Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1186, 12 augustus 2013

Of je momenteel een student bent, of dat je levenslang leert, deze week kun je 50 procent besparen op alle Take Control-boeken. Apple biedt ook een korting aan: op de USP-lichtnetadapter als klanten knock-off adapters teruggeven omdat die mogelijk verantwoordelijk zouden zijn voor twee opvallende incidenten met elektrische schokken. In de tussentijd wordt Apple geconfronteerd met voorgestelde onbarmhartige remedies van het ministerie van justitie van de Verenigde Staten voor haar betrokkenheid bij het vastleggen van de prijzen van e-boeken en Adam Engst legt uit waarom de regering zover gaat. De Apple Newton werd 20 jaar geleden met veel bombarie geïntroduceerd, maar was het wel zo'n grote flop als het lijkt? Michael Cohen blaast nieuw leven in zijn MessagePad 2000 en graaft in onze archieven voor een reisje in het verleden. Voor degenen die "Take Control of Your Digital Photos" van Jeff Carlson volgen, wordt er deze week gekeken naar het maken van een back-up en het archiveren van je foto's, die je belangrijkste data kunnen zijn op je harde schijf. Het onderwerp FunBits wordt afgerond doordat Chris Amstrong de revolutionaire Audiobus bekijkt en hoe die je iPad kan veranderen in een muzikale krachtcentrale. Noemenswaardige software-uitgaven behelzen Skype 6.7 en Downcast 1.0.1.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1186i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


50% korting op Take Control-boeken

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst

[vertaling: LmR]

Onze tienerzoon ontkent het liever maar naarmate we verder in augustus komen, komt ook het nieuwe schooljaar dichterbij. Voor hen bij wie het leren een immer voortdurend proces is, willen wij het wat makkelijker maken om nieuwe vaardigheden op te doen. Tot en met 15 augustus 2013 kan je elk van onze e-boeken aan je Take Control-verzameling toevoegen met 50 procent korting. Alle boeken zijn DRM-vrij en in PDF-, EPUB- en Mobipocket- (Kindle-) formaat te krijgen dus je kan ze lezen waar of wanneer en op wat voor apparaat je maar wilt.

We gaan er niet vanuit dat je al onze boeken van begin tot einde leest al zouden we het een eer vinden als je dit wel deed. En daarom heeft ieder van onze boeken een hoofdstuk 'Quick Start' dat je een beter beeld geeft van wat er in staat dan de inhoudsopgave en dat je meteen doorverwijst naar de delen van het boek waar je dat kunt leren wat je weten wilt.

Of het nu het verbeteren van je wachtwoorden is of het opzetten van fatsoenlijke reservekopieën, het gebruik van je iPad, een papierloos leven inrichten of juist het schrijven van je eigen boek in iBooks Author of Scrivener, wij hebben een boek dat je daarbij kan helpen. We hebben ook boeken over Mountain Lion (en wat er het afgelopen decennium aan oudere versies van Mac OS X is uitgekomen), iCloud, GarageBand, iTunes, Mail, Messages (Berichten), Safari, CrashPlan, DEVONthink, Dropbox, LaunchBar, PDFpen en TextExpander.

Wat kun je van onze gespecialiseerde auteurs leren? Heel erg veel. Hierbij een aantal voorbeelden:

Dus vul vandaag nog die Take Control-bibliotheek met alle titels die je nog had willen lezen of waarvan je denkt dat die in de toekomst nuttig zullen zijn!

Dank voor jullie steun en de vele bruikbare vragen en vriendelijke reacties die jullie in de afgelopen jaren gestuurd hebben. En verspreid alsjeblieft het nieuws over deze kortingsactie onder je vrienden, familie en collega's!

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Apple-diensten voor ontwikkelaars nu weer online

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: CC]

Apple stuurde een e-mail naar ontwikkelaars dat hun dienstverlening voor ontwikkelaars nu volledig hersteld is na een storing van bijna een maand. Apple verlengt alle ontwikkelaars-abonnementen met een maand. Apple zette het Developer Centre off line nadat veiligheidsonderzoeker Ibrahim Balic publiekelijk een methode onthulde waarmee persoonlijke informatie over de abonnees verkregen kon worden (zie "Onderzoeker mogelijk veroorzaker sluiting Apple Developer Center", 22 juli 2013), hoewel de firma niet bevestigd heeft dat deze twee gebeurtenissen iets met elkaar te maken hebben. In de tussentijdse rapportage publiceerde Apple een statuspagina waardoor ontwikkelaars konden nagaan welk systeem online was (zie "Apple implementeert Developer Center-systeemstatuspagina", 25 juli 2013).


Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Apple neemt USB netvoedingsadapters van andere fabrikanten terug

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HR]

Van 16 augustus 2013 tot en met 18 oktober 2013 zal Apple USB netvoedingsadapters van andere fabrikanten voor de iPhone, iPad en iPod terugnemen en recyclen via de Apple-winkels en geautoriseerde service providers. Apple zal deze adapters ook vervangen voor omgerekend $ 10 (doorgaans kosten ze minstens $ 19). Maar je moet wel het bijbehorende apparaat meenemen, en Apple zal slechts één adapter per apparaat vervangen. De website van Apple laat voorbeelden zien van officiële adapters van Apple.

Het inruilprogramma komt na enkele verontrustende nieuwsberichten uit China. Een 23-jarige Chinese vrouw werd gedood door een elektrische schok nadat ze haar aangesloten iPhone 5 had beantwoord. En in een ander geval raakte een 30-jarige Chinese man in coma na een schok van een iPhone 4 die aan het opladen was. In beide gevallen gebruikten de slachtoffers niet-geautoriseerde adapters.

Hoewel deze berichten verontrustend zijn, hoeven lezers in Amerika niet in paniek te raken. De Amerikaanse stopcontacten waarin je een USB netvoedingsadapter zou steken zijn slechts 120 volt, terwijl Chinese stopcontacten 220 volt zijn. In Amerika zijn 220 volts stopcontacten meestal gereserveerd voor zware huishoudelijke en industriële apparatuur. Uit eigen ervaring kan ik melden dat een schok van 120 volt ongemakkelijk is, maar doorgaans niet dodelijk, hoewel iedere elektrische schok onder de "juiste" omstandigheden fataal kan zijn.

Als je een niet-goedgekeurde en potentieel gevaarlijke USB netvoedingsadapter bezit, dan is het een tripje naar de Apple winkel en $ 10 waard om die in te ruilen voor een adapter van Apple.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Hoofdstuk 8 van "Take Control of Your Digital Photos" beschikbaar

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst

[vertaling: HR]

Foto's behoren tot de meest gewaardeerde bezittingen van een familie, die zaken die je het eerst uit een brand zou redden. Foto's zijn meer dan mooie plaatjes. Het zijn herinneringen, een vastlegging van een verleden dat nooit meer terugkomt. In de digitale wereld van vandaag is het eenvoudig om voldoende kopieën van foto's te maken, zowel electronisch als op papier. Maar tegelijkertijd ligt er een ander gevaar op de loer: het in een klap verliezen van alle foto's door een van de vele gebeurtenissen die veel meer voor de hand liggen dan een brand: een crash van de harde schijf, een gevallen laptop, diefstal enzovoorts. Paradoxaal genoeg kunnen digitale foto's vanwege de manier waarop ze bewaard worden makkelijker verloren gaan dan afgedrukte foto's.

Gelukkig kunnen ze net zo makkelijk beschermd worden en in hoofdstuk 8, "Back Up and Archive Your Photos", van ons gestreamde e-boek "Take Control of Your Digital Photos", legt Jeff Carlson uit wat de beste manier is om je foto's te beschermen. Te beginnen met een solide back-upstrategie voor al je data. Dat is cruciaal, want als je probeert om uit te vinden welke data wel en welke niet moet worden geback-upt dan is de kans groot dat je een fout maakt of iets mist. Maar omdat je foto's in feite de belangrijkste data op je harde schijf zouden kunnen zijn, beveelt Jeff ook aan om een aparte back-up van je fotobibliotheek te maken. Hij adviseert ook wat de beste manier is om zowel de eigenlijke fotobestanden als de sleutelwoorden en andere metadata, waar je zo hard aan hebt gewerkt, te beschermen. Tenslotte eindigt hij het hoofdstuk met aanbevelingen voor het archiveren van je foto's voor de toekomst. Aangezien de toekomst niet valt te voorspellen, biedt Jeff een techniek aan die gegarandeerd werkt maar die wel voortdurend onderhoud vraagt.

Zoals bij hoofdstuk 7, "Organize Photos into (Smart) Albums", hoofdstuk 6, "Assign Keywords and Other Data", hoofdstuk 5, "Judge Your Photos", hoofdstuk 4, "Best Practices for Importing Photos", "hoofdstuk 3, "Choose a Photo-Management Application", en hoofdstuk 2, "Shoot Smarter", is ook dit hoofdstuk gratis beschikbaar, maar alleen voor TidBITS-leden. Hoofdstuk 1, "A Smart Approach to Photo Management", is voor iedereen beschikbaar om kennis te maken met Jeffs ideeën. Het volledige e-boek zal voor iedereen te koop zijn in PDF-, EPUB- en Mobipocket- (Kindle-) formaat zodra het compleet is.

Het in zijn geheel publiceren van dit boek voor TidBITS-leden terwijl het wordt geschreven is een van de manieren waarop wij onze leden willen bedanken voor hun ondersteuning. We hopen ook dat het degenen onder jullie die TidBITS al jaren gratis lezen aanmoedigt om ons te helpen met het iedere week blijven publiceren van doordachte, professioneel geschreven en geredigeerde artikelen (voor meer details, zie "TidBITS kan in 2013 je steun goed gebruiken: word lid van ons TidBITS-lidmaatschapsprogramma", 17 december 2012).

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Door DoJ voorgestelde oplossingen in proces over e-boekprijsafspraken missen het punt

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst
  5 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK, SD]

Het juridische drama rond het anti-trustproces voor prijsafspraken van e-boeken tegen Apple ingediend door het Amerikaanse Ministerie van Justitie (DoJ) en 33 staten gaat verder. De uitspraak van Rechter Denise Cote van 10 juli 2013 was in het nadeel van Apple, en stelde dat "dit Hof het bewezen achtte dat Apple de handel probeerde te beperken in overtreding van Sectie 1 van de Sherman Act" (voor een volledige discussie, zie "De rechtszaak over Apples e-boekprijsafspraken toegelicht", 10 juli 2013).

De laatste zin in de uitspraak van Rechter Cote was "Er volgt nog een planningsbevel met betrekking tot het verzoek van de Aanklager voor gerechtelijke schadeloosstelling en schadevergoeding". Dat proces loopt nu, en ofschoon Apple had gezegd dat ze de uitspraak van Cote zouden aanvechten bij het Hof van Beroep van het tweede circuit, zal dit waarschijnlijk pas gebeuren na een definitieve uitspraak.

De voorwaarden in de Voorgestelde definitieve uitspraak van het DoJ (PDF) omvat de volgende waslijst met punten:

Het hoeft geen betoog dat Apple (op juridisch vlak) razend is over deze bepalingen en ze beschrijft als "een draconische en bestraffende indringing in de business van Apple, die volledig buiten proporties is voor alle berechte overtredingen of potentiële schade". Apple heeft een eigen reactie opgesteld (PDF).

Eerlijk gezegd heeft Apple gelijk dat ze boos zijn. In hun reactie merken ze terecht op dat een aantal van de nadelen waarvoor vergoeding werd gevraagd al werden goedgemaakt door de schikkingen met de uitgevers. Onder deze schikkingen moesten de uitgevers hun agentschapsovereenkomsten met Apple heronderhandelen, konden de uitgevers vijf jaar lang geen MFN's meer gebruiken, en konden de uitgevers twee jaar lang geen agentschapsovereenkomsten zonder kortingen aangaan, met daarnaast nog 166 miljoen dollar in vergoedingen.

Het is niet duidelijk hoe de voorgestelde bepalingen van het DoJ in het licht van wat al gebeurd is een positief effect op de e-boekenbranche zouden hebben. Bovendien stelde het Hof uitdrukkelijk dat agentschapsovereenkomsten, en zowel MFN-clausules als prijsbeperkingen, in het algemeen perfect aanvaardbaar waren, zodat het niet redelijk lijkt om Apple te verbieden deze te gebruiken. Eigenlijk hebben de uitgevers een motie ingediend bij de rechtbank, waarin ze stellen dat de voorstellen van het DoJ hen schade zouden berokkenen, omdat ze de mogelijkheid van Apple om kortingen op boeken te geven, beperken.

Wat erger is voor Apple, en waarin het DoJ zijn boekje te buiten lijkt te gaan, is dat het voorgestelde verbod verder reikt dan de e-boekbusiness van Apple. De vereiste om aankoopkoppelingen toe te laten is namelijk een bepaling voor e-boekverkopersapps in de App Store.

Begrijp me niet verkeerd: als uitgever heb ik er een hekel aan dat Apple geen aankoopkoppelingen naar externe sites (zoals mijn eigen site!) toelaat. Maar het beleid van Apple inzake zijn andere bedrijven waren niet het onderwerp van dit proces, en was niet onwettig bevonden, zodat het onredelijk lijkt dat het DoJ nu probeert om het gedrag van Apple op dat vlak te corrigeren.

Ten slotte werpt Apple op dat een strafrechtelijke vergoeding in anti-trustprocessen bedoeld is om de oorzaak van de overtreding ongedaan te maken en een situatie te creëren waarin onbeperkte concurrentie mogelijk is, maar niet bedoeld is als straf voor een voorbije overtreding. Aangezien de acties van Apple alleen in de unieke omstandigheden van de e-boekenmarkt van 2009 en 2010 onwettig waren bevonden, kan ik maar moeilijk begrijpen hoe deze voorgestelde bepalingen een positief effect zouden hebben op de markt van vandaag.

Het ergste is volgens mij dat het DoJ Apple lijkt te beschouwen als de dominante speler in de wereld van de e-boekenhandel, en daarom de macht van Apple probeert in te perken. Maar dat is duidelijk niet juist: Apple is nooit de dominante e-boekenhandelaar geweest. Hun verstandhouding met uitgevers had misschien uiteindelijk wel het effect kunnen hebben dat Apple in die positie terechtkwam, maar in werkelijkheid bleef Apple altijd ver achter Amazon.

Hierin ligt het probleem. Deze rechtszaak handelt expliciet niet over wat Amazon al dan niet heeft gedaan, maar richt zich op de algemene competitiviteit in de e-boekenmarkt. Apple moet absoluut verplicht worden om met gelijke wapens te strijden tegen de andere e-boekhandelaren, maar het is maar de vraag of het herstel van ongehinderede competitie (het doel van de mededingingswet) gebaat is met een gerechtelijk blok aan Apples been. Ik ben het grotendeels wel eens met rechter Cote dat Apples handelingen in de dagen voor de iBookstore lancering anti-competitief waren, maar nu er akkoorden zijn met alle uitgevers is het moeilijk om het voordeel voor de consumenten terug te vinden in de Voorgestelde definitieve uitspraak van het DoJ.

Hoe dan ook, de Voorgestelde definitieve uitspraak is tot nu toe enkel dat: een voorstel. De rechtszaak voor de schadevergoeding startte op 9 augustus 2013, en in haar eerste verhoor heeft rechter Cote gemengde signalen uitgestuurd. Enerzijds heeft ze gezegd dat ze van plan is om aan Apple een gerechtelijk bevel op te leggen om de prijsafspraken op te heffen die veroorzaakt zijn door Apples afspraken met de uitgevers, en heeft ze Apple een bolwassing gegeven omdat het bedrijf weigerde "spijt te betuigen" voor zijn illegale daden. Het gerechtelijk bevel zou inhouden dat de uitgevers voor een periode van twee jaar het agentschap-model niet mogen toepassen om prijzen te bepalen, en zou verhinderen dat heronderhandelingen over contracten elkaar overlappen, zodat toekomstige samenzwering moeilijker worden. Apple zou ook verplicht worden om een intern nalevingsprogramma op te zetten. Anderzijds zei de rechter dat ze geen verlangen had om Apples App Store te reguleren en dat ze niet geneigd was om Apple te onderwerpen aan externe nalevingsprogramma's.

TidBITS is niet van plan om deze rechtszaak stap voor stap te volgen, net zo min als we dit deden met de initiële rechtszaak omdat het enkel materiaal voor een soap-serie is. Enkel bij belangrijke gebeurtenissen of als er een beslissing valt zullen we erop terugkomen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Newton: de grootste flop ooit

  door Michael E. Cohen: [email protected], @lymond
  8 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HV, GvH, JWB]

Lang geleden, eind jaren tachtig, had toenmalig CEO van Apple John Sculley, een visioen dat hij de Knowledge Navigator noemde, een digitaal hulpmiddel voor de 21e eeuw, dat door de tovenarij van kunstmatige intelligentie, en toegang tot op dat moment nog niet bestaande databases die via netwerken voor iedereen beschikbaar zouden zijn, je op de hoogte zou houden van het nieuws, je afspraken zou beheren, al je vragen zou beantwoorden, en je wellicht ook nog een hip kapsel zou bezorgen. De eerste vruchten van dat visioen zagen het licht tijdens de Consumer Electronics Show in juni 1992, waar Apple de Newton aan de wereld toonde: de eerste nieuwe lijn van producten die Apple presenteerde sinds het verschijnen van de Mac in 1984.

Voor het oorspronkelijke commentaar van Adam Engst op de aankondiging van de Newton, zie "Apple Newtons I", 8 juni 1992 en "Apple Newtons II", 15 juni 1992.

Na meer dan een jaar wachten kwam het allereerste Newton-apparaat, de MessagePad 100, eindelijk in de winkels terecht, tijdens de Macworld Expo in Boston in 1993. Om een idee te krijgen van de hooggespannen verwachtingen, zie Mark H. Anbinders "Waiting for Newton", 14 juni 1993. En lees dan ook de eerste indrukken van onze anonieme tipgever Pythaeus in "Newton Notes", 2 augustus 1993.

De MessagePad woog net onder een pond (0,45 kg) en had een 336 bij 240 pixel zwart-witscherm en 640 KB RAM. Hij had een schrijfstift in plaats van een toetsenbord, en handschrift-herkenning als enige invoer-methode. De belangstelling voor het apparaat, als eerste lid van een hele nieuwe categorie van computers, de PDA of Personal Digital Assistant, was overweldigend. Je kon er notities mee maken, adressen en afspraken in opslaan, en berekeningen en omrekeningen mee doen. Je kon hem zelfs, met een seriële kabel, aan een Mac hangen om de informatie op beide apparaten te synchroniseren.

Het is moeilijk om het belang van de Newton voor Apple te overschatten. De inzet was zo hoog dat een jonge programmeur die de druk niet meer aankon zelfmoord pleegde. De winstmarge stond onder druk en het hielp ook niet dat veel oudgedienden bij Apple het project met argusogen bezagen. Ondergebracht in een loods op een geheime locatie werkte een jong, rebels team aan het Newton-project. Het leek wel het piratenschip dat de Macintosh voortbracht, het product dat de Apple II en de Lisa zou doen vergeten. De erfenis van Sculley, de banen van veel Apple-medewerkers, en wellicht het hele bedrijf stonden op het spel. Zoals Adam Engst het enkele dagen na de lancering uitdrukte: "De Newton moet slagen". In de dagen voor de wederkomst van Jobs was de Newton Apples enige hoop voor de toekomst (zie "Newton Arrives", 9 augustus 1993).

Maar ondanks al het harde werk, de hype en de druk was de belangrijkste eigenschap van de MessagePad, zijn handschrift-herkenning, nog lang niet perfect, ook al was hij verbazingwekkend goed voor een eerste commerciële versie van de onderliggende technologie. Hij maakte soms monumentale blunders. En het is goed denkbaar dat het lot van de hele productlijn met die onvolkomenheid reeds bezegeld was, een onvolkomenheid waar door Garry Trudeau in meer dan één Doonesbury-strip, kort na de introductie van de MessagePad, de draak mee gestoken werd - strips die de term "egg freckles" [ei-sproeten - nvdv] aan de annalen van technologie-spot toevoegden. En de Simpsons konden niet achterblijven, met een pestkop op school die "Beat up Martin" op een MessagePad schreef, maar het getransformeerd zag tot "Eat up Martha".


Naast de problemen met de handschrift-herkenning was de MessagePad, ironisch genoeg, niet echt geschikt om berichten te versturen of te ontvangen. Het apparaat bevatte geen modem, in een wereld waarin die piepende en krakende apparaten de belangrijkste toegang tot het internet, en daarmee tot e-mail, vormden en waarin wifi-technologie (die het apparaat dus uiteraard niet had) alleen nog in laboratoria bestond. De enige manier om vanaf het apparaat berichten te versturen was om het apparaat met een Mac te synchroniseren en de berichten vervolgens daarvandaan te verzenden, of het gebruik van het ingebouwde infrarood-zendertje om informatie tussen twee MessagePads uit te wisselen.

Binnen enkele maanden na de introductie van de MessagePad was Sculley bij Apple vertrokken. Sculley ging naar een bedrijf genaamd Spectrum, een van de oorspronkelijke patenttrollen (zie "Sculley's New Job", 25 oktober 1993), zonder veel succes. Apple daarentegen werkte de daaropvolgende jaren stug door aan het verbeteren van zowel de hardware als de programmatuur van de Newton. De handschrift-herkenning van de Newton werkte weldra zonder verdere problemen, maar het bleek helaas te laat.

Ik had helaas zelf nooit een van de oorspronkelijke MessagePads 100, maar ik was wel gefascineerd door het apparaat, nadat ik er bij een goede kennis mee had kunnen spelen, en nadat het apparaat door verscheidene versies was gegaan kocht ik uiteindelijk het één-na-laatste model van het toestel, de MessagePad 2000; het kostte destijds grofweg het equivalent van een huidige goedkope MacBook. Ik was zowel onder de indruk alsook teleurgesteld in het apparaat.


Waar ik het meest van onder de indruk was, waren de verbeteringen in de handschrift-herkenning, het grotere scherm dat nu achtergrondverlichting had en de programmaatjes die men ervoor aan het maken was, waaronder een redelijk slimme tekstverwerker. Tenslotte waren er ook hardware-onderdelen, zoals een echt toetsenbord en sleuven voor PCMCIA-kaarten, waarvan ik er zelf één had gevuld met een modem-kaart, die mij onderweg toegang tot mijn mail verschafte.


Wat mij tegenviel waren de wezenlijke beperkingen en het hele lompe van het apparaat. Het grotere scherm was nog steeds ongeschikt voor intensieve tekstverwerking, de modem werkte onregelmatig en onbetrouwbaar, de batterijduur (met vier AA-batterijen) was middelmatig. Bovendien was het heel moeizaam om data naar de Mac te krijgen (de kunstgrepen die ervoor nodig waren: maak de kabel vast aan de Mac, lanceer de "Newton Connection Kit"-software, en, wie weet, als de wind uit de goede hoek kwam en het Mac-systeem niet net crashte, dan kon je stapje voor stapje bestanden van de Newton naar de Mac overzetten). Dat alles bij elkaar maakte het werken ermee duidelijk niet zo'n plezier als ik had gewild.

Evengoed is het mij gelukt er wat productieve klusjes mee te doen, zoals bijvoorbeeld een onverwacht interview afnemen van een bekroonde film-uitgever, op een middag in een park, slechts gewapend met mijn Newton en een los toetsenbord. De Newton werd mijn vaste maatje als ik bijeenkomsten moest bijwonen en aantekeningen moest maken, ook al maakte dat mij tot onderwerp van milde spot.

Rond mei 1997, toen Steve Jobs weer terug was bij Apple, werd het hele Newton-systeem weggezet in een apart nevenbedrijf van Apple, Newton Inc.. Tegen september van dat jaar was het lot van Newton definitief bezegeld en werd de sluiting van Newton Inc. aangekondigd. Alles bij elkaar was het Newton maar vier jaar gegund in de zon te staan, nauwelijks genoeg tijd om een beetje kleur te krijgen, laat staan "ei-sproeten"! (Voor ons oorspronkelijke nieuwsartikel over de dood van de Newton, zie: "De Newton valt uit de Apple-boom", 27 februari 1998.)

Kortom, het project dat "moest slagen" mislukte niet alleen, maar werd doodgeknepen door een Steve Jobs die vol meedogenloze energie terug was. Maar desondanks is de Newton misschien wel de meest succesvolle flop ooit. Ook al had Jobs in het begin van de jaren tachtig naar de techniek van het aanraakscherm gekeken, het was John Sculley die hardop over de Knowledge Navigator droomde, en het idee van een plat, draagbaar, intelligent communicatie-apparaat met een aanraakscherm tot een commerciële werkelijkheid maakte. De Newton was de inspiratiebron voor de PalmPilot, die minder ambitieus was opgezet maar meer succes heeft gehad. Het Palm-project was weer de inspiratie voor Windows Mobile en het idee ontwikkelde tenslotte tot de iPhone en iPad waar wij vandaag de dag zo van houden. Het product dat Apple destijds had moeten redden heeft uiteindelijk geleid tot het product dat nu van Apple het rijkste technologie-bedrijf ter wereld heeft gemaakt.

En zo, hoewel Adam Engst het misschien mis had wat betreft de noodzaak voor Apple dat de Newton een succes zou worden (het bleek dat Apple op dat moment vooral de terugkeer van Steve Jobs nodig had), moet je maar eens "Newton" vervangen door "iPhone" in de volgende passage uit dat artikel uit 1993.

Dus nogmaals, de Newton moet een succes worden. Niet alleen voor Apple, maar ook voor ons. Geen enkel ander computerbedrijf heeft de ballen getoond die nodig zijn om zo'n radicaal nieuwe technologie op zo'n grootschalige wijze te introduceren. Zonder Apple en de Newton zouden we nog opgescheept zitten met DOS-compatibele palmtops, die steeds kleiner worden maar even dom als altijd zouden blijven. Ik ben de laatste om te beweren dat Apple alle antwoorden heeft maar ik heb nooit een ander bedrijf gezien dat bereid is om onderweg het oude en overbodige te laten vallen teneinde de vooruitgang in stand te houden. En dat alles zelfs als het tegen de haren van sommige klanten indruist. Ik realiseer me dat dit klinkt als de egomania van Steve Jobs, maar sommige dingen moeten gewoon gebeuren omdat ze de wereld zullen veranderen, omdat dat het juiste is om te doen. Apple moet de wereld er nu van overtuigen dat de Newton het juiste is om te doen, dat de Newton de wereld zal veranderen. Gemakkelijk gezegd, maar zo moeilijk om te doen.

De enige fout van de Newton was dat hij zijn tijd te ver vooruit was. Hij had last van meer verbeelding dan de technologie van de jaren '90 kon ondersteunen. Zelfs nu zijn we nog steeds met een inhaalslag bezig. Zijn geperfectioneerde handschriftherkenning leeft verder in de zelden geroemde Ink-functie in Mac OS X. Het "poefje" dat je ziet wanneer je een icoon uit de dock van Mac OS X sleept? Dat kwam rechtstreeks van de Newton. En zelfs Newtons op labels gebaseerde "soep"-bestandssysteem heeft echo's in het labelen van de Finder dat we terug zien keren in OS X 10.9 Mavericks.

Hoewel de Newton faalde, veranderden de concepten die erachter zaten de wereld voorgoed. Hoe graag we er ook op terug willen kijken om te gniffelen over "ei-sproeten" en "Eet Martha op", het was een technologisch wonder dat we nog steeds proberen te perfectioneren. En terwijl Apple waarschijnlijk wenst dat je de Newton zou vergeten, kijkt het bedrijf er nog steeds op terug voor "nieuwe" ideeën. Vandaag de dag, jaren nadat Apple Newton naar het land van vergeten technologie stuurde, houdt het nog steeds het oude handelsmerk aan. Misschien, heel misschien, zal Newton herrijzen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


FunBITS: de wereld van Audiobus en iPad-muziekapps

  door Chris Armstrong: [email protected], @cgarmstrong
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: DPF, KB, SD]

Het werken met audio op de iPad zorgde voorheen voor nogal wat frustraties bij mij. Er is geen tekort aan inspirerende en verbazend krachtige apps voor het maken van muziek op iOS, maar het probleem ligt op een ander vlak: de apps werken niet samen. Omdat iOS-apps niet direct data met elkaar kunnen delen is het teleurstellend om te ontdekken dat er geen eenvoudige manier is om een riff uit je gitaarapp te importeren in bijvoorbeeld een GarageBand-project. Gelukkig is er een oplossing in de vorm van Audiobus voor iOS (&eur; 4,49 in de App Store, wat het een essentiële app maakt wanneer je muziek wilt maken op je iPhone of iPad.

Stap op de bus -- Audiobus gedraagt zich als het lijmmannetje tussen verschillende iOS audio-apps. De app biedt een unieke manier om invoer, effecten en uitvoer samen te brengen: feitelijk behandelt Audiobus verschillende apps als draden in een volledig aangesloten circuit. Iedere app in de Audiobus-keten heeft een bepaald doel: hij maakt audio aan (invoer), hij voegt een effect toe of hij ontvangt audio (uitvoer). Sommige apps kunnen meer van deze taken uitvoeren. Deze benadering van communicatie tussen apps is zowel elegant als ongelooflijk krachtig, vooral in de sandbox-benadering van iOS.


In de schermafbeelding hierboven heb ik Animoog ingesteld als de invoer en GarageBand als uitvoer, zonder effecten. Hiermee kan ik de synthesizer in Animoog bedienen en de uitvoer direct opnemen in een track waarin ik in GarageBand werk. Ik hoef niet langer de audio vanuit de ene app te exporteren om het daarna via e-mail te versturen, ik kan de onhandige deelmogelijkheden van iTunes overslaan want ik hoef alleen maar de verbinding via Audiobus in te stellen. En daarvoor hoef ik alleen maar op de juiste plus-knop te klikken en de app te kiezen uit een lijst. Je verwijdert een app weer uit Audiobus door op de knop 'eject' te tikken.

Omdat de sandbox-benadering van iOS directe communicatie tussen apps normaal gesproken blokkeert, moeten app-ontwikkelaars ondersteuning voor Audiobus direct in hun software regelen. Maar omdat Audiobus zo handig is, is daar al sprake van bij meer dan 1.000 ontwikkelaars en meer dan 100 apps. De grote stap voor Audiobus was het toevoegen van ondersteuning in de iOS-versie van GarageBand. En verder heeft iedere app die ik in dit verhaal noem ondersteuning voor Audiobus.

De bus besturen -- Zodra je de basisbeginselen van Audiobus begrijpt (het sturen van audio van de ene app naar de andere) zie je de meer geavanceerde mogelijkheden van Audiobus. Het toevoegen van een effect wordt simpel: we kunnen bijvoorbeeld in het eerdere voorbeeld van Animoog en GarageBand een vervormings-effect toepassen met AmpKit, zodat het synthesizergeluid lekker gruizig wordt.

Dat is natuurlijk een eenvoudig voorbeeld, maar zodra je meerdere apps aan de keten hebt toegevoegd nemen de mogelijkheden snel toe. Dat doe je door middel van het 'Connection Panel' van Audiobus, een controlepaneel dat in alle apps die met Audiobus kunnen communiceren verschijnt, en dat een makkelijke manier biedt om Audiobus in te stellen. Je kunt daarmee ook snel tussen apps schakelen, en app-ontwikkelaars kunnen hun eigen knoppen aan dit regelpaneel toevoegen.


Als het Connection Panel een deel van je app onzichtbaar maakt kun je het verplaatsen met het gestippelde gebied aan de bovenkant van het venster of helemaal verbergen door daar overheen te vegen. Je roept het weer op door van de zijkant naar binnen te vegen totdat er een kleine zilverkleurige tab verschijnt (eigenlijk op dezelfde manier als wanneer je het berichtenvenster oproept in iOS). Trek aan deze tab om het Connection Panel weer te tonen.

Het Connection Panel geeft je veel mogelijkheden. Bij het gebruik van bijvoorbeeld Bebot voor indrukwekkende synthesizer-geluiden wilde ik wat meer. Ik stelde daarom AmpKit in als uitvoer voor Audiobus en na het instellen van een fikse vervorming als effect zette ik dat effect in AmpKit beurtelings aan en uit terwijl ik doorging met het spelen in Bebot.

De apps in de bus -- Wat Audiobus echt fascinerend maakt zijn de apps waarmee het overweg kan. De samenwerking tussen het Audiobus-ontwikkelteam en de iOS-gemeenschap is tot nu toe erg goed, en veel ontwikkelaars prijzen het gemak van de integratie. Alex Mathieu, ontwikkelaar van GlitchBreaks zei over Audiobus dat het een geweldige SDK heeft en dat de mensen die het programma ontwikkelen erg hulpvaardig zijn en heel snel reageren.

Om zelf inspiratie op te doen kun je kijken naar deze lijst van geselecteerde Audiobus-compatibele iOS-apps op de Audiobus-website. Deze lijst is simpel te doorzoeken en eenvoudig te filteren op apparaat (iPhone of iPad) en gebruik (invoer, effect, of uitvoer), en je kunt zelfs sorteren op datum. Als er een specifiek soort app is waar je naar op zoek bent, is dit de plek om te kijken.

Maar als je net begint in de wereld van Audiobus (of iOS-muziekapps in het algemeen) is hier een lijst van zeven apps voor de iPad die met Audiobus kunnen omgaan en die mij bevallen, samen met een kort overzicht van hun kenmerken. Dit is niet de plek voor een volledige recensie van elk ervan, maar ik zal enkele van mijn favoriete tips en handigheden aangeven. Zo kun je met maar een paar simpele dowloads het meeste halen uit een Audiobus-configuratie.

GarageBand -- Apples GarageBand ($ 4,99) is een verplicht nummer voor iedere Audiobus-gebruiker. Garageband is een overzetting van de Mac-app en is een kwalitatief hoogwaardig digitaal audio-werkstation dat tot acht sporen biedt voor opnemen en bewerken. De gebruikersomgeving is net zo mooi als simpel te gebruiken, zoals je ook verwacht van software die door Apple is ontworpen.


GarageBand is een Audiobus-uitvoerapp, en is mijn vaste keuze voor het opnemen en bewerken van sporen op iOS. De Audiobus-integratie maakt een reeds briljante app tot een die de spelregels verandert. De ingebouwde software-instrumenten van GarageBand zijn wel indrukwekkend, maar worden overschaduwd door de verzameling van Audiobus-capabele apps waarmee je nu eenvoudig kunt opnemen, bewerken en mixen. Het maken van je eigen unieke songs is nog nooit zo simpel geweest.

Animoog-- Ik zal niet pretenderen veel van (fysieke of virtuele) synthesizers te weten maar ik heb ontzettend veel plezier gehad met Animoog ($ 19,99), een polyfonische synthesizer-app voor de iPad. Dit is ontwikkeld door het gezaghebbende bedrijf Moog, en de app is een zeer uitgebreid stuk gereedschap waarmee musici schijnbaar oneindig veel geluiden kunnen genereren.


Animoog is een invoer voor Audiobus. Mijn favoriete manier om het te gebruiken begint met het kiezen van een toonaard en een toonschaal om in te spelen. Na een beetje rommelen stel ik Animoog in als een Audiobus-invoer en GarageBand als de uitvoer. Vervolgens maak ik een lus van ongeveer 30 seconden in GarageBand door een paar simpele melodietjes of baslijnen te spelen, elk op een apart spoor. Wanneer je deze lus continu laat doorlopen is het leuk om een krachtig hoofdgeluid te kiezen (mij bevalt de voorinstelling WideSawLead) en over de lus heen te jammen.

Bebot -- Een andere synthesizer, het leuke en simpele Bebot ($ 1,99) is gebaseerd op een schattige robot met persoonlijkheid. Een aanpasbare toonschaal verschijnt op het beeldscherm van de iPad naast de robot, en afhankelijk van waar je tikt verandert de uitdrukking van de robot en worden er andere geluiden afgespeeld. Net als Animoog is Bebot een invoer voor Audiobus.


Hoewel sommigen Bebot slechts als speelgoed zouden zien vergeleken met Animoog, ben ik het daar niet mee eens. Het kiezen van een toonschaal en toonaard is eenvoudig, en op onderdelen ervan is de bediening erg veelzijdig. Om een voorbeeld te geven: Jordan Rudess, toetsenist van Dream Theater, speelde Bebot op een iPod touch in 2009 op hun single "A Rite of Passage". Als de prijs van Animoog te hoog is maar je echt met synthesizergeluiden wilt spelen, is Bebot een betere optie. Animoog is ontworpen voor professionals, Bebot is voor de rest van ons. Toch is Bebot in staat professioneel klinkende muziek te maken, vooral in samenwerking met Audiobus.

AmpKit -- Wat vooral erg leuk is om te doen is het combineren van de synthetische geluiden van Bebot met AmpKits (gratis) krachtige vervorming. Koppel Bebot als een invoer met Audiobus en selecteer AmpKit als een effect. Ik adviseer om te beginnen met een voorinstelling van AmpKit. Mijn favorieten zijn Dynamically Dirty en Nu Metal ValveKing.


Als je anderen wilt imponeren tijdens het spelen, activeer dan het Audiobus Connection Panel in Bebot en je kunt voor nog meer mogelijkheden de vervorming door AmpKit aan- en uitschakelen terwijl je speelt. Het plezier is eindeloos en de geluidskwaliteit is fenomenaal. Bebot and AmpKit gekoppeld via Audiobus zou wel eens mijn favoriete manier kunnen zijn om muziek te maken op de iPad.

Fingerlabs DM1 Drum Machine -- DM1 ($ 4,99) is een krachtige drummachine die al sinds 2011 in de App store staat, maar die ik tot voor kort nog niet had geprobeerd. Toen ik ontdekte dat DM1 voor Audiobus als invoer kan fungeren, ben ik direct begonnen met het maken van drumbeats en deze te mixen in GarageBand, een heel amusante bezigheid. Als de drumgereedschappen van GarageBand een beetje beperkt beginnen te lijken en je op zoek bent naar iets geavanceerders, dan is DM1 voor jou.


Ik ben geen expert als het op drummen aankomt, maar ik weet waar ik van houd. DM1 geeft me de mogelijkheid de geluiden aan te maken die ik wil, met een mooie gebruikersomgeving en de kracht van Audiobus. Voor wat echte woeste geluiden kun je proberen DM1 door AmpKit te leiden: je weet niet wat je hoort. En bovenal ben je beveiligd tegen spontane ontbranding.

SessionBand -- Weg drum, hallo gitaar: SessionBand Acoustic ($ 5,49) is een app die akoestische gitaar-herhaallussen creëert door middel van akkoorden. Dat is een mondvol, maar de mogelijkheden van deze app zijn opmerkelijk. Een ritmesectie voor een liedje maken is nog nooit zo gemakkelijk geweest: je kiest enkel de akkoorden voor elke sectie en hun duur. Als je probeert om een liedje na te maken, dan ben je slechts een aantal toets-aanslagen verwijderd van de gitaargeluiden die je wil.


De interface is verwarrend in het begin, maar er is een helpknop die je leert hoe SessionBand werkt. In enkele minuten was ik er al in geslaagd om wat akoestische gitaar-achtergrondtracks te maken door de Audiobus-ingang te selecteren, op te nemen in GarageBand en herhaaldelijk terug af te spelen. Hierna had ik veel plezier om live te spelen met op de achtergrond mijn virtuele band. Als je een ritme-gitaarstuk wilt creëren maar GarageBands instrumenten te eenvoudig vindt, dan moet je naar SessionBand Acoustic overstappen. Andere varianten van SessionBand helpen je piano- of jazz-herhaallussen te creëren. Er is ook nog altijd de meer algemene Originele versie.

MorphWiz -- Jordan Rudess (jawel, dezelfde toetsenman die de app Bebot gebruikte in 2009) hielp mee MorphWiz te ontwikkelen ($ 9,99). MorphWiz is eveneens een ingang-app voor Audiobus, gedeeltelijk geïnspireerd door het Haken Continuum Fingerboard, een innovatief instrument dat Jordan zowel live gebruikt als in de studio met Dream Theater. Helaas schieten woorden te kort om uit te leggen hoe het werkt want MorphWiz poogt niet een instrument na te bootsen. Het slaagt erin om een een heel scala van geluiden te produceren en biedt een breed aanbod van expressieve mogelijkheden.


Laat je niet vangen aan de lage prijs: MorphWiz kan wel degelijk professionele kwaliteitsmuziek produceren. Jordan gebruikt deze app soms op het podium als hij optreedt met Dream Theater. Indien je vertrouwd bent met het geluid van Jordans toetsenspel, dan weet je wellicht al of MorphWiz iets is voor jou. Indien je van MorphWiz houdt moet je zeker de andere apps natrekken die Jordan mee heeft helpen ontwikkelen.

De Audiobus Route -- Indien je net gestart bent met muziek op de iPad en al spelende de basis onder de knie wil krijgen, dan moet je Bebot, AmpKit en SessionBand bekijken. Anderzijds, als je reeds dit stadium voorbij bent en klaar voor het expressievere werk, dan moet je Animoog, DM1 en MorphWiz bekijken. En in beide gevallen heb je GarageBand nodig.

All deze apps zijn verdienstelijk op zichzelf, maar door ze te combineren via AudioBus wordt je iPad een muziekproducerende machine die veel meer is dan de som van alle apps. Ik heb me beperkt tot zeven apps maar er zijn er nog veel meer beschikbaar om mee te experimenteren. De creatieve mogelijkheden zijn eindeloos.

Audiobus-integratie is zo belangrijk geworden dat als ik een app tegenkom die het niet ondersteunt, ik stop met lezen, laat staan het zou downloaden. Ik ben zelden bedrogen geweest door deze houding. Op mijn zoektocht naar de bovenvermelde zeven had bijna elke app die ik probeerde AudioBus-ondersteuning. MorphWiz was de enige app die dit niet had, maar nog tijdens het schrijven van dit artikel was er een nieuwe versie met als belangrijkste nieuwe mogelijkheid, je raad het al, Audiobus-integratie.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 12 augustus 2013

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: MSH]

Skype 6.7 --Bij Microsoft verscheen Skype 6.7, dat de zoekfunctie van de telefoon-app volledig reviseert. Je kunt nu een begrip inbrengen in het zoekveld van de werkbalk. Dat zal een lijst van relevante gesprekken opleveren en je de mogelijkheid bieden je hele gespreksgeschiedenis te doorzoeken. Ook zijn er een aantal zaken opgelost, waaronder dat Skype blijft hangen als je tijdens een gesprek de app sluit, dat je een gesprek niet met de sneltoets kon beëindigen, en dat berichten naar Facebook-contacten dubbel verzonden werden. Er is een bekend probleem met Mac OS X 10.7 Lion waar de app soms crasht als je klikt op profiel-afbeeldingen of pictogrammen voor bestandsoverdracht. Als de automatische update-functie van Skype je de nieuwe versie nog niet gebracht heeft, kies dan Skype > Check for Updates, of download een exemplaar van Skypes website. (Gratis, 40,6 MB, toelichting)

Reacties - Skype 6.7

Downcast 1.0.1 -- De eerste update voor Downcast biedt geen nieuwe functies of ontwerpaanpassingen voor de onlangs vrijgegeven Mac-podcatcher, maar lost 22 bugs en problemen met de prestaties op (zie "Downcast nu ook op de Mac, maar zonder de afwerking van Instacast", 3 augustus 2013). Herstelde bugs zijn iCloud-gerelateerde herhaalde crashes bij het opstarten, mislukte downloads, crashes gerelateerd aan opgeslagen podcast-afbeeldingen en aan het verwijderen van downloads, genegeerde afspeellijst-prioriteiten, bugs die synchronisatie beletten, en een probleem dat OPML-import verhinderde. Laadtijden voor afspelen van episodes, opstarttijd en het verwijderen van afspeellijsten zijn allemaal verbeterd. ($ 9,99 nieuw van de Mac App Store, gratis update, 3,6 MB, toelichting)

Reacties - Downcast 1.0.1


ExtraBITS, 12 augustus 2013

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: CR, CC]

Deze week nam Adam deel aan de podcast van Tech Night Owl om te discussiëren over de uitspraak rondom e-boeken van Apple. Blogger Shawn Blanc heeft zelf een e-boek uitgebracht, genaamd "Delight Is in the Details". Dit e-boek is een kijkje waard voor iedereen die iets maakt. President Obama wil dat je in de wolken bent met de NSA-controle en belooft het programma transparanter te maken. Ken Segall, een sinds jaren gekende Apple-adviseur legt uit hoe Apple de professionele markt aan het veranderen is en deze toegankelijker maakt. Intussen zijn toonaangevende e-boekverkopers aan het redetwisten tegen het verplicht worden hun apparaten toegankelijker te maken. Voor een dienst die al lang is gekend voor toegankelijkheid, Instapaper, is er nu een bèta web-app. Amazon werd lang afgeschilderd als anti-Apple, maar analist Horace Dediu toont waarom de twee meer met elkaar gemeen hebben dan je zou denken. De patententrol Lodsys heeft een rechtszaak tegen een ontwikkelaar geseponeerd, het mysterie over waarom Xerox kopieerapparaten verkeerde cijfers weergaven is opgelost, en we bekijken hoeveel jullie favoriete technologiebedrijven spenderen aan lobbyen in Washington.

Adam Engst geeft een update over rechtszaak prijsafspraken e-boeken op Tech Night Owl -- Het Amerikaanse ministerie van Justitie heeft voorgesteld welke maatregelen het wil toegepast zien op Apple na het verlies van het bedrijf in de rechtszaak over prijsafspraken van e-boeken. In dit onderdeel van Tech Night Owl Live met Gene Steinberg legt Adam Engst de zaak kort uit en analyseert hij vervolgens waarom de voorgestelde maatregelen kant noch wal raken.

Reacties

"Delight Is in the Details", door Shawn Blancs -- Blogger Shawn Blanc heeft zijn eerste boek gepubliceerd, "Delight Is in the Details" [Verwondering zit in de details - nvdv], over hoe iets te creëren wat je publiek kan verwonderen, of je nu een ontwerper, ontwikkelaar of schrijver bent. Het pakket van $ 29 omvat een e-boek in de formaten PDF, EPUB, en Mobipocket (Kindle), een audioboekversie, en individuele interviews met creatievelingen zoals Federico Viticci van MacStories, ontwikkelaar Marco Arment, en ontwerper Jory Raphael. Na het te hebben gelezen en naar de interviews te hebben geluisterd, kan ik zeggen dat het een prachtige bron van inspiratie en raad is voor eenieder die producten maakt. Het e-boek kan ook afzonderlijk worden gekocht voor $ 20, maar ik raad aan de extra $ 9 op te hoesten voor de interviews.

Reacties

President Obama wil dat je in de wolken bent met de NSA-controle -- Op 9 augustus 2013 besprak president Obama enkele bekommernissen over de nationale bespioneringsprogramma's van het National Security Agency (NSA), maar ging hij niet zo ver als het maken van een belofte deze in te perken. De president kondigde aan dat het NSA een nieuwe website zal lanceren om het programma beter uit te leggen. Terwijl Obama opperde dat het "goed is om vragen te stellen over bewaking en controle" zei hij niettemin dat Eric Snowden, die de programma's aan de wereld bekendmaakte, geen "patriot" was. Intussen zou Obama bezig zijn met geheime onderhandelingen met hoge omes uit de technologie-industrie, waaronder Apples Tim Cook, met als doel te discussiëren over de bewakingsprogramma's.

Reacties

Hoe Apple de professionele markt aan het veranderen is -- Ben jij een professionele gebruiker en voel je je in de steek gelaten door Apple? Ken Segall, een al sinds jaren gekende adviseur van Apple, stelt dat Apple de professionals niet in de steek laat, maar eerder hun professionele gereedschap aan het veranderen is om het toegankelijker te maken voor meer gebruikers. Segall onthult dat, op een bepaald moment, Steve Jobs zelfs overwoog om Apples professionele producten in de prullenmand te gooien. Reden hiervoor was dat ze veel middelen opeisen voor een kleine nichemarkt, dit in tegenstelling tot de consumentenmarkt die groter en minder veeleisend is. Hoewel Segall erkent dat Apple sommige professionals zal wegjagen, gelooft hij toch dat het bedrijf erin zal slagen om de markt te doen evolueren en meer gebruikers meer mogelijkheden te geven.

Reacties

Herontworpen webapp Instapaper bereikt open bèta-status -- Eindelijk zien we de eerste vruchten van Betaworks' overname van Instapaper, de later lezen-dienst die door Marco Arment werd opgestart. Betaworks heeft een nieuwe website voor de dienst onthuld met een modernere look. Het bedrijf moedigt gebruikers aan een kijkje te nemen en feedback te geven. Eén functie die echter opmerkelijk afwezig lijkt, is de mogelijkheid om opgeslagen artikelen te sorteren in mappen.

Reacties

E-boeklezerverkopers betwisten toegankelijkheidsvereisten -- Drie van de grootste verkopers van e-boeklezers, Amazon, Kobo, en Sony, hebben een petitie opgesteld tegen de Amerikaanse Federal Communications Commission (FCC) voor een permanente vrijstelling voor e-boeklezers van federale toegankelijkheidswetten. Deze wetten vereisen "geavanceerde communicatiediensten" om volledig toegankelijk te zijn voor mindervaliden. De voorgenoemde bedrijven stellen echter dat e-boeklezers niet in deze categorie zouden mogen vallen, gezien het om apparaten gaat met beperkte functies die specifiek werden ontworpen om enkel tekst weer te geven. Als je jouw mening wil kenbaar maken: de FCC aanvaardt commentaar op de petitie tot 3 september 2013.

Reacties

Waarom Amazon niet de tegenpool van Apple is -- Vele analisten hebben geprobeerd Amazon en Apple als elkaars tegenpolen te portretteren, maar analist Horace Dediu beweert dat zij meer op elkaar lijken dan dat zij van elkaar verschillen. Dediu beweert dat zij beiden worden uitgezocht om dezelfde redenen, waaronder gemak, gebruikerscomfort en beheersbare omgevingen. Terwijl de bedrijfsvoering van Amazone een lage winstmarge heeft, met weinig tot geen winst, maakt iTunes van Apple ook weinig winst. Waar de perceptie verschilt is dat van Amazon gedacht wordt dat zij weinig concurrenten hebben, terwijl Apple wordt beschouwd als zouden zij oneindig veel concurrenten hebben. Maar Dediu zegt dat de positie van Amazon riskanter is dan gewoonlijk wordt voorgesteld.

Reacties

Patenttroll Lodsys staakt een patent-dagvaarding -- Lodsys, die er een handeltje van heeft gemaakt om ontwikkelaars van iOS-apps te dagvaarden, heeft de rechtszaak tegen TMSOFT, misschien het meest bekend voor de app White Noise voor iOS en Mac, laten vallen. De rechtszaak is onverlet niet ontvankelijk verklaard. Dat betekent dat Lodsys nooit meer TMSOFT voor patentovertredingen kan dagvaarden. TMSOFT werd bijgestaan door de Public Patent Foundation (PPF), die kleine firma's pro bono vertegenwoordigt bij een patent-aantastingsgeding. Dan Ravicher van PPF zei dat hij zijn werktijd ter waarde van $ 190.000 heeft gedoneerd om TMSOFT te helpen zich te verdedigen, waarbij Lodsys maar $ 450 uitgegeven heeft om de rechtszaak aan te spannen. Een onderdeel van de overeenkomst was dat TMSOFT moest instemmen om Lodsys nooit meer te dagvaarden voor patenten, om alle verzoeken onverlet te laten vallen, met inbegrip van hun verzoek om vergoeding van advocaatkosten, en aan een liefdadigheid te schenken die wederzijds acceptabel is, die past bij Lodsys.

Reacties

Waarom Xerox kopieermachines getallen niet goed weergeven -- Uit de Economist: onze eigen Glenn Fleishman heeft ontdekt waarom bepaalde Xerox kopieermachines de getallen op kopieën niet goed weergeven. De schuldige bleek het compressie-algoritme JBIG2 te zijn, dat niet als standaard voorinstelling in werking is. De kopieermachines geven een duidelijke waarschuwing als het in werking is. JBIG2 is een vorm van buitengewoon hoge compressie die gelijk ogende gebieden dupliceert. Het is populair bij firma's met extreme bandbreedte-behoeften zoals verafgelegen booreilanden, maar alleen als het dringend noodzakelijk is, kan deze in werking gesteld worden. Xerox werkt nu aan een correctie die de administratoren de mogelijkheid geeft de functie volledig buiten werking te zetten.

Reacties

De hoge prijs van de technologie-lobby -- Heb je je ooit afgevraagd hoeveel geld door technologie-bedrijven wordt uitgegeven aan het lobbyen bij de regering? De Washington Post heeft precies hierover een grafiek gepubliceerd en het is fascinerend. Google die ooit gereserveerd was over het lobbyen in Washington, geeft nu 16 miljoen dollar per jaar uit, veel meer dan alle andere technologie-bedrijven. Microsoft, ondanks zware bezuinigingen op het lobbyen in de afgelopen jaren, is nog steeds een waardige tweede. Facebook die pas in 2009 tot het lobby-circus toetrad, heeft in de afgelopen jaren zijn lobby-uitgaven drastisch vermeerderd. Apple heeft de uitgaven langzaam verhoogd, maar blijft met 2 miljoen dollar per jaar ver achter, net een klein beetje minder dan Amazon.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2013 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands