Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1203, 16 december 2013

Prettige feestdagen namens TidBITS nu we onze jaarlijkse vakantiestop ingaan. We zijn weer terug op 6 januari 2014 met onze volgende uitgave per e-mail. We laten je nu achter met een boel te lezen. Naast deze dikke uitgave zelf, de tweede editie van het succes-boek van Joe Kissell: "Take Control of iCloud" en het laatste, gestreamde, hoofdstuk van Josh Centers: "Take Control of Apple TV" (daar staat alles in wat je weten wilt over geluidsweergave op Apple TV). In de afdeling nieuws verslaat Josh de nieuwste ontwikkelingen in het spionage-drama van de NSA en bespreekt hij de nieuwste kanalen die aan Apple TV zijn toegevoegd. Ten slotte geven hij en Adam Engst de details over de verbeteringen in de update van OS X Mavericks, 10.9.1, die net is uitgebracht. Matt Neuburg keert weer terug met zijn jaarlijkse bespreking van de betekenis voor ontwikkelaars (en daarmee voor de gebruikers) van de laatste wijzigingen in iOS 7. Michael Cohen bespreekt de QODE Ultimate Keyboard Case, van Belkin, voor de iPad Air. Chris Armstrong onderzoekt Receiptmate voor de iPhone, en Geoff Duncan neemt bezit van FunBITS voor een jamsessie met de Mac-app Capo 3 voor het oefenen van je muzikale gehoor. Belangrijke nieuwe versies van software deze week zijn iFlicks 2.0.1, Firefox 26, VLC Media Player 2.1.2, PopChar X 6.4 en TextExpander 4.2.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1203i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>

TidBITS 2013 vakantiestop

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst

[vertaling: SD]

Is het niet verwonderlijk dat zelfs in deze moderne tijden waarin veel mensen zelden dagelijks buitenkomen of zich bezighouden met de voorbijschuivende seizoenen, we toch een leven leiden dat beheerst wordt door de cycli van de zon en de maan? Het internet kent geen winter, lente, zomer of herfst en toch lijkt het altijd alsof we rond deze tijd van het jaar verwoed bezig zijn om alles af te krijgen. Natuurlijk komt er geen einde aan de reeks projecten, en alles dat af moest zijn zal niet lang verdwijnen, enkel lang genoeg om te genieten van een korte eindejaars-vakantieperiode, weg van de drukte van technologie. En of we zullen genieten van deze tijdelijke rust: je bent immers de laatste editie aan het lezen van TidBITS in 2013.

Globaal gezien was 2013 een goed jaar voor ons. We voelen ons gesteund door de meer dan 2500 genereuze TidBITS-leden die met ons geloven dat maatschappelijk gegenereerde inhoud kan werken voor kleinere publicaties (een volledige lijst van onze verwezenlijkingen vindt je in het artikel "Steun TidBITS in 2014 via het TidBITS-lidmaatschapsprogramma" van 9 december 2013). En natuurlijk zijn we onze zakelijke sponsors eeuwig dankbaar voor de financiële basis die ze bieden, en in het bijzonder onze langetermijnsponsors: CrashPlan, Smile, ScanSnap, Avatron Software, and Aspyr Media.

Tonya en ik zijn ook enorm dankbaar voor de zeer deskundige en vriendelijke bijstand van Josh Centers, Michael Cohen, Joe Kissell, Agen Schmitz, Jeff Carlson, Glenn Fleishman, Matt Neuburg, Rich Mogull, Mark Anbinder en Bruce Dumes, naast de vele Take Control-auteurs en redacteuren. Dit jaar waren er enkele grote veranderingen in onze bezetting, met nieuwkomer Josh die de hoofdredactie voor zijn rekening nam en daarmee ook een dagelijkse verschijning werd in onze e-mail en chat-stromen. In een andere wissel van de wacht gaf ook Glenn de meeste van zijn technische verantwoordelijkheden door aan Bruce, die we in een gelukkige samenloop van omstandigheden vonden toen Michael hoorde dat we op zoek waren naar een Perl-expert om te worstelen met ons zelfgebouwde TidBITS Publicatie Systeem.

De financiering door het TidBITS-ledenprogramma gaf ons de mogelijkheid om dit jaar een aantal artikels te bestellen en onze dank gaat uit naar hen die het licht van TidBITS breder en sterker lieten schijnen: Geoff Duncan, Jeff Porten, Chris Armstrong, Alicia Katz-Pollock, Steven Aquino, David Rabinowitz, Marshall Clow en Steve McCabe. Onze appreciatie gaat ook naar de onvermoeibare vrijwilligers die elke week TidBITS vertalen in het Nederlands en het Japans, naar hen die commentaar achterlaten bij artikels en participeren in TidBITS Talk en tenslotte naar iedereen die wat van zijn kostbare tijd neemt om te lezen wat we schrijven.

Bedankt elkeen, en mogen jullie eindejaarswensen uitkomen.

Zoals gebruikelijk nemen we de laatste twee weken van het jaar vrij zodat we meer tijd kunnen doorbrengen met familie en vrienden, even kunnen reflecteren over het voorbije jaar, wat uitrusten en dan terug uitkijken naar welke opwinding Apple en de rest van de technologiesector gaan veroorzaken in 2014.

Ofschoon velen van ons de volgde week offline zullen zijn, mag je niet vergeten om eens langs te komen op de TidBITS-website, of mee te lezen op de gratis TidBITS News-app op je iOS-apparaat, of je te abonneren op onze RSS-, Twitter- of Facebook-stroom voor nieuws, ExtraBITS-verwijzingen, Watchlist-artikelen of gewoon omdat je het niet kan nalaten om zelfs in de vakantie te reageren op onze artikelen. TidBITS Talk-discussies zullen er ook zijn, maar waarschijnlijk aan een trager tempo. De volgende e-mailaflevering van TidBITS komt op 6 januari 2014. Tot dan!

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Apple brengt OS X Mavericks 10.9.1 en Safari 7.0.1 uit

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst, Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: TK]

Apple heeft OS X Mavericks-update 10.9.1 uitgebracht, met naar verluidt oplossingen voor de problemen met Mail waarover Joe Kissell het had in "Mail in Mavericks verandert de relatie met Gmail", (22 oktober 2013) en "Mail in Mavericks: is het al veilig?", (11 november 2013). De gratis update is maar liefst 243,4 MB groot en kan worden gedownload van de site Apple Support Downloads of via Software-update.


Wat meteen opvalt, is dat 10.9.1 betere ondersteuning voor Gmail in Mail belooft, met oplossingen voor gebruikers met speciale Gmail-instellingen. Andere verbeteringen in Mail zijn onder meer een betere betrouwbaarheid van Slimme Postbussen en zoeken, en een oplossing voor een probleem waardoor contactgroepen niet goed werkten in Mail.

Een maand geleden bracht Apple een update voor Mail in Mavericks uit die ook problemen met Gmail zou oplossen (zie "Apple brengt nieuwe versie van Mail uit in verband met bugs in Mavericks", 7 november 2013), en ofschoon dit veel gebruikers heeft geholpen, was het toch geen wondermiddel. We zijn weliswaar blij dat Apple meer aandacht besteedt aan deze problemen, maar als je de upgrade naar Mavericks nog had uitgesteld omdat Mail niet goed met Gmail werkt, dan wacht je best nog even tot we berichten uit de gebruikersgemeenschap horen over hoe goed 10.9.1 de problemen oplost.

10.9.1 bevat verder nog oplossingen voor een probleem waarbij VoiceOver zinnen met Emoji niet kon uitspreken, een bug waardoor iLife- en iWork-apps in niet-Engelstalige systemen niet konden worden geüpdatet, meerdere vragen om de sleutelhanger "Lokale onderdelen" te ontgrendelen, een probleem waarbij de Japanse toetsenborden op een vorige taal bleven staan, en een probleem waarbij een Contactgroepsnaam niet in het adresveld werd ingevuld.

Voor wie een recent aangekochte MacBook Pro heeft, biedt een afzonderlijke "OS X Mavericks 10.9.1-update voor MacBook Pro met Retina-scherm (najaar 2013)" alle oplossingen in OS X Mavericks-update 10.9.1, plus "systeemspecifieke verbeteringen, waardoor de stabiliteit en compatibiliteit van uw Mac worden verbeterd". Ook deze update is beschikbaar via de site Apple Support Downloads (364,1 MB) of via Software-update.

Safari 7.0.1 -- In de update 10.9.1 zit Safari 7.0.1, dat blokkeren bij het invullen van formulieren op fedex.com, stubhub.com en andere websites oplost, en de compatibiliteit voor automatisch invullen van kredietkaartgegevens (net op tijd voor de laatste dagen van het eindejaarsshoppen). Verder nog verbeteringen in de manier waarop VoiceOver werkt met facebook.com. Ook updatet deze versie gedeelde koppelingen automatisch wanneer ze in de zijbalk van Safari worden weergegeven.

Safari 7.0.1 bevat enkele beveiligingsoplossingen, één voor een probleem waarbij de functie voor automatisch invullen de inloggegevens vrijgeeft aan onbedoelde domeinen en acht voor kwetsbaarheden die konden leiden tot een crash of het uitvoeren van willekeurige code.

Voor wie Mavericks nog niet heeft staan, heeft Apple Safari 6.1.1 uitgebracht voor 10.7 Lion en 10.8 Mountain Lion met dezelfde oplossingen voor bugs en de beveiliging. Deze update staat (nog) niet op de site Apple Support Downloads, maar via Software-update kun je hem al wel downloaden.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

"Take Control of iCloud, Second Edition" maakt einde aan iCloud-verwarring

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst

[vertaling: LmR]

Gezien de steeds verder groeiende onontkomelijkheid van iCloud voor Apple-gebruikers, zijn we blij om de tweede editie van Joe Kissells "Take Control of iCloud" te kunnen presenteren. Als een van onze best verkopende titels van de afgelopen twee jaar (waarin we onze lezers ook nog eens vier gratis updates gaven) heeft dit e-boek meer dan 10.000 Mac- en iOS-gebruikers geholpen sinds iCloud in 2011 uitkwam. In het e-boek biedt Joe inzichten in wat iCloud probeert te zijn en beschrijft hij stap voor stap essentiële procedures en geeft hij adviezen over hoe je iCloud het beste kan integreren in de vele diensten binnen je digitale leven. Het 142 pagina's dikke boek is beschikbaar voor $ 15 en behandelt OS X 10.9 Mavericks, iOS 7, Apple TV, Windows en de nieuwste versie van de iCloud-webapps.

"Take Control of iCloud, Second Edition" loopt over van actueel iCloud-advies voor hen die iCloud gewoonweg verwarrend vinden, hulp nodig hebben bij het integreren van iCloud Keychain in hun wachtwoord-strategie, vastlopen in de beperkingen binnen iCloud Photos of gewoon willen weten hoe iCloud bestanden synchroniseert tussen de Mac en de iPad, zoals die van Pages of Keynote. Een van de eerste lezers schreef:

"Voor iemand die tot nog toe niet veel tijd had gestoken in het instellen van iCloud, was dit boek zeer informatief. Met name de informatie betreffende het beheren van meer dan één iCloud-account en het Photos-gedeelte. Dank!" -Kelly

Joe neemt het maken van de eerste instellingen in iCloud met je door en legt dan de belangrijkste aspecten (en verborgen verrassingen) van iCloud uit, terwijl hij tegelijkertijd aangeeft waarom alles misschien niet helemaal naar verwachting werkt. Onder de vele functies die Joe behandelt bevinden zich de volgende: het werken met Apples mediastores, iTunes Match, My Photo Stream, iCloud Photo Sharing, documenten in de Cloud, Mail, Contacts, Calendars, iCloud Keychain, Zoek iPhone/iPad/Mac, Zoek Vrienden en iOS-reservekopieën.

Je vindt er antwoorden op vragen als:

Dus als je op zoek bent naar hulp bij iCloud, dan is "Take Control of iCloud, Second Edition" je gids voor Apples clouddienst.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Apple TV uitgebreid met ABC, Bloomberg, Crackle en KORTV

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: DPF]

Het aanbod op de Apple TV is met een gevarieerde groep kanalen uitgebreid. Dit jaar kwamen onder andere ESPN, Disney, HBO en PBS erbij, en in totaal 14 apps sinds juni (zie een overzicht in "Apple TV geüpdatet met HBO GO, ESPN en meer", 19 juni 2013, "Apple TV krijgt nieuwe kanalen en Netflix-profielen", 27 augustus 2013 en "PBS en Yahoo komen naar Apple TV", 19 november 2013). Alle nieuwe apps zouden automatisch moeten verschijnen in het hoofdmenu van je Apple TV.


De Watch ABC-app stelt je net zoals zijn web- en iOS-neefjes in staat om de laatste afleveringen te zien van de series van ABC, zoals "Agents of S.H.I.E.L.D", "Scandal" en "Once Upon a Time". Maar op de Apple TV-app moet dat wel met een kabel- of satellietabonnement, wat bij de web- en iOS-apps niet hoeft. Wat het nog erger maakt is dat je door een aantal reclames heen moet die je niet kunt overslaan, en dat de app niet buiten de VS werkt. Op de een of andere manier vindt de app dat mijn huis in Tennessee niet in de VS staat, dus mij lukt het tot nu toe niet om ABC op de Apple TV te bekijken. (Ik kan ABC verzekeren dat mijn staat weer onderdeel is van de Unie sinds 24 juli 1866 en zelfs vriendschappelijke banden onderhoudt met de federale regering.)


De Bloomberg-app maakt dit zakennnieuwskanaal beschikbaar op de Apple TV, met clips, gehele programma's (zoals "Charlie Rose") en zelfs live materiaal. Ik vind het zelfs het beste Amerikaanse nieuwskanaal op de Apple TV, naast de Wall Street Journal-app en British Sky News. Bloomberg vereist geen kabelabonnement en is gratis met reclame.


De toevoeging van Crackle is echt een interessante ontwikkeling. (Ik beval eerder de iOS-versie aan om te gebruiken met AirPlay, in "Take Control of Apple TV, Chapter 6: Apple TV at the Movies", 9 december 2013.) Ook dit is een gratis app met reclame, en het geeft je een bijzondere mix van films en televisieseries. Op dit moment worden films aangeboden als "Big Daddy", "Step Brothers", "Ghostbusters", "American Psycho" en "The Spirit" en series als "Seinfeld", "I Dream of Jeannie", "Sanford and Son", "Barney Miller", "Damages" en "The Shield". Ook zijn er 'eigen' series als "Chosen" en "Comedians in Cars Getting Coffee" van Jerry Seinfeld. Bij specifieke zoekopdrachten zul je waarschijnlijk weinig vinden op Crackle, maar er zal altijd wel iets op staan dat je interessant vindt.


Het interessantst is waarschijnlijk KORTV, maar wel voor een niche. Het biedt Koreaanse films en televisieseries. Ik heb slechts één (gratis) Engels programma gevonden in de gehele app. Grappig genoeg zijn de beschrijvingen van de Koreaanse programma's wel in het Engels.


Een deel van de content van KORTV is gratis, maar er is meestal wel een abonnement nodig, voor tussen de $ 1,99 en $ 4,99 per maand. MBN zakennieuws is bijvoorbeeld beschikbaar voor $ 1,99 per maand, ETN K-pop (met Koreaanse pop muziek) kost $ 2,99 per maand, en je kunt toegang krijgen tot alle beschikbare films voor $ 4,99 per maand. Als je een fan bent van het klassieke strategiespel Go: er is een geheel gratis afdeling voor dit spel, maar ook dat is in het Koreaans.

Nieuwe content is natuurlijk altijd welkom op de Apple TV, en Apple maakt er kennelijk werk van om zowel de overduidelijke gaten te vullen als specifieke niches te bedienen. Maar: hoe meer content er is voor de Apple TV, hoe duidelijker het wordt dat er een betere interface nodig is, in elk geval voor het organiseren van de enorme hoeveelheid apps. Men zegt dat het gemakkelijker gaat worden om apps te verbergen, maar als je dat nu al wilt zou je naar mijn tips kunnen kijken in "Take Control of Apple TV, Chapter 2: Set Up Your Apple TV", (4 november 2013).

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Hoofdstuk 7 van "Take Control of Apple TV" beschikbaar

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst

[vertaling: RAW]

Je denkt misschien dat de Apple TV alleen maar over video gaat, maar dankzij AirPlay en een aantal ingebouwde apps is Apples kleine zwarte doos ook een verrassend goed middelpunt voor al je audio, zoals Josh Centers laat zien in zijn gestreamde e-boek "Take Control of Apple TV". In hoofdstuk 7, "Rock Out with Apple TV", geeft Josh tips voor hardware die de audiokwaliteit van de Apple TV kan verbeteren, en hij duikt vervolgens in de vijf apps die de Apple TV op 110% brengen.

Zoals je zou kunnen verwachten geeft de Muziek-app van de Apple TV je toegang tot je muziek, maar alleen als je die via iTunes gekocht hebt. Voor muziek uit andere bronnen, opgeslagen in de iTunes-bibliotheek op je Mac, geeft de combinatie van de app Computers en de app Thuisdeling je wat je nodig hebt (en Josh geeft ook raad over de beste manier om je cd-verzameling te rippen, indien nodig). En als je verder wilt gaan dan je eigen verzameling: de app iTunes Radio koppelt je aan Apples fantastische streamingdienst [nog niet beschikbaar buiten de VS - nvdv] en de app Radio levert ontelbare internetradiozenders. Ten slotte synchroniseert de app Podcasts (in theorie) met je podcast-abonnementen in iTunes en de iOS-app Podcasts (zie "Podcasts in iTunes 11.1 uitgelegd", 14 oktober 2013).

Net als met hoofdstuk 6, "Apple TV at the Movies", hoofdstuk 5, "Master AirPlay", hoofdstuk 4, "Discover What's on Offer", hoofdstuk 3, "Control Your Apple TV" en hoofdstuk 2, "Set Up Your Apple TV", is dit hoofdstuk gratis verkrijgbaar, maar alleen voor TidBITS-leden. Iedereen kan hoofdstuk 1, "Introducing Apple TV", lezen om te zien wat er nog aan zit te komen. Ga alsjeblieft door met het geven van commentaar. Dat is tot nu toe erg nuttig geweest! Wanneer we klaar zijn, zal iedereen het complete e-boek kunnen kopen in pdf-, EPUB- en Mobipocket (Kindle)-formaat, en TidBITS-leden krijgen 30 procent korting op deze en alle andere Take Control-titels.

Het publiek maken van dit hele boek voor TidBITS-leden tijdens het schrijfproces is één van de manieren waarop we TidBITS-leden bedanken voor hun ondersteuning. We hopen ook dat het diegenen onder jullie die TidBITS al jaren lang gratis lezen aanmoedigt om ons te helpen om jullie elke week zorgvuldig doordachte, professioneel geschreven en geredigeerde artikelen te blijven brengen. (Voor meer details over wat het lidmaatschapsprogramma voor ons betekent, zie "Steun TidBITS in 2014 via het TidBITS-lidmaatschapsprogramma", 9 december 2013.)

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Het bijhouden van de snuffelaars

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: LmR, JO]

Zelfs maanden na de onthullingen over de gegevens-verzamelprogramma's van de Amerikaanse National Security Agency door Edward Snowden lijkt het nog steeds dat we iedere dag iets nieuws te weten komen. De details kunnen overdonderend zijn maar het is een onderwerp waarvan we vinden dat iedereen daar goed over geïnformeerd zou moeten zijn. Met dit in gedachten is hier onze verzameling van de laatste ontwikkelingen.

Ten eerste, als je nog even moet bijlezen over het hele verhaal tot nu toe dan heeft The New Yorkers Ryan Lizza een uitstekend verslag van de gegevens-verzamelprogramma's van de NSA sinds de aanslagen van 11 september 2001. Het is een heel lang artikel dus ik raad je aan om het op te slaan bij een later-te-lezen-dienst als Instapaper of Pocket of zelfs het hele verhaal af te drukken. Lizza vertelt hoe voormalig vicepresident Dick Cheney hielp de huidige situatie te creëren, hoe president Obama het hielp te codificeren, zelfs na de campagne tegen de taps van president Bush zonder gerechtelijk bevel en hoe de spionage-kopstukken logen tegen het congres en tegen de geheime FISA-rechtbanken die de spionageprogramma's beschermen. Iedereen zou dit artikel moeten lezen en delen.

In Lizza's artikel ontbreken de nieuwste onthullingen over hacks van de veiligheidsdiensten in online games als World of Warcraft, Second Life, en Xbox Live. Agents van de NSA en zijn Britse tegenhanger GCHQ gebruiken online games al sinds 2007 om communicatie, vriendennetwerken, gedrag, en biometrische gegevens te monitoren, en om informanten te rekruteren. Blizzard Entertainment, de maker van World of Warcraft, stelt, dat als afluisteren inderdaad gebeurde, dat zonder hun medeweten en toestemming plaatsvond. Microsoft, producent van Xbox Live, en Linden Labs (Second Life) wilden geen commentaar geven.

Het is ernstig genoeg dat de NSA games afluistert, die (voor een deel) door kinderen gespeeld worden, maar bovendien is de dienst erop uit kinderen te rekruteren, of ze te "converteren", zoals de NSA het graag noemt. Op universiteiten zijn er NSA-stages voor studenten journalistiek met een GPA van minimaal 3,0 [een gewogen cijfergemiddelde volgens Amerikaans systeem dat staat voor 7,0 of hoger - nvdv] een hoog cijfer in een vak dat steeds hogere eisen stelt. En deze dingen vinden niet alleen plaats op universiteiten. Het middelbare-schoolprogramma van de NSA, High School Work Study Program, neemt in zijn instapfuncties zelfs kinderen aan die niet ouder zijn dan vijftien. En we hebben het hier over behoorlijk goede bijbanen, met werk voor 20 tot 32 uur per week, doorbetaalde vakanties en ziekteverlof. En in de laatste drie jaar werd iedere middelbare scholier die "geconverteerd" wilde worden ook daadwerkelijk aangenomen.

Het wordt nog erger. Onlangs gaf een oud-onderdirecteur van de FBI toe, dat de FBI jouw webcam kan activeren zonder dat je dat merkt, en zo iedereen kan bespioneren. Het bedekken van je webcam met een stuk tape, ooit de hobby van dwazen met hoeden van aluminiumfolie, lijkt nu een redelijke vorm van preventie. Christopher Poole, bedenker van het ooit beruchte digitale prikbord 4chan, werkt samen met het bedrijf General Electric aan een slim stukje plastic, gemaakt met een 3D-printer als bedekking van je webcam. Politiek brengt vreemde geliefden voort.

Ondertussen groeit de woede over de diep doordringende spionage-activiteiten van de NSA. Een groep beroemde auteurs, waaronder meerdere Nobelprijswinnaars, ondertekenden een verklaring tegen deze spionage op enorme schaal, waarin ze vragen om een internationale grondwet voor digitale mensenrechten. Als je dat wil, kan je je bij deze groep voegen door het ondertekenen van deze verklaring op Change.org. Niet alleen schrijvers komen in het geweer. Oud-president Bill Clinton heeft het verzamelen van economisch waardevolle gegevens veroordeeld dat plaatsvindt onder het mom van veiligheidsdoelen.

Misschien het meest betekenisvol is de gezamenlijke verklaring van Apple, Google, Facebook, Microsoft, Twitter, Yahoo, LinkedIn en AOL. Zij vragen om de volgende hervormingen op het gebied van afluisterpraktijken:

  1. Het beperken van de vrijheid voor overheden om ongelimiteerd gebruikersgegevens te verzamelen

  2. Meer toezicht en afleggen van verantwoording.

  3. De mogelijkheid om snel te kunnen publiceren over informatieverzoeken van de overheid

  4. Informatie moet vrijelijk, zonder grenzen uitgewisseld kunnen worden, en overheden moeten niet langer van digitale dienstverleners eisen dat ze zich beperken tot nationale dienstverlening

  5. Er moet een verdrag komen waarin deze dingen in standaardafspraken tussen overheden van verschillende landen geregeld worden

Eventuele economische consequenties hiervan raken de technologie-industrie in het hart, vooral wat betreft punt 4 uit deze lijst. Onze eigen Geoff Duncan schreef hierover in "Zijn we klaar voor een post-Snowden internet?" van 6 december 2013. De technologiesector in de VS is groot geworden op basis van een wereldwijd ervaren vertrouwen in het Amerikaanse internet, maar het verdwijnen van dat vertrouwen brengt nu de toekomst en gezondheid van deze technologiesector in gevaar.

Maar ondanks de vernietigende gevolgen voor de Amerikaanse economie die dit alles kan hebben, toch stelt Senator Ron Wyden, uitgesproken criticus van de afluisterpraktijken van de NSA en geciteerd in het artikel van Lizza, dat hij weinig hoop heeft op werkelijke hervormingen. Het Amerikaanse congres is voor het grootste deel voorstander van afluisteren. En Wydens vroegere bondgenoot, Senator Diane Feinstein, staat nu aan de andere kant. Zij dringt aan op de soort "hervorming" die bestaat uit het legitimeren van het verzamelen van gegevens door de NSA, slechts beperkt door minimale vorm van toezicht.

Tot zover onze berichtgeving over een week van voornamelijk deprimerende krantenkoppen. Er zijn nog een aantal slimme voorzorgsmaatregelen te nemen, die je kunt vinden in het artikel "Take Control of Your Online Privacy" van Joe Kissell. De beste persoonlijke actie die je kunt ondernemen als je je zorgen maakt over de manier waarop de NSA burgers in de VS bespioneert (als je tenminste stemrecht hebt in de VS), is het uiten van je zorgen tegenover jouw gekozen vertegenwoordiger in het congres. Je kunt ook de non-profitorganisatie EFF ondersteunen die de digitale vrijheden van burgers verdedigt en een rechtszaak tegen de NSA voert. Veranderingen zijn niet gemakkelijk en vinden ook niet snel plaats, maar het is duidelijk dat transparantie en het afleggen van verantwoording eerst in wetten vastgelegd moeten worden, voordat er ooit sprake van verandering kan zijn.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

QODE Ultimate-etui met toetsenbord maakt van de iPad Air een aardige reiscomputer

  door Michael E. Cohen: [email protected], @lymond

[vertaling: HR, RAW]

Ik had Glenn Fleishman een stukje beloofd voor zijn nieuwe initiatief, The Magazine, en ik dacht dat mijn jaarlijkse Thanksgiving-reisje naar mijn broer en schoonzus het ideale moment zou zijn om het te schrijven. Maar ik besloot om, in plaats van mijn oude MacBook mee te slepen, het artikel te maken op mijn nieuwe blinkende iPad Air. Het geluk wilde dat vijf minuten voordat de bus naar het vliegveld arriveerde, een testexemplaar van Belkins QODE Ultimate-etui met toetsenbord voor de iPad Air werd bezorgd. Ik had net genoeg tijd om de ongeopende doos in mijn cabinebagage te proppen voordat ik aan mijn reis begon.

Bij mijn broer aangekomen pakte ik het etui uit en sloot ik het met het meegeleverde verloopsnoer van USB naar micro-USB aan op mijn iPad-lader. Het etui was klaarblijkelijk in de fabriek al opgeladen, want in minder dan tien minuten gaf de indicator aan de rechterkant van het etui aan dat de batterij vol was.

Intussen zocht ik in de doos naar een handleiding. Alles wat ik kon vinden was een kartonnen kaart met simpele instructieplaatjes en wat tekst in het Engels, Frans en Spaans. Maar het was zo duidelijk hoe je de iPad in het etui moest klikken dat zelfs die instructies overbodig waren. En ik was er al achter hoe ik het apparaat moest opladen. Wat ik niet wist was hoe ik het etui aan moest zetten en hoe ik het via Bluetooth moest verbinden met mijn iPad Air.

Het antwoord op de eerste vraag is makkelijk: als de iPad is ingeklikt, aanstaat en klaar is voor gebruik, dan gaat het etui automatisch aan. En ook de tweede vraag beantwoordt bijna zichzelf: je houdt de Fn toets linksonder ingedrukt terwijl je op de Pair toets rechtsboven klikt. De verbinding komt vrijwel onmiddellijk tot stand en er is geen verbindingscode nodig (maar je moet natuurlijk niet vergeten om Bluetooth aan te zetten in de Instellingen-app op de iPad). Een blauw licht gaat kort aan om je te laten weten dat de verbinding tot stand is gekomen.

Het inklikken van de iPad in het etui is makkelijk: openingen aan de rand van het etui vallen samen met de poorten en knoppen van de iPad zodat je het zelfs in het donker kunt doen. De iPad klikt zo stevig in het etui dat het moeilijker is om de iPad eruit te krijgen dan erin! Dat is natuurlijk een prima zaak, want je wilt niet dat de iPad per ongeluk loskomt. Maar ik had een paar pogingen nodig om de makkelijkste manier te vinden om mijn iPad weer terug te krijgen. Ik raad aan om het etui eerst op een vlakke ondergrond te plaatsen voordat je probeert de iPad er uit te wippen, opdat je je kostbare tablet niet uit je handen laat schieten.


Hoewel je volledig toegang hebt tot de poorten en knoppen van de ingeklikte iPad, zijn de enige die je waarschijnlijk nodig hebt de slaap/ontwaak-knop, de koptelefoonplug en de plug voor de Lightningkabel. Het toetsenbord zelf heeft een vaste toets voor de thuisknop van de iPad, samen met functietoetsen (met de Fn toets te activeren) voor geluidsvolume, het uitzetten van geluid, het afspelen en pauzeren van media, het (on)zichtbaar maken van het schermtoetsenbord en zelfs eentje voor het laten zien van het multitasking-scherm. Wanneer de iPad slaapt, maakt een snelle klik op de thuisknoptoets hem wakker.

Er zijn ook functietoetsen voor knippen, kopiëren en plakken, maar die heb je wellicht niet nodig: het toetsenbord heeft de standaard commando- en optietoetsen en die functioneerden met iedere tekstbewerkingsapp die ik probeerde. Ik hoefde dus mijn vingers niet opnieuw te trainen voor veel voorkomende bewerkingsacties. Hetzelfde kan helaas niet gezegd worden voor het blindtypen: de puntkommatoets is rechts naast de spatiebalk geplaatst in plaats van op de gebruikelijke plek rechts van de L-toets, dus ik raakte voortdurend de apostroftoets wanneer ik een dubbele punt of puntkomma wilde. De apostroftoets is ook smaller dan de andere toetsen, dus zelfs wanneer ik de vreemde positie wist te herinneren, zat ik er vaak alsnog naast en raakte ik in plaats daarvan de returntoets.

Maar dit zijn relatief kleine bezwaren. Afgezien van de halve apostroftoets, vond ik dat het toetsenbord groot genoeg was voor mijn handen. En de toetsen voelden hetzelfde aan als die van mijn MacBook. Je zult het toetsenbord niet snel verwarren met dat van een klassieke schrijfmachine zoals de IBM Selectric, maar voor het doel voldoet het prima.

Het etui zit goed in elkaar. De onderkant is van aluminium, waardoor het etui in gesloten toestand zowel het toetsenbord als het scherm van de iPad beschermt. Het bovenste gedeelte, waar de iPad in wordt geklikt, is van hard plastic bekleed met imitatieleer en een micro-fiber voering die de achterkant van de iPad beschermt. Het bovenste gedeelte zit op zo'n manier aan het toetsenbord vast, dat je het kunt uitklappen als een standaard zodat je de iPad tijdens het gebruik schuin kunt zetten. Je kunt die bovenste helft ook helemaal omklappen zodat je de iPad in een hand kunt houden, maar dat laat het toetsenbord aan de achterkant onbeschermd open.


In geopende toestand houdt de bovenste helft de iPad vast met magneten. Boven het toetsenbord zijn dunne lijntjes geprint die laten zien hoe je de bovenste helft moet oplijnen met de onderkant. Er zijn drie varianten zodat je de kijkhoek naar believen kunt instellen. De magneten houden het etui ook stevig gesloten: ik vond dat het openen van het etui meer dan de gebruikelijke inspanning kostte. Wederom is dat een goede zaak, want het voorkomt dat het etui per ongeluk opengaat.

De behuizing alleen is iets zwaarder dan de iPad Air. Belkin geeft zelf geen specificaties, maar volgens Amazon weegt de etui 590 gram, waardoor de combinatie etui + iPad Air net iets zwaarder is dan bijvoorbeeld een derdegeneratie-iPad met een Smart Cover. Dat is zeker niet ondraaglijk, maar het is geen combinatie waarmee je langdurig voor je plezier zou willen zitten lezen. Je zult waarschijnlijk de iPad Air uit zijn behuizing willen halen wanneer je je met een goed e-boek gaat nestelen.

Tijdens mijn week schrijven liep ik tegen een paar probleempjes aan. Verscheidene keren had ik toetsen die op hol sloegen en zichzelf herhaalden totdat ik op een andere toets drukte. Twee keer reageerde het toetsenbord plotseling helemaal niet meer. Om dat op te lossen zette ik de iPad in de slaapstand en maakte ik hem daarna weer wakker, waardoor de Bluetooth-verbinding weer werd hersteld. Maar die uitschuivers waren zeldzaam en belemmerden me nauwelijks in mijn werk.

De batterijduur is uitzonderlijk: ik heb hem niet herladen sinds de eerste oplaadbeurt. Belkin zegt dat de behuizing 264 uur (dat's ongeveer een maand met dagen van 8 uur) op één lading kan werken, en dat hij op standby de lading voor ongeveer zes maanden kan vasthouden. Ik ben nog niet in de buurt van deze grenzen gekomen. Zelfs intensieve gebruikers van de etui zouden hem niet vaker dan één keer per één of twee maanden hoeven op te laden.

Met € 129,99 is Belkins QODE Ultimate-etui met toetsenbord voor de iPad Air prijzig, maar niet te duur: de behuizing is licht, stevig en erg gemakkelijk om aan te sluiten en te gebruiken. Je kunt je iPad Air er niet mee in een MacBook Air veranderen, maar het maakt je lichtgewicht tablet wel voor veel taken tot een praktisch alternatief voor een MacBook.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Nota's bijhouden op je iPhone met Receiptmate

  door Chris Armstrong: [email protected], @cgarmstrong

[vertaling: JWB, MSH]

Het bewaren en op orde houden van nota's is een ergerlijk klusje in het digitale tijdperk. Of je ze nu bijhoudt ter declaratie bij je werkgever of om je persoonlijke financiën beter bij te houden, het ordenen van een wirwar aan bonnetjes is hoofdpijnverwekkend. Niemand heeft zin om zich door een kaartenbak gevuld met kleine stukjes papier heen te worstelen of om te puzzelen met alle gegevens die nodig zijn om een uitgavenrapport te genereren.

Gelukkig ben ik niet de enige persoon die een kruistocht tegen fysieke nota's voert. Gareth du Plooy, de man achter Brilliant-ish Software, heeft Receiptmate voor iPhone gemaakt, een $ 2,99 kostende app om je bonnetjes te scannen, te totaliseren en digitaal op te slaan in de snipper-bewaardienst Evernote. Het gebruikmaken van Evernote voor opslag, in plaats van een op maat gesneden dienst, is een goed idee: toegang hebben tot al mijn nota's vanaf elk apparaat met de Evernote-app is een aantrekkelijk voorstel en bovendien heeft Evernote zich bewezen als betrouwbare dienst voor pdf-opslag. Je hebt wel een Evernote-account nodig om Receiptmate te kunnen gebruiken.


Receiptmate is flexibel. Je kunt op elk moment nota's toevoegen. Maak je liever in de loop van de dag foto's van je bonnetjes om ze 's avonds aan de app toe te voegen? Geen probleem, aangezien de app foto's van je filmrol kan importeren. Voeg je liever elke nota toe zodra je deze ontvangt? Ook in dat geval werkt Receiptmate prima, omdat de interface snel invoeren mogelijk maakt. Hier volgt het basale proces.

Nota's en bedragen invoeren -- Receiptmate gebruikt de camera van je iPhone om nota's te scannen: het vergt slechts één tik vanaf het hoofdscherm van de app, waardoor je snel een foto van een nota kunt maken of een foto kunt importeren. Vervolgens snijd je de foto van de nota bij, om de overbodige rommel langs de randen te verwijderen. Receiptmate past automatisch helderheid en contrast aan en optimaliseert het plaatje voor je om het totaal aan te geven.


De belangrijkste reden om bonnetjes te bewaren is om uitgegeven bedragen bij te houden, dus de volgende stap is het invoeren van het bedrag van je gescande nota. Receiptmate vraagt je het totaal te accentueren met een vinger, waarna de ingebouwde tekstherkenning zo goed mogelijk probeert het bedrag te raden. Ik had gemengde resultaten met deze functie, maar correcties zijn eenvoudig: tik gewoon het bedrag in. Het is niet nodig de verkeerde gok te wissen.


Ten slotte kun je nog extra pagina's aan de nota toevoegen, een functie die ik tot dusver niet nodig heb gehad. Elke pagina die je toevoegt volgt het hierboven beschreven procedé. Wanneer je tevreden bent met het eindresultaat, voer je een titel in alsmede eventuele notities, waarna je klaar bent.


De voltooide nota wordt in de achtergrond geüpload naar Evernote. Ik heb een nieuw notitieboek in Evernote aangemaakt genaamd Nota's en al mijn Receiptmate-uploads daar naartoe gestuurd om ze gescheiden te houden van mijn andere notities.


Zodra je voldoende gegevens in Receiptmate binnen hebt, is het makkelijk om een bestedingsrapport binnen de app te maken, dat je vervolgens kunt exporteren als een pdf ofwel als Excel-spreadsheet.


Het instellingen-menu van Receiptmate omvat opties om het actieve Evernote-account te veranderen, het standaard Evernote-notitieboek te kiezen om de ontvangsten in te bewaren, tags aan of uit te zetten, locatiegegevens aan bij je nota's op te slaat en, één van mijn favoriete functies, aangepaste invoervelden te ondersteunen. Deze velden gebruiken dezelfde tekstherkenning als de bedragen-rekenmachine zoals eerder werd beschreven, maar ze kunnen, als alles wat je maar wilt, benoemd worden en worden weergegeven met eenheden variërend van valuta's tot afstanden.


De toekomst, voor Receiptmate en jou - Het belangrijkste punt waar Receiptmate in zou kunnen verbeteren is zijn tekstherkenning. De verhouding tussen succes en mislukken is echt niet goed genoeg, tot op het punt waarop ik het gewoonweg niet vertrouw. Erger nog, probleemherkenning kan incidenteel voortvloeien uit de automatische aanpassingen die Receiptmate zelf maakt aan het contrast en de helderheid. De slimme ontwerpbeslissing om handmatige invoer toe te laten als herkenning mislukt, vermindert de ergernis, maar ik zou liever zien dat de tekstherkenning helemaal verwijderd zou worden. Bovendien kan het frustrerend zijn als de automatische aanpassing van helderheid en contrast een nota moeilijk leesbaar maakt, dus ik hoop in een toekomstige update ofwel een aantal verbeteringen in deze aanpassingen ofwel meer handmatige contrastcontrole te zien.

Wat als je in de toekomst wilt stoppen met het gebruik van Receiptmate of Evernote? Al je ontvangsten exporteren vanaf Evernote is eenvoudig: alles wat je zou verliezen zijn de handmatig of door tekstherkenning opgenomen hoeveelheden, en omdat de bedragen opgeslagen binnen de Receiptmate worden gebruikt om rapporten te maken, kun je een definitief Excel-rekenblad maken met al je ontvangen gegevens. Dit zou overbrengen relatief pijnloos moeten maken. De gescande ontvangsten zijn eveneens makkelijk om mee te werken, want zij werden allen benoemd en gedateerd in Evernote.

Overgaan naar papierloos kan psychologisch schadelijk zijn wegens zorgen over mogelijke problemen die beoogde voordelen zouden kunnen veroorzaken. Maar als je af wilt van fysieke nota's en je Evernote al gebruikt voor online opslag van documenten, is Receiptmate de moeite van het bekijken waard.

De ideale Receiptmate-gebruiker zou een individu kunnen zijn die net in de papierloze wereld begint en probeert de uitgaven om persoonlijke redenen te volgen. Als je bij je werkgever onkostendeclaraties moet indienen in specifieke formaten of ontvangsten in een factuur-managementsysteem, zou Receiptmate daar niet aan kunnen voldoen. Echter, voor degenen onder ons die gewoon op zoek zijn naar iets om te doen met onze nota's in plaats van ze weg te gooien of ze te laten opstapelen, zijn Receiptmates eenvoud en zijn gerichtheid onweerstaanbaar.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

De betekenis van iOS 7 voor ontwikkelaars, en dus voor jou

  door Matt Neuburg: [email protected]
  6 reacties (Engelstalig)

[vertaling: PAB, KB, GvH]

Ik ben klaar met het herschrijven van mijn technische boek hoe je iOS-apps schrijft (deze keer is het verdeeld over twee boeken, genaamd "iOS 7 Programming Fundamentals" en "Programming iOS 7"). Ziehier een paar belangrijke veranderingen veroorzaakt door iOS 7 en hoe deze waarschijnlijk ontwikkelaars zullen beïnvloeden en daarmee de bediening en het gedrag van de apps die deze ontwikkelaars maken.

(Lees voor mijn eerdere verkenningen op dit gebied "Hoe iOS 6 van invloed is op ontwikkelaars - en ook op jou", 25 september 2012 en "Wat betekent iOS 5 voor ontwikkelaars en dus voor jou", 17 oktober 2011.)

Balken, knoppen en breukschade -- Het meest voor de hand liggende gevolg van iOS 7 op elke ontwikkelaar die aan een app sleutelt met de huidige versie van Xcode, is dat het uiterlijk van app totaal anders wordt. Deels is dat zo omdat elke ingebouwde widget op een nieuwe manier getekend is. Ik hoeft hier niet te gedetailleerd op in te gaan, omdat deze inmiddels genoegzaam bekend zijn bij alle gebruikers van iOS 7: schakelaars zijn kleiner, thermometers dunner, knoppen hebben geen randen, enzovoorts.

Verder zijn alle apps nu schermvullende apps. De statusbalk is transparant en de interface van de app loopt daaronder door en is er deels door verborgen. Er moet dus niets bovenaan de interface staan dat de gebruiker moet lezen of moet aanraken, omdat beide onmogelijk zijn. Zelfs nog verrassender is dat navigatiebalken en knoppenbalken standaard doorschijnend zijn en het systeem probeert de interface erachter te laten doorlopen. En daarom is het zeker niet ondenkbaar dat een ontwikkelaar, die een iOS 6-app opnieuw opbouwt vanuit iOS 7, zal merken dat delen van de interface verschoven zijn of verborgen achter andere zaken.

Hier is een schermafbeelding die laat zien wat iOS 7 deed met mijn app Zotz. Links zie je hoe het spelscherm van de app er onder iOS 6 uitziet en rechts precies hetzelfde project onder iOS 7. let op de dunnere thermometer (bovenaan), de bleke doorschijnende tabbalk (onderaan) en de manier waarop de kaartopmaak uitgerekt is om ook achter de statusbalk en de tabbalk zichtbaar te zijn.


De resulterende interface-chaos ontwarren is zo lastig dat veel ontwikkelaars het waarschijnlijk niet de moeite waard zullen vinden er tijd en moeite in te steken om compatibel te blijven met iOS 6 en daarvoor. Het is veel simpeler om de iOS 6-ondersteuning te laten vallen of om twee verschillende apps te publiceren (een voor iOS 7 en een voor pre-iOS 7), dan een app aan te passen om er op meerdere systemen goed uit te zien. Het kostte me meerdere dagen om het uiterlijk van Zotz te fixen. Tegen de tijd dat ik klaar was, had ik een redelijke iOS 7-interface, maar was er geen weg meer terug. Links zie je hoe het er onder iOS 7 in eerste instantie uitzag (hetzelfde als de rechterafbeelding van het vorige paar schermafbeeldingen) en aan de rechterkant wat ik ervan gemaakt heb.


Het instellingenscherm van mijn app Zotz toont een aantal van de aanpassingen die ik moest maken om aan te sluiten bij de manier waarop widgets zichzelf tekenen. Met name het probleem met knoppen was acuut. Het systeem liet niet langer aan de gebruiker zien dat dit knoppen waren. Ze zagen er slechts uit als tekst. Om de interface te verhelderen, besloot ik mijn eigen tamelijk onbevredigende knop-achtige randen te tekenen. Links zie je hoe het er uit zag in iOS 6 en rechts wat ik er uiteindelijk van gemaakt heb in iOS 7.


Wilde animaties en nepvlekken -- iOS 7 geeft ontwikkelaars veel nieuwe animatiehulpmiddelen. "UIKit Dynamics" bijvoorbeeld biedt een eenvoudige cartoon-achtige imitatie van bewegingen in de echte wereld. Nog belangrijker: met iOS 7 kunnen ontwikkelaars hun eigen animaties gebruiken op nieuwe plekken, in het bijzonder tijdens overgangen tussen schermen. Je kan dit op de iPhone zien in Apples app Agenda.


Deze twee schermen zijn onderdeel van een standaard navigatie-interface. Voorheen zou de overgang ertussen geanimeerd zijn doordat het nieuwe scherm vanaf een kant aan komt schuiven. Er was geen andere keuze. Ontwikkelaars hebben nu de vrijheid te doen wat ze willen tijdens de overgang. De app Agenda doet een soort verticale zoom. Je kan in de toekomst een hoop andere nieuwe nieuwe en originele navigatie-animaties verwachten. In mijn app Zotz heb ik nu de overgang geanimeerd tussen het game-scherm en het instellingenscherm. Voorheen was een dergelijke animatie in een tabbalk-interface onmogelijk.

Voor sommige soorten overgangen geeft iOS 7 ontwikkelaars ook nieuwe vrijheden voor wat betreft waar de nieuwe weergave eindigt. Een gepresenteerde ("modale") weergave op de iPhone kon voorheen alleen maar schermvullend zijn. Nu is het volstrekt toegestaan als een dergelijke weergave slechts een deel van het scherm beslaat. Dit betekent dat, bijvoorbeeld, ontwikkelaars kunnen ontsnappen aan de tirannie van de waarschuwingen die in het midden van het scherm opkomt. Apples ingebouwde waarschuwings-weergave kon alleen een titel, een bericht, een optioneel tekstveld en een paar knoppen hebben. Nu kan echter elke weergave in het midden van het scherm opkomen. Hiermee krijgen ontwikkelaars volledige vrijheid hun eigen waarschuwingen te ontwerpen.

Apple dringt er bij ontwikkelaars ook op aan om vervaging te gebruiken om aan te geven dat een weergave een andere bedekt. Ik doe dit in mijn app Zotz, waar de gebruiker op een kleur in het instellingenscherm tikt om een secundair kleuraanpassingenscherm te laten verschijnen. Het kleuraanpassingenscherm lijkt het instellingenscherm te bedekken en te vervagen, en benadrukt daarmee de eigen tijdelijke ("modale") aard. Dat is niet wat er echt gebeurt, maar iOS 7 voorziet me van het gereedschap om op een eenvoudige manier de illusie te wekken.


Delen in het geheim -- Een iOS 7-app die updates van zijn materiaal downloadt kan nu het systeem erop instellen om te worden gewekt of periodiek te worden opgestart om een dergelijke update uit te voeren, zonder dat de app naar de voorgrond wordt gehaald, zelfs als het scherm op slot staat. Het idee is dat de gebruiker de app niet langer hoeft te vragen om de eigen inhoud te verversen. Tegen de tijd dat de gebruiker de app naar de voorgrond haalt, zal de app de inhoud al hebben ververst. De gebruiker kan zulke downloads in de achtergrond in het algemeen of voor specifieke apps voorkomen, in Instellingen > Algemeen > Ververs apps op achtergrond. De TidBITS News-app (zie "TidBITS News 1.5: een revolutie in een notendop", 12 februari 2013) is een uitstekende kandidaat voor deze functie.

iOS 7 kent ook andere veranderingen aan het soort van dingen die apps op de achtergrond kunnen doen, inclusief nieuwe manieren om gegevens via het netwerk te uploaden en te downloaden, en nieuwe manieren om de locatie van het apparaat bij te houden. Apple claimt dat deze nieuwe vormen van multitasken op een intelligente wijze door het systeem worden toegepast op een wijze waarmee wordt voorkomen dat de hardware van de gebruikers zwaar wordt belast, maar ik vermoed wel dat ze de levensduur van de batterij kunnen verkorten. Er zijn veel lijsten met tips om batterijproblemen onder iOS 7 te beperken, meestal niet ondersteund door experimenteel bewijs of kennis van zaken. Het zou zomaar kunnen zijn dat iOS 7 op de achtergrond veel drukker bezig is dan alle vorige versies, en dat de gebruiker er niet veel aan kan doen.

Getructe tekst -- iOS 7 introduceert een aantal nieuwe trucs voor tekst. Dynamic Text is Apples naam voor de nieuwe mogelijkheid van de gebruiker om de algemene tekstgrootte van de gebruikersomgeving te bepalen. De naam is misleidend: er is hier niets "dynamisch" aan. Bij ontwikkelaars wordt er op aangedrongen hun apps opmerkzaam te laten zijn op veranderingen in de gebruikersvoorkeuren in Instellingen > Algemeen > Tekstgrootte, en daarop te reageren door de eigen interface aan te passen. Er wordt een standaard groep van fonts aangeboden voor verschillende "tekst-rollen", maar deze dunne schreefloze lettertypes zijn niet bijzonder leesbaar (hoewel Apple claimt van wel) en zijn ongeschikt voor alles behalve labels. De TidBITS News-app, bijvoorbeeld, zal waarschijnlijk Dynamic Text-bewust zijn met betrekking tot artikelkoppen en samenvattingen en citaten, maar voor de echte inhoud van een artikel ben ik van plan de goeie ouwe Georgia te blijven gebruiken, en de gebruiker de mogelijkheid te geven de grootte binnen de app aan te passen.

iOS 7 geeft ontwikkelaars ook volledige toegang tot de tekst-opmaakmodule van Mac OS X, Text Kit. Het valt nog te bezien hoe ontwikkelaars deze nieuw verworven macht gaan gebruiken, maar het tekenen van gestyleerde tekst op geraffineerde manieren zal onnoemelijk veel eenvoudiger worden. Dingen die je kunt verwachten zijn met de tekst meelopende afbeeldingen, tabstops, verschillende soorten "tekstdecoraties" (zoals speciaal gekleurde onderstrepingen of woorden in de achtergrond), en tekst die in interessante vormen is gezet. Ik zou bijvoorbeeld niet weten of en hoe ik in vorige versies van iOS een geïllustreerde prijslijst in kolommen gemaakt zou kunnen hebben, maar in iOS 7 is het makkelijk. (De ontbrekende "0" is geen vergissing; dat is om te bewijzen dat mijn tabstop de prijzen uitlijnt op de decimale punt)

Image

Op vergelijkbare wijze is tekst die van kolom naar kolom overvloeit belachelijk eenvoudig te implementeren in iOS 7.

Image

Elk voordeel heeft z'n nadeel -- Bij iedere systeemupdate hopen we op oplossingen voor fouten. Jammer genoeg hebben die vaak weer nieuwe problemen als tegenhanger. Een probleem op systeemniveau waarover ik tekeerging in mijn artikel over de TidBITS News-app is opgelost in iOS 7: het vastleggen van en terugzetten naar een bepaalde stand van zaken overleeft nu een herstart van het apparaat. Maar iOS 7 heeft even zo vrolijk een andere functie van TidBITS News-app vernield: je kunt het afspelen van een van onze podcasts niet meer besturen vanuit het Control Center of het vergrendelingsscherm, hoewel dit wel goed werkte onder iOS 6, en hoewel TidBITS News momenteel nog steeds een iOS 6-app is (zie "Vier problemen met iOS 7: crashes, boodschappen, Siri en geluid", 2 oktober 2013). Apples nonchalante houding met betrekking tot achterwaartse compatibiliteitsproblemen is vooral evident in iOS 7, en veel van mijn favoriete apps haperen nu om die reden.

iOS 7 is ook zelf, met afstand, de foutrijkste grote iOS-systeemversie ooit. Ik heb meer bugs gemeld over iOS 6 dan over alle voorgaande versies samen. Ik heb twee keer zo veel bugs gemeld over iOS 7 als over alle voorgaande versies samen, inclusief iOS 6. Veel van deze bugmeldingen staan nog steeds open. Veel apps zullen waarschijnlijk worden volgestopt met lapmiddelen, en sommige ontwikkelaars komen er zelfs achter dat ze hun apps niet eens kùnnen upgraden naar iOS 7, omdat daarvoor vereiste fundamentele functionaliteit niet langer correct werkt.

iOS 7.1 is op dit moment nog in bèta. Wij hebben tot nog toe twee versies daarvan ontvangen. Ik denk niet dat ik de de geheimhoudingsplicht verbreek als ik vertel dat het nog een mengseltje is van "twee stappen vooruit en twee stappen terug": sommige kleine bugs zijn opgelost, andere zijn erbij gekomen. Bijvoorbeeld, in één van mijn apps zit een interface-element dat goed functioneerde onder iOS 6 en iOS 7.0.1, maar onder 7.1 op dit moment niet werkt.

Kleine bugs zijn te verwachten, maar grote trends van nieuwe bugs zijn zorgwekkend. Op het forum van Apple-ontwikkelaars heb ik erop gewezen dat een essentieel interface-element, CATiledLayer, prima werkte onder iOS 4, iOS 5 en iOS 6, maar er afgelopen juli in de allereerste iOS 7 alpha-versie uit viel en nog steeds niet werkt. Deze melding van mij is, samen met mijn krachtige stellingname dat dit onaanvaardbaar was, direct door de moderatoren uit het forum gewist. (Gelukkig kunnen zij mijn kritiek van gelijke strekking in mijn boek niet wissen).

Evenmin doet iOS 7 er iets aan om de toenemende klont van gebrekkige samenhang aan te pakken in de architectuur van Cocoa Touch. Dat roept om een oplossing. Ik wil de lezer niet vervelen met allerlei technische details, maar het over en weer niet kunnen communiceren tussen de 'Auto layout' en de animaties spreekt mijns inziens boekdelen.

Vroeger, in de dagen van iOS 3 en iOS 4, genoot ik van de eenvoud en elegantie van Cocoa Touch. Vandaag de dag lijkt het meer en meer op een enorme klei-structuur, bij elkaar geboetseerd door een kleuterklasje: ze plakken er steeds stukken code tegenaan en geen volwassene houdt overzicht over het geheel. De belangrijkste consequentie voor de gebruiker is dat sommige apps heel veel updates krijgen, omdat de ontwikkelaars daarvan niets anders kunnen doen dan dansen rond de onvoorspelbare onsamenhangendheden van Apple.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

FunBITS: word meester van je fretboard met Capo 3 voor Mac

  door Geoff Duncan: [email protected]

[vertaling: TK, CR, HV, SD]

Bijna iedereen die een instrument bespeelt weet dat er twee belangrijke manieren zijn waarop muzikanten een nummer leren: ofwel studeren ze de partituur, ofwel leren ze op gehoor. De meeste muzikanten doen het na verloop van tijd op beide manieren, maar in het algemeen zitten muzikanten die les kregen in gecomponeerde muziek (klassiek, koormuziek, musicalrepertoire, enzovoorts) meer in het kamp van diegenen die op partituur studeren, en muzikanten die populaire muziek spelen (jazz, blues, rock, pop, country, enzovoorts) leren een nummer doorgaans op gehoor.

Leren op gehoor is misschien wel het moeilijkste van de twee. Beginnelingen proberen niet alleen de basistechnieken voor hun instrument te leren (vaak zonder leraar of lessen), maar ze proberen ook hun oor te trainen om noten, harmonie en muzikale vormen te identificeren, dingen die gewoonlijk goed beschreven worden voor wie een partituur studeert. Het is dan ook geen verrassing dat de meeste instrumenten voor beginnelingen die eerst enthousiast als eindejaarsgeschenk werden gekregen, tegen de zomer al stof aan het verzamelen zijn.

Gelukkig kan de technologie helpen. SuperMegaUltraGroovy heeft onlangs zijn populaire Capo for Mac geüpdatet naar versie 3.0, met automatische akkoorddetectie en de indrukwekkende bewering dat het beginnende muzikanten kan helpen om "rock and roll te reverse-engineeren". Capo is niet alleen voor gitaristen: wie basgitaar, vijfsnarige banjo, mandoline of ukelele speelt kan alle functies in Capo gebruiken. (Capo is ook verkrijgbaar voor iOS-apparaten onder iOS 5 of later, weliswaar zonder de akkoorddetectie of tabulatuur van de Mac-versie.)

Kan Capo 3 beginnende muzikanten helpen om de hindernissen bij het leren spelen op gehoor te overkomen? Nee... en ja.

Capo weet hoe het zit met akkoorden?! -- Om te beginnen met Capo voor Mac, dien je een muziekbestand in te laden vanuit iTunes of je lokale schijf. Capo heeft geen directe toegang tot de afspeellijsten van iTunes (dat zou te handig zijn) maar je kan nummers rechtstreeks vanuit iTunes naar het Capo-venster slepen, of op de goeie ouwe toer gaan door nummers vanuit de Finder naar Capo te slepen. Soms detecteert Capo artwork van iTunes, soms niet. Ik kon hier geen patroon in ontdekken. Capo ondersteunt MP3-, M4A-, WAV- en AIFF-bestanden. Oudere, kopieerbeveiligde nummers uit de iTunes Store vallen hier echter buiten. Je kan de meeste beveiligde nummers upgraden naar DRM-vrije versies via iTunes Match. Andere manieren om Apples Fairplay DRM te omzeilen, laten we over aan de lezer.

Wanneer Capo een bestand laadt, toont het hoofdvenster vijf onderdelen. Van boven naar onder zijn dat:

Mocht je ooit gefrustreerd geweest zijn bij het zoeken naar de juiste akkoorden voor je favoriete nummers, ga dan even zitten en stop je ogen terug in hun kassen. Sleep gewoon een nummer naar Capo en je krijgt meteen een interactief akkoordenschema. Verbazingwekkend.

En het is verbazingwekkend. Capo's akkoordenidentificatie gebruikt een geavanceerde frequentie-analyse. Op eender welk moment tijdens een audio-opname zijn bepaalde frequenties meer prominent aanwezig dan andere, en die stellen waarschijnlijk noten voor die worden gespeeld. Bijvoorbeeld, een perfect gestemde centrale C werkt op ongeveer 261,6 Hertz (vibraties per seconde). Capo neemt de complete audiotrack door en pikt er de frequenties uit die het meest prominent voorkomen op bepaalde ogenblikken. De app vergelijkt die frequenties met vastgelegde noten (zoals de centrale C op 261,6 Hz) en beslist dan welke noten op hetzelfde moment weerklinken om te raden welke akkoorden worden gespeeld. Capo gebruikt ook ritmedetectie om te analyseren welke akkoorden belangrijker zijn dan andere. Je zal dan ook eerder een akkoordendiagram te zien krijgen bij een sterk ritme dan bij een zwak.

Sterke frequenties verschijnen als vlekken in Capo's spectrograaf (hoe donkerder, hoe krachtiger) met hoge noten bovenaan en basnoten onderaan. De schermafbeelding hierboven toont enkele notenbalken in een zware versie van "Crimson and Clover", in 1995 opgenomen door Evil Stig (met Joan Jett). Die drie 'zware' lijnen aan het begin van de vierkwartsmaat zijn typisch voor een rock powerakkoord, F majeur (fa groot) in dit geval. Capo identificeert de individuele noten wanneer je de muisaanwijzer erover beweegt. De schermafbeelding toont ook hoe het nummer evolueert naar een G (sol) powerakkoord, en gaat dan over naar een C (do). Dit is elementaire rock-'n-roll!

Zijn dat wel de juiste akkoorden? -- Capo 3's akkoordidentificatie is verbijsterend, maar er zijn een paar probleempjes. Om te beginnen is niet alles in muziek noodzakelijk een toonhoogte. Drums, cymbalen en percussie-instrumenten zijn voor het overgrote deel atonaal, en zo'n kakofonie kan het Capo bemoeilijken om noten te onderscheiden. Dingen zoals geluidseffecten, stemmen en synthesizereffecten kunnen ook het geheel verstoren.

Bovendien bestaat niet alle muziek uit luide powerakkoorden. Structuurgewijs is Dwight Yoakum's "Guitars, Cadillacs" een eenvoudig nummer, eenvoudiger dan "Crimson and Clover" eigenlijk! Echter, door de lopende bas, overgangsnoten en fills detecteert Capo 3 in de eerste acht maten alleen al tien verschillende akkoorden. Geen paniek! De passage telt slechts twee akkoorden. Maar Capo kan het onderscheid niet maken tussen daadwerkelijke akkoordveranderingen en versieringen van de speler. Op elk moment zijn Capo's akkoordkeuzes harmonisch verantwoord. Ze komen gewoon niet ten volle overeen met wat muzikanten van de muziek denken.


Nog andere elementen kunnen akkoorddetectie bemoeilijken. Frasering en effecten (zoals een wah-wah-pedaal) veranderen het profiel van een frequentie zodat een noot anders lijkt dan diegene die wordt gespeeld. Sommige instrumenten hebben boventonen waardoor het lijkt dat ze op een hogere toonhoogte spelen: het klassieke voorbeeld is een hobo (die hogere boventonen heeft dan de primaire noot), maar zelfs een eenvoudige lange noot op een basgitaar wordt soms weergegeven als meerdere noten in Capo 3. De bas is waarschijnlijk geen akkoord aan het spelen, maar al die extra noten kunnen verwarrend zijn.

Er is nog een subtieler probleem. Het is verleidelijk om te denken dat wij op dezelfde manier horen als Capo's frequentiedetectie, maar de menselijke waarneming is complexer. Net zoals we onze eigen namen kunnen onderscheiden als ze zacht uitgesproken worden in een volle en luidruchtige zaal, hebben we geleerd om melodieën en tonen te identificeren en te volgen, zelfs al zijn die niet zo uitgesproken, tenminste toch als het gaat over de concentratie of kracht van de frequenties. Ik speelde onlangs boven een opname van The Strangelove's "I Want Candy" met een sterke melodie in unisono door een elektrische gitaar en een sitar. Tussen slaande drums, een brullende basgitaar en de leadinstrumenten die de melodie uitspreidden over een breed frequentiespectrum, waren de meeste leadnoten onzichtbaar in Capo: het hele nummer valt tussen C4 en C5, maar Capo 3 haalt er enkel twee aangehouden noten uit. Het stuk is makkelijk te horen in de opname maar Capo's frequentiespectrograaf gebruiken om dat te detecteren, zou vrijwel onmogelijk zijn.


Mochten de akkoorden die Capo voorstelt niet kloppen, dan kun je ze wijzigen of verwijderen. Klik op een akkoord in Capo 3 om dit te selecteren. Vervolgens kun je het aanpassen. Standaard gaat Capo uit van open akkoorden aan het begin van de hals (die zijn namelijk makkelijker voor beginners), maar je kunt ook alternatieve vingerzettingen kiezen. Als je gehoor je vertelt dat een g-akkoord op de tiende fret gespeeld wordt, dan kun je dat specifieke akkoord kiezen. Capo 3 gebruikt de ingebouwde MIDI-ondersteuning van Mac OS X om je de verschillende akkoorden uit te laten proberen: als je op een akkoord klikt kun je het horen, en bepalen of het het correcte akkoord is. Een mooie gehoortraining. Akkoorden kunnen ook compleet verwijderd worden.

En hoe zit het dan met de tabulatuur? -- De mogelijkheden van de in Capo 3 ingebouwde spectrograaf gaan verder dan alleen akkoorden. Capo genereert niet automatisch een tabulatuur, maar je kunt door met je muis over de noten in het spectrum-diagram te slepen niet alleen die noot via MIDI ten gehore laten brengen, maar ook tabulatuur genereren. Tabulatuur is een standaardmanier om akkoorden op een snaarinstrument met frets te noteren: de horizontale lijnen representeren snaren, en de getallen geven de posities op die snaar aan. Tab is populair omdat je zonder notenlezen toch de juiste vingerzetting voor een instrument ziet (mits de transcriptie klopt!). Net als met akkoorden suggereert Capo 3, als je noten in de spectrograaf selecteert, standaard tabs met open snaren aan het begin van de hals, maar ook hier kun je voor elke noot een alternatieve snaar en fret specificeren via een context-menu. Zie bijvoorbeeld de beroemde lick waar "Voodoo Chile" van Jimi Hendrix mee begint in Capos tabulatuur: ik heb alle noten van de correcte vingerzetting voorzien.


Deze schermafbeelding toont ook een aantal andere handige mogelijkheden van Capo. Rechts in het venster heb ik "guitar" als het instrument gekozen, maar dan in de stemming "E♭ (Hendrix)". Zoals welbekend stemde Jimi Hendrix zijn gitaar altijd een halve toon lager dan normaal, en door deze stemming te kiezen komt de tabulatuur overeen met wat je op de opname hoort. Capo ondersteunt maar liefst 56 verschillende gitaarstemmingen, en daarnaast basgitaren (vier-, vijf- en zessnarig), mandoline, ukelele, en vijfsnarige banjo (allemaal inclusief alternatieve stemmingen). En wanneer het MIDI-geluid gaat irriteren (dat overkwam mij al snel), kun je het uitzetten met Sound > Mute Notes zonder dat dat invloed heeft op de tabulatuur.

De tabulatuur-functie is een handig hulpmiddel bij zelfstudie, maar is zeker niet perfect. Capo 3 kan niet printen, en je kunt de tabs niet voorzien van aantekeningen zoals opdrukken, vibrato, en andere speelwijzen. Die laatste tab in "Voodoo Child" is een 'pull-off' [een noot of akkoord dat niet apart aangeslagen wordt maar waarbij een reeds trillende snaar door het optillen van de vinger langer gemaakt wordt - nvdv], maar dat kun je in Capo 3 niet aangeven. Als je een volwassen tabulatuur-programma nodig hebt zijn er betere oplossingen dan Capo 3. En als je externe audio- of MIDI-apparatuur aangesloten hebt is het niet uitgesloten dat je Audio Units-veiligheidswaarschuwingen krijgt. Dit is helaas een bijwerking van het zandbak-model voor beveiliging dat Apple hanteert (voor achtergrondinformatie, zie "Antwoorden op vragen over Sandboxen, Gatekeeper en de Mac App Store", 25 juni 2012). Instemmen met een lager beveiligingsniveau voor Capo zou overigens geen probleem mogen zijn.

Krachtige studiehulpen -- Ik heb me voornamelijk beziggehouden met de nieuwe mogelijkheden van Capo 3, maar uiteraard zijn alle slimme gereedschapjes van de vorige versies nog steeds beschikbaar. Een van de handigste hiervan is de mogelijkheid om een liedje sneller of langzamer af te spelen, zodat je beter kunt horen wat er gebeurt, en mee kunt spelen. En in tegenstelling tot die slechte ouwe tijd van platenspelers en cassetterecorders kan Capo de afspeelsnelheid wijzigen zonder dat daarbij de toonhoogtes beïnvloed worden, zodat je kunt blijven horen wat je moet horen. Capo kan de afspeelsnelheid verlagen tot wel een kwart van de originele snelheid. Aan de andere kant kan het ook voorkomen dat je de toonhoogtes van een opname zou willen aanpassen aan de stemming van je instrument - zodat je niet je gitaar helemaal hoeft om te stemmen, zoals hierboven aangegeven, om "Voodoo Child" mee te spelen. Dan kun je Capo gewoon opdragen om de opname een halve toon hoger af te spelen: et voila, Hendrix in normale stemming!

Ik heb door de jaren heen heel wat professionele gereedschappen voor pitch-shiften en time-stretchen gebruikt, en voor zover ik kan horen zijn de mogelijkheden van Capo vergelijkbaar met professionele audio-programmatuur, hoewel ze wel de onvolkomenheden in een 128 Kbps MP3-bestand, of een rammelende audiotrack die van Youtube is geript (niet dat iemand dat doet natuurlijk!) genadeloos bloot kunnen leggen. Je kunt met Capo ook een equalizer gebruiken of zangstemmen wegfilteren, zodat je beter kunt horen wat bepaalde instrumenten precies doen. Persoonlijk vind ik die gereedschappen minder zinvol (als je wilt leren om op gehoor te spelen zul je ook moeten leren om datgene wat je moet horen op te pikken uit een overvloed van geluid), maar mijn testen laten zien dat ze naar behoren werken.

Verder kan Capo ritmes detecteren in een opname: ook hier kan ik geen wezenlijke verschillen ontdekken met andere, veelgebruikte gereedschappen. Dat betekent overigens dat de accuraatheid niet gegarandeerd is. Afhankelijk van het soort muziek of de kwaliteit van de opname kan Capo het exact bij het juiste eind hebben, of juist de plank volledig misslaan. Er is geen mogelijkheid om Capo's resultaat te beïnvloeden, maar als het resultaat bruikbaar is, kun je een metronoom mee laten lopen, een maatsoort definiëren of het programma een aantal tellen vooraf laten geven, allemaal opties die sommige muzikanten en leerlingen handig vinden.

En als je wilt werken aan een bijzonder ingewikkelde passage of solo kun je Capo 3 bepaalde delen van een opname laten herhalen, zo lang en zo snel je wilt. De herhaalde delen komen in de plaats van de 'markers' in eerdere versies van Capo: sommige gebruikers die veel met markers werkten prefereren die aanpak, maar persoonlijk vind ik de herhaalde delen een verbetering: het komt meer overeen met de manier waarop programma's als GarageBand, Logic, en ProTools werken, en dat helpt als gebruikers de overstap willen maken naar multi-track opnames. Je kunt net zoveel herhaalde delen in een nummer definiëren als je wilt, en eenvoudig tussen de verschillende delen heen en weer springen.

Is het zijn geld waard? -- Iedereen die ogenblikkelijk volledig correcte akkoordenschema's en tabulatuur verwacht van Capo 3 zal waarschijnlijk ontgoocheld zijn. Pas op, dit betekent niet dat Capo's akkoordherkenning en tabsfuncties waardeloos zijn. Ik zou zeggen dat Capo 3 is zoals elk ander muziek-leerprogramma: je haalt eruit wat je erin steekt.

Met Capo 3 heb je nog altijd nood aan motivatie, hard werk en veel (veel!) oefening. Maar het geeft je een uniek en waardevol gereedschap om harmonie te verstaan, muziek over te zetten en te zoeken hoe je die klassieke licks voor je vrienden kan naspelen. Dit kan genoeg zijn om vol overtuiging je weg naar de roem te vervolgen, in plaats van je instrument achterin de kast te laten verkommeren.

Capo 3 kost $ 29,99 en is verkrijgbaar op de website van SuperMegaUltraGroovy en in de Mac App Store. De testversie is volledig maar voegt ruis toe na vijf minuten afspelen. Capo 3 vereist OS X 10.8 Mountain Lion of later. Oudere versies (zonder automatische akkoordherkenning) lopen op 10.7 Lion en 10.6 Snow Leopard.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 16 december 2013

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: CC]

iFlicks 2.0.1 -- Na ettelijke maanden van bètatesten, heeft Jendrik Bertram enige weken geleden versie 2.0 uitgegeven van iFlicks, zijn app om video's te codificeren en hun metagegevens te beheren. Het programma heeft een herontworpen interface en een aantal verbeteringen voor het zoeken op metagegevens (inclusief gelokaliseerde inhoudsbeoordeling). Als je niet vertrouwd bent met iFlicks, lees dan vooral het overzicht van Josh Centers in "iFlicks verbetert het importeren van mediabestanden in iTunes" (10 januari 2013). Bertam heeft recent iFlicks geüpdatet naar versie 2.0.1. Die zorgt ervoor dat er gewacht wordt met het verwerken van nieuwe onderdelen in een overzichtsmap totdat het kopiëren klaar is, repareert een kwestie met het plaatsen van de huidige locatie in Voorkeuren, herstelt problemen met het coderen en multiplexen van audio en updatet enige ongespecificeerde vertalingen. ($ 24,99 nieuw in de Mac App Store, gratis update, 10,6 MB)

Reacties - iFlicks 2.0.1

Firefox 26 -- Met de uitgave van versie 26 van de browser Firefox heeft Mozilla een plug-in-activiteitenschema geïnstalleerd waar in september 2013 al op gezinspeeld werd. De nieuwe versie van de webbrowser maakt de functionaliteit Click to Play voor Java-plug-ins tot het standaard gedrag. Je moet dan op een applet op een webpagina klikken om het draaien van Java te autoriseren. Morzilla heeft beloofd om dit tot de standaard te maken voor alle plug-ins, behalve voor de recentste versies van Flash, maar alleen Java krijgt die behandeling in Firefox 26. Ook is aan de update ondersteuning toegevoegd voor wachtwoordvelden die door een script gegenereerd zijn, is de laadtijd van pagina's verbeterd door afbeeldingen niet te decoderen die niet zichtbaar zijn en is in deze versie de AudioToolbox MP3 backend voor Mac OS X gerepareerd. (Gratis, 45,5 MB, toelichting)

Reacties - Firefox 26

VLC Media Player 2.1.2 -- VideoLAN heeft VLC 2.1.2 uitgegeven met reparaties voor ettelijke fouten die geïntroduceerd waren in versie 2.1 (met de bijnaam RinceWind naar een personage uit de novellenreeks "Discworld" van Terry Pratchett). De update heeft als functionaliteit ook een opnieuw geschreven audiokern waardoor volume en apparaatmanagement zou zijn verbeterd. Verder is in deze versie voor Mac OS X hardwaredecodering toegevoegd op basis van VDADecoder. Ook biedt deze update ondersteuning voor gefragmenteerde MP4-bestanden (alsmede Wave- en RF64-bestanden), is ondersteuning toegevoegd voor scherminvoer in Mac OS X 10.7 Lion en latere versies en is hij nu klaar voor 4K-schermen. (Gratis, 30,1 MB, toelichting)

Reacties - VLC Media Player 2.1.2

PopChar X 6.4 -- Ergonis Software heeft PopChar X 6.4 uitgegeven om de ondersteuning voor OS X 10.9 Mavericks te verbeteren met een verbeterde "corner P" die verschijnt op het actieve scherm van alle monitoren in configuraties met meerdere monitoren. Ook zijn ettelijke andere weergavekwesties bij Mavericks gerepareerd. Het hulpprogramma om lettertypes te herkennen heeft op ettelijke gebieden een verbeterd reactievermogen. Bij de update is het tempo voor de weergave van de lettertekentabel verhoogd, de snelheid voor het achterhalen van het lettertype in de actuele applicatie verbeterd en de achtergrondactiviteit bij het herladen van beschikbare lettertypes gereduceerd indien dit noodzakelijk is. PopChar onthoudt voor elk programma afzonderlijk het eerder geselecteerde lettertype. (€ 29,99 nieuw met 25 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 3,7 MB, toelichting)

Reacties - PopChar X 6.4

TextExpander 4.2 -- Smile heeft TextExpander 4.2 uitgegeven met een aantal reparaties en verbeteringen voor het sneltoetsen-hulpprogramma. De update werkt rondom een kwestie bij OS X 10.9 Mavericks die gebogen aanhalingstekens introduceerde als TextExpander was ingesteld op rechte aanhalingstekens, staat ingebedde fragmenten in ingebedde scriptfragmenten toe, herstelt fragmenten met slecht bij elkaar passende platte en geformatteerde tekst, komt tegemoet aan een kwestie met de "unibars" van sommige webbrowsers die niet de fragmentafkortingen verwijderen, heeft in Safari verbeterde uitbreidingsmogelijkheden in Google Documents en toont in eerste instantie de apps die draaien bij het kiezen van een applicatie-specifieke uitbreiding ($ 34,95 nieuw met 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 9,1 MB, toelichting)

Reacties - TextExpander 4.2

ExtraBITS, 16 december 2013

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: DPF, LmR]

Onze laatste e-mail editie van 2013 bevat Macworld-tips voor het onderzoeken van problemen met Touch ID, een Kickstarter-project voor een collectie-herdruk van The Magazine en de beschikbaarheid van de '12 Dagen' app van Apple in de VS.

Problemen met Touch ID oplossen -- Een aantal gebruikers ondervindt problemen met Touch ID, de scanner voor vingerafdrukken van de iPhone 5s, en Serenity Caldwell van Macworld heeft hiervoor een aantal tips. In het bijzonder geeft zij de raad om je vingerafdruk te scannen onder dezelfde hoek als die je gebruikt om je iPhone te ontgrendelen, en als dat nog niet genoeg is, meerdere scans te maken onder verschillende hoeken. Ze noemt ook situaties waarin Touch ID niet of slecht werkt.

Reacties

The Magazine poogt een collectie-herdruk via Kickstarter -- Glenn Fleishman mag dan niet veel meer met TidBITS doen sinds hij eerder dit jaar The Magazine van Marco Arment overnam maar hij zit niet te niksen. Zijn nieuwste bezigheid is een Kickstarter-project dat $ 48.000 bijeen probeert te krijgen om een verzameling in hardcover- en e-boekvorm uit te geven van meer dan 25 van de populairste verhalen in dit Kiosk-tijdschrift. En onze favoriete reden om dit boek te helpen realiseren? Glenn zal de auteurs wier werk wordt gebruikt betalen voor de herdruk, wat jammer genoeg zeer ongebruikelijk is bij uitgeverijen.

Reacties

Apple brengt de 12 dagen cadeaus naar de VS -- Vanaf 26 december 2013 tot 6 januari 2014 biedt Apple gratis nummers, apps, boeken, films en meer aan in hun iOS-app 12 Days of Gifts. Iedere dag biedt de app een nieuw te downloaden cadeau. Deze reclameactie bestaat al enkele jaren maar dit is het eerste jaar dat hij ook in de Verenigde Staten loopt.

Reacties

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2013 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands