Vorige aflevering | Search | TidBITS Home | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#1123, 23 april 2012

Beveiliging blijft ons om aandacht vragen: Mark Anbinder moedigt ons aan om Java- en Word-updates te draaien en ons zo te beschermen tegen de SabPub-malware en Flenn Fleishman legt uit hoe je sms-spam bij AT&T kunt rapporteren. Glenn bespreekt ook nog DopKey 1.0, een nieuw hulpprogramma voor Mac OS X 10.7 Lion dat het uitwisselen van versleutelde bestanden eenvoudiger maakt. Ander nieuws komt van Jeff Carlson die bericht over de zojuist aangekondigde Adobe Creative Suite 6 en de nieuwe Creative Cloud, een abonnement voor het gebruik van Adobe programma's. Instagram kan dan wel blij zijn met hun aankoop door Facebook maar lang niet alle Instagram-gebruikers zijn daar even gelukkig mee, dus Agen Schmiz kijkt naar hoe je je Instagram fotoverzameling kunt opslaan mocht je besluiten de dienst vaarwel te zeggen. Ten slotte duikt Adam Engst in Android om uit te zoeken hoe je het best (Amazon maakt het niet makkelijk) epub en pdf e-boeken kunt lezen op de Kindle Fire. Vermeldenswaardige nieuwe programma's deze week zijn Quicksilver β67, LaunchBar 5.2 en Suitcase Fusion 4.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1123i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


SabPub-malware infecteert niet-gepatchte Word- en Java-installaties

  door Mark H. Anbinder <[email protected]>

[vertaling: JWB]

Hoewel beveiligings-gerelateerde updates soms andere problemen introduceren, is het desalniettemin steeds belangrijker aan het worden ze toch zo snel mogelijk te installeren. Zo zijn met name Mac-gebruikers die niet Apple's Java-updates voor Mac OS X 10.7 Lion en 10.6 Snow Leopard hebben geïnstalleerd en gebruikers die nog steeds niet-gepatchte exemplaren van Microsoft Word 2004 en 2008 gebruiken, kwetsbaar voor recente varianten van malware. Dat is de waarschuwing van het Mac-beveiligingsbedrijf Intego, wiens VirusBarrier malware-definities van 12 april 2012 of later, deze varianten kunnen detecteren en verwijderen.

Zoals we schreven in "Hoe detecteer je de nieuwste varianten van de Flashback Malware? Hoe bescherm je je computer?" (5 april 2012) en "Apple komt met verwijdergereedschap voor Flashback-malware" (12 april 2012), heeft Apple updates voor haar Java software voor Lion en Snow Leopard uitgebracht die de Java-kwetsbaarheden elimineren en de meest voorkomende varianten van Flashback verwijderen. Wanneer je de juiste Java-update voor je Mac nog niet geïnstalleerd hebt, doe dit dan direct, of schakel de Java-invoegtoepassing uit in je webbrowser (instructies staan in het eerste artikel waarnaar hierboven wordt verwezen). Het uitschakelen van Java is de beste oplossing voor hen die versies van Mac OS X gebruiken die ouder zijn dan 10.6 Snow Leopard.

Intego zegt dat de oorspronkelijke SabPub-malware gebruik maakte van dezelfde zwakke plek in Java als Flashback en "op afstand probeert te verbinden met command en control-servers, vermoedelijk om informatie te verzamelen op geïnfecteerde Macs". Een nieuwere versie van SabPub profiteert van een zwakke plek in oudere versies van Microsoft Word teneinde Macs te infecteren met de malware.

Het bedrijf zegt dat niet-gepatchte versies van Microsoft Word 2004 en Word 2008 kwetsbaar zijn, maar niet Word 2011. (Microsoft verhielp de zwakke plek in 2009 en zegt dat de boeven denken dat het de moeite waard is om heel oude zwakke plekken te misbruiken om gebruikers te infecteren die hun software niet up-to-date hebben gehouden.) Verder zijn bestanden in Microsoft Word's huidige .docx-bestandsindeling niet kwetsbaar, enkel bestanden die de oudere .doc-bestandsindeling gebruiken. Om duidelijkheid te scheppen in wat "niet-gepatcht" betekent, gebruikers van Word 2004 en Word 2008 die de beveiligings-update zoals beschreven in Microsoft's Security Bulletin MS09-009 hebben geïnstalleerd, zijn niet kwetsbaar. Als je er niet zeker van bent of je die update geïnstalleerd hebt, voer dan de Microsoft AutoUpdate-applicatie uit, die je normaal gesproken in de map Microsoft Office kunt vinden, of in de map Programma's en sta toe dat deze alle beschikbare beveiligings-updates installeert. Je moet daartoe wellicht meerdere updates in volgorde installeren.

En zoals altijd, wees voorzichtig met het openen van Word documenten, of eigenlijk met om het even welke bijlage van onbekende afzenders. De functie "Snelle weergave" in Mac OS X (selecteer het bestand en druk op de spatiebalk) is waarschijnlijk een veiligere manier om snel de inhoud van veel bekende bestandstypen te bekijken als je er niet zeker van bent wat het bestand bevat.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Adobe kondigt Creative Suite 6 en Creative Cloud aan

  door Jeff Carlson <[email protected]>

[vertaling: HM]

Na het uitbrengen van enkele publieke bêta's, in het bijzonder een voor Adobe Photoshop CS6, heeft Adobe formeel Creative Suite 6 (CS6) aangekondigd, een grote update voor hun volledige lijn van creatieve applicaties. Maar het grootste nieuws is dit keer niet de nieuwe versies van Photoshop, InDesign, Illustrator, Dreamweaver, Premiere Pro, After Effects en de rest (14 programma's in totaal). Adobe kondigt ook Creative Cloud aan, een abonnement wat niet alleen in cloud-opslag voor CS projecten voorziet. maar ook de mogelijkheid om programma's tegen een maandelijkse vergoeding te gebruiken. (Adobe meld dat CS6 en Creative Cloud binnen 30 dagen beschikbaar zullen zijn.)

Net als bij eerdere uitgave, zal de Creative Suite in een hand vol verschillende bundels verschijnen elk met een verschillende mix van programma's: Design & Web Premium ($ 1899), Design Standard ($ 1299), Production Premium ($ 1899) en Master Collection ($ 2599). Indivuele CS-programma's kunnen ook los gekocht worden en opwaardeerprijzen zijn beschikbaar, afhankelijk van de huidige versie van de app die je nu bezit.

Vroeger zou dit alles zijn. Als je de nieuwste versie wilde, hoesten je het geld op om het te kopen. Maar Creative Cloud bied alternatieve. Nadat je bent ingeschreven voor een abonnement, kun je elke CS-app downloaden (en meer inclusief Lightroom 4, Adobe Muse, en Adobe Edge) en ze op je computer installeren. De programma's controleren elke 30 dagen of je een geldig abonnement hebt, dus je hebt geen internetverbinding nodig om de programma's op te starten.

Creative Cloud kost $ 50 per maand wanneer je een abonnement voor een jaar neemt (dus $ 600), of $ 75 als je per maand betaald. (Adobe bied ook introductieprijzen voor het eerste jaar voor geregistreerde gebruikers van CS3 of hoger een prijs van $ 29,99 per maand aan; je moet je Adobe ID invullen om te controleren of je hier voor in aanmerking komt. Meer informatie hier over vindt je bij Adobe Creative Cloud FAQ.)

Creative Cloud lijkt zo op het eerst ideaal voor freelancers en ZZP-ers om toegang te krijgen tot nieuwste versie van de CS-gereedschappen zonder de volledige prijs te moeten betalen van de software.

Voor details over wat er nieuw is in deze CS versie verzoek ik je me toe te staan te verwijzen naar onze vrienden van Macworld en InDesign Secrets .

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


SMS-spam aangeven bij AT&T

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  18 reacties (Engelstalig)

[vertaling: DPF]

Als je dacht dat je iPhone beschermd was tegen aanvallen van spammers, moeten we je waarschuwen. Omdat Amerikaanse telco's weten dat gebruikers gaan procederen wanneer ze ongevraagde commerciële (en vaak frauduleuze) mobiele gesprekken en tekstberichten ontvangen, zitten de mobiele bedrijven daar dicht op.

Maar als je bent zoals ik (en het is waarschijnlijk dat dat zo is), heb je waarschijnlijk het afgelopen jaar meer ongevraagde gesprekken en berichten ontvangen. Gesprekken zijn daarbij het lastigst: AT&T en andere providers vragen geld voor een dienst om dit soort gesprekken te blokkeren en die dienst is ook nog eens lastig te gebruiken. Niet geïntegreerd met een iPhone, bijvoorbeeld. De dienst van AT&T kost $ 4,99 per maand, voor het blokkeren van maximaal 30 nummers. Eigenlijk geen echte oplossing en vooral bedoeld voor het beheren van de telefoon van een kind.

Mijn oom heeft een betere oplossing. Maak een "Sir Spam-a-Lot"-contact aan in Contacten en voeg ieder nummer dat je als spamgesprek aanmerkt toe aan dat contact. Opvallend trouwens hoe vaak hetzelfde nummer gebruikt wordt. Je telefoon gaat af, je ziet dat "Sir Spam-a-Lot" belt en tik twee keer om het naar je voicemail door te sturen of te negeren. Nog beter: stel een stille of zachte beltoon in voor het Sir Spam-a-Lot-contact in zodat je niet gestoord wordt.

AT&T biedt een manier om ongewenste SMS/MMS-berichten door te geven, maar voor de instructies moest ik op Twitter rondvragen en de stappen liggen niet voor de hand als je SMS en MMS niet regelmatig gebruikt. De gratis AT&T Mark the Spot-app voor het doorgeven van slechte dekking of gesprekken heeft ook een knop voor het doorgeven van SMS-spam en er wordt karig uitgelegd hoe dat moet. Het is mogelijk dat men bang is dat een "Meld dit bericht"-knop in de Berichten-app ook misbruikt zou kunnen worden.


Dit zijn de stappen voor AT&T. Hoewel ik zelf alleen AT&T heb, is mij verteld dat andere Amerikaanse telefoonbedrijven hetzelfde nummer gebruiken voor het aangeven, op een vergelijkbare manier.

Pas op: AT&T vraagt geen geld voor het doorgeven van spam-berichten, maar men compenseert niet automatisch de kosten voor het spam-bericht zelf. Je kunt dat vragen bij AT&T zelf, maar dat is wellicht niet de moeite waard voor een enkel bericht. Datzelfde geldt natuurlijk voor AT&T zelf, dus wellicht verandert dat als veel mensen hier moeilijk over doen. Het is onredelijk dat AT&T financieel mag profiteren van spam-berichten.

  1. Zoek het tekstbericht in Berichten en let erop dat je niet op URL's in dat bericht klikt.

  2. Tik op "Wijzig".

  3. Tik op de knop die eruit ziet als een lege cirkel aan de linkerkant van het ongewenste bericht. Onderin activeert de "Stuur door"-knop. Tik hierop.

  4. Voer het nummer in: 7726 (misschien had je het je gerealiseerd, komt overeen met SPAM bij naambellen) en verstuur het bericht.

  5. AT&T antwoordt met een bericht waarin men je vraagt om het nummer door te geven waar vanaf het bericht verstuurd werd.

  6. Je kunt het nummer overschrijven en intikken, maar hier heeft mijn oom ook een truc voor: tik op "Zet in lijst" en voeg het toe aan het "Sir Spam-a-Lot"-contact of tik op "Contact" als het nummer al herkend is.)

  7. Tik nu op het nummer dat toegevoegd is (of dat in het Wijzig scherm staat), tik op "Alles selecteren" en vervolgens op "Kopieer".

  8. Sluit vervolgens het contactpersonen-venster.

  9. Navigeer dan terug naar het bericht dat je van AT&T ontvangen hebt, plak de tekst erin en verstuur het.

  10. Je ontvangt een bevestiging van AT&T waar ze je "bedanken voor je hulp".


Een deel van deze actie is in je eigen belang, vooral als je per tekstbericht betaalt of je hoeveelheid tekstberichten erg beperkt is (ik heb nog steeds een abonnement uit 2007 met een maximum van 200 SMS/MMS-berichten per maand). Je houdt misschien op den duur wat meer over, en bespaart je de ergernis van herhaalde spams. Maar je helpt ook de wereld in het algemeen: hopelijk zullen we op termijn allemaal minder spam ontvangen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Maak een back-up van je Instagram-fotoverzameling

  door Agen G. N. Schmitz <[email protected]>

[vertaling: RAW, HV]

Instagram, de enorm populaire fotodeeldienst, die begon als exclusieve iOS-app, lanceerde zijn eerste Android-app op 3 april 2012 en bereikte 5 miljoen Android-app downloads in zes dagen. Maar dat nieuws was maar een vonkje vergeleken bij de bominslag van de aankondiging de week erna dat Facebook van plan was om Instagram te kopen voor één miljard dollar, dat de gratis iOS-app eventjes naar de top van de downloadlijst stuwde in de App Store, de dag erna.

Maar net zoals wanneer een geliefde, alternatieve band een contract tekent met een groot platenlabel en daardoor sommige van zijn fans afstoot, ondervond Instagram dat sommige van hun trouwe gebruikers zich tegen hen keerden. Facebook-baas Mark Zuckerberg had hier rekening mee gehouden en gebruikte zijn Facebook-bericht met aankondiging van de overeenkomst om de Instagrammers te overtuigen dat de sterke punten van de dienst overeind zouden blijven:

"We zijn van plan om functies zoals het plaatsen van foto's op andere sociale netwerken te behouden, net zoals de mogelijkheid om als je dat wilt je Instagrams niet op Facebook te delen en om volgers te hebben en mensen te volgen gescheiden van je vrienden op Facebook."

Toch trokken veel Instagramgebruikers naar Twitter (met de #instablack-hashtag) om aan te kondigen dat ze de app zouden verwijderen en niet alleen omdat hun onafhankelijke lieveling (met 30 miljoen gebruikers) met een groot bedrijf in zee ging. Het is nog steeds onduidelijk hoe Facebook-afbeeldingen gemaakt met de Instagram-app zal gebruiken en dat feit, gecombineerd met Facebooks reputatie van wijzigende privacy-instellingen, heeft veel van de onrust veroorzaakt.

In het geval je overweegt om je Instagram-account te verwijderen: dat proces is feitelijk vrij pijnloos. Maar pas op, het deactiveren van je account verwijdert al je foto's (en alle commentaren en vriendschapsverbanden). Dus voordat je de trekker overhaalt, kun je er beter eerst voor zorgen dat je alle foto's uit je Instagramverzameling ergens veilig lokaal hebt opgeslagen.

Je hebt misschien al al je Instagramfoto's in de Foto's-app op je iPhone of iPad staan, afhankelijk van je Instagram-voorkeuren (in "Instellingen > Instagram"), die de originele foto, de gefilterde afbeelding of beide kunnen bewaren. Maar als je de complete inhoud van je verzameling wilt exporteren, of als je geen afbeeldingen in de Foto's-app hebt opgeslagen, dan zijn er verschillende opties van derden die vanaf je Instagram-account de afbeeldingsbestanden naar de harde schijf van je computer kunnen overzetten. Gek genoeg heeft Instagram geen web-interface waarmee je bij je foto's kunt komen.

Instaport-internetgereedschap -- Met de gratis Instaport-dienst (donaties welkom), aanbevolen door Instagram in hun helpcentrum, kun je je gehele Instagram-geschiedenis downloaden in een zip-archief. Verder zijn er nog geavanceerde opties waarmee je foto's kunt filteren gebaseerd op recente geschiedenis of datumreeks. Het kan ook filteren op specifieke hashtags, alsmede op foto's van andere gebruikers die jij "leuk" vond (hoewel Instaport aangeeft dat het "leuk"-filter niet stabiel is).

Log in bij Instagram en geef Instaport toestemming om bij je data te komen. Daarna kies je om een zip-archief te downloaden, of je klikt op "Advanced Options" om je filtermethode te kiezen en klik je op de "Start Export"-knop. Als je een grote bibliotheek hebt, kan de export wel even duren. Wanneer het klaar is, verschijnt er een downloadkoppeling boven je accountnaam. Als je wilt proberen om de foto's van je Instagramvrienden te exporteren die je "leuk" vond, kun je het proces herhalen en een nieuwe export starten. In mijn test kreeg ik 13 foto's die ik recentelijk "leuk" vond, veel minder dan het totale aantal dat ik als "leuk" aangaf in mijn Instagramgeschiedenis.


InstaBackup Mac App -- De gratis app InstaBackup van David Smith heeft maar één functie. Het maakt een back-up van je hele Instagram-fotobibliotheek op de harde schijf van je Mac. De enige keuzemogelijkheid die je hebt is wáár de foto's terecht komen (de standaard locatie is een map op je bureaublad). Maar het doet wat het zegt en zonder problemen.

InstaBackup is een handig stuk gereedschap voor alle Instagrammers (of je er nu mee kapt of blijft) omdat het een eenvoudige manier is om een lokale back-up te maken van je Instagram-foto's. De app vergelijkt de foto's in de gekozen back-up map met de inhoud van je Instagram-bibliotheek en downloadt alleen de ontbrekende foto's (d.w.z. nieuwe opnames, maar ook beelden die je mogelijk uit de map hebt verwijderd. Alle foto's die je weggooit of verplaatst worden dus altijd opnieuw gedownload).


Via.me sociaal netwerk -- Het onlangs gestarte Via.me sociale media-verspreidingsplatform (een beetje een mix van Tumblr en Pinterest) nodigt huidige Instagram-gebruikers uit om hun foto's over te zetten naar een Via.me-profiel. Je kunt je via de hoofdpagina van Via.me aanmelden met ofwel je Facebook- ofwel je Twitter-inloggegevens, maar je kunt ook een uniek Via.me-account maken op de Instagram-importpagina. Nadat je een account hebt aangemaakt moet je bij Instagram inloggen en Via.me toegang tot je foto's geven. Nadat het overzetten gereed is vind je je foto's op automagische wijze terug in je Via.me profiel.

Houd er echter wel rekening mee dat de Via.me iPhone-app, hopeloos maar waar, alleen maar werkt voor accounts die aan Facebook of Twitter gekoppeld zijn. Als je een Via.me-account maakt via de Instagram-importpagina en dat account niet vervolgens op de "Account Settings"-pagina van Via.me aan die diensten koppelt, heb je niks aan de Via.me iPhone-app.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Uitwisselen van versleutelde bestanden eenvoudig gemaakt met DropKey

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  7 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JO, LmR]

Ik weet wat jij nodig hebt: jij zoekt meer encryptie in je leven! Natuurlijk denkt niemand dat echt. Naast beveiligingsfanaten als ik en expert Rich Mogull, die in TidBITS over beveiliging schrijft, heeft niemand enige interesse in de techniek om transacties en communicatie tegen pottenkijkers te beschermen. Waarschijnlijk weet je ergens wel dat je privacy en veiligheid nodig hebt, maar wil je je er niet verder in verdiepen.

Wij denken dat DropKey 1.0, een nieuw stuk software van WellRedApps, je aandacht verdient. Dan moet je computer wel minimaal op Mac OS X 10.7 Lion draaien. Het programma biedt een heel simpele manier om bestanden te versleutelen en vervolgens met anderen te delen, zonder dat deze beveiligingshandelingen extra tijd of gedoe kosten. Verder is de beveiliging van Dropkey zelf zo sterk, en heeft het programma zoveel mogelijkheden dat ook de echte beveiligingsfanaten het zullen waarderen. (NB: ik heb zelf adviezen aan deze ontwikkelaars gegeven in de bèta-fase van het programma, met name op het gebied van sleutelverificatie. Dit gebeurde echter zonder betaling, en ik heb geen financiëel of ander belang in het welslagen van dit product).

DropKey en de basisregels van het gebruik van publieke sleutels bij beveiliging -- Na het installeren en opstarten van DropKey verschijnt een symbool in je menubalk. Klik erop en je ziet een dialoog met een gebied waar je bestanden op kunt slepen en een veld waar je ontvangers kunt invoeren (die uit je adresboek kunnen komen). Andere knoppen: een "deel"-knop (het bekende iOS-tekentje met een rechthoekje waar een pijl uitkomt) waarmee je op verschillende manieren een publieke sleutel kunt uitgeven en een tandwiel-tekentje. Het tandwiel geeft toegang tot voorkeuren, tot de sleutelbeheer-omgeving waar je de sleutels van andere mensen kunt bekijken en verifi&feuml;ren, tot online-hulp en daar vind je ook de "Quit"-opdracht.

Image

DropKey gebruikt encryptietechniek die werkt met publieke sleutels. De techniek begint met het creëren van zowel een publieke sleutel die je deelt, als een private sleutel waar jij alleen zelf bij kunt. DropKey slaat je private sleutel op in de Sleutelhanger van je Mac en deze hoef je verder dus niet meer te beheren. Als iemand je een bestand opstuurt, kunnen ze dit versleutelen met jouw publieke sleutel. Bij aankomst vindt de ontsleuteling plaats met je private sleutel. Omdat jij de enige bent die deze in zijn bezit heeft, kan niemand anders de inhoud van je bestand stiekem bekijken. Dit gebeurt op dezelfde manier wanneer jij iemand een bestand stuurt. Je versleutelt het met hun publieke sleutel en zij ontsleutelen het weer met hun eigen private sleutel.

Willen mensen jou bestanden met versleuteling kunnen sturen, dan moeten ze in bezit zijn van jouw publieke sleutel. DropKey slaat je publieke sleutel op in een aangepast veld van jouw eigen kaart in je Adresboek. Het programma deelt de sleutel met een ontvanger door de vCard (.vcf), als bijlage mee te sturen met een e-mail die in Apple Mail wordt aanmaakt. (vCard is de standaard-codering voor het importeren en exporteren van contactgegevens; dit is wat je standaard krijgt als je een contact deelt vanuit je Adresboek op de Mac of vanuit Contacten op een iOS-apparaat). Een ontvanger kan jouw vCard importeren (via een keuzemenu of via slepen), waarna ofwel een nieuwe contactpersoon wordt gecreëerd, ofwel wordt gevraagd of je deze vCard wilt samenvoegen met bestaande contactgegevens. Op dezelfde manier heb je de publieke DropKey-sleutel van iemand anders nodig, wil je naar deze persoon een versleuteld bestand wilt opsturen. Dit uitwisselen van sleutels is een gedoe dat eenmalig plaatsvindt.


(Een kleine waarschuwing over de privacy van jouw persoonlijke contact-kaart in Adresboek: als je daar gegevens opslaat die je niet met iedereen wilt delen, dan moet je het exporteren van die persoonlijke velden blokkeren. In Adresboek doe je dat door "Bewerk" bij jouw contactkaart aan te klikken en daar aan de rechterkant de vinkjes te verwijderen naast de velden die je privé wilt houden. In het algemeen zou ik je niet aanraden om persoonlijke gegevens op te slaan in je eigen Adresboek-kaart. Daarnaast kan je er bijvoorbeeld voor kiezen je verjaardag of de naam van je partner te blokkeren).

Als je het uitwisselen van deze publieke sleutels om een of andere reden teveel gedoe vindt, biedt DropKey nog een andere (minder veilige) manier met wachtwoorden. Om dit te doen kan je in het dialoogvenste van DropKey het skelet-knopje aanklikken en een wachtwoord invoeren. Dit wachtwoord zal je dan wel op een andere manier aan de ontvanger moeten overbrengen. Deze wachtwoord-modus werkt ook met een ongeregistreerde versie van het programma en blijft ook werken na de uitprobeer-periode van 30 dagen.

DropKey comprimeert de bestanden die je op het dialoogvenster gesleept hebt in een zip-bestand, dat daarna versleuteld wordt. Het maakt zelf onmiddellijk de e-mail in Apple Mail aan (klik daarvoor op de "Encrypt and Send"-knop onder het ontvanger-veld), tenzij je instelt in de voorkeuren om alleen de encryptie uit te voeren. (Hiertoe kan je de "Encrypt and Send"-knop ook aanklikken terwijl je de Optie-toets ingedrukt houdt, de knop verandert dan in een "Encrypt"-knop). Op deze manier krijg je een versleuteld zip-bestand, dat je vervolgens ergens op je computer kan opslaan om dit te verzenden met een ander e-mailprogramma, via iChat, te delen via een gedeelde Dropbox-map (of via de "Public"-map van Dropbox) of op welke manier je ook maar wilt.

DropKey-verificatie om Man-in-the-Middle aanvallen te voorkomen -- Het is verstandig hier even stil te staan bij waar je DropKey nou wel en niet voor moet gebruiken. DropKey is geen lokale versleutelings-oplossing. Hoewel je er zeker lokaal een bestand mee kan versleutelen en het het origineel veilig kunt wissen zodat alleen de versleutelde versie op je harde schijf staat (en de ontvanger dit ook kan doen), is het programma daar niet voor gemaakt. DropKey is juist ontworpen om bestanden te beschermen tijdens verzending tussen jou en de ontvanger, over het gehele pad van netwerken waaraan jij bent verbonden en de servers die je bericht doorsturen. (Het gebruik van SSL/TLS in je e-mailprogramma is goed maar dat beschermt alleen de communicatie tussen jouw computer en jouw SMTP-server, waardoor bijlagen tijdens verzending kwetsbaar zijn voor nieuwsgierigen en bij de e-mailprovider van de ontvanger.)

Desalniettemin kan je zelfs met publieke sleutel-encryptie het slachtoffer worden van "man-in-the-middle aanvallen", waarbij de boosdoener je communicatie afluistert en jou zijn publieke sleutel stuurt in plaats van de sleutel die de ontvanger zou sturen en wellicht je e-mail dusdanig aanpast dat je dit verschil niet merkt. Om deze truc tegen te gaan gebruik je een "buitenom"-methode om de publieke sleutel van de ontvanger te verifiëren. Bijvoorbeeld, nadat je iemand jouw DropKey-publieke sleutel hebt gestuurd via e-mail, verzeker je jezelf ervan dat het de juiste sleutel is via de telefoon of beveiligde chat of zelfs een persoonlijke conversatie, elke methode waarbij je zeker weet dat hij de sleutel niet onderschept kan worden. Om deze verificatie te vereenvoudigen, kan encryptie-software een zogenaamde "vingerafdruk" aanmaken die een lange sleutel kan omzetten in een kleine hoeveelheid unieke bytes. Helaas is vingerafdruk-verificatie in de praktijk vrij omslachtig.

DropKey kan ook hierbij helpen. WellRedApps heeft een kleine woordenlijst gemaakt die DropKey gebruikt om de vier bytes van je vingerafdruk te verifiëren. Het verandert die vier bytes in vier woorden die je kan gebruiken voor verificatie op een buitenom-methode, zoals Messages, Skype of een gewoon telefoongesprek. Ik geef toe dit idee zelf aan de ontwikkelaars te hebben gesuggereerd en het maakt dingen zeggen als "Mijn sleutel is 'encumbrance stake Zs chum'" best hilarisch.


In DropKey's Key Manager, kan je de invoer zien van iemand wiens sleutel je hebt ontvangen, controleren of de woorden die hij je gegeven heeft, klopt en vervolgens op Verifiëer klikken. Dit is bijna perfect. (Je kan alleen perfecte verificatie verkrijgen als je de gehele vingerafdruk kan bevestigen maar hoewel de kans dat een "man-in-the-middle" dit systeem kan doorbreken niet nul is, is deze toch astronomisch klein.)

Image

De sleutel tot de toekomst? -- DropKey is een sterk product maar het is ook een versie 1.0. Zijn grootste zwakheid (buiten dat het alleen op Lion draait terwijl er nog zoveel Mac-gebruikers met Snow Leopard werken), is dat het de privé-sleutel die het voor je genereert bij het opstarten, opslaat in de sleutelhanger en deze eenvoudig kan worden gesynchroniseerd met andere Macs. Als je e-mail verzend en ontvangt op verschillende Macs en op ieder daarvan DropKey installeert, zal je je ontvangers in verwarring brengen (daar zij van jou dan verschillende sleutels nodig hebben) en ontvangen bestanden alleen op die Mac kan ontsleutelen waarvan de sleutel overeenkomt met die, die de afzender heeft gebruikt. WellRedApps zegt te werken aan een oplossing voor dit probleem. (Ik weet niet hoeveel mensen meer dan één machine gebruiken voor e-mail. Ik gebruik er twee: een desktop en een laptop.)

Ik heb ook een aantal kleine problemen gehad met het verifiëren van sleutels en het ontsleutelen van bestanden bij de eerste keer opstarten. Na het afsluiten en herstarten van DropKey waren deze problemen verdwenen, hoewel een paar cosmetische problemen met het programma aanhielden. Ik heb foutmeldingen naar het bedrijf gestuurd en gezien mijn eerdere ervaring met hen, ga ik ervan uit dat deze fouten snel worden opgelost.

Voor sterke versleuteling zonder het ingewikkelde bijhouden van sleutels is DropKey een goede oplossing en iedereen die versleutelde bestanden moet delen zal het gebruikersgemak kunnen waarderen. Ik kan mij bij voorbeeld voorstellen dat advocaten er zwaar op gaan vertrouwen om er zeker van te zijn dat de uitwisselingen van juridische documenten tussen hen en hun cliënten geheim blijft, zolang zij allemaal Lion gebruiken.

DropKey zal $ 29,99 gaan kosten maar WellRedApps biedt een introductieprijs van $ 19,99 voor een beperkte (maar niet nader gespecificeerde) periode, zowel direct als via de Mac App Store. Er is ook een gratis 30-dagen proefversie die je kan krijgen bij WellRedApps (daar Apple geen proefversies toestaat in de Mac App Store). En als bijzondere geste krijg je, als je een exemplaar van DropKey bij WellRedApps koopt, een coupon voor een gratis tweede licentie daar het onmogelijk is om DropKey te gebruiken zonder iemand met wie je bestanden kan uitwisselen. Zij die hun aankoop bij de Mac App Store doen, kunnen contact opnemen met WellRedApps via [email protected] om een coupon voor een gratis tweede licentie te ontvangen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Hoe epub, pdf en Mobipocket downloaden op de Kindle Fire

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  5 reacties (Engelstalig)

[vertaling: MSH, TK, OF, RAW, SL]

Het is nogal moeilijk om te onthouden, maar toen het verscheen, kon iBooks alleen epub-bestanden lezen, geen pdf's en de enige manier om die te laden was door te synchroniseren met iTunes. Na een aantal publicaties van zowel iBooks en iOS, was Apple eindelijk aangekomen waar we nu zijn, waar je e-boeken kunt laden (gekocht of gedownload buiten de iBookstore) in iBooks van Safari, Mail en alle andere iOS-apps met de nodige document-kopieerondersteuning. Vanuit ons perspectief als uitgevers trachtend om onze e-boeken beschikbaar te stellen voor iOS-gebruikers, was ondersteuning voor op web-gebaseerd downloaden het belangrijkste, omdat het ons in staat stelde om gebruikers e-boeken te laten downloaden vanaf hun Take Control-accounts.

Maar hoe zit het met de Kindle? Tot aan de uitbrengen van de op Android-gebaseerde Kindle Fire, was de enige manier om e-boeken, gekocht of gedownload buiten Amazon's Kindle Store om te laden, door middel van een handmatige Finder-kopie naar een via USB aangesloten Kindle. De E-Ink versies van de Kindle zijn opmerkelijk beperkt in hun mogelijkheden verder gaande dan echt een boek te lezen (ze hebben wel webbrowsers, maar succes ermee om er een te gebruiken voor iets verder gaande dan de eenvoudigste pagina's), echter de Kindle Fire heeft een zeer acceptabele web-browser en touch-interface.

Dus dat roept de vraag op hoe de Kindle Fire-gebruikers communiceren met onze e-boeken. Het meest voor de hand liggende antwoord, net als bij de iBookstore, is dat veel van onze titels te koop zijn bij de Kindle Store. Maar het is moeilijk voor ons om dat aan te bevelen, omdat we dan aanzienlijk minder verdienen voor iedere kopie en omdat het moeilijk of onmogelijk is voor lezers om Take Control-accounts, te creëren, hun e-boeken in verschillende formaten te krijgen, te leren over en downloaden van gratis updates en korting krijgen op nieuwe uitgaven.

Als je een Kindle Fire-gebruiker bent heb je drie opties: download onze e-boeken op je computer en kopieer ze handmatig naar de Kindle, download ze naar de Kindle direct en verricht wat magie om ze te verplaatsen naar de juiste locatie, of stuur ze naar je Kindle via e-mail. Het probleem vertroebelend is het feit dat, terwijl de Kindle Fire de voorkeur geef aan het Mobipocket-formaat, het ook pdf-bestanden kan openen en, met wat meer inspanning, epubs.

Neem een nieuwe lees-app -- We zullen eerst controleren of je alle drie de belangrijkste e-boek-formaten kunt lezen: epub, pdf en Mobipocket. De Kindle Fire verwerkt Mobipocket en pdf intern (eigenlijk doet een Kindle-app het werk), maar voor epub heb je een andere app nodig. Bovendien kan de Kindle-app wel pdf's openen, maar is er geen ondersteuning voor pdf-koppelingen, zodat je voor pdf's best een andere app gebruikt. Gelukkig zijn er apps voor het lezen van e-boeken in Android die zowel epub- als pdf-bestanden kunnen lezen met volledige ondersteuning voor interne pdf-koppelingen en veel andere functies bovenop wat de Kindle-app kan doen.

Ik heb enkele van deze apps geprobeerd en kwam uiteindelijk uit bij Aldiko Book Reader. Deze app is gratis en rendered zowel epub als pdf goed, biedt ondersteuning voor interne koppelingen, en vergemakkelijkt de toegang tot gedownloade of gekopieerde e-boeken. Mantano Reader werd nipt tweede, met de gratis versie met reclame die in wezen dezelfde functies biedt (er is ook een premium-versie van $ 4,99 zonder reclame). Bluefire, waarvan ook een iOS-versie bestaat (zie "OverDrive, Bluefire en de epublic-bibliotheek", 18 februari 2011), doet het goed voor lezen, maar gedownloade e-boeken importeren vereist wel wat kunstgrepen.

Aldiko Book Reader op je Kindle Fire krijgen gaat ook niet zonder inspanning. Met protectionistische maatregelen waar zelfs Apple nog iets kan van leren, voorkomt Amazon op je Kindle Fire toegang tot epub-leesapps, zelfs al laten ze epub-leesapps toe in de Amazon Appstore voor Android voor andere apparaten. Bovendien is de Kindle Fire niet compatibel met Google Play (voorheen bekend als Android Marketplace) zodat ik Aldiko Book Reader daar niet kon downloaden (al was minstens één andere reactieschrijver er wel in geslaagd). Maar aangezien Android veel minder gecontroleerd is dan iOS, kun je alle wat je download ook installeren, op voorwaarde dat je de volgende stappen doorloopt:

  1. Tik op de tandwielknop in de rechterbovenhoek van het scherm voor toegang tot de instellingen van de Kindle Fire.

  2. Tik op "More > Device".

  3. Schakel "Allow Installation of Applications From Unknown Sources" in.

(Een korte randopmerking: door de grote aanwezigheid van malware in Android-apps afkomstig van "alternatieve markten", raad ik sterk aan om deze instelling na de installatie van Aldiko Book Reader meteen weer uit te schakelen. En als je toch nog andere apps die niet verkrijgbaar zijn in de Amazon Appstore voor Android wilt installeren, download ze bij de bedrijven in kwestie zelf en niet bij een of andere app store die je vindt met een eenvoudige zoekopdracht.)

Aldiko Book Reader is gelukkig relatief gemakkelijk te downloaden op de Downloadpagina van de onderneming met de webbrowser van de Kindle Fire; voer gewoon je e-mailadres in in het veld en klik op de knop "Grab It". (Toen ik dit deed, kreeg ik een foutmelding dat de server me geen e-mail kon sturen, maar ik kreeg wel een koppeling om rechtstreeks te downloaden en dat ging wel goed. Zoom in op de pagina en tik en houd je vinger op het scherm als je problemen hebt met tikken.) Tik dan op de Menu-knop onderaan het scherm, tik op "Downloads" in het pop-upknoppenmenu, en tik op aldiko-standard-200160.apk (of hoe de jouwe dan ook heet) om Aldiko Book Reader te installeren.

Het meeste aan het openen van een boek in Aldiko Book Reader verklaart zichzelf. Tik in het hoofdscherm op "Shelf View" of "List View" om je geïnstalleerde e-boeken te zien, of tik op "Files" om het bestandensysteem van de Kindle Fire weer te geven en open of importeer e-boeken op een willekeurige lokale locatie. Lezen is even eenvoudig: tik op de rechter- of linkerkant van het scherm om een pagina vooruit of achteruit te gaan, of veeg naar links of rechts. Twee tips voor een betere ervaring:

Nu dit achter de rug is, is de volgende vraag hoe je een boek in de Kindle Fire krijgt, hetzij om het te lezen in de native Kindle-app (voor Mobipocket-bestanden) of in Aldiko Book Reader (voor epub en pdf). Er zijn drie mogelijkheden: rechtstreekse overdracht via usb van een Mac of pc, rechtstreeks downloaden met de webbrowser van de Kindle Fire of e-mail via de Kindle Personal Documents Service.

Laad e-boeken via USB -- Een e-boek kopiëren naar de Kindle Fire via een USB-kabel is simpel maar dan moet je wel de beschikking hebben over een Mac of PC en een micro-USB-kabeltje. Aangenomen dat je over beiden beschikt, dan neem je de volgende stappen:

  1. Verbind de Kindle Fire met je computer met de micro-USB-kabel. Indien nodig maak je de Kindle Fire wakker en veegt de schuif om op de pagina terecht te komen die je meldt dat je nu bestanden kunt overzetten. Als de Kindle Fire eenmaal geactiveerd is als USB-schijf zie je hem in de zijbalk van een Finder-venster onder "apparaten" als KINDLE. Klik er op om in het Fire Kindle-bestandensysteem te kijken.

  2. Open een tweede Finder-venster en navigeer naar de plek waar je de e-boeken hebt bewaard die je op de Kindle Fire wilt plaatsen

  3. Sleep de geselecteerde e-boeken naar de gewenste plek in het Kindle bestandssysteem. Waar je het plaatst hangt af van het bestandstype en hoe je het wil gaan lezen.

    • Mobipocket: Sleep het bestand naar KINDLE/Documents om het te laten verschijnen op de Docs-pagina en niet op de Boeken-pagina. Bestanden naar boeken folder gaat tegen Amazon's regels; waarschijnlijk wil Amazon dat hier uitsluitend gekochte e-boeken in zitten. (technisch gesproken kun je een pdf in KINDLE/Documents stoppen maar als je er op tikt zal het alleen maar geopend worden in de Kindle app die niet half zo goed is als een pdf-lezer zoals Aldiko Book Reader)

    • epub en pdf: Hoewel sommige e-boeklees-apps (met name Bluefire) een speciale importmap hebben, kan Aldiko Book Reader epub- en pdf-bestanden overal uit het bestandssysteem van de Kindle Fire vandaan halen (tenminste de door de gebruiker beschrijfbare ruimte). Dus het maakt niet uit waar je de bestanden heen kopieert, maar om overzicht te blijven houden beveel ik aan om ze in de KINDLE/eBooks-map te zetten die Aldiko Book Reader aanmaakt.

    • Klik op de verwijderknop in het navigatiepaneel van een Findervenster en tik op de "Disconnect"-knop op het scherm van de Kindle Fire.

    • Als je bestanden kopieert voor gebruik in de ingebouwde Kindle-app, ben je nu klaar. Mobipocket- en pdf-bestanden die naar de Documentenmap gekopieerd werden, verschijnen op de Docs-pagina en kunnen van daar in de Kindle-app geopend worden.

    • Als je bestanden kopieert om in Aldiko Book Reader te gebruiken, moet je nog een serie stappen doorlopen:

      1. Op de Apps-pagina start je Aldiko Book Reader en tik je op de Files-knop op het hoofdscherm om het bestandssysteem van de Kindle Fire te zien.

      2. Navigeer naar de eBooks-map.

      3. Tik op een boek en op Open om het tijdelijk te te openen of op Import om het permanent te importeren in de bibliotheek van Aldiko Book Reader.

      In beide gevallen blijft het bestand in de eBooks-map staan, dus als je het importeert, wil je het wellicht later nog wel verwijderen uit de eBooks-map.

E-boeken laden via het web -- Het downloaden van een e-boek van het web vereist een iets andere aanpak. De webbrowser van de Kindle Fire kan weliswaar bestanden van elk type downloaden, maar ze belanden dan in KINDLE/Download en de Kindle-app is vreemd genoeg niet in staat om zelfs maar Mobipocket-bestanden te openen vanuit de downloads-pagina in de browser. Dus als je Mobipocket-bestanden download om ze te lezen in de Kindle-app, ga dan als volgt te werk nadat je een of meer bestanden hebt gedownload.

  1. Tik op de thuispagina van de Kindle Fire op Apps en tik vervolgens op Store om naar de Amazon Appstore for Android te gaan.

  2. Zoek naar "File Expert" (een gratis app om bestanden te beheren. Je kunt er bestanden op de Kindle Fire mee bekijken en manipuleren, een revolutionair concept voor iOS-gebruikers!). Tik, als je hem hebt gevonden op de knop Free en, wanneer hij verschenen is, op de knop "Get App".

  3. Tik na het downloaden van File Expert op de knop "Open" (of open hem gewoon vanuit de pagina Apps, zoals elke andere app). File Expert laat een lijst zien van de verzamelingen op het bovenste niveau.

  4. Tik op "My Files > SD Card > Download" en raak een paar tellen lang het bestand aan waar je mee wilt werken. Er verschijnt een dialoog voor het bewerken van bestanden.

  5. Tik op "Cut" (je gaat het bestand verplaatsen), tik op de knop "Back" (onder in het scherm) om een niveau omhoog te gaan in de bestandenstructuur, tik op "Documents", en tik op "Paste". File Expert verplaatst het bestand vanuit de map "Download" naar de map "Documents".

  6. Keer terug naar de thuispagina van de Kindle Fire, tik op "Docs" en kijk of het bestand dat je zojuist hebt verplaatst te zien is. Verschijnt hij niet (dat gebeurde in mijn tests ook niet), herstart dan je Kindle Fire door de fysieke knop "Sleep" verscheidene seconden lang in te drukken, te tikken op de knop "Shut Down", en dan nogmaals de knop "Sleep" in te drukken om het toestel weer aan te zetten.

  7. (Eerlijk gezegd was ik geschokt dat deze herstart nodig was, maar blijkbaar is de interface-software van de Kindle Fire niet slim genoeg om veranderingen in de bestandenstructuur op te merken als ze achter zijn rug om gebeuren, dus niet via de rechtstreekse usb-weg waar Amazon de voorkeur aan geeft.)

Gelukkig kan Aldiko Book Reader bestanden openen of importeren vanuit elke map op de Kindle Fire. Daardoor is al dit gedoe niet nodig voor gedownloade epub- en pdf-bestanden. Na het downloaden van die bestanden handel je als volgt:

  1. Start Aldiko Book Reader.

  2. Tik op de knop "Files" op het hoofdscherm om de bestanden op de Kindle Fire te zien.

  3. Navigeer naar de map "Download", en tik op een boek om het te openen (om er even in te kijken) of importeer het (om meermalen te lezen) in de bibliotheek van Aldiko Book Reader.

  4. In beide gevallen blijft het bestand in de map "Download", dus als je het importeert zul je het later waarschijnlijk willen weghalen uit de map "Download". Dat kun je doen via File Expert of de Download-pagina van de browser.

E-boeken laden via e-mail -- De laatste manier, e-mail via de Kindle Personal Documents Service van Amazon, werkt alleen voor een klein aantal bestandsindelingen, waaronder Mobipocket en pdf, maar geen epub. Als je documenten stuurt naar E-Ink Kindles die Whispernet gebruiken moet je een vergoeding betalen, maar via wifi, de enige mogelijkheid op de Kindle Fire, is het gratis.

Er gelden ook nog extra eisen. Je moet het adres waarvandaan je de e-mail met de bijlagen stuurt op een lijst van goedgekeurde adressen zetten. Je moet de e-mail sturen naar je speciale kindle.com-adres (dat je kunt vinden op de pagina "Docs" van de Kindle Fire), de bijlagen moeten minder dan 50 MB groot zijn en ze moeten een van de volgende bestandsindelingen hebben (merk op dat epub ontbreekt). Bovendien kun je niet meer dan 25 bijlagen per keer verzenden.

Mobipocket- en pdf-bestanden die je naar je Kindle Fire stuurt via e-mail verschijnen in de map "Documents" en op de pagina "Docs". Bestanden in een indeling dat niet wordt ondersteund, zoals epub, worden onderweg verwijderd. Ze komen nooit op het toestel aan, en Amazon stuurt je een e-mail waarin staat dat ze niet geaccepteerd zijn.

Aangenomen dat je Aldiko Book Reader gebruikt, navigeer je, om een pdf te lezen die via e-mail naar een Kindle Fire werd gestuurd, gewoon naar de map "Documents" en open of importeer je het bestand precies zoals je zou doen met een document dat op een andere manier is geladen.

Aanbevelingen ter afsluiting -- Sommige uitgevers werken alleen met bepaalde bestandsindelingen, maar als je kunt kiezen, zoals bij onze Take Control e-boeken, raad ik je aan altijd epub en Aldiko Book Reader (of een andere bekwame epub-lezer) te gebruiken.

Als ik moet kiezen tussen epub en Mobipocket, kies ik altijd epub omdat de kans groot is dat een uitgever het Mobipocket-bestand heeft gemaakt door een epub te converteren. (Dat is onze manier van werken.) Daardoor kunnen de Mobipocket-versies van e-boeken lijden aan conversie-artefacten en andere problemen.

Als ik moet kiezen tussen epub en pdf, kies ik ook epub omdat pdf een starre presentatie heeft. Op het kleine scherm van de Kindle Fire is het lezen van een pdf in volledige-paginaweergave inspannend, tenzij je extreem goede ogen hebt. Je kunt natuurlijk inzoomen, maar dan is het lastiger om in de pdf je weg te vinden.

Hoe dan ook, met deze aanwijzingen moet je in staat zijn om met je Kindle Fire elk DRM-vrij e-boek te lezen dat je wilt, in epub-, pdf-, of Mobipocket-bestandsindeling.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 23 april 2012

  door TidBITS Staff <[email protected]>

[vertaling: HV]

Quicksilver β67 -- Het herrezen Quicksilver-hulpprogramma krijgt een nieuw leven met de update naar versie β67. Het zit vol met verbeteringen en nieuwe mogelijkheden, zoals het in real-time in de gaten houden van actieve programma's en processen, sneller zoeken in de catalogus en herschikte en vereenvoudigde voorkeuren. Maar β67 is voornamelijk een onderhoudsversie, waarin een groot aantal weeffouten is hersteld, waaronder een oplossing voor het "merkwaardige" gedrag als je in de Finder meerdere objecten selecteert, het correct omgaan met jokertekens in pad-namen, de terugkeer van gedockde panelen en het niet langer dupliceren van objecten in de catalogus als die aan de object-geschiedenis worden toegevoegd. (Gratis, 2,4 MB, toelichting)

Reacties - Quicksilver β67

LaunchBar 5.2 -- Objective Development heeft LaunchBar 5.2 vrijgegeven. Deze versie van het hulpprogramma om programma's en bestanden vanaf het toetsenbord te beheren kent een groot aantal verbeteringen. Zo kun je nu zaken aan je agenda toevoegen, en op verschillende tijdstippen van een alarm voorzien (scheiden met spaties…) zonder dat iCal actief is. Het werkt ook beter samen met iTunes, waaronder het afspelen van nummers uit grote iTunes-bibliotheken, compatibiliteit met muziek in iCloud en iTunes Match en het beter herkennen van klassieke genres. De update kent ook een verbeterde "Recent Items"-lijst, met nu ook mappen waarin is gezocht, kan nu ook reeds toegepaste tekstbewerkingen onthouden, zodat die opnieuw gebruikt kunnen worden, gebruikt de Spotlight-index voor het vinden van de lokatie van alle geïnstalleerde programma's en blijft nu de menubalk van het programma in de voorgrond tonen als LaunchBar via zijn toetscombinatie wordt geactiveerd. Deze versie corrigeert ook de plek van het LaunchBar-venster in schermvullende weergave, zorgt ervoor dat de balk ook actief wordt als je via Command-Tab LaunchBar naar de voorgrond haalt, herstelt een probleem met het laten zien van zoekresultaten als het LaunchBar-venster zich helemaal onder aan het scherm bevindt en nog veel meer. LaunchBar 5.2 vereist Mac OS X 10.6 of nieuwer (maar LaunchBar 5.1 blijft beschikbaar voor wie een eerdere versie van Mac OS X draait). (Nieuw $ 35, met een korting van 20 procent voor TidBITS-leden, update gratis, 2,1 MB, toelichting)

Reacties - LaunchBar 5.2

Suitcase Fusion 4 -- Het hulpprogramma voor lettertypenbeheer Suitcase Fusion, van Extensis, is geüpdatet naar versie 4 en kent een groot aantal nieuwe mogelijkheden. Het introduceert het Extensis Font Panel in Adobe InDesign, Illustrator, en Photoshop. Hiermee kun je lettertypen direct activeren. Verder kunnen WebINK-gebruikers het Font Panel in Photoshop gebruiken om voorvertoningen en ontwerpvergelijkingen te maken met WebINK-lettertypen. Er is een auto-activeringsinvoegtoepassing voor Adobe InCopy CS4, CS5, en CS5.5, zodat gedeelde InDesign-documenten altijd de correcte lettertypen tonen. Andere toevoegingen zijn de mogelijkheid om de lettertypen en achtergrondkleuren in het Previews-venster te specificeren, het eenvoudiger selecteren van lettertypen voor gegroepeerde verzamelingen en favorieten, het tonen van zowel PostScript-lettertype-namem als lettertype-namen zoals ze getoond worden in het Font-menu van je programma en gratis toegang tot meer dan 500 lettertype-families uit de Google Web Fonts. (Nieuw 99,95 dollar, upgrade van eerdere versies 49,95 dollar, 63 MB, toelichting)

Reacties - Suitcase Fusion 4


ExtraBITS, 23 april 2012

  door TidBITS Staff <[email protected]>

[vertaling: DPF, JO]

Twee korte stukjes deze week: de Tech Night Owl Live-podcast met Michael Cohen met aandacht voor de patenten-rechtszaak tussen Apple en belangrijke uitgevers en een kortingsactie van Apple, waarbij gratis exemplaren van Snow Leopard weggegeven aan MobileMe-gebruikers die nog op Leopard zitten.

Aandacht voor e-boeken en de DOJ rechtszaak bij Tech Night Owl Live -- Op de Tech Night Owl Live podcast bespraken gastheer Gene Steinberg en TidBITS-schrijver/Take Control-auteur Michael E. Cohen de beschuldigingen van prijsafspraken tussen Apple en vijf grote uitgeverijen en wat de betekenis hiervan zou kunnen zijn voor de toekomst van het uitgeven van e-boeken.

Reacties

Gratis exemplaar van Snow Leopard voor Leopard-gebruikers die nog met MobileMe werken -- Dank aan Macgasm die ons erop wees dat Apple nu gratis dvd's van Mac OS X 10.6 Snow Leopard uitdeelt aan MobileMe-gebruikers wiens computer nog draait op 10.5 Leopard. Apple wil deze mensen helpen om de overstap naar 10.7 Lion te maken (dat je nog wel moet kopen uit de Mac App Store voor $ 29,99) en daarmee de stap naar iCloud te maken, omdat MobileMe op 30 juni 2012 ophoudt te bestaan. Natuurlijk is zo'n exemplaar van Snow Leopard geen bruikbare hulp voor mensen die nog op Mac met een PowerPC-processor werken, want zij kunnen niet verder upgraden dan Leopard. Maar voor wie gewoon wat traag is geweest met overstappen, is dit een mooi lokkertje.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2012 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search | TidBITS Home | Volgende aflevering