Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#1077, 16 mei 2011

Het grote nieuws van vorige week was natuurlijk de overname van Skype door Microsoft, voor $8,5 miljard. We kunnen alleen maar hopen dat dit zal resulteren in een betere interface voor de Mac-versie van Skype. Verder heeft internetwachtwoorddienst LastPass toegegeven dat ze worstelen met een veiligheidslek en een klein aantal iOS ontwikkelaars ontvingen een dreigbrief over geschonden patenten van een bedrijf met de naam Lodsys. Adam kent alle details. We kunnen bovendien een nieuwe TidBITS sponsor bekendmaken - Dolly Drive - en het uitbrengen van de nieuwste loot aan de Take Control stam, "Take Control of Scrivener 2," dat aandacht besteed aan dit gereedschap voor schrijvers van Literature & Latte. Belangwekkende software releases deze week zijn Sandvox 2.0, iPhoto 9.1.3, Corel Painter 12, Mactracker 6.0.1, Snapz Pro X 2.3.0 en Acorn 3.0.1.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1077i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


Microsoft koopt Skype voor $ 8,5 miljard

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  7 reacties (Engelstalig)

[vertaling: OF]

In een overeenkomst die beklonken is nadat de Microsoft designers de nieuwe interface van Skype 5 voor de Mac hadden aangeprezen bij Steve Ballmer (grapje…!) heeft Microsoft besloten Internet-telefoonbedrijf Skype te kopen en betaalde met 8,5 miljard dollar in contanten. De overname is de grootste die Microsoft ooit gedaan heeft na de overname van aQuantive voor $ 6 miljard in 2007 maar Microsoft zag eerder voor $ 50 miljard aan overnames van SAP (2004) en Yahoo (in 2008) mislukken.

Skype heeft een beetje wisselvallig verleden. Opgericht in 2003 is het bedrijf gekocht door eBay in 2005 voor $ 2,6 miljard met het idee dat kopers en verkopers op een of andere manier gebruik zouden gaan maken van Skype om over de handel te communiceren. Een vreemd idee, want het hele punt van eBay is nou juist dat je met niemand hoeft te praten. En dus verkocht eBay in 2009 70% van de aandelen aan een groep investeerders. Verwacht werd dat Skype in 2010 naar de beurs zou gaan maar het zette de IPO-plannen in de koelkast toen het een nieuwe CEO aanstelde. De aandelenuitgifte zou ongeveer 1 miljard opbrengen maar met de interesse van onder andere Facebook, Google en Cisco dacht het management misschien wel $ 5 tot $ 6 miljard binnen te kunnen halen.

De $ 8,5 miljard van Microsoft is dus een enorme meevaller, zeker wanneer je bedenkt dat Skype nog maar weinig netto winst heeft gemaakt in de afgelopen jaren met een verlies van $ 7 miljoen in het afgelopen jaar. De grootste bron van inkomsten voor Skype zijn afkomstig van de kosten die in rekening worden gebracht aan mensen die Skype gebruiken voor internationale gesprekken naar een vast nummer want de Skype naar Skype gesprekken zelf zijn gratis. Niettemin zijn er iedere maand 170 miljoen gebruikers en die verbelden 2 miljard minuten in spraak en video in 2010.

Microsoft is van plan om Skype te integreren in apparaten als de Xbox en Kinect, de Windows Phone dat op een groot aantal verschillende apparaten draait en in een een aantal andere producten en initiatieven. Hoewel het begrijpelijk is dat er vraagtekens gezet worden bij de toekomst van Skype voor Mac en iOS (en nog diverse andere platformen) heeft Microsoft verklaard dat ze blijven investeren in Skype programma's voor de niet-Windows systemen. Als Microsoft echt zo van ons houdt als ze zeggen dan gooien ze eerst de Skype 5 interface aan de kant als een eerste teken van goede wil.

De overname lijks in veel opzichten een verstandige zet omdat Skype nog nooit een goed verkoopmodel heeft weten te bedenken terwijl de kroonjuwelen (de beste technologie voor bellen en videobellen) wonderwel past in het technologie-portfolio van een groot bedrijf dat dit kan toepassen in tal van apparaten en diensten. De deal kan alleen wel problemen veroorzaken in de onderhandelingen met de mobile telecombedrijven die voice-over-IP een bedreiging zien voor hun eigen kerndiensten.

Hoewel deze trend al een tijdje aan de gang is, laat de overname wel zien dat de technologie-reuzen voor real-time geluids- en videocommunicatie een sleutelpositie in hun platform zien. Apple heeft iChat (wellicht op weg naar het einde door de afhankelijkheid van AIM) en nu FaceTime, Google heeft Google Talk en nu heeft Microsoft dan Skype.

Voor een mooie grafische samenvatting van de geschiedenis van Skype en de gevolgen van de overname is te zien in Muhammad Saleem's infographic: "Skype: From Conception to Acquisition".

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Nieuw Take Control-boek legt Scrivener 2 uit

  door Michael E. Cohen <[email protected]>
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: MSH]

Tekstverwerkers waren er al lange tijd (ik help er zelfs vroeger een mede-ontworpen, in mijn verspilde jeugd) en de meeste zijn òfwel gericht op dat schimmige, slecht omschreven individu, de "gewone gebruiker" (die blijkbaar graag uitnodigingen voor feestjes maakte en pamfletten voor verloren huisdieren) of op diens eveneens schimmige neef, de "zakelijke gebruiker" (die historisch gezien geïnspireerd worden door memo's). Zo niet met Literature & Latte's bekroonde Scrivener. Meermalen omschreven als een "tekst-genereer-gereedschap" of een "schrijvers studio". Scrivener wordt dóór én vóór schrijvers ontworpen.

Nu heeft dit krachtige gereedschap voor de met pixels besmette stakkers onder ons die moeite hebben om onze dagelijks woorden vast te leggen, een vriendelijke en informatieve gids: de $ 10 kostende "Take Control of Scrivener 2", door Kirk McElhearn. In het 105 pagina's lange e-boek richt Kirk zich op het proces van het bedenken en bouwen van een uitvoerig schrijvers-project (novelle, dissertatie, scenario, non-fictie boek) en de manieren waarop Scrivener dat proces ondersteunt.

In "Take Control of Scrivener 2", beschrijft Kirk hoe je een schrijfproject opzet onder gebruikmaking van een van de Scrivener's-projectsjablonen. Hij legt uit hoe de Research-map al deze aantekeningen, tekstknipsels, plaatjes, web-pagina's, pdf's en ander materiaal kan bevatten van bijna ieder boek. Hij legt uit hoe deze materialen kunnen worden opgehaald, gefilterd, bekeken. En gebruikt naarmate de schrijver vordert. Hij verkent Scrivener's ingebouwde ontwerpgereedschappen, inclusief het flexibele Prikbord en de Outliner, alsmede de karakter- en instellingen mappen en bestanden die schrijvers kunnen maken, rangschikken en raadplegen terwijl ze aan het werk zijn. Hij beschrijft hoe al dit materiaal dat schrijvers monteren en creëren verplaatst kan worden, gecontroleerd en herzien in Scrivener's Binder, de structuur die het hele project schriftelijk bij elkaar houdt.

En, natuurlijk, Kirk toont de kenmerken van Scrivener die bijdragen tot een efficiënte en effectieve schrijfervaring: de beeldvullende weergave, de schrijfmachine-modus, kijk op de split-editor en de nuttige Scrivenings bekijken waarmee een schrijver ongelijksoortige delen kan overzien en bewerken van een lang, complex werk in een vloeiende tekst. Hij legt uit hoe schrijvers dagelijkse productiedoelstellingen kunnen creëren voor karakters, woorden of pagina's en hij laat zien hoe ze kunnen experimenteren met radicale herzieningen en daarna teruggaan naar een opgeslagen snapshot, of het vergelijken van twee of meer versies van een ontwerp. Hij bevat een handleiding voor het compileren van alle onderdelen van het werk in een definitief document, in elk van een aantal populaire bestandsformaten, waaronder document in Word-formaat, PDF, HTML en zelfs EPUB en Mobipocket e-boek-formaten.

Door het boek heen zijn er getuigenissen van de gepubliceerde auteurs die Scrivener omarmd hebben, waaronder David Hewson, James Fallows, Jason Snell, Jeff Abbott en Michael Marshall Smith.

Iedereen die ooit een novelle of ander project van boek-lengte ondernomen heeft, weet hoe moeilijk het is om alles samen te bundelen, vooral bij het worstelen met software die is ontworpen voor het schrijven van memo's, niet memoires. Scrivener echter, is ontworpen om de schrijver te helpen en niet te belemmeren op zijn reis. Met Scrivener aan boord en met "Take Control of Scrivener 2" bij de hand, zal een auteur, aspirant, of reeds geprezen, goed zijn uitgerust voor de volgende creatieve reis.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Dolly Drive sponsort TidBITS

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: SWB]

We zijn blij om Cirrus Thinking als onze nieuwste sponsor voor TidBITS te mogen verwelkomen, makers van de Dolly Drive-software en van de dienst die online back-ups voor Apple's Time Machine verzorgt. Voor het eerst gelanceerd op Macworld 2011, waar Dolly Drive onderscheidingen van MacLife vergaarde als Best Software en Best of Show, is het doel van Dolly Drive om Time Machine uit te breiden om een aantal beperkingen van Time Machine te ondervangen. (En ja, Dolly Drive is genoemd naar het schaap Dolly, het eerste zoogdier dat gekloond is.)

Time Machine maakt standaard alleen lokale back-ups maar tijdens de recente aardbeving en tsunami die delen van het oosten van Japan verwoestte, werd op een pijnlijke manier duidelijk dat offsite back-ups een wezenlijk onderdeel van elke back-upstrategie vormen. Met Dolly Drive worden je Time Machineback-ups naar de datacentra van Dolly Drive over heel de Verenigde Staten en Europa verstuurd. Plus, je kunt Dolly Drive's Inclusions Assistant gebruiken om alleen dat te selecteren waar je een back-up van wilt. Wat preciezer werkt dan de manier waarop je met Time Machine mappen en schijven kan uitsluiten. Wat ook in Time Machine ontbreekt is een manier om een kloon waarmee je kunt opstarten te maken; met Dolly Drive kun je een kloon waarmee je kunt opstarten van een lokale harde schijf maken, zodat je weer snel aan de slag kunt wanneer de harde schijf van je Mac niet meer werkt.


Dolly Drive's back-up abonnementen beginnen bij $ 5 per maand voor 50 GB-opslagruimte en gaan tot $ 55 per maand voor 2 TB-opslagruimte. Dolly Drive beloont de abonnees van alle abonnementen elke maand met een extra 5 GB, dus je opslagruimte groeit automatisch mee met het opvullen van je harde schijven. Het 2 TB-abonnement is gloednieuw en voor degene die zich niet kunnen voorstellen dat je zoveel data kunt uploaden is Dolly Drive ook begonnen met het Dolly Seed-programma, waarin ze je een harde schijf toesturen die je kunt gebruiken om een eerste Time Machineback-up te maken die je vervolgens naar hen terugstuurt en via je internetverbinding blijft back-uppen.

Veiligheid is, zoals met alle cloud-diensten, belangrijk en daarom authenticeert Dolly Drive alle lokale sessies, versleutelt alle gegevens, verstuurt alle versleutelde gegevens door een beveiligde tunnel en verpakt je gegevens met virtuele opslagtechnologie die voor toegang jouw directe autorisatie vereist.

Ik heb nu een beetje met Dolly Drive kunnen spelen en voor het grootste deel werkt het net zoals Time Machine, maar wel langzamer vanwege het versturen en ontvangen van gegevens midels mijn internetverbinding in plaats van middels een lokale harde schijf. Zie Dolly Drive's Getting Started-pagina voor een stap-voor-stap rondleiding over hoe het werkt.

Het is mooi dat Dolly Drive Time Machine uitbreidt en de programmeurs bij Dolly Drive hebben nog veel meer andere ideëen voor verbeteringen die gaan van het tegelijkertijd ondersteunen van lokale en online bestemmingen tot het inroosteren van kloon-updates.

Dank aan Dolly Drive voor hun steun aan TidBITS en de Mac-gemeenschap!

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


LastPass erkent mogelijk beveiligingslek

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: JWB]

LastPass, de web-gebaseerde wachtwoord-bewaardienst waar ik eind vorig jaar over schreef (zie "LastPass neemt Xmarks over", 13 december 2010), heeft bekend gemaakt dat ze recentelijk verdachte netwerkactiviteit op hun interne netwerk hebben geconstateerd en na onderzoek stelden ze vast dat het mogelijk is dat er toegang is geweest tot een beperkte hoeveelheid gegevens. Het bedrijf sloot alle accounts af om toegang vanaf onbekende lokaties te voorkomen, publiceerde hun bevindingen op hun blog en sprak met de media.

Verdere analyse bracht geen direct bewijs boven water dat klantgegevens benaderd waren, maar in het ergste geval zouden er volgens LastPass alleen LastPass login accountgegevens (je e-mailadres, hoofdwachtwoord en hints voor het hoofdwachtwoord) gelekt kunnen zijn en dan enkel maar in versleutelde vorm. Andere gegevens die zijn geassocieerd met gebruikersaccounts, zoals website gebruikersnamen en wachtwoorden, formuliergegevens, rekeninginformatie etc, zijn niet benaderd. Zie voor een volledige toelichting op dit incident de LastPass Status pagina.

De praktische opsteker voor LastPass-gebruikers is dat als je een sterk hoofdwachtwoord hebt (geen bestaande woorden, gebruik van cijfers en leestekens en lang genoeg om een aanval met brute kracht te weerstaan) je niks te vrezen hebt. Maar het kan waarschijnlijk geen kwaad om het toch maar te veranderen en je ervan te vergewissen dat je het niet op andere websites gebruikt. Hoe dan ook, als je probeert je aan te melden vanaf een andere lokatie (of als iemand die zich als jou voordoet dit doet), vraagt LastPass je om je emailadres te valideren tot je je hoofdwachtwoord hebt veranderd of hebt bevestigd dat je akkoord bent met de situatie. Dat zou toegang tot je account moeten voorkomen, zelfs als wachtwoorden zijn ontdekt.

Het feit alleen al dat deze inbreuk kon plaatsvinden rechtvaardigt de zorgen omtrent het online opslaan van wachtwoorden en andere vertrouwelijke gegevens. Hoewel de beveiliging van LastPass waarschijnlijk een stuk beter is dan die van de meeste bedrijven en particulieren, zijn zij ook een voor de hand liggend doel voor een directe aanval. Het is niet waarschijnlijk dat criminelen een specifieke individu zouden aanvallen, die vertrouwen in plaats daarvan op malware en sociale technieken (zie "Pas op voor de namaak MACDefender Antivirus Software", 2 mei 2011). Dus is het opslaan van wachtwoorden in 1Password op je Mac waarschijnlijk veiliger en is het delen daarvan over meerdere apparaten via Dropbox niet onredelijk, omdat zelfs als de beveiliging van Dropbox doorbroken zou zijn, het wachtwoordenbestand van 1Password nog steeds versleuteld zou zijn.

Niettemin lijkt LastPass de situatie zo goed als mogelijk was te hebben afgehandeld en heel wat beter dan sommige andere beveiligings-inbreuken, zoals degene die het Sony PlayStation Network trof. Dat is een goed teken en een indicatie hoe serieus ze beveiliging nemen.

Uiteindelijk zul je voor jezelf moeten beslissen of het gemak de geautomatiseerde aanmeld-mogelijkheden en machine-onafhankelijkheid van LastPass het bijkomende risico van het online opslaan van je wachtwoorden bij een derde partij, waard zijn. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat LastPass de moeite waard is, maar alleen voor websites waar je verplicht bent om je aan te melden enkel en alleen als een manier om je te identificeren en waar geen gevoelige informatie is opgeslagen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Mac-opstartproblemen oplossen door RAM-geheugen te verplaatsen

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JO]

De normale gang van zaken is als volgt: mijn Mac Pro gaat ’s avonds automatisch in slaapstand en ik haal ’m daar de volgende ochtend uit als ik aan het werk ga. Slapen, wakker, slapen, wakker, het is een routine geworden. Dus je kan je voorstellen hoe verbaasd ik was toen ik laatst een toets indrukte om de computer wakker te maken, en… niets, ik werd totaal genegeerd! Ik bedoel, ik ken de situatie dat ik mijn zoon Tristan van bijna tien wakker maak, en hij doet alsof hij diep in slaap is; of hij blijft lang liggen, in nauwelijks ontwaakte toestand. Maar uiteindelijk komt hij altijd weer uit bed.

En de Mac Pro was deze keer echt niet van plan om zich uit zijn elektronische slaap te hijsen, al kon ik de ventilator wel horen draaien. Ik dacht dat het systeem op een of andere manier gecrasht was, dus ik zette hem uit door de de aan/uit-knop een paar seconden in te drukken. Opnieuw drukte ik op de knop en de ventilator startte weer. En verder niets. Geen opstart-toon, geen activiteit op de monitor. Trouwens, dat was niet helemaal waar: het Voedings-ledlampje dat normaal ononderbroken oplicht, knipperde nu, wat ik nog nooit eerder gezien had.

Na snel googlen op mijn MacBook op de term "Mac Pro power- LED flashes" vond ik een aantal draadjes in verschillende fora, die er allemaal op neerkwamen dat ik het RAM-geheugen moest verwijderen en weer opnieuw terugplaatsen. Een van de discussies verwees naar dit Apple support-artikel waarin meer informatie gegeven werd over "Power On Self Test"-codes, die de Mac communiceert via een combinatie van tonen en lichtsignalen. Dit artikel sloot ook aan bij de suggestie dat ik allereerst het RAM-geheugen opnieuw zou installeren. En als dat mislukte zou ik het RAM-geheugen kunnen vervangen.

In mijn Mac Pro (2008) is mijn RAM geïnstalleerd in gepaarde DIMM's op verschillende geheugenkaarten in een nogal complex patroon. Omdat ik 10 GB RAM-geheugen heb, verdeeld over 2 DIMM's van 1 GB en vier van 2 GB, zijn er totaal zes DIMM's in het spel. In mijn eerste poging probeerde ik eerst alleen de geheugenkaarten eruit te halen en er weer in te stoppen. Geen verbetering. Toen haalde ik beide geheugenkaarten eruit, trok daar de afzonderlijke DIMMs uit, bekeek ze, en stopte ze weer terug. Maar na alles op zijn plaats teruggezet te hebben startte de Mac nog niet op. (En ondertussen had ik ook de SMC (System Management Controller) gereset door de stekker meer dan 15 seconden uit het stopcontact te halen. Op zich is dat ook een goed idee, maar het hielp niks. En de "PRAM zappen" lukte ook niet, omdat de Mac überhaupt niet opstartte.

Ik begon me zorgen te maken. Helaas moest ik naar een afspraak, dus ik liet de Mac uit staan en ging weg. Zo sloot ik tenminste ook verhitting uit als oorzaak van het probleem. Toen ik weer terug was, bleek uit een klein testje dat verhitting er inderdaad niets mee te maken had: de Mac startte nog steeds niet op. Nu begon ik me af te vragen of de geheugensticks misschien slecht waren, wat altijd lastig is. OWC (Other World Computing) zou ze zonder veel problemen vervangen, verwachtte ik, maar het was een raar probleem. Dit totale geheugen zit al in de Mac Pro sinds een jaar of twee en slechte geheugensticks verraden zich meestal meteen na installatie. Aan de andere kant leek de oplossing van alleen maar verwijderen en opnieuw insteken van het geheugen ook onwaarschijnlijk, aangezien de Mac Pro de afgelopen maanden geen trillingen te verduren had gehad of zelfs maar geopend was, na het installeren van een SSD-schijf, eind 2010.

Er zat niets anders op dan uit te zoeken welke DIMM precies het probleem was. Dus ik verwijderde net zolang paren DIMM totdat de Mac weer opstartte (wat was ik blij dat bekende geluid weer te horen!) en daarna verwisselde ik steeds losse DIMM's totdat ik dacht dat ik de foute DIMM te pakken had. Maar ik wilde ook nog iets doen, dat heel belangrijk is als je aan het troubleshooten bent: ik probeerde deze DIMM als probleem te bevestigen door ’m in een andere combinatie te gebruiken (op de andere geheugenkaart in dit geval). En tot mijn grote opluchting werkte het! Ik vond dat ik nu wel genoeg gedaan had. Ik maakte de Mac dicht en ging weer aan het werk.

Ik maakte me nog wel enige zorgen: misschien was het probleem alleen tijdelijk opgelost. Daarom startte ik in het weekend daarna de Mac opnieuw op met heel weinig actieve programma's en ik gebruikte het gratis hulpprogrammaatje Rember (wat op zichzelf niet meer is, dan een aangeklede versie van het commandoregel-hulpprogramma Memtest OSX). Hiermee testte ik 48 uur lang het vrije werkgeheugen, en het geheugen slaagde met vlag en wimpel, wat mij enorm geruststelde. Het zou nog steeds kunnen zijn dat een bepaald geheugensleufje op een van de geheugenkaarten niet goed werkt, en verschillende mensen op Twitter raadden aan om de contacten van de DIMM's met een speciale reiniger schoon te maken als de Mac zo'n POST-test weer niet haalde. Maar na een week zonder enig probleem ging ik ervan uit dat mijn herplaatsing-acties het probleem verholpen hadden.

Maar ik had te vroeg gejuicht, en een paar dagen nadat ik dit artikel voor het eerst publiceerde, gaf mijn Mac Pro opnieuw hetzelfde signaal met de knipperende voedingsled, in plaats van gewoon uit slaapstand te ontwaken. Deze keer kon ik de DIMM die het probleem veroorzaakte snel opsporen. Maar voordat hij in de Mac terug kon en weer gewoon werkte, moest ik deze keer wel de contactpunten reinigen met mijn DeoxIT D100P pen. Ik heb die actie maar bij alle DIMM's uitgevoerd en de Mac werkt al weer een paar dagen prima.

Ik haal hier twee dingen uit als moraal. Ten eerste betekent het knipperen van de voedingsled op je Mac, waarschijnlijk dat het her-installeren van je RAM-geheugen de oplossing is. Ten tweede kan je ervan uitgaan dat dit wat meer aandacht vraagt dan alleen het losmaken en weer vastzetten van de DIMMs (of andere geheugenmodules).

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Kleine iOS-ontwikkelaars in het vizier over In-App Purchase-patenten

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  8 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK, DPF]

[Update: Op 15 mei 2011 heeft Lodsys uitgebreide informatie over de voorheen onbekende aspecten van de situatie op de bedrijfsblog gepost. Ik heb verkozen om ze niet in het bestaande artikel te verwerken, en ik heb op het eind nog wat opmerkingen toegevoegd. -Adam]

James Thomson van TLA Systems wachtte vol ongeduld op de goedkeuring van PCalc 2.4 in de App Store toen FedEx hem een pakket afleverde met daarin een 100 pagina's tellende vordering voor een patentinbreuk tegen de gratis PCalc Lite wegens het gebruik van In App Purchase. Dat is pas iets om je dag te verknallen! Thomson was niet de enige, andere iOS-ontwikkelaars, waaronder Patrick McCarron van mobileAge en enkele grotere bedrijven, hebben gelijkaardige vorderingen voor patentinbreuken ontvangen.

Thomson noch McCarron wilden eerst de naam van het bedrijf dat dreigde met een proces voor patentinbreuk officieel prijsgeven en zij stuurden de juridische documenten die ze hadden gekregen allebei door naar Apple. Macworld bevestigde echter dat het bedrijf in kwestie Lodsys is. Dit bedrijf is de houder van vier patenten "gericht op systemen en methodes voor leveranciers van producten en/of diensten om interactie aan te gaan met de gebruikers van deze producten en diensten om informatie van deze gebruikers te verzamelen en deze informatie door te geven aan de leverancier". Voor een dergelijke taal moet je echt wel patentadvocaat zijn.

De details zijn nog niet allemaal bekend, maar het probleem zou helemaal voor Apple zijn. Ik verklaar me nader.

Het gebruik van In App Purchase valt onder de Licentie-overeenkomst van het iOS-ontwikkelaarsprogramma, waarin staat dat de In App Purchase API de intellectuele eigendom van Apple is en in licentie aan de iOS-ontwikkelaars wordt gegeven.

Het kan interessant zijn om de juridische schakels te volgen. Eerst legt Apple het doel van de Licentie-overeenkomst van het iOS-ontwikkelaarsprogramma vast, wat de eigendom van de Apple Software door Apple vastlegt.

U wil de Apple Software (zoals hierna gedefinieerd) gebruiken om één of meerdere Applicaties (zoals hierna gedefinieerd) te maken voor producten van het merk Apple met iOS. Apple is bereid U een beperkte licentie toe te kennen voor gebruik van de Apple Software om Uw Applicaties te ontwikkelen en te testen onder de in deze Overeenkomst vastgelegde bepalingen en voorwaarden.

Vervolgens definieert Apple de term Apple Software, inclusief de Software Development Kit die ontwikkelaars gebruiken om iOS-apps te schrijven.

"Apple Software" in zijn geheel betekent: (a) de SDK, (b) het iOS, en (c) de Provisioningprofielen, en omvat alle Updates van de voorgaande elementen waarmee Apple U kan voorzien.

Maar wat zit er in de SDK? Dat wordt ook gedefinieerd. Het belangrijkste woord hier is API's, of de Application Programming Interfaces (applicatieprogrammeerinterfaces) waar ontwikkelaars gebruik kunnen van maken om bepaalde dingen in hun apps te doen.

"SDK" (Software Development Kit) betekent de Documentatie, software (broncode en objectcode), applicaties, voorbeeldcode, simulator, gereedschappen, bibliotheken, API's, data, bestanden en materiaal voorzien door Apple voor gebruik door U in het kader van de ontwikkeling van Uw Applicatie, en omvat alle eventuele Updates die Apple kan voorzien binnen deze Overeenkomst.

Hier wordt Apple specifieker en maakt een onderscheid tussen Gedocumenteerde API's en vermoedelijk andere API's die Apple niet heeft gedocumenteerd (en die ontwikkelaars niet zouden mogen gebruiken).

"Gedocumenteerde API(’s)" betekent de Application Programming Interface(s) die door Apple worden gedocumenteerd in uitgegeven Apple Documentatie en die in de Apple Software zit.

En dan komen we bij de kern van de zaak, de definitie van de In App Purchase API.

"In App Purchase API" betekent de Gedocumenteerde API waardoor bijkomend materiaal, functionaliteiten of diensten kunnen worden gekocht en geleverd of beschikbaar gemaakt voor gebruik binnen een Applicatie.

Ten slotte bevestigt Apple de eigendom van de Apple Software, inclusief de In App Purchase API, en legt ontwikkelaars de verplichting op om Apple op de hoogte te brengen van eventuele vorderingen tegen de intellectuele eigendom van Apple.

Apple behoudt alle rechten, titels, en belangen in en voor de Apple Software en eventuele Updates die zij in het kader van deze Overeenkomst voor U beschikbaar kunnen maken. U gaat akkoord om samen te werken met Apple om de eigendom van de Apple Software van Apple te behouden, en, voor zover U bewust wordt van een eventuele vordering betreffende de Apple Software, gaat U akkoord om redelijke inspanningen te leveren om Apple zo snel mogelijk op de hoogte te brengen van dergelijke vorderingen.

Dat is wat Thomson en McCarron hebben gedaan, en dat is feitelijk ook alles wat ze mogen doen. Apple vereist wel dat ontwikkelaars verantwoordelijk zijn voor:

(iii) vorderingen dat een van de in Licentie gegeven Applicaties en/of het bezit of gebruik door de eindgebruiker van deze in Licentie gegeven Applicaties een inbreuk vormt op de auteursrechten of andere intellectuele eigendomsrechten van een derde.

en een schadeloosstellingsclausule beschermt Apple tegen ontwikkelaars die de overeenkomst schenden om allerlei redenen, waaronder:

(ii) alle vorderingen dat Uw Applicatie of de verdeling, verkoop, verkoopaanbod, gebruik of import van Uw Applicatie (hetzij zelfstandig of als een essentieel deel van een combinatie), informatie of metadata van de in Licentie gegeven Applicatie, de intellectuele eigendom of eigendomsrechten van derden schendt of hierop een inbreuk vormt;

deze vereisten worden onmiddellijk geclausuleerd door deze verklaring:

U mag in geen geval een schikking of een soortgelijke overeenkomst met een derde aangaan die invloed heeft op de rechten van Apple of die op één of andere manier een verplichting voor Apple inhoudt, zonder de voorafgaandelijke geschreven toestemming van Apple.

Het komt er op neer dat Thomson, McCarron en nog een aantal andere iOS ontwikkelaars een dreigement van Lodsys ontvangen hebben. Ze zouden intellectueel eigendom van Apple onder licensie gebruiken, op een dusdanige manier dat er zelfs geen schikking mogelijk is zonder tegen de iOS Developer Program License Agreement in te gaan. Ze kunnen er niet mee instemmen dat de in-app Purchase API van Apple tegen de patenten van Lodsys ingaat, en wat er ook gebeurt, Apple zou daar nooit toestemming voor geven omdat dat enorme gevolgen heeft voor de ontwikkeling van iOS softare.

Het is onduidelijk waarom Lodsys deze benadering gekozen heeft - de advocaten van het bedrijf hebben ongetwijfeld de iOS Developer Program License Agreement gelezen en moeten weten dat de iOS ontwikkelaars geen schikking kunnen treffen. En hun doelwit wordt gevormd door zulke kleine partijen, dat welk bedrag ze er ook uit kunnen persen, dat nooit genoeg zal zijn om hun kosten te dekken. Misschien dat ze hopen op deze wijze extra druk op Apple te kunnen zetten, zodat het bedrijf wellicht eerder gaat schikken.

We weten nog te weinig om te kunnen bepalen of de benadering van in-app aankopen door Apple juridisch genoeg grond heeft, of dat de patentinbreuken waar Lodsys het over heeft inderdaad legitiem zijn en Apple gekozen heeft voor het betalen van een sorry-bedrag achteraf in plaats van het vragen van toestemming vooraf.

Apple heeft nog niet gereageerd op ons verzoek om een reactie. Maar...

Vers van de pers -- Op 15 mei 2011 heeft Lodsys een aantal blogposts online geplaatst waarin men poogt veel van de vragen te beantwoorden die gesteld worden naar aanleiding van hun acties. Een deel van deze informatie was zelfs nieuws voor de ontwikkelaars die het eerste doelwit waren van Lodsys.

Lodsys beweert dat ze hun patenten in licensie willen geven aan ontwikkelaars die gebruikmaken van de in-app techniek voor upgrades - dit waarschijnlijk tegenover het gebruik van de techniek voor abonnementen, toevoegen van game levels enzovoort. De meest interessante opmerking van het bedrijf is dat Lodsys zegt dat ze niet van plan zijn om Apple te gaan vorderen omdat "Apple een licensie heeft voor hun producten en diensten," wat dat dan ook moge betekenen.

Ze maken ook een opvallende vergelijking met het bouwen van een hotel: Lodsys beweert dat het voor bedrijven die interactie hebben met mogelijke klanten logisch is om aan Lodsys te betalen. Dat is hetzelfde als zeggen dat de eigenaar van een hotel royalties moet betalen vanwege een patent dat op de hamers berust die gebruikt zijn om het hotel te bouwen, terwijl het hotel al een hele tijd open is.

Het is niet eenvoudig om zo'n complexe bewering te ontrafelen, of om uitspraken te interpreteren over de bestaande licensie van Apple. Apple stelt eigenaar te zijn van intellectuele eigendommen onder de iOS Developer Program License Agreement, noemt ze vervolgens "Apple Software," en stelt het dan verplicht (of adviseert het) om alle juridische zaken te verduidelijken die de overeenkomst veranderen. Als je er van uitgaat dat Apple zich bewust was van de patenten van Lodsys, lijkt het me dat Apple denkt dat de licensie van Lodsys ook de toepassingen van iOS ontwikkelaars dekte, of dat de patenten van Lodsys hier op zijn minst niet op van toepassing waren. Het is niet logisch dat Apple gedacht zou hebben dat ontwikkelaars een extra percentage moeten betalen aan de een of andere derde partij.

Ook is het interessant dat Lodsys bekendgemaakt heeft welk bedrag ze willen eisen van iOS ontwikkelaars: 0,575 procent van de Amerikaanse inkomsten. Dat is niet erg veel; als een ontwikkelaar in de VS $1 miljoen verdient is het bedrag voor Lodsys $5750. Dat verklaart wellicht waarom er zulke kleine ontwikkelaars doelwit waren - voor die bedragen is het niet de moeite waard om met een advocaat te praten en als ze instemmen met de betaling kan Lodsys vervolgens grotere partijen op de korrel nemen - en dus gaan praten over interessantere bedragen. En natuurlijk staat niets Lodsys in de weg om een hoger percentage te vragen bij andere iOS ontwikkelaars.

In de blogposts komt Lodsys over als erg defensief. Ze spelen slachtoffertje onder verwijzing naar de negatieve pers en haatmails die ze gekregen hebben maar het is moeilijk om sympathie op te brengen voor een bedrijf dat zo rücksichtlos door een bestaande markt gaat en tegen iedereen zegt: 'Wow, kijk eens, jullie zijn ons geld schuldig.' En dat geld moet betaald worden voor dingen waarvan iedereen dacht dat ze onder een bestaande overeenkomst vielen. Als laatste is het mogelijk dat Lodsys een legitieme claim neerlegt maar het is moeilijk vol te houden dat de patenten bijdragen aan innovatie, want ze worden achteraf gebruikt - en niet bij het creëren van een echt product of dienst.

Afgezien van de vraag of mijn interpretatie van de iOS Developer Program License Agreement accuraat is en de nieuwe informatie van Lodsys, is het woord nu aan de juridische afdeling van Apple, die het geval onderzoeken.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 16 mei 2011

  door TidBITS Staff <[email protected]>

[vertaling: PP]

Sandvox 2.0 -- Karelia Software heeft een grote nieuwe versie gebracht van Sandvox, hun programma waarmee websites gemaakt kunnen worden. Sandvox 2.0 heeft meer dan vijf dozijn nieuwe functies, waaronder een nieuwe interface om snel een basisontwerp te kunnen kiezen; een logischer WYSIWYG-interface; een klein hulpprogramma voor Facebook en Twitter; en voor gevorderden nu HTML, Javascript, PHP, of andere webcode (Sandvox verifieert of de aangebrachte code correct is en voldoet aan de standaard). Commentaar wordt nu ook mogelijk gemaakt via Disqus, IntenseDebater en Facebook-bijdragen. Websites die met Sandvox 2.0 gemaakt zijn, werken met moderne webtechnologieën zoals HTML 5 en bieden een veelzijdige wisselwerking met JavaScriptbibliotheken zoals jQuery. Karelia geeft tot 20 mei een reductie van $ 10 op een nieuwe aanschaf of een upgrade. ($ 77 nieuw, $ 47 upgrade, gratis upgrades voor wie na 5 januari 2011 gekocht heeft, 28,7 MB)

Reacties - Sandvox 2.0

iPhoto 9.1.3 -- Apple is met iPhoto 9.1.3 gekomen. Volgens de toelichting is met de update alleen maar het probleem opgelost waardoor sommige fotoseries die in de fotoverwerkingssoftware waren samengevoegd, weer opgesplitst werden na synchroniseren met een iOS-apparaat. ($ 14,99 nieuw, gratis update, 106,3 MB)

Reacties - iPhoto 9.1.3

Corel Painter 12 -- Corel heeft versie 12 uitgebracht van Corel Painter, een van de oudste grafische programma's voor de Mac. De nieuwe versie heeft een stel verbeteringen, waaronder veel soepeler werking en een gebruikersinterface die helemaal aan eigen behoeften kan worden aangepast. De belangrijkste vernieuwing is echter dat Painter nieuwe realistische kwasten heeft die volgens het bedrijf de "beweging en het gevoel geven van traditionele schilderkunst op doek" als ze gebruikt worden met een grafisch tablet. Een gratis proefperiode van 30 dagen wordt ook aangeboden. ($ 429 nieuw, $ 229 upgrade, 297 MB)

Reacties - Corel Painter 12

Mactracker 6.0.1 -- De Canadese ontwikkelaar Ian Page heeft een onderhoudsupdate gemaakt voor zijn populaire app met gegevens van Apple-apparaten, Mactracker. Versie 6.0.1 bevat details over de witte iPhone 4 (zie "Witte iPhone 4 eindelijk beschikbaar", 27 april 2011) en over de net verschenen iMac's (zie "Nieuwe iMac krijgt Thunderbolt, FaceTime HD en Quad-Core CPU's", 3 mei 2011). Ook kan die versie aangepaste bestanden maken met gegevens uit de database van de app over je eigen apparaten, lijsten uit Apple Remote Desktop importeren en er zijn verder nog wat kleine wijzigingen en verbeteringen. (Gratis van de website van Ian Page of van de Mac App Store, 27,7 MB)

Reacties - Mactracker 6.0.1

Snapz Pro X 2.3.0 -- Ambrosia Software is gekomen met versie 2.3.0 van Snapz Pro X, het populaire programma dat in Mac OS X stilstaande schermbeelden en video kan opnemen en opslaan. Volgens de e-mail die verstuurd is, bevat de update verschillende verbeteringen, waaronder invoering van meer audio-bestandssoorten, betere omgang met meer monitors tegelijk, verbeterde betrouwbaarheid van opgenomen video, automatisch updaten gebaseerd op Sparkle en elimineren van het geleidelijk oplopende vertraging in de audio bij lange opnamen, samen met vele andere verbeteringen. ($ 69 (beeld en film) / $ 29 (alleen beeld) nieuw, gratis update, 8,5 MB)

Reacties - Snapz Pro X 2.3.0

Acorn 3.0.1 -- Flying Meat Software heeft versie 3.0 van Acorn gemaakt, een programma voor grafische bewerking voor Mac OS X dat steeds beter wordt. Deze versie serveert een rijke dis aan nieuwe mogelijkheden, waaronder stijlen voor lagen, dynamische gradiënten, directe alpha, een verscheidenheid aan nieuwe filters en compatibiliteit met het PSD-format van Photoshop. De 3.0-versie werd meteen daarna gevolgd door een sprongetje naar Acorn 3.0.1 dat meer dan dertig correcties aanbrengt. ($ 49,99 nieuw van de onlinewinkel van Flying Meat of van de Mac App-winkel, $ 19,99 upgrade, 14,8 MB)

Reacties - Acorn 3.0.1


ExtraBITS, 16 mei 2011

  door TidBITS Staff <[email protected]>

[vertaling: PP]

Het mooie van het web is dat er zo veel kleine wetenswaardige feitjes beschikbaar komen omdat iemand die bekend heeft gemaakt. Dat is de reden van de links van deze week, met name de andere naam van de maker van 1Password, het verschijnen van de Nationale Jukebox van de Congresbibliotheek en het nare feit dat de harde schijf van de nieuwe iMac niet te vervangen is.

De maker van 1Password heet nu AgileBits -- Het bedrijf achter het populaire 1Password heeft zijn naam verandert van Agile Web Solutions (dat niet aangaf wat het deed) tot het krachtiger en juister AgileBits. Het is geen groot nieuws maar in een tijd van allerlei soorten digitale oplichting is het belangrijk om de ware identiteit van onze leveranciers te kennen.

Reacties

Nationale Jukebox van de Congresbibliotheek geopend -- De Congresbibiotheek van de Verenigde Staten heeft de Nationale Jukebox geopend, een website die op basis van Flash, streaming toegang geeft tot meer dan 10 000 78-toerenplaten die door Victor Talking Machine Company zijn gepubliceerd tussen 1900 en 1925. (De platen zijn ter beschikking gesteld dankzij een overkoepelend akkoord van Sony Music, de eigenaar van de rechten). Er komen binnenkort nog duizenden bij. Dit is een van de grootse mogelijkheden van het Internet, maar besef wel dat deze platen niet gedownload kunnen worden omdat geluidsopnamen van voor 1972 onderworpen zijn aan algemene wetgeving en aan staatswetten, niet aan federale wetten, en daarom niet vrijkomen voor 2067.

Reacties

De harde schijf van de nieuwe iMac is niet te verwijderen of te vervangen -- Other World Computing heeft een nieuwe blogpost die uitlegt dat de nieuwe iMacs van 2011 nu 7-polige SATA stroomstekkers hebben en eigen firmware van Apple op de centrale harde schijf om de temperatuur van de schijf te kunnen volgen. Als je die verwijdert of vervangt dan gaat de ventilator de hele tijd op volle kracht razen. Het is een kwalijke zaak dat Apple de eigenaars belemmert om de harde schijf te vervangen door die van anderen! Lees vooral ook de vervolgpost van Other World Computing.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2011 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering