Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#1019, 22 maart 2010

Hier is weer een aflevering met voor elk wat wils. Adam opent met het trieste nieuws van de ondergang van Now Software en sluit deze editie af met gedetailleerde kritiek op Google Wave. Verder deze week een bespreking door Matt Neuburg van de door GTD geïnspireerde applicatie Things, een onderzoek door Doug McLean naar de stortvloed van storingen met Time Capsules, een overzicht door Mark Anbinder van nieuwigheden in FileMaker Pro 11 en reportages door Glenn Fleishman van de door Amazon uitgebrachte Kindle software voor Mac OS X en de verwarring die is ontstaan door onvolledige verslaggeving van Apples politiek voor het vervangen van de accu van de iPad. Degenen die vorige week in de DealBITS-trekking niet in de prijzen zijn gevallen kunnen we nu een korting aanbieden op het facturatieprogramma ProfitTrain. Bij de vermeldenswaardige software-verschijningen van deze week BusyCal 1.2.3 en Phone Amego 1.1.14.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


Now Software houdt ermee op

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: SL]

We vinden het erg jammer dat we moeten berichten dat Now Software, makers van de software Now Up-to-Date & Contact en zijn opvolger Now X, de dagelijkse werkzaamheden heeft opgeschort. Bedrijfshoofd John Wallace heeft een website ter ondersteuning van huidige Now Software-klanten opgezet. Daar staan downloads voor wie exemplaren nodig heeft van software waarvoor men een licentie heeft en gebruikersfora voor technische ondersteuning.

Op de website heeft John ook een afscheidsbrief voor de Now Software-gemeenschap gezet. In deze brief legt hij uit dat het bedrijf te veel hooi op zijn vork heeft genomen met de volgende generatie van zijn contacten- en agendasoftware, Now X, die jarenlang in ontwikkeling is geweest onder de codenaam NightHawk.

De code van Now Up-to-Date & Contact was extreem oud en de ontwikkelaars van Now Software wisten dat ze die helemaal moesten herschrijven om verder te komen. Met de oorspronkelijke code kwamen ze niet verder dan compatibiliteit met Mac OS X. Maar goede agenda-software maken is duivels lastig, vooral als leden van wijd verspreide werkgroepen er samen mee moeten kunnen werken en Now X moest agenda- en contactbeheer samenpersen in een enkel programma.

Die klus kostte jaren meer dan was voorzien. Daardoor ontstond een situatie waarin Now Software weinig verdiende aan het verouderde Now Up-to-Date & Contact, maar nog steeds veel middelen nodig had voor de ontwikkeling van Now X. Weliswaar ging Now X officieel de deur uit in augustus 2009, maar daar zaten talloze oneffenheden in en veel gebruikers van Now Up-to-Date & Contact waren al overgestapt naar andere programma's. Blijkbaar waren de verkoopcijfers van Now X niet voldoende om het bedrijf bij de afgrond vandaan te halen.

Wij stapten eerst over op BusySync en iCal van BusyMac (zie "De overstap van Now Up-to-Date naar iCal en BusySync", 12 december 2008), en daarna op BusyCal. Dat is grappig, omdat dat ons terugbracht naar het werk van de oorspronkelijke makers van Now Up-to-Date, Dave Riggle en John Chaffee. We gebruiken ook Adresboek, maar daar zijn we niet helemaal tevreden over.

Dit was in feite de tweede verschijning van Now Software. Ik kan me nog herinneren dat het eerste bedrijf gevormd werd in het begin van de jaren 90 rond de verzameling bijgewerkte shareware gereedschappen. Dat bedrijf werd in 1997 gekocht door Qualcomm. Op dat moment was Now Software naar verluidt in grootte het 71-ste bedrijf in de Verenigde Staten, met bijna 2 miljoen gebruikers. (Qualcomm pronkte destijds met 18 miljoen gebruikers van Eudora; wat is er toch veel veranderd.) De bedoeling van de koop was blijkbaar om de expertise van Now Software in contacten- en agendabeheer naar gebruikers van Eudora te brengen in de vorm van een programma met de naam Eudora Planner. Het was geen succes en gereedschappenbedrijf Power On Software verkreeg de rechten op Now Contact, Now Up-to-Date en Eudora Planner in 1999.

Power On Software blies drie jaar later nieuw leven in de naam Now Software, als onderdeel van het bedrijf (zie "Macworld Expo New York 2002 Superlatieven", 29 juli 2002) en doopte uiteindelijk het hele bedrijf om in Now Software. Bij die gelegenheid liet het alle eerdere gereedschappen van Power On Software vallen om zich te kunnen concentreren op de bundel Now Up-to-Date & Contact. Gedurende een aantal jaren bleef Now Up-to-Date & Contact een van de krachtigste contacten- en agendaprogramma's voor werkgroepen, vooral vanwege de wanstaltige manier van delen in iCal en het tot voor kort volledig ontbreken van mogelijkheden om te delen in Adresboek. In 2006 maakten we samen met Now Software het gratis e-boek "Take Control of Now Up-to-Date & Contact", dat je nog steeds kunt downloaden.

Het is altijd triest om een bedrijf dat producten maakte waar je op bouwde te zien verdwijnen en dat geldt voor ons eens te meer in het geval van Now Software, want ook al voordat we beroepsmatig met hen samenwerkten aan het Take Control-boek kenden we John en Sheila Wallace en een aantal andere medewerkers van Now Software van diverse MacHacks en Macworld Expo's. We wensen hen veel geluk, en kijken met belangstelling uit naar wat ze hierna gaan doen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Amazon brengt Kindle voor Mac uit en licht plannen voor iPad toe

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  6 reacties (Engelstalig)

[vertaling: SWB]

Onze collega's bij The Unofficial Apple Weblog (TUAW) werden door een lezer getipt dat Amazon eindelijk het Kindle programma voor Mac OS X heeft uitgebracht. De Kindle voor iPhone-app verscheen een jaar geleden en een Windowsversie volgde afgelopen November (zie "Amazon komt met Kindle-software voor iPhone", 3 maart 2009). De gratis Mac OS X software is op dit moment genummerd 1.0.0 Beta 1.


Amazon bracht tevens schermafbeeldingen uit en details van haar plannen voor een iPad-app. Vorige week vertelde Apple ontwikkelaars dat iPad-apps aangeboden voor 27 Maart in aanmerking zouden komen voor uitgave in de App Store op 3 April, de verzenddatum voor de iPad. Amazon lijkt daarvoor klaar te zijn.

Amazon geeft de iPad-productpagina bescheiden de naam "Kindle Apps for Tablet Computers", gevolgd in kleinere letters door "Including the iPad". De app lijkt nogal op de Mac OS X en iPhone-apps met extra besturingsknoppen. (Het taalgebruik van Amazon kan onderdeel zijn van onderhandelingen met Apple over het opnemen van details over de iPad of haar eigen manier om onafhankelijkheid van de hardware van Apple te benadrukken.)

Zowel met het Mac OS X programma als met de iPad-app kun je elk boek lezen en terughalen wat je via de Kindle Store of een Kindle-apparaat dat hetzelfde account van Amazon gebruikt, hebt gekocht. Abonnementen op kranten, tijdschriften en blogs, beschikbaar op Kindle hardware, zijn niet inbegrepen, wat eveneens geldt voor de Windows- en iPhonesoftware.

Zowel met de Mac OS X als met de iPad-app kan je het scherm van het boek uitgebreider aanpassen dan met de iPhone-app. Met het Mac OS X-programma kun je uit 10 lettergrootten kiezen, maar dan alleen in het lettertype Georgia. Je kunt ook de kolombreedte instellen om de leesbaarheid te verbeteren, maar niet de verticale ruimte tussen de regels. Die zit vast aan de lettergrootte.

Met de iPad-app kan je de achtergrondkleur en de helderheid van de achtergrondverlichting in de app instellen in aanvulling op de vaag omschreven "lettergrootteaanpassing". De app gebruikt ook animatie van het omslaan van een bladzijde die lijkt op wat wij zagen bij de iBook-app van Apple bij de lancering van de iPad.

Image

Met de iPad-app kan je bladwijzers plaatsen of verwijderen, tekst markeren en notities maken, net zoals met de iPhone-app. Met de Mac OS X software kun je bladwijzers bewerken, maar notities en tekstmarkeringen kun je alleen bekijken. In het persbericht zei Amazon dat een "aanstaande" update het maken van notities en tekstmarkering mogelijk maakt.

Amazon's Whispersync-dienst werkt met al haar software, zowel het bijhouden en beginnen waar je gestopt bent met lezen als het up-to-date houden van annotaties, notities en bladwijzers.

Er werd geen melding gemaakt van tekst-naar-spraak in het Macprogramma, wat een functie (en een klein verkoopargument) is van de Kindle 2 en de Kindle DX, maar die nogal controversieel bleek te zijn (zie "Why the Kindle 2 Should Speak When Permitted To", 2 Maart 2009). Het zou in theorie makkelijk op de Mac te implementeren zijn, gebruikmakend van de ingebouwde spraaksynthesemogelijkheden van Mac OS X. Ook bij zowel de iPhone-app als bij de voorvertonng van de iPad-app wordt tekst-naar-spraak niet genoemd.

Een geheimpje van de Kindle Store is dat uitgevers heel wat boeken gratis ter beschikking stellen, waardoor je het lezen met de software kunt testen (en daarbij een aantal mooie titels gratis kunt verkrijgen). Deze koppeling toont alle Kindleboeken gesorteerd op laagste prijs, beginnend met $ 0,00. Je kunt vervolgens op onderwerp klikken in de linker navigatiebalk om de zoekopdracht te verkleinen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


FileMaker Pro 11 belooft welkome uitbreidingen

  door Mark H. Anbinder <[email protected]>
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: SL, TK]

Het is 20 jaar geleden dat Apples dochtermaatschappij Claris het programma FileMaker Pro 1.0 op de markt bracht, maar zelfs voorafgaand aan die versie 1.0 had FileMaker al zijn sporen verdiend als databasegereedschap in de stijl van de Mac waarmee de gewone computergebruiker met gemak een kaartenbak kon maken en onderhouden. De onlangs door FileMaker Inc. uitgebrachte productenverzameling FileMaker Pro 11 markeert de uitbreiding met welkome mogelijkheden terwijl de software toch zijn kenmerkende elegantie heeft behouden.

Ik zal beginnen met het welkome nieuws dat FileMaker Pro 11 voor Mac eindelijke zuiver op Cocoa is gebaseerd, in tegenstelling tot het hybride Carbon/Cocoa-programma FileMaker Pro 10 en de Carbon-architectuur van enkele eerdere versies. Deze verandering klinkt nogal specialistisch en is ook wel een van die dingen onder de motorkap waar de meeste gebruikers nooit iets van zullen merken, maar hij legt de basis voor hogere snelheid, meer stabiliteit en compatibiliteit met toekomstige versies van Mac OS X. (Het bedrijf heeft op hetzelfde moment Windows-versies uitgebracht van de cross-platform FileMaker Pro-producten, maar ik laat de bespreking daarvan over aan anderen.)

FileMaker Pro 11 wordt bovendien geleverd met een grotere variëteit aan voorgebakken sjablonen om gebruikers op weg te helpen. En in FileMaker Pro 11 Advanced, meer gericht op ontwikkelaars, zijn de aanpasbare menu-interface en het debuggen van scripts verbeterd.

Vier nieuwe mogelijkheden in FileMaker Pro 11 die mijn aandacht trokken zijn: diagrammen maken; een scriptbaar gereedschap QuickFind, dat werkt als de zoekfuncties van iTunes en Mail; een "Snapshot Link" waarmee je een andere gebruiker een specifieke weergave van jouw gegevens kunt geven; en automatisch herhaald importeren, grandioos als je werkt met externe gegevens die kunnen veranderen.

Charts -- Een zeer aantrekkelijke uitbreiding in FileMaker Pro 11 is de nieuwe mogelijkheid om diagrammen te maken. Diagrammen kon je lange tijd alleen in spreadsheets maken. Dat betekent dat gebruikers van FileMaker tot nu toe hun gegevens moesten exporteren en in Excel moesten importeren om zelfs maar een envoudige taartdiagram te maken. De nieuwe diagram- en overzichtsmogelijkheden van FileMaker Pro 11 werken in het hele programma. Je kunt aan iedere lay-out een diagram toevoegen dat altijd op de recentste gegevens is gebaseerd en daarin kun je informatie laten zien uit elk willekeurig gegevensveld. Ook kun je de uitkomsten laten zien van alle soorten berekeningen die FileMaker kan doen.

QuickFind -- We kunnen ons nog maar moeilijk de tijd voorstellen dat iTunes, Mail en elke webbrowser op onze aardbol nog niet voorzien was van het alomtegenwoordige zoekveld in de rechterbovenhoek van het venster, maar in de vorige versies van FileMaker Pro moest de gebruiker nog altijd een individueel veld specificeren waarin hij wilde zoeken. Nu helpt dit QuickFind-zoekveld de gebruikers iets in de database te zoeken.

Snapshot Link -- Ik ben geboeid door de talloze potentiële toepassingen van deze functie, waarmee gebruikers van FileMaker Pro 11 een collega een specifieke weergave van de database kunnen sturen, bijvoorbeeld met specifieke geselecteerde records in een speciale lay-out. We kunnen al lang een collega een pdf met data in een specifiek formaat sturen, maar deze nieuwe Snapshot Link-functie is eigenlijk een weergave van de database zelf en ontvangers met voldoende bevoegdheden kunnen de live data updaten, de zoekopdracht wijzigen enz. In tegenstelling tot een pdf kan de ontvanger de data natuurlijk niet zien als hij of zij niet online is en over de bevoegdheden beschikt voor toegang tot de database.

Automatic Recurring Import -- Met deze nieuwe mogelijkheid voor een "recurring import" kan FileMaker Pro 11 werken met de inhoud van een extern bestand, zoals een afzonderlijke database of een rekenvel en veranderingen in die data automatisch herkennen. Het voorbeeld dat de mensen van FileMaker me hebben gegeven was een extern rekenvel van met btw-percentages; een database met facturen zou kunnen verwijzen naar dat rekenvel om het btw-percentage voor een bepaalde klant op te zoeken telkens je een factuur aanmaakt. Aangezien btw-percentages kunnen veranderen, is het interessant wanneer we deze gegevens apart kunnen houden.

Prijzen en upgrades -- De software is nu verkrijgbaar en kost $ 299 voor FileMaker Pro 11, $ 499 voor FileMaker Pro 11 Advanced, $ 999 voor FileMaker Server 11 en $ 2.999 voor FileMaker Server 11 Advanced. Upgrades zijn er voor gebruikers met een licentie van Filemaker 9 en 10 en, voor wie nog met FileMaker 8 en 8.5 werkt, tot 23 september 2010. Een upgrade kost $ 179 voor FileMaker Pro, $ 299 voor FileMaker Pro Advanced, $ 599 voor FileMaker Server en $ 1.799 voor FileMaker Server Advanced.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Vervangen van iPad batterij zorgt voor verwarring

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  8 reacties (Engelstalig)

[vertaling: DPF]

De iPad wordt nog niet geleverd, maar een ontdekking van AppleInsider van een FAQ over vervanging van de iPad-batterij heeft een stroom aan publicaties opgeleverd over dit onderwerp. In plaats van vervanging van een niet meer goed werkende batterij van de iPad wil Apple dat je de gehele iPad vervangt - mogelijk een gebruikt, opgekalefaterd exemplaar.

Het verhaal impliceert echter dat ieder probleem van de batterij jouw probleem is. Je betaalt $105,95 voor de omruil ($99 voor de hardware en $6,95 voor de verzendkosten; daar komen nog belastingen bovenop). Deze blog van de New York Times negeert echter een belangrijk onderdeel: uitgebreide garantie.

Wat ook niet helpt is de taal die gebruikt wordt voor de garantiebepaling, die je kunt downloaden als PDF. Daarin staat:

Deze garantie is niet van toepassing op: (a) onderdelen als batterijen, of berschermende lagen die afnemen met de tijd, tenzij het probleem is ontstaan door een defect in materialen of werk...

Dat wijkt af van de taal uit het contract van het AppleCare Protection Plan, dat een beetje lastig te vinden is. De aankoop van een AppleCare-contract ter waarde van $99 breidt de standaard garantie van een jaar uit tot twee jaar, en is in de omschrijving uitgebreider. (Het vermeerdert ook de 90 dagen telefonische ondersteuning die je bij de iPad krijgt naar 2 jaar.)

Wanneer je de online Apple Store bezoekt en een iPad bestelt, kun je daarna de AppleCare-dekking toevoegen door op de Learn More link te klikken. Dan zie je het volgende als een voetnoot bij de dekking van de garantie:

Service-dekking is van toepassing op een accu die minder dan 50 procent van de specificatie levert.

Een vergelijkbare tekst vind je in de huidige AppleCare Terms and Conditions PDF:

Apple zal naar eigen inzicht de apparatuur repareren of vervangen, wanneer (i) tijdens de garantie een defect geconstateerd wordt, of (ii) gedurende de garantie de capaciteit van de batterij tot minder dan 50 % van de oorspronkelijke specificatie is teruggelopen (na herladen, terwijl het apparaat audio of video afspeelt met de standaard instellingen).

Betekent dit dat een batterij met normale garantie nog steeds als werkend wordt gezien door Apple wanneer de capaciteit met 50 % is teruggelopen? Dat kunnen we ons haast niet voorstellen, en we hebben al gevallen gezien waarbij Apple een slecht ladende iPhone of iPod touch verving binnen de reguliere garantieperiode.

Het aanbod van de AppleCare-regeling lijkt verder te gaan dan normale problemen, door een batterij te vervangen die zwaar gebruik niet aankan binnen die twee jaar.

De PR-afdeling van Apple heeft nog geen helderheid verschaft met betrekking tot de dekking van de garantie. Het lijkt echter niet waarschijnlijk, gezien de uitspraken over defecten en het feit dat individuele staten de garantie-regelingen bewaken, dat Apple hier een streek probeert uit te halen. Het bedrijf heeft genoeg rechtszaken over batterijen moeten voeren, en genoeg negatieve publiciteit, regelingen en uitgebreide garantie met iPods en MacBooks achter de rug, lijkt me zo.

TidBITS-vriend Jeff Porten schrijft bij Macworld dat hij schat dat een iPad batterij 400 tot 500 herladingen aan moet kunnen voordat de capaciteit minder wordt (gebaseerd op gegevens van Apple), en dat zo'n drie jaar redelijk intensief gebruik zijn.

Dat gaat opvallen wanneer de capaciteit van de batterij nog zo'n 80 tot 90 procent is. Het kan nog jaren duren voordat de iPad dan op 50 procent komt, en dan is de garantie van zelfs AppleCare allang verlopen.

$105,95 betalen (als dat nog steeds de kosten zijn) om de bruikbaarheid van de iPad te verlengen lijkt dan geen extreem hoge prijs meer. Apple wil natuurlijk graag dat je een nieuwe iPad koopt (die tegen die tijd waarschijnlijk nieuwe mogelijkheden zal hebben.

Net zoals met de iPhone verwacht ik dat de meeste problemen met de vaste batterij zullen optreden in het eerste jaar van gebruik. De angst die gepaard gaat met het gebruik van een batterij die je niet zelf kan verwisselen is waarschijnlijk weer groter dan reëel is.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


DealBITS-korting: Betaal 20% minder voor ProfitTrain

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: TK]

Onze gelukwensen voor Ralph Richardson van gmail.com, Loren Celentano van verizon.net, Clarence Ching van gmail.com en David Weingart van pobox.com, wiens inzendingen door een onschuldige kinderhand werden getrokken tijdens onze laatste DealBITS-wedstrijd en die een exemplaar hebben gekregen van ProfitTrain 2.0 ter waarde van $ 49,95. Maak je geen zorgen als je niet bij de winnaars was, Clickable Bliss biedt een korting van 20 procent op ProfitTrain 2.0 voor alle TidBITS-lezers tot 5 april 2010; typ "tidbits2010" in het veld Coupon Code in de onlinewinkel van Clickable Bliss voor je korting. Onze dank gaat uit naar de 281 mensen die hebben deelgenomen aan deze DealBITS-loterij en wij hopen dat jullie nog zullen deelnemen!

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Time Capsule kapot: wanneer gebeurt het en wat doe je eraan?

  door Doug McLean <[email protected]>
  7 reacties (Engelstalig)

[vertaling: RAW, LmR]

Alle hardware houdt er wel eens een keer mee op, maar daar berichten we doorgaans niet over, totdat er een patroon in terug te vinden is, het probleem vrij grote aantallen gebruikers betreft, of wanneer de fabrikant blijkbaar harde bewijzen ontkent.

De TidBITS-redactie hoort al vele maanden anecdotische gevallen van gebruikers bij wie het Time Capsule basisstation/back-upapparaat het niet meer deed, apparaten die vrij nieuw waren, maar wel iets ouder dan de garantieperiode. Maar omdat het aantal verkochte eenheden niet bekend is (dat kunnen er honderdduizenden of zelfs miljoenen zijn), was het onmogelijk om te bepalen of deze problemen algemeen waren of uitzonderingsgevallen.

TidBITS-lezer Dean Lombard bracht dit geval recentelijk weer onder onze aandacht. Hij beschreef zijn ervaringen met een defecte Time Capsule die de geest gaf na een vrij korte gebruiksperiode en hij verwees naar verscheidene plaatsen op het web waar andere Time Capsule-eigenaars hun beklag deden over hun kapotte back-upapparaten.

Waarom we er nu over schrijven? Eind 2009 begon Apple in stilte het probleem te erkennen en bepaalde modellen te vervangen. En voor diegenen bij wie de Time Capsule het nog gewoon lijkt te doen zijn er wat tips om het probleem te voorkomen en de apparaten werkend te houden.

Symptomen en vermoedens -- Het defect begon blijkbaar echt wijdverbreid te worden in september 2008, zo'n 18 maanden nadat de eerste apparaten verkocht werden. Het eerste symptoom was dat de Time Capsule niet meer wilde opstarten. Gebruikers van over de hele wereld (de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, China, Australië en elders) deden melding van voortijdig overleden Time Capsules. De gemiddelde leeftijd van Time Capsules die werden geregistreerd op een site die gewijd is aan dit probleem is 19 maanden en 20 dagen, amper acceptabel voor iets dat als back-upapparaat bedacht is, en ruimschoots buiten de garantieperiode van een jaar.

Oververhitting is de meest waarschijnlijke oorzaak van deze voortijdige opgave. Of beter gezegd een slechte warmteregeling die tot oververhitte condensatoren leidt. Gebruiker Ray Haverfield, die het probleem in detail bestudeerde en Time Capsules verbouwde om het te verhelpen, beweert op zijn site: "De voeding is goed gemaakt met componenten en condensatoren van goede kwaliteit. De Time Capsule gaat gewoon kapot door te hoge temperaturen, omdat de levensduur van de onderdelen sterk verkort wordt door te draaien op zo'n hoge temperatuur. Vooral de levensduur van electrolytische condensatoren is erg temperatuursgevoelig."

Haverfield wijst erop dat hoewel deze apparaten een ingebouwde ventilator hebben, deze de warme lucht vooral laat circuleren binnen de behuizing. Hij zegt ook dat de rubberen voet van de Time Capsule waarschijnlijk als isolator fungeert, waardoor het probleem nog erger wordt.

Omdat het erop lijkt dat het probleem voornamelijk bij de voeding ligt en niet bij de harde schijf, is er een goede kans dat informatie die in een dode Time Capsule opgesloten zit weer terug te halen is.

De oplossing -- De inspanningen van de Apple-gebruikersgemeenschap om het probleem in kaart en onder de aandacht te brengen zijn lovenswaardig. Nadat Apple hem vertelde dat zijn Time Capsule niet meer onder de garantie viel en hij pech had, besloot gebruiker Pim van Bochoven om niet zoals gebruikelijk in de Apple Discussieforums zijn beklag te doen en hij startte het Time Capsule-overlijdensregister in oktober 2009.

Op die site verzamelde en analyseerde hij gegevens van 2500 Time Capsule-eigenaars wier apparaten op dezelfde manier en leeftijd de geest hadden gegeven en zo bouwde hij een overtuigend argument dat dit een alom voorkomende ontwerpfout was die Apple zou moeten herstellen. (We weten weer niet welk percentage van alle verkochte apparaten die 2500 gevallen vormen, maar het is op zich al een groot aantal, en waarschijnlijk maar een klein deel van alle Time Capsule-problemen, daar maar een deel van de eigenaars van de dode apparaten het verlies geregistreerd zal hebben.)

In november 2009 plaatste Apple een intern Knowledge Base-artikel met instructies aan hun medewerkers om de serienummers van dode Time Capsules te controleren die door klanten werden binnengebracht. Time Capsules die binnen een bepaalde (maar nog niet vrijgegeven) reeks serienummers vielen zouden in aanmerking komen voor vervanging. Op 15 februari 2010 had het Time Capsule-overlijdensregister 2500 gevallen binnen en ging dicht, daar het doel om aandacht te vragen voor het probleem en een officiële reactie van Apple te krijgen bereikt was.

Taktieken voor vervanging en herstel -- Als je een dode Time Capsule bezit, heb je een paar opties. Ten eerste kun je proberen om je Time Capsule gratis te laten vervangen door Apple. Volgens het Time Capsule-overlijdensregister zal Apple je Time Capsule gratis vervangen als je een driejarig AppleCare-contract hebt op wat voor apparaat dan ook, een computer aangeschaft hebt in het afgelopen jaar (die een garantie van een jaar heeft die ook op de Time Capsule toegepast kan worden), of als je een Time Capsule hebt met een serienummer in een bepaalde reeks.

Hiervoor bel je met Apple Support of ga je naar je plaatselijke Apple Store of geautoriseerde Appledealer. Houd wel in de gaten dat als je Time Capsule wilt laten vervangen, je de dode Time Capsule naar Apple moet sturen, en dat de harde schijf gewist zal worden. Hoewel terughalen van je gegevens dus niet mogelijk is, is het ook niet waarschijnlijk dat je gegevens in andermans handen zullen vallen, daar Apple garandeert dat het echt alle gegevens wist. Als je probeert om je data te redden door de harde schijf te verwijderen, de gegevens eraf te halen en de schijf weer terug te zetten, is de garantie niet geldig meer en heeft Apple een reden om vervanging te weigeren. Dus als het redden van je gegevens erg belangrijk is, dan is dit waarschijnlijk niet de beste optie voor jou.

Voor degene die hun gegevens willen redden, is de tweede optie om iemand te vinden die de opgeblazen condensatoren kan vervangen zonder de harde schijf te verwijderen of te vervangen. Als je het door Ray Haverfield laat doen (het meest voor de hand liggend voor Australische gebruikers), reken dan op ongeveer 100 dollar plus verzendkosten voor de reparatie van de voeding en een aanpassing van de ventilator, om het apparaat beter te beluchten. Voor 130 dollar heb je een Time Capsule met een externe voeding en de ventilatoraanpassing. Ray geeft ook grootmoedig een lijstje met wat andere reparateurs elders ter wereld, mocht je je willen oriënteren. Vergeet niet dat er geen garantie op deze reparaties zit: deze mensen werken niet voor Apple en hun werk zal je Applegarantie zeker ongeldig maken.

Een derde optie, voor als je je gegevens op je Time Capsule wilt redden, je enige ervaring met reparaties aan electronica hebt en je je apparaat en de gegevens niet aan een vreemde wilt toevertrouwen, is om je apparaat zelf te repareren. De website van Haverfield geeft verschillende instructiesets voor het repareren van de voeding (zie deze, deze en deze.)

Als je inderdaad beslist om een derde je Time Capsule te laten repareren of om het zelf te doen, laat Apple dan wel weten dat je problemen met je Time Capsule hebt gehad.

Laatste opmerkingen -- Als je Time Capsule het nog steeds doet kan je overwegen om een backup van je gegevens te maken met de ingebouwde Archiveer-functie in de Time Capsule weergave van het AirPort-hulpprogramma. Je hebt dan een tweede harde schijf nodig met minimaal de capaciteit van de totale hoeveelheid data die is opgeslagen op de interne schijf. Hang de schijf aan de Time Capsule via USB en start Programma's > Hulpprogramma's > AirPort-hulpprogramma op. Selecteer de Time Capsule in de lijst aan de linkerkant en klik Handmatige instelling onderaan. In de Schijven-weergave selecteer je vervolgens de disk links en kilk vervolgens op Archiveer. (Je kan meer lezen over deze procedure en andere Time Capsule en AirPort Extreme harde schijf-configuratieproblemen in Glenn Fleishman's "Take Control of Your 802.11n AirPort Network".) Backups zijn met name belangrijk als je buiten Time Machine backups ook andere data opslaat op je Time Capsule.

Je moet ook eens kijken naar de plek waar je Time Capsule staat en diens ventilatie. Je kan het iets van de grond plaatsen of op z'n kant. De antenne's van de Time Capsule werken het beste als je het apparaat met zijn brede kant ergens op zet,op z'n kant staan kan dus een negatieve invloed hebben op het Wi-Fi-bereik. Maar moderne harde schijven kunnen in zowel horizontale als verticale posities gebruikt worden. (Sommige gebruikers melden een geluid te horen als hun Time Capsule op z'n kant staat maar dat kan ook te maken hebben met de ingebouwde ventilator.)

Het vervangen van de schijf door een "groene" schijf die minder hitte produceert kan ook helpen maar is wellicht niet de moiete waard tenzij je og andere redenen hebt om de schijf te vervangen. Het schijnt dat Apple het hitteprobleem heeft aangepakt in de nieuwere Time Capsule-modellen en dat die nu koeler blijven. En zoiets als CrashPlan kan dan een volledig onafhankelijke backup-strategie vormen die ook nog eens op een andere locatie kan worden bewaard als je je backup-schijf bij een vriend neerzet

Dank aan Pim van Bochoven voor het creëren van The Time Capsule Memorial Register-website, waar gebruikers hun individuele klachten konden bundelen in een grotere, meer georganiseerde en krachtiger signaal dat Apple tot het leveren van een oplossing moest brengen. Hoewel het jammer is dat er zulke methoden nodig zijn om Apple dit wijdverspreide probleem te laten aanpakken is het mooi om te zien dat een gebruikersgemeenschap de handen ineen slaat om zo meer kracht achter hun zaak te zetten.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Things, een handzaam en flexibel programma voor takenlijstjes

  door Matt Neuburg <[email protected]>
  6 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HV, CS]

De afgelopen jaren heb ik een aantal programma's, bedoeld als ondersteuning voor de "Getting Things Done" (GTD) aanpak om je takenlijstjes te beheren en gedaan te krijgen, aan de tand gevoeld. Voorbeelden daarvan zijn Thinking Rock (zie "Neem een stukje Thinking Rock", 9 oktober 2006) en OmniFocus (zie "OmniFocus wil wel, maar is nog niet geheel klaar om Dingen Gedaan te Krijgen", 30 april 2008). Om niet te vergeten wanneer individuele taken klaar moeten zijn gebruik ik daarnaast ook not een agenda-programma, Remember? (zie "Remember? niet vergeten", 30 juni 2003); Remember? kan goed omgaan met repeterende gebeurtenissen. In het verleden heb ik ook wel super-eenvoudige lijstjesprogramma's, zoals Ambrosia Softwares ToDo! desk accessory, gebruikt. (ToDo! draait niet op Mac OS X en ik durf er wat om te verwedden dat de meesten van jullie niet eens meer weten wat een "desk accessory" was. Om een indruk te krijgen van de gestroomlijnde interface van ToDo! kun je kijken naar de schermafbeeldingen van Omicrons ToDo X, dat hierop gebaseerd is.)

Het mooie van Things van Cultured Code (een uitgever van computerprogramma's in Stuttgart, Duitsland) is dat het de goede dingen van al deze programma's combineert. Het heeft een heldere, opgeruimde, en eenvoudige interface. Het kan omgaan met deadlines en repeterende gebeurtenissen. Je kunt het als een simpele agenda gebruiken, met taken die alleen een prioriteit hebben, of een datum waarop ze zo ongeveer klaar zou moeten zijn, maar je kunt het ook als een volwaardig GTD-systeem gebruiken. En juist in die flexibiliteit toont zich de ware aard van Things: je krijgt een aantal basale gereedschappen en daarmee kun je precies bereiken wat jij nodig hebt.

Hoe het werkt -- Een taak in Things kan zo simpel zijn als een enkel woord of zinsnede die aangeeft wat er gedaan moet worden. Zo'n taak heeft een check box, zodat je hem kunt afvinken als het gedaan is; bovendien kun je elke taak overal in het Things-venster naar toe slepen. Meer hoef je niet te doen, maar het kan wel. Je kunt informatie aan een taak toevoegen, zoals:

Aan de linkerkant van het venster vind je een navigatiekolom met urgentieniveaus waarin je een taak kunt indelen:

Een taak die niet in de "Inbox" zit, zit óf in "Someday", óf in "Scheduled", óf in "Next". Een taak in "Next" zit eventueel ook in "Today". Deze logica is belangrijk om de werking van Things goed te doorgronden en het zinvol te kunnen gebruiken.

Verder bevat de navigatiekolom zogenaamde "toepassingsgebieden". Dit zijn vrij te benoemen categorieën, vergelijkbaar met labels; en je vraagt je misschien af waarom je naast die labels ook nog toepassingsgebieden zou gebruiken. Ik vind het bijvoorbeeld wel handig om taken te groeperen zonder daarbij naar urgentieniveaus te hoeven kijken. Zo heb ik een toepassingsgebied "Programmeren", om al mijn programmeerwerk overzichtelijk bij elkaar te hebben, ongeacht de prioriteit die de afzonderlijke taken hebben. Je kunt gebieden en labels combineren: zo krijgt elke taak in een toepassingsgebied automatisch alle labels die je aan het betreffende gebied hebt toegekend.

Taken kunnen zo veelomvattend zijn dat ze verdeeld moeten worden in een aantal overzichtelijke subtaken, zodat je aan zo'n taak kan werken zonder het zicht op de vorderingen te verliezen. Zo'n taak wordt een "project". Een "project" is een bijzondere categorie van taak, met een aantal unieke eigenschappen. Zo worden alle labels van een project automatisch aan alle subtaken toegekend. Van een project dat de urgentie "Next" heeft worden in "Next" alleen de eerste paar subtaken getoond, zodat je het overzicht over je projecten en taken niet verliest en je je kunt concentreren op de taken die als eerste af moeten. (Een project kan geen subprojecten bevatten.)

Om je aandacht te richten op een specifieke groep taken kun je in de navigatiekolom klikken; het hoofdscherm toont dan alleen datgene wat zich in de geselecteerde categorie bevindt. Om bijvoorbeeld de "Next"-taken te zien klik je op "Next". Bovenin je venster bevindt zich een filterbalk, waarmee je je selectie verder kunt verfijnen. Deze balk verschijnt alleen wanneer nodig, en toont alleen knoppen die relevant zijn voor de zaken die in het venster getoond worden. Als zich in het venster taken bevinden met een deadline toont de filterbalk een knop met een wekker; als je op deze knop drukt zie je alleen de taken die een deadline kennen (in volgorde van deadline). Bij taken met labels toont de filterbalk knoppen met deze labels; deze knoppen tonen de taken die deze labels dragen. Onder in het venster vind je ook een zoekveld, zodat je taken kan selecteren wier naam, notitie of labels bepaalde woorden bevatten.

Things kent ook een aantal trucjes die ik nog niet heb uitgeprobeerd, zoals het synchroniseren van taken met iCal, of met de Things iPhone-app (die ik ook nog niet aan de tand heb gevoeld). Er zijn zelfs functies waarvan ik de betekenis nog niet heb doorgrond, zoals de "Add Teammate"-functie.

[Hier Adam... Ik heb de iCal- en iPhone-synchronisatie wel gebruikt en beide functies werken naar behoren (in de voorkeuren van Things kun je deze functies configureren). Tweeweg-synchronisatie met iCal vereist dat je aangeeft welke prioriteitsniveaus je wilt synchroniseren - "Today" of "Next" en in welke iCal kalender je ze wilt onderbrengen. Verder kun je ook taken met de prioriteit "Someday" synchroniseren, en kun je, taken uit verschillende toepassingsgebieden, in verschillende kalenders stoppen. Omdat iCal gebruik maakt van Sync Services kunnen programma's als BusyCal ook van deze informatie gebruik maken. Synchroniseren met de Things app op je iPhone of iPod touch gaat via Wi-Fi, nadat je je telefoon of iPod aan Things gekoppeld hebt; elke keer als je de app opstart terwijl Things op je Mac actief is vindt er uitwisseling van gegevens plaats. De Things-app bied je alles wat het programma op de Mac je biedt, met uitzondering van de filterbalk. En wat die Add Teammate-functie betreft? Die wordt beknopt beschreven in een blogje, maar als je taken niet werkelijk over verschillende netwerkgebruikers kunt verdelen kun je beter iets als de Manymoon-website gebruiken.]

Things gewogen -- In het algemeen bevalt Things me zeer. In plaats van een strakke ontwerpfilosofie aan te houden, biedt het een aantal basisfuncties. Hoe je die gebruikt wordt aan jou overgelaten. Het aantal menu-items is klein; toch is het een krachtig programma. De ongebruikelijke gebruiksinterface kan me niet bekoren (ik zie deze als verspilling van schermruimte en ben steeds koortsachtig overal op aan het klikken en dubbelklikken, om dingen uit- of in te laten klappen of (in-)actief te maken) maar er valt mee te leven.

Af en toe lijkt de interface echter wat te spartaans. Met de filterbalk kan ik bijvoorbeeld de weergave beperken tot taken met een bepaald label. Het is echter niet mogelijk om taken te laten zien die een bepaald label niet dragen. Dit kun je nodig hebben bij gebruik van een negatief geformuleerd label (zoals "opgeschort" of "in de wacht"); het staat wel in Next, maar je kunt de taak niet meteen uitvoeren, dus moet je hem verbergen om iets anders te kiezen dat nu wel gedaan kan worden.

Er is ook geen weergave mogelijk van alle taken: je kunt maar één niveau van commitment in de linkerkolom selecteren, en dan zie je alleen de taken op dat niveau. De naderende deadline van een taak wordt ook niet automatisch onder je aandacht gebracht; je moet zelf het initiatief nemen door in Next te sorteren of te filteren op "due date" om dit te zien. Daardoor wordt het, zodra je meer dan enkele taken hebt, onoverzichtelijk wat waar staat. Om een overzicht van de situatie te krijgen moet ik steeds opnieuw rondklikken, en verschillende lijsten raadplegen.

Deze bezwaren vallen echter in het niet bij het schrijnende gebrek aan fatsoenlijke documentatie. Het beetje dat er is maakt de indruk van achteraf even snel bij elkaar geharkt te zijn. Tot voor kort bestond de beste uitleg van Things uit een online-video van een gebruiker, die niet eens op de site van Cultured Code stond! Er is online-hulp (die helaas in Apples gevreesde Help Viewer opent), maar die is vaag en niet informatief, en hopeloos onvolledig: de online-hulp zal je bijvoorbeeld niet uitleggen dat je bestanden naar het Note-vak van een label kunt slepen, of waar het mysterieuze menu-item Add Teammate voor dient. Things kan met behulp van AppleScript door scripts bestuurd worden, en er is een PDF genaamd Things AppleScript Guide, maar dit wordt in de online-documentatie niet vermeld. De Guide is niet inbegrepen in de download, dus hoe zou je daar dan achter moeten komen? Cultured Code pleegt functies te beschrijven in hun blog of hun wiki en pas een jaar of twee later de documentatie bij te werken, maar niet iedereen vindt het leuk om het web te moeten doorzoeken voor basisinformatie over de werking van een applicatie.

De online-hulp is daarnaast niet consequent en gebruikt hier en daar verschillende termen voor eenzelfde concept (is het nu een "task", een "item" of een "to-do"?). De interface van de applicatie lijdt aan hetzelfde euvel. Het menu-item Add Teammate opent in de linkerkolom een sectie met de naam People (niet Teammate) - twee termen voor hetzelfde ding. "Levels of commitment" (volgens de documentatie) heet ook "Focus" (in de linkerkolom). Is een taak geselecteerd, dan staat er in een bepaald menu Move to Someday of Move to Next; is een project geselecteerd, dan staat op die plek Make Inactive of Make Active, maar de functie is exact dezelfde. Een duidelijke kandidaat voor Ockhams scheermes. Mijn advies aan Cultured Code is zoals steeds: neem een ervaren docent en documentatieschrijver in de arm om de online-hulp te herschrijven, een PDF-handleiding te maken en de terminologie van de interface te stroomlijnen.

Ondanks mijn bedenkingen vind ik Things een uitstekend bruikbare applicatie, wat ironisch genoeg precies is wat je nodig hebt. Je doel is immers niet om de applicatie te gebruiken, maar gewoon de dingen gedaan te krijgen. De prijs lijkt aan de hoge kant, maar dat maakt de gebruikers niet minder enthousiast, zoals te zien is op het forum van Culture Code, waar ze met veel misbaar verslag uitbrengen over hoe ze werkelijk dit programma gebruiken. Dat is een gezond teken. Een ander is dat Cultured Code behoorlijk mededeelzaam is over nieuwe functies waaraan gewerkt wordt.

Things draait op Mac OS X 10.4.11 of nieuwer. Het kost $ 49,95 ($ 74,95 voor een "family pack", goed voor 5 gebruikers op hetzelfde adres), en de download werkt 15 dagen zonder beperkingen als demo.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Waarom Google Wave een volledige revisie nodig heeft

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  6 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK, JWB, MSH, LmR]

Ik wilde Google Wave echt een kans geven. Maar na maanden proberen om het op allerlei manieren te gebruiken, ben ik tot het besluit gekomen dat de actuele versie van Google Wave te veel zware gebreken vertoont om nuttig te zijn. Google heeft wel duidelijk gesteld dat Google Wave nog maar in de preview-fase zit, zodat ik hoop dat Google de dienst een grondige beurt zal geven. Ik denk dat Google zich bewust is van deze problemen, aangezien er onlangs een koppeling naar een feedback-onderzoek Google Wave zelf is gekomen en veel van de vragen in de vragenlijst erkennen blijkbaar dat de gebruikers heel ontevreden zijn.

Dit is wat ik heb proberen te doen in Google Wave, allemaal met een gevoel van frustratie en relatief weinig algemeen succes.

Basiscommunicatie -- Google Wave wordt vaak voorgesteld als een volledig andere aanpak van internetcommunicatie, een combinatie van e-mail, instant messaging, en meer. We kunnen Google Wave maar moeilijk op deze manier testen, om de eenvoudige reden dat het geen e-mail en geen instant messaging is. Iedereen met wie je wil communiceren moet beschikken over een Google Wave-account en ofschoon iedereen met een Google Wave-account uitnodigingen voor vrienden en collega's krijgt, blijft het een feit dat de meeste mensen met wie je wilt communiceren waarschijnlijk nog geen Google Wave gebruiken. Je zult dan ook nooit denken aan Google Wave als een manier om met iemand contact op te nemen.

In mijn ervaring zijn zelfs technologisch onderlegde mensen zoals die waarmee ik werk niet helemaal overtuigd schijnen te zijn door Google Wave, en dan hebben ze er zelfs nog niet echt mee gewerkt. Iemand laten registreren bij Google Wave is vaak een frustrerende oefening in het ontvangen en verzenden van e-mails omdat je een uitnodiging moet verzenden, informatie over hun Google Wave-account moet vragen (en dit is een pseudo e-mailadres @googlewave.com, en niet een andere Google-account of e-mailadres), ze toevoegen aan een wave en enkele van de basispunten van het gebruik van Google Wave uitleggen. Ook deze frustraties deden zich voor bij enkele extreem onderlegde technische schrijvers en programmeurs, niet alleen bij gewone gebruikers.

Het volgende probleem, dat ook te maken heeft met het feit dat niemand al op grote schaal Google Wave gebruikt, is dat zo goed als niemand zijn Google Wave-account regelmatig controleert op nieuwe waves of antwoorden. Je kunt dus niet garanderen dat iemand communicatie in Google Wave zelfs maar zal opmerken. Ik loste dit een tijdje op met een extensie waarmee mensen een bericht over een verandering per e-mail konden aanvragen. Google heeft nu bekendgemaakt dat ze e-mailnotificaties in Google Wave zelf inbouwen.

De andere manier om dit op te lossen is met een programma zoals Waveboard (zie "Pak Waveboard om in zee te gaan met Google Wave", 30 oktober 2009), dat een reeks lokale notificatiemethoden toevoegt, waaronder Growl, Dock-icoonbadges, en meer. Maar ook iemand overtuigen om Waveboard te gebruiken en het altijd te laten draaien voor Google Wave is nutteloos.

Een laatste punt. Ofschoon je waves kunt markeren als publiek zodat iedereen met een Google Wave-account ze kan zien en becommentariëren, leek me dat gewoon vreemd. Ik kan Google Wave niet zien als een publiceersysteem zoals een blog of zelfs Twitter. Het leek hier te willekeurig voor, aangezien de context van een blog ontbreekt, dat gewoonlijk draait rond een onderwerp of een persoon of organisatie, of de vaak impliciete persoonlijke context van Twitter, waarbij mensen iemand volgen die iets te zeggen heeft. Noch e-mail, noch instant messaging werken met dit concept van het openbaar posten voor een volledig willekeurig publiek en zonder enkele diepgaande aanpassingen, blijft de aanpak van Google Wave inherent verwarrend en onbevredigend.

Groepsplanning -- Tijdens Macworld Expo in San Francisco vorige maand, leidde ik een paneldiscussie over email-programma's. Daarvoor moest ik aan al mijn panelleden uitleggen waar het panel over moest gaan, hoe ik van plan was het te organiseren en wat ik van hen verwachtte, naast hun zoals gebruikelijk sprankelende conversatie-eigenschappen. Dit soort discussies speelt zich gewoonlijk af via email, maar in mijn ervaring ontsporen ze meestal vrij snel, zodat één aspect van de discussie vaak buitensporig veel aandacht krijgt en de rest grotendeels wordt genegeerd. Bovendien speelt die discussie zich al maanden van tevoren af zodat, als de datum naderbij komt, het vaak lastig is om in de herinnering te roepen wat was afgesproken.

Daarom besloot ik om de conversatie te voeren in Google Wave, er van uit gaande dat dit gelijk zou dienen als een semi-permanente vastlegging van het besprokene, waarbij ik steeds al mijn punten presenteerde, in plaats van mijn panelleden de kans te geven zich te concentreren op één onderwerp en daarbij voorbij te gaan aan alle andere.

Dit was misschien wel de succesvolste van mijn Google Wave experimenten, aangezien iedereen daar binnen kwam en las wat ik schreef, tenminste in het begin, en er was enige discussie die mij hielp om mijn aanpak van de sessie te verfijnen. Maar nadat het eerste gepraat was weggestorven, bracht buiten mijzelf niemand meer een bezoek hier, wat de problemen rond Google Wave's meldingen nog maar weer eens benadrukt en er misschien op duidt dat mijn verlangen naar een semi-permanente vastlegging niet zo belangrijk is als ik dacht. En terwijl de datum zeer dichtbij kwam, kwam het er toch weer op neer dat ik directe discussies had over de sessie met elk individueel panellid, om er zeker van te zijn dat alle neuzen in dezelfde richting stonden.

Uiteindelijk bleek dat deze taak net zo goed en misschien zelfs beter, via email had kunnen worden afgehandeld.

Samen werken aan documenten -- Dit is een onderwerp dat mij na aan het hart ligt, daar ik vreselijk veel samenwerk voor TidBITS-artikelen, zowel als schrijver als redacteur. De initiële aanpak was simpel. Ik startte een nieuwe wave, plakte er het concept voor een artikel in, nodigde recensenten uit en reageerde vervolgens wanneer zij commentaar gaven. Aan het einde van het proces kopieerde ik de tekst vanuit Google Wave (aangezien er geen andere manier is om er iets nuttigs mee te doen).

Het theoretische nut van Google Wave voor het samenwerken aan documenten is dat iedereen in de wave zowel veranderingen direct in de tekst kan aanbrengen als commentaar achterlaten dat weer stof voor discussies kan opleveren met andere recensenten. Het concept was geweldig, maar het pakte in de praktijk anders uit.

Hoewel je een willekeurig onderdeel van om het even welke wave kunt bewerken door er op te dubbelklikken en vervolgens te klikken op de Edit-knop in de Reply/Edit-ruit die verschijnt, is het moeilijk voor andere mensen om de veranderingen te zien die je hebt aangebracht. Als ze meekijken terwijl jij aan het bewerken bent, is het mogelijk om veranderingen te zien gebeuren en de andere aanpak is om gebruik te maken van de playback-functie van Google Wave die stap voor stap door de veranderingen loopt die iedere persoon gemaakt heeft. Dit is wel vreselijk onhandig, omdat je steeds een stap moet nemen in de playback, door het document moet scrollen om de geaccentueerde veranderingen te vinden en dan weer een stap verder moet gaan. Aangezien de playback reacties scheidt van bewerkingen, wanneer een recensent een paar bewerkingen doet, dan een commentaar invoegt, en dan weer een paar bewerkingen doet, enzovoorts, resulteert dit in vele verschillende stappen die je in de playback moet doorlopen.

Als een resultaat daarvan werkte Google Wave alleen acceptabel als de tekstuele veranderingen minimaal waren. Als meer ingrijpende bewerkingen nodig waren, waren de tekstafhandeling en de auteur-markeringgereedschappen simpelweg ontoereikend. In een enkel geval verplaatste ik de tekst naar Etherpad waar het tenminste duidelijk was wie welke verandering aanbracht.

De reacties waren ook problematisch. Als je dubbelklikt in het document en klikt op de Reply knop in de Reply/Edit ruit, voegt Google Wave de reactie soms in middenin een zin, of tussen een opsommingsteken en de bijbehorende tekst. De enige manier om ervoor te zorgen dat een reactie op een paragraaf volgt of op een bepaald punt terecht komt is om wat tekst te selecteren, te dubbelklikken op de geselecteerde tekst, en dan op reply te klikken. Ik merkte dat ik die techniek moest uitleggen aan iedereen die ik voor een wave uitnodigde, anders riskeerde ik een aanzienlijk meer verwarrende layout.

Een ander probleem met reacties is dat het moeilijk is om te bepalen of ze al dan niet hierarchisch aan elkaar gerelateerd waren. In het algemeen, als je reageert op wat tekst in de initiële blip (een prima naam voor de teksteenheden in Google Wave trouwens), wordt je reactie met een inspringing toegevoegd onder die blip, tenzij je reactie helemaal aan het einde van de blip komt. Reageren op een reactie doet in het algemeen je reactie niet inspringen, tenzij je eerst wat tekst in de reactie hebt geselecteerd. En het is vreselijk makkelijk om een reactie aan te maken terwijl je dat helemaal niet wilde, of op een verkeerde plek, waardoor je gedwongen wordt de zojuist gemaakte blip te verwijderen.

Het feit dat Google Wave je laat zien wanneer anderen aan het typen zijn lijkt erg leuk, maar was in het algemeen irritant, aangezien ik kon zien aankomen wat iemand zou gaan zeggen voor ze klaar waren met typen. Dat leidde er toe dat ik al regaeerde voor ze klaar waren, wat ongetwijfeld irritant was, maar ik kon het gewoon niet laten. De aanpak van iChat, waar je wel ziet dat iemand aan het typen is maar niet wat die typt, werkt beter, omdat je dan reageert op volledig geformuleerde gedachten.

Heen en weer schakelen tussen bewerken en reageren is ook onwerkbaar. Er is een sneltoets (Shift-Return) waardoor je niet naar de onderkant van een lange blip hoeft te scrollen om op de Done knop te klikken, maar zelfs dan vereist het schakelen tussen de bewerk en reageer modi dat je je hoofd er goed bijhoudt, wat niet nodig is in de meeste programma's waarbij je kunt bewerken en commentaar toevoegen, zelfs oudgedienden als Microsoft Word.

Tenslotte is er geen goede manier om reacties te markeren als bekeken, zodat je ze in de toekomst niet meer hoeft te zien, of om ze compleet te verbergen zodat je het document zonder ze kunt zien. Opnieuw bezorgt de manier waarop Microsoft Word veranderingen bijhoudt en commentaar laat plaatsen anderen het schaamrood op de wangen, zelfs als ze helemaal geen mogelijkheden tot samenwerking bieden.

Een onverwacht positieve bijkomstigheid van het gebruik van Google Wave voor het samen werken aan documenten was dat als ik de tekst van een originele blip selecteerde en naar BBEdit kopieerde, ik alleen de tekst van mijn inmiddels bewerkte concept overhield, niet alle tussengevoegde commentaren. Dat is ook wat je wilt natuurlijk, maar je zou niet weten dat het mogelijk was zonder het te proberen. En hoewel dit voor mij werkte, was een andere persoon in het geheel niet in staat om tekst middels kopieëren eruit te halen, om redenen die we niet konden achterhalen.

Uiteindelijk bleek Google Wave veel frustrerender voor het samenwerken aan documenten dan Google Docs of EtherPad (nu ook eigendom van Google, zie "EtherPad wordt open-bron na overname door Google", 4 december 2009), of zelfs het kwetsbare QuickTopic Document Review. In Google Docs is bewerken veel gemakkelijker, maar reactie plaatsen en discussies voeren is vreselijk onhandig en het bijhouden van veranderingen en het versiebeheer zijn ook niet geweldig. In Etherpad is het bijhouden van veranderingen en het versiebeheer in het algemeen goed gedaan, en discussies kunnen plaats vinden buiten het document in een aparte discussiekolom. En in QuickTopic Document Review, wat we gebruiken voor Take Control e-boek technische besprekingen, is het commentaar geven gemakkelijk, maar er is in het geheel geen manier om te bewerken.

Project Management -- Mijn volgende poging was om Google Wave gebruiken voor projectmanagement voor ons komend account management systeem. E-mail werkte slecht, want als iemand voor enkele dagen verdwenen voor een ander project, hadden ze vaak moeite met te onthouden welke taken voor hen nog overbleven om te doen, of vergaten de discussies die veel eerder in mijn project hadden plaatsgevonden. Plus, zoals met mijn groepsplanning-experiment, wilde ik een systeem creëren van waaruit discussies gedetailleerd zou kunnen worden op een onderwerp, zonder andere uit het oog te verliezen.

Daartoe ontwierp ik een wave samen met Glenn Fleishman, onze technische goeroe, en Adam Khan, onze vrijwillige ExpressionEngine-ontwikkelaar en schetste ik alle taken. Het idee was dat ik een taak zou kunnen ontwerpen en de bijbehorende functie specificeren uit de bijbehorende eigenschap in een blip (een sectie). Dan, als Adam of Glenn vragen of opmerkingen hadden, konden ze antwoorden binnen die taak blip, en kon ik eveneens terug antwoorden, zo alle discussie bij elkaar en samenhangend houdend.

Tegen die tijd had ik de e-mailberichttoevoeging werkend, zodat we allemaal konden worden gewaarschuwd als er veranderingen waren, dat hielp ons allen op het goede spoor te blijven. Maar zelfs daarmee, nam ik mijn toevlucht tot e-mail om te vragen hoe de dingen verliepen, omdat er geen manier was om te weten of de anderen mijn wijzigingen wel zagen.

Het echte probleem echter, was overbelasting. De wave eindigde met bijna 200 berichten ten tijde dat we ze verlieten en zoals je je kunt voorstellen, konden er vele antwoorden zijn bij ieder onderwerp. Dat was fijn aanvankelijk, maar naarmate taken werden voltooid, was er geen goede manier om ze te verbergen en de bijbehorende discussie. Je kan blips in Google Wave verwijderen en je ziet het verwijderde bij het terugspelen, zodat ze niet voor eeuwig verloren zijn, maar omdat omdat je woorden van anderen vevrwijdert, voelde dat verkeerd aan om te doen. Plus, was het onduidelijk of het gemakkelijk zou zijn om iets terug tea vinden, zodra het geschrapt was. Je kunt ook een reeks antwoorden omverwerpen, maar Google Wave zou, de volgende keer dat je erin komt, die status niet handhaven.

En meer terzake, er is geen echte manier is om een taak toewijzen aan een bepaalde persoon (we gebruikten initialen aan het begin van de taak beschrijving), geen coherente manier om te zien waar aandacht nodig voor was, en geen echte manier om een taak alszijnde beeindigd te beschouwen (wij gebruikten een vinkje vóór de initialen). Met andere woorden, het werkte, maar bleek slechts iets beter dan een rechtstreeks tekstdocument in Google Docs. (Dat hebben we ook gedaan, het is ook onhandig en pijnlijk.)

Uiteindelijk verhuisden we het project naar een projectcollaboratie site genaamd Manymoon, die eigenschappen heeft ruwweg vergelijkbaar met de populaire Basecamp- projectcollaboratie-site, maar die gratis gebruikt kan worden voor kleine dingen zoals deze. Manymoon maakt het gemakkelijk om taken te maken, ze toe te wijzen aan bepaalde mensen, laat commentaar achter over de taak (het belangrijkste kenmerk, in mijn ervaring), deelt alle leden van het project de veranderingen via e-mail mede en de commentaren, bekijkt gebruikerstaken en -status, en markeert ze, zodra ze klaar zijn, als zijnde voltooid.Als je op zoek bent naar een project-samenwerkingssite, Manymoon is zeker de moeite waard om te bekijken.

Tijdens dit proces, probeerde ik het gebruik van Google Wave voor diverse andere projecten te beheren, waar ik dacht dat er misschien een redelijke hoeveelheid van discussie zou zijn, maar primair werd het in wezen een bergplaats waar ik informatie in opsloeg en iedereen keek er een keertje in en negeerde het daarna. Deze projecten zullen op een gegeven moment ook verhuizen naar Manymoon, Zorgen om te verliezen van wat ik in Google Wave deed heb ik niet, maar ik kan eenvoudig niet (en wil niet) alle betrokken partijen forceren om het te gaan gebruiken.

Het anti-netwerk effect -- Alles bij elkaar genomen was het grootste probleem van Google Wave dat het geen netwerkeffect wist te bewerkstelligen: dat mensen het gebruikte was niet genoeg om anderen te verleiden om het ook te gaan gebruiken. In bijna alle gevallen waar ik iemand uitnodigde voor Wave, voelde ik ten minste een beetje weerstand, of deze mensen nou al een Google Wave-account hadden of niet. Daar TidBITS doorgaans overtuigt in plaats van beveelt werd het voortdurende (en enorme) gebrek aan enthousiasme een onoverkomelijk obstakel.

Dat Google zich bewust is van dit probleem, lijkt te blijken uit de manier waarop ze Google Buzz introduceerde als onderdeel van Gmail, hetgeen ervoor zorgde dat Buzz meteen een grote hoeveelheid gebruikers zou hebben. Helaas ging Google te ver in die richting want veel mensen wilde niet dat Buzz aanstond en nog veel meer mensen hadde geen idee wat het was.

Google zou moeten luisteren naar de ontwikkelaars van het recentelijk aangekochte EtherPad, dat de noodzaak van accounts uitstekend wist op te heffen en zo een zeer lichtgewicht systeem wist te creëren (in EtherPad deelt de maker van een pad simpelweg de URL daarvan via e-mail, chatbericht of een ander medium). Het ideale compromis voor een systeem als Google Wave of Google Buzz is om het heel makkelijk te maken om mee te doen zonder dat je iets bijzonders moet doen of je ergens voor op hoeft te geven (dat ik Buzz wil gebruiken hoeft helemaal niet te betekenen dat ik er een hele Google-account bij wil) terwijl de dienst tegelijkertijd aantrekkelijk genoeg is dat mensen er massaal gebruik van willen maken. Dit heeft gewerkt bij Twitter en Facebook en talloze andere systemen die het moeten hebben van het netwerk-effect. Ik realiseer me dat Google Wave een geval apart is daar het ontworpen is als een protocol en server die beheerd zou moeten kunnen worden door iedere willekeurige organizatie maar desalniettemin moet het lichtgewicht blijven willen mensen erop willen overgaan.

Ik durf bijna geen adviezen te geven voor Google Wave, daar het sinds de introductie zo weinig is veranderd dat ik me afvraag of Google niet stiekum aan een grote revisie werkt. Maar ik denk dat mijn kritiek hierboven wel aangeven wat voor soort aanpassingen zouden helpen. Verder nog:

Dit zijn redelijk kleine conceptuele wijzigingen hoewel ik volledig toegeef dat ze waarschijnlijk een behoorlijke aanpassing vereizen in architectuur en interface. Hoe het ook zij, ik kan helaas niet zeggen of ik Google Wave nu graag zou gebruiken, ook als Google al deze veranderingen zou doorvoeren maar ik zou in ieder geval met een frisse blik bekijken en de frustratie die Google Wave me tot nu toe heeft opgeleverd, terzije schuiven.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 22 maart 2010

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: CS]

BusyCal 1.2.3 -- BusyMac blijft lekker bezig, en brengt alweer een bug-fix-update van hun iCal-alternatief BusyCal, een agendaprogramma met de mogelijkheid tot delen. BusyCal 1.2.3 verhelpt problemen met het herroepen van publicatie van Google Calendar-agenda's en fouten in de tijdzone bij het naar Google publiceren van agenda's (maar houd er rekening mee dat Google Calendar nog steeds geen "zwevende"-tijdzones ondersteunt en dus niet handig is voor over verschillende tijdzones verspreide groepen mensen, wanneer deze bijvoorbeeld afspraken willen coördineren voor een conferentie waar iedereen elkaar in dezelfde tijdzone zal ontmoeten). Diverse cosmetische bugs zijn ook verholpen, bijlagen en taken worden niet langer ongevraagd uit WebDAV-agenda's verwijderd en nog een aantal zaken. Zie daarvoor de complete toelichting van BusyMac. ($ 49, gratis updates, 5,6 MB)

Reacties - BusyCal 1.2.3

Phone Amego 1.1.14 -- Sustainable Softworks brengt een update van Phone Amego, waarmee je een mobiele telefoon met Bluetooth (dus ook de iPhone) kunt besturen vanaf een Mac (zie voor meer details "Phone Amego: de iPhone gehuwd met de Mac", 3 september 2009). Versie 1.1.14 ondersteunt Growl-meldingen, heeft een beter werkend Call Window, en geeft nu correcte weergave van nummerherkenning wanneer er gebeld wordt vanaf een beschermd of onbekend nummer, of een nummer dat helemaal uit nullen bestaat. Met deze update kan de gebruikers voortaan ook op afstand vanaf een vaste telefoonlijn bellen, die aangesloten is op een computer met Phone Amego. Het programma heeft een Duitse lokalisatie gekregen en een CrashReporter-functie waarmee Phone Amego na een crash vanzelf opnieuw opent. Verscheidene bugs die voorheen resulteerden in een crash zijn verholpen. ($ 20, kosteloze update, 2,7 MB)

Reacties - Phone Amego 1.1.14


ExtraBITS, 22 maart 2010

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: DPF]

De ExtraBITS verwijzingen van deze week richten zich op het besparen van geld door middel van het samenstellen van je eigen softwarebundel voor de Mac, informatie over hoe de muziekdienst Pandora kon overleven, het melden van de (gecontinueerde) topnotering van Apple in de Fortune-lijst "Most Admired Companies" en het backup-succesverhaal van John Gruber.


TheMacBundles maakt het samenstellen van een eigen bundel mogelijk -- De kortingsbundels voor de Mac zijn zojuist een nieuwe fase ingegaan. TheMacBundles onderkent dat sommige klanten wellicht al bepaalde programma's bezitten, of gewoonweg niet willen. Klanten kunnen vijf titels aanschaffen voor $29,75 ($5,95 per stuk) of tien titels voor $49,50 ($4,95 per stuk). In beide gevallen kun je nog meer programma's aanschaffen tegen kortingsprijzen, en het toevoegen van de wekelijkse acties van TheMacBundles brengt de prijzen nog verder terug.

Reacties


Pandora overleeft dankzij een iPhone-app -- Gebruikers van de muziekdienst Pandora [een Amerikaanse dienst vergelijkbaar met last.fm - nvdv] weten wellicht dat het kantje boord is geweest voor dit bedrijf. Hoe heeft het dan de weg naar het succes weten te vinden, zo eind 2009? De New York Times belicht de stormachtige geschiedenis van Pandora met veel aandacht voor de Pandora iPhone-app, die 35.000 nieuwe gebruikers per dag bracht.

Reacties


Apple weer aan kop van Fortune-lijst "Most Admired Companies" -- We waren dit nieuws een beetje vergeten (het werd twee weken geleden gepubliceerd), maar het is toch nog de moeite waard er aandacht aan te besteden. Voor het derde jaar op rij staat Apple op de eerste plaats van de lijst van Fortune van de meest bewonderde bedrijven. Hoewel Google tweede staat (en daarmee Berkshire Hathaway van Warren Buffet passeert), is de voorsprong van Apple nog nooit zo groot geweest. Amazon.com staat vijfde en Microsoft elfde.

Reacties


Flexibele backup redt de gegevens van Gruber -- John Gruber van Daring Fireball had problemen met zijn harde schijf, waardoor hij niet zijn laptop kon opstarten. Omdat hij gebruikmaakte van SuperDuper, Dropbox en DiskWarrior was hij uiteindelijk helemaal geen gegevens kwijt. Hij deelt zijn strategie met ons, en geeft advies over hoe je de boel zelf in kunt stellen (en wij vullen dat natuurlijk graag aan met "Take Control of Mac OS X Backups" en "Take Control of Easy Mac Backups" van Joe Kissell.)

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2010 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering