Server geïnstalleerd en aan de praat, op een tamelijk basaal niveau. In hoofdstuk 4, "Directory Services", richt Charles zijn aandacht op de directoryservices, zodat je gebruikers en groepen kunt aanmaken alvorens additionele diensten te activeren.

Niet dat je me hoort klagen, maar het moet me van het hart dat het redigeren van dit hoofdstuk meer moeite heeft gekost dan vrijwel alles wat voorafging in de geschiedenis van Take Control, en dat heeft alles te maken met het feit dat begrijpen wat lezers moeten weten van Open Directory een rekstokoefening in mentale gymnastiek is. Het onderwerp wordt vaak behandeld in driedaagse workshops, en is uitgebreid genoeg om een heel boek aan te wijden. Gelukkig valt het begrijpen van Open Directory op het niveau van een enkele server in een thuis- of klein bedrijfsnetwerk nog wel mee, en we hebben ons uiterste best gedaan om het boek tot dat niveau te beperken, om te voorkomen dat lezers door de bomen het bos niet meer zien. Daarom richt Charles zich met name op het creëren van een Open Directory master om vervolgens gebruikers en groepen te definiëren.

Zoals gewoonlijk zijn hoofdstuk 1, "Introducing OS X Server" en hoofdstuk 2, "Choosing Server Hardware", voor iedereen toegankelijk, zodat je voor jezelf kunt bepalen of het boek voor jou interessant is, maar zijn hoofdstuk 3, "Preparation and Installation", en het huidige hoofdstuk alleen beschikbaar voor TidBITS-leden. Als je TidBITS-lid bent kun je op de TidBITS-site inloggen met het e-mailadres van waaraf je lid werd. Het complete e-boek "Take Control of OS X Server" zal als het af is voor iedereen te koop zijn, in PDF-, EPUB-, en Mobipocket- (Kindle-)formaat.

Het beschikbaar stellen van dit boek voor TidBITS-leden terwijl het geschreven wordt is één van de manieren waarop we TidBITS-leden bedanken voor hun steun. We hopen dat het een stimulans is voor hen die TidBITS al jaren gratis lezen om ons te helpen om jullie ook in de toekomst elke week de deskundig geschreven en geredigeerde artikelen te bieden die jullie van ons verwachten. Voor meer informatie over wat het lidmaatschapsprogramma voor ons betekent, verwijs ik naar "Steun TidBITS in 2014 via het TidBITS-lidmaatschapsprogramma" (9 december 2013).

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Nieuwe Docs- en Sheets-apps van Google maken mobiel samenwerken makkelijker

  door Julio Ojeda-Zapata: [email protected]

[vertaling: JO, RAW]

Het is bijna tien jaar geleden dat ik voor het laatst een serieuze hoeveelheid werk met een tekstverwerkingsprogramma of rekenblad op een vaste computer deed. MS Word en Excel heb ik lang geleden bij het oud vuil gezet, en sindsdien vertrouw ik helemaal op de gratis web-applicaties van Google.

Google Docs, zoals de verzameling apps toen heette, was aanvankelijk een ruwe diamant, waar je nog niet veel mee kon. Toch was ik er vast van overtuigd dat het belangrijk was al mijn documenten in de cloud te bewaren, zodat ik er bij zou kunnen op iedere computer met een internetverbinding, en zodat ik op grote afstand kon samenwerken met redacteuren en co-auteurs. Ik heb sindsdien veel productiviteit-apps uitgeprobeerd maar ik kom steeds weer terug bij Google.

In de begintijd had ik één groot probleem: op mobiele apparaten werkte Google Docs afschuwelijk slecht. Weliswaar kon ik mijn documenten bewerken in de Safari-browser van de iPad, maar de bewerkingsmodus van Google Docs was heel erg primitief, en de webversie voor desktops van de tekstbewerker werkte gewoon niet goed.

Sindsdien is de situatie sterk verbeterd. Google ging werken met aparte apps per programma, en integreerde het bewerken van rekenbladen en teksten in Google Drive, een gratis app voor iOS die, zoals de naam al suggereert, fungeert als opslag in de cloud, à la Dropbox.

Op dit moment doet Google een nieuwe, verwarrende zet. Vorige maand verplaatste het bedrijf alle bewerkingsfuncties van Google Drive naar twee aparte apps, genaamd Google Docs en Google Sheets (beide ook gratis). "Google Docs" is nu dus de nieuwe tekstverwerker van Google. Voor het gemak zal ik in dit artikel steeds de naam Google uit de naam van de app weglaten.

De Drive-app is niet verdwenen, maar is nu vooral een plaats waar je bestanden kunt bekijken en beheren. Dit lijkt op de functie van Dropbox of MS OneDrive.

Google volgt op Android dezelfde strategie, waar uit de Drive-app nu ook een aparte Docs- en Sheets-app voortgekomen zijn.

Ik was een van de mensen die worstelden met deze nieuwe, gefragmenteerde situatie. Waarom niet alles bij elkaar gehouden? Nu krijg je een rommelig beginscherm met meerdere app-iconen. Drive had ook de mogelijkheid om via Slides presentaties te maken. Die is nu ook verdwenen, en Google zegt dat er een nieuwe Slides-app aankomt. Verder maakt Googles QuickOffice, een app om MS Office-bestanden mee te openen en te bewerken, de situatie nog verwarrender. (Over deze app binnenkort meer).

Gelukkig was ik snel weer van mijn verwarring hersteld, omdat ik merkte dat er eigenlijk weinig veranderd is. Los van het feit dat ik nu een paar aparte apps moet openen om tekstdocumenten en rekenbladen in Google te creëren (of bestanden te bewerken), werkt alles eigenlijk ongeveer hetzelfde.

Sommige mensen zijn niet gelukkig met Docs en Sheets omdat de mogelijkheden nogal spartaans zijn. Er zijn vergelijkingen getrokken met de nieuwe MS Word- en Excel-apps voor de iPad (zie "Office voor de iPad: een diepgaande beschouwing"), en daarbij kwamen ze echt tekort.

Maar dit is eigenlijk niets nieuws. Het bewerken van tekstdocumenten en rekenbladen is bij Google altijd minimalistisch geweest, vergeleken met veel commerciële alternatieven. Docs en Sheets op mobiele platforms zijn ook niet bedoeld als volwaardige zakelijke of productiviteit-oplossingen. Voor de meeste gebruikers zijn ze een redelijk alternatief om bij documenten en rekenbladen te kunnen, die voornamelijk in de volledigere versies in de webbrowser gecreëerd en bewerkt worden.

En dat is ook hoe ik meestal werk. Het meeste werk doe ik in Google Docs, in een webbrowser, op mijn Mac, hoewel ik soms best veel werk verzet op een mobiel apparaat. Zo schreef ik dit document voor het grootste deel in Docs op mijn iPad, met een extern draadloos toetsenbord.

Een lichte en snelle schrijfervaring -- De nieuwe Docs-app van Google is, zoals ik al schreef, simpeler dan de versie die je gebruikt op de vaste computer. Hij lijkt er qua functies en uiterlijk voldoende op, zodat ook ervaren Google-gebruikers zich er snel op thuisvoelen.

De app begint met de index van je documenten, naar keuze in lijst- of icoon-weergave, precies zoals in de desktopversie. Er worden alleen bestanden getoond, dus als je je best hebt gedaan op het maken van mappen, dan zal het nu wat minder geordend overkomen dan op Drive, waar je wel mappen hebt.


Een klik of tik op een van de items, of op het plusteken rechtsboven creëert een nieuw document, en vervolgens verschijnt de bewerkingsweergave. Dit is een bijna geheel leeg scherm met wat mogelijkheden voor samenwerken, en voor opmaak en beheer van documenten in één simpele menubalk. De app focust op tekst, waar andere apps, zoals Word voor de iPad en Pages van Apple zich richten op plaatjes en op de layout.


In Docs heb je ook knoppen voor lettertype, -grootte en -kleur, voor inspringen en voor lijsten, maar verder niet veel meer. Ik heb geen manier gevonden om plaatjes in mijn nieuwe document op te nemen, al was de weergave van plaatjes in oudere documenten prima.

Er is een simpele zoekmogelijkheid binnen documenten (inclusief vervangen). Het zoekveld op de eerder genoemde indexpagina laat je zoeken in meerdere documenten.

Google Apps is altijd sterk gericht geweest op samenwerken, en ook de Docs-app blinkt hierin uit. Ik schrijf al mijn Pioneer Press-artikelen met de tekstverwerkings-apps van Google, en onlangs heb ik weer een op de iPad geschreven artikel gedeeld met mijn uitgever, zoals ik dat al tijden gewend ben. In Docs voor iOS werkt dat nu wat stroef. Ik moest eerst mijn document opslaan, door het aantikken van het blauwe vinkje, en pas daarna kon ik een i-knop aantikken voor "Details", om op dat paneel mijn uitgever te kunnen toevoegen als samenwerkingspartner.

Dit Details-paneel is ook de plek waar je documenten verwijdert, hernoemt, een ster geeft of print. Dit kan je zowel via Cloud Print van Google doen, als via Apples Airprint. In hetzelfde paneel kan je een koppeling naar het document genereren om met anderen te delen.


In het Details-paneel vind je ook een knop waarmee je het document off-line kunt bewaren, op het apparaat, als je het klaar wilt hebben staan om verder te bewerken, zeker als er geen (goede) internetverbinding aanwezig is.

Docs voor iOS biedt ook de mogelijkheid om opmerkingen toe te voegen, net als in de webversie, maar deze zijn hier wel anders georganiseerd, namelijk via een drop-downmenu. Je kunt hier algemene opmerkingen kwijt, of commentaar dat je wilt koppelen aan een specifiek woord of aan een passage. In het laatste geval selecteer je dat stuk tekst, en tik je vervolgens op de dialoog-icoon rechtsboven. Vervolgens tik je op het potloodje om je commentaar op te schrijven.


Gek genoeg ontbreken in de hele Docs-app linialen, een live spellingscontrole of de mogelijkheid om het aantal woorden bij te houden (toch core-business voor journalisten). Je kunt een document in Docs ook niet in een map opbergen, wat een hoop gedoe oplevert. Je moet nu de Docs-app verlaten, en vervolgens in de Drive-app op zoek gaan naar hetzelfde document, zodat je het daar een handige plek kunt geven. Dit gaat via het Details-paneel in Drive (het i'tje achter de documentnaam). Waarom is dit niet mogelijk binnen Docs, in hetzelfde paneel?


Het Details-paneel van Drive toont nog een mogelijkheid die uniek is voor deze app, namelijk de "Open in .."-knop, waarmee je het document naar een andere app stuurt, bijvoorbeeld naar Evernote. Dit kan weer niet in Docs, wat behoorlijk vervelend is.

Kortom: Docs is een goed bruikbare tekstverwerker voor bepaalde gebruikers, al heeft de app een paar tekortkomingen en enkele gemiste kansen. Het zou mooi zijn als meer functies uit de webversie alsnog naar de app doorgezet zouden worden. Maar, zoals ik eerder aangaf, gebruikers zullen de app niet als hun primaire tekstverwerker beschouwen, maar als een app om op te werken als het even moet, waar alleen een iPhone of iPad voorhanden is. Zo bekeken is Docs eigenlijk helemaal goed voor het doel waarvoor hij ontworpen is.

Sheets is ook simpel -- De nieuwe Google Sheets-app voor iOS past zo'n beetje in dezelfde categorie. Hij heeft ook veel minder functies dan Sheets op het web en zal absurd primitief lijken voor diegenen die de pracht van de vele functies van Microsofts Excel voor de iPad gezien hebben. Maar opnieuw is de nadruk van Google hier op minimalisme en samenwerking, niet op dezelfde hoeveelheid functies.

Ik ben een lichtgewicht wanneer het gaat om het gebruik van spreadsheets, dus zijn Excel en Apples Numbers te veel van het goede. De webversie van Google Sheets heeft ruimschoots voldoende kracht en flexibiliteit voor mijn bescheiden behoeftes, en wanneer ik mobiel ga ben ik tevreden met een nog dunner pakket functies.

Het basisontwerp van de Sheets-app lijkt op dat van Docs. Gebruikers zien alleen een raster van rechthoeken, totdat ze één of meer cellen selecteren, waardoor er een zuinige gereedschapsbalk verschijnt.


Naast eenvoudige tekstformatteringsknoppen, net als in Docs, heeft Sheets een basisset van knoppen voor het formatteren van cellen. Je kunt cellen omlijnen, tekst over regels verdelen, cellen samenvoegen, de inhoud van cellen horizontaal en verticaal aanpassen en standaard tekst- of getalsformaten toepassen. Tabs om toegang te krijgen tot de verschillende rekenvellen in het document staan onderaan.

Je kunt ook formules invoeren en toepassen, maar je moet weten wat je doet, omdat Sheets geen tips, pop-ups of automatisch aanvullen heeft om je te helpen. Diegenen die zoeken naar deze en andere geavanceerde spreadsheetfuncties zullen van een kale kermis thuiskomen en beter af zijn met Numbers of Excel voor iPad.

Sheets bootst de samenwerkings- en documentbeheerfuncties van Docs na, met dezelfde opties: afdrukken, hernoemen, vlaggen, verwijderen, koppelen en bewaren van een spreadsheet voor toegang offline. Net als met Docs moet je naar de Drive-app switchen om een spreadsheet te verplaatsen of te openen in een andere app, zoals Polaris Office. Vreemd genoeg verschijnt noch Microsoft Excel noch Apples Numbers als optie bij Openen in.

Overal Google-apps -- Hoewel ze minimalistisch zijn tot in het extreme, hebben de mobiele productiviteitsapps van Google één groot voordeel: brede mobiele ondersteuning.

Ze zijn feitelijk hetzelfde op zowel iOS als Android en werken prima op smartphones en tablets. (Er zijn geen versies voor Windows Phone.) Apple heeft geen variaties van hun Pages en Numbers voor Android. En Microsoft heeft al evenmin Android-versies van hun Office-apps, al hebben ze wel gezegd dat die in ontwikkeling zijn.

Docs en Sheets voor Android hebben geen grote verschillen (behalve dan esthetische) met de iOS-versies. In een bedrijf met een mix van iOS- en Android-apparaten is het daarom logisch om Docs en Sheets te gebruiken. Dat geldt nog sterker als het een mix van Macs en Windows-pc's heeft, omdat de webversies van Googles apps geheel platformonafhankelijk zijn.

Samenwerking is nog een sterk punt van Google. Dit is allang het geval op bureaumachines, en het is mooi overgebracht naar mobiel. Wanneer ik bijvoorbeeld aan een document werk in Docs op mijn iPad en hetzelfde document op mijn Mac of een Windows-pc laat zien, zie ik wijzigingen bijna meteen verschijnen op alle schermen, met de bewegende aanwijzer als een soort geest weerspiegeld op de bureaumachines. Anderen met toegang die bewerken toestaat kunnen tegelijkertijd aan hetzelfde document werken. Hun aanwijzers verschijnen en bewegen dan (in verschillende kleuren) magisch op alle schermen.

Toen ik laatst op een avond een Docs-document op een Android open deed, bleek ik het te bewerken tegelijk met mijn vrouw, die op een Windows-notebook werkte. Er volgde geen huwelijkse problemen, en we werkten samen om het document af te maken, ondertussen lieve woordjes uitwisselend via de chatfunctie.

Dit werkt zo goed omdat Google een standaard web-aanpak heeft voor samenwerking. Microsoft en Apple hebben wat meer problemen hiermee, omdat ze hun bureau-wortels niet helemaal kunnen verlaten.

Samenwerking is ingebouwd in het Microsoft Office 365-abonnement, dat gebruikt kan worden tussen meerdere Macs, Windows-pc's en iOS-apparaten die dezelfde Office 365-identiteit delen, maar het is niet zo elegant. Wanneer ik een Word-document op één machine bewerk, verschijnen de veranderingen op de andere, maar dit is niet meteen en vereist soms handmatig verversen. Ook moet ik ervoor zorgen dat Word-documenten die op de Mac of pc-bureaumachine gemaakt worden in de Microsoft OneNote cloud-locker belanden, zodat ze ook elders verschijnen, want dat doet een gewoon Wordbestand op mijn Mac of pc-bureaumachine niet.

Met Apple en hun iCloud-aanpak is het iets beter. Ik vind het prachtig om te zien hoe inhoud gesynchroniseerd blijft in de Pages, Numbers en Keynote-apps op mijn Macs en iOS-apparaten, maar op Windows-pc's ben ik gedwongen om met een browser iWork voor iCloud te gebruiken (dat niet slecht is, maar het is geen volledige vervanging voor echte apps). In de Chrome-browser op Android-hardware krijg ik alleen een bericht "jouw browser wordt nog niet ondersteund". En samenwerken met anderen is bij lange na niet zo soepel als met Googles apps.

En wat met Quickoffice? -- Alsof het opsplitsen van Drive in een trio apps (aangenomen dat er binnenkort een Slides-app zal verschijnen) al niet verwarrend genoeg was, is er ook nog Quickoffice van Google. Het ondersteunt ook het bewerken van documenten en werk in spreadsheets, maar op een andere manier. Quickoffice is feitelijk een alternatief voor Microsoft Office, net als Polaris Office en Documents To Go, en bestaat vooral om Office-bestanden te openen en veranderen.

Dat is prima, maar doorsneegebruikers hoeven zich niet te schamen dat ze in de war raken bij het zien van Drive, Docs, Sheets en Quickoffice en zich afvragen welke app wat doet.

Het helpt niet dat Quickoffice de inhoud van Google Drive kan laten zien, en dus dezelfde bestanden weergeeft die je ziet in Drive, en bij uitbreiding dus in Sheets en Docs. Wanneer je op een Google Docs- of Sheetsbestand tikt in Quickoffice (in tegenstelling tot een echt Office-document), verwijst het je door naar de Drive-app, die je op zijn beurt weer doorstuurt naar Docs of Sheets.

Kortom, voor nu in elk geval: de Drive-app laat zowel bestanden als documenten op het web zien, met Docs en Sheets kun je die webdocumenten aanmaken en bewerken, en Quickoffice is beschikbaar voor het omgaan met Office-bestanden die in Google Drive opgeslagen zijn.

Het is allemaal een beetje veel, en het zou me niet verbazen als Google ooit van koers zal veranderen en zal besluiten dat een geïntegreerde aanpak van hun mobiele productiviteitsgereedschap toch de beste keuze is. Maar het is nu geheel functioneel, om niet te zeggen bekend en comfortabel voor Google-fans.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Fikkie kijken: Amazon Fire TV versus Apple TV

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  5 reacties (Engelstalig)

[vertaling: DPF, HV, MSH, HR, GvH, LmR, PAB, JWB]

Ik schreef "Take Control of Apple TV" en schrok vervolgens toen ik las over de Fire TV (zie "Amazon legt met Fire TV de Apple TV het vuur na aan de schenen", 2 april 2014). De Fire TV van Amazon is krachtiger, laat je zoeken met je stem, heeft een app store en zelfs videospellen, eigenlijk alles wat op mijn verlanglijst staat voor de Apple TV (zie "De toekomst van Apple TV", 21 februari 2014).

Toen ik even wat afstand nam en de situatie kon beoordelen, heb ik Amazon om een testexemplaar gevraagd van zowel de Fire TV ($ 99) als de Fire Game Controller ($ 39,99). Ik verving vervolgens twee weken lang mijn Apple TV in de woonkamer door de Fire TV.

Het is maar beter meteen duidelijk te maken dat ik wat extra's had, zoals 1.000 Amazon Coins bij de Game Controller (daarover later meer), tegenwaarde $ 16,99, en een gratis exemplaar van Amazons eigen game Sev Zero. Beide zitten in de aanschafprijs van de controller.

Ten tweede gaf Amazon me maar liefst $ 50 tegoed op de app store, hoewel ik daar eigenlijk ook andere dingen bij Amazon voor had kunnen komen. Waarschijnlijk kregen andere testers dit ook. Adam en ik besloten dat het het beste zou zijn om dit tegoed alleen aan apps en films voor de Fire TV te besteden, en dat leidde tot een soort Brewster's Millions-situatie omdat ik veel geld te besteden had maar daar niet lang van kon profiteren. Ik kocht het volgende voor deze bedragen:

Dit komt op een totaal van $ 54,61, waarmee ik iets over mijn limiet gegaan ben. Naast een paar apparaatspecifieke apps bewaar ik niets van de spullen die ik van Amazon kreeg. Ik stuur alles zo snel mogelijk terug, maar dat is tot nu toe nog niet mogelijk gebleken (ik kan de pr-afdeling van Amazon maar niet bereiken). Als tester zou ik ook toegang krijgen tot Prime Instant Video, maar dat is nooit tot stand gekomen.

Zo, dat hebben we gehad. Nu kan ik overgaan op mijn indrukken van de Fire TV, gebaseerd op dezelfde hoofdstukken als die ik in mijn boek over de Apple TV gebruikt heb.

Instellen van Fire TV -- Fysiek hebben de Apple TV en Fire TV veel overeenkomsten. Beide zijn kleine vierkante zwarte doosjes. De Fire TV is 1,8 cm dieper en breder dan de Apple TV, maar 0,5 cm dunner. Net zoals de Apple TV heeft de Fire TV HDMI-, Ethernet-, USB- en optische aansluitingen. Het verbinden van de Fire TV werkt dus precies hetzelfde: sluit de HDMI-kabel aan (bij mijn exemplaar was een kabel meegeleverd), sluit de stroomvoorziening en eventueel een optische geluidskabel aan, en je kunt beginnen.


En daar is mijn eerste irritatie met de Fire TV: de voedingsadapter is gigantisch en bedekt twee aansluitpunten in mijn stekkerdoos. Ik moest dus zowel mijn Apple TV als mijn Playstation 3 van de televisie afhalen. De voedingsadapter van de Apple TV past overal mooi tussen. In de vergelijking hieronder kun je beide zien.

Over het setupproces valt weinig tot niets te melden, maar wat wel onmiddellijk opvalt is hoeveel sneller de Fire TV is ten opzichte van de Apple TV. Voer je wifi-wachtwoord in (wat met de afstandsbediening nog helemaal niet meevalt), als dat nodig is. Grote kans dat je Fire TV standaard al met je account verbonden is, net als de Kindles van Amazon, maar als dat onverhoopt niet het geval is, moet je bij je Amazon-account inloggen, of er een aanmaken. Gelukkig biedt het toetsenbord op het scherm snelkoppelingen voor de gangbare e-maildiensten als Gmail, Yahoo, Outlook en AOL.

De volgende frustratie is dat je verplicht ben om naar een lange animatie te kijken waarin een man de mogelijkheden van de Fire TV beschrijft. Het ligt echter meer dan voor de hand dat je dat al wist voordat je die $ 99 voor het apparaat uitgaf. Je kunt die animatie niet overslaan, en als je teruggaat naar het voorgaande installatiescherm moet je gewoon weer het hele filmpje bekijken. En mocht je ooit het apparaat moeten resetten en vanaf nul opnieuw beginnen, dan moet je dat filmpje wéér bekijken. Ik heb maar van de gelegenheid gebruikgemaakt om een bak koffie te zetten. Je kunt het filmpje op elk gewenst moment terugzien, net als de andere help-video's, via het Settings menu, dus zelfs als je het per ongeluk zou missen is er geen man overboord.


Als de animatie klaar is met het in jip-en-janneketaal uitleggen van de Fire TV krijg je een verzoek om je aan te melden voor Amazon Prime, en vervolgens kun je ouderlijk toezicht configureren.


Amazon en Apple hebben duidelijk verschillende prioriteiten. Bij de Apple TV vind je op het eerste installatiescherm de mogelijkheid om VoiceOver, voor slechtzienden, te activeren, maar de Fire TV biedt die service niet. En de Apple TV heeft weliswaar vergelijkbare mogelijkheden voor ouderlijk toezicht, maar daar moet je zelf naar op zoek gaan in Settings.

Het ouderlijk toezicht van Amazon is net als dat van Apple opgehangen aan een pincode, en je kunt die code verplicht stellen voor aankopen, Amazon Instant Video, en voor het kijken naar bepaalde soorten beeldmateriaal.

Bedien de Fire TV -- De Apple TV kent vier bedieningsmogelijkheden: met de bijgeleverde Apple Remote, met een onafhankelijke infrarood-afstandsbediening, met een Bluetooth-toetsenbord, of met de app iOS Remote. Amazon biedt er maar één: de Amazon Fire TV Remote, die wordt bijgeleverd. Een vervangend exemplaar kan worden aangeschaft voor $ 27,99.

De bediening van de Fire TV Remote is vergelijkbaar met die van de Apple Remote. Beide hebben een navigatiering met in het midden een Select-knop, naast een knop voor afspelen en pauzeren, en een Menu-knop.


Daarnaast biedt de Fire TV Remote nog een paar mogelijkheden. Hij heeft speciale knoppen om snel voorwaarts en achterwaarts te spoelen, een Back-knop om naar het vorige menu terug te keren, en een Home-knop om naar het thuisscherm te gaan. En uiteraard het kroonjuweel: een Voice Search-knop.

Als je die knop ingedrukt houdt, kun je je afstandsbediening vertellen wat je wilt zien, waarop je een lijst van televisieprogramma's en films te zien krijgt waarvan de Fire TV denkt dat ze overeenkomen met wat je vroeg. Selecteer wat je wilt zien, en de Fire TV zoekt in de Amazon store naar die film of dat programma.


De spraakgestuurde zoekmogelijkheden van de Fire TV kunnen ook videoclips bij Vevo voor je vinden. Helaas kunnen ze nog niet zoeken in het aanbod van andere diensten, zoals Netflix en Hulu. Voice Search-ondersteuning voor deze diensten, evenals voor Crackle en Showtime Anytime, zou dit jaar nog beschikbaar moeten komen.

Niet iedere bespreking van de Fire TV was even lovend over deze mogelijkheid, maar mijn ervaring met de spraakbesturing was onverdeeld positief. Als het in alle apps zou werken, zou het werkelijk een fantastische functionaliteit zijn.

Terug naar de afstandsbediening zelf. Hij is driemaal zo dik als de Apple Remote, maar hij is duidelijk minder lomp dan je zou kunnen opmaken uit het promo-materiaal van Amazon zelf. Hij ligt goed in de hand, en biedt een goede grip.

In tegenstelling tot de knoppen van de Apple Remote, die vrijwel vlak zijn, steken die van de Fire TV Remote uit boven het oppervlak. Daardoor is hij wat eenvoudiger te bedienen, maar is het ook makkelijker om ze ongewild in te drukken.

Een andere belangrijke eigenschap van de afstandsbediening van Amazon is dat hij via Bluetooth werkt in plaats van met infrarode straling. Je hoeft hem dus niet op de Fire TV te richten. Ik ben over deze eigenschap enthousiaster dan ik dacht dat ik zou zijn, maar als de afstandsbediening onverhoopt tussen de kussens van je bank verdwijnt heb je een probleem. Als dat met mijn Apple Remote gebeurt dan gebeurt er verder niks, en kan ik mijn Apple TV bedienen via (bijvoorbeeld) de app Remote, totdat ik tijd en zin heb om naar de afstandsbediening te gaan graven. Als de Fire TV Remote tussen de kussens terecht komt dan verandert mijn woonkamer in een dolgedraaid kijkhol, omdat bij elke beweging van de kussens er iets gebeurt op het scherm.

De Apple Remote draait op een CR2032 knoopcel, maar de Fire TV Remote heeft twee standaard AAA batterijen nodig. En dan nog denk ik dat, met de Bluetooth bediening, de Fire TV Remote minder lang met zijn batterijen doet dan de Apple Remote. Mijn Apple Remote hield het twee jaar uit op zijn eerste batterij.

Het aanbod - De Fire TV heeft een totaal ander hoofdmenu dan de Apple TV. Terwijl het hoofdmenu van de Apple TV wordt gerangschikt in een iOS-stijl raster van iconen, is de interface van de Fire TV verdeeld in secties, weergegeven in een linker zijbalk , met opties voor iedere sectie aan de rechterkant.


Terwijl films, televisieprogramma's en muziek vaste pictogrammen zijn die je op de Apple TV niet kunt negeren, brengt Amazon de interface van de Fire TV naar een geheel nieuw "Koop van mij!"-niveau. Je kunt letterlijk niet bij Netflix, Hulu, of spellen komen zonder de rivier van materiaal genaamd Amazon(e) over te steken, al is er onder Home wel een afdeling Recent, die onlangs geopende apps en video's toont. De Fire TV maakt er geen geheim van dat hij een voertuig is om het digitale materiaal van Amazons aan te bevelen.

Ondanks dat het materiaal van Amazon voorop en centraal staat, is er geen categorie voor Prime Instant Video. Er is een categorie "Recently Added to Prime" onder de rubrieken Movies en TV, maar als je wilt bladeren naar alles wat je als onderdeel van je $ 99 kostende Prime-abonnement kunt zien, heb je pech. Amazon heeft gezegd dat men dit zal opnemen in een toekomstige update.

Gelukkig is de interface veel vlotter dan die van de Apple TV, dankzij de vier-kernenprocessor en het RAM van 2 GB (de Apple TV heeft 512 MB​​). Het doet de Apple TV naar verhouding beduidend trager aanvoelen.

Een ding dat de Fire TV heeft, en dat bij de Apple TV node wordt gemist, is een app store, van waaruit je steunpilaren zoals Netflix, YouTube, Hulu en ESPN kunt installeren, evenals de kanalen beschikbaar op de Apple TV zoals Huffington Post Live, Pandora, TWiT en iHeart Radio. Ik telde meer dan 50 beschikbare kanalen, games niet meegerekend, en dat aantal belooft nog te groeien. Ondertussen heeft de Apple TV nu ongeveer 40 kanalen.

Natuurlijk is het grote ding dat bij Fire TV ontbreekt HBO GO, en dat hebben mijn vrouw en ik tijdens onze testrit pijnlijk gemist. Maar Amazon belooft dat het komt, en bovendien, Prime Instant Video krijgt exclusieve streamingrechten van oudere HBO-shows zoals "The Sopranos" en "The Wire", wat een enorme aanval op Netflix is.

Over Netflix gesproken: hun Fire TV-app is vreselijk. Ondanks dat de de Fire TV over het algemeen sneller is, is de app van Netflix tergend langzaam, langzamer nog dan die van de Apple TV. De bladerinterface helpt niet: inhoudsbeschrijvingen en de verkwistende bovenste balk nemen een aanzienlijk deel van de schermruimte in beslag, wat de navigatie in de weg staat. Ook laadt de inhoud niet zo soepel als op de Apple TV, waar Netflix een speciale regeling heeft in de vorm van een aparte stream alleen voor Apple TV-apparaten. Echter, een functie die iedere andere Netflix-app heeft behalve voor de Apple TV is het automatisch afspelen van televisieprogramma's. Het is een leuke functie op de Fire TV, en ik zou nu al willen dat Apple hem zou toevoegen.


De Apple TV maakt voor al zijn apps gebruik van sjablonen, zodat ze er allemaal hetzelfde uitzien en allemaal op dezelfde manier werken. Dat is geestdodend als je er 8 uur per dag naar staart bij het schrijven van een boek over de Apple TV, maar voor de gebruiker is de consistentie fantastisch. Net als bij de Roku gebruiken de apps van Fire TV geen enkele sjabloon. Het is dus een mengelmoes van verschillende interfaces en zelfs toetsenborden. Het stond mijn eigen gebruik niet in de weg, maar ik kan mij voorstellen dat het irriterend zou kunnen worden voor gewone kijkers.

Een mogelijkheid van de Apple TV die de Fire TV niet heeft, is een ingebouwde manier om via een lokaal netwerk toegang te krijgen tot media. Er is echter een betaalde optie om dat te doen, waar ik het later over zal hebben.

Fire TV in de bioscoop -- Op het gebied van film en televisieprogramma's is de Fire TV een plezier om te gebruiken. Het aanbod van Amazon komt vlot binnen en de beeld- en geluidskwaliteit zijn beide excellent.

Een functie waar ik absoluut dol op ben is dat je links en rechts op de navigatiering kunt klikken om 10 seconden terug of vooruit te spoelen. Dus wanneer Matthew McConaughey iets in een zwaar zuidelijk accent mompelt, kan ik met een klik teruggaan om te horen wat hij zei. Om dat te doen op de Apple TV met de Apple Remote of Remote-app is lastig, en ik schiet er vaak overheen. (De Apple TV heeft deze functie overigens ook, maar je moet een afstandsbediening van een andere leverancier programmeren om hem te kunnen gebruiken.)

Net zoals op de Apple TV kun je tijdens het kijken op de navigatiering omhoog of omlaag klikken om de tijdlijn te zien. Maar in tegenstelling tot de Apple TV biedt de Fire TV niet de mogelijkheid om van hoofdstuk naar hoofdstuk te springen of een snelle manier om tijdens het kijken informatie over het programma in te zien. Je kunt de tijdlijn ook niet snel wegklikken: je moet wachten tot hij zelf verdwijnt, wat irritant is.

Een klik op de menuknop tijdens het kijken van een Amazon-video geeft toegang tot opties voor ondertiteling. Die zijn niet zo gedetailleerd als bij de Apple TV, maar ze voldoen. Er zijn vier mogelijkheden: witte tekst op een zwarte achtergrond, witte tekst op een heldere achtergrond, gele tekst op een zwarte achtergrond en zwarte tekst op een heldere achtergrond. Er zijn ook vijf lettergroottes om uit te kiezen. Hoewel de Fire TV niet zoveel opties biedt als de Apple TV, is de ondertitelingsfunctie makkelijker te vinden en sneller in te stellen.


Dat wil zeggen, voor Amazon-video's. Het verschilt per app. Bij een Netflix-video doet de menuknop niets: je moet de ondertiteling aanzetten voordat je de video afspeelt. Bij een Crackle-video geeft de menuknop toegang tot ondertitelingsopties, maar die zijn volledig anders dan bij video's van Amazon.


Een ding aan de winkel van Amazon heeft mijn grote voorkeur boven iTunes: veel video's zijn 48 uur geldig in plaats van 24 uur. Ik zou veel meer video's van iTunes huren als ik de mogelijkheid had om een film over het weekend uit te smeren.

Lekker luisteren (of niet) met Fire TV -- Er is een groot, gapend gat in het aanbod voor de Fire TV: Amazon MP3. Jazeker, een apparaat ontworpen om je een constante stroom van Amazon-aanbod voor te schotelen ondersteunt niet de eigen muziek-clouddienst van Amazon. Onvoorstelbaar.

Op het moment van schrijven van dit artikel zijn dit je muziekkeuzes: streaming radio van Pandora, iHeartRadio, muziekvideo's van Vevo en concertvideo's van Qello. En dat is het dan.

Ik kan alleen maar raden dat Amazon MP3 het slachtoffer is geworden van een haastige marktintroductie. Maar wanneer de Fire TV het uiteindelijk krijgt (en dat staat op het punt te gebeuren), dan wordt het kleine kastje een potente bron van muziek, in het bijzonder omdat het een optische audio-uitgang heeft waardoor je zo ongeveer elke audioreceiver makkelijk kunt aansluiten.

Intussen heb ik nog een teleurstelling: er is geen mogelijkheid om draadloze luidsprekers aan te sluiten. Geen bluetooth-koptelefoons, geen AirPlay-luidsprekers (uiteraard). De Apple TV ondersteunt AirPlay-uitvoer en sommige Roku-modellen hebben een koptelefoonaansluiting in de afstandsbediening, dus op dit punt schiet de Fire TV tekort.

Als je van muziek houdt, sla dan de Fire TV voorlopig over.

Het bekijken van foto's en familievideo's -- Daar waar de Fire TV waardeloos is voor muziek, is hij geweldig voor foto's en familievideo's. Hij werkt samen met Amazon Cloud Drive, waar je je foto's en video's naar kunt uploaden vanuit een Mac of een iOS-apparaat.

Amazon Cloud Drive vind ik geweldig. Op de Mac werkt het vrijwel net zo als Dropbox, met je bestanden in een traditionele mappenstructuur. De gratis app Amazon Cloud Drive Photos kan automatisch foto's en video's uploaden en zet ze in een submap. Je krijgt 5 GB opslag gratis en 20 GB voor $ 10 per jaar, 50 GB voor $ 25 per jaar, 100 GB voor $ 50 per jaar, tot aan 1000 GB voor $ 500 per jaar. De prijzen zijn redelijker dan die van Dropbox, en Amazon probeert niet om je foto's op te sluiten in een of ander vaag formaat. Ik zie het mijzelf gebruiken voor mijn cloudfoto-opslag, maar dat is een ander artikel.

De interface voor het bekijken van je foto's op de Fire TV ziet er wellicht bekend uit. Dat komt omdat hij vrijwel identiek is aan die van de iCloud Photos-app op de Apple TV. Net als bij foto's op de Apple TV zijn er in elk album rechthoekige knoppen beschikbaar om de foto's te bekijken als een diashow, en kun je een fotoalbum instellen als een schermbeveiliger.


Om de instellingen van de schermbeveiliging te veranderen, ga je naar Settings > System > Screen Saver. Daar kun je de fotobron veranderen, de starttijd van de schermbeveiliging bepalen en andere instellingen aanpassen. Er zijn lang niet zoveel stijlen beschikbaar als op de Apple TV, slechts drie: Pan & Zoom, Dissolve en Mosaic.

De standaard schermbeveiliger heet de Amazon Collection en biedt meer dan 100 foto's. Niet zo mooi als de foto's van National Geographic op de Apple TV, maar nog altijd heel aardig.

Spelen met Fire -- Eén terrein waarop de Fire TV de Apple TV schandelijk overtroeft is gaming. Terwijl het "spelen" van games op Apple TV niet meer is dan een weergave via AirPlay op de Apple TV van de game die je op iOS speelt, heeft Fire TV een hele app store met games die je daadwerkelijk met een controller op je televisie kunt spelen.

Wat je dan kunt spelen op de Fire TV? Opvallend genoeg heel wat! Net als de Fire tablets van Kindle draait de Fire TV op Android, waardoor het voor ontwikkelaars gemakkelijk is om spelletjes te porteren. Sterker nog, de meeste games van Fire TV zijn cross-platform. Dus als ik een spel koop op de Fire TV, dan is de kans groot dat ik het ook van Amazon kan downloaden en op mijn Nexus 7 kan spelen.

Misschien wel het meest vermeldenswaard in de lijst games waarmee Fire TV uitkwam is Minecraft: "Pocket Edition", een geporteerde versie van het ongelooflijk populaire sandbox-spel. Maar eerlijk gezegd zou ik zelf dit spel overslaan. Het is weliswaar een indrukwekkend geporteerde versie, maar.. van de Pocket Edition versie. Is het volledige spel zo'n acht keer groter dan de hele aarde, je bent de wereld van pocket Minecraft in minder dan twee minuten over en dat zelfs over ruw terrein.


Gelukkig zijn er betere dingen om je geld aan te besteden. Sega is royaal vertegenwoordigd op de Fire TV, met klassiekers als Sonic, Virtua Tennis en Crazy Taxi. Ook beschikbaar is een eerdere favoriet van FunBITS, "Badland" (zie "FunBITS: Badland voor iOS", 21 juni 2013), en het is zelfs nog mooier op het grote scherm dan het op de iPhone was. De ontwikkelaar, Gameland is ook van de partij met het gratis te spelen Asphalt 8: Airborne, wat echt een leuk spel is. En dan zijn er nog meer geweldige games zoals The Walking Dead van Telltale, Ski Safari, Deus Ex: The Fall, Terraria, Prince of Persia: The Shadow and the Flame, de Double Dragon Trilogie en Cannabalt. Met andere woorden: veel van je favoriete mobiele games rechtstreeks op je TV.

Een aantal recensenten hebben de vloer aangeveegd met gaming op de Fire TV. Maar alles wat ik daarover denk is: "Hoezo?" Ik bedoel, kom op, wat kan je dan verwachten? Dit is een doosje voor $ 99 waarop je toevallig ook nog eens Android-games kunt spelen. En anders dan de Ouya, die in de eerste plaats als gaming-apparaat is neergezet, valt deze game-controller niet al in je handen uit elkaar. Ik vind deze kleine spelletjes voor af en toe juist leuk en wed dat ze populair zullen zijn onder de gebruikers van Fire TV. Een extra voordeel is dat je niet met schijfjes in de weer hoeft.

Oké, maar hoe kun je ze dan bedienen? Een verrassend groot aantal games kan met de bijgeleverde Fire TV Remote worden bestuurd, als je jezelf wilt kwellen. De besturings-ring en de selecteerknop zijn veel te stug om zelfs maar de eenvoudige spelletjes, zoals Badland, mee te kunnen spelen. En grote kans dat je daarbij ook nog eens een muisarm oploopt.

Om daaraan tegemoet te komen, biedt Amazon de Fire Game Controller aan, voor $ 39,99. En je zou het niet denken, maar het ding is niet slecht, beter dan ik gedacht had. Het zit goed in elkaar, reageert vlug en voelt goed. Het ontwerp is sterk afgeleid van de Xbox-controller en al is hij niet zo verfijnd als die van Microsoft, hij is goed genoeg voor af en toe gamen.

Als je uitgaat van een prijs van de Xbox One-controller van Microsoft van rond $ 50, dan lijkt de prijs van Amazons controller een beetje aan de hoge kant. Maar om de aanschaf aantrekkelijker te maken geeft de firma 1000 Amazon Coins weg plus een kopie van de door Amazon uitgebrachte game Sev Zero, dat $ 6,99 waard is.

Sev Zero is best leuk om te spelen. Het is een kruising tussen een toren-verdedigingsspel en een third-person shooter. Ieder niveau is opgezet als een doolhof met een doelwit in het middelpunt dat je moet verdedigen. Je hebt vaste posities waar je geschutstorentjes kunt kopen en neerzetten. Die schieten automatisch op de vijand. Zodra het spel begint, stromen de vijandige troepen vanuit de zijkant naar binnen, doorkruisen je doolhof op weg naar de vernietiging van jouw MacGuffin [heilige graal - nvdv] in het centrum.


Dat is typisch voor toren-verdedigingsspellen. Maar het wordt pas echt interessant als je het veld in teleporteert (en een tegenstander plet als je op hem landt) en de vijand direct kan aanvallen.


Sommige recensenten vergeleken Sev Zero met Halo, en waren er niet positief over. Maar die gaan eraan voorbij dat de Halo-spellen $ 60 kosten, dat je er uren voor nodig hebt en dat ze allerlei multiplayer elementen bevatten. Sev Zero is het soort spel dat je zo'n 10 à 15 minuten per keer speelt en in die context is het een erg leuk spel.

En hoe zit het met de Amazon Coins die je bij je controller krijgt, wat kan je daar allemaal mee doen? Je kunt ze gebruiken voor apps en spellen maar niet voor films en televisieprogramma's. In feite is het niets meer dan Amazon-tegoed maar om je te verleiden het te gebruiken kan je bij sommige aankopen weer tegoed erbij krijgen. Natuurlijk kan je ook gewoon geld gebruiken maar dan betaal je meer. Als je spellen wilt kopen van Amazon dan kan je het beste Coins gebruiken en met de 1.000 die je bij de controller krijgt kom je een heel eind. Je kunt er ook meer bijkopen en ze zijn zo'n $ 1 per 100 coins. Bovendien verkoopt Amazon ze met een kleine korting.

Over het algemeen vind ik het wel leuk om spelletjes te spelen op de Fire TV. Het is wel duidelijk bijfunctie maar dat is prima. Het is uitermate geschikt voor kleine sessies nadat mijn vrouw in slaap is gevallen bij de film en het is precies wat ik zou willen dat Apple leverde op de Apple TV.

Doe meer met Fire TV -- In het laatste hoofdstuk van "Take Control of Apple TV", beschreef ik drie aardige "hacks" die je kan toepassen op de Apple TV:

  1. Plex gebruiken om toegang te krijgen tot meer materiaalopties.
  2. Regionale beperkingen omzeilen met Unblockus.
  3. Video opnemen met de Elgato Eye TV HD om deze af te spelen op Apple TV.

Betreffende de eerste "hack": dit is niet een "hack" op de Fire TV. Plex is beschikbaar voor $ 4,99 (of 499 Amazon Coins) in de app store. Ik kan een heel boek schrijven over Plex zelf, maar het voegt een aantal mogelijkheden toe aan Fire TV, zoals toegang tot video's, muziek en foto's van een lokale computer.


Om Plex te gebruiken, moet je eerst Plex Media Server op je Mac geïnstalleerd en ingesteld hebben. En de interface van Plex onder Fire TV werkt gewoon prima, hoewel hij zich kan verslikken in HD-films terwijl de server je bibliotheek nog steeds aan het scannen is.

Hoewel het prettig is dat Plex zonder hacken beschikbaar is op Fire TV, heb ik ook het gevoel dat Amazon erop leunt voor functies die eigenlijk ingebouwd hadden moeten zijn, zoals het afspelen van muziek en lokale video's. Het zou niet nodig moeten zijn dat gebruikers hiervoor $ 4,99 betalen en een server inrichten.

De tweede hack, Unblockus, vereist aanpassing van je DNS-servers, iets dat je niet kan doen op de Fire TV. In plaats daarvan moet je de DNS-server op je router zelf aanpassen, iets dat elk apparaat op je netwerk beïnvloedt en misschien niet wenselijk is.

Ten slotte, voor wat betreft opnames gemaakt met de EyeTV HD: dat werkt gewoon prima, dankzij Plex. In plaats van de opnames te exporteren naar iTunes, exporteer je ze naar de betreffende Plex-map. In mijn ervaring spelen video's die gecodeerd zijn voor de derdegeneratie-Apple TV's prima af op de Fire TV.

AirPlay of gebrek daaraan -- In het boek besprak ik hoe je AirPlay (Apples technologie waarmee je materiaal kan overstralen van je iOS-apparaat naar een Apple TV) gebruikt. De Fire TV heeft dat niet, maar als je een Fire HDX-tablet hebt, dan kan je dat scherm spiegelen.

Hoewel ik niet in staat ben geweest deze functie te testen, ga ik ervan uit dat je er alles mee kan doen wat je gemiddeld met AirPlay zou doen, zoals een presentatie weergeven op je televisie via een Android-app. Helaas, als je een iOS-gebruiker bent, weet je het nooit.

Hoe Apple TV zich verhoudt tot de Fire -- Na deze grondige vergelijking heb ik nog steeds dezelfde mening over de Fire TV als ik al had in mijn oorspronkelijke bespreking. Als je serieus verbonden bent aan materiaal van de iTunes Store en aan AirPlay, is er geen alternatief voor Apple TV. Maar als je al Amazon Prime-abonnee bent, is de Fire TV het overwegen waard.

Helaas worden vandaag de dag de kopers-keuzes in het tech-landschap niet zozeer gevormd door specificaties of functies als wel door ecosystemen. Om precies te zijn: in welk ecosysteem je bent ingesloten. Apple, Google en Amazon willen jou allemaal bezitten, proberen jou je ziel te laten verkopen aan hun bedrijfswinkel. Het is niet voldoende om je gewoon aan te moedigen om een enkel product te kopen, ze willen dat je al hun producten koopt, dat je uit hun content-systemen koopt en nooit naar een concurrerend ecosysteem overloopt.

Toen ik mijn vrouw vertelde dat ons Fire TV-experiment voorbij was, riep ze uit "God zij dank". Hoewel de Fire TV een prima huiskamer-apparaat is, hadden we beiden de alomtegenwoordigheid van AirPlay gemist, al merkte ze op dat ze zal missen dat Pandora in de TV is ingebouwd.

AirPlay, HBO GO, iTunes en Netflix zorgen ervoor dat we blij zijn om terug te keren naar de Apple TV, maar mijn tijd met de Fire TV was een openbaring. Zoals Tim Cook al opmerkte, is de Apple TV een business van miljarden dollars geworden en als Apple die markt wil vasthouden en laten groeien, zou de Apple TV kunnen profiteren van:

Hoewel de Fire TV een paar irritante eigenschappen heeft, zouden de meeste daarvan kunnen worden opgelost met software-updates. Ik denk dat als Apple concurrerend wil blijven, ze een nieuw stuk hardware nodig hebben en wel heel snel.

Maar tegelijkertijd denk ik dat hier echte kansen liggen voor Apple. Amazon heeft de klassieke fout gemaakt om daarheen te schaatsen waar de puck is. Natuurlijk, de Fire TV heeft een paar voordelen ten opzichte van de huidige Apple TV, maar Apple heeft nu een duidelijke opening om TV naar het volgende niveau te tillen.

Maar goed, Amazon zal niet op zijn lauweren rusten. Het bedrijf is duidelijk in de strijd om de woonkamer. Zo biedt Amazon op dit moment bijvoorbeeld een financiële deal in combinatie met de Fire TV: doe een aanbetaling van 20 procent en betaal de rest af gedurende een periode van vier maanden. Het bedrijf is duidelijk van zins om een Fire TV in elke Amerikaanse huiskamer te krijgen.

Vaak krijg ik van lezers van "Take Control of Apple TV" die nog geen Apple TV hebben gekocht, de vraag of ze nu het huidige model moeten gaan kopen of dat ze nog even moeten wachten. Mijn gebruikelijke antwoord is dat ze er een moeten aanschaffen als het huidige model doet wat ze willen.

Maar nu raad ik aan om te wachten. Ik kan niet weten of de Fire TV geschikt voor je is, maar de huidige Apple TV voelt gedateerd aan en ik kan niet anders concluderen dan dat Apple snel een update zal uitbrengen, op zijn laatst op tijd voor de kerstperiode.

Als je al een Apple TV hebt, zie ik geen reden om snel naar de winkel te rennen en een Fire TV te kopen, tenzij je gemakkelijker toegang wil hebben tot het aanbod van Amazon. Uiteraard houdt niets je tegen om zowel een Fire TV als een Apple TV te bezitten, als dat binnen je budget past en je genoeg ingangen hebt op je TV.

Uiteindelijk denk ik dat het belangrijkste dat je moet beseffen betreffende de Fire TV, iets dat de meeste recensies hebben gemist, is dat de Fire TV slechts Amazons openingssalvo is. Hij zal zich ontwikkelen en wel heel snel. Ik verwacht dat Amazon op korte termijn de software zal finetunen en meer kanalen zal toevoegen, en de Fire TV zal gebruiken als een manier om het nog gemakkelijker te maken om bij Amazon te winkelen. Misschien zowel voor fysieke items als voor digitale media. Dat is per slot van rekening Amazons overheersende doel.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


FunBITS: nieuwe technologieën en Apple Design Awards op WWDC 2014

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: DPF, PAB]

Zoals gebruikelijk werden op de Worldwide Developer Conference van Apple veel nieuwe technologieën voor game-ontwikkelaars geïntroduceerd en aan een aantal games de jaarlijkse Apple Design Awards uitgereikt. Laten we eens kijken naar de hoogtepunten van dit jaar.

Nieuwe technologieën voor gamers -- Apple introduceerde een paar nieuwe ontwikkeltechnologieën op de WWDC, en ze zijn dan wel niet revolutionair, maar bieden toch een aantal krachtige mogelijkheden.

De eerste is Metal, een nieuwe API voor het ontwikkelen van games waardoor je OpenGL niet meer nodig hebt. Het idee is dat je toegang hebt tot het 'pure metaal' van de A7-processor, vandaar de naam. Apple beweert dat Metal tot 10 keer sneller zal zijn, waardoor je meer grafische mogelijkheden krijgt op iOS.

Apple heeft samengewerkt met game-ontwikkelaars als EA, producent van de engine Frostbite die de basis is van de Battlefield games, en Epic Games, de producent van de populaire engine Unreal. EA gaf een demo van de Metal-versie van Frostbite door middel van de komende nieuwe versie van "Plants vs. Zombies: Garden Warfare". Deze game liet een indrukwekkende score zien van 1,3 miljoen driehoeken tegelijkertijd op het scherm. Op hun beurt liet Epic een demo zien onder de naam "Zen Garden", met een aantal indrukwekkende effecten zoals 3.500 vlinders tegelijkertijd op het scherm. (Zen Garden zal gratis beschikbaar zijn in de App Store na de release van iOS 8.)

Game-ontwikkelaar Brianna Wu, die schrijft voor Cult of Mac, toonde zich verrukt en zei dat Metal een aantal spelcomputerwaardige grafische mogelijkheden aan iOS zou toevoegen die voorheen niet mogelijk waren, zoals spiegelende landschappen (inclusief reflecterende rotsen), doorschijnendheid en meer vijanden op je scherm.

Apple gaat ook SceneKit, de ontwikkeltool voor iOS, beschikbaar maken. Met SceneKit wordt het voor ontwikkelaars eenvoudiger om in games 3D effecten te stoppen, en door dit te combineren met SpriteKit kunnen ze 2D games maken met 3D elementen.

De interessantste nieuwe optie voor ontwikkelaars is wellicht het zogenaamde Controller Forwarding, waarmee je een game op je iPad of Mac zult kunnen bedienen met je iPhone door hem in een speciale game-controllerhoes te steken (zoals de Logitech PowerShell). Je kunt dan zowel de knoppen van de controller als het touchscreen van de iPhone als de ingebouwde sensoren gebruiken om het spel te spelen.

Controller Forwarding biedt interessante mogelijkheden, maar ik betwijfel of ontwikkelaars het serieus zullen nemen. Er zijn te veel variabelen die je dan als ontwikkelaar in ogenschouw moet nemen.

Terzijde: ik ben fan van de Apple TV, en dus enthousiast over de mogelijkheden die Metal zou kunnen brengen voor games op de Apple TV, als die ooit gaan komen voor de Apple TV.

Apple Design Awards -- Dit jaar gaf Apple de vermaarde Apple Design Awards aan 12 apps voor de Mac en iOS. Een aantal daarvan hebben we hier in FunBITS al eerder behandeld. Interessant genoeg zaten de meeste prijswinnaars in de ontspanning-categorieën en niet zoveel in de sfeer van productiviteit. Hier is de volledige lijst:

Sky Guide: een astronomie-app die doet denken aan Star Walk (zie "FunBits: Star Walk voor de iPhone en de iPad", 5 juli 2013), Sky Guide voegt meer glans toe aan het astronomie-appgenre. ($ 1,99, 104 MB, iOS 6+)


Cinemagraph Pro: een Mac-hulpmiddel voor het maken van "levende foto's". Cinemagraph Pro kan in een anders stille foto een deel ervan laten bewegen, zoals een wapperende jurk, met een video als uitgangspunt (bekijk de demo!). ($ 199,99 maar op dit moment in de aanbieding voor $ 24,99, 5,9 MB, 10.9+)


Storehouse: Storehouse is een visueel hulpmiddel op de iPad voor het vertellen van verhalen waarmee je foto's, video's en tekst kan combineren en deze kan delen met vrienden. (Gratis, 35,5 MB, iOS 7+)


Monument Valley: een eerdere FunBITS-selectie (zie "FunBITS: Monument Valley voor iPhone en iPad", 25 april 2014). Monument Valley is een kortdurend maar stijlvol puzzelspel. ($ 3,99, 147 MB, iOS 6+)


Threes! - Nog een FunBITS-onderwerp (zie "FunBITS: Threes goed gezelschap voor iPhone en iPad", 21 februari 2014). Threes is een stijlvol tegel-puzzelspel voor de iPad en iPhone. Neem geen genoegen met imitaties! ($ 1,99, 48,8 MB, iOS 6+)


DEVICE 6 - Een unieke, surrealistische mix van een roman en een spel. DEVICE 6 is een thriller in de stijl van de jaren 1960 die je voortdurend laat raden. ($ 3,99, 137 MB, iOS 5.1+)


Blek - Een game waarin je bewegende lijnen tekent om gekleurde cirkels te vergaren. De goedverkopende Blek is een kalligrafische uitdaging. ($ 2,99, 28 MB, iOS 6+)


Leo's Fortune - Een van de grafisch indrukwekkendste iOS-games. Leo's Fortune is een platform-game waar je een besnorde, opblaasbare haarbal speelt, die op zoek is naar de dief van zijn fortuin. ($ 2,99, 97,6 MB, iOS 7+)


Day One - Een dagboek-app voor de iPhone, iPad en Mac. Day One kan automatisch informatie importeren zoals het weer van die dag en de locatie en je dagboeknotities zelfs publiceren als webpagina's. (Mac: $ 9,99, 13 MB, 10.7.4+. iOS: $ 4,99, 24,4 MB, iOS 7+.)


Yahoo News Digest - Yahoo News Digest is een gelikte nieuws-app die informatie, citaten en afbeeldingen binnenhaalt van een reeks aan bronnen en levert een samenvatting van de topverhalen van de dag, tweemaal per dag op je iPhone. (Gratis, 19,2 MB, iOS 7+)


Teachley: Addimal Adventure - Een door een student ontwerpen educatieve game voor de iPad. Addimal Adventure leert basale rekenkundige vaardigheden met stripdieren. (Gratis, 129 MB, iOS 6+)


PanoPerfect - Nog een winnende student: PanoPerfect is een sociaal netwerk, ontworpen om panoramische foto's op de iPhone te delen. (Gratis, 3,5 MB, iOS 7+)


Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 9 juni 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: LmR]

Keyboard Maestro 6.4.3 -- Peter Lewis van Stairways Software heeft Keyboard Maestro 6.4.3 uitgebracht, een kleine update die een probleem oplost waarbij de macro-editor te veel CPU-cycli verbruikt, met name bij Google Chrome-acties. Deze versie werkt nu alleen zichtbare acties in het bewerkingsvenster bij en verbetert een foutieve tekst in de niet-bewerkingsmodus van het commando Quit/Hide Applications. ($ 36 nieuw, 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 24,8 MB, toelichting, 10.8+)

Reacties - Keyboard Maestro 6.4.3

Tinderbox 6.0 -- Eastgate Systems heeft Tinderbox 6.0 uitgebracht, een flinke update van deze persoonlijke data-assistent die je kan helpen bij het opslaan en beheren van je notities, plannen en ideeën (oorspronkelijk besproken in TidBITS in 2002, zie "Laat je aansteken door Tinderbox", 14 oktober 2002). De geheel herschreven en opnieuw ingedeelde Tinderbox voegt een Attribute Browser toe waarmee je een document op verschillende manieren kunt onderzoeken (elk deel ervan of het gehele document), getabte vensters, zodat je makkelijk tussen verschillende weergaven kunt schakelen, nieuwe koppelingsvormen en -badges en een zeer flexibele Get Info-popover. Tinderbox ondersteunt nu ook adressen en ISB-nummers zodat hij kan inhaken op jouw wensen als je aan de gang gaat met locaties en boeken, en kent aan agents een eigen processor toe om updates te bespoedigen. Je kunt gratis upgraden naar Tinderbox 6.0 als je Tinderbox in het afgelopen jaar hebt geüpdatet of gekocht (op of na 29 mei 2013). Alle licenties die ouder zijn dan die datum, zijn bij te werken naar Tinderbox 6.0 voor $ 98. ($ 249 nieuw, gratis update, 37,5 MB, 10.8+)

Reacties - Tinderbox 6.0

BBEdit 10.5.11 en TextWrangler 4.5.9 -- Bare Bones Software heeft BBEdit 10.5.11 en TextWrangler 4.5.9 uitgebracht. Beide updates repareren vastlopers die soms kunnen voorkomen als je scheidingstekens probeert te balanceren, en sporadische vastlopers tijdens het opstarten. De twee tekst-bewerkers werken ook om een vage klacht waarbij wijzigingen verkeerd worden verstuurd in mappen onder toezicht, wat verkeerde verversingen kan veroorzaken in Scripts, Text Filters, Stationery en/of Clippings menu's. BBEdit 10.5.11 repareert ook een fout waarbij in OS X 10.8 Mountain Lion de draaiende-browserdetectie niet meer werkte, zorgt ervoor dat Dropbox wordt gezien als er materiaal moet worden benaderd (na een verandering van de indeling van ~/.dropbox/ op de schijf), en lost nog een paar andere vastlopers op. ($ 49,99 voor BBEdit, gratis update, 13 MB, toelichting; gratis voor TextWrangler, 9,5 MB, toelichting)

Reacties - BBEdit 10.5.11 en TextWrangler 4.5.9

Fission 2.2.1 -- Rogue Amoeba heeft Fission 2.2.1 uitgebracht die een verbetering bevat voor niet-compatibele ALAC-bestanden die worden aangemaakt door niet-Apple-programma's (zoals AirPlay Recorder van doubleTwist). In deze audio-editor is voor betere compatibiliteit ook de manier verbeterd waarop beltonen worden opgeslagen, hoewel Mac App Store-gebruikers last kunnen krijgen van dubbele bestanden, afhankelijk van de importeer-instellingen in iTunes. Rogue Amoeba heeft er nu omwille van de consistentie voor gezorgd dat al hun apps dezelfde bitrate-opties bieden. Fission heeft nu ook niet meer die onnodige gaten aan het begin van bestanden als je FLAC- of ALAC-bestanden exporteert en kan nu ook GSM-, MS IMA-, QT IMA- en CAF-formaten openen. ($ 32 nieuw van Rogue Amoeba met 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 14,5 MB, toelichting, 10.7+)

Reacties - Fission 2.2.1

1Password 4.4.1 -- AgileBits heeft 1Password 4.4.1 uitgebracht, dat nu één reservekopie van je 1Password-database bewaart voor iedere maand gedurende maximaal 2 jaar. Het wachtwoordenbeheerprogramma blijft een dagelijkse reservekopie maken (als er gegevens veranderd zijn), maar gaat nu na 30 dagelijkse kopieën over op één per maand. Het voegt ook ondersteuning toe voor WhiteHat Aviator, een gratis webbrowser ontwikkeld door WhiteHat Security die standaard privémodus, reclame blokkeren en Volg-me-niet geactiveerd heeft. De update verbetert ook de wachtwoordgenerator in 1Password mini zodat hij wachtwoorden kan genereren van maximaal 50 karakters, zorgt dat de laatste datum waarop Watchtower werd bijgewerkt zichtbaar in de voorkeuren (Voorkeuren > Watchtower), verkort de vertraging bij het weergeven van de mini-detailsweergave-popover, repareert een synchronisatieprobleem waarbij het CPU-gebruik omhoog schoot als je 1Password mini gebruikte, verkleint de grootte van de log-bestanden en (nadat een fout in versie 4.4 deze had vergroot) en werkt de vertalingen bij. ($ 49,99 nieuw met 25 procent korting voor TidBITS-leden wanneer je koopt via AgileBits, ook beschikbaar via de Mac App Store, gratis update, 38,9 MB, toelichting, 10.8+)

Reacties - 1Password 4.4.1


ExtraBITS, 9 juni 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: HR]

In ExtraBITS van deze week praat Josh Centers over WWDC in de podcast The Tech Night Owl. Onze eigen Tonya Engst, Michael Cohen en Glenn Fleishman praten over digitaal uitgeven, John Oliver van HBO liet het commentaarsysteem van de FCC vastlopen, en Apple blijkt een machtige bondgenoot te hebben in de strijd om de gemeten mens.

Josh Centers bespreekt WWDC-aankondigingen in The Tech Night Owl -- Hoofdredacteur Josh Centers besprak samen met gastheer Gene Steinberg in de podcast The Tech Night Owl de golf van nieuwe producten en functies die Apple aankondigde tijdens de WWDC van dit jaar, inclusief OS X Yosemite, iOS 8, iCloud Drive en Swift.

Reacties

Alle aspecten van digitaal uitgeven besproken -- Digitaal uitgever en podcaster Glenn Fleishman heeft een nieuwe podcast, The Periodicalist, en in de tweede aflevering (hoewel de eerste die is opgenomen) verschijnen onze eigen Tonya Engst en Michael Cohen, en Serenity Caldwell van MacWorld om te bespreken hoe je tegenwoordig digitale boeken maakt. De conversatie is doorspekt met inzichten en verhalen uit de praktijk, en bestrijkt alle dingen die je moet weten en doen om een e-uitgever te zijn.

Reacties

John Oliver laat voor netneutraliteit de FCC vastlopen -- Daily Show-alumnus John Oliver, die nu de gastheer is van "Last Week Tonight" van HBO, liet het commentaarsysteem van de FCC vastlopen nadat hij kijkers aanmoedigde om de commissie te bestoken met commentaren over hun nieuwste voorstel voor netneutraliteit. Daarin zouden leveranciers van materiaal die ISP's betalen de beschikking krijgen over een "linkerbaan". Het commentaarsysteem van de FCC lag op 2 juni 2014 voor het grootste gedeelte van de dag plat, maar toch werden er nog 1.414 reacties op de voorgestelde regelgeving vastgelegd. Volg vooral de koppeling in het artikel naar Olivers hilarische (hoewel expliciete, dit is tenslotte HBO) video waarin hij netneutraliteit uitlegt.

Reacties

De nieuwe gezondheids-app van Apple zou wel eens Epic kunnen zijn -- Tijdens de openingspresentatie van WWDC van dit jaar kondigde Apple Health aan, een nieuwe app in iOS 8 waarin gegevens van verschillende health trackers zoals de Fitbit op één plek worden verzameld. Maar de echte truc van Apple zou wel eens het partnerschap met Epic Systems kunnen zijn. Epic is het leidende bedrijf in de Verenigde Staten op het gebied van opslag van medische gegevens, met 40 procent van alle patiëntenkaarten in de VS. De app Health zal in staat zijn om direct met de database van Epic te communiceren.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2014 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands