TidBITS#860, 18 december 2006

Dit is de laatste aflevering van 2006, maar we hebben er voldoende informatie in gestopt om je bezig te houden tot 2007. Glenn Fleishman staat stil bij de ongebruikelijke uitgifte door Adobe van een publieke bèta van Photoshop CS3, en werpt een blik op de MacSanta-promotie waar veel vooraanstaande makers van Mac-software aan meedoen. Matt Neuburg neemt een nieuwe versie van Color It! onder de loep (het kale feit van het verschijnen alleen al lijkt het uitroepteken in de naam te rechtvaardigen). Angus Wong interviewt Ben Rudolph van Parallels over hun virtualisatiesoftware, en Tomoharu Nishino draagt een diepgaande bespreking bij van de PRS, de e-boeklezer van Sony. Verder staan we stil bij het overlijden van - zoals hij zichzelf noemde - "kleurengek" Bruce Fraser, en kijken we vooruit naar gebeurtenissen op de Macworld Expo in januari. Tot volgend jaar!

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

TidBITS 2006 feestdagen

Na deze laatste editie van 2006 maken we even pas op de plaats voor een paar weken om tijdens de feestdagen op te laden samen met familie en vrienden. De eerstkomende editie van TidBITS zal die van 8 januari 2007 zijn, waarin we in San Francisco zullen samenscholen in de gebouwen van de Macworld Expo om te kijken wat Apple voor het komende jaar voor ons in petto heeft. Voor dit moment wil ik de mensen bedanken die mij en Tonya hebben geholpen om TidBITS draaiende te houden: Jeff, Glenn, Joe, Matt, Mark en Geoff; onze bedrijfssponsors; Chuck Goolsbee en zijn collega's bij onze internetprovider digital.forest; de mensen die artikelen hebben geschreven; all onze Take Control auteurs en redacteurs; onze hardwerkende vertalers; de ontelbaren die bijdragen hebben geleverd op TidBITS Talk, en iedereen die tijd besteed om TidBITS iedere week te lezen. Mogen je kerstwensen uitkomen, en we hopen je terug te zien in 2007!

In memoriam: Bruce Fraser, 1954-2006

Wij ontvingen het droevige nieuws dat schrijver en Mac-expert Bruce Fraser zaterdag overleed na een strijd tegen longkanker. Bruce was een van die weinige mensen die echt beschreven kan worden als 's werelds topexpert in zijn vakgebied. In zijn geval was dat vakgebied kleurenbeheer.

Als je niet veel te maken hebt met publiceren of beeldbewerking, dan mag het een triviale klus lijken om het beeld op je scherm op papier te krijgen. Dat is immers wat computers doen, niet? Nou, de stappen die nodig zijn om kleuren accuraat te reproduceren zijn talrijk, ingewikkeld en aan het mystieke grenzend. Bruce beheerste het allemaal. Hij schreef veel boeken en artikelen over dit onderwerp, waaronder een aantal versies van "Real World Photoshop", "Real World Camera Raw with Adobe Photoshop", "Real World Color Management" en "Real World Image Sharpening."

Ik werkte in 1996 kort samen met Bruce aan "Real World Photoshop 3", dat hij samen schreef met David Blatner. Ik was de net nieuw ingehuurde uitvoerende redacteur voor Open House Books, een klein boekproductiebedrijf dat gerund wordt door Mac-auteur en uitgeversgoeroe Steve Roth.

Ik was nog maar net begonnen in de boekuitgeverij, dus ik had niet veel direct contact met Bruce, maar één anekdote uit die tijd blijft me bij. Tijdens een intensieve, slapeloze periode waarin we aan het boek werkten, maakte Bruce koffie om 4 uur 's ochtends en hij vroeg zich af waarom een van zijn kranen met een C voor "cyaan" gemerkt was.

Dat was het soort subtiele, droge humor dat karakteristiek was voor Bruce. De digitale en de echte wereld hebben nu allebei wat van hun kleur verloren.

Macworld SF 2007 evenementen

Als we uit onze dromen over nieuwjaarsfestiviteiten ontwaken, gaan we naar San Francisco voor de jaarlijkse Macworld Expo en de presentatie van Steve Jobs over Apple-snoepgoed. Het is lang geleden dat Macworld Expo zowel in de South en North Halls van Moscone Center plaatsvindt, en volgens mij zijn er meer dan 360 verkopers die op dit moment ingeschreven hebben. Hoewel een hoop daarvan zonder twijfel iPod-hoesjes en -toebehoren zullen verkopen, is het nog steeds heel leuk dat Macworld Expo nogmaals groot genoeg is voor twee hallen.

Expo gebeuren -- Naast de keynote van Steve Jobs, zijn er andere presentaties zoals een vraag-en-antwoordsessie met Kevin Smith (van "Clerks"), Macworld Live! met David Pogue, de presentatie van de show-prijzen van Macworld Magazine, de altijd plezierige MacBrainiac Challenge game show, en een lezing door fotograaf Joel Meyerowitz.

Er zijn talloze extra's, zoals het gratis advies van het Apple Consultants Netwerk, de nieuwe Microsoft Blogger Lounge (stand #702 in de South Hall) voor bloggers, om even hun voeten en hun hersenen rust te geven, de "Taste of the Conference" sessies, en natuurlijk de vele gebruikersclubs met een User Group Booth, de User Group Lounge, en rondleidingen door gebruikersclub-vrijwilligers.

Conferentie-sessies worden meer en meer een onderdeel van Macworld Expo, met vijf verschillende trainingen, zoals de Power Tools Conference sessie (plus de intensieve tweedaagse Graphic Secrets for Business cursus van Lesa Snider King), de MacIT Conference, de Users Conference, de Hands-on MacLabs, en de Market Symposiums. De sessies verhogen echter radicaal de toegangsprijs, kies dus voorzichtig.

Op donderdag 11 januari viert het Netter's Dinner z'n 21ste verjaardag op traditionele wijze bij Hunan op Sansome en Broadway, waar het hete en kruidige chinese diner (ook vegetarische schotels) $18 kost. Je moet van tevoren registreren voor dinsdag 9 januari via Kagi; de link hieronder heeft alle details. Evenals vorige jaren, verzamelen aan de bovenkant van de roltrappen aan de zuidelijke kant van Moscone om 18:00 uur en bereid je voor op een levendige, soms vochtige, wandeling die het verkeer in de war brengt door de binnenstad van San Francisco. We zullen niet later dan 18:30 uur naar het restaurant vertrekken.

En natuurlijk zullen er ongetwijfeld een hoeveelheid andere feestjes plaatsvinden, hoewel het nog een beetje vroeg is. Bekijk de Hess Events List van Ilene Hoffman voor updates.

TidBITS evenementen -- Zoals gebruikelijk zullen een aantal van ons op de show zijn, zingen, dansen, en... ok, niet zingen of dansen, maar wel wijze woorden ronddelen. Hier is ons huidige schema, kom kennismaken!

Adobe brengt universele binaire bèta uit van Photoshop CS3

Adobe Systems brengt zelden publieke bètas uit, wat de aankondiging van vorige week, namelijk dat het bedrijf iedereen Photoshop CS3 zou laten testen extra bijzonder maakte. De download is een universal binary, waarmee het de eerste publieke verschijning is van een grafisch programma van Adobe op Intel Macs. Er is ook een Windows bèta beschikbaar. De volledige uitvoering van de Creative Suite 3 (CS3) wordt in het tweede kwartaal van 2007 verwacht voor zowel Mac als Windows, waarbij alle applicaties onder Mac OS X als universal binaries beschikbaar zullen zijn.

Het downloaden van de bèta vereist een Adobe ID. Dit is gratis, en je hebt er wellicht al één (wat je misschien vergeten bent, dat overkomt mij ten minste elke keer). De bèta kan slechts tot twee dagen na het downloaden gebruikt worden tenzij je een serienummer aanvraagt door een speciale URL te bezoeken en een bestaand serienummer in te geven voor Photoshop CS2, Creative Suite 2, Production Studio, Adobe Web Bundle of de Adobe Video Bundle. Adobe stelt dat een exemplaar van deze programma's in welke taal dan ook voldoende is, hoewel de publieke bèta alleen beschikbaar is in Engels.

De Mac download is 685 MB; de Windows download is 337 MB. Systeemvereisten zijn Mac OS X 10.4.8 met een PowerPC G4 of G5 processor of een Intel processor; PC-gebruikers hebben Windows XP SP2 of Vista nodig.

Photoshop is natuurlijk zeer processor-intensief, en hoewel Photoshop CS2 aanvaardbaar presteert onder de Rosetta vertaalmodus van Intel Macs zal deze update voor professionele gebruikers zeer welkom zijn. Natuurlijk vereist de omzetting naar een andere processor nogal wat aanpassingen, en dat is onderdeel van de reden dat Adobe een bèta voor dit programma aanbiedt. Tijdens het bèta-testen wordt code vaak nog herzien voor snelheid, wat gebruikers kan frustreren die geen crashes of plotselinge traagheid verwachten, vooral als ze enorme snelheidsverbeteringen in andere onderdelen zien.

Het uitbrengen van deze publieke bèta kan verschillende betekenissen hebben voor degenen onder ons die graag in de glazen bol kijken.

Allereerst heeft het Photoshop-team waarschijnlijk een voorsprong op de andere teams in de Creative Suite-ontwikkeling. Drie jaar geleden probeerde Adobe om haar belangrijkste programma's (InDesign, Illustrator, Acrobat en GoLive) dichter bij elkaar te brengen, waarmee de tijd tussen belangrijke updates verhoogd werd, maar er ook gezorgd werd voor betere beprijzing van de bundelpakketten.

Het Creative Suite-concept betekent ook dat alle ontwikkelingsteams zich moeten voegen naar hetzelfde corset. Dit was vooral nadelig voor GoLive, en dit is nu net het programma waar ik veel boeken over geschreven heb, en dus goed ken. In Macworld gaf ik de CS2-versie twee muizen vanwege crashes en tekortkomingen, terwijl andere recensenten 4 tot 4,5 muizen gaven voor de andere programma's in dezelfde CS2 suite. Er verstreken zes maanden voordat een onderhoudsupdate het grootste deel van de problemen van GoLive CS2 aanpakte. Adobe heeft aangekondigd dat GoLive gaat ontbreken in CS3 en vervangen wordt door DreamWeaver; GoLive gaat misschien door als losstaand pakket. Zie hiervoor "GoLive uit Adobe Creative Suite geschopt, Acrobat 8 uit", 2006-09-18.)

Ten tweede is de publieke bèta een teken voor de markt dat serieuze gebruikers en kopers in bedrijven niet alleen kunnen verwachten dat CS3 op schema ligt, maar dat het ook de moeite waard is om dit pakket aan te schaffen. Het betekent dat de aanschaf van Intel Macs, die misschien wel even in de koelkast was gezet, nu groen licht gaat krijgen. Dit zou een steun in de rug kunnen betekenen voor de verkopen van Apple in de eerste helft van 2007.

Ten derde betekent de bèta-uitgave dat geruchten dat Photoshop CS3 niet meer is dan 'vaporware', de kop in kunnen worden gedrukt. Adobe heeft in het verleden met de CS- en CS2-versies goed werk verricht in de planning van het uitbrengen van deze versies. Met het uitbrengen van Photoshop CS3 maken ze aan hun klanten (en de beurzen) duidelijk dat er goede dingen aan zitten te komen.

Ik heb zelf nog geen Intel Mac aangeschaft, en ben ook geïnteresseerd in de nieuwe mogelijkheden van Photoshop; de eerste reacties duiden erop dat het programma veel flexibeler is geworden in het ongedaan maken van veranderingen - één van de belangrijkste onderdelen van Aperture van Apple - en bovendien een nieuwe interface kent.

MacSanta: feest voor iedereen

Voor degenen die hun verlanglijst voor de Kerstman maken met een tekstverwerker, voor degenen die omvangrijke systemen opzetten om het geluid van rendierhoeven vast te leggen, en voor degenen die liever geen ingeblikt vlees, al dan niet op hun computer, ontvangen - is het zinnig om voor de allerlaatste cadeautjes te kijken naar de MacSanta-promotie.

Een aantal bekende Macintosh-ontwikkelaars heeft zich verenigd, en bieden 20 procent korting op hun software als je de code MACSANTA gebruikt bij de rechtstreekse aankoop van hun producten via hun websites.

MacSanta is duidelijk een antwoord op het MacHeist-spel en de promotie eromheen van de afgelopen weken. De mensen die MacHeist bedachten combineerden de elementen van een mysterie vol puzzels met een softwarebundel van $49 waar je anders in totaal $350 voor zou moeten betalen. Je krijgt extra korting, telkens als je een deel van het spel oplost. De bekendste pakketten in de bundel waren Delicious Library en DEVONthink Personal. De overeenkomst voor $49 geeft de koper geen recht op upgrades.

MacHeist zei dat ze 25 procent van de omzet zouden geven aan goede doelen, en dat groeide in de loop der weken aan tot $190.000. Op hun website zegt de organisatie dat ze bijna 17.000 bundels hebben verkocht, en dat ze besloten hebben om de schenking aan goede doelen aan te vullen tot het ronde bedrag van $200.000.

De MacHeist-bundel kreeg van sommigen kritiek, omdat naar verluidt ontwikkelaars vaste bedragen voor hun producten kregen, in plaats van een percentage van de verkoop. Gus Mueller van Flying Meat lichtte zijn bezwaren toe in wat een interessante uitwisseling van commentaar werd, en waar ook mensen van MacHeist en andere ontwikkelaars aan meededen. John Gruber van Daring Fireball legde uit waarom MacHeist volgens hem voor ontwikkelaars geen goede overeenkomst was. Volgens hem hadden zij ofwel meer geld moeten vragen (afgaand op wat MacHeist volgens de verhalen heeft aangeboden), ofwel moeten weglopen.

Maar de ontwikkelaars die meededen, en anderen, wezen erop dat de actie vrijwillig was. Zo zei de baas van Delicious Monster, Wil Shipley, bijvoorbeeld dat het een enorm succes was als je kijkt naar de nieuwe gebruikers die met hun software kennismaakten. Het bedrijf zal versie 2 van Delicious Library laten zien op Macworld Expo - en de uitgifte ervan koppelen aan Mac OS X 10.5 Leopard later in 2007 - dus het moment was voor hen zeer gunstig.

Color It! grof gecarboniseerd

Het teken- en fotobewerkingsprogramma Color It! heeft nu al meer dan 10 jaar een bepaalde cult-status. (Het uitroepteken is onderdeel van de officiële naam, maar ik zal het vanaf nu laten vallen.) Het heeft altijd financiële problemen ondervonden. Toen ik er voor het eerst over schreef in TidBITS ("Get Some Color", 1993-10-25) kostte het programma $150 en werd het bijna niet verkocht, waarna ontwikkelaar MicroFrontier het tijdelijk gratis weg gaf. Later werd de prijs iets redelijker, maar zelfs toen leek het programma altijd tussen wal en schip terecht te komen. In 2000 was de laatste officiële versie (4.0) al aardig bejaard aan het worden. Dat neemt niet weg dat Color It altijd een kleine naar hardnekkige gebruikersgroep gehad hebben, waar wij plotsklaps achterkwamen toen we het programma weglieten in ons onderzoek naar de populariteit van grafische programma's ("Enquête Resultaten: Verkrijgbaar In Alle Kleuren", 2000-02-07).

Vervolgens deden regelmatig geruchten de ronde over Mac OS X-native versies, maar dat bleek steeds om 'vaporware' te gaan; dat heeft nu echter vaste grond gekregen, en de nieuwe versie 4.5 is nu beschikbaar bij een nieuw bedrijf, Digimage Arts.

Teken wat je wil -- Als tekenprogramma heeft Color It veel mogelijkheden, en staat het bekend om de innovatieve interface en flexibiliteit. Je stelt de grootte van je tekengereedschap bijvoorbeeld in met de hulp van een ovaal die reageert op je muisbewegingen. je kunt een selectie maken als een beziercurve. Een selectie kan omgezet worden naar een masker, dat verschijnt als een apart document. Een "zap"-gereedschap laat je individuele selectiestukken verdwijnen. Gradients kunnen aangemaakt worden van de ene kleur naar de andere met behulp van de eyedropper. Color It heeft een air-brushgereedschap, een kloongereedschap, gereedschappen voor het vervagen en verscherpen, donker maken en zo meer, en veel verschillende tekenmodi. Ook heeft het uitgebreide ondersteuning voor een tekentablet. Veel mengvormen hiervan zijn beschikbaar, zoals een Unsharp Mask, en je kunt ook je eigen gereedschappen aanmaken.

Aan de andere kant wil Color It ook graag een fotobewerkingsprogramma zijn, zoals Photoshop Elements; en hier ondervindt het hevige concurrentie. Zeker, bijna iedere actie die je wilt uitvoeren is eenvoudiger met Color It dan met Photoshop; maar Color It heeft wel minder mogelijkheden. Het ondersteunt geen layers; het kan geen RAW-bestanden openen en ik heb geen Photoshop plug-ins kunnen vinden die probleemloos werkten. En zelfs wanneer Color It iets wel kan, zijn de mogelijkheden vaak onvoldoende. Om voorbeelden te geven: het maken van een 'feathering'-selectie heeft een maximum van 64 pixels (terwijl ik vaak 200 pixels of meer gebruik) en het exporteren van JPEGs kan maar met vier voorkeuzemogelijkheden voor kwaliteit (in plaats van met een sleepbalk). Bovendien vond ik het programma traag in vergelijking met het geoptimaliseerde Photoshop Elements, hoewel het programma vaak geprezen wordt vanwege de snelheid; iedere eenvoudige actie, zoals het instellen van een gradient, toonde het draaiende veelkleurige pizzawiel zo lang dat ik het programma vaak geforceerd beëindigde. Het moge duidelijk zijn dat Color It geen plaats gekregen heeft in mijn processen voor het bewerken van digitale foto's.

Het programma is nu overgezet naar Carbon, maar onvolledig. Een nog niet opgeslagen document toont niet de stip in de Sluit-knop van het venster. Voorkeuren worden opgeslagen in het programma zelf in plaats van in de Voorkeuren-map, en wanneer je plug-ins wilt installeren moet je ze in de 'application bundle' plaatsen in plaats van in de Application Support-map; in deze wereld van meerdere gebruikers en beperkte toegang is dat volledig onacceptabel. Het is net alsof de mensen van Digimage Arts zo hard bezig waren om het programma te carboniseren dat ze geen tijd hebben gehad om zich in Mac OS X zelf te verdiepen.

De handleiding is maar mondjesmaat aangepast ten opzichte van de 4.0 versie, en zit vol met fouten als spelfouten en dubbele pagina's. Ik kwam ook veel fouten in het programma zelf tegen, alleen al in de tutorial; Color It begon vreemd te trillen, en na het verlaten van het programma ontdekte ik dat het de contrastinstellingen van mijn beeldscherm had aangepast.

Conclusie -- We hoeven niet langer te wachten: Color It ondersteunt nu Carbon. Bestaande gebruikers kunnen een zucht van verlichting slaken: Color It bestaat nog steeds, en mensen die een Intel Mac hebben (waarop je geen Classic meer kunt draaien) kunnen het programma blijven gebruiken. Als tekenprogramma is Color It meer dan welkom, maar om te kunnen concurreren zal het meer in overeenstemming moeten zijn met de conventies van Mac OS X, maar dat moet een peulenschil zijn in vergelijking met het werk dat al verzet is. Of Color It kan bijblijven in de moderne wereld van beeldverwerking is een andere vraag. Het is echter niet onmogelijk, vooral niet wanneer de ontwikkelaars erin slagen om de kracht te ontsluiten die al in Mac OS X is ingebouwd. Blijf de ontwikkelingen volgen.

Color It 4.5 vereist Mac OS X 10.1 of nieuwer. Het programma kost $60, iets minder wanneer je een upgrade kunt doen vanaf een eerdere versie. Er is geen Intel-versie beschikbaar, maar het draait prima onder Rosetta). Op dit moment is er geen demo versie beschikbaar.

InterviewBITS: in een Parallels universum

De overgang van de Macintosh van PowerPC- naar Intel-processors is ontegenzeggelijk een van de belangrijkste mijlpalen van de afgelopen tien jaar. Afgezien van stroomverbruik en snelheidswinst, verenigde Apple's overgang vooral werelden die niet alleen historisch verschilden, maar ontegenzeggelijk vijandig waren. Grove oplossingen bestonden al jaren, maar door zijn besturingssysteem te voorzien van een Intel-chip fuseerde Apple voor de eerste keer de rijken van de op Windows-gebaseerde PC en de Mac. Op Escher-achtige wijze gezegd, de Mac werd een PC terwijl de PC ondergeschikt werd aan de Mac.

Maar de hardware gaf alleen de kans om de architecturen met elkaar te verbinden. De uiteindelijke fusie diende te komen van de software. Ondanks aanvankelijk succes van de hackergemeenschap (en later Apple) om een Mac te starten in een ander besturingssysteem, bleef de Heilige Graal van gelijktijdige aanwezigheid van Windows en Mac OS ongrijpbaar.

Zoals hybride machines worden aangedreven door zowel gas als elektriciteit, stelt Parallels Desktop de nieuwe Macs in staat een naadloze gebruikerservaring te leveren, waar de besturingssystemen in wezen er niet veel toe doen, of althans onzichtbaar zijn, zoals ze misschien zouden moeten zijn. Voor de eerste keer in hun computerbestaan kunnen mensen gewoon een Macintosh kopen en, virtueel, alle programma's ter wereld gebruiken.

Ik zocht Ben Rudolph op, marketing manager bij Parallels, om meer te horen over hun uitstekende product.

[Angus Wong] Wat waren enkele van de technische uitdagingen bij het maken van Parallels Desktop?

[Ben Rudolph] We merkten geen verschil met de gangbare uitdagingen bij het ontwerpen van welk softwareproduct dan ook. Omdat we al een zeer volwassen virtualisatiemachine hadden en de technologie zich al bewezen had op de x86 chipset, konden we onze code in slechts enkele maanden overbrengen naar de Mac. Apple bracht de eerste op Intel-gebaseerde Mac uit in januari 2006, en wij hadden een werkende bèta in april!

Zoals altijd moeten we een groot "dankjewel" tegen de hele Mac-gemeenschap zeggen voor al hun ondersteuning tijdens de ontwikkeling en het bèta-testen. Zonder jullie achter ons zouden we dat niet gekund hebben!

[AW] Doordat Microsoft de ontwikkeling van Virtual PC stopte, werd de markt in wezen gedwongen tot Macintosh-virtualisatie. Maar terugkijkend, wat zette jullie er in de eerste plaats toe aan om te overwegen te gaan concurreren tegen dat product?

[BR] Virtual PC was een verbazingwekkend stuk software voor zijn tijd, maar veel gebruikers waren gefrustreerd doordat het verschrikkelijk langzaam was. Wij beseften dat, door echte virtualisatie naar de Mac te brengen, en door volledige ondersteuning van Intel Virtualization Technology, die in iedere nieuwe Mac zit, we voor de eerste keer Mac-gebruikers in staat konden stellen zowel Windows als Mac OS X tegelijkertijd en op volle sterkte te laten werken. Dat is belangrijk voor Mac-gebruikers, want het doorbreekt de grens tussen de Windows- en de Mac-wereld door Mac-gebruikers in staat te stellen de belangrijke standaardprogramma's die alleen voor Windows bestaan te gebruiken zoals Internet Explorer, Microsoft Project, en Microsoft Outlook, zonder dat ze, ook maar voor een seconde, hun Mac-desktop moeten opgeven. Parallels maakt een einde aan de typering van een "Windows-man" of een "Mac-man", het laat je allebei zijn.

[AW] Hoe denk je over Microsoft's nieuwe licentiebeperkingen voor het gebruik van Vista in een virtuele omgeving?

[BR] Microsoft stelt dat alleen Vista Business en Vista Ultimate op een virtuele machine geïnstalleerd kunnen worden, wat betekent dat Parallels Desktop-gebruikers een van die high-end edities moeten kopen indien ze van plan zijn om Vista op hun Mac te laten werken. Microsoft heeft natuurlijk het recht om te doen wat ze willen met hun licencering, we hopen echter dat ze inzien dat er een grote markt is voor virtualisatie (voor Windows-, Linux- en Mac-gebruikers), en dat niet iedere gebruiker de topversies van Vista wilt hebben, of nodig heeft, om enkele belangrijke Windows-programma's te hanteren.

[BR] Voor nu is het een aanvulling omdat Boot Camp enkele dingen aanbiedt en wij niet, zoals hardware-geaccelereerde 3D graphics en ondersteuning voor USB 2.0. We zijn echter met beide zaken bezig en zullen ze spoedig meeleveren. Dat betekent dat je binnenkort niet meer hoeft te herstarten om toegang te krijgen tot deze belangrijke Windows-eigenschappen - je zult in staat zijn ze in Windows te gebruiken en tegelijkertijd in Mac OS X via Parallels Desktop.

[BR] Installeer Parallels Tools, want daarmee ben je in staat om te knippen, kopiëren en plakken tussen besturingssystemen, bestanden en mappen te delen, je muis te verplaatsen tussen Windows and Mac OS X zonder vangen en loslaten, etc. Daarnaast beveel ik je aan Virtue Desktops te downloaden, een gratis toepassing van derden, waardoor je tegelijkertijd meerdere bureaubladen kunt hebben - dat wil zeggen dat je met Windows en Mac OS X op volle schermgrootte kunt werken, en gewoon er tussen heen en weer kunt schakelen. Ben je een stevige Windows-gebruiker, dan is dit fijn gereedschap.

[AW] Afgezien van Windows, welke andere besturingssystemen zouden interessant voor gebruik zijn?

[BR] Natuurlijk is Windows XP het meest voorkomende besturingssysteem dat gebruikt wordt, maar ook hebben we veel mensen gezien die begonnen Vista te testen in een virtuele omgeving. Het geeft ze de mogelijkheid Vista te testen zonder een echte machine te beschadigen. Ook zien we veel deelname van Linux-gebruikers, die de grote bruikbaarheid van Mac OS X willen ervaren maar toch nog in staat willen blijven de aanpasbaarheid en kracht van hun favoriete Linux te hebben.

[AW] Blijf je volledig gericht op virtualisatie, of onderzoek je ook andere gebieden?

[BR] Virtualisatie is waar onze kerndeskundigheid in zit. We breiden komende maanden uit met server virtualisatie, en komen met meer virtualisatie-beheergereedschappen, zoals we dat eerder dit jaar deden met Parallels Compressor, dat gewone en zakelijke gebruikers helpt het meeste uit hun virtuele IT-omgeving te halen.

[AW] Wat voor dingen hebben we in het vooruitzicht met komende versies van Parallels Desktop?

[BR] Onze laatste bèta heeft een reeks nieuwe eigenschappen die je een idee geven waar we naar toe gaan. Het stelt bijvoorbeeld gebruikers in staat Parallels Desktop te richten op de partitie die Boot Camp gebruikt, het omvat het Parallel Transporter gereedschap dat een reële harde PC-schijf verandert in een virtuele machine, en een nieuwe manier van kijken, genaamd "Coherence", waardoor de gebruikers Windows-applicaties kunnen gebruiken, zonder ooit Windows te zien. Windows applicaties zitten op het OS X bureaublad en het lijkt alsof ze daar echt van nature lopen, zoals Classic toepassingen in de Classic omgeving werken, echter in hun eigen vensters in de eerdere versies van Mac OS X.

PRS e-boeklezer en Connect Bookstore van Sony

Na heel wat uitstel heeft Sony vorige maand dan toch zijn "Portable Reader System" (PRS) e-boeklezer en Connect Bookstore dienst gelanceerd. Er is duidelijk veel belangstelling voor dit toestel van $350 - bij Sony heeft men het over een "overrompelende vraag" en leveringen zijn voorzien tegen eind december.

In februari 2006 was er op TidBITS Talk een lange discussie gaande over de vraag of de toen nog hypothetische PRS van Sony voor e-boeken zou doen wat de iPod en iTunes Store voor muziek hebben gedaan.

Hier is, deels als antwoord op die vraag, een snelle blik op dit langverwachte toestel. (Deze bespreking spitst zich toe op de e-boekmogelijkheden van de PRS. De mogelijkheden op het vlak van foto's en muziek komen hier niet ter sprake; deze zijn overigens sterk beperkt door zowel de hardware als de rudimentaire software.)

Het toestel -- De PRS is vrij gestroomlijnd en ziet er goed uit; hij is ongeveer even groot als een pocketboek en weegt net niet te veel om nog comfortabel te kunnen vasthouden. Ik heb vroeger al pogingen gedaan om op een PDA te lezen, en het kwam er altijd op neer dat PDA's gewoon te klein zijn om lang genoeg goed te kunnen vasthouden. Bij de PRS heb ik daar geen probleem mee.

De hardware is minimalistisch inzake design en interface, en voor een eerste versie is alles redelijk goed uitgedacht. De PRS wordt geleverd met een zwart beschermetui met een 'faux' geborstelde aluminium textuur. Voor $350 had ik wel wat beters verwacht dan dit goedkope etui. Als de PRS uitgroeit tot een succes, zullen er ongetwijfeld etuis volgen van andere merken. Sony verkoopt blijkbaar rode, bruine en groene leren vervangetuis voor $40.

Het scherm is ongeveer 8,9 x 12,7 cm en biedt een resolutie van 600 bij 800, en 170 pixels per inch (ppi) in 2-bits grijswaarden (4 grijswaarden). Het E Ink display is echt zo goed als de reclame ons wil doen geloven: het is heel scherp met een goed contrast, en je kunt comfortabel lezen binnen een groot bereik aan lichtomstandigheden (van een bank in het park in de volle middagzon tot de lamp op je nachtkastje), en het blijft leesbaar tot in een grote hoek. Voor ogen die gewoon zijn aan displays met achterverlichting waar het zwart/wit-contrast voornamelijk wordt bereikt door het versterken van de helderheid van de witte achtergrond, doet het reflectieve scherm aanvankelijk vreemd aan, bijna vals, zoals de afgedrukte schermen bij namaak etalagemodellen - wat gewoon een andere manier is om te zeggen dat het scherm er echt als een gedrukt exemplaar uitziet. Maar wat misschien nog het belangrijkst is, voor mij was het lezen gedurende lange tijd op het scherm - en dan vooral bij weinig omgevingslicht - veel minder vermoeiend dan lezen op een conventioneel scherm.

De achtergrond is niet helder wit, maar eerder vuil wit zoals een krant. Voor sommigen zal dit een teleurstelling zijn, maar dit zou wel een factor kunnen zijn die bijdraagt tot de minder vermoeiende leeservaring. Tekst is scherp en leesbaar zelfs bij kleine korpsgrootten, al worden de beperkingen van 170 ppi bij de kleinste korpsgrootten wel duidelijk. De fijnere details van de lettertypen - schreefletters en dergelijke - worden "kringelig". Het doet me denken aan uitdraaien van oude inkjetprinters. Dit is niettemin veruit de beste elektronische tekstweergave die ik ooit heb gezien.

Pagina's omdraaien doe je met de paginaknoppen, waarvan er twee sets zijn: één langs de linkerrand van het scherm en een tweede onderaan links op het toestel. Met de overige knoppen kun je navigeren terwijl je het boek vasthoudt aan de "rug" of aan de onderkant - waarschijnlijk de twee normaalste manieren om een boek vast te houden. De onderste set knoppen is bovendien ook nog handig om de PRS in liggende stand te gebruiken. (Dit veronderstelt dat je rechtshandig bent en je een boek graag in je linkerhand houdt.)

Menunavigatie gebeurt met de rij cijfertoetsen onderaan het scherm of met de eerder onhandige vijfwegsnavigator.

De leesinterface -- Al wie een iPod heeft, kan ook onmiddellijk overweg met de hiërarchische menu-interface van de PRS. Elk menuscherm biedt tot tien menukeuzen die rechtstreeks toegankelijk zijn via de cijfertoetsen of met de vijfwegsnavigator. In menu's met meer dan tien keuzen kun je de keuzes veranderen met de paginaknoppen. Druk op de menutoets om terug te keren naar het vorige menuscherm. Het werkt wat onhandig, maar het is wel bruikbaar als er niet te veel titels op de PRS staan. Navigeren in een grote collectie e-boeken zou op deze manier echter wel lastig zijn.

De PRS wordt geleverd met enkele volledige titels en fragmenten zodat je de voordelen van het lezen van boeken in het Sony BBeB-formaat van de Connect Bookstore kunt evalueren. De feitelijke presentatie van boeken is waar het toestel echt in uitblinkt. De BBeB-titels bieden talrijke positieve formatteringseigenschappen van traditionele boeken - een echte "omslag" met afbeeldingen (binnen de beperkingen van het scherm), inhoudsopgaves (met hyperlinks naar de overeenkomstige pagina's), echt inleidend materiaal zoals opdrachten, echte hoofdstukintroductiepagina's, de boektitel in de bovenmarge, enz. De implementatie van deze elementen hangt ongetwijfeld af van de uitgever, maar de PRS geeft je een redelijk getrouwe kopie van een echte boekpagina. Ongeformatteerde tekstbestanden lezen op een PDA (wat tot nu toe het beste alternatief was) is ronduit lelijk en teleurstellend. De mogelijkheid om sommige aspecten van de weergave van tekst op een visueel aantrekkelijke pagina te behouden maakt de leeservaring veel rijker. Dankzij de PRS worden e-boeken voor het eerst een realistisch alternatief voor traditionele boeken.

Er is een kleine pauze tussen het ogenblik dat je op de paginaknop drukt en de schermverversing, en telkens als het scherm wordt ververst knippert het even, wat niet ideaal is. Dit wordt nog verergerd door het feit dat de pagina's vaker dan nodig worden omgedraaid. Door de relatieve kleine schermafmetingen geeft de PRS misschien 200 woorden per pagina weer bij minimale vergroting en 75 woorden bij maximale vergroting. Ter vergelijking: een typische pocket telt misschien 400 woorden per pagina. Het is me dan ook niet helemaal duidelijk waarom ze hebben besloten om brede paginamarges en voetteksten in het BBeB-formaat te behouden. Visueel bootst het een gedrukte pagina dan wel beter na, maar marges zijn strikt genomen niet noodzakelijk op een toestel zoals dit, vooral wanneer zij de voor de tekst beschikbare schermruimte beperken. Sony en de uitgevers zullen beter moeten nadenken wanneer zij beslissen welke elementen van een gedrukte lay-out zij behouden in dit nieuwe medium.

Zoals eerder vermeld, kun je met de PRS in drie stappen inzoomen op de tekst. Wanneer je inzoomt op een BBeB-boek wordt het korps vergroot en herloopt de tekst. Door de scherpe weergave blijft zelfs het kleinste tekstkorps (ongeveer even groot als een standaard pocketboek) nog perfect leesbaar. Maar dat is niet alles. Wanneer je de zoomknop ingedrukt houdt, draait het scherm in de liggende stand, waarin de PRS een halve staande pagina weergeeft, en de tekst nog verder wordt vergroot. Dit betekent dat de PRS in essentie zes zoomniveaus voor allerlei behoeften biedt. (In de liggende stand overlappen de laatste paar regels van de bovenste helft de eerste paar regels van de onderste helft. Deze regels worden in het grijs weergegeven, zodat de lezer een visuele aanduiding heeft wanneer hij naar een volgende pagina gaat - een mooie eigenschap van de interface.)

Voor handleidingen en instructieboeken waarbij je iets op een niet-lineaire manier leest, zijn de historiemogelijkheid (waarbij de recentst gelezen pagina's worden bijgehouden), bladwijzers, en inhoudsopgave allemaal handig. Er is helaas geen gemakkelijke manier om deze mogelijkheden tijdens het lezen te gebruiken omdat je voor elke mogelijkheid omhoog in de menuhiërarchie moet navigeren. Dit is dan ook vatbaar voor verbetering.

Alternatieve bestandsformaten -- Naast e-boeken in het BBeB-formaat van Sony ondersteunt de PRS ook nog drie andere bestandsformaten: platte tekst, rich text format (RTF), en Adobe PDF.

Platte-tekstbestanden staan in de bibliotheek met de bestandsnaam als titel, maar zonder auteur. Zij worden weergegeven in het standaard schreeflettertype zonder marges en uitlijning. De drie zoomniveaus blijven bruikbaar, en de tekst herloopt zoals verwacht. (Vergeet alleen niet om extra regelafbrekingen uit het bronbestand te verwijderen voordat je het bestand importeert in de PRS.)

Het enige grote minpunt is dat wanneer je een tekstbestand voor het eerst op de PRS opent, het bestand eerst moet worden geformatteerd voor de weergave. Afhankelijk van de grootte van het bestand, kan dit wel even duren. Ik heb een exemplaar gedownload van Tolstoi's "Oorlog en vrede" bij Project Gutenberg - de langste roman die ik kon bedenken. De PRS had bijna 2 volle minuten nodig om het bestand de eerste keer te formatteren en te openen. Bij een meer alledaagse roman duurt dit misschien een minuut - wat nog altijd niet weinig is. Bovendien wordt voor het inzoomen op tekst op een bepaald zoomniveau het lange formatteringsproces ook nog eens een keer doorlopen. De formatteringsinformatie blijft behouden voor de daaropvolgende vergrotingen, overschakelen naar andere boeken, uitschakelen en verwijderen van de geheugenkaart. In de praktijk komt het er dus op neer dat het formatteren beperkt blijft tot een eerder klein minpunt waar je één keer per tekstbestand mee af te rekenen hebt. Andere mogelijkheden zoals bladwijzers en historie werken zoals verwacht in platte-tekstbestanden.

Werken met RTF-bestanden verloopt in grote lijnen gelijk aan platte-tekstbestanden, maar dan wel met een basisformattering. Lettertypen en korpsgrootten worden benaderd met de mogelijkheden van de PRS, die blijkbaar over drie lettertypen beschikt (schreefletter, schreefloze letter en niet-proportionele schreefletter). Andere basisstijlinformatie - cursief, vet en onderstreping, paragraafuitlijning en heel rudimentaire tabellen - komen ook heelhuids door de transfer.

Net zoals platte-tekstbestanden moeten RTF-bestanden ook worden geformatteerd wanneer zij voor het eerst worden geopend en voor elk zoomniveau. De formatteringsprocedure duurt beduidend langer dan bij tekstbestanden - meer dan 5 minuten voor "Oorlog en vrede" van Project Gutenberg. Ook hier blijft de formatteringsinformatie behouden bij de meeste bewerkingen, zodat je dit slechts één keer per bestand moet doen.

PDF-bestanden werken uitzonderlijk goed. Ik heb dit getest door een van de Take Control e-boeken op de PRS te zetten. De informatie over titel en auteur worden goed geïnterpreteerd. [Niet in het minst door onze aandacht voor metadata, dank je wel! -Adam] De hiërarchische bladwijzers (inhoudsopgave) en de geïntegreerde koppelingen in de tekst doen het zoals verwacht, en de verschillende formatteringen zoals tabellen en tekstvakken werden ook juist weergegeven. De illustraties blijven behouden, al worden de beperkingen van het 2-bits grijswaardenscherm wel duidelijk. Voor sommige complexere pagina's duurde het tot 8 seconden om ze weer te geven, net zoals voor het inzoomen op deze pagina's. Eenvoudigere documenten verschenen sneller op het scherm (2-3 seconden per pagina - wat nog altijd niet heel snel te noemen is). Inzoomen op PDF-bestanden is beperkt tot twee zoomniveaus: in pagina passen en naar inhoud passen.

Het grootste probleem om een PDF-document met de PRS te lezen is dat de meeste PDF's geformatteerd zijn om te worden afgedrukt op papier met het US Letter-formaat, waardoor de kleinste korpsgrootten in deze documenten onleesbaar worden op het kleine scherm van de PRS. Bij PDF-documenten die ontworpen zijn om te worden gelezen op een computer (zoals de Take Control e-boeken) gebruikt men doorgaans grotere korpsgrootten, zodat de tekst nog net leesbaar is op de PRS, maar de meeste gewone documenten die geformatteerd zijn voor druk zouden niet meer leesbaar zijn. Wanneer je de PRS in de liggende stand gebruikt, wordt de leesbaarheid veel beter. Maar verder biedt de PRS geen enkele mogelijkheid om PDF-documenten te herformatteren of te laten herlopen voor het kleine scherm.

Voor Mac-gebruikers die hun eigen content willen maken of algemeen beschikbare tekstbestanden van ergens zoals Project Gutenberg willen lezen, is de ingebouwde functie voor afdrukken-naar-PDF wellicht nog de beste manier om voor het 8,9 x 12,7 cm grote scherm geformatteerde PDF-documenten te genereren. Eenvoudige PDF-bestanden met alleen tekst worden snel weergegeven, en je kunt de korpsgrootte instellen op je voorkeur. Verder kun je ook zowel de informatie over titel als auteur instellen, zodat je alles goed kunt organiseren.

Het werkend krijgen met een Mac -- Technisch gesproken is de PRS alleen compatibel met Windows XP. Toch kan het platte tekst-, RTF- en pdf-bestanden inlezen vanaf een Secure Digital (SD) kaart of Sony Memory Stick, en beide kunnen beschreven worden met een mediakaartlezer die aan een Mac hangt. Maar helaas, de PRS zelf wordt niet herkend als USB opslagapparaat. Om de PRS te kunnen gebruiken vanaf een Mac moet je een paar kleine kunstgrepen uithalen. Eerst moet je de volgende mapstructuur maken op een DOS-geformatteerde geheugenkaart (de laatste twee zijn optioneel als je niet van plan bent om de audio- of fotoviewer-functies te gebruiken):

Als de directory-structuur op zijn plaats staat, kun je gewoon platte tekst-, RTF- of pdf-bestanden in de \books-map slepen om een document beschikbaar te maken in de PRS.

Vergeet niet dat Mac OS X onzichtbare resource fork-bestanden in de directory aanmaakt wanneer je er zaken in kopieert. De PRS lijkt het .DS_Store-bestand te negeren, maar het het Bibliotheek-menu laat alle bestanden zien met namen als ._filename.txt. Als je veel tekst- of RTF-bestanden met resource forks opslaat, wordt dat als snel vervelend, dus je zult deze onzichtbare bestanden willen verwijderen via een hulpprogramma of het rm-commando in de Terminal.

De Connect Reader software -- Natuurlijk is er een ander alternatief voor eigenaars van de huidige Intel-Macs. De PC-gebaseerde software van PRS, Connect Reader, installeert prima in Parallels Desktop met Windows XP, hoewel het niet werkte op de RC1-bètaversie van Vista, dat op verdere problemen met compatibiliteit kan wijzen. Het installeerde al evenmin op de bètaversie van CrossOver Mac. Dus als je de Connect Reader software wilt gebruiken en je hebt geen toegang tot een PC, dan zul je Parallels moeten aanschaffen (of Boot Camp gebruiken) en op zijn minst een Windows XP Home-licentie (200 dollar), een aanzienlijke extra uitgave

Deze uitsluiting van Mac-gebruikers is moeilijk te begrijpen, omdat de winkel waartoe de Connect Reader toegang geeft eigenlijk gewoon een website is. De extra functionaliteit van de Connect Reader software (bibliotheek en DRM en inhoud-voorvertoning) zou niet erg moeilijk moeten zijn om te realiseren, zeker aangezien de software zo rudimentair is. De website van Sony geeft aan dat dit komt door de DRM-component en dat "we hopen dat we in de toekomst in staat zullen zijn om onze inhoud aan te bieden op meerdere platformen."

Connect Reader lijkt oppervlakkig wel wat op iTunes. Je bibliotheek, de winkel en de apparaten staan in een kolom aan de linkerkant, met de inhoud in het hoofdvenster. Verbind een PRS met een USB-poort en het apparaat verschijnt automatisch, evenals een geheugenkaart die in de PRS of in een kaartlezer zit.

Maar hier eindigt die oppervlakkige overeenkomst. Ten eerste is er geen automatische synchronisatie tussen de PRS en de bibliotheek op de computer. Je moet handmatig inhoud op en van de PRS slepen. Toegegeven, met boeken is dat misschien wat minder erg. De meeste mensen zullen niet meer dan een handvol boeken tegelijk op het apparaat hebben staan, en het duurt waarschijnlijk een paar dagen voordat een boek uit is en vervangen moet worden, dus het gebrek aan synchronisatie is misschien niet zo'n nadeel als het op het eerste gezicht lijkt. Maar toch zou het nuttig zijn om nieuw aangeschafte titels automatisch over te kunnen zetten, of een categorie voor automatisch synchroniseren in te stellen, of een andere, op regels gebaseerde synchronisatie.

Ten tweede laat de Connect Reader software de gebruiker "categorieën" aanmaken; je wilt misschien je boeken wel sorteren op genre, bijvoorbeeld. Een boek dat in een categorie geplaatst wordt verschijnt in die categorie wanneer je sorteert op categorie op de PRS. Het enige probleem is dat dit puur een opbergsysteem is; de categorie is niet een eigenschap van het bestand zelf. Gecombineerd met het gebrek aan synchronisatie, betekent dit dat elke "categorie"-map handmatig op de PRS overgezet moet worden, en elk bestand op de PRS moet handmatig in de bijbehorende categorie geplaatst worden om de veranderingen te realiseren op de PRS. Alle daaropvolgende veranderingen van categorie moeten ook weer handmatig herhaald worden op de PRS. Je kunt vreemd genoeg wel categorieën maken voor boeken in het interne geheugen, maar niet voor boeken die op een geheugenkaart staan. Dit is een vreemde omissie, want het interne geheugen kan slechts ongeveer 80 boeken bevatten, terwijl een geheugenkaart er honderden kan hebben. Het ontbreken van een organisatiemodel voor extern geheugen zou snel een probleem kunnen worden.

Ten derde kun je met Connect Reader tekst-, RTF- en pdf-bestanden importeren, die je dan of in het interne geheugen of op een externe kaart kunt zetten. De hierboven vermelde problemen met het ingewikkelde initiële formatteren en vergroten van tekst- en RTF-bestanden verdwenen toen ik de Connect Reader gebruikte om de bestanden te importeren en over te zetten. De bestanden zelf leken niet veranderd, dus de Connect Reader software slaat blijkbaar bepaalde informatie over documenteigenschappen op in de database van de PRS. De uitzondering werd gevormd door de pdf's. Om een of andere reden duurde het veel langer om de bladwijzers (TOC) te lezen, 1 à 2 minuten, wanneer de pdf werd geïmporteerd via de Connect software. De paginaweergavesnelheid voor pdf's bleef hetzelfde. Het lijkt erop dat, als het om pdf's gaat, de beste methode is om ze rechtstreeks op de geheugenkaart te zetten.

Connect bookstore -- De Connect bookstore is toegankelijk vanuit de Connect Reader software, net zoals toegang tot de iTunes Store via iTunes gaat. Boeken aanschaffen is een vrij eenvoudige handeling, en Sony geeft nu 50 dollar aan boeken weg aan iedere nieuwe gebruiker die zich inschrijft voor het einde van december. De boekwinkel laat je met maximaal zes apparaten gelijktijdig (alle combinaties van computers en PRS'en mogelijk) toegang hebben tot je aangeschafte waar. Het registreren of uitschrijven van apparaten is ook gemakkelijk.

De boekwinkel is goed georganiseerd en gepresenteerd (veel minder rommelig dan de iTunes Store) en het heeft goede zoekmogelijkheden als je naar een specifiek boek zoekt. Zoals eerder vermeld zijn de geformatteerde boeken vrij prettig leesbaar op de PRS.

Sony claimt dat er nu meer dan tienduizend titels beschikbaar zijn, maar de verdeling is ongelijk. Van de topvijfboeken op de bestsellerlijsten van de New York Times in de categorieën gebonden en paperback fictie en gebonden en paperback non-fictie zijn er maar 13 verkrijgbaar, hoewel 16 van de 19 auteurs vertegenwoordigd zijn. Het zoeken naar oudere titels van slechts een paar jaar geleden had wisselend succes en dat gold des te meer voor literatuur; er is bijvoorbeeld maar één werk van Shakespeare ("Romeo and Juliet") verkrijgbaar. Je kunt zelf de beschikbaarheid van je voorkeursgenre nagaan.

Ter vergelijking, toen de iTunes Store voor het eerst van start ging in 2003, waren er 200 duizend nummers beschikbaar (wat ongeveer overeenkomt met 20 duizend albums). Volgens Apple staat dat getal nu op 3,5 miljoen nummers, 65 duizend podcasts en 20 duizend audioboeken. Of de Connect bookstore een succes zal zijn en de uitgevers de kans kan geven om geld te verdienen aan en in te spelen op de "lange staart" zal afhangen van hoe snel ze de hoeveelheid titels kunnen vergroten.

Het andere probleem is de prijs. Van mijn informele steekproefje van ongeveer 20 titels die vandaag alleen in gebonden uitgave te krijgen zijn, verkoopt Sony de e-boekversies voor maar ongeveer 2 dollar minder dan wat ze bij Amazon.com kosten. Voor boeken die in paperback te krijgen zijn, is het verschil ongeveer 80 dollarcent. Voor literatuur waarvan het auteursrecht verlopen is, kunnen de e-boeken gekocht worden voor een beetje geld (3 tot 5 dollar), maar gezien het feit dat de meeste ook gratis verkrijgbaar zijn via het Project Gutenberg, is dat waarschijnlijk niet goedkoop genoeg. Omdat het apparaat zelf 350 dollar kost, moet je wel een verwoede lezer zijn om op economische gronden de aanschaf van een PRS te rechtvaardigen.

RSS-Feeds lezen -- Een laatste mogelijkheid van de Connect bookstore is RSS. Feitelijk maakt de boekwinkel eens per dag een update van de RSS-stromen van verschillende sites, verpakt ze als een boek, en je kunt die eens per dag downloaden. Dit zou handig kunnen zijn, maar Sony beperkt de keuze tot ongeveer 20 vooraf bepaalde titels, en je kunt niet je eigen RSS-stromen toevoegen. Dus tenzij jouw smaak precies overeenkomt met die van Sony, is deze mogelijkheid feitelijk behoorlijk nutteloos.

Dit is dubbel zo jammer omdat Sony in Japan al een echte RSS-oplossing heeft die Newspaper for Librie heet. Het is een Windows-programma dat automatisch een ronde doet langs de RSS-stromen van jouw keuze, ze omzet in het BBeB-formaat en ze toevoegt aan je bibliotheek. Je kunt een probeerversie downloaden, en het doet wat het beweert (al zit het vol met fouten en blijft het vaak hangen), en het werkt prima met de PRS. Het enige probleem is dat je Japans moet kunnen lezen om het te gebruiken.

Bovendien is door het ontbreken van automatische synchronisatie tussen de computer en de PRS het gebruik van de RSS-optie een nogal ingewikkeld proces. Je moet inloggen in de Connect bookstore en vanuit Connect Reader op de RSS-koppeling klikken. Dit geeft je een pagina met een lijst van al je RSS-abonnementen. Om de stromen te updaten en te downloaden, moet je op iedere koppeling voor een RSS-stroom individueel klikken. De Connect Reader downloadt vervolgens de stromen naar je computer, en daarna moet je handmatig de nieuwe bestanden naar de PRS overzetten (en handmatig oudere bestanden verwijderen). Dit in tegenstelling tot de manier waarop iTunes, de iTunes Store en de iPod naadloos en automatisch podcasts verwerken.

Nog meer beperkingen -- Het zal nu wel duidelijk zijn dat de PRS verre van perfect is, maar er zijn zelfs nog meer beperkingen. Vanwege het mooie scherm was het nuttig zijn geweest als hij vCard- en vCal-informatie kon lezen en presenteren. Dat zou immers van de PRS een basale pda hebben gemaakt. Ik begrijp wel de wens van Sony om het product simpel en specifiek te houden, maar het zou zeker veel nuttiger zijn geweest dan de oneigenlijke functies (de rudimentaire muziekspeler en fotokijker) die ze er wel in hebben gestopt.

Een ander duidelijk gemis is de onmogelijkheid om gegevens in te voeren. Sony had blijkbaar geen zin in een aanraakscherm dat de leesbaarheid en misschien de betrouwbaarheid zou verminderen. En gegeven de toch al logge werking van het apparaat zouden extra functies misschien niet doenlijk zijn. Maar het oorspronkelijke e-boekapparaat dat Sony in Japan uitbracht (de Librie) had een klein toetsenbord. Het was niet handig om grote lappen tekst in te voeren, maar het maakte wel dingen mogelijk zoals zoeken en wat directer navigeren. Dit maakt de PRS fundamenteel ongeschikt voor wat een natuurlijke toepassing had kunnen zijn voor dit apparaat: naslagwerken. Bovendien maakt het ontbreken van welke invoermethode dan ook, nu of in de toekomst, elke vorm van notities toevoegen onmogelijk.

Conclusie -- Alles bij elkaar is de PRS een oefening in frustratie. Frustratie omdat het zijn kerntaak goed vervult, en het zo'n grote belofte inhoudt als een platform. Als je eenmaal begonnen bent met het lezen van e-boeken op de PRS is het een bijzonder aangename ervaring. Het maakt e-boeken voor het eerst een realistisch alternatief voor echte boeken.

Maar al de verschillende ergernissen die de bruikbaarheid beperken tellen bij elkaar op: de algemene traagheid en slonzigheid van het apparaat; de grove interface (vooral de onmogelijkheid om vanuit een boek bij de inhoudsopgave, bladwijzers en geschiedenis te komen); de afschuwelijke vijfwegsnavigator; het ontbreken van rubrieken op de geheugenkaart; de kreupele Connect Reader software en armoedige integratie met het apparaat. Al deze dingen maken het proces om aan het daadwerkelijke lezen toe te komen onnodig omslachtig.

(Merk op dat de enige kwestie waar specifiek een Mac-gebruiker last van heeft, de trage eerste weergave van tekst- en RTF-bestanden is. Alle andere ergernissen zouden er ook zijn als je de PRS met Windows XP zou gebruiken.)

Voeg hier de hoge prijzen aan toe van zowel het apparaat als de e-boeken bij de Connect bookstore, en het slaat economisch nergens op. Als je een onverzadigbare lezer bent, of de gewoonte hebt meer boeken tegelijkertijd te lezen (en dus graag meer dan een deel mee zou willen nemen) kan het gemak misschien de doorslag geven. Als je graag leest in de omvangrijke bronnen in het publieke domein, zoals Project Gutenberg, en een plezierig draagbaar platform wilt hebben, dan is de PRS beslist het overwegen waard. Maar voor de meeste mensen is het prijskaartje van $350 waarschijnlijk net iets te veel.

Kortom, dit is (helaas) een typisch modern Sony-apparaat - geweldige hardware, kreupel gemaakt door gruwelijke software en hoge prijzen. We kunnen alleen maar hopen dat toekomstige versies verfijndere hardware en software-interfaces zullen hebben, en realistischer zullen zijn geprijsd.

Take Control-nieuws, 18 december 2006

Nieuwste informatie over Windows op een Mac -- Probeer je Windows te laten lopen op een Intel-Mac? Heb je Windows lopen maar zoek je hulp bij onderwerpen zoals afdrukken, back-ups maken, of hoe om te gaan met updates? Neem plaats achter het stuur met de belangrijk herziene en uitgebreide tweede editie van "Take Control Running of Windows on a Mac" van Joe Kissell. Je krijgt een rondleiding door een expert langs de beste technieken om Windows de draaien op een Macintosh.

De nieuwe editie bevat actuele informatie over Parallels Desktop (inclusief de nieuwste bèta). Je krijgt uitleg hoe je belangrijke nieuwe functies gebruikt, en waar je op moet letten bij updates. Het e-boek gaat ook uitvoerig in op de nieuwste veranderingen bij het draaien van Windows met Boot Camp van Apple. Ook bevat het een bespreking over back-ups maken van Windows-bestanden als je ofwel Boot Camp ofwel Parallels gebruikt, en geeft het een overzicht van de mogelijkheden om Windows-software te draaien zonder Windows te installeren.

We bieden een gratis update aan iedereen die "Take Control of Running Windows on a Mac" na 1 september 2006 heeft gekocht. We hebben e-mail met de vereiste link gestuurd naar al die mensen; stuur ons even een berichtje als je dat van jou niet gekregen hebt. Iedereen die een exemplaar van het boek heeft gekocht voor september kan de tweede editie met 50% korting kopen; klik op de knop "Check for Updates" op de omslag van je huidige exemplaar als je gebruik wilt maken van deze tijdelijke korting.

Synchronisatiescenario's in de praktijk voor iTunes 7 uitgelegd -- Ook hebben we net een gratis update uitgebracht van "Take Control of Syncing in Tiger" van Michael E. Cohen, voornamelijk om kwesties te bespreken rondom het synchroniseren van een iPod met iTunes 7. Net als alle andere Take Control e-boeken gaat de bespreking door Michael veel verder dan een snelle rondleiding langs de instellingen. Hij kijkt naar praktijksituaties en beantwoordt vragen zoals "Hoe beslist iTunes in welke rubriek hij een videobestand moet onderbrengen?" en "Waarom is mijn half-afgespeelde podcast gewist van mijn iPod toen ik synchroniseerde?" "Take Control of Syncing in Tiger" behandelt ook het synchroniseren van gegevens en bestanden tussen Macs, en hoe je pda's en mobieltjes synchroniseert met een Mac. Als je het e-boek al hebt kun je de gratis update verkrijgen door op de knop "Check for Updates" op de omslag van het e-boek te klikken.

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 18 december 2006

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

Digital TV tuners -- Een suggestie in onze aflevering met geschenkideeën brengt een lezer tot een vraag over digitale televisie-ontvangers die je op de Mac kunt aansluiten. (1 bericht)

Simple file server advice? Lezers bevelen verschillende manieren aan om een oude Mac te gebruiken als fileserver in een journalistieke omgeving. (8 berichten)

Mac Recipe Software Comparisons -- Weet je nog dat computerbedrijven hun machines adverteerden als de ideale manier om recepten te bewaren? Er blijken diverse programma's te bestaan voor de Mac. (3 berichten)

Rolling Faster, Farther with the RollerMouse Pro -- In reactie op de bespreking die Adam gaf van de RollerMouse Pro komt de vraag hoe hij presteert bij meer dan een scherm. (2 berichten)

Take Control of Your Domain Names -- Het nieuwe Take Control boek van Glenn Fleishman roept de vraag op hoe je de schade minimaliseert als iemand spam verstuurt die vanaf jouw domein lijkt te komen. (26 berichten)

Browser Wars -- Webbrowsen blijkt merkbaar sneller te zijn onder Windows op een Intel-Mac dan onder Mac OS X zelf. Wat kan dit verschil veroorzaken? (13 berichten)

Current opinions on challenge-response systems -- Hebben vraag-en-antwoord systemen om spam tegen te gaan werkelijk effect, of zijn ze alleen maar irritant? (3 berichten)

101 Uses for a Dead Zune -- Wordt "Zune" synoniem voor "mislukking" of "bezoedeld"? Lezers beuken meedogenloos in op de Zune. (3 berichten)

notMac challenge -- Er loopt een project om een gratis alternatief te bieden voor de .Mac-dienst van Apple, en dat zet een lezer aan tot speculaties over de toekomst van .Mac. (1 bericht)

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.