Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#1018, 15 maart 2010

We hebben heel wat variëteit voor je deze week, te beginnen met het verslag van Glenn Fleishman over de bonus van 22 miljoen dollar voor Apples uitvoerend directeur Tim Cook en het stiekeme plan van Verizon om kopers van de alleen-Wi-Fi-iPad te verleiden met hun slimme MiFi 3G-draagbare hotspot. Glenn draagt ook een kijkje op T-Mobile bij, met daarin een uitleg waarom de iPhone en iPad niet goed zullen werken op het T-Mobile-netwerk in de Verenigde Staten. Matt Neuburg bespreekt de knipselbewaarder EagleFiler van C-Command en Adam onderzoekt hoe het internet het speelveld heeft veranderd voor bedrijven die wisselende informatie verkopen, zoals kranten en platenlabels. Ten slotte is er deze week onze DealBITS-verloting van ProfitTrain, voor diegenen die een klantgebaseerd bedrijf hebben. Bij de vermeldenswaardige software-updates van deze week zitten VMware Fusion 3.1 Beta, Things 1.3, MainStage 2.1.1, LogMeIn Pro2, Safari 4.0.5 en TextExpander 3.0.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


Tim Cook krijgt $22 miljoen voor het in de schoenen van Steve Jobs staan

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: DPF]

Diegenen onder jullie die reguliere banen hebben (gehad) kennen wellicht het plezier van de bonus, een beloning voor hard werken en resultaat boeken. De Chief Operating Officer van Apple, Tim Cook, vond iets extra's in zijn salariszakje op 10 maart 2010: $ 5 miljoen plus 75.000 aandelen van Apple, die tegen de huidige koers $ 17 miljoen waard zijn.

Cook kreeg deze beloning voor "uitmuntende prestaties in het leiden van het bedrijf voor de periode waarin meneer Jobs met ziekteverlof was", volgens het bericht van Apple aan SEC. De aandelen zijn verdeeld in twee gelijke delen die gedurende één respectevelijk, twee jaar niet verkocht kunnen worden, ervan uitgaande dat Cook dan nog in dienst is.

Veel managers van grote en kleine bedrijven krijgen compensaties van bedragen die vele malen groter zijn dan wat ze waard zijn voor investeerders. Ik ben een grote fan van Nell Minow, die gedurende de laatste 11 jaar bij Corporate Library heeft bijgehouden welke enorme en geheime bedragen betaald worden aan onderpresterende managers bij wijze van afscheidspremie.

Het lijkt er echter op dat Cook deze beloning heeft verdiend (ik ben zelf geen aandeelhouder, dus ondervind geen rechtstreekse consequenties). Cook had de leiding gedurende het eerste half jaar van 2009, en het bedrijf lijkt daar geen negatieve gevolgen van te hebben ondervonden, hoewel veel mensen dat wel verwachtten (en misschien zelfs hoopten).

Aandelen waren rond de $ 100 per stuk waard eind 2008; op het moment dat Cook de aandelen kreeg was dat $ 224,84. De inkomsten en verdiensten van het bedrijf waren spectaculair in het eerste fiscale kwartaal van Apple (dat in januari 2010 eindigde, en de feestdagen bevatte). Apple verhoogde de inkomsten met 32 procent ten opzichte van hetzelfde kwartaal een jaar eerder, en de winsten waren zelfs 50 procent hoger. Apple heeft $ 40 miljard in kas (inclusief korte-termijn investeringen).

De uitstaande waarde van de aandelen is op dit moment meer dan $ 200 miljard, wat betekent dat de investeringen van aandeelhouders de afgelopen maanden met zo'n $ 115 miljard gegroeid zijn. De bonus van Cook is tweetiende van een procent van die toename.

De beperkingen die aan de aandelen zijn opgelegd zijn natuurlijk ook een beetje bedoeld om Cook aan het bedrijf te binden en dat zou wel eens meer waard kunnen zijn dan het bedrag dat de aandelen vertegenwoordigen. Twee jaar geleden oefende Cook 300.000 opties uit en verkocht ze voor ongeveer $ 140 per aandeel, dus ongeveer $ 40 miljoen. Het is bekend dat hij slechts 14.000 aandelen in het bedrijf overhad voordat hij deze bonus kreeg.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Verizon probeert iPad-kopers over te halen met MiFi

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: MSH]

Engadget maakte een uitgelekte foto bekend van een marketingcampagne van Verizon Wireless, die voorbereid wordt om snelle iPad-kopers te verleiden Verizon te verkiezen boven AT&T voor 3G-diensten. Hoe dat zo? Verizon biedt de Mifi aan, een draadloze router die verbinding maakt met het internet via het 3G-netwerk van Verizon, en vervolgens maximaal vijf apparaten daar bovenop via Wi-Fi.

De Mifi is een handig apparaat, past in je borstzak, vier uur werkend bij een volledig opgeladen interne batterij of onbeperkt via het lichtnet.

Het probleem is het abonnementsaanbod. Verizon vereist een tweejarige verbintenis van Mifi-kopers voor hetzij een 39,99 dollar per maand voor de 250 MB van een gecombineerd upstream-en downstream-gebruik (en 10 cent per MB daarboven), of 59,99 dollar per maand voor 5 GB bij gecombineerd gebruik (en 5 cent per MB voor daarboven).

Dat is veel duurder dan de 3G-iPad, die geen contract vereist en waarbij twee maandelijkse voorstellen aangeboden worden: $ 14,99 voor 250 MB gebruik per maand en $ 29,99 voor onbegrensd gebruik. Er zijn geen verdere kosten en in plaats daarvan toont de iPad een waarschuwing als de 250 MB limiet er is en biedt de gebruiker de mogelijkheid van upgraden naar het ongelimiteerde voorstel voor de rest van die maand, een door en door rationele benadering.

Toch is het slim van Verizon om van de mogelijkheid gebruik te maken om alternatieven te tonen. Ik hoorde over grote dingen bij Mifi over flexibiliteit en draagbaarheid en de manier waarop het gebruikers een enkelvoudig 3G-dataplan plus hardware-apparaat geeft dat werkt met alle Wi-Fi geschikte laptops en handhelds.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


DealBITS-verloting: win een exemplaar van ProfitTrain

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: LmR]

Een paar jaar geleden hielden we een DealBITS-verloting voor een destijds nieuw tijdsbeheer- en factureerprogramma voor freelancers en kleine bedrijven met de naam Billable van het zelfstandige softwarehuis Clickable Bliss (zie "DealBITS-verloting: Billable", 29 januari 2007). Mike Zornek van Clickable Bliss heeft sindsdien hard gewerkt aan het programma en heeft naast een keur aan nieuwe functies in deze versie 2.0, het programma hernoemd tot ProfitTrain. Het ondersteunt nu meerdere bedrijven, maakt het mogelijk facturen aan te maken die gebaseerd zijn op afgeronde taken of lijnonderdelen die je handmatig invoert, kan terugkerende diensten en producten opslaan die je vervolgens aan je facturen kan toevoegen, staat biedingen toe via een "geschatte" factuurstatus, houdt uitgaven bij die aan facturen kan worden toegevoegd, heeft mogelijkheden voor volledige betalingen of betalingen in termijnen, bevat ingebouwde rapportage en nog vele, vele andere functies. ProfitTrain is zeker de moeite van het bekijken waard voor iedere Mac-gebruiker met een klantenbestand.

Deze week geven we vier exemplaren weg van ProfitTrain 2.0, die ieder $ 49.95 waard zijn, dus als je een betere manier zoekt om je uren bij te houden en je cliënten te factureren doe dan mee via de DealBITS-pagina. Alle informatie die we verzamelen valt onder ons duidelijke privacybeleid. En ook ditmaal geldt als iemand die jij hebt getipt de verloting wint, dan win jij dezelfde prijs als dan voor de mond-op-mond reclame.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


EagleFiler maakt knipselopslag van Findermap

  door Matt Neuburg <[email protected]>
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: RAW, JWB]

In de bijna twintig jaar dat ik experimenteer met manieren om tekst en andere stukjes informatie op te slaan en terug te halen, die ik uitgebreid beschrijf in de artikelserie "Conquer Your Text", heb ik ondervonden dat de meeste programma's een nogal zware aanpak hebben. Ik moet mijn gegevens geheel aan hen overleveren en ze bewaren het op een specifieke plaats of, nog vaker, in een programmaspecifiek-document en -indeling. Daarom was ik geïntrigeerd door de lichtere noot van EagleFiler van C-Command (het ontwikkelingshuis van Michael Tsai, die ook SpamSieve maakt (zie "Ons gereedschap: SpamSieve", 17 februari 2003) en andere gereedschappen waar ik niet meer zonder kan).

Het belangrijkste soort document in EagleFiler wordt een "library" [bibliotheek] genoemd. Je kunt zoveel bibliotheken hebben als je maar wilt en elke bibliotheek is een gewone map in de Finder, met daarin bestanden die je gegevens zijn: elk knipsel is simpelweg een bestand in een standaard bestandsformaat. Een bibliotheek heeft ook nog een paar huishoudbestanden die door EagleFiler worden bijgehouden. Dus je moet wel een bewuste beslissing nemen om bepaalde knipsels in een bepaalde map te bewaren (de knipsels kunnen niet overal over je harde schijf verspreid staan), en je moet over het algemeen vermijden om de inhoud van die map rechtstreeks te wijzigen, en in plaats daarvan EagleFinder gebruiken. Maar toch zijn het evengoed jouw knipsels die daar gewoon zitten, gewone bestanden in een gewone map, geheel zichtbaar en toegankelijk in de Finder. Je kunt in je knipsels zoeken met EagleFinder, maar ook met Spotlight op systeemniveau, en je kunt ze rechtstreeks in de Finder openen. Als de aarde plotseling getroffen zou worden door mysterieuze kosmische straling die EagleFiler zou vernietigen, zouden je gegevens niet verloren gaan, omdat ze gewone bestanden in mappen zijn.

In een ver verleden zou je deze aanpak hebben kunnen bekritiseren vanwege ruimteverspilling. Zelfs een piepklein tekstbestand neemt een minimale hoeveelheid ruimte in op je harde schijf, doorgaans 8 KB. Dus hoewel 100 knipsels van 10 bytes aan tekst per stuk samen ongeveer een kilobyte zijn, nemen 100 bestanden van 10 bytes per stuk bijna een megabyte in. Maar in de moderne wereld, waarin een harde schijf doorgaans vele gigabytes aan vrije ruimte heeft, vormen een paar extra megabytes amper een probleem.

Venster op de wereld -- Omdat de gegevens van EagleFiler gewoon bestanden in een map zijn, ligt de belangrijkste meerwaarde ervan in de presentatie van die bestanden en hoe je er notities bij kunt maken en doorzoeken. Ik zal beginnen met de beschrijving van het bibliotheekvenster. De basisindeling doet denken aan het driedelige venster van Mail. Bovenaan staat een lijst van bestanden in de bibliotheek, die "records" [elementen] genoemd worden. Onderaan staat de inhoud van het element dat op dat moment in de lijst geselecteerd staat. En aan de linkerkant staat een navigatiekolom waarin je de deelverzameling elementen kunt selecteren die je bovenaan in lijstvorm wilt laten verschijnen.


De navigatiekolom heeft drie onderdelen. Eerst komt er een hiërarchische lijst mappen. Hierin kun je nieuwe mappen maken, mappen in mappen stoppen, en elementen in mappen organiseren. Deze mappen zijn echt, ze zijn een weergave van de mappenhiërarchie in de bibiotheekmap in de Finder, die ook mee verandert.

In de tweede sectie zitten slimme mappen. Net als in Mail of de Finder is een slimme map een bewaarde set zoekcriteria: als je erop klikt wordt de zoektocht uitgevoerd, die bepaalt welke elementen er bovenaan verschijnen. Je kunt, dankzij een uitmuntende interface, behoorlijk ingewikkelde en dus krachtige zoekcriteria samenstellen.

In de derde sectie in de navigatiekolom zitten labels. Je kunt zoveel labels maken als je wilt, die hiërarchisch gestructureerd kunnen worden en elk element kan een willekeurig aantal labels hebben.

Dus de navigatiekolom is zelf een manier van zoeken, omdat je een willekeurige combinatie van mappen, slimme mappen en labels kunt selecteren om te bepalen wat er in de bovenste helft van het venster moet verschijnen. Bovendien zit er een zoekveld helemaal bovenaan in het venster, in de gereedschapsbalk. De zoekfunctie van EagleFiler is briljant: ze is gebaseerd op Spotlight (dus ze kan alle bestanden indexeren die Spotlight aankan), maar gebruikt een eigen index (waardoor het zoeken supersnel gaat) en een eigen, rechtoe-rechtaan Booleaanse syntax.

Er is ook een secundair Informatie- (of Inspectie-)venster. Hierin kun je onder andere de "note" [notitie] van een element lezen en bewerken. Een notitie is een RTF-bestand dat geassocieerd is met een element en dat EagleFiler voor je opslaat in een aparte Notitiesmap in de bibliotheekmap. Je kunt dus tekst toevoegen aan een element, naast de titel en inhoud. En opnieuw geldt dat als EagleFiler er niet zou zijn, je toch al je notities zou kunnen lezen, omdat ze normale RTF-bestanden zijn die geopend kunnen worden met Teksteditor.

Een wereld van gegevens -- EagleFiler kan elk soort bestand importeren. Binnen EagleFiler kun je de titel van een bestand (die wordt weergegeven in het bovenste deel van het venster) aanpassen en, in het geval van RTF en tekstbestanden, zelfs de inhoud ervan. Je kunt EagleFiler vragen om een record te openen via de Finder, maar dit is vaak onnodig, daar EagleFiler de inhoud van vele bestandsformaten kan weergeven en sommige bestandsformaten ontvangen een speciale behandeling van andere soorten. Wellicht de beste manier om je daar een idee van te geven is om enkele van mijn eigen EagleFiler bibliotheken te beschrijven.

Deze hebben allemaal het uitstekende nut van EagleFiler bewezen, behalve mijn Bladwijzers-bibliotheek (die niet werkt, de redenen daarvan bespreek ik in de volgende sectie).

Conclusies -- EagleFiler combineert gebruiksgemak met een onderliggende vindingrijkheid waardoor het eenvoudig, snel en lichtgewicht aanvoelt. Het zit boordevol met meer slimme foefjes dan ik hier kan opsommen. De reikwijdte van de zaken die je kunt importeren, van de manieren waarop je kunt importeren, en van de slimme dingen die EagleFiler er vervolgens mee kan doen, is verbazingwekkend (en je kunt AppleScript gebruiken om het spectrum nog verder te verbreden); lees de handleiding online als je meer wilt weten. Om slechts een voorbeeld te geven: Stel dat EagleFiler niet eens gestart is; welnu, iedere bibliotheekmap bevat een To Import-map, en wat je daar ook in stopt, zal worden geïmporteerd in die bibliotheek de eerstvolgende keer dat EagleFiler die bibliotheek opent. Briljant.

Tegelijkertijd ben ik bij enkele gelegenheden tegen problemen met de interface van EagleFiler aangelopen. Ik heb zelfs, gedurende een aantal weken in 2009, toen ik EagleFiler voor het eerst serieus uitprobeerde, een flink aantal interface problemen gerapporteerd. De meeste waren klein en werden snel verholpen, zoals een tekstveld dat weigerde een spatie te accepteren, vensters die op het verkeerde moment openden, een venster dat vergat in welk tekstveld ik aan het werk was toen ik er terug naar toe ging, dat soort dingen. Aan de andere kant start EagleFiler nog steeds ongelofelijk traag op, en het duurt ontzettend lang voordat het Help menu omlaag schuift wanneer je daar op klikt, wat blijkbaar wordt veroorzaakt doordat EagleFiler is geschreven met het PyObjC framework.

En hoewel EagleFiler uitstekend geschikt is voor het opslaan van een incidenteel URL-bestand, is het bij lange na geen volwaardige bladwijzer-database. De hiërarchische mappenweergave in de navigatiekolom mist de organisatorische kracht van een echt beheer-programma. Je kunt een geïmporteerde URL niet bewerken, dus als een internetadres verandert kun je de corresponderende verwijzing niet veranderen in EagleFiler, je moet het bestaande URL -bestand verwijderen en vervangen. En hoewel er verschillende manieren zijn om een URL te importeren (als een bladwijzerbestand, een tekstbestand, een pdf of een webarchief) is er geen keuzescherm om een optie te kiezen voor het importeren: je moet het van tevoren aangeven in de algemene voorkeuren van het programma. (Je kunt echter een fraaie browser-bookmarklet gebruiken om deze beperking te verhelpen.)

Maar voor de rest ben ik erg tevreden met het gebruik van EagleFiler. Waarschijnlijk haal ik niet het onderste uit de kan, maar het heeft al verscheidene knipselbewaarprogramma's uit mijn arsenaal vervangen. En het is heel wat beter dan alleen de Finder gebruiken! Als je reeds een map vol met verwante zaken hebt, en je nog steeds niet snel de goede kunt vinden, dan is die map rijp om geconverteerd te worden tot EagleFiler-bibliotheek. Eigenlijk is dat ook hoe ik EagleFiler vooral zie, het is een Finder map voorzien van steröïden.

EagleFiler vereist Mac OS X 10.4 of nieuwer, met 10.5 of nieuwer aanbevolen. Het kost $ 40, en je kunt het downloaden en gratis gedurende 30 dagen uitproberen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Kan T-Mobile's 3G-snelheid zijn frequentiebeperkingen te boven komen?

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: MSH, HV, LmR]

Herinner je de advertenties van auto-verhuur bedrijf Avis: "We zijn nummer twee, wij doen meer ons best"? Hertz was de grote jongen en Avis gebruikte deze campagne om uit te legen waarom hun service beter was, omdat dat die dat moest zijn.

T-Mobile zit in hetzelfde schuitje, alleen is het nummer vier. Verizon Wireless, AT&T en Sprint Nextel zijn, in die volgorde, groter dan T-Mobile in termen van abonnees, inkomsten, en 3G-dekking. Maar de dappere nummer vier probeert in te halen.

Ik heb T-Mobile nauwlettend gevolgd omdat het bedrijf probeert om de snelste en meest robuuste 3G-netwerk in de Verenigde Staten te bouwen, terwijl haar tariefstructuur concurrerender en flexibeler is dan de drie dominerende aanbieders. Ze zijn ook bezig met de dramatische toename van hun toch al snelle netwerk ver vóór op haar concurrenten.

T-Mobile moge op het punt staan een alternatief voor AT&T te zijn, omdat beide bedrijven dezelfde wereldwijde GSM-norm en de 3G-smaken die er uit zijn voortgekomen, gebruiken; Sprint en Verizon kozen CDMA, hoewel beide migreren naar andere technologie in toekomstige netwerken.

Maar T-Mobile heeft technisch een nadeel dat belette dat het een echt alternatief van AT&T voor de iPhone zou worden (jailbroken en unlocked) en dat zal voorkómen dat het een keuze voor de iPad met 3G zal zijn. (Hoewel het technisch gezien legaal is om een iPhone te ontgrendelen, de Digital Millennium Copyright Act lijkt het in feite onmogelijk te maken er een legaal te ontgrendelen.)

T-Mobiles 3G netwerk -- T-Mobile heeft nog niet zo lang de beschikking over frequenties om een landelijk 3G-netwerk te creëren; pas in 2008 werd 3G-dekking in de eerste stad een feit. Op dit moment claimt T-Mobile dat meer dan 200 miljoen inwoners in ongeveer 300 steden in de VS de beschikking hebben over T-Mobiles 3G-netwerk. T-Mobiles 3 Amerikaanse concurrenten claimen alledrie een ietwat uitgebreidere dekking, variërend van 233 tot 280 miljoen inwoners, op een totaal van 307 miljoen Amerikanen. (Een aantal kleinere aanbieders, zoals MetroPCS, U.S. Cellular, en Cricket Wireless bedienen alleen regionale markten, goed voor een paar miljoen gebruikers.)

T-Mobile hoopt op een technische voorsprong omdat ze later met 3G zijn begonnen dan hun concurrenten, met name omdat er toen T-Mobile eenmaal besloten had om een 3G-netwerk aan te leggen er al meer bekend was over de eisen waar een dergelijk netwerk aan moet voldoen. T-Mobile claimt dan ook dat hun basale infrastructuur, d.w.z. de verbindingen van de zendmasten met de rest van het netwerk, een grotere capaciteit hebben en betrouwbaarder zijn. In tegenstelling tot AT&T, dat grote problemen kent met zijn infrastructuur, beweert T-Mobile dat hun infrastructuur op de meeste plaatsen berekend is op het verwachte volume en snelheid van de 3G dekking die dit jaar beschikbaar komt.

Zowel AT&T als T-Mobile hebben HSPA (High Speed Packet Access) geïmplementeerd, en beiden zijn begonnen met de 3,6 Mb/s downstream-versie en zijn inmiddels overgegaan op de versie die 7,2 Mb/s, ook bekend als HSPA 7.2, biedt. Spring en Verizon daarentegen hebben voor 3G-diensten gekozen voor EVDO Rev. A, dat niet verder komt dan 3,1 Mb/s downstream. (het gaat hier om maximaal mogelijke snelheden; in de dagelijkse praktijk betekent dat downloadsnelheden variërend van 20 to 50 procent van deze snelheid, met pieken tot aan de maximumsnelheid.)

AT&T heeft overigens weliswaar zijn netwerken aangepast voor HSPA 7.2, maar stelt dat deze dienstverlening nog niet actief is omdat hun infrastructuur er nog niet op berekend is. Men heeft laten weten dat HSPA 7.2 gefaseerd beschikbaar zal komen, parallel aan de geplande verbeteringen aan de basisstations en de bijbehorende infrastructurele aanpassingen. T-Mobile daarentegen beweert nu al klaar te zijn voor HSPA 7.2; volgens welingelichte bronnen heeft T-Mobile de beschikking over glasvezel- en draadloze verbindingen die tot wel 20 Mb/s per locatie mogelijk maken; daarmee zou het mogelijk zijn om per locatie meerdere 3G kanalen tegelijk te bedienen.

Met een dergelijke infrastructurele capaciteit heeft T-Mobile iets om trots op te zijn. Het 7,2 Mb/s netwerk werd pas een paar weken geleden aangekondigd, en de meest recente PCWorld test, uitgevoerd door Novarum (een bedrijf waar ik op vertrouw voor betrouwbare gegevens over de prestaties van draadloze netwerken), stammen uit januari 2010.

Maar T-Mobile heeft ook een probleem, in de frequenties die ze voor 3G gebruiken. Mobiele telefoons hebben chips die radiogolven uitzenden en ontvangen op een veelvoud van frequentiebanden, omdat verschillende aanbieders en verschillende landen elk hun eigen frequentieband hebben voor mobiele telefonie.

Zo ondersteunt de iPhone 3GS bijvoorbeeld een aantal frequenties zodat Apple niet voor elke aanbieder of elk land in de wereld een aparte telefoon hoeft te maken: voor 3G verbindingen zijn de 850, 1900, en 2100 MHz-banden beschikbaar, en voor "klassieke" GSM (1G) en 2G (EDGE) de 850, 900, 1800, en 1900 MHz-banden.

Maar nu komt het. T-Mobile heeft geen beschikking over frequenties in de 1900 MHz-band en maakt daarom gebruik van de 1700 MHz-band. Bovendien zenden T-Mobile telefoons in de 1700 MHz-band, maar ontvangen ze gegevens over de 2100 MHz-band. T-Mobile is zo ongeveer de enige aanbieder die van de 1700 MhHz-band gebruik maakt [dit geldt alleen voor de Verenigde Staten, nvdv].

AT&T gebruikt 850 MHz en 1900 MHz voor 3G-verbindingen, en zendt en ontvangt altijd in een en dezelfde band. Dat betekent dan een 3G GSM-telefoon van een andere aanbieder dan T-Mobile niet zal werken op het T-Mobile 3G -netwerk, en omgekeerd dat telefoons die uitsluitend met het T-Mobile netwerk werken op geen enkel ander netwerk bruikbaar zijn.

EDGE-frequenties zijn echter wel compatibel. Als je een 3G-iPad koopt en die op het netwerk van T-Mobile wilt gebruiken dan kan dat (op voorwaarde dat T-Mobile micro-SIM kaarten zal gaan aanbieden) met EDGE-snelheid, door de bank genomen zo rond de 200 Kb/s.

Dat is zowel jammer voor gebruikers als voor T-Mobile, omdat dat betekent dat er vanwege compatibiliteitsproblemen (nog) geen echte concurrentie tussen de twee Amerikaanse GSM-aanbieders mogelijk is. In vrijwel alle andere landen met meerdere 3G-aanbieders zijn de frequenties volledig geharmoniseerd, en speelt dit probleem dus niet.

T-Mobile USB Modem -- Tot zover is het allemaal theorie, maar onlangs heb ik, tijdens mijn bezoek aan Apples iPad introductie in Californië, het USB webConnect modem van T-Mobile aan de tand gevoeld. Een perfecte mogelijkheid, omdat ik er van uit ging dat draadloze modems op de netwerken van Verizon, AT&T en Sprint al snel last zouden krijgen van opstoppingen, terwijl het netwerk van T-Mobile de drukte wel aan zou moeten kunnen.

Het modem, dat door Huawei geproduceerd wordt, is een alleraardigst USB-stokje dat zowel Mac OS X, vanaf 10.4, als verschillende Windows-smaken ondersteunt. Het kost los 129,99 dollar, of 19,99 dollar met een tweejarig abonnement. Het enige dat nodig is om het te gebruiken is het installeren van een eenvoudig, hoewel niet erg aantrekkelijk, programmaatje.


Voor ik op reis ging heb ik getest hoe snel de batterij van mijn MacBook uit 2008 leeg zou lopen bij constant gebruik van het modem, om te weten of hij de gehele 2 uur durende iPad presentatie zou uithouden; dat leek net mogelijk, en dat bleek later dan ook het geval. (Dat is overigens vergelijkbaar met de beschikbare werktijd met een actieve wifi-verbinding.)

Ik had tijdens de presentatie van Steve Jobs een prima verbinding, terwijl ik overal om me heen gemor hoorde van gebruikers van concurrerende 3G-netwerken, die volledig verstopt raakten. Verschil moet er zijn… Ik heb tijdens mijn testen (voornamelijk in januari en februari van dit jaar) overigens nog geen HSPA 7.2-snelheden gezien, maar wel regelmatig snelheden die duidelijk hoger lagen dan 1 Mb/s.

T-Mobile's 3G data-bundels -- T-Mobile heeft op 11 maart 2010 een aanpassing gemaakt aan hun abonnementen. Voorheen vroegen zij voor hun grootverbruikersbundel evenveel als hun drie concurrenten: $ 59,99 per maand voor maximaal 5 GB in gecombineerde up- en download. Extra megabytes bij T-Mobile zijn 20 cent (omgerekend dus $ 200 per GB ), hetgeen substantieel hoger ligt dan bij de concurrenten.

T-Mobile biedt tevens een lagere kleingebruikersbundel: 200 MB voor $ 29.99 per maand met dezelfde bijkomende kosten voor gebruik buiten de bundel. Concurrenten vragen $ 5 of $ 10 per maand meer voor grofweg dezelfde hoeveelheid data. Zoals ik schreef in "Kom je toe met 250 MB aan gegevens per maand?" (2 februari 2010), is het niet eenvoudig om erachter te komen hoeveel data je per maand verbruikt. Laptop-verbruik was doorgaans veel hoger dan het smartphone-verbruik dat ik heb onderzocht. Je kan je eigen verbruik direct controleren vanuit je verbindingssoftware.


Maar T-Mobile vraagt deze maandelijkse bedragen alleen als je gebruikt maakt van de door het bedrijf gesubsidieerde 3G-hardware; dit soort abonnementen vereisen ook een contract van twee jaar.

Als je de verkoopprijs van $ 129.99 betaalt voor de USB modem, een verschil van $ 110 met de gesubsidieerde prijs, krijg je bij T-Mobile een bundel van 5 GB per maand voor $ 49.99 en een bundel van 200 MB voor $ 19.99 per maand. Na twee jaar is dat een verschil van $ 240 en je hebt de flexibiliteit om niet te betalen voor de diensten als je deze niet gebruikt.

Onbeperkt Wi-Fi-gebruik bij alle T-Mobile-hotspots en die van hun partners is hierbij inbegrepen.

T-Mobile is sinds kort ook de eerste provider die een lagere prijs voor data voert voor de Google Nexus One-telefoon als die meteen wordt aangeschaft; AT&T en anderen vragen hetzelfde bedrag, of je nu een eigen exemplaar hebt gekocht of een gesubsidieerde in combinatie met een twee jaar lopend contract, terwijl T-Mobile in dat laatste geval de prijs met $ 20 per maand verlaagt. Dat is $ 480 na twee jaar. Veel meer dan het verschil tussen gesubsidieerd en niet-gesubsidieerd.

Virgin Mobile Broadband heeft een interessant alternatief op T-Mobile's per maand verschillend tarief. Ondanks dat Virgin eigendom is van Sprint Nextel, heeft het een behoorlijk originele aanpak van breedband internet. Hun USB modem is te koop voor $ 99.99 (en vereist Mac OS X 10.4 of later) en daarbij koop je toegangseenheden via hun Broadband2Go-programma. De prijzen zijn $ 10 voor een verbruik tot 100 MB binnen 10 dagen, of je betaald $ 20, $ 40 of $ 60 voor respectievelijk tot 300 MB, 1 GB en 5 GB die je binnen 30 dagen moet benutten. Er zijn geen andere kosten, je koopt gewoon zo nodig meer eenheden.

T-Mobile is nu beter dan Virgin Mobile bij een ongesubsidieerde bundel van 5 GB, maar Virgin Mobile (die Sprint's netwerk gebruikt) heeft nog steeds een betere dekking. T-Mobile vraagt echter hun 20-cent-per-MB voor extra gebruik gedurende de lopende factuurperiode: nog 5 GB zou bij T-Mobile $ 1.000 kosten maar bij Virgin slechts $ 60.

Snelheidsverhogingen in het vooruitzicht -- T-Mobile zegt net te zijn begonnen aan het uitrollen van een snelheidsverhoging. Begin februari 2010 kondigde het bedrijf de commerciële uitrol aan van HSPA+ een verbetering van HSPA 7.2 die ruwe datasnelheden biedt tot 21 Mb/s.

Het bedrijf heeft geen specifieke downloadsnelheden beloofd maar het is waarschijnlijk wel mogelijk gelijksoortige prijzen te krijgen als Clearwire's WiMax-dienst die, in de kleine markt die ze momenteel bedienen, 3 tot 6 Mb/s downloads haalt met een hogere burst-waarde. Clearwire hoopt 120 milljoen mensen te bereiken tegen het eind van 2010.

Op dit moment is T-Mobile's HSPA+ service alleen beschikbaar in Philadelphia en breiden de upgrades zich de komende lente en zomer uit naar beide kusten en het grootste gedeelte van T-Mobile's dekkingsgebied tegen het einde van 2010. Een nieuwe HSPA+ modem, de Rocket, is op 14 maart 2010 uitgebracht voor $ 99.99 met een contract van twee jaar (of $ 199.99 zonder contract).

Met HSPA+ staat T-Mobile bovenaan op het gebied van snelheid en waarschijnlijk met de beste verbindingen met verschillende 3G-leveranciers. Nieuwe tests zullen dat uitmaken. Verizon's nieuwe generatie LTE (Long Term Evolution) [evolutie over langere tijd, vert.]-dienst, de vierde generatie of ook wel 4G, kan 5 tot 12 Mb/s downloads aan maar zal pas later in 2010 klaar zijn. LTE-apparatuur zal voorlopig beperkt zijn tot data-adapters; smartphones zullen dit misschien pas in 2012 ondersteunen.

Verizon zegt LTE naar 25 tot 30 stedelijke gebieden te willen uitbreiden in 2010 en zo 100 miljoen gebruikers te bereiken en de rest van hun dekkingsgebied in 2013. AT&T wil ook LTE uitzetten maar hun planning komt wat later, waarbij ze hun eerste commerciële gebruik pas verwachten in 2011.

De vraag blijft echter of T-Mobile een dienst kan leveren die voldoende sneller, beter en goedkoper is dan dat van de meer gebruikte concurrenten. Mocht dit zo zijn dan zou het zijn vierde positie kunnen overstijgen en de strijd aan kunnen gaan met zijn de anderen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Opkomst en ondergang van bundelende ondernemingen

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  8 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK, SL, SWB]

Toen we in 2003 begonnen te denken aan de reeks elektronische boeken Take Control was één principe dat individuele boeken relatief kort zouden moeten zijn, zodat zij kunnen werken zoals hoofdstukken in een über-boek. Onze idee was dat men kortere boeken sneller kon schrijven (en dus sneller te koop konden zijn), gemakkelijker te updaten en minder duur. Zij konden ook tegelijk meer gefocust en gedetailleerder zijn dan traditionele boeken. Doordat we het traditionele computerboek in zijn samenstellende hoofdstukken wilden opdelen (zij het met meer diepte dan er ruimte zou zijn in een hoofdstuk van een boek), volgden we de trend van het opdelen van bundels.

Enkele jaren later herhaalden we deze werkwijze met TidBITS zelf, en splitsten we onze traditionele nieuwsbrief per e-mail met zijn verzameling artikels die de afgelopen week waren geschreven op in zijn bestanddelen (zie "Een moderne website voor TidBITS ontwerpen", 10 september 2007). Bij deze nieuwe aanpak zouden we elk artikel op onze website posten zodra het geschreven was in plaats van volledig afgewerkte artikels in elke aflevering per e-mail, en ze nadien elke maandag verzamelen in de nieuwe aflevering.

We voerden deze verandering door om nieuws heet van de naald mogelijk te maken, om onze schrijf- en redactiewerkzaamheden te spreiden over de volledige week, om ons uitgavebeleid af te stemmen op hoe lezers omgingen met onze stukken, en, eerlijk gezegd, om wat aanvoelde als een ouderwets wordend uitgavemodel te moderniseren. (Het ironische is dat toen we TidBITS in 1990 begonnen, het feit dat we het internet gebruikten voor de verspreiding we voor waren op de maandbladen en zelfs de meest actuele weekbladen met hun vertragingen voor drukken en verzenden.)

De aftakeling van bundeling -- Buiten onze kleine wereld liep het tijdperk van bundels ook ten einde. In 2003 begon Apple met iTunes met de innoverende idee om elke afzonderlijk nummer van een cd te verkopen voor $ 0,99, naast complete cd's voor $ 9,99 (sommige nummers waren niet afzonderlijk verkrijgbaar, en sommige langere cd's kostten meer, zelfs nog voor 2009, toen Apple overstapte op verschillende prijsniveaus). Nog voor iTunes, en nog voor uitgevers van kranten en tijdschriften massaal begonnen online te gaan, waarbij ze in essentie hun artikels losmaakten van de gebundelde papieren stukken waaruit een dag-, week- of maandblad bestaat.

Dit ontbundelen vond plaats op vraag van de klant en omdat nieuwe technologie, voornamelijk het internet, het mogelijk maakte. Wie heeft zich ten slotte nooit een beetje beetgenomen gevoeld wanneer je na aankoop van een cd merkt dat sommige nummers veel minder goed klinken dan andere, of wanneer je je bewust wordt dat een tijdschrift geen enkel artikel bevat dat je echt wilde lezen? Dit is eigenlijk geen verrassing: wanneer elk lid van een gezin een volledig andere maaltijd kan bestellen in een restaurant, dan wordt dit al lang beschouwd als "beter" dan een maaltijd thuis waarbij iedereen hetzelfde moet eten, ongeacht of ze het allemaal even lekker vinden. Ontbundelen betekent meer keuze, en mensen houden van keuze binnen redelijke mate.

Om te begrijpen waarom het internet zo veel ontbundelen heeft mogelijk gemaakt, moeten we eerst even bekijken waarom bundelen in de eerste plaats heeft plaatsgevonden. Zoals zo vaak komt het neer op de essentiële vreemdheid van atomen. Voor het internet was het natuurlijk mogelijk om een artikel te schrijven en uit geven, of om een enkel nummer op te nemen en te verdelen, maar het kostte niet veel meer om 100 artikels uit te geven of om een cd met 12 nummers te verdelen nadat de woorden of muzieknoten op een fysiek medium stonden.

Met andere woorden, bundelen vond plaats wegens het schaalvoordeel, maar het internet, en misschien nog beter gezegd, de forfaitprijzen die kenmerkend zijn voor het internet, hebben de regels grondig veranderd. Het economische voordeel om een bundel uit te geven (een krant of een cd) is niet meer zo groot.

Bedrijven op basis van bundels -- Niet langer bundelen lijkt een goed idee, maar laten we toch ook eens even kijken wat de voordelen van bundelen zijn voor een bedrijf. Je kunt op veel manieren de prijs van een product kiezen, maar uiteindelijk, zo vertellen de economen ons, zal de onzichtbare hand van Adam Smith ervoor zorgen dat de prijzen uitkomen op een punt waar consumenten bereid zijn om te kopen en producenten winst kunnen maken. Het is het opmerken waard dat er altijd een bodem is waaronder de prijzen niet kunnen dalen, onafhankelijk van andere factoren, omdat het innen van geld zelf ook geld kost. Een van de voordelen van de digitale revolutie, en vooral het internet, was dat het innen van geld goedkoper werd, waardoor die prijsbodem ook weer lager werd.

Het lijkt een uitgemaakte zaak dat mensen betrekkelijk weinig waarde hechten aan materiaal, of het nou gaat om geschreven teksten, muziek, of video, wellicht omdat we intuïtief weten dat hetzelfde materiaal meermalen verkocht kan worden, aan veel mensen. Of je nu een artikel leest in de New York Times, luistert naar het nieuwste nummer van je favoriete artiest, of kijkt naar een televisieprogramma, je weet dat honderdduizenden mensen, of zelfs meer, plezier hebben van precies hetzelfde materiaal. Met andere woorden: het materiaal is niet schaars. We hechten waarde aan schaarste, dat is waarom we bereid zijn om meer te betalen voor persoonlijke training door een consultent of voor een live concert.

Maar we hechten ook waarde aan hoeveelheid. We zijn niet bereid om $ 1,00 te betalen voor een artikel in een krant, maar we hebben er veel minder een probleem mee om $ 1,00 te betalen voor de hele krant, met tientallen of honderden artikelen. En $ 10 voelt niet goed voor een afzonderlijk nummer, maar is niet onredelijk voor een heel album.

Zo kwamen uitgevers en platenmaatschappijen op het idee dat ze gebruik konden maken van de voordelen van schaalvergroting door meer artikelen of liedjes of wat dan ook te bundelen in fysieke producten (kranten, tijdschriften, boeken, muziek-albums, oude tv-uitzendingen op video of dvd, en zo voorts) en ze dan te verkopen tegen een voldoende hoge prijs om gezonde winst te maken en toch zo veel waarde aan klanten te geven dat ze niet al te veel gingen klagen over de prijs.

Maar toen kwam het internet, en al snel realiseerden mensen zich dat bundelen grotendeels kunstmatig was, en dat er te vaak geen echt verband was tussen de verschillende artikelen in een krant. En zelfs als de bundel minder willekeurig was, zoals in een themanummer van een tijdschrift, of een doordacht album, droeg de irritatie over het betalen voor materiaal dat je niet wilde lezen of horen bij aan het verdwijnen van de bundel.

Baby's en gebundeld badwater? Helaas heeft ook het openbreken van bundels zijn prijs, en bedrijven die bundels als basis hebben, zoals kranten en de muziekindustrie, hebben het nu een stuk lastiger. (We kunnen niet alle zorgen zuiver wijten aan het falen van de bundel, maar op zijn minst houdt het onderzoek van Anita Elberse rekening met illegaal kopiëren in de muziekindustrie en wijst desondanks naar ontbundelen als de oorzaak van de daling van de winsten van die industrie.)

Bundels hebben die industrieën misschien meer opgeleverd dan ze zouden hebben kunnen krijgen zonder bundels, maar die extra winst maakte ook bepaalde dingen mogelijk. We juichen toe dat het internet kleine uitgevers en individuele schrijvers in staat stelt om materiaal uit te brengen dat het niet zou hebben gehaald in een krant of tijdschrift van een grote uitgever, maar het is beslist waar dat een deel van het serieuze verslaggevers- en journalistenwerk waar we aan gewend zijn geraakt alleen mogelijk is met de grote investeringen die alleen een rijk bedrijf, gesteund door winsten uit bundels, zich kan permitteren.

Het lijdt geen twijfel dat deze op bundels gebaseerde bedrijven zullen moeten veranderen, maar we hopen dat de tendens om bundels open te breken niet leidt tot het verdwijnen van materiaal dat maatschappelijke waarde heeft, maar niet op eigen kracht in de markt kan concurreren.

Zal de bundel overleven? De wens om maatschappelijk nuttig producten te maken die zichzelf niet terugverdienen is een van de redenen dat de iPad (en in mindere mate daarvoor de Kindle) in sommige kringen gezien wordt als het volgende waarop uitgevers die werken met bundels, hun hoop hebben gevestigd. Het zal duivels lastig worden om de geest van de ongebundelde (en gratis) inhoud terug in de internetfles te krijgen, maar de iPad biedt een schone lei waarmee uitgevers van kranten en tijdschriften opnieuw kunnen beginnen met gebundelde teksten en geld kunnen vragen voor een abonnement op de hele collectie. En als dat een businessmodel oplevert waarmee ze kunnen overleven, dan is dat een goede zaak.

Zelfs als de iPad dichter bij het moment komt dat we zullen zien of deze grootse reddingsfantasieën uitkomen lijkt het duidelijk dat de bundel, waar veel bedrijven vertrouwd mee zijn, aan het verdwijnen is.

Die uitspraak zou niet tot grote paniek mogen leiden. Bundels opdelen kan allerlei voordelen opleveren, niet alleen voor klanten maar ook voor producenten.

Nu is de cirkel rond, aangezien de bewegingen die we hebben gedaan richting ontbundelen, toen we de Take Control-e-boekserie maakten evenzeer het verbeteren van de zakelijke kant betroffen als het tegemoetkomen aan de behoefte van klanten aan gedetailleerde besprekingen van zeer specifieke onderwerpen. Ontbundelen van de boeken helpt ons en onze lezers.

Evenzo heeft het veranderen van de publicatie-eenheid van een complete TidBits-uitgave naar het zelfstandige artikel ons enorm geholpen om het productieproces te versnellen, de web-inkomsten te verhogen en om nieuwe lezers aan te trekken, maar het gaf onze lezers meer artikelen op het juiste moment, een discussieforum gebaseerd op de artikelen en meer accurate artikelen (omdat we nieuwe informatie integreren en iets doen met commentaar van de lezers). Wederom, iedereen profiteert.

Tegelijkertijd hebben we nog steeds hooggestemde verwachtingen over de bundels die om de juiste redenen gemaakt zijn. Een daarvan is de prijs; als je veel producten gaat verkopen die zelf geen productiekosten hebben (elke vorm van digitale materialen), verhoogt het bundelen van meerdere items met korting zelfs de totale inkomsten voor de uitgever omdat het voor de koper de kosten per stuk verlaagt.

Zelfs terwijl we, vooruitkijkend, nadenken over manieren om onze materialen verder te ontbundelen (is er veel verschil tussen een artikel en een hoofdstuk van een boek?), zijn we tegelijk manieren aan het verkennen om teksten te bundelen die op z'n minst een paar klanten op prijs stellen. Wat is per slot een abonnement meer dan een bundel aan elkaar gerelateerde items die met aanzienlijke korting worden verkocht in ruil voor een gegarandeerde inkomstenstroom voor de uitgever?

Ja, bundels zullen dus overleven, maar dat gebeurt om de juiste redenen en die redenen hebben meer te maken met het voldoen aan de behoeften en wensen van de klanten dan aan het faciliteren van economische schaal en hogere prijsstellingen. Dat betekent vervolgens dat bedrijven die zich verlaten op gebundelde producten businessmodellen moeten verzinnen die tegelijkertijd zowel in gebundelde als in ongebundelde producten voorzien. Anders zullen ze uiteindelijk naar de ongebundelde vergetelheid afglijden.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 15 maart 2010

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: SL, DPF]

VMware Fusion 3.1 Beta -- VMware heeft een nieuwe publieke bèta uitgebracht van zijn virtualisatie-software voor de Mac, VMware Fusion. Versie 3.1 Beta is aanmerkelijk sneller met tekenen via ondersteuning van OpenGL 2.1 voor Windows 7 en Windows Vista, en is ook sneller voor zowel DirectX 9.0 SM3 als Windows Aero. Bovendien kun je dankzij het nieuwe EasyConnect eenvoudiger usb-apparaten aansluiten op je virtuele machine, is de ondersteuning van virtuele harde schijven uitgebreid naar 2 TB, is een probleem opgelost dat zorgde dat Boot Camp meermalen verscheen in de bibliotheek van de virtuele machine, en wordt je migratie-status getoond als je migreert vanaf een pc. In de update, waarvan de toelichting op de website van VMware staat, zijn ook nog eens 200 fouten opgelost.

Wees je ervan bewust dat dit bèta-software is, en dus gegarandeerd fouten zal vertonen. Denk goed na of je het wilt gebruiken voor essentiële taken. Merk ook op dat versie 3.1 na downloaden je huidige versie zal vervangen. Als je terug wilt naar een eerdere versie van Fusion moet je die opnieuw installeren.

Reacties - VMware Fusion 3.1 Beta

Things 1.3 -- Drukke mensen opgelet: de nieuwste versie van het populaire taakbeheer-programma Things van Cultured Code is nu verkrijgbaar en kan flink veel meer dan zijn voorganger. In versie 1.3 zit Mixed Projects. Dat houdt in dat je met projecten kunt werken die zowel actieve als inactieve als ingeroosterde taken omvatten. Dat was eerder niet mogelijk. Niet alleen is het programma hierdoor flexibeler geworden, op de blog van Cultured Code staat de opmerking dat Mixed Projects toegevoegd is met het oog op toekomstige cloud-syncing. De update pakt ook een probleem aan waardoor Things kon opstarten met een leeg scherm, herstelt een fout waardoor Help-menu's niet werden getoond, en brengt diverse minder belangrijke verbeteringen aan in niet nader gespecificeerde localisaties. ($ 49,95, gratis upgrade, 8,7 MB)

Reacties - Things 1.3

MainStage 2.1.1 -- Muzikanten die regelmatig optreden zullen het fijn vinden om te horen dat Apple MainStage heeft bijgewerkt, het programma voor live optredens dat onderdeel is van Logic Studio. Versie 2.1.1 biedt meer dan 40 kleine bug-oplossingen en prestatieverbeteringen, zoals verbeterde ondersteuning voor 32-bit Audio Unit Bridge plug-ins, verhoogde stabiliteit bij het verwijderen of vervangen van audio-apparaten en het oplossen van een bug waarbij je audio kwijtraakte wanneer "Display audio engine overload"-berichten werden aangezet door een gebruiker. De update verbetert ook de scherminstellingen, verhoogt de betrouwbaarheid van numerieke toetsen voor het activeren van commando's en zorgt weer voor het juiste gedrag van de Loopback plug-in. De lange release notes kunnen worden nagelezen in een Knowledge Base artikel op de website van Apple. De omvangrijke update is verkrijgbaar via Software Update en de Support Downloads pagina van Apple. (Gratis, 207 MB)

Reacties - MainStage 2.1.1

LogMeIn Pro2 -- Het is alweer jaren geleden dat LogMeIn de eerste versie van hun software voor toegang op afstand, LogMeIn Free, voor de Mac uitbracht. (Zie "LogMeIn for Mac verschenen", 4 december 2007). LogMeIn Free is nog steeds verkrijgbaar, maar het bedrijf heeft ook LogMeIn Pro2 voor de Mac uitgebracht, met de nodige nieuwe mogelijkheden. LogMeIn Pro2 maakt het mogelijk om beveiligd bestanden over te brengen en te delen, mappen te synchroniseren, je bureaublad te delen en op afstand af te drukken op je printer. Het breidt ook browser ondersteuning uit naar 64-bits Safari, verbetert de toegang tot de instellingen en verbetert de snelheden (die mogelijkheden zijn nu ook beschikbaar in de gratis versie). ($ 69,95 per jaar, kortingen beschikbaar voor gebruik op meerdere computers)

Reacties - LogMeIn Pro2

Safari 4.0.5 -- Apple heeft Safari 4.0.5 uitgebracht, een update voor zowel Mac OS X als Windows. De update pakt een aantal problemen aan. Aan de oppervlakte verbetert deze versie de prestaties van de Top Sites-functionaliteit, de stabiliteit bij het gebruik van plug-ins van derden, sites met online formulieren en SVG- (Scalable Vector Graphics) afbeeldingen en kan het programma nu instellingen configureren van sommige Linksys-routers waarmee dat voorheen niet kon. Onder de motorkap pakt Safari 4.0.5 echter veel veiligheidsproblemen aan door in de meeste gevallen WebKit aan te passen zodat het nu goed overweg kan met websites met kwaadwillende codes, maar ook beter omgaat met bestanden onder Windows. De update vereist Mac OS X 10.6.1 of nieuwer, Mac OS X 10.5.8, Mac OS X 10.4.11, of Windows 7, Vista of XP. (Gratis, 30,52 MB voor Snow Leopard, 38,59 MB voor Leopard, 26,78 MB voor Tiger, 30,18 MB voor Windows)

Reacties - Safari 4.0.5

TextExpander 3.0 -- Wil je een programma waarmee je het intypen van lange zinnen kunt vergemakkelijken, maar wil je daar geen snippets? De nieuwe versie van TextExpander (3.0) van SmileOnMyMac heeft nu een toetscombinatie waarmee je een venster kunt laten openen om een tekstfragment aan te maken. Bovendien is er een andere toetscombinatie waarmee je het laatst aangemaakte tekstfragment kunt bewerken, waardoor het eenvoudiger is om aanpassingen te doen. Andere nieuwe mogelijkheden in TextExpander zijn tekstfragmenten die je kunnen vragen om extra tekst om in te kloppen, nieuwe opties voor het vinden van tekstfragmenten in je gehele verzameling en het synchroniseren van je tekstfragmenten met MobileMe en Dropbox. Er zijn ook nog een aantal kleine veranderingen zoals de mogelijkheid om de Tab- en Return-karakters in je tekstfragmenten te gebruiken, correctie toe te passen op twee hoofdletters aan het begin van een zin, automatische updates via Sparkle en meer. Bovendien is TextExpander 3 nu een echt programma en niet langer een voorkeursvenster. ($ 34,95 nieuwe versie, $ 15 upgrade, gratis voor versies gekocht na 1 november 2009, 4,5 MB)

Reacties - TextExpander 3.0


ExtraBITS, 15 maart 2010

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: TK]

Ons niet opgelegd leesvoer voor deze week ging allemaal over Apple, met een artikel in de New York Times over de breuk tussen Apple en Google, de EFF die de licentieovereenkomst van het iPhone Developer Program van Apple onder de loupe neemt, en bruikbaarheidsgoeroe Jakob Nielsen met kritiek over hoe iTunes omgaat met updates van programma's.

New York Times onderzoekt breuk tussen Apple en Google -- In The New York Times staat een lang artikel met de geschiedenis van de verstandhouding tussen Apple en Google, die eerst goed begon maar nu breuklijnen vertoond door het enorme verschil in bedrijfsbeleid en steeds meer concurrerende producten. Apple verkiest eigen systemen en een hoge mate van controle over producten met een grote marge, terwijl Google als doel heeft om het gebruik van het web te vergroten (en zodoende de inkomsten uit reclame) via gratis diensten en open-source software. iPhone OS tegen Android, Mac OS X tegen Chrome OS, Safari tegen Chrome, en de overname van Quattro door Apple tegen de overname van AdMob door Google. Al deze punten, en de concurrentie tussen de bedrijven vangt nog maar pas aan.

Reacties

EFF onderzoekt licentieovereenkomst van iPhone Developer Program -- Het onmiskenbare succes van de iPhone App Store van Apple gaat gepaard met een bijna niet-aflatende stroom verhalen over programma's die worden geweigerd om twijfelachtige of volledig valse redenen (we moeten wel eerlijk zeggen dat de meeste weigeringen volledig terecht zijn). Maar waarom heeft Apple het recht om programma's te weigeren of zelfs te verwijderen? De licentieovereenkomst van het iPhone Developer Program, waar alle iPhone-ontwikkelaars moeten mee instemmen, dat is de reden. De EFF heeft nu enkele problematische artikelen van de overeenkomst geanalyseerd. Zouden ze bruikbaar zijn in een rechtbank? Niemand kan dit zeker weten zolang Apple niemand voor de rechtbank daagt.

Reacties

Jakob Nielsen uit kritiek op interface voor programma-updates in iTunes -- Bruikbaarheidsgoeroe Jakob Nielsen toont in zijn Alertbox-post deze week hoe interfaces verwarrend kunnen worden als elementen zoals knoppen en controlevakken te ver weg staan van de objecten waarop zij betrekking hebben en hij neemt hiervoor de interface voor het updaten van programma's voor de iPhone in iTunes als voorbeeld. Volgens ons is de basisfout hier dat Apple iTunes gebruikt voor te veel niet-gerelateerde taken die vragen om een aanpak met verschillende interfaces.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2010 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering