Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#1047, 4 oktober 2010

Op welke leeftijd kan je kinderen kennis laten maken met de openbare diensten van de media? Andy Affleck vraagt zich dat af als zijn beginnende tiener zeurt om een Facebook-account. Deze week onderzoekt Adam de duistere kanten van URL-verkortende diensten; hoewel dat gemakkelijk is zoals bij het tellen van aantal keren dat het is aangeklikt kan zo'n link toch niet helemaal worden vertrouwd als die belangrijk is voor je bedrijf. Voor gebruikers van de iPhone en de iPod touch zijn er een paar nieuwe e-boeken, "Take Control of iPhone Basics, iOS 4 Edition" voor iPhone-beginners en "Take Control of Mail on the iPhone and iPod touch, iOS 4 Edition" voor wie probeert een goed-werkende mobiele e-mail op te zetten. Tenslotte bekijken we de nieuwste versies van bekende programma's zoals Premiere Elements 9.0, Photoshop Elements 9.0, GraphicConverter 7.0, Eudora OSE 1.0, Postbox 2 en Thunderbird 3.1.4. En ook de laatste versie van StuffIt Deluxe 2011, het vertrouwde compressie- en inpakprogramma, bekijken we in wat meer detail.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1047i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>

Vermijd URL-afkortingsdiensten voor bedrijfsgerelateerde links

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: MSH, DPF]

Het is zo makkelijk om aangetrokken te worden door een slim interface en een blij glanzende set van eigenschappen. Sinds hun oprichting wist ik al van afkortingsdiensten, maar maakte mij altijd zorgen over het feit dat er geen garantie is dat ze eeuwig door zullen gaan met hun herverwijzings URL's. De site zou kunnen verdwijnen, het bedrijf zou failliet kunnen gaan, enzovoorts. In feite, is dit gebeurd, met de tr.im dienst (zie "Tr.im kort zijn afkortdienst in", 11 augustus 2009).

Voor wie niet vertrouwd is met URL verkortingsdiensten, het basisidee is dat je ze een lange, logge URL geeft om in te korten en ze slaan hem op in een database samen met een unieke code van vier tot zeven lettertekens. De dienst voegt dan die codering toe aan hun toch al korte domein (ik heb het over <http://bit.ly/>, bijvoorbeeld) en als iemand klikt op de korte link, zoekt de webserver de bijbehorende lange link en maakt stilletjes een omleiding daar naar toe. De verkorte URL's zijn populair voor situaties met beperkte ruimte zoals Twitter, waar 140 tekens weinig ruimmte overlaten voor een lange URL. (Voor meer details, zie "De ongelofelijk krimpende URL", 6 februari 2006.)

In de achter ons liggende jaren, hebben de URL-afkortingsdiensten getracht zich te onderscheiden door diverse eigenschappen toe te voegen en zo werd ik aangetrokken door bit.ly. Bit.ly heeft een elegant interface dat het makkelijk maakt om korte URL's te maken, of vanaf hun site of door gebruik van een bookmarklet.(n.v.v. Een bookmarklet is een applet, een kleine computer applicatie, opgeslagen als de URL van een bladwijzer in een web browser of als een hyperlink naar een webpagina) Zij bevatten een lijst van alle URL's die je afgekort hebt, en je kunt ze zelfs leesbare namen geven. Voor iedere afgekorte URL houdt bit.ly bij hoeveel klikken het ontvangen heeft, en verschaft een prima opgemaakte pagina met grafieken die je laten zien hoeveel mensen op jouw link in de loop der tijden geklikt hebben, wat de topverwijzers waren en de land lokalisaties van de mensen die geklikt hebben. Bit.ly geeft ook een analysepagina die de data samenvat voor al je links.



Klinkt prima, nietwaar? Dacht ik ook, en ik heb bit.ly op beperkte wijze toegepast om na te gaan hoeveel mensen op bepaalde links klikten (vooral behoorlijk lange) in Take Control aankondigingsberichten die ik verzond. Dat heeft tot nu toe prima gewerkt en ik was er niet erg ongerust over dat bit.ly zou instorten of dat het bedrijf achter bit.ly failliet zou gaan in de week of zo dat mijn bericht aankondiging "Take Control of PDFpen 5" aanwezig zou zijn. Het risico leek klein.

Ik had echter buiten de dreiging van internet gerekend, de spammers. URL-afkortdiensten hebben daar schijnbaar voortdurend last van, omdat ze gebruikt worden als verwijsdienst naar phishing-sites en dergelijke. Het is vast een eeuwigdurende strijd tussen programmeurs en spammers, en bit.ly (net zoals andere diensten) maakt het voor gebruikers mogelijk om verwijzingen naar spam aan te geven. Wanneer dat gebeurt toont bit.ly een tussenliggende pagina om de gebruiker te waarschuwen. Je kunt dan nog doorklikken, maar dan moet je wel erg dom zijn.


Dat overkwam ons dus. Iemand op de mailinglijst had doorgegeven dat de verwijzing naar de "Take Control of PDFpen 5"-boekpagina verdacht was en meteen zag iedereen die waarschuwingspagina. Gelukkig werden wij weer op de hoogte gesteld door een attente lezer en bit.ly haalde vervolgens de pagina weg. We waren echter al beschadigd.

Laat me duidelijk zijn voordat ik verder ga. De vertegenwoordiger van Bit.ly, Rex, trad snel op, beantwoordde mijn vragen en was erg vriendelijk. Ik kan hier niet over klagen. Ik kan echter het gebruik van bit.ly (of een vergelijkbare dienst) niet aanraden voor zakelijk gebruik.

Het is namelijk te eenvoudig voor wie dan ook om een verwijzing aan te geven als spam. Zelfs wanneer het niet kwaadwillend is, zoals waarschijnlijk het geval was bij ons, kunnen mensen niet meer doorklikken en zal je reputatie beschadigd worden. Wij sturen alleen e-mail aan mensen die in het verleden bij ons besteld hebben en erin toegestemd hebben om post van ons te ontvangen en we hebben deze specifieke mailing zelfs een paar uur uitgesteld om het eenvoudig te maken om je abonnement op onze site op te zeggen. We proberen echt actief iedere schijn van spam te voorkomen, maar er is eigenlijk niet meer nodig dan een persoon die zich niet meer herinnert dat hij zeven jaar geleden een boek van ons gekocht heeft en die onze e-mail slecht leest, en we kunnen te boek staan als spammers.

Rex van bit.ly zei dat ze geen mogelijkheden hadden om te controleren wat wel en niet klopt. Toen ik zei dat het eenvoudig voor ze was om eerst even contact met mij op te nemen (gezien het feit dat ik gebruik maak van een geregistreerd account met adresinformatie), of dat ze mijn domein op een witte lijst zouden kunnen zetten, zei hij dat bit.ly maar weinig personeel heeft en dit dus niet kan doen, maar hij zou het opnieuw voorstellen. Ik heb geen redenen om hem te wantrouwen, noch heb ik redenen om eraan te twijfelen dat bit.ly voortdurend onder vuur van spammers ligt.

En toch is het allemaal een kwestie van vertrouwen. Als ik er niet op kan vertrouwen dat mijn bit.ly-verwijzingen werken, kan ik geen gebruik maken van de dienst voor mijn bedrijf. Gister was ik erg tevreden over bit.ly, omdat ik goede clickrates kreeg en het interessante gegevens opleverde. Vandaag vraag ik me af hoeveel klanten (en verkopen) ik door de problemen ben kwijtgeraakt. Voor de duidelijkheid: bit.ly zegt helemaal niets over deze problemen in de interface waarmee je de verwijzingen aanmaakt.

Een snelle blik op andere diensten voor korte URL's leert me dat andere diensten vergelijkbaar reageren. Ik kan dus geen enkele dienst aanraden, daar heb je echt een garantie voor nodig dat je URL niet als spam aangemerkt gaat worden.

Toen ik de eerste versie van dit artikel schreef hoorde ik van een aantal mensen dat de Take Control-mailing waarin ik de bit.ly verwijzing had staan, te pakken genomen werd door het spamfilter van hun e-mail provider, terwijl dat met voorgaande Take Control mailings niet het geval was. Hoewel ik er niet zeker van kan zijn lijkt het voor de hand te liggen dat e-mails waarin gebruik gemaakt wordt van URL-verkorters eerder in de spambox terecht komen.

Verkortingsdiensten voor URL's blijven lastig, hoewel het technisch gesproken eenvoudig is, of misschien wel juist daardoor. We kunnen vrij eenvoudig onze eigen dienst bouwen, en misschien gaan we dat wel doen. Uiteraard met minder mogelijkheden dan bit.ly, maar we kunnen daar wel op vertrouwen. En we lopen niet meer risico op het afgaan van spamfilters.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Twee nieuwe Take Control e-boeken over de iPhone en iPod touch

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: SWB, OF]

Het uitbrengen van de iPad door Apple en haar beluit om het te houden bij iOS 3.2 terwijl de iPhone en de iPod touch naar iOS 4 oversprongen heeft tot enige verwarring geleid bij gebruikers: hoewel enkele verschillen tussen de huidige iOS-apparaten zullen verdwijnen wanneer ze allemaal draaien op iOs 4.2, zijn andere verschillen tussen de iPad en haar kleinere broertjes onvermijdelijk.

Om de mensen de hulp te geven die ze juist nu nodig hebben, hebben wij twee nieuwe e-boeken uitgebracht: "Take Control of iPhone Basics, iOS 4 Edition", door Karen G. Anderson, and "Take Control of Mail on the iPhone and iPod touch, iOS 4 Edition", door Joe Kissell.

"Take Control of iPhone Basics, iOS 4 Edition" is ons eerste boek van Karen Anderson, die manager-redacteur was van .Mac bij Apple voor de MobileMe-overgang en redacteur van een aantal Take Control-titels. Haar boek behandelt de iPhone 3G, 3GS en 4 en is gemaakt om nieuwe en toekomstige iPhonekopers te helpen bij het kiezen van het juiste iPhonemodel en -accessoires en om met succes de basisinstellingen uit te voeren. Ze legt het managen van de stroomvoorziening uit, het verbinden met het internet, hoe een Bluetoothheadset in te stellen, het overzetten van liedjes en andere media van een computer, het aanmaken van een beveiligingswachtwoord en hoe je weg te vinden in de interface. Lezers zullen tevens hulp vinden bij het synchroniseren van agendazaken en contactgegevens (zowel via iTunes als door-de-lucht), bij het kopen van apps en het vinden van apps en gegevens op de iPhone. Tenslotte geeft Karen een rondleiding langs de belangrijke apps van Apple, er zorg voor dragend dat de lezers zich op hun gemak voelen bij alles wat de iPhone kan.

"Take Control of iPhone Basics, iOS 4 Edition" is bestemd voor degenen die nog niet bekend zijn met de iPhone of die hun vaardigheidsniveau willen opkrikken en zich meer op hun gemak willen voelen met de telefoon van Apple. Maar er is een gebied waar zelfs ervaren gebruikers vaak worden gefrustreerd, omgaan met e-mail, en daar begint ons volgende boek.

(Dit e-book is in grote lijnen een update van Joe's eerdere "Take Control of Mail on the iPad, iPhone, and iPod touch" dat zich richt op gebruik van mail met de iOS 3-versie van de Mail-app op alledrie de apparaten. Omdat de iPad nog steeds iOS 3.2 gebruikt is de vorige versie van het boek nog steeds verkrijgbaar voor iPad gebruikers)

Voor hen die een iPhone of iPod Touch met iOS 4-gebruiken deelt Joe zijn ervaringen in het dagelijks gebruik over hoe de Mail app het best te gebruiken is en geeft uitgebreid geteste aanwijzingen en adviezen over hoe je een account moet instellen, mail ontvangen, het lezen en sturen van e-mail en het opslaan van berichten. Joe legt ook uit hoe bepaalde problemen met de verbinding op te lossen zijn en hoe je bepaalde beperkingen kunt omzeilen.

We zijn ons terdege bewust een zandkasteel te hebben gebouwd met dit boek en dat het eerstvolgend hoogwater iOS 4.2 met zich meebrengt het zal wegspoelen. Tegen de tijd dat alle iOS-apparaten onder iOS 4.2 draaien zullen we dit weer rechttrekken op een manier die niemand die nu "Take Control of Mail on the iPhone and iPod touch, iOS 4 Edition" koopt, tekort zal doen. Tot het zover is kun je in dit boek het antwoord vinden op vele vragen waaronder:

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

StuffIt Deluxe 2011 biedt Bestemmingen

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: JO, PP]

Smith Micro blijft goed op schema met het uitbrengen van StuffIt Deluxe 2011, de nieuwste versie van het zeer bekende pakket van compressie- en archiveersoftware. Natuurlijk blijft de kerntaak hetzelfde: het creëren van archieven in een aantal formaten en daarnaast het uitpakken van nog veel meer soorten archieven.

StuffIt Destinations -- De meest opvallende vernieuwing in StuffIt Deluxe 2011 is de toevoeging van de applicatie StuffIt Destinations. De StuffIt Archive Manager die in 2006 met StuffIt Deluxe 11 verscheen gebruik je nog steeds om archieven op je harde schijf te vinden als je ze nodig hebt, maar StuffIt Destinations geeft je nu de mogelijkheid om archieven te creëren en uit te pakken via een soort Dock waar je dingen naar toe kan slepen.


Maar eigenlijk klopt dit niet. Mensen denken in het algemeen niet: "Ik wil dit bestand comprimeren en het vervolgens via e-mail verzenden". We denken eerder: "Ik wil dit spul naar een collega mailen". De hele stap van het comprimeren is handig als je heel grote bestanden hebt en het is noodzakelijk als je een aantal bestanden tegelijk wil verzenden, maar (heel eerlijk gezegd) niemand wil nog over dit soort details hoeven nadenken.

In ieder geval biedt StuffIt Destinations dus een zwevende dock met een aantal knoppen, die je kan bewerken, en waaraan je een specifieke bestemming koppelt. Zo bepaal je waar bestanden naartoe gaan als je ze erop dropt. Bij elke knop kan je de doellocatie instellen, maar ook hoe het ingepakt wordt. En je kan een aantal "uitpak"-knoppen met verschillende instellingen configureren.


Zo'n bestemming kan een bestand op je computer zijn, een cd of dvd, de SendStuffNow-dienst van Smith Micro's zelf (zie het artikel "Smith Micro gaat bestanden delen met SendStuffNow", 4 augustus 2010), MobileMe, FTP, of een schijfkopiebestand. Ook een nieuwe e-mail kan dienen als bestemming. Op dit moment kent het programma hierbij alleen Apple Mail, maar Matthew Covington van Smith Micro vertelde mij dat de volgende kleine update het mogelijk zal maken om met ieder mailprogramma te werken dat je als standaard ingesteld hebt. Sommige bestemmingen zoals MobileMe, FTP en SendStuffNow vereisen een aantal extra instellingen, zoals inloggegevens en een doelmap.

Wat betreft de inpakmogelijkheden van het programma: elke knop kan bestanden archiveren als StuffIt X-, Zip- (al of niet versleuteld), tar- (via bzip2) of schijfkopiebestand. Je kan een bericht via Growl of een e-mail krijgen wanneer de taak voltooid is.

Na configuratie van je bestemmingsknoppen is het gebruik van StuffIt Destinations simpel. Je dropt bestanden of mappen op de knop van je keuze, of je klikt op een knop en om ze te kiezen in een dialoogvenstertje. Als je de volgorde van de knoppen in het Destinations-dock wil wijzigen, dan kan je dit doen door te slepen met de Commandtoets ingedrukt. Op YouTube staat een demonstratievideo van StuffIt Destinations.

Er is nog een extra slim instellinkje dat je bij iedere knop kan gebruiken. Als je een knop Control-klikt kan StuffIt Destinations een filter toepassen bij het archiveren, wat zorgt dat het programma een selectie maakt uit de bestanden die erop gedropt worden. Je kan op deze manier bijvoorbeeld een archiveer-filter maken dat bestanden met de extensie .txt negeert. Als je dan op de knop met deze instellingen een map dropt met jpeg- en tekstbestanden, dan wordt een nieuw archief gecreëerd met alleen de jpeg's.


StuffIt Destinations kan een zeer welkome aanvulling zijn op je werkwijze, als je vaak grote ladingen bestanden naar ontelbaar veel bestemmingen verspreidt. En als je scherm dan niet zo groot is dat je alle knoppen steeds kunt laten staan, dan kan je ook een droplet creëren die de functie van één specifieke knop overneemt. Zoals bij het instellen van het compressie-filter moet je hiervoor Control-klikken op een StuffIt Destinations-knop, en daarna kies je voor Creëer Droplet. Overigens zijn droplets uit eerdere versies van StuffIt niet te gebruiken binnen StuffIt Destinations: die zul je zonodig opnieuw moeten maken.

Wat ik mis in deze hele beschrijving van StuffIt Destinations is de mogelijkheid om het programma te gebruiken op andere dan de ingebouwde manier. Zo heb ik bijvoorbeeld een aantal complexe Automator-acties gemaakt om Take Control e-boeken te hernoemen, te zippen en te uploaden naar verschillende online-bestemmingen. Ik zou StuffIt Destinations pas werkelijk uitgebreid gebruiken, als Automator-acties een onderdeel konden zijn van de instellingen van Destinations-knoppen. (Overigens kan een doorgewinterde Automator-gebruiker de meeste functies van StuffIt Destinations eigenlijk al uitvoeren met Automator-macro's).

Andere nieuwe mogelijkheden -- Hoewel StuffIt Destinations het nieuwe uithangbord is voor StuffIt Deluxe 2011, heeft het daarnaast ook andere opmerkelijke wijzigingen.

Systeemvereisten en bekende problemen -- StuffIt Deluxe 2011 werkt met Mac OS X 10.5 Leopard of later, de plug-in voor uitvoer naar iPhoto heeft iPhoto 8.0 of later nodig (die staat bekend als iPhoto '09) en de de plug-in voor uitvoer naar Aperture eist Aperture 2.0 of later. Om MacFUSE te gebruiken of Growl-berichten moet men de betreffende plug-ins installeren.

Er zijn echter een paar blunders. Smith Micro vond een probleem op OS-niveau waardoor sommige delen niet goed werken in Leopard, waaronder de plug-ins van StuffIt voor het contekstuele menu, Spotlight, en Snelle weergave. Smith Micro werkt samen met Apple om het probleem op te lossen en ze brengen zo spoedig mogelijk een gecorrigeerde versie uit. Voor het zover is, kan men zich wenden tot Smith Micro voor een aanpassing die hoort te werken.

In Mac OS X 10.6 Snow Leopard werken de contekstuele menu's niet, dus StuffIt heeft ze niet meer, maar Magic Menu in de menu-balk biedt dezelfde mogelijkheden.

Alles op een rijtje -- Zoals altijd al de gewoonte was bij StuffIt, zijn er drie gradaties. StuffIt Deluxe biedt alles voor $ 49,99 terwijl updates van oudere versies $ 29,99 kosten. Daarbij vergeleken, heeft de StuffIt van 29,99 (die vroeger StuffIt Standard Edition heette en $ 14,99 kostte om op te waarderen) alle basisfuncties, inclusief StuffIt Destinations, maar niet de mogelijkheid om in gecomprimeerde archieven te kijken, daar bestanden aan toe te voegen of weg te halen, namen te veranderen van bestanddelen erin of ze afzonderlijk te decomprimeren, online-diensten te gebruiken en compressie van MP3- en PDF-bestanden te optimaliseren. Er zit ook geen iPhoto en Aperture-uitvoer plug-in bij en ook niet de mogelijkheden Automator te gebruiken. Tenslotte blijft StuffIt Expander gratis beschikbaar voor wie alleen gecomprimeerde en versleutelde StuffItbestanden en vele andere formats uit wil pakken.

Toen ik het probeerde, werkte StuffIt Destinations zoals het hoort en de kern van StuffIt Deluxe blijft ook goed werken. Is de nieuwe versie dus waard om aan te schaffen? Nauwelijks voor wie alleen af en toe werkt met gecomprimeerde bestanden maar zulke gebruikers kopen waarschijnlijk StuffIt toch al niet. Voor mensen die elke dag vele malen met StuffIt werken om te comprimeren en te decomprimeren is het vermoedelijk waard de nieuwe versie aan te schaffen als StuffIt Destinations een paar minuten tijd wint bij het comprimeren en verzenden van archieven.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Wanneer introduceren we sociale media bij onze kinderen?

  door Andy Affleck <[email protected]>
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: LmR, PEP, RAW]

Toen mijn zoon in groep drie zat, ging hij naar een Waldorf-school waar moderne technologie en media (tv's, computers, mobiele telefoons, videospellen, enz.) zeer werden beperkt. Mijn vrouw en ik waren hier voorstander van maar het voelde toch een beetje raar.

Aan de ene kant moeten kinderen kinderen zijn en zou er geen haast moeten zijn hen te laten opgroeien en geconfronteerd te worden met dingen die meer voor volwassenen zijn bedoeld. Bovendien verliet ik ooit het Harvard Graduate School of Education's Technology in Education-programma met de overtuiging dat computers in het onderwijs meer zin hebben bij een wat hogere leeftijd dan bij een lagere. Kinderen hebben de handmatige, dus letterlijk met de handen te bevatten aspecten van het jong zijn nodig. Alle constructivistische (en constructionistische) theorieën en gereedschappen kunnen niet op tegen het daadwerkelijk bepotelen van objecten in de echte wereld.

Aan de andere kant maken volwassenen voortdurend gebruik van technologie, van de iPhone en iPad tot de Mac en brengen ze tijd door op Twitter en Facebook en andere online diensten. Dus het is de laatste jaren steeds moeilijker geworden om bij dit stantpunt te blijven, niet zozeer vanwege verbeteringen in de educatieve technologie maar door de voortdurende aanzuigende kracht van geavanceerde technologie in het leven van alledag en de groei van sociale media. En dit roept de vraag op wanneer een kind oud genoeg is om dezelfde technologische producten en diensten te gaan gebruiken die wij gebruiken.

MIjn zoon, die nu 10 jaar is, wil een Facebook-account. Hij wil dat de beperkingen op het chatten met zijn FreeRealms-account worden opgeheven. Hij begint zich te ergeren aan de grenzen van de interactiemogelijkheden van Webkinz en hij wil kunnen videochatten met zijn vrienden via Skype. Daarnaast wil hij digitale dingen maken. Hij wil spellen schrijven die hij dan kan via het web delen met zijn vrienden, hij wil een YouTube-ster willen (vooralsnog help ik hem om films te resenceren) en hij wil een film schijven, opnemen, bewerken en van muziek voorzien (ik heb 'm opgegeven voor een mini-kamp bij de plaatselijke Apple Store om hem hierin op weg te helpen).

Gaandeweg ben ik van gedachten aan het veranderen over welk gereedschap hij mag gebruiken. Het zelf maken van content en het benutten van opmaakgereedschap, daar zit ik niet mee. Het meeste gereedschap is pas sinds kort geschikt voor kinderen. Maar die sociale netwerken, dat is veel moeilijker. Zijn generatie zal veel meer virtuele contacten kennen dan de mijne. Waarom zou ik hem daarin belemmeren? Gezien de grote rol die deze zullen spelen in zijn leven, hoe eerder hoe beter lijkt mij. Als ik wil dat hij kan slagen in deze wereld als hij straks volwassen is, dan is gedegen kennis van al die middelen een eerste behoefte.

Zijn leeftijd is natuurlijk het grote probleem. Hij en zijn leeftijdgenoten zijn nog te jong om de sterke stromingen en kolken van de sociale media te navigeren. Je leest de meest verschrikkelijke verhalen over jonge mensen die online gaan en niet kunnen omgaan met de pesterijen en de sociale druk die ze daar mee maken. Bangmakerij zoals "Facebook-druk: de afschuwelijke week die ik doorbracht terwijl ik mijn 11-jarige dochter bespioneerde" maken ouders ongerust en bereid om de toegang tot de sociale media te blokkeren, terwijl in feite de auteur zelf aangeeft dat de oplossing is dat ouders gewoon toezicht houden.

Waar onze kinderen hun eerste schreden zetten in deze wereld doen zij dat immers nooit alleen. Wij, ouders, zijn er altijd bij. Ik ga met mijn zoon mee als hij naar de winkel gaat. Ik rij hem naar zijn afspraken om met andere kinderen te spelen. Ik neem hem naar zijn padvinderij en z'n karate lessen. Of hij gaat met mijn vrouw of een andere ouder. Tot ze de leeftijd van een teenager bereiken zijn ze eigenlijk nooit zonder volwassenen, om te zorgen dat ze veilig zijn en dat er geen nare dingen gebeuren. Kinderen van deze leeftijd kunnen nog niet goed de gevolgen van hun gedrag overzien, ze doen nog vaak ondoordachte dingen.

Het is dus onze taak om onze kinderen te beschermen en te zorgen dat het niet uit de hand loopt. Het is onze stem die hen eraan herinnert om niet te dicht bij het kampvuur te komen of weg te blijven van de rotsen zodat niemand naar beneden valt. Wij zijn het die zeggen dat ze beide kanten op moeten kijken voor ze oversteken, hun groente te eten, de tv uit te zetten en om een boek te lezen, om nu naar bed te gaan en om niet lelijk te doen tegen hun vriendjes, om beleefd de telefoon op te nemen. Wij herinneren hen eraan om op de goede momenten alsjeblieft en dank je wel te zeggen, zodat ze in ieder geval de vorm van goede manieren leren, zelfs als zij nog een paar jaar niet zelf echt begrijpen waarom dat belangrijk is. Wij kijken toe hoe zij zich in de omgang met andere gedragen, om te zorgen dat ze geen pestkoppen worden of volledig in zichzelf gekeerde onaangepaste mensen. Wij zijn hun gids en leren hen hoe ze zich gedragen in onze samenleving.

Ouders doen al deze dingen in de echte wereld, maar tegelijkertijd zeggen velen tegen hun kinderen dat ze niet online mogen gaan. Ze verbieden alles online omdat ze bang zijn van de de pestkoppen en roofdieren daar. En ze doen dit hoewel online-roofdieren een een zwaar overtrokken probleem zijn en onderzoek heeft laten zien dat pesten nog steeds eerder een probleem offline dan online is.

Ouders klemmen zich ook vast aan zaken als de leeftijdsgrenzen van Facebook, dat accounts alleen toestaat voor degenen die minstens 13 jaar oud zijn. Het is een gemakkelijk houvast, dus of ze houden zich eraan of ze leren hun kind onbedoeld dat liegen over hun leeftijd geen probleem is om ze er eerder op te krijgen. (Ironisch genoeg is de leeftijdsgrens niet bedoeld om kinderen te beschermen, maar is eerder een gevolg van de manier waarop deze websites COPPA implementeren, de Children's Online Privacy Protection Act [wet op de bescherming van de online privacy van kinderen, nvdv]. Zie "How COPPA Fails Parents, Educators, Youth" voor een uitleg.)

Maar deze onderbuikreflexen gaan er van uit dat we de computer uit handen geven en weglopen.

In plaats daarvan zouden we onze kinderen aan de hand moeten houden bij het binnengaan van deze onlinewereld, net zoals we dat doen in de echte wereld. Laat ze maar online gaan, maar houd ze in de gaten. Laat ze op onderzoek uit gaan en leren hoe de online wereld werkt, maar blijf bij ze op die reis tot ze zelfstandig verder kunnen, precies zoals we dat al doen in de echte wereld. (Tegelijkertijd moeten we ons realiseren hoe opslokkend en aantrekkelijk deze onlinewereld kan zijn en verstandige grenzen stellen. Kinderen moeten nog altijd buiten rondhollen en spelen met echt speelgoed, niet al hun tijd online besteden met virtuele vrienden.)

Als je pesterijen ziet in de echte wereld, informeer je de ouder van de pestkop en hoop je dat die er iets aan zal doen. Als je online pesterijen ziet, kun je hetzelfde doen. En als de andere ouder het probleem niet verhelpt in de echte wereld, kun je de klacht naar een hoger niveau brengen, naar een autoriteit: de chauffeur van de schoolbus, een leraar, de schooldirecteur. Dat is online niet mogelijk, maar in de virtuele wereld kun je ervoor zorgen dat de pestkop helemaal geen contact meer krijgt met je kind, iets dat in de echte wereld niet kan. Als je eigen kind zich misdraagt, ben je erbij om het tegen te houden en uit te leggen hoe sociale netwerken werken, of tenminste hoe ze zouden moeten werken. Kortom, je kunt je kinderen leren hoe ze zich moeten gedragen in een beleefde online gemeenschap, net zoals je hen leert hoe zich in sociale situaties in de echte wereld te bewegen.

Natuurlijk is de zwakke plek van deze aanpak dat veel ouders van mijn generatie geen flauw idee hebben van wat passend online gedrag is. Gelukkig kun je het meeste noodzakelijke bereiken door gewoon naast je kinderen te zitten als ze online op onderzoek uit gaan, zodat je er bent om te corrigeren of te begeleiden. Ik wou dat er een online cursus bestond om ouders te leren wat je moeten weten om hun taak goed te doen in de nieuwe mediaruimte. En ik wou ook dat onze scholen de uitdaging zouden aannemen en een manier zouden vinden om sociale netwerkgereedschappen aan hun lesprogramma toe te voegen, zodat kinderen leren om ze te gebruiken op een slimme, effectieve en ethische manier.

Wat betreft mijn eigen gezin, ik beweer niet dat ik mijn zoon zal laten liegen om een Facebookaccount te krijgen. Ik geloof nog steeds dat we met leeftijd rekening moeten houden. Hij leert net hoe hij de telefoon moet gebruiken om zijn vrienden te bellen (we moeten hem er nog steeds aan herinneren om beleefd te zijn tegen volwassenen, zijn naam te noemen wanneer hij opbelt en dergelijke), hij kan nog niet goed typen en eerlijk gezegd, hij is nog maar 10. Er is nog tijd zat. (Dat gezegd, we hebben net gehoord over een nieuwe site die Togetherville heet en die bovenop Facebook werkt en een soort toegang biedt met volledige supervisie van ouders. We zullen het bekijken als een mogelijke brug naar Facebook wanneer hij ouder is.)

Maar mijn redenen om hem nog even weg te houden bij tenminste de sociale-mediakant komen niet voort uit angst maar eerder uit het geloof dat hij nog niet voldoende volwassen of sociaal vaardig is. Ik geloof dat hij die staat ruim voordat hij 13 wordt zal bereiken, maar ik zal dat lastige probleem aanpakken wanneer het zover is. Ondertussen kan hij alle inhoud maken die hij maar wilt, zijn eigen blog beginnen en meer. En als het zover is, als hij klaar is voor sociaal netwerken, dan zal ik er bij zijn om hem te begeleiden, net zoals in de echte wereld.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 4 oktober 2010

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: HV, TK]

Premiere Elements 9.0 -- Adobe heeft Premiere Elements 9.0 vrijgegeven, waarmee voor het eerst een versie voor Mac OS X is geïntroduceerd van het tot voor kort alleen voor Windows beschikbare videobewerkingsprogramma voor amateurs. Premiere Elements biedt de mogelijkheid om rechtstreeks AVCHD te bewerken zonder het eerst te moeten vertalen, heeft een Sceneline-modus om videos eenvoudiger te bewerken dan in een complete Timeline-modus, kan eenvoudig samenwerken met het nieuwe, bijgevoegde Adobe Elements 9 Organizer programma waarmee je je mediabibliotheek kunt beheren, kan zelf dvd-menu's maken en dvd's branden en nog veel meer. Premiere Elements 9 is vanaf nu beschikbaar als een te downloaden installatieprogramma (tevens demoversie) of als installatieschijf. (Voor een uitgebreide bespreking van Premiere Elements 9 wordt verwezen naat het artikel van Jeff Carlson in Macworld.) (Nieuw $ 99, 1,71 GB)

Reacties - Premiere Elements 9.0

Photoshop Elements 9.0 -- Adobe heeft een nieuwe versie uitgebracht van Photoshop Elements, het beeldbewerkingsprogramma voor amateurs. Deze nieuwe versie is beter vergelijkbaar met de Windows-versie van het programma en bevat nu ook op de Mac het programma Adobe Elements 9 Organizer om je mediabibliotheek te beheren. (Deze Organizer komt in de plaats van Adobe Bridge, dat eerder deze taken waarnam.) Met deze versie is het voor het eerst mogelijk om laagmaskers te maken, is het plaatselijke reparatiepenseel uitgebreid met intelligente technologie om nog eenvoudiger reparaties te maken en is er een nieuwe Photomerge-optie genaamd Style Match waarmee het programma automatisch de stijl van een geselecteerde foto kan analyseren en op een andere foto kan toepassen. Aan de gereedschappen voor stapsgewijze begeleiding zijn enkele Fun Edits-instellingen toegevoegd om weerspiegelingen, pop-art effecten, een Lomo-effect en stappen om portretfoto's te verbeteren. Photoshop Elements 9 is beschikbaar als een te downloaden installatieprogramma (tevens demoversie) of als installatieschijf. (Nieuw $ 99 dollar, 2,01 GB)

Reacties - Photoshop Elements 9.0

GraphicConverter 7.0 -- Lemke Software heeft GraphicConverter 7.0 geïntroduceerd. Het is een belangrijke verbetering van dit populaire beeldconversie en -bewerkingsprogramma. De nieuwe versie biedt sinds lange tijd ook een nieuw uiterlijk; het Classic voorkomen van het programma is vervangen door een moderne interface geënt op Cocoa. Naast deze facelift introduceert GraphicConverter 7.0 ook een aantal nieuwe mogelijkheden. Zo kan het de geodata in beeldbestanden, mits aanwezig, op een kaart laten zien, is er een nieuw venster om meerdere bestanden tegelijk te converteren, kunnen voorvertoningen traploos gezoomd worden, is het voorkeurscherm overzichtelijker geworden en worden computers met meer dan één processor beter ondersteund. GraphicConverter 7.0 vereist Mac OS X 10.5 Leopard of beter. (Nieuw $ 34,95 dollar, upgrade $ 29,95 dollar, 100 MB)

Reacties - GraphicConverter 7.0

Eudora OSE 1.0 -- Een verzameling van Eudora programmeurs van het eerste uur heeft na lang wachten Eudora OSE 1.0, een open-source e-mail programma gebaseerd op Mozilla's Thunderbird vrijgegeven; er zijn functies en bedieningsmogelijkheden aan toegevoegd die zijn ontleend aan het ooit populaire en veelgebruikte Eudora. Eudora stamt oorspronkelijk uit het eind van de jaren '80, maar Qualcomm, de uitgever van het programma, trok 4 jaar geleden, bij versie 6.2.4 de stekker uit de commerciële versie van het programma (zie "Eudora wordt opensource met Thunderbird", 16 oktober 2006). De voortgang met Penelope, zoals de open source-versie van Eudora in de ontwikkelfase werd genoemd, was traag; de eerste beta-versie kwam pas een jaar later beschikbaar (zie "Penelope-project begint levering Eudora 8.0.0b1", 5 september 2007) en de definitieve versie liet daarna nog drie jaar op zich wachten. Veel trouwe Eudora-gebruikers hebben inmiddels de overstap gemaakt naar een ander e-mailprogramma, maar voor hen die daar toch niet helemaal gelukkig mee zijn, en voor degenen die in afwachting van een nieuwe versie nog steeds Eudora 6.2.4 gebruiken, is Eudora OSE zeker het overwegen waard. De ontwikkelaars raden gebruikers die overstappen van de beta-versie naar Eudora OSE om reservekopieën te maken van mailbox en voorkeursbestanden alvorens deze nieuwe versie te installeren. (Gratis, 21,1 MB)

Reacties - Eudora OSE 1.0

Postbox 2 -- Postbox, Inc. heeft versie 2 van hun e-mailprogramma Postbox vrijgegeven. Ook dit programma is gebaseerd op het open-source project Thunderbird en biedt een hagelnieuw interface en een aantal geavanceerde functies. Met Postbox 2 kun je account-groepen aanmaken; dit zijn gecombineerde in-boxen waar alle post van geselecteerde accounts in terecht komt. Ook nieuw is een functie die Postbox "Conversation View" noemt; voor Gmail-gebruikers zal dit niet onbekend zijn. Hiermee kun je alle berichten in een berichtenwisseling groeperen. Verder is er de functie Quick Reply, waarmee je een antwoord op een bericht kunt formuleren zonder het oorspronkelijke bericht te hoeven sluiten. Je kunt onder het lezen al een korte reactie versturen. Postbox 2 kun je gratis 30 dagen uitproberen; er zijn ook gezinslicenties beschikbaar. Postbox, Inc. maakt ook het gratis Postbox Express, dat een aantal functies van zijn grote broer moet ontberen, maar waarmee je onbeperkt kennis kunt maken met de standaardfuncties van Postbox. (Nieuw $ 39,95, upgrade $ 19,95, 12 MB)

Reacties - Postbox 2

Thunderbird 3.1.4 -- Mozilla heeft Thunderbird 3.1.4 uitgebracht, de nieuwste versie van zijn open-source e-mailclient. Versie 3.1, die eerder in september uitkwam, maakte het gemakkelijk om over te schakelen naar Thunderbird, zowel van een oudere versie van de software als van een andere e-mailclient, dankzij de nieuwe Migration Assistant. De nieuwe versie heeft nu ook bladeren in e-mails via tabbladen, die in webbrowsers al een populaire functie zijn. Andere nieuwe handige functies zijn bewerken met één klik van het Adresboek, een bijlageherinnering (die je waarschuwt wanneer je geen bijlage toevoegt en je in je bericht toch een bijlage vermeldt) en een Quick Filter-zoekbalk om sneller berichten te zoeken. De 3.1.4 onderhoudsupdate lost enkele bugs op in verband met de stabiliteit en de interface van het programma. (Gratis, 20,5 MB)

Reacties - Thunderbird 3.1.4

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

ExtraBITS, 4 oktober 2010

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: TK]

Drie extra bits voor jullie deze week: nieuws van de ondergang en mogelijke opkomst van de Xmarks-dienst voor cross-platform en cross-browser bladwijzer-synchronisatie, een releasedatum voor Microsoft Office 2011 en het debuut van de Kindle for the Web van Amazon, dat meer een verkoopgereedschap is dan een op gebruikers gerichte dienst.

Xmarks bladwijzer-synchronisatiedienst kapt ermee -- Sommigen van ons hier bij TidBITS waren heel teleurgesteld toen ze de ZDNet blogpost van Steven Vaughan-Nichols over het einde van Xmarks 10 januari 2011 lazen. Xmarks synchroniseert bladwijzers tussen verschillende browsers, waaronder Safari, Firefox en Google Chrome, zelfs over besturingssystemen heen. We zijn nooit aan een artikel over Xmarks in TidBITS toegekomen, maar dat kwam alleen maar door een gebrek aan tijd en niet door een gebrek aan enthousiasme. Waren andere synchronisatie-diensten maar zo goed! [Update: Sinds onze eerste link naar de post van Steven, is er het een en het ander veranderd en het ziet er nu naar uit dat Xmarks misschien een tweede kans krijgt; zie "Xmarks Is Dead. Long Live Xmarks?" op de Xmarks-blog voor meer informatie.]

Reacties

Microsoft Office 2011 uit op 26 oktober -- Krachtige programma's updaten duurt altijd wel even, maar Microsoft meldt dat Office 2011 voor de Mac uitkomt op 26 oktober 2010 (je kunt hem nu al voorbestellen). Het vernieuwde productiviteitspakket belooft betere prestaties en pas bekendgemaakte extra's zoals Beeldvullende modus (waarmee je afleidingen kunt blokkeren terwijl je schrijft in Word) en Dynamische herrangschikking, waarmee je lagen in documenten en presentaties kunt verplaatsen. Office 2011 zal verkrijgbaar in verschillende versies: een Thuis en student-editie met Word, Excel, PowerPoint en Messenger voor $ 119. De Thuis en Business-editie met als extra Outlook (dat Entourage vervangt) voor $ 199. En de Academische-editie omvat het volledige pakket, inclusief Outlook, voor slechts $ 99… als je een student, werknemer of faculteitsmedewerker in het hoger onderwijs bent.

Reacties

Amazon lanceert Kindle for the Web -- In de lijn van zijn voortdurende inspanningen van het bedrijf om van het Kindle-bestandsformaat de de-facto standaard voor elektronische boeken te maken (wat niet zou mogen gebeuren, gezien hoe slecht het formaat is voor alles dat niet gewoon tekst is), heeft Amazon.com "Kindle for the Web" gelanceerd, waarmee site-eigenaars voorbeelden van Kindle-boeken in hun sites kunnen opnemen. Realistisch gezien is Kindle for the Web niet meer dan een manier om mensen aan te zetten om het eerste hoofdstuk van een boek in Kindle-formaat in een webbrowser te bekijken, waarna zij het e-boek kunnen kopen om het te lezen op een Kindle-toestel of in Kindle-software op een Mac, iOS-apparaat of een pc met Windows. Dit is een goede zet van Amazon en heel verschillend van hoe Apple de toegang tot de iBookstore heeft beperkt tot het iBooks-programma.

Reacties

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2010 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering