Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1201i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Met het in oktober 2013 uitbrengen van Pages 5, Keynote 6, en Numbers 3 heeft Apple zijn iWork-pakket stevig herzien (zie "Nieuwe, gratis iLife- en iWork-apps delen tussen apparaten en platforms", 22 oktober 2013). Maar deze vernieuwde versies waren niet zozeer verbeteringen als wel herschreven programma's die de Mac-apps meer in overeenstemming met de iOS-versies van die programma's en de nieuwe iWork voor iCloud bèta moesten brengen.
Voorheen was het al mogelijk je documenten te delen tussen de Mac- en iOS-versies maar kon het voorkomen dat sommige aspecten van je documenten bij het delen verloren gingen. Met deze herschreven programma's heeft Apple dit opgelost. iWork-documenten kunnen nu zonder problemen van Mac OS X naar iOS, naar iCloud en weer terug worden gedeeld want Apple heeft de onderliggende bestandsformaten aangepast en problematische functionaliteit verwijderd uit de Mac-versies van de programma's.
Toen dit duidelijk werd, zwol er geweeklaag op van gebruikers die van dergelijke functies afhankelijk waren. (Apple was wel slim genoeg om de iWork '09-versies van de programma's niet te vervangen maar deze in de Programmamap te laten staan zodat mensen de oudere functies zonodig konden blijven gebruiken.) Enkele weken later kwam Apple met een opmerkelijke publieke aankondiging over het verdwijnen van de functionaliteit waarin ze ook beloofden sommige ervan weer terug te brengen.
Bij het herschrijven van deze programma's waren sommige functies van iWork '09 niet beschikbaar voor de eerste release. We willen sommige van deze functies opnieuw implementeren in de volgende releases en we blijven regelmatig splinternieuwe functies toevoegen.
Laten we niet te vroeg juichen. Dit was een ondersteunings-aankondiging en geen excuses-brief van Tom Cook. Bovendien reageerde Apple op kritiek van gebruikers en was het geen waarschuwing vooraf. En de belofte die Apple deed is, hoewel beter dan de stilte van vroeger, niet veel meer dan een voortzetting van de status quo. Bijna alle programma's van alle makers krijgen in de loop der tijd nieuwe functies. Zo werkt de softwarebusiness nou eenmaal. Wat we nu zien zijn de eerste updates die een paar oudere functies terug beginnen te brengen.
En wat is er teruggebracht? De grote verandering in Pages 5.0.1, Keynote 6.0.1 en Numbers 3.0.1 is de mogelijkheid om de takenbalk aan te passen met de taken die je het vaakst gebruikt. (Dat was het eerste op de lijst in de ondersteunings-aankondiging. Ik vraag me af of Apple deze nu zal bijwerken.) Pages 5.0.1 heeft nu ook midden- en marge-hulplijnen standaard aanstaan. Keynote 6.0.1 heeft zeven nieuwe overgangen en zeven animaties (sommigen ervan zijn teruggekomen van vroeger en anderen lijken geheel nieuw te zijn). En Numbers 3.0.1 kan nu weer venstergroottes en -plaatsing onthouden na het opslaan en staat aanpassingen van de standaard zoom toe in de voorkeuren, beiden functies die gewoon lijkten te zijn vergeten want zij werkten probleemloos in Numbers 2.3.
Alle updates beloven ook "Verbeterde stabiliteit en het oplossen van fouten" en alle drie zijn beschikbaar via Software-update. Laten we hopen dat we snel nieuwe updates zullen zien.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Nu PBS en Yahoo Screen ook op de Apple TV beschikbaar zijn, is er in de Verenigde Staten nog meer content beschikbaar voor kijkers van het apparaat voor streaming content van Apple. Beide apps zouden automatisch in het hoofdmenu van de Apple TV moeten verschijnen en zijn gratis.
Yahoo Screen heeft clips van Saturday Night Live, the Daily Show, the Colbert Report, ABC News, The Onion en originele programma's van Yahoo. In de Hulu-app waren al clips van de eerste drie programma's beschikbaar, maar de laatste drie zijn nieuw. Ik ben heel blij dat The Onion nu op Apple TV beschikbaar is.
Net zoals zijn tegenhanger voor iOS, stelt de PBS-app programma's al enkele uren na de uitzending beschikbaar. Helaas moet je net zoals bij de apps van HBO, Disney en ESPN ook in deze app een ergerlijk activeringsproces doorlopen om naar PBS te kijken.
Om de PBS-app te activeren, open je ze in het hoofdmenu en selecteer je Activate Your Apple TV. Je krijgt dan een activeringscode, die je moet invoeren op http://pbs.org/activate.
Selecteer Apple TV in het venstermenu op die webpagina, voer je activeringscode in en klik op Continue. Vervolgens moet je een PBS-account aanmaken of inloggen met Facebook of Google+. Je krijgt dan bericht dat je e-mailadres aan je plaatselijke PBS-zender zal worden doorgegeven, wat geen verrassing is aangezien PBS-zenders sterk afhangen van "kijkers zoals u!" Ik denk niet dat de PBS-app geldinzamelacties zal houden.
Ten slotte moet je je plaatselijke PBS-zender selecteren. Er zou er automatisch eentje moeten verschijnen, maar ik zag er geen omdat de servers van PBS blijkbaar overbelast waren. Klik in dat geval op More Stations en voer je postcode in om lokale zenders weer te geven. Dit bepaalt de content die je in de Apple TV-app zult zien, en het is nog niet duidelijk of een andere locatie opgeven in de PBS-app voor andere zenders voordelen biedt.
Toen ik mijn Apple TV instelde, kreeg ik een bericht dat de activering mislukt was, maar na het herstarten van de app werkte alles wel goed. De connectiviteit kan beter, maar dat is blijkbaar te wijten aan de grote vraag.
En "Downton Abbey"? -- Ik weet dat je al op het puntje van je stoel zit om te weten of je nu ook naar "Downton Abbey" kunt kijken op je Apple TV. Momenteel beschikt Amazon over de exclusieve rechten op het streamen van deze populaire kostuumreeks, die je nog maar sinds kort op de Apple TV kunt bekijken, sinds Amazon ondersteuning voor AirPlay toevoegde aan zijn iOS-app Instant Video (zie "Amazon Instant Video op Apple TV via AirPlay", 18 september 2013).
Maar gelukkig is er wel een achterpoortje: PBS kan de afleveringen die ze momenteel uitzenden streamen. Bij het schrijven van dit artikel gaat het maar om één aflevering, maar volgens All Things D zenden PBS-zenders het tweede en derde seizoen opnieuw uit in december, evenals het vierde seizoen in januari, en de afleveringen zullen gedurende een bepaalde duur na de uitzending beschikbaar zijn. Noteer dit op je kalender en verlies je Apple TV niet uit het oog!
Kijk intussen ook eens naar mijn streaming boek, "Take Control of Apple TV", slechts één van de vele voordelen voor TidBITS-leden (voor meer informatie, zie "'Take Control of Apple TV' stroomt TidBITS in", 4 november 2013). Ik zal hoofdstuk 4, "Discover What's on Offer" natuurlijk actualiseren met informatie over deze belangrijke nieuwe apps voor de Apple TV.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
AirPlay krijgt normaal niet veel aandacht, maar het is een kerntechnologie in Apples ecosysteem van apparatuur, die verbindingen aan elkaar lijmt van je Mac, iPhone of iPad en Apple TV. Alles wat je kunt bekijken op een Mac of iOS-apparaat, kun je via AirPlay naar je Apple TV zenden. Dat zou audio of video van iTunes op je Mac kunnen zijn, een video van je iPhone, of zelfs een spel dat het hele scherm van je iPad in beslag neemt. Nog beter, je kunt AirPlay gebruiken om het geluid van je Apple TV naar AirPlay-luidsprekers te sturen als die daartoe in staat zijn. Geen geavanceerd thuistheatersysteem meer nodig!
In hoofdstuk 5, "Master AirPlay", van "Take Control of Apple TV", vermeldt Josh Centers hoe AirPlay te gebruiken vanaf de Mac, van iOS-apparaten, en van de Apple TV zelf, samen met speciale instructies voor het gebruik van AirPlay om HTML5-video's, bekeken in Safari, direct naar de Apple TV te sturen zonder dat je het hele scherm moet weergeven. Josh legt ook uit hoe je Apple TV beschermt tegen AirPlay-grappenmakers, voor het geval dat je buren misschien iets leuks willen uithalen door een enkele ongepaste video op het onjuiste moment te sturen.
Net als hoofdstuk 4, ", Discover What's on Offer", hoofdstuk 3, "Control Your Apple TV" en hoofdstuk 2, "Set Up Your Apple TV", is dit hoofdstuk over AirPlay gratis beschikbaar, maar alleen voor TidBITS-leden. Iedereen is welkom hoofdstuk 1, "Introducing Apple TV"te lezen, om te zien wat Josh van plan is te gaan bespreken. Laat alsjeblieft commentaar achter. We hebben al plannen voor kneepjes op basis van lezersvragen! Iedereen zal in staat zijn om het volledige e-boek in PDF-, EPUB- en Mobipocket- (Kindle-)formattering te kopen zodra het eenmaal voltooid is, en TidBITS-leden kunnen 30 procent besparen op deze en alle andere Take Control-titels.
De publicatie van dit boek in zijn geheel voor TidBITS-leden terwijl het geschreven wordt, is één van de manieren waarop we TidBITS-leden bedanken voor hun steun. We hopen ook dat het diegenen die TidBITS al jarenlang gratis lezen aanmoedigt om ons de komende jaren te helpen iedere week zorgvuldig overwogen, professioneel geschreven en bewerkte artikelen te blijven brengen (voor meer details, zie "TidBITS kan in 2013 je steun goed gebruiken: word lid van ons TidBITS-lidmaatschapsprogramma", 17 december 2012).
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Het Mac OS X-programma Contacten, eerder bekend als Adresboek, krijgt een behoorlijke hoeveelheid kritiek omdat het te eenvoudig is. Op het eerste gezicht lijkt deze kritiek een kern van waarheid te bevatten, maar als je je verdiept in het programma, dan ontdek je dat het zowel een verrassende diepgang als een stevige integratie heeft in het Apple-ecosysteem.
Laten we eens bekijken hoe de interface van Contacten naar jouw smaak veranderd kan worden, hoe je je contactgegevens kunt organiseren, hoe je kunt werken met contactinformatie en hoe je hulpprogramma's kunt onderzoeken die de tekortkomingen kunnen compenseren.
Het op maat maken van het sjabloon -- Wat je als eerste zou moeten doen, is de beschikbare velden die Contacten aanbiedt op zijn contactkaarten op maat maken. Standaard worden maar een handjevol velden getoond als je een contact bewerkt en hoewel je gemakkelijk velden kunt toevoegen aan een individuele kaart, zou je de velden die je het meest gebruikt willen toevoegen aan het sjabloon van Contacten zodat deze velden op al je contactkaarten beschikbaar zijn.
Om de velden die beschikbaar zijn op alle contactkaarten te wijzigen, open je het sjabloon-voorkeurvenster door te kiezen voor Contacts > Preferences en dan Templates te klikken. Je zult dan de velden zien die nu standaard verschijnen op nieuwe contactkaarten. Kies uit het menu Add Field de velden die voor jouw werkproces nuttig zijn.
Bovendien kun je bij sommige velden kiezen uit een selectie van labels. Bijvoorbeeld: Contacten voorziet in een veld voor relatiebenamingen met een standaard label "moeder". Klik op dat label en je ziet een lange lijst van familienamen, relatiebenamingen en baanaanduidingen die je kunt gebruiken als label voor een relatieveld. Ik voeg bij al mijn contactkaarten relatievelden toe voor echtgeno(o)t(e) en kind, zodat ik de familie van een contactpersoon kan onthouden.
Bij bijna alle velden is het mogelijk om op maat een label te maken. Bijvoorbeeld: als ik een kaart voor een firma maak, wil ik graag specificeren welk telefoonnummer voor facturering en welk voor ondersteuning is. Ik gebruik op maat gemaakte labels voor dat doel. Kies aan het einde van het menu Custom en voer de naam van je eigen label in. Als je in het sjabloon de naam van een veld verandert, verschijnt de verandering op al je kaarten. Als je een label verandert terwijl je een individuele contactkaart verandert, heeft de verandering alleen betrekking op die kaart.
Om nog meer flexibiliteit te krijgen, kun je extra instanties van een veld als standaard toevoegen. Daar de meeste van mijn contactpersonen meer dan één telefoonnummer hebben, heb ik het sjabloon gewijzigd om te voorzien in meerdere telefoonnummers. Klik op de groene plusknop naast het veld om een andere instantie van een veld toe te voegen, klik daarna op het label van het nieuwe veld om het label te kiezen dat je wilt.
Sommige van de toegevoegde velden van Contacten werken samen met andere Mac-toepassingen. De verjaardag- en datumvelden voegen corresponderende kalenderinvoergegevens toe aan het kalenderprogramma. Bovendien kun je, als je een kalenderproject in iPhoto definieert, verjaardagen en datums van contactpersonen in je kalender tonen. Denk eraan dat je in OS X 10.7 Lion en eerdere versies een jaar voor een verjaardag of datumveld moet aangeven. Anders staat er standaard 2000, wat tot belachelijke bewering leidt dat je contactpersoon 13 jaar is. In 10.8 Mountain Lion and 10.9 Mavericks hoef je helemaal niet het jaar te specificeren en kun je het jaar van onjuiste verjaardagen wissen.
Gegevens van Contacten worden ook door Siri gebruikt in iOS. Door het toevoegen van het veld voor de roepnaam, kun je de inhoud van dit veld als hulp gebruiken als je met je stem je iPhone het telefoonnummer laat kiezen. Bijvoorbeeld: bij de volledige naam van mijn oom staat "oom Bob" en bij mijn broer heb ik "broer" geschreven. Daardoor kan ik tegen Siri "bel oom Bob" of "bel mijn broer" zeggen en hoef ik niet hun volledige naam te specificeren.
Commando's uitvoeren vanuit Contacten -- Je bent ongetwijfeld gewend om contactinformatie in Contacten op te zoeken, maar weet je dat je direct vanuit Contacten de Mac kan doorzoeken, toegang hebt tot kaartdiensten en sms'jes kunt sturen? Je kunt verschillende commando's vinden en uitvoeren door op de verschillende veldlabels op een contactkaart te klikken.
Bijvoorbeeld: als je een e-maillabel klikt, zie je een menu met acties, waaronder Send Email, FaceTime, Send Message en Send My Card. Ook kun je zoeken met Spotlight. Dit laatste commando doorzoekt je hele Mac en niet alleen je e-mail op documenten die dit adres bevatten.
Je kunt een straatadreslabel klikken om het te open in de nieuwe app Maps in Mavericks (Google Maps in eerdere versies van Mac OS X), om dat adres op je klembord te plaatsen of om een URL voor die locatie in Maps te kopiëren (opnieuw, in Google Maps in eerdere versies).
Door te klikken op een telefoonnummer kun je het nummer in erg grote letters op je scherm tonen, een FaceTime-gesprek starten, via Messages een tekstbericht sturen naar dit nummer, of zelfs telefoneren met compatibele toepassingen zoals Skype.
Omgaan met duplicaten -- Van tijd tot tijd vind je dubbele fiches in Contacts, wat verschillende oorzaken kan hebben. Als bijvoorbeeld al je contacten twee of drie keer bestaan, is dit mogelijk omdat je je contacten vanuit verschillende bronnen gesynchroniseerd hebt, zoals met iCloud en iTunes (enkel mogelijk in Mountain Lion gezien Sync Services niet meer in Mavericks zitten). Als je iCloud in Lion of Mountain Lion gebruikt, schakel dan het synchroniseren van contacten uit in iTunes en het probleem van meerdere identieke contacten zou moeten verdwijnen.
Je kan ook makkelijk met meerdere fiches voor een persoon zitten waarvan sommige verouderde gegevens bevatten of waarvan de e-mailadressen op één fiche staan en de telefoonnummers op een andere. Deze duplicaten kunnen voorkomen wanneer je bijvoorbeeld door de tijd heen contacten hebt toegevoegd vanuit verschillende bronnen, zoals tijdens het overzetten van contacten van een oude telefoon of het importeren vanop een andere Mac.
Om dit probleem op te lossen, zal je de fiches moeten samenvoegen. Dit kan je één voor één doen: commando-klik op de kaarten die je wil combineren en kies vervolgens Card > Merge Selected Cards. Om zeker te zijn dat de gegevens mooi werden gecombineerd, zorg er dan voor dat de labels Home en Work correct werden toegewezen in de individuele fiches. Als twee verschillende telefoonnummers beide met Work werden gemarkeerd, kan het zijn dat Contacts één van de nummers niet opneemt.
Als je veel van die duplicaten hebt, kan je ze in één keer samenvoegen: kies Cards > Look for Duplicates. Contacts vertelt je hoeveel contacten het heeft gevonden en vraagt je of je ze wil samenvoegen. Je hebt hier echter geen controle over, en alle contactfiches met dezelfde naam, zelfs al gaat het over verschillende personen, zullen wellicht samengevoegd worden (sorry, John Smith!). Maak eerst een back-up met File > Export > Contacts Archive als je deze techniek gaat gebruiken.
Je bent niet enkel aangewezen op Contacts als je een slordige contactendatabase wil opkuisen: als je veel duplicaten hebt, fiches met ontbrekende informatie of fouten in de fiches (zoals bedrijfsnamen in het veld van de voornaam), neem dan een kijkje naar Spanning Syncs Contacts Cleaner ($ 4,99). Deze app kan tientallen formatteringsfouten en complexe duplicaatproblemen oplossen.
Smart groups maken -- Een ondergewaardeerde functie in Contacts is Smart groups. Naast de contactgroepen die je handmatig kan aanmaken (Kies File > New Group en sleep de contacten vervolgens naar de groep), kan je Smart groups creëren: lijsten met contacten die dynamisch bijgewerkt worden, net zoals smart playlists in iTunes en smart albums in iPhoto. Smart groups kunnen gebaseerd zijn op de inhoud van een veld of op de status van de kaart, en ook op wanneer deze werd bijgewerkt.
Ik gebruik een smart group voor alle werknemers van één van de bedrijven waarmee ik samenwerk. Ik heb een tiental contacten die in verschillende afdelingen van het bedrijf werken, en ik houd hun fiches gerangschikt met voor- en familienaam, niet de bedrijfsnaam. Door het maken van een Smart group kan ik de volledige lijst van de werknemers van dat bedrijf op één plaats zien, zonder dat ik moet zoeken naar de bedrijfsnaam of handmatig een nieuw contact aan de groep moet toevoegen.
Om je eerste smart group te creëren, kies je File > New Smart Group (commando-optie-N). Je kan ook de muisaanwijzer laten zweven boven de titel Smart Groups in de navigatiekolom en dan op het +-knopje klikken dat verschijnt. In beide gevallen verschijnt er een dialoogvenster waar je de naam van een smart group kan ingeven en de voorwaarden waaraan een fiche moet voldoen om bij die groep te horen. Om mijn bedrijfsnaam als smart list te laten verschijnen zoals in het eerdere voorbeeld: kies Company in het eerste menu, "is" in het tweede menu, en geef dan de bedrijfsnaam in. Als je meerdere parameters nodig hebt, klik dan op het +-knop rechts om een extra parameter toe te voegen.
Telkens een contact aan de door jou opgegeven voorwaarden voldoet, verschijnt het in de smart group. Wanneer het niet langer aan die voorwaarden voldoet, verdwijnt het automatisch uit de smart group.
Gebruik van sociale media -- In Mavericks biedt Mavericks velden om de namen op te slaan die je contacten gebruiken bij sociale media. Wanneer je accounts voor Facebook, Twitter, en LinkedIn (nieuw in Mavericks) toevoegt via het luik Internet Accounts van systeemvoorkeuren, wordt in Contacts de 'sociale media'-naam van elk contact in de overeenstemmende kaart toegevoegd.
Voor Facebook en LinkedIn, kan je klikken op Get Profile Photos in het voorkeurluik Internet Accounts om de profielfoto's van je vrienden te laten verschijnen in hun fiches.
Je kan zelfs nog een stapje verder gaan door de optie Contacts aan te vinken in het luik Internet Accounts, waarmee je al je Facebook- en LinkedIn-connecties in een nieuwe groep importeert, compleet met profielinformatie. Beter nog, die informatie blijft up-to-date wanneer je connecties hun contactinformatie bijwerken. Maar...
Gezien het willekeurig "bevrienden" een sport is die door de meeste mensen wordt beoefend, is het toevoegen in Contacts van honderden mensen die je nauwelijks kent wellicht een heel slecht idee. Als je Facebook- en LinkedIn-informatie toevoegt, en je dan later van mening verandert en voor elk contact de checkbox Contacts uitvinkt in het voorkeurluik Internet Accounts, dan heb je de mogelijkheid om die informatie van je Mac te wissen, ofwel te houden maar de connectie te verbreken zodat de informatie niet meer wordt geüpdatet. Geen enkele manier is volledig bevredigend. Ideaal voor velen onder ons zou zijn om informatie te blijven updaten, maar dan enkel voor mensen die al in Contacts aanwezig waren.
Given the promiscuous "friending" that most people have engaged in on these services, adding hundreds of entries of people you barely know to Contacts may be a truly terrible idea. If you do add Facebook and LinkedIn information, and later decide against it by deselecting the Contacts checkbox for each in the Internet Accounts preference pane, you have the option to remove that information from your Mac, or keep it and simply break the connection so it doesn't update. Neither is entirely satisfactory: ideal behavior for many of us would be to get updating information, but only for those people who were already in Contacts.
Soms, echter, is zelfs deze mate van integratie van sociale media niet genoeg. Cobook (€ 8,99 voor de Mac, gratis voor iOS) verenigt Facebook, Twitter, LinkedIn en Xing door je vrienden- en volgerlijsten als tags te importeren. In de iPhone-app Cobook kan je zelfs bij elk contact recente sociale-mediaberichten bekijken.
Het taggen in Cobook biedt aanvullende flexibiliteit aan groepen in Contacten. Je kan tags bij mensen plaatsen voor Kerstmis-lijstjes, uitnodigingen en andere gelegenheden waarbij je je contacten wil filteren zonder een permanente groep te moeten maken.
Een van mijn favoriete functies van Cobook is dat je je contacten snel kan benaderen via een symbool in de menubalk van je Mac. Ook vind ik het prettig dat, in Cobooks iOS-app, bij elk contact de lokale tijd van die persoon weergegeven wordt. Nooit meer per ongeluk je dochter wakker bellen als ze een semester in het buitenland verblijft, of een bedrijf aan de andere kant van het land bellen terwijl die nog niet open zijn!
Verzendetiketten afdrukken en Afdruk samenvoegen gebruiken -- De meeste mensen zijn verrast als ze erachter komen dat Contacten verzendetiketten en enveloppen op standaardafmetingen van Avery en Dymo kan afdrukken en dat je zelfs je eigen opmaak kan maken voor afwijkende soorten etiketten. Apple schreeuwt deze functionaliteit niet van de daken, maar heeft hem verborgen in het Afdrukken-dialoogvenster.
Om etiketten of enveloppen af te drukken, selecteer je eerst de contacten die afgedrukt moeten worden. Dan kies je "Archief > Druk af…" en klik je op "Toon details". Vervolgens kies je uit het uitrolmenu "Stijl", een stijl. De keuzes omvatten Enveloppen, Verzendetiketten, Lijsten en een Zakadresboek. Als je een stijl gekozen hebt, gebruik je de Lay-out- en Etiket-panelen in het dialoogvenster "Druk af…" om de opmaak en inhoud van de verzendetiketten of enveloppen in detail in te stellen. In het Lay-outpaneel kan je de afmetingen van de etiketten instellen door uit de verschillende standaardmaten te kiezen. In het Etiket-paneel kan je een logo of andere afbeelding instellen en een lettertype kiezen.
Als je echter streepjescodes of gecompliceerde afbeeldingen op je etiketten moet plaatsen, dan kan je beter naar andere programma's op zoek gaan. Zo geeft Labels & Addresses ($ 49,95) van BeLight Software je veel meer flexibiliteit bij afdrukken inclusief persoonlijke en zakelijke sjablonen, creatieve lettertypen, honderden afbeeldingen en de mogelijkheid ansichtkaarten af te drukken en veel verschillende etiketvormen. Als bonus kan de software ook nog eens beginnen met het afdrukken van etiketten op het midden van de pagina, waardoor je gebruik kan maken van gedeeltelijk gebruikte etiketvellen.
Labels & Addresses lost ook het probleem op hoe je een enkel etiket kan maken voor meerdere contacten die een adres delen, zoals getrouwde stellen, een behoefte die je vaak voelt als je etiketten wilt afdrukken voor kaarten voor de feestdagen. Lees voor meer informatie daarover "Labels & Addresses maken kerstkaarten weer behapbaar" (12 december 2008) van Jeff Carlson.
Speciale etiketprinters, zoals de LabelWriter-printers van Dymo en Smart Label Printers van Seiko, drukken jouw etiketten af in lange strips, waardoor je niet blijft zitten met ongebruikte etiketten onderaan het vel. Ze ondersteunen een omvangrijke reeks aan etiket-afmetingen en worden met hun eigen software geleverd, maar toch is het vaak beter om te vertrouwen op Labels & Addresses.
Als je vaak direct op enveloppen moet afdrukken, in plaats van etiketten te gebruiken, raad ik je aan eens te kijken naar Easyenvelopes van Ambrosia Software ($ 9,99), dat ook samenwerkt met Contacten.
Je kan ook verzendetiketten, enveloppen en lijsten maken met je favoriete tekstverwerker. Zowel Pages '09 als Microsoft Word herkent Contacten als gegevensbron voor Afdruk samenvoegen. Helaas ondersteunt de onlangs uitgegeven Pages versie 5 niet langer Afdruk samenvoegen. Elk veld op een Contactenkaart kan opgenomen worden in brieven en lijsten.
Contacten in de Cloud -- iCloud maakt het synchroniseren met je iPhone en iPad makkelijk, maar wat als je een smartphone of tablet met Android hebt?
De gebruikelijke oplossing op deze platformen is om Google Contacts te gebruiken. Omdat jouw Mac, iPhone en iPad automatisch verbinding kunnen maken met een Google-account (voeg het gewoon toe in het Internetaccounts-voorkeurenpaneel en selecteer de Contacten-vinkbox daar), kan elk contact dat je hebt in Google Contacts in de Contacten-apps op je Apple-apparaten binnengehaald worden. Elke andere dienst die in het Internetaccounts-voorkeurenpaneel opgesomd staat die contacten ondersteunt, kan op dezelfde wijze in Contacten gebracht worden.
Een andere manier om contactgegevens op verschillende platforms te delen is het gebruik van een webdienst als Fruux, die je contactpersonen opslaat en beschikbaar stelt aan ieder programma en elk besturingssysteem of apparaat dat het CardDAV-protocol begrijpt, zoals Thunderbird, Android, en Nokia-smartphones. (Fruux ondersteunt ook het delen van agenda's door middel van het CalDAV-protocol.) Zulke diensten geven je ook de mogelijkheid om contactgegevens te delen met anderen: je kunt wie je maar wilt uitnodigen in je Fruux-adresboek, inclusief vrienden, familie en collega's, en je kunt kiezen of je ze alleen leesrechten of ook schrijfrechten geeft. Fruux is gratis als je het met niet meer dan twee mensen deelt en met niet meer dan twee apparaten gebruikt. Om dat te verhogen naar een onbeperkt aantal mensen en maximaal 10 apparaten heb je een Pro-account nodig ($ 4 per maand of $ 40 per jaar).
Plaxo is een andere populaire synchronisatiedienst in de cloud. De dienst Plaxo Platinum Sync ($ 5 per maand of $ 59,99 per jaar) synchroniseert je contactgegevens met Contacten, Outlook, Gmail, iPhone/iPad, Blackberry en Windows Mobile, en kan ook agenda-afspraken delen tussen deze platforms.
Het exporteren van je Adresboek -- Soms is het eenvoudig om contactgegevens aan andere toepassingen door te geven: een programma kan simpelweg om toestemming vragen, en het transport vindt moeiteloos plaats. Andere keren moet je echter contactgegevens exporteren voor je ze ergens anders kunt importeren.
Contacten stelt twee exportformaten tot je beschikking: vCard of een Contacten-archief. vCard is bruikbaar voor het importeren in veel programma's op diverse platforms. Een Contacten-archief wordt daarentegen alleen gebruikt om je contactgegevens over te zetten op een andere Mac die ook met Contacten werkt.
Maar wat nu als je doelbestemming-app vCard niet begrijpt en een tekstbestand wil? Helaas, Contacten mist een simpele optie voor tekst-export die je contactgegevens opslaat in de algemene tab-gescheiden of komma-gescheiden tekstformaten. Gelukkig zijn er hulpprogramma's die je contactenlijst kunnen lezen en die exporteren als een tab-gescheiden of komma-gescheiden tekstbestand, geschikt voor import in programma's als Excel, Filemaker, Outlook en Salesforce.com. Één zo'n app is Export Address Book ($ 3,99) van Subclassed. Dit juweeltje neemt zelfs verborgen velden als Aanmaakdatum en Wijzigingsdatum op in het geëxporteerde tekstbestand.
Voorbij Contacten -- Er is een handvol andere apps op de markt die de mogelijkheden van Contacten uitbreiden.
Voor een alternatieve gebruikersomgeving met kleurcodes voor groepen kun je kijken naar Contact Book ($ 5) van iLifeTouch. Dit voorziet in een eenvoudige manier om te wisselen tussen groepen, voegt sociale-media-informatie toe aan je contactpersonen en biedt drie manieren om te zoeken, inclusief een diavoorstelling.
Als je gevoelige informatie wilt opslaan in Contacten maar bezorgd bent dat die in de verkeerde handen kan vallen, kijk dan eens naar Private Contact ($ 7) van Tension Software. Dit is een afzonderlijke contactenbeheerder die zijn gegevens versleutelt en niet integreert met de rest van je Mac, en daarmee je vertrouwelijke gegevens beschermt. Het programma importeert vanuit Contacten, biedt kleurcodering van categorieën en probeert verder in wezen net zo te werken als Contacten.
Als je op zoek bent naar substantieel meer werkkracht, probeer dan SOHO Organizer van Chronos ($ 99,99) dat onder meer hiërarchische slimme groepen biedt, iCloud-synchronisatie, off line verder werken, bestanden als bijlage bij contactpersonen, en slimmere behandeling van dubbelingen. Als je een gereedschap zoekt voor compleet customer relationship management, onderzoek dan eens Daylite ($ 279,95) van Marketcircle, dat alles opslaat wat je doet met een contactpersoon, dat je relaties tussen mensen laat vastleggen, je snel een overzicht kan geven van mensen die je al een tijdje niet gesproken hebt, follow-ups automatiseert, en nog veel meer.
Final Contact -- Hoewel Contacten is afgestemd op thuisgebruikers, maakt de aanpasbaarheid ervan het beter geschikt voor serieus gebruik dan de meeste mensen zich realiseren. Door de diepe integratie met andere Apple-apps en software van derde partijen, biedt het ook een fundering om op verschillende manieren met contactgegevens te werken. En wat je mening over de feitelijke app Contacten ook is, hij is noodzakelijk om contactgegevens probleemloos met je iOS-apparaten te kunnen synchroniseren.
Als je echter robuuster contactpersonen- en relatiebeheer nodig hebt dan Contacten biedt, kun je wellicht één of meer van de bovenstaande hulpprogramma's gebruiken om Contacten om te vormen tot een gereedschap dat werkt voor jou, of als niets lukt, het geheel te vervangen.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Het lijkt wel alsof we tegenwoordig onbeperkt legale mogelijkheden hebben voor het online muziek luisteren. Om te beginnen is er natuurlijk Spotify, voor gratis streaming op het bureaublad en betaalde opties voor mobiele toegang. Ook is er Rdio, een meer gepolijste neef van Spotify. En er is iTunes Match van Apple, niet zozeer een streaming-dienst als wel een opslagplaats voor je muziek, net zoals de Cloud Player van Amazon dat is. (Voor dit stuk vergelijk ik Google Play Music nauwelijks met iTunes Radio of Pandora, omdat zij je keuze beperken tot gerelateerde muziek, en je niet zelf kunt bepalen wat je wilt spelen.)
Deze vier diensten zijn onder te verdelen in twee basale categorieën: streamingdiensten met een abonnement, en opslagplaatsen voor je muziek. Rdio en Spotify kunnen niet zelf muziek opslaan, en als zij geen licentie hebben voor je nummer, dan kunnen ze het niet afspelen. De benaderingen van Apple en Amazon werkt goed voor het maken van back-ups voor muziek die je al hebt, om die zo online toegankelijk te maken, maar je zult er geen nieuwe muziek door ontdekken zoals bij de concurrenten.
Google Play Music slaat een brug tussen beide benaderingen. Bij de gratis optie kun je 20.000 eigen nummers opslaan in Googles cloud (en 25.000 bij iTunes Match), en als je $ 9,99 betaalt voor een abonnement kun je onbeperkt muziek streamen uit je eigen catalogus of uit die van Google. In mijn ervaring is het aanbod van Google minimaal even goed als dat van Rdio. Misschien zelfs beter, want Google Play Music heeft niet de "sample"-tracks die Rdio vervuilen. De prijs is identiek aan die van het Premium-abonnement van Spotify en het Unlimited-abonnement voor een enkele gebruiker van Rdio.
De dienst werd door Apple-gebruikers lang genegeerd, maar nu er een gratis Google Play Music-app voor de iPhone is verschenen, is het om twee redenen de moeite waard om er eens naar te kijken. Ten eerste is het een manier om je muziekverzameling in de cloud op te slaan. Ten tweede kun je, anders dan bij Rdio en Spotify, de gaten in de verzameling vullen met je eigen tracks. Noch Rdio noch Spotify heeft bijvoorbeeld de Beatles of Led Zeppelin. Google Play Music All Access heeft die artiesten ook niet, maar je kunt ze dus wel zelf toevoegen. (De Spotify-app voor de Mac kan lokaal opgeslagen muziek afspelen, maar alleen over USB met mobiele apparaten synchroniseren.)
Voor Apple-gebruikers bestaat Google Play Music uit drie componenten: de app Music Manager, de webclient en de iPhone-app (er is ook een Android-app). Een nadere blik op alle drie volgt.
Music Manager -- Music Manager is een eenvoudige Mac-applicatie waarmee je je muziek kunt uploaden naar Google Music. Je kunt er geen muziek mee afspelen. Bij de eerste keer opstarten vraagt de app of je je muziek wilt bewaren in iTunes, in de map Muziek van je account of ergens anders. Vervolgens heb je de keuze om al je muziek te uploaden of alleen maar een bepaalde afspeellijst. Als laatste vraagt het programma om aan te geven of nieuwe muziek automatisch moet worden toegevoegd, en of je nieuwe podcasts ook wilt uploaden. Net zoals iTunes Match kijkt Google of je songs al in hun database staan. In dit laatste geval worden die gebruikt, zodat tijd en bandbreedte bespaard wordt.
Na het instellen nestelt Music Manager zich in je menubalk, waar je kunt zien wat al geüpload is, je de muziekspeler op het web kunt openen en instellingen kunt veranderen (door middel van een nieuw venster in Systeemvoorkeuren). Als je niet meteen je hele verzameling geüpload hebt kun je dat later dus alsnog doen, een andere afspeellijst uploaden of songs downloaden.
Het zou niet verrassend moeten zijn dat Music Manager geen DRM-beveiligde tracks kan uploaden, dus als je nog van die tracks hebt kun je die niet aan Google Play Music toevoegen.
Google Play Music op het web -- De webclient is de kern van Google Play Music en is je belangrijkste interface voor het beheren van je verzameling.
Voor je begint beveel ik je aan om een aantal dingen te doen. Klik op het tandwiel rechts bovenin, kies Music Labs uit het venstermenu en verzeker je ervan dat Desktopmeldingen en HTML5-audio ingeschakeld staan. Het eerste zorgt ervoor dat je een korte mededeling krijgt in Chrome als er een nieuw nummer wordt afgespeeld en het tweede zorgt ervoor dat Google Play Music HTML5 gebruikt en geen Adobe Flash. Vooral handig wanneer je Flash op systeemniveau hebt uitgezet, en een andere browser wilt gebruiken dan Google Chrome, dat een eigen interne Flash player heeft. (Ondanks deze instelling zal Google Play Music nog steeds Flash gebruiken voor een aantal zaken. Maar de webclient van Rdio gebruikt ook Flash.)
Terug naar de primaire interface van de Google Play Music Webclient. De keuzemogelijkheden die geboden worden in de navigatiekolom zijn duidelijk en behoeven eigenlijk geen nadere uitleg. Listen Now is een verzameling van nummers die je onlangs hebt beluisterd, aangeschaft of geüpload, en fungeert als handig startpunt als je even nog niet weet waar je naar wilt luisteren. Google geeft je ook suggesties, gebaseerd op wat het denkt te kunnen afleiden met betrekking tot je voorkeuren. Door middel van een beoordeling met 'thumbs up' of 'thumbs down' van afzonderlijke nummers kun je Googles machinerie trainen.
My Library is de verzameling van al je geüploade en aangeschafte muziek, netjes op tabs ingedeeld naar Artists, Albums, Songs, en Genres. Afbeeldingen worden automatisch toegevoegd. De meeste afbeeldingen zijn afkomstig van platenhoezen, maar als Google vindt dat het zelf een beter plaatje beschikbaar heeft voor een bepaalde artiest, dan wordt dat bij voorkeur gebruikt. Dat kan soms tot onverwachte effecten leiden (in mijn belevingswereld is Billy Joel niet kaal!).
De tabs Albums, Songs, en Genres zijn allemaal simpele indelingen van je muziek, maar de tab Artists kan tamelijk onoverzichtelijk overkomen als je een (betaald) All Access-abonnement hebt. Klik op een artiest om zijn biografische informatie te zien, alle nummers van die artiest in je Library af te kunnen spelen, te zien welke nummers er nog meer in Google Play beschikbaar zijn en om te zien welke artiesten overeenkomstige muziek maken. Heel wat informatie, maar als je daar eenmaal je weg in kunt vinden is het een geweldig stuk gereedschap om nieuwe muziek te ontdekken, en de bio's zijn tamelijk uitgebreid en beslist interessant.
Eén van de eigenschappen van Google Play Music waar ik erg over te spreken ben is de mogelijkheid om de metadata van albums en nummers die zich in de cloud bevinden te bewerken. iTunes daarentegen houdt koppig vast aan zijn eigen verouderde metadata, ongeacht mijn verbeteringen. Zelfs het volledig verwijderen en opnieuw invoeren van alle informatie bracht daarin geen verandering. In Google Play Music hoef je alleen maar op de optieknop te drukken (die knop die lijkt op drie op elkaar gestapelde dozen naast een nummer of album), en Edit Info te kiezen om de metadata te updaten, waarbij Google zelfs suggesties kan doen.
Radio, alleen beschikbaar voor All Access-abonnees, is een dienst vergelijkbaar met Pandora, iTunes Radio, of de overeenkomstige mogelijkheden in Spotify en Rdio. Het is een op maat gesneden radiostation gebaseerd op een bepaalde artiest of een bepaald album of genre. Er is een aantal standaard genre-stations beschikbaar, maar je kunt ook je eigen stations creëren door op New Station te klikken. Verder kun je op een aantal andere locaties in de interface een station aanmaken. Je kunt de mogelijkheden bijna niet missen. Daarnaast is er het station "I'm feeling lucky radio" in het venster Listen Now. Dat station draait willekeurige nummers waarvan Google denkt dat je ze aardig vindt. (Zonder abonnement op All Access heb je in plaats van 'Radio' 'mixes', verzamelingen van de nummers die je zelf hebt geüpload.)
Vergeleken met Pandora, iTunes Radio, Spotify, en Rdio is de radio-optie van Google wel erg simpel, ook al is er geen reclame en kun je ongelimiteerd nummers overslaan. Je kunt een nummer een 'thumbs up' of 'thumbs down' geven, maar daar houdt het dan ook mee op. Voor $ 9,99 per maand is dat wel heel magertjes. Zelfs in de gratis versie van iTunes Radio kan ik artiesten aan stations toevoegen of juist verwijderen, of een station zo instellen dat er vooral hits gespeeld worden, of juist onbekende nummers. Mijn favoriete radiodienst, Rdio, laat me dat ook allemaal doen. Daar kan ik een station bovendien zo instellen dat het uitsluitend muziek van een door mij geselecteerde artiest draait. Ik hoop dat Google in ieder geval die mogelijkheid toevoegt.
Wat je wel kunt in Googles radio is nummers met aanstootgevende teksten blokkeren. Als je op het tandwielicoontje rechtsboven klikt en Music Settings kiest kun je 'Block explicit songs in radio' aan- of uitzetten. Standaard zijn dergelijke nummers geblokkeerd.
Het venster Explore, dat alleen beschikbaar is als je een All Access-abonnement hebt, helpt je bij het vinden van nieuwe muziek, met een verzameling van afspeellijsten, populaire albums en hits.
Da's allemaal mooi, maar hoe werkt het nou in de praktijk? Door de bank genomen werkt het naar behoren, precies zoals je zou verwachten. Het enige probleem waar zowel ik als Adam Engst tegenaan liep is dat je af en toe een bromtoon van ongeveer 1 seconde hoort in plaats van muziek. Nogal storend, en ik hoop dat Google dat snel oplost.
De bedieningsorganen voor het afspelen vind je onderaan op de pagina. De meeste knoppen zijn vertrouwd en behoeven geen nadere uitleg, maar een paar zijn mogelijk verwarrend. Ook hier weer het icoontje met de drie gestapelde dozen, waarmee je een venstermenu tevoorschijn tovert met extra opties, zoals het activeren van een radiostation op basis van het huidige nummer, het toevoegen van dat nummer aan je bibliotheek of afspeellijst, of het delen van het nummer op Google+. En zoals je van een webpagina mag verwachten, kun je in elke weergave op vrijwel elke artiest of album klikken om bijbehorende nummers te zien. Net zoals in Rdio en Spotify, maar niet in iTunes.
De icoontjes voor 'thumbs up' en 'thumbs down' zijn de standaardmanier van Google Play Musics voor het beoordelen van nummers. Ik houd daar wel van, en ik vind het zinvoller dan een systeem waarbij je moet bedenken hoeveel sterren je een nummer geeft. Maar mocht je zelf nou meer van dat sterrensysteem houden, dan biedt Music Labs je daartoe de mogelijkheid.
Het icoontje met drie balkjes naast een kwartnoot toont de nummers in je wachtrij, ongeacht of het daarbij om een afspeellijst, radiostation of album gaat. Je kunt de nummers in die wachtrij naar believen verslepen om de volgorde te wijzigen. Als je je cursor op een nummer plaatst, krijg je bovendien ook weer de knop met de drie doosjes te zien, en de knoppen 'thumbs up' en 'thumbs down'.
Ten slotte zie je helemaal links bij de knoppen een klein platenhoes-icoon. Klik erop en het browservenster wordt gevuld met de platenhoes. Jammer genoeg is het een voorbeeld van slecht ontwerpen. Google gebruikt een afbeelding van middelmatige grootte en lage resolutie en blaast die op om het browservenster te vullen. Dat ziet er belabberd uit. Het beweegt als de muziek speelt, wat wel aardig is. Maar het is verspilde moeite, want je wordt door de onscherpe afbeelding afgeleid.
Vergelijk dat met hoe Rdio de platenhoes laat zien, op het formaat waarop het bedoeld was. Daar wordt het op de achtergrond ook vergroot, maar vervolgens onscherp gemaakt om het wat kleur te geven. Rdio laat ook de afspeellijst en andere nuttige informatie zien, dus deze weergave is niet alleen voor de aardigheid.
Toegegeven: je kunt die kleine platenhoesknop, en daarmee dit hele probleem, makkelijk links laten liggen. Maar het is een voorbeeld hoe Google vaak de kleine details mist die de eindgebruiker juist veel plezier geven. Het is geen moeilijk probleem om op te lossen, dus Google Play Music-team, doe er alstublieft wat aan.
Een andere ergernis is dat er, omdat Google Play Music op het bureaublad via een browser loopt, geen universele toetscombinaties zijn. Je kunt in het actieve venster weliswaar de spatiebalk gebruiken voor afspelen of pauzeren, de linkerpijl om terug te spoelen en de rechterpijl om vooruit te spoelen, maar dat is niet voldoende. Als mijn vrouw de kamer binnen komt lopen om met mij te praten, dan wil ik niet op zoek naar de juiste browsertab om de muziek te pauzeren.
Google moet een cliënt maken voor Mac OS X, maar gezien hun aandacht voor Chrome, iOS en Android lijkt dat niet waarschijnlijk. Op z'n minst zou het bedrijf een Chrome-extensie kunnen maken die deze functionaliteit toevoegt. Als je Google Play Music liever hebt als een standalone Mac app dan als een tab in je browser, kun je er een site-specifieke browserversie voor maken. Kijk voor een link naar een AppelScript onderaan het blogbericht van Bracken King met uitleg.
Gelukkig kon ik mijn eigen oplossing maken met Keyboard Maestro. Ik heb drie macro's: één voor afspelen/pauzeren, één om terug te spoelen en één om vooruit te spoelen. Druk op respectievelijk ctrl-spatiebalk, fn-ctrl-linkerpijl en fn-ctrl-rechterpijl om ze te activeren. De macro schakelt naar de tweede tab in Chrome, drukt op de gewenste toetscombinatie, springt terug naar de voorgaande tab en dan terug naar de applicatie waarin je bezig was. Het werkt goed, al moet Google Play Music wel altijd de tweede tab zijn. Maar hij zou sowieso vastgepind moeten zitten (ctrl-klik een tab om die vast te zetten). Je kunt de toetscombinatie en de gewenste tab aanpassen in Keyboard Maestro's macro-editor.
Ten slotte iets over afspeellijsten. Je kunt toegankelijke of afgeschermde afspeellijsten maken met de plusknop in de navigatiekolom, naast de kop voor afspeellijsten. Elke afspeellijst die je importeert vanuit iTunes wordt bovendien automatisch geconverteerd naar Google-afspeellijsten. Om nummers toe te voegen kun je ze naar de afspeellijst in de navigatiekolom slepen of op de optieknop voor een nummer klikken en in het hiërarchische menu de afspeellijst kiezen waar je het aan toe wilt voegen.
Google Play Music biedt ook een paar automatisch gecreëerde afspeellijsten. Dat vind ik prima, want het maken daarvan is niet mijn ding. Je afspeelrij wordt automatisch een lijst en elk nummer waaraan je een duim omhoog geeft wordt toegevoegd aan een afspeellijst. Andere lijsten bevatten de muziek die je recentelijk aan je collectie hebt toegevoegd, gekochte nummers en wat er in je Google+-kringen aan muziek wordt gedeeld.
Het sociale aspect van Google Play Music is interessant. Rdio gaat alleen maar over sociaal en je kunt vrienden toevoegen aan de service, waarna je allemaal kunt zien waar ze naar luisteren. Google is minder opdringerig, omdat delen expliciet gedaan moet worden. Het nadeel is dat het afhankelijk is van Google+, wat wellicht niet je voorkeur heeft als sociaal netwerk. En sociaal en muziek passen natuurlijk vaak niet bij elkaar: dat je vriend(in) met iemand bent (in de echte wereld of online) betekent niet dat je muzikale voorkeuren deelt.
Google Play Music op de iPhone -- De interface en mogelijkheden van de Google Play Music-app voor de iPhone zijn gelijk aan die van de webclient, dus ik zal al die details niet herhalen. Maar je hebt alsnog vragen, toch?
Om je eerste vraag te beantwoorden: jazeker, je kunt muziek downloaden op je iPhone, zowel nummers die je hebt geüpload als die van All Access. Selecteer een album of een afspeellijst en klik het icoon met de omlaag gerichte pijl om de nummers te downloaden. Om ruimte vrij te maken: trek het menu aan de zijkant open, klik op het tandwiel-icoon, en klik op "Remove all downloaded music".
Vreemd genoeg bevat de iPhone-app niet je automatische afspeellijsten. Ik hoop maar dat dit gewoon vergeten is en dat het snel zal worden toegevoegd. Maar zelfs de Android-versie bevat alleen maar "Last added" en "Free and purchased".
Wat betreft je volgende vraag: Google Play Music is alleen beschikbaar voor de iPhone. Er is nog geen exclusieve iPad-versie. Gelukkig ziet de iPhone-versie er acceptabel uit op de iPad. Het ziet er eigenlijk uit als een typische Android-tablet-app, omdat de meeste Android-apps worden vergroot in plaats van geoptimaliseerd voor een groter scherm.
Gelukkig kun je voor de Google Play Music-app het bandbreedte-gebruik instellen. In de instellingen kun je ervoor kiezen om alleen via wifi te streamen. Als je dat te beperkend vind tik je op "Mobile networks stream quality", om te kiezen uit Low, Normal, of High quality wanneer je enkel toegang hebt tot het mobiele datanetwerk.
De app ondersteunt AirPlay, maar ook de Chromecast, Googles $ 35 kostende tv-dongle die wanhopig op zoek is naar meer inhoud (zie "Test van Google Chromecast voor Apple-gebruikers", 30 juli 2013). Tik op de Chromecast-knop, kies je apparaat en je muziek wordt via je televisie afgespeeld. Helaas is de implementatie verre van vlekkeloos. Na het verbreken van de verbinding met de Chromecast is Google Play Music nog steeds op de televisie te zien. Om dit te verhelpen moet je iets uit een andere app afspelen, zoals YouTube, en dan casting uitzetten in die app.
Mijn laatste nummer -- Al met al vond ik het All Access-deel van Google Play Music een onweerstaanbare dienst. Ik ben nu een tijdje geabonneerd op Rdio en hoewel ik de voorkeur geef aan de applicatie en het algehele design daarvan op de Mac, overtreft Google Play Music Rdio ruimschoots doordat deze dienst me in staat stelt om muziek op meerdere apparaten te streamen zonder dat ik extra moet betalen voor een familie-abonnement en doordat ik mijn eigen muziek kan opslaan en weer afspelen.
Nu we het toch over Rdio hebben, het bedrijf kondigde onlangs ontslagen aan, dus als je het gebruikt en je een cynische inborst hebt, dan lijkt het nu een goed moment om eens naar alternatieven te gaan zoeken.
Desalniettemin heeft Google Play Music een paar probleempjes die ik graag opgelost zou zien. Geen ervan is een show-stopper en elk ervan zou vrij gemakkelijk kunnen worden verholpen door een bedrijf met de hulpbronnen van Google.
Verhelp het zoemende geluid dat af en toe hoorbaar is tijdens het afspelen
Elimineer de noodzaak voor Adobe Flash in de Web-player
Creëer een programma voor de Mac, of op zijn minst een Chrome-extensie om bureaublad-snelkoppelingen mogelijk te maken
Herstel de weergave van album-hoezen, met afbeeldingen van een hogere resolutie of met een ontwerp dat ze beter tot hun recht laat komen
Breng een universele iOS-app uit met een voor de iPad aangepaste interface
Voeg Auto Playlists toe aan de mobiele apps
Toegegeven, dit zijn allemaal kleinigheden en de meeste kunnen genegeerd of omzeild worden, dus als je op zoek bent naar een dienst die je toegang biedt tot zowel je eigen muziek als 20 miljoen liedjes die je niet bezit, dan zit je met Google Play Music vast wel goed.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
ChronoSync 4.4.3 en ChronoAgent 1.4.4 -- Econ Technologies lost enkele bugs op voor gebruikers van OS X 10.9 Mavericks in ChronoSync 4.4.3 en ChronoAgent 1.4.4. Zowel ChronoSync als ChronoAgent biedt oplossingen voor een fatale bug wanneer een gescande map geen leesbevoegdheden had en een crash bij het verwerken van tijdelijke bestanden die beginnen met een tilde. In ChronoSync, de app voor synchronisatie en back-ups is ook een probleem opgelost bij het verplaatsen van bestanden naar een archief, en zijn verder nog crashes opgelost die optraden wanneer de app berichten over uitzonderingen probeerde te sturen. Deze versie gaat ook beter om met bestandsnamen in Unicode. Er zijn volledige toelichtingen beschikbaar voor ChronoSync en ChronoAgent. ($ 40 nieuw voor ChronoSync, $ 10 nieuw voor ChronoAgent; gratis updates; 27,1 MB, 10,6 MB)
Reacties - ChronoSync 4.4.3 en ChronoAgent 1.4.4
Evernote 5.4.3 -- De nieuwste update van het informatie-beheerprogramma Evernote Evernote brengt verbeterde ondersteuning van OS X 10.9 Mavericks en voor de Evernote Editie van de ScanSnap-scanner. Je kunt nu de pagina's in een pdf draaien of verwijderen, een markup-samenvatting toevoegen aan een pdf met aantekeningen, en ook andere pagina's roteren of spiegelen. Met Evernote 5.4.3 kan je nu ook afbeeldingen uit een webbrowser het programma in slepen. Een probleem dat met de vorige update meekwam, waarbij Spotlight onder Mavericks nieuw gemaakte notities niet kon indexeren, is nu erkend, en een oplossing is onderweg. (Gratis vanaf de Evernote-site of uit de Mac App Store, 50,6 MB).
Reacties - Evernote 5.4.3
AirPort Base Station Firmware Update 7.7.2 -- Apple heeft de AirPort Base Station Firmware Update 7.7.2 uitgebracht voor Airport Extreme- en Airport Time Capsule-basisstations die 802.11ac ondersteunen (apparaten die begin dit jaar op de markt gebracht zijn). Zie ook "Betere batterij voor MacBook Air en snellere AirPort-basisstations", van 10 juni 2013. Deze update repareert een probleem waardoor een externe harde schijf die via usb aan het basisstation verbonden was, niet werd herkend als voor Time Machine beschikbare schijf. Ook opgelost is het probleem dat regelmatig kortdurend verlies van verbinding met het internet veroorzaakte, en het probleem dat zorgde dat de netwerkverbinding in een lus raakte. Je moet deze update voor je Airport-basisstation ofwel vanuit het Airport-ondersteuningsprogramma op je Mac uitvoeren, ofwel vanuit de gratis Airport-app op je iOS-apparaat. Deze update kan je niet downloaden vanaf de website van Apple Support.
Reacties - AirPort Base Station Firmware Update 7.7.2
CloudPull 2.5.3 -- Golden Hill Software heeft CloudPull 2.5.3 uitgebracht, een update met een aantal verbeteringen en probleemoplossingen. Met deze back-up-app vind je nu altijd je postvak In voor Gmail, ook als hij niet "Inbox" heet. Er wordt nu meer vertraging toegestaan bij het downloaden van Gmail-berichten, en fouten worden beter afgehandeld. Bij Google Calendar wordt vaker een nieuwe verzameling agenda-afspraken opgehaald, zodat nu wel een goede back-up gemaakt wordt. Bovendien is ook het probleem verholpen dat labels van mailberichten soms niet gezien werden. Bij de start van een back-up-cyclus wordt nu gecontroleerd of alle eerdere back-ups nog steeds aanwezig zijn. ($ 24,99 nieuw, of met 20 procent korting voor TidBITS-leden. Gratis update, 9,7 MB, toelichting).
Reacties - CloudPull 2.5.3
Mactracker 7.2.1 -- Ian Page heeft Mactracker 7.2 uitgebracht, en daarmee is weer het hele palet aan nieuwe Mac- en iOS-uitgaven zichtbaar in de populaire encyclopedie-in-een-app voor Apple-producten. Behalve alle in 2013 verschenen apparatuur (waaronder de MacBook Pro, iMac, iPad Air, iPad mini, iPhone 5s, en iPhone 5c), geeft Mactracker ook gedetailleerde gegevens over OS X 10.9 Mavericks, OS X Server 3.0, and iOS 7. De update draait nu ook onder Mavericks, het nieuwste systeem, maar geeft ook gedetailleerde beschrijvingen van een aantal vroege Mac-modellen. Verder vind je er gegevens als het maximale aantal batterijcycli voor MacBook-, MacBook Pro- en MacBook Air-modellen, informatie over de Intelligent Assistant en over processor-architectuur van iPhone- en iPad-modellen. Kort na de uitgave van versie 7.2 werd Mactracker nog eens geüpdatet naar versie 7.2.1. Hierin staan wat details over de nieuwste iOS-modellen, naast een aantal kleine aanpassingen en toevoegingen. Tijdens het schrijven van dit artikel stond in de Mac App Store versie 7.2.1 nog niet klaar. (toelichting)
Reacties - Mactracker 7.2.1
iMovie 10.0.1 -- Apple heeft de videobewerkings-app iMovie 10.0.1 uitgebracht waarmee het nu ook op sommige Macs met oudere videokaarten kan geïnstalleerd worden. Het recent uitgebrachte iMovie 10.0 (zie "Nieuwe, gratis iLife- en iWork-apps delen tussen apparaten en platforms", 22 oktober 2013) vereiste een OpenCL-capabele videokaart. Met deze iMovie 10.0.1 update is hier verandering in gekomen voor sommige oudere videokaarten, maar Apple specificeert niet welke kaarten dat zijn. De update verhelpt ook een fout die ervoor zorgde dat iMovie bevroor of crashte bij het updaten van projecten en gebeurtenissen gemaakt door een vorige versie van iMovie. ($ 14,99 nieuw uit de Mac App Store, gratis update, 1,94 GB)
Reacties - iMovie 10.0.1
1Password 4.0.9 -- AgileBits heeft 1Password 4.0.8 uitgebracht met een handige nieuwe manier om software-licenties toe te voegen of te updaten: sleep je app simpelweg op de dockicoon van 1Password. De update stelt je ook in staat om in Windows gemaakte .1pif-bestanden te importeren door er dubbel op te klikken in de Finder. Hij vraagt nu ook (via 1Password mini) of de database beschadigd is en moet hersteld worden met de laatste back-up en versnelt het synchroniseren. Kort na het verschijnen van versie 4.0.8, gaf AgileBits 1Password 4.0.9 uit met verbeteringen voor verschillende crashes, waaronder een crash in OS X 10.9 Mavericks gedurende het bewerken van een item, en een crash bij het pogen om gelijktijdig de huidige brandkast te bewerken en te bewaren. Op het moment dat ik dit schrijf is de Mac App Store-versie 4.0.8. ($ 49,99 nieuw, gratis update, 35,5 MB, toelichting)
Reacties - 1Password 4.0.9
Mailplane 3.1 -- Uncomplex bracht Mailplane 3.1 uit met een aantal verbeteringen in deze Gmail-specifieke e-mailsoftware. Deze update ondersteunt nu het wisselen tussen een ongelimiteerd aantal Gmail-accounts (voorheen was de limiet 10), voegt een optie toe om de aanduiding van het aantal ongelezen boodschappen niet te vertonen in de menubalk of de dock (als je er geen nood aan hebt om altijd maar het aantal ongelezen boodschappen te zien die je van je werk willen afhouden), verbergt automatisch de Gmail-hoofding als je een bericht afdrukt, herstelt de snelle voorvertoning voor Office-documenten in OS X 10.9 Mavericks en verbetert een fout met het recent herwerkte inlogscherm van Google. ($ 24,95 nieuw, gratis update, 17,2 MB, toelichting)
Reacties - Mailplane 3.1
Microsoft Office 2011 14.3.9 -- Microsoft heeft Office 2011 naar versie 14.3.9 gebracht met verschillende verbeteringen voor Outlook. Deze uitgave stelt nu nieuw geconfigureerde Yahoo Mail- en Outlook.com-accounts in op IMAP in plaats van POP, voegt een optie bij om een ontvangstbericht al dan niet te verzenden nadat dit gevraagd werd, verbetert het groeperen van conversaties en verbetert een fout die Outlook verhinderde om met Exchange in contact te komen als er bepaalde proxy-servers gebruikt werden. Tenslotte is er ook een crash verholpen in de Poolse versie van Word 2011 onder OS X 10.9 Mavericks. (Gratis update via de Office voor Mac-website of via Microsoft AutoUpdate, 113 MB, toelichting)
Reacties - Microsoft Office 2011 14.3.9
Er is heel wat te vieren in de ExtraBITS van deze week: Adam en Tonya Engst spreken met Chuck Joiner bij de podcast van MacVoices over de tien jaren van Take Control, Google herdenkt het 50-jarig bestaan van "Doctor Who" met een speciale doedel, en Joe Kissell doet mee aan de podcast "The Panel" om het te hebben over de Thanksgiving-kalkoen. We kijken ook nog eens naar de prestaties van de iPhone 5s ten opzichte van zijn voorlopers, naar de zin van Snapchat, naar Apple die dokt voor apparaten die door water beschadigd zijn geraakt en naar de automatisch rijdende auto van Google.
Adam en Tonya Engst vertellen over tien jaar Take Control bij MacVoices -- In deze aflevering van MacVoices praten Adam en Tonya Engst met gastheer Chuck Joiner over de afgelopen tien jaar met Take Control boeken. In plaats van oude stof opnieuw te herkauwen, ketste de conversatie allerlei kanten uit, met vragen zoals: waar de naam "Take Control" vandaan kwam, waarom een 'serie' zo'n belangrijk concept is, hoe en waarom het productieproces van Take Control zich over de jaren ontwikkeld heeft, en wat het inhoudt op professionele manier te publiceren. Het is het luisteren zeker waard, als je tenminste geïnteresseerd bent in de wereld van publiceren.
Vier de vijftigste verjaardag van Doctor Who met een Google Doodle -- Om de vijftigste verjaardag te gedenken van de Britse sciencefiction-serie "Doctor Who", heeft Google een verfijnd ontworpen 'doedel' uitgebracht. De doedel is eigenlijk een Doctor Who-spel in retro-stijl. Speel het spel als één van de 11 Doctors en duik weg voor Daleks, Cyber-mannen en wenende engelen, terwijl je reist door ruimte en tijd. Eén speciaal detail: als jouw Doctor doodgaat, wordt hij opnieuw gegenereerd in zijn volgende gedaante.
Joe Kissell spreekt over koetjes, kalfjes en kalkoen op "The Panel" -- Onze Joe Kissell zet zijn culinaire muts op, als schrijver van "Take Control of Thanksgiving Dinner", en gaat rond de tafel met gastheer Benjamin Alexander en zijn collega's van de podcast "Food Safety Talk", Ben Chapman en Don Schaffner. Ze hebben het op de podcast "The Panel" over het Thanksgiving-diner. Onderwerpen zijn onder meer: de beste thermometers voor het beest, een heftig debat over voedselveiligheid en of een pompoen kan doden.
Interessante vergelijking van de snelheid van alle iPhone-modellen -- Er is geen twijfel over dat de A7-chip in de iPhone 5s de snelste processor is waarmee ooit een iPhone gezegend is. Maar hoe zijn zijn prestaties in vergelijking met die van eerdere generaties van de iPhone? In deze zeer interessante Youtube-video, legt de gebruiker 'EverythingApplePro' acht modellen iPhone naast elkaar en laat hij zien hoe zij ten opzichte elkaar presteren bij het opstarten en uitschakelen, en bij het binnenhalen van een aantal websites.
In de war over het gedoe met Snapchat? -- Wij ook. Voor hen die het nog niet weten, Snapchat is een dienst waarmee je een foto kan maken (eventueel met een opmerking) en deze naar vrienden kan sturen en deze zich laten wissen nadat hij is bekeken (maar niet voordat de ontvanger er bijvoorbeeld een schermafbeelding van zou kunnen maken, waardoor deze functie eigenlijk voor niets is). Het bedrijf is gigantisch populair bij 13- tot 23-jarigen, schijnt 350 miljoen kiekjes per dag te verwerken en kwam onlangs in het nieuws omdat ze nee zeiden tegen een bod van Facebook ter waarde van 3 miljard dollar, terwijl ze geen inkomsten of duidelijk zakenplan hebben. Lees voor een volledige beschrijving en analyse Roy Murdocks uitstekende essay. En ja, de titel geeft zijn conclusie een beetje weg - "Am I Going Insane? Snapchat Is Intrinsically Worthless" [Word ik gek? Snapchat is intrinsiek waardeloos -nvdv].
Apple betaalt nu voor apparaten met waterschade -- Apples hergebruik- en recycling-programma geeft nu tegoedbonnen voor de Apple Store als je een door water beschadigd apparaat inlevert. Voorheen werden vochtige iPhones, iPads of Macs niet geaccepteerd in dit inruil-programma. Maar nu biedt Apple, volgens CNET, $ 235 voor een door water beschadigde 32 GB Verizon iPhone 5 die nog steeds werkt, in plaats van $ 265 voor en onbeschadigd model. Een niet werkend model levert hoogstens $ 35 op maar dat is beter dan niets.
Een blik in het verleden, het heden en de toekomst van de zelfsturende auto -- Zou Googles grootste invloed op de wereld uiteindelijk niet hun zoekmachine worden maar hun werk aan zelfbesturende auto's? Het zal nog jaren duren voordat we dit weten maar uit dit New Yorker-artikel van Burkhard Bilger blijkt duidelijk dat de technologie niet meer de terughoudende factor is. Het is ondertussen een kwestie van wetgeving, aansprakelijkheid en sociale verandering geworden.
Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands