Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Apple heeft aangekondigd dat de wifi-versies van de iPad: op 3 april 2010 in de VS beschikbaar zal zijn. Vanaf 12 maart kunnen zowel online als in Apple Stores bestellingen geplaatst worden. De wifi-plus-3G-versies zullen eind april beschikbaar zijn.
In een persbericht liet Apple weten dat de iBooks-app en de iBookstore ook op 3 april beschikbaar zullen zijn, maar alleen in de VS. Merkwaardigerwijs zal de iBooks-app, hoewel gratis, niet standaard op de iPad aanwezig zijn; hij zal apart gedownload moeten worden.
In Australië, Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, Spanje, Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk zullen beide typen iPad eind april beschikbaar zijn. Over de prijzen in deze landen is nog niets bekend, die zullen in april worden aangekondigd.
Andere landen volgen later dit jaar. Dat neemt niet weg dat de Wi-Fi-versies van de iPad wereldwijd bruikbaar zullen zijn en de 3G-versies zullen een open en uitwisselbaar micro-SIM slot hebben. (Micro-SIM's zijn echter nog maar mondjesmaat beschikbaar.)
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Recentelijk vielen twee spotprenten me op die een gedeelde frustratie weergeven met media die tegen illegaal kopiëren beschermd zijn: het is zo lastig om de onhandige, met opzet frustrerende interfaces te gebruiken, dat het gemakkelijker is om een gekraakte versie te downloaden en af te spelen van media waarvoor je legitiem toegang hebt.
De eerste is die van Geekologie, die in een PowerPoint-achtige vorm laat zien hoe de geniale koppen in marketing en copyright bij de filmstudio's erin geslaagd zijn om de ervaring van het bekijken van een film wanneer je eenmaal de dvd in de speler gestopt hebt compleet te verknallen.
Er zijn schijven die ik recentelijk in de speler stopte en die ik wel had willen verbranden na vele minuten verspild te hebben om alleen maar op het punt te komen waarop ik de film zelf kon gaan bekijken. Daar is geen goede reden voor: de waarschuwingen van FBI, Interpol en anderen zullen natuurlijk niemand ook van wat dan ook maar afhouden, maar dat zijn standaard irritaties. Maar we krijgen in toenemende mate te maken met trailers voor andere films die we niet kunnen overslaan, net alsof we in de bioscoop zitten.
Het alternatief? Steek een geripte schijf in een speler, of doe een geript bestand open, en bekijk de film zonder overtollige franje.
De tweede spotprent, van het webontwerpersduo The Brads (Brad Colbow en Brad Dielman), is raak: hij toont Brad D. die probeert om een digitaal audioboek te lenen en te beluisteren bij zijn plaatselijke bibliotheek. (De spotprent is te groot om hier te laten zien, klik op de koppeling om hem te bekijken.)
Matt Neuburg schetste hetzelfde afschuwelijke proces in woorden in "Een dwaas verhaal: hoe ik een audioboek van mijn bibliotheek downloadde" (5 maart 2009). Het avontuur van Brad Dielman eindigt met het downloaden van het audiobestand van een BitTorrent-site.
In beide gevallen zijn dit geen voorbeelden van "Hé, laten we spullen stelen en de houder van het copyright belazeren!" De humor ligt hem in hoe moeilijk bedrijven het maken om bij materiaal te komen waar we al voor betaald hebben en waar we geheel legaal toegang tot hebben. Mediabedrijven schijnen er genoegen aan te beleven om dat moeilijk te maken, en dat draagt alleen maar bij aan piraterij als een vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
De Apple Developer Connection (ADC) bestaat niet meer; het heet nu het Mac Developer Program in navolging van het iPhone Developer Program. Het Mac Developer Program kost nu $ 99 per jaar, zonder hardwarekortingen. Een beperkte gratis versie van het programma blijft ook nog verkrijgbaar.
Deze verandering volgt kort op het verplichte lidmaatschap van $ 99 per jaar voor het iPhone Developer Program om nog toekomstige beta's van het iPhone OS te krijgen. Vóór de iPhone 3.2 bèta kon je gratis lid worden en moest je alleen betalen als je software wilden uitbrengen via de App Store. (De prijs voor het iPhone Developer Program geldt mogelijk alleen tijdens de bètaperiode; Apple zegt elders dat de iPhone SDK gratis verkrijgbaar is.)
Vroeger had het lidmaatschap van de ADC veel verschillende niveaus en het verschil zat hem vooral in het feit of Mac OS X updates en bèta's van nieuwe versie erin begrepen waren. Met gratis lidmaatschap kreeg je toegang tot technische documentatie (voor $ 199 kreeg je dezelfde documentatie op dvd per post), terwijl je voor de betaalde niveaus ook Mac OS X beta's kreeg.
Bij het Select-niveau van $ 499 kreeg je Mac OS X-builds, twee incidenten voor technische ondersteuning waarmee ontwikkelaars gedetailleerde hulp bij het oplossen van problemen konden krijgen en één hardwarekorting. Met de hardwarekorting kon je Macs tegen verlaagde prijs aankopen en deze korting was soms groot genoeg om de volledige prijs van Select terug te verdienen.
Voor het Premier-lidmaatschap van $ 3.499 kreeg je een ticket voor WWDC (de Worldwide Developer Conference van Apple), 10 hardwarekortingen en acht incidenten voor technische ondersteuning. Beide programma's boden ook toegang tot de onsite compatibiliteits-labs van Apple, marketingondersteuning enz.
Een Student-lidmaatschap kostte $ 99 en daar kreeg je alleen de hardwarekorting en builds van het besturingssysteem voor.
Het nieuwe Mac Developer Program is daarentegen de eenvoud zelve: $ 99 per jaar voor toegang tot releases van Mac OS X, inclusief serverversies. Deze prijs omvat ook twee incidenten voor technische ondersteuning en bijkomende incidenten kosten $ 99 voor twee of $ 249 voor vijf. De prijs is $ 99 voor zowel één persoon als voor bedrijven ongeacht het aantal werknemers.
Apple heeft materiaal in verband met WWDC en de hardwarekortingen afgeschaft in het nieuwe programma. Toen Macs veel meer kostten en ontwikkelaars regelmatig een nieuw model nodig hadden om te testen, werden die aankopen verteerbaar door de hardwarekorting; een ontwikkelaarsabonnement kostte vaak minder dan het verschil dat Apple aanrekende tussen de straatprijs en de ontwikkelaarsprijs voor een high-end computer. Veel ontwikkelaars moeten niet elk jaar nieuwe hardware kopen (en instapmodellen van Apple zijn krachtig genoeg voor software-ontwikkeling), maar ze hebben wel nood aan technische ondersteuning.
Voor veel ontwikkelaars is dit een gigantische prijsdaling. Daniel Jalkut van Red Sweater Software tweete, "Waaw, mijn jaarlijkse Apple-belasting is gezakt van $ 600 tot $ 200?" (Hij bedoelde hiermee de kostprijs van zijn lidmaatschap van het iPhone en Mac Developer programma.)
Er blijft nog altijd een gratis optie bestaan, en die ziet er hetzelfde uit als het gratis niveau van de oude ADC en biedt toegang tot de Xcode 3 ontwikkelingstools van Apple, online resources en bug reporting.
Het is duidelijk de bedoeling van Apple om het financieel meer haalbaar te maken voor iedereen om te proeven van ontwikkelen in Mac OS X zonder een prijskaartje van $500 (plus BTW). Het betekent ook dat wie schrijft over Mac OS X of webprogramma's ontwikkelt toekomstige releases en upgrades veel goedkoper kan krijgen zodat we kunnen testen de finale versie.
Apple heeft een FAQ-lijst met uitleg over de overgang voor bestaande ADC-leden, die verscheidene voordelen behouden zoals overdraagbare goederen (de mogelijkheid om een hardwarekorting of toegang tot pre-releases van Mac OS X aan andere accounthouders te geven) tot het huidige lidmaatschap afloopt. Recente abonnees of wie vernieuwd heeft kan misschien zijn geld terugkrijgen.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Ik kreeg een gesprek binnen op mijn iPhone vanaf een onbekend 866-nummer terwijl ik in een bespreking zat, dus negeerde ik het. Maar toen ik mijn voicemail later beluisterde, bleek het een automatisch bericht waarin gezegd werd dat het afkomstig was van Citibank, waar we verscheidene creditcards hebben lopen en dat ik een bepaald nummer moest bellen in verband met een mogelijk geval van fraude. Mijn beleid is dat ik nooit dat soort nummers bel, omdat je nooit zeker kunt zijn dat de mensen aan de andere kant van de lijn geen oplichters zijn, maar toen ik het nummer van de klantenservice belde dat achter op mijn creditcard staat, bevestigde de medewerker het automatische bericht.
Vreemd genoeg was het bedrag waarover Citibank zich zorgen maakte precies $ 1,00 en het was afgeschreven door MobileMe. Tonya en ik bevestigden beide dat we recentelijk niets hadden besteld via onze iTunes accounts (en trouwens, ik heb nog nooit gezien dat iTunes ergens precies $ 1,00 voor vroeg) of uit de Apple Store (bezoek de Apple Order Status-pagina voor Apple Store-bestellingen en de Apple Bestelstatus-pagina voor iPhoto-bestellingen), en geen van ons beide had ooit extra opslagruimte van MobileMe gekocht. Maar het is zeer aannemelijk dat we iets besteld zouden kunnen hebben bij Apple, dus liet ik de mensen van Citibank onze kaart tijdelijk blokkeren terwijl ik de zaak verder onderzocht.
Het aanmelden op mijn MobileMe-account leverde ook niets ongewoons op, dus klikte ik op Apple-Support-MobileMe, vervolgens op Account & Billing en tenslotte op Renew & Re-activate, aangezien dit de beste optie was om meer informatie te krijgen over rekening-problemen. Wat ik daar aantrof hielp me niets verder, maar de pagina gaf me een kans om te praten met een MobileMe Advisor, dus klikte ik op de knop Chat Now.
De helpdesk medewerker stelde redelijke vragen, waarvan de belangrijkste was of ik meerdere MobileMe-accounts had. Ik zei ja, omdat Tonya's account ook is gekoppeld aan die kaart en hij vroeg of een van ons recentelijk iets had gewijzigd aan onze accounts, zoals persoonlijke of rekening-informatie. Geen van ons beide had dit gedaan, en hij gaf toe het dan ook niet te weten, maar legde wel uit dat Apple normaliter een bedrag van $ 1,00 rekent voor pre-autorisatiekosten om te controleren of een opgeslagen creditcardnummer nog geldig is.
Toen ik vroeg waar die pre-autorisatie voor was, daar we niets hadden gekocht, legde hij verder uit dat dit altijd kon gebeuren wanneer persoonlijke of rekening-informatie veranderde, of als een account wordt aangemaakt of vernieuwd. Daar we onze accounts hadden vernieuwd door het kopen van goedkopere MobileMe boxen bij Amazon (een bekende truc om minder dan $ 99 per jaar te betalen voor een jaar lang MobileMe, momenteel bespaar je daarmee $ 30), zag hij niet waarom een pre-autorisatie zou hebben plaatsgevonden.
Maar er ging een lampje branden, toen Tonya vanuit de andere kamer opmerkte dat haar MobileMe-account was ingesteld op automatische verlenging in april 2010, iets dat ik voor mijn account had uitgezet. Toen ik dat tegen de helpdesk-medewerker zei, verontschuldigde hij zich uitvoerig voor het feit dat hij dat niet gezien had, aangezien het alles verklaarde.
Kort samengevat slaat Apple, ongeveer een maand voor de automatische verlenging je creditcard voor $ 1,00 aan, om te verifiëren dat deze nog steeds geldig is en 3 tot 5 werkdagen later wordt dat geld teruggestort op je kaart. Zodoende zien de meeste mensen die afschrijving niet eens. Het kwam alleen doordat Citibank's fraude waarschuwingssysteem afging, dat we er op werden geattendeerd. Dit is volstrekt logisch vanuit Apple's gezichtspunt, want als de pre-autorisatie afschrijving mislukt is er nog tijd voor de gebruiker om te schakelen naar een andere kaart voor de verlengingsdatum. Anders zou de gebruiker, wanneer Apple de toegang zonder waarschuwing zou blokkeren vanwege een weigerende kaart, zeer waarschijnlijk ongelukkig zijn omdat hij geen toegang meer zou hebben tot email en andere MobileMe-diensten.
Een vriend op Facebook zei dat Citibank daadwerkelijk zijn inschrijvingsgeld voor WWDS een paar jaar achter elkaar had geweigerd omdat Apple hetzelfde deed, $ 1,00 afschrijven om je kaart te verifiëren, gevolgd door een grote afschrijving voor de inschrijving op de conferentie.
Dergelijk gedrag is niet ongebruikelijk voor creditcard-dieven, die een kleine, onschuldige afschrijving proberen die veel mensen niet opvalt op hun rekeningoverzicht, waarna ze weten dat ze de kaart voor een hoger bedrag kunnen misbruiken. Sterker nog, de laatste keer dat we een dergelijk probleem hadden was het lichtelijk beschamend, omdat we een afschrijving voor $ 19,95 van Yahoo zagen op ons creditcard-rekeningoverzicht en we geen idee hadden wat het was (uiteindelijk bleek ons creditcardnummer te zijn gestolen). Maar toen Tonya belde vertelde de creditcard-medewerker haar dat het voor Yahoo Personals was en vroeg of ik misschien die uitgave had gedaan zonder iets te zeggen. Jemig!
Ondertussen, terug naar deze MobileMe-afschrijving, omdat die geheel legitiem was belde ik de Citibank weer om het uit te leggen en de blokkade op de kaart te laten opheffen. Het was een verspild uur van mijn dag, maar ik waardeerde de redelijk goede klantenservice-ervaringen bij zowel Citibank als Apple. En belangrijker nog, ik leerde iets dat ik nog niet eerder wist, en dat is iets dat kan bijdragen om de verwarring weg te nemen bij andere Mac-gebruikers die ongebruikelijke afschrijvingen van Apple zien voor $ 1,00.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
De app WeatherBug Elite van AWS Convergence Technologies, biedt een volledig overzicht van weersomstandigheden en voorspellingen. Beoordeelde versie: 1.0, verschenen op 24 april 2009 en kost $ 0,99.
Ik geef het toe, Ik geef bijzonder veel om het weer. Misschien is dat ouderwets in de technologische (en grotendeels binnenhuizige) maatschappij, maar ik groeide op een boerderij op, luisterend naar weersvoorspellingen op onze Radio Shack-radio omdat we moesten weten wanneer het weer droog genoeg zou zijn om te hooien, bijvoorbeeld. Terwijl ik er in slaagde de boerderij te ontsnappen, wil ik nog steeds weten wat het huidige en nabije komende weer is, voordat ik ga hardlopen en bijzonder belangrijk is het bij het plannen maken voor komende races.
Ik dacht lange tijd dat weer-websites een van de beste toepassingen van het internet waren, maar nadat ik weersvoorspelling-apps op mijn iPhone gebruikte, was ik helemaal om. Als je wilt weten wat het weer gaat worden, dan is het veel gemakkelijker om je iPhone te pakken en te klikken op een pictogram dan naar een computer te gaan, een webpagina te laden en te proberen de weersvoorspelling los te peuteren uit de afschuwelijke lay-outs van vele weersites.
Na bekijken van enkele weer apps een tijdje terug, bleef ik hangen bij WeatherBug Elite, die ook in een gratis versie met advertenties geleverd wordt, genaamd WeatherBug die enkele geavanceerde functies niet heeft. Een tijdje gebruikte ik de gratis versie, maar de advertenties zijn wat vervelend en met $ 0,99 was het gemakkelijk op te waarderen naar WeatherBug Elite.
Voornaamste eigenschappen -- Het is mij niet precies duidelijk waar de meeste weer apps en websites hun informatie vandaan krijgen, maar door de jaren heen aandacht te schenken aan velen van hen, heb ik nooit gemerkt dat welke bron dan ook nauwkeuriger zou zijn dan een andere. Het ongewone van WeatherBug is dat het werkt met met zijn eigen weer-netwerk met meer dan 1.000 camera's op openbare gebouwen door heel de Verenigde Staten heen. Dat kan meer nauwkeurige gegevens betekenen op plaatsen waar je mogelijk zeer dichtbij een zender bent, hoewel voorspellingen dezelfde neigen te zijn, niet afhangend van welke zender je in een gebied kiest.
Ik koos toen WeatherBug boven andere andere opties om twee fundamentele redenen. In de eerste plaats toont het de huidige omstandigheden op het hoofdscherm op een gemakkelijk leesbare, maar gedetailleerde wijze. Ten tweede toont het ook de voorspelling voor de halve volgende dag op het hoofdscherm, compleet met een overzichtspictogram, een voorspelling in tekst en de hoogste dag- en laagste nachttemperatuur. Dus een enkele tik op het WeatherBug pictogram geeft mij alle fundamentele weerinformatie die ik in een oogopslag zou willen hebben, slechts na een korte pauze voor de app om nieuwe gegevens op te halen.
Tevens plaatst WeatherBug een rode badge op het pictogram als er ergens een weeralarm is, zoals de hier getoonde waarschuwing voor een winterstorm, en toont het alarm tussen de huidige weersgesteldheid en de volgende halfdaagse weersvoorspelling.
Door op het hoofdscherm het deel voor de huidige weersgesteldheid aan te tikken verschijnt er een apart "Current Conditions"-scherm dat dezelfde informatie in tabelvorm herhaalt met daar alleen twee stukjes gegevens aan toegevoegd: maandelijke regenval en hoeveelheid regen. Het gevolg is dat ik zelden de moeite neem om het te bekijken. (Voor hyperlokale informatie gebruik ik de Ithaca-klimaatpagina, die gegevens heeft van een station slechts een paar kilometer verderop, samen met een maandelijks informatieoverzicht, belangrijk bij gesprekken over hoe koud, of hoe nat of sneeuwachtig een bepaalde maand is geweest.)
Ik tik vaak vanuit het hoofdscherm de halfdaagse weersvoorspelling aan om het "Forecast Details"-scherm voor elke halve dag voor de komende week te tonen. Dit scherm biedt, wederom met pictogrammen, een aardig niveau van gedetailleerdheid, geeft de volledige tekst van de voorspellingen en de hoogste en laagste temperaturen. Veel te veel andere apps (inclusief de eenvoudige Weather-app van Apple zelf) werken uitsluitend met pictogrammen alsof een pictogram op een andere manier een weersvoorspelling als deze zou kunnen omvatten:
Sneeuw met mogelijk in de ochtend regen… en 's middags sneeuw. Sneeuwval kan 's middags van tijd tot tijd hevig zijn. Hoeveelheid sneeuwval van 8 tot 13 centimeter. Maxima rond -1. Wind uit noorwestelijke richting, 15 to 25 kilometer per uur. Windstoten tot 50 kilometer per uur. Kans op regen bijna 100%.
Dat is nog eens een voorspelling waar je serieus wat mee kan! Gek genoeg geeft het aantikken van de "Forecasts"-knop in de taakbalk onderaan een verkort en minder bruikbaar "Forecasts"-scherm waarbij het nodig is om nog een keer aan te tikken om het juiste "Forecasts Details"-scherm te krijgen.
Het aantikken van een weersvoorspelling in het "Forecast Details"-scherm of het aantikken van de knop "Hourly" in het verkorte "Forecasts"-scherm toont de uursvoorspellingen van vandaag. Jammergenoeg wordt altijd in eerste instantie vandaag getoond, ongeacht welke dag je hebt aangetikt in het "Forecast Details"-scherm, wat mij een programmafout lijkt. Eenmaal in het "Hourly Forecast"-scherm kun je pijltjes bovenaan het scherm aantikken om door de dagen heen te gaan.
Het andere onderdeel van WeatherBug waar ik weg van ben is de radarkaart waarmee je tot op je eigen huis kunt inzoomen. Dat is natuurlijk te dichtbij maar vaak vind ik het leuk om het weer binnen een straal van 30 kilometer te zien om te kijken wat er de volgende twee uur gaat gebeuren, maar ook binnen een straal van 300 kilometer om te zien wat er later op de dag gaat komen. Standaard iPhone-bediening maakt soepel zoomen mogelijk. Nog mooier, de radarkaart kan worden geanimeerd zodat je elk neerslaggebied van de afgelopen uren kunt zien bewegen. Je kunt ook de transparantie van de neerslaglaag over de radarkaart aanpassen.
De laatste twee knoppen op de instrumentenbalk (Video en Camera) laten een weersvoorspelling van 2 minuten voor het hele land zien. Die heb ik nooit helemaal bekeken, want over het algemeen interesseert het weer in de rest van het land mij niet (behalve als ik via Twitter klachten hoor van her en der wonende vrienden, dan kijk ik graag even naar de radarbeelden van een storm). Bijna net zo zinloos zijn de foto's van de camera's die WeatherBug geplaatst heeft op diverse scholen en andere gebouwen in de omgeving. Alleen als ik naar precies die plaatsen ga heeft dat nut. De foto's kunnen als filmpje achter elkaar bekeken worden zodat je de bewegingen van het wolkendek kunt zien.
Je kunt eenvoudig verschillende plaatsen in WeatherBug stoppen en daartussen schakelen met de pijlen aan de bovenkant van het scherm (al zou het handig zijn als de lijst aan het eind opnieuw begon, voor het geval dat je veel verschillende plaatsen ingevoerd hebt, of als je een weerstation zou kunnen bekijken via het Locations-scherm) en je kunt altijd het dichtstbijzijnde station opvragen, wat handig is als je onderweg bent.
Suggesties -- Het enige probleem dat ik recent had was om te bepalen welk station het dichtst bij het Moscone Center ligt toen ik "San Francisco" zocht alvorens te vertrekken naar Macworld Expo. mijn plaatselijke kennis volstond niet om te kiezen uit de talrijke mogelijkheden. De oplossing was om sterk in te zoomen op het Moscone Center zelf, en dan een naald plaatsen waaraan ik de juiste opgeslagen locatie kon toevoegen (Potrero Hill).
Voor wat de interface betreft heeft WeatherBug het meest te lijden van herhaling. In het scherm Current Conditions zou meer gegevens moeten staan (zoals sneeuw en huidige sneeuwdikte) die niet in het hoofdscherm staat of zou er niet moeten zijn, en het beknopte scherm Forecasts is gewoon overbodig en kan worden vervangen door het scherm Forecast Details. Plus, zoals ik al eerder heb gezegd, zou de voorspelling per uur moeten zijn voor de dag waarop ze wordt bekeken.
Het belangrijkste dat ontbreekt in WeatherBug, voor wie het weer heel belangrijk is, is historische gegevens over temperatuur en neerslag. Deze gegevens zijn ongetwijfeld beschikbaar en de ontwikkelaars van WeatherBug moeten alleen maar een manier vinden om deze gegevens in een bruikbare vorm weer te geven.
Ten slotte, als historische gegevens beschikbaar waren, dan zou ik heel graag een overzicht van de voorbije nauwkeurigheid in een weersite of weerprogramma willen zien. Iedereen weet dat weersvoorspellingen gebaseerd zijn op percentages en waarschijnlijkheden en het echte weer kan vaak vrij sterk afwijken. Zou het niet mooi zijn als WeatherBug eerlijk was over de nauwkeurigheid van zijn weersvoorspellingen?
De concurrentie -- Ik ga niet beweren dat WeatherBug iets unieks doet; het biedt gewoon in detail de informatie die ik wil, in een gemakkelijk te gebruiken vorm. Ik noem hierna nog een paar veelgebruikte algemene (dus niet gespecialiseerde) weer-apps voor de iPhone. Heb ik een belangrijke overgeslagen, laat me dit dan weten via de reacties, dan zal ik het aan de lijst toevoegen. Kom ik een app tegen die me beter bevalt dan WeatherBug, dan bespreek ik die in een apart artikel.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Ik heb jaren aan de voorhoede gestaan van het elektronische lezen. Eerst met een Handspring Treo 600. Destijds, in 2003, gebruikte ik Plucker om webpagina's te downloaden die ik dan later las in de metro en op de stoep tijdens het forensen tussen Brooklyn en Manhattan. Sinds die tijd is mijn elektronische lezen alleen maar toegenomen en begin vorig jaar ben ik opgehouden met het kopen van papieren boeken. Ik lees nu regelmatig fictie e-boeken op mijn iPhone in BookShelf, Eucalyptus, Instapaper en Amazon's Kindle for iPhone-app.
Ik weet dat ik enigszins atypisch ben hiermee maar het is duidelijk dat het elektronisch lezen van fictie nu echt op gang begint te worden. Het lezen van e-boeken is op velerlei wijzen anders dan het lezen van papieren boeken en een aantal daarvan heeft verstrekkende en interessante gevolgen voor mensen en bedrijven buiten de reguliere lezers en boekverkopers. Natuurlijk zijn uitgevers, boekverkopers en elektronicaverkopers zich hiervan bewust en zijn zij hard bezig uit te pluizen wat er nu precies gebeurt en hoe zij moeten overleven in deze veranderende situatie. Dit kwam onlangs extra naar voren bij de Tools of Change for Publishing [handvatten voor veranderingen in de uitgeverij, vert.]-congres van O'Reilly. Dit wordt vanzelfsprekend bemoeilijkt door het feit dat niemand weet hoe die nieuwe situatie eruit gaat zien.
Ik weet echter niet hoeveel fictie-auteurs zich beseft hebben wat de gevolgen voor hen persoonlijk inhouden. Het medium e-boek zelf zal, vergeleken bij gewone boeken, al een enorme invloed hebben op wat we lezen waarbij de grootste moeilijkheid ligt bij een onverwachte groep: auteurs die reeds zijn overleden maar wiens boeken nog springlevend zijn. Kortom, zombies.
Mobiele telefoons als voorlopers van e-boeklezers -- wat zou deze grote verandering kunnen veroorzaken? Immers, ondanks de voortdurende verbeteringen in leestechologie schrikken veel mensen terug voor het lezen van iets anders dan een papieren boek. Ze zien zichzelf als luddisten die weigeren de nieuwe technologie te omarmen - en daarbij vergeten dat de paperbacks van en gebonden boeken van vandaag de dag zelf ook zeer verfijnde versies zijn van iets dat duizenden jaren ontwikkeld is en cuneiform, papyrus, geïllustreerde manuscripten en de handpers overbodig maakten.
Maar de weigering van een paar grote mensen om zich aan te passen is op de lange duur niet van belang. Mobiele telefoons zijn vandaag de dag net zozeer een onderdeel van het leven van kinderen als papieren boeken en veel jongeren hebben al niet de gewoonte om van papier te lezen. Zij zijn al gewend het lezen en schrijven van webpagina's, tekstberichten, Facebook-updates en zelfs e-mail op computers en smartphones. Boeken zijn langer en (nu nog) minder interactief maar ongetwijfeld zullen onze kinderen ze online gaan lezen. Korte fictie is al erg populair op "simpele telefoons", wat veel slechtere apparaten zijn voor het lezen van elektronische boeken dan smartphones en echte e-booklezers.
En het is ongelooflijk hoe snel de leeservaring op elektronische apparaten verbetert. Moderne smartphones hebben kleuren-LCD en -LED schermen met een uitstekende resolutie, kleur en bediening. Mijn iPhone biedt zes keer zoveel pixels als de Treo 600, waardoor afbeeldingen en letters veel beter kunnen worden weergegeven en Google's Nexus One en de Verizon Droid hebben nog veel indrukwekkender schermend die 800 bij 480 pixels of meer kunnen weergeven. En hoewel het niet de kleur en de prestaties van LCD- en LED-schermen heeft, heeft het E Ink-scherm dat wordt gebruikt in de Kindle en de Nook het probleem van de batterijduur en de weerkaatsing grotendeels opgelost. En het 9,7-inch scherm op Apple's iPad is schitterend, alle kleuren en 1024 bij 768 pixels. In dit tempo verwacht ik binnen een jaar of tien bijna gratis e-boeklezers (mede betaald door de e-boekverkopers zoals dat nu gebeurt bij mobiele telefoons), die nooit hoeven worden opgeladen en nooit vol raken.
Het is belangrijk op te merken dat de iPhone en de iPad allebei het iPhone OS draaien, de Kindle Linux draait en de Nook Google's Android mobiele telefoon-besturingssysteem dat ook gebaseerd is op Linux. Dit geeft goed weer dat e-boeklezers en mobiele telefoons samenkomen, evenals de overeenkomsten op het gebied van onderdelen de - de verschillen liggen voornamelijk in de grootte, de schermen en het gebrek aan een microfoon.
Hoewel het niet moeilijk e zien is dat mobiele telefoons de wereld aan het veroveren zijn, is het ingewikkelder een beeld te krijgen van de populariteit van e-boeklezers, gezien Amazon's pertinente weigering om verkoopcijfers voor de Kindle te publiceren. Wel hebben analisten geschat dat er zo'n 1 miljoen Kindles zijn verkocht. Sony zegt dat het 300.000 lezers heft verkocht tussen de introductie in 2006 en eind 2008 maar is daarna niet meer met cijfers gekomen. Amazon heeft wel aangegeven meer Kindle e-boeken te hebben verkocht dan gewone boeken op kerstdag 2009 maar dat geeft een vertekend beeld daar iemand die een Kindle kreeg op kerstdag, meteen boeken is gaan kopen terwijl de papieren boeken die op kerstdag cadeau zijn gedaan natuurlijk van tevoren besteld zijn. Dus kerst was waarschijnlijk de slechtste periode voor Amazon qua papieren boekverkoop waardoor de toename in e-boekverkoop extra hoog lijkt.
Wat de exacte aankoopdatum ook is, het is duidelijk dat elektronicabedrijven geloven dat hier een enorme potentiële markt ligt, hetgeen de hausse aan e-boekleesapparaten verklaart die zijn aangekondigd de concurrentie aan te gaan met de Sony lezer en de Amazon Kindle, inclusief de Barnes & Noble Nook, de QUE proReader, de Skiff Reader, en de IREX Digital Reader, om nog maar te zwijgen van Apple's iPad die in april op de markt komt.
Het ironische is dat onze meest geavanceerde technologie waarschijnlijk verantwoordelijk zal zijn voor de opleving in overleden auteurs.
Zombies nemen bezit van boekencatalogi -- Voor het lezen op papier ben je afhankelijk van de fysieke beschikbaarheid van boeken, maar internet heeft dit probleem voor e-boeken al opgelost. Twintig jaar geleden waren bijna alle boeken afkomstig van boekwinkels, bibliotheken of scholen. De eerste grote verandering in de verspreiding van boeken was dat veel kleine boekwinkels, met elk hun eigen unieke verzameling titels, terrein moesten prijsgeven aan meer homogene ketens, zoals Barnes & Noble en Borders. De klanten pasten zich aan aan het veranderende aanbod, maar de zombies kwamen in de knel door de beperkte ruimte op de planken. Boekwinkels concentreerden zich op nieuwe boeken van levende auteurs en verbanden klassieke werken van ondode schrijvers naar stoffige hoekjes.
Vervolgens verschenen allerlei internethandelaren, die veel uitgebreidere catalogi van fysieke boeken boden. Sindsdien is online boeken bestellen gemeengoed geworden, met Amazon als onbetwiste marktleider. Als we onze bezorgdheid over de gevolgen van het verdwijnen van kleine boekwinkels en fysieke boekwinkels in het algemeen even opzij zetten, hebben we vandaag veel meer keus in leesmateriaal dan toen ik klein was, vooral dankzij internet. En waar komen een groot deel van die keuzemogelijkheden vandaan? Zombies als L. Frank Baum, wiens Wizard of Oz-boeken ineens net zo toegankelijk waren (zij het minder populair) als de Harry Potter-serie van J. K. Rowling.
De derde transformatie is net begonnen, en het aanbod in e-boekcatalogi explodeert. Aan commerciële zijde is Amazon met gemak de bekendste, met 390.000 verkrijgbare Kindle-e-boeken in december 2009 (vergeleken met de miljoenen die ze in papieren vorm verkopen). Commerciële aanbieders zijn duidelijk hun bestaande handelsmodellen voor e-boeken aan het herzien. Bits verkopen is in veel opzichten eenvoudiger dan atomen verkopen: de klant kan meteen genieten van zijn aankoop, en internetbandbreedte is veel goedkoper dan drukken of verzenden. Dit is een relatief simpele verschuiving, met een veel lagere drempel dan het openen van een fysieke boekwinkel.
De niet-commerciële zijde van deze transformatie is daarentegen ingrijpender voor de zombies, omdat catalogi van gratis boeken de beste aspecten van boekhandelaren en openbare bibliotheken combineren, waarmee boeken in groten getale onbeperkt meteen beschikbaar zijn voor het downloaden. Project Gutenberg biedt zo'n 30.000 gratis e-boeken (grotendeels niet meer leverbare klassieke werken van zombie-auteurs, want dat is wat mensen erop zetten) die in allerlei formaten te downloaden zijn. Google Books is commercieel, maar heeft ook al 500.000 gratis titels. Project Gutenberg is nog lang niet zo bekend als Amazon en Google Books heeft meer aandacht getrokken met rechtszaken dan met de boekencollectie (zie de TidBITS-serie "Google Books Settlement" voor meer details). Vroeg of laat zullen de lezers de gratis opties echter ontdekken, geholpen door Google en elk bedrijf dat een concurrent maakt voor de Kindle.
Veel apparaten die e-boeken kunnen weergeven hebben rechtstreeks toegang tot de collectie van zombiewerken van Project Gutenberg, zelfs al richten de verkopers van hardware zich op hun eigen commerciële kanalen, en Nook van Barnes & Noble geeft directe toegang tot Google Books. Allerlei moderne schrijvers bieden gratis downloads van hun eigen e-boeken, maar helaas is er geen goede manier om in meerdere catalogi en persoonlijke sites van auteurs tegelijk te zoeken. Op dit moment is de beste optie om de site van de schrijver te bezoeken in de hoop daar download-koppelingen aan te treffen. Het Internet Archive BookServer-project is bedoeld voor het vormen van een doorzoekbaar netwerk van e-boeken, om het zo gemakkelijker te maken boeken uit een breed scala van bronnen te vinden. Gratis, te koop of te leen. Google is vastbesloten om een grote rol te spelen in (een deel van?) deze terreinen, maar hoe is nog niet duidelijk. Er zit geld in het op deze manier beheren van boeken en naamsbekendheid betekent macht, daarom doet iedereen nu zijn best om op dit gunstige moment in te stappen. De mogelijkheden tot lezen zullen dus blijven doorgroeien.
De kracht van gratis -- De uitgebreide catalogi van online boekverkopers maakte de concurrentie om de centen van de boekkopers intenser. Aan de ene kant (gecombineerd met print-on-demand [afdrukken op bestelling] betekende dit dat populaire auteurs meer concurrentie hadden, maar ze maakten het ook gemakkelijker voor nieuwe auteurs om gepubliceerd te worden en veel eenvoudiger voor lezers om een breder scala aan boeken aan te schaffen.
Echter, de huidige veranderingen zullen waarschijnlijk problemen voor auteurs van fictie inhouden. Het was nog nooit zo gemakkelijk om je werk weg te geven, maar lezers overtuigen om ervoor te betalen wordt alsmaar moeilijker, nu er steeds meer alternatieven verschijnen en bekender worden. Zelfs de zelfverzekerdste schrijver zou kunnen terugschrikken van het vooruitzicht om lezers te moeten overtuigen om voor een boek te betalen in plaats van werk van zombies als Charles Dickens, Jane Austen, James Joyce en Jules Verne te lezen, allemaal gratis te krijgen bij Project Gutenberg. (Creative Commons fotovermelding: sundaykofax op Flickr)
Klassieke werken van de grote auteurs uit de geschiedenis zijn altijd in gedrukte vorm beschikbaar geweest, maar op papier waren ze niet opvallend goedkoper dan hedendaags werk. In e-boekvorm hebben de werken van de zombieauteurs echter een groot prijsvoordeel. Ik heb al een paar e-boeken gelezen die ik nooit gekocht zou hebben, zowel om geld te besparen als voor mijn culturele belezenheid. Omdat copyrights verlopen (ervan uitgaande dat Disney en consorten geen uitbreidingen blijven kopen) en mensen doorgaan met gratis materiaal publiceren, wordt de hoeveelheid gratis e-boeken onherroepelijk groter.
Bovendien zorgden de kosten van het afdrukken en verzenden van papieren boeken altijd voor een minimumprijs; niemand kon het zich veroorloven om boeken te maken en te verkopen zonder er geld voor te vragen. Omdat de prijs van één e-boek verwaarloosbaar klein is, kunnen e-boekprijzen veel sterker variëren (hoewel de Google Books-regeling, als die doorgaat, in feite ook een minimumprijs voor e-boeken zou kunnen creëren). Het is nog niet duidelijk of de verlaagde kosten zullen leiden tot een toename in de royalties per boek voor auteurs, of dat het zakken van de prijzen de inkomsten uit royalties zullen verlagen ongeacht de percentages per boek. Dit is een nieuwe ontwikkeling: auteurs hebben de laatste tientallen jaren hoofdzakelijk concurrentie ondervonden van andere auteurs in hetzelfde genre, met dezelfde prijzen. Vandaag concurreren auteurs niet alleen met elkaar, maar ook met ondode auteurs uit de gehele literatuurgeschiedenis.
Iedere keer dat ik een boek uitlees en besluit wat ik daarna ga lezen, heb ik verschillende mogelijkheden. Zal ik een gratis e-boek nemen, een relatief duur Kindle-e-boek, of een goedkoper niet-Kindleboek? Het was te voorspellen dat ik al veel gratis boeken heb gelezen, zowel werken van zombieauteurs die openbaar zijn als hedendaags werk dat door levende auteurs verspreid wordt. Ik heb ook een hoop niet-Kindleboeken gelezen. De Kindleboeken die ik wel lees zijn geschreven door mijn favoriete auteurs en niet elders verkrijgbaar. Wanneer ik de keuze heb uit twee boeken die ik ongeveer even graag wil lezen, heb ik de neiging om het gratis boek te lezen en de aanschaf van het andere uit te stellen. Als ik de keuze heb uit vele boeken en ik heb geen specifieke voorkeur, dan zal ik eerder het boek lezen waarvan ik denk dat het "beter" is, en dat is tegenwoordig doorgaans een klassiek werk van een zombie.
Zo las ik in januari en februari 2009 zeven boeken, allemaal paperbacks. In maart begon ik serieus e-boeken te lezen, en mijn Goodreads-geschiedenis laat een dramatische verschuiving zien. Tussen maart en december las ik 14 paperbacks, kocht ik 15 Kindle-e-boeken, acht e-boeken bij andere verkopers, en 24 gratis e-boeken (waarvan sommige uit de Kindlewinkel van Amazon).
Concurreren met de zombies -- Maar het is wel duidelijk dat de vrije beschikbaarheid van oud en gratis materiaal de concurrentiepositie van schrijvers aan het aantasten is. Moderne schrijvers zullen het in de strijd om plankruimte bij Barnes & Noble steeds vaker "moeten opnemen" tegen klassiekers als Lewis Carroll, Mark Twain en duizenden andere zombies wier auteursrechten inmiddels verlopen zijn, in plaats van tegen levende concullega's. Plus natuurlijk tegen de vele boeken die inmiddels door hun scheppers, zoals Cory Doctorow en Peter Watts in de Creative Commons zijn geplaatst.
Alsof het allemaal nog niet genoeg is ondervinden levende schrijvers "oneerlijke" prijsconcurrentie van schrijvers die geen royalty's meer ontvangen omdat ze nou eenmaal dood zijn. Maar er zijn natuurlijk ook voordelen. Concurrentie is de drijvende kracht achter innovatie en dooie schrijvers innoveren niet… en bloggen niet en podcasten niet. (Creative Commons fotoattributie: Hryck op Flickr)
Hoe moeten levende schrijvers de concurrentie met zombiegeschriften en andere gratis leesvoer dan aangaan? Een goede eerste insteek is om met je lezers in discussie te gaan. Cory Doctorow kan bestaan van het weggeven van digitale versies van zijn boeken, wat de verkoop van de papieren versies bevordert. Interactie met lezers kan effectiever zijn dan DRM [Digitaal Rechten Management, vert] in het overtuigen van die lezers dat ze moeten betalen voor je werk. Schrijvers leggen contact met hun lezers via blogs (Laurie R. King), Twitter-feeds (Neil Gaiman), podcasts (Spider Robinson), of gebruikersforums (Orson Scott Card), om maar een paar kanalen te noemen; dit soort contacten schept een band die verder gaat dan uitsluitend de inhoud van een boek, met als gewenst resultaat dat lezers hun favoriete schrijvers zullen ondersteunen.
Ook zijn er schrijvers die zich spiegelen aan muzikanten en open source-programmeurs, door inkomsten te genereren uit alternatieve bezigheden, zoals de verkoop van parafernalia, of het houden van spreekbeurten. Ook zie je vaak virtuele fooienpotten, hoewel de opbrengst daarvan door de bank genomen niet voldoende is om van te leven.
De explosieve groei van het aanbod aan iPhone boeken en stripverhalen in de App Store toont aan dat er meerdere manieren zijn om je verhaal te vertellen, iets waarmee de zombie-populatie van Project Gutenberg met hun lange lappen platte tekst niet kan concurreren. Deze nieuwe verschijningsvormen van e-boeken zijn veelal aantrekkelijker, opwindender, dynamischer en interessanter dan klassieke boeken, zeker voor hen die romans maar saai vinden. Dit soort e-boeken kan ook geüpdatet worden, gekoppeld aan andere boeken of programma's, of aan films of educatieve projecten, of opgeleukt op wijzen waar we nu nog geen weet van hebben. De Kindle en Sony Reader voldoen voor zombie-boeken, maar de interesse van uitgevers en schrijvers voor nieuwe vormen van digitale leesplankjes, zoals de iPad, wordt gevoed door de behoeften van lezers die meer willen dan alleen platte tekst lezen, zelfs al weet niemand nog precies wat dat "meer" dan moet zijn. En het duurt nog tientallen jaren voordat het auteursrecht op de eerste proeven van hypertekst-fictie komt te vervallen.
Daarnaast zal er natuurlijk ook ruimte zijn voor schrijvers die alleen maar schrijven, zonder zich te verliezen in uiterlijkheden of zich storten in interacties met hun lezers, maar zij zullen zich wel rekenschap moeten geven van de veranderingen in het literaire landschap en voorlopig heeft niemand nog zicht op hoe dat zou moeten.
Ren voor je leven! Het is niet makkelijk om heden ten dage schrijver van beroep te zijn (of te willen worden). De zombies verpesten het e-boek-feestje en het is niet eenvoudig om de discussie met zombies aan te gaan en ze (wederom) verslaan is ook geen optie. De huidige generatie schrijvers zal een manier moeten vinden om zich van deze zombies te onderscheiden en om lezers ervan te overtuigen dat het betalen voor literatuur, zelfs als er zoveel gratis alternatief leesvoer beschikbaar is, zinvol is. Dat kan bijvoorbeeld door deelname aan het (online) openbare leven, het genereren van nieuwe media, of door innovatie-technieken die nog uitgevonden moeten worden.
Maar voor schrijvers als science-fiction auteur Charlie Stross is het wel duidelijk dat het marktmodel waarin je een dikke stapel tekst aan een uitgever overhandigde om je vervolgens bezig te gaan houden met je volgende boek achterhaald is. Uiteindelijk zullen we tot een nieuw model moeten komen als we willen dat de boeken die we willen lezen ook geschreven zullen (blijven) worden, maar het is niet gezegd dat we blij zullen zijn met de oplossing - of dat die oplossing nog maar enigzins lijkt op het huidige literaire landschap. Hoe het ook zij, verandering is onvermijdelijk, en als schrijvers hun lot niet in eigen hand nemen kon het wel eens zo zijn dat ze meer achter de toonbank van een Starbucks te vinden zullen zijn dan aan de koffie met hun uitgever.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
DEVONthink en DEVONnote 2.0 -- DEVONtechnologies heeft belangrijke upgrades uitbebracht van hun programma's voor document- en informatiebeheer, DEVONnote en DEVONthink (in drie uitvoeringen verkrijgbaar: Personal, Professional en Pro Office). Beide programma's hebben nu een herziene interface met een nieuwe Welcome Assistant, een interface gebaseerd op tags voor diegenen die dat liever doen dan het aanmaken van hiërarchische groepen, verbeterde mogelijkheden voor aantekeningen in PDF's en ondersteuning voor tekstvervangingen en data detectors onder Snow Leopard.
Specifieke aanpassingen aan DEVONthink 2.0 zijn verbeterde zoekmogelijkheden, de mogelijkheid om complexe zoekzinnen te bewaren als slimme groepen, de mogelijkheid om meerdere databases en documenten tegelijkertijd te openen (alleen in Pro en Pro Office), onbeperkt ongedaan maken en ondersteuning voor synchronisatie voor een toekomstige iPhone OS-app. DEVONnote 2.0 neemt een aantal mogelijkheden van zijn luxe-neef over, zoals uitgebreidere ondersteuning voor bestandsindelingen, een navagatiekolom zoals de Finder die heeft, een mogelijkheid voor beeldvullende weergave, afzonderlijke documentvensters, een interface van drie vensters en slimme sjablonen. Meer details over de aanpassingen voor zowel DEVONthink als DEVONnote kun je vinden op de DEVONtechnologies website. (Prijs varieert, 17,5/10,6 MB)
Reacties - DEVONthink en DEVONnote 2.0
BusyCal 1.2.2 -- BusyMac heeft een nieuwe versie uitgebracht van BusyCal, het agenda-programma met ingebouwde deelmogelijkheden. Er zijn een paar bugs verholpen, en de performance is verbeterd. Versie 1.2.2 plaatst niet langer de naam BusyCal in uitnodigingen voor vergaderingen en reacties, waarschuwt je wanneer je een uitnodiging of reactie verstuurd zonder Me-kaart, stelt je in staat om slechts één exemplaar van een herhalende afspraak te verwijderen, verbetert de compatibiliteit met Outlook .ics-/.vcs-bestanden en ondersteunt kortere alarmtijden van Google. Met deze versie wordt het info panel ook niet langer geleegd wanneer er bewerkingen gedaan worden over een LAN, wordt ISO-8859-1 en Shift-JIS ondersteund in .ics-bestanden, wordt de zichtbaarheid van To Do's verbeterd in de Month view en een aantal vastlopers aangepakt. ($ 40, gratis updates, 6,8 MB)
Reacties - BusyCal 1.2.2
Default Folder X 4.3.6 -- St. Clair Software heeft een onderhouds- en stabiliteitsupdate uitgebracht voor hun gereedschap voor het verbeteren van de Open/Bewaar-dialoogvensters, Default Folder X. Versie 4.3.6 verbetert de afhandeling van recent gebruikte mappen in Carbon-gebaseerde programma's zoals de Adobe Creative Suite, Microsoft Office en Mozilla Firefox; voegt ondersteuning toe voor Flash- en AJAX-gebaseerde bestandsdialogen, zoals die bij het bijvoegen van een bijlage in Gmail en het uploaden van video's in YouTube en gebruikt nu Sparkle voor het controleren op de aanwezigheid van updates. De update voegt ook de mogelijkheid toe van verslepen van willekeurig welk bestand op het Docksymbool van het programma om er informatie over te krijgen, verbetert de compatibiliteit met Mac OS X 10.4, voegt een optie toe voor het instellen van de default minimum afmetingen van de navigatiekolom en uiteraard zijn er een aantal kleine bugs aangepakt en verbeteringen gedaan. ($ 34,95 nieuwe versie, $ 14,95 upgrade, gratis update voor eigenaars van versie 4.x of mensen die 3.x na 1 juni 2007 hebben gekocht, 9,7 MB)
Reacties - Default Folder X 4.3.6
Mactracker 5.1 -- Ian Page heeft een nieuwe versie uitgebracht van Mactracker, een gratis programma dat gedetailleerde informatie geeft over Apple hardware. De update brengt een nieuwe Compare -functie die je in staat stelt om snel de verschillen te zien tussen modellen, een verbeterde kern die kan zoeken in specificaties, bijgewerkte ondersteuningsstatus voor oude producten en voegt de 20-inch midden-2009 iMac toe en de komende iPad. De nieuwste versie pakt ook een vastloper aan die optrad bij het draaien van het programma onder Snow Leopard, een probleem dat incorrecte zoekresultaten gaf bij het gebruik van bepaalde karakters, en nog een paar andere (ongedocumenteerde) problemen. (Gratis, 25,1 MB)
Reacties - Mactracker 5.1
Mailplane 2.1.5 -- Uncomplex heeft een kleine onderhoudsupdate uitgebracht voor Mailplane, de WebKit front-end voor Gmail. Deze update brengt een handvol oplossingen en verbeteringen. Een zeer welkome functie is ondersteuning voor de recent geïntroduceerde mogelijkheid van Gmail om sneller meer vensters te openen. De update lost bovendien een probleem op waardoor Growl-notificaties niet getoond werden wanneer het hoofdvenster verborgen was, maakt het weer mogelijk om bijlagen te openen met Flash 10.1b3, pakt een geheugenlek aan dat optrad bij het gebruik van drag-and-drop, lost een bug op en nog een aantal andere kleine problemen. ($ 24,95 nieuwe versie, gratis update, 7,6 MB)
Reacties - Mailplane 2.1.5
ProKit 5.1 (Leopard & Snow Leopard) -- Apple heeft ProKit 5.1 (Leopard & Snow Leopard) uitgebracht, een update voor systeemcomponenten die gebruikt en gedeeld worden door de professionele en semi-professionele programma's van Apple (Final Cut Studio, Final Cut Pro, Motion, Soundtrack Pro, DVD Studio Pro, Aperture, Final Cut Express, Soundtrack, Logic Pro en Logic Express). Apple zegt dat ProKit 5.1 verkeerd scrollgedrag aanpast, geheugenlekken en de "layout van interface elementen in bepaalde alertvenster van applicaties". (Gratis update, 32,39 MB)
Reacties - ProKit 5.1 (Leopard & Snow Leopard)
Ontwikkelaars voor de iPad trokken deze week onze aandacht met hun plannen. Jeff Carlson wijst erop dat The Omni Group voor een toestel aan het ontwikkelen is dat ze nog niet hebben en dat Penguin Books plannen heeft om op de iPad verder te gaan dan gewone boeken. Ook praat Adam over iPhone multitasking met Shawn King op Your Mac Life en maakt de EFF een lijst met gevallen van misbruik van de DMCA.
Adam bespreekt iPhone OS multitasking op Your Mac Life -- Shawn King, presentator van Your Mac Life, gaf toe dat hij meestal in slaap valt wanneer onderwerpen zoals multitasking ter sprake worden gebracht, maar iedereen had het naar zijn zin toen we discussieerden over alle dingen waar we aan denken als we "multitasking" zeggen en hoe dat zal werken (als het ooit komt) in het iPhone OS.
EFF onderzoekt 12 jaar onbedoelde gevolgen van de DMCA -- Onze vrienden van de EFF hebben een lijst gemaakt van situaties waarin de voorzieningen van de DMCA (de Digital Millennium Copyright Act van 1998) die bedoeld zijn om te voorkomen dat die wet wordt ontdoken, gebruikt zijn om vrijheid van meningsuiting en wetenschappelijk onderzoek te blokkeren, redelijk gebruik onder vuur te nemen, concurrentie en vernieuwing te dwarsbomen en wetten buitenspel te zetten die computerinbraak moeten tegengaan. Is het niet tijd om de DMCA zo te herschrijven dat hij niet meer gebruikt kan worden om legitieme activiteiten te hinderen van journalisten, wetenschappers, vernieuwers, en alle anderen?
Ontwerpen voor de iPad terwijl die er nog niet is -- Hoe ontwerp je software voor een apparaat dat nog niet op de markt is? Ontwikkelaars kunnen de iPad-simulator gebruiken die deel uitmaakt van Apples Xcode, maar dat is een beperkte benadering als aanraken de belangrijkste vorm van interactie is. In een blogbericht onthult de Omni Group dat zij gebruikmaken van modellen van papier, een prototype dat is gemaakt met een 3D-printer (die we zagen op Macworld Expo, gaaf) en zelfs een kussen van ruitjespapier dat op maat is gemaakt met een snijtoestel, om OmniGraphSketcher voor de iPad te kunnen ontwikkelen.
Penguin etaleert rijpende gedachten voor iPad-boeken -- PaidContent.uk schrijft over een recente presentatie van Penguin Books-baas John Makinson, die de ideeën van het bedrijf demonstreerde over welke vorm materiaal op de iPad zou moeten aannemen. Penguin wil boeken voornamelijk gaan aanbieden als programma's, om de multimedia-mogelijkheden te benutten (zoals interactieve reiskaarten, kinderspellen en filmpjes in studieboeken) die lastig of onmogelijk in te passen zijn in het EPUB-formaat, dat momenteel vereist wordt door de iBookstore. Bekijk vooral de bijbehorende video om te zien wat Penguin in gedachten heeft. Het is geweldig om een uitgever aan de slag te zien gaan met de mogelijkheden van de iPad en andere elektronische lezers. Als je pixels en processors tot je beschikking hebt, waarom zou je jezelf beperken tot het reproduceren van de papier-ervaring?
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
