Voor de grap kun je nu op Server Settings klikken, zodat je het adres en netwerkpad van de server kunt zien, precies de informatie die anders zo moeilijk te vinden is.
Nadat ik dit bestand had geïmporteerd en mijn wachtwoord had ingevoerd werkte iCal onder Snow Leopard perfect samen met iCloud, zowel bij het uploaden als het downloaden van agenda-items. Omdat ik echter buikpijn krijg van iCal, ongeacht op welk OS, blijf ik lekker BusyCal gebruiken, maar ik heb goede hoop dat deze aanwijzingen voor hen die gratis hun Snow Leopard agenda's met iCloud willen synchroniseren nuttig zullen zijn.
Nou hoor ik je al zeggen, "En Adresboek onder Snow Leopard dan, dat is toch een CardDAV-client?" Je kon het niet laten, hè? Het korte antwoord is dat deze exporteer-importeer truc niet werkt bij Adresboek; niet alle server-instellingen overleven deze actie. Maar misschien kunnen deze instellingen (vergelijkbaar met wat ik hierboven heb laten zien) wel handmatig in het betreffende .plist-bestand aangepast kunnen worden, zoals dit blog-bericht door Hsiaoi Collection suggereert (je hoeft het niet vanaf de commando-regel te doen, het kan ook met een tekst-editor). Toen ik de instructies probeerde te volgen slaagde ik er één keer in om mijn Adresboek gegeven van iCloud te downloaden, maar ik kon daarna geen wijzigingen importeren of uploaden, waardoor het geheel tamelijk onbruikbaar was. Sommigen zijn er wél in geslaagd om deze hack aan de praat te krijgen; deze MacRumors-discussie biedt meer informatie, maar ik ben er nog niet uit wat er op mijn Mac dan anders is. Mocht ik een aanpak vinden die gegarandeerd werkt dan laat ik het meteen weten.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Met de lancering van versie 1.5 van de iOS-leesapp iBooks bracht Apple een paar welkome veranderingen, bedoeld om het lezen leuker te maken. Niets wereldschokkends, tenzij je veel waarde hecht aan het lezen van witte tekst op een zwarte achtergrond, wat belangrijk kan zijn voor mensen met bepaalde visuele problemen. Maar als je vaker gebruik maakt van iBooks, is dit zeker een goede aanleiding om wat tijd te investeren en het programma beter te leren kennen. Laten we eens kijken wat er nieuw is in iBooks 1.5, zodat je alle nuances en speciale trucjes kent.
Ook voorheen kon je iBooks zo instellen dat lezen in verschillende lichtsituaties mogelijk was. Bijvoorbeeld door de overall-lichtsterkte van het apparaat aan te passen, of (alleen bij voor EPUB's) door sepia als achtergrondkleur voor de pagina in te stellen. Bij een pdf stond de knop voor helderheid rechtsboven in het scherm, bij een EPUB wat verder weggestopt in het scherm van de Inhoudsopgave. (Overigens: om op de iPad te schakelen tussen je verzameling pdf's en EPUB's tik je op de Verzamelingen-knop. Op de iPhone of iPod Touch, tik je op het label Boeken (of op een ander label dat je bovenaan ziet) midden-bovenaan de startweergave. In het schermafbeelding hieronder zit ik in pdf-weergave, dus hier moet ik op de Pdf's-knop tikken om naar die andere verzameling over te schakelen).
In iBooks 1.5 heeft Apple verbeteringen aangebracht in de weergave van EPUB's. De instellingen hiervoor staan nu in het Lettertypen-menu, dus de helderheid pas je daar aan. De instelling voor sepia was eerst onmiddellijk beschikbaar bij de Lettertypen, maar deze zit nu onder een nieuwe Thema's-knop, net als de nieuwe Nacht-weergave. Deze Nacht-optie toont het e-boek met witte tekst op een zwarte achtergrond, wat voor de ogen van sommige mensen prettiger is en zorgt ervoor dat je iPad minder fel straalt. Iets dat eenieder die naast je ligt en probeert te slapen zal waarderen.
Alleen op de iPad vind je ook een Volledig Scherm-knop in het Thema-menu. Als je deze aanzet ziet je EPUB er minder uit als een boek, zodat nog wat meer tekst getoond kan worden. EPUB-expert Liz Castro heeft berekend dat het om een toename van ongeveer 15% tekst gaat. Als je bijvoorbeeld in Volledig Scherm met landschap-weergave normaal twee pagina's naast elkaar zag, verdwijnt nu het beeld dat de binnenkant van de rug van een boek suggereert en de twee "pagina's" zien er nu uit als twee kolommen op één enkele pagina.
Apple heeft ook het rijtje lettertypen aangepakt waar lezers uit kunnen kiezen. In de groep met schreef zijn Baskerville en Cochin vervangen door drie nieuwe lettertypen: Athelas, Charter en Iowan. Bij de schreefloze lettertypen is Verdana verdwenen en Seravek nieuw. Georgia, Palatino en Times New Roman zijn onveranderd van de partij. Apple noemt geen redenen voor de keuze van deze vrij onbekende nieuwelingen, maar onze eigen auteur Glenn Fleishman suggereert op BoingBoing.net dat ze gewoon beter geschikt zijn voor het lezen op een scherm. Zoals altijd is het handig om eens te bekijken hoe de verschillende lettertypen bevallen in de context van een specifieke publicatie.
Een klein maar mooi detail dat is toegevoegd in versie 1.5 is dat de algemene boekomslagen die geen ontwerp hadden zoals veel teksten uit het publieke domein nu een leer-gebonden uiterlijk hebben gekregen. In de schermafbeelding hieronder is het nieuwe e-boek te zien met de titel "No Special Cover" dat ik zelf heb gemaakt om te testen of een e-boek speciaal als "klassiek werk" was gekenmerkt om de elegante omslag te krijgen of dat dat gebeurde als het van de uitgever geen eigen omslag had meegekregen. Maar het blijkt dat elke EPUB die je zelf maakt met Pages (of zelfs Automator!) zo'n nieuwe omslag krijgt als je er zelf geen aanmaakt. iBooks kiest de kleur en stijl van de omslag willekeurig zodat het mooi voor wat variatie zorgt
Net zoals je in de kantlijn van een gedrukt boek je opmerkingen neer kunt pennen zo kun je ook notities aan de teksten van een EPUB-publicaties in iBooks en de procedure daarvoor is niet veranderd in iBooks 1.5: dubbeltik op een woord, sleep desgewenst de blauwe selectiepunten om de selectie te vergroten en tik op Notitie. Terwijl je tikt heeft de notitie een driehoekje als bij een pop-over die naar de selectie wijst (eerder leek de notitie op een plaknotitie). Tik op de knop "verberg toetsenbord" om je notitie af te maken en op te slaan. Om de kleur van de notitie aan te passen of om deze te wissen nadat je deze hebt aangemaakt tik je eenmaal op de bijbehorende tekstselectie en kies de juiste kleur of gebruik de wis-knop met de rode schuine streep.
In de eerdere versies van iBooks verscheen de bewaarde notitie als een klein symbooltje in de marge waar je op kon tikken om de volledige notitie te kunnen lezen en op die notities stond een datum. In iBooks 1.5 krijg je een kleiner er wat preciezer getekend symbooltje maar geen datum meer. Je kunt nu alle notities in één keer bekijken in het inhoudsoverzicht. Voorheen waren notities en bladwijzers verzameld onder de bladwijzer-knop maar nu verschijnen ze onder de speciale notities-knop. De datum van een notitie staat in deze lijst zodat het geen probleem is dat de datum niet meer in het symbooltje in de marge vertoond wordt.
Een behulpzaam kenmerk dat onveranderd is gebleven in iBooks 1.5 is dat als je meer dan één iOS apparaat bezit je notities, kleurmarkeringen en bladwijzers in de diverse kopieën van hetzelfde boek kunnen worden getoond, zolang je maar met dezelfde Apple ID ingelogd staat (in Instellingen > Store). Om deze optie in te stellen tik je eerst op Instellingen > iBooks en schakel de Synchr. Bladwijzers in. Vergeet niet het in te schakelen bij alle apparaten die je met elkaar verbonden wil hebben.
Dat is het het eind van de iBook-lessen van vandaag. Ik hoop dat je er een paar zinnige tips tussen hebt gevonden. En mocht je zelf nog een tip hebben deel die dan met ons in de commentaren hieronder.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
In mei 2011, toen Twitter de populaire TweetDeck-client voor meer dan $ 40 miljoen overnam, sloeg de angst om het hart bij de fans van het programma omdat ze bang waren dat het krachtige programma de overname niet zou overleven. Maar begin december stelde Twitter iedereen gerust door nieuwe, eigen versies van TweetDeck voor Mac en Windows uit te brengen, evenals een zo goed als identieke web-client.
Sinds de eerste versie in 2008 is het gratis TweetDeck ontworpen als cross-platform software die steunde op het Adobe AIR-framework, een omgeving zoals Java, in de zin dat software één keer kan worden ontwikkeld voor meerdere besturingssystemen. TweetDeck onderscheidde zich van praktisch alle andere Twitter-clients door het feit dat een gebruiker meerdere Twitter-accounts (en hun verschillende tijdlijnen, meldingen en rechtstreekse berichten) kan bijhouden of zelfs maar meerdere lijsten en zoekopdrachten van een account en dit alles in een venster met meerdere kolommen. (Bij de meeste Twitter-clients voor meerdere accounts kun je maar een account tegelijk zien.) Daarnaast hebben de mensen van TweetDeck afzonderlijke apps voor iOS en Android met gelijkaardige mogelijkheden ontwikkeld.
TweetDeck hielp ook het gebruik van meerdere Twitter-accounts eenvoudiger maken door middel van "TweetDeck accounts", een enkele login waarmee gebruikers in elke Twitter-account een keer kunnen inloggen en dit daarna nooit meer hoeven te doen voor om het even welke TweetDeck-client.
Met de introductie van de nieuwe gratis TweetDeck for Mac (die verwijst naar de Mac App Store voor downloads), laat TweetDeck Adobe AIR met zijn trage prestaties en ongewone gebruikerservaring achter zich en biedt het een gestroomlijnde en functionele vervanging die sterk op de iOS-versie van TweetDeck lijkt. De kolommen kunnen naar wens worden aangepast, bijvoorbeeld met meldingen of een opgeslagen zoekopdracht, of afzonderlijke tijdlijnkolommen voor elke Twitter-account in plaats van de standaard gecombineerde kolom Home.
En zelfs nog beter voor wanneer je de computer van iemand anders gebruikt, is er nu een web-based TweetDeck met bijna dezelfde functies in om het even welke browser. De Mac-client biedt eigenlijk voornamelijk een weergave van de webinterface, zoals de App Store app van Apple, maar omdat ze Adobe AIR nu hebben laten vallen, biedt TweetDeck nu nieuwe mogelijkheden zoals integratie met Growl voor tweet-notificaties.
Enkele dingen vallen op door hun afwezigheid, bijvoorbeeld de weergave van getweete foto's en video's (bijvoorbeeld van TwitPic, Yfrog, Flickr en YouTube) in het programma, sneltoetsen zoals Escape om popups te sluiten wanneer je er klaar mee bent of Return om de tweet die je schrijft te verzenden, de mogelijkheid om te antwoorden (of op een andere manier te reageren) op tweets wanneer je de tijdlijn van een bepaalde gebruiker bekijkt en volger-statistieken onder profielfoto's. Acties zoals de volledige conversatie van een antwoord weergeven vergt ook meer klikken dan zou moeten. De afmetingen van de kolommen kunnen niet worden veranderd (en ze zijn breder, waardoor je er minder tegelijk ziet). Dit is echter versie 1.0, en ik ben optimistisch dat toekomstige versies sommige van deze ontbrekende functies zullen herstellen en het geheel wat gepolijster zullen maken.
Na mijn eigen mislukte zoektocht naar een Twitter-programma voor Mac OS dat zowel snel draait als ondersteuning biedt voor meerdere Twitter-accounts in een venster, verwelkom ik het nieuwe TweetDeck 1.0 en bedank ik Twitter omdat zij dit krachtige alternatief verder laten groeien.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Ik heb Audio Hijack Pro van Rogue Amoeba jarenlang gebruikt om er de audioversies van TidBITS-artikelen mee op te nemen (je wist toch dat je naar alle artikelen van ons kunt luisteren, zowel op de website van TidBITS (zoek naar de "Listen"-koppeling in de metadata van het artikel) als naar een podcast?) Maar hoezeer ik ook waardeer wat Audio Hijack Pro kan, nu ik het heb geïnstalleerd moet ik toegeven dat de ontelbare instellingen, formats, effecten en opties mij als iemand die niet veel van audio afweet nogal verwarren .
Dus toen Paul Kafasis van Rogue Amoeba mij pingde om te vertellen hoe gemakkelijk het is om audio van elke geluidsbron op te nemen met hun nieuwste app, genaamd Piezo, was ik benieuwd of zelfs ik het vanaf de allereerste keer opstarten met succes zou kunnen gebruiken. Om kort te gaan, Piezo maakt de claims van Rogue Amoeba waar, het is supersimpel om te gebruiken ongeacht hoeveel je van audio weet. Er zijn natuurlijk wat compromissen gesloten vanwege de eenvoud en om aan de eisen van Apple te voldoen om in de Mac App Store opgenomen te worden, maar voor een ieder die niet met die compromissen kan leven is er altijd Audio Hijack Pro.
Het eerste wat je opvalt wanneer je Piezo start is de interface, die tegelijkertijd enorm vertrouwd en totaal ongebruikelijk is. Ongebruikelijk omdat die absoluut niet lijkt op een standaard Mac-programma. Maar dat is niet storend omdat het zo getrouw het uiterlijk van een opnameapparaat uit de jaren ’80 nabootst, kompleet met een tweetal VU-meters die nauwkeurig het volume van het linker- en rechterkanaal weergeven in decibels; als de naalden bewegen weet je dat er geluid binnenkomt. Zelfs nog pijnlijker correct is de draaiende timer die net zo vooruitbeweegt als de tellers op het cassettedeck dat ik langgeleden gebruikte om LP's mee op te nemen om in de auto te beluisteren. Het is het teken dat je echt aan het opnemen bent. De interface is zowel prachtig als bruikbaar, hoewel jonge mensen misschien het zwarte plastic en imitatie houten uiterlijk niet zo zullen waarderen als degene van ons die zich nog het gebruik van analoge stereoapparatuur kunnen herinneren.
Om te onderstrepen hoe gemakkelijk het is om met Piezo op te nemen laat het Piezo Helpvenster bij de eerste keer opstarten de drie stappen zien nodig om op te nemen:
De bron voor je audio kiezen is niet meer dan een keuze maken in het pop-upmenu Source. Je hebt de keuze tussen verschillende programma's, je kunt programma's kiezen die niet in de lijst staan en opnemen van apparaten die geluid in je Mac brengen. Als je Piezo hebt gestart na de app die je selecteert, dan moet Piezo de app afsluiten en weer starten voordat het de afgespeelde audio kan opnemen. Dat is een van de toegevingen die Piezo moet doen omdat het niet steunt op software-componenten die Apple niet toelaat in de Mac App Store. Start Skype- en iChat-conversaties die je wil opnemen dus altijd nadat Piezo is gestart.
Als je wat franjes wil, kun je klikken op een tandwielsymbool, waarna een popover verschijnt waarin je een naam voor je opname kunt invoeren, commentaar toevoegen en kiezen tussen vijf kwaliteits-voorinstellingen (de formaten kunnen niet verder worden aangepast. Dat is een andere toegeving, maar deze apprecieer ik wel omdat er zoveel opties in Audio Hijack Pro zitten):
Voor persoonlijk gebruik
Voor internetverspreiding
Het laatste deel van de minimalistische interface van Piezo is een venster Voorkeuren waar je de bestemming voor de opgeslagen opnamen kunt instellen en kunt kiezen of het bestand na de opname automatisch wordt weergegeven (en zodoende de voornoemde derde stap overbodig maakt).
En, dat is het zo ongeveer. Kies de bron, kies het gepaste formaat, druk op de knop Record, en speel je audio af. Bij mijn testen heeft het tot nu toe goed gewerkt met apps die gewoon audio afspelen, Safari, Spotify, iTunes (afspelen van internet streaming radio), enz.
Ik heb wel wat hobbels ondervonden bij het opnemen van gesprekken in Skype en iChat, waar de huidige versie van Piezo twee problemen heeft. De eerste is dat je door Piezo ook hoort wat jij in het gesprek zegt, wat op zijn minst nogal verwarrend is en bijna onmogelijk is als de audiovertraging toeneemt (Skype had tijdens mijn testen meer vertraging dan iChat). Rogue Amoeba is zich bewust van deze bug en gaat het oplossen in een komende versie. Het tweede probleem is dat Piezo alle audio in een Skype of iChat gesprek afspeelt door het apparaat dat als uitvoer geselecteerd is in het Geluiden-voorkeurenvenster en niet door het apparaat dat geselecteerd is in Skype of iChat. In mijn geval komt de audio van het gesprek door mijn luidsprekers en niet door mijn headset. Als ik dat verander in het Geluiden-voorkeurenvenster is het probleem in principe opgelost, maar ik hoop dat Rogue Amoeba in staat zal zijn om het ook in het programma zelf aan te passen.
Omdat de nadruk van het programma ligt op het zo eenvoudig mogelijk maken van opnames mag het niet verrassend heten dat Piezo in het geheel geen mogelijkheden heeft om de audio te bewerken. Als je opnames in delen wilt splitsen of onnodige stukken eruit wilt halen doe je dat het beste in Fission, de audio editor van Rogue Amoeba, of een vergelijkbaar programma.
Piezo kost $ 10 en is verkrijgbaar bij Rogue Amoeba of in de Mac App Store. Het vereist Mac OS X 10.6 Snow Leopard of 10.7 Lion, en het is een download van 2.8 MB download.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
SOHO Labels 6 -- Chronos heeft SOHO Labels 6 uitgebracht, een grote update voor hun adresetiketten-app, net op tijd voor het versturen van je kerstkaarten. In de nieuwe versie zitten ondersteuning voor het doorkijken en zoeken in de bibliotheken van iPhoto en Aperture en de mogelijkheid om Finder-mappen met afbeeldingen rechtstreeks toe te voegen aan de ingebouwde fotobrowser van het programma. SOHO Labels 6 kan ook etiketten organiseren in meerdere lagen en je kunt nu effecten, zoals weerspiegelingen, toevoegen aan afbeeldingen, vormen en tekstvelden. Ten slotte is SOHO Labels nu compatibel met de volledig-schermmodus van Mac OS X 10.7 Lion en kan het meer dan 1.000 nieuwe etiketformaten aan. ($ 39,99 nieuw, $ 25 upgrade, toelichting)
Reacties - SOHO Labels 6
Aperture 3.2.2 -- De vorige update voor Apples professionele programma voor het organiseren en bewerken van foto's voegde ondersteuning voor iCloud toe, maar kwam niet echt met oplossingen voor een aantal problemen. Nu lijkt Aperture 3.2.2 de versie te zijn die die hobbels wel wegwerkt. Naast het oplossen van een probleem met iCloud en Photo Stream laat Aperture nu de juiste vergrotingsniveaus zien bij gebruik van de loep, gebruikt het het juiste kleurprofiel voor extern bewerkte afbeeldingen onder Mac OS X 10.7 Lion, repareert het een crash onder Lion die kon optreden bij het gebruik van kwasten, en zorgt het ervoor dat het programma zich juist gedraagt in volledig-schermmodus en meer. (nieuw $ 79,99 in de Mac App Store, gratis update via Software-update of de Mac App Store, 635,72 MB)
Reacties - Aperture 3.2.2
TextExpander 3.4 -- Met TextExpander 3.4 van Smile kun je nu opscheppen over hoeveel tijd TextExpander je bespaard heeft, dankzij de nieuwe Tweet My Stats-knop in het Statistics-venster van de tekstuibreidingsapp. Het verhoogt de productiviteit misschien niet, maar het is wel leuk.
Ik heb 2 uur bespaard en 1174 afkortingen uitgebreid met @TextExpander. En jij? http://smle.us/get_te
Bij de andere veranderingen zitten ondersteuning voor het selecteren van de locale Dropbox-map, vermoedelijk om afkortingen te delen met leden van een groep, wat de hulp van TextExpander nu in detail uitlegt, ondersteuning voor Quick Look en verbeterd dubbelklikgedrag voor .textexpander-bestanden en andere, niet nader gespecificeerde fouten en verbeteringen. (nieuw $ 34,95, gratis update, 6,0 MB)
Reacties - TextExpander 3.4
Keynote 5.1.1 -- Wie vaker werkt met grote Keynote-presentaties zal veel hebben aan de net uitgebrachte update Keynote 5.1.1, aangezien Apple zegt dat juist problemen met grotere presentaties onder Mac OS X 10.7 Lion worden aangepakt. (Overigens werkt de update ook onder 10.6 Snow Leopard). Apple noemt verder "verbeteringen in stabiliteit en toegankelijkheid". ($ 19,99 nieuw in de Mac App Store, een gratis update via Software Update of de Mac App Store. Grootte 29,94 MB)
Reacties - Keynote 5.1.1
Overzichtjes maken is een geliefd onderwerp bij een aantal van ons en we hebben een recensie van OmniOutliner voor de iPad, geschreven door Jeff Carlson voor Macworld. In dezelfde editie van Macworld schrijft Glenn Fleishman over een hulpmiddel dat DNS-poisoning voorkomt. Hij gaat ook nog in op de vraag of de bibliotheek in de toekomst een favoriete hangplek voor hackers en geeks gaat worden.
OmniOutliner voor de iPad: de recensie van Macworld -- Als je iemand bent z(oals Jeff Carlson) die vaak gebruik maakt van overzichtjes, dan ben je vast blij met de mogelijkheid ze te maken en bij te werken op de iPad. Zo heb je een extra mogelijkheid om ter plekke wat gedachten te noteren, die je pas later hoeft uit te werken op de Mac. Je hoeft je laptop niet meteen te trekken, en hoeft ook niet te wachten tot je thuis achter de computer zit. In deze recensie voor Macworld geeft hij een overzicht van de voordelen en specifieke mogelijkheden van OmniOutliner voor de iPad. Daarnaast ontdekt hij nog een paar onverwachte tekortkomingen.
Bibliotheken maken plaats voor high-tech "Hacker-spaces" -- In de toekomst zou een boek wel eens het laatste zijn om voor naar de bibliotheek te gaan. NPR heeft een artikel over "the Maker Station", een vrachtwagen van 15 meter lengte, geparkeerd bij een bibliotheek, waar mensen gebruik kunnen maken van creatieve apparaten als 3D-printers en dergelijke.
Nieuw hulpmiddel beschermt tegen DNS-poisoning -- Een nieuw programma van OpenDNS, een domain name-lookup-dienst, zorgt tijdens de vertaling van de door mensen leesbare domeinnaam in een ip-adres, dat de verbinding vanaf je Mac aan de servers van het bedrijf gebonden blijft. Glenn Fleishman legt op Macworld uit, dat hierdoor veel acties van kwaadwillende derden belemmerd worden, zoals het rommelen met, of vergiftigen van de waarden die terugkomen op een DNS-verzoek. Het programma is gratis en werkt met gratis en betaalde diensten van OpenDNS.
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering