Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1179, 24 juni 2013

Details rond recente geruchten dat de NSA gebruikers van onlinediensten kan bespioneren blijven bovenkomen, en ondertussen analyseert onze beveiligingsredacteur Rich Mogull hoeveel van jouw gegevens bij Apple echt kwetsbaar zijn voor overheidsspionage. Big Brother kijkt wellicht naar jou, maar houden wij Big Brother ook in de gaten? Jeff Porten kijkt naar de sociale gevolgen van draagbare computers, gaande van smartwatches tot Google Glass. Verder, weer terug in het heden, kijkt Michael Cohen nog eens naar de weer verbeterde e-boeklezer Marvin en gaat Josh Centers de recent toegevoegde kanalen van Apple TV af, met name HBO en ESPN, en legt hij uit waarom mensen zonder kabelabonnement niet kunnen kijken. Ten slotte rondt Josh de aflevering af met de nieuwste aflevering van FunBITS, met daarin de winnaar van de Apple Design Award, Badland voor iPhone en iPad. Bij de vermeldenswaardige software-updates van deze week zitten Mellel 3.2.1, Java voor OS X 2013-004 en Java voor Mac OS X 10.6 Update 16, TweetDeck 3.0.2 en Hazel 3.1.1.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1179i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>

Marvin is terug: een slimme e-boeklezer wordt nog slimmer

  door Michael E. Cohen: [email protected], @lymond
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: LmR]

Ongeveer een maand geleden bekeek ik Marvin, een gratis e-boeklees-app voor de iPad van Appstafarian Limited (zie "Marvin de slimme e-boeklezer heeft het (bijna) begrepen", 10 mei 2013), en hoewel ik onder de indruk was van de mogelijkheden voor het lezen van e-boeken en het indelen van je verzamelingen was ik teleurgesteld door de matige weergave van complexe e-boeken, zoals die uit de Take Control-serie. Bovendien was ik er niet over te spreken dat Marvin geen enkele rekening leek te houden met door EPUB-uitgevers gespecificeerde lettertypen en -kleuren. Ook al gebruiken de meeste EPUB-boeken dit soort specificaties niet sommigen doen dit wel. En ik schreef destijds al dat dit niet alleen de Take Control-boeken betreft, maar ook bestsellers als de EPUB-edities van J.K. Rowlings Harry Potter.

Al binnen enkele uren na het publiceren van mijn artikel nam de ontwikkelaar van Marvin, Kristian Guillaumier, contact op met ons bij TidBITS. In zijn e-mail gaf hij aan dat hij op de hoogte was van de weergave-problemen van Marlin bij e-boeken met een ingewikkelde vormgeving. Hij beloofde er aan te werken voor de volgende versie van de app.

Het doet me dan ook genoegen te kunnen zeggen dat hij zich aan zijn belofte heeft gehouden: Marvin respecteert nu de vormgevingsspecificaties van de uitgever, in iedere EPUB die deze heeft. Bovendien, en dat is natuurlijk ook de bedoeling ervan, is er de mogelijkheid voor de gebruiker om dit aan te passen: Marvins Format-paneel heeft nu een prominente mogelijkheid om de vormgeving van de uitgever aan of uit te zetten.

Bijvoorbeeld: bij de Harry Potter-boeken kon de oude versie van Marvin de boeken weliswaar zo weergeven dat ze redelijk fatsoenlijk te lezen waren, maar kon de app niet omgaan met de finesses als de juiste plaatsing en grootte van de initiaal waar ieder hoofdstuk mee begint. Schakel je echter bij de nieuwe Marvin naar de uitgevers-instellingen, dan doet het programma zijn werk uitstekend.


Sterker nog, Marvins uitgevers-vormgeving kan zelfs de potpourri aan complexe formaten in een Take Control e-boek aan. Tekstkleur, achtergrondkleuren, puntenlijsten, horizontale lijnen, verkeerd inspringen (allemaal dingen waar de vorige versie van Marvin ernstig over struikelde) zijn geen enkel probleem voor de nieuwe versie. Marvin geeft puntenlijsten zelfs beter weer dan iBooks. De enige tekortkoming bij het weergeven van een Take Control-boek in Marvin is nog de manier waarop het gekoppelde teksten weergeeft: hoewel Take Control-boeken doorgaans blauwe, niet-onderstreepte tekst gebruiken om aan te geven dat een tekst een koppeling is, onderstreept Marvin deze teksten toch. Wel is het zo dat Marvin ze nu weergeeft in de juiste kleur. Daar kan ik mee leven.


Na mijn eerste ervaringen met Marvin schreef ik dat het programma, puur vanwege zijn mogelijkheden, wel eens mijn standaard e-boeken-app kon worden. Nu de weergave zoveel beter is geworden, staat Marvin dan ook op mijn iPad Dock.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Apple TV geüpdatet met HBO GO, ESPN en meer

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: DPF]

Apple heeft de tweede- en derdegeneratie-Apple TV naar versie 5.3 bijgewerkt met een aantal nieuwe kanalen: HBO GO, WatchESPN, Sky News, Crunchyroll en Qello. Hieronder een overzicht van deze kanalen voor diegenen die ze niet kennen.

HBO GO -- Met HBO GO kunnen mensen die al een abonnement hebben op HBO extra materiaal bekijken. Je abonnement moet dan wel via je kabelprovider lopen. Een abonnement via DirecTV is niet voldoende. Dit leverde DirecTV al veel commentaar op Twitter op, maar het is niet waarschijnlijk dat dit op korte termijn zal veranderen. Recente opmerkingen van HBO CEO Richard Plepler bieden echter een sprankje hoop.

Kabelproviders moeten flink betalen voor HBO, en daarom geeft HBO hun graag wat extra voordelen. In de jaren negentig was HBO zelf een satellietprovider. Mijn familie had zo'n ouderwetse C-band-satellietschotel met een abonnement via HBO-dochter HBO Direct. Daardoor ontvingen we alle uitzendingen van HBO en Cinemax. HBO stopte met deze dienst in 2001.

Totdat dit verandert zul je HBO GO moeten activeren via je kabelprovider. Kies in de Apple TV-app HBO GO voor Instellingen, activeer het apparaat en volg de instructies op het scherm. Vervolgens moet je een website bezoeken en een activeringscode invullen.

Toch wordt er ook nog wat geboden voor mensen zonder zo'n kabelabonnement: een paar gratis clips en een teaser.

WatchESPN -- Als je van sport houdt is WatchESPN een verrijking van het aanbod. Dit kanaal biedt live sport en andere programma's van alle ESPN-kanalen plus SportsCenter. Ook bij WatchESPN moet je een kabelabonnement hebben om het te kunnen activeren, maar ik ontdekte dat klanten van Comcast Internet het kanaal ook kunnen gebruiken zonder zo'n ESPN-abonnement. Om WatchESPN op je Apple TV te activeren kies je in de app WatchESPN voor Instellingen en verifieer je vervolgens je provider. Ook dan moet je nog een website bezoeken om een activeringscode in te vullen.

Ook hier zijn gratis clips beschikbaar met onder andere nieuwberichten.

Sky News -- Dit is een Engelse zender uit het bedrijf van Rupert Murdoch. Sky News biedt je 24 uur per dag journaals en nieuwsberichten. Het zou niet mijn eerste nieuwsbron zijn, maar het is op zich niet slecht om een alternatief te hebben voor het ook niet perfecte kanaal Wall Street Journal. Bovendien is het gratis.

Crunchyroll -- Als je van Aziatische tekenfilms houdt ben je vast geïnteresseerd in Crunchyroll, een soort Aziatische Netflix. Je kunt direct op je Apple TV een abonnement nemen voor $ 6,99 per maand voor de tekenfilms of $ 11,99 voor alle content (ook drama).

Qello -- Houd je van live concerten? Dan is Qello wellicht wat voor jou. Dit kanaal biedt HD opnames van concerten en muziekdocumentaires. Met een gratis account kun je door het aanbod bladeren, maar om te kijken zul je een abonnement moeten nemen van $ 4,99 per maand of $ 29,99 per jaar.

WWDC -- Het is alweer een tijdje geleden, maar je kunt nog steeds de keynote van de WWDC van dit jaar bekijken op je Apple TV. Voor de video's van de diverse sessies zul je echter een geregistreerde ontwikkelaar moeten zijn en de iOS-app WWDC moeten gebruiken om ze via AirPlay te kunnen streamen.

Wat er nog mist -- De update bevat een aantal leuke toevoegingen voor je Apple TV, maar het totale aanbod is nog steeds bleekjes vergeleken bij Roku. iOS is een open oase als je het vergelijkt met de beslotenheid van de Apple TV, want er is nog steeds geen ondersteuning voor Amazon Instant Video, PBS, Blockbuster on Demand, Crackle en de honderden andere kanalen die wel beschikbaar zijn onder Roku. De oplossing om deze te streamen via AirPlay is te omslachtig.

Of je moet eens willen kijken naar PlexConnect. Dit is een slimme hack van de makers van Plex, de software voor mediabeheer, waarmee je content kunt toevoegen aan de Apple TV.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Welke gegevens van Apple de Amerikaanse regering kan inzien, en welke niet

  door Rich Mogull: [email protected]
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: CC, CR, GvH, HV]

Op 17 juni 2013 publiceerde Apple een verklaring over de recente beschuldigingen dat de NSA [National Security Agency, Amerikaanse veiligheidsdienst - nvdv] toegang heeft tot gegevens van gebruikers. In de verklaring stelt Apple dat geen enkele regeringsinstelling rechtstreeks toegang heeft tot de servers van Apple, dat de firma alleen op wettige juridische verzoeken reageert en dan uitsluitend minimale persoonsgegevens levert, en dat het sniffen van iMessage- en FaceTime-berichten technisch beperkt wordt door end-to-end versleuteling. Apple maakte ook bekend dat de firma dit jaar op 4.000 tot 5.000 verzoeken van de Amerikaanse justitie is ingegaan, voornamelijk voor normale strafzaken en ook bij het helpen opsporen van vermiste kinderen, volwassenen met Alzheimer en mensen met een hoog risico op zelfdoding.

Degenen onder ons die werken in de wereld van beveiliging en privacy waren over de recente storm in de media niet echt verbaasd. Veel van de informatie over de regeringsactiviteiten was allang bekend, ofschoon de reikwijdte (speciaal van het toezicht op telefoon-metadata) een beetje schokkend was. Het is een moeilijke kwestie om over te schrijven omdat het verhaal zich snel ontwikkelt, het overdrijvingsgehalte astronomisch is en het zeer onwaarschijnlijk is dat de volle waarheid aan het licht is gekomen of ooit zal komen. Maar door de wijze waarop de technologie-firma's en de regering reageren kunnen we een klein beetje leren over wat mogelijk is, zelfs zonder dat we de volledige reikwijdte begrijpen.

Mijn professionele inschatting is dat we allemaal bezorgd moeten zijn over de erosie van onze persoonlijke privacy die veroorzaakt wordt door de wet en de bedrijfsmodellen, maar dat de regering en de particuliere ondernemingen nog steeds binnen deze grenzen opereren. Vanuit een technisch perspectief is elke informatie die we opslaan bij Apple of bij elke andere online dienst toegankelijk zolang die op externe servers is opgeslagen, maar waarschijnlijk veegt geen enkele regering alles dagelijks bij elkaar.

Wat de wet toestaat -- Allereerst de gebruikelijke onthulling: ik ben geen jurist, ik speel geen jurist voor de televisie, en geen van mijn directe familieleden is jurist (behalve een schoonbroer). Maar als iemand die al meer dan tien jaar gewerkt heeft in de mondiale informatie-beveiliging, moet ik vertrouwd zijn met de internationale juridische structuren voor de bescherming van persoonsgegevens.

Het eerste wat je moet begrijpen is het concept 'jurisdictie': bedrijven moeten de wetten naleven van de landen waar ze handel drijven. Dit kan voor sommige bedrijven een pijnpunt zijn, maar als je als bedrijf in een land een commerciële activiteit uitoefent, moet je je neerleggen bij de regels en wetten van dat land. Bijvoorbeeld: Google heeft nog steeds moeite om voet aan de grond te krijgen in China, als gevolg van de vereisten dat alle gegevens bewaard worden en toegankelijk worden gemaakt voor de overheid. Vele Europese bedrijven kunnen niet legaal klanten- of personeelsgegevens doorsluizen naar de Verenigde Staten, als gevolg van onze lakse wetten op het vlak van privacy. Amazon bouwt Amazon Web Services datacentra in andere landen, niet zozeer voor de computerprestaties als wel om bedrijven in staat te stellen de diensten te gebruiken zonder de lokale regels en wetten te schenden.

Apples datacentra zijn momenteel gevestigd in de Verenigde Staten. Het bedrijf heeft niet gezegd hoe vaak het ingaat op juridische verzoeken in andere landen, maar we kunnen ervan uitgaan dat Apple zich op zijn minst schikt naar de Amerikaanse wetgeving en dat het ook wordt gevraagd om gegevens over burgers in andere landen waar het commerciële activiteiten uitvoert, vrij te geven.

De huidige wetten in de Verenigde Staten zullen waarschijnlijk veel inwoners verrast doen opkijken. Bijvoorbeeld: wetshandhavers stellen dat, volgens de huidige wetgeving, zij elke gelezen e-mail die langer dan 180 dagen op een server is bewaard gebleven, mogen raadplegen, zonder wettelijk bevelschrift of zelfs zonder 'redelijk vermoeden' (probable cause). Diezelfde interpretatie geldt voor de meeste van de gegevens die worden opgeslagen bij een online dienst: als je deze niet zelf afschermt, bepaalt de wet dat je je privacy opgeeft wanneer je die gegevens niet 'op je persoon' bijhoudt. Deze cloudbedrijven doen vaak hun uiterste best om jouw gegevens te beschermen maar hun gebruikersovereenkomsten (die dingen die je ongelezen wegklikt) verlenen hen normaliter toegang tot jouw gegevens. Telefoongesprekken zijn ook beschermd door de wet, maar de metagegevens over wie je belt, zijn dit niet. En al deze wetten gelden trouwens niet voor niet-Amerikaanse burgers, zelfs als je gegevens enkel maar op doortocht zijn door dit land.

Op het vlak van inlichtingen en antiterrorisme hebben Amerikaanse overheidsinstanties nog meer macht. Ze mogen telefoongesprekken afluisteren zonder bevelschrift als één partij buitenlands is en verdacht wordt van terrorisme. Ze kunnen, met een minimum aan verantwoording, geheime bevelschriften achteraf verkrijgen. Ze kunnen technologiebedrijven zoals Apple verplichten specifieke gegevens vrij te geven voor onderzoeks- en operationele doeleinden. De bedrijven in kwestie mogen dan zelfs nooit publiekelijk verklaren dat dit hen ooit werd gevraagd. Dat is de reden waarom Apple wel kon verklaren op hoeveel verzoeken van wetshandhavers het is ingegaan, maar niet op hoeveel verzoeken om inlichtingen. We hebben nog steeds geen idee hoeveel gegevens de NSA van Apple (of van eender welk ander bedrijf) heeft verkregen.

Hiermee zien we PRISM en de onthulling dat de NSA alle gegevens over telefoongesprekken van Verizon heeft gekregen in de juiste context. Als je tussen de regels leest, dan lijkt er niets meer aan de hand dan dat technische bedrijven reageren op juridisch waterdichte verzoeken, waarbij zo min mogelijk informatie wordt gegeven. We kennen niet de omvang hiervan, en misschien liegt iemand erover of is er iets geheim. Maar, of je de reikwijdte van de wet nu leuk vindt of niet, het lijkt erop dat niemand die overtreden heeft.

Wat Apple aan regeringen kan overdragen -- Apple doet het eigenlijk beter dan veel van zijn concurrenten, met name Google. Apple kan justitie en binnenlandse veiligheidsdiensten met twee soorten gegevens van dienst zijn. Daarnaast is een derde situatie waarbij ze kunnen helpen:

Open je iCloud-voorkeuren en kijk welke gegevens beschikbaar zijn. Dit zullen waarschijnlijk alle e-mails zijn, alle afspraken, alle gebeurtenissen en alle taken in de agenda (alleen die in iCloud, niet in je andere accounts). Ook beschikbaar zijn: je foto's en de metadata ervan (zoals de locatie van de opname). Je documenten, contactpersonen, notities en herinneringen in iCloud. Je aankopen in de App Store en iTunes Store. Je bladwijzers van Safari en tabbladen die gesynchroniseerd zijn in iCloud. Het grootste onderdeel dat open en bloot ligt bij Apple betreft je reservekopieën van iOS, als je die tenminste bij iCloud opslaat, omdat die alles bevatten wat op je telefoon opgeslagen is.

Vergelijk dit gegeven met wat Google bewaart. Daarbij zijn ook inbegrepen: zoekopdrachten en de blader-geschiedenis op het web (via het uitgebreide advertentienetwerk van Google), e-mailberichten in Gmail, telefoongesprekken via Google Voice, gebeurtenissen en afspraken in de Google agenda, foto's die geüpload zijn naar Picasa of Google+, zoekopdrachten van locaties in Google-kaarten, en elke andere actie die je onderneemt bij welke Google-dienst dan ook.

In hun verklaring heeft Apple ook toegelicht waar zij geen toegang toe hebben. Apple bewaart niet de zoekopdrachten of vragen aan Siri, noch de zoekopdrachten in de app Kaarten. De communicatie via iMessage en FaceTime is van het begin tot het eind versleuteld. Dat betekent dat die gegevens niet beschikbaar zijn op de servers van Apple.

Maar het ligt niet zo eenvoudig als Apple wil doen geloven. Apple beheert de "root of trust", de hoofdsleutel voor de versleuteling van de communicatie via iMessage en FaceTime. Zo zou Apple theoretisch de gegevens kunnen onderscheppen, door middel van een "man-in-the-middle"-aanval. Maar het is heel onwaarschijnlijk dat er in zulke mogelijkheden op dit moment voorzien is. De kans is groot dat de advocaten van Apple zo'n verzoek tot het bittere einde zouden aanvechten, omdat dat daadwerkelijke veranderingen zou impliceren van de programmacode op de servers van Apple. Bovendien zouden zij daarmee hun openbare verklaring van geheimhouding in de wind slaan.

Bovendien lijkt het erop dat Apple dit incident gebruikt om een sneer uit te delen aan Google, door te stellen dat "Apple de bescherming van de privé-gegevens van zijn klanten altijd hoog in het vaandel heeft staan, en sowieso geen grote hoeveelheden privé-gegevens van onze klanten verzamelt of bewaart. Er zijn hele categorieën van informatie die we niet aan overheden verstrekken om de doodeenvoudige reden dat we ze niet opslaan". Deze kritiek gaat ook op voor bedrijven als Facebook of Amazon, wier bedrijfsvoering valt of staat met het kunnen aanbieden van gepersonaliseerde informatie aan hun klanten.

(Dat bedrijven gegevens over hun klanten verzamelen betekent overigens niet dat ze die gegevens vrijwillig aan derden verstrekken. Het wemelt van de samenzweringstheorieën over internet-bedrijven die hun klantenbestanden verkopen aan achterbakse marketingdeskundigen, maar in werkelijkheid vormen klantenbestanden voor bedrijven als Google, Facebook, en Amazon hun kip met de gouden eieren. Het is net zo onwaarschijnlijk dat ze die verkopen als dat Coca-Cola het recept voor hun Coke verklapt. Het gebruik van die gegevens is veel winstgevender dan het verkopen aan willekeurig welke potentiële concurrent ooit zou kunnen zijn.)

En hoewel Apple niet opslaat waar je geweest bent, kunnen ze wel zien waar je op dit moment bent. Dat is dan ook hoogstwaarschijnlijk hoe Apple de politie heeft kunnen helpen bij het vinden van weggelopen kinderen en verwarde ouderen. Als voormalig reddingswerker ben ik meer dan eens geconfronteerd met gevallen waar het kunnen beschikken over dergelijke informatie levens had kunnen redden.

En dan zijn er ook nog de verhalen dat Apple forensisch onderzoekers kan helpen met het leesbaar maken van informatie op versleutelde iOS-apparaten. Het is overigens onwaarschijnlijk dat er daarvoor gebruikgemaakt wordt van een 'achterdeur'. Vermoedelijk wordt daarbij de inhoud van back-ups met grof geweld ontsleuteld. En dat is nog steeds vrijwel onmogelijk als je wachtwoord maar lang genoeg is. Veiligheidsonderzoekers en jailbreakers proberen onophoudelijk om iOS en Apple-apparaten te kraken. Het ligt dan ook voor de hand dat, als er een achterdeur zou zijn, ze die allang gevonden hadden. Bovendien is een dergelijke achterdeur niet alleen niet in Apples belang, het zou ook een gigantisch PR- (en waarschijnlijk ook juridisch) fiasco zijn.

Een gebrek aan transparantie -- Zonder inside-informatie weten we uiteraard niet hoe hard Apple, of welk andere technologie-bedrijf ook, strijdt om klantgegevens uit handen van de overheid te houden. Bedrijven moeten zich houden aan lokale wetgeving, maar niet alle bedrijven pakken dit probleem op dezelfde manier aan. Google mag dan grote hoeveelheden privé-gegevens van klanten verzamelen, het heeft er alle schijn van dat ook zij er alles aan doen om te voorkomen dat overheden daar met hun vingers aan kunnen komen. Google publiceert zelfs een transparantierapport over de overheidsverzoeken (althans die verzoeken die ze niet geheim hoeft te houden), en heeft een verzoek ingediend bij de procureur-generaal van de VS en bij de FBI om meer verzoeken te mogen vermelden in het transparantierapport.

Het lijkt erop dat Apple alles wat in hun vermogen ligt doet om overheden op afstand te houden. Apple verzamelt veel minder gegevens dan veel andere bedrijven, en dan alleen nog met toestemming van de gebruiker. Als je geen iCloud gebruikt, je eigen mail-server draait, en alleen lokale, versleutelde back-ups van je iOS-apparaten maakt, is er dan ook weinig dat Apple overheden te bieden heeft. Daar komt nog bij dat FaceTime en iMessage een stuk veiliger zijn dan normale telefoongesprekken en SMS-berichten. Verder kan elke mobiele telefoon fysiek gelokaliseerd worden [via een triangulatie van gsm-masten die het signaal oppikken - nvdv], hoewel de gegevens van Apple in principe wel nauwkeuriger zijn. Bovendien blijven de gegevens waaruit die lokatie blijkt hoogstwaarschijnlijk voor langere tijd opgeslagen bij je telefonie-aanbieder.

Dat wil zeggen, op dit moment. De Amerikaanse overheid lobbiet al tijden voor speciale achterdeuren voor overheidsgebruik op alle online communicatiediensten, net zoals ze die nu al hebben voor telefoontaps. (En dat zou een drama worden. Je kunt er namelijk met honderd procent zekerheid op wachten dat vijandige overheden en cybercriminelen de beveiliging van die achterdeuren zullen kraken.) We hebben verder geen compleet beeld van de reikwijdte van de huidige Amerikaanse wetgeving en al helemaal niet van het gebruik van die wetgeving, omdat bedrijven als Apple en Google niet mogen onthullen hoe vaak de Amerikaanse overheid van zijn speciale bevoegdheden gebruikmaakt, en de overheid niet vertelt hoe effectief de verkregen informatie is bij het voorkomen van terrorisme en andere misdaad.

En de Verenigde Staten staan nu in de schijnwerpers, maar we hebben nog veel minder inzicht in hoe andere landen zich gedragen. Sommige landen verplichten bijvoorbeeld internet-aanbieders om metadata, of zelfs alle netwerkverkeer jarenlang op te slaan: het mocht in de toekomst eens nodig zijn voor een onderzoek. En bedenk ook dat een netwerkaanbieder doorgaans op elk willekeurig moment de gegevens die je er opslaat of verstuurt kan inzien. Ik heb in "Hoe kom je erachter of je Cloud-aanbieder bij je gegevens kan" (9 april 2012) uiteengezet hoe je er achter kunt komen of dat bij jou ook mogelijk is.

Resumerend is het goede nieuws dat Apple naar alle waarschijnlijkheid de overheid zo min mogelijk gegevens over ons probeert te verstrekken, en dat ze minder te bieden hebben dan sommige andere bedrijven. Het slechte nieuws is dat we er geen idee van hebben wat de overheid van de Verenigde Staten namens ons doet, ook al lijkt het zich allemaal af te spelen binnen de wettelijke grenzen, die vrijwel niemand kent.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Ideeën over de sociale toekomst van computers op het lichaam

  door Jeff Porten: [email protected]
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK, RAW, KB, JO, SD, PAB]

De strijd om onze technologische harten en geesten verplaatst zich naar onze polsen en gezichten. Iedereen lijkt zo snel mogelijk een computer in je horloge te willen steken, terwijl Google enkele lichaamsdelen overslaat en er eentje op je gelaat wil plaatsen. De media hebben dit nieuws opgepikt, met als gevolg koppen met voorspellende analyses en geruchten, allemaal met beperkte waarde.

Een deel van de ademloze berichtgeving over deze apparaten (en de meeste bestaan nog niet eens) is de onophoudende stroom van voorspellingen van 'specialisten' over welk apparaat het beste wordt, en welke functies een apparaat zeker moet bevatten om zijn fabrikant Eeuwige Marktdominantie te verschaffen. Maar het feit is dat niemand een idee heeft van welke apparaten succes zullen hebben, of zelfs maar of er één succes zal hebben.

Dat is omdat de bedrijven niet zullen beslissen wat onze volgende hebbedingen zullen zijn. Het zijn zelfs niet de eerste gebruikers, die ze ongetwijfeld massaal zullen kopen.

De beslissing ligt bij alle andere mensen.

Normaal is heel vreemd -- Denk even na over je smartphone. Ik zou zeggen "Neem je mobiel erbij en bekijk hem", maar ongeveer de helft van jullie doet dit zo al terwijl je dit leest.

Wie ouder dan twintig is, herinnert zich waarschijnlijk nog wel een tijd waarin belminuten veel kostten en spaarzaam werden gebruikt, zoals "interlokale gesprekken" in zwart-witfilms. Wie de dertig al voorbij is, herinnert zich de tijd toen zelfs een mobiel hebben betekende dat je fantastisch rijk was, misschien wel om onethische redenen. Vergelijk dat met 2013. Ik heb geen weet van een doos cornflakes met een Android-mobiel als gratis prijs, maar ik kan het niet helemaal uitsluiten. (Entertainment Weekly had iets dat er op leek in een reclame.)

In tegenstelling tot de meeste technologische veranderingen, kunnen we het begin hiervan exact dateren: 29 juni 2007, toen de eerste iPhone verkrijgbaar was. Voor die datum was het heel uitzonderlijk als Jan met de pet het web in zijn broekzak had zitten, en dat kan ik met overtuiging zeggen omdat ik één van die buitenstaanders was. Voor het moderne tijdperk van mobieltjes, werd je als een onverbeterlijke vreemde vogel bekeken als je een Sony Ericsson P900 had, als je wist hoe je e-mail kon sturen met een Sony Ericsson T68i of webpagina's probeerde te bekijken op een Palm VII. (Wie met een Palm VII probeerde op het web te surfen was natuurlijk ook wel een onverbeterlijke masochist.)

Met het verschijnen van de iPhone (en met de even belangrijke beschikbaarheid van Android-mobieltjes tegen een veel lagere prijs) werd iets wat tot dan toe werd beschouwd als iets tussen "vreemd" en "eng" de norm. (En als je me niet gelooft over eng: de eerste keer dat ik een gesprek voerde met een headset, maakte een vrouw in een supermarkt die de draad niet kon zien oogcontact met mij en rende vervolgens letterlijk van me weg.) Het onderscheid tussen "vreemd" en "normaal" is de gedemilitariseerde zone tussen de eerste gebruikers en het algemene publiek. Het wordt aangenomen dat eerste gebruikers bereid zijn om meer te betalen en zich niet zo druk maken om technische moeilijkheden om hun spitstechnologische ultracoole apparaten aan het werk te krijgen. Wat nog interessanter is, is dat zij ook bereid zijn om er hierbij eerder lachwekkend uit te zien.

Het gebruik van technologie in het openbaar is een sociale actie. Een eerste gebruiker moet bereid zijn om de aandacht te trekken, en moet ervan overtuigd zijn dat "zij geïnteresseerd zijn in mijn technologie" en niet dat "zij denken dat ik een idioot ben", ongeacht de waarheid van de situatie. Een technologie die de stap van eerste gebruikers naar gebruik door het grote publiek maakt, moet het gedrag van het gebruik ervan normaliseren.

Maar het fascinerende aan de verschuiving van "buitenstaander" naar "normaal" is dat normaal een heel brede paraplu is, met veel gaten waardoor regen kan vallen.

Etentje met je smartphone -- Je bent op een etentje met een gezel: misschien een echtgenoot of echtgenote, werkcollega, vriend of een afspraakje. Je hebt natuurlijk allebei een smartphone, of minstens één of ander handheld gadget dat je verbindt op manieren waar niemand kon van dromen in 1993.

Veel mensen doen iets, bewust of niet, met hun smartphone wanneer ze gaan zitten. Als hij in hun achterzak zit, dan moeten ze hem ergens anders steken om te voorkomen dat ze de treksterkte van Gorilla Glass testen. Als hij in een voorzak zit, dan moet dit ook om pijn aan hun heupbeen te voorkomen. Een mobieltje in een handtas kan ergens anders worden gestoken om diefstal of krassen te voorkomen. Een mobieltje in een jaszak kan worden verwijderd om te voorkomen dat de jas er vreemd bij hangt.

Wat doe je dan met je telefoon? Zet je het belsignaal uit? De trilfunctie aan? Als je hem op tafel legt, is dat dan met het scherm omhoog of omlaag? Als de telefoon piept, belt of trilt tijdens de maaltijd, wat is dan de geaccepteerde reactie op deze roep om aandacht?

En daar zit het hem net: het is een strikvraag. Jouw antwoorden op de voorgaande vragen hebben niets te maken met de telefoon en in de meeste gevallen heel weinig met jouw eigen voorkeuren. Ze werden eerder al beantwoord toen ik overliep met wie je zat te eten en waar. De sociale normen van twee mensen op een eerste afspraakje zijn heel anders dan die van hetzelfde stel vijf jaar later, en twee collega's reageren anders dan iemand die zit te eten met haar baas.

En deze normen hebben tientallen aanpassingen en uitzonderingen. Het is bijna universeel dat wanneer een telefoon onverwacht hard belt of trilt, dit gevolgd wordt door een duik naar de knop die hem het zwijgen oplegt. Maar wanneer werp je een blik op het scherm om te zien wat de melding veroorzaakte en wanneer niet? Als je zit te eten met een oude vriend of je partner zijn hier wellicht precieze afspraken over gemaakt. Gebruikelijker is dat er gewoon aannames over worden gemaakt, net als over de reacties van de mensen om je heen. Je kunt afkeurende blikken verwachten wanneer je telefoon rinkelt tijdens een begrafenis of film, maar als je arts ben, en zo ook bekend staat, dan wordt het waarschijnlijk door de vingers gezien.

In antropologenjargon is de cultuur rondom mobiele telefoons een "dichte beschrijving": een serie regels en normen die variëren naar gelang van wie je bent, waar je bent en met wie, en tientallen andere factoren die allemaal direct verwerkt en gecodeerd worden.

Deze regels gelden ook voor hoe mensen in je omgeving mogen reageren. Mensen kunnen je wel aanstaren als je continu zit te bellen bij Starbucks, maar het zal je zelden gebeuren dat ze je telefoon afpakken en in je koffie dompelen. Constant in een mobiele telefoon zitten praten wordt wel als onbeleefd beschouwd, maar niet als over de schreef gaan. Vergelijk dit maar eens met het kijken naar een grove aflevering van "Dexter" of een pornofilm op een Macbook in het openbaar, wat waarschijnlijk een sterkere reactie zal oproepen.

Het verbazende is niet dat we deze regels hebben ontwikkeld. Er bestaan vergelijkbare regels voor alles wat je doet tijdens het eten, variërend van het juiste gebruik van rietjes tot hoe je bedienend personeel kunt aanspreken. Het verbazende is dat we zo'n dicht beschreven verzameling regels voor handzame internet-computers al na slechts vijf jaar hebben ontwikkeld.

Dat is het mijnenveld dat smartwatches en Google Glass zullen moeten vermijden om succesvol te worden. Het gaat niet om de technologie, en niet om de functies. Het gaat om de publieke handeling van het gebruik ervan, en of en hoe sociale normen zullen verschuiven om hier ruimte aan te geven.

Screens 3.0 -- Smartwatches zijn een technologie waar bijna iedereen wel enige ervaring mee heeft: een apparaatje voor om de pols dat interessante informatie laat zien, en om je aandacht kan vragen met een vooraf ingestelde oproep. Dat is een redelijke omschrijving van domme horloges in de laatste paar decennia. Horloges zijn ook een cultureel voorwerp, met regels over hoe en wanneer ze kunnen worden gebruikt. Vraag maar aan iemand die is betrapt op een steelse blik op het horloge tijdens een evenement dat door iemand anders als intens boeiend wordt ervaren.

De mogelijkheid dat je nu lacht om de herinnering zelf deze persoon te zijn, of geïrriteerd fronst om de keer dat iemand per ongeluk van verveling blijk gaf, bewijst de algemene gelding van deze culturele stijlfiguur. Het gluren op een horloge impliceert ongeduld en verveling, maar enkel vanwege wat een horloge doet. Je kijkt alleen op een horloge als je de minuten aan het aftellen bent. Iedereen weet dat er geen andere reden is om op een horloge te kijken als je niet tien meter onder water bent. Als een horloge heel andere informatie zou kunnen laten zien, zal het algemene begrip van dit gebaar veranderen. Maar veel langzamer dan de technologie verandert.

Stel je nu dezelfde maaltijd voor over drie tot vijf jaar. Je tafelgenoot kijkt op zijn horloge. Om te zien hoe laat het is? Om een Facebook-update te checken? Een sms te lezen? In tegenstelling tot een mobiele telefoon kun je van een horloge verwachten dat het steeds dicht op de huid zit, met een door een lichte batterij gevoede trilfunctie die alleen voor de drager waarneembaar is. Mogelijk weet je niet of je metgezel er voor kiest om te kijken of reageert op een oproep. Maakt dit een verschil uit? Maakt de inhoud van de oproep verschil uit?

Een horloge is, in tegenstelling tot een smartphone, moeilijk te verwijderen. Je kunt je telefoon immers gewoon even wegleggen, maar heb je ooit in gezelschap je horloge afgedaan? De meeste mensen doen dit helemaal nooit. Veel mensen kopen een waterdicht horloge zodat ze 'm zelfs onder de douche om kunnen houden. Laten we ervan uitgaan dat de meldingen en wekkers van een smartwatch uitgezet kunnen worden, net als bij een smartphone. Door een horloge kan je echter op veel minder opvallende manieren gewaarschuwd worden, en daarmee wordt het uitschakelen van die meldingen ook een gevoeliger, persoonlijker zaak. Draag een smartwatch, en het is voor de mensen om je heen niet langer in te schatten of je op dat moment online bent. Ze kunnen daardoor verkeerde conclusies trekken over jouw sociale gedrag.

En als een horloge in dit opzicht al een potentieel mijnenveld is, laten we dit horloge eens verplaatsen naar je gezicht.

Google Glass zou wel eens de ergste nachtmerrie kunnen zijn voor mensen die denken dat hun belang afhangt van de exclusieve aandacht die ze op dat moment van jou krijgen. Voor ongeveer het hele menselijke ras, dus ... Als iemand op z'n horloge kijkt, geeft hij al een signaal dat je vervelend bent, maar het tevoorschijn halen van een telefoon en op het scherm gaan zitten kijken schreeuwt dit uit: "Wat ik hier zie is veel interessanter dan jij". Precies om die reden zijn er zoveel aanwijzingen in het sociale verkeer die ons vertellen wanneer we geen aandacht aan die fijne telefoon in onze broekzak moeten geven. Met Glass is het niet langer nodig om de telefoon met een fysieke handeling tevoorschijn te halen. Bovendien verwijdert Glass ook alle signalen uit het sociale verkeer, die mensen om ons heen laten weten wat we aan het doen zijn.

En daarbovenop is het er het probleem dat Google Glass een videocamera en microfoon heeft, die je kan aanzetten door te knipogen. De "privacy-community" (waar ik mezelf toe reken) heeft al veel zorgen geuit over de mogelijkheid van Glass om geluid en beelden op te nemen in situaties waar dit niet gepast is. Fans van Google Glass gaan de discussie aan, en stellen dat dergelijke opnametechnieken ook nu al mogelijk zijn. En ik heb zelf wel eens beschreven hoe ik een dergelijke technologie zou gebruiken, in het artikel "iOS-gehoorapparaat... of, hoe koop je de oren van Superman" (8 februari 2011).

Maar hier zit precies het punt dat ik wil maken. Als je een spionagecamera hebt in de vorm van een pen of hoed, dan ben je James Bond of een engerd. Er is geen sociaal aanvaardbare middenweg, waar je tussen vrienden of collega's rond kunt lopen met een spionage-pen. Het simpele feit dat je deze technologie in je bezit hebt, maakt je tot een bepaald soort mens, iemand die ik weg zou houden van kinderen en katten. Aan de andere kant: iedereen heeft precies die techniek in z'n telefoon. Je komt alleen in het hokje van engerd terecht als je daar "enge dingen" mee doet. Dat er opeens in elke telefoon een videocamera zat, zorgde er niet alleen voor dat meer mensen in de gelegenheid waren om enge dingen te doen, het betekende ook dat de definitie van eng versmalde, aangezien het simpele bezit van deze technologie niet meer voldoende was om mensen in dat hokje te stoppen.

Waarom zou een spionage-pen verschillen van een iPhone? Ik denk dat het is, omdat de spionage-pen alleen die ene functie heeft: het filmen van mensen zonder dat ze het weten. En de iPhone heeft inderdaad de mogelijkheid filmopnames te maken, maar doordat iedereen dit weet, wordt het weer moeilijk om er gebruik van te maken zonder dat je verraadt wie je doelwit is. Google Glass plaats ik precies tussen deze twee posities. Het is een technologie die het wel mogelijk maakt om stiekem te filmen, maar die tegelijkertijd andere functies heeft waardoor je een "excuus" hebt om hiermee rond te lopen.

Dus de fundamentele zaak is hier, dat Google Glass de mogelijkheid biedt om ongemerkt opnames te maken, en dat vooral sociale conventies zich hiertegen verzetten. Je moet erop vertrouwen dat een Glass-drager de camera niet ingeschakeld heeft, en dat hij geen live opnames maakt of naar YouTube streamt. Dit botst met de aanvaarde norm dat iemand die met een spionagecamera rondloopt automatisch onbetrouwbaar is. De vraag wordt: zal de norm die geldt voor de spionage-pen ook bij Google Glass actief worden, en, zo ja, hoe lang zal zo'n norm overeind blijven?

De prijs van verborgen filmopnames -- De laatste twaalf jaar zijn onthullend geweest, en niet in positieve zin. Tenminste voor degenen die alarm slaan over (het gebrek aan) privacy als een maatschappelijk probleem. Ik spreek nu als een activistische veteraan, en zet de laatste dertig jaar in de strijd voor privacy op een rijtje:

  1. Door de intrede van IT en automatisering krijgen bedrijven steeds meer informatie over hun klanten, veel meer dan ooit het geval was. Dit is ook een risico in situaties waar een regering dit gebruikt om de bevolking te onderdrukken. In westerse landen verstomt het activisme, aangezien men uitgaat van de veronderstelling dat er juridische grenzen zijn aan het in de gaten houden van individuen en groepen mensen.

  2. Regeringen beginnen bepaalde technologieën buiten de wet te stellen, of brengen beperkingen in het gebruik aan: dit gaat met name om sterke versleutelingstechnieken. Ondertussen worden mogelijkheden om elektronische communicatie te monitoren uitgebreid, en wordt er gezocht naar manieren om wettelijke procedures te omzeilen (zoals de vereiste van een rechterlijk bevelschrift). In de periode na de aanslagen van 11 september 2001 wordt dit een trend met lawine-kracht. Cameratoezicht en het onderscheppen en analyseren van grote hoeveelheden gegevens wordt eerder norm dan uitzondering.

  3. En het belangrijkst is de verandering in de maatschappelijke norm: het denken over degene die gecontroleerd wordt, verandert. Voordien gold deze norm: je werd alleen in de gaten gehouden als je ergens concreet van verdacht werd. Er was de vooronderstelling dat de regering een reden nodig had om je handelen en bewegingen te volgen. De norm is verschoven. Nu is "ik heb niets te verbergen" de norm, waarmee de bewijslast verschuift van degene achter de camera naar het doelwit. Tegelijkertijd wordt als vanzelfsprekend aangenomen dat een onschuldig doelwit er, in feite, nooit bezwaar tegen kan hebben om gevolgd te worden.

Het gevolg van deze veranderingen: ik denk dat er een gemeenschappelijke perceptie was onder privacy-activisten dat er op een bepaald moment een inbreuk op de privacy zou komen die de spreekwoordelijke druppel vertegenwoordigt die de emmer doet overlopen. Dit zou gevolgd worden door een brede publieke reactie, leidend naar een strengere beveiliging. En inderdaad, dit gebeurde: je kan er zeker van zijn dat jouw videotape-uitleningen veilig zijn voor speurneuzen. Voor al het andere is onverschilligheid de sociale norm. Immers, als je niets te verbergen hebt, waarom zou je er dan over bezorgd zijn?

Het probleem van deze houding wordt duidelijk wanneer we sociale normen over schaamte en grensoverschrijdend gedrag beschouwen. Tyler Clementi en Rehtaeh Parsons pleegden beiden zelfmoord nadat hun "grensoverschrijdend" gedrag op het internet de ronde deed. In Clementi's geval was dat het kussen van een andere man. Parson werd aangevallen en verkracht door verschillende belagers.

Het is reeds lang geleden dat in de Amerikaanse en Canadese cultuur het plegen van zelfmoord een aanvaardbare actie was voor een homoseksuele daad of een verkrachtingsslachtoffer, maar onze normen rond overspel en de resulterende video's zijn nog steeds tientallen jaren achter op onze eigenlijke handelingen. Ik denk niet dat ik alleen ben wanneer ik zeg dat het me niet aangaat wat mijn vrienden doen achter gesloten deuren, terwijl ik tezelfdertijd weet dat niemand van hen "het type is" om voor te komen in naaktvideo's op het internet.

Welk "type mensen" is dat dan wel? Logischerwijs is dat mogelijk iedereen die al naakt is geweest met de lichten aan. Dus zij die bewust gekozen hebben om zichzelf te filmen, ofwel zij die heimelijk gefilmd werden. Ergo, mijn gedachten over dit "type mensen" is nogal onlogisch.

Het is opmerkelijk dat ik een seksueel getint voorbeeld moest gebruiken om een schaamtelijke of grensoverschrijdende daad tastbaar te maken voor de lezers. Weinigen zouden het appreciëren als hun gps aangeeft dat ze een huis van lichte zeden bezochten tijdens hun zakenreis naar Rome. De meeste getrouwde mensen zouden liever niet hebben dat hun gps en die van een medewerker aangeeft dat ze beiden tijdens de middagpauze in hetzelfde dichtbij gelegen hotel waren. Maar het kan zijn dat er een hele categorie is van schaamtelijke activiteiten die onze sociale normen verkiezen te negeren, en pas opgemerkt worden bij het eerste incident. (Misschien wel het meest tragische aan de Rehtaeh Parsons-zaak is, dat ik geloofde dat slachtoffer zijn van verkrachting al tientallen jaren niet meer als schaamtelijk wordt ervaren.)

Google Glass is een voorbode van een toekomst waar ongemerkt opnemen (a) wordt toegepast zonder dat de doelwitten daar invloed op hebben en (b) in handen is van individuele burgers. In mijn ogen is het op dit moment een grotere maar ook andere kwestie wanneer een overheid met het recht op vervolging over dit soort gegevens beschikt. En verder is uitgebreid toezicht op de overheid een nuttige controle op machtsmisbruik.

Maar een probleem om dit in de handen van het grote publiek te krijgen (niet om dit nou te zeer te benadrukken), is dat een klein percentage van het grote publiek nou eenmaal altijd van alles misbruik wil maken. De normen die we ontwikkelen over toepasselijk gebruik van technologie zullen worden doorbroken en het zal een tijd duren voordat we bij onze ideeën over mensen die "betrapt zijn door de camera", gaan beseffen dat dat iedereen kan zijn.

Waar zijn we naar op weg als we de niet de teugels van onze culturele en juridische leefwereld strak in handen nemen? Een mogelijke toekomst is er een waarin we onderwerp kunnen worden van een overheidsonderzoek omdat we iets verkeerds gezegd hebben of in contact zijn geweest met de verkeerde mensen. Een toekomst waarin we publiekelijk aan de schandpaal gezet kunnen worden omdat we onze privé-activiteiten niet altijd genoeg zelfcensureren. Het probleem is hier dat de scheidslijn tussen wel en geen overtreding voortdurend in beweging is. Wie of wat een verkeerde persoon, verkeerde uitspraak of schaamtelijke activiteit is, kan over 10 jaar heel anders zijn, maar onze gegevens zullen waarschijnlijk veel langer zichtbaar blijven.

Wedje leggen -- Je zou gemakkelijk uit het bovenstaande kunnen afleiden dat ik tegenstander ben van videocamera's in het algemeen en Google Glass in het bijzonder. Dat ben ik niet. Ik zou meegedaan hebben aan de beperkte Glass-bèta als de prijzen niet zo bespottelijk hoog waren geweest en het is een zekere gok dat ik een "early adopter" zal zijn van wat er dan ook verschijnt in 2014. Ik ben zeer bezorgd over wat er gebeurt als de meeste mensen Glass-achtige apparaten dragen. Maar ik denk dat de oplossingen hiervoor liggen in juridische bescherming en een zich actiever ontwikkelende cultuur, wie we als "slechte mensen" betitelen en wie niet.

Maar goed, ik kan wel een paar voorspellingen doen over hoe dit zich ontwikkelt op basis van de culturele observaties die ik hier gemaakt heb en hoe we al eerder technologie omarmden zoals smartphones, gps en webcams:

  1. Smartwatches worden waarschijnlijk eerder standaard dan Google Glass. We zijn al gewend aan schermen in onze handen en het staat buiten kijf dat veel mensen wel sms-berichten en meldingen op hun pols willen ontvangen. De vraag is echter, of onze culturele normen zullen veranderen waardoor smartwatches geaccepteerd worden. Mijn gok is dat dat gebeurt, maar niet zonder een hoop getrek en geschreeuw en brieven naar relatie-adviescolumnisten. Ik ben benieuwd of er plekken en tijden gaan ontstaan waar smartwatches als onbeleefd gezien gaan worden. Daarentegen kan een brede acceptatie van smartwatches ervoor zorgen dat het op meer plekken als sociaal onacceptabel zal worden gezien om openlijk telefoons te gebruiken.

  2. Google Glass is uiteindelijk de volgende stap, maar hij kan te vroeg zijn: de Newton van 2013. Een draagbaar scherm in het gezichtsveld komt al tientallen jaren in sciencefiction voor, en voor een bepaald deel van het kijkers- en leespubliek (waar ik mezelf toereken) bestond de reactie uit "dat is helemaal te gek". Het probleem is dat Google Glass te veel sociale normen oprekt, mogelijk te ver voorbij het breekpunt. In zijn eerste generatie is Glass direct herkenbaar. Toekomstige modellen die Glass minder opdringerig maken kunnen de technologie meer in de akelige categorie van spionage-pennen brengen, niet minder. Ik geloof tegen mijn zin in, dat de videocamera's in horloges en hoofdgerei weinig zullen doen aan de acceptatie van zulke apparaten. Aan de andere kant kan de unieke vaardigheid om ons geluidloos te volgen in slaapkamers en afgesloten ruimtes (en die informatie direct uit te zenden) ervoor zorgen dat die akelige definitie aan ze zal gaan kleven, wat niet gebeurd is met smartphones.

  3. Het onopgeloste probleem met beide technologieën is het controle-mechanisme. Het is sociaal acceptabel geworden een kort telefoongesprek te voeren in het openbaar, maar het wordt in het algemeen niet oké bevonden om Siri of stembesturing te gebruiken. Dat is de primaire wijze om de Google Glass te besturen en waarschijnlijk ook de manier om gecompliceerde dingen te doen op een smartwatch. (Of er moet een belangrijke doorbraak komen in de gebruikersinterface op een 5 centimeter groot vierkant oppervlak.) Ik denk dat stembesturing van slimme apparaten binnenkort steeds gewoner gaat worden en dat hier nieuwe normen voor gaan komen voor toepassing in het openbaar. Ik zou niet verbaasd zijn als we, net zoals de stiltecoupés in de trein, binnenkort ook "stille" cafés en restaurants krijgen.

  4. Ik verwacht dat Apple zal gaan domineren om dit uit de fase van de "early adopters" te halen en in de handen van het grote publiek te plaatsen. Apple zal het zware werk verrichten om met een manier te komen die bruikbaar is (in de ogen van het grote publiek), tekortschiet (in de ogen van de techneuten) en gewoonweg simpel is (in de ogen van jouw ouders) om via een horloge met jouw andere Apple-apparaten te communiceren. Dat wil niet zeggen dat ik verwacht dat Apple de smartwatch-wedstrijd automatisch zal gaan "winnen", alleen dat het Apples betrokkenheid is (en misschien alleen maar Apples betrokkenheid) die voor de omslag zal zorgen van "techneutenspeelgoed" naar "het soort apparaat dat je iedereen op vliegvelden ziet dragen".

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

FunBITS: Badland voor iOS

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: HR]

Elk jaar vind ik het heerlijk om te zien welke apps de Apple Design Awards winnen, omdat de prijzen mij vaak wijzen op juweeltjes waar ik overheen gekeken heb. De winnaars van dit jaar waren hier geen uitzondering op, met een spel in het spotlicht dat ik helaas gemist heb toen het debuteerde in maart 2013: Badland van Frogmind, wat normaal $ 3,99 kost, maar op het moment dat ik dit schrijf in de aanbieding is voor $ 1,99. Het werkt zowel op de iPhone als op de iPad in de App Store.

Badland is in de kern een "endless runner" (een spelsoort dat door de iPhone populair is geworden) waarbij je een constant rennende figuur bestuurt die alleen stopt om te springen of soms om te schieten. Het genre is ontstaan uit de natuurlijke beperkingen van de iPhone, maar Badland brengt het naar een heel nieuw niveau.

Het spel is duister maar evenzo prachtig, en maakt veelvuldig gebruik van schaduw, afgewisseld met heldere, harde tinten. Visueel lijkt het op het donkere World of Goo, of op een film van Tim Burton. Ik zou niet precies weten wat je nu bestuurt, aangezien het spel de omgeving en het verhaal geheel overlaat aan de verbeeldingskracht van de speler. Maar wat de runner ook mag zijn, hij lijkt op een kruising tussen een dikke egel en een met olie doordrenkte tribble.


Het karakter (bij gebrek aan een betere naam) wandelt, rent of vliegt niet precies, maar fladdert onhandig op en voorwaarts wanneer je je vinger op het scherm houdt. Er is een belangrijke rol weggelegd voor fysica en zwaartekracht, dus als je je vinger van het scherm haalt valt het karakter snel naar beneden en komt hij tot een noodstop. In dit geval is de nood letterlijk hoog, want zodra je bij het begin van een niveau uit een vette pijp bent geschoten begint het scherm naar rechts te scrollen. En als je niet bij blijft ben je dood.


Op de typische manier van een endless runner-spel moet je blijven bewegen en obstakels ontwijken om de 50 niveaus tot een goed einde te brengen. Maar in dit geval is het ingewikkelder dan over gaten springen of zombies omverschieten met een geweer. In plaats daarvan moet je puzzels oplossen: hendels, boomtakken, stenen, en stoompijpen precies zo positioneren dat je er op tijd door kunt. Intussen zaagbladen, stekels en stuiterende rotsblokken ontwijkend.


Er zijn power-ups die je zowel kunnen helpen als hinderen. Sommige maken je klein, andere maken je groot, en weer andere helpen je te kleven aan dingen, maar ze hebben allemaal een merkbaar effect op het spel. Wanneer je klein bent pas je door kleine openingen maar kun je het wel vergeten wanneer je iets opzij moet duwen. Wanneer je groot bent is dat geen probleem, maar ben je te langzaam en te fors om door de kleine gaatjes te kunnen. Soms is het beter om een power-up over te slaan, omdat je anders niets over hebt om het volgende niveau te halen. En soms moet je zowel klein als groot zijn om ergens doorheen te komen, en dat vereist zorgvuldige begeleiding van je klonen.


Tijdens je voortgang door een niveau kun je klonen van jezelf oppikken, en de score voor elk niveau is gebaseerd op het aantal klonen dat je heelhuids naar finish brengt. Maar dat is moeilijker dan het klinkt, want het navigeren met een stel klonen door de puzzels en valkuilen van het spel is knap ingewikkeld, en vaak heb je geen andere keus dan er een paar op te offeren om te overleven. Soms moet je ze bewust opsplitsen, omdat sommige puzzels grote klonen nodig heeft om ergens een opening te creëren waar dan alleen de kleinen doorheen kunnen.

Badland is een moeilijk spel dat je met vallen en opstaan moet leren, en waarbij je vaak pas na herhaling overleeft. Hoewel het spel uitdagend is, zal het niet zo ver komen dat je je iPad uit frustratie uit het raam gooit. Elk niveau heeft vele checkpoints, dus als het de eerste keer niet lukt kun je het opnieuw proberen zonder dat je je weer helemaal vanaf het begin van een niveau moet opvechten. De besturing is ook strak, dus als je gefrustreerd raakt komt dat door je eigen falen. In feite is Badlands, ondanks de duisterheid en de moeilijkheid, eigenlijk best ontspannend. De koele jungle-omgeving en -geluiden helpen daarbij, zelfs als het een jungle betreft waarbij je je gelukkig mag prijzen als je er heelhuids uitkomt.

Badland heeft een multispelercomponent die tot vier spelers ondersteunt, maar die werkt met slechts een scherm. Spelen via een netwerk wordt niet ondersteund. Een spel met meerdere spelers heeft de vorm van een wedstrijd: wie als eerste de finish haalt of als laatste overleeft wint. Je kunt meer dan een karakter besturen, mocht je handig genoeg en nieuwsgierig naar multispelerniveaus zijn.

De meeste iOS-spellen zijn uitgeklede versies van consolespellen, waarbij zo veel in het scherm wordt gepropt dat de besturing onmogelijk wordt. Of het zijn simpele spellen die op elk platform zouden kunnen werken. Badland blijft trouw aan het apparaat en biedt een identieke ervaring op zowel de iPhone als de iPad. Zelfs foutloze iCloud-syncing van een lopend spel is mogelijk, wat niet zo voor de hand ligt als je zou denken. Het voelt nooit aan als een gelimiteerde overzetting, noch als een ontwerp voor de grootste gemene deler. En toch is het spel zodanig in balans dat het zowel voor gelegenheidsspelers als voor doorgewinterde gamers een plezier is om te spelen. Als je op zoek bent naar een uitgebreide, unieke spelervaring dan is Badland een download waard.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 24 juni 2013

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: LmR, JWB]

Mellel 3.2.1 -- Nog geen twee weken na het uitkomen van Mellel 3.2 (12 juni 2013), heeft ontwikkelaar RedleX Mellel 3.2.1 uitgebracht, dat compatibiliteitsproblemen met Mac OS X 10.5 Leopard oplost. De update van deze tekstverwerker heeft ook de ondersteuning hersteld van de basislijn-aanpassing voor MathType som-notities en heeft nu een betere afhandeling van standaard talen in nieuwe documenten. ($ 39 nieuw van RedleX en in de Mac App Store, gratis update, 105 MB, toelichting)

Reacties - Mellel 3.2.1

Java for OS X 2013-004 en Java for Mac OS X 10.6 Update 16 -- Apple heeft Java for OS X 2013-004 voor OS X 10.8 Mountain Lion en 10.7 Lion uitgegeven en Java for Mac OS X 10.6 Update 16 . Beiden werken Java SE 6 bij naar versie 1.6.0_51, maar ze hebben een verschillend effect op de ingebouwde Java-browser-plugin. De update voor Snow Leopard biedt controle per website van de plugin, terwijl de update voor Lion en Mountain Lion Apples Java-plugin juist helemaal verwijdert en je aangeeft zonodig Oracle's plugin te downloaden. Apples beveiligings-pagina stelt dat deze updates diverse kritieke kwetsbaarheden verhelpen die ervoor zouden kunnen zorgen dat er willekeurige code buiten de Java-zandbak wordt uitgevoerd, dit naast het verhelpen van nog 33 andere kwetsbaarheden. De updates zijn beschikbaar via de App Store-app of Software Update en als directe download. Apple geeft aan dat je alle browsers en andere Java-programma's eerst moet afsluiten voordat je de updates installeert. Meer informatie over Java op de Mac vind je in "FlippedBITS: Java, JavaScript en jij", 2 mei 2013. (Gratis, 64,01 MB voor 2013-004 en 69,48 MB voor Update 16)

Reacties - Java for OS X 2013-004 en Java for Mac OS X 10.6 Update 16

TweetDeck 3.0.2 -- Twitter heeft TweetDeck 3.0.2 uitgebracht, dat een merkbaar interface-herontwerp heeft ondergaan. Een nieuwe iconen-navigatiekolom aan de linkerkant vervangt de voorheen aan de bovenkant geplaatste regelaars en deze bevat een paar knoppen om een nieuwe tweet te maken en om te zoeken, en daarnaast een serie knoppen voor elk van je kolommen, plus drie knoppen aan de onderkant die de iconen uitbreiden tot tekst, het lijstvenster openen en toegang tot de voorkeursinstellingen geven. Je kunt nu eindelijk kolommen herschikken door hun navigatiekolom-iconen te verslepen en door te klikken op een kolom-icoon focus je op die kolom, waarbij automatisch door het hoofdvenster wordt gescrold. Enkele additionele interface-verfijningen komen binnenkort, maar zijn nog niet in de Mac App Store zichtbaar. Zodra de volgende versie is gearriveerd, zul je ook handgrepen kunnen verslepen om kolommen te ordenen, zal klikken op een kolom-icoon de kolommen naar de linkerkant opschuiven wanneer er minder dan vier kolommen zichtbaar zijn en zal het voor de tweede keer op een kolom-icoon klikken die kolom naar de bovenkant doen scrollen. (Gratis, 1,4 MB, toelichting)

Reacties - TweetDeck 3.0.2

Hazel 3.1.1 -- Noodlesoft heeft Hazel 3.1 uitgebracht, met een heleboel veranderingen voor dit gereedschap om bestanden op te ruimen en te verwerken. Nieuwe functies behelzen ondersteuning voor het uploaden van gelijke bestanden via FTP, SFTP en WebDAV; de mogelijkheid om patronen als vergelijkingshulpmiddel te gebruiken en de inhoud van pdf's en bepaalde tekst-bestandstypes te onttrekken; een aangepaste datum-staffel die datums in teksten kan vergelijken; beschrijvingen van regels voor toekomstige referentie; een optie om over een mappenstructuur heen te kopiëren en een optie om te vermijden dat je bestanden overschrijft. Er is ook een aantal veranderingen in de gebruikersinterface die het werken met Hazel zouden moeten vergemakkelijken. Onder de motorkap heeft Hazel 3.1 optimalisaties om onnodige benaderingen van bestanden te reduceren, zijn er vertragingen toegevoegd in het verwijderen van dubbele bestanden en te grote bestanden en zijn er verbeteringen in het omgaan met metadata die de prestaties zouden moeten verbeteren. Er is ook een aantal bugs opgelost, waarvan de meeste vrij specifiek zijn, hoewel Noodlesoft de toelichting afsluit met "trossen vol oplossingen". Een snel uitgebrachte versie 3.1.1 lost een aantal vastlopers en andere bugs op. ($ 28 nieuw, gratis update, 7,5 MB)

Reacties - Hazel 3.1.1

ExtraBITS, 24 juni 2013

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: MSH, RAW]

Deze week in ExtraBITS: Marco Arment pleit voor het afschaffen van de App Store top-lijsten, de Computer Desktop Encyclopedia is nu gratis voor iedereen, een musicus evalueert de komende Mac Pro, AT & T-klanten gaan nu overheidswaarschuwingen op iOS 6 ontvangen, en de iPhone 5 is eindelijk gearriveerd bij Virgin Mobile. Over lang verwachte dingen gesproken: HBO GO is ten langen leste op de Apple TV verschenen, en The Verge geeft het verhaal van wat er nodig was om er te komen. Hoewel veel Mac-gebruikers uitkijken naar de superieure batterijlevensduur van de nieuwe MacBook Air, zijn sommigen teleurgesteld over wifi-problemen. Tot slot: de nieuwe MacBook Air en andere WWDC-nieuwtjes waren onderwerp van een optreden van Adam Engst op de Tech Night Owl Live-podcast.

Op zoek naar een betere computerencyclopedie? - David Pogue van de New York Times schrijft over de Computer Desktop Encyclopedia, een online encyclopedie van computertermen die bedrijfslicenties heeft verloren als gevolg van de populariteit van Wikipedia. In reactie hierop heeft bedenker Alan Freedman nu zijn encyclopedie gratis gemaakt op computerlanguage.com. Als je een computerterm onderzoekt, probeer het eens, want de definities kunnen beter geschreven en begrijpelijker zijn dan de soms pijnigende tekst van Wikipedia.

Reacties

Nieuwe MacBook Air-eigenaren klagen over wifi-kwesties - Gizmodo meldt dat veel eigenaren van de nieuwe 2013 MacBook Air klagen over verloren wifi-connectiviteit, die een herstart vereist om de verbinding te herstellen. Het probleem is naar verluidt erger als de MacBook Air zich op een bureaublad bevindt, wat zou kunnen wijzen op een hardwareprobleem. Dus als je er over denkt om een nieuwe MacBook Air te kopen, met zijn aanzienlijk verbeterde levensduur van de batterij, moet je daar misschien even mee wachten totdat meer bekend is over die wifi-kwestie.

Reacties

HBO's lange weg naar Apple TV - The Verge heeft een overtuigend verslag over de hindernissen die HBO moest nemen om zijn inhoud op de Apple TV te krijgen. De ene was technisch, inclusief efficiënte codering van de volledige HBO-bibliotheek en het schrijven van de software, dat mogelijk werd gemaakt door een nieuw ontwikkelcentrum van HBO in Seattle. De andere was politiek: kabelmaatschappijen zijn wantrouwend betreffende online distributie en set-top boxes.

Reacties

iPhone 5 bij Virgin Mobile -- Gebruikers van prepaid mobiele telefoons kunnen zich verheugen: de iPhone 5 is eindelijk beschikbaar bij Virgin Mobile, vanaf 28 juni 2013. Virgin Mobile, dat draait op het Sprintnetwerk, zal de 16 GB iPhone 5 verkopen voor de ongesubsidieerde prijs van $ 549,99 bij RadioShack en andere deelnemende winkels. De iPhone is compatibel met het Beyond Talk-abonnement van Virgin Mobile, dat begint met $ 35 voor 300 minuten bellen, ongelimiteerd sms'en en ongelimiteerde data (afgeremd tot 256 Kbps of minder na 2,5 GB maandelijks gebruik), met een maandelijkse korting van $ 5 voor klanten die per automatische incasso/domiciliëring betalen.

Reacties

Adam Engst bespreekt WWDC op Tech Night Owl Live -- Adam voegt zich bij gastheer Gene Steinberg voor een bliksembespreking van de aankondigingen op WWDC, met aandacht voor de onderliggende verbeteringen aan Apples besturingssystemen, de batterijduur van de nieuwe MacBook Air-modellen, wat er gaat gebeuren met 1Password wanneer iCloud Keychain uitkomt, hoe apps zowel op iOS 6 als iOS 7 kunnen draaien, Mac-compatibiliteit met OS X Mavericks, en meer.

Reacties

AT&T-gebruikers krijgen eindelijk overheidswaarschuwingen op iOS 6 -- AT&T brengt een update uit voor iPhone 4S- en 5-eigenaars om de overheidswaarschuwingen mogelijk te maken die werden geïntroduceerd in iOS 6, een functie die al beschikbaar was voor Verizonklanten sinds september 2012. De waarschuwingen zijn onderdeel van het CMAS (commerciële mobiele-telefoonwaarschuwingen)-initiatief van FCC [federale communicatiecommissie - nvdv], die onder andere waarschuwingen bevatten voor extreem weer, AMBER-alerts voor ontvoerde kinderen en presidentiële waarschuwingen. Alle waarschuwingen behalve de presidentiële kunnen in de Instellingen uitgezet worden, en de waarschuwingen tellen niet mee in data- of sms-verbruik.

Reacties

Wat de nieuwe Mac Pro betekent voor audioprofessionelen -- Peter Kirn, muzikant, uitvinder en leraar die schrijft voor Create Digital Music, heeft een verhandeling neergepend over hoe de nieuwe Mac Pro muzikanten en audio-professionelen zal beïnvloeden. Het is een lang stuk, maar waard om te lezen voor iedereen in deze professie. Veel van zijn studie draait rond het gebrek aan uitbreidingsmogelijkheden binnenin de nieuwe Mac Pro. Waar veel professionelen teleurgesteld zullen zijn over het gebrek aan PCI-poorten, redeneert Kirn: "...als je het materiaal dat je in de studio ontwikkelde mee wilt nemen, kun je een Thunderbolt-accessoire afkoppelen en die gebruiken met je laptop. Het is moeilijk om dat niet als iets zeer positiefs te zien."

Reacties

Marco Arment pleit voor afschaffen van App Store top-lijsten -- Marco Arment, bedenker van Instapaper en The Magazine, pleit voor het afschaffen van de top-lijsten in de App Store: de toplijsten van betalende apps, gratis apps en meest opbrengende apps. Zijn redenering is dat deze lijsten alleen de topverkopers helpen om aan de top te blijven, omdat veel mensen uitsluitend deze lijsten gebruiken om apps te ontdekken. Hij beweert ook dat de lijsten goedkope, oppervlakkige apps stimuleren en hij zegt dat het systeem zelf gemakkelijk te beïnvloeden is. Meer selectie door mensen zou helpen, net als betere zoek- en ontdekmogelijkheden binnen de App Store.

Reacties

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2013 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands