Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1223, 12 mei 2014

Met genoegen kondigen wij de uitgave aan van ons nieuwe gestreamde boek: "Take Control of OS X Server" door IT-deskundige Charles Edge. Lees hieronder verder om de details en de koppelingen naar de eerste twee hoofdstukken te weten te komen. De hoofdstukken die nog komen zullen alleen voor TidBITS-leden beschikbaar zijn. Nu we het toch over lidmaatschappen hebben, Netflix verhoogt de prijs van een streaming-videoaccount met 1 dollar per maand. Huidige abonnees krijgen twee jaar respijt. Op het privacy-front heeft een rapport van het Witte Huis de aanbeveling gedaan de Electronic Communications Privacy Act te veranderen. In deze wet staat het nu nog aan justitie vrij, zonder een gerechtelijk bevel, e-mails te openen die ouder zijn dan zes maanden. Geoff Duncan legt uit wat de situatie is en waarom er waarschijnlijk niets zal veranderen. Diegenen die proberen spiedende ogen uit hun bestanden te weren zouden de recensie moeten lezen van Hider 2 door Nick Mediati. Dit programma belooft een eenvoudige manier om je bestanden en notities veilig te stellen. En voor je verdere notitiebehoeftes vergelijkt Julio Ojeda-Zapata de nieuwe Mac-versie van Microsofts OneNote met het populaire Evernote. Ten slotte zijn sommige fans van stripboeken bezorgd over de toekomst van hun digitale stripverzamelingen na de overname van ComiXology door Amazon. Daarom bekijkt Josh Centers in de aflevering van FunBITS van deze week eens stripboeken zonder DRM-bescherming. Belangrijke nieuwe softwareversies zijn LaunchBar 5.6.4, en PDFpen en PDFpenPro 6.2.1.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1223i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


Netflix verhoogt prijzen voor nieuwe abonnees

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: TK]

Ofschoon er niet echt iets veranderd lijkt op de website van Netflix, heeft het bedrijf Netflix-leden via e-mail laten weten dat de prijs voor de streaming-videodienst voor nieuwe leden met $ 1 omhoog gaat, van $ 7,99 naar $ 8,99 per maand. Voor huidige klanten garanderen ze evenwel de actuele prijs van $ 7,99 gedurende twee jaar.


De prijsstijging kan grotendeels verklaard worden door de hogere uitgaven voor licenties van content en het maken van originele content, maar heeft mogelijk ook te maken met peering-deals die Netflix onlangs afsloot met zowel Comcast als Verizon. De twee internetproviders werden beschuldigd van het vertragen van Netflix-content, al ontkenden ze dit allebei.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Witte Huis-rapport adviseert voor e-mails een gerechtelijk bevel te eisen

  door Geoff Duncan: [email protected]
  6 reacties (Engelstalig)

[vertaling: GvH, RAW]

Na de ophef over de onthullingen van de enorme afluisterpraktijken, in gang gezet door Edward Snowden en anderen, heeft president Obama zijn Council of Advisors on Science and Technology [Raad van adviseurs over wetenschap en technologie - nvdv] de opdracht gegeven een kwartaal-onderzoek uit te voeren naar het beleid rond de zogenoemde "big data" en de privacy. De raad heeft alles bekeken, van marketinganalyse-technieken (die advertenties die je bovennatuurlijk lijken te volgen langs je weg over het internet), de nationale veiligheid en biometrie (gezichts- en spraakherkenning) tot versleuteling, data mining, de gezondheidszorg, het onderwijs, geautomatiseerde sensoren en het "Internet der dingen".

De adviesraad heeft zijn rapport afgelopen week uitgebracht en de voorstanders van meer privacy hebben één van de aanbevelingen toegejuicht: de hervorming van de Electronic Communications Privacy Act (ECPA) uit 1986 om "te garanderen dat de standaard van bescherming van digitale gegevens online gelijkstaat aan die in de tastbare wereld".

Waarom is dat belangrijk? De ECPA maakt het onder andere mogelijk dat wetshandhavende instanties met slechts een dagvaarding toegang tot e-mail krijgen als die ongelezen blijft of meer dan zes maanden online bewaard wordt. Voor zo'n dagvaarding is niet meer nodig dan een handtekening van een overheidsdienaar. Daarentegen is voor huiszoekingsbevelen een gerechtvaardigde reden en toestemming van een rechter nodig. Dagvaardingen zijn een stuk gemakkelijker te krijgen dan dwangbevelen.

Denk even na of je wellicht e-mail online hebt in Gmail, iCloud, Facebook, bij je internetprovider, of waar dan ook, die meer dan zes maanden oud is. Bedenk nu dat Google meldt dat het in de laatste 6 maanden van 2013 meer dan 7.700 verzoeken zonder bevel ontving, voor gebruikersgegevens die meer dan 13.500 accounts omvatten. Facebook zegt dat het in dezelfde periode ongeveer 5.400 van zulke verzoeken kreeg. Beide bedrijven gaven in het overgrote deel van de gevallen gegevens door.

Het is duidelijk dat wetshandhavende instanties gebruikmaken van de mogelijkheid om e-mail en andere communicaties te dagvaarden zonder een dwangbevel.

Hoe het zover kwam -- Bijna dertig jaar geleden was de periode van 6 maanden van de ECPA voor het toegang krijgen tot e-mail zonder dwangbevel niet geheel onredelijk. Ronald Reagan was president, er was geen openbaar internet en er waren geen internetproviders. Sterker nog, in 1986 was mijn totale online opslag op ARPANET (wat uiteindelijk het internet van vandaag zou worden) beperkt tot slechts 512 KB (ja, kilobytes!), en ik liep mijlen voorop. E-mailberichten als "in de steek gelaten" beschouwen na 180 dagen was in die tijd een genereuze definitie. E-mail was bovendien het domein van grote bedrijven en universiteiten, en de meeste gebruikers verwijderden hun berichten, downloadden ze of (getver!) drukten ze af omdat ze geen ruimte hadden om ze op te slaan.

Toen het Congres de ECPA in het leven riep, stelden de wettenmakers zich voor dat als de overheid oude e-mail wilde inzien, vrijwel zeker een huiszoekingsbevel nodig zou zijn voor specifieke locaties of apparaten: "apparaten" betekende in 1986 "computers". Weinigen konden bedenken dat alledaagse internetgebruikers gewoon gigabytes en jaren aan e-mail online zouden opstapelen.

De technologiebranche hamert al jaren op een hervorming van de ECPA: een recent voorbeeld is Digital Due Process, een coalitie die door iedereen ondersteund wordt, van Twitter en Apple tot Intel en AOL (dat ironisch genoeg waarschijnlijk de oudste consumenten-e-mail op de planeet bewaart). De essentie van de redenering is dat de digitale inhoud van gebruikers, of die nu op hun eigen apparaten of op internet-diensten staat, van dezelfde juridische bescherming zou moeten kunnen genieten als de eigendommen van een persoon. Dat betekent dat de overheid een dwangbevel zou moeten hebben alvorens online gegevens van welke ouderdom dan ook te kunnen opvragen.

Toch laat het Congres een hervorming van de ECPA al jaren wachten. En geloof het of niet, er zijn er ook tegen een hervorming van het statuut. Terwijl strafrechthandhavers als de FBI vrij gemakkelijk aan dwangbevelen zouden kunnen komen, zou dit voor instanties in burgerlijk recht moeilijker kunnen zijn. Het beste voorbeeld is de beurswaakhond SEC (die vooral een wetshandhaver is, trouwens), maar andere voorbeelden zouden de telecommunicatie- (FCC) en zelfs de luchtvaartautoriteiten (FAA) kunnen zijn. Een hervorming van de ECPA zouden deze instanties kunnen hinderen in hun mogelijkheid om achter overtreders aan te gaan.

Wat gebeurt er nu? -- De publicatie van het Witte Huisrapport over grote gegevensverzamelingen heeft geen wetskracht: het is maar een document, en het Congres is niet verplicht om ernaar te handelen of het zelfs maar te lezen. (Er zit een vleugje ironie in: de presidentiële adviseur die het rapport aanvoert, John Podesta, was indertijd één van de auteurs van de ECPA.) Maar door hun stem toe te voegen aan het koor dat om hervorming van de ECPA roept, maakt het Witte Huis in elk geval een populistische geste vóór online privacy die consumenten (en kiezers) gemakkelijk kunnen begrijpen. Bij de aanhoudende onthullingen over de uitlopers van het massatoezicht door de NSA kan dat een slimme politieke zet zijn.

Helaas is de kans dat het Congres in de nabije toekomst een hervorming van de ECPA in gang zal zetten miniem tot nul. De Senaat en het Huis zitten op de meeste grote onderwerpen klem langs partijgrenzen, en het Congres gaat net een periode in waarin alleen nog lopende zaken worden behandeld, in de aanloop naar verkiezingen halverwege de presidentiële periode.

In theorie zou president Obama een uitvoeringsbevel kunnen uitvaardigen waarin dwangbevelen worden geëist voor het vrijgeven van e-mail en andere elektronische gegevens. In zekere zin is dat een veilige gok: in de geschiedenis van het presidentschap van de V.S. zijn slechts twee van dergelijke uitvoeringsbevelen ooit nietig verklaard. Maar in tegenstelling tot wetten kunnen uitvoeringsbevelen elk moment weer door de president ongedaan gemaakt worden, en wie weet hoe de volgende regering over de ECPA zal denken?

Dus kunnen e-mail, tekstberichten en andere communicatie ouder dan zes maanden op elk moment door wetshandhavende instanties opgevraagd worden van internetbedrijven, en dat zal waarschijnlijk voor altijd de wet van het land blijven.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


"Take Control of OS X Server" stroomt TidBITS in

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst

[vertaling: CC, MSH]

Een netwerkserver laten draaien is moeilijk. Je moet geschikte hardware kiezen, de netwerkdetails goed regelen, begrijpen in welke diensten het kan voorzien, deze diensten installeren, gebruikers helpen verbinding te maken, de onvermijdelijke problemen oplossen en wat dies meer zij. Hier bij TidBITS hebben we gedurende de laatste jaren honderden verzoeken gekregen om een Take Control-boek dat Apples OS X kon uitleggen. We zijn blij dat we kunnen aankondigen dat we eindelijk de geschikte auteur, Charles Edge gevonden hebben en we zullen de komende maanden zijn "Take Control of OS X Server" hoofdstuk na hoofdstuk in TidBITS streamen.

Apple heeft jarenlang een serverversie van Mac OS X aangeboden, maar bij de overgang van 10.6 Snow Leopard naar 10.7 Lion veranderde de OS X Server van een versie van het besturingssysteem voor $ 495 in een toegevoegde app voor $ 19,99 bij de standaardversie van Mac OS X. Zowel de Lion- als Mountain Lion-versie van OS X Server had diverse malen problemen waardoor men ze moeilijk aanbevelen kon, maar de Mavericks-versie van OS X Server is zowel betrouwbaarder als gemakkelijker om mee te werken. Ofschoon OS X Server opgeschaald kan worden naar de behoeften van grotere organisaties, zal Charles zich in dit boek richten op kleinere installaties, zoals een thuisgebruiker die een persoonlijke server wil installeren of een kleine organisatie die bestanden en agendadiensten samen willen gebruiken.

We zijn bijzonder blij om met Charles te werken. Hij is momenteel de opperste technologieambtenaar van 318, een nationale provider van consultancy en managed services met een focus op het Apple-platform. Charles is goed bekend in de IT-gemeenschap omdat hij op vele Mac- en beveiligingsconferenties gesproken heeft en hij negen boeken geschreven heeft, waarvan een aantal over de eerdere versies van OS X Server gaan. Hij heeft ook 3.000 blogberichten geschreven (bekijk zijn blog Krypted!) met de nadruk op grootschalige systemen en servermanagement.

Net als met de twee eerdere Take Control-boeken, "Take Control of Your Digital Photos on a Mac" van Jeff Carlson en "Take Control of Apple TV" van Josh Centers, hebben we besloten om dit boek te "streamen" in TidBITS zo gauw het geschreven is. Omdat het tijd kost een boek over zo'n complex onderwerp samen te stellen, te bewerken en te testen, publiceren we het hoofdstuk na hoofdstuk zodat TidBITS-leden eerder voordeel kunnen hebben van de inhoud en er terugkoppeling over kunnen geven.

Dat is belangrijk, omdat het voor ons een moeilijk te trekken grens is om uit te zoeken hoe diepgaand het moet zijn. Het moeilijkste deel van het installeren van OS X Server is niet het klikken door de interface van Apple, maar te begrijpen wat je doet en waarom, wat behoorlijk veel achtergrondkennis vereist. Dat geldt zowel als je het toegankelijk wil maken voor iedereen als wanneer je het wil begrenzen tot het lokale netwerk.

Eerlijk gezegd, als je niet precies weet wat een statisch IP-adres is of als DNS je duizelig maakt, kan dit e-boek je niet alles leren wat je nodig hebt. Serverbeheer is een taak op kennersniveau. Aan de andere kant, als je je niet laat afschrikken door al die afkortingen of door af en toe af te dalen naar de commandoregel, willen we ervoor zorgen dat het boek alles uitlegt wat je moet weten om succes te hebben. Dus als je meeleest, en je merkt dat je in de war raakt of het lijkt erop dat we feiten vergeten zijn, vraag dan in de commentaren om hulp!

Net als bij Jeffs en Josh' boeken, zal ieder hoofdstuk individueel beschikbaar zijn als een artikel (we noemen het een "hoofdstikel") voordat het volledige e-boek gepubliceerd wordt. We hopen (maar beloven niet) om per week een nieuw hoofdstuk vrij te geven, en iedereen is welkom meteen te beginnen met het lezen in "Take Control of OS X Server, Chapter 1: Introducing OS X Server" en "Take Control of OS X Server, Chapter 2: Choosing Server Hardware".

De navolgende hoofdstikelen gaan over directory services, DNS en DHCP, file services, agenda- en contacten-diensten, beheer van mobiele apparatuur, e-maildiensten, web- en wiki-diensten, verschaffen van software-updates voor een geheel netwerk, en het draaien van een back-upserver.

Natuurlijk zal het boek als het eenmaal klaar is voor iedereen te koop zijn in PDF-, EPUB- en Mobipocket-formaat, zoals elke andere Take Control-titel, maar om te lezen en vragen te stellen over de vooraf verschijnende hoofdstikelen in TidBITS, moet je deelnemer zijn aan het TidBITS-lidmaatschapsprogramma en zijn aangemeld bij de TidBITS-website. Het is een geweldige manier om TidBITS te ondersteunen en meer te leren over OS X Server! Andere voordelen van het TidBITS-lidmaatschap zijn een korting van 30 procent op alle Take Control-boeken en kortingen op belangrijke Mac-apps, een RSS-feed met de volledige tekst, en een advertentievrije versie van de TidBITS-website.

TidBITS-leden kunnen ook kiezen om elk artikel dat we plaatsen via e-mail, met inbegrip van deze hoofdstikelen, te ontvangen zodra ze gepubliceerd zijn. Vink gewoon Receive All Articles aan in de alleen-ledenversie van de pagina Your Subscriptions.

Dus kijk alsjeblieft eens naar de eerste paar hoofdstikelen, en stel je vragen over OS X Server!


Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Hider 2 belooft bestandsprivacy voor de massa

  door Nick Mediati: [email protected], @dtnick
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK, PAB]

Voor het versleutelen van bestanden onder OS X om ze tegen ongewenste blikken te beschermen, zijn er enkele ingebouwde opties. FileVault 2 is één optie, maar dit dient meer om je gegevens te beschermen in geval van diefstal, aangezien het de gegevens ontgrendelt zodra je inlogt. Wat als je enkele bestanden geheim wilt houden voor een echtgenoot, kamergenoot of kind die je je Mac en je account laat gebruiken?

De oude oplossing is om de bestanden op te slaan op een versleutelde schijfkopie zodat alleen iemand die het wachtwoord kent de schijfkopie kan activeren en de bestanden kan lezen, maar dat kan nogal eens problemen opleveren. Het proces zelf is niet zo moeilijk, maar het kan toch wat te hoog gegrepen zijn voor mijn niet zo technisch onderlegde moeder. Het concept van een schijfkopie is immers niet zo voor de hand liggend. ("Begrijp ik dit goed, schat: het ziet eruit als een schijf en het werkt als een schijf... maar het is geen schijf?") Bovendien slingert er na verloop van tijd waarschijnlijk een hele verzameling versleutelde schijfkopieën rond op je harde schijf.

MacPaws Hider 2 ($ 19,99) pakt dit anders aan. In plaats van met een versleutelde schijfkopie te werken, slaat hij al je versleutelde bestanden op in een versleutelde "kluis", en je kunt je bestanden naar wens in deze kluis ordenen en groeperen. De kluis is een verborgen map met versleutelde bestanden. Wanneer je een bestand met Hider "verbergt", dan kopieer je het eigenlijk naar de kluis en wordt het bestand veilig verwijderd van de oorspronkelijke locatie.

Hider beschouw je best als een vuurbestendige kluis voor je belangrijke bestanden en informatie, compleet met een inlogscherm met kluisthema. Het combinatieslot draait zelfs wanneer je je Hider-wachtwoord invoert, net zoals wanneer je een echte kluis opent. Overdreven skeuomorfie is niet altijd zo praktisch, maar dit kleine detail doet niets af van de bruikbaarheid van Hider. Het is niet echt functioneel, maar het geeft je een goed idee van de functie van de app, en het maakt Hider wat aantrekkelijker. Het stuurt het bericht, "Ja, je kunt me je belangrijke spullen toevertrouwen", en dat is volgens mij toch wel leuk.


Je wachtwoord moet sterk en gemakkelijk te onthouden zijn. Je kunt het wel opslaan in de sleutelhanger van Mac OS X, maar dan heeft iemand die het wachtwoord van je sleutelhanger kent (gewoonlijk je inlogwachtwoord) volledige toegang tot je Hider-kluis.

Het hoofdscherm van Hider bestaat uit een vertrouwde weergave met twee kolommen met links een bronlijst en rechts het hoofdpaneel met de inhoud: een lijst van je bestanden.


Klik in de bronlijst op de knop + om groepen met bestanden te maken. De groepen lijken meer op Finder-mappen dan iTunes-afspeellijsten in de zin dat een bestand slechts in één groep kan voorkomen.

MacPaw vermeldt dit als een bewuste ontwerpbeslissing en ziet dit als een handigere aanpak van bestandsbeheer, maar in een toekomstige versie had ik liever een optie gezien voor een flexibeler ordenmechanisme zoals bij afspeellijsten.

Een bestand aan je versleutelde Hider-kluis toevoegen kan heel eenvoudig door het bestand naar het Hider-venster te slepen, al is Hider wel wat te gevoelig over de vraag of een document nog geopend is: elke keer dat je een bestand verbergt dat je voordien hebt geopend en waarvan de app nog draait, wordt je gevraagd om te controleren of het document niet meer geopend is. Je kunt deze waarschuwingen wel deactiveren, maar Hider zou intelligenter moeten omgaan met de identificatie van open documenten. Je kunt ook op de knop + in de linkeronderhoek van het kluispaneel klikken om bestanden in een dialoogvenster te kiezen.

Wanneer je een bestand of een map verbergt, maakt Hider er een kopie van in je kluis, en versleutelt hij die met de encryptienorm AES-256, waarna hij het origineel veilig verwijdert van de harde schijf zodat niemand het later nog kan terughalen. Wanneer je het bestand of de map weer zichtbaar maakt, ontsleutelt Hider hem en kopieert hij hem terug naar de oorspronkelijke locatie.

MacPaw zegt dat Hider te allen tijde één exemplaar van elk bestand in stand houdt (versleuteld of niet). Je hoeft dus niet bezorgd te zijn dat er halverwege gegevensverlies optreedt. Ken je dat gezegde over niet alles op één paard wedden? Maak je geen zorgen, je kan Hiders kluis back-uppen. Wees wel voorzichtig bij het maken van een back-up van de map "Library" in je gebruikersmap. De kluis zelf is te vinden in een verborgen map, diep binnen ~/Library/Containers/com.macpaw.Hider2.

Als je probeert een map of een bestand te verbergen van een externe schijf, waarschuwt Hider dat je een kluis op die schijf moet aanmaken en vraagt hij je toegang te verlenen. Aanvullende kluizen verschijnen in Hiders navigatiekolom, maar alleen als de betreffende schijf aangesloten is. Het zou beter zijn als die bestanden zichtbaar bleven binnen Hiders scherm en Hider de externe schijf probeerde te koppelen, door je eraan te herinneren dat je hem moet aansluiten als dat nodig is. Kluizen op externe schijven zijn niet verborgen zoals ze dat wel zijn op je primaire schijf. Het zijn gewoon normale pakketten bovenaan de schijf.


Hoewel de kluis van Hider een lijst van je verborgen bestanden toont, kan je geen bestand vanuit Hider openen. In plaats daarvan moet je het bestand weer zichtbaar maken en het dan openen vanuit de Finder. Hetzelfde geldt voor mappen die je aan de Hider-kluis toevoegt. Ik zou graag zien dat Hider dit makkelijker maakt. Misschien zelfs het programma een bestand waar je op dubbelklikt automatisch zichtbaar laten maken en laten openen? (Dubbelklikken op een bestand in Hider doet in deze versie niets.) Deze kleine verandering zou het gebruik van Hider een stuk makkelijker en soepel maken. Ondertussen kan Hider een bestand in de Finder onthullen als je dit zichtbaar maakt en je kan klikken op het vergrootglas naast de naam van een zichtbaar bestand in Hider, om dat bestand in de Finder te bekijken.

Zichtbaar maken en openen lijkt misschien een beetje klungelig, maar wat als je nog wat wil wijzigen aan een bestand als je het zichtbaar heb gemaakt? Dat is lastiger omdat Hider in wezen twee exemplaren van een bestand heen-en-weer jojoot: het versleutelde exemplaar in de kluis en het onversleutelde exemplaar in de Finder. Als je een wijziging maakt in het onversleutelde exemplaar en dit bewaard, merkt Hider dit en toont hij een verwarrende boodschap. Deze zegt in wezen dat je het bestand weer handmatig moet verbergen (toevoegen aan de kluis). Ik zou willen zien dat Hider de gebruiker tenminste de optie aanbiedt het bestand automatisch opnieuw te verbergen.


Naast bestanden kan je ook beveiligde notities in de kluis van Hider plaatsen. Deze notities kunnen van alles zijn: Zwitserse bankrekeningnummers, telefoonnummers voor je undercoverbronnen, beschuldigende e-mailberichten, of zelfs de selfies die het Witte Huis niet naar buiten wil laten komen (hoewel de afbeeldingen niet geschaald worden om netjes in het venster te laten passen). Je kan er zoveel van opslaan als je wilt en je kan ze ordenen in groepen, net zoals je met bestanden kan.

Hiders beveiligde notities werken zoals geadverteerd, maar ze blijven opgesloten in Hider. Je kan ze niet exporteren of in bestanden in de Finder opslaan. Alles wat je ermee kan is kopiëren en in een andere document plakken.


Hider bevat een aantal manieren om zijn functies snel te gebruiken. Ten eerste zijn er een paar globale toetsenbord-snelkoppelingen waarmee je Hider op slot kan zetten of alle zichtbare bestanden kan verbergen. Druk op commando-control-H om alle zichtbare bestanden te verbergen. Commando-control-L zet Hider op slot. Verder biedt een menubalkonderdeel snelle toegang tot de kluisbestanden zonder dat je Hider hoeft te openen, hoewel je nog steeds je wachtwoord moet ingeven als Hider op slot staat (wat automatisch gebeurd kan zijn na een opgegeven hoeveelheid tijd).

Image

Het menubalkonderdeel staat standaard uit, maar je kan het makkelijk aanzetten in het voorkeurenvenster van Hider. Maar hoewel je via het menubalk-symbool bestanden die al in jouw Hider-kluis zitten kan verbergen en zichtbaar kan maken, kan je er niets mee toevoegen aan je kluis. Daarvoor moet je nog steeds het primaire venster van Hider openen. Verder kan je geen beveiligde notities bekijken via de menubalk-assistent, hoewel dit wel logisch is, omdat het onpraktisch zou worden als deze te veel functionaliteit zou krijgen.

Hoewel ik geen noemenswaardige problemen met Hider tegengekomen ben tijdens mijn gebruik ervan, rapporteerden een paar App Store-recensenten het verlies van gegevens.

Volgens MacPaw kwam het gegevensverlies voort uit twee kwesties. Eén ervan was het speciale-toegangsrechtenprobleem dat was gefixt in de Hider 2.0.2-update. De andere is een onderliggende kwestie met de wijze waarop Hider grote hoeveelheden gegevens opslaat. MacPaw zegt dat het dit probleem in Hider 2 "deels gefixt" heeft, maar dat het verder werkt aan het verbeteren van zijn systeem voor gegevensopslag. Je kan beter nog geen gigabytes aan gegevens in Hider opslaan, maar zolang je een back-up van de goede versie hebt, moet je in staat zijn Hiders kluis te herstellen zoals die eerder was, voordat enige vorm van gegevensbeschadiging opgetreden is.

Alles bij elkaar lijkt Hider 2 een gepolijst, solide versleutelgereedschap te zijn voor hen die sommige bestanden vertrouwelijk willen houden zonder moeilijk te moeten doen met versleutelde schijfkopieën. Hider is simpel genoeg om te begrijpen en gebruiken, maar ik zou graag zien dat MacPaw in een toekomstige update de ruwe kantjes polijst op het gebied van het zichtbaar maken van bestanden, bewerken van bestanden en het werken met externe schijven.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


OneNote van Microsoft daagt Evernote uit

  door Julio Ojeda-Zapata: [email protected]
  3 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HR, HV, LmR]

De recente publicatie door Microsoft van OneNote voor de Macintosh is om een paar redenen opmerkelijk. In de eerste plaats vult OneNote voor Mac de laatste lege plek in in de OneNote-reeks, aangezien Microsoft reeds versies van de notitieboek-app aanbiedt voor Windows, Windows Phone, Android, iPad en iPhone. In de tweede plaats is OneNote nu op alle platforms gratis. Voorheen rekende Microsoft tot wel $ 80 voor de bureaubladversie op Windows.

Microsoft kan eindelijk de beschikbaarheid claimen waarop de enorm populaire notitieboek-dienst Evernote zich al jaren beroept. Met een versie van OneNote voor alle belangrijke computerplatforms (samen met een versie voor het web, wat Evernote ook biedt) kan Microsoft met recht beweren dat gebruikers van OneNote overal en altijd toegang hebben tot hun informatie.

Dit is een opsteker voor individuen of organisaties die een mix van Windows en Macs gebruiken, of een assortiment van mobiele Android- en Apple-apparaten. In deze tijd van BYOD (bring your own device) bij bedrijven van welke grootte dan ook, komen zulke scenario's meer en meer voor.

Ik gebruik Evernote al geruime tijd (als een Mac- en Windows-gebruiker thuis en op het werk) want ik wil altijd toegang hebben tot mijn informatie. In Evernote bewaar ik een essentiële verzameling documenten, webknipsels en interviewnotities gerelateerd aan mijn dagelijks journalistenwerk, samen met allerlei persoonlijke notities. Constant toegang hebben is cruciaal.

Daarom was OneNote voor mij in het verleden nooit een optie. Maar met een Mac-versie kan het dat wel zijn, of heeft het op zijn minst die potentie. Ik installeerde het op verschillende Macs en gebruikte het een aantal weken naast Evernote.

Een aantal verschillen tussen de twee apps vielen mij onmiddellijk op, maar ook hoever nieuwkomer OneNote achterloopt bij het oudere Evernote. OneNote is een prima app, zeker na recente updates om functies toe te voegen die duidelijk ontbraken (daarover later meer), maar op dit moment wint Evernote.

OneNote, met een kleurrijk getabde interface en een kolossale controlestrip gelijk aan die van de Windows-app, lijkt gericht op het creëren van inhoud binnenin de app. Het loopt over van gereedschap voor het bewerken en ordenen van tekst voor het maken van uitgebreide notities met actielijstjes, tabellen, ingevoegde afbeeldingen op de pagina en meer, iets waar OneNote al langer sier mee maakt.


Ook Evernote laat gebruikers uitgebreide en fraai geordende notities maken met actielijstjes, tabellen, ingevoegde afbeeldingen en meer. Maar het biedt andere handige functies die OneNote niet heeft, zoals webcamkiekjes, korte audio-opnames, het aanhechten van bestanden en (voor sommige gebruikers) PDF-annotatie.

OneNote voor de Mac is niet zo geschikt voor degenen die gegevens willen importeren. In het bijzonder is er niet erg nagedacht over webknipsels. De webclipper van Microsoft, makkelijk te installeren in de bladwijzerbalk van elke browser, is een simpele knop zonder mogelijkheden om te bepalen hoe en in welke vorm knipsels aan OneNote worden toegevoegd. Een knipsel belandt als een grote schermafbeelding in OneNote, en dat is het dan.

Evernote blinkt daarentegen uit op het gebied van webknipsels. Wanneer de gebruiker de Evernote Web Clipper inzet om een hele of gedeeltelijke webpagina te pakken, is er een lijst van opties beschikbaar: bewaar de hele pagina als HTML, bewaar alleen de tekst (met of zonder originele opmaak), bewaar een schermafbeelding of creëer een webbladwijzer.


Evernote laat je zelfs knipsels aanpassen, met opties voor markeren, commentaar toevoegen, uitsnedes maken en meer, zoals je kunt zien in de onderstaande schermafbeelding. Dit is te danken aan een acquisitie van Evernote, Skitch, een aparte app voor het annoteren van documenten en afbeeldingen. OneNote heeft deze functionaliteit niet in zijn webknipsel-gereedschap.


OneNote en Evernote ordenen allebei informatie in notitieboeken, wat een prima manier is om kantoorzaken en persoonlijke kwesties uit elkaar te houden. Maar vanaf dit punt gaan de twee apps in belangrijke mate hun eigen weg.

Binnen OneNote-notitieboeken kunnen gebruikers informatie verder onderverdelen in secties, aangegeven door een rij gekleurde tabs aan de bovenkant van de app. Secties zelf zijn onderverdeeld in een aantal pagina's die kunnen bestaan uit intern gemaakte notities, webknipsels en dergelijke.


In plaats van getabde secties gebruikt Evernote tags, vergelijkbaar met die in OS X 10.9 Mavericks. Tags zijn simpelweg sleutelwoorden om notities te groeperen. Een specifieke notitie kan vele tags hebben, en vele notities kunnen een tag delen. Hierdoor ontstaat een flexibel systeem om te ordenen.

In Evernote kun je één of meer tags aan een notitie toewijzen. Daarmee kun je informatie indelen naar project of onderwerp. Elke keer als ik aan een nieuw stukje voor de Pioneer Press begin hang ik er een aantal tags aan die betrekking hebben op het onderwerp. Alle notities die bij het verhaal horen gaan in de 'Pioneer Press'-map in Evernote en worden voorzien van de tag voor het betreffende verhaal.

Alle tags waar ik op een bepaald moment aan werk verzamel ik linksboven in het app-venster van Evernote, en oudere tags kan ik eenvoudig terugvinden in de overzichtelijke tag-afdeling van de app.


De tags van Evernote zijn vooral handig als ik informatie uit webpagina's knip. Zodra ik een paginaknipsel maak kan ik een notitieblok kiezen, en er één of meer tags die bij dat notitieblok horen aan toewijzen. Zo wordt het knipsel exact gecategoriseerd. OneNote is lang niet zo flexibel. Er is slechts een standaardlocatie voor webknipsels. Een gebruiker moet vervolgens handmatig het geïmporteerde materiaal naar wens ordenen.

Verder ben ik van mening dat de tags van Evernote zich beter gedragen als je verzameling informatie groeit. De secties van OneNote hebben de neiging om een notitieblok te veranderen in een onoverzichtelijk rommeltje waarin het moeilijk is om je weg te vinden.

OneNote heeft overigens wel iets dat op tags lijkt: icoontjes, of beter emoji's, om lijsten te verfraaien en ze te voorzien van eenvoudig herkenbare kenmerken.


Evernote irriteert me soms wel, omdat de Mac-app nogal log en overdreven compleet aanvoelt, waardoor bijvoorbeeld synchroniseren met de cloud nog wel eens tergend langzaam gaat. OneNote voelt veel sneller, maar dat kan ook gewoon komen omdat ik er op dit moment lang niet zoveel informatie in heb verzameld als in Evernote. Ik heb geen idee hoe het zich gedraagt als er enkele duizenden notities in zijn opgeslagen (op dit moment heb ik er 2.623 in Evernote bijeengebracht).

Eerder deze maand waren er een aantal updates voor OneNote (onder andere om te voorzien in niet te ontkennen omissies). Nieuwe mogelijkheden omvatten essentiële zaken als afdrukken, het maken van koppelingen, het kopiëren van afbeeldingen via sleur en pleur, het kopiëren en plakken van geformatteerde tekst, het opslaan van een notitie als PDF en het verzenden ervan via e-mail (waarbij ofwel van de standaard OS X-mogelijkheden gebruik wordt gemaakt, ofwel van OneNotes eigen functie "Email Page as PDF"), en de functie Format Painter, die je ook in andere Office-apps vindt, om de opmaak van een stuk tekst te kopiëren naar een ander stuk tekst.

Alle functies lijken te werken zoals beloofd, hoewel ik moet zeggen dat bij het opslaan als PDF er soms delen van pagina's verdwijnen.

OneNote is compatibel met een aantal apps en diensten van derden, iets waar Evernote zich al jaren op laat voorstaan. OneNote heeft op dit moment een tiental van dit soort partners, waaronder apps om nieuws te lezen zoals Feedly en Weave, en zelfs internet-automatiseringsdiensten als IFTTT en Zapier (zie "IFTTT automatiseert het internet nu, maar wat is de volgende ontwikkeling?", 20 december 2013).

Maar Evernote werkt met veel meer apps en diensten (waaronder tientallen alleen al op de iPad en de iPhone). Microsoft heeft een ontwikkelaars-API uitgebracht dus zijn er in de toekomst meer mogelijkheden voor OneNote te verwachten.

Zowel OneNote als Evernote wordt ingebouwd in documentscanners, zodat deze nieuw materiaal direct kunnen archiveren, zonder tussenkomst van een computer. Dat is handig voor iedereen die hulpmiddelen zoekt om papierloos te werken. Joe Kissell behandelt dit uitgebreid in "Take Control of Your Paperless Office, Second Edition".

Ondersteuning van OneNote in Mac-apps is evenwel nauwelijks aanwezig. Mac-apps die Evernote ondersteunen zijn er daarentegen wel, onder andere de bladwijzerdienst Pocket, PDFpen van Smile, de launcher Alfred en het e-mailprogramma Postbox. Je kunt zelfs direct naar Evernote "printen" vanuit het afdrukdialoogvenster in Mac OS X.

Mac-gebruikers die aan de slag gaan met OneNote zullen hun gegevens ongetwijfeld gebruiken op iOS-apparaten en het web, en ik heb hier goed nieuws over: hiervoor zijn de iOS-apps van Microsoft beschikbaar (en ze hebben eenzelfde vormgeving als de onlangs uitgekomen apps Microsoft Word, Excel en PowerPoint, zie "Office voor de iPad: een diepgaande beschouwing", 3 april 2014). De webversie van OneNote is wat functies betreft een bijna exacte kopie van de desktop-apps voor Mac en Windows.



OneNote voor de iPhone verwierf eerder deze maand een functie die de iPad- en Windows Phone 8-versies al bezaten: Office Lens. Dit is handig voor het nemen van foto's van aantekeningen op whiteboard en werkbonnetjes daar ze kunnen worden aangepast om de leesbaarheid te vergroten. Bovendien wordt gedrukte tekst in de plaatjes gelezen via optische tekenherkenning (OCR) zodat je later op trefwoord kunt zoeken.

De iOS-apps van Evernote zijn wat beter ontwikkeld en bevatten meer functies omdat zij al langer bestaan. Ik vind de web-applicatie van Evernote lelijk (maar dat is misschien mijn smaak) doch hij geeft makkelijk en betrouwbaar toegang tot notities, tags en dergelijke.

Zowel OneNote als Evernote biedt uitstekende apps voor Windows 8 (zowel in de desktop- als de touch-gerelateerde Startschermvarianten), Windows Phone en Android.

Met andere woorden: OneNote en Evernote gaan nu gelijk op wat betreft compatibiliteit met platformen.

Alleen Evernote biedt een betaalde variant ($ 5 per maand of $ 45 per jaar) met offline toegang tot notities, voorgaande versies van notities, notities samen met anderen bewerken, wachtwoordbeveiliging op mobiele apparaten, verhoogde opslagmogelijkheid, PDF-notities (in de gratis versie kan je wel notities maken bij afbeeldingen maar niet bij PDF's) en OCR-indexering van tekst in scans, afbeeldingen en PDF's.

Welke app moet je nu kiezen? Als je al ergens anders OneNote gebruikt, zoals in een Microsoft Office-omgeving op het werk, dan is het toevoegen van de Mac-versie aan je programmapakket waarschijnlijk wel prettig. Als je Evernote al gebruikt zal het verschijnen van OneNote je waarschijnlijk nog niet doen overstappen en als je wilt beginnen aan een notitie bewaar-systeem, dan raad ik Evernote aan.

Hoewel OneNote basisfuncties heeft voor het maken en ordenen van notities, heeft Evernote gewoonweg veel meer functies. Natuurlijk kan ik OneNote gebruiken om notities te maken tijdens een telefonisch interview voor een van mijn artikelen en hij werkt prima voor het invoegen van foto's van mijn smartphone bij notities. Maar Evernote kan dit ook heel goed, en kan zoveel meer, met name met web-clips en tags.

Dus als iemand die tijdens het werk eigenlijk voortdurend met web-clips werkt en deze vervolgens nauwgezet bijhoudt, kan ik mij niet voorstelen dat ik Evernote zou opgeven voor het relatief zwakke OneNote.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


FunBITS: de wereld van DRM-vrije digitale strips

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  6 reacties (Engelstalig)

[vertaling: DPF, JO, LmR]

Net zoals veel andere stripfans heb ik veel geld gestoken in ComiXology, de gezamenlijke webwinkel van de uitgevers voor digitale strips. Maar na de overname van ComiXology door Amazon, waarbij en passant in-app aankopen uit de app zijn verwijderd (zie "Het fiasco met ComiXology in-app aankopen", 3 mei 2014), vroeg ik me opeens af wat er zou gebeuren als ComiXology de deuren zou sluiten. Ik zou al mijn aankopen kwijt zijn, verborgen achter de DRM-poorten van ComiXology. Dat is natuurlijk het kernprobleem met DRM: het gekochte wordt nooit volledig je eigendom, het is meer een soort uitgebreide huur. Als je software of hardware niet langer werkt met het DRM kun je het materiaal niet meer bekijken. Het is bovendien lastig verenigbaar met het principe van verzamelen: wat is de lol van het verzamelen van iets waarvan je nooit volledig eigenaar zal zijn?

Gelukkig zijn er een paar vooruitstrevende uitgevers die laten zien hoe je dat anders aan kunt pakken, en de iPad heeft de perfecte app om ze te lezen.

Formaten begrijpen -- Laten we allereerst eens de belangrijkste formaten van digitale strips bekijken: PDF en 'comic book archive'.

Je bent waarschijnlijk al bekend met PDF, Portable Document Format, bedacht door Adobe en nu een internationale standaard. Het voordeel is dat je het overal kunt lezen, maar in het geval van strips is PDF wel iets langzamer dan comic book archives. Bovendien kunnen apps die comic book archives aankunnen over het algemeen geen PDF's openen, en hebben comic book archives over het algemeen meer stripspecifieke metadata opties.

'Comic book archive' is eigenlijk niet echt een formaat. Het is een mengvorm van archief- en beeldformaten. Het formaat zelf is de gebruikte compressie, die wordt aangegeven door de extensie: .cbr is gecomprimeerd met RAR, en .cbz is een zipbestand. De zeldzamere formaten .cbt en .cb7 zijn gecomprimeerd met respectievelijk met tar en 7z. Over het algemeen hoef je daar niet over na te denken, want je app zal het formaat herkennen.

Als je kunt kiezen tussen PDF en een comic book archive is mijn suggestie voor de tweede te kiezen, omdat die je de beste gebruikservaring zal bieden. Met de iPad-app die ik ga aanbevelen, is het verschil echter verwaarloosbaar.

Er zijn ook een paar strips in EPUB-formaat, maar die zou ik proberen te vermijden. EPUB is niet echt bruikbaar voor strips, en heeft mij altijd teleurgesteld.

Waar je DRM-vrije strips kunt vinden -- Het slechte nieuws is dat de twee grote stripuitgevers, Marvel en DC, op dit moment geen DRM-vrije strips bieden. Het goede nieuws is dat er veel andere goede uitgevers zijn. Misschien ontdek je daar wel een strip die je nog niet kende. Ik in elk geval wel.

Er zijn nog heel veel meer kleine uitgevers die DRM-vrije strips publiceren. Gelukkig biedt de ontwikkelaar van mijn favoriete stripviewer een aantal links naar meer...

Hoe lees je DRM-vrije strips? -- Er zijn veel apps voor alle platforms waarmee je PDF's en strip-archieven kan lezen. Mijn favoriete is de gratis Chunky Reader voor de iPad. Dit zijn mijn redenen:


Maar het leukst aan de Chunky Reader vind ik de mogelijkheid om een deel van de tekst te selecteren en vervolgens met anderen te delen. Een functie die ik nog bij geen enkele andere lezer heb gezien, en die heel prettig werkt als ik iets grappigs zie wat ik graag met een vriend of op Twitter deel.


Als je de Pro-upgrade voor $ 2,99 koopt, krijg je er de mogelijkheid bij om strips te lezen vanaf een een gedeelde lokale map, vanaf ftp- of sftp-servers of vanaf een webserver die in de app ingebouwd is. Trouwens, ik vind dat je die upgrade alleen al zou moeten kopen om ontwikkelaar Michael Ferenduros te ondersteunen. Zelf heb ik dat al gedaan, want ik hoop dat Chunky Reader een lang leven beschoren is.

En hier is ook nog een kleine tip over slimme cloud-opslag, speciaal voor de echte stripliefhebbers onder jullie. Misschien was je van plan om Dropbox voor opslag voor je stripverzameling te gebruiken, maar de gratis 2 Gb opslag zal dan snel op zijn. Een andere mogelijkheid is Box. Ik had nog een gratis opslaglimiet van 50 Gb liggen, die ik een paar jaar geleden kreeg bij een of andere speciale aanbieding maar die ik nog nooit nodig had. Nu zet ik mijn verzameling daar weg. (En op dit moment hebben ze een aanbieding van 10 Gb gratis opslag). In Hazel heb ik een actie ingesteld die automatisch .cbz- en .cbr-bestanden vanuit mijn map Downloads naar mijn Box-account verplaatst.

Tenslotte nog dit. Misschien roep je nu: "Josh, ik mis in jouw rijtje mijn favoriete uitgever van DRM-vrije strips!". Waarschijnlijk heb je helemaal gelijk. Kijk anders even op de lijst op de site van Chunky Reader, daar staat een hele lijst met uitgevers. En als hij daar niet tussen staat, laat ons dat dan even weten in de reacties.

Steun vooral de kleine uitgevers -- Zoals veel stripfans voel ik me verraden door ComiXology. Maar uiteindelijk moet er ook geld verdiend worden, en de eigenaren vonden de overname door Amazon de beste optie. Als stripfans zullen we ermee moeten leven dat we ons geld investeerden in een gesloten systeem dat kon verdwijnen, en onze hele collectie zomaar mee kon nemen.

Belangrijker: ik ben gek op strips, maar ik ben steeds minder te spreken over de manier waarop de grote uitgevers (speciaal Marvel) zich gedragen. Zij hebben zich steeds meer gericht op brede samenwerkingen met opgeblazen mega-uitgaven, en met plots die steeds minder te volgen zijn. Zelfs Andy Ihnatko moest in a recente aflevering van The Ihnatko Almanac podcast toegeven dat hij zijn interesse in strips steeds meer aan het verliezen is, onder meer om deze reden.

Het ontdekken van nummers van uitgevers als Image en Valiant was uitermate verfrissend. Hun verhalen hebben nieuwe ideeën, goed ontwikkelde personages en begrijpelijke plotlijnen en zijn geen belediging voor mijn intelligentie. Maar bovendien vertrouwen deze lieden mij, de lezer, genoeg om mij een digitaal exemplaar van de strip te laten bezitten. Om die redenen geef ik deze bedrijven graag mijn geld.

Dit wil niet zeggen dat ik gestopt ben met het lezen van Marvel. Dat komt door Marvel Unlimited, dat me toegang geeft tot de enorme catalogus van oudere afleveringen tegen een vaste jaarlijkse prijs. (Marvel heeft ook een aantal goeie nieuwe series, bijvoorbeeld de uitmuntende Hawkeye-serie van Matt Fraction.) Maar mijn interesse om losse nummers te "kopen" die plotseling kunnen verdwijnen, is beduidend afgenomen. En bij een abonnementsdienst zijn beide partijen ten minste eerlijk over de voorwaarden van het bezit.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 12 mei 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: HV]

LaunchBar 5.6.4 -- Objective Development heeft versie 5.6.3 van LaunchBar vrijgegeven. In deze versie is de functie Open Location verbeterd, voor het werken met webbrowsers. Je kunt nu eenvoudig schakelen tussen beveiligde (https) en niet-beveiligde (http) URL-schema's, instellen dat beveiligde URL's de voorkeur hebben, en instellen of URL's automatisch moeten beginnen met "www". De toetsenbord-gestuurde programma- en bestandsopener is werkt nu beter bij het plakken van tekstknipsels en bij het voorstellen van namen voor zulke knipsels, gaat beter om met de Clipboard History, en is beter in het herkennen van het huidig afgespeelde nummer als dat nummer alleen beschikbaar is in iTunes Match. Snel na 5.6.3 kwam versie 5.6.4, waarin een crash die bij het opstarten optrad is verholpen. (Nieuw $ 35, met 20 procent korting voor TidBITS-leden, update gratis, 5,6 MB, toelichting, 10.6.8+)

Reacties - LaunchBar 5.6.4

PDFpen en PDFpenPro 6.2.1 -- Smile heeft versie 6.2.1 van PDFpen en PDFpenPro vrijgegeven. Het gaat hierbij om een 'onderhoudsbeurt' voor deze twee manusjes-van-alles, waarbij ook ondersteuning is toegevoegd voor de nieuwe versleuteling AES-256 die in Adobe Acrobat X en nieuwere versies is geïmplementeerd. Versie 6.2.1 ondersteunt nu ook het gebruik van commando-+ (plus) en commando-- (min) voor het zoomen van de inhoud van een venster, herstelt een bug waarbij het selecteren van tekst in sommige documenten niet werkte, werkt nu minder traag met documenten met meerdere pagina's met afbeeldingen, heeft nu een menu-item 'Open Scripts Folder', en herstelt een probleem waardoor het niet mogelijk was om opmerkingen bij koppelingen correct op te slaan. (Nieuw $ 59,95/$ 99,95 met 20 procent korting voor TidBITS-leden, 52,6/53,3 MB, toelichting, 10.7+)

Reacties - PDFpen en PDFpenPro 6.2.1


ExtraBITS, 12 mei 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: CC]

Deze week gaat ExtraBITS over geruchten dat Apple misschien Beats Electronics, de modieuze muziekfirma, zou willen kopen. We hebben ook een uitvoerige profielschets van Larry Page, medeoprichter van Google, en hoe hij zich weer heeft opgewerkt om de zoekmachinereus te leiden. Tenslotte droevig nieuws: App.net, het sociale netwerkplatform heeft al zijn werknemers ontslagen, ofschoon de oprichters beweren dat het zal blijven voortbestaan "op een onbepaalde basis".

Waarom zou Apple 3,2 miljard neertellen voor Beats? -- Apple is naar verluidt erop uit om Beats Electronics, de maker van exclusieve modieuze koptelefoons en de muziekstreamingdienst Beats Audio, te kopen voor 3,2 miljard dollar. Dan Miller van Macworld suggereert enkele dwingende redeneren waarom, zoals de verzorgde muziekdienst van Beats en de geloofwaardigheid binnen de industrie van de mede-oprichters Dr. Dre en Jimmy Iovine.

Reacties

Larry Page en zijn grote terugkeer -- Noem het geen terugkeer, Larry Page was er al jaren! Nicholas Carlson, verbonden aan Business Insider, heeft een uitvoerig portret van de Google-oprichter geschreven, zich daarbij richtend op zijn terugtreden en terugkeer als leider van de zoekmachinereus. Met een nettowaarde van meer dan 15 miljard, is een ding zeker, Page zal niet berooid sterven zoals zijn held Nikola Tesla.

Reacties

App.net ontslaat fulltime werknemers, nog steeds "zelfvoorzienend" -- App.net, het experimentele sociale netwerk op abonnementsbasis heeft aangekondigd dat het weliswaar niet zijn deuren sluit, maar de eerste ronde van vernieuwingen niet genoeg was om fulltime medewerkers, onder wie de oprichters Dalton Caldwell en Bryan Berg, aan te houden. Het paar verklaarde dat ondanks dat zij zich geen medewerkers kunnen veroorloven "App.net normaal zal blijven doorgaan op een onbepaalde basis".

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2014 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands