Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Volgens een verhaal van Ina Fried in het Beyond Binary blog van CNET, heeft Microsoft zijn aanbod herroepen om Yahoo over te nemen. Begin februari bood Microsoft Yahoo $31 per aandeel (zie "Microsoft biedt 44,6 miljard dollar voor Yahoo", 1 februari 2008). Hoewel allerlei speculaties over dit bod aanleiding waren voor ontelbare verhalen in het nieuws en stukken in blogs, kwam het uiteindelijk alleen maar neer op geld. Microsoft verhoogde zijn bod naar $33 per aandeel, waarmee het $5 miljard op de aankoopprijs zette, maar volgens de brief van Microsoft-baas Steve Ballmer aan de directeur van Yahoo, Jerry Yang, hield de raad van bestuur van Yahoo vast aan $37 per aandeel, en zelfs Microsoft was niet van plan tot dat niveau te gaan. In theorie had Microsoft zijn aanbod rechtstreeks aan de aandeelhouders van Yahoo kunnen voorleggen, maar Ballmer voorzag dat Yahoo in de loop van dat proces maatregelen zou nemen (met name een sterkere band met Google aangaan) waardoor het bedrijf onaantrekkelijk zou worden als overnameobject voor Microsoft.
We zijn dus weer op het beginpunt aangeland, met Microsoft dat nog steeds uitkijkt naar manieren om zich te verweren tegen Google dat flink in de aanval is, terwijl het in 2007 toch nog steeds $14,1 miljard winst maakte op een omzet van $55,1 miljard, waardoor Microsoft volgens Fortune het meest winstgevende technologiebedrijf werd. Dat is behoorlijk meer dan Google ($4,2 miljard winst) en Apple ($3,5 miljard).
Wat de problemen van Yahoo vroeger ook geweest mogen zijn, ze lijken alleen maar erger te zijn geworden door de manier waarop het bedrijf het bod van Microsoft heeft behandeld - zie het verslag van Kara Swisher in All Things Digital over de stemming bij de kaderleden van Yahoo.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Leverancier van online back-ups Mozy (nu onderdeel van EMC, die ook eigenaar is van Retrospect) heeft bekendgemaakt dat hun Mac-software na meer dan een jaar van publieke bètatesten versie 1.0 heeft bereikt (zie ook "Twee online back-updiensten kondigen publieke bèta's aan", 30-04-2007). MozyHome voor Mac biedt onbeperkt online back-ups voor $5 per maand (een gratis account met 2 GB is ook beschikbaar). De Mac-software MozyHome is een download van 4,8 MB.
MozyHome gebruikt 448-bit Blowfish-versleuteling voor je bestanden en 128-bit SSL om je gegevens te beschermen tijdens het versturen. Tijdens gedeeltelijke updates kopieert de software alleen de gedeeltes die veranderd zijn (back-up op blokniveau). Hierdoor zijn back-ups sneller klaar. Dat is een welkome aanvulling voor degenen die vaak back-ups willen maken van grote bestanden die vaak veranderen, zoals databases van Entourage en schijfafbeeldingen die worden gebruikt door virtualiseringssoftware. Mozy slaat ook meerdere versies van elk bestand op zodat je ze kunt herstellen naar elk moment van de afgelopen 30 dagen. Gebruikers kunnen bestanden herstellen met hun Mac-clientsoftware, ze downloaden van de beveiligde website, of een dvd met hun gegevens bestellen (extra kosten).
Versie 1.0 bevat veel veranderingen ten opzichte van de bètaversie, inclusief ondersteuning voor Mac OS X 10.5 Leopard, Mail-berichten, en bestanden met resource forks. Vroeger maakte de software iedere keer als er een bestand veranderde automatisch een back-up. Nu heb je de mogelijkheid om back-ups te maken volgens een bepaald schema. Je kunt nu ook de bandbreedte voor het programma beperken (permanent, of tijdens bepaalde uren). Bovendien bevat versie 1.0 veel probleemoplossingen en prestatieverbeteringen.
MozyHome is, zoals de naam al doet vermoeden, voor persoonlijk gebruik. Mozy heeft aangekondigd dat later dit jaar ook zakelijke versies beschikbaar komen: MozyPro en MozyEnterprise. Prijzen zijn niet bekend gemaakt.
Ik wordt steeds enthousiaster over online back-updiensten omdat hun kosten naar beneden gaan en de mogelijkheden toenemen (zie "Nog meer opties voor online back-up", 09-04-2007), Maar waarschijnlijk zal de snelheid altijd een punt van zorg blijven, gegeven de hoeveelheid gegevens die de meesten van ons moeten back-uppen en de beperkte oplaadsnelheid van de meeste consumenten-internetaanbieders. Ik ben zeer benieuwd hoe de nieuwe versie van Mozy opbokst tegen concurrent CrashPlan, die tot nu toe een voorsprong had in mogelijkheden en snelheid.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
De Apple TV, het "hobby-" (volgens Steve Jobs) media-afspeelapparaat, werd vorige week weer iets aantrekkelijker door enkele aankondigingen die met films te maken hebben.
Ten eerste is het nu mogelijk films rechtstreeks vanaf de Apple TV te kopen. Vroeger konden ze alleen van de iTuneswinkel op een computer gekocht worden. Films voor de verkoop zijn alleen maar verkrijgbaar in standaard-definitie resolutie, niet HD, zelfs al is een huur-HD van die titel beschikbaar voor dezelfde prijs.
Deze mogelijkheid verscheen kort enkele weken geleden, ongelukkig op de dag dat ik de laatste versie van mijn laatste boek, "The Apple TV Pocket Guide, Tweede editie", inleverde bij Peachpit Press. Toendertijd kon ik echter niets met succes kopen op mijn Apple TV, en Apple gaf me geen antwoord voordat die mogelijkheid verdween.
Het andere nieuws vorige week gaat verder dan de Apple TV. Een groep filmstudio's maakte bekend dat films beschikbaar zouden zijn voor de Apple TV en andere levering-op-aanvraagdiensten op dezelfde datum als waarop de dvd's verschijnen. Vroeger stelde Apple films voor huur of koop pas 30 dagen na de dvd-verschijningsdatum beschikbaar (ongetwijfeld een beperking toendertijd opgelegd door de studio's). De deelnemende studio's omvatten 20th Century Fox, The Walt Disney Studios, Warner Bros., Paramount Pictures, Universal Studios Home Entertainment, Sony Pictures Entertainment, Lionsgate, Image Entertainment en First Look Studios.
De nieuwe handelwijze werd wekenlang maar langzaamaan ingevoerd. De Oscar-genomineerde film "Michael Clayton" verscheen voor verhuur op de iTunes Store en op Apple TV toen de dvd beschikbaar kwam, maar de timing kwam ook overeen met de Academy Awards. Ik veronderstel dat het succes van die film op iTunes (waar hij meerdere weken in de top-verhuur bleef) andere studio's hielp te overtuigen dat de 30-dagenbeperking onzin was.
Beginnen de filmstudio's het te snappen? Ik houd mijn adem er niet voor in. Maar het toont wel dat ze eindelijk beseffen dat alhoewel de echte inhoud dezelfde moge zijn (de film) een dvd en een digitale download verschillende aanbiedingen zijn. Mensen die dvd's kopen willen hogere videokwaliteit, iets wat ze zo van het schap kunnen pakken, geen internetverbinding nodig, met de vloed van extra's die beschibaar zijn op sommige dvd's. Lieden die films huren of kopen van actuele diensten zoals de Apple TV zoeken bijna onmiddelijke genoegdoening (afhangend van de capaciteit van iemands Internet) en, voor alles, het gemak.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
De iPhone mag dan niet beter toegankelijk zijn voor mensen met gehoor- of spraakproblemen, maar hij is nu beter betaalbaar op maandelijkse basis. AT&T heeft een tekstabonnement van $40 per maand ingevoerd dat beschikbaar is via het centrum dat de firma heeft opgezet voor klanten met een handicap. Het abonnement omvat onbeperkt sms'en en onbeperkt gegevens versturen en ontvangen via EDGE, alsmede gesprekken en Visual Voicemail van Apple voor 40 cent per minuut.
Klanten die hiervoor in aanmerking komen kunnen een iPhone kopen en activeren alsof zij een gewoon serviceabonnement aanvroegen en daarna contact opnemen met het AT&T-centrum om het abonnement te laten omzetten naar de nieuwe aanbieding.
Dit abonnement is in grote trekken hetzelfde als het duurste sms-pakket dat fungeert als toevoeging aan het abonnement voor AT&T-klanten die er een iPhone bij nemen (dat abonnement voor onbeperkt sms'en kost ook $40 per maand) zonder voorwaarden voor voicemail. Andere klanten moeten bij AT&T op zijn minst een abonnement voor gesprekken van $40 per maand hebben, wat neerkomt op maandelijks 100 minuten voor gesprekken met deze nieuwe aanbieding.
Een aparte TTY- (teletype) adapter voor de iPhone ($19) maakt het gebruik van de standaard TTY-apparatuur mogelijk om gesprekken door te schakelen, hoewel dit doorschakelen de nodige gesprekminuten vraagt. Apple documenteert de toegankelijkheidsvoorzieningen van zijn iPhone, maar de iPhone ontbeert een gangbare mogelijkheid om een gehoorapparaat aan te sluiten. Die mogelijkheid is nog niet verplicht gesteld door de U.S. Federal Communications Commission.
De FCC is kennelijk op 18 april 2008 begonnen deze eis op te leggen, nadat de telefoonmaatschapijen in gebreke bleven om te voldoen aan de voorwaarde dat 50% van alle mobieltjes minstens een van de twee aansluitmogelijkheden voor gehoorapparaten bezitten.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Mijn artikel over het commentaar van de directeur ontwerpen van de New York Times, Khoi Vinh, dat hij en zijn staf nog steeds hun HTML met de hand maken, bracht een behoorlijke hoeveelheid van zowel nostalgische als hedendaagse mijmeringen teweeg onder TidBITS-lezers (zie "Zelf HTML coderen nog steeds populair", 28-04-2008). De publicatie Slashdot nam het commentaar van Vinh apart op, en heel wat lezers daarvan leken het verkeerd te begrijpen: zij meenden dat Vinh zei dat iedere bladzijde van de New York Times met de hand was gemaakt. Er was zelfs een commentator die schreef: "Met de hand coderen vergt veel meer tijd dan nodig is in een wisselend scenario van hedendaags nieuws. Het werk staat niet in verhouding met het resultaat. Als ik aandeelhouder was zou ik hen voor het gerecht slepen voor het verspillen van geld".
Zoals andere Slashdotters met misprijzen antwoordden werkt de New York Times uiteraard met een database en Vinh en zijn staf maken alleen sjablonen met de hand en niet hele pagina's. Lezers van Lifehacker waren veel beter op de hoogte toen zij reageerden op mijn artikel. Het is fascinerend om te zien hoe mensen de schande die aan HTML coderen met de hand kleeft van zich afwerpen en uitroepen hoe mooi het wel is.
Maar al die antwoorden lieten mij zien dat mijn koplijn misschien verwarrend was: "met de hand coderen" schijnt in te houden dat iedere bladzijde met de hand geschreven is. In feite zijn wij bij TidBITS, de lieden bij de Times en miljoenen mensen over de hele wereld bezig onze HTML met de hand te wrochten. We gebruiken HTML als een beitel en houden van het gevoel van handwerktuigen. Anderen gebruiken pneumatische boren en dat is hun keuze.
Laat je vandaag nog opmerken en meetellen als HTML handwerkman. Ik voel een "hé, ouwe" opkomen.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Gefeliciteerd Paul Schumann van mac.com, Kelly Greenwood van juno.com, en Rachael Watson van hotmail.com. Hun inzendingen werden willekeurig gekozen in de DealBITS-verloting van verleden week. Zij ontvingen een exemplaar (ter waarde van $40) van het programma HoudahGeo waarmee je foto's kunt geo-coderen. Hetzelfde geldt voor Aleta Watson van cox.net, die Rachael verwees naar deze DealBITS-verloting. Treur niet als je niet gewonnen hebt, want je kunt je 20 procent besparen op HoudahGeo. Het is maar $32 tot 18 mei 2008 als je de kortingscode "DEALBITS08" gebruikt bij je bestelling bij Houdah Software. Dank aan de 480 mensen die meededen met deze DealBITS verloting. We hopen dat je in de toekomst blijft meedoen!
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Tot nu toe kunnen klanten van Microsofts MSN Music hun aankopen ook afspelen op andere computers dan de oorspronkelijk geautoriseerde machine. Microsoft wil daar echter een eind aan maken met ingang van 31 augustus 2008. Toen eind 2006 de Zune werd gelanceerd, stapte Microsoft af van het vertrouwde systeem PlaysForSure voor het beheer van digitale rechten (DRM), dat werkte met in digitale media verborgen codes. Lees op de site van eWeek Microsoft Watch de brief van Microsoft aan zijn MSN Music klanten voorzien van prachtig stekelig commentaar.
De Zune Marketplace gebruikt een ander DRM-systeem, dat alleen werkt met de Zune. Microsoft verkoopt op dit moment alleen beschermde muziek, terwijl de hele catalogus van Amazon DRM-vrij is. Een deel van de muziek van de iTunes Store wordt zonder beperkende maatregelen verkocht. Geoff Duncan heeft de nieuwe en oude DRM-systemen beschreven in "Over de Zune, DRM, en Universal Music", 13-11-2006.
Gebruikers die MSN Music audio voor 31 augustus 2008 op een computer autoriseren kunnen deze onbeperkt blijven afspelen. Tot die datum kunnen ze de muziek naar maximaal 5 andere machines overzetten. Het systeem van Microsoft werkt echter per nummer, dus om een grote bibliotheek over te zetten zou iemand voor 31 augustus elk nummer moeten hebben geautoriseerd - volgens één bron door elk nummer een keer te starten, maar dat moet overdreven zijn. Na die datum zal de muziek alleen afspeelbaar zijn op eerder geautoriseerde computers. Als je noodgedwongen Windows opnieuw installeert, je systeem bijwerkt, of een nieuwe computer koopt heb je pech gehad.
Microsoft stelt voor dat je je muziek naar audio-cd's brandt, maar de noodzakelijke volgende stap wordt wijselijk niet genoemd, namelijk het opnieuw rippen van de muziek als onbeschermde MP3, AAC of zelfs lossless bestanden. [Noot van de vertaler: omdat deze muziek oorspronkelijk was gecomprimeerd als WMA zou je nauwelijks kwaliteit winnen met het rippen in lossless formaat.]
De Electronic Frontier Foundation (EFF) heeft het plan van Microsoft aangevochten in het kader van hun jarenlange campagne tegen DRM. De EFF is niet tegen auteursrecht, geestelijk eigendom, gebruiksvoorwaarden, royalties, of redelijke beperkingen. De stichting vindt DRM echter geen goed middel om deze doelen te bereiken, omdat juist alleen de kopers van beschermde muziek worden gestraft door DRM, in de vorm van grove inperking van de rechten voor privégebruik zoals vastgesteld in de wet en in jurisprudentie. Hiertoe behoren onder meer het kunnen maken van een betrouwbare back-up, media kunnen afspelen op een willekeurig apparaat, en het vrijelijk kunnen starten en stoppen van het afspelen. De diverse DRM-systemen beperken elk op hun manier een aantal van deze gebruikersrechten. [Noot van de redactie: lees het artikel "Wired Shut" van Tarleton Gillespie voor een uitgebreide wetenschappelijke beschouwing van de gevolgen van de manier waarop de digitale media-industrie flexibele wetgeving in starre DRM-technologie omzet. -Adam]
Microsoft is verwikkeld in wat veel tegenstanders van DRM zien als het ergste wat er kan gebeuren: een bedrijf verkoopt eerst met DRM beschermde media, en ontneemt vervolgens de gebruikers de mogelijkheden voor gebruik binnen de oorspronkelijke voorwaarden, zonder schadevergoeding of redelijke alternatieve oplossing.
Het vreemde is natuurlijk dat Microsoft (uiteraard) niet failliet is gegaan of stopt met MSN. Het bedrijf heeft gewoon de zakelijke keuze voor een nieuwe vorm van kopieerbeveiliging gemaakt, omdat het met het gebrekkige PlaysForSure zijn eigen glazen ingooide. Hiermee laat het ook al zijn partners die PlaysForSure door dik en dun hebben gesteund in de kou staan.
Hoe dan ook is dit een slechte keuze. Microsoft zou met software de beveiliging van alle gekochte muziek kunnen opheffen, zo nodig met extra betalingen aan de auteursrechthouders. Ze zouden de DRM-autorisatieservers onbeperkt door kunnen laten draaien. Er zijn zo veel mogelijkheden, maar Microsoft heeft gekozen voor de slechtste.
De EFF stelt voor dat Microsoft alle aankopen vergoedt, of anders een onbeschermd vervangend product levert. In het licht van de agressieve tactieken van de opsporingsdienst van de RIAA (de gezamenlijke Amerikaanse opnameindustrie), die zelfs overleden personen en omaatjes zonder computer voor het gerecht heeft gedaagd, zou Microsoft deugdelijk bewijs van aankoop moeten verstrekken, zodat muziekgebruikers een poot hebben om op te staan, als ze kiezen voor het op cd branden van hun muziek.
Bij mijn weten vindt niemand DRM leuk. De positie van tegenstanders van DRM wordt zonder twijfel versterkt door deze actie, die de kwestie zo tastbaar illustreert: "The day the music died" - de dag dat de muziek stilviel.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Een tijdje terug was er een advertentie (waarvoor precies ben ik vergeten) waar de gebruiker voor zijn computer zat en zijn haar, zijn hond, eigenlijk alles in de kamer wapperde in de onwaarschijnlijke, overdrachtelijke kracht van wat er zich dan ook op het scherm afspeelde. Nou, die gebruiker ben ik terwijl ik met ScreenFlow van Vara Software bezig ben. Het is niet gewoon goed: het is geweldig. Eerlijk gezegd had ik geen idee dat een programma in vorm en gebruik zó zou kunnen zijn. Dit programma heeft me van m'n sokken geblazen - met mijn schoenen nog aan.
ScreenFlow maakt schermopnamen. Een schermopname is, in deze context, eenvoudigweg een filmpje van je scherm: een filmpje van je computerscherm dat vastlegt wat je doet (en eventueel wat je zegt). Dit lijkt je misschien niet al te spannend, maar neem even aan, omwille van het gesprek, dat schermopnamen voor sommigen onder ons erg, erg belangrijk zijn. Als schrijver van handleidingen leg ik aan lezers uit hoe ze met software kunnen werken. Als bètatester moet ik een programmamaker beschrijven hoe er een bug optreedt. Als plichtsgetrouwe zoon moet ik mijn moeder laten zien hoe ze dingen kan verwijderen uit de bladwijzerbalk van Safari. In al deze gevallen, en nog veel meer, vind ik dat één bewegend plaatje vaak tienduizend woorden waard is.
In het verleden maakte ik altijd schermopnamen met Snapz Pro X van Ambrosia Software. Niets ten nadele van Snapz Pro (een prachtig hulpje, dat ik constant gebruik), maar met filmpjes heeft het nooit echt gewerkt zoals het zou moeten. Er is geen mogelijkheid om geluid te comprimeren, dus filmpjes met spraak zijn altijd enorm groot. Ik moet daarom dus altijd achteraf comprimeren (dat doe ik met het prachtige QTAmateur, want ik ben te vrekkig om voor QuickTime Pro te betalen). Bovendien heb nog nooit een instelling gevonden waarbij schermtekst scherp en strak in het uiteindelijke filmpje terechtkomt.
Met ScreenFlow zijn deze problemen voorbij. Maar dan ben ik nog niet begonnen om uit te leggen wat er zo goed is aan ScreenFlow. Kijk maar eens mee terwijl ik vertel hoe ik een filmpje opneem van mijn scherm met dit verbazingwekkende programma.
Zijn we er klaar voor, beste mensen? -- Als ScreenFlow opgestart is en je je instellingen voor de opname gemaakt hebt, geef je ScreenFlow het teken dat je de opname wilt laten beginnen. (Hiervoor kun je een statusmenu, het Dockmenu, of een toetscombinatie gebruiken.) Je scherm wordt heel even met een donker, transparant gordijn bedekt, waarop een een venster staat dat aftelt ("5, 4, 3, 2, 1") tot het moment waarop de opname begint. Het gordijn verdwijnt, en de 'camera' loopt. Je doet en zegt waar je een film van wil maken, en dan laat je ScreenFlow weten dat je de opname wil beëindigen (op één van dezelfde manieren waarop je het hebt laten beginnen).
Met de meeste schermopnameprogramma's houdt het hiet wel zo'n beetje op. (Bij Snapz Pro bijvoorbeeld, verschijnt na het einde van de opname een venster waar je de exportinstellingen van QuickTime kunt regelen. Op dit punt bewaar je het filmpje of niet, en dat is het dan.) Maar met ScreenFlow begint het nu pas. Plotseling ben je in een venster beland dat erg lijkt op op iMovie HD. Het goede oude iMovie, met de tijdlijnen onderaan, weet je nog? Daar, middenboven, is de schermopname die je zojuist hebt gemaakt. Daaronder staan eenvoudige bedieningsknoppen om de film af te spelen en om voor- en achteruit te spoelen en een meter voor de geluidssterkte. Daar weer onder staan de tijdlijnen: normaal gesproken één voor de video en één voor de stem.
Wat er is gebeurd is dat je nu in een document bent, binnen een videomontageprogramma. ScreenFlow biedt je de mogelijkheid om je film te bewerken voordat je hem exporteert. Je kunt direct gaan bewerken, of je kunt het document gewoon opslaan (en zelfs ScreenFlow afsluiten) om er later mee aan de slag te gaan. Wat voor bewerkingen kun je doen met ScreenFlow? Wel, om te beginnen:
Licht. Camera. Actie! -- Maar wacht, er is nog meer. Nog veel meer. Je kunt ook 'Actions' aan je film toevoegen. Om dit te begrijpen moet je je even voorstellen dat je een geluidstechnicus bent. Terwijl de musici spelen, zit jij aan de knoppen om het geluidsniveau van de diverse sporen te regelen. Stel je nu voor dat dit werken aan de knoppen zelf ook op een of andere manier opgenomen wordt. Dat is wat ze met een Action bedoelen: het zijn de instellingen van de knoppen die worden toegepast, terwijl de film draait.
Ik vertelde al eerder dat je het geluidsvolume kunt veranderen. Maar wat als je nu het volume van een spoor niet in z'n geheel wilt reduceren, maar het ergens halverwege de film wilt laten gebeuren? Makkelijk. Plaats de speelkop op het punt van waar af je het volume wilt reduceren. Dan selecteer je het spoor en klik je op Add Audio Action. Verlaag dan het volume met de schuifregelaar. Klaar! Je kunt de mate waarin het volume minder wordt, veranderen door de Audio Action, die als overlay zichtbaar is, naar wens te versmallen of te verbreden.
Hetzelfde is mogelijk met video. Herinner je je mijn voorbeeld van het kleine beeld van jezelf dat in het beeld op je computerscherm geplaatst is, en dat je wilt verplaatsen? Je kunt de verplaatsing onderdeel maken van een Video Action: het uiteindelijke filmpje bevat dan jouw beeld dat zich van de ene naar de andere plek beweegt.
Ik zei eerder al dat het hele beeldscherm opgenomen wordt. Maar stel je voor dat je wilt inzoomen op een deel van het scherm of dat je met een uitsnede van de ene kant naar de andere kant van het scherm wilt pannen. Hier kun je weer een Video Action voor gebruiken. Bijvoorbeeld, voor het pannen met de uitsnede voeg je de Video Action toe, waarna je het uitsnedegebied naar het gewenste deel van het scherm sleept.
Door je video in meer stukken te hakken en door gebruik te maken van Video Actions, eventueel met nog wat extra media, kun je heel leuke overgangen maken, ook al ontbreekt het ScreenFlow aan QuickTime-'overgangen' op de manier van iMovie.
Ik ben klaar voor een close-up -- Maar wacht, er is nog meer. Het is zo dat, terwijl het je scherm opneemt, ScreenFlow ook nog veel andere informatie opneemt. Je kunt die informatie naar wens manipuleren en toepassen in bepaalde delen van je film.
Om maar wat te noemen: Screenflow heeft ook al je toetsaanslagen opgeslagen. Stel dat je nu in een deel, of in de hele film, wilt laten zien welke toetsaanslagen dat waren. Hiervoor voeg je een Screen Recording Action toe. Een van de opties daarbij is Show Keys Pressed. Zodra deze Action in werking treedt, zie je je toetsaanslagen als tekst in een kadertje in het midden van je film.
Op vergelijkbare wijze heeft ScreenFlow ook de posities van de cursor en van je muisklikken tijden de opname opgeslagen. Als je een iets grotere cursor wilt, of als je de muisklikken wilt zien of horen in je film, dan kan dat ook. Nu kun je, in plaats van het aparte hulpprogramma Mousepose te gebruiken en van te voren in te stellen voor de beoogde effecten, gewoon je schermopnamen maken en dan de effecten later mee laten lopen.
De beste van alle effecten die je nog tijdens het bewerken kunt toevoegen, zijn de 'Callouts'. Hierbij wordt een deel van de film geïsoleerd, om de aandacht van de kijker erop te vestigen. De rest van het scherm kan donkerder gemaakt en iets vervaagd worden en het geïsoleerde deel kan ook nog uitvergroot worden, alsof iemand er een vergrootglas over houdt. Je kunt zo een rond gebied rond de cursor laten zien, of een rechthoekig kader ter grootte van het voorste venster in je film.
Aftiteling -- Zodra je gereed bent om je film te exporteren, krijg je toegang tot een lijst QuickTime-compressiecodecs en -instellingen voor video en audio, en voor vergroten of verkleinen. Je kunt er ook voor kiezen om je film in hoofdstukken te verdelen met behulp van aanwijspunten die je in de tijdbalk hebt aangebracht. Het is slechts een exportbestand: het ScreenFlow-document is nog steeds intact, dus als je niet tevreden bent met je film (laten we zeggen, de geëxporteerde film is te groot, of hij is te sterk geschaald, of je wilt wat veranderingen in het verloop van de film aanbrengen) dan kun je het document gewoon aanpassen en opnieuw exporteren met de nieuwe instellingen. En vergeet niet, de geëxporteerde films zijn heel mooi, schitterend in focus. De kijker kan alles zien wat op je scherm stond.
ScreenFlow is een ongelofelijk mooie, heldere en prachtig ontworpen applicatie. Binnen tien minuten had ik de meeste zaken in de demo door. De demo-exportbestanden hebben een watermerk. Het programma heeft heel goede online documentatie, waaronder een tutorial die verwijst naar een document dat reeds in de applicatie aanwezig is. Er staan uiteraard ook een aantal screencast tutorials online, die gemaakt zijn met, hoe kan het ook anders, ScreenFlow zelf.
ScreenFlow kost $99,99. Je hebt wel Mac OS X 10.5 Leopard nodig en ten minste een G4 of beter (of Intel) en Quartz Extreme. De kwaliteit van sommige onderdelen kan afhangen van je grafische processor. De demoversie is een download van 4,7 MB.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Niet lang nadat ik vorig jaar naar Frankrijk verhuisde bood Glenn Fleishmann aan om me te introduceren bij zijn contactpersoon bij een bedrijfje hier in Parijs met de naam Violet. (Spreek uit "vie-jo-LEH".) Violet is vooral bekend als de bedenkers van het internetkonijn Nabaztag. Een dergelijk maf product is uiteraard wel een bezoekje aan zijn makers waard. Blijkt dat ze gevestigd zijn op een steenworp afstand van mijn huis, ongeveer 10 minuten lopen. Ik was er zonder er erg in te hebben al een aantal keren langs gelopen. Dus snel een afspraak gemaakt, waarna Morgen en ik een ontmoeting hadden met Rafi Haladjian (een van de bedenkers van Nabaztag) en Jean-François Kitten (zo heet-ie echt...) voor een privédemonstratie van het Wi-Fi knijntje.
Dat is nu zeven maanden geleden. Ik heb me heilig voorgenomen om over Nabaztag en het achterliggende idee te schrijven, maar elke keer als ik er over nadacht liep ik vast. En nog steeds weet ik niet precies wat ik ervan moet denken. Ik zou voor hetzelfde geld kunnen onderbouwen dat het een bijzonder nuttig apparaat is, of een lachwekkende verspilling van maar liefst $165. Hoe het ook zij, er valt in ieder geval genoeg over dit dingetje te onthullen. Gelukkig (of helaas, het is maar hoe je het bekijkt) is de markt voor internetkonijnen sinds vorig jaar herfst niet of nauwelijks veranderd, dus volgens mij zijn mijn observaties nog steeds relevant.
Elementair Nabaztags -- Laten we maar bij het begin beginnen: hoe spreek je het eigenlijk uit? In mijn aantekeningen heb ik de uitspraken van zijn bedenker fonetisch genoteerd - iets als "NEB-es-tegg", met de klemtoon op de eerste lettergreep en een stomme e als middelste klinker. Het is Armeens voor "konijn", en heeft als woord even weinig betekenis voor Frans-sprekenden als het heeft voor Engelstalingen.
En voor het geval je het nieuws met betrekking tot de ontwikkelingen in konijnse technologie niet hebt bijgehouden zal ik kort uit de doeken doen wat de Nabaztag is en kan. Het is in essentie een afgerond, conisch stuk plastic van ca 23 cm hoog (inclusief de twee uitstekende oren), met een afbeelding van ogen en mond op de voorkant, een microfoon in zijn navel, en één knop op de bovenkant - verder geen bedieningsorganen. Om hem te gebruiken moet je z'n adapter in het stopcontact stoppen (hij werkt helaas niet op Duracell-batterijen), waarop hij contact maakt met het dichtstbijzijnde wifi-netwerk. (Het is ook mogelijk om hem contact te laten maken met beveiligde netwerken, maar dat vergt wel wat geknutsel.) Als het konijn aanstaat gaan er een aantal veelkleurige LEDs binnenin branden, en draaien de oren rond op een wijze die een echt konijn ongetwijfeld hoofdpijn zouden bezorgen.
Vervolgens moet je naar een webpagina surfen om je geadopteerde konijn (het bedrijf heeft het werkelijk over adopteren in plaats van aanschaffen) te registreren, en een aantal voorkeuren en persoonlijke informatie door te geven, zoals waar je woont en naar wat voor nieuws en muziek je interesse uitgaat. Vanaf dat moment is je Nabaztag een interactief netwerkapparaat met een keur aan mogelijkheden. Het oplichten van de led's in verschillende combinaties, kleuren, en knipperpatronen zou informatie kunnen geven omtrent:
De ingebouwde microfoon en luidspreken maken nog veel meer leuke dingen mogelijk. Zo kan de Nabaztag bijvoorbeeld:
En dan de oren! Normaliter draaien die op volstrekt willekeurige momenten in de rondte. Maar je kunt ze ook in een zelfgekozen positie zetten en deze naar de Nabaztag van een vriend of kennis sturen (eventueel vergezeld van een gesproken bericht). De oren van de ontvangende Nabaztag zullen in dezelfde positie gedraaid worden. (Je kunt bijvoorbeeld beide oren naar omlaag laten wijzen om aan te geven dat je bedroefd bent.) En natuurlijk hebben we geen voicemail, videoconferencing, sms'jes, of knipperlichten nodig als we een digitale telegraaf hebben! Ik weet niet waarom, maar ik vind deze laatste mogelijkheid wel wat. (Overigens, deze mogelijkheid om oorposities of andere eigenschappen te synchroniseren tussen twee konijnen wordt trouwen genoemd. Gelukkig planten ze zich alleen in de fabriek van Violet voort...)
Tenslotte is er ook nog een ingebouwde RFID-lezer, met als bedoeling dat je speciale RFID-tags [speciale stickers - nvdv] koopt, "Ztamps" genaamd, die je op je sleutels, bril, of andere voorwerpen kunt plakken. Zodra zo'n bestickerd voorwerp in de buurt van de neus van je Nabaztag komt kan het een voorgeprogrammeerde actie ondernemen, zoals het spelen van een bepaald liedje, of het versturen van een boodschap. Voor zover mijn informatie reikt zijn deze Ztamps nog niet los verkrijgbaar, maar Violet verkoop wel een aantal kinderboeken die met Ztamps zijn uitgerust (op dit moment alleen nog in het Frans). Als zo'n boek in de buurt van je Nabaztag wordt gehouden zal het konijn het boek voorlezen. Inderdaad, zo kan je robotkonijn je ook het zware werk van verhaaltjes voor het slapen gaan vertellen en een band met je kind opbouwen uit handen nemen. (Ik heb nog niet gezien hoe kinderen met een Nabaztag omgaan, en dat wou ik graag zou houden.)
Hoewel een Nabaztag af hol - eh, fabriek - met bepaalde instellingen wordt afgeleverd, is het de verwachting, nee de bedoeling, dat je volop aan de slag gaat met het personaliseren, zelfs hacken, van je konijn. Men levert zelfs een API voor programmeurs om nieuwe toepassingen en diensten voor de Nabaztag te maken. (Sommige Nabaztag-diensten zijn gratis, overigens, terwijl je je op andere tegen betaling kunt abonneren.) Er is zelfs een bloeiende vervangingsmarkt voor oren in allerlei kleuren en patronen.
Ik wil hier ook even vermelden dat de huidige generatie internetkonijnen "Nabaztag/tag" heet. Misschien is dit Armeense konijnentaal voor "konijn 2.0". Bij de oorspronkelijke Nabaztag, die nog altijd verkrijgbaar is voor ongeveer $95, zit geen microfoon of RFID-lezer, en deze versie biedt geen ondersteuning voor WPA-encryptie of streaming MP3-audio. De mensen van het bedrijf met wie ik gesproken heb, zeiden dat aan toekomstige generaties meermalen de uitgang "/tag" zou worden toegevoegd. Mogelijk krijg je er dan ook een selectie RFID-Nabaztag/tag/tag-tags bij.
In de konijnenpijp -- OK, dit hippe kleine konijnending dat duizend en één dingen kan doen kun je dus kopen, maar wie moet dit echt hebben? Niemand, is volgens Haladjian van Violet het openhartige antwoord op die vraag. Hij zal de eerste zijn om toe te geven dat internetkonijnen de wereld niet gaan veranderen, en dat hij de toekomst van zijn bedrijf niet wil baseren op plastic flaporen. De Nabaztag is gewoon het eerste voorbeeld van een meer omvattend idee dat Violet probeert te bevorderen: het idee om alomtegenwoordige draadloze internettoegang te gebruiken om van gewone voorwerpen intelligente voorwerpen te maken. Hij legde uit dat we gewoon waren om onze ervaring met het internet te beleven via een computerscherm (of althans een of ander soort scherm). Hoewel computers goed zijn voor alle doeleinden, is er buiten de pc ook nog leven - en er zijn andere, eenvoudigere en meer gerichte manieren om die bijna universele connectiviteit te gebruiken. De Nabaztag moet dus eerder worden beschouwd als een nogal vergevorderd bewijs dat een toekomst mogelijk is waarin veel vriendelijke kleine voorwerpen veel nuttige dingen kunnen doen gewoon omdat ze verbonden zijn met elkaar en met een wereldwijde bron van oneindig veel gegevens. Violet heeft als ambitie alles in de wereld met elkaar te verbinden, en die kleine, min of meer vertrouwde voorwerpen zijn een begin.
Het woord "vriendelijk" is overigens een sleutelwoord. Haladjian had het bijvoorbeeld over woningautomatiseringssystemen, die al tientallen jaren bestaan, maar die volgens hem nog altijd zo complex en intimiderend zijn dat veel mensen er bang voor zijn. Een klein konijn met vreemde oren en één knop is daarentegen niet intimiderend. Je hebt er op een natuurlijke manier contact mee door er bijvoorbeeld tegen te praten en er voorwerpen voor te houden in plaats van draden aan te sluiten en naar een scherm te kijken en te typen of te muizen. Dit verwijst naar een meer gebruikersvriendelijke toekomst van onmerkbaar computeren waarin veel eenvoudiger voorwerpen met ingebouwde computers veel van de functies overnemen waarvoor we nu volledige desktop- of laptopcomputers gebruiken.
Dit idee is natuurlijk niet uniek voor Violet of de Nabaztag. Een ander bedrijf, Ambient, biedt enkele kleine internetapparaten aan, zoals de Ambient Orb voor $150, die in verschillende kleuren gloeit om informatie zoals het verkeer, het weer en de aandelenkoersen aan te geven. Een ander voorbeeld is de Ambient Umbrella voor $124,99, waarvan de greep licht afgeeft wanneer er regen voorspeld is. Je kunt autonome apparaten kopen om internetradio te streamen, en zelfs de Apple TV is een type internetapparaat. (Er is ook nog de Chumby voor $179,95, een klein hebbeding met wifi-verbinding die het uur, het weer, nieuws, muziek, et cetera kan doorgeven. Maar dit gebeurt nog wel via een conventioneel lcd-scherm (in tegenstelling tot de andere hier vermelde voorwerpen), zodat hij meer weg heeft van een klavierloze computer dan een apparaat. Zie "Chumby: de zitzak-computer", 14-12-2007.) De Nabaztag is bij mijn weten alleszins de enige met antropomorfische (of, euh, kuniklomorfische) eigenschappen.
De vraag is waarom iemand een Nabaztag (of om het even welk ander dergelijk apparaat) zou willen kopen terwijl hun huidige, conventionele computer bijna hetzelfde kan (al moet ik mijn eerste Mac met gemotoriseerde oren nog zien). Volgens de mensen van Violet is de Nabaztag vooral geschikt voor toepassingen waar je niet je volle aandacht moet aan schenken: voor het aanbieden van informatie op de achtergrond, misschien zelfs terwijl je je concentreert op iets anders op je computer. Volgens mij heeft dit wel iets. Ik kan alvast stellen dat ik, als een introvert persoon, veel minder afgeleid zou worden door onopvallende lichtjes op een apparaat op de tafel dan door iets dat voortdurend op mijn scherm verschijnt, en ik zelfs meer geneigd zou zijn om mijn status of gemoedsgesteldheid aan te geven met de stand van de konijnenoren dan door een tweet te typen of mijn iChat-status te veranderen (zie "Instant Messaging voor introverte mensen", 04-04-2008).
Kweken als de konijnen -- Blijkbaar zien toch genoeg mensen verder dan de vreemdheid van het ontwerp van de Nabaztag zodat het product vrij veel succces kent. Toen de oorspronkelijke Nabaztag in 2005 werd geïntroduceerd waren de eerste 5000 exemplaren volgens Violet op 10 dagen al uitverkocht, en dit was zelfs in het midden van de zomer en het apparaat was alleen bekend van mond-aan-mond reclame.
Ik moet wel toegeven dat ik zelf geen Nabaztag heb. Ik was na mijn bezoek aan Violet wel overtuigd van de cool-factor en het nut van de Nabaztag, maar het slaagde niet in mijn "ik kan niet zonder"-test, en ik heb niet de gewoonte om alleen om de conversatiewaarde speelgoed te verzamelen. (Bovendien koop je voor $165 al veel Franse gebakjes. Een mens moet zijn prioriteiten kennen.)
Afgaande op de activiteit van verschillende blogs en fora over de Nabaztag, heb ik de indruk dat de vroegere populariteit van het apparaat aan het afnemen is. Beloofde verbeteringen zijn er niet zo snel gekomen (zoals de Ztamps, die al voorzien waren voor oktober vorig jaar), en ik heb nog geen teken gezien van een nieuwe Nabaztag/tag/tag. Dit kan natuurlijk wel volledig naast de kwestie zijn. Volgens Violet is het immers niet de bedoeling om in elk huis een Nabaztag te hebben. Zij hebben hogere bedoelingen, en misschien loopt voor hen alles precies volgens plan.
Wat mij betreft, ik kan me beslist vinden in het concept van onmerkbaar computeren, en ik zie de waarde in van veel intelligente voorwerpen in mijn huis. Zij kunnen zelfs mijn communicatie met andere mensen verbeteren op een manier die met gewone computer-software nooit mogelijk is. Specifiek de Nabaztag heeft me niet helemaal overtuigd, maar ik kijk alvast uit naar toekomstige ontwikkelingen op dit gebied.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]
iPhone Effect -- Een artikel in AdWeek stelt dat de iPhone bedrijven ertoe brengt om mobiel marketing serieus te nemen. (4 berichten)
AppleWorks Replacement -- Een lezer ondekt in DataGraph een vervanger voor het rekenblad van AppleWorks. (2 berichten)
How long is AT&T's Exclusive Contract with Apple? Is de afspraak van Apple met AT&T voor vijf jaar exclusiviteit een slot op de deur, of gaat de provider-markt open als het tweejarig service-contract van de eigenaars afloopt? (13 berichten)
Skating Now Possible on the River Styx! Canada krijgt eindelijk de iPhone. (1 bericht)
First Look: The Linux-Based Paragon Rescue Kit for Mac OS X Lite -- Joe Kissell vraagt om reacties op een artikel over deze nieuwe software voor gegevensherstel. (16 berichten)
Selectively Pruning Time Machine Backups -- De verschillende mechanismes om gedeeltes van een Time Machine back-up weg te gooien zijn ondoorzichtig en verwarrend. (5 berichten)
OmniFocus: the interface is weak but the project is willing -- Lezers reageren op de bespreking door Matt Neuburg van OmniFocus. (5 berichten)
auto-filing of read mail in Apple Mail -- Meer pijnpunten bij verhuizing van Eudora naar Mail: ditmaal de onmogelijkheid om gelezen boodschappen automatisch in een bestand te zetten. Maar de oplossing zou wel eens van de tegenovergestelde kant kunnen komen. (3 berichten)
Using MacBook power adapter with MacBook Pro -- De twee adapters geven verschillende stroomniveaus af maar schijnen toch op beide machines goed te werken. Wat is het verschil? (8 berichten)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
