Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1113i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Na verscheidene vragen over het nieuwe AirPort-configuratieprogramma 6.0 voor Mac OS X 10.7 Lion heb ik een screencast van 15 minuten opgenomen met een volledige voorstelling van de nieuwe versie en die beschikbaar gemaakt via YouTube. Sommige mensen houden van 6.0 en andere niet maar voor mij biedt deze nieuwe versie veel pluspunten, vooral voor wie een nieuw netwerk op poten zet. (Wie een bestaand netwerk heeft kan versie 5.x blijven gebruiken.)
Ik heb de video in de webversie van dit artikel opgenomen, maar omdat hij met hoge resolutie is opgenomen, bekijk je hem best op YouTube, waar je 1080p HD kunt kiezen via de resolutiekiezer. In die stand is de tekst op het scherm leesbaar.
Voor een verklaring van AirPort-configuratieprogramma 6.0 in tekst, zie "AirPort-configuratieprogramma 6.0 ondersteunt iCloud maar is verder uitgekleed", 1 februari 2012.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Heel af en toe moet ik een of ander elektronisch apparaat uit elkaar halen. Soms is dat gemakkelijk. De Mac Pro is bijvoorbeeld een apparaat dat perfect ontworpen is om zomaar open te gaan na het omzetten van één hefboompje en na het verwijderen van z'n zijpaneel. De Mac Mini (vooral het oudere model) is moeilijker. [Adam zegt: hier kan ik het grondig mee eens zijn, na onlangs een dik uur bezig geweest te zijn met het installeren van een SSD-schijf in Tonya's Mac Mini uit 2010]. Nog moeilijker zijn MacBooks en alle iPods. De onderdelen daarvan zijn kennelijk bedoeld om precies in elkaar te klikken in de fabriek en nooit meer los te komen, tenzij er een door Apple getrainde technicus aan te pas komt.
Toch moeten ook wij "gewone mensen" wel eens binnen in een Apple zijn, wat trouwens al een stuk makkelijker gemaakt is door hulpbronnen als iFixit en de Installatievideos van Other World Computing. Om deze verzegelde apparaten te openen en daarbinnen wat voor elkaar te krijgen heb je bovendien het juiste gereedschap nodig. Een verzameling gewone schroevendraaiertjes, een paar van Philips, en een paar van Torx in allerlei groottes. (Als je er nog geen had: Newer Technology heeft deze draagbare toolkit van 11 stuks voor $ 17,95. Een prima basisset). Je denkt misschien dat je genoeg hebt aan bijvoorbeeld twee gewone schroevendraaiers, om de twee delen van een ipod van elkaar te krijgen, maar daar vergis je je. Gewone schroevendraaiers zijn te dik om er tussen te komen, en dunne juweliersschroevendraaiertjes zijn te puntig. Je krijgt eerder gaten in het plastic dan dat ze de juiste hefboom bieden waarmee je voor- en achterkant van elkaar kunt scheiden.
De oplossing is een verbazingwekkend simpel gereedschapje dat een "spudger" genoemd wordt. Dit is een dun metalen of plastic blad, waarvan de rand tussen de twee plastic helften past, zodat je deze van elkaar kunt wrikken zonder schade aan te richten.
Ik had een setje plastic spudgers van deze aanbiedingsite: Meritline. Ze waren echt ongelooflijk goedkoop (1 dollar inclusief gratis verzending uit China) en ze werkte prima… tenminste die ene keer. Nadat ik de beide bladen één keer gebruikt had bij een eerste klusje waren ze volkomen onbruikbaar door het gebruik van veel te zacht plastic. Newer Technology geeft zelf eerlijk toe dat hun plastic spudgers beperkte houdbaarheid zijn, dus toen dit bedrijf mij de kans gaf een paar van hun nieuwste iSesamo-spudgers te proberen nam ik het aanbod gretig aan.
De iSesamo is een heel dun, flexibel soort staal, zo'n 12,7 cm lang en 1,9 cm breed. Het middendeel is bedekt met rubber, wat een stevige greep oplevert. Het ene uiteinde is rond, het andere loopt puntig (maar niet scherp) toe. Deze onbedekte uiteindes duwde ik tussen een aantal verschillende soorten plastic delen en daarna kon ik ze met het buigzame metaal vrijwel allemaal van elkaar wrikken. Ik testte het op een MacBook, een iPod (het originele witte model) en zelfs op de biertap van mijn eigen huisbrouwerij
.
De iSesamo kost op het moment $ 8,79 bij Other World Computing, en hij is makkelijk negen keer zo goed als de plastic spudger van 1 dollar die ik al had geprobeerd. Het ding doet maar één ding goed, maar die ene actie is wel noodzakelijk om ooit toegang tot het binnenste van je iPod of iPhone te hebben. Let op, dat spudger een generieke term is [ook wel "onderhoudshulpmiddel" genoemd, nvdv] en Other World Computing verkoopt nog een ander model, namelijk de Apple Nylon Probe Tool van $ 3,95 die niet zo goed werkt bij het openen van de hierboven besproken omhulsels, maar die juist weer beter geschikt is voor het lospeuteren van hele dunne stroomdraadjes uit hun contactdoosje (zonder daarbij allerlei nabijgelegen onderdelen te beschadigen).
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Tijdens de recente Macworld | iWorld 2012-conferentie (zie "Macworld | iWorld 2012: In één woord: verzekerd", 30 januari 2012) heb ik een deel van de tijd staan kletsen met verkopers van diverse producten, vaak op uitnodiging (zij die nooit een dergelijk gebeuren hebben bezocht als een afgevaardigde van de media hebben geen idee hoeveel uitnodigingen je krijgt voor dergelijke tête-à-têtes). Een van die gesprekken voerde ik met mensen van Fujitsu, die me een korte demonstratie gaven van diverse scanproducten, hetgeen ik bijzonder interessant vond vanwege mijn hulp bij het produceren van Joe Kissell's boek, "Take Control of Your Paperless Office", waarin scanners een prominente rol spelen. Aan het einde van ons gesprek werd ik verrast met een recensie-exemplaar van de Fujitsu ScanSnap S1100, een kleine scanner voor de reiziger.
Allereerst het goede nieuws. Dit kleine apparaatje weegt slechts driekwart pond (0,35 kg) en is zeer dun waardoor het makkelijk in een rugzak of aktetas past. Het betrekt zijn stroom bovendien geheel van de USB-aansluiting dus je hebt er geen aparte adapter voor nodig en de meegeleverde USB-kabel heeft zelfs een klittenband-binder waardoor je ‘m in een wip oprolt en opbergt. Hoewel de ScanSnap S1100 slechts één pagina per keer aan kan en ook alleen eenzijdig hoef je geen moeite te doen de pagina helemaal recht in te voeren. Ook is het scanproces snel. De kwaliteit van de scans zijn niet superhoog (600 bij 600 pixels per inch) maar meer dan genoeg voor wat ik nodig heb. Toen ik ‘m thuis eenmaal had geïnstalleerd kon ik vrijwel meteen de overstap maken naar misschien niet een geheel papierloos kantoor, maar toch een die veel minder papier gebruikt.
Ach, maar de instelling, daar wrong het hem. Zoals je je herinnert, kwam Apples Mac OS X 10.7 uit in juli vorig jaar en kon het in de maanden daarvoor door ontwikkelaars getest worden. Toch wordt de ScanSnap S1100 nog steeds geleverd met een installatie-dvd-rom die software bevat die alleen compatibel is met Mac OS X 10.4 tot en met 10.6. En Fujitsu meent het: de handleiding zegt zelfs dat een van de bijgeleverde programma's, Cardiris 3.6, Rosetta nodig heeft, wat, zoals we allemaal weten, een ex-papegaai is die naar een betere wereld ging onder Mac OS X 10.7. (Let op: verschillende ScanSnap-scannermodellen kunnen best met verschillende softwarepakketten geleverd worden, dus mijn beschrijving is alleen van toepassing op het S1100-exemplaar dat ik kreeg.)
Maar een armzalig stukje papier dat in de verpakking zit weggestopt zegt wel: "Om de ScanSnap met Mac OS X v10.7 (Lion) te gebruiken, moet je eerst de bijgeleverde software updaten" en het blaadje geeft een (nogal lange) url die je in een webbrowser moet intypen om meer te weten te komen. De bewuste pagina bevat echter alleen een set koppelingen: je moet op de S1100-koppeling klikken om op een andere pagina te komen die nog meer koppelingen heeft naar de benodigde updates en je moet een flink eind naar beneden scrollen op die pagina om ze te vinden. En ja, daar zijn ze: er moeten twee afzonderlijke updates gedownload worden, eentje voor de ScanSnap Manager-software en nog eentje voor de bijgeleverde Cardiris-software. Het wordt zelfs nog beter (en met "beter" bedoel ik eigenlijk iets geheel anders): je kunt niet gewoon de Cardiris-software downloaden, maar je moet daarvoor in de plaats een aanvraag indienen voor de software en wachten op een bevestigingsbericht via e-mail waarin een koppeling staat om de update te krijgen.
Wat het armzalige stukje papier met zijn enkele regel met Lion-instructies (in elf talen) niet duidelijk maakt, is de volgorde waarin je dingen zou moeten doen om de ScanSnap-software gelukkig te maken onder Lion. Moet je gewoon de dvd overslaan en de updates downloaden, of moet je eerst de software op de dvd installeren en daarna de updates downloaden en draaien? Ik maakte een inschatting en draaide eerst het installatieprogramma die op de dvd stond, omdat de scanner geleverd wordt met een groot stuk tape erop met de waarschuwing dat je de scanner niet moet aansluiten voordat de software geïnstalleerd is.
De installer laat je kiezen welke onderdelen je wilt installeren: omdat ik wist dat Cardiris niet zou draaien op mijn ge-Lioniseerde iMac, haalde ik het vinkje voor dat onderdeel weg; een fout, zoals ik snel ontdekte, omdat de Cardiris-updater eist dat er een oudere versie aanwezig is, zelfs als die versie helemaal niet kan draaien onder Lion. Ik ontdekte ook dat de ScanSnap-installer er zo eentje is die een herstart vereist wanneer hij klaar is. Zucht. En nog eens zucht, omdat ik het installatieprogramma opnieuw moest draaien om de Rosetta-afhankelijke Cardiris-applicatie te installeren, zodat ik het kon updaten nadat ik door de e-mailhoepels was gesprongen om hem te krijgen.
De gehele procedure vanaf het openen van de doos kostte me meer dan een uur. Aan het einde had ik een werkende scanner en de vereiste software om hem te gebruiken. Daarmee is niet gezegd dat de software perfect is: hoewel het bruikbaar is, zien delen ervan uit alsof ze uit een grijs verleden van Mac OS X ontsnapt zijn en andere lijken op de kaalste van de ouderwetse grijze-dialooggereedschappen. En wat erger is, de stukken zitten verspreid over verschillende onderdelen, sommige zichtbaar en sommige achter de coulissen en je weet nooit wie er aan zet is op welk moment: je moet echt de handleiding lezen om te weten wie de baas is en wie er daarna aan bod komt. Toch kan ik de scanner gebruiken om pdf's te maken (doorzoekbare, dankzij de bijgeleverde FineReader OCR van ABBYY) en zelfs documenten rechtstreeks naar Word, Excel of Google Docs sturen (maar niet naar een van Apples eigen kantoorprogramma's zoals Pages). Voor mijn behoeften werkt de ScanSnap, nu ik de horden heb genomen, goed genoeg.
Maar bij randapparatuur doet het er niet toe hoe goed de hardware is (en de ScanSnap-hardware lijkt erg goed) als de software ontbreekt. Software die een apparaat aanstuurt moet of geheel onzichtbaar zijn (verborgen achter de coulissen zijn werk in stilte en efficiënt uitvoeren), of het zou een gebruikerservaring moeten geven die zo eenvoudig en naadloos mogelijk is. De ScanSnap-software die ik kreeg scoort niet op dat punt. En er is echt geen reden voor een grote speler als Fujitsu om in 2012 zo weinig aandacht aan hun Mac-software te schenken wanneer kleinere, flexibelere spelers zoals Doxie een ongeveer vergelijkbare mobiele scanner kunnen maken die zelfs geen kabel nodig heeft (het kan naar zijn geheugen scannen en draadloos scans oversturen naar een Mac, pc, iOS-apparaat of de cloud) en die besturen met gemakkelijk te gebruiken software die eruit ziet alsof hij werd ontworpen voor een Mac in 2012, niet in 2002.
Ik ben Fujitsu dankbaar dat ze me een exemplaar geschonken hebben om te bespreken en ik hoop er goed gebruik van te kunnen maken. De hardware is echt wel goed afgewerkt, maar de ScanSnap S1100 zou zijn voordeel kunnen doen bij een complete herziening van de software.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Men vergeet makkelijk dat FileMaker Inc. als dochteronderneming volledig in het bezit van Apple is. Als directe opvolger van Claris is FileMaker zoiets geworden als het roodharige stiefkind in het universum van Apple, zozeer dat veel toegewijde gebruikers van het belangrijkste product er verdrietig van worden. In vele opzichten is FileMaker (het databaseprogramma) een afwijking in dat universum, een terugkeer naar de dagen waar de software van Apple het Clarislabel droeg.
Claris is sinds 1998 FileMaker Inc., een bedrijf dat zo volkomen gescheiden was van haar enige eigenaar dat het niet verwonderlijk is dat men het idee had dat de twee bedrijven helemaal geen connectie hadden. Hoewel je op de website van Apple verwijzingen kunt vinden naar FileMaker Inc. als je er naar zoekt, is dat niet makkelijk te vinden. Feitelijk is alleen Bento, de persoonlijke database van Filemaker, in de Mac App Store beschikbaar, terwijl de volwassen stalgenoten dat niet zijn. En nergens is de afstand tussen de twee bedrijven duidelijker dan op de iPhone.
Toen Apple de iOS App Store in 2008 het licht liet zien, waren FileMaker-adepten er zeker van dat Apple's allereigen leverancier van goede database-software als een van de eersten haar producten in de App Store zou onderbrengen. FileMaker was immers niet een compleet onbekende op de mobiele markt: FileMaker Mobile was al in 2006 beschikbaar als toepassing voor Palm- en Pocket PC-gebruikers. Maar het bedrijf had twee jaar nodig om na de opening van App Store FileMaker Go in juli 2010 uit te brengen. Ik heb het nu enige tijd gebruikt en wil mijn indrukken delen.
FileMaker Go voor de iPhone is niet een impulsieve aankoop. Met $ 19,99 is het niet de goedkoopste app in de App Store en het is zelfs niet de goedkoopste FileMaker client, FMTouch kost de helft. En voor $ 19,99 krijg je alleen de iPhone versie, FileMaker Go voor de iPad kost $ 39,99. (Opmerking: dit artikel richt zich op de iPhone-app, maar de uitgangspunten zijn hetzelfde, zij het minder waar het de schermafmeting betreft.)
FileMaker Go is in wezen een afgeslankte versie van de Filemakerclient. Gegevens in de FileMaker databases kunnen op de iPhone vrij eenvoudig gemanipuleerd worden met het schermtoetsenbord. Je voert velden in door er op te tikken; bij afwezigheid van een Tabtoets beweeg je tussen velden door op de knop "Next" te tikken. Knoppen triggeren scripts zoals ze dat ook doen op een bureaublad-machine. Berekeningen, uh…, die berekenen. Over het geheel genomen is de functionaliteit van de software, als de database open is, zeer aanvaardbaar.
Een nieuwe uitdaging voor FileMaker-ontwikkelaars ligt in de configuratie van een database voor een iOS-apparaat en in het bijzonder, een iPhone. Een desktop FileMaker-oplossing heeft een relatief groot scherm om mee te werken, maar een iPhone in staande stand biedt maar een beperkt weergaveoppervlak. In de ontwerprichtlijnen van FileMaker wordt aanbevolen om de breedte van lay-outs te beperken tot 312 pixels om te voorkomen dat gebruikers moeten uitzoomen om de volledige lay-out te zien.
Het kleine iPhone-scherm betekent dat er minder gegevens zichtbaar zijn en scrollende lijsten met gerelateerde gegevens in een kader kunnen maar moeilijk worden weergegeven. De scrollende navigatie-aanduidingen die prettig zijn op het scherm van een desktop- of laptopcomputer komen niet zo goed over op het scherm van een iPhone. De opmaak moet dan ook met zorg worden ontworpen en slim gescripte sequenties van formulieren worden de meest praktische manier om om te gaan met gegevens. Om hierbij te helpen kunnen de scriptfuncties "Get(SystemPlatform)" en "Get(ApplicationVersion)" in FileMaker worden gebruikt om een versie van de database in FileMaker Go te identificeren, waarna de database dan door een script kan overschakelen naar een mobiel-vriendelijke opmaak. Vergelijk de bovenste (desktop FileMaker Pro) en onderste (FileMaker Go op de iPhone) schermafbeeldingen hieronder.
Datastructuren moeten ook grondig worden voorbereid omdat het database-schema niet meer kan worden veranderd op een iPhone nadat het erop geladen is. Records in een FileMaker-tabel kunnen wel worden gewijzigd (als de gebruiker over de juiste toegangsrechten beschikt), maar meer kan FileMaker Go niet doen met de gegevens. Er kunnen geen tabellen of velden worden toegevoegd of verwijderd en relaties tussen tabellen kunnen niet worden gewijzigd. Je kunt scripts draaien, maar scripts schrijven of bewerken kan niet. Ook lay-outs kunnen beschikbaar worden gemaakt op de iPhone (al zullen niet alle lay-outs geschikt zijn), maar ze kunnen niet worden gewijzigd op de iPhone.
Databases moeten dan ook worden voorbereid in FileMaker Pro op een desktopcomputer en dan via een van twee methoden worden overgebracht naar de iPhone. Als een database wordt gedeeld, hetzij via FileMaker-delen onder FileMaker Pro of via FileMaker Server, dan kan FileMaker Go ze op bijna dezelfde manier als een desktopversie van FileMaker Pro gebruiken, dat wil zeggen door middel van een interface voor het bladeren door bestanden op de iPhone met een lijst van alle beschikbare bestanden op een geselecteerde server. Het grootste voordeel van deze methode is het onmiddellijke updaten omdat FileMaker Go rechtstreeks met de database op de server werkt. Updates van de gegevens op de iPhone-app worden automatisch live geüpdate op de server en die updates worden dan weerspiegeld op alle andere clients waarop de database ook is geopend.
FileMaker Go heeft toegang tot gedeelde databases over een wifi- of gsm-verbinding. Dit betekent dat een verkoper op verplaatsing bijvoorbeeld de voorraad of de status van een bestelling met zijn iPhone kan controleren. Natuurlijk op voorwaarde dat hij een goede internetverbinding heeft en dat de database van zijn bedrijf wordt gedeeld op het internet.
Databases kunnen ook naar een iPhone worden gesynchroniseerd via de Apps-tab in iTunes. Op deze manier geïnstalleerde databases staan volledig op het apparaat, niet op een server, wat betekent dat lokaal gemaakte veranderingen lokaal blijven zolang het bestand niet is terug-gekopieerd naar de computer waarmee het apparaat wordt gesynchroniseerd.
Afgezien van compromissen inzake lay-outs, biedt FileMaker Go wel degelijk enkele nieuwe mogelijkheden voor de invoer van data. Datavelden in FileMaker Go databases kunnen dezelfde soorten data bevatten als hun desktoptegenhangers, maar data-invoer wordt een beetje interessanter.
Raak een dataveld aan in de Browse-modus en, naast de voor de hand liggende optie "Choose From Library", worden er twee nieuwe databronnen beschikbaar. Met "Take Photo" kan de gebruiker een foto maken (maar geen video) met de ingebouwde camera van de iPhone (op de voor- of achterkant, als het een iPhone 4 of 4S is), met een knop voor de keuze van volledige, grote, medium of kleine bestandsgrootte en resolutie. De derde keuze, "Get Signature", biedt een leeg wit scherm met een horizontale (in liggende stand) lijn met het label "Sign Here". Onderteken met je vingertop (of een styluspen), en raak dan "Clear" aan om opnieuw te proberen (leesbaar ondertekenen met een vinger is niet zo eenvoudig) of Accept om je handtekening in het dataveld te plaatsen. Wanneer een dataveld is gevuld, kun je de inhoud aanraken om twee bijkomende opties te tonen, Email en Open.
De mogelijkheid om een volledig scriptgestuurde database op een iPhone te kunnen gebruiken biedt interessante mogelijkheden die verder gaan dan de eenvoudige database-handelingen. In beperkte mate kan FileMaker Go als een ontwikkelplatform voor iOS beschouwd worden en biedt het aan ontwikkelaars de mogelijkheid om uitgebreide en complexe oplossingen te bouwen die eenvoudig door te synchroniseren naar de iPhone overgezet kunnen worden inplaats van volledig in Objective-C gebouwd te moeten worden.
Database-achtige programma's zijn voor desktop computers al een aardige tijd beschikbaar en is nu aangevuld met FileMaker Pro Advanced, geboren als Developer, dat de mogelijkheid heeft om zelfstandige applicaties te bouwen die de database functionaliteit hebben ingebouwd. Het grootste verschil met iOS-apparaten is dat daar zelfstandig draaiende oplossingen niet mogelijk zijn. Je moet FileMaker Go op je iPhone of iPad draaien om de database te kunnen benaderen, maar dat is niet een te grote prijs die je moet betalen om de mogelijkheid te hebben om snel en eenvoudig een eigen iOS "app" te kunnen ontwikkelen. FileMaker claimt dat het apps zijn. Dat zijn het niet, het zijn natuurlijk documenten. Het zijn complexe en uitgebreide documenten, zeker, maar het zijn documenten.
In tegenstelling tot Bento, de iOS-versie die beperkt is tot het delen van gegevens met Bento op de Mac is FileMaker Go een oplossing waar veel FileMaker-gebruikers op hebben zitten wachten vanaf de dag dat Steve Jobs de komst van de komst van apps door derden voor de iPhone. (Voor meer info over Bento, lees dan diverse artikelen die TidBITS gepubliceerd heeft over dit pakket). Ondanks de onvermijdelijke beperkingen in lay-out en design die het kleine scherm van de iPhone met zich meebrengt voor FileMaker developer is FileMaker Go voor de iPhone een degelijk stuk software dat zich prima voegt in het bestaande FileMaker universum. Waarom Apple het zo op afstand houdt blijft een mysterie.
[Steve McCabe is een Mac consultant, schrijft over technologie en is docent Natuurkunde in Nieuw Zeeland. Hij schijft over zijn avonturen in Nieuw Zeeland, hij blogt over technologie en hij heeft net zijn persoonlijke website opgeleverd.]
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Toen we vorig jaar met de Take Control-serie overstapten van Microsoft Word 2008 naar Pages ‘09 moest ik me niet alleen een geheel nieuw programma eigen maken, maar tegelijkertijd anderen met deze overstap ondersteunen. Apple maakte me dat niet makkelijk door op hoge snelheid updates uit te brengen. (Als je nieuwsgierig bent naar de redenen voor deze overstap, of naar ons EPUB-productieproces, verwijs ik je naar "Hoe "Take Control" EPUB's in Pages maakt", 30 september 2011.)
Nu de commotie rond deze overgang is verdwenen, wil ik nog wat aandacht besteden aan de strategieën die we gebruikten om de overstap te maken en nog wat Pages-tips geven.
Kijk naar de onderkant -- Een klassieke fout van de ervaren Word-gebruiker die naar een ander programma overstapt is dat wanneer je lang genoeg in de menu's en dialogen zoekt, je alle belangrijke commando's zult vinden (helemaal wanneer je menu's zelf aanpast, wat in Word kan). In Word kun je met de menu's en dialogen beginnen en gaandeweg zul je de bijbehorende toetscombinaties onder de knie krijgen.
Dit werkt in Pages volkomen anders. In Pages zijn de toetsen verborgen in de interface en er is geen plek waar je een referentie naar alle commando's kunt vinden.
Belangrijke mogelijkheden verschijnen aan de linker onderkant van een Pages document. Als je je venster verticaal helemaal opgerekt hebt is dat met een horizontale Dock vaak gevaarlijk dicht in de buurt van die Dock. Ik zal de drie mogelijkheden uitleggen die ik gebruik, maar onthoud dat er ook een checkbox is in de voorkeuren van Pages waarmee je het aantal woorden kunt tonen; dat heb ik zelf uit staan.
Met het meest links gelegen venstermenu kun je het zoomniveau van je venster instellen en hoeveel pagina's er tegelijkertijd getoond worden. Hoewel Pages ook zoompercentages in het menu "Weergave" heeft, staat het programma daar niet toe dat je zelf een specifiek percentage invult en heeft het ook minder mogelijkheden dan het venstermenu om in te stellen hoeveel pagina's je wilt tonen. Ik heb zelf een voorkeur voor 100% met twee pagina's in beeld, maar anderen werken liever verder ingezoomd met een enkele pagina. Dat betekent dat het zoomniveau bij een document meestal moet worden ingesteld door middel van dit venstermenu.
Je kunt ook nog eens op dit gebied klikken. Er verschijnt dan een venster waarmee je naar een specifieke pagina kunt springen door een paginanummer in te tikken. Ook dit is niet mogelijk via een normaal menu, venster of toetscombinatie.
Met het menu daarnaast kun je naar specifieke plekken in je document springen. Dat is erg krachtig: allereerst stel je in waarheen je wilt kunnen springen. Je kunt bijvoorbeeld naar het volgende commentaar gaan, of naar de volgende hyperlink. Als je snel door alle commentaren in je document wilt kunnen bladeren, is dit de plek.
Bijhouden van wijzigingen inschakelen -- Als je met meerdere mensen aan een document werkt is het bijhouden van wijzigingen essentieel. In Pages doe je dat door "Wijzig > Houd wijzigingen bij" te kiezen, of te klikken, en iemand die de wijzigingen wilt zien kiest "Wijzig > Toon paneel met opmerkingen en wijzigingen". Je kunt ook een speciale knop "Houd wijzigingen bij" op de werkbalk zetten door de werkbalk aan te passen in het menu Weergave of door te control-klikken op de werkbalk, net als in andere programma's van Apple.
De werkbalk "Houd wijzigingen bij" heeft twee venstermenu's aan de rechterkant die de meeste mensen bij Take Control in eerste instantie over het hoofd zagen. Met "Toon markeringen zonder verwijderingen" kun je instellen welke aanpassingen je kunt zien en dat is erg nodig (je zou denken dat je ze zou kunnen verbergen in de algemene voorkeuren, maar dat is niet zo). Je kunt verder alle wijzigingen in een keer accepteren of verwerpen en je kunt de kleur van de gewijzigde tekst instellen. (Ik vind dat zelf erg lollig, al die kleuren; in de tweede figuur hieronder zijn de wijzigingen van Adam paars en die van mij in groen; commentaren zijn altijd geel.)
Om toch fijn te kunnen werken heb ik de grenzen van Pages flink op moeten rekken: ik had toetscombinaties nodig voor sommige functies, zoals voor het accepteren van veranderingen en het in- en uitschakelen van het tonen van wijzigingen. Dat doe ik immers heel vaak op een dag. Ik heb uiteindelijk Keyboard Maestro gebruikt om macro's te maken voor deze functies.
Eén waarschuwing. Het gebeurt nog wel eens in een werkgroep die aan één document werkt dat er twee kopieën van een bestand ontstaan, beiden met gemarkeerde veranderingen. Er is helaas geen manier om in Pages tekst te kopiëren van het ene naar het andere bestand en tegelijkertijd de gemarkeerde veranderingen te behouden, of om twee bestanden met elkaar te vergelijken.
Inspecteer het infovenster -- Het infovenster is een paneel dat verschijnt als je "Beeld > Toon infovenster" (Command-Option-I) kiest of op de infovenster-knop klikt. Veel instellingen in Pages zijn alleen via dit infovenster te bedienen en het infovenster heeft een serie kleine knoppen bovenin waar je op kan klikken om te schakelen tussen verschillende panelen met instellingen. Ik vind het werken met het infovenster nu erg eenvoudig maar de eerste maand was het traag en vervelend.
Het is ronduit frustrerend dat ieder infovenster-paneel een andere grootte heeft. Ik vind het prettig het infovenster open te houden om er snel bij te kunnen maar het lijkt er wel op dat telkens als ik het venster op de goede plaats heb, ik van paneel verander en het infovenster de verkeerde maat heeft voor die plek op mijn scherm. Sommige auteurs omzeilen dit probleem door verschillende exemplaren van het infovenster te openen in "Weergave > Nieuw infovenster". Zelf zou ik willen dat het infovenster één grootte bleef houden en op een nette manier vastklikte aan een kant van het Pages-venster, zoals paletten in InDesign omdat het nu zo vaak in de weg zit. (Word heeft een dergelijk probleem met het Formaat Palet maar daar bij Word de meeste functies ook op ander manieren beschikbaar zijn, kan je dat grotendeels dicht laten.)
Rondrommelen in stijlenlade -- Een andere spannend gedeelte van Pages is de stijlenlade die je kunt uitklappen via het Weergave menu, met een sneltoetscombinatie, vanaf een knop op de Opmaak-balk of met een niet-standaard knop op de werkbalk. In deze stijlenlade duurde het even voordat ik doorhad dat als je de muis op de juiste plek rechts over een stijlnaam houdt, een trekbalk verschijnt onder een klein driehoekje en het duurde ook even voordat ik dat kleine ding in één keer kon raken. Nu lijkt het allemaal doodsimpel maar in het begin moest ik echt even doorzetten.
Uiteindelijk ging ik zo vaak dat menu binnen en was ik dermate bekend met de mogelijkheden daarvan dat ik een toetscombinatie wilde toekennen waarmee je een functie-toets (zoals F3, bijvoorbeeld) toekent aan een bepaalde stijl die je vervolgens kan toepassen door die toets in te drukken. Echter hebben de meeste Take Control-medewerkers de functietoetsen al aan andere dingen toegekend. Ook hierbij hielp een softwarepakket van derden, deze keer in de vorm van AppleScripts voor populaire stijlen. Iedere schrijver kon de scripts op zijn of haar Mac installeren en vervolgens een macro-hulpprogramma gebruiken (zoals Keyboard Maestro of QuicKeys) om een sneltoetscombinatie toe te kennen aan ieder script. Mocht je dit willen proberen, hier is een voorbeeld:
tell application "Pages" set mySel to (get selection of front document) set paragraph style of mySel to "Chapter Name" end tell
(Chapter Name is de "Koptekst 1"-stijl die je moet toekennen aan je eerste niveau kopteksten als je een EPUB van Pages wilt exporteren.)
Hoewel we de handleiding hadden gelezen en overal in Pages hadden gezocht, zoeken we nog steeds hoe we een alinea of stijl handmatig kunnen configureren door het selecteren van verschillende attributen die we erin zouden willen opnemen. Dit is min of meer mogelijk als je een nieuwe lettertypestijl maakt (maar niet als je deze wilt bijwerken) door Nieuwe tekenstijl volgens selectie van het None tekenstijlen-trekmenu te kiezen en dan dan het driehoekje te klikken bij Inclusief alle tekenkenmerken. Maar er is geen equivalent voor de manier in Word waar je "Formaat > Stijl" kiest en dan "Nieuw" of "Aanpassen" kiest om vervolgens de stijl-details via vinkboxjes en menu's te selecteren. In plaats daarvan moet je eerst een alinea of een lijst zo opmaken als jij wilt dat het eruit komt te zien en dan de bestaande stijl aanpassen. Raar.
Mijn koninkrijk voor een schrijfschema - Een leuke functie in Word, en een waarvan het me spijt dat ze die hebben laten gaan, is de navigatiebalk. Deze heeft verschillende namen in verschillende versies van Word gekregen heeft terwijl ze functioneel allemaal hetzelfde bleven. Je opent het als een linkerbalk in het Word-venster en het toont de contouren van uw gehele document, zolang je de ingebouwde kopopmaakprofielen van Word gebruikt (een ervaren Word-gebruiker zal altijd gebruik maken van de ingebouwde stijlen, ze zijn de kroonjuwelen van Word met hun elegante integratie met de inhoudsopgave-functie en de volledige, bruikbare overzichtsweergave. Pages heeft een fatsoenlijke inhoudsopgave-functie, maar slaat geen deuk in de Schetsweergave van Word).
In de Word-Navigatiebalk, kun je het "woud" rondom de "bomen" van wat je aan het lezen bent te allen tijde zien en je kunt zelfs de koppen rechts in de navigatiebalk bewerken. Dus, als je in het midden van een hoofdstuk zit en diep in een set van rubriek 3 niveau-onderwerpen en het manuscript ineens begint rubriek 2 en rubriek 4 niveau onderwerpen af te wisselen, weet je dat je in de problemen zit en kun je onmiddellijk corrigeren. Ook kun je een lijn op de navigatiebalk klikken om naar de betreffende rubriek te springen.
Helaas heeft Pages een dergelijke organisatorische navigatie-interface niet, Ook, omdat Pages noch een Terug-commando na klikken op een link heeft, noch enige andere verstandige manier om heen en weer springen tussen de twee delen van een document, vinden wij het een toer om rond te dwalen in langere documenten.
Om de navigatiebalk in Pages te simuleren, gaan sommigen van ons naar de weergave van de "View>Paginaminiaturen"-balk aan de linkerkant, zo groot mogelijk gemaakt (slepen aan de rechterrand ervan). Hij wordt groot genoeg, zodat je de tekst in zijn miniaturen kunt lezen. Ik geef de voorkeur aan openen in de inhoudsopgave pagina's, dus ik kan de "outline" daar zien en soms open ik een andere kopie van het manuscript in een apart documentvenster, zodat ik vollediger de omtrek of een tweede gedeelte van de een manuscript kan bekijken.
Helaas, al deze tijdelijke oplossingen verbleken in vergelijking met de Navigatie-balk van Word en, eerlijk gezegd, de kwaliteit van de link-gebaseerde gebruikersinterface navigatie in de Take Control-serie is als gevolg hiervan wat minder, omdat het zo veel moeilijker voor auteurs en redacteuren is om te bepalen waar een mogelijke link naar toe zou kunnen leiden.
Zoek de documentatie -- Een andere klassieke strategie om een programma grondig te leren is het lezen van de handleiding of een andere vorm van documentatie. Ik heb de complete handleiding van Pages gelezen en vond deze frustrerend omdat, hoewel het verklaart hoe Pages geacht wordt te werken, deze niet duidelijk maakt welke functies die je normaliter zou verwachten in een tekstverwerker niet in Pages aanwezig zijn. (Om eerlijk te zijn, slechts zeer weinig programma's documenteren hun tekortkomingen.) Daarnaast vond ik sommige functies een beetje onbetrouwbaar, met name sectie-afbrekingen en alineastijlen en ik kom er niet uit of het nu aan mij ligt of aan een bug in Pages; de handleiding ontbeert voorbeelden of beschrijvingen van veelvoorkomend gebruik.
Je kunt de handleiding vinden door naar Pages > Help te gaan, maar als je van plan bent er veel gebruik van te gaan maken, raad ik aan om de pdf te downloaden en deze op een handige plek te bewaren.
Een nuttige bron voor e-boek-uitgevers is een voorbeelddocument dat is gepubliceerd door Apple, genaamd "Tips voor ePub", dat je kunt downloaden via een snelkoppeling in het Apple ondersteuningsdocument "ePub-bestanden maken in Pages". Dat document behandelt het handjevol stijlen dat je moet gebruiken in een Pages document dat bestemd is voor EPUB-export en vermeldt het zeer belangrijke feit dat afbeeldingen in zo'n document regelgebonden moeten zijn, niet zwevend.
Het kostte tijd om te leren dat de beste manier om een afbeelding regelgebonden te plaatsen, is door eerst een alinea te maken zodanig opgemaakt dat de "regel" "tenminste" een opgegeven regelhoogte heeft; de "tenminste"-instelling maakt het mogelijk dat de regelhoogte toeneemt tot de hoogte van de afbeelding (open de Inspector, klik op de knop T (voor Tekst), klik op de Tekst knop). Wanneer je eenmaal het juiste regelhoogte formaat hebt ingesteld druk je de Command-knop in terwijl je het afbeeldingsbestand vanaf de Finder binnensleept.
Een andere handige bron is de Pages Apple Support Community, die ik verscheidene keren heb bezocht om vragen te stellen en om te helpen met het beantwoorden van een paar vragen. Als je vragen hebt over Pages is dit een goede plek om ze te stellen.
Samenwerken met fantastische mensen -- Hoewel het relatief gemakkelijk was om dit artikel te schrijven, was het niet eenvoudig om alles te leren dat ik er in beschrijf. Het zou nog veel moeilijker zijn geweest als ik geen deel had uitgemaakt van een kleine werkgroep van slimme en goedgeluimde mensen die meeleefden met mijn perikelen en me soms op mogelijkheden wezen die ik over het hoofd had gezien.
Ik zou nog veel meer kunnen schrijven over de fijne kneepjes van Pages en het werken met veranderingen bijhouden, over hoe ik een macro moest maken om een commentaar in te kunnen voegen zonder dat de tijdstempel van tevoren al gemarkeerd wordt (zodanig dat als je begint te typen de tijdstempel verdwijnt, tenzij de eerste toets die je indrukt de rechter pijltoets is), over Pages- versus Word-sjablonen en meer, maar voor nu heb ik de belangrijkste hoogte- (en diepte-) punten behandeld. Als je een Pages-tip te delen hebt, laat het ons dan weten in de reacties.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Bookle 1.0.3 -- Stairways Software heeft Bookle 1.0.3 uitgebracht, de recentelijk gelanceerde EPUB-lezer voor de Mac die in samenwerking met TidBITS eigen Adam Engst en Peter Lewis van Stairway Software is ontwikkeld. (lees ook "Even voorstellen: Bookle, een Epub-lezer voor Mac OS X", 6 februari 2012). Deze update lost een probleem op waarbij de EPUB-bestanden "-Temporary" aan hun bestandsnaam toegevoegd kregen en een bug die de inhoudsopgave onder Mac OS X 10.6 Snow Leopard liet verdwijnen nadat een venster vergroot of verkleind was. Ook is in deze versie de herkenning van titels van oudere EPUB-bestanden verbeterd. ($ 9,99 nieuw in de Mac App Store, gratis update, 2,6 MB)
Reacties - Bookle 1.0.3
Piezo 1.1.2 -- Rogue Amoeba heeft een kleine update uitgebracht van hun minimalistische geluidsopname-app Piezo. De update lost een probleem op waardoor geluid van Skype niet opgenomen werd onder het pas uitgebrachte Mac OS X 10.7.3. Piezo 1.1.2 is nu ook compatibel met geluid uit de voip-apps van Toktumi en MagicJack. Tenslotte is er nog een handvol probleemoplossingen en verbeteringen. ($ 10 nieuw, gratis als update, grootte 2,8 MB. Opmerkingen)
Reacties - Piezo 1.1.2
Reacties - Firmware Updates voor de iMac, MacBook Pro, en MacBook Air
Carbon Copy Cloner 3.4.4 -- Om de tiende verjaardag van Carbon Copy Cloner te vieren, heeft Bombich Software Carbon Copy Cloner 3.4.4 uitgebracht. Een update met een schat aan nieuwe functies, kleine aanpassingen en reparaties. Dit populaire donationware-programma voor back-ups en het klonen van schijven biedt nu ondersteuning voor het archiveren en klonen van de Lion Harddisk-Herstelpartitie en het programma kan nu een kloon van de Lion-installatie-schijfafbeelding op een extern fysiek volume zetten. Je kan ook geplande taken instellen om daarmee het systeem op te starten of uit slaapstand te halen. Deze update lost (ondermeer) problemen op die samenhingen met het onthouden van de nieuwste gekozen instelling, het plannen van taken op de eerste van de huidige maand, het verbinden met een schijfafbeelding met afwijkende bevoegdheden. (Gratis update, grootte 6 MB, Opmerkingen)
Reacties - Carbon Copy Cloner 3.4.4
ChronoSync 4.3 en ChronoAgent 1.3 -- Econ Technologies heeft ChronoSync 4.3 en ChronoAgent 1.3, twee significante updates met uitgebreide verfijningen in de koppeling tussen het synchronisatie- en back-up programma en zijn remote-helper applicatie, vrijgegeven. Nieuwe mogelijkheden in ChronoSync zijn onder anderen het gebruik van SSL versleuteling bij de verbinding met ChronoAgent 1.3, de mogelijkheid om de doelmap of het doelvolume te wijzigen zonder de status van voorgaande synchronisaties te verliezen, door de gebruiker in te stellen namen voor synchronisatiedoelen en de mogelijkheid om reeds gesynchroniseerde bestanden terug te roepen. Naast SSL-ondersteuning voor een aantal platforms heeft ChronoAgent ook een update ondergaan om meervoudige gelijktijdige verbindingen beter te ondersteunen. Verder zijn beide programma's nu ook voorzien van Spaanse, Portugese, en Braziliaans-Portugese lokalisaties. De complete toelichting voor ChronoSync en ChronoAgent vind je hier. (Nieuw 40 dollar voor ChronoSync, en 10 dollar ChronoAgent; updates gratis; 29 MB, 8,1 MB)
Reacties - ChronoSync 4.3 and ChronoAgent 1.3
Deze week hebben we een paar bijzondere aanbiedingen voor jullie! Adam en zijn Bookle-partner in crime Peter Lewis waren op bezoek bij Chuck Joiner van MacVoices om hun verhaal achter de nieuwe EPUB-lezer voor de Mac uit de doeken te doen, Apple heeft aangekondigd dat ze speciale, vrijwillige inspecties van hun toeleveranciers zullen laten doen door de Fair Labor Association, onze kennis bij Macworld Dan Frakes heeft eindelijk uitgevogeld hoe je een bootable installer van Lion kunt maken voor nieuwe Macs, de ontwikkelaar van Instapaper, Marco Arment, doet een boekje open over het feit dat apps ongehinderd kunnen rondneuzen in je iOS contacten- en agenda-databases en we zijn er achter gekomen dat iTunes Match wel degelijk vergoedingen afdraagt aan rechthebbenden op auteursrechten.
Wordt bijgepraat over de achtergrond van Bookle op MacVoices -- Peter Lewis van Stairways Software mag zich dan in Australië bevinden, hij was zeer wel in staat om samen met Adam Engst met Chuck Joiner te praten over hun gezamenlijke product, de Bookle EPUB lezer voor de Mac. Als je geïnteresseerd bent in het verhaal achter het ontstaan van Bookle, welke beperkingen de Mac App Store oplegt aan het programma en hoe grote bedrijven op dit moment met DRM omgaan, luister dan naar deze MacVoices podcast.
Fair Labor Association gaat Apple toeleveranciers inspecteren -- Na weken van verhitte debatten en protesten over arbeidsomstandigheden heeft Apple aangekondigd dat ze de Fair Labor Association (FLA) gevraagd hebben om speciale vrijwilligen inspecties te houden bij de toeleveranciers van Apple's eindproducten, waaronder Foxconn, Quanta, en Pegatron.
Complete handleiding voor het maken van een Lion-installatieschijf waar je vanaf op kan starten -- Macworlds Dan Frakes beschrijft wat er nodig is om een installatie-schijf te maken Lion-installatieschijf waar je vanaf op kan starten voor het installeren van Mac OS X 10.7 Lion; vooral van belang voor Macs die pas op de markt kwamen nadat Lion is verschenen, omdat die niet de download-versie van het installatieprogramma bevatten. De beschrijving is geruststellend volledig en recht door zee, maar wat wel opvalt is dat er een nogal riskante procedure ter voorkoming van het opnieuw installeren van Mac OS X en het wissen van het PRAM van je Mac wordt beschreven.
Geven iOS-apps te veel toegang tot je gegevens? -- Instapaper ontwikkelaar Marco Arment zegt dat iOS hem een "veel te uitgebreide toegang geeft tot [de gegevens in het] Adresboek [van de gebruiker], zonder dat de gebruiker daarover zelfs maar wordt ingelicht." TidBITS-medewerker Matt Neuburg zei dat ook al in zijn boek "Programming iOS": wat heeft het voor nut dat een app zich door een groot aantal Core Location-toegangsprotocollen moet wringen om bij je foto's te kunnen, terwijl het zonder enige toestemming naar hartelust kan grasduinen in je Contacten- en Agenda-databases en daar zelfs zaken uit kan verwijderen?
iTunes Match levert rechthebbenden op auteursrechten een (heel) klein fortuin op -- Abonnees van Apples iTunes Match-dienst maken "magic money" over aan rechthebbenden op auteursrechten, aldus Jeff Price in de blog van de TuneCore online muziekdienst. En je mag er dan niet direct rijk van worden (het gaat om een totaal van 10.000 dollar over de eerste twee maanden, te verdelen over 55.000 TuneCore-artiesten), het is nog altijd meer dan het bedrag van nul dollar dat deze artiesten eerder ontvingen, volgens Price.
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering