Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#952, 3 november 2008

Het grote nieuws deze week is dat TidBITS-uitgever Adam Engst vorige week zondag de New York City Marathon heeft overleefd, zodat er zeker nog nieuwe nummers van deze nieuwsbrief zullen komen. En dan de onderwerpen waar het hier echt om draait: AT&T biedt iPhonegebruikers nu gratis wifi-hotspots, Apple heeft discussieforums geopend voor ontwikkelaars van programma's voor de iPhone, en LogMeIn heeft een testversie uitgebracht van een programma waarmee je met je iPhone of iPod Touch op afstand je computers kunt aansturen. Terug in de Mac-wereld onderzoekt Adam hoe je 6 GB aan werkgeheugen in een MacBook of MacBook Pro kunt stoppen en doet Doug McLean verslag van de onthulling door Netflix van de Mac-compatibele mediaspeler Watch Instantly. Verder bekijkt Glenn Fleishman deze week de revolutionaire juridische overeenkomst die het Google mogelijk maakt om door te gaan met Google Book Search. In de TidBITS Volglijst zien we de 12.1.4 Update van Microsoft Office 2008 voor de Mac, iKey 2.3.1, TextExpander 2.5, SpamSieve 2.7.2 en Fission 1.6.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


AT&T biedt gratis wifi aan voor de iPhone, dit keer is het echt

  door Jeff Carlson <[email protected]>

[vertaling: KvH]

AT&T biedt nu op hun hotspot-locaties gratis draadloos internettoegang aan voor hun klanten met een iPhone. Hieronder vallen duizenden Starbucks cafés, McDonalds-restaurants, hotels, vliegvelden en andere plaatsen. Een nieuwsbericht over deze dienst verscheen al eerder kort op de website van AT&T, maar werd snel weer verwijderd (zie "iPhone-samenvatting: wifi bij AT&T, uitverkocht, internationale aanbieders", 10-05-2008) iPhone-gebruikers krijgen hierover ook een sms'je, dus het is ditmaal waarschijnlijk geen per ongeluk geplaatst bericht.

[Zie afbeelding]

De wifi-dienst van AT&T kost doorgaans rond de $20 per maand, maar voor veel zaken-, dsl- en kabelgebruikers is de toegang gratis. Als je verbinding maakt met het wifi-netwerk in een deelnemende Starbucks-winkel, verschijnt er een speciale Starbucks-categorie in de iTunes Store-applicatie van de iPhone, voor het kopen van muziek (waarvoor een wifi-verbinding nodig is).

Om van de dienst vanaf je iPhone gebruik te kunnen maken, ga je naar de Instellingen-app, kies dan attwifi in de lijst van beschikbare netwerken, en vul je 10-cijferige mobiele-telefoonnummer in. Nadat je ingestemd hebt met de Voorwaarden voor Redelijk Gebruik stuurt AT&T je een gratis sms'je met een beveiligde koppeling die gedurende 24 uur op die locatie geldig is.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Adam haalt richttijd in New York City marathon

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: KvH]

Het is goed om naar bepaalde doelen toe te werken, zoals het doorbreken van de 3-uurlimiet in de marathon, maar het is nog beter om ze te vermorzelen, zoals ik vorige week zondag klaarspeelde in de New York City marathon. Ik ging in 2 uur en 48 minuten over de finish, wat mij de 317de plaats opleverde van de 37899 lopers die de finish haalden. Dit is wellicht het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb - niet zo zeer het lopen van de marathon zelf, maar de keiharde training van vier maanden, afgerond met weken van uiterst doordachte voorbereidingen. Ik was er redelijk zeker van dat ik de 3-uurbarrière kon doorbreken, maar ik had geen idee dat ik zo lang zo hard kon lopen. (Tristan blijkbaar wel, want zijn bijdrage aan de e-mail van Tonya op de avond voor de wedstrijd was: "Maak er een mooie marathon van en ga voor 2 uur en 50 minuten. Of minder.")

Mijn oprechte verontschuldigingen aan degenen die teleurgesteld dan wel bezorgd waren, toen bleek dat ze mijn voortgang niet konden volgen op de website van de New York City Marathon. Er was een probleem met mijn tijdwaarnemingschip tijdens de registratie (zie "Adam loopt de New York City Marathon", 27-10-2008). Ik heb dus nog geen officiële tijd of plaats, maar ik heb de organisatie op de hoogte gesteld en en ik hoop dat ze het probleem spoedig kunnen oplossen.

Hoewel dit een schitterende ervaring was, denk ik niet dat ik spoedig weer een marathon zal lopen. Ik heb gewoon geen tijd voor de hoeveelheid training die er voor nodig is en ik weet ook niet of mijn lichaam de druk aan kan gedurende een langere periode. Ik hoop liever op mijn zeventigste nog op comfortabele wijze te kunnen hardlopen, dan dat ik nog een paar marathons gedaan heb. En het zou natuurlijk een teleurstelling zijn mocht mijn volgende marathon een stuk langzamer zijn.

Veel dank aan Tonya en Tristan voor hun ondersteuning gedurende de maanden dat ik in training was, aan mijn vele vrienden in de hardloopgemeenschap van Ithaca voor hun zeer op prijs gestelde advies en kameraderie, en aan iedereen die een e-mail, twiet of aanmoediging stuurde. Onze buurvrouw en TidBITS-lezer Katie Hodge stopte zelfs een envelop met een kaart en een klavertje vier in de bus en Chris Pepper en zijn vrouw Amy en hun dochter Julia kwamen me op het 7-mijlspunt aanmoedigen. Ik ben die hardloper in de rode korte broek op de foto's van Chris. Ook al moest ik me helemaal in mijzelf keren om na 20 mijl de vaart erin te houden, alle aanmoedigingen tot dat punt waren enorm belangrijk.

De combinatie van extase en pijn na de race verraste me, en hoewel ik wel gewend ben om na wedstrijden met medehardlopers te praten, was ik toch positief verbaasd hoe open de gewone New Yorkers waren en dat ze zelfs met me wilden kletsen zodra ze mijn marathonnummer zagen, terwijl ik op de weg terug was met de ondergrondse en het veer naar het huis van mijn oom en tante op Staten Island. Het is mooi om te zien hoe zo'n evenement van die grote stad even een dorp kan maken.

Nu is het tijd me te richten op het helen van de schade aan mijn lichaam - zo ongeveer elke spier vanaf mijn ribbenkast naar beneden doet pijn wanneer ik beweeg. Ik sla enorme hoeveelheden water en goed voedsel achterover, ik doe rekoefeningen voor zover mogelijk, en masseer alle punten die teveel pijn veroorzaken. Ik hoop toch snel weer de wegen en paden op te kunnen voor een paar makkelijke rondjes hardlopen.

Ik sluit af met iets van nut voor iedereen. Een van de voordelen van al die training die ik gedaan heb, is dat ik een veel beter begrip van spieranatomie heb gekregen. Daarnaast vond ik drukpuntmassage (een vorm van massage die je ook op je zelf kunt toepassen) heel erg nuttig voor het behandelen van allerlei pijntjes. Drukpuntmassage is zeker geen panacee en is op zich erg oncomfortabel, maar voor mij was het zeer succesvol bij het verhelpen van de plantaire fasciitis in mijn rechtervoet, pijn in mijn knie door het iliotibiaal frictiesyndroom en zelfs rugpijn door te lang achter de Mac te zitten. Als je er meer over wilt weten, dan kan ik The Trigger Point Therapy Workbook: Your Self-Treatment Guide for Pain Relief, Second Edition", door Clair Davies en Amber Davies zeer aanbevelen, dankzij hun praktijkvoorbeelden en eenvoudig te volgen instructies. Ook heel goed is "Trigger Point Therapy for Myofascial Pain: The Practice of Informed Touch", door Donna Finando en Steven Finando, die betere foto's heeft om de diagnose te helpen stellen, maar de tekst is echter meer technisch en gericht op massagetherapeuten.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Apple start forums voor iPhone ontwikkelaars

  door Glenn Fleishman <[email protected]>

[vertaling: DPF]

Apple heeft de zg. Apple Developer Forums geopend waar ontwikkelaars kunnen discussiëren over ontwikkeling van software voor de iPhone. De gratis forums, die zich nu nog in de beta-fase bevinden zijn bedoeld voor iedereen die geregistreerd staat als iPhone ontwikkelaar in één van de drie programma's: standard, enterprise of university. Ontwikkelaars in het standard programma betalen $ 99, en dat geeft je de mogelijkheid om software ter beschikking te kunnen stellen in de App Store, terwijl bedrijven $ 299 betalen voor het recht om software te ontwikkelen die binnen een bedrijf verspreid wordt. Mensen die alleen ingeschreven staan voor de iPhone Software Development Kit (SDK), waarvoor je niet hoeft te betalen, hebben geen toegang tot de forums.

Apple ontving op grote schaal kritiek van programmeurs omdat het bedrijf gebruik maakte van een Non-Disclosure Agreement (NDA) na het uitbrengen van de iPhone 2.0 software. Deze NDA verbood het in het openbaar bediscussiëren van problemen bij het ontwikkelen, beperkte het verspreiden van code tussen bedrijven en beperkte zelfs privé contacten volgens vele ontwikkelaars.

De NDA werd een paar weken terug informeel teruggetrokken (zie ook "Apple staat ontwikkelaars toe om te praten over iPhone software", 01-10-2008) en de juridische overeenkomst werd vorige week bijgewerkt. Het terugtrekken van de NDA betreft alleen software en functionaliteit die in het openbaar aangekondigd en besproken zijn, zoals de huidige versie van het iPhone-besturingssysteem.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


6 GB RAM in een MacBook of MacBook Pro

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: MSH]

Na enkele weken internetconversatie en testen is gebleken dat de recente MacBook- en MacBook Pro-modellen, zowel de zojuist geïntroduceerde aluminum-en-glas modellen als de twee eerdere kleine updates, niet slechts 4 GB of RAM kunnen aanspreken zoals Apples technische-specificatiepagina's beweren, maar 6 GB RAM.

(Om er achter te komen of je MacBook of MacBook Pro nieuw genoeg is, draai je Systeemprofiel en in het Hardwareoverzichtscherm kijk je achter Computermodel. Achter de modelnaam staan twee cijfers, gescheiden door een komma, zoals "3,1". Indien het eerste cijfer 3, 4, or 5 is, zou de Mac 6 GB RAM aan moeten kunnen).

De laptops hebben beide één paar DIMM-sleuven. De huidige MacBook- en MacBook Pro-modellen vereisen een nieuwe soort hogesnelheidsgeheugen, DDR3 genaamd, dat draait op 1066 MHz. Vroegere modellen gebruiken DDR2-RAM dat op 667 MHz werkt. Standaardconfiguraties hebben 2 GB of 4 GB RAM, verkregen door het installeren van twee stuks 1 GB of 2 GB DIMMs.

Wat als je nu een 2 GB DIMM vervangt door een 4 GB DIMM? Het antwoord lijkt te zijn dat de MacBook en MacBook Pro beide betrouwbaar werken met 6 GB RAM, zolang het gaat om hetzelfde type en snelheid RAM. Berichten wijzen er echter op dat de volgende logische stap, installeren van twee 4 GB DIMMs voor een totaal van 8 GB RAM, niet goed werkt. Tot nu toe is het nog niet duidelijk of het probleem in software zou kunnen worden opgelost (zoals door Snow Leopard, de volgende belangrijke update voor Mac OS X), of dat er hardwareproblemen zijn.

Er zijn wel wat nadelen verbonden aan de sprong naar 6 GB. Allereerst moet je niet-overeenkomende DIMM-groottes installeren (een 2 GB DIMM en een 4 GB DIMM). Bij het werken met twee identieke DIMMs kan de Mac voordeel halen uit zijn twee-kanaalsarchitectuur om de snelheid te verhogen waarmee data kunnen overgaan van RAM naar de CPU. Echter, bij de meeste gebruikspatronen geeft de twee-kanaalsarchitectuur slechts een kleine snelheidsverhoging, en het verlies daarvan wordt waarschijnlijk gecompenseerd door het voordeel van minder gewissel naar het virtuele geheugen op de harde schijf.

Momenteel is er een ander probleem: de prijs. Ramjet kondigde zojuist de eerste 4 GB DDR3-1066 DIMM aan voor de onlangs vrijgegeven MacBook- en MacBook Pro-modellen, en die is met $599 niet goedkoop. In vergelijking, een 2 GB DDR3-1066 DIMM kost bij Ramjet maar $75. Voor de voorgaande laptopgeneraties is een 4 GB DDR2-667 DIMM een stuk goedloper, voor $159,99 van Newegg. Persoonlijk zou ik wachten tot de prijs van de 4 GB DDR3-1066 DIMM lager wordt.

Tenslotte moet ik benadrukken dat dit een niet-ondersteunde configuratie is, die ik zelf niet geprobeerd heb. Als je problemen hebt en je belt met Apple voor hulp, hebben ze het volste recht om over je te grinniken. Zeg niet dat je niet gewaarschuwd bent!

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


LogMeIn test schermdeling op afstand met de iPhone en iPod Touch

  door Glenn Fleishman <[email protected]>

[vertaling: JO]

Ik wordt voortdurend bezeten door mijn behoefte om computers te bereiken waar ik op dat moment niet bij kan: een server 15 mijl verderop, een laptop die thuis staat, of mijn systeem "zonder kop" (geen beeldscherm aangesloten). LogMeIn is een van de hulpprogramma's die ik gebruik in aanvulling op schermdelen via Timbuktu Pro en Terug naar mijn Mac. De OS X-versie van LogMeIn is een gratis schermdeelprogramma waarmee ik mijn computers op afstand kan manipuleren, zelf die machines die in mijn schijnbaar afgesloten thuisnetwerk opgenomen zijn.

Het bedrijf LogMeIn heeft nu een bèta-versie met een beperkte looptijd van LogMeIn Ignition aangekondigd. Met dit programma wordt hun systeem, dat werkt met client-software en centraal aangestuurde servers, naar de iPhone en iPod Touch uitgebreid.

Apples App Store biedt op dit moment al een aantal pakketten die toegang op afstand bieden, maar deze maken alle gebruik van VNC. VNC is weliswaar al ingebouwd in Tiger en Leopard, maar werkt alleen als je een direct toegankelijk IP-adres hebt, via poort-mapping of een publiek IP-adres op de computer die je van buitenaf wil bereiken. LogMeIn kan NAT en andere obstakels ontwijken om rechstreeks verbinding te maken.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Netflix begint met het gebruik van een Mac-compatibele mediaspeler

  door Doug McLean <[email protected]>

[vertaling: WV]

[Bijgewerkt op 3 november 2008 omdat de public bèta van Netflix nu uit is. -Adam]

Een paar weken geleden schreef ik over een aankondiging in een blog van Netflix dat het bedrijf hoopte om zijn Watch Instantly-mogelijkheid tegen einde van 2008 beschikbaar te hebben voor Macgebruikers (zie "Nieuws over Mac-ondersteuning door Netflix en nog meer", 08-10-2008). Netflix heeft die belofte nu kracht bijgezet door hun nieuwe mediaspeler te onthullen, gebaseerd op de Silverlight-technologie van Microsoft. Hoewel het verrassend mag lijken dat de langverwachte oplossing voor dit probleem met toegang voor de Mac uit de stal van Microsoft komt, zal je waarschijnlijk niet verbaasd zijn te horen dat de kern van het probleem zit in de technische eisen voor wat betreft het digitale rechtenbeheer (DRM) van de studio's. Netflix meldt:

"Apple geeft haar DRM-oplossing niet in licentie aan derden, wat dit heeft bemoeilijkt, maar we werken samen met de studio's en eigenaren van materiaal om toestemming te krijgen voor andere oplossingen. Op het moment dat er een door de studio's goedgekeurd DRM voor de Mac voor ons beschikbaar is, ofwel van Apple ofwel van andere bronnen, zullen we snel handelen door een videospeler aan te bieden die het mogelijk maakt om films van Netflix direct op je Mac te bekijken."

De nieuwe speler van Netflix zal de PlayReady DRM van Microsoft gebruiken - nieuw in Silverlight 2.0 - om te voorkomen dat gebruikers iets anders doen dan het materiaal alleen bekijken. De huidige speler van Netflix vertrouwt op een DRM-systeem dat alleen op Windows werkt.

Voor diegenen die voor het eerst van Microsoft Silverlight horen: het is een technologie vergelijkbaar met die van Adobe Flash in die zin dat het is gebouwd als een plug-in voor een webbrowser en tekenfilms, audio en video, en interactieve programma's kan laten zien. Silverlight werd voor het eerst getest afgelopen zomer bij het streamen van de Olympische Spelen in Beijing voor NBC. De speler streamde duizenden uren met live uitzendingen met over het algemeen goede resultaten.

Helaas, zoals Macgebruikers ontdekten toen zij Olympische beelden probeerden te bekijken, werkt de nieuwe speler van Netflix alleen op Macs met een Intel-processor, waardoor oudere Macs met een PowerPC-processor in de kou bleven zitten. Netflix claimt dat Intel-Macgebruikers ongeveer driekwart uitmaken van de hun huidige abonnees met een Mac-computer. Dus hoewel een oplossing voor de meerderheid van de Mac-gebruikers zeker beter is dan niets, is het een schande dat die overige 25 percent geen toegang krijgt. Ik kan me niet voorstellen dat Microsoft in de toekomst Silverlight zal uitbreiden naar Macs met een PowerPC-processor.

Hoewel Netflix in eerste instantie de toegang tot de nieuwe bèta van de speler beperkte tot nieuwe abonnees, heeft het bedrijf daarna het bèta-programma voor iedereen opengesteld die zich daarvoor aanmeldt. Probeer het maar eens uit, maar het blijft een bèta-versie, dus verwacht niet meteen perfecte prestaties.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Take Control-nieuws: Maak betere draadloze AirPort netwerken

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: DPF]

Het doet ons plezier de uitgave van een aanzienlijk herschreven e-boek te kunnen aankondigen, "Take Control of Your 802.11n AirPort Network". Deze titel is de nieuwste in de serie van Glenn Fleishman over draadloze netwerken. Met zijn gebruikelijke positieve enthousiasmeheeft Glenn een volledig bijgewerkt boek uitgebracht, waarin niet alleen aandacht besteed wordt aan praktische voorbeelden van draadloze netwerken en stappen voor het opzetten van een snel, betrouwbaar en veilig netwerk, maar geeft hij ook veel interessante details voor beginners (inclusief basisterminologie en concepten) tot en met ervaren gebruikers (zoals mogelijke problemen met IP-adressen, aandacht voor IPv6 en software-basisstations). Het e-boek telt 242 pagina's en kost $ 15 (waarschijnlijk ons meest uitgebreide boek tot nu toe!). Mensen die al een exemplaar van een Airport-boek van Glenn in hun bezit hadden zouden al een e-mail moeten hebben ontvangen over een gratis update of update met korting. Er is in het boek aandacht voor aspecten als:

Hoewel het e-boek vooral ingaat op Mac OS X 10.5 Leopard besteedt het ook aandacht aan Mac OS X 10.4 Tiger, Windows XP en Windows Vista.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Schrijvers en uitgevers bereiken overeenkomst met Google Book Search

  door Glenn Fleishman <[email protected]>

[vertaling: HV, LmR, SL, DPF]

Google is er op uit om alle kennis ter wereld te indexeren, het scannen van de inhoud van enkele tientallen miljoenen boeken leek ze dan ook een welkome aanvulling op de miljarden webpagina's, pdf's en Word-documenten die al in hun database zitten. Het probleem? Op de meeste van die boeken rusten nog auteursrechten, hetgeen bij de Association of American Publishers (AAP), het Authors Guild en andere organisaties tot veel tandengeknars leidde… en tot het aanspannen van rechtzaken.

Afgelopen week bereikten Google en een groot deel van de eisers een overeenkomst die nog door de rechter moet worden goedgekeurd. Google zal een flink bedrag ($ 125 miljoen) ophoesten om bestaande klachten af te kopen en een auteursrechtenbemiddeling op te zetten die ervoor moet zorgen dat auteurs en uitgevers geld ontvangen voor het online bekijken van auteursrechtelijk beschermde werken.

Deze overeenkomst maakt het ook stukken eenvoudiger om zogenaamde verweesde publicaties weer beschikbaar te maken; verweesde publicaties zijn boeken en ander materiaal dat aan auteursrecht onderhevig is, waar nog auteursrechten op rusten, maar die niet meer verkrijgbaar zijn en niet meer gedrukt gaan worden. Waar de eigenaar van het auteursrecht onbekend of onvindbaar is en die ook via alternatieve kanalen, zoals bibliotheken, (vrijwel) niet beschikbaar zijn.

In tegenstelling tot veel andere rechtzaken aangaande auteursrechten, zou deze overeenkomst wel eens voor alle partijen, schrijvers, uitgevers, lezers, en bibliotheken, een positieve ontwikkeling kunnen zijn. Is dat denkbaar?

(Voor de volledigheid: ik ben lid van het Authors Guild. En hoewel ik het zeker niet volledig eens was met de opstelling van het Authors Guild in deze rechtzaak, heb ik ook niet mijn lidmaatschap opgezegd als gevolg van hun actie.)

[Opmerking van de redactie: In onze hoedanigheid van uitgevers van de Take Control-boekenserie doen we al jaren zaken met Google Book Search, en het moet me van het hard dat dat vaak een frustrerende bezigheid was. Denk aan vertragingen van maanden tussen het beschikbaar stellen van een volledig te indexeren pdf (dus zo te gebruiken, zonder extra inspanning) en het publiceren ervan. Daar komt nog bij dat de klantenservice van Google wel altijd snel reageerde op onze vragen, maar bij klachten nooit thuis gaf. Klachten over vertragingen tussen het opsturen en beschikbaar komen van materiaal, of over de gegarandeerd zinloze (automatische) links van onze boeken naar Amazon, gezien het feit dat Amazon onze e-boeken helemaal niet in het assortiment heeft. Ik hoop van harte dat deze overeenkomst niet alleen de populariteit van Google Book Search, maar ook die van onze boeken zal bevorderen, en dat we er dus meer van zullen verkopen. -Adam]

De achtergrond -- In 2004, na een voorbereiding van enkele jaren, kondigde Google in 2004 het Google Print programma aan, dat later werd omgedoopt in Google Book Search, alsmede het controversiële Library Project.

Google ging daarbij samenwerken met grote, en later ook met kleinere, uitgevers (op dit moment zo'n 20.000 in totaal) om hun boeken op een of andere wijze online beschikbaar te maken.

Daarnaast was het de bedoeling dat Google zou gaan samenwerken met grote universiteitsbibliotheken over de hele wereld, om met zelf-ontwikkelde snelle technieken grote hoeveelheden boeken te scannen, en de tekst via OCR (optical character recognition) uit de scans te destilleren.

Met Google Book Search is het vervolgens mogelijk dat iedereen in de inhoud van een gescand boek kan zoeken en, afhankelijk van de auteursrechtelijke status van het boek en andere factoren, sommige of alle pagina's van dat boek kan inzien of zelfs downloaden. (Microsoft heeft in het verleden tot twee keer toe vergelijkbare projecten opgezet, waarbij auteursrechtskwesties uit de weg werden gegaan, maar men heeft in mei 2008 deze projecten beëindigd.)

Deze aanpak zette veel kwaad bloed, omdat Google op het standpunt stond dat ze gerechtigd zijn om boeken die onder auteursrecht vallen te scannen, omdat ze die boeken niet verspreiden, ook al heeft men complete digitale kopieën van de boeken. Kort gezegd claimt Google dat wat men doet legaal is omdat ze met de betreffende bibliotheken, die fysieke exemplaren van de boeken hebben, een overeenkomst hebben om de boeken digitaal te archiveren. Ook het omzetten in digitale tekst en afbeeldingen zou legaal zijn, omdat ze niet in hun geheel op het internet gepubliceerd worden.

Googles tegenstanders vonden van niet, en maakten gezamenlijk in 2005 een rechtzaak aanhangig.

Over wat voor boeken hebben we het eigenlijk -- Uitgevers en het Authors Guild hadden vooral moeite met het feit dat boeken ingedeeld kunnen worden in drie categorieën: auteursrechtenvrije werken, beschermde werken die niet meer verkrijgbaar zijn en beschermde werken die nog wel verkrijgbaar zijn.

Deze drie categoriën roepen de vraag op: wat valt er nu eigenlijk onder het copyright? Ah, fijn dat u het vraagt.

Copyright verlengt de levensduur -- Copyright-wetgeving is in de Verenigde Staten nogal aangepast sinds het recht was verleend in de grondwet en hierdoor is het nogal een complex geheel geworden. Het Amerikaanse Copyright Office biedt een korte uitleg en daarnaast ook een meer uitgebreide bespreking van de regels.

Als ik de uiteenzetting voor uitgegeven werk in de Verenigde Staten samenvat:

Voor de regels aangaande copyright in andere landen van voor de internationale regelgeving van de jaren '70 van de vorige eeuw, alsmede voor de regels voor anonieme, pseudonieme en niet uitgegeven werken, is een veel langere uitleg nodig dan ik hier kan geven.

Als je zorgvuldig leest, zal je merken dat er iets ontbreekt. Als een werk is geregistreerd in de periode 1922 en 1950 zou het in het publieke domein vallen als de registratie niet zou worden vernieuwd. Het is niet duidelijk hoeveel werken dit betreft (honderdduizenden? miljoenen?).

Maar je kan zien dat er een enorme scheiding is. Voor 1922 eigenlijk alles en na 1922 niets waar iemand op gelet heeft.

Fair Use -- Copyright wetgeving bevat een flinke hoeveelheid uitzonderingen als tegenwicht tegen de opmerkingen in de Amerikaanse grondwet tegen het publieke goed. Artikel 1, sectie 8, verklaart dat het Congres de macht heeft om "de vooruitgang van de wetenschap en de nuttige kunsten te bevorderen door voor een beperkte tijd de auteurs en uitvinders het exclusieve recht te geven op hun respectievelijke schrijfsels en uitvindingen".

Over deze beperkte tijd is uitgebreid gediscussieerd, rechten-professor Larry Lessig van Stanford bepleitte de Sonny Bono Act tot aan het Supreme Court, maar het idee dat copyright niet alleen is bedoeld als in dienst staand van de "auteurs en uitvinders" maar ook voor hele gemeenschap zou buiten kijf moeten staan. (Als je de praktijken van de film- en platenindustrie een beetje gevolgd hebt en de juridische argumenten om hun acties te ondersteunen, zou je bijna gaan denken dat copyright alleen om eigendom draait en juist niet om het algemeen nut.)

Dat indachtig heeft het Congres uitzonderingen op het copyright gedefiniëerd, waaronderincluding fair use, die verder zijn verfijnd in de praktijk en door de rechtbank. Er bestaat een vier-stappentest als een aanspraak op fair use wordt onderzocht: het commerciële karakter, of het ontbreken ervan; het soort werk; de hoeveelheid van het gebruikte werk (in verhouding tot het origineel) en het effect van het originele werk op de markt. Bij deze test hoeft niet aan alle vier de onderdelen te worden voldaan maar elk onderdeel moet vergeleken worden met het geheel. (Je kan hier uitgebreid over lezen bij het Copyright Office.)

Google beweerde dat hun activiteiten van het scannen van boeken onder copyright en vervolgens het doorzoekbaar maken met slects een paar citaten als resultaat, de test doorstond: Google maakte geen winst op het doorzoekbaar maken (sterker nog, ze investeerden met bilbiotheken tientallen miljoenen in hun inscanactiviteiten), dat de werken bedoeld waren voor publieke distributie, dat de citaten verwaarloosbare delen van de boeken waren en dat de zoekgigant de vraag naar die boeken waar het zoekresultaten van leverde stimuleerde. Google bood verwijzingen om het boek aan te schaffen en kon dan ook nog de verkoopcijfers bijhouden.

Volgens de Authors Guild, maar ook andere partijen, is alleen al voor het maken van elektronische versies die bewaard en verspreid worden, toestemming nodig van auteursrecht-eigenaren. Dan hebben we het nog niet eens over het weergeven van de resultaten. Met een klein beetje programmeerwerk zou iemand die dat wil ook passages of complete boeken naar voren kunnen halen.

Ook al ben ik geen jurist die op dit gebied gespecialiseerd is, ik denk dat het onmogelijk was en blijft, om te bepalen wie gewonnen zou hebben: Google of zijn toenmalige tegenstanders. Ze zouden natuurlijk een nieuw juridisch deelgebied hebben gedefinieerd, waarin ze de vraag of het maken en bezitten van werken waarop auteursrecht rust de facto schendingen van de wet zijn, bevestigend of ontkennend zouden beantwoorden, of veel ingewikkelder zouden maken.

Maar deze toenmalige tegenstanders zijn nu op zijn minst iets welwillender tegenover de inspanningen van Google. Wat is er veranderd? Behoorlijk veel, en op manieren waar alle partijen, en wij lezers, voordeel van hebben.

Boeken die niet meer gedrukt worden en de Book Rights Registry -- De schikking zet de deur open naar beschikbaarheid op veel grotere schaal van boeken onder auteursrecht, door een onderscheid te maken naar gelang boeken nog wel of niet meer gedrukt worden en door vergoedingen te innen voor elke presentatie van een knipsel, elke pagina die gelezen wordt en elke pagina die wordt afgedrukt.

Uitgevers, auteurs, en andere auteursrecht-eigenaren kunnen hun werken van de lijst laten schrappen. Standaard zullen alle boeken die niet meer gedrukt worden beschikbaar zijn, maar partijen kunnen daarvan afzien. Voor boeken die nog wel gedrukt worden kunnen diegenen die de rechten bezitten zich aanmelden. Zo kunnen alle huidige partners van Google doorgaan met waar ze mee bezig waren en kunnen uitgevers gaan experimenteren door specifieke titels of gewoon hun hele catalogus toe te voegen.

Als ik de schikking goed lees zullen uitgevers die niet ervoor kiezen om werk dat nog in druk is te laten opnemen door Google dat werk eenvoudig laten weghalen, of in de toekomst niet laten toevoegen. (Een volledige verzameling koppelingen naar bronnen kun je vinden op de site van de Authors Guild.)

Waarin deze schikking veel verder gaat dan het huidige programma van Google, waardoor Google er op vooruitgaat, is dat Google nu niet alleen knipsels zal kunnen laten zien, maar volledige pagina's of boeken (om te bekijken en af te drukken).

Google zou de vergoedingen innen en die doorsluizen naar de Book Rights Registry, die geleid zal worden door auteurs en uitgevers, en een fonds zal krijgen van $ 34,5 miljoen uit een schikking van $ 125 miljoen die Google beloofd heeft te zullen betalen, zonder toe te geven dat een van de eisen van Google misplaatst is.

Auteurs en uitgevers winnen doordat ze plotseling over een mechanisme beschikken om electronische edities te verspreiden waarvoor ze betaald worden per knipsel, per bekeken pagina en per afgedrukte pagina. Google heeft ingestemd met een verdeling van 63-37 ten gunste van de eigenaar van het auteursrecht.

Het publiek wint doordat de schikking een licentie voor een gratis abonnement verlangt voor "speciale" computers in alle openbare en universiteitsbibliotheken in de V.S., een vrekkige een per openbare bibliotheek of hetzij een per 4.000, hetzij een per 10.000 studenten, afhankelijk van het soort instituut. Google heeft er ook mee ingestemd om alle royalties te betalen voor afdrukken voor 5 jaar of maximaal $ 3 miljoen (welke als eerste bereikt is), voor de locaties die in aanmerking komen.

Andere instituten kunnen betalen voor overkoepelende afdruk- en lees-licenties en openbare bibliotheken kunnen ook opwaarderen naar rijkere licenties. Zonder kennis over de prijs van deze uitgebreidere abonnenmenten is het moeilijk in te schatten of openbare bibliotheken ze kunnen betalen. Wade Roush van Xconomy, uit wiens tekst ik de beperkingen aan gratis toegang via bibliotheken te weten kwam, is negatief over de afspraken als geheel, deels vanwege de schaal van gratis toegang en deels vanwege de standaard prijs die Google zal bepalen voor boeken die niet meer gedrukt worden maar nog wel door auteursrecht zijn beschermd.

Iedereen die een bepaald onderwerp onderzoekt heeft voordeel van de beschikbaarheid van boeken die niet meer gedrukt worden, want er zitten vele miljoenen titels tussen die nauwelijks in omloop zijn. Misschien hebben wereldwijd tien bibliotheken een bepaald boek dat jij nodig hebt, maar dat wil nog niet zeggen dat je er toegang toe kunt krijgen.

Google heeft er verder mee ingestemd om wettelijke vergoedingen te betalen en minstens $ 45 miljoen aan auteursrecht-eigenaren wier werken zijn gescand voor een bepaalde datum die gekoppeld is aan de rechtszaak.

Natuurlijk worden niet alle uitgevers of auteursrecht-eigenaren door de betrokken partijen vertegenwoordigd en sommige van hen willen misschien in de toekomst aparte rechtszaken starten. Het hof kan ook verlangen dat de partijen ter zitting verschijnen, al geeft het hof meestal de voorkeur aan een schikking.

De enige valkuil is dat eigenaren van het auteursrecht over werk dat niet meer gedrukt wordt, door deze schikking de facto op de lijst komen waardoor hun werk wordt gepubliceerd, zelfs als ze bij deze schikking geen partij zijn. Dat valt mee, want de meeste van deze auteurs of eigenaars kunnen momenteel geen waarde halen uit hun werk en maar weinig mensen klagen als ze extra compensatie ontvangen. Bovendien zorgt het bestaan van een doorgangshuis voor een soort gezag, waardoor een partij die auteurs en uitgevers vertegenwoordigt kan waarborgen dat werken die niet meer gedrukt worden weer tot leven komen.

In de muziekwereld was er de opmerkelijke zaak van James Carter, een ex-gevangene wiens stem in een "chain gang" (kettingploeg - nvdv) in 1959 was opgenomen door Alan Lomax, de eerste verzamelaar van volksmuziek. In 2002 werd het lied dat hij zong, "Po' Lazarus", gebruikt aan het begin van de film "O Brother, Where Art Thou?" Van deze soundtrack werden 4 miljoen exemplaren verkocht.

Carter, die vrijkwam in 1967 en sindsdien een teruggetrokken leven leidde, werd na een maandenlang onderzoek door de Lomax-archieven opgespoord, en kreeg een cheque van $ 20.000. Hij ontving $ 100.000 tot aan zijn dood in 2003.

Problemen met de toekomst voorkomen -- Ik ben schrijver. Ik verdien geld met gaan zitten en typen, zoals nu. Het gegeven dat Google mijn woorden zonder mijn toestemming of zelfs kennis aanpast zit me dwars, ondanks het feit dat ik me gerealiseerd had dat het mogelijk zou zijn dat het bedrijf binnen de grenzen van de copyright-wetten handelde.

Op dezelfde manier stoorde het mij dat de Authors Guild een verbond aanging met haar natuurlijke vijand, de AAP, om zo te proberen te voorkomen dat Google gerelateerde activiteiten kon ontplooien, waarvan sommige mij en mijn collega's tot voordeel konden strekken, maar anderen weer niet. (Om een voorbeeld te geven: de AAP heeft bij tijd en wijle gesuggereerd dat de openbare bibliotheken geld zouden moeten betalen aan uitgevers bij het uitlenen van boeken. Hoewel dit in landen van de EU gewoon is geloven schrijvers normaal gesproken niet dat dit geld naar hun zou gaan; om nog maar te zwijgen over het schijnbaar on-Amerikaanse gegeven dat openbare bibliotheken royalties zouden betalen!)

Deze verzoening lost niet alle problemen op, maar het maakt het wel waarschijnlijker dat onafhankelijke auteurs en uitgevers overleven en zelfs zouden kunnen gaan profiteren van een grotere markt, wat dan ook weer grotere beschikbaarheid van menselijke kennis zou betekenen. Nu de toegang tot informatie door middel van het web groter is geworden lijken trends te suggereren dat boeken de richting op gaan waar films nog mee bezig zijn, en muziek langzaam van probeert te ontsnappen: alleen maar beschikbaar zijn op beperkte manieren, die in tegenspraak zijn met de technologische ontwikkelingen.

Nu deze overeenkomst er is is het mogelijk dat je een boek kunt publiceren en distribueren door middel van Google Book Search en daar zelfs geld mee zou verdienen door de uitgevers volledig te omzeilen. Dat was de belofte van het internet voor muziek, blogs en podcasts. Hoewel dit misschien niet voor iedereen bewaarheid is geworden, is het wel zeker dat veel meer stemmen gehoord zullen worden. En dat is een goede zaak.

[Noot: Dit artikel is geredigeerd om het verschil te verduidelijken tussen werk waarop nog steeds copyright berust maar niet meer in druk is en feitelijk 'wees' is (er kan geen copyright-eigenaar meer gevonden worden, of die is onbekend) of werk waarvoor dat niet opgaat.]

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 3 november 2008

  door Doug McLean <[email protected]>

[vertaling: JO]

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 3 november 2008

  door Jeff Carlson <[email protected]>

[vertaling: JO]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

syslogd CPU Hog -- Een lezer ziet dat syslogd erg veel van zijn CPU inpikt. Anderen merken dat hetzelfde ook bij andere systeemprocessen gebeurt. Wordt dit op een of andere manier veroorzaakt door Safari? (6 berichten)

Python shells with Windows? Na het crashen van zijn MacBook stapt een lezer over op de Dell die hij nog had liggen. Maar hoe schrijf je Python-programma's onder Windows? (7 berichten)

Adeona -- Lojack-Like Application -- Het uitproberen van een goed aangeschreven programma voor het opsporen van laptopdieven leidt tot frustratie wegens een gebrek aan begrijpelijke documentatie. (1 bericht)

Take Control of Your 802.11n AirPort Extreme Network -- Adam schept duidelijkheid rondom de titel van het nieuwste e-boek van Glenn Fleishman over Aiport. (2 berichten)

Authors and Publishers Settle with Google Book Search -- Lezers bespreken de implicaties van het door Google bereikte akkoord: wat zijn de voordelen voor auteurs, en hoe dient een en ander het algemeen belang? (2 berichten)

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2008 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering