Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1193, 30 september 2013

Apple heeft zonder daaraan ruchtbaarheid te geven de iMacs geüpdatet. De hele serie is voorzien van snellere CPU's, snellere SSD's, 802.11ac wifi en ook betere grafische kaarten. Minder welkom zijn de animaties van iOS 7, die zoals Adam Engst uitlegt, sommige gebruikers fysiek ziek maken. Als ziek wordt van veel betalen voor inktcartridges voor je printer, heb je wellicht belangstelling voor het artikel van Josh Centers over de zuinige Brother HL-2270DW laserprinter. En als je streeft naar een papierloos bureau ben je misschien geïnteresseerd in de recensie van Michael Cohen over PDFpen Scan+, de scanner- en OCR-app voor iOS-apparaten van Smile. Josh Centers kijkt vervolgens naar het spel Game of Docks met de nieuwe iPhone 5s-dock van Apple en HiRise van Twelve South. Gebruik je de twee-factorenverificatie van je iPhone, dan moet je de uitleg van Glenn Fleishman lezen over wat je moet doen als je de tweede factor kwijt bent, en in de nieuwste aflevering van FunBITS (ruim op tijd voor Halloween) kijkt... ehm... luistert Josh naar Vanished for the iPhone, een horrorgame met alleen audio. In de ExtraBITS deze week drie verhalen, waarbij we in slechts 140 woorden de iPhone 5s Case recenseren, aandacht besteden aan iOS 7.0.2 en uitleggen hoe je het weer toevoegt aan het Berichtencentrum van iOS 7. De belangrijke software-uitgaven van deze week zijn Pixelmator 2.2.1, Typinator 5.7, TextExpander 4.1 en ReadKit 2.3.1.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1193i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


Apple updatet iMac met snellere CPU's en 802.11ac wifi

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: GvH, HV]

Apple heeft stilletjes de iMac-lijn vernieuwd met snellere CPU's, die gebruikmaken van Haswell (de nieuwe chip-architectuur van Intel), gespierdere grafische processors en 802.11ac wifi (zie voor meer informatie: "802.11ac belooft betere dekking maar haalt maximumsnelheden niet", 13 juni 2013). De nieuwe iMacs behouden de industriële vormgeving en aansluitingen van de modellen van eind 2012, net als de prijzen ervan.


Het instap-model van de iMac wordt verkocht vanaf $ 1.299 [in Nederland € 1.329 - nvdv] en heeft een 21,5 inch IPS beeldscherm met een resolutie van 1920 x 1080 pixels, een 2,7 GHz quad-core Intel Core i5-processor, 8 GB RAM, een 1 TB 5400 rpm harde schijf plus een Intel Iris Pro-videokaart. Je vraagt je misschien af hoe de Intel Iris Pro het doet in vergelijking met de Intel HD 4000-videoprocessor die in de nieuwere laptops van Apple zit. AnandTech heeft de prestaties gemeten in vergelijkende tests en concludeerde dat de Iris-processors bijna twee keer zo snel zijn als de Intel HD 4000. Om het in juiste verhouding te stellen: de Intel HD 4000 is krachtig genoeg om het grafisch zeer intensieve spel 'BioShock Infinite' goed mee te kunnen draaien. (Voor een overzichtsartikel, zie: "FunBITS: Lof aan BioShock Infinite voor de Mac", 6 september 2013). De kracht van geïntegreerde videoprocessors is de laatste jaren een stuk opgeschoten.

Je kunt de standaard iMac op maat maken naar 16 GB (200 dollar bijtellen), plus de opslag ophogen tot een 1 TB Fusion Drive (+ 200 dollar), dan wel een 256 GB ($ 200) of 512 GB ($ 500) solid state drive (SSD). De nieuwe iMacs kunnen nu werken met flash-opslag op basis van PCI Express, waarvan Apple stelt dat het 50 procent sneller zou zijn dan de SSD's in de iMacs van vorig jaar.

In het chicste 21,5 inch-model, met een prijs vanaf $ 1.499 [in Nederland € 1.529 - nvdv], is de CPU vervangen door een 2,9 GHz quad-core Intel Core i5-processor en een Nvidia GeForce GT 750M-videoprocessor met 1 GB aan video-RAM. Het heeft dezelfde mogelijkheden om de technische eigenschappen op maat te maken als het instap-model, behalve dat het als optie ook kan worden geüpgraded naar een 3,1 GHz Intel Core i7 voor 200 dollar meer. Als je in een van de 21,5 inch iMacs meer RAM-geheugen wilt, dan moet je dat toevoegen wanneer de bestelling geplaatst wordt, aangezien de geheugen-chips niet voor de gebruiker toegankelijk zijn. Beide 21,5 inch iMacs behouden de oorspronkelijke kloksnelheid van de vorige modellen.

Dat geldt niet voor de 27-inch modellen, die snellere CPU's hebben dan de iMacs van eind 2012. Het standaard 27-inch model, dat $ 1.799 moet kosten [in Nederland € 1.849 - nvdv] heeft nu een quad-core Intel Core i5-processor met een kloksnelheid van 3,2 GHz en een Nvidia GeForce GT 755M grafische chip met 1 GB video-RAM. Net als alle iMac-modellen heeft hij standaard 8 GB RAM-geheugen aan boord, maar in tegenstelling tot de 21,5-inch modellen kun je er zelf meer bij zetten. Verder heeft hij een snellere 1 TB harde schijf, die 7200 rpm draait. Je kunt hem met maximaal 32 GB geheugen bestellen (meerprijs tot 600 dollar). Keuzes voor schijfopslag variëren van een 3 TB harde schijf (150 dollar); een 1 TB (200 dollar) of 3 TB (350 dollar) Fusion Drive; of een 256 GB (200 dollar), 512 GB (500 dollar) of 1 TB (1000 dollar) SSD.

De prijzen voor de uitgebreide 27-inch iMac beginnen bij $ 1.999 [in Nederland € 2.029], waarvoor je een 3,4 GHz Intel Core i5-processor en een Nvidia GeForce GTX 775M grafische chip met 2 GB videogeheugen krijgt. Alle extra's van de 21,5-inch iMac zijn ook op dit model verkrijgbaar. Daarnaast kun je kiezen voor een 3,5 GHz quad-core Intel Core i7 (200 dollar) en/of een Nvidia GeForce GTX 780M met maar liefst 4 GB videogeheugen (150 dollar).

Alle iMac-modellen hebben een sleuf voor een SDXC-kaart, vier USB 3.0-poorten, twee Thunderbolt-poorten, Mini DisplayPort output (waar je dan wel weer de DVI-, VGA-, of dual-link DVI-adapters apart bij moet kopen), Gigabit Ethernet, FaceTime HD-camera, de mogelijkheid om een extern beeldscherm tot 2560 x 1600 pixels aan te sluiten, stereo luidsprekers, twee microfoons, een koptelefoonaansluiting en Bluetooth 4.0.

Alles bij elkaar genomen zijn deze nieuwe iMacs geen drastische verbetering ten opzichte van de vorige modellen, maar de snellere CPU's, 802.11ac wifi, en krachtigere grafische chips maken de iMacs van 2013 meer dan welkom. Alleen was het wel fijn geweest als je nu eens een harde schijf die de geest gegeven heeft kon vervangen zonder zuignappen te moeten gebruiken...

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Animaties in iOS 7 maken sommigen misselijk

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst
  5 reacties (Engelstalig)

[vertaling: CR]

Apple kondigde bij de introductie van iOS 7 met grote trom aan dat het overgrote deel aan skeuopmorfismen werd verwijderd, gaande van het groene vilt van Game Center tot het gestikte leer van Calendar (zie "Apple stelt volledig nieuw ontworpen iOS 7 voor", 10 juni 2013). Tezelfdertijd demonstreerden de Apple executives de nieuwe visuele effecten in iOS 7 met een hoog wow-gehalte, inclusief het parallaxeffect op het thuisscherm dat een illusie van diepte geeft, de animatie van de icoontjes na het unlocken, en een cinematografische weergave van de huidige weertoestand in de app Weather.

Nu gebruikers wat tijd hebben doorgebracht met iOS 7 zijn de reacties op deze bewegende effecten niet algemeen positief. Zelfs Apple lijkt dat toe te geven door de mogelijkheid te bieden het parallaxeffect uit te zetten in Settings > General > Accessibility > Reduce Motion (zie "Turen naar iOS 7 voor slechtzienden", 19 september 2013). Die instelling beweert ook de "de beweging van de gebruikersinterface te verminderen", maar biedt geen bijkomende details, noch lijkt het iets anders te doen.

Meer bepaald doet deze instelling de animatie, die ervoor zorgt dat de icoontjes als het ware het thuisscherm op vliegen wanneer je je apparaat unlockt, of het inzoomen op je achtergrondafbeelding wanneer je mapjes opent en sluit, niet verdwijnen. Persoonlijk vind ik die animaties vervelend en puur tijdverlies, en ik zou ze uitschakelen indien mogelijk. Anderzijds hebben ze geen noemenswaardige invloed op het gebruik van mijn iPhone.

Dat is niet het geval voor ontwerper Jenni Leder, die in een blogbericht uitlegt hoe verschillende animaties in iOS 7 haar bewegingsziekte in gang zetten en haar lichamelijk ziek maken. En ze is zeker niet de niet enige die misselijkheid ervaart door de animaties in iOS 7, als we kijken naar een artikel op Stuff en een nogal lang draadje op het Apple Support Communities-forum.

Over het algemeen blijkt het dat mensen met bepaalde evenwichtsstoornissen moeilijkheden hebben met zulke animaties, alsook met bepaalde videogames, 3D-films, enzovoorts. De problemen kunnen zelfs verband houden met een specifieke beeldschermtechnologie.

Natuurlijk zijn animaties in iOS 7 niet nieuw. Het zoomeffect na het unlocken en bij het terugkeren naar het thuisscherm vanuit een app is er al lang. Maar toch lijkt er iets heel anders te zijn aan de animaties in iOS 7, in die mate dat ze hetzelfde misselijkmakende effect hebben als een FPS-shooter of een film in 3D. Misschien is het een beetje zoals de "griezelvallei", die afkeer veroorzaakt wanneer menselijke eigenschappen bijna, maar niet echt, natuurlijk zijn. Als de animatie te realistisch is, in het bijzonder met betrekking tot de simulatie van drie dimensies op een tweedimensionaal scherm, kan dit de bewegingsziekte van de kijker in gang zetten.

Afgezien daarvan is het duidelijk dat Apple dient te erkennen dat het oogstrelend mooie van iOS 7 niet onbelangrijke bijwerkingen heeft, en dat het bedrijf de Reduce Motion-optie om onnodig zoomen en zweven uit te schakelen, dient uit te breiden. Jenni Leder moedigt de mensen die er last van hebben aan een foutrapport in te dienen bij Apple, met vermelding van foutnummer 15074144 zodat de dubbele meldingen kunnen afgeklopt worden. Je kan ook een e-mail sturen naar [email protected], hoewel Apple schijnbaar zulke feedback veel minder serieus neemt dan foutrapporten.

Dit zou geen controversiële zet zijn gezien bepaalde visuele effecten van iOS 7 hetzelfde doel dienen als het gestikte leer in de app Find My Friends, 't is te zeggen absoluut geen. Is er een verschil in gebruikscomfort met een thuisscherm waar de icoontjes niet op vliegen na het unlocken van je iPhone? Doet een traag bewegende wolk op de achtergrond van Weather de weersomstandigheden beter begrijpen ?

Let wel dat ik het hier heb over een toegankelijkheidsoptie en dat ik zeker niet wil dat ze alle bewegingseffecten weren uit de interface. Een groot stuk van de bewegingen in de interface van iOS houdt rechtstreeks verband met gebruikersacties (de icoontjes op het Home scherm die verschuiven wanneer je van de ene naar de andere pagina veegt, bijvoorbeeld) en die rechtstreekse feedback is essentieel voor de werking van de aanraakinterface.

Toch is het belangrijk het onderscheid te maken tussen de visuele effecten die een onmisbaar onderdeel zijn van de gebruikersinterface en deze die er enkel cool uitzien. Oogstroop zou een optie moeten zijn, gezien de negatieve gevolgen ervan op een deel van de bevolking. En wie weet, misschien is het over enkele jaren zo achterhaald als gestikt leer en groen vilt.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Waarom de Brother HL-2270DW laserprinter minder 'zuigt'

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  15 reacties (Engelstalig)

[vertaling: KB, SD]

"Ik denk aan printers", zei Tim Cook toen hij de teugels in handen nam als CEO van Apple. "Laser, inkjet, dubbelzijdig, kleur, zwart-wit - de toekomst van technologie ligt in printers. Daar ben ik absoluut van overtuigd", zei hij.

Oké, niet echt dus. Het citaat hierboven komt in werkelijkheid uit een parodie-artikel in the Onion dat is geschreven kort na het aftreden van Steve Jobs.

Maar alle gekheid op een stokje: ondanks de populariteit van Joe Kissells "Take Control of Your Paperless Office, Second Edition" hebben we nog steeds printers nodig. Terwijl iedere andere technologie met sprongen lijkt te zijn verbeterd, zijn printers nog steeds zo afgrijselijk als tien jaar geleden. Op sommige manieren zijn ze zelfs nog slechter, met cartridges die speciaal zijn ontworpen om het vroegtijdig af te laten weten, met inkt die bijna twee keer zo duur is als Chanel No. 5 parfum. Bij de meeste printers is niet eens een goedkope USB-kabel meeverpakt.

(TidBITS-uitgever Adam Engst vertelde me dat printers in de begindagen van de Mac eigenlijk best wel goed waren, met ImageWriters (matrixprinters) die gebouwd waren als tanks, en een verscheidenheid aan uitstekende, hoewel prijzige, laserprinters van Apple, HP en anderen.)

Toen ik in 2011 mijn eerste iPad aanschafte, dacht ik dat ik geen printers meer nodig had. "Ik kan documenten gewoon opslaan op mijn iPad om mee te nemen, printen is niet nodig", dacht ik. Dat werkte uitstekend, tot ik een verzendetiket moest printen. Je kunt nu eenmaal geen iPad op een pakketje plakken.

Ik wist me lang te redden door een van de vele laserprinters op kantoor te gebruiken, maar die optie kwam te vervallen toen ik vanuit huis begon te werken. We hadden een oude HP Deskjet 3050A, een multifunctionele inkjet (afdrukken, scannen, en kopiëren, maar geen faxen) die zelfs AirPrint ondersteunde, Apples configuratieloze protocol om vanaf iOS-apparaten te printen. Ik voelde me best tevreden met de HP Deskjet 3050A, totdat een nieuwe zwarte cartridge er al na een maand en ongeveer dertig afdrukken mee ophield. Dat is het probleem met bijna alle inkjets: als je niet regelmatig print kom je op het meest ongelegen moment met uitgedroogde cartridges en verstopte printkoppen te zitten.

Dat was de druppel. Na wat leek op jaren van wikken en wegen draaide ik bij, en kocht ik een een zwart-witlaserprinter: de Brother HL-2270DW (wat een welluidende titel!), die reeds lang wordt aanbevolen door de Wirecutter. Toen ik de Brother kocht was die in de aanbieding voor $ 75, maar zelfs voor de standaard winkelprijs van ongeveer $ 110 is het een goede koop.

Om helemaal eerlijk te zijn: de Brother HL-2270DW is slecht, net als de meeste printers. Maar hij is minder slecht dan de meeste van de concurrenten, en hij is goedkoop. Om te beginnen is hij luidruchtig. Zet de printer aan, en hij zal minutenlang een irritante zoemtoon laten horen tot hij weer in de slaapstand gaat. Het printen zelf is nog iets luider, maar dat verwacht ik wel. Het minutenlange zoemen daarna maakt me horendol. Maar eenmaal in de slaapstand is hij absoluut geluidloos.

Net als bij de meeste printers tegenwoordig wordt met de Brother HL-2270DW geen USB-kabel meegeleverd. Dit is echter niet zo'n probleem, omdat hij met wifi kan werken (hij heeft ook een bekabelde Ethernet-poort). Toch raad ik je aan om $ 5 extra te besteden aan een USB-kabel als je er niet al een hebt liggen, want het draadloos installeren op de Mac is onverdraaglijk. Ik ben er en paar uur mee bezig geweest om het aan het werk te krijgen, zonder resultaat. Toen ik echter mijn Macbook Pro naar de andere kant van de kamer sleepte om hem aan de printer te koppelen, het installatieprogramma nog eens draaide en voor de USB-optie koos was het in een paar minuten voor elkaar, met wifi en al.

Nu we het toch over wifi hebben dient te worden opgemerkt dat de printer helaas geen Airport ondersteunt. In eerste instantie dacht ik hieromheen te kunnen werken door hem aan mijn AirPort Express-basisstation te koppelen en hem van daaruit te delen. Maar nee, Apple ziet het niet zitten om ondersteuning voor AirPrint als extra laag op de draadloze Printerdeling van het AirPort-basisstation beschikbaar te stellen. Dus als je AirPrint regelmatig gebruikt is de Brother waarschijnlijk niet de printer voor jou.

Als je maar sporadisch vanaf een iPhone of iPad afdrukt, zou je in plaats daarvan handyPrint (gratis) of Printopia ($ 19,95) op je Mac kunnen gebruiken, die beiden een virtuele AirPrint-printer bieden die printopdrachten naar je draadloze printer kan sturen. Het nadeel van deze opties is dat je Mac altijd aan moet staan wanneer je iets wilt afdrukken.

Zoals bijna alle printers komt de Brother met een "starter" toner cartridge in de doos waarmee je ongeveer 700 pagina's kan afdrukken. Ik ben niet van plan om veel af te drukken dus kan ik wel leven met deze manier om de winkelprijs laag te houden en de inkomsten uit tonerverkoop hoog. Nieuwe tonercartridges kosten ongeveer $ 45 en daarmee kan je tot 2.600 pagina's afdrukken, dus aan iets minder dan 2 dollarcent per pagina. De trommel, die de toner op het papier overbrengt, gaat ongeveer 12.000 pagina's mee. Rekening houdend met de kost van de trommel ($ 110), ongeveer de prijs van de printer, ga ik gewoon een nieuwe printer kopen als het zover is.

De Brother toont zijn kunnen bij het afdrukken. Eens wakker geschoten komen de bladzijden er uit a rato van 27 pagina's per minuut. De tekst is scherp, zoals je zou verwachten van een laserdrukker met 2400 bij 600 dpi (punten per inch) resolutie. De papierlade houdt 250 pagina's van letter- of legal-formaat [iets breder dan A4 - nvdv], en je kan dikker papier invoeren via de handmatige invoerlade. Je kan tenslotte ook automatisch dubbelzijdig drukken, maar hierbij ontstaat er een lichte krulling van het papier, waardoor deze printer waarschijnlijk niet geschikt is voor intensief dubbelzijdig afdrukken.

En wat dan met afdrukken in kleur? Ik maakte me de bedenking dat ik zelden in kleur druk. Eigenlijk enkel voor het afdrukken van foto's, iets waar goedkope inkjetprinters ook niet in uitmunten. Een kwaliteit Epson inkjetprinter levert natuurlijk prachtige foto's af, maar daarvoor heb je wel de drukker, goed papier en de officiële Epson-inkt nodig, en dan kost die afdruk ook heel veel. (Goedkope namaak inktpatronen werken meestal niet zo goed of zelfs niet.) Mijn Walgreens-winkel om de hoek levert al na een tiental minuten afdrukken van foto's af voor luttele centen.

Dus tot nu kan ik de Brother HL-2270DW zwart-wit laserprinter van harte aanbevelen. Zoals elke printer heeft hij zijn zwakke kanten, maar hij werkt draadloos, snel, is stevig gebouwd en goedkoop in aanschaf en gebruik. Printers zijn misschien niet sexy genoeg voor Apple, maar voor miljoenen gewone mensen zijn ze een noodzakelijk kwaad.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


PDFpen Scan+ stopt een scanner in je broekzak

  door Michael E. Cohen: [email protected], @lymond
  5 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JWB, HR, JO]

Direct na het verschijnen van iOS 7 (zie "Checklist voor ingebruikneming iOS 7", 18 september 2013), heeft Smile Software een nieuwe iOS app uitgebracht, het $ 4,99 kostende PDFpen Scan+, dat je iPad of iPhone verandert in een document-scanner. Je kunt de camera in je apparaat gebruiken om een document rechtstreeks te scannen (de app biedt daarvoor een eigen camera-interface aan) of je kunt afbeeldingen uit de foto-collectie op je apparaat gebruiken.

Ja, ik zei "afbeeldingen". Met PDFpen Scan+ kun je meerdere afbeeldingen samenvoegen in een enkel document van meerdere pagina's. Het resultaat is een PDF die je gemakkelijk kunt delen met Smiles PDFpen voor iPad of iPhone, of met een aantal cloud-diensten, waaronder iCloud, Dropbox, Evernote, Google Docs, Alfresco en Box. De app heeft ook paginarand-detectie en een OCR-optie (optische tekenherkenning) die zestien talen ondersteunt.

Dat klinkt natuurlijk fantastisch. In theorie. Maar hoe werkt PDFpen Scan+ in de praktijk? Ik heb het getest en kwam tot de ontdekking dat het prima werkt als een pure afbeeldingen-scanner, maar dat de OCR-functie heel wat ruimte overlaat voor verfijning en verbetering.

Scannen met PDFpen Scan+ -- Wanneer je bijvoorbeeld PDFpen Scan+ voor het eerst start op een iPhone, zie je het venster Documents samen met een reeks eenvoudige knoppen aan de onderkant, voor het vastleggen van een document en het converteren ervan naar een PDF, een afbeeldingen-knop, voor het creëren van een PDF van afbeeldingen uit je foto-collecties en een toevoeg-knop, voor het importeren van kopieën van PDF's of afbeeldingen van andere bronnen, zoals Evernote of Dropbox.


Tik op de cameraknop om een foto te maken van het document dat je in een PDF wilt omzetten. De interface is rechttoe rechtaan, hoewel de sluiter-controleknop nog in de oude iOS 6-stijl is die niet op zijn plaats lijkt in iOS 7. Maar dat is slechts een cosmetisch gevalletje. Het echte probleem is dat het gewoon erg lastig is om de camera stil genoeg te houden om een duidelijk, helder plaatje van een tekstdocument te krijgen. Smile adviseert om eerst uit te ademen en af te drukken wanneer je lichaam in volledige ruststand is. Je kunt elke foto accepteren of afwijzen en je kunt specificeren of je document uit een enkele afbeelding bestaat of uit meerdere afbeeldingen door op de aantal-knop te tikken aan de linkerbovenkant van het scherm.


Nadat je je beste opname(s) heb gemaakt, zie je het inkaderscherm. Wanneer je een document tegen een donkere achtergrond fotografeert werkt de automatische randdetectie aardig goed. Tegen lichtere, minder contrastrijke achtergronden een stuk minder. Gelukkig is het makkelijk om met de sleepbare hoekpunten een selectie te maken als de automatische detectie het laat afweten of als je maar een gedeelte van de afbeelding wilt hebben. Je kunt hier ook de hele afbeelding selecteren, het formaat van het uiteindelijke document bepalen (standaard US Letter) of de afbeelding weggooien en opnieuw beginnen. Als je selectie meer wieberachtig is dan rechthoekig (een gebruikelijk probleem wanneer je een document niet helemaal kaarsrecht fotografeert) dan wordt het ingekaderde gebied zodanig gepositioneerd dat het effect op het perspectief wordt geëlimineerd.



Als je eenmaal je document recht hebt staan ga je aan de slag met de kwaliteit van de afbeelding zelf. Daarbij maak je gebruik van de knoppen onderaan het scherm om de oriëntatie aan te passen en om helderheid en contrast van de afbeelding bij te stellen. Die laatste twee knoppen gebruik je om de tekst zo leesbaar mogelijk te maken tegen de pagina-achtergrond, waarbij schaduwen zoveel mogelijk worden weggewerkt.


Uiteindelijk kom je, met een afbeelding die er zo goed mogelijk uitziet, bij het scherm waar je kunt kiezen om OCR te doen of om extra pagina's toe te voegen. Het starten van OCR gebeurt eenvoudig door het klikken van de OCR-knop en dan het kiezen van OCR Document uit het menu dat verschijnt. Het daadwerkelijke OCR-proces is niet vlot: gele balken marcheren over de pagina naar beneden terwijl PDFpen Scan+ bezig is met het identificeren van tekst om te interpreteren. En wanneer dat eenmaal is gedaan, wordt er enige tijd (soms wel een minuut of twee) doorgebracht met het verwerken en analyseren van de resultaten voordat er een onzichtbare tekstlaag aan de PDF wordt toegevoegd.


Hoe goed werkt PDFpen Scan+? -- Helaas is de OCR-functionaliteit niet erg slim of tolerant. Het begrijpt bijvoorbeeld niets van een pagina met twee kolommen. Alle tekst op zo'n pagina wordt wellicht volledig gescand, maar wanneer je Copy Document Text van het OCR-menu kiest eindig je met een mengelmoes aan tekst dat meer lijkt op een gedicht van Komrij na een avondje flink stappen dan een normaal stuk proza. En de software kan makkelijk in verwarring raken door tekst die in onze ogen heel leesbaar is. Hier is bijvoorbeeld het begin van een tekst uit een pagina met twee kolommen die ik voor dit artikel gescand heb:

The real-estate to and respond with. lt distracts the user from his task, nml it the chances for the device being dropped. how much ml estate is esme . devices. In the iPhOne has the least the iPzd the moa ThlS not account display which may be another costly. it takes tesoumes to create. display. and inletfau- views; time to design and test the code. On the other hand. sticking to a single simplifies design and cuts down lllllt'

Zelfs als een tekstafbeelding van zeer hoge kwaliteit is, dan nog kan de OCR rare dingen doen. Zo gebruikte ik bijvoorbeeld een schermafbeelding van een pagina uit een roman in iBooks die ik had genomen met mijn derdegeneratie-iPad voor het testen van OCR. PDFpen Scan+ speelde het klaar om bijna ieder woord correct te herkennen, maar soms wisselde het op onverklaarbare wijze regels om zodat de volgorde niet meer klopte toen ik ze kopiëerde naar de Notes app.

Maar het kan ook een heel aanvaardbaar resultaat halen bij het ontcijferen van andere afbeeldingen met tekst. Zo fotografeerde ik bijvoorbeeld in het weekend een tentoonstellingsbord bij het Santa Monica Airport's Museum of Flying en gaf ik een gedeelte daarvan aan PDFpen Scan+ om aan te werken.


Het resultaat was eigenlijk best goed, met maar een paar blunders en slechts hier en daar een vergeten woord:

North Amencan The North American F-86 Sabre (sometimes called the Sabrejet) was a transonic jet fighter aircraft. The is best known as America's first swept wing fighter which could counter the similarly-winged Soviet MiG-15 in high speed dogfights. The was produced as both a fighter- intereeptor and fighter-bomber. Although developed in the late 1940s and outdated by the end of the 1950s, the Sabre proved versatile and adapt- able, and continued as a front-line fighter in numerous air forces. The F-86 Sabre was the first American aircraft to take advantage of flig ht re- search data seized from the German aerodynamicists at the end of the war. Use of a swept wing would solve their speed a slat on the wing's leading edge which extended at low speeds would enhance low- speed stability. Its success led to an extended production run of more than 7,800 aircraft between 1949 and i956, by far the most-produced Western jet fighter. About this Aircraft This is an F-86H model that is currently undergoing restoration and will be finished with a California Air National Guard livery andis onloan from the National Museum of Naval Aviation.

Conclusie -- Enerzijds werkt PDFpen Scan+ behoorlijk goed, zeker gezien de beperkende omstandigheden waaronder het beeldmateriaal verkregen moet worden: tijdens de onvaste beweging van een hand en met het licht dat in de situatie aanwezig is, in tegenstelling tot de stabiele lichttafel van een flatbed-scanner met deksel en eigen lichtvoorziening. Eigenlijk ben ik nog verrast door de kwaliteit van de afbeeldingen, nota bene verkregen door een apparaatje dat makkelijk in mijn broekzak past! Dus ik zie eerlijk gezegd geen beter of goedkoper alternatief voor iemand die onderweg een snelle pdf van wat papieren moet maken. Bovendien zorgt de sterke integratie van PDFpen Scan+ met de PDFpen-apps voor iPhone en iPad, dat het eenvoudig is een gemaakte pdf te annoteren of tekst te markeren.

Anderzijds is het ook een feit dat de OCR-resultaten nogal wisselend van kwaliteit zijn, en erg vaak zelfs teleurstellend. (En soms zijn ze, onbedoeld, heel erg grappig.) Voordat ik PDFpen Scan+ zou aanraden aan iemand die voor zijn werk vaak onderweg is, en daar professionele OCR-functionaliteit nodig heeft, moet er nog een heleboel verbeterd worden. Als je het voor je plezier wilt gebruiken is het een prima product. Ik ben zelf van plan 'm mee te nemen naar mijn volgende museumbezoek!

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Game of Docks: Apple tegen Twelve South

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK, JO]

Met de komst van de iPhone 5 en de nieuwe Lightning-connector, heeft Apple een einde gemaakt aan een lange traditie van docks voor zijn zakapparaten. Maar door de dalende winstcijfers (zie "Apples resultaten over derde kwartaal 2013: opnieuw hogere omzet en lagere winsten", 23 juli 2013) heeft Apple op een opvallende manier opnieuw zijn intrede gedaan in de accessoiremarkt, met de introductie van zowel officiële docks als hoesjes voor de nieuwe iPhone 5s en iPhone 5c (voor mijn heel korte blik op de iPhone 5s Case, zie "Recensie in 42 woorden van de iPhone 5s-hoes van $ 39", 24 september 2013). Het iPhone 5s Dock is achterwaarts compatibel met mijn iPhone 5, en ik heb het ermee uitgetest.

Er is wel een nieuwe speler bijgekomen. Oké, verschillende spelers draaien rond op het veld, maar geen enkele haalt het bij Twelve South, dat enkele van de mooiste Apple-accessoires maakt die er zijn. De accessoires van Twelve South passen bij de aluminium-esthetiek van Apple, met adembenemende producten zoals de BackPack for iMac (een innovatieve opslagplank die wordt vastgemaakt aan de staander van de iMac) en de favoriet van onze eigen Michael Cohen, de BookArc for iPad (een verhoogde staander voor de iPad). Twelve South heeft onlangs de HiRise, een regelbare staander voor de iPhone 5, iPhone 5s, iPhone 5c en iPad mini, geïntroduceerd.


Het iPhone 5s Dock van Apple is een heel kleine plastic rechthoek met een breedte van minder dan 6,35 cm en een lengte van minder dan 4,45 cm. Om het dock te gebruiken, sluit je een Lightning-kabel (niet bijgeleverd) aan op de achterkant. En om het compleet te maken, kun je zelfs een luidspreker met voeding aansluiten op de line-out-aansluiting van het dock. Plaats je iPhone in het dock en klaar is Kees.


Tenzij je iPhone in een hoes zit natuurlijk. Het iPhone 5s Dock past perfect voor de iPhone, zodat het zelfs niet met de officiële hoes van Apple compatibel is. Dit was altijd al een probleem met de docks van Apple, maar je zou denken dat ze na een onderbreking van een jaar toch wel iets beters zouden hebben gevonden.

In de HiRise van Twelve South daarentegen, kun je wel je iPhone, iPad mini, of om het even welke gadget die klein is en in een hoes zit plaatsen voor zover er een Lightning-poort op de onderkant zit. Deze grote flexibiliteit gaat evenwel gepaard met grote complexiteit. De HiRise is eerder een hobbykit dan een dock.

Wanneer je de (mooie) verpakking van de HiRise opent, dan zie je geen dock, maar eerder een dockbouwkit, met alle onderdelen die je nodig hebt. Er is een voorsteun, een achtersteun, een basis, een plastic basisdeksel met een zeskantsleutel, vier zeskantschroeven en drie clips voor een Lightning-kabel. Evenals bij de docks van Apple ontbreekt ook hier een Lightning-kabel (maar dat is waarschijnlijk maar beter zo, gezien de meldingen dat iOS 7 niet werkt met onofficiële Lightning-kabels).


De montage is niet gemakkelijk, en de instructies zijn niet zo goed. Het moeilijke deel is het vastschroeven van de voorsteun aan de basis, omdat die in een hoek wordt gemonteerd. Je houdt dan twee kleine, gebogen aluminium onderdelen samen met één hand, terwijl je met de andere hand piepkleine zeskantschroeven insteekt en vastdraait. Volgens de instructies moet je de Lightning-kabel vóór de montage door de voorsteun steken, maar ik vond het veel gemakkelijker om eerst alles te monteren en pas daarna de kabel er door te steken.

Wanneer de voorsteun is vastgemaakt aan de basis, en de kabel erdoorheen is gestoken, moet je hem met een van de bijgeleverde clips vastmaken aan de bovenkant van de steun. Eén clip is voor naakte iPhones, een tweede voor dunne hoezen, en de laatste voor dikke hoezen. De clips kunnen maar op één manier in de voorsteun, en een vergissing is snel gemaakt. En moge Cupertino je helpen als je een clip verkeerd insteekt, want dan zit ze vast en is ze niet gemakkelijk te verwijderen.

Vervolgens moet je de achtersteun aanbrengen en hem vastschroeven op de basis via twee lange gaten in de onderkant van de basis. Het is niet gemakkelijk om de schroeven op hun plaats te houden. Maar door de langwerpige gaten kun je de achtersteun naar voor of naar achter bewegen om te compenseren voor hoezen met verschillende diktes. Ten slotte duw je de Lightning-kabel in een kanaal in de onderkant van de HiRise, en bedek je hem met het basisdeksel.

Je Lightning-kabel losmaken is ook niet gemakkelijk. Bij het dock van Apple kun je de kabel gewoon uit de achterkant van het dock trekken, maar bij de HiRise moet je de clip verwijderen, en dan de kabel uit de onderkant van de basis halen.

Ik heb de HiRise in ongeveer dertig minuten gemonteerd, en ik heb dan nog wat ervaring met machinale bewerking en fabricage van plaatmetaal! Eens gemonteerd ziet de HiRise er vrij goed uit, al neemt hij wel meer plaats in (10,16 cm breed en 12,7 cm lang) dan het iPhone 5s Dock.

Als je mij vraagt wat er aan HiRise verbeterd moet worden: het apparaat zou allereerst kant en klaar verzonden zou moeten worden. De verpakking zou weliswaar twee keer zo groot zijn, maar de gebruikerservaring neemt evenredig toe. Ik zou de inbus-schroeven ook vervangen door schroeven die je met de hand kunt aandraaien. Daarmee vervalt ook de noodzaak een inbussleutel (en het bijbehorende doosje) in het pakket mee te sturen.

Welke dock is stabieler? Je zou denken dat de smalle, hoge HiRise minder stabiel zou zijn, maar in feite biedt het grotere, zwaardere aluminium plateau van de HiRise veel meer stevigheid dan de minimalistische, plastic Apple-dock.

En hoe zit het met de Lightning-verbinding? Op de HiRise staat de iPhone op de voorste steun, die slechts 1,58 cm breed is. Daardoor beweegt de iPhone makkelijk zodanig dat de verbinding verbroken wordt. Ik dacht van tevoren dat de iPhone 5 Dock dit beter zou doen, maar dat bleek niet te kloppen. Het is met Apples dock net zo makkelijk met een klein duwtje de verbinding te verbreken. Hier merk je dat Lightning wel in een dock gebruikt kan worden, maar daar eigenlijk gewoon niet voor gemaakt is.

En ironisch genoeg is het wel heel gemakkelijk om de Lightning-verbinding te verbreken, maar juist heel moeilijk om de iPhone zelf goed uit deze beide docks te verwijderen. Even snel de iPhone met één hand uit de dock oppakken? Vergeet het maar. Je moet de dock vasthouden met je ene hand, als je de iPhone met je andere hand eruit haalt. Het lukt uiteindelijk wel, met wat oefening, om je toestel met één hand uit de docks te halen. Voor de HiRise is de truc om met je middelvinger op de achterste steun te duwen terwijl je met duim en wijsvinger de iPhone omhoog trekt. Op de iPhone 5s Dock doe ik het zo: ik gebruik mijn pink (als een echte gentleman) om op de dock te duwen, terwijl ik de telefoon omhoog trek. De HiRise is hierbij gemakkelijker, aangezien de achterste steun een goed houvast biedt om tegen af te zetten.

En ten slotte: hoe is de geluids- en gesprekskwaliteit bij deze docks? Apple en Twelve South hebben ieder hun eigen benadering. De dock van Apple bedekt de speaker en microfoon die aan de onderkant zitten, en daarom maakt Apple gebruik van "special audio porting" ("speciale doorvoer van het geluid") om het geluid te versterken. In feite is de dock voldoende concaaf om te zorgen voor een lichte versterking van het geluid, alsof je de iPhone in een leeg glas zet. De HiRise zet de iPhone op een zeer smalle basis, die koptelefoon-aansluiting, microfoon en speaker onbedekt laat.

Ik heb een FaceTime-audiogesprek uitgeprobeerd met TidBITS-uitgever Adam Engst, en hij hoorde geen verschil in geluidskwaliteit bij gebruik van deze twee docks. Zelf merkte ik dat het geluid van de dock van Apple wat harder was, maar het verschil met de HiRise was niet groot.

Een slim aspect van het ontwerp van de HiRise is dat de koptelefoon-aansluiting niet alleen vrij blijft, maar dat er zelfs genoeg ruimte is om het stekkertje vast of weer los te maken. Op de line-uitgang van de iPhone 5s Dock kan je eigenlijk geen koptelefoon aansluiten, maar toen ik een setje EarPods inplugde deden ze het prima. Er is wel één groot probleem: de bedieningsknopjes op het snoertje werken niet, en ook de volumeknoppen op de iPhone zijn in deze situatie buiten werking.

Dus deze "Game of Docks" eindigt onbeslist. Geen van beide vind ik bijzonder bruikbaar, omdat de Lightning-stekker eigenlijk niet geschikt is voor gebruik in een dock. En aangezien het oppakken uit de dock niet eenvoudig is, valt het hele concept gebruiksgemak in het water. Beide docks vormen wel een aardige zetel voor je iPhone, en het kabeltje is mooi weggewerkt.

Welke van de twee past het best bij jou? Als je vooral een dock nodig hebt om de iPhone snel te verbinden met een gewone speakerset, en als je geen iPhone-hoesje gebruikt, dan ben je klaar met de iPhone 5s Dock. In andere gevallen is de HiRise van Twelve South een betere keuze. Deze is inderdaad lastig om goed in elkaar te zetten, maar het ontwerp is duurzaam genoeg om zo lang mee te gaan als de Lightning-verbinding blijft bestaan. En de prijs van $ 34,99 is wel wat hoger dan de $ 29 van de iPhone 5s Dock, maar je hebt dan een mooie dock van aluminium (in plaats van plastic), die ook nog eens mogelijkheden biedt om je koptelefoon aan te sluiten.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


De twostep dansen: omgaan met het verlies van een tweede factor

  door Glenn Fleishman: [email protected], @glennf
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: PAB, CC]

De camera in mijn iPhone 5 was uiteindelijk echt onuitstaanbaar geworden. Hij vertoonde al een tijdje tekenen van wat stof of een falende sensor binnen het verzegelde optische compartiment, maar ik redde het ermee. De Standby-knop begon ook zijn veerkracht te verliezen en vereiste een hele harde druk erop om hem te activeren, maar ik had het te druk om de iPhone om te gaan ruilen. Toen begon er een haar te verschijnen in alle foto's. Dat was de druppel die de emmer deed overlopen.

Ik ging monter op weg naar een Genius Bar-afspraak, ontving een nieuwe iPhone 5 met garantie (ik hoefde zelfs niet eens een beroep te doen op AppleCare+, wat ik wel heb, omdat het gezien werd als een fabricagefout) en herstelde mijn iPhone van mijn back-up op iCloud. Slechts 40 minuten nadat het herstel was afgerond, realiseerde ik mij dat ik geblunderd had door me niet voor te bereiden op het verlies van mijn zogeheten "tweede factor".

Tweestaps- of twee-factorlogins vereisen meestal dat bij een login twee verschillende methoden gebruikt wordt: een wachtwoord en een uniek "token" dat via een sms gestuurd wordt, gecreëerd binnen een gespecialiseerde app, of weergegeven op het kleine scherm van een sleutelhanger-generator of ID-kaart. Tweede factoren vertrouwen op het fysieke bezit van een object of een app op een apparaat. Ze bieden geen perfecte beveiliging, maar iemand kan niet simpelweg jouw wachtwoord stelen en de volledige toegang krijgen tot een daarbij horend account.

De meeste van mijn tweede factoren werden opgeslagen in Google Authenticator, een gratis app (voor iOS en Android) van de zoekgigant. Ondanks dat hij van Google komt, werkt de app met veel tweestaps-verificatiesystemen om de in tijd beperkte codes te genereren die wachtwoorden aanvullen. Om met een specifieke site te beginnen, moet je een speciale "priming"-code ingeven, ofwel door een reeks tekens te typen, ofwel door een QR-code te scannen.

Daarna leidt Google Authenticator op cryptografische wijze een set getallen af voor jouw login-code die elke minuut gereset wordt. De actuele tijd is een factor in de berekening die de code genereert. Deze codes kunnen slechts een keer gebruikt worden en zijn dus nutteloos als ze na gebruik ergens opgevangen worden. Plus, ze werken alleen gedurende een 60 seconden lange periode en zij verliezen daarna hun nut. Google Authenticator houdt de "priming"-codes wijselijk niet vast, omdat een kwaadwillige anders de iCloud-back-up van een gestolen iPhone zou kunnen herstellen en op die manier toegang tot de codes zou kunnen krijgen! (Zie "Elcomsoft toont gaten in Apples aanpak van dubbele verificatie", 30 mei 2013.)

Maar dat leverde een probleem voor me op, ondanks dat ik mezelf als redelijk deskundig op het gebied van beveiliging beschouw en goed in vooruit denken. Ik wist dat ik twee verschillende Apple ID-wachtwoorden en mijn Dropbox-wachtwoord nodig had om op afstand van mijn primaire Mac überhaupt te kunnen herstellen. Maar ik had op dat moment niet het tweestaps-loginprobleem voorzien.

Gelukkig had ik het noodzakelijke werk eerder gedaan, toen ik de verschillende tweestap-systemen opgezet had. De meeste systemen bieden een methode om toegang te herstellen of het tweefactorsysteem te resetten zolang je nog de beschikking hebt over twee van de drie informatie-elementen: e-mailtoegang tot het adres dat je gebruikt hebt (of fysieke toegang tot een bepaalde set aan vertrouwde apparaten), je wachtwoord en een speciale herstelsleutel of vergelijkbare code. Ik had de herstelsleutel zéér goed verstopt en ze eenvoudigweg vergeten tot dit moment.

Ik gebruik Yojimbo om mijn herstelsleutels te bewaren. Yojimbo, net uitgekomen als versie 4 met een nieuwe sync-optie, gebruikt sterke versleuteling voor zijn beveiligde elementen (zie "Yojimbo 4.0 voegt synchronisatie toe... maar niet via iCloud", 14 augustus 2013). Het stelt een sterk wachtwoord in en alleen dat wachtwoord laat het toe dat elementen van zijn database hersteld worden. 1Password, LastPass en verschillende andere beveiligde wachtwoord-managers en programma's om knipsels te bewaren zouden ook kunnen werken om herstelsleutels op te slaan.

Herstellen van een verloren tweede factor -- Laten we eens stap voor stap doornemen hoe ik al mijn tweefactordiensten terugkreeg nadat ik mijn nieuwe iPhone 5 hersteld heb van mijn back-up:

In het geval van Stripe had ik een herstelcode opgeslagen en gebruikt om in te loggen en de twee-factorverificatie buiten werking gezet, waarna ik opnieuw de twee-factorverificatie in werking zette met een nieuwe basiscode en herstelsteutel.

Voor Linode had ik de code opgeslagen die ik nodig had om Authenticator als eerste te gebruiken. Toen ik eenmaal die code opnieuw had ingevoerd, was de toegang hersteld zonder dat het voor mij nodig was iets te regenereren.

Vooruit kijken -- Het is duidelijk: ik heb geen allesomvattend plan hoe ik van het verlies van mijn tweede factor in een twee-factorverificatiesysteem kan herstellen. En het feit dat geen twee diensten precies hetzelfde zijn, maakte het een beetje zorgelijk als ik probeerde uit te vissen of ik al dan niet de toegang voor altijd kwijt was of dat ik nog meer hindernissen moest nemen om er weer in te komen. (Als ik niet mijn basiscode behouden had voor Linode, dan had ik een scan van beide kanten van de kredietkaart die ik gebruik voor het betalen van de rekening, waarbij ik om veiligheidsredenen wel een paar cijfers weglaat, samen met enkele andere gegevens om ze te overtuigen mijn toegang te herstellen.)

Mijn algemeen advies voor iedereen die een twee-factorverificatiesysteem gebruikt, is:

In staat te zijn een veilige back-up te maken van de opgeslagen codes van Googles Authenticator zou een eenvoudigere manier voor dit alles moeten zijn en zou mij niet moeten blootstellen aan meer gevaren dan bij mijn huidige opslag van wachtwoorden en herstelcodes.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


FunBITS: Zelfs blinden kunnen Vanished spelen

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  3 reacties (Engelstalig)

[vertaling: SD, MSH]

Deze week kregen we een aantal reacties van personen met een visuele handicap over moeilijkheden bij het gebruik van iOS 7 (lees "Turen naar iOS 7 voor slechtzienden", 19 september 2013, en "Animaties in iOS 7 maken sommigen misselijk", 25 september 2013). Omdat we dit heel erg vinden werd ik deze week opgewonden over een uniek spel voor iOS 7 Vanished, dat zelfs gebruikers met een visuele handicap kunnen spelen (onder één voorbehoud). En het beste is dat het gratis is tot 1 oktober 2013.

In Vanished wordt jouw speler wakker in totale duisternis en kan enkel rondlopen door af te gaan op geluiden. Het doel van het spel is om rond te lopen op elk verdiep tot je de uitgang vindt. Deze wordt aangegeven door belgeklingel. Dit doet denken aan het spel voor de Atari 2600 uit 1982 Haunted House, waarschijnlijk het eerste voorbeeld van het horror-overlevingsgenre.

Om Vanished te spelen moet je een hoofdtelefoon dragen (Apples EarPods deden het uitstekend). Om voorwaarts te gaan houd je je vinger op het scherm en draai je je lichaam naar waar je wil gaan. Dit is een mooi voorbeeld van het gebruik van het ingebouwde kompas en een afwisseling met de meeste 3D-spelletjes, waar je een gesimuleerde joystick moet bewegen om aan te geven welke richting je uit wil.


Om te bewegen draai je tot het geluid zich voor je bevindt, zoals bijvoorbeeld een politieradio of eng gefluister, en dan duw je met je vinger op het scherm om in die richting te gaan. Onderweg ga je voorbij andere griezelige geluiden: gehijg, gelach en gekreun die aangeven dat er een monster dichtbij is.

Monsters? Jazeker en je moet ermee vechten. Helaas is dit het zwakke punt van het spel. Je telefoon trilt wanneer een monster je gaat aanvallen. Je kan dan weglopen in de andere richting ofwel met je telefoon schudden om aan te vallen. (Hou je telefoon goed vast!). Ik raad aan om weg te lopen want het gevecht kan snel gedaan zijn: een verkeerde uitval en je bent er geweest. Een beetje bijkomende informatie zou hier wel op zijn plaats zijn geweest. Maar je hoeft je niet te schamen om weg te lopen, tenslotte is het doel van het spel om te ontsnappen.

Vanished is een interessante benadering van het gaming-concept. Het is het waard om nader te bekijken, zeker als je normaal wegblijft van spelletjes vanwege het overwegend gebruik van visuele aanwijzingen. Ik denk dat dit spel wel leuk zou zijn op een Halloweenfeest: zet je vrienden elk met het spel samen in een donkere kamer en luister hoe ze gillen!

Maar er is een serieuze vergissing geslopen in Vanished, zoals lezer Moof me aanwees: de menu's van het spel ondersteunen VoiceOver niet, dus is het moeilijk voor een blinde persoon om het spel te starten. In acht nemende dat dit een audiospel is, is dit gebrek moeilijk te verklaren. We kunnen enkel hopen dat een volgende versie dit zal oplossen.

Van Vanished tot Daredevil -- Ondanks zijn gebreken is Vanished een leuk concept dat de moeite waard is, nu het gratis is. Ik was al lange tijd gefascineerd door het idee van een alleen-audio spel. Douglas Adams, auteur van "The Hitchhiker's Guide to the Galaxy", was er naar verluidt mee bezig voordat hij overleed. Dit basisidee kan worden ontwikkeld tot iets groots.

Neem bijvoorbeeld Daredevil, de misdaad-vechter van Marvel Comics. Daredevil, ook bekend als advocaat Matt Murdock, werd blind door radioactieve stoffen die hem van zijn gezichtsvermogen beroofden, maar hem wel super-krachtige zintuigen gaf. Daredevil kan een persoon horen en zijn hartslag herkennen op een huizenblok afstand en weet zelfs of die persoon liegt. Hij gebruikt ook een speciale "billy club": een stok die in twee stukken breekt, met een lange kabel die hij gebruikt om gangsters te lijf te gaan en om tussen gebouwen te zwaaien. Het is zoiets als een wapenstok op steroïden.

Stel je nu eens een Daredevil-iPhonespel voor, als iemand zou gaan voortbouwen op de concepten van Vanished. Je heft je telefoon omhoog totdat je "tink" hoort, duidend op een aanraak-punt voor je billy club. Je richt je iPhone erop, en en zwaait naar boven tot aan een dakterras. Je hoort in de verte een gevecht. Je drukt op het scherm om in de richting van het geluid te draaien. Als je naderbij komt, richt je je telefoon in de richting van de strijd en hoor je vijf hartslagen. Alle kloppen snel, maar een is duidelijk in paniek. Iemand wordt aangevallen! Je richt je iPhone op een van de aanvallers en klikt om de helft van je billy club naar hem te gooien zonder dat hij het verwacht. Eentje plat./p>

Je drukt u op je scherm om de misdadigers in te sluiten. Je voelt een aanval aankomen (jouw iPhone trilt) en je schudt hem snel om de tweede boef bewusteloos te slaan. Je richt de telefoon en draait rond tot je de hartslag van een derde aanvaller hoort, die net buiten bereik blijft. Je schudt de telefoon om over het dak te springen en levert hem een vliegende trap tegen zijn hoofd. Je hoort de laatste punk ervandoor gaan, en je gaat kijken hoe het met het slachtoffer is. Hij is gekneusd, maar het komt wel goed. Echter, er is iets vreemds. Je krijgt het gevoel dat er iets is dat hij jou niet vertelt ...

Ik kan me ook een visuele herhaling voorstellen, waarbij je je strijd opnieuw kunt zien (en horen), zodat je kunt leren wat nieuwe geluiden betekenen en je je vaardigheden verder kunt ontwikkelen. En laten we eerlijk zijn: zo cool als een alleen-audio spel is, een aantal gelikte grafische plaatjes zouden nog steeds worden gewaardeerd door hen die ze kunnen zien.

Ik ben geen ontwikkelaar, maar als dat voor jou net zo geweldig klinkt als voor mij, ga dan bij Marvel zeuren totdat ze het gaan maken. Kijk in de tussentijd naar Vanished, het spel dat zinspeelt op de mogelijkheden van de iPhone voor visueel gehandicapte gamers.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 30 september 2013

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: HV, DPF]

Pixelmator 2.2.1 -- Hoewel de stap van versie 2.2 naar 2.2.1 anders doet vermoeden is Pixelmator, het populaire en vriendelijk geprijsde programma voor het bewerken en manipuleren van afbeeldingen, flink geüpdatet, met een nieuw bestandsformaat en een geclaimde forse snelheidswinst. (Mocht je niet bekend zijn met Pixelmator, lees dan de bespreking door Michael Cohen: "Kun je Photoshop vervangen door Pixelmator?", 17 mei 2013.) Naast een significante snelheidswinst bij het openen en opslaan van bestanden biedt het nieuwe bestandsformaat van Pixelmator de mogelijkheid om in de achtergrond wijzigingen op te slaan, terwijl je rustig doorgaat met bewerken, en slaat het individuele bewerkingen op in iCloud (in plaats van elke keer het hele bestand). Het nieuwe formaat kent nu ook een voortgangsbalk als feedback tijdens het openen en opslaan van bestanden, en verbeterde ondersteuning voor Quick Look. Pixelmator laat je, via een checkbox, kiezen of je bestanden in het oude of nieuwe formaat wilt opslaan.

Naast het nieuwe bestandsformaat is ook de Effects Browser in Pixelmator verbeterd. Die heeft nu de mogelijkheid om gekozen effecten te openen door op Return te drukken, en biedt ook meer steekwoorden om snel het gewenste effect te vinden. Effecten van andere leveranciers worden beter georganiseerd en kennen nu ook een tooltip waarmee je de gehele naam kunt zien. Verder is er nu een Command-Option-toetscombinatie om snel te kunnen zien wat het resultaat van een effect op een afbeelding is, is de nauwkeurigheid bij voorvertoning van het Sharpen-effect verbeterd, evenals de druppelpipet van de gereedschappen Replace Color en Select Color, en is er meer flexibiliteit bij het voorvertonen van afbeeldingen met effecten en bij het gebruik van de functies Select Color en Refine Selection. (Nieuw $ 14,99 via de Mac App Store, update gratis, 41,6 MB, toelichting)

Reacties - Pixelmator 2.2.1

Typinator 5.7 -- Ergonis heeft Typinator 5.7 vrijgegeven. Deze versie van het hulpprogramma om tekst snel aan te vullen kent een verbeterde wijze van omgaan met de verschillende onderdelen van een aanvulling, met standaard-waarden. Als een standaard-aanvulling aanwezig is bevat het invoerveld deze aanvulling in plaats van wat de vorige keer werd gebruikt. Deze update herstelt ook een probleem waarbij sommige invoervelden niet werden herkend als ze direct na een ander symbool kwamen; biedt een oplossing voor problemen met IntelliJ, PhpStorm, WebStorm, en PyCharm waarbij de inhoud van het klembord werd ingevoegd in geval van aanvullingen van meer dan één regel; herstelt een bug waarbij in sommige programma's verschillende typen regeleinden werden ingevoegd; en biedt een oplossing voor een probleem met sommige aanvullingen van meer dan één regel in Microsoft Word. (Nieuw € 24,99 met een korting van 25 procent voor TidBITS-leden, update gratis, 5,5 MB, toelichting)

Reacties - Typinator 5.7

TextExpander 4.1 -- Smile heeft anticiperend op OS X 10.9 Mavericks TextExpander 4.1 uitgebracht. Deze versie brengt nieuwe beveiligings- en privacyinstellingen en een lange lijst van verbeteringen en bugfixes. Het programma voor toetscombinaties kent nu een Emoji-groep, stelt je in staat om Commando-Return te tikken om een invulvenster af te ronden, verbetert de prestaties van teksten die meerdere ingebedde afbeeldingen bevatten, voegt de mogelijkheid toe om hoofdletters te corrigeren in programma's als Mellel, belast niet langer de CPU na 30 seconden na het toevoegen van een correctie of een invulopdracht en geeft je een optie om tekstfragmenten te converteren als je het standaardtype verandert. ($ 34,95 nieuwe versie met 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 8,6 MB, toelichting)

Reacties - TextExpander 4.1

ReadKit 2.3.1 -- Webin heeft ReadKit 2.3.1 uitgebracht, een onderhoudsuitgave die ook de snelheid verbetert. Het programma voor RSS-feeds en later lezen van webpagina's kan nu afbeeldingen opslaan voor RSS-diensten, berichten markeren als gelezen of gedeeld, tags uitvullen voor het delen via Pinboard en Delicious, en OPML exporteren voor RSS-feeds. Ook heeft het programma nu een instelling om de oorspronkelijke pagina's in de achtergrond te laden. De update lost ook een probleem op met het markeren van Feedly-items als gelezen, een probleem met het delen van de titel van een artikel op Twitter, Facebook, Messages en Mail, en een vastloper bij het toevoegen van nieuwe abonnementen onder Mac OS X 10.7 Lion. Daarnaast toont de update berichten in Berichtencentrum en lost hij een aantal validatieproblemen op. Het programma kost normaal $ 4,99, maar ReadKit is tijdelijk afgeprijsd naar $ 1,99 in de Mac App Store. ($ 4,99 nieuwe versie, gratis update, 3,9 MB, toelichting)

Reacties - ReadKit 2.3.1


ExtraBITS, 30 september 2013

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: LmR, DPF]

Deze week hebben we in de ExtraBITS, buiten onze gebruikelijke links, drie originele artikelen voor je. In slechts 140 woorden tonen we je hoe je in iOS 7 het weer toevoegt in het Berichtencentrum van je iPad, nemen we de veranderingen door in iOS 7.0.2 en recenseren we Apples iPhone 5s-hoes. Laat ons in de reacties weten wat je vindt van deze korte stukjes! Lees vervolgens over de nieuw onthulde geschiedenis van de iPhone, nieuws over hoe Martha Stewart dé redster kan gaan worden waar ontwikkelaars op hebben zitten wachten, overpeinzingen van Marco Arment over hoe je app een naam te geven en waarom veiligheidsonderzoeker Marc Rogers zich geen zorgen maakt dat hij de vingerafdrukscanner Touch ID kon foppen.

50 woorden die Weer toevoegen aan het Berichtencentrum van je iPad -- De iPad moet nog steeds Apples Weer-app ontberen maar er kan ook weer-informatie verschijnen in de Vandaag-weergave van het Berichtencentrum in iOS 7, als je Weer inschakelt onder Instellingen > Privacy > Locatievoorzieningen. Zet het beeldscherm van de iPad uit en weer aan als het niet meteen verschijnt in de lijst. Raar!

Reacties

Alles wat je moet weten over iOS 7.0.2, in 48 woorden -- iOS 7.0.2 verstevigt de veiligheid van het codeslot, blokkeert de toegang tot de Filmrol en recent gebruikte apps, blokkeert alle telefoontjes behalve noodoproepen vanuit het toegangsscherm en herstelt het Griekse toetsenbord voor het invoeren van de code. Het is een download van 21 MB via Instellingen > Algemeen > Software-update.

Reacties

Recensie in 42 woorden van de iPhone 5s-hoes van $ 39 -- De zacht lederen buitenkant voelt lekker aan en de microfiber binnenzijde beschermt de iPhone, maar de hoes zit er zo strak omheen dat hij moeilijk los te halen is. Wat erger is: hij maakt de knoppen moeilijker indrukbaar en mijn iPhone dikker.

Reacties

De geheime geschiedenis van de iPhone -- Fast Company heeft maanden onderzoek gedaan om nu te komen met de nooit eerder vertelde geschiedenis van de iPhone. Dit artikel, een fragment in het nieuwe boek "Design Crazy", beschrijft hoe de iPhone evolueerde van een Mac tablet (een beetje zoals Microsofts Surface) tot het dunne ontwerp dat we uiteindelijk zagen. Slechts een paar Apple-werknemers mochten de uiteindelijke iPhone-interface zien. De rest moest testen met een expres foeilelijke nep-variant totdat Scott Forstall Steve Jobs van dit idee afbracht.

Reacties

App-ontwikkelaars krijgen een onverwachte kampioen -- Lodsys is berucht geworden voor het vervolgen van kleine iOS-ontwikkelaars over patenten, maar met het richten van hun pijlen op Martha Stewart zijn ze misschien wel te ver gegaan. Ja, die Martha Stewart. Veel app-ontwikkelaars hebben niet het geld om het tot een rechtszaak met Lodsys te laten komen, maar the Verge schrijft dat Stewart terug gaat vechten. De rechter is gevraagd om niet alleen te verklaren dat de Martha Stewart Living Omnimedia-apps geen inbreuk doen op de patenten van Lodsys, maar ook dat alle Lodsys-patenten uit de aanklacht ongeldig zijn, wat een snel einde zou kunnen maken aan de praktijken van Lodsys. En dat zou een goede zaak zijn.

Reacties

Hoe geef je een app een goede naam -- Marco Arment, een bekende ontwikkelaar en podcaster, werkt momenteel aan een nieuwe podcast-client met de naam Overcast. In een bericht op zijn blog vertelt hij hoe hij aan de naam kwam, welke alternatieven hij overwogen heeft, de stappen die hij ondernomen heeft om te voorkomen dat hij inbreuk maakte op welk merk dan ook en hoe hij voor online aanwezigheid zorgde, inclusief domeinnaam en Twitternaam. Een fascinerend verhaal over kanten van het ontwikkelaarschap waar vaak niet over nagedacht wordt.

Reacties

Marc Rogers hackte Touch ID en vindt het nog steeds geweldig -- Beveiligingsonderzoeker Marc Rogers heeft een test uitgevoerd, ontdekt door leden van de Chaos Computer Club, waarbij de Touch ID van de nieuwe iPhone 5s omzeild kan worden met een nagemaakte vingerafdruk. Rogers zegt dat de gemiddelde gebruiker niet bang hoeft te zijn, omdat de uitgevoerde techniek kostbare apparaten en specifieke kennis vereist. Hij zegt verder dat Touch ID een stap vooruit is in de veiligheid van de iPhone omdat veel gebruikers hun apparaat nu niet met een wachtwoord beveiligen.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2013 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands