Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#946, 22 september 2008

Het verhaal begint bekend te klinken: Joe Kissell vond eerst dat hij er geen nodig had, maar toch stortte hij zich ten slotte in het diepe en kocht een iPhone 3G, toen die in Frankrijk te krijgen was. Joe vertelt nu hoe de iPhone zijn werk veranderde en bespreekt enkele beperkingen waar hij tegen opliep. Nu we het over de iPhone 3G hebben: Apple roept zijn piepkleine USB-lichtnetadapter terug vanwege het risico van een electrische schok. Adam kijkt naar de nieuwe StuffIt Deluxe 2009 nu dit eerbiedwaardige hulpprogramma 20 jaar wordt, Joe zet de verbeteringen van VMware Fusion 2.0 in het zonnetje, Tonya vindt meteen emplooi voor het pas uitgekomen MercuryMover 2.0 hulpmiddel voor het verplaatsen van vensters, en we schenken aandacht aan het verschijnen van de nieuwste editie van Adams "Take Control of Buying a Mac". In de TidBITS Volglijst brengen we de beschikbaarheid van Gears voor Safari, BBEdit 9.0.1, Coda 1.5.1, de Digital Camera Raw Compatibility Update 2.2 van Apple, Apple Remote Desktop 3.2.2 en Server Admin Tools 10.5.5 voor het voetlicht.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


Apple roept zijn te gekke iPhone 3G USB-lichtnetadapter terug

  door Glenn Fleishman <[email protected]>

[vertaling: GS]

Er is schokkend nieuws (let op de woordspeling): Apple roept de piepkleine USB-lichtnetadapter terug die het met veel vertoon samen met de iPhone 3G uitbracht. De ultra-compacte adapter, nauwelijks meer dan twee pinnen en een USB-stekker, heeft schijnbaar een defect waardoor één of beide pinnen kunnen afbreken en in een stopcontact blijven zitten. Het terugroepbericht van het bedrijf zegt dat "er geen meldingen zijn van verwondingen", en dat het gaat om "een heel klein percentage van de verkochte adapters". Niettemin bestaat het risico van een electrische schok, en zo'n schok is nooit goed, bij welke huishoudelijke stroomsterkte dan ook.

[Zie afbeelding]

Het bedrijf vraagt gebruikers om onmiddellijk te stoppen met het gebruik van de adapters, maar vervangingen worden pas verzonden vanaf 10 oktober 2008. De betreffende adapters werden tegelijk met iPhones verkocht in de Verenigde Staten, Japan, Canada, Mexico, Columbia, Ecuador, El Salvador, Guatemala, Honduras en Peru.

De bijgeleverde iPhone USB-kabel, de apart verkochte docks en de adapters die in andere landen werden verkocht brengen geen risico's met zich mee. Apple adviseert met nadruk om de iPhone 3G op te laden via de USB-kabel aangesloten aan een computer, met de grotere, opvouwbare Apple-adapter, of een adapter van derden.

Gereviseerde ultra-compacte adapters zullen aan de onderkant van een groene stip worden voorzien om ze te onderscheiden van de minder veilige, eerste versie. Apple accepteert ruilbestellingen op het web, waarbij het serienummer van de iPhone wordt gevraagd. Je kunt ook vanaf 10 oktober 2008 naar een Apple Store gaan om een adapter persoonlijk in te ruilen; je moet dan de iPhone 3G en de adapter samen meebrengen.

Voor de ruil wordt geen geld gevraagd.

Ik verwacht dat de meeste bezitters van een iPhone 3G door zullen gaan met het gebruiken van de bestaande ultra-compacte aansluiter totdat de vervanging er is en dat ze alleen extra zullen oppassen, want de alternatieven zijn ofwel altijd een computer bij de hand te hebben of een andere lader te kopen die Apple je niet vergoedt.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


MercuryMover 2.0 zet de vensters neer waar je maar wil

  door Tonya Engst <[email protected]>

[vertaling: WV]

Op zondagmiddag, vlak na paar jongens gewaarschuwd te hebben om binnen niet met kussens te gooien, ging ik er eens voor zitten om een paar rekeningen te betalen en was meteen een venster kwijt van mijn MYOB boekhoudprogramma. Dit probleem komt nu en dan voor als ik mijn MacBook Pro overschakel van het werken met een extern beeldscherm naar het ingebouwde scherm, en ik haal dan de vensters die ik niet meer zie terug door ze naar voren te halen in het Venster-menu van MYOB. Het is vervelend, maar geen erg groot probleem.

Deze keer echter waren alle commando's van het Venster-menu van MYOB gedimd en het venster was schijnbaar onvindbaar zonder tijd te verspillen aan herstarten, het beeldscherm weer aansluiten, of het opnieuw installeren op wat niet een computer-intensieve weekendmiddag behoorde te zijn.

Ik wist zelfs wat de oorzaak was van het probleem. Ik heb onlangs de Matrox DualHead2Go getest, een USB-apparaat dat het mogelijk maakt om twee externe beeldschermen aan te sluiten op mijn MacBook Pro. Er zit een heel verhaal achter die DualHead2Go, maar dat vertel ik een andere keer; het is duidelijk dat MYOB het venster op een plaats had gezet die beschikbaar was gekomen via de DualHead2Go, maar omdat ik de DualHead2Go had losgekoppeld en slechts één extern beeldscherm gebruikte, was die plaats niet meer zichtbaar.

Wat nu? Soms heeft het zijn voordelen als je van de pers bent: toevallig was er vrijdag een cd bij mij thuis bezorgd, vergezeld van een paar heerlijke zelfgemaakte brownies die het onmogelijk maakten het pakketje te negeren. Op die cd stond het splinternieuwe MercuryMover 2.0, een hulpprogramma van $20 van Helium Foot Software. Genietend van een brownie vroeg ik zaterdag Adam om me te helpen herinneren wat MercuryMover doet: het laat je met sneltoetsen vensters bewegen over het beeldscherm van je Mac en ze ook van grootte veranderen. Ik noteerde plichtsgetrouw dat MercuryMover nuttig klonk, en dat ik hoopte dat een medewerker van TidBITS die wat minder druk bezet was met het uitgeven van boeken erover zou schrijven. In ieder geval, toen de jongens buiten gingen spelen - ongetwijfels stokken zoeken om te kunnen zwaardvechten - realiseerde ik me dat MercuryMover mijn probleem met het verdwenen venster van MYOB op zou kunnen lossen.

En inderdaad, MercuryMover liet me mijn ontbrekende venster gemakkelijk terughalen. Nadat ik het in Systeemvoorkeuren ingeschakeld had en het met Control-Command-pijl omhoog aanriep, toonde het me hoe het te gebruiken en liet het me zien welke toetsen ik moest indrukken om mijn ontbrekende venster te verschuiven en de huidige coördinaten van het venster te tonen. Ik besteedde ook een moment aan het configureren van de belangrijkste slimme nieuwe eigenschap in versie 2.0, die sneltoetsen aanmaakt die met bepaalde venstergroottes en plaatsen corresponderen. Omdat mijn vensters vaak willekeurig ergens terechtkomen, omdat ik mijn MacBook Pro aansluit en loskoppel van een extern beeldscherm, denk ik dat deze eigenschap mij van mijn vensterchaos af zal helpen. Nog beter, het werkte allemaal soepel en intuïtief, en ik hield genoeg tijd over tijd om stieken nog een brownie te nemen en ervoor te zorgen dat ik niemand jaloers maakte.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


StuffIt Deluxe 2009 blijft na 20 jaar nog evolueren

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: TK]

De wereld is de laatste 20 jaar behoorlijk veranderd, maar één constante voor Mac-gebruikers is de meest vooraanstaande compressie- en archiveringssoftware StuffIt Deluxe. Oorspronkelijk was het shareware van tiener-programmeur Raymond Lau, waarna het verschillende versies heeft doorlopen terwijl de firma die het uitbracht, Aladdin Systems, Allume werd en nadien werd overgenomen door Smith Micro. StuffIt Deluxe heeft er in al die tijd nieuwe eigenschappen en betere compressiemogelijkheden zonder kwaliteitsveranderingen bijgekregen. In dit tijdperk van grote harde schijven en snelle internetverbindingen is compressie niet meer zo noodzakelijk (en dan hebben we het nog niet over de ondersteuning van Apple voor het Zip-formaat in Mac OS X), maar StuffIt Deluxe blijft voor veel Mac-gebruikers een nuttig programma. (Voor wie dit niet helemaal begrijpt, het feit dat het nog altijd het vlaggenschipproduct is van Smith Micro's Consumer Group is voldoende bewijs dat veel Mac-gebruikers erop vertrouwen.)

De belangrijkste verandering in deze versie, StuffIt Deluxe 2009, is ondersteuning voor nieuwe technologieën in Mac OS X 10.5 Leopard. Dankzij ondersteuning voor Quick Look kunnen gebruikers van Leopard nu binnenin een archiefbestand kijken zonder het eerst te decomprimeren, wat een niet te onderschatten stap vooruit is. Dit werkt in de Finder, Mail of elk ander programma dat Quick Look ondersteunt. Dit betekent tevens dat je archieven kunt bekijken terwijl je bladert in Time Machine. En, al heeft dit niet meteen te maken met Leopard, biedt de nieuwe versie ondersteuning voor het MacFUSE-bestandssysteem van Google de gebruikers de mogelijkheid om elk archieftype dat in de Finder doorbladerd kan worden te raadplegen alsof het een schijf is.

Het is niet duidelijk of de compressiemogelijkheden van StuffIt Deluxe 2009 echt verschillend zijn, maar het programma biedt wel geoptimaliseerde compressors voor gewone bestandstypes, waaronder MP3, PDF, iWork- en Microsoft Office-bestanden. Het kan zelfs JPEG-beelden zonder kwaliteitsverlies tot 30 procent comprimeren. Een nieuwe mogelijkheid is "duplicate folding", een manier om in een archief ruimte te besparen door van dubbele bestanden slechts één exemplaar op te slaan. Dit zal waarschijnlijk vooral interessant zijn voor wie de mogelijkheden voor geautomatiseerd archiveren in StuffIt Deluxe gebruikt als onderdeel van een back-uproutine. Duplicate folding is nog maar eens een voorbeeld van hoe StuffIt Deluxe compressie beschouwt als iets dat wordt toegepast op een verzameling bestanden, en niet op elk afzonderlijk bestand in een archief. Ook nieuw is de ondersteuning voor het decomprimeren van 7-Zip- en gesegmenteerde Zip-archieven; StuffIt Deluxe 2009 kan nu in totaal meer dan 30 compressieformaten decomprimeren.

DropStuff, een van de belangrijkste hulpprogramma's die deel uitmaken van het StuffIt Deluxe 2009-pakket en zelf het hoofdonderdeel van wat Smith Micro verkoopt als StuffIt Standard 2009, is verbeterd met bijkomende personaliseringsopties. Je kunt nu sets met compressieformaten en andere opties opslaan als Desktop-droplets, waardoor gebruikers met verslepen-en-neerzetten snel verschillende soorten archieven kunnen maken.

Met een ander hulpprogramma, SEA Maker, kunnen gebruikers Mac OS X mini-installers maken. Op zich is dit niets nieuws, maar de Remote Payload-eigenschap waarmee SEA Maker de delen van een installer van een FTP-site of iDisk kan ophalen is wel nieuw. DropStuff kan, met de hulp van het StuffIt Scheduler hulpprogramma, ook archieven automatisch op je MobileMe iDisk zetten, waardoor het eventueel ook kan worden ingezet als onderdeel van een back-upstrategie.

StuffIt Deluxe 2009 kost $79,99, StuffIt Standard 2009 (dat bestaat uit DropStuff en het overigens kosteloze StuffIt Expander) kost $49,99, en StuffIt Expander 2009 blijft gratis. Upgrades naar StuffIt Deluxe 2009 van een vorige versie van StuffIt Deluxe of StuffIt Standard kosten $29,99, en upgrades naar StuffIt Standard 2009 van een vorige versie kosten $14,99. Mac OS X 10.4 of later is vereist.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Take Control-nieuws: Buy the Right Mac at the Right Time

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: TK]

De beslissing om een nieuwe Mac te kopen is niet zo moeilijk, maar wanneer je er aan begint krijg je wel meteen vragen zoals "Welke Mac voldoet het best aan mijn behoeften?", "Moet ik er nu een kopen of nog een maand wachten?", "Hoe krijg ik mijn bestanden van mijn oude naar mijn nieuwe Mac?" en "Wat moet ik aanvangen met mijn oude Mac?". Mac-goeroe Adam Engst heeft deze vragen al ontelbare keren beantwoord, en hij heeft de antwoorden gebundeld op 98 pagina's in "Take Control of Buying a Mac".

Tabellen in het boek helpen je je behoeften en budget te koppelen aan het juiste Mac-model, en een schema van de modellanceringen van Apple van de laatste 5 jaar helpt je te voorspellen wanneer er nieuwe Macs zullen uitkomen. Adam legt ook uit wanneer je best koopt om de meeste waar voor je geld te krijgen, vergelijkt verschillende winkelmogelijkheden, geeft raad en stap-voor-stap instructies voor het overbrengen van bestanden van een oude Mac naar de spiksplinternieuwe, en biedt ideeën over hoe je zoveel mogelijk kunt halen uit de Mac die wordt vervangen.

Het kost slechts $10 en betaalt zichzelf gemakkelijk terug omdat het je helpt een Mac met de gewenste extra's voor minder geld te kopen.

Als je vóór 2008 al een vorige editie van dit boek hebt gekocht, klik dan op de knop Check for Updates in je exemplaar voor een upgradekorting van 75 procent. (We wilden het zo gemakkelijk maken om naar deze nieuwe uitgave te updaten, terwijl we er toch nog een beetje aan verdienen voor de tijd die we aan het schrijven hebben besteed, voor het redactiewerk van Caroline Rose en het productiewerk van Tonya.) Wie in 2008 een vorige uitgave heeft gekocht, moet van ons al een e-mail met een koppeling naar een gratis update hebben ontvangen.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


VMware Fusion 2.0 uitgebracht

  door Joe Kissell <[email protected]>

[vertaling: JO]

Nog niet zo lang geleden leek het alsof Parallels en VMware iedere keer dat ik op mijn computer keek weer een nieuwe versie van hun respectievelijke virtualisatieprogramma's hadden uitgebracht, programma's waarmee je Windows kunt draaien op je Intel-Mac. De laatste paar maanden is dit vuurwerk van nieuwe uitgaven gedoofd. Parallels heeft zich vooral geconcentreerd op Parallels Server (zie "Parallels Server brengt virtualisatie naar Leopard Server", 10-01-2008), en op kleine updates voor Parallels Desktop. VMware was de laatste maanden bezig met het testen van de bèta-versie van VMware Fusion 2.0 (zie "Belangrijke nieuwe functies in VMware Fusion 2 Beta 2" door Adam Engst, 31-07-2008). Versie 2.0 is nu uitgebracht, en het is een juweeltje!

Als je onze periodieke berichtgeving over de publieke bèta's van Fusion 2.0 hebt gevolgd, zullen de nieuwe snufjes van het programma je niet verrassen, maar bij vergelijking valt op dat VMware Fusion ingrijpend veranderd is. Een opsomming van de meest opvallende verschillen met versie 1.1 (een greep uit de "meer dan 100 nieuwe mogelijkheden en verbeteringen"):

En deze lijst is nog maar het topje van de ijsberg. Voor de volledige lijst, zie het uitgebreide uitbrengbericht bij Fusion 2.0.

Het zal je misschien opvallen zijn dat een groot deel van de nieuwe mogelijkheden direct overgenomen lijkt te zijn uit Parallels Desktop. Dat was natuurlijk ook de bedoeling. Hoewel de twee programma's elkaar kwalitatief nooit veel ontliepen, is mijn algemene advies tot nu toe steeds geweest dat Parallels Desktop een lichte voorsprong had waar het gebruiksgemak en naadloze integratie met Mac OS X betrof. Fusion presteerde het best als je keek naar de uitvoering van processor-intensieve taken, en legde minder beslag op de geheugencapaciteit van je Mac. Als we ervan uitgaan dat het nieuwe Fusion niet minder zal presteren, dan valt deze vergelijking nu heel anders uit. Wat integratie betreft is Fusion 2.0 minstens even goed, en in veel gevallen beter dan Parallels Desktop. Fusion legt met versie 2.0 de lat een stuk hoger. Met mogelijkheden als printen zonder drivers, ondersteuning voor Leopard Server en een prijs onder de honderd dollar is het op het moment een uiterst aantrekkelijke keuze.

VMware Fusion 2.0 is een download van 248 MB. Als upgrade voor bezitters van version 1.x is het programma gratis. In de winkel kost het nog steeds $79,99. En er is een gratis proefversie.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Bekentenissen van een iPhone-bekeerling

  door Joe Kissell <[email protected]>

[vertaling: HV, DPF, CS]

Op het moment dat ik dit schrijf ben ik al twee maanden de gelukkige bezitter van een iPhone. (Het heuglijke feit wordt gevierd met een vakantie naar Italië, mijn vrouw, die zichzelf soms omschrijft als een "iPhone weduwe", is ook mee.) Wat mij vanuit mijn huidige positie verbaast is dat ik mijzelf een hele tijd heb kunnen wijsmaken dat ik niet tot de doelgroep van de iPhone behoorde en dat ik, ondanks dat 'ie bijzonder "cool" is, nooit een iPhone (of zijn kleine broertje, de iPod touch) zou bezitten. Nadat ik mijn 3G iPhone had gekocht heb ik wat gedachten aan het toetsenbord toevertrouwd over de overwegingen die aan mijn ommekeer ten grondslag lagen (zie "Totally an iPhone 3G Owner", 17-07-2008). Nu ik hem een tijdje van nabij heb meegemaakt ben ik er achter gekomen dat ik op sommige punten gelijk had, maar op andere niet en dat sommige aspecten van de iPhone (zowel goede als slechte) me verbaasd hebben.

Mocht je overwegen om je aan te sluiten bij de inmiddels miljoenen (meestal) blije iPhone en iPod touch eigenaren maar je weet het nog niet zeker (of als je, net als de Joe van 2008, er van overtuigd bent dat het sop de kool niet waard is) dan heb je mogelijk wat aan mijn ervaringen om de keus te maken.

Prijs -- Laten we het eerst maar eens even over het geld hebben. iPhones mogen dan tegenwoordig minder duur zijn dan ze waren, dankzij de kortingen die telefonie-aanbieders geven, maar de aanschafprijs is nog altijd geen kattenpis en de maandelijkse kosten voor je telefonie-abonnement lopen ook aardig in de papieren. Het is waar dat het niet heel veel afwijkt van andere diensten met vergelijkbare mogelijkheden en het zou (afhankelijk van je belgedrag) zelfs zo uit kunnen pakken dat het niet zo heel veel duurder is dan een normaal abbonement. Feit blijft dat de maandelijkse kosten van een telefoonabonnement voor de meesten onder ons een niet te onderschatten vaste last is. Met een iPod touch heb je uiteraard slechts te maken met de aanschafprijs (en natuurlijk af en toe voor $ 10 voor een software update), maar dan moet je het zonder telefoon, camera en GPS doen. Afhankelijk van je behoeften kan dat een uitstekende keus zijn, of een absolute afknapper.

De verlaging van de aanschafprijs kwam tegemoet aan een van mijn primaire bezwaren en hoewel ik het altijd pijnlijk vind om hoge maandbedragen te betalen, ben ik er van overtuigd dat het een zeer verantwoorde uitgave is. Dat wil zeggen, de toename in productiviteit en de reductie in verloren momenten maken de maandelijkse extra kosten meer dan goed. Als ik per dag meer betaald werk kan dooen door eenvoudig de tijd te gebruiken die ik anders zou verspillen, dan is me dat een lief ding waard.

Maar, er is altijd een maar, en in dit geval is dat bellen in het buitenland. De kosten van bellen en dataverkeer in het buitenland zijn al vaak besproken en ik wil er dan ook niet al te veel woorden aan vuil maken, maar als je veel reist kan het aardig in de papieren lopen. Onder de voorwaarden van mijn Franse Orange abonnement valt het met de roaming-kosten binnen Europa nog wel mee, maar bellen in bijvoorbeeld Noord-Amerika is andere koek. Alvorens ik in januari naar de Macworld Expo in San Fransisco ga, zal ik waarschijnlijk Orange 100 Euro betalen om mijn telefoon te laten unlocken (helaas komt de 6 maanden grens, waarna unlocken gratis zou zijn, net te laat voor deze trip), zodat ik in de VS een prepaid-kaart kan kopen. Ik verwacht dat de totale kosten hiervan lager uit zullen vallen dan als ik gedurende deze reis roaming-tarieven zou moeten betalen.

Productiviteit vs. spelletjes -- Het behoeft geen betoog dat als je een iPhone of iPod touch vooral als een speeltuigje ziet in plaats van als een serieus gereedschap, je je vooral af moet vragen hoeveel het plezier dat je er van kunt hebben je waard is. Voor mij zijn de muziek, films, en spelletjes bijzaak, fijn om te hebben, maar niet essentieel.

Een van de redenen waarom ik er van uit ging dat ik geen voordeel zou hebben van een iPhone is dat ik van huis uit werk en net als alle echte Parijzenaars, een broertje dood heb aan inspanning zonder doel. Ik heb dus eigenlijk geen behoefte aan een draagbaar apparaat om naar muziek te luisteren of naar films te kijken. Ik zie mijn iPhone dan ook niet als een iPod en dat gaat zelfs zo ver dat ik nog nooit mijn oordopjes heb meegenomen als ik met mijn iPhone op stap ging. Als ik iemand naar een iPod zie luisteren denk ik vaak "Oh ja, dat had ik nu ook kunnen doen". Maar daarvoor heb ik die iPhone dan ook niet.

Door mijn iPhone is mijn productiviteit omhoog gegaan, bijvoorbeeld doordat ik in de metro, terwijl ik een boodschap aan het doen ben (wat nogal eens voorkomt), mijn email kan beantwoorden en mijn RSS feeds kan bijhouden. En zoals ik zo dadelijk zal aantonen is het van onschatbare waarde dat ik, onderweg, zo ongeveer elk stukje informatie dat ik nodig heb, te voorschijn kan toveren. Verder heb ik hem als afstandsbediening gebruikt voor het kijken naar films op mijn MacMini, of bij het geven van een Keynote presentatie. En ik heb hem zelfs gebruikt (en hier krijg ik spijt van) om vanuit bad emails te sturen naar mijn vrouw in de naastgelegen kamer.

Kort en goed, het is in korte tijd een bijzonder handig apparaat gebleken, zowel binnens- als buitenshuis. Ik gebruik hem voornamelijk als een naslagwerk en een communicatie-apparaat. Meestal voor email, soms om te telefoneren, vrijwel niet voor het zenden van SMS-berichten en eigenlijk nooit voor muziek en films.

Voor mijn hoofd slaan --Ik krijg ook nog wel eens koppijn van mijn iPhone, omdat ik me regelmatig achteraf bedenk dat ik een apparaat heb dat sommige dingen eenvoudiger zou kunnen maken. Ik ben er nog niet helemaal aan gewend om altijd toegang te hebben tot het internet, mijn e-mail, mijn foto's en de meeste van mijn bestanden. Een paar voorbeelden:

Reislamp -- De vakantiereis die ik op het punt sta om te ondernemen zal computerloos zijn, en dat is nogal wat voor mij. Ik ga proberen om niet te werken, er zelfs niet over na te denken, maar het troost me wel enorm dat ik toegang zal hebben tot het internet inclusief mijn e-mail waar ik ook ga. Mocht het nodig zijn kan ik zelfs mijn Xserve op afstand herstarten, mijn blogsoftware bijwerken of de schijf repareren. Wanneer een redacteur mij een Word- of pdf-document stuurt dat commentaar van mij nodig heeft, kan ik dat vanaf mijn telefoon doen. Wanneer een collega een bestand nodig heeft dat zich op mijn MacBook Pro thuis bevindt kan ik dat hoogstwaarschijnlijk naar ze doorsturen, ondanks het feit dat die computer niet aanstaat. En ik heb natuurlijk een Italiaans woordenboek bij me!

Ordening -- Ik vind het fantastisch om zo'n klein apparaat te hebben dat mijn telefoon, camera, kaart, woordenboek en notitieboek ineen is. En toch is het enige waarin de iPhone tekort schiet, ironisch genoeg, het gebruiksgemak.

Stel je voor dat ik op de hoek van een straat in Parijs sta en wil weten welke metrolijn ik moet nemen. De ouderwetse manier om dit te bepalen is om een kaart te pakken, deze open te slaan en te zeggen, juist. De nieuwe manier is om de iPhone te pakken, op de Thuis-knop te drukken om hem aan te zetten, de sleepknop te verplaatsen om het apparaat te ontgrendelen, mijn wachtwoord in te voeren (noodzakelijk omdat de iPhone veel persoonlijke gegevens bevat), opnieuw op de Thuis-knop te drukken om de programma's te tonen, over het scherm te slepen om naar de metrokaart te gaan, op het icon te tappen, te wachten op het laden van de kaart, en mijn lokatie op te zoeken. Dit kost me veel meer tijd, dus mijn vrouw zou sneller zijn met het pakken van de kaart uit haar tas, ik zou dan nog op het eerste scherm zitten.

Hier zijn meer voorbeelden van. Zoals met alle multi-inzetbare apparaten (het Zwitsers legermes bijvoorbeeld en zo'n ding heb ik ook) gaat flexibiliteit ten koste van gebruiksvriendelijkheid. Je zou met een legermes geen biefstuk willen snijden, of een huis willen bouwen, maar toch is het handig om er één op zak te hebben. De email-client van de iPhone is niet de beste die er bestaat en dat geldt ook niet voor de tekstverwerker, camera of het kaartenprogramma, maar ze zijn goed genoeg om een aantal eenvoudige taken uit te voeren wanneer je onderweg bent.

De vraag is of de flexibiliteit compenseert voor het verlies aan kwaliteit en efficiency. Helaas, daar is geen afdoende antwoord op te geven: soms wel en soms niet. Hoewel de iPhone sommige dingen behoorlijk goed kan, moet het feit dat ik weer overweeg om een kaart of een notitieboek mee te nemen alarmbellen doen rinkelen.

Nu we het toch over notitieboeken hebben… De iPhone is, laat ik eerlijk zijn, een verschrikkelijk apparaat voor schrijfwerk (welke tekstverwerker je ook geïnstalleerd hebt). Hoewel ik kleine vingers heb, en er een automatische correctie ingebouwd is, heb ik veel fouten zitten in korte teksten. Het hele proces is bovendien veel ingewikkelder dan ik verwachtte. het gebrek aan kopieer- en plakmogelijkheden is ook erg irritant, omdat dat veel typewerk zou kunnen schelen.

Wat naar mijn mening het stomste is van de huidige iPhone, is dat hij geen notities of taken kan synchroniseren. In Mac OS X delen Mail en iCal de takenlijst en kun je notities uit Mail met andere Macs delen via MobileMe. Notities op de iPhone kunnen echter niet gesynchroniseerd worden met die van Mail (ook niet van andere applicaties) en de iPhone kan taken zelfs niet weergeven, laat staan synchroniseren, zonder software van derden. Ik heb een aantal iPhone-applicaties geprobeerd die hun notities en/of taken synchroniseren door middel van een webservice of, in sommige gevallen, met een eigen desktopapplicatie, maar voor zover ik weet is er geen enkele manier om deze twee essentiële soorten basisgegevens uit te wisselen met software die bij de iPhone en Mac OS X inbegrepen zijn.

(Even terzijde: ik vraag niet om aanbevelingen voor oplossingen, ik uit gewoon mijn verontwaardiging. Ik weet dat vele ontwikkelaars hard doende zijn deze noot te kraken en hoewel ik niet helemaal tevreden ben met de oplossingen die ik tot nu toe heb gezien, ben ik ervan overtuigd dat het iemand gaat lukken. Het gaat mij om het principe: het is niet te geloven dat Apple dit zo ingewikkeld heeft gemaakt.)

Op vergelijkbaar vlak hoopte ik dat de iPhone een handige dictafoon kon zijn. Gezien mijn vaardigheden op het gebied van Frans heb ik regelmatig gesprekken waarbij ik maar de helft meekrijg van wat de ander zegt. Ik wens altijd dat ik het op kon nemen en achteraf afspelen om uit te zoeken wat ik heb gemist. Ook hierbij geldt: als het me 20 seconden tikken, schuiven en wachten kost om een opname in gang te zetten, dan is het al te laat. Met een conventionele digitale recorder in mijn zak zou ik één knop indrukken (of misschien twee) en in minder dan een seconde aan het opnemen zijn.

Gezakt voor de spontane demonstratietest -- De ingebouwde GPS is al op verschillende gelegenheden een zegen gebleken. Aangezien de iPhone echter een dataverbinding behoeft om kaarten te downloaden en te laten zien, werkt het niet altijd zoals het zou moeten. Op een avond wandelden mijn vrouw en ik langs de Seine, toen een paar toeristen op ons afstapten om te vragen waar het dichtstbijzijnde metrostation was. Ik wist het zo niet, dus trok ik mijn iPhone, zette hem aan en tikte het Kaartenicoon aan, in de verwachting dat ik meteen een plattegrond van onze huidige locatie zou zien, met natuurlijk alle metrostations in de buurt. Dit had ik al vaak moeiteloos gedaan. Deze keer echter werd de kaart niet geladen. Tevergeefs zette ik 3G uit en weer aan. Niet wetende wat verder te doen, zette ik de iPhone uit en wachtte op de herstart. Tegen die tijd hadden de toeristen er genoeg van en vroegen of ik ze niet gewoon zo ongeveer de goede kant op kon sturen. Dat deed ik dus en ongeveer 30 seconden later had ik eindelijk een plattegrond op mijn scherm.

Ik weet niet wat ze tegen elkaar mompelden toen ze wegliepen, maar het zal een combinatie zijn geweest van "wat een stomme vent" en "wat een stomme telefoon". Ik dacht even een indrukwekkende eigenschap van een krachtig apparaat ten toon te spreiden, maar ging alleen maar af als een gieter.

Dan was er die keer dat ik in een overheidsgebouw een nummer moest opzoeken in mijn iPhone. Ik ging naar Contacten en tikte de juiste plek aan, maar het scherm bevroor. Na een tijdje lukte het me wel naar het gewenste contact te gaan, maar toen ik per ongeluk op het scherm tikte in plaats van te scrollen, ging de telefoon het contact opbellen (met als neveneffect dat het nummer niet meer te zien was). Toen ik eindelijk weer op het goede scherm was, zaten drie ambtenaren te gniffelen en grappen te maken over mijn iPhone. Nou, ik wist wel dat dit apparaat veel kon, maar had niet vermoed dat het zelfs een Franse bureaucraat aan het lachen kon krijgen. Ongelooflijk! Hier moet ik vaker gebruik van gaan maken.

Steeds net niet -- Bij iedere geweldige eigenschap van de iPhone betrap ik me erop te wensen dat deze net iets fantastischer zou zijn. Ik gebruik bijvoorbeeld Evernote om snel plaatjes te schieten van aanduidingen, menu's en dergelijke. De telefoon uploadt dan de foto's naar de servers van Evernote, die door middel van OCR-software de tekst in de afbeeldingen vindt en de inhoud in luttele minuten indexeert. Zo kan ik, op mijn mobiel of op mijn Mac, zoeken naar de naam van een gerecht op het menu van een restaurant waar ik een maand geleden heb gegeten en het meteen terugvinden. Dat is erg cool, maar wat ik eigenlijk wil is dat de iPhone me een snelle vertaling geeft in het Engels. Daarvoor hoeft de tekst alleen maar naar een van de vele automatische vertaaldiensten gestuurd te worden, maar met de huidige stand van zaken kan ik dit niet in één enkel pakket krijgen.

Ik gebruik wel eens Jott om korte memo's voor mezelf op te nemen, die met een combinatie van spraakherkenningssoftware en menselijke transcriptie worden geconverteerd in tekst die bewerkt en doorzocht kan worden. Nog beter zou een service zijn die me een Frans sprekend persoon op laat nemen en een Engelse vertaling teruggeeft (of vice versa). Goed, het zou een ruwe vertaling zijn, maar soms is iets beter dan niets.

Tenslotte -- Wat me deed beslissen dat de iPhone zijn geld waard was, was het eenvoudige besef dat hij beter dienst doet als gereedschap dan als speeltje. Zoals met alle gereedschap doet hij sommige dingen veel beter dan ik ooit gedacht had en laat hij het afweten op andere gebieden waar ik meer van verwachtte. Over het algemeen ben ik echter tevreden met mijn keuze. In tegenstelling tot de meeste gereedschappen heeft deze goede vooruitzichten op toekomstige verbeteringen dankzij software-updates. Mijn vrouw wordt er wel wat jaloers door, maar dat hoop ik goed te maken door mijn iPhone een geweldige Italiaanse maaltijd te laten bestellen.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 22 september 2008

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: MSH]

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 22 september 2008

  door Jeff Carlson <[email protected]>

[vertaling: HV]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

Chrome Port for the Mac is Out -- Code Weavers heeft een snelle port van de Google Chrome webbrowser online gezet en lezers laten hun eerste indrukken weten, waarbij ze discussiëren over wat een "native" programma is. (25 berichten)

VMware Fusion 2.0 Released -- Een lezer komt in de problemen nadat hij Fusion 2.0 op Mac OS X 10.5.5 heeft geïnstalleerd, maar anderen hebben geen problemen. (2 berichten)

Confessions of an iPhone Convert -- Joe Kissells verslag van de voordelen die de iPhone hem brengt, lokt commentaar uit. (2 berichten)

iTunes 8 Adds Genius; iTunes Store Adds HD TV and NBC -- Een lezer merkt op dat de nieuwe Genius mogelijkhede in iTunes 8 niet goed werken met klassieke muziek (waar het programma toch al niet in uitblinkt). (2 berichten)

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2008 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering