Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1215, 24 maart 2014

Na drie jaar heeft Apple de eerbiedwaardige iPad 2 met pensioen gestuurd, waarna de iPad van de vierde generatie weer tot leven is gewekt om als instapper te fungeren. Josh Centers heeft meer informatie, samen met het verhaal hoe hij per ongeluk geboycot werd door Hulu en WATCH ABC en wat je moet doen als jou iets dergelijks overkomt. Fotograaf Charles Maurer nam de spiegelloze camera X-E2 van Fujifilm mee op expeditie naar Antarctica: legt hij de lat hoger voor compactcamera's? En tenslotte vliegt Josh in de FunBITS-column van deze week op grote hoogte met de arcade-game Luftrausers voor Mac. Opmerkelijke software-uitgaven deze week zijn Apple Remote Desktop 3.7.2 en GarageBand 10.0.2.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1215i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>

Vaarwel iPad 2 en welkom terug iPad 4

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: PAB]

Na een driejarig leven heeft Apple de iPad 2 met pensioen gestuurd en deze vervangen met de herrezen iPad van de vierde generatie, op de Apple Store nu "iPad met Retina-display" geheten. De vierdegeneratie-iPad doet dienst als instapmodel, met prijzen vanaf € 399 voor het 16 GB wifi-model en € 599 voor de wifi- + mobiel-netwerkvariant. (De originele iPad mini blijft ook beschikbaar, met het 16 GB wifi-model voor € 289 een een wifi- + mobiel-netwerkmodel voor € 409.) Deze verandering in de reeks markeert ook het einde van de 30-pins Dockconnector, die nu in het geheel vervangen is door de Lightning-aansluiting, geïntroduceerd in september 2012.


We waren verbijsterd toen Apple in oktober de vierdegeneratie-iPad liet vallen en de iPad 2 in stand hield (zie "Apple kondigt de iPad Air en de iPad mini met Retina-scherm aan", 22 oktober 2013). Waarom wijzigt Apple de lijn zoveel later alweer? Onze gok is dat Apple de iPad 2 al eerder wilde vervangen, maar de vierdegeneratie-iPad niet eerder op het $ 399-prijspunt kon krijgen met behoud van een redelijke winstmarge.

Dus als je een iPad-upgrade al een tijdje aan het overwegen, moet je dan geld besparen met de aankoop van het vierdegeneratie-model? Ik zou het niet doen. De iPad mini met Retina-display is veel kleiner en 345 gram lichter, heeft een snellere A7-processor en heeft dezelfde prijs. Als je een groter scherm wilt en de extra € 100 te besteden hebt, is de iPad Air van elke kant bekeken een verbetering ten opzichte van de vierdegeneratie-iPad. Hij is 1,8 cm smaller en 200 gram lichter, en heeft een beter scherm en de snellere A7-processor.

In een andere aankondiging introduceerde Apple een 8 GB-versie van de iPhone 5c voor zijn Europese winkels, met een verkoopprijs van £ 429,00 (ongeveer € 519). Nog steeds niet de budget-iPhone waar sommige analisten op gehoopt hadden en slechts £ 40 (€ 48) minder dan het 16 GB-model.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Waarom ik niet naar WATCH ABC en Hulu kon kijken

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  16 reacties (Engelstalig)

[vertaling: DPF, JWB, MSH]

Toen ABC op de Apple TV kwam (zie "Apple TV uitgebreid met ABC, Bloomberg, Crackle en KORTV", 11 december 2013) merkte ik op dat ik geen toegang had: de app zei dat ik me in een 'niet ondersteunde regio' bevond. Ik heb er destijds weinig aandacht aan besteed, omdat ik vermoedde dat het een bug was in de eerste versie van de app, en ABC behoort toch al niet tot mijn favorieten.


Maanden later had ik echter nog steeds geen toegang. Mijn technische ik begon zich te ergeren aan het gebrek aan een verklaring, maar een baby, een boek dat nodig uit moest en "True Detective" van HBO vroegen om nog meer aandacht. Totdat het probleem algemener werd.

Op een dag vroeg mijn vrouw waarom Hulu Plus op de Apple TV zei dat we ons achter een anonieme proxy bevonden. Dat was namelijk niet zo. Ik probeerde iets uit op de website van Hulu, met dezelfde foutmelding als gevolg. Mijn IP-adres (dat van Comcast komt) zou zich dus achter een anonieme proxy bevinden. Vreemd.

Ik stond voor een raadsel. Met wie moest ik over dit probleem contact zoeken? Met Hulu? ABC? Mijn ISP? Ik besloot om eens te beginnen met Hulu, omdat ik voor deze dienst betaal en omdat de helpdesk van Comcast meestentijds een ramp is. Hulu verbergt de opties ook nogal: je moet eerst naar de onderkant van de website scrollen, dan op 'Help' klikken, vervolgens op 'Contact Us' onderaan de artikelen en dan als laatste op Contact Support. Bij ABC is het nog ingewikkelder, tot blijkt dat het feedbackformulier van het bedrijf ook te gebruiken is als supportformulier.

Direct nadat ik contact had opgenomen met Hulu ontving ik een geautomatiseerd bericht terug:

Bedankt voor uw bericht. Op basis van het IP-adres dat u gebruikte tijdens het versturen van dit bericht, concludeerde ons systeem dat uw computer onze website benaderde met gebruikmaking van een proxy-server. Wanneer u deze uitzet zou u weer video's op Hulu moeten kunnen kijken.

Ik antwoordde op het geautomatiseerde bericht, waarbij ik uitlegde dat mijn IP-adres was toegewezen door Comcast. Ondertussen ontving ik een soortgelijk bericht van ABC:

Wij hebben bemerkt dat het IP-adres van uw internet-netwerk gebruikmaakt van een anonieme proxy-dienst. Onze speler vereist dat IP-instellingen niet anoniem zijn en ook niet gerouteerd worden naar bekende anonieme proxy-diensten. Volg alstublieft onderstaande stappen om uw proxy-instellingen te updaten:

Ik antwoordde opnieuw, waarbij ik uitlegde, net zoals ik dat bij Hulu deed, dat mijn door Comcast verstrekte IP-adres geen anonieme proxy is. Ik kreeg dit antwoord:

Hartelijk dank voor uw antwoord. Toen wij echter uw IP-adres XXX.XXX.XXX.XXX verifieerden, stond de proxy-instelling nog steeds op "anoniem". Neem alstublieft contact op met Comcast Xfinity om meer assistentie te krijgen bij het uitzetten van de proxy-instelling op uw router.

Argh! Dit begon Kafkaëske vormen aan te nemen. Ik besloot om het heft in eigen hand te nemen. Ik probeerde mijn Airport Express terug te zetten op de fabrieksinstellingen, voor het geval ik iets verkeerds had ingesteld. Niet dus.

Comcast kent dynamische IP-adressen toe aan de apparaten op zijn netwerk, wat inhoudt dat ze niet voor altijd hetzelfde blijven. Een IP-adres hecht zich echter doorgaans voor een geruime tijd aan een MAC-adres (het unieke kenmerk van iedere netwerk-interface). In het verleden lukte het me om IP-boycotten te omzeilen door handmatig het MAC-adres van mijn router te veranderen, ofwel te "klonen", waardoor een ISP denkt dat het een ander apparaat is, dat een nieuw IP-nummer nodig heeft. Helaas bieden Apples AirPort-basisstations deze mogelijkheid niet.

Gelukkig vond ik een handleiding die uitlegde hoe je je Comcast IP-adres kunt veranderen zonder het MAC-adres te veranderen. Die techniek werkte, maar ik kon nog steeds Hulu of ABC niet benaderen. Het bleek dat een complete IP-reeks geboycot was.

Ik had nog steeds niets van een medewerker van Hulu gehoord, maar ik besloot om het nog eens bij ABC te proberen. Ik stuurde een schermafbeelding van het Airport-configuratieprogramma met mijn automatisch toegekende IP-adres, waarbij ik uitlegde dat ik mijn router opnieuw ingesteld had en dat ik geen enkele soort proxy gebruikte.

Het goede nieuws is dat dit verhaal een goede afloop heeft. Binnen enkele dagen bevestigden supportmedewerkers van zowel Hulu als ABC dat mijn IP-adres geen anonieme proxy was en werden de diensten weer hersteld. Dank aan Ben bij ABC en Lauren bij Hulu voor het oplossen hiervan.

Een voorproefje van de toekomst? -- Ik ben blij dat deze problemen gerepareerd zijn, maar ze vormen wel een ontnuchterende herinnering dat deze streaming diensten je op elk gewenst moment kunnen uitsluiten, om welke reden dan ook. Zullen dergelijke problemen, naarmate we overgaan van traditionele televisie naar online video, steeds meer gemeengoed worden?

Ik ben er nog steeds niet uit hoe dit gebeurde, maar ik heb een paar theorieën. In december 2013 legde ik de laatste hand aan "Take Control of Apple TV". Als deel van mijn onderzoek experimenteerde ik, op verzoek van onze vroegtijdige lezers, met diverse proxies. Ook was ik, als gevolg van de door NSA-geïnduceerde paranoia, op mijn MacBook aan het experimenteren met het anonimisatienetwerk Tor.

Ik begrijp het blokkeren van Tor of het blokkeren van deze proxies, maar werd mijn IP simpelweg geboycot omdat ik deze diensten kort geprobeerd had? Als dat zo is, dan is dat verontrustend. Hoe zit het met mensen die dergelijke diensten gebruiken om hun privacy te beschermen en gebruik te maken van hun vrijheid van meningsuiting? Zullen we moeten kiezen tussen het kijken naar commerciële televisie en het verdedigen van onze rechten? Kunnen regeringen een dergelijke blokkering aanmoedigen teneinde brede invoering van anonimiseringstechnologieën te ontmoedigen? Dichter bij het heden: wat als een vriend je huis bezoekt en gebruikmaakt van een van deze diensten op jouw netwerk? Kom je dan op de zwarte lijst?

Maar misschien ben ik gewoonweg achterdochtig. Immers, de traditionele mediabedrijven bieden diensten zoals Hulu, WATCH ABC en HBO GO slechts met tegenzin aan, om piraterij te bestrijden. Deze bedrijven hebben liever dat je kijkt op de ouderwetse manier, via een coaxiale kabel, en hun digitale diensten lijken vaak halfslachtig. Voorbeeld: HBO GO crashte op spectaculaire wijze toen de seizoensfinale van de uitstekende "True Detective" werd uitgezonden. Zelfs op zijn best heeft HBO GO tal van netwerkfoutjes en een middelmatige beeldkwaliteit.

Ondertussen hield Netflix stand als een kampioen toen het bedrijf met seizoen 2 debuteerde van de eveneens uitstekende "House of Cards". Het bedrijf zal niet klakkeloos gebruikers boycotten, en is veel vergevingsgezinder als abonnees proxies gebruiken om toegang te krijgen tot buitenlands materiaal. Het verschil is natuurlijk, behalve wat vergunningen betreft, Netflix onafhankelijk is van de oude garde. Netflix bestaat niet uit onwil, en dat blijkt. Willen we een mooie toekomst voor internet-televisie, dan hebben we meer onafhankelijke makers en distributeurs zoals Netflix nodig.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

De nieuwe camera voor luie fotografen: de Fujifilm X-E2

  door Charles Maurer
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: HV, TK, KB, LmR]

Ik houd van werken. Ik kan er uren naar kijken. Maar zelf ben ik nogal lui aangelegd, zeker waar het camera's betreft. Ik wil bij voorkeur geen camera rondzeulen als ik reis, en als ik dat toch doe, moet het in ieder geval een lichtgewicht apparaat zijn.

Aan de andere kant vind ik foto's maken zinloos als het resultaat niet geschikt is om aan de muur te hangen. Minstens op posterformaat. Als ik al een camera meeneem, dan moet het wel een topmodel zijn.

De afgelopen jaren gebruikte ik Sigma-camera's, omdat in mijn ervaring er niets boven hun Foveon-beeldsensor ging voor algemene fotografie (het is de scherpste sensor ooit ontwikkeld) en omdat de camera's die dit apparaat het dichtst benaderden groter, zwaarder en duurder waren (zie "Sensoren in digitale fotografie", 18 oktober 2004, "Paardenkracht en beeldsensoren", 15 december 2007, en "Hoe niet een digitale camera te kopen", 17 juni 2010). Maar tijden veranderen. Op mijn laatste reis was mijn bagage zomaar 6 kg lichter (zo had ik voor het eerst in mijn leven geen statief bij me) terwijl mijn foto's beter dan ooit waren.

Deze uitvergrote foto van een schakel van een ankerketting laat zien waartoe dit apparaat in staat is. Ik ben in de Zuidelijke IJszee, op het dek van een driemast-topzeilschoener, de Oosterschelde. Er staat een kalme deining. Ik neem een foto met een lange telelens, vergelijkbaar met een 300mm lens op een kleinbeeldcamera. De afstand tot de ketting is de kortste scherpstelafstand van de lens, waarmee het effect van camerabewegingen op de scherpte maximaal is, en fotografeer vanuit de hand. Ik kan het beeld in de zoeker niet stil krijgen. Om met een normale (film)camera een niet-bewogen opname te maken zou de sluitertijd 1/500 seconde of korter moeten zijn. Bij een digitale camera met standaard beeldstabilisatie is 1/125 seconde, of wellicht 1/60 seconde, mogelijk. Mijn camera is ingesteld op 1/15 seconde.


Feitelijk is dit een foto die niet mogelijk zou moeten zijn.

De lens is een Fujifilm-lens, een 55-200mm zoomlens, en de camera is al even opmerkelijk als de lens: de Fujifilm X-E2 (ongeveer 900 dollar). Deze camera gebruikt de derde generatie van de X-Trans-sensor, Fuji's eigen sensortechnologie, in APS-formaat. Deze sensor gebruikt een ander patroon van lichtgevoelige cellen dan de Bayer-matrixsensor die je in de meeste digitale camera's vindt:


Als je opnames maakt van fijne details, creëren de patronen in een Bayer-sensor vaak moiré-interferentiepatronen. Dit kun je verhelpen door het beeld wat te vervagen met een filter voor de sensor. Het grotere patroon van de X-Trans-sensor heeft minder en zwakkere moiré-patronen tot gevolg, waardoor een filter achterwege kan blijven. In mijn ervaring zijn de beelden vrijwel net zo scherp als die van de meest recente Foveon-sensor, maar in vergelijking met een Foveon kan de X-Trans een breder scala aan kleurschakeringen tussen zwart en wit vangen (hij heeft een groter dynamisch bereik) en levert hij betere beelden bij gevoeligheden boven de ISO 400. (Om de gevoeligheid van een beeldsensor te vergroten voor gebruik bij weinig licht, wordt de respons ervan in de camera elektrisch versterkt. De ISO-instelling is vergelijkbaar met de volumeknop van een versterker. Een verdubbeling van de gevoeligheid (dubbele ISO-waarde) versterkt derhalve ook achtergrondruis.)

De gedetailleerdheid en vrijheid van ruis van XE-2-foto's bij hoge ISO-instellingen is bijna ongelooflijk. Deze ruiende pinguïn werd gefotografeerd bij ISO 1600. Als je een 100 dpi monitor hebt, en je dit beeld op ware grootte bekijkt, dan zou de complete foto (het kleine plaatje rechtsonder) 1,2 meter breed zijn. Aan deze foto is niets bewerkt, behalve een conversie van het raw-bestand naar JPEG.


Doordat het beeld weinig ruis bevat, kan de X-Trans-sensor ook details in heel donkere delen onderscheiden. Ik heb dan ook niet eerder foto's gezien met een dergelijk scala aan helderheden, en dergelijke verschillen in lichte en donkere partijen. Neem nou de zitruimte van het schip: rond middernacht is er geen lichtinval door de vensters. Het plafond, de muren en de vloer reflecteren geen licht, en de paar lampen die er hangen geven maar weinig licht. En toch heb je bij ISO 6400 vrijwel het gehele scala aan kleurschakeringen in deze foto, van heldere afbeeldingen tot zwarte kleding in schaduwgebieden.


Het tafereel hierboven ziet er zo natuurgetrouw uit dat je het origineel moet bekijken om in te kunnen schatten hoe gelokaliseerd en contrastrijk de verlichting eigenlijk was. De foto hieronder laat je het originele bestand zien, zonder enige poging tot bewerking om het tafereel natuurlijker aan te laten doen. (Het is een lineaire conversie, gemaakt met dcraw.) Goed te zien is hoe weinig licht er eigenlijk is in de donkere partijen van het tafereel. (De opname was 1/15 seconde bij f/3.2.)


Om een JPEG-afbeelding te maken wijzigt de Fujifilm X-E2 de kleuren in de raw-afbeelding om ze natuurlijker te maken. Daarbij wordt uiteraard veel informatie weggegooid. Hieronder zie je de beste JPEG die de camera er zelf van maakte. Ik weet zeker dat deze de beste is, omdat je met de X-E2 raw-bestanden post hoc kunt verwerken waarbij je verschillende instellingen kunt uitproberen.


De JPEG hierboven ziet er normaler uit, maar donkere kledingstukken verdwijnen in een uniform zwart. Bovendien is het perspectief vreemd. Het hoofd van de jonge vrouw is te klein en haar benen zijn te lang. Dit komt door het gebruik van een groothoeklens. Om de eerste foto hierboven te creëren moest ik niet alleen het complete dynamische bereik van de X-Trans-sensor gebruiken, maar ook het perspectief aanpassen en de randen bijsnijden. Ik gebruikte het conversieprogramma Photo Ninja ($ 129) om het raw-bestand te converteren, vervolgens Photoshop om het perspectief te corrigeren en het beeld bij te snijden.

Software -- Om raw image-bestanden naar weergeefbare beelden om te zetten heb je een raw-conversieprogramma nodig. Bij de X-E2 krijg je die, een gratis versie van Silkypix. Hij converteert raw-bestanden uitstekend, en past automatisch beeldcorrectiegegevens toe die door de lenzen van Fuji in de bestanden zijn verwerkt, maar hij is traag en de interface is niet intuïtief en heel moeilijk te gebruiken. Hier is bijvoorbeeld een schermafdruk van de bestandenbrowser van een miniatuur en het bijbehorende label. Ik vind geen manier om het label groter en leesbaarder te maken.

Image

Ik heb ook twee andere conversieprogramma's geprobeerd die de beeldcorrectiegegevens van Fuji toepassen: Adobe Camera Raw en Iridient Developer (75 dollar). Het conversieprogramma van Adobe kan niet het volledige dynamische bereik of de scherpte van de beeldsensor uit het bestand halen. Iridient Developer produceert scherpe beelden met het volledige dynamische bereik, maar de beelden bevatten nog wat te veel ruis.

In plaats van deze programma's verkoos ik Photo Ninja. Photo Ninja past de beeldcorrectiegegevens van Fuji niet toe, maar heeft hiervoor wel eenvoudige oplossingen. Het werkt als een autonoom programma en/of als een Photoshop-plug-in, en Noise Ninja, wat de beste ruisverwijderaar is die ik ken, maakt er deel van uit.

Photo Ninja heeft ook enkele gereedschappen voor het bewerken van foto's, maar een compleet fotobewerkingsprogramma is het niet. Ik kan nog altijd niet zonder Photoshop, en ik werk regelmatig met twee Photoshop-plug-ins van Topaz Labs, Adjust en Detail (zie "Digital Ain't Film: Modern Photo Editing", 29 april 2010).

Cameraregelingen -- Zoals ik al zei, ben ik lui. Ik heb er geen probleem mee om foto's op mijn computer in het comfort van mijn huis te bewerken, maar wanneer ik foto's neem, dan wil ik het mezelf gemakkelijk maken. Dit is één reden waarom ik altijd raw-bestanden gebruik in plaats van JPEG's. Door geen JPEG's te gebruiken, kan ik de meeste instellingen van de camera negeren. De meeste instellingen dienen immers voor het converteren van raw-beelden naar JPEG-formaat en hebben niets te maken met het maken van foto's. Wanneer ik het beeldkwaliteitsmenu op "raw" heb ingesteld, kan ik de camera gebruiken zonder er al te veel bij na te denken.

De X-E2 slaat dan alleen raw-bestanden op, en in theorie doen de regelingen voor het verwerken van JPEG's niets. Maar in de praktijk, zoals bij de meeste camera's, doen ze toch wel iets: ze zitten in de weg. Met de knop Q ("Quick") roep je bijvoorbeeld een menu op voor snelle toegang tot 16 functies. 14 van deze functies zijn voor het verwerken van JPEG's en hebben voor mij dus geen meerwaarde. De 15e functie is belangrijk: de instelling van de ISO-waarde. Dit is echter zo belangrijk dat ik een knop bij de sluiter heb geprogrammeerd om rechtstreeks naar de ISO-waarde te gaan. De laatste functie is ook belangrijk (deze roept een menu op voor het aanpassen van de helderheid van de zoeker en het display op de achterkant van de camera) maar deze functie kan niet aan een andere knop worden toegewezen. Om deze functie te gebruiken, moet ik eerst alle andere keuzes in het menu aflopen. Bij een intelligente instelstructuur voor gebruikers van raw-beelden zou elke functie die alleen van toepassing is op JPEG's verborgen blijven.

Bij een intelligente instelstructuur zou de gebruiker ook knoppen kunnen uitschakelen. Sommige knoppen staan op een moeilijke plaats, waardoor je er per ongeluk kunt op drukken, en ik zou liever zien dat die knoppen niets doen in plaats van een verwarrend en overbodig menu op te roepen.

Ten slotte, en dit is geen groot nadeel, maar voor mij wel belangrijk: met intelligente regelaars zou je de ISO-waarden in gehele stappen selecteren: 200, 400, 800, et cetera. De tussenliggende waarden zijn nog een overblijfsel van film, toen elke emulsie een specifieke gevoeligheid had waarmee de belichtingsmeter moest overeenstemmen. In een digitale camera verandert deze regelaar alleen de versterking (gain) op een versterker, en de tussenliggende stappen zijn te fijn om zichtbaar te zijn. Het zou niet mogen zijn dat ik 18 menu-items moet doorlopen wanneer er maar 7 nuttig zijn. Voor besprekingen waarin het aantal functies van belang is en deze overbodige precisie zou opvallen, zou de camera de optie kunnen bieden in een instellingenmenu.

Over het algemeen staan de regelaars van een camera niet op hetzelfde niveau als de optiek. De regelaars lijken te zijn ontworpen door dezelfde commissie die de kameel heeft uitgevonden op basis van het paard. En zoals je hierna nog kunt lezen, heeft deze commissie ook aan andere onderdelen van de X-E2 gewerkt.

Zoeker en scherpstellen -- De X-E2 kan wedijveren met de beste DSLR's op de markt, en toch is hij geen DSLR. De zoeker ervan is een scherm, een OLED-beeldscherm met hoge resolutie. Die is groot genoeg om goed te kunnen zien, maar ook weer niet zo groot dat de randen verdwijnen als je een bril draagt. Hij ververst snel genoeg om beweging te kunnen volgen en kan helder genoeg worden ingesteld om hem in normaal zonlicht comfortabel te gebruiken. Hoewel, toen ik me omgeven zag door fel zonlicht dat werd weerkaatst door zee en ijs was het wel nodig mijn zonnebril af te doen of de zoeker met mijn linkerhand af te schermen. De zoeker kan ook worden ingesteld op het weergeven van een handige hoeveelheid informatie. Al met al vind ik het OLED-scherm net zo functioneel als de optische zoeker van mijn oude SLR's op APS-formaat, en het ontbreken van een spiegelbox maakt de camera smaller en lichter. De lenzen zijn ook smaller en lichter, omdat het achterste element dichter bij de sensor geplaatst kan worden.

Om scherp te stellen gebruikt een DSLR sensoren in de zoeker, en die sensoren dienen perfect gepositioneerd te zijn om te voorkomen dat dit (zoals vaak gebeurt) onnauwkeurig gebeurt. Bij de X-E2 zitten ze echter op de afbeeldingssensor zelf, waar ze nooit verkeerd kunnen zijn afgesteld. Als het onderwerp van de foto maar enig contrast heeft werkt het systeem om scherp te stellen snel en goed.

Helaas is de kameelcommissie van Fuji er niet in geslaagd een systeem te ontwerpen dat kan scherpstellen op een bekend onderwerp dat snel beweegt: een vogel. De continue auto-focus is te langzaam en de handbediende scherpstelling kan niet voor dat doel worden gebruikt omdat de scherpstelring daarvoor onhandig grote draaien moet maken. Daar komt nog bij, een echte afknapper, dat het draaien aan de scherpstelring automatisch het beeld in de zoeker vergroot, zodat de vogel verdwijnt als die niet exact in het midden van de zoeker stond.

De kameelcommissie heeft het scherpstellen ook op een andere manier in de weg gezeten. Volgens mij kun je het beste scherpstellen met de X-E2 door hem op handbediende scherpstelling te laten staan, een klein vierkant in de zoeker aan te wijzen waar je op wilt scherpstellen, en dan op de knop met het label AF-L te drukken. Hierdoor stelt de camera snel en zeker scherp. Als de camera eenmaal is scherpgesteld blijft die dat dan ook, onafhankelijk van hoe ik de afbeelding kadreer, en de sluiter reageert zonder vertraging. Dit is uitstekend ontworpen. Er zit echter naast die handige AF-L-knop nog een knop, die maar weinig wordt gebruikt. Deze knop zorgt voor een menu om het automatisch-scherpstelgebied te veranderen van normaal naar close-up (hier foutief als Macro aangeduid). Het is bijna onmogelijk te voorkomen dat je de Macro-knop per ongeluk indrukt, waardoor fotograferen bijna onmogelijk wordt. Fuji heeft bij het vorige model hier zo veel klachten over ontvangen dat het de firmware heeft aangepast om toe te staan dat deze knop wordt uitgeschakeld als je de close-upstand niet gebruikt, maar heeft daarbij weer een bult toegevoegd. Als je de vervelende Macro-knop namelijk uitschakelt, schakel je ook de belangrijke AF-L-knop om scherp te stellen uit.

Het lijkt er tussen haakjes trouwens op dat de leden van de commissie die dit paard hebben herontworpen te beleefd waren. Als een van je foto's enigszins wazig is wil de camera geen aanstoot geven, en weigert hij je dit te laten zien. In de weergavemodus zal de camera je daarvoor dan niet voldoende laten inzoomen.

Belichting -- De automatische belichting van de X-E2 werkt goed genoeg voor terloopse foto's, maar voor nauwkeurig werken vind ik de automatische belichting nogal hinderlijk omdat ik voortdurend het belichtingshistogram moet nakijken en de belichtingscompensatie moet aanpassen. De handmatige belichtingsmodus van de X-E2 is eenvoudiger, omdat de zoeker zo kan worden ingesteld dat het belichtingshistogram voortdurend in beeld wordt bijgesteld. Het enige dat ik moet doen is naar het histogram kijken en een brandpuntsafstand, een sluitertijd en een ISO-gevoeligheid instellen die het histogram er goed uit laten zien. Dit kan ik doen zonder de camera voor mijn oog weg te halen, omdat alle informatie die ik nodig heb op de zoeker kan worden weergegeven en op de tast kan worden ingesteld. De kameelcommissie heeft er echter wéér een bult bijgedaan. Bij de handbediende modus hebben ze een "functie" aangemaakt die automatisch elke sluitertijd die ik kies met één derde stop verhoogt of verlaagt.

Ik heb geen idee waarom ze dit hebben gedaan, maar ik vind het zowel amusant als vervelend omdat met de sensor van deze camera het aanpassen van de belichting met één derde f-stop evenveel uitmaakt als het het aanpassen van de lengte van een zoom met één derde inch (8 mm). De nauwkeurigste manier om de belichting in te stellen is het histogram te laten zien dat de lichtste delen in beeld niet echt worden afgeknepen (behalve de zon en gloeilampen, en hun spectaculaire reflecties). Niets anders werkt zo precies, en toch laat dit bijna een gehele f-stop in de lichtste delen toe, en het enorme dynamische bereik van de sensor zorgt ervoor dat een onderbelichting van één derde stop niet te ontdekken valt.

Sensorgrootte -- Veel fotografen dromen van een camera met een afbeeldingssensor van 35 mm, maar ik denk dat de eerstvolgende kleinere maat meer zin heeft, te weten het APS-formaat dat in de X-E2 is gebruikt. Sensoren van APS-formaat zorgen ervoor dat kleinere en lichtere body's en lenzen kunnen worden gebruikt, ze maken kleinere bestanden aan, en, nog het belangrijkst, ze genereren een grotere scherptediepte, waardoor afbeeldingen er doorgaans scherper uitzien.

Hoewel een groter formaat een wazige achtergrond eenvoudiger maakt, is deze toepassing op de camera een overblijfsel van de film. Digitale bewerking biedt veel meer controle. Stel je bijvoorbeeld eens voor dat een ijshoender je fotostudio op de Zuidpool binnenvliegt voor een portret. Net als alle ijdele vogels wil hij dat het portret zijn gezicht laat zien, niet zijn achterhoofd of een paar toevallige veren. Hiervoor wil je dus zijn gezicht scherp houden maar al het andere verzachten. Je wilt de meeste van zijn veren op een milde en homogene manier verzachten, zodat ze er allemaal nog wel als veren uitzien maar niet te veel aandacht vragen. Selectief scherpstellen is een te grof middel om dit doel te bereiken maar het vervagingsgereedschap in Photoshop maakt het eenvoudig.


Objectieven -- Ik heb vier objectieven gekocht voor de X-E2: een Fujinon 18-55mm (~700 dollar) en 55-200mm (~500 dollar) zoom, een Fujinon 14mm (~700 dollar) en een goedkope, full-frame fisheye-objectief (~325 dollar) die worden verkocht onder de merknamen Rokinon en Samyang, en waarschijnlijk ook andere. De twee zoom-objectieven hebben bijzonder effectieve beeldstabilisatie. De twee andere objectieven hebben geen beeldstabilisatie maar een dermate grote hoek dat camerabewegingen geen groot probleem zijn. De 14mm Fujinon biedt zowel automatisch als handmatig scherpstellen, maar de kameelcommissie van Fuji heeft besloten om de handige scherpstelknop niet te ondersteunen. Het fisheye-objectief van Rokinon werkt alleen handmatig en is goedkoop. Optisch gezien werken alle drie de Fujinon-objectieven uitstekend, en tot mijn grote verrassing de Rokinon ook. Ik vind deze prettiger dan alle fisheyes van Sigma die ik ooit heb gehad.

Om een voor mij volstrekt onduidelijke reden moet de X-E2 kennelijk een ouderwets uiterlijk hebben. Hij lijkt voor mij op geen enkele andere filmrolcamera ik ooit heb gezien, maar grappig genoeg trekt het kennelijke "retro"-uiterlijk klanten aan. Om dit beeld te versterken zijn de meeste objectieven van Fuji voor de X-E2 geen moderne zoom-lenzen: ze hebben een vaste brandpuntsafstand. En om ze nog ouderwetser te maken: ze hebben geen beeldstabilisatie. Daar komt dan nog bij dat, als de andere objectieven net zo werken als mijn 14mm Fujinon, zij de handige scherpstelknop niet gebruiken. In optische tests komen ze er misschien wat beter van af, maar beeldstabilisatie is toch belangrijker voor scherpe foto's dan subtiele verschillen in optische kwaliteit, en een iets groter diafragma biedt geen voordeel in een camera met een elektronische zoeker en een ISO tot 6400. De enige vaste brandpuntobjectieven die ik zou overwegen bij de X-E2 zijn die met een extreem wijde hoek. Fuji's 60mm macrolens is misschien ook handig voor macrowerk op een statief, maar voor in het veld is het waarschijnlijk praktischer een tweedelige +3-lens te schroeven op een beeldgestabiliseerde 55-200mm zoom. Ik heb een Marumi DHG Achromat Macro 330 (~85 dollar) gevonden waarmee dat mooi kan.

Op dit moment is Fuji's langste objectief 200mm. Aanvankelijk wilde ik een langere voor dieren in het wild (er is beloofd dat er eind dit jaar een uitkomt), maar ik ben er niet meer zeker van dat het de prijs en het extra gewicht waard is. Een langere lens voor wilde dieren zou ten minste dezelfde sluitertijd vereisen om de beweging van het dier aan te kunnen en een kleiner diafragma om dezelfde scherptediepte te bereiken: twee stappen kleiner als de objectieflengte verdubbeld wordt van 200mm tot 400mm. Dat betekent twee stappen grotere ISO-snelheden: 3200 of 6400 in plaats van 800 of 1600. ISO 3200 en 6400 hebben aanmerkelijk meer ruis dan ISO 800 en 1600. Een uitgesneden afbeelding op ISO 1600 zou wel eens net zo goed kunnen zijn als een full-frame afbeelding op ISO 6400. Ik heb hier een nattevinger-vergelijking van gemaakt tussen de brandpuntlengtes 100mm en 200mm, en zag geen opvallend verschil bij een afdruk kleiner dan 16 bij 24 inches (40 bij 60 cm).

Laatste overpeinzingen -- Ik ben er niet in geslaagd om uitgebreide vergelijkingen te maken, maar het lijkt mij dat de X-E2 een nieuwe standaard neerzet voor de algemene fotografie. Andere camera's zijn misschien op het ene of andere vlak iets beter en onder sommige omstandigheden prettiger maar ik heb (gelet op het dynamisch bereik en de ruis over alle ISO-snelheden en de scherpte van de sensor, de scherpte-diepte en de optische stabilisatie) nog nooit zulke goede beelden uit een camera zien komen, laat staan zo'n kleine en lichte camera. Hij heeft alleen weinig instellingen. (En helaas ligt de lat in de industrie zo laag dat ik ze nog beter vind dan veel andere. Je zou de instellingen van Fuji zelfs als een pré kunnen zien: het is beter op stenen slapen dan op spiesen.)

De camera en objectieven zijn redelijk makkelijk in gebruik en zijn heerlijk om te dragen, maar de kleine behuizing is wat lastig vasthouden, zelfs met een handgreep. Voor het gebruik (in tegenstelling tot het dragen) zou een grotere behuizing prettiger zijn. Het zou ook fijn zijn om een helderdere of grotere zoeker te hebben voor het fotograferen in fel zonlicht.

Fuji heeft onlangs een dergelijke camera aangekondigd, de X-T1 (~1300 dollar). Deze is nog weerbestendig ook en het bedrijf zegt er een aantal weerbestendige objectieven bij te gaan verkopen. Ik heb dat verder niet nodig, maar de beeldkwaliteit van dit systeem is zo hoog dat als de nieuwe camera wat handigere instellingsmogelijkheden heeft, ik wellicht toch zo'n camera zou overwegen, ondanks de prijs en het extra gewicht.

En waterbestendig. Misschien als ik weer eens op de Oosterschelde vaar...

[Als je de informatie in dit artikel waardevol vond, dan vraagt Charles je te overwegen er wat voor te betalen door een donatie te doen aan de hulporganisatie Artsen Zonder Grenzen.]

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

FunBITS: Luftrausers is hoogvlieger voor de Mac

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: DPF]

Zoals ik al meldde in mijn review van Ridiculous Fishing (zie "FunBITS: Ridiculous Fishing voor iPhone en iPad", 7 maart 2014) had de Nederlandse ontwikkelaar Vlambeer een nieuw spel aangekondigd voor 18 maart 2014. Die belofte hebben ze ingelost en Luftrausers is nu beschikbaar voor Mac, Windows, Linux, PlayStation 3 en PlayStation Vita (tijdelijk voor $ 8,99, normale prijs $9 ,99). Bekijk ook de trailer.

In Luftrausers speel je een gevechtspiloot. Met het pijltje omhoog geef je je vliegtuig vaart, met links en rechts kun je draaien, en met X kun je schieten. Je wordt van alle kanten aangevallen door andere vliegtuigen, boten en raketten. Het doel is om zoveel mogelijk tegenstanders neer te schieten voordat jouw vliegtuig vernietigd wordt. Hoe langer je overleeft, hoe meer tegenstanders je scherm zullen vullen. Het is een soort kruising tussen de klassieker Asteroids en een 'danmaku' spel (danmaku is Japans voor 'kogelgordijn', vaak in het westen verkeerd vertaald als 'kogelhel').


De actie in Luftrausers is opwindend en als een tekenfilm. Je vliegtuig kan bijvoorbeeld zonder problemen onder water duiken. Je kunt wegvluchten voor je tegenstanders, 180 graden omdraaien (hoppetee) en ze neerknallen. Als je stopt met schieten tijdens het vliegen zal je vliegtuig automatisch 'genezen'.


Tijdens het spelen verzamel je schedels, verdien je upgrades als lasers, wapens en snellere motoren. Eén van mijn favoriete trucs is het kopen van wapens, onder een vijandelijk schip duiken en dan omhoog vliegen, een soort van vernietiging a la Superman.


Net als Ridiculous Fishing is Luftrausers een eenvoudig spel met een retro hart. De 8-bits afbeeldingen zijn sepia, met tekeningen van Teutoon-achtige militairen. Maar wellicht de beste onderdelen van het spel zijn de muziek en de geluidseffecten. Atari-achtige ruis met techno-militaristische muziek, een soort van nationalistische dubstep.

Ik heb wel een paar kritiekpunten. Allereerst: het is aan de prijzige kant voor zo'n snel, terloops spel. Ik ondersteun graag ontwikkelaars, en ik begrijp dat de ontwikkeling van een spel kostbaar is, maar Luftrausers maakt de prijs gewoon niet waar. Ter vergelijking, FTL: Faster Than Light (zie "FunBITS: FTL: Faster Than Light", 19 juli 2013) houdt je honderden uren zoet en kent echt een doel in het spel. Luftrausers is feitelijk een moderne versie van een speelhal-spel, en 40 kwartjes heb ik in zo'n speelhal niet bij me. Wel een goed punt is dat er geen in-app aankopen zijn, dus dat kan het weer goedkoper maken dan sommige 'gratis' spellen.

Een ander punt is het ontbreken van een iOS-versie. Het lijkt me zeer speelbaar op een iPhone, maar zolang ik gedwongen ben het op mijn Mac te spelen betwijfel ik of ik het vaak zal doen. En het verbaast me ook: Vlambeer bracht hun vorige spel alleen op iOS uit, dus waarom nu alleen de Mac?

Wanneer je Luftrausers wilt kopen biedt Vlambeer je twee mogelijkheden: het spel kopen op Steam of in de Humble Store. Ik beveel de versie op de Humble Store aan, want dan krijg je DRM-vrije exemplaren voor Mac, Windows en Linux, plus een Steam-sleutel. Verder staat de Humble Store 10 procent van alle inkomsten af aan goede doelen zoals het Amerikaanse Rode Kruis, Child's Play, Electronic Frontier Foundation, World Land Trust en liefdadigheid: water. De keus lijkt me duidelijk.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 24 maart 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: HR]

Apple Remote Desktop 3.7.2 -- Apple heeft Apple Remote Desktop 3.7.2uitgegeven, een voor alle gebruikers aanbevolen update. De uitgave repareert een geval met remote management software waarbij een foutief IP-adres werd getoond in de Scanner, verbetert de prestatie op netwerken met clients waarvan de IP-adressen vaak veranderen, verandert de volgorde van schermen in de multi-observatie stand, verbetert de betrouwbaarheid van schermdelings-sessies, maakt automatisch kopiëren en plakken tussen lokale en verbonden computers mogelijk en repareert een bug waarbij clients abusievelijk werden aangemerkt als off line of slapend. ($ 79,99 nieuw van de Mac App Store, gratis update, 19,6 MB)

Reacties - Apple Remote Desktop 3.7.2

GarageBand 10.0.2 -- Met de uitgave van GarageBand 10.0.2 voor de Mac heeft Apple eindelijk de mogelijkheid teruggebracht om te exporteren in MP3-formaat. Die ontbrak sinds de specifieke Mavericks-update van vorig jaar oktober (zie "Nieuwe, gratis iLife- en iWork-apps delen tussen apparaten en platforms", 22 oktober 2013). Het was een onbegrijpelijke verandering die menig gebruiker tot wanhoop dreef. (De frustraties in de Support Communities van Apple liepen hoog op. Hier is een voorbeeld van een (Engelstalige) discussie.) Schrijver dezes zag zich genoodzaakt om de oude versie van GarageBand (6.0.5) te blijven gebruiken. De update biedt ook meerdere verbeteringen voor Toegankelijkheid, voegt drie nieuwe Drummers en drumkits toe in de genres rock, songwriter en R&B, en verbetert de algehele stabiliteit. (Gratis in de Mac App Store, 986 MB)

Reacties - GarageBand 10.0.2

ExtraBITS, 24 maart 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: HR, PAB]

Er is deze week veel gebeurd. We hebben een scheepslading aan ExtraBITS voor je om te lezen. Google betrad officieel de markt voor draagbare technologie met Android Wear, een speciale versie van het mobiele besturingssysteem. Time had een zeldzaam interview met Jony Ive, maar onze eigen Jeff Carlson was niet onder de indruk. Twitter maakte het eenvoudig om iemands eerste tweet te ontdekken, de oprichter van IDG overleed en de allereerste Apple-dealer sloot de deuren.

Allereerste Apple-dealer stopt -- Toen in 1977 de vijfde Apple II van de band rolde, ging die naar Team Electronics in Minneapolis, in een leren tas met het Apple-logo (mysterieus genoeg zonder een hap eruit). Daarmee werd de winkel van Team Electronics, die uiteindelijk werd tot het instituut van de dubbelstad, FirstTech, de eerste en langst opererende Apple wederverkoper. Helaas stopt FirstTech ermee, naar eigen zeggen vanwege prijsdruk van nationale aanbieders nadat Apple recentelijk de restricties op minimumprijzen had aangepast. FirstTech heeft de winkel in Rochester, Minnesota, die slechts een paar maanden geleden openging, al gesloten. Het hoofdkantoor in Minneapolis gaat op 29 maart 2014 dicht. In een verslag op TwinCities.com door TidBITS-verslaggever Julio Ojeda-Zapata staan alle fascinerende details, alsmede een videoclip van de documentaire "Welcome to Macintosh" over hoe FirstTech ontstond en wat het historische belang ervan is in de wereld van Apple. "En het begon allemaal in Minnesota", zo horen we in de video.

Reacties

Oprichter van IDG op 76-jarige leeftijd overleden -- Patrick J. McGovern, oprichter en voorzitter van IDG (uitgever van Macworld, TechHive, en PCWorld) overleed op 19 maart 2014 op 76-jarige leeftijd. "Gedurende een periode van 50 jaar was McGovern verantwoordelijk voor de introductie van meer dan 300 bladen en kranten van IDG en leidde hij de uitbreiding van het netwerk van IDG naar meer dan 460 websites, 200 mobiele apps en 700 wereldwijde evenementen". Hij stond erom bekend dat hij de namen van de medewerkers wist, zelfs terwijl IDG groeide, en dat hij iedere medewerker in de VS de kerstenveloppe persoonlijk overhandigde. Voormalig IDG-CEO Walter Boyd zal hem opvolgen als voorzitter.

Reacties

Ontdek de #FirstTweet van iedereen -- Twitter heeft een leuk nieuw gereedschap onthuld waarmee gebruikers de allereerste tweet van iemand kunnen zien. Die van mij (@adamengst) had te maken met een historisch interessant artikel over de App Store in wording (zie "Licht uit voor de iPhone", 20 augustus 2007), @tonyaengst was bezig met haar taaklijst en vochtniveau (sommige dingen veranderen nooit!), het Twitter-account van @lymondoverleefde zijn baan, @GlennF was griezelig helderziend, @joekissell was zoals gebruikelijk bezig met zijn e-mail en @Moltz voorspelde het einde van Twitter. O ja, en Senator @BarackObama verwachtte het einde van de Irak oorlog. Meer interessante links in de commentaren!

Reacties

Ive praat met Time -- John Arlidge, schrijvend voor Time, heeft een zeldzaam interview voor elkaar gekregen met Jony Ive, SVP of Design bij Apple. Ive praat over zijn ontwerpproces, hoe de relatie tussen hem en Steve Jobs was en wat hem drijft. Ive zei: "We zijn omgeven door anonieme, slecht gemaakte objecten. Het ligt voor de hand te denken dat dit is omdat het de mensen die ze gebruiken niet uitmaakt, net als de mensen die deze objecten maken. Maar wat wij aangetoond hebben, is dat het mensen wel uitmaakt. Het is niet alleen maar esthetiek. Ze hechten aan dingen die zorgvuldig ontworpen zijn en goed gemaakt. We maken en verkopen een zeer groot aantal dingen die er (hopelijk) prachtig uitzien en die goed gemaakt zijn. Ons succes is een overwinning voor puurheid, integriteit, voor erom geven".

Reacties

Jeff Carlson praat over het interview van Ive met Time -- Onze eigen Jeff Carlson was niet tevreden met Times profiel van Jony Ive. In een artikel op zijn blog, omschrijft hij het artikel als "slecht geïnformeerde blabla", erop wijzend dat de auteur, John Arlidge, Steve Jobs vergelijkt met een god, een assistent een "tech-head" noemt en belangrijke kennis over Apple ontbeert. "Ik zou echt willen weten waarom prominente, informatierijke interviewkansen zoals deze, worden verpest door grote magazinetitels", zei Carlson.

Reacties

Tech-geeks filmen opblazen schoorsteen -- Julio Ojeda-Zapata, die bijdraagt aan TidBITS en redacteur is van de "St. Paul Pioneer", heeft recent een nooit zo populaire weekenddienst als verslaggever gedraaid, maar heeft er een mooi "geek"-avontuur van gemaakt door de sloop te filmen van een 85 meter hoge schoorsteen van een stilgelegde elektriciteitscentrale. Hij deed dat met zijn iPhone 5c, een Nokia Lumia 1020, een compacte Sony-videocamera en de hulp van een aantal vrienden, onder wie een die met drones (voorzien van camera) boven de locatie vloog. Julio heeft het mooi samengevoegd met Final Cut Pro X en het hele verhaal, samen met de video, gedeeld op TwinCities.com.

Reacties

Googles entree op de draagbaar-markt met Android Wear -- Terwijl de geruchten over een Apple iWatch blijven rondwaren, onthulde Google zijn strategie voor draagbare artikelen, genaamd Android Wear, een versie van het besturingssysteem Android die op maat is gesneden voor draagbare apparaten. Google zal zich in eerste instantie richten op "smartwatches", en biedt berichten, antwoorden op met de stem gegeven zoekopdrachten, gezondheids- en fitness-monitoring, verbinding met andere apparaten en al het andere dat ontwikkelaars kunnen creëren. Net als rondom Android, werkt Google samen met andere bedrijven om in 2014 horloges te ontwikkelen die werken met Android Wear.

Reacties

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2014 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands