Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Een kennis vroeg mij laatst of hij de video van de presentatie van Apple op 9 september j.l., waar zij iTunes 9, de nieuwe iPod nano en iPhone OS 3.1 wereldkundig maakten, ergens vandaan kon halen. Hij wist alles over het live-bloggen door Macworld en Ars Technica tijdens dat evenement, maar hij wilde de eigenlijke presentatie bekijken compleet met Steve Jobs en de muzikale omlijsting van Norah Jones.
De makkelijkste manier om daarbij te komen (al is het een dag of zo later) is door je te abonneren op de Apple Keynotes-podcast in iTunes. Het kan zijn dat je de podcast zo nu en dan handmatig moet verversen, want nieuwe afleveringen verschijnen maar eens in de zoveel maanden en iTunes zou wel eens kunnen besluiten dat je niet genoeg belangstelling toonde om automatische downloads te waarborgen. Een bijkomend voordeel voor mensen zoals ik is dat ik een dergelijke video kan bewaren. Als ik denk dat een bepaald verhaal aan het veranderen is, dan kan ik altijd nog zien wat Apple werkelijk heeft gezegd.
Lezers Ben Wheeler en Michael Schmitt lieten mij weten dat er twee andere betrouwbare manieren zijn waarop je de video van een Apple-evenement later op de dag of de volgende dag kunt vinden. Ben wees erop dat de thuispagina van Apple meestal een link heeft (een van de hokjes onderaan de pagina) naar de video, maar die verdwijnt weer zodra Apple in plaats daarvan iets interessanters te melden heeft.
Michael meldde dat Apple een Apple Events-pagina met recente gebeurtenissen bijhoudt in hun QuickTime Guide. Als je niet geabonneerd wilt zijn op de Apple Keynote podcast, is dit waarschijnlijk de beste plek om gebeurtenissen te vinden nadat ze hebben plaatsgevonden. Een ander voordeel van deze pagina is dat je ook andere formaten kunt kiezen, zoals full HD.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
AT&T heeft een website geopend met informatie over hun 3G MicroCell, een mobiel netwerkbasisstation die thuis de dekking verbetert van gewone AT&T 3G mobiele telefoons (waaronder de iPhone) door gesprekken over je breedbandverbinding te laten gaan. Dit soort femtocells, zoals ze in de mobiele netwerkwereld worden genoemd, gebruiken gelicenceerde frequenties van de mobiele telefoonproviders om de signaalsterkte te vergroten en zo de kwaliteit van het telefoongesprek.
Details over AT&T's plannen voor een dergelijk basisstation, dat AT&T met haar eigen werknemers en een onbekend aantal klanten heeft getest, lekten maanden geleden al uit. De website vraagt om een postcode om beschikbaarheid te controleren en AT&T heeft gezegd (volgens Engadget) dat op dit moment alleen bewoners van Charlotte, N.C. in aanmerking komen. Desalniettemin betekent dit een overgang, daar dergelijke apparatuur nu commercieel beschikbaar komt.
Deze kleine basisstations ondersteunen zowel telefoongesprekken als mobiele dataverbindingen via iedere 3G-telefoon die compatibel is met AT&T's mobiele netwerk. Dit is anders dan T-Mobile's "unlicensed mobile access" (UMA)-dienst die al langer bestaat en die gewone Wi-Fi gebruikt voor lokale verbindingen maar die slechts werkt met een handvol speaciaal ontworpen dubbelmodus-toestellen en smartphones die het bedrijf verkoopt. (T-Mobile's UMA-toestellen kosten nu niet meer dan een gemiddelde 2G- of 3G-telefoon.)
Femtocells hebben een GPS-ontvanger nodig en bevatten doorgaans een lange antenne. De GPS levert de locatie aan nooddiensten maar wordt tevens gebruikt om de locatie van de femtocell te verifiëren, hetgeen nodig is om er zeker van te zijn dat de provider alleen die frequenties gebruikt waarvoor er in die omgeving een licentie en dat het basisstation niet illegaal buiten de VS wordt gebruikt.
InformationWeek schrijft dat de 3G MicroCell zo'n $ 150 kost maar dat AT&T $ 100 teruggeeft aan klanten die een abonnement afsluiten. Engadget heeft een prijzenschema opgesteld waaruit blijkt dat AT&T ongelimiteerde belminuten met een basisstation aanbiedt voor $ 9,99 per maand aan AT&T vaste telefonie en breedband abonnees en $ 19,99 per maand voor anderen. Engadget stelt dat AT&T heeft verklaard dat de prijs ook nog in de testfase is.
Sprint en Verizon bieden allebei ook femtocells aan. Sprint vraagt $ 99,99 voor het basisstation, $ 4,99 per per maand voor het gebruik ervan en extra bedrag van $ 10 per maand voor ongelimiteerde belminuten op een individueel- of gezinsabonnement. Verizon vraagt $ 249,99 voor het basisstation, zonder bijkomende maandelijkse kosten maar heeft geen gespreksabonnement. Met deze prijzen, biedt AT&T's eigenlijk beide diensten: voor $ 150 heb je een beter bereik en voor $ 50 en een maandelijks bedrag kan je ook nog eens onbeperkt bellen.
Sprint en Verizon bieden alleen 2G-telefoongesprekken met hun femtocells. De AT&T 3G MicroCell werkt, zoals de naam reeds doent vermoeden 3G-telefoongesprekken en gegevens. Hoewel 3G-smartphones van AT&T bijna allemaal Wi-Fi hebben voor het data-gedeelte, hebben goedkopere, zogenaamde "functie-telefoons" met 3G ondersteuning doorgaans geen Wi-Fi-ondersteuning. Dit is overigens aan het veranderen bij de nieuwere modellen.
De mobiele telefoonmaatschappijen zijn dol op femtocells omdat deze het verkeer (alsmede de kosten voor doorvoeren van gesprekken en data) verleggen van hun dure mobiele netwerken naar de veel goedkopere breedband-internetverbinding die de klant geïnstalleerd heeft en waar hij of zij apart voor betaalt.
Toch is het goed mogelijk dat mobiele abonnees blij zijn met een basisstation voor thuis: ze hebben al betaald voor hun breedband-verbinding en de aanslag van telefoongesprekken en mobiele dataverkeer hierop is verwaarloosbaar terwijl de beloning van ongelimiteerd bellen, zonder echt hogere maandelijkse kosten en een betere ontvangst, flink waar voor je geld is.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
De dienst reCAPTCHA, die websites helpt om mensen van computers te onderscheiden, is gekocht door Google. Het bedrijf, opgericht door professor in de informatica Luis von Ahn van de Carnegie Mellon University, genereert dagelijks miljoenen verstoorde plaatjes die kwaadaardig of commercieel automatisch gedrag verhinderen. Von Ahn en zijn collega's bedachten de naam CAPTCHA (een acroniem voor "Completely Automated Public Turing test to tell Computers and Humans Apart" ["Volledig geautomatiseerde openbare Turingtest om computers en mensen te onderscheiden, nvdv]), schreven al vroeg een wetenschappelijk artikel over het onderwerp en zijn verder gegaan met het verbeteren van de academische en praktische elementen.
Een CAPTCHA is een puzzel die mensen vrij gemakkelijk kunnen oplossen maar die computers dwarsboomt; het wordt gebruikt als een soort Turing-test. Aan Alan Turing's beroemde test namen twee partijen deel, waarvan er ��n een computer was, die een menselijke deelnemer trachtte te overtuigen van hun wederzijdse menselijkheid. Bij CAPTCHAs is er sprake van een geautomatiseerd systeem dat bij uitstek moeilijke problemen in kunstmatige intelligentie genereert (hoofdzakelijk rondom machine visie en tekstherkenning) om nepmensen te ontmaskeren.
De reCAPTCHA aanpak is met name interessant omdat deze gebruik maakt van een grote voorraad gescande woorden, die bij separate pogingen tot optische karakterherkenning door twee verschillende systemen niet konden worden herkend. Tot de bron-scans behoort een commercieel project voor The New York Times om haar immense archief in tekst om te zetten. Zulke OCR-resistente woorden zijn perfecte puzzels voor mensen en ze zijn nuttig om wat genoemd wordt "verdachte" woorden in OCR recht te zetten. reCAPTCHA verwerkt momenteel vijf tot zeven miljoen woorden per dag middels bijna 40 miljoen CAPTCHAs.
(Het geheim hoe reCAPTCHA machines laat fungeren als scheidsrechters van menselijke intelligentie? Het systeem biedt steeds twee woorden aan, waarvan er ��n bekend is en getrokken wordt uit een enorme databank. Het onbekende woord wordt getoond aan meerdere mensen, waarvan de meeste hetzelfde antwoord moeten opleveren, voordat het woord als opgelost wordt beschouwd.)
Google gebruikt CAPTCHAs ter voorkoming van het automatisch aanmaken van accounts, geautomatiseerd commentaar-spam in Blogger, en algemene verwarring. TidBITS gebruikt CAPTCHAs om email-adressen van auteurs te beschermen en bijdragen aan TipBITS te beperken tot echte mensen. (Ons commentaar-verificatieproces maakt gebruik van email om vast te stellen of een aanbieder wel of geen persoon is.)
Onlangs schreef ik een uitgebreid artikel voor The Economist over CAPTCHAs, waarbij de nadruk lag op reCAPTCHA. De reden om de schijnwerper te richten op haar pogingen, terwijl ik de spanweidte van het veld beschreef, was dat reCAPTCHA wijd en zijd bewonderd wordt voor het aanbieden van een slimme en toch functionele methode om dingen te vinden die mensen goed kunnen. Er zijn veel van zulke categorieën, maar OCR-resistentie is laaghangend fruit.
Het gebruik van reCAPTCHA bij Google zal dienen, zo schrijft von Ahn in zijn inaugurele Google Blog post, "niet alleen om fraude en spam protectie voor Google producten te verhogen, maar tevens om het scanningsproces van onze boeken en kranten te verbeteren".
Dat klopt! We zullen allemaal gaan bijdragen aan Google's boekenconversie-project, woord voor woord.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
De sleutelaars bij iFixit, waar nieuwe apparatuur wordt ontmanteld en onderzocht, hebben in de nieuwe, snellere iPod touch-modellen die vorige week werden gelanceerd een Broadcom chip gevonden die single-stream 802.11n ondersteunt. Is de iPod touch daarmee ineens een Wi-Fi-snelheidsmonster? Niet helemaal.
De 802.11n standaard (die te langen leste op 11 september 2009 door een IEEE-werkgroep formeel werd goedgekeurd) maakt Wi-Fi verkeer sneller door een aantal verschillende technieken. Al vanaf oktober 2006 stopt Apple chips met experimentele versies van 802.11n in al zijn nieuwe computers en in alle nieuwe routers vanaf januari 2007.
Tot nu toe heeft 802.11n zijn weg nog niet gevonden naar zakcomputers van enige importantie, zoals de iPhone en andere smartphones, maar dat kan veranderen. Een nieuwe iPod touch verschijnt in Apples Airport Hulpprogramma echter gewoon als een 802.11g-apparaat, ondanks het feit dat ik een 802.11n-netwerk heb. Mogelijk gaat Apple de 802.11n-mogelijkheden nog activeren via nieuwe firmware en/of drivers. Toen Apple in oktober 2006 Macs met 802.11n-chips ging uitrusten duurde het nog tot februari 2007 voordat men, via een "enabler", de 802.11n-routines ook beschikbaar maakte. Het is denkbaar dat Apple de huidige 802.11n-chip uitsluitend gebruikt ten behoeve van eenvoud van integratie en om kosten te besparen, zonder op dit moment plannen te hebben om deze Wi-Fi-standaard te ondersteunen.
Het niet ondersteunen van 802.11n heeft onder andere te maken met de ingebouwde eisen van deze standaard. De versie van 802.11n die in vrijwel alle hedendaagse computers en basisstations te vinden is maakt gebruikt van minimaal twee antennes en gebruikt twee radio's voor elk van de beschikbare radiofrequenties. (802.11n apparaten kunnen zowel op de 2,4��GHz- als de 5��GHz-frenquentieband opereren, waarbij geen van beide banden een voorkeur heeft en ze mogen er ook voor kiezen om slechts één band te ondersteunen. Recente basistations, waaronder Apples AirPort basisstation, kunnen tegelijkertijd over beide frequentiebanden communiceren; dergelijke basisstations hebben dus minimaal 4 radio's, twee per band.)
Radio's en antennes werken samen in een systeem dat wordt aangeduid met "multiple in, multiple out" (MIMO), waarbij gebruik gemaakt wordt van signaalreflecties. Elke radio zendt een eigen datakanaal uit en omdat elke antenne zijn eigen signaalsterkte heeft kan een ontvanger beide datakanalen uit elkaar houden en tegelijkertijd decoderen.
Maar het is volstrekt onmogelijk om twee radio's, twee of meer antennes, en de benodigde chips in een zakcomputer te proppen. Daarom heeft men enkelkanaals 802.11n bedacht, waarbij maar één radio en één antenne gebruikt worden. Enkelkanaals 802.11n levert communicatiesnelheid in, maar heeft wel het voordeel van de snellere gegevensverwerking van deze standaard ten opzichte van voorganger 802.11g.
Verder hebben de chipontwerpers de energiebehoefte van de chips terug weten te brengen. Enkelkanaals 802.11n is efficiënter dan 802.11g. Verder heeft de Broadcom chip ook een FM ontvanger en een ingebouwde Bluetooth radio, wat ook tot extra energiebesparing leidt. (Grappig genoeg is het de Wi-Fi-loze iPod nano die met een FM radio is uitgerust, terwijl de iPod touch, met deze chip, het zonder FM ontvangstmogelijkheden moet doen.)
De energiezuinigheid betekent dat ook een zakcomputer van 802.11n gebruik kan maken; een apparaat zoals de iPod touch kan daarmee toch 50 procent meer gegevens in dezelfde tijd versturen en ontvangen, voor een effectieve snelheid van zeg 30 Mb/s in plaats van 20 Mb/s. (Voor technische details verwijs ik jullie naar mijn artikel in Wi-Fi Networking News, "Does the iPhone Need 802.11n?". Niet dat ik helderziend ben; in het begin van dit jaar waren de enkelkanaals-chips het gesprek van de dag en verder dacht ik dat het apparaat dat uiteindelijk de iPhone 3GS is gaan heten als eerste met zo'n chip uitgerust zou gaan worden.)
Met die hogere snelheid kun je beter "gestreamde" films bekijken of sneller gegevens versturen; op je normale bezigheden heeft het echter weinig invloed. Het zou best eens zo kunnen zijn dat hiermee draadloze muziek- en film- synchronisatie met iTunes mogelijk wordt (bijvoorbeeld via de nieuwe thuisdeling-functionaliteit) voor de iPhone en iPod touch.
Daarnaast wordt met enkelkanaals "N" het netwerk ontlast zodat er minder interferentie is met andere videostreams of gegevensoverdrachten op het netwerk. Daar hebben ook de andere netwerkgebruikers baat bij.
Enkelkanaals 802.11n kan een netwerk zwaarder belasten, omdat elk verstuurd pakket de bandbreedte inneemt die normaal door twee "multiple-radio" pakketten gebruikt zou kunnen worden. Dat wordt listig ondervangen met een techniek die "space-time block coding" (STBC) wordt genoemd.
Zonder al te diep op de details in te gaan, maakt STBC het mogelijk dat een basisstation meerdere gegevensstromen tegelijk naar (meerdere) enkelkanaals-apparaten verstuurt, één voor elke radio in het basisstation. Over het algemeen zullen apparaten met enkelkanaals-chips vooral data ontvangen en veel minder data versturen, zodat hiermee de netwerksnelheid weer vrijwel op de bedoelde snelheid uitkomt, in plaats van gehalveerd te worden, als er meer dan één enkelkanaals-apparaat op het netwerk actief is. (STBC maakt nog geen onderdeel uit van de specificaties van Apples basisstations, maar waarschijnlijk is er niet meer dan een firmware-update voor nodig om dat mogelijk te maken.)
Tenslotte is er nog de mogelijkheid van de Broadcom chip om zowel de 2,4��GHz- als de 5��GHz-frequentieband te gebruiken. De 2,4��GHz-band heeft weliswaar een groter bereik, maar hij wordt ook veel intensiever gebruikt, zodat het veelal niet mogelijk is om de maximale communicatiesnelheid te bereiken, zelfs niet met 802.11g.
Bij dezelfde signaalsterkte hebben 5��GHz-signalen een veel kleiner bereik, maar omdat deze band nog relatief rustig is en ook een groter spectrum biedt, is de kans veel groter dat je de theoretisch mogelijke communicatiesnelheid ook in werkelijkheid haalt.
Chipmakers hebben uiteraard druk gelobbied voor enkelkanaals 802.11n, om zodoende hun nieuwere chips, met een grotere winstmarge, te kunnen verkopen, én om gebruikers over te halen om nieuwere basisstations aan te schaffen!
Het zou Apple echter wel eens te doen kunnen zijn om draadloos muziek en films van en naar de iPod touch (en misschien binnenkort ook wel de iPhone 3GS) te kunnen sturen. Hogere transmissiesnelheden brengen het gebruik van een iPod touch als media-voorpost op een lokaal netwerk binnen bereik.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
In Mac OS X 10.6 Snow Leopard zitten een aantal nieuwe functies die te maken hebben met tekst, zoals automatische correctie van spelfouten en vervanging van tekst. Deze functies worden gebruikt in programma's van Apple zoals Apple Mail, Safari (in tekstvelden), TextEdit, en AppleScript Editor, en in onafhankelijke programma's die de betreffende technologie van Apple gebruiken. Op dit moment zijn het er vrij weinig, maar er zijn er ongetwijfeld meer onderweg.
(Een tip: de automatische correctie van spelfouten is zelden standaard actief. Om hem aan te zetten zorg je dat het invoegpunt ergens is waar je tekst kunt invoeren, en kies je Wijzig > Spelling en grammatica > Corrigeer spelling automatisch. Of anders, als deze menu-ingang er niet is, Control-klik je op de plek waar je tikt en kies je Spelling en grammatica > Corrigeer spelling automatisch uit het contextuele menu dat verschijnt. Deze laatste manier zul je vooral nodig hebben in Safari en andere programma's die WebKit gebruiken, zoals Mailplane. Het vervangen van tekst hoeft niet aan te staan.)
De automatische correctie van spelfouten vergelijkt wat je tikt met woorden in het interne woordenboek van Mac OS X en vervangt automatisch iedere fout door wat het denkt dat je bedoelt te tikken. Het vervangen van tekst daarentegen werkt met vervangings-paren: een specifieke fout gekoppeld aan een specifiek vervangend woord.
Het gevolg is dat de automatische correctie van spelfouten weliswaar fouten kan herstellen die niemand had kunnen voorzien, maar ook verkeerd kan gokken. Het vervangen van tekst daarentegen kent alleen maar de fouten die je hem zelf hebt geleerd, maar zal altijd het juiste doen als je een bekende fout maakt.
Dit is het probleem: stel dat je "wth" tikt omdat je "with" bedoelt. De automatische correctie van spelfouten in Snow Leopard vervangt "wth" om de een of andere reden door "wt", waardoor je er meer werk aan hebt dan wanneer hij helemaal niets had gedaan.
Gelukkig heeft het vervangen van tekst in Snow Leopard voorrang boven de automatische correctie van spelfouten. Dus als je (in het tekstgedeelte van het Landinstellingen-paneel van Systeemvoorkeuren) opgeeft dat hij "wth" moet vervangen door "with", dan wordt die fout in de toekomst netjes gecorrigeerd.
Jammer genoeg is het vervangingen-woordenboek van Apple niet erg uitgebreid, en is het toevoegen van vervangings-paren nogal omslachtig. Daarom heb ik uitgezocht waar en hoe ze worden opgeslagen, zodat ik ze kon versterken met het openbare TidBITS AutoCorrect-woordenboek dat oorspronkelijk gemaakt was om te gebruiken in Eudora (zie "Een Eudora Hack die typefouten opmerkt", 04-09-2000). (Later is het TidBITS AutoCorrect-woordenboek geschikt gemaakt voor Typinator, TextExpander en TypeIt4Me, die ook veel andere kunstjes beheersen die verder gaan dan Snow Leopard.)
[Opmerking van de redactie: het testen van de automatische correctie van spelfouten in Snow Leopard was een enorm frustrerende bezigheid. Hij werkt kennelijk niet altijd wanneer je opzettelijk spelfouten maakt, en hij trekt niet altijd onmiddellijk aan de bel. Deze functie is beslist nuttig, maar op dit moment voelt hij niet solide aan. -Adam]
De basis -- Na enig spitwerk kwam ik erachter dat Apple de vervangingsparen in een onzichtbaar bestand onder ~/Library/Preferences/.GlobalPreferences.plist bewaard. Deze paren hebben een gegevensstructuur die er zo uitziet:
<dict>
<key>on</key>
<integer>1</integer>
<key>replace</key>
<string>wth</string>
<key>with</key>
<string>with</string>
</dict>
Ik nam de TidBITS AutoCorrect Dictionary, gaf die een nieuw formaat met die structuur en plakte die vervolgens in de .GlobalPreferences.plist file. Om het te testen, zette ik een paar foutjes in het bestand over naar TextEdit en keek hoe ze vervangen werden.
De vraag is of het plaatsen van meer dan 2700 vervangingsparen in de .GlobalPreferences.plist file merkbaar invloed heeft op de prestaties, vooral op langzamere Macs. In eerste instantie leek het op diverse machines, waaronder een Mac Pro (Early 2008) en een MacBook Pro uit 2009 geen problemen op te leveren, maar er was wel een beetje vertraging op een MacBook Pro (Early 2006). Schrijf een bericht als je problemen met de prestatie van je machine ondervindt, nadat je al die paren in de .GlobalPreferences.plist geplakt hebt.
Doe het zelf -- Als je het bestand eenmaal opgehaald en uitgepakt hebt, volg je de instructies, gebruik makend van BBEdit of het gratis TextWrangler, ook van Bare Bones Software. (Het .GlobalPreferences.plist bestand is gecomprimeerd opgeslagen, dus een programma als TextEdit of vim.nana kunnen het zonder een paar extra stappen niet op de juiste manier lezen).
Voilà! Vanaf nu zullen eerst de vervangingsparen uit de TidBITS AutoCorrect Dictionary gebruikt worden, vóór de automatische spellingscorrectie met potentieel verkeerde suggesties komt.
(Nog een tip: als de automatische spellingscorrectie telkens iets verandert dat je eigenlijk niet wilt typen, bijvoorbeeld het vervangen van "foo" door "of", maak dan een vervangingspaar in het Taal & Tekst voorkeurenpaneel waarmee je "foo" door "foo" vervangt. Hopelijk komt de automatische spellingscorrectie dan niet meer aan je woord.)
Als het toch fout gaat -- Als blijkt dat de toevoeging van meer dan 2700 nieuwe paren het typen in Apple Mail of TextEdit ernstig vertraagt, dan kun je altijd terug naar de summiere lijst die Apple gebruikt door in het taal & tekst voorkeurenpaneel op de Herstel standaard-knop te drukken.
[Lewis Butler is reeds lange tijd Unix systeembeheerder, postmaster en Mac-geek. Hij heeft ook reeds vele bijdragen geleverd aan een groot aantal mailinglijsten onder de naam "LuKreme".]
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
De mogelijkheden voor het synchroniseren van agenda's van de iPhone (en zijn neefje, de iPod touch) zijn snel geëvolueerd en op vele vlakken in de goede richting, maar de meest recente verbeteringen van deze mogelijkheden kunnen een onverwacht probleem creëren voor gebruikers. Bij het synchroniseren van agenda's onder iPhone OS 3.1 (bij dit schrijven de meest recente versie) kun je maar al te gemakkelijk met dubbele agenda-activiteiten op je apparaat komen te zitten. Omdat deze veranderingen een stok in de wielen staken van mijn vooruitgangsupdate van "Take Control of Syncing Data in Leopard", wilde ik wat ik heb ontdekt met jullie delen.
De onderliggende oorzaak voor deze dubbele activiteiten is ingewikkeld en heeft te maken met MobileMe, iTunes en de manier waarop agenda's waarop je alleen-lezen bent geabonneerd in iCal naar je glimmende draagbare apparaat synchroniseren. Om te begrijpen wat er gebeurt, moet je iets afweten over hoe het synchroniseren van agenda's op de iPhone/iPod touch in de loop der tijd is veranderd.
Vergeet ook niet dat ik het hier over twee soorten agenda's heb:
iPhone OS 2.x -- In iPhone OS 2.x had je twee manieren om je iCal-agenda's met je apparaat te synchroniseren:
Als je dus wilde kiezen welke agenda's met je apparaat gesynchroniseerd werden, of als je een geabonneerde alleen-lezen agenda van iCal op je apparaat wilde synchroniseren, moest je het apparaat synchroniseren met iTunes en dan verloor je de voordelen van push-synchroniseren.
iPhone OS 3.0 -- Deze belangrijke update voor het iPhone OS maakte korte metten met het feit dat je moest kiezen of je wilde synchroniseren met MobileMe of iTunes: het kon nu tegelijkertijd. Daarvoor waren aanpassingen nodig aan de manier waarop de iPhone en iPod touch agenda's laten zien, op de volgende manier:
Een mooie verbetering omdat je nu het volgende kunt doen:
Tegelijkertijd kon je ook makkelijk in de war raken, omdat je afspraken twee keer kon synchronseren, met MobileMe en iTunes. Dan vond je de afspraak terug in zowel Van mijn Mac als je MobileMe verzameling. Als je dan naar alles keek, zou je de afspraak dubbel zien.
Wanneer je dus synchroniseerde via MobileMe moest je ervoor zorgen dat je de zelf aangemaakte agenda's niet nogmaals met iTunes synchroniseerde, en iTunes alleen gebruiken om die kalenders te synchroniseren die niet via MobileMe synchroniseerden. En dat is een flinke verantwoordelijkheid.
iPhone OS 3.1 -- De nieuwste update, iPhone OS 3.1, synchroniseert je alleen-lezen agenda's eindelijk direct vanaf MobileMe. Het synchroniseren via iTunes is niet langer nodig.
(Merk op dat MobileMe altijd al deze agenda's van de ene Mac naar de andere synchroniseerde, maar iPhone OS 3.1 kan nu ook direct bij deze informatie. Je zou kunnen zeggen dat dit altijd al mogelijk moet zijn geweest.
Helaas kun je nog steeds niet zelf kiezen welke agenda's je wilt synchroniseren met MobileMe: het is alles of niets. Op zich een hele verbetering, maar als je wilt kiezen moet je dezelfde oplossing volgen als onder de iPhone 2.x firmware. Dan moet je kiezen tussen synchroniseren met MobileMe (waarmee je al je kalenders moet synchroniseren) of met iTunes (om de te synchroniseren kalenders te kunnen kiezen).
Het addertje -- Klinkt redelijk, toch? Nou, er bevindt zich een adder onder het gras voor zowel iPhone als iPod touch gebruikers. Dit probleem treed in het bijzonder op voor diegenen die voorheen iTunes gebruikten voor het synchroniseren maar dat nu via MobileMe willen gaan doen.
En dit is die adder: wanneer je het synchroniseren via iTunes uitzet, blijven de kalenders in je Van mijn Mac verzameling bestaan op je apparaat. Ze verhuizen dan naar de Op mijn iPhone-verzameling (met een andere naam op je iPod touch, maar met hetzelfde principe).
Als gevolg daarvan zul je in iCal op je apparaat nog steeds dubbele afspraken zien: nu in je Op mijn iPhone-verzameling, en die je hebt gesynchroniseerd via MobileMe. Het is nog erger: op dit moment is het niet mogelijk om de agenda's in je Op mijn iPhone-verzameling te verwijderen. Da's naar!
De adder doden -- Ik heb gelukkig een oplossing gevonden, al is die niet elegant:
De MobileMe-verzameling op je apparaat zal natuurlijk nog steeds de lege agenda tonen, maar omdat hij leeg is, zie je in elk geval geen dubbele afspraken wanneer je alle agenda's bekijkt. Wanneer je daarna het synchroniseren van agenda's uitschakelt in iTunes verhuist de lege agenda weer naar de Op mijn iPhone-verzameling, maar daar kan hij verder geen kwaad.
(Merk op dat dat het opnieuw inschakelen van de iTunes-synchronisatie ervoor zorgt dat de Op mijn iPhone-verzameling vervangen wordt door Van mijn Mac. Deze set bevat de agenda's die je op dat moment synchroniseert met iTunes.)
Ooit wordt het misschien mogelijk in een toekomstige versie van iTunes of het iPhone OS, agenda's te verwijderen uit de Op mijn iPhone-verzameling en heb je deze strategie niet meer nodig. Maar in elk geval heb je nu niet langer meer last van onnodige duplicaten op je apparaat.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Je zult inmiddels wel een glimp hebben opgevangen van de grote kat die door Apple is geworven als het gezicht van haar nieuwe besturingssysteem, Snow Leopard. Maar wist je dat de echte sneeuwluipaard een ernstig bedreigde diersoort is? Met sterk afnemende aantallen van naar schatting tussen de 3.500 en 7.000 in het wild levende exemplaren, wordt deze inwoner van Centraal Azië bedreigd met uitroeiing.
De sneeuwluipaard is een prachtige kat met forse poten, een dikke zijdezachte vacht, en een relatief lange staart die hem helpt zijn evenwicht te bewaren in het bergachtige gebied waarin hij woont. Bijgenaamd de Geest van de Himalayas, omvat zijn natuurlijke leefomgeving de bergen van Centraal en Zuid-Azië inclusief delen van Mongolië, India, Pakistan, China en andere landen. sneeuwluipaarden zijn solitaire dieren, die gewoonlijk 15 tot 20 jaar in het wild leven.
Sinds 1972 is de sneeuwluipaard door de International Union for Conservation of Nature aangemerkt als een bedreigde diersoort, net als de panda, de blauwe vinvis en de albatros. Vandaag de dag wordt hun leefomgeving stukje bij beetje afgepakt voor landbouw behoeften; ze worden gestroopt voor hun pelzen; en ze worden gedood door boeren die hun vee willen beschermen.
Gelukkig zijn er andere mensen die zich sterk maken voor de sneeuwluipaard.
Natuurbeschermingsorganisaties -- Er zijn twee grote organisaties die zich op dit moment specifiek inzetten voor de belangen van de sneeuwluipaard. De Snow Leopard Trust werd opgericht in 1981 en is een van de wereldautoriteiten op het gebied van onderzoek aan en bescherming van de sneeuwluipaard. Met veel personeel verspreid over de vijf landen die het leefgebied van de sneeuwluipaard bestrijkt probeert de Trust veranderingen te bewerkstelligen op nationaal niveau. In 2008 is de Trust ook begonnen met een langdurend onderzoeksproject dat meer licht moet werpen op de problemen waar de sneeuwluipaarden mee te maken hebben door hun leefgewoonten beter te begrijpen.
De korte-termijndoelen van de Snow Leopard Trust zijn het uitbreiden van het aantal gemeenschappen in Mongolië dat meedoet aan beschermingsmaatregelen (Mongolië heeft de op één na grootste populatie sneeuwluipaarden) en het opzetten van een proefprogramma in China, waar de grootste sneeuwluipaarden-populatie zich bevindt. Het hoofddoel op de lange termijn van de Trust is om ervoor te zorgen dat de aantallen de sneeuwluipaarden in het wild toenemen, zodat de populaties gezond blijven en zichzelf kunnen redden.
De Snow Leopard Conservancy is de andere belangrijke bron van beschermingsactiviteiten voor de sneeuwluipaard. De organisatie richt zich op het rentmeesterschap van berg-ecosystemen binnen gemeenschappen die habitat (en gemakkelijke prooien, in de vorm van vee) voor sneeuwluipaarden hebben. Zij beschrijven hun uitdaging als het zoeken naar "manieren om lokale mensen te helpen om weer te willen samenleven met grote roofdieren".
Wat zou Apple kunnen doen? Hoewel het natuurlijk absoluut niet Apples plicht is om mee te doen met de inspanningen om de naamgenoot van hun nieuwste besturingssysteem te beschermen, heeft het bedrijf nu wel een schitterende kans om een nobel doel te steunen. Gezien Apples recente inspanningen om een groener bedrijf te worden, zou het omarmen van de sneeuwluipaard als hun huidige mascotte en steun aan pogingen om de sneeuwluipaard voor uitsterven te behoeden een manier zijn om andere groene inspanningen te onderstrepen, zoals het bannen van broomhoudende brandvertragers, pvc en kwik uit iPods en computers. De financiële planningsorganisatie Pacific Life is een goed voorbeeld van een bedrijf dat zijn beeldmerk steunt, in hun geval de bultrugwalvis.
Op zijn simpelst zou Apple gewoon kunnen helpen om de aandacht te vestigen op het probleem met een informatief kader op de Snow Leopard-pagina. Aangezien veel mensen niet eens weten dat de sneeuwluipaard een bedreigde diersoort is, zou zelfs een kleine inspanning als deze veel kunnen betekenen.
Apple zou ook geld kunnen geven aan de Snow Leopard Trust en/of de Snow Leopard Conservancy. Of beter nog, Apple zou de Mac-gemeenschap in de inspanningen kunnen betrekken door aan te bieden om donaties van Macgebruikers te verdubbelen. De Snow Leopard Trust heeft al zo'n donatieverdubbelingsprogramma lopen met een andere donor. Als de organisatie voor 31 oktober 2009 $ 25.000 kan inzamelen, dan zal elke donatie verdubbeld worden door de Geyer Trust.
"Dat betekent dat jouw gift tweemaal zoveel effect heeft", schreef Brad Rutherford, uitvoerend directeur van de Snow Leopard Trust, mij via e-mail. "Alle giften, groot of klein, zijn belangrijk voor ons. Vijf dollar is genoeg om een sneeuwluipaard één dag te volgen met gps-technologie, en $ 1.000 is wat het kost om één sneeuwluipaard in Kirgizië een heel jaar te beschermen."
Sommige Mac-gerelateerde organisaties zijn al in de boot gestapt. Apple-winkels Tekserve in New York City en Monterey Bay Computer Works in Californië hebben al bijgedragen aan het inzamelingsprogramma van de Snow Leopard Trust. Texserve heeft de opbrengsten van de eerste 100 exemplaren van Snow Leopard die het verkocht geschonken. Sommige ASMC (Apple Specialist Marketing Co-op)-verkopers helpen ook door reclame te maken voor sneeuwluipaard"adoptie"-programma's in hun winkels. Het zou prachtig zijn als Apple zich bij deze Apple-winkels zou voegen en een leidende rol zou nemen in het aanmoedigen en promoten van de bescherming van de sneeuwluipaard.
Wat kun jij doen? Je hoeft niet te wachten tot Apple iets doet, er zijn zoveel dingen die je nu al kunt doen om sneeuwluipaarden te helpen. Behalve een individuele schenking aan een van de bovengenoemde organisaties, zou je een sneeuwluipaard kunnen "adopteren" (via de Trust of de Conservancy), je oude auto weggeven om geld in te zamelen, of handgemaakte voorwerpen kopen die gemaakt werden door mensen die in sneeuwluipaard-habitat wonen en die moeten helpen om de economische druk te verminderen die de herders ertoe dwingt om hun vee met geweld te beschermen (de handwerkslui moeten zich aan overeenkomsten houden waarover wederzijds onderhandeld werd en die ertoe dienen om de katten en hun belangrijkste prooien te beschermen).
En als je echt iets wilt doen, kun je je als vrijwilliger inzetten voor de Trust of de Conservancy. Vooral de Trust heeft aangegeven dat het de hulp van vrijwilligers nodig heeft bij het uitbreiden van hun sociale netwerk, het ontwikkelen van presentaties, het schrijven en uitbrengen van persberichten en het organiseren van inzamelingsfestiviteiten.
En hoewel het niet veel lijkt, kan het eenvoudigweg verspreiden van de informatie over de bedreigde status van de sneeuwluipaard via gesprekken, e-mail of Twitter (ik kan aanraden om een koppeling te maken naar dit vreselijk schattige filmpje van sneeuwluipaardkittens in de Woodland Park Zoo in Seattle) grote effecten hebben. (En als je zelf op de juiste dag in de Woodland Park Zoo bent, zou je misschien wel TidBITS hoofdredactielid Jeff Carlson en zijn dochter Ellie kunnen zien, vermomd als sneeuwluipaarden.)
Brad Rutherford was duidelijk over de mogelijkheden. "Steun van Apple, zijn winkels en de Macgebruikers kan een groot en onmiddellijk effect hebben op de bescherming van sneeuwluipaarden", zei hij.
Dus de volgende keer dat je Snow Leopard opstart, denk dan even aan die grote katten die in de Himalaya rondsluipen. Hopelijk zullen ze er nog zijn lang nadat Apple de besturingssystemen genoemd naar grote katachtigen achter zich gelaten heeft.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
TidBITS-lezer Jim Griffiths maakte ons onlangs attent op een veelvoorkomend probleem met SuperDrives: het onvermogen van sommige drives om schijven te lezen of te schrijven. Zijn MacBook Pro kreeg kort na het aflopen van de garantie problemen met het lezen van allerlei optische schijven. Hij begon daarom in de Apple Support-discussiefora een forumdiscussie waarin hij het probleem beschreef.
Op het moment dat ik dit schrijf bevat de discussie meer dan 225 berichten en is meer dan 30.000 maal bekeken. Een soortgelijke discussie is al meer dan 19.000 keer bekeken. Dat zijn grote aantallen voor de fora, die erop wijzen dat Jim lang niet de enige is die dit probleem ervaart.
Uit het doorlezen van berichten wordt duidelijk dat een onevenredig aantal SuperDrives niet goed werkt, maar de beschreven symptomen, oorzaken, en geboden oplossingen leveren geen duidelijk plaatje van de situatie op.
Symptomen en variabelen -- Bij deze SuperDrive-problemen komen wel een paar symptomen overeen: de optische schijfeenheid weigert op een bepaald moment optische schijven te laden en gooit ze er na een tijdje vruchteloos proberen weer uit. Er is onder de gebruikers echter geen eenduidigheid wat betreft de gebruikte systemen, discs, en het moment waarop de moeilijkheden beginnen.
Afgaande op de berichten in de discussieforums gaat het hierbij om de MacBook, MacBook Pro (13, 15 en 17 inch), MacBook Air, iMac en Mac Mini. De computers variëren in leeftijd van begin 2006 tot eind 2009.
Bij de in de forums geïdentificeerde optische schijfeenheden onder meer:
Het type schijf dat problemen geeft varieert: sommigen kunnen wel dvd's laden, maar geen cd's. Bij anderen is dat andersom. Bij sommigen werken commerciële cd's en dvd's wel, maar blanco cd's en dvd's niet en vice versa. Er zijn er die alles kunnen laden behalve cd-r's, anderen juist alles behalve blanco dvd-r's. Sommigen kunnen geen enkele schijf zien. Voor sommige gebruikers doet het probleem zich af en toe voor, terwijl anderen er constant mee kampen.
Wanneer de problemen beginnen is ook voor iedereen verschillend. Sommigen hadden meteen al problemen met hun SuperDrives, volgens anderen begon het na een paar maanden, en vele anderen klagen dat de symptomen pas begonnen toen hun eenjarige garantieperiode afliep. Er zijn er ook die aangeven dat de moeilijkheden pas de kop opstaken na het installeren van Snow Leopard.
Deze variatie in tijd, betrokken schijfeenheden en schijftypes maken het isoleren van het probleem erg lastig. Mogelijk (of zelfs waarschijnlijk) gaat het hier om een reeks problemen. Het zou ook een enkel probleem kunnen zijn met diverse mogelijke aanleidingen, wat leidt tot variabele symptomen en moment van aanvang.
Het op basis van verhalen van gebruikers vaststellen van wat er aan de hand zou kunnen zijn is verdraaid moeilijk, vooral in dit geval. Om een voorbeeld te geven: de melding van het moment van aanvang van een probleem hangt af van of de gebruiker het opmerkt. Stel dat een SuperDrive al vanaf dag 1 niet in orde is, maar pas een jaar later met een probleemschijf wordt gebruikt, dan kan de gebruiker een onjuiste datum aangeven voor het ontstaan van het probleem.
Op dezelfde manier kunnen de verschillen in schijven die al of niet gelezen kunnen worden wijzen op verschillende problemen, één probleem met uiteenlopende symptomen, of leemtes in de testprocedures die de gebruikers doorlopen. Probeert een gebruiker alleen commerciële cd's en dvd-r's, dan geeft hij mogelijk aan dat die niet werken, om vervolgens aannames te maken over andere schijven, of daar helemaal niets over te melden, waarmee de gegevens vertekend of op zijn minst minder duidelijk worden.
Mogelijke oorzaken -- Op basis van deze symptomen hebben mensen de koppen bij elkaar gestoken, met Apple Geniuses gesproken, en andere technische wizzards geraadpleegd om achter mogelijke oorzaken te komen. Zoals je je kunt voorstellen lopen de suggesties uiteen.
Het debat draait vooral om de vraag of we te maken hebben met een hardware-kwestie of een software-kwestie. Sommigen menen dat dit probleem eenvoudig is terug te voeren op falende optische schijfeenheden, terwijl anderen ervan zijn overtuigd, dat de problemen door een recente firmware- of beveiligings-update in de hand werden gewerkt.
Een kleinere groep gebruikers in de fora denkt dat het aan de installatie van Snow Leopard ligt, maar vele anderen roepen dat deze moeilijkheden al ver vóór Snow Leopard bestonden.
Degenen die betogen dat defecte hardware geen oorzaak kan zijn, wijzen erop dat zoveel verschillende Macs en schijfeenheden hierdoor getroffen zijn. Pleiters voor de software-theorie geloven meestal ook, dat hun specifieke problemen pas na een grote software-update begonnen (hoewel er geen consensus bestaat over welke update het probleem heeft veroorzaakt). Een veelvoorkomend argument is dat een defecte update mogelijk de tolerantie van het besturingssysteem voor stof of vuil op een schijf heeft verlaagd.
Een andere gebruiker die software als oorzaak onderschrijft, ontdekte dat hij een schijf ook niet met een externe optische schijfeenheid op zijn Mac kon laden. Toen hij diezelfde externe schijfeenheid aansloot op een Windows-machine werkte hij prima.
Aangezien zowel de symptomen als het tijdstip van aanvang zo uiteenlopen, is men met het vaststellen van een enkele onderliggende oorzaak nog niet ver gekomen.
Voorgestelde oplossingen -- Ofschoon de discussies over de oorzaken van de problemen bleven doorgaan, zijn er talrijke oplossingen voorgesteld. Hieronder staat een lijst met oplossingen die werden voorgesteld door forumgebruikers; de mate waarin deze oplossingen het probleem oplossen is onvoorspelbaar.
Samenvatting -- Er zijn dan wel veel symptomen en oplossingen voor deze problemen, maar zij draaien allemaal rond de SuperDrive. Als je problemen hebt die lijken op de hierboven beschreven problemen, dan kan je misschien je ervaringen toevoegen aan de lopende forum-thread waarvan je aan het begin van dit artikel een koppeling vindt of contact opnemen met Apple (online of met een Apple Genius in een winkel) op uiting te geven aan je probleem. Wij blijven dit probleem opvolgen, en we hopen dat Apple stappen zal nemen om het op te lossen.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Sandvox 1.6.4 van Karelia Software is een compatibiliteits- en onderhoudsupdate van het op sjablonen gebaseerde gereedschap om websites te maken. De nieuwste versie werkt goed onder Snow Leopard en is er ook in het Braziliaans-Portugees. Ook bevat de nieuwste versie een belangrijke update van zijn Amazon List Pages- en Pagelet-code. Dit heeft te maken met een recente wijziging in Amazons API. ($ 57 Regular/$ 97 Pro, gratis update, 27,2 MB)
Mellel 2.7 van RedleX is functionaliteits-update van de tekstverwerker die steeds meer kan. Enkele van de veranderingen zijn: ondersteuning voor omvloeiende tekst en drijvende afbeeldingen, aanpassingen om te blijven werken onder Snow Leopard, een nieuw objectenpalet waarmee je de kenmerken van afbeeldingen kunt beheren, een nieuw venstermenu om instellingen te kiezen en een mogelijkheid bij het automatisch titels toekennen om die ook in de inhoudsopgave te laten verschijnen. Verder kunnen automatische titels nu langer zijn dan zes regels en zijn er verbeteringen aangebracht aan het paginapalet en de paginadialoog. Er is een complete lijst van de veranderingen, verbeteringen en reparaties op de site van RedleX. ($ 49 nieuw, $ 19 upgrade, 31,8 MB)
MercuryMover 2.0.6 van Helium Foot Software is een compatibiliteits- en onderhoudsupdate van het gereedshap om met toetscombinaties vensters te verplaatsen en hun afmetingen te veranderen. De nieuwste versie werkt onder Snow Leopard en is ontdaan van een fout die MercuryMover belette om de onderkant te vinden van een hoger extra beeldscherm dat aan de bovenrand uitgelijnd was met het hoofdscherm. ($ 20, gratis update, 2 MB)
Camera Raw 5.5 en Lightroom 2.5 van Adobe kunnen nu omgaan met de ruwe bestanden van vijf nieuwe camera's, te weten de Nikon D300s, Nikon D3000, Olympus E-P1, Panasonic DMC-FZ35 en Panasonic DMC-GF1. In Camera Raw 5.5 zijn bovendien "de demozaïekalgoritmes in het ruwe conversieproces voor Bayer-sensorcamera's met ongelijke groenrespons" gerepareerd. (Gratis updates voor huidige gebruikers van Photoshop en Lightroom, 46,7/86,6 MB)
Things 1.2.3 van Cultured Code is een onderhoudsupdate van de op Getting Things Done geïnspireerde takenbeheerder. Ten opzochte van 1.2.1 zijn veranderd: de mogelijkheid om Spotlight-indexering uit te schakelen, de mogelijkheid om de twee toetscombinaties voor Quick Entry onafhankelijk van elkaar aan of uit te schakelen en de mogelijkheid om meerdere kaarten uit Adresboek of e-mailberichten te slepen naar een sectie met aantekeningen bij taken. Bovendien zijn de onderdelen in het Algemeen-paneel anders geordend, zijn de invoermethodes voor Japanse tekens verbeterd, is de Franse localisatie uitgebreid en zijn er reparaties verricht aan de syntax voor invoegtoepassingen. Er staat een complete lijst van de veranderingen op de website van Cultured Code. ($ 49,95 nieuw, gratis update, 8,0 MB).
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Nieuwste Apple-ontmanteling: een Macintosh Portable -- Het is een gewoonte geworden voor bedrijven als iFixit om Apple's nieuwste hardware te kopen, volledig uit elkaar te halen, en alle onderdelen te becommentariëren. Benj Edwards van Technologizer is een beetje laat met zijn jongste bijdrage, om precies te zijn 20 jaar te laat. Hij haalt een Macintosh Portable uit elkaar, die deze week zijn twintigste verjaardag viert, waarbij hij de nieuwste technologie van die tijd blootlegt. (Gepubliceerd op 21-09-2009)
Adam evalueert de betrouwbaarheid van de Superdrive bij Tech Night Owl Live -- Adam vat recente TidBITS inhoud samen in deze discussie met Tech Night Owl Live gastheer Gene Steinberg, waarbij het gaat om problemen met de betrouwbaarheid van de SuperDrive, het openbreken van de website van de New York Times en meer. (Gepubliceerd op 18-09-2009)
Jouw bedrijf? Daar is ook een app voor -- Jason Kottke bekijkt hoe de iPhone (en vergelijkbare smartphones; lees beslist de eerste voetnoot) bedrijfsmodellen aantast waarvan je niet dacht dat die er door geraakt zouden worden. Mijn favoriete citaat: "We zijn geneigd te vergeten dat de iPhone nog altijd uit de toekomst is op een manier waarop de meeste andere apparaten op bovenstaande lijst dat niet zijn. Het kost tijd voor de apparatuurbouwers om dat verschil goed te maken". (Gepubliceerd op 17-09-2009)
[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]
New York Times Web Site Compromised -- Lezers bespreken de recent malware-pogingen die verschijnen op de New York Times-website. (2 berichten)
Wireless Keyboard and Mouse -- Een lezer vraagt om draadloos toetsenbord-ideeën voor een oude iMac voor de kinderen. (3 berichten)
Word 2008 gives Disk Full error - Again -- Een al langer pruttelende bug in Microsoft Word blijft terugkomen, en kan mogelijk tot het verlies van gegevens leiden. (17 berichten)
Gray screen on boot -- Kunnen defecte harde schijven de oorzaak zijn van problemen met het starten van een Power Mac G5, of is de machine zelf defect? (8 berichten)
Turning OFF system-wide spell checking (10.4.11) -- Her-installatie van Mac OS X zette de ingebouwde spellingschecker aan, maar hoe zet je deze uit in Tiger? Merkwaardig genoeg lijkt het erop dat je dit in Snow Leopard niet kan. (4 berichten)
Dragon Naturally Speaking -- Lezers vergelijkingen aantekeningen over het werken met deze spraakherkenning-software onder Parallels of Fusion op de Mac, met een wat tips voor een Mac-oplossing: MacSpeech Dictate. (6 berichten)
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
