Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Apple heeft onlangs het beleid aangaande het vervangen van door waterschade onklaar geraakte iPhones herzien. Als de Liquid Submersion Indicator geactiveerd is, krijg je nog steeds geen gratis vervanging (zie "Vloeistofschade-indicators verraden vloeistofschade", 17-02-2009), maar je wordt nu wel in de gelegenheid gesteld voor $ 199 een vervanging te kopen. Hoewel $ 199 niet goedkoop is, is het toch $ 400 tot $ 500 minder dan het aanschaffen van een nieuwe iPhone zonder 2-jarencontract.
Volgens Ars Technica, heeft een Apple-verkoper aangegeven dat de vervanging van je beschadigde iPhone van dezelfde generatie zal zijn als je oorspronkelijke telefoon (als je bijvoorbeeld een 3G iPhone beschadigt, dan krijg je een 3G iPhone als vervanging). Andere bronnen melden dat de vervangingen die je voor $ 199 kunt aanschaffen "refurbished" modellen zijn, wat wil zeggen dat ze eerder door klanten geretourneerd zijn en dat ze daarna zijn getest. Er zit 1 jaar garantie op.
Waarom precies Apple besloten heeft om haar beleid op dit gebied te veranderen is onbekend. Speculaties daaromtrent lopen uiteen van: Apple zou van de voorraden af willen nu het steeds waarschijnlijker is dat er een vernieuwd model uit gaat komen; verbeteringen van het reparatiebeleid; Apple zou nu erkennen dat schade in voorkomende gevallen ten onrechte toegeschreven wordt aan waterschade (gezien de mogelijkheid dat de Liquid Submersion Indicator getriggerd wordt door een gebeurtenis die de iPhone verder niet beschadigd heeft). Wat de reden ook moge zijn, dit nieuwe beleid zal zeker verwelkomd worden door hen die last hebben van waterschade.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
FileMaker Inc. breidt haar arsenaal aan hanteerbare maar krachtige database-oplossingen uit met een iPhone- en iPod touch-versie van Bento, FileMakers databasesoftware gericht op de individuele consument. Ontworpen voor mensen die de relationele database-onderdelen of de netwerkmogelijkheden van FileMaker Pro niet nodig hebben, is het Mac programma Bento populair geworden door sjablonen aan te bieden voor gewone database gebruikers en thema's die het maken van aantrekkelijke interfaces vereenvoudigen.
Bento voor de iPhone en de iPod touch, verkrijgbaar in de App Store voor $ 4,99, kan gebruikt worden als een op zichzelf staande applicatie of om gegevens te synchroniseren tussen mobiele en desktop databases met behulp van Bento op een Mac. Het bedrijf levert sjablonen mee voor doorsnee gegevensopslagbehoeften zoals uitgaven, recepten, taaklijsten, evenementenplanning, liefdadigheidsgiften en meer. Net als bij de Mac-versie van Bento kunnen gebruikers hun eigen databases ("bibliotheken" genoemd om het idee minder eng te maken en meer als iets dat normale mensen zouden willen gebruiken) creëeren en direct aanpassen.
FileMakers voorbeeld bibliotheken zijn enigszins beperkt, zoals vaak het geval is, zeker gezien de vele iPhone apps die betere interfaces en meer functies bieden dan mogelijk zijn in een Bento-bibliotheek. Wanneer je overweegt of Bento nuttig voor je zou kunnen zijn, denk dan aan gegevens die je vast zou willen leggen die dusdanig specifiek zijn dat niemand er een app voor gemaakt heeft, foto's en details van je kamerplanten, de leden van een club die je leidt, dat soort dingen.
Adam en ik kregen vorige week de gelegenheid Bento voor de iPhone alvast te bekijken en al zullen er ongetwijfeld iPhone- en iPod touch-gebruikers zijn die Bento enkel voor mobiel gebruik installeren, het sterke punt van deze software is toch de integratie met Bento op een Mac. Waarom? Ook al is het handig om de mogelijkheid te hebben om onderweg gegevens op de iPhone in te voeren, wij denken dat de meeste gebruikers als het even kan gegevens willen invoeren op een echt toetsenbord, en de info raadplegen wanneer ze niet in de buurt van hun computer zijn.
Helaas lijdt het synchronisatie-onderdeel van Bento onder dezelfde beperking als Apple's Keynote Remote app: dit werkt enkel als zowel de iPhone als de Mac zich binnen hetzelfde wifi-netwerk subnet bevinden. Dit betekent dat het niet werkt als je Mac een bedraad netwerk gebruikt of een van die niet uitwisselbare draadloze bedrijfsnetwerken die logische subnetten aanmaken voor verschillende apparaten die verbonden zijn met hetzelfde access point. Een vertegenwoordiger van FileMaker zei dat het bedrijf zich van dit probleem bewust is en voornemens is om "prioriteit te geven aan de aanpak van dit probleem in een update". Het aanmaken van een ad hoc-netwerk op je Mac waarmee je iPhone contact kan maken, kan in sommige situaties uitkomst bieden.
De mogelijkheid in Bento om interactief gebruik te maken van gegevens van standaard iPhone apps als Contacten is erg fraai. Het kan niet alleen namen en telefoonnummers weergeven, maar stelt de gebruiker ook in staat om extra velden toe te voegen zoals een bijnaam, fonetische uitspraak en instant message gebruikersnaam die geassocieerd blijven met de adresboek gegevens. Weliswaar laat Bento voor de Mac-gebruikers toe om agenda-onderdelen en taken in iCal aan te passen, tot dusver kunnen deze bibliotheken niet gesynchroniseerd worden met de iPhone-versie van Bento.
Voor slechts $ 4,99 voor je iPhone of iPod touch, is Bento op zichzelf een nuttig gereedschap, maar wij denken dat het vooral effectief is in combinatie met de software voor de Mac à $ 49. Ook zouden we graag zien dat FileMaker gebruikers helpt om Bento-bibliotheken om te zetten naar op zichzelf staande apps voor de iPhone en iPod touch. Immers, als je de ultieme bibliotheek hebt opgezet voor het bijhouden van alle details van je kamerplanten, wil je die zeer waarschijnlijk ook beschikbaar maken voor andere iPhone-gebruikers.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
iTunes is in veler opzichten een prima programma maar de makers lijken er nooit aan te hebben gedacht hoe het gebruikt zou kunnen worden in een gezinsituatie of door een enkele gebruiker met meer computers. Dat je meer dan een Mac hebt of op je werk een pc gebruikt, wil nog niet zeggen dat je op iedere computer een geheel onafhankelijke iTunes-bibliotheek wilt hebben. Helaas is het verplaatsen van muziek, films en speellijsten van de ene bibliotheek naar de andere best veel gedoe.
Gelukkig is er SuperSync, van het gelijknamige bedrijf. En wat het heel goed kan is het synchroniseren van twee of meer iTiunes-bibliotheken op computers binnen een netwerk, dat kan een LAN zijn of over het internet. Het kan de muziekbestanden zelf verplaatsen, iTunes bijwerken en zelfs alleen veranderingen in de metadata bijwerken zoals het aantal keren afgespeeld, Albumwaarderingen, enzovoort. Het programma is bijzonder flexibel en instelbaar, hetgeen nog wel eens complexe interfaces oplevert, maar daar staat wel tegenover dat je heel veel kan zoals bijvoorbeeld alleen bepaalde afspeellijsten kan synchroniseren of alleen videos in de .m4v-bestandsindeling. En het feit dat je dat twee kanten op kan doen, betekent dat je niet meer hoeft in te zitten over of veranderingen op je ene Mac overschreven worden door veranderingen op een andere. SuperSync werkt zelfs onder Windows, mocht je de muziek op je Mac willen synchroniseren met je pc op het werk. Andere nuttige functies zijn onder andere de mogelijkheid om bibliotheken te vergelijken en samen te voegen, duplicaat-nummers te vinden of corrupte bestanden, toegang krijgen tot je muziekbibliotheek over het web en je muziek beluisteren op je iPhone, iPod touch of zelfs een TiVo. SuperSync kost $ 29 voor 2, $ 39 voor 5 en $ 49 voor 10 exemplaren, maar deze week kan je in onze DealBITS-verloting een pakket van 5 exemplaren winnen.
Deelnemers die niet winnen, krijgen een korting op SuperSync, dus zorg ervoor dat je je opgeeft op de DealBITS-pagina. Alle informatie die wordt verzameld valt onder ons privacybeleid. Bedenk ook dat als iemand die jij verwijst naar deze verloting wint, jij dezelfde prijs wint als beloning voor het verwijzen.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
David Schultz, de maker van de website AppleLust, overleed in oktober 2008. Om verschillende redenen bleken Mac-schrijvers die hem het beste kenden het contact met hem te hebben verloren en het nieuws van zijn overlijden kwam voor velen als een verrassing. Dus lijkt het schrijven van een paar woorden over David zes maanden na zijn dood te laat voor een zinvol in memoriam, maar David's invloed op de Mac-wereld is groot genoeg dat zijn overlijden verdient er bij stil te staan.
David Schultz was zowel een Macintosh-evangelist als een degelijke academicus, zelfs professor in de filosofie. Zijn teksten waren altijd erudiet en zelfs diegenen die het niet met hem eens waren, moesten toegeven dat zijn argumenten intelligent en altijd relevant waren. Hij hield van de Macintosh, zelfs toen het niet modieus was dat te doen tijdens de grimmige jaren 1990, toen de media zelden Apple noemden zonder het bijvoeglijk naamwoord "belaagd" te gebruiken.
Hij sprong als een van de eersten op de Internet-trein met het creëren van de website AppleLust als een plek waar hij en andere schrijvers hun gedachten over het Mac-platform kwijt konden op een niveau dat op dat moment niet echt bestond in tijdschriften. Voor David was het gebruik van een Mac een filosofische daad.
David's gezondheid was nooit goed, maar ondanks de permanente pijn en een reeks operaties waaronder drie niertransplantaties verloor hij nooit de moed. Toen ik een paar jaar in Nebraska woonde, ontmoetten we elkaar van tijd tot tijd om aan wat amateur-astronomie te doen en zijn bijna kinderlijke liefde voor de wetenschap en de sterren sprankelden elke keer. David kon koppig en ongeduldig worden en een frustrerend tegenstander als we het oneens waren, maar hij was altijd eerlijk, beleefd en duidelijk. We zullen hem missen.
Na de dood van David is het domein applelust.com overgenomen door een andere gebruiker. Voormalig AppleLust-webmaster Marc Messer heeft samen met Chris en Tyler van MacHighway veel van de oorspronkelijke site gearchiveerd, terwijl Tim Robertson van MyMac bezig is enkele van David's meest opmerkelijke artikelen weer online te brengen.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Amazon volgt de trend van steeds betere apparaten met het uitbrengen van de Kindle DX, de nieuwste versie van hun e-boek apparaat. Het brengt ons een groter scherm en een ingebouwde pdf-lezer, waardoor het eindelijk compatibel is met de meestgebruikte digitale soort elektronische documenten met lay-out.
Naast deze mogelijkheden kun je nu ook het scherm roteren en biedt het apparaat een grotere interne opslag. Verder wijkt het maar weinig af van de recentelijk uitgekomen Kindle 2 (zie "Amazon presenteert e-boeklezer Kindle 2", 09-02-2009). De standaard mogelijkheden zijn dus onder meer ondersteuning voor 3G-mobiele netwerken, integratie met de online boekenwinkel van Amazon, lang gebruik van de batterij en de mogelijkheid om teksten bij sommige boeken voor te laten lezen.
De Kindle DX zal "deze zomer" beschikbaar komen (lees, "ergens voor september 2009") en $ 489 gaan kosten. Je kunt je exemplaar nu al reserveren. De Kindle 2 kost $ 359 en blijft beschikbaar. Helaas worden beide Kindles alleen in de Verenigde Staten verkocht en Amazon wijt dat aan "import/export wetten en andere beperkingen".
Specificaties -- Het grote nieuws van de Kindle DX is uiteraard het grote E-Ink scherm. Het heeft een diagonaal van 24,6 cm (9,7 inch, de Kindle 2 heeft een diagonaal van 15,24 cm, oftewel 6 inch). De resolutie is 824 bij 1200 pixels, wat neerkomt op 150 ppi (pixels per inch), en kan 16 grijstinten tonen. De Kindle 2 daarentegen heeft slechts een 600 bij 800 pixel resolutie, maar heeft 167 ppi en dezelfde hoeveelheid grijstinten.
Het grotere scherm zorgt er wel voor dat de Kindle DX behoorlijk groter is. De DX meet 26,4 bij 18,3 bij 0,97 cm en het gewicht is toegenomen van 289 g. naar 535 g.
Hoewel de DX een verbetering is ten opzichte van de Kindle 2 en oorspronkelijke Kindle, is het scherm van de Kindle DX nog steeds relatief klein, de standaard grootte voor een paperback is 17,8 bij 22,9 cm, wat een diagonaal oplevert van 29,2 cm (11,5 inch). Andere boeken zijn vaak nog groter. De fysieke dimensies van de Kindle DX liggen echter dicht tegen de maat van paperbacks aan, dus het apparaat is wel vertrouwd om vast te houden.
Dat de DX minder ppi aankan dan de Kindle 2 maakt de letters wel wat onscherp en het grotere scherm maakt dat het meer tijd kost om het scherm te herladen. Een E-Ink scherm moet per pagina volledig opnieuw herschreven worden. We zullen niet weten hoe dat in de praktijk werkt, eerst moet iemand echt een DX in zijn handen gehad hebben.
Amazon heeft verder de interne opslag van de Kindle DX verbeterd: in vergelijking met de Kindle 2 is er nu tweemaal zoveel geheugen, 4 GB. Dat is echter niet volledig beschikbaar voor de gebruiker: de DX biedt 3,3 GB en de Kindle 2 1,4 GB aan de gebruiker.
Als laatste biedt ook de Kindle DX nu een soort oriëntatie-sensor, want het scherm roteert mee als je het apparaat draait, net zoals de iPhone en iPod touch dat kunnen. Er zijn geen aanwijzingen voor andere accelerometer-gebaseerde functionaliteit.
Eindelijk: pdf -- Hewt grootste voordeel van het grotere scherm is dat pdf-documenten nu voor het eerst op een Kindle niet langer geconverteerd hoeven te worden naar eenvoudige HTML. Bijna alle tijdschriften en veel boeken (vooral technische boeken en naslagwerken als kookboeken) hebben een enorme nadruk op lay-out en vaak zijn ze onleesbaar zonder die lay-out. Voor dat soort boeken was de Kindle tot nu toe vrijwel onbruikbaar.
De Kindle DX zal echter in staat zijn om de pagina's van pdf's volledig te tonen. Er is dus geen inzoomen nodig en dat is een groot voordeel ten opzichte van de kleine iPhone en iPod touch schermen. Het is natuurlijk wel afhankelijk van de tekst op die pagina's hoe bruikbaar dat is, tekst die leesbaar is op grote pagina's papier is wellicht nog steeds niet echt bruikbaar wanneer het verkleind is naar het scherm van de Kindle DX.
Potentieel is dit een grote doorbraak voor de Kindle.
Hulp aan de branche -- Amazon moet materiaal hebben voor de Kindle DX en heeft om die reden een overeenkomst afgesloten met drie vooraanstaande uitgeverijen van studieboeken om hun boeken beschikbaar te maken voor de Kindle DX. De bedoeling hiervan is natuurlijk om studenten in staat te stellen om met een Kindle DX rond te lopen in plaats van een rugzak vol zware boeken. En natuurlijk zou elke student ook een nieuw exemplaar van elk studieboek moeten kopen, terwijl deze boeken nu gewoonlijk tweedehands worden gekocht en aan het eind van het semester weer worden verkocht. De uitgevers van studieboeken zouden wel gek zijn om niet alles in te zetten op de Kindle DX als de eerste stappen succesvol blijken.
Het prijskaartje van $ 489 voor de Kindle DX lijkt veel voor studenten, maar studieboeken zijn ook niet goedkoop, zelfs op de tweedehandsmarkt en studenten zijn vaste afnemers: zij moeten de studieboeken wel kopen voor hun lessen. Een Kindle-versie van een studieboek kan aanzienlijk goedkoper worden aangeboden dan de papieren versie, deels omdat de kosten voor drukken en distributie wegvallen en deels omdat er geen "verlies" meer is door onverkochte exemplaren. Er zijn nog geen details bekend, maar in het komende academisch jaar zullen vijf universiteiten (Princeton University, Reed College, Arizona State University, Case Western Reserve University en de Darden School of Business van de University of Virginia) meewerken aan een pilootproject met de Kindle DX .
Kranten worden de andere bron van materiaal voor de Kindle DX. Amazon heeft overeenkomsten afgesloten met de New York Times, de Washington Post, de Boston Globe en de San Francisco Chronicle voor langetermijn-abonnementen tegen verlaagd tarief. Het is nog niet duidelijk wat dit precies inhoudt, maar volgens mij biedt het grotere schermformaat een veel betere leeservaring, al zie ik de Kindle niet meteen een einde maken aan de financiële verliezen in de krantenwereld.
Wat traditionele boeken betreft, heeft de CEO van Amazon, Jeff Bezos, gezegd dat Amazon zijn aanbod aan titels voor de Kindle verder heeft uitgebreid, van 90.000 titels 18 maanden geleden voor de lancering van de oorspronkelijke Kindle tot 230.000 titels in februari 2009 voor de lancering van de Kindle 2 en 275.000 nu.
Dat gezegd zijnde, proberen wij al maanden om TidBITS beschikbaar te maken op de Kindle, maar al die tijd heeft Amazon heeft ons grotendeels genegeerd. In theorie zou het redelijk gemakkelijk moeten zijn om onze Take Control e-boeken beschikbaar te maken voor de Kindle DX (dit kan zonder menselijke tussenkomst), maar Amazon heeft nog geen informatie beschikbaar gesteld over hoe uitgevers pdf-boeken kunnen voorbereiden om te voorkomen dat ze worden verknoeid door de conversie naar de beperkte html-subset die door de Kindle wordt ondersteund.
Waar voor je geld? -- $ 489 voor de Kindle DX, $ 130 duurder dan de Kindle 2, is nogal prijzig voor een specialistisch leesapparaat en deze hoge prijs kan de acceptatiegraad nadeling beïnvloeden. Mensen die tevreden zijn met een Kindle of Kindle 2 zullen waarschijnlijk niet willen upgraden (er wordt geen korting gegeven) tenzij het ontbreken van ondersteuning van pdf een groot probleem was. Maar de combinatie van een groter scherm en pdf-ondersteuning verandert de zaak. Hoewel Amazon het concept van het lezen van traditionele tekstgeorïenteerde boeken verder heeft gebracht op de Kindle (deels omdat ze niet opgemaakt zijn en zodoende eenvoudig terug omgezet kunnen worden naar het kleine scherm), denk ik dat de Kindle in het algemeen eigenlijk aantrekkelijker is voor het lezen van inhoud met een tijdelijk karakter en het grotere scherm van de Kindle DX en ingebouwde pdf-ondersteuning ontsluit een grote collectie van inhoud met een tijdelijk karakter die voorheen niet beschikbaar was.
Dat is zo omdat traditionele boeken als product van menselijke uiting een andere culturele betekenis en waarde hebben. Mensen die van boeken houden, houden van ze omdat ze lekker tastbaar zijn, omdat je ze kunt uitlenen aan een vriend of familielid. Het zegt iets over een persoon wanneer ze een kast met boeken in hun huis hebben. Voor sommigen van ons is het moeilijk, door het virtuele karakter van het e-boek en Amazons DRM, om erg enthousiast te raken over het kopen van een boek voor de Kindle dat we niet zo kunnen gebruiken als we gewend zjn.
Maar kranten, tijdschriften en blogs? Die zijn per definitie tijdelijk van karakter. Niemand bewaart kranten als naslagwerk en zelfs mensen die oude uitgaven van tijdschrifen bewaren kijken ze zelden nog in. Mensen laten zelfs heel vaak tijdschriften en kranten achter in vliegtuigen en treinen omdat ze zo weinig waarde hebben na gelezen te zijn. Blogs zijn in wezen hetzelfde, hoewel het prettig is om achteraf bij blog-berichten te kunnen, hoef je het blog-bericht meestal nadat je het hebt gelezen niet meer te zien. (Een nadeel van de Kindle DX is het ontbreken van kleur in een wereld waar de meeste tijdschriften en veel boeken nu volledig in kleur worden gedrukt.)
Technische boeken die verder gaan dan alleen maar een kolom tekst en een paar plaatjes hebben misschien wel meer gemeen met tijdschriften en kranten dan op het eerste gezicht zou lijken. Onze Take Control e-boeken bijvoorbeeld, die net genoeg opmaak bevatten om ze moeilijk om te zetten voor de Kindle, zijn ook tijdelijk van karakter, maar over een langere tijdspanne dan een tijdschrift of een krant. Kranten gaan een dag of misschien een week mee en tijdschriften kunnen een week, een maand of zelfs een paar maanden actueel zijn. Technische boeken zoals die van ons zijn actueel tot de onderliggende behandelde technologie verandert, wat tussen een week of 18 maanden kan zijn. Daarna is er geen reden ze te houden.
Lesboeken hebben een ander soort tijdelijk karakter. Hoewel ze waarschijnlijk relevant zijn tot het onderliggende vak voldoende verandert om een nieuwe uitgave te rechtvaardigen, is het belangrijker dat de meeste studenten er slechts een paar semesters in geïnteresseerd zijn. En omdat studenten in theorie tijdens hun studie het niveau van het lesboek overstijgen heeft het niet veel zin om oude lesboeken te bewaren.
Ik kan mij ook voorstellen dat de Kindle DX populair wordt door naslagwerken als kookboeken, waarbij het niet zo is dat de inhoud tijdelijk van karakter is, maar dat je niet alles op een bepaald moment nodig hebt en een zoekfunctie erg handig is. Eén bladzijde is vaak genoeg en de Kindle DX is klein genoeg om op een keukenplank te zetten als je aan het koken bent. Veel van dit soort materiaal zal door het web geleverd worden (niets bekend over of de Kindle DX betere web-mogelijkheden heeft), maar er is nog steeds een rol voor naslagwerken.
Helaas heeft Amazon nooit verkoopcijfers laten zien, dus we zullen ook wel nooit te weten komen hoe succesvol de Kindle DX is, ofwel op zichzelf of in vergelijking met de Kindle en de Kindle 2. En, hoe interessant de Kindle DX ook is, ik denk dat de Kindle DX naar de achtergrond verdwijnt wanneer Apple een iPod met tabletafmetingen, waar al veel geruchten over zijn, uitbrengt. Immers welke student zou eerder een Kindle DX kopen dan een iPod touch met groot scherm die ook films kan afspelen en waarop duizenden iPhone apps draaien?
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Een bezoek aan een museum is functioneel gezien niet veel anders dan een bezoek aan de videotheek (gezien de opkomst van Netflix en internetvideo zullen bezoekersaantallen van beide tegenwoordig waarschijnlijk niet veel uiteenlopen). De objecten in beide zijn verzameld en gerangschikt per categorie. In de winkel heb je schappen voor Actie, Horror, Komedie, enzovoorts. Museums voor kunst hebben een dergelijke insteek, een vleugel voor 17de-eeuwse Vlaamse schilderkunst, een voor Etruskisch beeldhouwwerk en eentje voor Japanse kunstwerken op papier. Zelfs in afdelingen waar alles door elkaar lijkt te staan, is er vaak toch over nagedacht. In de videotheek zie weleens "nieuwe uitgaven" of "aanbevolen door het personeel", terwijl je "nieuwe aanwinsten" of "Werken uit de Rubell Collection" in het museum tegenkomt. Het doel van deze georganiseerde duidelijkheid is in beide gevallen gelijk, het maakt het eenvoudiger om te vinden waar je naar op zoek bent en als je het eenmaal hebt gevonden, dan kun je daar nog meer over hetzelfde onderwerp vinden.
De meeste museums hanteren de traditionele benadering bij de ontwikkeling van hun aanwezigheid op het web, ze zetten hun fysieke organisatie online. Kijk bijvoorbeeld naar het Metropolitan Museum of Art in New York, waar de website weliswaar een doorzoekbare database heeft, maar waar de aandacht toch sterk uitgaat naar de webpagina van elke aparte afdeling. De website voor het Louvre in Parijs heeft een onderdeel dat een poging doet de ervaring van de werkelijkheid in het museum na te bootsen door gebruikers door een virtuele driedimensionale ruimte met de diverse vleugels en tentoonstellingen te laten navigeren. Er is niks mis met het opzetten van dergelijke indelingen, maar het digitaliseren van de collecties opent de deur juist naar een scala van nieuwe mogelijkheden. (Voor enige overwegingen (die nu zelf ook historisch zijn) over musea in de digitale wereld, zie "Ontological Breakdown, or, Pretending to be a Help System", 21-08-1995, van Brad DeLong.
Gluren door de ArtScope -- ArtScope van het San Francisco Museum of Modern Art is een fantastisch voorbeeld van een innovatieve manier om de collectie van een museum op het internet te zetten. ArtScope is een visueel gereedschap om te bladeren door een raster van miniaturen van 3500 kunstobjecten uit de permanente collectie van het SFMOMA. Je kunt inzoomen op het raster, waarbij je een vergrootglas te zien krijgt dat over het scherm bewogen kan worden om bepaalde gebieden uit te vergroten; zo kunnen gebruikers honderden objecten tegelijk bekijken of juist eentje in detail onderzoeken.
Wanneer je ArtScope opstart zie je rechts in het venster de bedieningsgereedschappen en een zoekkader. De gereedschappen helpen je om in of uit te zoomen, hoewel het makkelijker is om in het vergrootglas te klikken om in te zoomen en ernaast om uit te zoomen. Je kunt het raster ook slepen, net als je dat in Google Maps met een kaart kunt doen. Helaas ondersteunt ArtScope geen veegbewegingen op het stuurvlak of het scrollwiel om te zoomen, terwijl stapsgewijs zoomen door te dubbelklikken irritant wordt.
Interessanter is dat ArtScope een zoekgereedschap biedt met daaronder een paneel met informatie over het kunstobject dat op dat moment in het midden van het vergrootglas aanwezig is (werkt ook als je helemaal uitgezoomd bent). Je kunt op alles zoeken: naam van de kunstenaar, titel, datum, trefwoorden, enzovoorts. Als er resultaten zijn die voldoen aan jouw zoekopdracht, dan schuift het vergrootglas met behoud van het zoomniveau naar de eerste in de lijst. Als er meerdere resultaten zijn dan kun je in een navigatiebalk het volgnummer zien van het resultaat dat je nu bekijkt, het totaal aantal resultaten, en knoppen met pijlen om naar de andere resultaten op het raster te springen. Het is leuk om bijvoorbeeld "1970" of "Acryl op canvas" in te tikken en dan door het hele raster te vliegen om alle resultaten op hun verspreidde plekken te bekijken.
Rondkijken in de collectie van het Hard Rock Cafe -- De site van Hard Rock Cafe Memorabilia is vormgegeven met een soortgelijke visuele interface als die van ArtScope, maar werkt in bepaalde opzichten beter bij het bekijken van deze collectie van bijzondere voorwerpen uit de popmuziekhistorie. Een dergelijke vorm van bediening en navigatie zou ik ook graag zien bij ArtScope. De navigatie bij Hard Rock Memorabilia werkt met grijpen en slepen zoals bij het SFMOMA, maar dan volgens een ontwerp dat bij Apple niet zou misstaan. Het slepen heeft een kleine ingebouwde vertraging, waarmee de navigatie heel natuurlijk en organisch aanvoelt. De zoom-functie heeft dezelfde inertie en kan ook met het stuurvlak of scroll-wiel bediend worden, wat een zeer snelle en efficiënte manier van zoomen is. Zoomen in ArtScope vergroot niet alleen het door de lens besloten gebied: de achtergrond wordt ook iets meevergroot. Dat ziet er wat onoverzichtelijk uit en na het gebruiken van de gewone zoom op de Hard Rock-site ervaar ik de lens als overbodig.
Het venster van ArtScope kan daarentegen weer verkleind en vergroot worden, zodat je de ruimte op grote beeldschermen kunt benutten, terwijl bij Hard Rock Memorabilia het venster op elk scherm dezelfde grootte behoudt. Dit laatste is echter een storende factor voor het informatievenster, dat bij een bepaalde vergrotingsfactor automatisch opent. Dit is leuk bedacht, maar het neemt wel kostbare schermruimte in en soms bedekt het zelfs het voorwerp dat je wilt zien. Het mooi vormgegeven informatiepaneel van Hard Rock krijgt toch nog een paar strafpunten, omdat je de informatie ook zou willen kunnen zien als je uitgezoomd bent, zoals bij ArtScope. Het grootste probleem met de Hard Rock Memorabilia-site is de trage laadtijd. Inzoomen levert bijna altijd een vage verzameling groffe beeldpunten op, die pas na lang wachten tot een gedetailleerd beeld oplossen. Het systeem laat je vrij ver inzoomen, maar met deze vertraging laat je dat wel uit je hoofd. Ter vergelijking: ArtScope zoomt scherp en snel.
In tegenstelling tot ArtScope heeft de Hard Rock Memorabilia-site geen zoekfunctie. In plaats daarvan is de collectie overzichtelijk gemaakt met categorieën. De benadering van ArtScope is veel effectiever en uitdagender, door in plaats van de traditionele vaste categoriën, de gebruikers door middel van de zoekfunctie hun eigen collecties te laten samenstellen.
Een nieuwe kijk op het online museum -- Ondanks mijn bedenkingen bij ArtScopes zoomfunctie, zie ik deze ontwikkeling toch als een briljante stap in de richting van een antwoord op de vraag hoe musea een online-ervaring kunnen aanbieden die uitstijgt boven hetgeen in de fysieke wereld mogelijk is. Er gaat niets boven het met eigen ogen zien van kunst, maar aangezien veel mensen nooit de kans zullen krijgen om oog in oog te staan met zelfs de meest belangwekkende kunstwerken, is het essentieel dat we andere manieren ontdekken om deze zaken op een computerscherm te bekijken. ArtScope nodigt uit tot ronddwalen, vrije associaties, onverwachte verbindingen, en een speelse ontmoeting met dingen die vaak worden gezien als zwaar en ver van je bed. Het virtuele Prado Museum in Google Earth biedt een andere aanpak, maar dan meer gericht op het dieper verkennen van slechts enkele werken, in plaats van een doorsnede te geven van de complete collectie van een museum (zie "Het Virtuele Prado Museum van Google Earth", 28-01-2009).
De conclusie is dat ArtScope mogelijkheden biedt die je nooit in levenden lijve zult kunnen creëren; dit levert een volstrekt nieuwe manier om naar kunst te kijken op. Het maakt daarbij zinvol gebruik van het feit dat je digitale afbeeldingen eenvoudig kunt vergroten of verkleinen, zodat je zaken in een context kunt plaatsen waar ze in het echt nooit kunnen komen; zo kun je een sarcofaag en een kleine tekening op gelijke grootte naast elkaar weergeven, of door een verzameling afbeeldingen bladeren als ware het een stapel kaarten. Het SFMOMA verdient alle lof voor de manier waarop ze op innovatieve wijze hun website hebben aangepakt en ik hoop dat meer musea hun digitale visitekaartje zullen benaderen op een wijze die recht doet aan de mogelijkheden van het medium en zullen blijven zoeken naar nieuwe manieren om naar kunst te kijken.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Fireworks CS4 10.0.3 Updater, van Adobe, verbetert de werking van dit krachtige vector- en bitmap tekenprogramma. De stabiliteit op zowel Mac als Windows is verbeterd, er is een weeffout gerepareerd waardoor tekstblokken verschoven , alsmede een aantal problemen met het in Fireworks plakken van tekst vanuit Microsoft Office. De update is te downloaden met behulp van Adobe Update Manager en van Adobes website. Daar kun je ook een pdf-versie van de complete toelichting van de update halen. (nieuwe licenties $ 299, update gratis, 46,6 MB)
Apples Xserve LOM Firmware Update 1.2 lost problemen op met het "Lights-Out"-beheerssysteem voor de Xserve modellen van begin 2008. De verbeteringen betreffen "problemen waarbij regelmatig meldingen met betrekking tot de werking van de voeding en de ventilator werden verzonden". Aanvullende informatie over deze update, waaronder een installatiehandleiding, is te vinden op Apples website. De update is verkrijgbaar via Software-Update en kan ook handmatig gedownload worden van Apples Support Downloads pagina. (gratis update, 719 KB)
BBEdit 9.2, Bare Bones Software, is de huidige versie van deze krachtige tekst editor. Nieuwe mogelijkheden zijn onder andere een Sluimer-commando waarmee het programma exact zo start als waar men gebleven was, complete ondersteuning van de LassoScript-programmeertaal en Growl-ondersteuning voor een aantal functies. Andere verbeteringen zijn bijvoorbeeld aangebracht in de interface naar de expert-voorkeuren ven BBEdit, de FTP- en SFTP-onderdelen, de samenwerking met Terminal en de commandoregel-mogelijkheden. De complete toelichting is te vinden op de website van Bare Bones. (Nieuwe licenties $ 125, update gratis, 15,4 MB).
OmniFocus 1.6.1 van The Omni Group is een kleine onderhoudsversie van dit taakbeheerprogramma. Verbeterd zijn de samenwerking met Mac OS X 10.4, de synchronisatieroutines en de lokalisaties. Verder zijn twee weeffouten met betrekking tot bijlagen hersteld. Een complete lijst met wijzigingen is verkrijgbaar op de website van The Omni Group. (Nieuwe licentie $ 79,95, update gratis, 17,2 MB)
SousChef 1.2, van Acacia Tree Software, is een belangrijke nieuwe versie van dit kook- en receptenbeheerprogramma. Wijzigingen zijn onder andere de ondersteuning van het metrieke stelsel, de mogelijkheid om grote MacGourmet-databases in te lezen, zoekresultaten die nu over meerdere pagina's verdeeld worden, verbeterde boodschappenlijstjes en nauwkeuriger omgaan met ingrediënten. Ook zijn een aantal weeffouten, die verantwoordelijk waren voor het traag afsluiten, crashes en het onderbreken van commando's, verholpen. (Nieuwe licenties $ 30, update gratis, 8,7 MB)
Apples iMac EFI Firmware Update 1.4 herstelt "onregelmatig optredende vastlopers op iMac computers met ATI Radeon HD 4850 grafische kaarten, alsmede ontwaakproblemen in Boot Camp". Een installatiehandleiding is beschikbaar en de update kan opgehaald worden vanaf Apples Support Downloads pagina. (Gratis update, 1,7 MB)
Tweetie 1.1, van Atebits, is een update die snel volgt op het uitkomen van dit Twitterprogramma voor de Mac. Aanpassingen zijn voorkeuren die per account zijn in te stellen, Growl-ondersteuning, de mogelijkheid om de zoekhistorie op te slaan, een nieuw "Markeer alles als gelezen"-commando en automatische updates voor Trends. Verder is het omgaan met fouten verbeterd, is het tweetvenster aangepast, is de interface voor de directe berichten verbeterd en kunnen gebruikers nu bepaalde menuonderdelen deactiveren. (Nieuwe licenties $ 19,95, of gratis met advertenties, update gratis, 1,7 MB)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Standaardinstelling voor Bluetooth vormt risico voor MacBooks -- Brian X. Chen van Wired.com doet verslag van een potentieel gevaarlijke standaardinstelling van Apple-notebooks. Die instelling stelt een Bluetooth-apparaat in staat om een computer uit de slaapstand te doen ontwaken, zelfs als het scherm is dichtgeklapt. Als een gebruiker een MacBook en een Bluetooth-muis in dezelfde tas vervoert, kan dit tot oververhitting van de computer leiden. (Gepubliceerd op 08-05-2009)
Apple kondigt aan dat apps dienen te werken onder iPhone 3.0 -- Het mag weinig verbazing wekken dat Apple heeft aangekondigd dat alle nieuw ontwikkelde iPhone-apps compatibel dienen te zijn met de beta-versie van iPhone OS 3.0. In een mailbericht aan ontwikkelaars heeft Apple geschreven dat nieuwe Apps getest zullen worden op iPhone OS 3.0 en dat huidige apps compatibel gemaakt zullen moeten worden of dat ze anders zullen worden verwijderd uit de App Store zodra iPhone OS 3.0 is uitgebracht. (Gepubliceerd op 08-05-2009)
MiFi biedt draagbare wifi verbindingen -- Ben je het zat om telkens op jacht te moeten naar wifi wanneer je op pad bent en online wilt gaan? New York Times columnist David Pogue vertelt de naakte waarheid over de Novatel MiFi 2200, een draagbare wifi-hotspot die zijn internetverbinding maakt via het 3G netwerk van Verizon. Dit apparaat zou een grote aanwinst kunnen zijn voor mensen die regelmatig reizen, maar hou er rekening mee dat de kosten voor de bandbreedte kunnen oplopen als je veel dataverkeer nodig hebt. (Gepubliceerd op 08-05-2009)
Adam bespreekt de Kindle DX tijdens de Tech Night Owl Live -- Is de Kindle DX een doodgewone herziening van Amazons e-boeklezer of biedt het grotere scherm en de ondersteuning van pdf een duidelijke meerwaarde? Adam neigt naar "duidelijke meerwaarde", hoewel hij ook van mening is dat een kleurenscherm geen kwaad zou hebben gekund, met name voor het lezen van tijdschriften en handboeken. (Gepubliceerd op 08-05-2009)
MacBook Pro's voor video-editing op de Mount Everest op 6.400 meter hoogte -- De gasten die de videoproductie filmen van deze beklimming van Mount Everest zijn bijzonder blij met de MacBook Pro's die ze gebruiken voor het editen met Final Cut Pro. Let op het hoge-bandbreedte SherpaNet dat ze gebruiken om video te versturen naar het basecamp op ruim 5.300 meter. (Gepubliceerd op 07-05-2009)
Myst nu ook op de iPhone -- Oorspronkelijk uitgebracht voor de Mac in 1993, is het klassieke puzzel-adventure spel Myst nu ook beschikbaar op de iPhone en iPod Touch voor $ 5,99. Het oorspronkelijke spel, waar verschillende vervolgen op zijn uitgekomen, is op dit moment niet beschikbaar voor Mac OS X, waardoor de draagbare variant des te meer welkom is. Wil je dit juweeltje nog eens spelen, dan moet je daar volgens de review op CNET wel een prijs voor betalen: meer dan 700 MB aan kostbare ruimte. (Gepubliceerd op 07-05-2009)
VMware Fusion maakt vriendjes met de Windows 7 release candidate -- Microsoft heeft onlangs een release candidate van Windows 7 beschikbaar gesteld aan het publiek en volgens dit bericht op de blog van Team Fusion van VMware, werkt het prima op de huidige versie van Fusion, maar gebruikers kunnen het beste een aantal instellingen wijzigen voor optimale resultaten. (Gepubliceerd op 06-05-2009)
SMS-limiet opgesteld door knappe kop -- Een Duitser achter een typemachine heeft in 1985 zonder verder marktonderzoek de limiet van 160 karakters op SMS-berichten op GSM-netwerken bedacht, onder andere gebaseerd op telexen en briefkaarten. (Gepubliceerd op 04-05-2009)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]
Achieving Email Bliss with IMAP, Gmail, and Apple Mail -- Het populaire artikel van Joe Kissell gaat sinds vorige week nog meer over de tong, met o.a. het gebruik van smart mailboxes in Mail als oplossing voor bepaalde beperkingen in Gmail. (52 berichten)
How to Share Full-Quality Photos via iPhoto -- iPhoto blijkt foto's die je uploadt naar Flickr te comprimeren, zelfs met de exportinstelling Volledige grootte. (8 berichten)
Ludditism -- Lezers hebben het over of het wel slim is om op de instructies van een gps te vertrouwen, vooral aangezien die instructies vaak verkeerd kunnen zijn. Betekenen gadgets het einde van essentiële vaardigheden zoals kaartlezen? (47 berichten)
Cleaning a dirty burner? Wat is de beste manier om een dvd-station schoon te maken om brandfouten te voorkomen? (2 berichten)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
