TidBITS#1216, 31 maart 2014

Wij van TidBITS zijn weer terug van Macworld/iWorld 2014. We hebben allemaal last van slaaptekort, maar toch gaan we fris van start met ons verslag van de beurs! Om te beginnen bekijken we een paar van de gaafste producten die we daar tegenkwamen. Adam Engst vertelt hoe hij het hele gebeuren ervaren heeft, en Josh Centers presenteert een speciale editie van FunBITS, waarin hij vertelt wat hij denkt van een aantal amusante nieuwe apps en gadgets. In een aantal andere artikelen beschrijft Julio Ojeda-Zapata de meest recente informatie over het pas uitgebrachte Microsoft Office voor de iPad. Je kunt Adams recensie lezen over de e-mail-app Triage voor iOS, en Joe Kissells column FlippedBITS over het belang van een slim privacybeleid. (En zijn invalshoek is anders dan je verwacht...). Opvallende software-uitgaven deze week: DEVONthink en DEVONnote 2.7.4, Skype 6.15, Fluid 1.8.2, Keyboard Maestro 6.4, Retrospect 11.0.1, Downcast 1.0.11 en PopChar X 6.5.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Microsoft brengt Office voor iPad uit

Lucifer, bel de ovenreparateur: Microsoft heeft eindelijk het doek weggehaald over de iPad-versie, waar al veel over gekletst werd, van zijn populaire kantoorsoftware Office. Office voor iPad bevat het bekende Word, Excel, en PowerPoint, elk beschikbaar als aparte download. Microsoft heeft eerder al een andere Office-app, OneNote, gratis uitgebracht voor Mac, iPad, iPhone, Android, Windows en Windows Phone.

Wie op zoek is naar onbeperkt gebruik van de belangrijkste Office-iPad-apps zal teleurgesteld zijn. Hoewel iedereen Office voor iPad kan downloaden om te gebruiken als een gereedschap om te lezen en te presenteren, vereist toegang tot de bewerkingsfuncties een Office 365-abonnement, net als bij het zusje voor de iPhone. Dergelijke abonnementen beginnen tegenwoordig bij $ 9,99 per maand of $ 99,99 per jaar voor installatie op maximaal 5 apparaten, maar een abonnement voor 1 apparaat zal binnenkort verschijnen voor $ 6,99 per maand of $ 69,99 per jaar.

De aankondiging werd gedaan op een media-evenement in San Francisco met Satya Nadella als de belangrijkste spreker, in zijn eerste verschijning als de nieuwe topman van het bedrijf.

Macworld/iWorld 2014: je had er moeten zijn

Macworld/iWorld 2014 is voorbij en je had er bij moeten zijn. Voor diegenen onder ons die vaker naar Macworld gegaan zijn dan we nog willen weten (elke San Francisco-beurs sinds 1992, in mijn geval), heeft Macworld Expo zijn eigen aangename gewoontes. Ik ben ervan overtuigd dat mijn ervaring uniek is, en die is ook nog eens veranderd gedurende de afgelopen jaren, maar elke dag (zelfs elke maaltijd) verloopt op een in het algemeen voorspelbare manier. Maar het meest vertrouwd zijn de gezichten, de mensen die ik al decennia jaarlijks terugzie.

Ik ga er maar van uit dat je niet bij de Macworld Expo was, al zullen velen van jullie er wel geweest zijn, en ik heb genoten van iedere keer dat ik iemand ontmoette die zich voorstelde en me vertelde hoezeer ze genoten hebben bij het lezen van TidBITS of onze Take Control-boeken. Maar "veel" is relatief en hoewel er "veel" mensen Macworld bezochten en "veel" mensen TidBITS lezen, was de overlapping in deze verzamelingen verre van overweldigend.

Desalniettemin had ik gewild dat je erbij was geweest om dat aantal te vergroten en ik had gewild dat je samen met mij door de gangpaden had gelopen, wandelend langs sommige standhouders zonder te vertragen (Andersen Windows? American Express? iPhone-hoezen?), terwijl je bij anderen even stil bleef staan voor een snelle demonstratie (bijvoorbeeld van de Bolt van FluxMob, een reservebatterij en oplader in één), of de loop echt onderbrak bij die stands die iets echt interessants toonden (in het bijzonder EverWeb van Rage Software als je een iWeb-gebruiker was). Er was, althans in mijn afgematte ogen, niet zoveel revolutionairs te zien (hoewel ik uitkijk naar BusyContacts) van BusyMac, maar ik kan het waarderen dat er zoveel kleine bedrijven zijn die producten toonden die het bekijken waard waren. Hoewel het eigenlijk niet zou werken om met jullie allemaal samen de beursvloer op te gaan, was er een TidBITS-lezer die opgenomen werd in onze vrolijke bende, inclusief Tonya, Michael Cohen en Josh Centers, gedurende de ochtend van de eerste dag.

Wat hij persoonlijk en van dichtbij meemaakte, is waar ik het meest van geniet bij de Macworld Expo: de willekeurige ontmoetingen met mensen die ik de afgelopen 25 jaar ontmoet heb (mijn eerste Macworld, in Boston, was in 1989). "Loop 5 minuutjes, praat voor 20" is mijn standaard aanpak. Handen schudden is voor mensen die ik voor de eerste keer ontmoet, of voor hen die ik niet goed ken, maar ontmoetingen worden meer en meer omhelzingen, omdat het mensen zijn met wie ik samen gegeten en gedronken heb, samen naar muziek geluisterd heb en samen gedanst heb. Het is lastig formeel te blijven met iemand als Paul Kent van IDG World Expo, die altijd op een avond zijn verantwoordelijkheden als "General Manager" van zich afschudt om de sologitaar te spelen in de Macworld All-Star Band samen met bekende namen in de Apple-wereld als Chris Breen, Bob LeVitus, Dave Hamilton, Chuck La Tournous, Duane Straub en Bryan Chaffin. (En je had op het jaarlijkse Cirque Du Mac-feest van MacObserver moeten zijn om ze te horen, hoewel al weer minder als je van plan was jezelf midden voor het podium te posteren en het hele concert met je iPhone te filmen, in plaats van aandacht te geven aan de muziek.)

Ik had je er ook graag bijgehad zodat je kon zien hoe Josh Centers de Macworld voor de eerste keer beleefde, hoe de grote aantallen stands en mensen op hem overkwamen en hoe hij deelnam aan een Tech Talk-panel in een overvolle ruimte, net zoals Joe Kissell en Jeff Carlson (zie "TidBITS-evenementen op Macworld/iWorld 2014", 17 maart 2014). Hoewel Tonya en ik onszelf beperkt hebben tot een geïmproviseerd panel met Joe over het verleden, het heden en de toekomst van digitaal publiceren, ben ik er trots op dat TidBITS-redacteurs bij elkaar aan meer dan 10 procent van de Tech Talk-sessies deelnamen. Ik wou dat ik de tijd had gehad om te gaan kijken hoe de MacIT-conferentie verliep, die tegelijkertijd naast Macworld liep, waar onze eigen Rich Mogull de laatste dag aftrapte met een algemene sessie over beveiliging in de Apple-wereld.

Het is moeilijk deze Macworld met voorgaande jaren te vergelijken. Ze lijken veel op elkaar en hoewel er minder ondernemingen waren (de officiële deelnemerslijst telde er bijna 200, waaronder ook een aantal "Aggregator"-stands zoals BiteMyApple.co dat meerdere bedrijven bevatte), was ik wel van plan ze voor het einde van de derde dag allemaal te bezoeken. Als je er ook was geweest, was je in staat geweest ze allemaal en sneller te zien, maar niet als je de kans aanpakte om ook echt te praten met degenen wier producten jou interesseerden. Er waren dit keer misschien ook minder bezoekers. Mensen kunnen zijn afgeschrikt door de hevige regen op zaterdag, de dag waarop San Franciscanen die doordeweeks moeten werken, kunnen rondhangen op de beursvloer. Maar die was verre van leeg, afgezien van elke dag het laatste uur, wanneer de meeste mensen op weg naar huis of naar het diner waren. Het openhouden van de show tot 18:00 uur leek dit jaar niet nodig.

Andere accenten waren succesvoller. Ik wou dat je erbij was geweest was om te zien hoe mijn iPhone een iBeacon detecteerde en het Passbook-kaartje van mijn inschrijving toonde zodra ik de Moscone North inliep. Na een snelle scan werd mijn badge afgedrukt en aan mij overhandigd. Dat was mijn gemakkelijkste registratie ooit. (Helaas, de scan werkte niet voor Josh of diens vrouw. Zij moesten hun namen handmatig intypen.) Het was een prima kijkje op hoe iBeacons en Passbook in de toekomst gebruikt kunnen worden, maar het voelde een beetje zot aan om de drie dagen erna, iedere keer als ik Moscone binnenging de pas op mijn thuisscherm te zien verschijnen. Aan de andere kant waren de enkelzijdige badges waren vervelend: ze draaiden altijd achterstevoren, waardoor het moeilijk werd om te weten met wie je sprak.

Mij beviel vooral de zitting First Looks, voor de media op de dag voordat de beurs opende. Het was een mooie gelegenheid om buiten de drukte van de vloer om met een aantal van de innovatievere bedrijven te praten. Dat verklaarde deels de toenemend overheersende aanwezigheid van door Kickstarter gefinancierde producten zoals Lumo Lift, Ring en Glowdeck. Maar dit is prima: een van de positieve wijzen waarop het internet de technologische industrie heeft veranderd is door gebruikers veel eerder in het proces van productontwikkeling te betrekken, en als wij in de pers je aan innovatieve ideeën kunnen voorstellen, dan is dat des te beter.

Uiteindelijk hadden wij allen bij TidBITS een fijne tijd op Macworld/iWorld 2014, en als je er met ons was geweest, zou jij die ook gehad hebben. De show is door de jaren heen zonder meer veranderd en gekrompen, doordat het internet de wijze van productinformatie en ondersteuning overhoop haalde, en doordat Apple eruit ging, maar de kern van Macworld blijft. Die is te groot om eigen gemeenschappen op te bouwen zoals neigt te gebeuren bij kleinere en meer gerichte conferenties. Macworld biedt een plek waar de leden van de Apple-gemeenschap en masse bij elkaar kunnen komen. Dat is een wezenlijke rol: op Macworld worden de relaties die een groot deel van Apples ecosysteem onderbouwen gevormd, versterkt en onderhouden. Om die reden, en om het persoonlijke plezier, zullen we volgend jaar terugkomen voor Macworld/iWorld 2015, gepland voor 12 tot en met 14 maart. Tot ziens!

Gave producten op Macworld/iWorld 2014, deel 1

Ons reisschema voor de Macworld/iWorld was nogal wild dit jaar, want Josh ging zondagavond naar huis, en Adam moest maandagochtend vroeg op. We hebben meer productbeschrijvingen dan ooit, dus we zullen ze verdelen over twee artikelen: dit deel voor datgene dat we meteen willen delen, en het volgende deel zodra we uitgeslapen zijn. Geen tijd te verliezen: hier zijn de aantrekkelijkste producten die wij zagen op Macworld.

BusyContacts -- Eindelijk! We vragen BusyMac al jaren om een alternatief voor Contacten van Apple dat voor die app iets vergelijkbaars doet als BusyCal voor Agenda: vervangen. (Is het te zien dat we nooit een fan zijn geweest van Contacten?) Op Macworld/iWorld kondigde BusyMac BusyContacts aan als een oplossing met meerdere accounts voor het synchroniseren, delen en onderhouden van adresboeken via iCloud, Google Contacts, Exchange of welke CardDAV-compatibele dienst dan ook. BusyContacts heeft de mogelijkheid om eigen weergaven aan te maken, tags aan te maken, te synchroniseren met sociale netwerken en nog veel meer. Het bedrijf belooft dat de software binnen een paar maanden een publieke bèta zal zijn en $ 49,99 zal kosten, dus als je suggesties hebt voor BusyMac (het printen van labels à la Now Contact was op MacWorld een veelgevraagde functie) neem dan nu contact op met BusyMac. [ACE]

Ring -- Over de Ring van Logbar ($ 185) werd misschien wel het meest gesproken. Hij moet een draagbaar accessoire worden waarmee je gegevens naar iOS-apparaten kunt sturen. Hij komt rechtstreeks uit het lab van Tony Stark: schuif Ring om je vinger, en beweeg je vinger om je iPad te bedienen in meerdere apps, zoals het tekenen van karakters in de lucht om ze te typen (hmm, wel een beetje langzaam). Hoewel Ring snel het startgeld op Kickstarter bij elkaar had (het doel was $ 250.000, en uiteindelijk werd er meer dan $ 840.000 bijeengebracht door 5.000 mensen) en het apparaat in augustus 2014 uit moet komen, kon het bedrijf nu alleen nog maar een prototype met een grote accu laten zien, en mocht je hem niet uitproberen. We zullen zien of hij eenvoudig genoeg is om te produceren en of de vingerbewegingen divers genoeg kunnen zijn om een apparaat echt te bedienen. [JJDC]

K-Tor menselijke generatoren -- Geen stroomvoorziening en je wilt je iPad wel gebruiken? Of misschien wil je je kind laten zweten voor het gebruik van zijn iPhone? K-Tor liet de Power Box ($ 195) zien, die middels pedalen tot 20 watt kan produceren en die gebruikt kan worden terwijl je in een stoel zit (of ingebouwd kan worden in andere apparaten) en de handbediende Pocket Socket 2 ($ 64,95), die tot 10 watt kan genereren en beter draagbaar is. Beide bieden een standaard elektrische aansluiting, dus je kunt alles aansluiten dat tussen de 10 en 20 watt nodig heeft. [ACE]

WritePro -- Heimwee naar vroeger, toen je "egg freckles" op je Newton kon schrijven? PhatWare heeft wellicht een interessante app voor je: WritePro ($ 9,99), een tekstverwerker, notitie- en tekenapp voor iOS. De app herkent je handschrift klaarblijkelijk net zo goed als de Newton destijds, en de tekstverwerkmogelijkheden zijn prima: meerdere lettertypes en groottes, inspringen, (on)genummerde lijsten, kleuren voor tekst en achtergrond en meer. Je kunt ook in de app tekenen en deze tekeningen in je documenten plakken. De app probeert handgeschreven teksten echt makkelijk te maken, met bewegingen voor correcties, regeleindes, ongedaan maken en het uitbreiden van eigen afkortingen voor veelgebruikte tekst. Je kunt je documenten synchroniseren met een aantal clouddiensten zoals iCloud, Dropbox, Google Drive, Evernote en Microsoft OneDrive. Documenten worden opgeslagen in HTML zodat je je documenten makkelijk in een andere app verder kunt bewerken. [MEC]

Hider 2 -- Wanneer vertrouwelijke documenten moeten worden beveiligd op een Mac, dan luidt het advies meestal om een versleutelde schijfkopie te maken met Schijfhulpprogramma. Het is gratis en makkelijk, maar het nadeel is dat je altijd op dat aparte volume werkt. Kijk voor een aardig alternatief eens naar Hider 2 van MacPaw ($ 19,99, beschikbaar op 2 april 2014). Met een muisklik kun je bestanden en mappen verplaatsen van de Finder naar de beveiligde kluis van Hider 2, die wordt bewaakt door AES-256 encryptie waarvan de ontwikkelaars uit de Oekraïne ons verzekerden dat die Poetin-bestendig is. [JJDC]

EverWeb -- Nog steeds boos dat Apple in 2011 stopte met iWeb? Hoewel Sandvox en RapidWeaver al lange tijd alternatieven aanbieden aan verweesde iWeb-gebruikers, is er nu een nieuw webontwikkelgereedschap op de markt dat het maken van websites door middel van slepen en plaatsen terugbrengt naar de Mac. EverWeb van Rage Software stelt je in staat om je eigen site te publiceren, maar biedt ook publicatie met een enkele muisklik aan, alsmede webhosting. EverWeb alleen kost $ 79,95 voor een jaar met updates en ondersteuning (en daarna $ 49,95 per jaar). Een webhosting-account met een ruimte van 2 GB en 5 e-mailaccounts kost $ 99,95 per jaar, inclusief de software. Aardige dingen zijn masterpagina's, materiaalbeheer, ondersteuning voor Google Fonts, automatische creatie van dropdownmenu's en een uitgebreide collectie aan widgets. Hoewel geoptimaliseerde HTML5- en CSS3-code wordt gecreëerd, maakt EverWeb geen sites die zich automatisch aanpassen aan elke schermgrootte (wat een probleem kan zijn voor grafische elementen). In plaats daarvan helpt het programma je om geoptimaliseerde sites voor smartphones en tablets te maken. [ACE]

FunBITS: terugblik op Macworld/iWorld 2014

Ik had gehoopt om op Macworld/iWorld 2014 de nieuwste en opvallendste Mac- en iOS-games te zien, wellicht zelfs apps waar ik nog nooit van gehoord had. Tot mijn verbazing waren er echter helemaal geen games te vinden, zelfs niet voor iOS, terwijl games op dat platform toch best populair zijn.

Gelukkig kijken we bij FunBITS verder dan louter games: we besteden ook aandacht aan apps en producten die de meest uiteenlopende hobby's, tijdverdrijven en sporten ondersteunen. Met dat uitgangspunt in het achterhoofd behandel ik hier een paar producten waar ik op de beursvloer tegenaan liep die bedoeld zijn om je leven wat te veraangenamen.

PencilCase -- Een van de gaafste apps van de hele beurs was voor mij PencilCase voor de Mac van Robots & Pencils, dat de reeds lange tijd lege plek van Apples HyperCard probeert in te nemen. Zonder ook maar één regel code te schrijven, kun je met PencilCase iOS-games, animaties en eenvoudige apps maken, die je daarna met vrienden kunt delen of zelfs verkopen in de App Store. En als je iets wilt doen dat PencilCase zelf niet kan, dan kun je je eigen code in JavaScript schrijven. Ik heb enkele PencilCase-apps geprobeerd, waaronder een kloon van Flappy Bird, een demo van de fysieke krachten van een botsende bal en een animatie van één van de spionnen van Mad Magazine (Robots & Pencils heeft de klassieke game uit 1984 op iOS uitgebracht.) De animatiesnelheid leek nog iets te hoog, maar daar kan nog aan geschaafd worden, aangezien PencilCase naar verwachting pas tegen eind 2014 zal worden uitgebracht.

Bestellingen voor PencilCase worden nu al aanvaard. Er zijn drie prijsstructuren: Community voor $ 199, Professional voor $ 299 en Corporate voor $ 999. Community en Professional bieden dezelfde functies, maar de eerste is beperkt tot 10 plaatsen in App Drop, een privéwinkelfront voor apps buiten de App Store. Corporate voegt meer functies toe, zoals het importeren van PowerPoint-, Keynote- en Flash-bestanden, ondersteuning voor iBeacon, ingebouwde internationalisering, en ondersteuning via e-mail en telefoon. Kijk zeker eens naar de demovideo.

Chore-inator -- De iOS-app Chore-inator ($ 2,99) is misschien niet de eerste game die met huishoudtaken werkt, maar misschien wel de beste. Chore-inator probeert ouders te helpen om hun kinderen aan te zetten om hun deel van het huishouden te doen, al kun je er ook je hele gezin mee beheren. Het speciale is dat je een foto kunt maken van hoe een afgewerkte taak er moet uitzien. Wil je een bewijs dat een taak is uitgevoerd terwijl jij op je werk bent? Je kunt je kind je een foto van de afgewerkte taak laten sturen in de app.

Voor elke toegewezen taak bepaal je hoeveel sterren ermee te verdienen zijn. Wanneer een taak goed is uitgevoerd, krijgt het kind de sterren, die het kan omruilen voor een beloning die jij bepaalt, zoals een ijsje, een uitstapje naar het park of een deel van het zakgeld.

Onze baby van zeven maanden is nog een beetje te jong om de tafel te dekken of te stofzuigen maar Chor-inator zou van pas kunnen komen voor mijn vrouw en mezelf omdat we nauwelijks aan onze huishoudtaken toekomen. We zullen het misschien zelfs gebruiken om te controleren hoe vaak we uit eten gaan met een regel dat we een bepaald aantal sterren moeten hebben verdiend om naar een restaurant te mogen gaan.

Kamino -- Ik wou dat ik meer tijd had om de gratis iOS-app Kamino uit te proberen toen ik in San Francisco was. Kamino is een "stedelijke ontdekkingsapp" die op de show debuteerde. Kamino stelt je in staat om unieke wandelroutes ('hikes') te maken en te delen.

Contact Patch -- Eindelijk een heus spelproduct! Er zijn vele pogingen geweest om spelcontrollers voor iOS-apparaten te ontwikkelen die fysiek op het scherm plakken om het spelen directer te maken, maar Contact Patch valt op door zijn veelzijdigheid. Vorige pogingen waren erop gericht om standaard spelcontrollers te emuleren, maar Contact Patch is uniek omdat het geen vaste vorm heeft. Contact Patches zijn siliconen kussentjes die je op je scherm plaatst op punten die door het specifieke spel worden aangegeven en die daar je taps aan het scherm doorgeven. Ze zijn makkelijk aan te brengen en te verwijderen en zijn er in verschillende maten van cirkels, vierkanten en driehoeken.

Ik heb nog niet veel tijd gehad om met de Contact Patch-kussentjes te spelen, maar de nuttigste voor mijn grote duimen is de grote cirkel, die precies past bij de D-pads die op het scherm van zoveel spellen wordt gebruikt. De driehoeken lijken een ongemakkelijke maat te zijn voor volwassen vingers: te klein voor je duimen om hun ding te doen, maar te groot om ze erop te laten rusten. Maar wellicht zijn ze beter voor kinderen, en de vierkanten zijn een prima middenweg voor welke maat vingers dan ook. Afgezien van de maat geeft het materiaal een prettig gevoel, zonder plakkerig te zijn of in de weg te zitten, en het maakt het makkelijker om de knoppen op gevoel te vinden.

Ondanks het feit dat ze worden geleverd in een handige draagtas, zijn ze helaas makkelijk te verliezen. En vanwege inslikgevaar moeten ze uit de buurt van baby's en peuters gehouden worden. Helaas is de website niet gereed, dus je kunt nog geen Contact Patch-set bestellen.

Petcube -- Mijn vrouw Hannah en zoontje Harris vergezelden mij naar San Francisco voor Macworld, met achterlating van onze kat Peanut om het huis te bewaken. Als straf negeerde ze ons (slecht baasje!), maar als we de Petcube hadden gehad, had ze ons misschien beter behandeld.

De Petcube is een stevige aluminium kubus van 4 inches (10,1 cm) per zijde met een HD-videocamera, een microfoon en luidsprekers, zodat je via een iOS-app je huisdier kunt zien, horen en toespreken. Er is zelfs een laser met lage intensiteit, waarmee je een rode stip door de kamer kunt sturen om met je huisdier te spelen. Petcube is beschikbaar in mei 2014 voor 199 dollar. En maak je niet ongerust wat een aluminium doos met je interieur doet: er zullen 'skins' beschikbaar zijn om het naakte metaal te bedekken.

Triage: een iOS-app om vlug mail te bekijken

Als jij, net als ik, altijd te maken hebt met een vloed aan e-mails, dan kun je wel eens moeite hebben om een tijdje daarvan weg te blijven, al is het maar voor een avondje thuis, een weekend of klein reisje. Altijd heb je dan de angst dat je iets belangrijks mist, en terugkomen bij een overstromende e-mailbox is ook geen pretje. Erger nog, áls je dan even snel kijkt, loop je de kans er te ver in meegezogen te worden en de irritatie van familie of vrienden op te wekken. Bovendien heb je het probleem bij zakenreizen, dat je moet zien te jongleren met belangrijke correspondenties terwijl je besprekingen voert.

De iPhone is in dat soort situaties zeker een uitkomst: je kunt snel je e-mail bekijken, zonder dat je daarvoor bij een Mac aan een bureau hoeft te gaan zitten, of zelfs een laptop tevoorschijn hoeft te halen. Met mobiele dataverbindingen, zoals 3G, kun je met een iPhone zelfs e-mail bekijken op plekken waar een Mac nooit online zou kunnen zijn. Maar Mail, Gmail en de meeste e-mailclients zijn vooral gericht op het volledige e-mailpakket. Ze helpen niet even vlug je mail door te scannen. Daarvoor zou je nu Triage moeten hebben, een e-mail-app voor iOS van Southgate Labs, voor $ 2,99 (€ 2,69), die je kunt gebruiken om zo snel mogelijk het kaf van het koren te scheiden.

Globaal gezien zijn er slechts twee soorten e-mail: berichten die je moet lezen en die je kunt negeren. Maar wanneer je geconfronteerd wordt met een ellenlange lijst berichten, dan kan het wel lastig zijn deze vlug door te scannen zonder afgeleid te worden. Triage verandert de spelregels doordat hij je Inbox aanbiedt als een serie tweevoudige keuzes, één voor ieder nieuw bericht: bewaren of wissen?.

Zodra je Triage ingesteld hebt voor de verbinding met je e-mail-accounts (Gmail, Yahoo, iCloud, Outlook en standaard IMAP-accounts) haalt hij de lijst ongelezen berichten op en toont hij je een verkorte weergave van het eerste bericht. Hij laat daarvan de afzender, het onderwerp en een stukje van het bericht zelf zien (tenzij het bericht in html-formaat is verzonden zonder platte tekst als alternatief), plus het aantal berichten binnen een 'discussielijn' als er meer van zijn. Je hebt dan twee keuzes: het bericht bewaren voor later, als je tijd hebt of beter erop kunt reageren, of wissen. Veeg naar beneden om het bericht te bewaren, veeg naar boven om het te wissen.

Het "bewaren" van het bericht verdient nadere uitleg. Want "bewaren" betekent eigenlijk: "doe absoluut niets met dit bericht op de server, maar laat het me niet meer zien binnen Triage". De essentie is dat, als je een bericht bewaart, het er in andere e-mailprogramma's als ongelezen uitziet.

Bij het "verwijderen" van berichten, kan je in de instellingen van Triage kiezen tussen drie verschillende manieren (wat prima werkt, want deze verschillende instellingen zal je toch niet steeds willen veranderen). Triage kan een bericht markeren als gelezen, archiveren of werkelijk verwijderen. Welke keuze je hierin maakt is afhankelijk van jouw manier van werken. Aangezien ik bijvoorbeeld vrijwel niets verwijder, en in Gmail het archiveren (wat gewoon betekent dat het Inbox-label verwijderd wordt) veel gedoe om niets vindt, heb ik gekozen voor de instelling "markeer als gelezen". Als je meer een Inbox Zero-persoon bent zal je misschien eerder kiezen voor het verwijderen of archiveren van een bericht. (En het hangt ervan af hoe snel je iets weggooit.)

Dit is het belangrijkste dat Triage voor je kan doen, maar daarnaast zijn er een paar extra functies. Als je op de voorvertoning van een bericht tikt, vouwt het bericht uit en zie je hem in zijn geheel (zie hier rechtsboven), voor het geval je uit de voorvertoning nog niet kunt beslissen wat je ermee wilt. Hier staan ook pijltjes naar links en rechts, om naar de overige berichten in de conversatie te gaan (indien aanwezig). Als je nu weet wat je ermee wilt, kan je op de dubbele-pijl-toets drukken om terug te gaan naar de voorvertoning. Die kan je vervolgens omhoog of omlaag vegen. Er is een i-knop waarachter details van de kop staan, en er is een gekromde pijlknop waarmee je het bericht kunt beantwoorden of doorsturen. Dit laatste is handig, want het kost maar een paar seconden om een berichtje te versturen, en het zou onhandig zijn als je alleen daarvoor een ander mailprogramma zou moeten openen.

Een kort voorbeeld van mijn normale manier van werken. Het is zondag, en ik heb geen zin om echt met mijn mail bezig te zijn, of überhaupt mijn Mac tevoorschijn te halen. Ik verwacht een berichtje van vrienden over een gezamenlijke hardloop-avond. Ik open Triage, en blader snel langs de berichten die nieuw in mijn Inbox staan. Degene die wat meer tijd vragen laat ik staan, en de rest markeer ik als gelezen zodat ik ze de volgende keer dat ik achter mijn Mac zit niet meer zie. Een heerlijke frisse manier van berichtjes lezen! Ik kom snel bij de informatie over de deelnemers aan het hardlopen, en als er ondertussen op het werk iets is "ontploft" zie ik het ook snel. Een andere keer dat ik Triage weer gebruik (ergens tussendoor als ik zit te wachten op Tonya en Tristan) dan zie ik alleen de berichtjes die er eerder nog niet waren: je hoeft Triage nooit meer dan één keer op een bericht toe te passen.

Of dit: tijdens Macworld/iWorld heb ik alleen 's ochtends en 's avonds tijd om mijn mail te checken. Nu helpt Triage mij om overdag even snel te kijken welke acties ik tussendoor moet ondernemen.

Het is belangrijk dat je je blijft realiseren dat Triage puur en alleen voor dit soort acties even tussendoor is. Het is geen hulpmiddel om allerlei soorten inkomende post te beheren. Het programma ziet bijvoorbeeld alleen berichten in je Inbox, en niet de berichten die op server-niveau al verplaatst zijn naar andere mappen. Je kunt berichten niet in een map stoppen, markeren (bijvoorbeeld als spam) of van een tag voorzien.

En deze beperkte focus is vaak heerlijk, maar soms wil ik echt graag meer kunnen doen. Ik baal er telkens een beetje van als ik spam (bewust) moet bewaren, omdat ik op een later moment een markering wil aanbrengen zodat Gmail leert van deze keuzes. En veel mensen zullen e-mail-gewoontes hebben waarbij het verplaatsen van berichten naar actie-gerichte mappen een grote rol speelt. Voor hen zal de tweedeling behouden/verwijderen in Triage te beperkend zijn.

Ik kan me goed voorstellen dat Triage zou worden uitgebreid met vegen naar links en rechts, waarvan je dan zou de betekenis zou kunnen instellen. Met een veeg naar links zou je een bericht als spam kunnen markeren, en met een veeg naar rechts zou je een bericht naar een specifieke map kunnen verplaatsen. Een veeg zou zelfs een lijst voorkeursmappen kunnen oproepen, zodat je het bericht daar naartoe kunt verplaatsen.

Mijn voornaamste bezwaar tegen Triage is de slecht werkende knop waarmee je een uitgevouwen boodschap weer terug laat krimpen naar de voorvertoning: deze knop doet te vaak niet wat hij moet doen als je erop tikt. Ik heb gemerkt dat het beter werkt als je in deze gevallen op de knop een veegbeweging naar beneden maakt. Een tweede ergernis komt voort uit mijn sterke voorkeur om al mijn mail te verzenden vanuit mijn adres [email protected]. Triage heeft niet de mogelijkheid om een alternatief verzend-adres te gebruiken. Dus hier moet ik voor mijn antwoorden of doorsturen verplicht gebruikmaken van mijn Gmail-adres dat ik gewoonlijk verborgen houd.

Dus er is nog ruimte voor verbetering, zowel op korte als op langere termijn. Toch maak ik af en toe graag gebruik van het programma. Als je benieuwd bent naar een snelle manier om je Inbox op je iPhone door te bladeren, dan is dit zeker een fijn programma om uit te proberen. Net zoals bij Recur, de app die ik hiervoor recenseerde, is mijn grootste compliment dat Triage een plek op mijn thuisscherm gekregen heeft.

FlippedBITS: betekent privacybeleid iets?

Soms wil je ergens naartoe gaan waar iedereen je naam kent, alsmede je IP-adres, je koopgewoontes, je browsegeschiedenis, je geboortedatum, de meisjesnaam van je moeder en andere persoonsgegevens. Op andere momenten gebruik je het internet niet.

De meesten van ons vinden het vanzelfsprekend dat de webpagina's die we bezoeken op de achtergrond enorme hoeveelheden gegevens over ons verzamelen. Als je je hiervan niet bewust bent (of als je dat wel bent, maar je zou willen dat meer van die informatie privé blijft) kan ik verwijzen naar een boekje dat ik over dit onderwerp heb geschreven: "Take Control of Your Online Privacy".

Het is nuttig om beter te beseffen, wie welke gegevens over jou verzamelt en waarom. Je kunt dingen doen zoals instellingen van je browser veranderen, plug-ins toevoegen en je voorkeuren aanpassen bij verschillende pagina's om te ontdekken wanneer zij je activiteiten volgen en om de eindeloze stroom van privé-informatie die je uitzendt als je gebruik maakt van het web, te verminderen (maar niet volledig te stoppen). Ik bespreek dit allemaal in mijn boek.

Maar hoe staat het met het privacybeleid? Bijna elke commerciële website heeft er een en je moet vaak instemmen met hun beleid (impliciet of expliciet) als je een account opent. Privacybeleid beschrijft welke gegevens de firma verzamelt (in het bijzonder persoonsgegevens), hoe die gebruikt worden, welke bescherming er aanwezig is om ze te beschermen enzovoort. Sommige mensen denken ten onrechte dat dit beleid enige garantie op privacy of zelfs wettelijke bescherming biedt. Ik zou je in deze aflevering van FlippedBITS graag van dit geloof willen afhelpen.

Beleid versus feiten -- Het bestaan van een privacybeleid, samen met een prominente link die ernaar verwijst op de homepage van een site, is zoiets als het woord voedingswaarde op een voedseletiket. De feiten kunnen zijn dat een site geen privacy aanbiedt of dat voedsel veel nare dingen bevat die geen enkel voedingswaarde hebben. Sites kunnen een privacybeleid tonen omdat de wet dit verlangt of omdat men denkt dat het de gebruikers op hun gemak stelt.

Het spijt me te moeten zeggen, maar als ik het scherp zou uitdrukken: zelfgemaakt privacybeleid betekent totaal niets.

Dat wil niet zeggen dat privacybeleid geen betekenis heeft, en zoals ik dadelijk zal uitleggen, beveel ik aan het zorgvuldig te lezen. Maar beschouw beleid niet als een garantie.

Een beleid is alleen maar dat: een uitspraak over de praktijken die een persoon of een firma in het algemeen doet. Ik bedoel maar: ik heb zelf het beleid om eerlijk te zijn maar dat betekent niet dat ik nooit lieg. Mijn bibliotheek heeft het beleid om te laat ingeleverde boeken bij klanten in rekening te brengen, maar soms laten ze dit achterwege. Een winkel heeft het beleid om onder de tarieven van de concurrenten te gaan maar trekt een grens als iemand een advertentie "twee voor de prijs van één" laat zien.

Als de advocaten van een firma een privacybeleid ontwerpen, is er zelfs geen garantie dat al de andere werknemers ervan op de hoogte zijn, laat staan dat zij er totaal mee instemmen. En zelfs als zij dit doen, voorkomt dit niet vergissingen, fouten, aanvallen door hackers van buitenaf of andere zaken.

Kortom, zelfs het beste privacybeleid, met veel liefde vervaardig door Echt betrokken mensen™, en waarmee elke werknemer onder ede instemt, beschermt niet echt je privacy. Het beste wat het kan bereiken, en zelfs dit is rekbaar, is dat het je middelen biedt als het beleid geschonden wordt. Als je kunt bewijzen dat dit gebeurt, wordt er misschien iemand ontslagen of krijg je misschien een financiële compensatie of iets anders. Maar zelfs in de Verenigende Staten, waar de wet voorschrijft dat elke firma een privacybeleid heeft, betekent het niet noodzakelijkerwijs dat het privacybeleid wettelijk bindend is. En zelfs als het bindend zou zijn, zou dat werken zoals bij elke wet: wangedrag zou bestraft worden, maar niet voorkómen.

De kleine lettertjes -- Ik heb hopelijk duidelijk gemaakt dat je niet al te veel vertrouwen moet hebben in privacybeleid. Maar je moet ze wel lezen.

Privacybeleid staat vaak bol van saai en ondoorgrondelijk juridisch jargon, maar in verassend veel gevallen is het geschreven in een taal die velen van ons zouden omschrijven als iets dat erg lijkt op natuurlijke taal. Privacybeleid omvat doorgaans het volgende:

Je moet de tijd nemen om deze beleidsregels te lezen, op zijn minst voor de sites die je het regelmatigst bezoekt, om verschillende redenen:

Allereerst: hoewel een privacybeleid geen garantie is, zegt het iets over de bedoelingen van de firma. Een beleid waarin veel moeite gedaan wordt om de beperkende manieren van gegevens verzamelen en de zorgvuldigheid die in acht wordt genomen te benadrukken, suggereert dat het bedrijf privacy in ieder geval serieus neemt. Afwezigheid of gebrekkige formulering van beleidsregels suggereert het tegenovergestelde.

Bovendien zou je ergens tegenaan kunnen lopen dat zo verontrustend is dat je zou kunnen besluiten om een site niet meer te gebruiken. In sommige gevallen wordt in het privacybeleid openlijk gesteld dat een site privégegevens verzamelt en doorverkoopt aan derden. In andere gevallen worden de gegevens die verzameld worden niet of nauwelijks beschermd. Als je je daar niet lekker bij voelt kun je je zaken altijd ergens anders onderbrengen.

Ook moet privacybeleid vertellen hoe een site omgaat met de informatie die je welbewust verstrekt: blogs, foto's, filmpjes, en andere mediabestanden die je maakt of plaatst. Sites hebben in het verleden wel media van gebruikers hergebruikt voor marketingdoeleinden, of er zelfs auteursrechten, eigendomsrechten, of licentierechten op geclaimd. Het privacybeleid dient je te wijzen op het feit dat een site de foto's die je er onderbrengt bijvoorbeeld kan gebruiken om advertenties of goederen te verkopen zonder dat je daarvoor gecompenseerd wordt.

Hier is nog een beter voorbeeld. Microsoft verdacht een voormalige medewerker ervan informatie over Windows 8 te lekken naar een blogger voordat het besturingssysteem was vrijgegeven. Het bedrijf doorzocht vervolgens het Hotmail-account van de blogger, waarbij aanwijzingen van de gelekte informatie gevonden werden, en liet de medewerker arresteren. Naar nu blijkt staat Microsofts privacybeleid voor Hotmail expliciet toe dat het bedrijf de e-mail van gebruikers kan inzien, bijvoorbeeld om Microsofts eigen rechten en eigendommen te beschermen. (Als gevolg van de grote ophef over dit voorval heeft Microsoft zijn beleid zodanig gewijzigd dat verdenkingen van diefstal van intellectueel eigendom in handen worden gegeven van justitie, in plaats van dat Microsoft zelf in e-mails gaat zitten graven.) Gmail, en sommige andere webmaildiensten kennen zichzelf vergelijkbare privileges toe en vermelden dat ook openlijk in hun privacybeleidsregels. Als je daarvan van tevoren op de hoogte bent, kun je dat meewegen in de keuzes over hoe je communiceert.

Tenslotte moet privacybeleid je vertellen welke opties je hebt om een site te laten stoppen met het verzamelen van gegevens, of hoe je een site kunt dwingen om reeds verzamelde gegevens te verwijderen. Op basis daarvan kun je besluiten welke privacy-instellingen je wilt activeren, of hoe je een site in de toekomst wilt gebruiken.

Privacy Plus -- Privacybeleid alleen is vaak niet voldoende om je gerust te stellen, maar in samenhang met andere informatie over een bedrijf of website kan het heel verhelderend zijn. Zo kun je er gevoeglijk van uitgaan dat als de inkomsten van een site vooral, of uitsluitend afkomstig zijn uit advertenties, de kans dat je privé-informatie misbruikt wordt groter is dan bij een site die het moet hebben van abonnementen of andere inkomstenbronnen.

Als je hulp nodig hebt bij het begrijpen van het privacybeleid en de praktijken van een site, kun je de URL van de betreffende site controleren bij Privacyscore. (Er is op die site overigens geen invoerknop. Als de site behorend bij de URL die je hebt ingegeven in een venstermenu verschijnt kun je op de naam klikken om de waardering van die site te bekijken. Verschijnt er niks, dan zit de site niet in de database van Privacyscore.) Privacyscore scoort het privacybeleid van sites op basis van een aantal factoren, zoals de inhoud van het privacybeleidsdocument en het aantal trackers van derden die op de site actief zijn.

Ik heb het met een aantal sites uitgeprobeerd (tik twee letters in het zoekveld en je krijgt een lange lijst van sites gepresenteerd waar je doorheen kunt lopen) en kwam tot de volgende interessante bevindingen:

Je zult zelf moeten uitmaken of je kunt leven met het privacybeleid van een bepaalde site, al dan niet met behulp van programmatuur of diensten die het ongewenst verzamelen van gegevens blokkeren. Maar als je beter begrijpt waar je tegenover staat, kun je beter onderbouwde beslissingen nemen. Voor nog veel meer informatie over dit onderwerp, niet alleen over websites en privacybeleid, maar ook over de vele overige manieren waarop je privégegevens online in verkeerde handen kunnen vallen en wat je daaraan kunt doen, verwijs ik je wederom naar mijn boek "Take Control of Your Online Privacy".

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 31 maart 2014

DEVONthink en DEVONnote 2.7.4 -- DEVONtechnologies heeft de drie versies van DEVONthink (Personal, Pro en Pro Office) en DEVONnote naar versie 2.7.4 geüpdatet, met meer controle over de weergave van labels (met klassieke kleuren, met een ballon rond de documentnaam of met een gekleurde stip). De drie edities van DEVONthink hebben een nieuw contextueel menu-item gekregen om een beeld van een frame van een film te kopiëren, een toolbalk-item Annotation voor het creëren van lijnen en pijlen, en ondersteuning voor het sturen van e-mail via AirMail. De drie edities van DEVONthink bieden nu ook een betere import van Evernote Notebooks (vroeger geïmporteerde notities worden nu overgeslagen), annotaties in pdf's met de aanmaakdatum en gebruikersnaam, ondersteuning voor het raadplegen van FTP-sites via het web op OS X 10.9 Mavericks, opnieuw geladen vensters en weergaven na synchronisatie, en oplossingen voor problemen met de functie Geef snel weer onder Mavericks. De Pro Office-versie voegt ondersteuning toe voor de weergave van e-mailberichten via de webinterface op mobiele toestellen, en een oplossing voor het herindexeren van geïmporteerde e-mailberichten na veranderingen in het bestandssysteem. (Alle updates zijn gratis. DEVONthink Pro Office, $ 149,95 nieuw, toelichting; DEVONthink Professional, $ 79,95 nieuw, toelichting; DEVONthink Personal, $ 49,95 nieuw, toelichting; DEVONnote, $ 24,95 nieuw, toelichting; 25 procent korting voor TidBITS-leden voor DEVONnote en alle edities van DEVONthink.)

Skype 6.15 -- Microsoft heeft Skype 6.15 uitgebracht, dat twee soorten crashes repareert (één bij het opstarten en één bij het afsluiten) die gevonden waren door gebruikers in Skypes Community Forums. De update herstelt ook een fout die verhinderde dat notificatie-instellingen per gesprek werden bewaard en een probleem met geanimeerde emoticons die te veel CPU-cycli gebruikten. Tot slot elimineert deze uitgave ook crashes bij schermdeling op een MacBook Pro (met de bijbehorende aanbeveling dat MacBook Pro-gebruikers ook updaten naar OS X 10.9.2 Mavericks). (Gratis, 41,5 MB, toelichting)

Fluid 1.8.2 -- Todd Ditchendorf heeft versie 1.8.2 van Fluid uitgebracht, de website-specifieke browser waarmee je web-apps en websites kunt omzetten in Mac-apps. De update verbetert ondersteuning voor zowel meerdere beeldschermen als gebruikersscripts en zorgt ervoor dat Web Page Zoom aan blijft staan bij herstarts. Het herstelt ook syntax-markering voor JavaScript en CSS, alsmede enkele code-completeringsfuncties in de Userscript- en Userstyle-bewerkers, twee functies die beschikbaar komen wanneer je een volledige licentie aanschaft à $ 4,99. Een Fluid-licentie zorgt er ook voor dat je apps kunt creëren met aparte cookie-opslag en dat je apps aan de menubalk kunt vastmaken. (Gratis of $ 4,99 nieuw, gratis update, 3,5 MB, toelichting)

Keyboard Maestro 6.4 -- Stairways Software heeft Keyboard Maestro 6.4 uitgebracht, met ondersteuning voor het lezen en aanpassen van bestands-tags in OS X 10.9 Mavericks. In dit automatiseringsgereedschap zijn meer dan 50 veranderingen aangebracht. Onder meer verbetert de update de toegankelijkheid en de ondersteuning van VoiceOver, voegt hij asynchrone opties toe voor het uitvoeren van scripts en submacro's, voegt hij verscheidene nieuwe AppleScript-commando's toe, dicht hij een geheugenlek in de programmacode voor het zoeken van afbeeldingen en lost hij een aantal potentiële crashes op. ($ 36 nieuw met een korting van 20 procent voor TidBITS-leden, gratis update, 24,4 MB, toelichting)

Retrospect 11.0.1 -- Retrospect Inc. heeft Retrospect 11.0.1 uitgebracht, met een aantal bug-oplossingen voor deze back-upsoftware. De update lost een aantal herstel-problemen op die te maken hebben met de nieuwe mogelijkheid om incrementele back-ups op block-niveau te maken, die geïntroduceerd werd in versie 11 (zie "Retrospect 11", 6 maart 2014). Andere oplossingen betreffen een hersteld geheugenlek bij het verzorgen van oudere back-ups, herstel van de Past Backups-weergave om ervoor te zorgen dat deze teruggehaalde back-ups weergeeft zonder verwijderde back-ups te laten zien, en een opknapbeurt van Dashboard Information voor de Japanse lokalisatie in OS X 10.9 Mavericks om nauwgezetheid te verzekeren. $ 119 - $ 2.199 nieuw, upgrades $ 69 - $ 1.299, 362 MB, toelichting)

Downcast 1.0.11 -- Jamawkinaw Enterprises heeft Downcast 1.0.11 uitgebracht, waarin een optie is toegevoegd om alleen het geluid van videopodcasts af te spelen. Als je deze optie in het contextuele menu van de video kiest, verdwijnt het videobeeld maar gaat het geluid door. In deze podcatcher-app is ook een fout verholpen die ervoor zorgde dat bestandsextensies van geïmporteerde afleveringen wegvielen, herstelt met voorrang afspelen voor afspeellijsten, zorgt ervoor dat de informatie over gedeeltelijk afgespeelde afleveringen correct wordt ververst, lost een probleem op dat voorkwam dat de geselecteerde podcast/afspeellijst weer geselecteerd werd na een herstart, en herstelt een aantal fouten die crashes konden veroorzaken. ($ 9,99 nieuw uit de Mac App Store, gratis update, 6.4 MB, toelichting)

PopChar X 6.5 -- Ergonis Software heeft PopChar X 6.5 uitgebracht met een nieuwe op maat gemaakte invoegtechniek, die ervoor zou moeten zorgen dat karakters sneller kunnen worden ingevoerd in programma's die het direct event-gebaseerd invoegen van karakters niet op betrouwbare wijze ondersteunen. De update biedt ook een omzeiling voor een probleem dat ervoor zorgde dat het zoekveld werd leeggemaakt tijdens het invoeren van zoektermen op OS X 10.9 Mavericks, herstelt een fout op niet-Engelse systemen die verhinderde dat PopChar de vorige geselecteerde lay-out onthield, en verbetert voor veel programma's de snelheid van klembord-gebaseerde invoegingen. (€ 29,99 nieuw met 25 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 3,7 MB, toelichting)

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.