Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Opnieuw verdienen mijn collega-redactieleden bij TidBITS Adam Engst, Tonya Engst, Glenn Fleishman en Joe Kissell een felicitatie omdat ze zijn opgenomen in de derde MacTech-lijst van 25 invloedrijkste mensen in de Macintosh-techniekgemeenschap (zie voor de eerdere lijsten "Adam & Tonya Engst geëerd in MacTech 25", 17 juli 2006, en "TidBITS stafmedewerkers geëerd in MacTech 25 van 2007", 11 juni 2007).
Een opvallend nieuw gezicht op de lijst van dit jaar is Jacqui Cheng van Ars Technica. Zij en Tonya zijn de enige twee vrouwen op de lijst. Tonya was de enige vrouw op de lijst van 2007 en op de lijst van 2006 stond ook Andrina Kelly, Mac OS X-systeembeheerder voor C.O.R.E. Feature Animation en redactiemedewerker voor afp548.com. Het lijkt vaak alsof de technologie-wereld overheerst wordt door mannen, maar er zijn wel degelijk veel vrouwen die met serieuze technische zaken op het hoogste niveau bezig zijn en het is goed om dat in elk geval enigszins erkend te zien in de MacTech 25. Kijk op de website van MacTech voor de volledige lijst.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Misschien zouden de bedrijven die regelmatig roepen dat ze een "Mac/iPhone/iPod/iPad-killer" hebben ontwikkeld maar eens een toontje lager moeten zingen. Apples cijfers over het afgelopen kwartaal laten zien dat het bedrijf nog steeds veel Macs en boven verwachting veel iPhones verkoopt, waarbij de iPhone verkopen goed waren voor maar liefst 40 procent van de 3,07 miljard dollar winst over het laatste kwartaal, op een omzet van 13,5 miljard dollar (of 3,33 dollar per verwaterd aandeel). De bruto winstmarge was 41,7 procent. Deze recordomzet was maar liefts 49 procent hoger dan de omzet in hetzelfde kwartaal vorig jaar, met een winst die 90 procent hoger was (van 1,6 naar 3,1 miljard dollar). De iPad, waarvan er sinds de introductie maar liefst 500.000 zijn verkocht, werd op 3 april 2010 geïtroduceerd en doet dus niet mee met de resultaten over het 2e kwartaal.
Met de Mac ging het het afgelopen kwartaal goed, met maar lieft 2.94 miljoen verkochte apparaten, 33 procent meer dan een jaar geleden. En niet alleen dat, maar in een trend die zich al een aantal jaren voortzet laat Apple weten dat de helft van die apparaten werden verkocht aan mensen die nog niet eerden een Mac hadden.
Er werden 63 procent meer iPods touch verkocht dan vorig jaar. Ondanks dat de totale verkoop van iPods een procentje of zo lager was dan een jaar geleden, was hierdoor de omzet toch hoger: vorig jaar verkocht Apple in totaal 11 miljoen iPods met een winst van 1,67 miljard dollar en dit jaar was de omzet 10,9 miljoen iPods met een winst van 1,86 miljard dollar. De hogere totaalwinst van Apple zou ook wel eens op het conto van de gestegen iPod touch verkopen geschreven kunnen worden (Apple publiceert geen winstgetallen voor afzonderlijke iPod modellen).
Deels was de winstgroei in het afgelopen kwartaal te danken aan verkopen buiten de VS, met de iPhone voorop. 50% van de omzet van het kwartaal kwam uit het buitenland. En ondanks het gemor over achterblijvende door Apple goedgekeurde verkopen van iPhones in China door de geselecteerde telecom-aanbieder staat Groot-China (China, Hong Kong en Taiwan) voor maar liefst 1,3 miljard dollar op de omzetstaat, een jaarlijkse omzetgroei van 200 procent.
Wereldwijd verkocht Apple 8,75 miljoen iPhones, 131 procent meer dan een jaar geleden en bijna zoveel als in het eerste kwartaal van 2010, dat traditioneel Apples beste kwartaal is omdat dat de kerst- en nieuwjaarsaankopen bevat. Apples cijfers bevatten dit keer geen overzicht van alle verkochte iPhones en iPods touch ooit; wel werd tijdens de aankondiging van iPhone OS 4.0, eerder deze maand, gemeld dat het totaal voor iPhone en iPod touch bij elkaar op zo'n 85 miljoen ligt (zie "Steve Jobs vertelt iPad-verkoopcijfers", 8 april 2010).
Tijdens het gebruikelijke vragenuurtje over de kwartaalcijfers werden er door marktanalisten veel vragen gesteld over de iPad, niet in de laatste plaats over of Apples nieuwste speeltje de verkopen van andere Apple producten, of van netbooks onder druk zet. Apple antwoordde dat zij in de periode na de aankondiging van de iPad geen effecten op de verkoop van andere producten hadden gezien, maar dat het nog te vroeg was om eventuele effecten van de eigenlijke introductie te meten (er zat ongeveer twee weken tussen de introductie en de publicatie van de cijfers).
Voor wat betreft netbooks, een type apparaat dat door Apples CEO Steve Jobs en COO Tim Cook al jaren belachelijk wordt gemaakt, wist Cook te melden dat hij verslaafd is aan zijn iPad, en dat hij niets kon bedenken dat een netbook kan, dat de iPad niet beter kan. Volgens hem is het vergelijken van een iPad met een notebook een vergelijking tussen "100 en 0". Daar staat tegenover dat de aankondiging van ondersteuning van Bluetooth toetsenborden in iPhone OS 4.0 waarschijnlijk een reactie is op de huidige en verwachte vergelijking tussen iPad en netbooks en ook om de iPad aantrekkelijker te maken als serieus werkapparaat.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
De anti-diefstal software van Orbicule, Undercover, is bijgewerkt naar versie 4 en biedt de klanten dezelfde screendumps op afstand, netwerkgegevens en gegevens over de lokatie, waar de opsporingsautoriteiten over kunnen beschikken.
De software installert zich op een laag niveau op je systeem en controleert regelmatig bij een centrale server of de computer als gestolen gereistreerd staat. Vervolgens doet het zijn ding. (Voor meer achtergrond, zie "Help! ik zit gevangen en ik heb alleen een wifi-netwerk!", 23 mei 2008, en "Wat ik heb geleerd doordat mijn laptop werd gestolen", 24 maart 2009.)
De nieuwste verie van de software wordt geleverd in combinatie met een website waarmee je je apparaat in de gaten kunt houden. Je kunt kiezen of je de lokatie ook in de gaten kunt houden wanneer het apparaat nog in bezit is en je kunt inloggen op de site om te zien waar (met behulp van wifi-signalen) de computer was toen hij voor de laatste keer geherstart werd.
In de vorige versie moest je de Orbicule-website gebruiken om een unieke ID in te geven wanneer je aangifte wilde doen. Deze versie maakt het mogelijk om je account te gebruiken om informatie over de diefstal te geven zoals plek, tijd en datum van diefstal en andere nuttige informatie voor de politie.
Orbicule geeft die gegevens door om officieel aangifte te doen, maar deze versie gebruikt ook de lokatie-gegevens die het vindt voor wifi-verbindingen, netwerkgegevens (IP-adressen enzovoort), de screendumps en foto's die de software maakt met de ingebouwde iSight-camera. Deze nieuwe versie is een soort hybride van de vorige Undercover-versie en de software van GadgetTrak, die deze informatie alleen aan jezelf geeft.
Het programma kent ook nog de "Plan B"-modus, die je handmatig in kunt schakelen. Deze simuleert een schermprobleem, zodat de dief wellicht denkt dat hij de computer moet laten repareren. Daar kan de computer dan gesproken alarm slaan en een bericht op het scherm tonen dat de computer gestolen is. Voorheen werd deze modus geactiveerd wanneer de computer werd ingeschakeld na 60 dagen zonder internet-activiteit; dat is nu niet langer het geval.
Orbicule heeft ook een Undercover app voor de iPhone ($ 4,99), die gebruik maakt van berichtgeving om de dief zover te krijgen het programma te activeren. Je kunt zelf berichten instellen. De app werkt met ieder iPhone OS apparaat.
Concurrent GadgetTrak bracht vorig jaar een gratis programma uit (GadgetTrak for iPhone) dat eigenlijk een soort Trojaans paard is: het maakt gebruik van een Safari-achtig icoon en zich ook als een browser gedraagt. Het bedrijf beveelt aan dat je het programma in de Home dock plaatst. Een dief start dan wellicht de browser, die dan de lokatie kan versturen.
Orbicule is van plan om een bijgewerkte iPhone-app uit te brengen met het verschijnen van iPhone OS 4. Met iPhone OS 3 zijn er geen achtergronddiensten mogelijk, wat lastig is voor een programma als dit. iPhone OS 4 staat dit dus wel toe en dat betekent dat het de positie kan doorgeven zonder aan een bepaald programma gekoppeld te zijn. Je bent dan dus afhankelijk van de acties van een dief. (Het is op dit moment onduidelijk of Apple zal toestaan dat apps laden bij opstarten, maar dat lijkt onwaarschijnlijk.
De Mac OS X update is gratis voor huidige gebruikers van Undercover 3. Een enkele licentie kost $ 49 ($ 39 voor studenten). Een licentie voor een huishouden (maximaal vijf computers) $ 59. Voor grotere hoeveelheden zijn er ook kortingen.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Felicitaties aan Janice Ferrera bij yahoo.com, Tom Serkowski van serkowski.com en Kevin Stout op yahoo.com. Hun inzendingen zijn willekeurig getrokken in de laatste DealBITS-verloting en zij hebben een kopie ontvangen van FotoMagico Pro 3, ter waarde van $ 149. Tevens gaat er een kopie naar Mark Vopat at gmail.com voor het wijzen van Kevin op deze DealBITS-verloting. Maar geen zorgen als je niets gewonnen hebt. Boinx Software biedt 20-procent korting op zowel FotoMagico Home als FotoMagico Pro 3 aan alle TidBITS-lezers tot en met 10 mei 2010; vul "FMDeal" in in het Coupon/Promo Code-veld op het tweede scherm van de onlinewinkel vanBoinx Software om deze korting te krijgen. Dank aan alle 810 mensen die aan de DealBITS-verloting meededen en we hopen dat jullie ook bij een volgende verloting van de partij zijn!
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
We wisten al op het introductiefeest in januari 2010 dat de iPad een ander apparaat zou zijn dan anderen toen Apple aankondigde zowel invoer via een toetsenbord als het importeren van forto's van camera's en SD-kaarten toe te staan. Tot zover het alleen-voor-consumptie-aspect van het apparaat. De iPad zou het gebruik van een Bluetooth-toetsenbord aankunnen als het zou uitkomen en het iPad Keyboard Dock verscheen enige dagen later.
De iPad Camera Connection Kit, kwam echter pas afgelopen week in handen van gebruikers. Hoewel het uit twee onderdelen bestaande adapterpakket eigenlijk bedoeld is voor camera's, hebben we er meer functionaliteit uit kunnen persen, waaronder de invoer van audiosignalen en het afspelen van video.
Laten we eens kijken wat dit importeren allemaal om het lijf heeft.
Insteken en importeren -- Het pakket, å $ 29 bestaat uit twee onderdelen, die allebei in het iPad dock-poort passen: een USB-adapter en een SD-kaartlezer. De adapters steken recht naar beneden onder de Thuisknop; tenzij je een standaard gebruikt die de iPad zijlings vasthoudt of ondersteboven, zul je de iPad plat neer moeten leggen om ze te kunnen gebruiken.
Je gebruikt deze adapters om afbeeldingen van je camera naar je iPad over te zetten als de computer waar je normaal gesproken afbeeldingen en andere data mee synchroniseert, niet voorhanden is. De iPad kan de foto's weergeven en ook opslaan in hun originele formaat.
Het proces van importeren kan niet méér voor de hand liggen; het is een mooie mengeling van Fotolader en de importeerprocessen van iPhoto. Je steekt één van de adapters in de Dock connector en vervolgens steek je daar de USB-kabel van een camera of een SD-kaart in.
Het is wellicht ook mogelijk een USB-schijf met externe voeding aan de sluiten met FAT- of FAT32-partities, het standaard schijfformaat voor camera-afbeeldingen en video-opslag. Ik heb dit niet kunnen testen. USB-sticks en USB-schijven zonder externe voeding werken niet omdat de iPad geen stroom levert via de dock connector.
Met de USB-adapter kan je ook een iPhone aansluiten waar je vervolgens foto's vanaf kunt halen, als ware het een camera, net als in iPhoto. (Maar de iPad kan de iPhone niet opladen via USB.)
De app Photos start op en een nieuw tabblad, getiteld Camera, verschijnt helemaal rechts. Dit tabblad toont een weergave van de opgeslagen bestanden en video's op het verbonden apparaat of camera. Raw-, JPEG- en filmbestanden worden allen ondersteund. (Zie verder voor meer bestandsoorten.)
Je selecteert bestanden die je wilt importeren door erop te tappen. Een blauw vinkje verschijnt op de foto die aangetapt is en wordt weer verwijderd als je er nogmaals op tapt. Om de bestanden over te zetten naar het geheugen van de iPad, tap je op de importknop: een popover-menu biedt de mogelijkheden: "Import All" en "Import Selected" als je bestanden hebt geselecteerd. Je kan een importeersessie beïndigen door op "Stop Import" te tappen rechts bovenin. (Een delete-optie linksboven toont de mogelijkheden "Delete All" of "Delete Selected", afhankelijk van of er bestanden geselecteerd zijn, als je afbeeldingen van de kaart wit wissen.)
Als je al enkele afbeeldingen hebt geïmporteerd, waarschuwt Photos je voor duplicaten en geeft het de mogelijkheid om te annuleren of verder te gaan.
Iedere afbeelding die wordt geïmporteerd wordt weergegeven met een subtiel draaiend voortgangswieltje, kijk rechtsonder in de derde miniatuur. Over deze miniatuur wordt een klein groen vinkje heengetoond als de afbeelding geïmporteerd is. Net als in iPhoto wordt er na het voltooien van het importeerproces gevraagd of je de originele foto's wilt bewaren of verwijderen.
Mijn TidBITS-collega, Jeff Carlson, sloot een Flip MinoHD aan om te zien of de iPad video zou importeren via de USB-connector. Het goede nieuws is dat de iPad de films in het geheugen van de MinoHD zag, miniaturen weergaf en clips succesvol naar de iPad kopiëerde. Het slechte nieuws is dat na het kopiëren het programma Photos de MPEG-4 geformatteerde clip van de Flip weergaf met een generiek MP4-symbool en deze niet afspeelt als je erop tapt. De clip bleef intact toen het werd gekopiëerd van de iPad naar iPhoto, doch de iPad kan 'm niet afspelen.
Het enige waar ik tegenaan liep was toen ik een microSD-kaart in een gewone SD-houder aankoppelde. Ondanks dat Apple's documentatie stelt dat miniSD en microSD-kaarten kunnen worden uitgelezen via een adapter, gaf mijn iPad een foutmelding.
Als je klaar bent, trek je de adapter gewoon los of verwijder je de SD-kaart of USB-kabel. Er is geen eject-knop, hoewel het verwijderen van een kaart of een adapter terwijl de iPad bestanden overzet of verwijderd ongetrijfeld een slecht idee is.
In het verleden zou ik gedacht hebben dat de iPad kon fungeren als een tussenstation voor het opslaan van foto's mocht je op reis door he geheugenkaarten heenraken. Maar een 16 GB SD-kaart is al verkrijgbaar voor $ 36, waardoor je eigenlijk geen argument kunt hebben tegen het kopen van een stapel SD-kaarten om je bestanden op de zetten. De kaarten lopen ook minder gevaar om gestolen te worden of stuk te gaan tijdens een reis dan een iPad.
Wat wordt ondersteund? -- Frustrerend genoeg biedt Apple geen compleet overzicht van ondersteunde afbeeldingen- en filmformaten of camera's. De miniscule gebruikershandleiding die bij de adapters wordt geleverd verwijzen naa de de iPad-ondersteuning mini-website bij Apple voor een lijst van camera's (maar zeggen niets over de formaten); er is momenteel geen enkele dergelijke lijst op die website, noch op andere delen van de Apple website. Et zal waarschijnlijk wel snel een Knowledge Base-artikel over verschijnen.
Apple biedt wel een lijst van camera's met raw-ondersteuning in Mac OS X 10.6 en daar zal een behoorlijke overlap in zijn. Raw-oncersteuning wordt in Mac OS X bijgewerkt via software updates, doch niet zelden pas lang nadat de nieuwe camera's in de handel zijn; de iPad-ondersteuning komt waarschijnlijk mee met een volledige iPhone OS-update. Zo ga ik ervan uit (maar kan dit niet testen wegens gebrek aan apparatuur) dat de camera's die ondersteund worden in de Digital Camera Raw Compatibility Update 3.2 van vorige week, niet zullen werken op de iPad totdat er een update komt van het iPhone OS.
Ik ben geen expert in raw-formaten en gebruik op dit moment Aperture noch Lightroom. Ik heb echter wel geprobeerd een CR2 raw-afbeelding te importeren van een Canon PowerShot G11 en de workflow lijkt goed te gaan. De afbeelding wordt weergegeven als een normale foto, zodra je het in Photos bekijkt, ook als je een filter gebruikt (misschien hetzelfde als in iPhoto) om de afbeelding correct weer te geven. Als je de afbeelding importeert in iPhoto, wordt het originele (en nogal grote) CR2 geformatteerd-bestand behouden.
Werken met geïmporteerde media -- Geïmporteerde fotos en videos kun je op maximale grootte zien, of je gebruikt fotos of apps van derden om op te laden naar diverse diensten, zoals MobileMe en Flickr.
De foto's app kan een of meerdere foto's via e-mail sturen, dat is een manier van uploaden naar Flickr en enkele andere diensten. Open een collectie van foto's, druk op de actietoets (een vierkantje met een gebogen pijl die daarvan uitgaat, gelegen aan de rechterkant van de werkbalk); druk op de foto's die je wilt selecteren, druk dan op de knop E-mail. Verwijs het uitgaande bericht naar het gewone e-mail mailadres dat Flickr toekent aan ieder lid voor het gebruik van uploaden van afbeeldingen. Foto's moeten een voor een worden geupload naar MobileMe.
Apple claimt op haar bestelpagina van het product, "Als je de iPad synchroniseert op je PC of Mac, worden de foto's op uw iPad toegevoegd aan de fotobibliotheek van uw computer", maar ik was niet in staat om erachter te komen hoe dit zou werken. Het is mogelijk dat iTunes een kleine update nodig heeft voor het verschaffen van de noodzakelijke ondersteuning of een aangevinkt boxje.
In plaats daarvan startte ik iPhoto, selecteerde de iPad, en gebruikte standaard import-opties om de foto's in de iPhoto-bibliotheek te plaatsen. Afbeeldingen en video's worden niet kleiner gemaakt of anderszins gemanipuleerd voorzover als ik dat zeggen kan.
De iPad Camera Connection Kit lijkt, zoals verwacht kon worden, goed te werken. Apple moet zijn online documentatie snel actualiseren en beter uit leggen over het gebruik of de activatie van automatische iPhoto synchronisatie via iTunes. Voor $ 29, is de kit best een koopje.
Andere toepassingen voor de USB Adapter --Betreffende andere toepassingen van de twee adapters, we ontdekten er enkele. Omdat geen van deze ondersteund en gedocumenteerd worden door Apple, is het mogelijk dat het bedrijf die mogelijkheden in toekomstige versies zou uitschakelen.
Je kunt niets exporteren via de USB plug of bestanden copiëren naar een SD-kaart in de kaartlezer. Ik weet dat je dat wel wilt, maar Apple staat het niet toe.
Tot zover de wijdverbreide stijlfiguur "de iPad heeft geen USB-plug". Dat kan nu worden "de iPad's USB-plug doet niet veel". Maar, eerlijk gezegd, de kit doet meer dan we verwacht hadden.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
De iPad Camera Connection Kit heeft een verborgen truukje: hij geeft via de USB-adapter ook audio door. Sluit een USB-hoofdtelefoon aan, of een headset die op de Mac zonder drivers werkt - de meeste hebben een standaard audioprofiel - en de iPad werkt prima met inkomende en uitgaande audio.
De iPad heeft geen visuele indicatie dat de audio nu via de USB-connector gaat en ik heb ook geen instellingsmogelijkheden kunnen vinden om te kiezen of de interne microfoon en speakers gebruikt worden, of een USB-apparaat.
Ik probeerde een Skype-gesprek met een USB-headset en de kwaliteit was gewoonweg ongelooflijk. Dat maakt de iPad nog interessanter voor telefoongesprekken, zonder een Bluetooth-headset te hoeven gebruiken, die apart opgeladen en gepaard moet worden.
De combinatie van headset, USB-connector en iPad is wat onhandzaam, maar zeer werkbaar.
Enkele lezers hebben tests uitgevoerd met USB-microfoons en actieve USB-luidsprekers en die werken ook.
Natuurlijk kun je altijd de reguliere audio-connector bovenop de iPad met hoofdtelefoons, oordopjes en headsets gebruiken. De compacte iPhone Stereo Headset biedt voor $ 29 een redelijke microfoon en oordopjes. Bluetooth-oortjes, -hoofdtelefoons, en -headsets werken ook met de iPad. In de ingebouwde microfoon en luidsprekers op de iPad maken deze in gebruik met Skype of andere audiochat-programma's een stuk bruikbaarder dan de meeste handfree-telefoons die ik heb gebruikt.
Ik mag echter graag een hoofdtelefoon gebruiken die de oren omsluit en een positioneerbare microfoon voor optimale geluidskwaliteit zonder de zorg van het opladen van de accu's van een Bluetooth-apparaat.
Voor een bespreking van de hoofdfuncties van het verbindingssetje voor het werken met afbeeldingen, zie "iPad Camera Connection Kit werk eenvoudig en goed" (22 april 2010).
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Een puike tip van een van onze geweldige TidBITS lezers. In "iPad Camera Connection Kit werk eenvoudig en goed", 22 april 2010, vraagt respondent "Mikey":
"Kun je de SD kaartadapter gebruiken om h.264 video te bekijken of importeren?"
De achterliggende gedachte is dat als je een flink aantal films of ander videomateriaal bij je wilt hebben, je een grote hoeveelheid opslagruimte op je iPad nodig hebt. Het instap wifi-only model iPad met 16 GB opslagcapaciteit kost 500 dollar en die 16 GB zullen al gauw krap aanvoelen als je er videomateriaal op gaat opslaan. Maar 100 dollar meer voor het 32 GB model, of 200 dollar meer voor 64 GB is misschien te veel gevraagd.
Zou het ook voor maar 49 dollar kunnen?
Met Apples 29 dollar kostendeiPad Camera Connection Kit en een (of meer) 8 GB SD-geheugenkaart van 20 dollar, kun je je iPad meenemen op vakantie, je laptop thuislaten en toch meer films meenemen dat je op die iPad kwijt kunt. Je kunt op die manier zelfs oude, kleine SD-kaarten die nu ongebruikt in de la liggen hergebruiken.
De iPad Camera Connection Kit kan digitale foto's direct van een SD-kaart of camera importeren, maar omdat de meeste hedendaagse cameras naast foto's ook video maken ondersteunt de iPad ook het importeren van filmpjes via deze aansluiting.
Helaas kun je langs deze weg niet alle videoformaten afspelen. Ik kwam erachter dat ik filmpjes van een Flip MinoHD-videorecorder wel op mijn iPad kon importeren met de USB aansluiting van de kit, maar niet kon afspelen.
Films die in de iTunes Store gekocht zijn en van Apples FairPlay kopieerbeveiliging zijn voorzien, kun je op die manier ook niet afspelen. Die moet je via iTunes op je iPad installeren.
Om deze mogelijkheid te benutten moet je eerst je geheugenkaart van films voorzien. Stel dat je een aantal weken op reis gaat en alleen je iPad mee wilt nemen. Neem een dvd uit je collectie en converteer de inhoud met een programma als HandBrake, dat een Apple TV formaat-instelling kent. Nadat de conversie voltooid is, kopieer je het resulterende bestand naar de DCIM map op de SC kaart. Dezelfde methode werkte ook met een kort 720p HD-filmpje dat ik uit iMovie had geëxporteerd in HD instelling.
Verwijder de kaart (regulier) uit de computer en stop het in de SD camera connector van de iPad; daarmee wordt de Photos-app in Camera-modus geopend. Je kunt de film niet direct van de geheugenkaart af bekijken, maar je kunt hem wel naar de fotobibliotheek van je iPad kopiëren. Tik op de film die je wilt bekijken, klik de importeerknop, en klik vervolgens op de "Import Selected"-optie die je voorgeschoteld krijgt.
Nadat de film geëmporteerd is kun je hem terugvinden in de verzameling "Last Import" in het "Albums"-venster (en ook in het "Events"-venster als je gewoonlijk de foto's op je iPad synchroniseert met iPhoto). De film blijft in de Photos app staan en wordt niet naar de Videos app verplaatst. Tik op het ikoontje van de film om er naar te kijken.
Als je klaar bent met kijken kun je de film uit het geheugen van je iPad wissen door op de vuilnisbakknop, rechts op de taakbalk, te klikken. Vervolgens kun je een volgende film van je SD-kaart laden om te bekijken.
Je kunt natuurlijk ook een grotere SD-kaart nemen: een 16 GB-kaart komt je op een bedrag van circa 36 euro te staan. Er zijn ook 32 GB-kaarten, maar omdat die toch al gauw 75 dollar kosten wordt het voordeel ten opzichte van een grotere iPad tamelijk klein.
Helaas kun je deze zelfde truc niet uithalen met USB sticks en de USB camera-aansluiting, omdat alleen FAT of FAT32 USB opslagmedia met een eigen stroomvoorziening door de iPad herkend worden voor het importeren van foto's en videos. (Voor meer informatie verwijs ik je naar "iPad Camera Connection Kit werk eenvoudig en goed", 22 april 2010.)
Het zou mooi zijn als je de iPad als een volwaardig alternatief voor een laptop zou kunnen inzetten en hoewel deze truc geen oplossing biedt voor het effectief werken met zakelijke documenten, of printen, is het wel een oplossing voor reizigers die tijdens hun trip tijd moeten stukslaan. In plaats van je laptop, met zijn grote harde schijf, kun je je iPad en een handjevol goedkope SD-kaarten in je bagage stoppen.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Vorig jaar, tussen het schrijven van Take Control-boeken en artikels voor Macworld in, ben ik erin geslaagd nog een extra klein project te doen - de 900 pagina's tellende "Mac Security Bible", uitgegeven in januari 2010 door Wiley. Ofschoon Rich Mogull onze echte expert is voor wat betreft Mac-beveiliging, heb ik er ook wel wat over geschreven, met o.a. Take Control-boeken over backups, spam en paswoorden. Dit nieuwe boek is een verzameling van alles wat een typische (of zelfs geavanceerde) Mac-gebruiker wil weten over een hele reeks beveiligingspunten.
Dit artikel is een uittreksel van Hoofdstuk 13, "Encrypting and Securely Deleting Files", overgenomen met de toestemming van Wiley. Coderen van bestanden is natuurlijk maar een klein stukje van de beveiligingspuzzel, maar het is wel de moeite om er iets over te weten als je vertrouwelijk gegevens op je Mac bewaart, vooral als anderen ook fysieke toegang hebben tot de computer en dus ook wanneer hij verloren of gestolen is.
Bekijk het als volgt: Zou jezelf of iemand van je vrienden of familie er problemen mee hebben als de volledige inhoud van je Adresboek openbaar werd gemaakt? Zou je je slecht voelen als je wist dat een onbekende hopen van je familiefoto's kon zien, al je e-mail kon lezen, en elke website kon zien die je de laatste maand hebt bezocht? Zelfs diegenen onder ons die niets te verbergen hebben zullen het er wel over eens zijn dat dit nogal angstaanjagend klinkt, en dat we goede redenen hebben om onze privé informatie privé te houden.
De manier om de gegevens op je harde schijf veilig te houden is ze te coderen, ze versleutelen zodat je zonder wachtwoord of sleutel niets kunt lezen. Er bestaan veel vormen van coderen. Sommige heel eenvoudig te gebruiken en andere weer niet. In het artikel waaruit dit uittreksel komt worden verschillende manieren van coderen van sommige of al je bestanden besproken.
Coderingsalgoritmes -- Een coderingsalgoritme, ook bekend als een code, is een speciale methode voor het coderen van gegevens - een soort wiskundige formule die de input (soms ook cleartext genoemd) neemt, deze verwerkt met geheime informatie (een sleutel), en gecodeerde output produceert (soms ook ciphertext genoemd). In de loop der eeuwen zijn duizenden en duizenden coderingsalgoritmes ontwikkeld, gaande van extreem eenvoudige tot verbazend ingewikkelde algoritmes. In de moderne informaticawereld zul je waarschijnlijk te maken krijgen met minstens een vijftal algemeen gebruikte methoden die goed passen voor het coderen en decoderen van gegevens op je Mac.
Twee factoren bepalen hoe veilig (kraakbestendig) een coderingsalgoritme is. De eerste factor is het ontwerp van het algoritme zelf. In sommige algoritmes zitten zwakke punten of ontwerpfouten waardoor een aanvaller gegevens zou kunnen decoderen zonder over de sleutel te beschikken. De andere factor is de complexiteit van de sleutel. Als je de meest complexe en krachtige code ter wereld gebruikt, maar met een eenvoudige sleutel, zoals het woord "kat", dan is het niet meer zo moeilijk om uit te vissen hoe men je gegevens kan decoderen. Het beste resultaat krijgt men door de combinatie van een stevig, betrouwbaar algoritme met een lange, willekeurige sleutel.
Ik kan vele bladzijden vullen met lijsten van coderingsalgoritmes en hun varianten, maar ik wil jullie kennis laten maken met paar van de meest voorkomende:
Wachtwoorden en sleutels -- Zoals eerder opgemerkt is een sleutel een stuk informatie dat gebruikt wordt om gegevens te versleutelen (of ontsleutelen). Wanneer je twee kopieën van gegevens versleuteld met dezelfde codes maar met verschillende sleutels is het resultaat verschillend; dat geldt ook wanneer je dezelfde sleutels gebruikt met verschillende codes.
Je kunt een wachtwoord, of een gehele zin, gebruiken voor een sleutel. Met je wachtwoord kun je dus gegevens versleutelen; met datzelfde wachtwoord kun je het weer terughalen. Dat heet dan een symmetrische code. Assymetrische codes (die gebruik maken van een publieke sleutel) gebruiken een andere sleutel om te versleutelen dan om te ontsleutelen. Een sleutel kan ook opgeslagen worden op een smartcard of een ander apparaat.
In de naam wordt aangegeven wat de maximale lengte is van een sleutel. De maximale lengte bij AES-128 is dus 128 bits lang. Voor wie niet gewend is aan het binaire getallenstelsel, dat is 16 karakters lang. Een 256-bits sleutel kan maximaal 32 karakters lang zijn.
Wanneer je een wachtwoord kiest voor het versleutelen van gegevens gebruiken de meeste algorithmes niet het wachtwoord zelf als sleutel. Achter de schermen wordt je wachtwoord door een aantal wiskundige functies gehaald om een getal te maken met de maximale lengte. Dit wordt deels gedaan om te voorkomen dat je wachtwoord bekend raakt (zelfs wanneer de sleutel wordt ontdekt is je wachtwoord nog niet bekend) en deels om ervoor te zorgen dat de sleutel precies de juiste lengte heeft. Wanneer een code een 128-bits sleutel heeft maar ik een wachtwoord gebruik van 8 tekens (64-bit) wordt dat dus op magische wijze opgerekt, om zo een veiliger sleutel te hebben. Dat betekent dat wanneer iemand de versleuteling probeert te verbreken door alle sleutels te testen er veel meer sleutels zijn om te proberen. Wanneer daarentegen die persoon de versleuteling probeert te verbreken door rechtstreeks wachtwoorde te proberen (en die door het versleutelingsproces te halen om een sleutel te genereren), is de versleuteling wellicht sneller verbroken.
Wanneer ik echter een wachtwoord gebruik dat langer is dan de maximale lengte (bijvoorbeeld een wachtwoord van 20 karakters voor een code van 20 karakters) negeert de meeste software de extra karakters voor het maken van de sleutel. Dat heeft als resultaat dat het net zo moeilijk is om de versleuteling te verbreken door wachtwoorden te gokken als om sleutels uit te proberen.
Dit betekent dat een langer wachtwoord beter is, maar dat het niet langer hoeft te zijn dan de maximale lengte van het gebruikte algoritme. Bij het gebruik van 56-bits DES, is een wachtwoord van 20 karakters niet veiliger dan een wachtwoord van 7 karakters. Met AES-256 is een wachtwoord van 32 karakters exponentieel veiliger dan een wachtwoord van 31 karakters!
Met ieder versleutelingsalgoritme zijn langere sleutels veiliger (en tot op zekere hoogte langere wachtwoorden). Zoals ik eerder al zei zijn niet alle algoritmes gelijk. Het gaat niet alleen om sleutellengte. 128 bits lengte van het ene algoritme kan veiliger zijn dan 256 bits-sleutel van een ander; dat is afhankelijk van de sterkte van de versleuteling. In eerste instantie moet je voor de lengte van een algoritme gaan; het zegt echter niet alles. Over het algemeen is 128-bits goed genoeg, er vanuitgaande dat je een goed wachtwoord gekozen hebt.
Kiezen wat je wilt versleutelen -- Hoeveel je versleutelt, of de keuze om helemaal niets te versleutelen, hangt af van veel factoren zoals waar je je Mac gebruikt, hoe gevoelig de informatie is die erop staat, welke andere beveiligingsmaatregelen je hebt genomen (bijvoorbeeld om diefstal te voorkomen) en hoe zwaar het ongemak voor jou weegt.
Het is natuurlijk belangrijker om je gegevens te versleutelen naarmate ze vertrouwelijker zijn en naarmate je Mac minder goed fysiek beveiligd is. In het algemeen werkt versleuteling op langere termijn prettiger naarmate de eenheid met gegevens groter is. Dat wil zeggen: het is minder gedoe (althans, in zekere zin) om je hele schijf te versleutelen dan alleen je thuismap, en het is minder gedoe om je thuismap te versleutelen dan een afzonderlijk bestand. Dat druist misschien in tegen je gevoel, maar het heeft te maken met de hoeveelheid handmatige handelingen die nodig zijn om bestanden te versleutelen en te ontcijferen, en hoe vaak je een wachtwoord moet intikken.
Maar denk bij je keuze hoe en of je versleutelt ook aan de context. Zo is het in sommige situaties onzinnig om zelfs maar het gevoeligste bestand te versleutelen als hij op je harde schijf staat, maar als je hem kopieert naar een flash drive om ergens anders heen mee te nemen, of als je hem naar iemand verstuurt via email, FTP, of op een andere manier, dan wordt versleuteling ineens erg belangrijk omdat je de beveiliging mist die kwam van je gewone computeromgeving.
Met deze overwegingen in gedachten zou je de volgende eenheden van gegevens kunnen versleutelen. Al deze mogelijkheden worden uitvoerig besproken in het volledige hoofdstuk.
Zoals ik in het boek beschrijf zijn er voor elk van deze niveaus goede redenen om juist dat niveau te kiezen. Welke weg je met versleuteling bewandelt hangt ervan af hoeveel je wilt versleutelen en welke combinatie van mogelijkheden en afwegingen voor jou het beste uitpakt.
Valkuilen en misverstanden rondom versleutelen -- Versleuteling kan klinken als een magisch proces waardoor je gegevens nooit ontdekt kunnen worden. Maar versleutelen alleen maakt iets nog niet automatisch veilig. Versleuteling kent een aantal mogelijke gaten en verborgen gevaren en bij verkeerd gebruik (of overmatig vertrouwen) kan versleuteling meer problemen veroorzaken dan het oplost. Hoe waardevol je uiteindelijke doel ook mag zijn, sta voordat je aan een versleutelingskruistocht begint even stil bij de volgende instinkers.
De oorspronkelijke gegevens vergeten: In de meeste gevallen maak je, als je een bestand versleutelt, in feite een versleutelde kopie van het bestand en blijft het origineel intact. Zelfs versleutelprogramma's die automatisch na het versleutelen het origineel weggooien doen dat vaak op zo'n manier dat het onversleutelde bestand later zou kunnen worden teruggehaald. Later in het hoofdstuk waar deze samenvatting op is gebaseerd bespreek ik veilig wissen als mogelijkheid om dit probleem op te lossen.
Bestanden open laten: Versleuteling beschermt alleen gegevens op je schijf als het niet in gebruik is. Zo is je sleutelhanger versleuteld, maar als je hem opent kun je (of kan iemand anders) zijn inhoud vrijelijk bekijken totdat je hem weer sluit of tot hij zichzelf sluit (afhankelijk van je voorkeuren). Net zo is een schijfkopie die je versleutelt veilig zolang je hem niet opent, maar worden als je hem activeert de bestanden erop zichtbaar voor iedereen die bij jouw computer kan komen. Daarom zou je altijd versleutelde bestanden moeten sluiten of de-activeren als je ze niet actief gebruikt.
Een onveilig wachtwoord kiezen: Ongelukkig gekozen wachtwoorden zijn de Achilles-hiel van elk versleutelsysteem. Langere, willekeurige (of schijnbaar willekeurige) wachtwoorden beschermen je gegevens veel beter dan korte of eenvoudig te raden wachtwoorden.
Je wachtwoord vergeten: Tegenover het gevaar van een onveilig wachtwoord (waarmee iemand anders bij jouw gegevens zou kunnen komen) staat de kans dat je een geweldig wachtwoord kiest maar dat je hem daarna vergeet (waardoor je je eigen gegevens niet meer kunt zien). Als je denkt dat je je wachtwoorden niet zult kunnen onthouden, bewaar ze dan in je sleutelhanger of in een wachtwoorden-beheerprogramma van derden.
Niet alles versleutelen dat beschermd moet worden:Als je werkt aan een geheim bedrijfsplan of als je een ongepaste liefdesbrief schrijft is het duidelijk waarom je dat ene bestand moet versleutelen. Maar een van de meest gemaakte fouten in het beveiligen van gegevens is, gegevens over het hoofd zien die op het eerste gezicht niet vertrouwelijk lijken maar die wel degelijk uiterst gevoelige informatie kunnen bevatten. Hier volgen enkele voorbeelden.
Individuele bestanden en mappen versleutelen -- De eenvoudigste aanpak bij encryptie is om het alleen toe te passen op specifieke informatie die erg gevoelig is. Hoewel het vreselijk onhandig zou zijn om elk bestand dat je regelmatig gebruikt individueel te versleutelen, is het zinvol om specifieke bestanden of mappen te versleutelen wanneer je de informatie over het internet verstuurt (per e-mail, FTP, of iets dergelijks) of wanneer je een andere niet-versleutelde verzend- of opslagmethoden gebruikt, zoals een geheugenstokje, externe harde schijf of optische schijf om bestanden van de ene plek naar de andere te vervoeren.
Zoals eerder vermeld is het belangrijk om te onthouden dat wanneer je een bestand of map versleutelt, je eigenlijk een versleutelde kopie maakt en dat het origineel intact en niet-versleuteld blijft. Hetzelfde geldt wanneer je een bestand of map ontsleutelt, wijzigt en daarna opnieuw versleutelt. Daarom is de veiligste werkwijze na iets versleuteld te hebben om het origineel veilig te verwijderen, bijvoorbeeld door het naar de prullenmand te slepen en Finder > Leeg prullenmand veilig te kiezen.
Als je dit soort encryptie wilt, dan heb je de keuze uit vele gereedschappen. Mac OS X heeft commandoregel-hulpgereedschappen die bestanden kunnen versleutelen (en die ik zometeen zal beschrijven), hoewel ze niet erg praktisch in het gebruik zijn. Ontelbare anderen verkopen alternatieven die gemakkelijk te gebruiken zijn, met een breed spectrum aan encryptie-algoritmen, interfaces en extra opties. Ongeacht welk soort programma je gebruikt om je bestanden te versleutelen, denk aan de volgende factoren bij het kiezen van een encryptie-gereedschap:
Bestanden versleutelen met de commandoregel -- Je kunt bestanden individueel versleutelen met het openssl-programma dat in Mac OS X ingebouwd zit, als je het tenminste niet erg vindt om je handen vuil te maken aan de commandoregel. De basisinstructies volgen; voor meer details typ je "man openssl" in Terminal.
Om een bestand te versleutelen met openssl neem je de volgende stappen:
openssl enc -des3 -salt -in filename -out filename.enc
openssl enc -d -des3 -in filename.enc -out filename
Encryptie van bestanden en mappen met software van andere makers -- Er zijn vele Mac OS X-applicaties die losse bestanden en mappen kunnen versleutelen en daaruit heb ik een paar uitgekozen om je een indruk te geven van je opties:
Er is nog een categorie software die losse bestanden en mappen kan versleutelen, maar in plaats van deze apart op te slaan op een schijf, worden ze opgeslagen in een omhullend bestand, soms aangeduid als "vault" (kluis). Vaak worden met zulke programma's niet alleen bestanden beveiligd opgeslagen, maar ook notities, wachtwoorden, creditcard-nummers en andere losse stukjes informatie. Uiteraard zijn zulke programma's meer geschikt voor veilige opslag van gegevens voor eigen gebruik en niet zozeer voor het naar anderen verzenden. Twee voorbeelden van software in deze categorie zijn:
Meer encryptie en daaraan voorbij -- Dit was slechts een tipje van de sluier van hetgeen in mijn boek aan de orde komt in het hoofdstuk over encryptie van bestanden. Daarin ga ik verder in op het werken met versleutelde schijfkopiebestanden, het gebruik van FileVault, een hele schijf versleutelen, schijven met hardware-encryptie, het veilig wissen van bestanden en schijven, en het redden van verwijderde bestanden.
Natuurlijk is encryptie maar één van de vele onderwerpen op het terrein van Mac-beveiliging die ik in het boek aansnijd. Het bevat ook alle details over beveiligd emailen, chatten en websurfen; je Mac beschermen tegen kwaadaardige software; netwerkbeveiliging; veilig delen van bronnen op je Mac; de beveiliging van Mac OS X Server en nog tientallen andere onderwerpen. Ben je geïnteresseerd in Mac-beveiliging en wil je de ultieme alles-in-één-referentie, dan zul je de "Mac Security Bible" een waardevol naslagwerk vinden. De adviesprijs van het boek is $ 49,99 en Amazon.com verkoopt het op dit moment voor $ 31,49.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Nisus Writer Express 3.3.2 en Nisus Writer Pro 1.4.1 -- Nisus Software heeft onderhoudsupdates uitgebracht van hun steeds krachtiger wordende tekstverwerkers Nisus Writer Pro en Nisus Writer Express. Beide updates draaien om foutverbeteringen en de Pro-versie krijgt ook nog een verbeterde bestandsimport die de OpenOffice 3.2-code gebruikt (het bedrijf heeft ook een snellere bestandsimport voor alleen Intel gemaakt). Bij de fouten die opgelost werden in Nisus Writer Pro 1.4.1 zit er een die verhinderde dat bestanden konden worden bewaard nadat Apples contextuele menu-onderdeel Maak koppeling was gebruikt en eentje die het programma vast liet lopen wanneer tabellen werden gebruikt in eindnoten, eentje die de toetscombinatie voor onderstrepen uitschakelde na een herstart van het programma, een eentje die crashes veroorzaakte die opgeroepen werden door bepaalde rtf-lijsten die door Apple worden uitgegeven. Een complete lijst met veranderingen is te vinden op de website van Nisus Software. (Nieuw $ 79, upgrade $ 45, gratis update, 151 MB)
Nisus Writer Express 3.3.2 heeft een vrijwel identieke lijst met veranderingen en lost bovendien een probleem op dat maakte dat de documentpictogrammen wit werden bij gebruikers die alleen met Nisus Writer Express werken. (Nieuw $ 45, upgrade $ 30, gratis update, 52 MB)
Reacties - Nisus Writer Express 3.3.2 en Nisus Writer Pro 1.4.1
HoudahGeo 2.5 -- Houdah Software heeft een kleine update uitgebracht voor hun foto-geocoderingssoftware HoudahGeo, met een handjevol nieuwe eigenschappen. Bij de veranderingen zitten volledige compatibiliteit met Aperture 3 (voorheen kon HoudahGeo Plaatsen niet automatisch updaten in Aperture als er nieuwe metagegevens waren toegevoegd), de mogelijkheid om XMP-zijspanbestanden te negeren tijdens EXIF/XMP-export en nieuwe ondersteuning voor logboekbestanden die door de Wintec WBT-202 en Sony GPS-CS3 aangemaakt worden. Verder worden usb-verbindingen nu ondersteund voor de Holux M-241 tracklogger, is een probleem met dubbele albums in Flickr opgelost, alsook een fout die zorgde voor foutieve tijdstempels op geïmporteerde beelden. (Nieuw $ 30, gratis update, 6,5 MB)
Reacties - HoudahGeo 2.5
Default Folder X 4.3.7 -- St. Clair Software heeft een onderhouds- en stabiliteitsupdate uitgebracht voor Default Folder X, hun gereedschap dat de Open/Bewaardialoog uitbreidt. Versie 4.3.7 brengt slepen naar het Systeemvoorkeurenmenu, waardoor gebruikers gemakkelijker mappen en programma's kunnen toevoegen. Er zijn ook verscheidene toetscombinaties voor het werken met voorkeuren toegevoegd, en er is nu ondersteuning voor de AppleScript-commando's GetCurrentFolder en GetCurrentSelection, die de huidige map of selectie geven wanneer het bestandsdialoogvenster open ligt. Ten slotte lost de update verscheidene compatibiliteitsproblemen op met FileMaker 11, Word 2008, MacPyMOL en Compress Files van Apimac. Een complete lijst veranderingen is beschikbaar op de website van St. Clair Software. (Nieuw $ 34,95, gratis update, 9,9 MB)
Reacties - Default Folder X 4.3.7
PageSender 4.6 -- SmileOnMyMac heeft een kleine update uitgebracht voor PageSender, hun faxverzendprogramma. De nieuwste versie voegt ondersteuning toe voor acht nieuwe internationale fax-via-e-maildiensten, te weten Concord Fax, Rogers Business Internet Fax, SRFax, Soho66, Faxmate, Singtel, eCall.ch en Axiatel. De update beruikt nu ook de aanschafmethode FastSpring, die werkt binnen het programma en lost een crash op die kon vóórkomen bij het bekijken van onvolledige faxen, en repareert verscheidene andere niet-gespecificeerde fouten. (Nieuw $ 39,95, gratis upgrade vanaf 4.x, 6,2 MB)
Reacties - PageSender 4.6
Omdat we nog moesten bekomen van de zware TidBITS-aflevering van vorige week en moesten reageren op hopen verbazend aardige commentaren van lezers, hebben we bijna alleen het verhaal over het gestolen iPhone-prototype op Gizmodo gelezen, dat Andy Ihnatko en Scott Adams goed hebben samengevat. Adam heeft ook wat over zijn vroege Mac-dagen verteld in MacTech Magazine, en we hebben toegekeken hoe Israël de iPad verbood, hiervoor kritiek kreeg en het verbod vorig weekend ophief.
Dilbert over gestolen iPhone-prototype van Gizmodo -- Scott Adams, bekend van de Dilbert-strips, heeft twee strips gemaakt die het volledige Gizmodo-verhaal van het gestolen iPhone-prototype goed samenvatten, met de toevoeging van Wally. Omdat het verhaal ongetwijfeld al niet zo vers meer zal zijn tegen de tijd dat ze in de krant verschijnen (er is blijkbaar een vertraging van een maand), heeft Adams besloten ze niet in te zenden.
Time Magazine vindt geen verklaring voor verbod op iPad in Israël -- Time Magazine vindt geen geloofwaardige verklaring voor het verbod op iPads in Israël, maar merkt op dat de eigenaar van de enige erkende Apple-invoerder, iDigital, de zoon van de president van Israël is. Time heeft gesproken met draadlozetechnologie-experts, het ministerie van communicatie en anderen en er is geen echte verklaring. Het ministerie vertrouwt blijkbaar de verklaring van iDigital, in plaats van bijvoorbeeld te testen of contact op te nemen met Apple, om te zien of de iPad voldoet aan de Europese normen die ook gelden in Israël. Het verbod werd opgeheven in het weekend.
Andy Ihnatko analyseert Gizmodo-verhaal over gestolen iPhone -- De bekende geheimhouding van Apple heeft geleid tot een sappig verhaal over een verloren iPhone-prototype dat wordt gevonden, wordt gekocht door een blog, in verband staat met een bepaalde medewerker en (waarschijnlijk) teruggegeven aan Apple. Hier komt geen echt nieuws bij te pas. De bevestigde functies werden al algemeen verwacht en het is niet bekend of de volgende iPhone het industriële ontwerp van dit prototype zal gebruiken. Wat er ook van zij, dit is geen strafbare informatie tot Apple de volgende iPhone ook echt lanceert, waarschijnlijk in juni of juli. Als je je afvraagt waarover dit allemaal gaat, dan kun je in de column van Andy Ihnatkoin de Chicago Sun-Times de beste samenvatting lezen die we hebben gezien.
Adam deelt pre-TidBITS Macverhalen met MacTech -- TidBITS is niet de enige Mac-publicatie die al lang bestaat, en het eerbiedwaardige MacTech Magazine viert dit jaar zijn 25ste verjaardag. Om hen dit te helpen vieren, heeft Adam enkele van zijn geliefde oude verhalen - van lang voor TidBITS! - opgedist over hacken en werken met de Mac in de tijd van de Mac Plus en SE.
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
