Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1139i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Je zult inmiddels wel gehoord hebben hoe technologiejournalist Mat Honan gehackt is, dankzij een noodlottige combinatie van slecht functionerende veiligheidsregels bij Amazon en Apple. De hacker was een 19-jarige jongen wiens doel het was om Honans twitteraccount (@mat) over te nemen. Het leek hem grappig om racistische en homophobische tweets te posten vanaf het account van Honan. De hacker gebruikte verder iCloud om op afstand de iPhone, iPad en MacBook van Honan leeg te vegen. Hoewel het Honan lukte om de iPhone en de iPad te herstellen van back-ups uit iCloud, moest hij bijna $ 1.700 besteden bij DriveSavers om een deel van zijn gegevens op zijn MacBook terug te halen, want daar was nooit een back-up van gemaakt.
Alles bij elkaar lijkt het er op dat Honan bijna alles op pre-hack status teruggekregen heeft, geleerd heeft dat back-ups en online veiligheid erg belangrijk is en dat het wat mooie verhalen heeft opgeleverd. Niet alleen maar slecht dus. Hij heeft wel geluk gehad, de hacker had makkelijk meer schade aan kunnen richten en meestal ondervindt het slachtoffer bij identiteitsdiefstal financiële gevolgen omdat er ook creditcard-nummers en bankrekeningen bij betrokken zijn.
Veel mensen maken zich ongerust over dit verhaal en wij ook. Hoewel vergelijkbare gevallen bekend zijn is het zo leerzaam dat Honan alles zo goed vastgelegd heeft. Van zijn eigen fouten (zelfs niet eens Time Machine back-ups?) tot die van Amazon en Apple. En het is niet moeilijk voor te stellen dat het je zelf overkomt. Vanaf het moment dat Honan er over begon te schrijven hebben we er intern over gesproken. We hebben ons afgevraagd hoe veilig we zelf zijn, wat ze zouden kunnen doen om de kansen te reduceren dat het ons overkomt en wat we aan jullie als onze lezers kunnen adviseren.
De eerstvolgende aflevering van TidBITS Presents (onder de naam "Protecting Your Digital Life") zal hier geheel aan gewijd zijn. Rich Mogull, onze security-redacteur en baas van het softwarebeveiligingsbedrijf Securosis en de veelzijdige Joe Kissell, schrijver van zowel "Take Control of Passwords in Mac OS X, Second Edition" als de "Mac Security Bible" voor Wiley (beide een paar jaar oud) zullen aanwezig zijn. We zullen manieren aandragen om ervoor te zorgen dat zelfs wanneer een van je online accounts gehackt is (en dat hoeft niet jouw fout te zijn!) niet al je gegevens op straat liggen.
Luister dus naar ons op woensdag 22 augustus 2012 om 12:00 PM Eastern Time; als je je in een andere tijdszone bevindt kijk dan op de Every Time Zone site om de juiste tijd te zien. Je vindt een link naar de uitzending op de TidBITS Presents-pagina, of je kunt dit .ics-bestand gebruiken om het in je agenda te zetten. De presentatie is beschikbaar voor iedereen en we beperken de live-uitzending deze keer niet tot TidBITS-leden, maar als je ons meer van dit soort uitzendingen wilt horen doen (die veel tijd kosten!) overweeg dan ons financieel te ondersteunen. We proberen om de belangrijkste onderwerpen te beperken tot 30 minuten en we zullen daarna nog 30 minuten besteden aan het beantwoorden van vragen. Als je er niet live bij kunt zijn kun je achteraf nog de opname bekijken die we online zullen plaatsen.
We zijn nog enigszins aan het experimenteren met Google Hangouts On Air, dus lees wel even de FAQ onderaan de TidBITS Presents-pagina voordat je de presentatie bekijkt. Tot woensdag!
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Dropbox heeft lang beweerd dat hun Dropboxprogramma zelf voor het updaten zorgt, maar voor veel mensen schijnt dit niet te werken. Dit kan soms verklaard worden door het feit dat Dropbox de updates uitsmeert over ongeveer een week, of omdat er tussentijdse updates zijn die Dropbox niet uitgeeft via hun auto-updatemachine. Maar het blijft een feit dat toen ik dit artikel begon te schrijven op 14 augustus 2012, we een Mac met versie 1.1.45 hadden, een ander met 1.2.52 en vier met versie 1.4.7, die uitgebracht werd op 24 mei 2012. En dat is onder alle versies van Mac OS X, van 10.5 Leopard tot 10.8 Mountain Lion.
(Om te bepalen welke versie jij hebt, laat je de aanwijzer boven het menubalkpictogram van Dropbox hangen, dan krijg je een gele tip te zien met het versienummer en de status. Voor oudere versies kies je Voorkeuren uit het Dropboxmenu en kijk je in het Accountpaneel.)
Dus ik was enigszins verstoord om te zien dat de huidige versie van Dropbox 1.4.12 is, van 26 juli 2012, met een toelichting die zelfs Apple verslaat in de categorie nutteloze bondigheid: "Ondersteuning voor Mountain Lion". Omdat een aantal van onze Macs nu Mountain Lion draait, zou "ondersteuning", wat dat ook moge betekenen, handig zijn aangezien we zwaar op Dropbox leunen voor samenwerking. Eerlijk gezegd hadden we geen problemen gemerkt met de oudere versies van Dropbox, maar met alle clouddiensten is het belangrijk om bij de tijd te blijven voor het geval er beveiligingsupdates verborgen zitten onder die toelichtingen van vier woorden.
Natuurlijk was het besef dat onze Macs verlopen versies van Dropbox draaiden het benodigde signaal voor twee van onze zes machines om zichzelf meteen de volgende dag naar 1.4.12 te updaten, drie hele weken na het uitkomen, maar de andere blijven vastzitten op oudere versies. Zucht …
Ik heb de indruk dat als je Dropbox 1.4.iets hebt, dat het zichzelf uiteindelijk wel zal updaten, maar als je Mac vastzit in de 1.1-serie of 1.2-serie (ik kon geen 1.3-serie vinden in de versiegeschiedenis van Dropbox), raad ik je aan om de nieuwste versie te downloaden en die handmatig te installeren. Dit is gelukkig eenvoudig.
Ga naar de Dropbox downloadpagina, waar je altijd nieuwste stabiele versie kunt krijgen. Als je eenmaal de Dropbox-schijfafbeelding hebt gedownload en geladen, stop dan eerst de draaiende versie van Dropbox door Stop Dropbox te kiezen uit het Dropbox-menu, voordat je het nieuwe Dropbox-programma in je Programma's-map sleept en het opstart. Dat is alles.
Dat dit probleem met automatische updates bij Dropbox zo lang geduurd heeft was niet nodig geweest. Dropbox zou simpelweg een Zoek naar Updates-commando in het Dropboxmenu kunnen toevoegen, of als dat te ingewikkeld is voor de doorsneegebruiker, een Zoek naar updates-knop in het Geavanceerd-voorkeurenpaneel van Dropbox. Dan zou een gebruiker die denkt niet meer bij de tijd te zijn dat gemakkelijk kunnen controleren en een update in gang kunnen zetten, in plaats van op de website van Dropbox te moeten rondneuzen.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Ik gebruik de Twitter-client met meerdere kolommen TweetDeck op mijn Mac al zolang hij bestaat. Twitter-clients met één kolom kunnen niet genoeg informatie in een keer weergeven voor de manier waarop ik liefst Twitter gebruik, d.w.z. om er af en toe een blik op te werpen en om te zien of er iets interessants gebeurt (waarna ik het weer lange tijd negeer omdat ik ten slotte werk te doen heb!).
Voor de overname door Twitter in mei 2011, was TweetDeck geprogrammeerd in Adobe Air, waardoor het een eerder middelmatige Mac-app was. Na verloop van tijd herschreef Twitter TweetDeck als een echt Mac-programma, waarbij de interface werd verfijnd en tegelijk de aanpak met meerdere kolommen, waardoor het zich onderscheidde van andere populaire Twitter-clients, behouden bleef. Mark Anbinder lijstte de beperkingen van het oorspronkelijke Tweetdeck op, maar had over het algemeen positieve dingen te zeggen over het programma in "Nieuwe TweetDeck voor Mac een verse wind" (12 december 2011).
Ik moet wel toegeven dat ik me nooit kon neerleggen bij sommige van die beperkingen. Meer in het bijzonder, de kolommen van het native TweetDeck waren breder dan ik goed vond, zodat ik naar links en rechts moest scrollen om mijn zeven gedefinieerde kolommen te kunnen zien. En omdat ik relatief niet zo vaak op Twitter ga, was het ergste nog wel dat er geen gemakkelijke manier was om een volledige conversatie te zien. Hierdoor was het vervelend om uit te vissen waarover vrienden het hadden na enkele tweets in een conversatie.
Maar in het recent uitgebrachte TweetDeck 1.5.3 zijn deze twee minpunten opgeruimd. Door een nieuwe instelling "Use Narrow Columns" in de General-instellingen van TweetDeck passen er meer kolommen in dezelfde ruimte, zodat er nu minder horizontaal moet worden gescrolld. (Door een nieuwe knop/menu Columns, met linker- en rechterpijlen, kun je, indien nodig, gemakkelijker scrollen en er is ook ondersteuning voor links en rechts vegen.) Een kleine dialoogballon-knop geeft tweets in een conversatie weer, waarbij de conversatie de inhoud van die kolom tijdelijk vervangt.
Een andere welgekomen verandering is het nieuwe acties-menu (klik op de knop met de drie puntjes) om snel toegang te krijgen tot enkele nuttige opdrachten, zoals je kunt zien in de schermkopie hierboven. Ik gebruik het vaakst Report for Spam, omdat ik voortdurend tweets met alleen een url krijg van spammers met reclame voor gratis iPads.
Andere functies die misschien wel nuttig kunnen zijn (maar niet noodzakelijk nieuw zijn), zijn o.a. filters waarmee je overeenstemmende tweets van praatgrage vrienden kunt negeren, plannen voor ondernemingen die meerdere tweets in een wachtrij willen plaatsen en ondersteuning voor meerdere Twitter- en Facebook-accounts. De kolommen zijn heel flexibel en kunnen onder andere een tijdlijn, interacties, vermeldingen, zoekopdrachten, lijsten, rechtstreekse berichten, trending-onderwerpen en favorieten bevatten.
TweetDeck is nog niet perfect, maar deze en vorige updates hebben de meeste van mijn problemen met de eerste versie opgelost, waardoor deze Twitter-client nu beter bruikbaar is dan in zijn Adobe Air-dagen. Het is gratis en is alleen verkrijgbaar in de Mac App Store.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Zoals gebruikers van Safari 6 (geleverd bij OS X 10.8 Mountain Lion) hebben ontdekt, is de mogelijkheid om zelf een standaard proportioneel lettertype en een standaard niet-proportioneel lettertype in te stellen verdwenen uit de voorkeuren van Safari. Daardoor worden sommige sites (vooral die geen eigen font instellen met behulp van CSS (Cascading Style Sheets)) nu weergegeven in Times en Courier, onafhankelijk van het feit of een gebruiker een ander lettertype had ingesteld in een eerdere versie van Safari.
Er zijn twee oplossingen. De eerste is om een standaard CSS-bestand te maken dat Safari kan gebruiken. Dit .css-bestand kan overal worden opgeslagen; je moet de "Opmaaksjabloon"-instelling in de "Geavanceerd"-sectie van de voorkeuren van Safari er alleen op wijzen. De inhoud van zo'n CSS-document ziet er bijvoorbeeld als volgt uit:
body { font-family: "Lucida Grande"; }
code, tt { font-family: "Consolas"; font-size: 90%; }
Nadat Safari is gestopt en met het stijlblad op zijn plek opnieuw is gestart worden de gespecificeerde lettertypen voor de body-tekst en de gecodeerde tekst gebruikt tenzij de HTML en CSS van de pagina iets anders specificeren.
Maar je kunt de standaard lettertypen van Safari ook instellen met shell-commando's gebruikmakend van Terminal. Hoewel de gebruikersinterface voor het instellen van deze defaults verdwenen is, heeft Safari ze nog wel. Het magische shell-commando is defaults en dat moet vier keer gebruikt worden om de defaults in te stellen die je vroeger in de voorkeuren van Safari instelde. Het enige wat je moet doen is Terminal openen en de juiste commando's uitvoeren op de commandoregel en dan Safari stoppen en herstarten.
Dit is bijvoorbeeld hoe ik mijn default lettertypen instel op Lucida Grande (proportioneel) en Consolas (vaste breedte). Eerst het commando om de familie van proportionele lettertypen in te stellen (elk hiervan is een enkele regel):
defaults write com.apple.Safari com.apple.Safari.ContentPageGroupIdentifier.WebKit2StandardFontFamily 'Lucida Grande'
Vervolgens het commando om de default afmeting in te stellen:
defaults write com.apple.Safari com.apple.Safari.ContentPageGroupIdentifier.WebKit2DefaultFontSize 14
Dan voer je een soortgelijk commando uit voor het lettertype met vaste breedte:
defaults write com.apple.Safari com.apple.Safari.ContentPageGroupIdentifier.WebKit2FixedFontFamily 'Consolas'
En nog een voor de afmeting van het lettertype met vaste breedte:
defaults write com.apple.Safari com.apple.Safari.ContentPageGroupIdentifier.WebKit2DefaultFixedFontSize 11
Toegegeven, de Terminal openen en er buitenissige commando's inplakken in plaats van een grafische interface te gebruiken, wint niet de gebruiksgemak-prijs, maar je wordt tenminste niet gedwongen om Times te zien als je Lucida Grande wilt!
(Een kort terzijde. Ik hou er van om het uiterlijk van pagina's te fine-tunen. Hoewel ik dus Terminal kan gebruiken om verschillende combinaties van default lettertypen en afmetingen uit te proberen, bleek het voor mij makkelijker om een TextExpander shellscriptsnippet te maken dat ik kan gebruiken om default lettertypen in te stellen en weer terug te zetten. Het shellscript-snippet gebruikt dezelfde syntax als Terminalcommando's maar kan worden bewerkt en veel sneller aangeroepen. Plus, het maakt een lekker "pop"-geluid wanneer het klaar is.)
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Ik heb mijn huidig iMac een paar weken voor de verschijning van Mac OS X 10.7 Lion vorig jaar. Feitelijk was Lion de reden dat ik besloot om te upgraden van mijn 2007-model iMac. Als een geregistreerde Apple ontwikkelaar, was ik gerechtigd de definitieve versie van Lion te downloaden een paar weken voor de verschijning en als iemand die schrijft over technologie vond ik het belangrijk om zoveel mogelijk te leren als ik kon zo vroeg als ik kon. Ik wist ook dat mijn oude iMac het einde van zijn ondersteunde leven naderde en dat sommige functies (zoals AirDrop) niet zouden werken. Dus migreerde ik van mijn Snow Leopard iMac naar mijn nieuwe en downloade Lion en installeerde die over Snow Leopard.
Zoals met elke migratie upgrade, sommige dingen voelde flitsend en andere niet. In het algemeen, de prestaties van de nieuwe software op mijn nieuwe iMac was best goed, op dat ogenblik. Ik was niet zo geïnteresseerd in prestatie testen en specificaties als in de verschillende nieuwe kenmerken en eigenaardigheden te leren van Lion. Maar langzaam aan begon ik enige traagheid op te merken. Webpagina's laden iets trager, video's leken meer tijd nodig om te bufferen, Dropbox-bestanden leken meer tijd nodig om te synchroniseren. Het was niks alarmerends, gewoon een beetje irritant.
Op dat ogenblik gooide ik het er op dat Lion nog niet volledig was geoptimaliseerd, gekoppeld aan digitale verklontering welke afkomstig was mijn oude iMac. Ik maakte een notitie dat als ik tijd had, ik een blik zou werpen op Joe Kissell's "Take Control of Speeding Up Your Mac" om te kijken of ik op kon sporen waarom mijn gloednieuwe iMac zich gedroeg alsof hij een milde vorm van verkoudheid had.
Natuurlijk, als het op dit soort huishoudelijke klussen op aan komt, is er gewoonlijk iets dringenders, of interessanters om te doen. Dus ik bleef elke serieuze poging om het te repareren uitstellen, vooral omdat er niet iets echt stuk was, alleen traag.
Het probleem van de traagheid verergerde. Maar dit gebeurde zo geleidelijk dat ik er steeds maar niets aan deed. Als ik er überhaupt aandacht aan schonk, bedacht ik dat het waarschijnlijk mijn provider was die overvraagd werd. Ik had gezien dat de lijst netwerken op mijn Airport-menu steeds langer was geworden, met iedere buurman die een nieuwe draadloze modems installeerde, en ik wist dat internet over de kabel wel eens trager konden worden als er lokaal erg veel gebruik van gemaakt werd. Trouwens, ik was bezig met een artikel; ik moest boeken schrijven en redigeren en helpen bij de hele productie …
Toen kwam het eerste "TidBITS Presents"-event (zie "Kijk naar Joe Kissell in Adam Engst in "TidBITS Presents: Adieu MobileMe"", 16 juni 2012). Adam had me gevraagd om op de achtergrond aanwezig te zijn bij een presentatie, en hem via een aparte chatsessie op de hoogte te brengen van eventuele problemen. Maar het lukte helemaal niet: mijn verbinding met de presentatie raakte steeds uit sync, bevroor, of ik was de verbinding helemaal kwijt. Het was nu echt tijd om eens heel goed te onderzoeken hoe het zat, met mijn traagheidsprobleem. (Dit speelde rond dezelfde tijd dat Adam ook problemen met zijn bandbreedte ondervond. Zie het artikel "Krijg jij de bandbreedte waarvoor je betaalt?", 11 juli 2012).
Ik probeerde het eerst op te lossen door wat te rommelen met het wifi-kanaal dat ik gebruikte: misschien waren er zoveel nieuwe modems om mij heen dat het zou helpen als ik die van mijn instelde op een niet-standaardkanaal met minder digitale filevorming en interferentie. Nadat ik dat gedaan had en herstartte, reageerde mijn verbinding in het begin wel wat beter, maar de traagheid kwam snel (al binnen een paar uur) terug.
Toen heb ik alle apparaten uitgezet, mijn draadloze basisstation afgekoppeld en mijn kabelmodem direct met mijn oude iMac verbonden. (De ethernetkabel haalde het niet helemaal naar de nieuwe iMac en bovendien wilde ik zien of het probleem te maken had met het installeren van Lion. Op dat moment liep de oude iMac nog op Snow Leopard). Ook nu leek de snelheid van de verbinding wat verbeterd, maar ook nu was het effect tijdelijk, net als bij het veranderen van wifi-kanaal. Ik sloot mijn basisstation weer aan en ging weer aan het werk met de iMac met Lion erop.
Op de iMac ging ik naar Speedtest.net, voerde de test uit en ik zag dat ik zo'n 1,5 Mb/s downloadsnelheid kreeg. Nog wel twee keer de snelheid die ik vroeger met ADSL had, maar veel lager dan de snelheid waar ik mijn internetprovider voor betaalde. Dus tenslotte belde ik de provider om te klagen.
Aan de telefoon deed de technicus een paar testen, waarna hij concludeerde dat het modem goed leek te functioneren. Hij gaf de instructie om mijn basisstation af te koppelen en de computer direct via ethernet op het modem aan te sluiten. Ik zei dat ik dat al gedaan had en geen zin had om weer onder mijn bureau te kruipen om met kabeltjes te rommelen. Hij zei dat hij me verder niet kon helpen en dat het probleem waarschijnlijk bij mij thuis zat. Toen ik daarop wat vasthoudender bleef klagen, maakte hij met tegenzin een service-afspraak later die week voor mij.
Toen de reparateur arriveerde keek hij eens goed naar mijn kabelmodem en zei: "Ja, dit het ik vaker gezien". Volgens hem werd dit specifieke model kabelmodem lang door de provider geleverd, met een bepaalde stroomadapter (zo'n dikke standaardadapter voor aan de muur) die steeds net iets meer voltage leverde dan het modem eigenlijk nodig had. Deze adapter zorgde er kennelijk voor dat zich in het modem net iets meer warmte ontwikkelde dan optimaal voor dit modem, wat betekende dat hij na verloop van tijd problemen ging vertonen (waarbij bepaalde onderdelen in het modem ook extra ruis in de vorm van radiogolven gingen uitzenden). Ruis, kortom, waardoor informatiepakketjes verloren raakten en opnieuw gezonden moesten worden. Het verhaal klonk allemaal wat gezocht, maar het leek wel een passende verklaring voor de geleidelijke afname van de internetprestaties. Bovendien had ik, na het verwisselen van de oude modem (inclusief voeding) voor een nieuwe, opeens tien keer zoveel bandbreedte stroomafwaarts als eerder.
Tot op de dag van vandaag weet ik niet of het inderdaad oververhitting was dat zorgde dat mijn oude modem na verloop van tijd zo slecht ging presteren. Maar in ieder geval was het echt mijn kabelmodem dat al mijn verbindingsproblemen veroorzaakte, hoe het van binnen ook precies zat.
Ik heb hier een aantal dingen van geleerd:
Los technische problemen meteen op als je ze opmerkt. Ze lossen zich zelden of nooit vanzelf op. En hoe langer je wacht, des te moeilijker wordt het om belangrijke details van het probleem terug te halen.
Neem niet automatisch aan dat het wel een softwareprobleem zal zijn. Vaak is dit wel het geval, maar niet altijd. Ook de hardware kan kapotgaan, en apparatuur gaat niet altijd zo catastrofaal kapot dat je het meteen opmerkt.
En in het geval van netwerkproblemen: wees niet bang om je provider te bellen en daarin wat meer door te bijten. Soms kan een een schijnbaar onoplosbaar probleem opgelost worden met één simpel telefoontje.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
OmniFocus 1.10.3 -- De Omni Group heeft versie 1.10.3 van OmniFocus, hun programma om je werk te plannen en beheren, uitgebracht. De aandacht gaat bij deze update vooral uit naar het oplossen van een aantal compatibiliteitsproblemen met OS X 10.8 Mountain Lion. Met deze update zijn onder andere problemen verholpen met de integratie met Apple Mail onder Mountain Lion, werkt OmniFocus zonder problemen samen met MailTags 3.1 en nieuwer, is een bug verholpen in de scripting-mogelijkheid "toegestane verzenders van e-mail" alsmede een programmeerfout waardoor in de Japanse lokalisatie het Helpmenu niet meer werkte. Onder Mountain Lion werkt iCal Sync niet, maar het exporteren van de Agenda in de Synchronisatievoorkeuren werkt wel. (Nieuw 79,99 dollar, gratis update, 22,4 MB, toelichting)
Reacties - OmniFocus 1.10.3
ClamXav 2.3.2 -- Mark Allan heeft ClamXav 2.3.2, waarin een probleem is verholpen waarbij ClamXav Sentry onder OS X 10.8 Mountain Lion niet wilde opstarten bij het inloggen van een gebruiker, vrijgegeven. De update herstelt ook een probleem in de communicatie tussen ClamXav Sentry en het clamd-achtergrondproces dat inkomend verkeer scant op verdachte activiteiten, alsmede Engine Uninstaller-problemen met Gatekeeper. Verder is er één nieuwe functie, waarmee je het logbestand van de Sentry in ClamXav kunt openen (en vice versa), door de Optietoets ingedrukt te houden. (Gratis, 16,9 MB, toelichting)
Reacties - ClamXav 2.3.2
DEVONagent Lite, Express, en Pro 3.3 -- DEVONtechnologies heeft alledrie de versies van DEVONagent (Lite, Express, en Pro) geüpdated. Hiermee is het trio van hulpprogramma's voor het doen van achtergrondonderzoek nu compatibel met OS X 10.8 Mountain Lion. Meer in het bijzonder ondersteunt DEVONagent Pro het Berichtencentrum (zodat je gewaarschuwd wordt als een langdurige zoekopdracht is voltooid) en Sharing-diensten. Naast Mountain Lion-compatibiliteit ondersteunt versie 3.3 van DEVONagent Pro en Express nu 64-bits adressering (waardoor verzamelingen resultaten alleen nog gelimiteerd worden door de hoeveelheid beschikbaar RAM-geheugen en de prestaties van je Mac) en is de Tube-scanner verbeterd, met een geüpdatete ingeblikte Marketing-zoekstrategie, om je te helpen je eigen zoekstrategieën samen te stellen. Alle drie de versies bieden een verbeterde Google Scholar-invoegtoepassing om juridische analyses en wetenschappelijke tijdschriften te doorzoeken, een Franse lokalisatie en compatibiliteit met TextExpander. Tenslotte vereisen alle drie de versies nu minimaal Mac OS X 10.6.8.
De Mac App Store-versies van DEVONagent Lite, Express en Pro voldoen nu aan de eisen voor de "Sandbox". Voor DEVONagent Pro betekent dat dat het programma niet langer Spotlight opmerkingen aan gedownloade bestanden koppelt en dat het "Convert Results to RSS Feed"-actiescript ook niet meer meegeleverd wordt. Zoals te doen gebruikelijk waren bij het schrijven van dit stukje de 3.3 versies van de drie uitvoeringen van DEVONagent nog niet te vinden in de Mac App Store. (Alle updates zijn gratis. DEVONagent Lite is gratis, 3,3 MB, toelichting; DEVONagent Express, nieuw $ 4,95, 7,0 MB, toelichting; DEVONagent Pro, nieuw $ 49,95, 19,6 MB, toelichting)
Reacties - DEVONagent Lite, Express, and Pro 3.3
ExtraBITS deze week dekt alle ladingen, te beginnen met een optreden van Tonya Engst op de Tech Doctor Podcast, een vergelijking van Cult of Mac tussen de prijzen van gedrukte lesboeken en de e-boekversie, enkele sappige geheimen van Apple die aan het licht zijn gekomen in het patentproces van Apple tegen Samsung, een site waarop je met de gyroscoopsensor van een iOS-apparaat kunt navigeren in de recente foto's van Mars, een uitleg van Lex Friedman over hoe je de authenticatie met twee factoren van Google inschakelt en een reeks herinneringen aan de 25ste verjaardag van HyperCard.
Tonya Engst over e-boeken op de Tech Doctor Podcast -- Hoofdredacteur van Take Control, Tonya Engst, was te gast bij Robert Carter van de Tech Doctor Podcast om het te hebben over hoe de reeks van Take Control e-boeken van het begin in 2003 is geëvolueerd in de wereld van EPUB- en iOS-apparaten. De Tech Doctor Podcast heeft een speciaal item over het helpen van mensen met een visuele handicap om technologie te gebruiken en op het einde geeft Robert Carter een demo met VoiceOver waarbij hij een Take Control e-boek luidop laat voorlezen op een Mac.
Terug-naar-school-besparingen met e-boeken -- Voor besparingen op de kosten van lesboeken kunnen college-studenten misschien best investeren in een iPad: Buster Heine vergelijkt de kosten voor e-boeken en gedrukte boeken voor enkele typische studenten. (Vreselijk: een e-lesboek dat $ 139,01 kost. En nog erger: de gedrukte versie van hetzelfde boek dat $ 239,75 kost!)
Apple-Samsung patentrechtzaak onthult geheimen -- We lopen een paar dagen achter met het berichten over deze koppelingen, maar het is toch nog interessant om de technologieroddels te lezen die uit de patentrechtzaak tussen Apple en Samsung komen. Nick Bilton van de New York Times illustreert de zaak met een onsuccesvolle patentrechtzaak uit 1930 over een patent dat de illusie van het in tweeën zagen van een vrouw moest beschermen, terwijl het stuk van Ian Sherr in het Wall Street Journal een fascinerende diashow bevat van iPhone-prototypes en andere interactieve media. Beide zijn de moeite waard.
Bekijk Marspanorama met een gyro-iOS-apparaat -- Het bekijken van de foto's die Curiosity, het mobiele wetenschapslaboratorium van NASA op Mars, terugstuurde was de afgelopen week al opwindend, maar hier is er nog eentje met een eigen draai. Open deze koppeling op een iOS-apparaat dat een gyroscoopsensor heeft, zoals de iPad 2 en die van de derde generatie, de iPhone 4 en 4S en de vierde-generatie iPod touch en navigeer door het panorama door het apparaat te kantelen en te draaien. (Bonuspunten voor het bekijken van de horizon terwijl je op een draaistoel zit!)
Zet Googles tweetrapslogin aan -- Bij Macworld legt Lex Friedman uit hoe je tweetrapsidentificatie aan zet en gebruikt met een Google-account, waarbij je een vast wachtwoord combineert met een steeds veranderende extra code die gestuurd wordt via sms of toegankelijk is vanuit een smartphone-app. Hou er rekening mee dat tweetrapsidentificatie meer last kan veroorzaken dan eigenlijk nodig is, afhankelijk van hoe vaak je in je Google-account moet inloggen.
Nostalgische terugblik bij de 25ste verjaardag van HyperCard -- Op 11 augustus 1987 presenteerde Apple, op de Macworld Expo in Boston, de "software bouwdoos" HyperCard aan de wereld. En hoewel het al een aantal jaar niet meer bestaat zijn we nog niet vergeten dat het destijds een grote invloed had op het leven van veel Mac-gebruikers, waarbij veel van hen projecten konden realiseren die anders nooit het licht gezien zouden hebben. Dat geldt ook voor TidBITS zelf. We publiceerden onze eerste 99 edities in HyperCard-formaat, in een stapel die zijn inhoud zelf in een doorzoekbaar archief kon importeren. Het is niet ondenkbaar dat zonder de uitdaging van het publiceren in een heel nieuw formaat TidBITS wellicht een doodgeboren kindje zou zijn gebleken. Zie wat anderen [over HyperCard] schrijven in deze Twitter-zoekopdracht en kijk zeker ook even naar Infinite Canvas op de iPad!
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering