TidBITS#914, 11 februari 2008

Deze week werd onze aandacht opnieuw getrokken door nieuws over de iPhone. Om te beginnen bracht Apple nieuwe iPhone- en iPod Touch-modellen uit, beide met meer RAM-geheugen (en bijbehorende hogere prijzen). Verder krijgen iPhone-gebruikers in Groot Brittannië nu meer belminuten en sms'jes voor minder geld. Dit dankzij veranderingen bij aanbieder O2. Ondertussen kijkt Glenn Fleischman naar AT&T's nieuwste aankondiging over het uitrollen van een 3G breedband-netwerk in de USA, en wat dat betekent voor gebruikers van toekomstige iPhone-modellen. En kijken we weer naar de Mac-wereld, dan zien we dat de site Alltop, de nieuwste aanwinst van Guy Kawasaki, een handig totaaloverzicht geeft van de meest recente berichten op alle belangrijke Mac-nieuwssites (inclusief TidBITS, natuurlijk!). Adam legt uit hoe hij zorgt dat iPhoto tekst bij het maken van ansichtkaarten precies opmaakt zoals hij het wil. Verder overdenkt hij wat de reden kan zijn dat de iTunes Store van drie van de vier grote muzieklabels nog steeds geen DRM-vrije liedjes aanbiedt. Adam recenseert ook nog een boek dat Bit Literacy heet, maar dat volgens hem tekortschiet. Rich Mogull deelt zijn indrukken van de Macworld Expo met ons, nu hij de beurs voor het eerst bezoekt. En we bespreken twee software-updates van Apple: QuickTime 7.4.1 repareert een belangrijk veiligheidslek, en iPhoto 7.1.2 verbetert de veiligheid en brengt verscheidene kleine verbeteringen. Tenslotte: een hartelijk welkom aan de nieuwste juniormedewerker in ons team, Eliana Wren Carlson!

TidBITS-NL zoekt vrijwilligers.

Vind je het nuttig dat er een Nederlandse vertaling van TidBITS is?
Lijkt het je leuk om teksten uit het Engels te vertalen?
Kun je een paar uurtjes per week missen?

De huidige vertaalploeg is juist groot genoeg om de tekst in porties van plezierige omvang over alle vrijwilligers te verdelen, maar als er een keertje iemand uitvalt wegens ziekte of drukdrukdruk hebben we een probleem. Dus een of twee man/vrouw erbij zou welkom zijn.

Kijk eens op de pagina hieronder wat het werk inhoudt, en laat het ons weten als het je aanspreekt.

<./tidbits-nl/over-vertalen.html>

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

16 GB iPhone en 32 GB iPod touch uitgebracht

Apple heeft nieuwe modellen van de iPhone en iPod touch uitgebracht met twee maal zoveel geheugen als de vorige grootste modellen, 16 GB voor de iPhone en 32 GB voor de iPod touch, allebei met een prijskaartje van $499 en direct verkrijgbaar. Dit zijn de actuele modellen:

8 GB iPhone: $399 16 GB iPhone: $499 8 GB iPod touch: $299 16 GB iPod touch: $399 32 GB iPod touch: $499

Apple heeft geen andere veranderingen vermeld, en deze updates zijn dan ook waarschijnlijk het equivalent van een upgrade bij de Macs, waarbij het enige verschil tussen de oude en de nieuwe modellen de kloksnelheid van de processor is.

Het doet goed om te zien dat Apple de iPhone- en iPod touch-series uitbreidt met modellen met meer capaciteit, maar het extra geheugen is niet bepaald gratis, terwijl dit bij een snellere processor doorgaans wel zo is. Als ze dit hadden gedaan, had dit heel wat ongenoegen kunnen veroorzaken bij diegenen die tijdens het decemberkoopseizoen net een iPhone of iPod touch hadden gekocht na de prijsverlaging voor de iPhone in september 2007 (zie "Apple introduceert iPod Touch, Wi-Fi iTunes Store en nieuwe iPods", 10-09-2007).

De ironie wil dat een lezer ons net een dag vóór de aankondiging vroeg wanneer er volgens ons een iPod touch met meer geheugen zou komen, en wij antwoordden allemaal dat we dat pas tegen juni 2008 zagen gebeuren. We gingen daarbij uit van een waarschijnlijkse uitbrengdatum voor de iPhone van de tweede generatie, die vrijwel zeker 3G mobiel datanetwerken zal bieden en, hopelijk, nog wat andere mooie extra's die we ook in de iPod touch zouden kunnen aantreffen. Maar Ted Landau, die het toch ook voorzichtig wilde spelen, sloeg echter de spijker op zijn kop met zijn uitspraak: "Ze zouden morgen een 16GB iPhone kunnen uitbrengen." De schermafdruk is het bewijs.

QuickTime 7.4.1 repareert een "zero-day" beveiligingslek

Apple heeft QuickTime 7.4.1 vrijgegeven, een essentiële beveilingingsupdate die alle Macintosh-gebruikers onverwijld moeten installeren. Het is beschikbaar via Software Update en als aparte download voor Leopard-, Tiger-, Panther-, en Windows-systemen.

Deze update repareert een beveiligingslek in het QuickTime streaming protocol (RTSP) dat reeds een maand bekend is. Het lek maakt het mogelijk dat je computer wordt gekaapt als je een kwaadwillende website bezoekt of een link in een kwaadwillende e-mail opent. In beveiligingstaal heet dit het "uitvoeren van willekeurige code op afstand", waarbij gebruik wordt gemaakt van een lek waarvoor (nog) geen afdichting bestaat (een zogenaamd "zero-day exploit"). Het huidige lek is vergelijkbaar met een een eerder lek in RTSP dat Apple in de update QuickTime 7.3.1 dichtte (zie "QuickTime 7.3.1 repareert RTSP-gebrek", 14-12-2007).

Zoals tegenwoordig gebruikelijk voor Apple is de begeleidende verklaring bijzonder kort van stof, met "pakt beveiligingskwesties aan en verbetert de samenwerking met toepassingen van derden". Een zelfstandige beveiligingsnotitie biedt meer informatie, maar deze notitie wordt weer niet genoemd op de downloadpagina, dit in tegenstelling tot de pagina met beveiligingsupdates.

Omdat dit beveiligingslek al tijden bekend is en er al bijna een maand voorbeelden van exploits rondgaan is het absoluut essentieel dat je de reparatie zo snel mogelijk uitvoert.

iPhoto 7.1.2 blokkeert zwakke plek beveiliging

Apple heeft iPhoto 7.1.2 (ook wel bekend als iPhoto '08 7.1.2, voor de duidelijkheid) uitgebracht via Software-update en als een zelfstandige download van 14,2 MB. Het weinig behulpzame uitgavebericht zegt alleen maar dat deze update iets doet aan problemen met het publiceren van foto's op een .Mac-webgalerij, over het geheel stabieler is en nog wat kleinere kwesties oplost. Maar er is ook een koppeling naar Apples webpagina over beveiligingsupdates, en via een koppeling op die pagina lezen we dat iPhoto 7.1.2 ook een zwakke plek repareert die te maken heeft met het abonneren op een kwaadaardige photocast.

iPhoto-afdrukproducten beschikbaar in Australië en Nieuw-Zeeland

Slechts zes jaar na de introductie van iPhoto heeft Apple eindelijk afdrukken mogelijk gemaakt in Australië en Nieuw-Zeeland. Voortaan kunnen Mac-gebruikers in Australië en Nieuw-Zeeland iPhoto-albums, -kaarten, -kalenders en -afdrukken op precies dezelfde manier kopen als gebruikers in de Verenigde Staten, Canada, Europa en Japan. In beide landen zijn de prijzen inclusief BTW, wat ze op een vergelijkbaar niveau als in de V.S. en Canada brengt. Tot voor kort moesten iPhoto-gebruikers in deze landen een facturatie- en verzendadres in de V.S. hebben en hun bestellingen laten doorsturen door een vriend ter plaatse.

Wie nog met iPhoto 6 of een oudere versie werkt, zal blijkbaar moeten updaten naar iPhoto '08 7.1.2, de nieuwste versie van het programma, om deze producten te kunnen bestellen.

Ik vermoed, maar heb dit niet kunnen bevestigen, dat Apple met Kodak werkt voor alle afdrukproducten van iPhoto. In de Verenigde Staten beweert iPhoto althans dat hun afdrukken afkomstig zijn van de Kodak Print Service.

Hoewel de meeste besprekingen zich richten op de trendy iPhoto-albums met harde kaft, heb ik persoonlijk veel liever de iPhoto-kaarten en kalenders. We hebben onze kerst- en nieuwsjaarskaarten dit jaar in iPhoto gemaakt (zie "Tips voor betere iPhoto-kaarten", 08-01-2008), en ik ben een grote fan van de kalenders als cadeaus die gegarandeerd het hele jaar door zichtbaar zullen zijn (zie "De truc om datums aan te passen in iPhoto-kalenders", 26-12-2007). Mijn ervaring is dat de albums maar een paar keer worden bekeken en daarna in de kast verdwijnen.

Toevallig vroeg onze Australische vriend Peter Lewis ons net welk papier we hadden gebruikt voor onze kerst- en nieuwjaarskaart (hij ging ervan uit dat we ze zelf hadden afgedrukt). Ik was blij dat ik hem niet alleen kon vertellen dat we de kaart niet zelf hadden afgedrukt, maar ook dat hij nu zijn eigen kaarten bij Apple kon bestellen.

O2 verandert maandabonnementen voor iPhone in VK

Als antwoord op klachten van klanten en de media heeft O2, de telefoonmaatschappij voor de iPhone in het VK, bekendgemaakt dat het de iPhone-abonnementen zal opwaarderen met meer minuten en boodschapteksten voor minder geld. Abonnementen van �35 per maand krijgen nu 600 minuten en 500 boodschappen, oorspronkelijk 200 minuten en 200 tekstboodschappen. Klanten die �45 per maand betaalden krijgen 1200 minuten per maand en 500 tekstboodschappen, en mensen op het �55/maand-tarief betalen eenvoudigweg �45. Alle abonnees in het VK zullen medio maart automatisch op de nieuwe tarieven worden overgeschakeld. O2 zegt dat het de klanten per tekstboodschap zal meedelen wanneer de omschakeling voltooid is. Er is ook een nieuw �75-tarief met 3000 minuten en 500 teksten. (Voor de Verenigde Staten is de wisselkoers momenteel ongeveer $2 voor �1, dus je kunt de O2-prijzen verdubbelen om ze te vergelijken met die van AT&T.)

Uw O2-abonnement voor iPhone verleent U onbeperkt gebruik van het EDGE/GPRS-netwerk van O2 VK en het Wireless LAN-netwerk in het VK van The Cloud, voor persoonlijk internetgebruik, e-mail en Visual Voicemail (VVM) met uitsluitend Uw iPhone.

Elk gebruik moet bedoeld zijn voor persoonlijke, niet-commerciële doeleinden. U mag Uw SIMkaart niet in een ander apparaat gebruiken of Uw SIMkaart of iPhone gebruiken om een onafgebroken stroom van beeld en geluid te ontvangen, dan wel Spraak via Internet (VoIP), P2P of het delen van bestanden of hen gebruiken op een manier die de diensten voor andere abonnees van O2 of The Cloud belemmert.

Als O2 op redelijke gronden meent dat U niet handelt volgens dit beleid, dan behoudt O2 zich het recht voor om extra kosten aan te rekenen, dan wel Uw abonnement te blokkeren, na eerst gepoogd te hebben U te contacteren.

O2 volgt de uitgave van de nieuwe 16 GB iPhone op de voet, en geeft aanwijzingen om over te stappen van een oudere iPhone naar een nieuwe, en staat klanten toe een iPhone te kopen en die te gebruiken voor de nog openstaande tijd van hun abonnement zonder een nieuw contract af te sluiten.

Lees de belangrijkste Mac-nieuwskoppen op Alltop

Guy Kawasaki laat weer van zich horen, nu met een nieuwe site genaamd Alltop. Hierop staat onder meer een pagina met een handig overzicht van de belangrijkste Macintosh-nieuwssites. Eerder zette hij de website Truemors op, een plaats waar mensen korte opmerkingen (maximaal 350 lettertekens) over interessante zaken kunnen plaatsen. Guy en zijn team ontdekten daarbij dat een belangrijk deel van het verkeer op Truemors van Popurls kwam, een startpagina die het belangrijkste nieuws haalt uit de RSS-feeds van nieuws- en webtechnologie-sites. Dat bracht ze op het idee om ook andere soorten sites bij elkaar te brengen. De aanwezigheid van Guy garandeerde natuurlijk dat Macintosh-nieuws deel uitmaakte van de onderwerpen die ze bij de lancering kozen.

Het verzamelen van nieuwskoppen is als concept natuurlijk niet nieuw, maar Alltop heeft een heldere, elegante opmaak waarin telkens de vijf meest recente berichten van elke site op een rijtje staan. Een pop-up met voorvertoning verschijnt als je met de muis over een kop gaat, en je kan erop klikken als je het hele artikel wil lezen. Dus, kom op, als je nog geen verzamelpagina voor Mac-nieuws hebt, kijk dan eens bij de desbetreffende Alltop pagina. Deze zal je zelfs waarschuwen bij verschijnen van nieuwe artikelen van TidBITS. En als je overwipt naar een andere Alltop pagina met nieuws over beroemdheden, mode, sport of wetenschap ... wij zullen het niet verklikken.

Graag een hartelijk welkom voor Eliana Wren Carlson

De staf van TidBITS is het laatste jaar heel wat gegroeid, met onder meer Joe Kissell en Rich Mogull, en nu ben ik erg verheugd ons nieuwste staflid aan te kondigen: Eliana Wren Carlson, geboren in de vroege morgen van 5 februari 2008 in Seattle. Kim en ik zijn onvoorstelbaar gelukkig en trots en na een koter-dan-verwachte verlossing ben ik er van overtuigd dat mijn vrouw een superheldin is.

DealBITS-korting: bespaar 20% op Sound Studio 3

Felicitaties aan Donald Schaefer van sisna.com en Keith Olson van mac.com, wier inzendingen door het lot werden gekozen in de DealBITS-verloting van vorige week en die een exemplaar ontvingen van Sound Studio 3 ($79,99), en aan Bruce Hobbs, die Keith wees op DealBITS (dit is de tweede trekking op rij waarin een winnaar getipt was door een vriend). Als je niet gewonnen hebt, niet getreurd, want je kunt 20 procent besparen op Sound Studio 3. Hij kost tot en met 20 februari 2008 maar $63,99 als je de kortingscode "SS3Bits" gebruikt bij je bestelling bij Freeverse. Met dank aan de 942 deelnemers aan deze DealBITS-verloting, en we hopen dat je blijft meedoen in de toekomst!

Tips voor betere iPhoto-kaarten

Toen ik dit jaar werkte aan onze vakantiekaart stoorde het me dat de hoofdtekst van het thema jaaroverzicht gecentreerd was. Dat vind ik lelijk en moeilijk leesbaar. Met een paar minuten zoeken vond ik het antwoord op de pagina iPhoto Hot Tips van Apple.

Als je tekst opmaakt in TextEdit (en waarschijnlijk geldt hetzelfde voor veel andere tekstverwerkers), dan kun je die tekst met behoud van opmaak inplakken in het tekstveld van de kaart in iPhoto. Dit geldt zelfs voor exotischere opmaakmogelijkheden zoals interlinie en uitlijning, en je kunt ook tabposities instellen en gebruiken. Dus voor mijn kaart kopieerde ik domweg de tekst vanuit iPhoto naar TextEdit, waar ik de opmaak wijzigde in links uitlijnen. Vervolgens kopieerde ik het terug naar iPhoto.

Dezelfde truc werkt voor tekst in iPhoto-boeken, dus je hoeft ook daar niet gefrustreerd te raken door de tekstopmaak(on)mogelijkheden.

Op de pagina iPhoto Hot Tips stond nog iets dat ik niet wist, namelijk dat je een achtergrondkleur kunt Optie-kiezen uit het venstermenu Achtergrond, en daarmee de binnenkant en de buitenkant van de kaart verschillende kleuren kunt geven. Ik denk niet dat ik dit vaak zal doen, maar het kan handig zijn.

De andere tips op die pagina zijn behoorlijk voor de hand liggend als je kijkt naar de interface van iPhoto, op één tip na, namelijk dat Apple aanbeveelt om de scherpte pas op het allerlaatst te gebruiken om de beste kwaliteit van de afbeelding te bereiken. Er staat geen uitleg bij waarom dat zo is. Mijn enige waarschuwing is dat je de ruisonderdrukking als een van de laatste dingen moet toepassen, omdat dit zo veel van de processor vraagt dat het de bewerkingen erna traag kan maken.

Meer mijlpalen langs de route naar de 3G-iPhone

AT&T heeft aangekondigd dat ze hun versie van derde generatie (3G) mobiele gegevensnetwerken in 2008 in nog eens 80 steden in de VS zullen installeren, waarmee het totaal op 350 "belangrijke markten" komt. Tegelijkertijd leggen ze dit jaar de laatste hand aan een upgrade die hogere upstream-snelheden mogelijk maakt, en hebben ze bevestigd dat ze bezig zijn met het voorbereiden van 4G-netwerken, waarmee hele hoge breedbandsnelheden mogelijk worden, zelfs sneller dan de huidige kabelnetwerken.

Dit alles brengt een 3G-iPhone gestaag dichterbij, aangezien er twee belangrijke beperkingen voor Apple en AT&T waren om een dergelijke telefoon te introduceren. De ene beperking was de nuttige levensduur van een batterijlading en de grootte van de benodigde microchip. Deze beperkingen zijn inmiddels (vrijwel) opgelost. De andere beperking was dekking. Wat AT&T niet graag wil toegeven is dat ze in vergelijking met de 3G-netwerken van Verizon en Sprint Nextel minder dekking bieden, en een lagere transmissiesnelheid. Met de aangekondigde uitbreiding wordt AT&T vergelijkbaar met de concurrentie. (T-Mobile heeft nog geen 3G-netwerk, maar alleen EDGE. Ze hebben onlangs extra frequenties aangekocht zodat ze dit jaar 3G-diensten kunnen gaan aanbieden.)

Het zou natuurlijk enigszins beschamend zijn om een 3G-iPhone te introduceren die in grote delen van de VS alleen met EDGE transmissie-snelheden gegevens zou kunnen versturen, te meer daar de verkoopcijfers van de huidige 2.5G-iPhone laten zien dat het apparaat in vrijwel de gehele VS verkocht zou worden, en niet alleen in enkele grote steden. De netwerkuitbreiding van AT&T lost dat marketing-dilemma op.

Verizon en Sprint Nextel maken gebruik van een CDMA-netwerk, een technologie die voornamelijk in de VS en in delen van Azië gebruikt wordt. Overigens is er niet één land waar uitsluitend CDMA-netwerken zijn. AT&T en T-Mobile hebben voor GSM gekozen, dat door een veel groter deel van de wereldbevolking, Europa inclusief, wordt gebruikt.

De 3G-versie van CDMA die door Verizon en Sprint Nextel wordt gebruikt staat bekend als EVDO (EVolution Data Only). In zijn huidige vorm - Rev. A - biedt het gemiddelde snelheden van 450 tot 800 kbps downstream en 300 tot 400 kbps upstream. Maximaal technisch haalbare snelheden zijn 3,1 Mbps down- en 1,8 Mbps upstream, maar dat is inclusief netwerk-overhead. Bij het downloaden van grote bestanden is het niet ongebruikelijk om 2 Mbps snelheden te halen. Een aangekondigde uitbreiding, Rev. B, belooft de snelheden met 50% te vergroten, en zou nog sneller kunnen werken als de CDMA-frequentiebanden uitgebreid zouden worden.

De GSM-route naar 3G-gegevensverkeer heet High Speed Packet Access (HSPA), vaak gesplitst in HSDPA - D voor downlink - of HSUPA - U voor uplink. De aankondiging van AT&T belooft onder andere dat ze nog in 2008 volledige HSUPA-dekking zullen hebben. Dit betekent 600 kbps tot 1,4 Mbps downstream transmissiesnelheden, en 500 to 800 kbps upstream. De basissnelheid voor AT&T's HSPA is 3,6 Mbps downstream en ongeveer 1,5 Mbps upstream. In Europa zijn al netwerken met HSDPA-snelheden van 7,2 Mbps geïmplementeerd, en in de nabije toekomst zulen snelheden tot 14 Mbps mogelijk worden.

Ook interessant is dat AT&T heeft laten weten dat ze hun (toekomstige) 4G-netwerk op Long Term Evolution (LTE) zullen baseren. Hoewel het nog zeker drie jaar duurt voordat LTE operationeel kan zijn is het nu al de geprefereerde standaard. In de VS hebben AT&T, T-Mobile, en Verizon hun voorkeur hiervoor uitgesproken. Ja, zelfs Verizon, dat daarmee aangeeft niet verder te investeren in CDMA, en over te stappen naar het GSM-kamp. Dit heeft mogelijk te maken met een minderheidsaandeel dat Vodafone, een Europese GSM-aanbieder, in Verizon heeft, maar het is evenzeer een opmerkelijke technologische keuze van Verizon.

Daarmee wordt Sprint Nextel een buitenbeentje, met een keuze voor WiMax voor hun 4G-netwerk. Zij zijn daardoor echter wel in staat om al dit jaar WiMax-diensten te gaan aanbieden. Ze hopen daarmee een belangrijke voorsprong in snelheid en kwaliteit van dekking te krijgen.

Ik ben ervan overtuigd dat Apple weet dat ze een van de motoren achter de groei van AT&T in gegevensverkeer zijn. Wired meldde onlangs dat het gegevensverkeer op het netwerk van AT&T in steden als San Francisco is verdrievoudigd na de introductie van de iPhone - en de beschikbaarheid van een compleet en vernieuwd 3G-netwerk zal Apple het vertrouwen geven dat ze veilig een nieuwe telefoon kunnen introduceren.

Apple gestraft voor succes van iTunes

Enkele werken geleden, in "Amazon MP3 haalt DRM-vrije muziek binnen: hoe zit het met Apple?", 10-01-2008, sprak ik Apple aan op de bewering van Steve Jobs dat Apple verwachtte dat tegen het einde van 2007 meer dan de helft van de liedjes in iTunes in versies zouden verschijnen die vrij zouden zijn van elke kopieerbescherming (digital rights management, DRM). Ik hoopte dat Jobs een DRM-vrij konijn uit zijn hoed zou toveren tijdens de keynote op Macworld Expo maar dat is duidelijk niet gebeurd. Anders dan de nummers van EMI blijft muziek in de iTunes Store ingepakt in de FairPlay-DRM van Apple.

Natuurlijk is de mogelijkheid om DRM-vrije downloads uit de iTunes Store te bieden niet iets waarover Apple rechtstreeks iets te zeggen heeft. Dat is een zaak van de belangrijkste muzieklabels die de rechten beheren van de muziek die Apple verkoopt. En daar wringt de schoen: de labels zijn er niet blij mee dat iTunes Store de dominante speler in de online muziekwereld is geworden, en ze proberen wanhopig om Amazon MP3 te helpen om een levensvatbare concurrent te worden. Met dat doel hebben de vier belangrijkste labels overeenkomsten afgesloten met Amazon over DRM-vrije nummers, terwijl het Apple niet lukt om vergelijkbare voorwaarden te slepen uit de onderhandelingen met Universal Music Group, Warner Music Group, of Sony BMG.

De problemen die de platenbazen hebben met de iTunes Store gaan verder dan het feit dat Apple de belangrijkste speler is en geen tekenen van zwakte vertoont. De aanpak van Jobs met zijn open brief "Thoughts on Music" (zie "Steve Jobs ontleedt DRM", 12-02-2007), mag dan effectief zijn geweest voor wat betreft het uiteenzetten van het standpunt van Apple en het trekken van een grens, hij kreeg er geen vrienden door bij de belangrijkste labels. Sommige beleidslijnen van de iTunes Store, zoals de uniforme prijs van $0,99 voor ieder nummer, ongeachte de populariteit, en de weigering om alleen in albumvorm te verkopen zijn door de industrie ook al met ongenoegen ontvangen.

Is hier onrecht gaande? Aanvankelijk vroeg ik mij af of de labels misschien onder een hoedje speelden, maar mijn goede vriend Fred von Lohmann van de EFF hielp me uit de droom. Zelfs als er een afspraak zou bestaan tussen Universal, Warner, en Sony om DRM-vrije nummers uit handen van Apple te houden worden consumenten er niet door geschaad, want zij kunnen een beter (in de zin van DRM-vrije), goedkoper product kopen bij Amazon MP3. En het feit dat EMI al DRM-vrije nummers in licentie heeft gegeven aan Apple suggereert dat er toch geen algemene afspraak bestaat.

En dus ziet het er, helaas voor diegenen die de voorkeur geven aan de gebruikerservaring van de iTunes, naar uit dat we hier te maken hebben met een titanenstrijd. Apple heeft - vanuit het perspectief van de gebruiker - gunstige voorwaarden bedongen toen het begon met de iTunes Music Store, en de labels hebben spijt van sommige aspecten van die afspraken nu iTunes de belangrijkste online muziekverkoper is geworden. Men kan beweren dat de voorwaarden die Apple destijds heeft bedongen misschien wel een belangrijke factor zijn geweest voor het succes van de iTunes Store, maar de labels zien het verlangen van Apple - en gebruikers - naar DRM-vrije muziek als een sterk aangrijpingspunt bij onderhandelingen.

De vraag is wat Apple zal moeten doen om aan DRM-vrije nummers te komen: een hoger percentage van de winst terugspelen naar de labels, afstappen van uniforme prijzen, of een abonnementendienst gaan bieden. Of misschien zal Apple met een andere oplossing komen, bijvoorbeeld films verhuren via de iTunes Store ter compensatie van teleurstellende verkoopcijfers van films en een beperkte keuze - als het leven je citroenen brengt, begin dan een limonadekraam.

Mijn eerste Macworld Expo

Onderschat nooit de kracht van het Werkelijkheidsvervormingsveld (WVV). Zijn koude tentakels beginnen, al weken voor de Macworld, glibberend vanuit hun vormeloze centrum in Cupertino over het land te schuiven. Het omarmt de dalen, golft voorbij de heuvels van California, houdt zich schuil in spleten en schaduwen terwijl het onder deuren en door barsten in ruiten van de Mac-getrouwen glipt, terwijl het voortdurend zoekt, aanraakt en wacht. En dan, op de ochtend van de "Jobsnote", komt het plots tot leven met een massa energie die zelfs de kilste harten in de media treft, nu bijeen in San Francisco. Het gezond verstand bezwijkt, remmingen verdwijnen en de Macworld begint.

Misschien neem ik wat literaire vrijheden, maar als iemand die soms wel tientallen technologie-congressen per jaar bijwoont kan ik met zekerheid melden dat de Macworld uniek is. Het is een vreemde combinatie van een zakelijk IT-congres, een serieus eindgebruikerscongres en een enthousiast samenzijn. Sommige mensen gaan erheen om oude bekenden weer te ontmoeten, anderen om achter nieuwe mogelijkheden voor hun eigen platform naar keuze te komen, sommigen voor serieus zaken doen en velen gewoon om de nieuwste dingetjes te bekijken.

Weer anderen gaan erheen om verslag te doen van de gebeurtenissen en om materiaal te vergaren voor toekomstige artikelen, zonder van te voren te weten dat ze thuis zullen komen met een iPhone op zak, waarvan ze eerder stellig hadden beweerd er geen te willen hebben. Dat is dus de kracht van het WVV.

Hoewel ik al een paar maanden voor TidBITS schrijf en mezelf als Mac-enthousiasteling zou omschrijven, ben ik een relatieve nieuwkomer in de Apple-scene en absoluut geen fanatiekeling. Ik heb altijd al eens Macworld met eigen ogen willen bekijken en nu een deel van mijn inkomen afkomstig is uit het schrijven over Apple, leek het eindelijk gerechtvaardigd. Een paar maanden terug vroeg ik Adam of ik TidBITS als refererentie mocht opgeven om een freelance-perspas aan te vragen en in plaats daarvan bood hij me een redactiepositie aan.

De centrale gebeurtenis van de Macworld is overduidelijk de openingslezing (keynote) van Steve Jobs op dinsdagochtend. Wat je ook denkt van Apple en Jobs, zijn keynotes gaan veel verder dan het gebruikelijke gezwam dat je bij de meeste lezingen van hoofddirecteuren kunt beluisteren. Als professionele voordrachtgever bestudeerde ik zijn lezingen zelfs al voordat ik mijn eerste Mac kocht, in een poging wat extra podiumvaardigheden op te pikken. De ochtend van de keynote werd ik opgewonden wakker, iets wat maar zelden gebeurt zelfs als ik zelf moet presenteren. Na Glenn en een paar andere Mac-notabelen ontmoet te hebben in de perskamer, gingen we de zaal in. Ik was meteen vrolijk omdat de wifi-dienst van het congres, AT&T-beschikbaarheid en Twitter allemaal in elkaar klapten door overbelasting van al dat door de keynote geïnspireerde gegevensverkeer.

Hoewel ik de aankondigingen niet zo geweldig vond, beantwoordden Jobs' aanwezigheid en vaardigheid helemaal aan mijn verwachtingen. Hij bespeelde het publiek als een volleerde podiumartiest. In de haast om van de zaal naar de mediakamer te komen om de aankondigingen op te schrijven, werd het duidelijk dat de WVV na de keynote zó krachtig is, dat zelfs uitgebluste media net wat minder kritisch zijn dan onder doorsnee omstandigheden. Andere bedrijfsbazen kunnen nog wat leren van Jobs: deze eerste artikelen zorgen vaak voor een kader voor de rest van de verslaggeving. Apple combineert entertainment met marketing en productaankondigingen: niet om op te scheppen, maar om die eerste belangrijke persverslagen te beïnvloeden.

De samenkomst met de andere redactieleden om tegelijkertijd ons verslag te maken in een SubEthaEdit-artikel was het hoogtepunt van mijn week. Als zelfstandig consulent en schrijver maak ik niet vaak meer een dergelijk rechtstreeks teamwerk mee. We deelden de verslaggeving over de belangrijke productaankondigingen op in stukken en degenen zonder een specifieke taak redigeerden meteen. We doen geen liveblog over de keynote hier bij TidBITS. In plaats daarvan probeerden we doordachte, analytische artikelen te publiceren binnen twee uur na beëindiging van de keynote.

Ik bracht de rest van de week door in een roes, zwervend over de beursvloer. Ik probeerde Adam en Tonya bij te houden (geen gemakkelijke taak) en woonde diverse ontbijten, lunches en diners bij. De beursvloer is een interessant gegeven op zichzelf. Het ene moment viel ik een belangrijke zakelijke software-ontwikkelaar lastig over hun toekomstige Mac-ondersteuning en een tel later legde ik mijn kredietkaart op de toonbank voor een koopje bij de aanschaf van een koptelefoon. De meeste technologie-gebeurtenissen zijn onderverdeeld in "consument" en "zakelijk", maar Macworld is een van de weinige ontmoetingsplekken waar ongeregelde enthousiastelingen en serieuze zakelijke gebruikers de vloer delen.

De vroegere analist in mij merkte een paar interessante trends op. De meest opvallende is hoe Macs langzamerhand het bedrijfsleven binnendringen. Apples producten zijn aantrekkelijk voor ons als consumenten en het is alleen maar logisch dat we thuis en op het werk dezelfde gereedschappen willen gebruiken. De traditionele reactie uit het bedrijfsleven is om niet-standaard systemen (en telefoons) te blokkeren, maar het is duidelijk dat dit een strijd is die ze niet kunnen winnen, omdat steeds meer kenniswerkers er op staan hun eigen gereedschappen te gebruiken. We noemen deze trend "de consumentering van IT" en Apple behaalt duidelijk voordeel uit de eerste golven van technologiewerkers die Macs meenemen naar hun werk, zelfs tegen het bedrijfsbeleid in. De aanbieders die de bedrijfsomgeving ondersteunen zien hun kans, en wij zagen enkele verrassende gezichten met nieuwe en toekomstige producten ter ondersteuning van de zakelijke Mac-gebruikers.

Ook was het interessant om de groeiende belangstelling van Mac-gebruikers voor beveiliging te zien. Toen ik een paar jaar geleden voor het eerst sprak over veiligheidskwesties voor Macs zag ik voornamelijk niet-begrijpende gezichten. Ik werd er zelfs van beschuldigd dat ik een spion van Microsoft was die erop uit was om Apple te vernietigen. Tegenwoordig is de reactie veel meer op maat. Mensen willen graag begrijpen om welke kwesties het gaat en of ze veilig zijn. Iedereen schijnt aan te voelen dat naarmate de populariteit van Macs toeneemt, het veiligheidsrisico zal stijgen. Maar niemand schijnt precies te weten wat dat betekent. Er was geen tekort aan verkopers van beveiligingsmiddelen, maar sommigen boden weinig meer dan Haarlemmer olie. Anderen begrepen dat ze nog niet echt voor het blok zijn gezet, want voor de gemiddelde Mac-gebruiker is het risico op dit moment nog erg klein. Vanzelfsprekend heb ik geen gebrek aan materiaal over beveiliging om hier in TidBITS te bespreken.

Over het geheel vond ik mijn week op Macworld erg leuk. Het was mijn eerste gelegenheid om veel mensen van de Macgemeenschap in levende lijve te ontmoeten (zoals Adam, Tonya en Glenn), en het bracht me in aanraking met de Macwereld en belangrijke trends op een manier die moeilijk is zonder fysieke interactie. Ook leerde ik twee waardevolle lessen. Ten eerste: laat als het even kan je laptop op je hotelkamer. Anders loop je er de hele dag mee rond te sjouwen, iets dat zich zelden of nooit voordoet op conferenties over veiligheid. En ten tweede: laat overbodige kredietkaarten thuis, voor het geval dat Apple iets uitbrengt dat je beslist niet moet kopen voordat het WVV is uitgewerkt. Toch houd ik wel degelijk van mijn locatie-bewuste iPhone.

Ga de bits begrijpen, met een tik van de molen

Voelt het wel eens alsof je worstelt om het hoofd boven water te houden in een snel stijgende stroom aan digitale data - email, foto's, websites, chats - die je dreigt te overspoelen? Je bent niet de enige, en die gedeelde smart heeft een flink aantal systemen, websites, en boeken het licht doen zien die een georganiseerd leven en een verbeterde productiviteit beloven, en nog wel meer. De laatste verschijning in dit genre van de productiviteitsporno is het door hemzelf gepubliceerde "Bit Literacy" van Mark Hurst, waar wat handigheidjes in staan. Maar ondanks dweperige citaten van grootheden als Richard Saul Wurman, Seth Godin, David Bodanis, en Craig Newmark, vond ik het boek uiteindelijk geen voldoening schenken.

"Bit Literacy" ruikt als geen ander naar een opvoedkundige film uit de jaren '50. Hurst is er volkomen van overtuigd dat zijn aanbevelingen voor het beheren van e-mail, foto's, beeldmateriaal en zo meer, van toepassing zijn op iedereen, ongeacht beroep, persoonlijkheid of voorkeuren. Plus, de onderliggende toon in het hele boek is er een van een bijna religieus aandoend wantrouwen jegens de functionaliteit van gespecialiseerde software en computers in het algemeen, vergezeld door herhaaldelijke uithalen naar programmamakers wegens het produceren van software die volgens Hurst ontworpen is om marktaandeel vast te houden ten koste van het nut voor de gebruiker. In plaats daarvan raadt Hurst de lezer op paternalistische wijze aan om de veiligheidsriemen vast te maken en zich op een zeer bepaalde manieren te gedragen, bijna als robots, met als algemeen doel om zoveel mogelijk bits te laten passeren. "Als jullie deze simpele regeltjes volgen, kinderen, krijgen jullie echt geen last van die overdosis informatie!"

Bij e-mail beveelt Hurst de benadering van de "lege inbox" aan, wat op zichzelf niet problematisch is. Maar hij is voorstander van het opslaan van elk bericht als een tekstbestand en dat, voorzien van een bepaalde naamgeving (initialen-datum-onderwerp.extensie) te bewaren in gewone mappen. Dat is omdat hij er niet op vertrouwt dat een e-mailprogramma geen berichten kwijtraakt en omdat hij alles wat met een bepaald project te maken heeft in één map (met weinig of geen submappen) wil zien. Dus liever dan te rekenen op een programma dat is ontworpen om standaard e-mailbezigheden gemakkelijk te maken (discussies lezen, opbergen, zoeken, beantwoorden et cetera) wil Hurst dat je terugvalt op simpele, algemene hulpjes die veel meer handmatige interactie vereisen. Hij zegt (ergens ver weg in een bijlage) dat er geen e-mailprogramma's beschikbaar zijn die "bits begrijpen", hoewel hij nergens aangeeft wat zo'n programma dan precies moet kunnen.

Ook is er geen enkel takenprogramma dat aan de eisen van Hurst voldoet, behalve (verrassing!) datgene wat hij zelf schreef, een web-gebaseerd systeem dat Gootodo heet en $18,- per half jaar kost (geen woord over de vraag of Gootodo zijn gebruikers niet meer loslaat zoals de programma's die Hurst de hele tijd bekritiseert). Zijn criteria voor een takenbeheerprogramma zijn:

Het enige interessante punt in het bovenstaande is de mogelijkheid om nieuwe taken via e-mail aan te maken, en ze te plannen door ze naar een bepaald adres bij Gootodo te sturen of te forwarden. Maar Gootodo, dat alleen via het web bereikbaar is (vergeet synchroniseren met een iPod, iPhone, of zelfs iCal) schijnt overdreven simpel en is duidelijk niet toegesneden op iemand met meer dan een handvol taken per dag. Hurst doet zulke kritiek af door te zeggen dat mensen met te veel taken niet moeten verwachten dat een takenbeheerprogramma ze met dat probleem zal helpen. Maar daarom lezen we nou je boek, Mark!

Een noot in het takenhoofdstuk laat zien hoe Hurst over moderne technologieën denkt: "Nog steeds vraagt men ondersteuning [van Gootodo] voor onder andere AJAX, RSS, en andere trendy acroniemen die alleen begrepen worden door techneuten en de journalisten die dol op zijn op dat soort zaken". Dat is een lege, domme opmerking - AJAX maakt veel betere online interfaces mogelijk die niet de hele tijd opnieuw moeten laden, en ondersteuning voor RSS geeft mensen toegang tot informatie op een manier die goed voor hen werkt. Er kunnen legitieme redenen zijn om AJAX en RSS niet te willen gebruiken, maar trendgevoeligheid maakt daar geen deel van uit.

Waar Hurst wel zinnig bezig is, is als hij praat over het beheer van mediaverwerking. Hij adviseert de zondvloed aan gepubliceerd materiaal te beperken door het te verdelen in een "opstelling" en een aantal "probeersels". Hij zegt dat je binnen je opstelling een zeer klein aantal "sterren" moet hebben die je geregeld helemaal leest, een aantal "scans" die je voornamelijk inkijkt voor interessante of nuttige artikelen, en "doelen" die je alleen maar leest voor een enkel, bepaald gebruik. Met probeersels moet je vooral kritisch omgaan, je moet weten waarom je het uitprobeert en hoelang je dat wil gaan doen, en je moet je bedenken dat een probeersel iets zou kunnen gaan vervangen in je opstelling.

Dit in principe verstandige advies wordt enigszins ondergraven door Hursts gebruik van de "media-dieet" terminologie. Weinig zaken zijn trendgevoeliger dan diëten, en het is zo goed als onmogelijk om ze gedurende langere tijd vol te houden. Ik vrees dat hetzelfde zal blijken inzake het advies van Hurst met betrekking tot media, afhankelijk als het is van constante waakzaamheid en zelfontzegging.

Toch zijn er een aantal dingen die de moeite waard zijn. Hurst heeft naast zijn voorstel voor een media-dieet ook nog een paar aanbevelingen voor het schrijven van e-mail en webpagina's opdat zij beter begrepen en sneller doorgenomen kunnen worden. Hij zegt bijvoorbeeld dat het heel goed is om bij het schrijven van een bericht het meest belangrijke punt direct te noemen, gevolgd door informatie die dat verder ondersteunt. Andere voorstellen voor het vermijden van verwarring en onduidelijkheid, zijn onder andere het vermelden van voor de hand liggende punten, en het gebruik van absolute data inplaats van relatieve data als "vandaag", "morgen" en "volgende week", die gemakkelijk tot verwarring kunnen leiden.

Er zijn echter veel problemen die de meer heldere punten verduisteren. In een ander kort hoofdstuk legt Hurst uit hoe hij zijn fotoverzameling beheert. Dit gedeelte is echter behoorlijk misleidend. Als het aan hem ligt maak je één iPhoto-bibliotheek per jaar plus een andere verzameling (hoogstwaarschijnlijk een album) voor elke gebeurtenis in elke maand. Hij geeft toe dat iPhoto dat ook in een enkele bibliotheek kan bewaren, maar hij verwerpt die mogelijkheid, omdat het wel eens mogelijk zou kunnen zijn dat de datum van je foto's niet correct is opgeslagen. Dat kan en gebeurt wel eens, maar zo'n foute datum kan gemakkelijk aangepast worden. Er zijn goede redenen voor het aanmaken van en werken met meerdere iPhoto-bibliotheken, maar het bewaren van een heel jaar aan foto's is dat niet. Zoiets maakt het zoeken naar foto's alleen maar erg moeizaam, vooral als je niet meer weet in welke iPhoto-bibliotheek je ze ook weer had opslagen,.

Over het algemeen wordt geen rekenschap gegeven van het feit dat mensen hun computer vandaag de dag op zeer uiteenlopende manieren gebruiken. Advies voor een werktuigkundig ingenieur, die met allerlei collega's in de hele wereld samenwerkt aan een onderzoeksproject, is waarschijnlijk zinloos voor een grafisch ontwerper bij een grote fabrikant, of een freelance marketing consultant met veel klanten in een kleine stad.

Ik raakte ook telkens geïrriteerd door de constante aansporingen van Hurst om altijd maar weer bits weg te gooien. We verzamelen meer en meer gegevens in de vorm van foto's, e-mails, of iChat-berichten. Maar pogingen om al deze bits te elimineren, door foto's weg te gooien, mail in de prullenbak te laten verdwijnen of geen iChat te gebruiken, zullen in eerste instantie leiden tot een hoop gedoe en in de toekomst resulteren in frustratie vanwege verloren informatie. De populariteit van een dienst zoals Google geeft aan dat men feitelijk behoefte heeft aan gereedschappen om gegevens automatisch te beheren en door te spitten. De prijs van schijfruimte zakt constant en de wet van Moore verzekert ons van ruim voldoende rekenkracht. Wat we echt nodig hebben, zijn meer en betere gereedschappen om snel en begrijpelijk resultaten uit onze oceanen van informatie te halen.

Als laatste: ondanks alle verwijzingen naar moderne gereedschappen als Google Docs, kon "Bit Literacy" net zo goed tien jaar geleden geschreven zijn toen Hurst aan het begin van zijn carrière stond. Dit is op zich geen kritiek, maar vanwege zijn ouderwetse opvattingen voelt het alsof Hurst zijn ideeën nooit eens opnieuw bekeken heeft om te zien of nieuwe gereedschappen deze taken een stuk gemakkelijker zouden kunnen maken. Of het nu gaat over bestandsnamen of fotobeheer, de script-achtige werkwijzen die hij ons aanbeveelt zijn precies de repeterende taken die computers voor ons kunnen doen. Computers zijn de reden dat we nu overspoeld worden door digitale gegevens. Met de aandacht gericht op werkwijzen die ons noodzaken om meer als machines te handelen, slaan we de verkeerde weg in.

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 11 februari 2008

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

For Want of a File, an Operating System Was Lost -- Een lezer levert commentaar bij het artikel van Glenn over een problematisch Setup Assistant-bestand. (1 bericht)

Linksys Router Problem -- Een nieuwe Linksys-router lijkt te werken, maar moet om de paar uur handmatig worden gereset. Is daar een oplossing voor? (1 bericht)

Lin/Win text editors -- BBEdit mag dan wel de gouden standaard zijn voor teksteditors met een grafisch gebruikersinterface op de Mac, maar wat is het beste alternatief als je Windows of Linux moet gebruiken? (14 berichten)

3 Net cables broken by coincidence -- Onderzeese netwerkkabels breken zodat de internettoegang in verscheidene landen in het Midden-Oosten wordt verstoord. Toeval of opzet? (11 berichten)

PC equivalent to iWeb -- Bestaat er een gebruiksvriendelijke HTML-editor voor Windows die te vergelijken is met iWeb op de Mac? (6 berichten)

Fonts increasing in size with each reply Entourage 2008 -- Als je met deze vervelende fout in Entourage te maken krijgt, dan kun je dit rechtstreeks aan de ontwikkelaar melden. (1 bericht)

WD My Book Pro Question -- Lezers geven hun mening over de betrouwbaarheid en compatibiliteit van Western Digital MyBook harde schijven. (6 berichten)

Quick Fix for a Mac Typing in the Wrong Language -- Lezers hebben het over het vreemde probleem waarbij Apple dezelfde sneltoets toewijst aan twee volledig verschillende functies. (3 berichten)

Shutting down on UPS power -- Wat gebeurt er precies met modale waarschuwingen op je Mac wanneer een ononderbreekbare stroomvoeding (UPS) beslist om de computer uit te schakelen? (2 berichten)

2 Days with the Air -- Een lezer geeft zijn indrukken weer van een nieuwe MacBook Air en vraagt om advies hoe alles op de kleine SSD harde schijf te krijgen. (5 berichten)

Citrix on the Mac in a PC network -- Hoe eenvoudig kun je bestanden uitwisselen tussen Windows pc's en Macs met de Mac-versie van Citrix? (3 berichten)

Remote file access and transfer for Xserve? Help! -- Toegang op afstand met een grafisch gebruikersinterface tot een Xserve is niet altijd zo eenvoudig als het lijkt. Wat zijn de beste opties voor een MacBook Air-gebruiker onderweg? (4 berichten)

AirPort Extreme administration -- Hoe verander je de instelling van het indicatorlampje op een AirPort Extreme na het eerste gebruik van de setup-assistent? (2 berichten)

AirPort Express to Sound Amplifier -- Een lezer vraagt hulp om een probleem met een slecht werkende AirPort Express op te lossen. (1 bericht)

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.