TidBITS#962, 26 januari 2009

Wat was jouw eerste Macintosh? De computer voor "the rest of us" is 25 jaar en hoewel Apple er zelf geen aandacht aan besteedt, denkt de TidBITS-redactie (voor sommigen onder ons niet eens zó ver) terug aan onze eerste Macs en Adam licht zijn wellicht wat controversiële keuze van de beste Mac ooit toe. Deze week is er ook veel zakelijk nieuws, te beginnen met Apple's beste financiële kwartaal dankzij een omzet van $10,2 miljard. Microsoft daarentegen kondigde ontslagen aan, maar zoals Glenn Fleishman aangeeft zijn de cijfers wellicht niet zo slecht als her en der gemeld. Glenn bespreekt ook de mogelijkheid dat de SEC [de Amerikaanse beurswaakhond - nvdv] een onderzoek start naar Apple en Steve Jobs over hoe er over Jobs' gezondheidsproblemen is bericht aan de aandeelhouders. Verder update Apple stilletjes zijn goedkoopste laptop, de witte MacBook, geeft Doug McLean een brul over Growl, en geeft Adam aan waarom mensen die te lijden hebben onder boosaardige Trojanen in illegaal gedownloade kopieën van iWork '09 en Photoshop CS4 hierover eigenlijk niet verbaasd zouden moeten zijn. In de TidBITS Volglijst noemen we het uitkomen van Default Folder X 4.1.1, QuickTime 7.6, Mellel 2.6 en Sandvox 1.5.4.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

SEC zou onderzoek voeren bij Apple over gezondheid CEO

Voor het sluiten van de markt op 21 januari 2009 berichtte de Wall Street Journal dat (volgens een anonieme bron) de SEC een onderzoek had ingesteld naar de manier waarop Apple informatie over de gezondheid van Steve Jobs had vrijgegeven. Jobs, die momenteel tot juni 2009 op ziekteverlof is (behalve voor belangrijke strategische beslissingen), heeft de laatste maanden enkele korte verklaringen over zijn gezondheid de wereld ingestuurd. (Zie "Steve Jobs tot juni op ziekteverlof", 14-01-2009.)

Apple verbetert stilletjes de goedkoopste MacBook

De goedkoopste MacBook, het witte, 13-inch polycarbonaatmodel dat voor $999 in de laptoplijn bleef toen Apple de nieuwe aluminium modellen uit één introduceerde in oktober 2008 (zie "Vernieuwd ontwerp MacBook met metaal en glas", 14-10-2008), biedt nu nog meer voordeel. Zonder er ruchtbaarheid aan te geven levert het bedrijf nu een opgewaardeerde MacBook met meer geheugen, een geavanceerdere Nvidia grafische kaart en een snellere frontside bus en dit alles zonder de lage prijs of de FireWire 400 poort te laten vallen die nog steeds veel gebruikers naar dit model aantrekt.

Wat potentiële kopers waarschijnlijk het meest interessant vinden is de prestatieverbetering die dit instapmodel nu krijgt door de combinatie van de Nvidia GeForce 9400M grafische processor (die de Intel GMA X3100 GPU van de voorgaande 13-inch modellen vervangt), die ook gebruikt wordt in de nieuwere aluminium MacBooks, en de snelheidsverhoging van de frontside bus op het moederbord van 866 MHz naar 1066 MHz. Vreemd genoeg verliest het model wel een klein beetje processorsnelheid. Deze gaat van een 2,1 GHz Intel Core 2 Duo processor naar een 2,0 GHz Core 2 Duo. Wij vermoeden dat het netto resultaat toch een snellere machine is.

Tegelijkertijd heeft Apple de hoeveelheid standaard meegeleverd geheugen verhoogd naar 2 GB (verder te verhogen naar 4 GB) en biedt dit model niet alleen de eerder beschikbare 120 GB, 160 GB en 250 GB harde schijven, maar ook een 320 GB schijf voor $225 extra. De witte MacBook behoudt zijn Mini-DVI poort die op adapters past voor DVI of VGA, maar niet Apples 30-inch Cinema Display kan aansturen, daar die een dual-link DVI vereist. Ter vergelijking: het aluminium MacBook model bevat de nieuwe Mini DisplayPort en ondersteunt DVI, VGA en dual-link DVI met behulp van de juiste adapters.

De FireWire 400-poort blijft technisch gezien het grootste verschil uitmaken tussen de witte MacBook (die er wel een heeft) en het aluminium MacBook model uit één stuk (die 'm niet heeft). De afwezigheid van een FireWire-poort op het aluminium MacBook model (hoewel de MacBook Pro een achterwaarts compatibele FireWire 800 poort heeft) leidde tot grote consternatie onder de gebruikers die zeiden de FireWire doelschijfmodus en compatibiliteit met FireWire-gebaseerde digitale videocamera's, FireWire externe harde schijven en andere apparatuur te missen (zie "Op hun retour: FireWire en matte beeldschermen?", 18-10-2008).

Apple meldt $10,2 miljard omzet in eerste kwartaal 2009

Ondanks het slechte economische klimaat heeft Apple toch goed nieuws voor zijn laatste kwartaalresultaten bekendgemaakt. Het computerbedrijf heeft $ 10,2 miljard omzet en $ 1,6 miljard winst gemeld en heeft bergen producten verkocht: 4,4 miljoen iPhones, 22,7 miljoen iPods en 2,5 miljoen Macs in het kwartaal dat afloopt op 27 december 2008 (het hoogste aantal ooit voor de verkoop van Macs). De inkomsten waren iets ook iets hoger voor hetzelfde kwartaal in 2008, met $ 9,6 miljard aan inkomsten (zie "Apple breekt records met resultaten eerste kwartaal 2008", 22-01-2008); de verkoopcijfers voor Macs zijn gestegen met 9 procent in dezelfde periode, iPods met 3 procent en iPhones met 88 procent.

Het bedrijf heeft het kwartaal afgesloten met ongeveer $ 28 miljard in cash, cash-equivalenten en geldwaardepapieren als deel van $ 35 miljard in allerlei vlottende activa. Aan debetzijde heeft Apple ongeveer $ 15 miljard staan in te betalen rekeningen, gemaakte onkosten of uitgestelde inkomsten.

De bovenstaande cijfers zijn de officiële gegevens volgens GAAP (Generally Accepted Accounting Principles). Apple geeft nu ook een afzonderlijke reeks gegevens voor rapportage van "aangepaste verkoop" en "aangepast netto inkomsten" die te maken hebben met hoe zij omgaan met inkomsten van iPhones op abonnementsbasis over 2 jaar. De aangepaste verkoopcijfers waren $ 11,8 miljard voor het kwartaal en de aangepaste netto inkomsten $ 2,3 miljard. Dit is een realistischere weergave van echt ontvangen dollars en netto verdiende dollars. Deze berekening was opgesteld om de inkomstenstroom van de toestellen te amortiseren en software-upgrades tegen nulkost mogelijk te maken. Dit in tegenstelling tot de iPod touch, die zijn inkomsten bij de verkoop genereert (wat meteen ook verklaart waarom grote systeemsoftware-updates voor de iPod touch niet gratis zijn).

Zelfs met de normale daling van de verkoopcijfers na het vakantiekwartaal, voorspelt Apple nog vrij stevige verkoopcijfers van $ 7,6 tot $ 8 miljard in dit fiscaal kwartaal.

Volgens Apple hebben ze een cumulatief totaal van 13,7 miljoen iPhones verkocht in 2008, en een totaal van 17 miljoen, wat ver boven de 10 miljoen ligt die Apple in 2007 vooropstelde. De grens van de 10 miljoen toestellen overschrijden leek niet niet realistisch tot midden 2008 toen Apple de iPhone 3G introduceerde. Apple verkoopt de iPhone nu in meer dan 70 landen.

Zelfs met de goede verkoopcijfers, waardoor Apple concurreert met Research in Motion BlackBerry-telefoons in de Verenigde Staten, verklaarde het hoofd van de onderneming Tim Cook in een conferentiegesprek met analysten het volgende: "Onze doelstelling is niet de leider qua aantallen in onze sector te zijn. Onze doelstelling is de beste telefoon ter wereld te produceren".

Cook benadrukte ook dat er een zeker buy-in is door ontwikkelaars die software voor de iPhone schrijven. "Wij hebben dit aangepakt als een softwarezaak", zei hij, wat de iPhone voor niet-Apple ontwikkelaars onderscheidt van producten zoals het Android-platform dat wordt gebruikt door de T-Mobile G1 of de Palm Pre (nog niet uitgebracht).

Cook vuurde ook een schot voor de boeg af en merkte op dat concurrentie goed is, maar alleen "zolang ze niet ons IP stelen", waarbij IP staat voor Intellectuele Eigendom ("Intellectual Property") zoals gepatenteerde ideeën. "We zullen onze IP niet laten stelen en we zullen alle wapens gebruiken die tot onze beschikking staan", aldus Cook. Hij noemde geen bedrijven bij naam, maar mogelijk was dit bedoeld als waarschuwing voor Palm. (Het Palm Pre-project wordt geleid door het vroeger hoofd van hardware engineering van Apple, Jon Rubenstein.)

Apple Stores blijven grote aantallen bezoekers aantrekken, met 46,7 miljoen bezoekers in alleen al het laatste kwartaal, of gemiddeld 14.400 bezoekers per week in elke winkel. De onderneming verwacht dit jaar ongeveer 25 nieuwe winkels te openen, bovenop de 251 winkels die nu al in 10 landen bestaan.

Cook was duidelijk over de toekomst van Apple in de netbook-categorie, waar heel veel in beweegt naarmate minuscule laptops met behoorlijke mogelijkheden volgens Cook 3 procent van de PC-markt hebben veroverd. Cook herhaalde een punt dat Steve Jobs al had vermeld in de resultaatbekendmakingen van vorig kwartaal met wat bijkomende details: netbooks zijn niet krachtig genoeg en bieden niet de kwaliteit die Apple in zijn apparaten wil steken. "Volgens ons zijn deze producten inferieur", aldus Cook, al voegde hij er wel aan toe dat Apple deze categorie nog in het oog houdt.

Cook maakte geen nieuwe informatie bekend over Mac OS X 10.6 Snow Leopard, die volgens Apple vorig jaar ergens in de helft van 2009 zou verkrijgbaar zijn.

Zoals te verwachten ging de eerste vraag van het conferentiegesprek over de gezondheid van Steve Jobs: "Hoe gaat het met Steve?" Zonder de vraag echt te beantwoorden, ging Cook er goed op in, en dit zodanig vlot dat hij duidelijk voorbereid was op de vraag: "Het executive team van Apple kan bogen op een uitzonderlijke kennis en ervaring. Deze executives staan aan het hoofd van 35.000 werknemers die ik allemaal bollebozen zou noemen. En dat geldt op alle vlakken binnen de onderneming: bij engineering, marketing, operations, verkoop en al het andere. Bovendien zitten de waarden van de onderneming extreem diepgeworteld. Wij gaan ervan uit dat wij op deze planeet zijn om fantastische producten te maken, en dat blijft zo".

Microsoft plant verschuiving, duizenden ontslagen

Zoals verwacht kondigde Microsoft vorige week ontslagen aan, een zeldzame gebeurtenis in de historie van het bedrijf. De daadwerkelijke schaal (5.000 Microsoft medewerkers en tot aan 5.000 leveranciers), lijkt analisten en verslaggevers zo te hebben geschokt, dat ze enkele treffende feiten over het hoofd zagen.

Microsoft verwijderde 1.500 medewerkers ten tijde van de bekendmaking en is van plan er de komende 18 maanden nog 3.500 meer te ontslaan. Maar, tijdens dezelfde periode, schreef CEO Steve Ballmer in een memo aan de medewerkers dat het bedrijf 2.000 to 3.000 nieuwe aanstellingen zal doen voor nieuwe initiatieven. Vele daarvan zijn gericht op zogenaamde cloud computing, toepassingen die gedistribueerd via het internet werken in plaats van dat ze op individuele personal computers of servers aanwezig zijn.

Bij TidBITS hebben we nog niet vernomen of ze iemand van de Macintosh Business Unit staf hebben laten gaan. De MacBU ontwikkelt belangrijke zakelijke en communicatie software voor Mac OS X, zoals de Office suite.

Het is bekend in het gebied van Seattle dat Microsoft wel de neiging om mensen aan te nemen heeft, maar geen talent om te ontslaan. Zeer weinig lieden worden ongewild gescheiden van het bedrijfshoofdkwartier in Redmond, WA, zelfs nadat ze chocante blunders gemaakt hebben of totale en complete incompetentie getoond hebben. (Diefstal is een andere zaak.)

Met als resultaat dat Microsoft veel mensen in dienst heeft die niet direct bijdragen aan de basis van het bedrijf. De gebieden waarvan Ballmer zei dat er geknipt zou worden, zouden grotendeels ondersteunende stafmedewerkers zijn: IT, personeelszaken, marketing, enzovoorts. Eerder dan in de spieren en botten van het bedrijf, de programmeerkern.

Het is nooit een fijne dag om je baan te verliezen en je hoopt dat de meest competente en kundige lieden in staat zullen zijn binnen het bedrijf over te stappen naar nieuwe posities die er ontstaan.

Trouwens, Microsoft verdiende $ 4,2 miljard dollar op $ 16,6 miljard omzet het laatste kwartaal, en heeft $ 20 miljard in de bank. Van deze veranderingen verwacht men een besparing van $ 1,5 miljard per jaar in kosten en $ 700 miljoen kapitaalsuitgave.

Nog maar een reden om geen illegale software te gebruiken

Ik ben aan mijn bed gekluisterd na een hernia-operatie afgelopen woensdag (het gaat al beter, bedankt!), en hoewel dat me ongetwijfeld knorriger maakt dan normaal, heb ik de grootste moeite om medelijden te hebben met mensen die illegale kopieën hebben gedownload van iWork '09 en Photoshop CS4 waarna hun Macs veranderden in zombies die denial-of-serviceaanvallen distribueerden. Ja, het is heel spijtig dat die mensen extra moeite moeten doen om hun controle over hun Mac terug te winnen (met het oog op de veiligheid adviseer ik absolutie door een schone installatie uit te voeren van Mac OS X en je programma's, waarbij je alleen je documenten en instellingen overzet) maar laten we wel zijn: iedereen die deze software downloadde probeerde iets voor niets te krijgen. O ja, ik weet het, illegaal kopiëren lijkt een misdaad zonder slachtoffers, maar het is nu pijnlijk duidelijk dat zulks een groot bord op je rug plakt met "Bedrijft onveilige Hex". Softwarepiraterij is kennelijk toch niet zo slachtofferloos.

Wij roepen al eeuwen dat verantwoordelijk computergebruik ook inhoudt dat je onbetrouwbare sites vermijdt en met name geen software van dergelijke sites downloadt. Wij dachten daarbij vooral aan de gebruikelijke gok-, porno- en wordt-snel-rijksites die proberen in te spelen op de wat lagere instincten. Maar gezien de (onbevestigde) berichten dat maar liefst 20.000 mensen een illegale versie van iWork '09 hebben gedownload, hebben we wellicht vergeten om het voor de hand liggende te benoemen. Het soort mensen dat illegale software uploadt is niet noodzakelijkerwijs van het slag waarvan je zou willen dat ze software op je Mac installeren. En dat is precies wat je doet als je illegale software downloadt: je nodigt iemand uit die van zins is te stelen van Apple of Adobe om met jouw machine te doen wat ze willen.

Dus laten we niet doen alsof het probleem met dit Trojaanse paard een gewoon veiligheidslek is of dat mensen die er last van hebben gekregen niet wisten dat ze iets verkeerds deden. Wellicht wisten ze niet dat hun Macs misbruikt konden worden voor het uitvoeren van denial-of-serviceaanvallen, maar ze wisten wel zeker dat ze iets verkeerds deden. Ik wil niet teveel preken, maar dit geval bewijst overduidelijk dat deugdzaamheid loont, en bovendien je Mac uit de greep van ongure elementen houdt.

Growl geeft systeembrede berichten

Manusjes-van-alles, en dat is tegenwoordig bijna iedereen wel, lopen in Mac OS X vaak tegen het irritante probleem aan van programma's die op overwachte momenten waarschuwingsdialoogvensters op het scherm presenteren, waardoor je steeds afgeleid wordt en je tijd verliest. Natuurlijk bevatten deze notificaties soms relevante informatie, bijvoorbeeld als er zich ergens een fout heeft voorgedaan, of wanneer er software updates zijn, maar dan nog komen ze vaak op een ongelegen moment. Per keer kost het ook niet heel veel tijd om een venster te sluiten of een springend ikoon in het Dock weer rustig te krijgen, maar alles bij elkaar is de verloren tijd toch aanzienlijk (zie "Minimize Desktop Distractions", 04-12-2008). Er is duidelijk behoefte aan programmatuur dat al die niet-kritieke waarschuwingen van programma's kan afvangen, zodat we ze kunnen bekijken op een moment dat ons uitkomt. Gelukkig is er het gratis, open-source programma Growl, dat dat voor ons regelt.

Growl bestaat al sinds 2004, maar is nog bij weinigen bekend, zelf kwam ik er pas afgelopen herfst mee in aanraking, toen Adam het aanraadde als een hebbeding. Growl is een protocol op systeemniveau dat programma-notificaties afvangt en presenteert volgens zelf in te stellen voorkeuren. Er zijn 17 standaard-instellingen voor notificaties, waarvan 14 visueel zijn, variërend van transparante balken over de hele lengte van je scherm tot chat-ballonnen. De overige drie standaard mogelijkheden zijn audio-notificaties, e-mail notificaties en SMS. Meer mogelijkheden, waaronder SpongeBob SquarePants en een Vanna White-dubbelganger, zijn te downloaden van de Growl-website.

Met Growl kun je als gebruiker zelf aangeven waar notificaties op je scherm verschijnen, hoe lang ze daar blijven, en kun je de verschijning ervan, zoals lettergrootte, doorschijnendheid van een ballon en de kleur van de tekst en de achtergrond, instellen. Ook kun je als gebruiker prioriteiten toekennen aan bepaalde notificaties en aanhoudende notificaties definiëren, die pas verdwijnen als je er op klikt. Verder kunnen de stijl en voorkeuren van notificaties voor elk programma dat van Growl gebruik maakt apart ingesteld worden. Je zou bijvoorbeeld voor FireFox aanhoudende muziekvideo-notificaties kunnen instellen die bovenin je scherm verschijnen en voor Safari notificaties onderin je scherm, in de "Smoke"-stijl, die na vijf seconden weer verdwijnen.

Helaas kan Growl niet zomaar de waarschuwingen van alle programma's afvangen en presenteren; Growl verzamelt die informatie namelijk niet actief, het moet lijdzaam toezien hoe programma's zelf hun berichten aan Growl aanbieden. Programma's die Growl ondersteunen komen vanzelf terecht in de lijst van programma's in Growls-voorkeuren. Zo niet, is er niets wat je kan doen om Growl het programma toch te laten herkennen.

Als je programma met Growl samenwerkt kun je precies aangeven welke notificaties via Growl gaan lopen en hoe Growl ze presenteert. Je kunt bijvoorbeeld instellen dat elk nieuw bericht dat je in Skype krijgt gemeld wordt, maar als je actief aan het chatten bent is dat toch enigzins zinloos, omdat je elk bericht dan tweemaal ziet, zowel in je chat-venster, als via Growl. Er zijn situaties denkbaar dat dat zinvol zou kunnen zijn, als je in een ander programma bezig bent en op de achtergrond de chat in de gaten wilt houden, maar over het algemeen is het zinvoller om de mogelijkheid van Skype om nieuwe berichten aan te kondigen uit te zetten. Nog zinlozer is de notificatie dat een Gespreksparter Aan Het Typen Is - ik kan althans geen situatie bedenken waarin je elke keer als je gesprekspartner aan het typen is gewaarschuwd wilt worden.

Growl kent verder de mogelijkheid om via een netwerk notificaties naar een andere computer te sturen. Als je bijvoorbeeld onderuitgezakt op de bank zit met je laptop op je schoot terwijl een andere Mac een bestand staat te downloaden kan Growl je laten weten dat de download gereed is zonder dat je naar de andere computer hoeft toe te lopen om te checken.

Er is een flink aantal programma's dat met Growl kan samenwerken; en sommige programma's die Growl niet direct ondersteunen kunnen wel samenwerken met extra hulpprogramma's die dat wel kunnen. Zo ondersteunt iTunes Growl niet, maar kan wel gedwongen worden om dat toch te doen via GrowlTunes, QuickSilver en Synergy Classic, die wel met Growl communiceren. En voor Mail is er GrowlMail, en voor Safari, GrowlSafari, die beiden de communicatie tussen Growl en de respectievelijke toepassingen verzorgen. GrowlTunes, GrowlMail, en GrowlSafari worden standaard bij Growl geleverd, en zijn te vinden in de Extras map. Ook kan Growl gebruikers attenderen op wijzigingen in de hardware, via HardwareGrowler, dat ook in het downloadpakket te vinden is. HardwareGrowler attendeert gebruikers op wijzigingen in de hardware-omgeving van hun computer, zoals het aan- of afkoppelen van randapparatuur.

Ook OmniGrowl ($ 10) van Wooden Brain Concepts verbindt een flink aantal niet-ondersteunde programma's en diensten met Growl, zoals iCal- en Adresboek-gebeurtenissen, verkeersinformatie, RSS-koppen, enzovoorts. Voor gebruikers van Gmail is Google + Growl van Waffle Software een handige invoegtoepassing. Google + Growl kan communiceren tussen Growl en Google Notifier, een programmaatje waarmee gebruikers Gmail en Google Calendar kunnen raadplegen zonder een complete browser te openen.

Vooralsnog neemt de ondersteuning voor Growl onder software-ontwikkelaars alleen maar toe. Met het langer worden van de lijst van Growl-compatibele programma's en invoegtoepassingen wordt Growl steeds meer een echt notificatieoplossing op systeemniveau, hoewel ik er vooralsnog niet van uit ga dat Apple het in het eigenlijke Mac OS X zal integreren. Growl is een echte aanrader en als jij er ook zo over denkt, overweeg dan om de ontwikkelaars van de programma's die je zelf gebruikt te vragen om Growl ook te ondersteunen.

De Mac wordt 25: de beste Mac ooit?

Toen onze vrienden van Macworld me belden om te vragen of ik mee wilde werken aan de editie ter gelegenheid van de 25-ste verjaardag van de Mac, hoefde ik niet lang na te denken. Steve Jobs heeft zo weinig interesse in het verleden dat hij het Apple museum niet alleen verwijderd heeft, maar zelfs helemaal weggegooid. Ik daarentegen vind het leerzaam om naar het verleden te kijken omdat het informatie geeft over waar we vandaag de dag staan en ons hopelijk helpt te voorkomen dat we dezelfde fouten nogmaals maken.

De vraag van Macworld was, wat ik de beste Mac ooit vond, en daar hoefde ik ook al niet lang voor na te denken. Vor mij is dat de Macintosh SE/30. Andy Ihnatko zei ooit dat de favoriete Mac van iemand de eerste Mac van die persoon is, maar dat is maar ten dele waar voor de SE/30: het was eerst een SE en pas later maakten Tonya en ik er een SE/30 van toen we er een nieuw moederbord inzette in 1990.

Mijn keuze wordt gedeeld door John Gruber en John Siracusa. De keus is echter niet gebaseerd op het feit dat de SE/30 kan concurreren met moderne Mac (wat Charlie Sorrel belangrijk vond gezien de Gadget Lab blog van Wired. Het is pijnlijk duidelijk dat de SE/30 zo'n vergelijking op alle punten aflegt. Wanneer de beste Mac ooit de meest krachtige zou moeten zijn zou ik moeten kiezen tussen de modellen die Apple op dit moment levert en zou mijn keuze veranderen zodra een nieuw model zou verschijnen. Dat is niet erg opwindend.

Om kort te gaan: de SE/30 was een prachtig ding en bood ons een blik op wat mogelijk zou zijn in de toekomst en bleef bruikbaar totdat die toekomst er was (en er na). Om die reden staat de SE/30 nog steeds bij ons op een boekenplank, zodat hij neer kan kijken op de nieuwe Macs van vandaag de dag en ons kan herinneren aan het prille begin.

De Mac is 25: onze eerste Macs

De Macintosh is deze week 25 jaar oud en ter ere van deze gebeurtenis zijn we allemaal in ons verleden gedoken om iets te vertellen over onze eerste Macs.

Adam & Tonya: Macintosh SE -- Tonya en ik schaften onze eerste Mac aan in de zomer van 1988, wat wel enige voeten in de aarde had. Wij waren toen studenten aan de Cornell University, maar we hadden ons voor de zomer nergens voor ingeschreven, waardoor wij dus pas aan het begin van het nieuwe semester van de studentenkorting gebruik konden maken. Onbeschroomd vroegen we echter een vriendin van ons of we onder haar naam konden kopen, brachten ons eigen geld mee en kwamen met een Macintosh SE met twee floppy-eenheden thuis. De Mac was voor ons toen niet helemaal nieuw, want we hadden beiden al eerder in de publieke computerzalen van Cornell gewerkt. Een Mac in ons appartement maakte het echter een stuk makkelijker voor Tonya om haar werkstukken te typen en voor mij om mijn afstudeerscriptie te schrijven, met behulp van een vreselijk vroege vooruitgave van de hypertekstverwerker Storyspace (die overigens nog steeds door EastGate Systems verkocht wordt). Behalve programma's als WriteNow kan ik me ook herinneren direct QuicKeys en Suitcase voor onze nieuwe Mac gekocht te hebben.

Ik had eerder al eens een harde schijfeenheid gebouwd voor mijn Atari 1040ST (de vervanging van mijn eerste computer, een Franklin ACE 1000, die weer een Apple ][-kloon was). Het ding was samengesteld uit een Seagate 30 MB mechaniek, een SCSI-bord en een enorme kast die wel vijf volledige schijven kon bevatten. Om die harde schijf aan de SE te hangen, hoefde ik alleen nog maar een nieuwe kabel te fabriceren en in de SCSI-poort van onze Mac te steken. Ik had helaas geen elektronicaspullen om mijn bedrading te testen. Opnieuw niet uit het veld geslagen verbond ik de kabel met wat extra draadjes aan een waterpistooltje op batterijen om de doorvoer te testen. De test was goed, de schijfeenheid werkte en alles liep als een trein.

We hebben de SE ongeveer een jaar gebruikt, maar na ons afstuderen, toen de SE/30 upgrade uitkwam, grepen we die kans om uit te breiden. We kochten er ook nog een videokaart en een 13-inch kleurenmonitor van Apple bij, wat de eenvoudige SE voor die tijd in een ware krachtcentrale veranderde. Die SE/30 staat nog steeds ergens op een boekenplank en herinnert ons eraan hoe de wereld van de Macintosh er aan het begin van de negentiger jaren uitzag (zie ook "De Mac wordt 25: de beste Mac ooit?", 26-01-2009).

Joe: Macintosh SE -- Gedurende mijn jaren als promovendus aan de University of Texas in Arlington ben ik bekeerd: ik kreeg de smaak van de Macs in het computerlab van de school dusdanig te pakken dat ik mij realiseerde dat ik nooit meer een pc zou kunnen bezitten. Hoewel ik veel dingen aan de Mac prachtig vond, was de beslissende factor zonder twijfel Nisus. Ik probeerde ooit de demo-versie van deze ongewone, meertalige tekstverwerker op een Mac Plus op school en met elk uitklappend submenu ging ik nog meer kwijlen. Niets in de pc-wereld kwam ook maar in de buurt en omdat ik linguïstiek studeerde maakte de superieure ondersteuning van talen in niet-Romeins schrift de beslissing alleen maar makkelijker.

Er was echter een klein probleempje: als permanent hongerlijdende student kon ik mij toen, begin 1991, zelfs de goedkoopste Mac niet veroorloven. Ook een gebruikte SE/30, die al sinds het voorgaande jaar niet meer gemaakt werd, kostte een paar duizend dollar meer dan ik had. Ik was ervan overtuigd dat ik wel een manier zou verzinnen om heel snel een Mac te krijgen en dus bestelde ik Nisus alvast, nog voordat ik zou afstuderen, om maar gebruik te kunnen maken van de studentenkorting, ook al had ik niks om het op te gebruiken.

Als ik het geld ervoor gehad zou hebben, dan zou ik een Mac Portable gekocht hebben, die ik toen de meest sexy computer ooit vond. In plaats daarvan kocht ik die zomer een tweedehands Mac SE met een 20 MB harde schijf, voor $500 (voor zover ik mij kan herinneren). En voor nog eens $100 bracht ik de RAM op het maximumniveau van 4 MB. In de herfst voegde ik daar nog een StyleWriter printer voor uitvoer en een Global Village ADB-modem voor verbindingen aan toe.

In de periode dat ik die SE bezat, heb ik nog meer dan ik er in eerste instantie voor betaald had, gespendeerd aan het vervangen van een kapot moederbord en haperende harde schijf. Maar het was toch mijn geliefde eerste Mac. Ik heb hem aan iemand in de familie gegeven, toen ik een enorme sprong voorwaarts maakte met mijn volgende Mac, een Centris 610.

Jeff: Macintosh Classic -- In de wetenschap dat ik mij in het geheel niet met sommige van mijn collega's kan meten in de categorie "eerste computer ooit gebruikt", ga ik eerst een stukje terug in de tijd. Mijn eerste eigen computer was een Commodore VIC-20, die al snel vervangen werd door de onbeperkte kracht van een Commodore 64. Op de middelbare school adviseerde ik de begeleider voor journalistiek van de schoolkrant, om met een aantal C64's het digitale tijdperk binnen te treden, maar zij had reeds (intelligent) besloten om een Mac Plus aan te schaffen en het jaar daarop een paar Mac SE's.

Ik heb de Commodore 64 weliswaar meegenomen naar de universiteit, maar het was toen al slechts een tekstverwerker waarmee ik mijn werkstukken kon printen. De Mac was voor mij het neusje van de zalm. Door het werk voor de schoolkrant had ik geleerd de opmaak te doen (en floppy's te verwisselen) in PageMaker 1.0, te schrijven met Microsoft Word en een mooi partijtje Solitaire te spelen. Als eerstejaars was ik de enige van de universiteitskrantredactie die wist hoe je de nieuwe Macs van de krant moest gebruiken. Maar ik had geen geld om er zelf een te kopen; bij deadlines moest ik vaak een vriendin smeken om mijn artikelen op de Mac SE in haar studentenhuis te mogen schrijven.

Uiteindelijk, in mijn latere studiejaren, maakte ik gebruik van de studentenkorting om een Macintosh Classic samen met een draagtas (natuurlijk!) te kopen. Ik fietste regelmatig met dat ding op mijn rug naar de burelen van de universiteitskrant om de wekelijkse nachtelijke publicatie-deadlines te halen. Ik had heel graag een van die nieuwe PowerBooks willen hebben (uiteindelijk kocht ik een tweedehands PowerBook 100, een van mijn favoriete machines), maar ze waren te duur.

Matt: Macintosh LC -- Als programmeur werk ik al met computers sinds 1968, maar als docent klassieke talen in het begin van de jaren 1980 had ik grote problemen met het typen van Oudgrieks, of beter gezegd het typen van Engels en Grieks in hetzelfde document. Ik had een IBM Selectric typemachine met verwisselbare letterbollen, en later een electronische typemachine van Olivetti met verwisselbare letterwielen en met een klein "geheugen" zodat het bijna een tekstverwerker in het klein was. Maar de echte oplossing was een personal computer: ik kocht een Apple ][c-kloon met de naam Laser 128. Samen met een ImageWriter en een schitterend (tegenwoordig verouderd) programma met de naam Gutenberg, gaf dit mij een volledig toegeruste tekstverwerker met de mogelijkheid om Engelse en Griekse letters naar believen af te wisselen.

Toen ik eind jaren 1980 lesgaf op Cornell University leerde ik Adam kennen. Hij leerde me de Macs in de computerruimtes te gebruiken. Ik herinner me hoe we handige dingen deden met Microsoft Word en QuicKeys (waarbij we veel floppydisks wisselden). Maar ik zag de Mac nog steeds als een speeltje, en ik wilde er niet zelf een hebben.

Toen, in 1990, belandde ik op Swarthmore College waar ik, net als elke professor, een Mac op de werkplek kreeg. Het was zo'n vroege, gedrongen alles-in-één machine met een piepklein monochroom scherm, een Plus of een SE waarschijnlijk. Omdat hij daar zo klaarstond op mijn bureau en een aansluiting had op iets dat ze "internet" noemden, zat ik er natuurlijk voortdurend mee te spelen (Ach, die INITs! Ach, die bommen!).

Maar het was niet de machine die een Mac-persoon van me maakte. De moordprogramma's die ik in handen kreeg zorgden voor de doorbraak. Door Nisus, een fantastische tekstverwerker met verbazende mogelijkheden voor zoek-en-vervang en macro's, te combineren met LaserGreek, een schitterend Oudgrieks lettertype, kon ik al mijn meertalige onderwijsteksten schrijven. En HyperCard 2 maakte de Mac-interface zelf programmeerbaar. Zo kon ik voor mijn studenten een Oudgrieks-leeromgeving maken. Tegen het einde van dat schooljaar was ik bekeerd tot de Mac, en was ik de trotse eigenaar van een gloednieuwe Macintosh LC met de afmetingen van een pizzadoos. Samen met een StyleWriter printer bleef deze machine jarenlang mijn werkpaard.

Glenn: Macintosh Plus -- De eerste computer waar ik op programmeerde was een Commodore PET, en de eerste pc die ik bezat was een Ohio Scientific Challenger 1P. Ik leerde mijzelf programmeren in machinecode op de C1P, en verkreeg auteursrecht op een door mij geschreven programma om software vanaf tape te laden. Mijn ouders kochten de computer voor mij voor $333, waarna ze me maandenlang nauwelijks buiten mijn kamer gezien hebben.

De naam 1P betekende één poort. Het apparaat had een vrije RS232C-poort waar je een aantal onderdelen in kon steken die je op een optionele connector soldeerde, waarmee je dan een 110-baud modem kon gebruiken. In de opstart-firmware zat een paasei verborgen: als je een "L" intikte vertelde hij je dat de ingebouwde 8K BASIC geschreven was door Micro Soft en Bill Gates. (Wie ter wereld was Bill Gates?)

Net als de Apple ][ gebruikten de PET en de C1P de beroemde 6502 microprocessor. Tegen de tijd dat ik ging studeren stapte ik over op een Commodore 64, die een vergelijkbare processor gebruikte.

Ik ging een 512K Mac gebruiken in het laatste jaar van de middelbare school, toen ik de opmaak van de schoolkrant deed. We gebruikten een oude fotozetter waarmee ik de uitgelijnde regels één voor één zette op dun, fotogevoelig papier dat ik moest ontwikkelen en van een laagje was moest voorzien voordat ik ze kon snijden en op platen kon leggen voor de opmaak.

Mijn geweldige docent journalistiek liet mij de eerste Mac van de krant tijdens de wintervakantie in 1985 mee naar huis nemen zodat ik PageMaker 1.0 kon leren, en bij mijn terugkeer in staat zou zijn om de krant op te maken en aan anderen te leren hoe dat moest. Ik was totaal overdonderd. Deze ervaring leidde denk ik tot mijn beslissing om, toen ik het eerstvolgende najaar aan mijn studie begon, als hoofdvak letteren te kiezen, met de nadruk op grafisch ontwerp.

Ik nam mijn Commodore 64 mee naar school om teksten te schrijven, net als Jeff. Maar ik smachtte naar een Mac toen de Macintosh Plus een aantal maanden op de markt was met maar liefst 1 MB aan RAM. Mijn grootouders aan vaderskant schonken mij toen een Mac voor het tweede jaar van mijn studie. Die kostte geloof ik rond de $1200 met studentenkorting.

Mijn kamergenoot Ethan Robey en ik legden geld bij elkaar om een juweel van een dot-matrixprinter te kopen. Maar op de een of andere manier bestelden we het verkeerde apparaat. Na weken van wachten kwam er een ImageWriter II die geschikt was voor brede rollen geperforeerd papier! We konden hem niet terugsturen, en hij kostte ons veel meer dan nodig was. Nou ja. De meevaller was dat we ermee konden printen op normaal papier en op rollen geperforeerd papier, waarvan een grote voorraad aanwezig was om te, ehm... "lenen". Het werd op dat moment nauwelijks nog gebruikt.

Deze Macintosh Plus was beslist geen tijdelijke bevlieging. Ik heb dat beestje jarenlang stapels floppy's van 800K gevoerd. In de loop van mijn laatste jaar (1989-1990) kocht ik een gereedschapssetje waarmee ik zelf de RAM kon uitbreiden. De computerwinkel op de campus vroeg een krankzinnig bedrag voor de upgrade van 1 naar 4 MB: $750 als ik het mij goed herinner.

Het gereedschapssetje bestond uit een zeer lange zeskantige moersleutel om twee kleine en lastig te bereiken schroeven aan de bovenkant van de behuizing weg te halen, een gespannen veer die je in de naad van de Mac moest schuiven om hem open te maken, en een geaarde armband om te voorkomen dat interne componenten zouden doorbranden.

Dat voorjaar kon ik mij met enige moeite een externe harde schijf van 60 MB van Ehman veroorloven. Dat was destijds de enige betaalbare schijf. Mijn dagen van floppy's wisselen waren toen voorbij.

Net als Jeff sleepte ik deze Mac overal mee naartoe in een speciale koffer. Die paste alleen maar in de stoelen in het midden van een vliegtuig. Ik groeide op in Oregon en studeerde in Connecticut. Ik zat vaak in een stoel in het midden.

Uiteindelijk heb ik die Mac vier jaar gebruikt, waarna ik hem verkocht aan een vriend. Hij verhuisde naar een huis in Brooklyn dat hij deelde met een aantal andere mensen. Op een dag toen hij niet thuis was barstte er een leiding in de kelder, waardoor de Mac een golf water over zich heen kreeg. Kamergenoten trokken de stekker van de computer (die uit was) uit het stopcontact, en lieten de computer drogen. Daarna heeft hij nog een tijd gewerkt.

Mijn volgende machine was enorm geavanceerder: een Macintosh IIcx. En in 1991 kreeg ik een baan bij het Kodak Center for Creative Imaging, waar ik verantwoordelijk was voor 100 Macintoshes IIfx (wees vervloekt, Jean-Louis Gassee!) en een Macintosh Portable helemaal voor mijzelf had.

Rich: Mac mini -- Aangezien ik echt doodsbenauwd ben dat Adam mij botweg uit de TidBITS-redactie zal gooien wanneer ik onthul wat mijn eerste Mac was, zal ik jullie afleiden met een verhaal over de eerste Apple-producten die ik heb gebruikt, dus niet als eigenaar.

Zoals Glenn begon ik op de basisschool met programmeren op een Commodore PET. Om de blits te maken zette ik hem in binaire modus om zo binair optellen te demonstreren (tot zover mijn gehele opleiding op binair gebied). Al snel kochten de ouders van mijn beste vriend een Apple ][ voor het gezin, welke door ons twee meteen werd ingepikt voor een mengsel van spelletjes doen en programmeren. Ontelbare uren brachten we door met het spelen van Wizardry en het ontwerpen van educatieve software die we aan onze school wilden doorverkopen, om zo nog vóór de brugklas financieel binnen te zijn. Diezelfde jaren rommelden we ook met het programmeren van BASIC op een Atari 2600 door middel van een klein handbesturingspaneel (nee, je kon je programma's niet eens opslaan).

De eerste computer die ik bezat was een Commodore 64. Mijn vriend en ik pendelden tussen zijn en mijn huis, al naar gelang we in de stemming waren voor Apple of Commodore. In 1984 kreeg onze school twee oorspronkelijke Macs. Ik herinner me met welk genoegen ik mensen corrigeerde die de floppy disks in hun plastic omhulsels "harde schijven" noemden (ongetwijfeld de reden dat de de plaatselijke schonen later nooit met me uit wilden).

Ik vertrok naar de universiteit van Colorado met de Commodore 128. Aan mijn ouders had ik moeten beloven dat die afdoende zou zijn voor de volle vier jaar (die uiteindelijk acht jaar werden en onderweg toch nog een paar extra computers behoefden). Tijdens de opleiding gebruikte ik allerlei Macs voor opmaak en publicaties, maar voor studiewerk vooral pc's. Dat was meestal niet vrijwillig: ik kon uren staan watertanden bij de verscheidene Macs en uiteindelijk NeXT-systemen bij de universiteitsboekwinkel. Toen ik er eindelijk een kon betalen was mijn IT-carrière al op gang gekomen, met het bouwen van pc's als nevenhandel en werden Macs een echo uit het verleden.

Maar toen gebeurde er iets vreemds. Steve Jobs kwam terug bij Apple en het bedrijf produceerde een reeks prachtige nieuwe machines met een op Unix gebaseerd besturingssysteem. Ik was nieuwsgierig en kocht uiteindelijk een eerste generatie Mac mini voor onderzoeksdoeleinden. Hoewel hij het ten opzichte van mijn huis- en werk-pc's jammerlijk af moest leggen in rekenkracht, werd hij al snel mijn hoofdsysteem als ik niet op reis was.

Toen werd de transitie naar Intel aangekondigd en ik bestelde een van de eerste MacBook Pro's die van de band afrolden. Geheel in strijd met gangbare inzichten virtualiseerde ik mijn werkcomputer en sindsdien ben ik helemaal Mac. Ondertussen zit ik op een score van twee MacBook Pro's, een MacBook voor mijn vrouw (na pc's thuis in de ban te hebben gedaan), vijf iPods, twee iPhones, verscheidene AirPort Express- en Extreme-basisstations en een zeer luide Xserve in mijn kast. Ik heb ook mijn hele kant van de familie weten te bekeren en ben bezig met de schoonfamilie.

Mark: Macintosh 512K -- Ik ben wat verrast dat de aanschaf van mijn Mac de vroegste is van deze eerbiedwaardige groep, maar na jaren van voorzichtige programmeerexperimenten op een Prime minicomputer bij mijn moeder op kantoor, Commodore PETs, TRS-80s en Apple ][s op school en een Atari 400 thuis kocht ik het tweede Macintoshmodel dat Apple uitbracht, de Macintosh 512K, kort na mijn aankomst op Cornell om in de programmeerklassen van computerkunde te gebruiken. (Het was nota bene vrijdag de dertiende, die voor mij dus een geluksdag bleek te zijn.)

Die eerste Mac, met zijn 9-inch zwart/wit scherm, hielp me door zo'n drie jaar universiteit, terwijl hij upgrades onderging, eerst naar een Macintosh 512Ke (met nieuwe ROMs en ondersteuning voor 800K floppy-eenheden in plaats van de oorspronkelijke 400K) en uiteindelijk naar een Macintosh Plus, met een hele megabyte RAM! Ik heb niet lang computerkunde gestudeerd, maar mijn Mac was geweldig voor het schrijven van scripties en het ontwikkelen van software voor een professor die me inhuurde voor het schrijven van de Mac-versie van zijn DOS-applicatie.

Naast mijn Mac had ik een ImageWriter printer en een van de coolst denkbare randapparaten, een Thunderscan scanner-uitbreiding van Thunderware, die in de plaats gezet werd van de lintcassette van de ImageWriter en de rollen en het printmechanisme gebruikte om foto's en andere documenten door de printer te voeren en te scannen.

Pas toen ik in mijn volgende baan vele mooie nieuwe Macintosh II computers met 13-inch kleurenmonitors moest inrichten en onderhouden begonnen mijn 1 MB geheugen en monochrome 9-inch scherm ontoereikend te lijken. Uiteindelijk kocht ik zelf een Mac II met kleurenscherm en twee floppy-eenheden. Een jaar later voegde ik er zelfs een 30 MB SuperMac Dataframe harde schijf aan toe!

Dankzij RAM- en PMMU-upgrades ging die Mac II jaren mee. Hij kreeg gezelschap van een PowerBook 100 en moest uiteindelijk wijken voor een SuperMac C600 kloon-desktopmachine. Ik ben ook nog in het bezit geweest van een Quadra 950, Power Mac G4 en een hele optocht van PowerBook en MacBook laptops.

Doug: 20-inch iMac met Intel-processor -- Gezien het feit dat ik met mijn 25 jaar ongeveer net zo oud ben als de Mac zelf, zal de reis door mijn herinneringen veel korter zijn dan voorgaande expedities naar de diepste diepten der zee.

Na met Apple te zijn opgegroeid tijdens 12 jaar op de openbare school, zweven vage herinneringen aan hun computers door mijn brein: op de basisschool Number Munchers en Oregon Trail spelen op wat een of andere nazaat van de Apple ][ moet zijn geweest, HyperCard-animaties met een Macintosh Classic II in de brugklas en websurfen met een iMac G3 in het voortgezet onderwijs. Hoewel Apple op school een constante aanwezigheid was, hadden we thuis een pc, die op zijn kast alleen maar "Standard Computer" had staan, een naam die ik nog steeds grappig vind vanwege zijn cartoonesk kleurloze karakter. Pas op de universiteit begon ik een bewuste affiniteit voor Macs te krijgen.

Als kunststudent aan Cornell University werkte ik bij de beeldende-kunstenfaculteit als beheerder van de Mac-computerzaal. De ruimte was uitgerust met zo'n 20 Power Macs G5 met 22-inch Cinema Displays en ik vond het daar gewoon fantastisch. Of ik nou dienst had, tussenuren uitzat, of video's bewerkte voor mijn afstudeerscriptie, talloze uren van mijn universiteitscarrière werden doorgebracht in die zaal met die machines. Daarom beschouw ik die opstelling als mijn eerste Mac.

Uiteindelijk kreeg ik er een in handen die ik werkelijk mijn bezit mocht noemen. Na te zijn afgestudeerd en verhuisd naar New York, ging ik op een drafje naar de Apple Store op 5th Avenue om met de nieuwe machines te spelen en viel ik als een blok voor de 20-inch Intel Core Duo iMac. Slechts een paar dagen later bestelde ik er een op Apples website. Met zijn drie levensjaren doet hij nog elke dag van de week trouw dienst.

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 26 januari 2009

Default Folder X 4.1.1 van St. Clair Software is een onderhouds- en stabiliteitsupdate van dit hulpprogramma voor de Open- en Bewaardialogen. De verholpen fouten zijn het vastlopen van het systeem als je uitlogt of je Mac herstart, een fout in AppleScript die voorkomt dat andere programma's de huidige URL in Firefox ophalen als Default Folder X open is en een probleem waardoor herhaalde foutberichten verschijnen in de Console over mislukte zoekopdrachten in de Finder. Ook is de ondersteuning voor Hazel verbeterd door het verhelpen van een probleem met de naamgeving van bestanden. ($ 34,95 nieuw, gratis update, 10,2 MB)

QuickTime 7.6 van Apple verzorgt een aantal verbeteringen voor deze multimedia-software. Zij betreffen o.a. een verbeterde kwaliteit bij single-pass H.264-codering, een betrouwbaarder afspelen van Motion JPEG-media, een hogere kwaliteit van AAC-codering, een verbeterde compatibiliteit bij de uitvoer van audiosporen van MPEG-video-bestanden en een verbeterde compatibiliteit met iChat en Photo Booth. Apple heeft ook een apart beveiligingsdocument uitgegeven waarin bijbehorende bug fixes gedetailleerd worden beschreven. Die problemen betroffen voornamelijk kwaadwillig vervalste URL's en filmbestanden die ervoor zorgen dat het programma crasht. De update is op dit moment beschikbaar via Software Update en van de website van Apple. (Gratis update, 72 MB)

Mellel 2.6 van RedleX presenteert een groot aantal nieuwe functies voor deze steeds krachtigere tekstverwerker. In deze versie is een geavanceerde Quick Look plug-in toegevoegd waarmee gebruikers documenten in een preview kunnen bekijken die identiek zijn aan de gedrukte versies. Ook nieuw is de Spread View functie, die de pagina's van een document toont zoals ze zouden worden weergegeven in de linker- en rechterpagina van een boek of tijdschrift. De nieuwe versie kent nu ook een verbeterd statistiekenoverzicht, ondersteuning voor automatische updates, de mogelijkheid om rechtstreeks als PDF-bestanden op te slaan, en smart style matching voor het schakelen tussen stijlensets. Een volledige lijst van wijzigingen, verbeteringen en verholpen fouten is te vinden op de site van RedleX. ($ 49 nieuw, gratis upgrades voor aankopen sinds december 2006, of anders $ 19)

Sandvox 1.5.4 van Karelia Software is een beperkte update van het programma waarmee je sjabloon-gebaseerde websites kunt bouwen. De grootste verandering is de nieuwe ondersteuning voor de JS-Kit een service waarmee je reacties kunt vastleggen. De service JS-Kit Comments laat site-beheerders sociale netwerken bevorderen, moedigt door een gebruiker gegenereerde inhoud aan, maakt het mogelijk rechtstreeks met de gebruikers te communiceren, en levert een volledig functionerende commentaar-oplossing. Volgens de site van Karelia kent de nieuwe versie blijkbaar ook andere niet genoemde veranderingen, vermoedelijk verbeteringen die de snelheid wat verhogen of verholpen fouten. ($ 49 Regular/$ 79 Pro, gratis update, 26 MB)

ExtraBITS, 26 januari 2009

Een oplossing voor de Buggy Seagate Firmware op Intel-gebaseerde Macs -- Hoewel Seagate nog steeds niet gereageerd heeft op onze vragen hoe Mac gebruikers de problematische firmware kunnen bijwerken van evenveel problematische Seagate drives, vertelt Steve Maller ons dat de ondersteuning van Seagate hem geholpen heeft om een cd te maken waarmee zijn Mac Pro in FreeDOS kan opstarten, waarna hij in staat was om de firmware updater te gebruiken. PowerPC-Macs en externe schijven zijn nog steeds hulpeloos. (Gepubliceerd op 26-01-2009)

iLife '09 leverbaar vanaf 27 januari 2009 -- Apple heeft aangekondigd dat het iLife '09 gaat uitleveren vanaf 27 januari 2009. De nieuwste versie kent belangrijke verbeteringen voor iPhoto, iMovie en GarageBand. Het wordt zoals gewoonlijk gratis geleverd bij nieuwe Macs en kost $ 79 voor alle andere gebruikers. (Gepubliceerd op 26-01-2009)

Adam kijkt in de glazen bol van Mac software -- Voor de editie van Macworld die gewijd is aan de 25-ste verjaardag van de mac schreef Adam een artikel waarin hij inging op de nabije toekomst van software-ontwikkeling op de Mac. Hij gaat daarbij in op drie zaken: wat komen gaat in Mac OS X, de mogelijkheid van een Mac App Store en hoe Apple om zal gaan met cloud computing. Zijn conclusie? Verwachte de komende paar jaar niet al te veel. (Gepubliceerd op 26-01-2009)

De zes slechtste Mac producten volgens Macworld -- Voor diezelfde editie schreef Adam een artikel over de volgens hem slechtste zes Mac-gerelateerde Mac-producten. Het is zijn mening, dus kijk ook eens wat lezers er van vinden. (Gepubliceerd op 26-01-2009)

Tonya en Andy Ihnatko stellen zich strategisch op op de Macworld Expo -- In aflevering 917 van MacVoicesTV, opgenomen op Macworld Expo, speelt Tonya mee met Andy Ihnatko die plannen heeft om NASA over te nemen. Verder praten ze over het verleden, heden en de toekomst van Macworld Expo. Bob LeVitus en Bryan Chaffin komen er halverwege bij. (Gepubliceerd op 22-01-2009)

2009 Voorspellingen van Adam -- We zijn het een beetje vergeten om dit eerder te melden vanwege de drukte rond de Macworld Expo, maar Adam heeft een aantal Apple-gerelateerde voorspellingen gedaan voor 2009. Hij was daarvoor gevraagd door Macworld. Zijn tweede voorspelling is al deels bewaarheid geworden. Hulde! (Gepubliceerd op 20-01-2009)

Seagate's probleem met harde schijven maakt drives onbruikbaar -- Seagate, de fabrikant van harde schijven, werkt momenteel aan de oplossing van een firmware probleem waardoor veel van hun schijven onbruikbaar worden. Wanneer je een Seagate Barracuda 7200.11, DiamondMax 22 of Barracuda ES.2 SATA model gekocht hebt, raden we je aan om even te kijken of jouw drive hiervoor ontvankelijk is en te kijken of er al een oplossing is. Volgens Seagate zijn gegevens dan wel niet langer bereikbaar maar blijven ze wel op de schijven en bieden ze diensten om die data terug te halen wanneer je het probleem ondervindt. (Gepubliceerd op 19-01-2009)

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 26 januari 2009

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

SugarSync Problems -- Lezers melden verlies van gegevens en weinig ontwikkelingswerk in de beta software voor synchronisatie via het Internet. (3 berichten)

Leopard Use Percentage -- Het is moeilijk om te bepalen hoeveel lieden gebruik maken van Mac OS X 10.5 Leopard, maar statistieken van de Omni Group helpen met een suggestie. (9 berichten)

Caffeine -- Lezers discussieren over de voor- en nadelen van software die het dimmen van je computerscherm na een ingesteld tijdsverloop voorkomt. (13 berichten)

Folder View Question -- Is het mogelijk om te specificieren dat alle nieuwe Finder vensters openen in kolomweergave? (3 berichten)

MacBook shutdown with (just) power button? Ten gevolge van een plotseling bevriezende en afsluitende MacBook, ontvangt een lezer conflicterende informatie over hoe het probleem op te lossen door Apple's klantenondersteunings lijn en een Apple Genius in een Apple winkel. (4 berichten)

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.