Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>
Leer meer voor minder! We hebben een 50% korting voor alle Take Control e-boeken en Macworld Supergidsen tot 7 juli 2009, je kunt dus je bibliotheek uitbreiden met onze erg handige e-boeken over Macs, Mac OS X, iLife '09, AirPort-netwerken en nog veel meer. Om voordeel te halen van deze tijdelijke verkoop, bezoek je onze catalogus via deze, vol met kortingscodes geladen koppeling, kies de titels die je hebben wilt en klik op de knop Buy Selected Ebooks. Je zult dan op het eerste scherm van ons winkelwagentje de kortingscode en de prijsvermindering zien.
Macs & Mac OS X -- In onze catalogus vind je nieuwe en ge-update titels waarmee je je Mac efficienter kan laten werken:
Programma's -- Maak het beste van je programma's, of je nu creatief in iLife '09 wilt werken of in stijl op pad gaan met de nieuwe Safari 4:
AirPort-netwerken -- Ook zul je een paar up-to-date eboeken van Glenn Fleishman vinden over AirPort/Wi-Fi-netwerken:
Iedereen bedankt die de Take Control series steunde met aankopen, terugkoppeling en enthusiasme!
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Eind vorige week heb ik onze server-infrastructuur significant gewijzigd. Deze wijziging maakt onderdeel uit van ons upgrade-beleid en is vooral bedoeld om de grote hoeveelheid spam die we te verwerken krijgen, de kop in te drukken. Verder hoop ik hiermee verlost te zijn van de dagelijkse taak van het beheren van de mail-accounts van onze lokale gebruikers. Binnenkomende mail loopt nu via een andere server.
Een bijkomend effect van al deze wijzigingen is dat de uitgaande server voor de TidBITS, TidBITS Talk en Take Control-verzendlijsten zich nu waarschijnlijk expliciet als emperor.tidbits.com kenbaar maakt in mailheaders en niet meer gewoon als tidbits.com. Dat betekent dan ook dat wanneer je de mail die je vanwege tidbits.com krijgt uitfiltert of in een whitelist hebt staan, je mogelijk je filters of whitelist dient te wijzigen, zodat emperor.tidbits.com ook herkend wordt.
Onze verontschuldigingen voor de overlast!
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Felicitaties zijn er voor Terrell Hall, mac.com, Tom Powers, zoran.com, en Larry Weakly, foxinternet.com. Zij zijn de winnaars van de afgelopen DealBITS verloting en krijgen een exemplaar van DiscLabel 6, ter waarde van 35,95 dollar. Alle deelnemers aan deze trekking krijgen een kortingscoupon ter waarde van 20% voor Disclabel 6 (tsja, soms moet je toch echt meedoen aan een trekking om een korting te krijgen!). Alle 427 inzenders: bedankt, en doe allemaal weer mee met de volgende trekking!
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
AOL heeft een nieuwe versie van AIM (AOL Instant Messenger) for iPhone uitgebracht. Deze versie ondersteunt de zogeheten "Berichtgeving" [push notification] voor nieuwe berichten, zodat nieuwe berichten automatisch op je iPhone terechtkomen. Er zijn twee versies beschikbaar: een gratis licentie met advertenties, en een betaalde versie zonder advertenties ($ 2,99). Beide versies werken op zich met versie 2.0 van het iPhone OS 2.0, maar vereisen iPhone OS 3.0 om ook bericht te krijgen over nieuwe antwoorden terwijl je in andere apps aan het werk bent.
De toevoeging van de push-technologie is de enige belangrijke verandering voor de iPhone AIM-client, maar hij is dan ook wel erg ingrijpend. (Een andere kleine verandering is de mogelijkheid om te typen met een liggend scherm.) Je moet AIM starten en inloggen om Berichtgeving te activeren. Dat geldt overigens voor alle programma's die gebruik willen maken van de push-technologie, zelfs wanneer je geen account hoeft te configureren voor dat programma.
Zodra je in AIM ingelogd bent zorgt de software ervoor dat je 24 uur lang ingelogd blijft. Gedurende die tijd verschijnen berichten automatisch, of je iPhone nu slaapt of dat je andere programma's gebruikt. Wanneer je de iPhone met AIM gebruikt worden de berichten meteen op het scherm getoond.
[Zie afbeelding]
[Zie afbeelding]
De iPod touch ontvangt de notificaties alleen wanneer er verbinding is met een wi-fi-netwerk; met een actief scherm worden de berichten meteen getoond, wanneer het apparaat slaapt wordt er om de 15 minuten gecontroleerd. De iPhone gebruikt wi-fi alleen wanneer er geen mobiele telefoonverbinding beschikbaar is en de richtlijnen voor ontwikkelaars zeggen dat deze berichten alleen getoond worden wanneer de iPhone gekoppeld òf wakker is. Dit lijkt inconsistent te zijn met de afhandeling van push-berichten door de iPhone en de iPod touch, of een fout in de documenten van Apple.
AIM kan omgaan met verschillende lokaties tegelijkertijd, dus je kunt op iChat ingelogd zijn op één of meerdre Macs en tegelijkertijd ingelogd zijn met AIM for iPhone. Tijdens het testen merkten Adam Engst en ik dat wanneer jij of je gesprekspartner versleuteling geactiveerd hebben in iChat, voor de berichten en sessies die je gestart hebt in iChat push niet werkt. Wanneer je antwoordt op dezelfde persoon in AIM for iPhone wordt de versleuteling uitgeschakeld in iChat en werkt push weer.
Je kunt de versleuteling in iChat geheel uitzetten (Voorkeuren > Accounts > jouw account > Beveiliging), of je moet er voor zorgen dat je op geen enkele machine op iChat ingelogd bent wanneer je push wilt gebruiken.
Het gedrag van de push notificaties kan op je iPhone of iPod touch ingesteld worden door middel van een nieuw onderdeel Berichtgeving, dat verschijnt wanneer je minimaal één app hebt geïnstalleerd dat hiervan gebruik maakt. Er is een algemene instelling waarmee je Berichtgeving in zijn geheel aan of uit kunt zetten en er zijn programma-specifieke mogelijkheden. AIM geeft je de keuze om geluid aan of uit te zetten, meldingen te kiezen en getallen op het app-symbool te tonen voor het aantal berichten, zoals bijvoorbeeld ook de Berichten-app dat kan.
De toevoeging van push zou het begin van het einde moeten betekenen voor SMS. Zoals ik al schreef in "Als iPhone gaat pushen, gaan sms-kosten naar beneden" (09-04-2009), kost een SMS een provider waarschijnlijk minder dan een cent, terwijl klanten daar vaak zo'n 25 cent voor bericht moeten betalen.
Push daarentegen kost volgens Apple de klant of de software-ontwikkelaar helemaal niets en in de Verenigde Staten worden de iPhones geleverd met onbeperkte internet-toegang. Push-berichten zijn klein en zelfs duizenden berichtgevingen zouden minder moeten zijn dan een megabyte per maand. Dat zou ook geen probleem moeten zijn in landen die beperkingen hebben voor internet-toegang.
In tegenstelling tot SMS kan de aflevering van berichtgevingen niet gegarandeerd worden. In de "quality of service"-omschrijving van Apple wordt gezegd dat notificaties die niet afgeleverd kunnen worden, voor een beperkte periode opgeslagen worden, maar daarna verwijderd. Per app wordt er zelfs maar één bericht opgeslagen wanneer een apparaat niet bereikbaar is.
SMS is in het ontwerp veel robuuster en hoewel er ook daar geen garantie bestaat, worden SMS berichten bijna altijd afgeleverd tenzij een mobiele telefoon buiten bereik is, of voor een langere tijd uitgeschakeld.
Het grootste voordeel van SMS is dat het over alle netwerken, in welk land dan ook, beschikbaar is, ondanks het feit dat internationale SMS-berichten nog duurder zijn. AIM heeft echter miljoenen gebruikers en een AIM-account is gratis. Bovendien werkt het ook met iChat. Ik beveel dus iedereen aan die regelmatig SMS-berichten verstuurd en een iPhone of iPod touch bezit om een AIM-account in te stellen voor gebruik met de iPhone client.
Dat betekent niet dat AIM op dit moment al het gebruik van SMS kan vervangen. De beperking van maximaal 24 uur achtereen ingelogd zijn is wellicht de manier van AOL om de belasting van haar servers te beperken, of tegemoet te komen aan een eis van Apple om niet de relatie met providers te beschadigen. Ik zou me zelf kunnen voorstellen dat ik eerst op AIM controleer of ik nog berichten heb voordat ik SMS bekijk en misschien zelfs een SMS bericht verstuur aan mensen om mij een bericht achter te laten op AIM.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
AT&T hebben voor de zoveelste keer hun public relations rond de iPhone in het honderd laten lopen toen zij voor de upgrade-kosten voor bestaande klanten geen goed uitgewerkte of hopelijk correcte respons gereed hadden. En zo hoorde ik van veel mensen dat de dagen van AT&T als enige provider in de VS voor de iPhone geteld zijn. (Zie "Bel AT&T voor de beste iPhone-upgradeprijs", 15-06-2009.)
Nu wil ik niet zeggen dat dat nooit gaat gebeuren, want we weten allemaal dat waar een zakenwil is, er ook een technologische weg is. Maar er zitten wel een paar grote obstakels in die weg.
Mobiele telefonie standaarden -- Het belangrijkste obstakel is dat AT&T gebruik maakt van de GSM-mobiele telefonie standaard, waar het overgrote merendeel van de mobiele telefoons in de wereld gebruik van maakt. T-Mobile USA gebruikt ook GSM. Verizon Wireless en Sprint Nextel hebben ooit gekozen voor CDMA, dat door honderdmiljoenen mensen in de VS en elders gebruikt wordt, maar waar geen toekomst in zit, wat ik zal uitleggen.
Verizon wordt vaak genoemd als vervanger of aanvullende partner voor Apple. Maar de meesten vergeten dat de iPhone helemaal niet kan functioneren op het huidige netwerk van Verizon. Er is geen technische reden waardoor Apple geen aangepaste versie van de iPhone kan maken, die op de 2G en 3G-netwerken van Verizon werkt.
Behalve dat de chipmaker voor de toestellen van Apple nog steeds Infineon schijnt te zijn; zij hebben geen CDMA-technologie in hun portfolio, alleen maar GSM. (Als je op de website van Infineon kijkt, kun je zien dat het bedrijf wel WCDMA ondersteunt, dat echter alleen via onderliggende theorie met CDMA verbonden is. WCDMA is een coderingsstandaard die gebruikt wordt in UMTS, de langzaamste 3G-smaak die op GSM-netwerken voorhanden is.)
Dit betekent dat Apple van chipmaker zou moeten veranderen, of een andere erbij nemen. Dat is nogal moeilijk gezien Apples hang naar geheimhouding en hoe nauw ze met Infineon schijnen samen te werken. Bij Infineon zouden ze hun eigen CDMA chips kunnen gaan ontwikkelen, maar Qualcomm bezit een grote hoeveelheid patenten die met CDMA te maken hebben (dat ze uitgevonden hebben) en het zou een complex en langdurig project zijn om de rechten te verkrijgen. Dit alles maakt het op korte termijn allemaal erg onwaarschijnlijk.
Infineon heeft ook een software-gebaseerd product, waarmee de radiostandaard die in een chip ondersteunt wordt, veranderd kan worden, maar CDMA staat niet op de lijst van ondersteunde standaarden.
Verder is het moeilijk te zien waarom Apple nu nog het CDMA-pad op zou gaan, zowel Verizon Wireless als Sprint Nextel zijn van CDMA afgestapt voor hun 4G-netwerken en Qualcomm heeft de ontwikkeling van hun 4G-standaard stopgezet. Verizon en Sprint gebruiken de 3G-standaard van Qualcomm, EVDO, maar beide hebben zich vastgelegd op verschillende vierde generatie netwerkstandaarden. (EVDO staat geen gegevens en spraak tegelijk toe, dus zo te zien heeft Apple daar niets aan.)
T-Mobile gebruikt natuurlijk wel dezelfde GSM-standaard als AT&T. T-Mobile was helaas aan de late kant bij de verdeling van het spectrum en heeft 3G maar in een beperkt aantal steden ingezet. Daarnaast heeft T-Mobile een deel van het spectrum aangeschaft dat nog niet eerder in de VS, noch in andere landen, voor 3G gebruikt is. De 3G-toestellen van T-Mobile ondersteunen andere spectrumbanden, dan die door AT&T voor internationaal gebruik verkocht worden. De iPhone heeft weer geen band die nodig is voor een deel van het 3G-spectrum van T-Mobile.
Wat kunnen we zeggen over LTE en WiMax?AT&T, T-Mobile en Verizon gaan allemaal LTE (Long Term Evolution) gebruiken. Dat wordt gezien als een uit GSM voortgekomen protocol (de standaard is afkomstig van de GSM worldwide trade group) en wordt de belangrijkste mobiele telefonie standaard van de volgende, 4G-generatie. LTE zal een hoogste doorvoersnelheid van 50 tot 200 Mb/s hebben, afhankelijk van de grootte van het frequentiebereik dat een maatschappij aan een kanaal toewijst. In de VS zou de doorvoersnelheid bij normaal dagelijks gebruik op kunnen lopen tot 4 tot 8 Mb/s en in bursts kunnen pieken op veel hogere waarden gehaald worden. Bedrijven die aan LTE-telefoons werken en telecom-analisten verwachten dat er voorlopig nog geen toestel met ingebouwde LTE beschikbaar komt. Op z'n vroegst 2011, maar dat zou ook wel 2012 kunnen zijn.
Sprint heeft voor WiMax gekozen, want het bedrijf wilde om concurrerende redenen heel snel een 4G-netwerk realiseren; ze waren niet onder de indruk van LTE. Sprint is samengegaan met Clearwire, waarvan ze nu voor meer dan de helft eigenaar zijn. Ze hebben WiMax in vier steden geïntroduceerd (Atlanta, Baltimore, Las Vegas en Portland, Oregon). De keuze van Sprint voor Wimax maakt het zo goed als onmogelijk om met Apple in zee te gaan. Sprint was ook de enige maatschappij die de Palm Pre mocht uitbrengen. (Ook hier geldt, dat WiMax wel aan een iPhone toegevoegd zou kunnen worden, maar dat de wereldwijde markt voor Wimax in de toekomst erg klein lijkt vergeleken met huidige plannen voor LTE.)
Clearwire hoopt WiMax tegen het eind van 2010 tot 120 miljoen gebruikers uitgebouwd te hebben, terwijl Verizon en AT&T dat soort aantallen pas in 2011 of zelfs 2012 kunnen halen gezien hun huidige plannen. Daarna zal LTE zeer waarschijnlijk WiMax ruimschoots voorbijstreven.
Ik verwacht dat Apple uit twee mogelijkheden kan kiezen. De eerste mogelijkheid is om helemaal de GSM-route te volgen, waarbij nieuwe modellen van de iPhone uitgerust worden met snellere HSPA-standaarden wanneer ze beschikbaar komen en een toekomstige iPhone LTE erbij krijgt wanneer AT&T over twee jaar serieus met de toepassing daarvan gaat beginnen. Daarmee krijgt de iPhone in de gehele wereld toegang tot 4G-netwerken, ook die van Verizon, maar dan alleen voor LTE.
Dit lijkt me het meest voor de hand liggend, want het is een eenvoudig, effectief plan, dat wereldwijd de meerderheid van gebruikers van geavanceerde netwerken omarmd, nu en in de komende tien jaar. Volgens de laatste rapporten zijn er ongeveer 4 miljard GSM-gebruikers en ongeveer 500 miljoen CDMA-gebruikers, hoewel een groot deel van deze abonnees slechts van 2G-netwerken gebruik maken.
De tweede mogelijkheid, die veel ingewikkelder is en daardoor minder aannemelijk, is dat Apple wacht op zowel AT&T als Verizon totdat zij een significante toepassing van LTE hebben, ondersteund door de langzamere en meer robuuste CDMA/EVDO- en GSM/EDGE/3G-netwerken waar LTE niet beschikbaar is.
Op dit moment heeft AT&T ongeveer 80 miljoen en Verizon ongeveer 90 miljoen Amerikaanse abonnees en beide telefoonmaatschappijen zullen blijven groeien. Het lijkt vreemd voor Apple om een in potentie groot deel van de gebruikers in de Verenigde Staten links te laten liggen maar werelwijd gezien is het zich concentreren op GSM en LTE een eenvoudigere weg.
Het is nog steeds mogelijk dat Apple nog een troef achterhoudt, maar ik zou niet weten hoe dat kan zonder een andere chipfabrikant in te schakelen en werkzaamheden op te starten die zeer specifiek zijn voor de Amerikaanse markt. Zeg nooit nooit met Apple, maar ik geloof dat de iPhone de eerstkomende jaren bij AT&T zal blijven.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Je zou denken dat het formatteren van een nieuwe externe harde schijf een fluitje van een cent zou zijn, toch? Even Schijfhulpprogramma opstarten, de betreffende schijf selecteren, naar het paneel Wissen gaan en na even diep ademhalen op Wissen klikken, nietwaar? Niet waar.
Toevallig, misschien wel als gevolg van de gewijzigde marktpositie van harde schijven (oftewel: "ze zijn de laatste tijd wel erg goedkoop geworden"), heb ik recentelijk een aantal externe harde schijven moeten formatteren, variërend van een vestzak-formaat Maxtor Mini die ik gebruik om op vliegreizen mijn muziekverzameling mee te nemen, een grote Maxtor OneTouch die ik een goede kennis had aangeraden toen we er achter kwamen dat zijn vrouw alle afleveringen van "The Prisoner" had gekopieerd, zodat de harde schijf van haar iMac helemaal vol zat, een AcomData geval die dienst doet als de TimeMachine schijf aan de iMac van mijn moeder en onlangs nog een Fantom GreenDrive met een capaciteit van maar liefst 1 TB die ik, ondanks het feit dat het om een stil en fraai vormgegeven exemplaar gaat dat tegen een stootje kan, voor nog geen honderd dollar op de kop kon tikken bij Buy.com. In alle gevallen probeerde ik eerst het apparaat te formatteren via het "Wissen"-paneel van Schijfhulpprogramma en in alle gevallen liep ik vrijwel direct vast. Bij de Fantom-schijf zat zelfs een gedrukte handleiding die me aanraadde om het zo te doen; die kloppen dus ook niet. Absoluut niet!
Door schade en schande wijs geworden (meerdere keren moet ik bekennen, want mijn wijsheid is nooit van lange duur), zal ik jullie hiervan deelgenoot maken zodat niemand ooit meer deze fout hoeft te maken. En zo wordt het spel gespeeld:
Start Schijfhulpprogramma op. Hang de nieuwe externe harde schijf aan je computer, dan aan de prik, en zet hem aan. Als je de nieuwe schijf ziet verschijnen in Schijfhulpprogramma, selecteer dan het overkoepelende ikoontje van deze schijf. (Let wel, voor elke schijf die aangekoppeld is zie je minimaal twee ikoontjes, één voor het fysieke apparaat, en één voor elk volume die het bevat. Je moet het ikoontje voor het fysieke apparaat hebben.) Nu mag je omschakelen, maar niet naar "Wissen", maar naar "Partitioneren".
In het venster met de partitie(s) zal alles grijs zijn, alsof je tegenover een betonnen muur staat. Dat komt omdat je, voordat je verder kunt gaan, je het partitieschema moet wijzigen, met het Volume-indeling-menu; zelfs als je niet van plan bent om het aantal partities te wijzigen. Standaard is in het Volume-indeling-menu "Huidig" geselecteerd. Wijzig dat. Je moet in ieder geval 1 partitie kiezen. Je zult mij niet horen zeggen dat je méér dan 1 partitie nodig hebt en hoe groot die dan moeten zijn; dat zul je helemaal zelf moeten bedenken; afhankelijk van de grootte van de schijf en wat je er mee gaat doen.
OK, stop. Stop! Ik weet wel dat je denkt dat de volgende stap is om de schijf een naam te geven en een structuur te kiezen. Dat zal wel Mac OS X Extended (Journalled) zijn; dit is de standaard keuze en niet voor niets. Maar daar wachten we nog even mee. Zie je die knop "Opties" onder het rechthoekige venster dat je partitieschema voorstelt? Klik er op. Ja, klik maar! Dit is die ene, alles-overheersende stap, die bepaalt of je in hardeschijf-hemel of hardeschijf-hel terecht komt, of je formatterings-actie al dan niet het gewenste resultaat gaat krijgen.
Waarom, vraag je? Nou, omdat er maar liefst drie mogelijke partitie-schemasoorten zijn en veel schijven zijn af fabriek geformatteerd als Master Boot Record (MBR), waar je op een Mac maar bijzonder weinig aan hebt. Je moet kiezen tussen GUID Partition Table en Apple Partition Map. Die laatste mogelijkheid is het meest universeel en dit is altijd een goede keus, tenzij je de schijf als opstartschijf wilt gebruiken. Mocht dat het geval zijn, dan is de keus afhankelijk van het type Mac waaraan je deze opstartschijf zou willen gaan hangen. Intel-Macs zien het liefst een GUID Partition Table; deze machines kunnen weliswaar opstarten van een Apple Partition Map schijf, maar je kunt er niet zonder meer Leopard op zetten, daarvoor moet je de inhoud van een GUID-schijf naar je Apple Partition Map schijf klonen. Ook kun je in dat geval geen firmware-updates op je machine installeren als je van de externe harde schijf bent opgestart. PowerPC-machines daarentegen kunnen alleen opstarten van een schijf met een Apple Partition Map. (Zie het artikel "Een Intel iMac opstarten vanaf een externe harde schijf", 30-01-2006, van de hand van Jonathan Rentzsch). Apple waarschuwt dat dit ook opgaat voor schijven die als Time Machine back-up gebruikt gaan worden, maar waarom dat zo is is me niet geheel duidelijk.
Kies derhalve het gewenste partitieschema, en klik op "OK". Dan mag je nu een naam voor het volume opgeven en op "Pas toe" klikken. Voilà! De schijf is in een oogwenk geformatteerd, en klaar voor gebruik.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Ondergetekende heeft al op webbrowsers zitten vloeken sinds 1994. Ik heb dus de nodige antecedenten om te kunnen stellen dat Adobe BrowserLab de meest uitgelezen methode is, die ik in die 15 jaar ben tegengekomen om na te gaan of een door jou ontworpen webpagina eruitziet zoals je bedoelde, in de door het gros van de internetsurfers gebruikte browsers. (Deze voorziening is nu nog in een proeffase voor een beperkte groep gebruikers.)
Waarom testen? Omdat geen twee browsers in staat blijken te zijn dezelfde webpagina op precies dezelfde wijze weer te geven. Hoe verder je qua browserversies terug gaat in de tijd, hoe groter de verschillen in weergave en hoe meer fouten er de kop opsteken terwijl er valide html-code wordt gebruikt. Maar zelfs de actuele versies van de grootste browsers hebben nog eigenaardigheden die om speciale aandacht vragen.
BrowserLab laat je een URL invoeren en toont je snel de betreffende pagina zoals deze eruitziet in de zeven meest populaire browserversies die op dit moment in gebruik zijn: Firefox 2.0 (Windows XP en Mac OS X), Firefox 3.0 (XP en Mac OS X), Internet Explorer 6 en 7 (XP), en Safari 3 (Mac OS X). BrowserLab heeft behalve Flash 10 geen extra plugins nodig.
Wat BrowserLab anders maakt dan diensten als BrowserCam of BrowserShots, is dat het bedoeld is zo goed als interactief te zijn, in plaats van slechts statische afbeeldingen te leveren. Voer een URL in, en binnen een paar seconden verschijnen de resultaten. Door middel van een aantal weergaveopties kun je ook twee verschillende browser-voorvertoningen vergelijken.
Het idee achter BrowserLab is heel eenvoudig: "ervoor zorgen dat je ontwerp overeind blijft en gemakkelijke toegang bieden tot voorvertoning in een reeks browsers", aldus Scott Fegette, productmanager van Adobe Dreamweaver.
Fegette ziet BrowserLab als een uitbreiding van Dreamweavers-functionaliteit om "problemen te signaleren en te helpen oplossen" terwijl je pagina's ontwerpt of bijwerkt. Hij zei echter ook, dat Dreamweaver-ontwerpers de context van "echte browsers" nodig hebben. BrowserLab is door middel van een palet tot op zekere hoogte geïntegreerd met Dreamweaver CS4, maar kan ook helemaal zelfstandig gebruikt worden.
Fegette zei dat Adobe een systeem wilde ontwerpen met een zeer korte wachttijd voor het genereren van voorvertoningen. Andere browser-voorvertoningssystemen (vele daarvan voor een buitensporig aantal browsers en platforms) hebben minuten of zelfs tientallen minuten nodig om afbeeldingen te genereren, die ook nog gedownload en bekeken moeten worden. "Ontwerpers konden hiermee niet steeds opnieuw kleine wijzigingen in voorvertoning bekijken", Fegette said.
BrowserLab laadt in zijn Flash-frame schermafbeeldingen van de zeven bovengenoemde ondersteunde browsers. Je kunt ook één of meerdere "browser sets" maken, wat handig is als je bijvoorbeeld alleen in Firefox 3 en IE 7 wilt testen, maar niet in Safari 3 en Firefox 2.
Terwijl de pagina's laden, geeft de site met een kleine roterende animatie aan welke browsers nog aan het laden zijn en welke al klaar zijn. Dat is een heel aangename vorm van terugkoppeling. Voor het maken van de voorvertoningen gebruikt Adobe achter de schermen een combinatie van gevirtualiseerde en speciaal hiervoor gereserveerde servers.
Je kunt de browserafbeeldingen op drie manieren bekijken: "1 up" (enkel), "2 up" (dubbel) en "onion skin" (uirok). De 1-up modus is duidelijk: je ziet een enkel beeld, dat je met het keuzemenu linksboven kiest. Met "2-up" kun je twee afbeeldingen naast elkaar vergelijken, en met menu's aan de linker- en rechterkant een keuze maken uit de browsers. Bij horizontaal of verticaal scrollen bewegen beide beelden synchroon. (De schermafbeeldingen zijn met wat diepte gemaakt, zodat je een flink stuk van een pagina kunt overzien.)
Met onion skin worden twee browserweergaven semitransparant over elkaar gelegd, zodat een ontwerper een in elke browser op de pixel nauwkeurig identieke layout kan maken (of iets wat daar in de buurt komt); een stuk gemakkelijker dan de gebruikelijke methode van schermafbeeldingen importeren in verschillende lagen van een Photoshop document. Met een schuif kan de relatieve transparantie van elke browser ingesteld worden.
Handig in elke modus, maar vooral bruikbaar bij de onion skin-weergave, is een zoomfunctie van 75 tot 200 procent. De site heeft verder sneltoetsen voor het kiezen van browsers (pijlen op en neer), zoomen (+ en -), het kiezen van een weergave (1 voor "1 Up", 2 voor "2 Up" en 3 voor "Onion Skin"), en het instellen van transparantie bij onion skin (pijlen links en rechts).
Internet Explorer 6 werd zowel door Fegette als mijzelf steeds genoemd (en door collega-TidBITS-redacteur Jeff Carlson, die ook bij het interview betrokken was). IE 6 wordt nog steeds relatief veel gebruikt bij websites voor algemeen gebruik en is vaak de enige browser waarin een bepaalde site niet werkt. Fegette zei dat Dreamweaver-ontwerpers bezig zijn een storing op te lossen waarbij het programma aangeeft dat weergave in IE 6 problemen zal geven, om vervolgens die pagina niet als voorvertoning in IE 6 weer te kunnen geven. (Windows houdt er niet van als er verschillende versies van IE tegelijk geïnstalleerd zijn, hoewel het met kunstgrepen wel mogelijk is.)
Fegette zei dat Adobe veel ideeën heeft voor toekomstige versies van BrowserLab, op basis van de respons op de proefversie. Natuurlijk zullen meer browsers toegevoegd worden, om te beginnen IE 8, Safari voor Windows en Google Chrome. Fegette maakte geen specifieke melding van Safari 4, die ten tijde van het gesprek nog in bèta was.
Hij zei ook dat de eerste reacties zo uitgesproken positief waren, dat hij vele mogelijkheden voor uitbreiding ziet. Mobiele browsers (kunnen zien hoe een pagina eruit gaat zien in een mobiele telefoon-browser) staan ook hoog op Adobes lijstje. De iPhone staat midden in de belangstelling, en zelfs ontwerpers die niet specifiek sites voor mobiele telefoons maken willen daarop voorbereid zijn.
Fegette merkte echter wel op dat mobiele browsers een speciale uitdaging vormen. Het merendeel van de besturingssystemen voor smartphones (Symbian, Android en iPhone) heeft dan wel WebKit als standaard, maar "ze gebruiken allemaal verschillende versies".
BrowserLab is op dit moment nog slechts een voorbeschouwing op het eigenlijke programma, en kan nog maar beperkt gebruikt worden. Adobe is van plan om de dienst langzaam uit te breiden, met aanpassingen aan de site. Toen BrowserLab ge-opend werd (op 3 juni 2009), zei Fegette dat het de bedoeling was om 3.500 mensen toe te laten, op basis van wie het eerst komt, wie het eerst maalt. Nog voor 9 uur 's ochtends op de eerste dag echter had het team al 8.300 mensen toegelaten. Daarna werd het systeem gesloten.
In juli komt het systeem op bredere schaal beschikbaar, maar tot dan kun je het project op Twitter volgen. Adobe zal hier laten weten wanneer nieuwe mensen toegelaten worden. Het gaat dan om kleine groepen per keer. Je kunt hiervoor dan een bestaande Adobe ID gebruiken, of een nieuwe account aanmaken.
De voorbeschouwing op BrowserLab is gratis, maar de definitieve dienst zal geld gaan kosten. Hoeveel is nog niet bekend gemaakt of besloten, zegt Adobe. BrowserCam kost $ 60 per maand of $ 400 per jaar voor onbeperkt gebruik. BrowserShots is gratis om te proberen, maar kost $ 30 per maand voor onbeperkt gebruik met ondersteuning.
Fegette bevestigde mijn gevoelens over het nut van de dienst: "Ik zou echt gewild hebben dat dit 10 jaar geleden al beschikbaar was geweest".
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Ja hoor, ik heb het voor elkaar gekregen: een van de SD-kaarten van mijn camera te wissen voordat ik de foto's die erop stonden op mijn Mac had gezet. Ik kon me uiteraard wel voor mijn hoofd slaan; daarna ging ik op zoek naar software waarmee ik mijn foto's terug kon krijgen.
Merk op dat ik niet in paniek raakte. Als een camera of computer doorgaans een geheugenkaart wist, worden de foto's niet feitelijk verwijderd. De geheugenblokken worden als overschrijfbaar gemarkeerd, zodat nieuwe data over de oude geschreven kan gaan worden. In dit geval was ik ervan overtuigd dat ik de foto's terug zou kunnen halen, omdat ik nog geen nieuwe foto's had gemaakt. Sommige camera's kunnen optioneel ook nog een "low-level" [op het niveau van de eentjes en nulletjes: noot van de vertaler] -initialisering uitvoeren van de geheugenkaart, waardoor alle gegevens op de kaart overschreven wordt. Cameramakers maken het er niet duidelijker op, omdat sommige modellen, zoals mijn Nikon D90, over wissen spreekt als "formatteren", maar de foto's zijn nog daarna steeds terug te krijgen.
Mocht je dit artikel lezen omdat je net per ongeluk je geheugenkaart hebt gewist en op het web naar een oplossing hebt gezocht, haal dan opgelucht adem en weet dat het uitermate waarschijnlijk is dat je de foto's terug zult krijgen. Verwijder de kaart uit de camera opdat je geen nieuwe foto's maakt die de "gewiste" foto's overschrijven en lees verder.
Data Rescue II -- Ik keek eerst of ik niet toevallig al in het bezit was van een programma dat de klus zou kunnen klaren. Data Rescue II van Prosoft Engineering is ontworpen om harde schijven te doorzoeken en de gegevens die erop staan te redden. Gebruikmakend van de Assistent-modus van het programma, liet ik een grondige scan uitvoeren, waarmee ieder geheugenblok op de kaart werd bekeken. Het scannen van de 8 GB-kaart duurde ongeveer 15 minuten op mijn 2,33 GHz MacBook Pro.
Het nadeel van het gebruik van Data Rescue voor dit doeleinde is dat het programma ervan uitgaat dat je op zoek bent naar bestandsnamen en niet naar foto's. Ik kon weliswaar zien dat het bestand T4352x2868-00387.nef gered kon worden, maar daarmee had ik nog geen idee welke foto dat was. De scan liet ieder bestand zien dat het kon vinden, waaronder ook foto's die ik al in Aperture had geïmporteerd.
Op dat moment was ik niet al te kieskeurig (misschien was ik toch wel een beetje in paniek toen ik merkte dat mijn foto's weg waren), dus was ik allang blij dat ik alle 5 GB aan foto's terug kon krijgen. Ik moest er dan later wel in gaan grasduinen, maar in ieder geval had ik mijn foto's veiliggesteld.
Data Rescue II kost $ 99 en vereist Mac OS X 10.2.4 of later. Een proefversie is beschikbaar als download van 14,2 MB.
Klix -- Ik stel me zo voor dat iemand bij Prosoft Engineering ooit een keer een mediakaart heeft gewist en met dezelfde problemen in aanraking kwam als ik, want de afdeling JoeSoft van het bedrijf levert Klix, een hulpprogramma voor $ 29,95 dat speciaal ontworpen werd om gewiste media terug te halen.
De interface van Klix is eenvoudig: één venster waarin je je mediakaart selecteert en het scannen opstart, en een Image Recovery [Afbeeldingenherstel]-venster waarin je de voorvertoningen ziet van de afbeeldingen die Klix tegenkomt.
De software kopieert eerst de volledige inhoud van een kaart naar je harde schijf als back-up (een optie die uitgezet kan worden in de voorkeuren van het programma). Afhankelijk van de capaciteit van de kaart kan dat meerdere minuten wachten betekenen, terwijl je zit te kijken hoe de voortgangsbalk voortkruipt over het scherm. Deze tijdelijke kopie wordt verwijderd wanneer je het programma afsluit.
Na het kopiëren scant Klix de kaart op zoek naar media (nog meer wachten, ongeveer 20 minuten voor mijn kaart van 8 GB) en laat dan de afbeeldingen zien in het Image Recovery-venster. Ik kon alle afbeeldingen selecteren of alleen degene die ik nog niet had en vervolgens op de Recover-knop klikken om ze naar een map naar keuze op de harde schijf te kopiëren.
De verkleinde weergaven van de afbeeldingen op de kaart, die Data Rescue niet heeft, maken een groot verschil. Ik kon daardoor alleen de ontbrekende foto's uitkiezen en ze binnenhalen. Maar de verkleinde weergaven zijn wel klein en komen in maar één grootte, je kunt niet inzoomen om meer details te zien. En om een of andere reden kan van het Image Recovery-venster wel de hoogte aangepast worden, maar is de breedte beperkt tot vijf plaatjes.
Ik heb ook nog een irritante eigenschap te melden. Wanneer het programma voor het eerst opstart, vraagt het of je wilt controleren of er updates zijn, een absoluut logische functie. Je kunt op "Yes" of "No" klikken om de controle uit te voeren, maar er is ook een aankruisvak met "Check for updates on launch" (Controleer op updates bij programmastart). Wanneer je "Yes" klikt om te zien of er updates zijn, gaat er nog een dialoogvenster open dat vaststelt dat je de nieuwste versie hebt. Je moet op OK klikken om er vanaf te komen. Het probleem is dat dat geen automatische optie is; hetzelfde dialoogvenster verschijnt iedere keer wanneer je het programma opent. Laat me gewoon toestemming geven om één keer een snelle online-controle uit te voeren bij het opstarten, laat het in de achtergrond gebeuren en val me alleen lastig als er inderdaad een update beschikbaar is.
Maar afgezien van dit kleine ongemak was het eindresultaat dat ik alleen de foto's die ik wilde hebben hoefde op te halen (ongeveer 1 GB), in plaats van alles op de kaart, dankzij de voorvertoningen van Klix.
Klix kost $ 29,95. Een gratis testversie kan beelden op een kaart scannen en localiseren, maar kan maar één bestand (ongeacht de grootte) terughalen. De software is een download van 2 MB en vereist Mac OS X 10.2.4 of later.
Photo Recovery for Mac 3.5 -- Nog een hulpprogramma, Photo Recovery for Mac van AppleXsoft, biedt meer functies voor het terugvinden van gewiste afbeeldingen. Terwijl Klix alle mediabestanden localiseert, kan Photo Recovery for Mac zoeken naar alleen de bestandtypes waarvan je weet (of vermoedt) dat ze op de kaart staan. Wanneer je Nikon kiest uit het Search-venstermenu worden JPG Image, TIFF Image en NEF Image geselecteerd (de laatste is Nikons raw-bestandsindeling). In feite beperkt Photo Recovery for Mac zich niet tot alleen foto's en video's: er zijn opties voor het terugvinden van Excel- en PowerPointbestanden, Zip-archieven, audioformaten, en meer.
Wat ook in eerste instantie indruk op me maakte was de mogelijkheid om voorvertoningen van foto's te bekijken terwijl Photo Recovery nog met zijn scan bezig is. Daarbij laat het een geselecteerd bestand zien in een grote voorvertoningszone die meeschaalt met het venster van het programma. Daarmee kon ik dus meteen beginnen met het zoeken naar de serie ontbrekende foto's.
Maar dat bleek een soort trucje te zijn: ik was eigenlijk niet echt bezig met het bekijken en selecteren van foto's, want Photo Recovery deed het herstel al tijdens de scan, waarbij het alle bestanden die het vond naar mijn harde schijf kopieerde. Daardoor kon ik inderdaad een bestand openen en bewerken als ik wilde, maar ik hoefde niet te wachten gedurende de tijd dat Photo Recovery bezig was met het ophalen van degene die ik niet wilde hebben.
Ik moet op iets wijzen dat belangrijk is, maar dat ik niet door en door getest heb. Ik ontdekte dat geen van mijn programma's, waaronder Adobe Photoshop CS4 en Nikon Capture NX 2, de NEF-afbeeldingen kon openen die Photo Recovery maakte. De website van AppleXsoft vermeldt dat de "bewaaroptie" niet functioneel is in de testversie, dus ik neem maar aan dat Photo Recovery mogelijk met opzet met bestandsgegevens rommelt in de testversie, wat was wat ik gebruikte.
De gratis testversie is verkrijgbaar als een download van 4,8 MB. Photo Recovery for Mac kost $ 49,99 en vereist Mac OS X 10.3 of later.
Image Rescue 3 -- Ik herinnerde me dat de Lexar geheugenkaart die ik ooit kocht met een gratis versie van Lexar Image Rescue kwam, maar die software was al lang geleden ten onder gegaan in de vreselijke berg bovenop mijn rommelige bureau. Bovendien denk ik dat het op een mini-cd verdeeld werd, die ik niet kan gebruiken in mijn gleufladende Macs. Maar Image Rescue 3.0 van het bedrijf werd me ten zeerste aangeraden door sommige van mijn kennissen en ik begrijp waarom.
Image Rescue 3 heeft de vriendelijkste bediening van allemaal, met stap-voor-stap-secties die uitleggen wat er gebeurt en wat er zal gaan gebeuren. Net als Photo Recovery kan Image Rescue de lijst van te zoeken bestandstypes beperken, met voorinstellingen per camera om naar compatibele bestandstypes te zoeken. Ik kon er ook de afbeeldingen mee bekijken alvorens ze naar mijn harde schijf te kopiëren.
Image Rescue 3 kost $ 28,99 en Lexar biedt geen testversie. Als je een Lexar kaart gekocht hebt, zoek dan een URL op in de documentatie van de kaart die wijst naar een gratis download op de website van Lexar.
De prijs van herinneringen -- Ieder programma dat ik hier besproken heb heeft ook functies voor het wissen van geheugenkaarten (waaronder "low-level"-initialisering), die kunnen helpen om problemen met schijfcorruptie te verhelpen. Image Rescue 3 kan ook een kaart testen op eventuele problemen en kan afbeeldingen op cd of dvd branden.
Ik denk nu dat ik mijn lesje geleerd heb en dat dit de laatste keer was dat ik een van deze hulpprogramma's heb gebruikt. Daarom dacht ik in het begin dat de programma's te duur waren: waarom 30 of 50 dollar betalen voor een programma dat je zelden zult gebruiken? Maar het antwoord kwam van de kaart in de vorm van foto's, digitale herinneringen aan momenten die niet herhaald kunnen worden. En eerlijk gezegd kan ik niet uitsluiten dat ik in de toekomst weer stomme dingen met geheugenkaarten zal doen.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Tinderbox 4.7.0 van Eastgate Systems is een belangrijke update van de personal content assistant. Een hele reeks nieuwe kenmerken voor kaarten en diagrammen, met onder andere extra vormen, vulmaterialen en ondersteuning voor Dashboard. Verder ook nog nieuwe intelligente functies voor een beter beheer en betere organisatie van je kaarten door notities automatisch te verzamelen, sorteren en rangschikken en er dan relevante informatie uit te halen en tags instellen of verwijderen, of zelfs berichten op Twitter posten. De update biedt ten slotte ook een nieuwe weergave Diagram, werkt beter met koppelinglabels en agents, acties en regels werken sneller. ($ 229 nieuw, gratis updates voor wie minder dan 1 jaar geleden heeft gekocht, of anders $ 90, 28,7 MB)
Airfoil 3.3.1 van Rogue Amoeba is een kleine onderhoudsupdate van het audio-distributieprogramma. De update biedt compatibiliteit met de AirPort Express 7.4.2-firmware en de Apple TV 2.4-firmware; het controlevakje auto-transmit in Voorkeuren werkt nu goed met verdwijnende luidsprekers en Airfoil stuurt geen initiële valse timingpackets meer om een firewall te omzeilen. Verschillende problemen zijn ook opgelost, waaronder verschillende problemen met Video Player in verband met het slepen van een nieuwe film en één met geblokkeerde luidsprekerverbindingen. ($ 25 nieuw, gratis upgrade, 11,3 MB)
Apple TV 2.4 is een update van het mediacenter van Apple. Deze nieuwste versie biedt onder andere ondersteuning voor de iPhone/iPod touch app Remote, waardoor gebruikers een Apple TV kunnen besturen met vingergebaren. De update voegt ook Flickr-zoekmogelijkheden toe, nieuwe Weergavecategorieën en betere transport- en hoofdstukstanden. De update is beschikbaar via het menu Software-update van Apple TV.
The Missing Sync for iPhone 2.0.2 van Mark/Space is een update van deze Mac-naar-smartphone-synchronisatiesoftware en voegt voicemail en voice-memoarchivering en overdrachtmogelijkheden toe en biedt volledige ondersteuning voor iPhone OS 3.0. Een bug waardoor synchroniseren niet mogelijk was in Mac OS X 10.4 Tiger is nu opgelost, naast een andere bug die een crash kon veroorzaken bij het synchroniseren van Notes met Entourage. Merk op dat het coderen van back-upbestanden in iTunes 8.2 (ingesteld in de tab Samenvatting voor de iPhone in iTunes) tot gevolg heeft dat The Missing Sync geen gegevens kan lezen van de iPhone. Deze update wordt automatisch gedownload door The Missing Sync. ($ 39,95, $ 29,95 crossgrade, gratis update)
Time Capsule and AirPort Base Station Firmware Update 7.4.2 van Apple is een onderhoudsupdate die een handvol kleine bugs oplost. Opgelost zijn onder andere niet nader bepaalde problemen bij het verbinding maken met uitgebreide netwerken, connectiviteitsproblemen met apparatuur van derden, een niet nader bepaald probleem dat zich voordoet wanneer het basisstation voor PPPoE is ingesteld en Terug naar mijn Mac-ondersteuning voor routers van derden. Apple raadt aan om AirPort-configuratieprogramma versie 5.4.2 of later te installeren alvorens te upgraden naar firmware versie 7.4.2. De update kan worden gedownload via "AirPort-configuratieprogramma > Zoek naar updates…". (Gratis)
Final Cut Pro 6.0.6 van Apple is een kleine onderhouds- en compatibiliteitsupdate van de professionele videobewerkingssoftware. De update lost problemen op met realtime afspelen voor vroege 2009 Mac Pro- en Xserve-modellen. (Gratis, 19,15 MB)
Camino 1.6.8 van The Camino Project is een veiligheids- en stabiliteitsupdate van de Mac-gecentreerde, Gecko-based webbrowser. Verbeteringen zijn onder andere een upgrade van de Mozilla Gecko rendering-engine versie 1.8.1.22, met enkele opgeloste beveiligingsproblemen en betere ad-blokkering. De lijst met opgeslagen cookies wordt nu ook weergegeven wanneer er ongeldige cookies in voorkomen, het venster Downloads blijft nu open wanneer het dialoogvenster Customize Toolbar zichtbaar is en typen om een item te selecteren werkt nu juist in SELECT-controls met OPTGROUP-elementen. (Gratis, 15,3 MB voor de versie met alleen Engels of 19 MB voor de meertalige versie)
BBEdit 9.2.1 van Bare Bones Software is een onderhouds- en stabiliteitsupdate van deze krachtige teksteditor. Vier bugs die de software deden crashen zijn opgelost, waaronder een die zich voordeed wanneer je items in een projectlijst sleepte, een die zich kon voordoen wanneer je het venster Find opende via de scripting-interface, een die zich voordeed wanneer een SFTP-server ongeldige UTF-8-bestandsnamen doorstuurde en een die zich voordeed wanneer je de actie Open with Finder vanuit een project- of browser-lijst gebruikte. Verder is ook nog een bug opgelost waarbij gebruikers geen toetsopdracht Sleep konden instellen, de opdrachten Replace updaten de zoekhistorie nu goed en een vooruitgangsdialoogvenster verschijnt nu bij het upgraden van de inhoud van de map Application Support. ($ 125 nieuw, gratis update, 15,4 MB)
MacBook Pro EFI Firmware Update 1.7 van Apple lost een niet nader bepaald probleem op waaronder een beperkt aantal gebruikers met 3 Gb/s SATA-schijven in MacBook Pro's van juni 2009 te lijden had. Apple verklaart: "Met deze update kunnen schijven overdrachtsnelheden van meer dan 1,5 Gb/s gebruiken, maar Apple heeft deze schijven niet goedgekeurd of aangeboden voor Mac notebooks en het gebruik ervan wordt niet ondersteund". De download is beschikbaar via Software-update of via de Downloads-pagina van Apple Support. Volg de instructies in het updater-programma die wordt opgestart na het beëindigen van het installatieprogramma om je firmware te updaten (/Programma's/Hulpprogramma's/MacBook Pro EFI Firmware Update.app). (Gratis, 3,35 MB)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Kopen van nep iTunes-geschenkbonnen kan je duur komen te staan -- Bedenk je twee keer voordat je een iTunes geschenkbon via eBay of Craigslist koopt. De kans bestaat dat de bon met een gestolen of gekraakte creditkaart is gekocht en volgens Macworld pakt Apple deze frauduleuze geschenkbonnen stevig aan door de gebruikersaccounts van degene die ze innen buiten gebruik te stellen. (Gepubliceerd op 29-06-2009)
Jeff Carlson bespreekt iMovie '09 via MacVoices -- Jeff Carlson chat met Chuck Joiner via MacVoices over niet-gedocumenteerde functies in de nieuwste iMovie '09 uitgave en geeft onverwacht een korte cursus Video Encoding 101 tijdens de uitleg van de nieuwe functie "Optimaliseer video". (Gepubliceerd op 22-06-2009)
Eerste iPhone teruggevonden via Find My iPhone? -- Een bezoeker van de Lego Brickworld conferentie doet verslag van het op de manier van Jack Bauer terugkrijgen van een iPhone die was gestolen in een vage tent. (Gepubliceerd op 22-06-2009)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]
iTunes stops podcast downloads -- Als je een nieuwe aflevering van een podcast niet binnen vijf dagen opent, stopt iTunes met het downloaden van nieuwe afleveringen. Is er een manier om die instelling te wijzigen? (2 berichten)
My Three Screens, via ViBook -- De ViBook stelt je in staat om een extra monitor aan te sluiten via een USB-aansluiting, maar iMovie '09 opent niet als er een andere monitor is aangesloten. (2 berichten)
Mac OS X shutdown vs sleep mode -- Is het aan te bevelen om een Mac geregeld uit te zetten of kun je hem gerust in de slaapstand laten staan? De consensus is: slaapstand. (6 berichten)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
