TidBITS#854, 6 november 2006

Het is niet te geloven dat het alweer drie jaar geleden is sinds het eerste Take Control e-boek, maar onze huidige catalogus van 44 titels liegt er niet om. Adam bekijkt hoe goed dit grote experiment gaat (goed!) en viert de gelegenheid met 50 procent korting. Verder in dit nummer: Glenn Fleishman bespreekt de feiten en fabels over een nieuw beveiligingslek in de AirPort Card. Op het softwarefront werpt Charles Maurer een blik op een paar alternatieven voor Adobe Photoshop, en we noteren de uitgave van SpamSieve 2.5, DVD Studio Pro 4.1.1, Final Cut Express HD 3.5.1, iTunes 7.0.2, Aperture 1.5.1 en een 8 GB-versie van de (PRODUCT RED) iPod nano. Tenslotte maken we melding van Windows Secrets, waarvan Glenn zegt dat het lijkt op TidBITS voor Windows-gebruikers en we kondigen een nieuwe DealBITS-verloting aan voor PDFpen.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

DealBITS-verloting: Microsoft Office-winnaars

Microsofts gift vorige week van vijf exemplaren van Microsoft Office 2004 bleek uiterst populair te zijn met een record van 1.959 deelnemers, meer dan elke andere DealBITS-verloting ooit. De felicitaties gaan naar Gerry Swislow van certif.com, Anthony Patrinos van gmail.com, Lou Hosta van mac.com, John Williamson van gmail.com en Peter Boctor van boctor.net, wiens inzendingen willekeurig gekozen zijn en die een exemplaar ontvingen van Microsoft Office 2004 Standard Edition, met een waarde van $399. Voor degenen die niet gewonnen hebben, maar nog steeds geïnteresseerd zijn in een eigen exemplaar van Microsoft Office 2004, heeft Microsoft op dit moment een feestdagenkorting met tot 25 procent korting (tussen $15 en $100) voor verschillende versies van Office tot 16 januari 2007 (goed voor exemplaren van Office aangeschaft tussen 31 oktober 2006 en 16 januari 2007).

DealBITS-verloting: PDFpen 3.0

Ik werk tegenwoordig veel met PDF-bestanden, en terwijl ik voor bepaalde taken niet zonder Adobe Acrobat Professional kan, verkies ik voor veel dingen toch SmileOnMyMac's PDFpen. Onder meer voor het verplaatsen van pagina's wanneer ik een versie voor afdrukken-op-verzoek van onze Take Control e-boeken maak, voor het verwijderen van pagina's voor voorbeelden van Take Control e-boeken, het toevoegen van tekst aan pagina's voor cursusexemplaren, en zo meer. (Voor wie op PDF gebaseerde interactieve formulieren wilt maken, biedt SmileOnMyMac PDFpenPro, dat in alle andere opzichten identiek is, maar wel bijna het dubbele kost.) Nieuwe eigenschappen in PDFpen 3.0 zijn onder meer ondersteuning voor het vervangen van tekst in originele PDF's; verplaatsen, vergroten/verkleinen, kopiëren en verwijderen van afbeeldingen; tekst met formattering kopiëren en plakken, en tekst over meerdere kolommen heen selecteren en kopiëren. Dit is zonder meer een interessant gereedschap voor wie met PDF-bestanden werkt.

Neem deel aan de DealBITS-verloting van deze week en win één van drie exemplaren van PDFpen 3.0 ter waarde van $49.95. Wie niet wint krijgt toch een korting op de prijs voor PDFpen of PDFpenPro - neem dus zeker deel via de DealBITS-pagina (zie link hieronder). Alle vergaarde informatie valt onder ons uitgebreid privacybeleid. Kijk uit met je spamfilters: je moet immers e-mail van mijn adres kunnen ontvangen om te weten of je gewonnen hebt. Vergeet ook niet dat wanneer je iemand naar deze verloting verwijst en hij wint, je dan ook dezelfde prijs krijgt als beloning.

SpamSieve 2.5 verbetert spamfilteren

Michael Tsai heeft SpamSieve 2.5 uitgegeven, de nieuwste versie van zijn populaire spamfilter-programma voor Apple Mail, Emailer, Entourage v.X en later, Eudora 5.2 en later in Sponsored- of Paid-modus, GyazMail, Mailsmith, Outlook Express 5 en PowerMail. Onder de talloze verbeteringen in SpamSieve 2.5, zijn de verbeterde nauwkeurigheid voor de afbeeldingenspam die er tussendoor begon te slippen, betere prestaties en minder geheugenverbruik en een nieuwe software update-functie voor het vereenvoudigen van updates. SpamSieve 2.5 is een gratis update voor geregistreerde gebruikers en nieuwe exemplaren kosten $30. Een 30-dagen probeerversie is beschikbaar als een 3,6 MB-grote download.

Take Control's derde verjaardag (en 50% korting!)

We hebben nu ons derde jaar afgerond waarin we elektronische boeken uitgaven in de serie Take Control en om dat feit te vieren geven we 50 procent korting op elk verkocht e-boek tot 13 november 2006. Gebruik gewoon deze link om onze catalogus te bezoeken en een order te plaatsen. De korting verschijnt als je een of meer boeken aan je winkelwagentje toegevoegd hebt in eSellerate (de korting is echter niet van toepassing op gedrukte boeken die je besteld hebt via QOOP of Amazon.com). Naast deze actie, wilde ik wat meer vertellen over wat we bereikt hebben in het afgelopen jaar en jullie een idee geven van waar het komende jaar naar streven.

Het jaar in cijfers -- Alles bij elkaar hebben we 35 e-boeken uitgegeven in ons derde jaar: 15 nieuwe titels, 14 updates, 2 vertalingen en 3 Macworld Superguides en de e-boekversie van mijn "iPhoto 6: Visual QuickStart Guide". Dat is twee keer zo veel nieuwe titels als vorig jaar, maar vijf keer minder updates. We reduceerden het aantal updates via een verbeterde planning en door het voor auteurs gemakkelijker te maken nieuwe informatie te plaatsen op de webpagina "Check for Updates" van elk e-boek. Dit update-mechanisme zorgt dat nieuwe informatie, elke keer dat er iets kleins is veranderd, sneller beschikbaar is voor lezers dan door een nieuwe PDF te maken.

De toevoeging van de Macworld Superguides en de e-boekversie van mijn "iPhoto 6: Visual QuickStart Guide" brengt onze catalogus op een totaal van 44 e-boeken plus 8 vertalingen. Natuurlijk verkopen onze eerste boeken over Mac OS X 10.3 Panther slechts een paar exemplaren per maand en de vertalingen worden ook nog maar sporadisch verkocht. We hebben nog niet genoeg titels om dit nu al een bijzonder lange staart te noemen, maar we zijn blij dat degenen die deze oudere e-boeken kopen, nog steeds de assistentie kunnen vinden die ze nodig hebben, iets dat lastig kan zijn in de traditionele boekenwereld waar verouderde boeken lastig te vinden zijn.

In termen van verkoopcijfers zagen we weer een toename, met ongeveer 34.000 verkochte exemplaren, gestegen van 31.000 vorig jaar, wat een stijging betekent van 10 procent. Hoewel we gehoopt hadden het beter te doen dan dit, bleek het lastiger te zijn zonder de extra verkopen die een nieuwe versie van Mac OS X met zich meebrengt, zoals we hadden in ons eerste jaar met Panther en ons tweede jaar met Tiger. We duimen voor de komst van Mac OS X 10.5 Leopard in 2007. Alles bij elkaar hebben we nu zo'n 89.000 e-boeken verkocht, wat ons tot het doel brengt ergens volgend jaar de 100.000 verkochte exemplaren-grens te doorbreken. Ik schrijf er meer over als we in de buurt komen, maar we zijn plannen aan het maken iets leuks te doen voor de persoon die ons 100.000-ste e-boek aanschaft.

Vanuit het perspectief van individuele titels, was het best lopende e-boek in ons derde jaar Joe Kissell's "Take Control of Maintaining Your Mac", met bijna 3.000 verkochte exemplaren tot nu toe. Maar interessanter is dat Joe's "Take Control of Mac OS X Backups", ons meest stabiel lopend e-boek is in alle jaren, met een totaal aan verkochte exemplaren tot nu toe van meer dan 6.300 stuks. Op de tweede plaats na zijn verwante "Take Control of Upgrading to Panther". Het is daarom niet verrassend dat het gedrukte boek "Real World Mac Maintenance and Backups" het goed deed in Amazon.com's bestsellerlijsten, totdat ze een paar dagen geleden door hun voorraad heen waren.

Printen eenvoudiger maken -- Ons belangrijkste wapenfeit vorig jaar was het verwezenlijken van onze dienst "print-on-demand". Een deel van onze lezers drukken hun e-boek daadwerkelijk af en we wilden lezers een goedkope manier bieden om hun e-boeken professioneel te drukken, waardoor het resultaat er ook als een boek uitziet en niet als een stapel geprint papier. Met zoveel "print-on-demand"-diensten op de markt leek het makkelijk een goede dienst te vinden, maar de opties vielen maandenlang als dominostenen om, sommigen gebruikten vreemd papier, velen waren te duur en we hadden een dienst nodig wiens financiële rapportages ons in staat stelden te bepalen hoeveel elke auteur betaald moest worden. Wat we echt wilden was een systeem dat we konden aansluiten op onze bestaande winkelwagen van eSellerate, maar dat bleek onmogelijk.

Uiteindelijk vonden we het bedrijf QOOP, dat lezers "print-on-demand" boeken kon aanbieden als een secondaire optie voor elk nieuw e-boek, via de knop "Check for Updates" op elk e-boek. Lezers die een nieuw e-boek kochten en deze willen afdrukken kunnen nu een fraai, in een spiraal gebonden exemplaar kopen. Met "Take Control of Thanksgiving Dinner" zijn we begonnen de optie aan te bieden alleen een gedrukt exemplaar te bestellen, direct op onze website, voor mensen die alleen een gedrukte versie willen.

Onze grootste uitdaging is nu de afdrukopties voor al onze boeken zoveel mogelijk te standaardiseren en verduidelijken. Op dit moment toont een nadere blik op onze cataloguspagina de vorm ("print-on-demand", traditioneel boek, enz.) waarin elke titel verkrijgbaar is, evenals een blik op de linkerzijde van elke individuele titelpagina. Een andere webpagina over "print-on-demand" vat ook de aanbiedingen samen en toont foto's van een van de afgedrukte boeken.

Nu ik het toch over drukwerk heb, een andere mijlpaal was de publicatie van twee boeken bij Peachpit Press. Samen met Joe's "Real World Mac Maintenance and Backups", dat ik al eerder noemde, hebben we ook Sharon Zardetto Aker's twee e-boeken over fonts gepubliceerd in de vorm van "Real World Mac OS X Fonts".

Reflecties en gedachten -- Tonya en ik hebben dit jaar wel geleerd dat het moeilijk is om voortdurend maar nieuwe titels uit te brengen, en dat het bovendien niet altijd wenselijk is. Het probleem lijkt vooral te zitten in het feit dat we overal bovenop willen zitten, wat het redigeren vertraagt en het moeilijk maakt om taken uit te besteden. Het resultaat hiervan is dat een nieuw boek of een belangrijke update veel tijd van ons vraagt, en die tijd zouden we graag besteden aan overzichtstaken waar alle boeken van profiteren. De actie samen met Apple om .Mac-gebruikers een deel aan te bieden van "Take Control of .Mac", samen met een korting op het gehele boek, kostte ons veel werk en coördinatie, maar bleek wel succesvol te zijn. Verder heb ik een aantal ideeën waarvoor ik zou moeten gaan programmeren voor ons systeem, maar daar heb ik nog geen tijd voor kunnen vinden.

Een andere les van dit jaar is dat we nog veel moeten leren als we verder willen uitbreiden buiten de technische wereld, en we maken daar dan ook een pas op de plaats. Hoewel "Take Control of Booking a Cheap Airline Ticket" van Sam Seller op het eerste gezicht niet technisch lijkt gaat het vooral over het gebruik van internet voor een bepaald doel, en is daarom behoorlijk succesvol. "Take Control of Thanksgiving Dinner" van Joe Kissell was een grotere uitdaging, en we moesten leren hoe we een boek voor zo'n ander publiek in de markt moesten plaatsen, omdat het weinig overlap had met technische zaken. Om een voorbeeld te geven: in november doneren we $1 per verkocht exemplaar van dat e-boek aan de San Francisco Food Bank. Hier heeft Joe als vrijwilliger gewerkt, en deze organisatie heeft plannen om hem en het boek op TV aan te kondigen. Spannend! Ons doel is hier niet om een uitgever van kookboeken te worden, maar om de Take Control-serie bekend te maken bij een groter publiek en om meer mensen aan te moedigen om eens een e-boek te proberen.

Helaas is het nog steeds lastig om goede PDF's te produceren. Ik heb het eerder gezegd: zonder PDF Enhancer 3.1 van Apago en PDFpenPro 3.0 van SmileOnMyMac zou ik gek worden van het gebruik van Acrobat Professional. PDF Enhancer voert een aantal magische trucs uit in het comprimeren van onze PDF's (en haalt daar regelmatig winsten van 80 tot 90 procent), en lost daarbij ook problemen in de bestanden op. PDFpenPro helpt bij het verplaatsen van pagina's, het verwijderen van pagina's en dergelijke. Dit kan ook in Acrobat Professional, maar is daar veel lastiger.

Veel dingen in Microsoft Word zijn ook moeilijk. Interne links bijvoorbeeld moeten aangemaakt worden in de Hyperlink-dialoog van Word, die nog steeds hetzelfde werkt als voor het uitkomen van het scrollwiel, en die het lastig maakt om headers te selecteren. De ingebouwde kruisverwijzingmogelijkheid van Word heeft überhaupt teveel problemen om het te gebruiken. Zelfs met het gebruik van iKey verbruikt de Hyperlink mogelijkheid veel tijd en is het ronduit onberekenbaar. Bovendien kun je deze links alleen activeren door de PDF vanuit de Windows-versie van Word te genereren. Gelukkig kunnen we dit nu wel doen door gebruik te maken van Parallels Desktop op Tonya's nieuwe MacBook Pro. Laten we hopen dat de volgende versie van Microsoft Word voor de Mac betere gereedschappen biedt voor het maken van PDF's met links en bladwijzers.

Dank je wel! Vanuit ons perspectief is Take Control heel succesvol geweest. Het is fantastisch wanneer je bedenkt hoeveel mensen meer dan tien van onze boeken hebben, en het is nog leuker om succesverhalen te lezen van lezers die ons schrijven om te vertellen dat ze van zo'n e-boek geprofiteerd hebben. Bovendien is het leuk om te experimenteren met het verschijnsel e-boek.

Natuurlijk gaat onze dank uit naar die mensen die onze e-boeken aangeschaft hebben. Hoewel we hoge verwachtingen hadden van de serie toen we in oktober 2003 de eerste uitgave publiceerden, hadden we geen idee dat Take Control zo belangrijk zou worden, en dat het ons in contact zou brengen met zoveel fijne mensen. verder gaat onze dank uit naar de talentvolle groep van schrijvers, zonder wie dit allemaal niet mogelijk zou zijn: Joe Kissell, Glenn Fleishman, Matt Neuburg, Kirk McElhearn, Tom Negrino, Jeff Tolbert, Caroline Rose, Larry Chen, Scott Knaster, Steve Sande, Brian Tanaka, Clark Humphrey, Lea Galanter, Andy Affleck, Sharon Zardetto Aker, Sam Sellers, Arnie Keller, Dan Frakes, Michael Cohen, Don Sellers, Jeff Carlson en Karen Anderson. En ik persoonlijk wil Tonya graag speciaal bedanken, die zoveel meer doet dan veel mensen zich realiseren.

Een serie Apple updates

Apple heeft de laatste weken een aantal onderhoudsupdates uitgegeven, waarbij het bedrijf maar weinig details heeft vrijgegeven over wat er nu precies aangepast is. Helaas begint dit een patroon te worden. De updates zijn beschikbaar via Software Update of als zelfstandige downloads.

DVD Studio Pro 4.1.1 (een download van 2,3 MB) lost een probleem op met DDP- (Disc Description Protocol) en CMF- (Cutting Master Format) bestanden op Intel-gebaseerde Macs. Final Cut Express HD 3.5.1 (een download van 14,5 MB) "verhelpt compatibiliteitsproblemen met bepaalde hardware". En iTunes 7.0.2 (een download van 25 MB) lost een aantal bugs op en voegt ondersteuning toe voor de Second Generation iPod shuffle, waarvan de verzending vorige week begon.

Voor fotografen bracht Apple de "Digital Camera RAW Support Update" uit, die de compatibiliteit met de Canon Digital Rebel XTi/400D/Kiss X Digital, de Nikon D80 en Pentax *ist DS camera's verbetert. Deze update lost ook problemen op met de afhandeling van grote Canon RAW-bestanden, verbetert DNG-compatibiliteit op Intel-gebaseerde Macs en lost een probleem op met het exporteren uit Aperture. De update is beschikbaar voor PowerPC Macs (een download van 1,4 MB) of in universal formaat (een download van 2,4 MB). (Ik vermoed dat Apple in het tweede geval eigenlijk "Intel-only" bedoelt, omdat universal zou moeten betekenen dat de update werkt op zowel PowerPC als Intel-gebaseerde Macs; de universele versie wilde echter niet installeren op mijn PowerPC-machines.)

Een belangrijkere update is Aperture 1.5.1 (een download van 125 MB). Deze update lost meer dan 100 problemen op in betrouwbaarheid en prestaties. Voorbeelden zijn verbeterde sleutelwoordondersteuning, Loep-gedrag en betere prestaties bij voorvertoningen.

Apple bracht ook een Aperture 1.5 proefversie uit. Dit is een volledig functionele versie die 30 dagen werkt. De download van 132 MB is exclusief de voorbeeldbestanden in tutorials die je wel vindt in de volledige versie.

Als laatste een hardware update: Apple is begonnen met de verkoop van een 8 GB-versie van de (PRODUCT RED) iPod nano (zie "Nieuwe iPod nano ziet rood", 16 okt. '06). De helderrode muziekspeler kost evenveel als de zwarte 8 GB iPod nano, $250, maar Apple geeft $10 van de opbrengsten van ieder exemplaar aan de (RED) beweging die vecht tegen AIDS in Afrika.

Weer een kleine zwakheid in Airport ontdekt

Mac OS X loop wellicht gevaar via de oorspronkelijke AirPort Card vanwege een aanvalsmethode die vorige week gepubliceerd werd als onderdeel van de 'Month of Kernel Bugs'. De aanval kan een paar "interne kernelstructuren" corrumperen en een kernel panic - een crash veroorzaken. De ontwikkelaar van de aanvalsmethode gaat er van uit dat hij deze met enige moeite om kan zetten in een 'root exploit' waarmee de controle van de machine kan worden overgenomen.

De aanpak zoals deze is gepubliceerd, werkt alleen met de oorspronkelijke AirPort Card, de interne 802.11b Wi-Fi adapter voor Macs, geïntroduceerd in 1999. Deze kaart is in alle Macs tot eind 2002 gebruikt. Apple is enige tijd geleden gestopt met de verkoop van deze AirPort Card - tot groot verdriet van mensen wiens adapter stuk is gegaan op een verder prima werkende computer. Alle Mac-modellen vanaf 2003 hebben een sleuf voor AirPort Extreme (802.11g) netwerken; de AirPort Extreme Card-sleuf is niet compatibel met de oorspronkelijke AirPort Card.

Verder stelt de ontwikkelaar van de aanvalsmethode dat de exploit het best werkt als een Mac in actieve scanmodus is gezet, hetgeen een commandoregelgereedschap vereist dat met Mac OS wordt meegeleverd of het KisMAC hulpprogramma. In een kort interview met Brian Krebs van de veiligheidsblog van The Washington Post vertelde de ontwikkelaar Krebs dat hij een paar vectors had gevonden waarmee het ook mogelijk zou moeten zijn Macs met AirPort-kaarten in stationaire modus binnen te komen maar kon nog geen concrete resultaten bespreken.

De exploit is min of meer gepubliceerd als recept voor reproductie, dus het is nog niet verwerkt in een programma waarmee je computers kunt laten crashen. Maar het zal wel worden opgenomen in het open-source Metasploit framework, een systeem voor integriteitstests van software en besturingssystemen op een geautomatiseerde manier, door gebruik te maken van vervormde datapaketten en andere technieken. (Ten tijde van dit schrijven schijnt het onderdeel te zijn van Metasploit, maar ik heb het nog niet langs zien komen in de lijst van modules.)

De 'Month of Kernel Bugs' (MoKB) gebruikt een kleine hoeveelheid standaardgereedschappen waarmee integriteitstests kunnen worden uitgevoerd op kernels van besturingssystemen door grote hoeveelheden willekeurige input te genereren (dit heet 'fuzzing') dat vervolgens vergeleken kan worden met de fouten op de aangevallen computers zodat kan worden achterhaald welke input welke fouten of crash veroorzaakt. Volgens medewerkers aan het project zijn er nog vijf andere Apple kernel bugs die in de komende 30 dagen zullen worden aangekondigd. (Op dit moment zijn er geen andere Apple bugs bekend.)

In een tamelijk onverantwoordelijke zet heeft de MoKB coördinator gezegd dat er geen waarschuwing zal worden gegeven aan de makers van de betreffende systemen voordat de exploit wordt aangekondigd. Exploits die worden gepubliceerd op de dag dat de fout is geïdentificeerd worden wel "zero-day exploits" genoemd. In de beveiligingswereld wordt dit gezien als ongemanierd, ergens tussen poepen in het zwembad en het verkopen van drugs aan kinderen. Er zijn weinig argumenten voor het niet verstrekken van waarschuwingen op voorhand aan de aangetaste partijen, behalve dan als je de wijsneus wilt uithangen.

De verantwoording voor de daden van de MoKB coördinator, die alleen bekend is als LMH, is het aloude "Apple luistert niet naar veiligheidslekken en doet alsof ze er geen heeft"-argument. Deze veiligheidssoap die in augustus begon (zie: "To the Maynor Born: Cache and Crash") heeft er kennelijk toe geleid dat menig hobbyist en professioneel veiligheidsonderzoeker besloten heeft dat Apple systematisch veiligheidslekken ontkent terwijl ze er wel zijn. In het geval van de Mayor Born saga is het duidelijk dat slechts een handjevol mensen het voorbeeld, dat aan Apple zou zijn gegeven, daadwerkelijk heeft gezien. Dat betekent dat je als je die zaak als uitgangspunt neemt voor de stelling dat Apple veiligheidslekken negeert, je je verlaat op informatie uit tweede of derde hand. (Apple vertelde Krebs dat het dit nieuwste AirPort-lek onderzoekt en er pas "sinds kort" van op de hoogte is.")

In de commentaren op een artikel hierover op LMH's Kernel Fun blog, schrijft hij of zij: "Het is eigenlijk een kwestie van tijd om te aan te geven dat alle pro-Mac paranoia gewoon onzin is. Apple doet prima werk maar ook zij maken natuurlijk fouten, net als iedereen." Het is erg grappig dat gerespecteerde experts denken dat uitgesproken Mac-fans de belangen van de gehele Mac-gemeenschap behartigen. Een meer realistisch beeld, geschetst door een ervaren Mac-gebruiker vindt men als tweede commentaar (door Dave Schroeder) op Ryan Russell's blog-artikel over deze exploit.

Ik zou hierbij willen verklaren dat ik als iemand die regelmatig verslag doet van Macintosh-zaken toch niet automatisch vind dat Mac OS X onkwetsbaar is. Ik heb zelfs regelmatig geschreven over lekken en over het risico dat wij als gebruikersgemeenschap lopen wegens een gebrek aan immuniteit. Hoewel Apple haar besturingssysteem zeer solide heeft opgebouwd is het niet ongrijpbaar voor misbruik via wegen die niet voorzien waren.

Maar wat is nu de clou van dit verhaal? Geen Mac van na begin 2003 of oudere Mac die niet in actieve scanmodus staat loopt gevaar. Het lek vereist vervolgens nog de nabijheid van de gebruiker, of iemand met een hele gevoelige antenne die je computer kan bereiken. Ik ga er van uit dat Apple snel met een reparatie komt voor gebruikers van Mac OS X 10.3 en 10.4 en dat ze bovenop andere aankondigingen van MoKB zullen zitten.

Een onafhankelijke Windows-mailinglijst wordt groter

Bij TidBITS horen wel eens "Jullie lijst is geweldig maar is er ook een Windows-versie van?". Ik heb deze mensen altijd verteld zich op te geven voor de Windows Secrets newsletter van mede Seattle-bewoner Brian Livingston. Brian is journalist van het integere soort en heeft een welverdiende reputatie voor dingen onderzoeken die Windows-gebruikers nodig hebben. Hij was lange tijd een columnist voor InfoWorld en heeft diverse lijvige Windows Secrets-boeken geschreven, al vanaf Windows 95. Hij heeft de expertise over zijn lijst vergroot door in het verleden samen te gaan met andere mailinglijsten en heeft nu een staf van experts op dat gebied.

Windows Secrets staat op het punt nog groter en beter te worden door hun fusie met LangaList, die zich gespecialiseerd heeft in tips en trucs voor Windows-gebruikers. De gecombineerde lijst zal totaal zo'n 272.000 niet overlappende abonnees hebben. Fred Langa, een voormalig eindredacteur van Byte, zal onderdeel van deze publicatie uit gaan maken - die tijdens de korte overgangsperiode zowel Windows Secrets als LangaList zal heten - evenals Fred Dunn, reeds lange tijd redacteur voor PC World.

Brian's lijst komt in twee vormen: gratis en betaald. De betaalde lijst bevat e-boeken, tips, toegang tot de archieven en diepgaande Windows patch-analyse. Maar hier zit de verrassing: Er is geen minimum aan het abonnementsbedrag. Je kunt $1 betalen of $1,000. Door ten minste een nominaal bedrag te vragen voor de extra's denken mensen na over de waarde van hetgeen ze krijgen, met name bij het verlengen van hun abonnement. Hoewel de upgrade-pagina voor de mailinglijst keuzeknoppen heeft voor $15, $25 en $50 kun je handmatig elk bedrag invoeren. Brian zegt dat hoewel hij en zijn collega's geen omzetgegevens publiceren, noch aantallen betalende abonnees, hij schat dat de meeste abonnees tussen de $10 en $100 per jaar betalen voor de extra inhoud.

Wij kunnen slechts dromen van de publieksaantallen die Brian en Fred hebben - wij bereiken daar nog geen 20 procent van, hoewel dat wel weer ver ligt boven de verhoudingen tussen Apple en Windows marktaandelen - maar wij gunnen hen het succes, alsmede het stijgend aantal Windows-gebruikers dat de weg vindt naar hun mailinglijst. Immers - obligate grap ten koste van de Windows-gebruikers - zij hebben de hulp hard nodig.

Kamelen en paarden: alternatieven voor Photoshop

Adobe Photoshop doet me denken aan een kameel: een paard ontworpen door een commissie. Groot en moeilijk te besturen. Het is opmerkelijk nuttig - geen enkele ander fotobewerkingsprogramma kan zo veel - maar het is niet gemakkelijk te besturen.

Persoonlijk kan ik niet zonder Photoshop, niet zozeer om wat het allemaal kan, maar wel omdat ik het nodig heb om enkele plug-ins van Asiva (Shift+Gain in het bijzonder) te gebruiken. Asiva heeft er helaas de brui aan gegeven. Hun plug-ins werken prima met de actuele versies van Photoshop maar worden niet gehercompileerd voor Intel-Macs. Daarom ben ik dan ook al een tijdje op zoek naar een paard. Ik heb nog geen kandidaat gevonden die ik zou willen kopen (Shift+Gain is moeilijk te vervangen) maar ik ben wel op enkele interessante alternatieven gestoten.

Ik heb ook een goedkopere kameel gevonden, PhotoLine. Dit is Photoshop CS2 voor een beperkt budget. Het is vergelijkbaar met Photoshop CS2 wat betreft creëren en verwarren, maar met een prijs die lijkt op die van Adobe Photoshop Elements. Het is niet zo snel en stabiel als CS2, maar toch wel voldoende om bruikbaar te zijn. De documentatie is jammer genoeg zo beperkt dat veel gebruikers nooit de geavanceerde functies van het programma zullen kunnen gebruiken.

Vereisten voor fotobewerkingsprogramma's -- Alvorens we het verder over specifieke producten hebben, zal ik beschrijven wat ik verwacht van een fotobewerkingsprogramma. Hier is een lijst (in willekeurige volgorde) van wat ik verwacht.

Photoshop en vrienden -- Met allerlei trucjes en kneepjes kan Photoshop CS2 dit allemaal doen. Photoshop Elements 5 kan beelden niet anamorfisch samendrukken, maar het kan wel praktisch alle andere dingen. Momenteel bestaat deze versie wel alleen nog maar voor Windows. Photoshop Elements 3 en 4 bieden ook geen optisch verscherpen en verwijderen van bewegingswazigheid. In het algemeen biedt Photoshop CS2 meer controle en complexiteit dan Photoshop Elements, maar voor sommige complexe opdrachten is het eenvoudiger. Sommige dingen zijn echter zelfs beter en/of gemakkelijker te doen met producten van derden. Ik vul Photoshop CS2 regelmatig aan met Photomatix om het contrast te regelen (zie "Photomatix: Een virtuele toverstok," 16 okt. '06), Noise Ninja om ruis en fijn detail te verminderen, Asiva Shift+Gain om te werken met kleuren en kleurranden te verwijderen, en PhotoZoom Pro om te vergroten. (Voor meer informatie over deze laatste twee producten, zie "Foto's bewerken voor de perfectionist," 27 sep. '04.)

PhotoRetouch -- PhotoRetouch Digicam is de ingeperkte liefhebbersversie van PhotoRetouch Pro. Ik was niet in de gelegenheid om de Pro-versie uit te testen, dus mijn commentaren zijn extrapolaties en niet gebaseerd op rechtstreekse ervaringen.

Beide programma's werden specifiek en uitsluitend ontworpen voor het bewerken van foto's. Vergeleken met Photoshop bieden ze een beperkte reeks manipulaties die niet voldoende zijn voor het opmaken van een advertentie of folder, maar voor het bewerken van foto's lijken de beschikbare manipulaties weldoordacht te zijn. Een manipulatie pas je toe door of het met een airbrushgereedschap op de foto te schilderen, of het op het hele beeld toe te passen en vervolgens uit te wissen waar je het niet wilt hebben. Je hoeft nooit te selecteren of met lagen of maskers te werken. Dat maakt PhotoRetouch minder flexibel dan Photoshop, maar wel efficiënter en eenvoudig.

Van mijn verlanglijstje krijgt PhotoRetouch alles vrij gemakkelijk en kundig voor elkaar, behalve het veranderen van een vertekende projectie, het rechtmaken van kromme lijnen, het contrast in de kleine details verscherpen, het verwijderen of toevoegen van bewegingsonscherpte, het vervangen van delen van een beeld, het toevoegen van een zon, en het gebruik van PNG-bestanden. Het lijkt geen optische verscherping te hebben, maar er is een "slim verscherpen"-algoritme dat geavanceerder is dan een eenvoudig onscherpte-masker. De Digicam-versie is beperkt tot 8-bitskleuren.

Ik vermoed dat de Digicamversie in de behoeften kan voorzien van vrijwel iedereen die geen spiegelreflexcamera gebruikt, dus iedereen die een camera gebruikt met een 8-bits beeldsensor. De Pro-versie gaat ook in op de behoeften van meer geavanceerde liefhebbers en professionals, en zal dat handiger kunnen dan Photoshop, maar alle professionele gebruikers zullen ooit wel eens Photoshop nodig hebben, en ik zou zelf PhotoRetouch, net als ik doe met Photoshop, aanvullen met Photomatix, Noise Ninja en PhotoZoom Pro.

Hoewel PhotoRetouch minder mogelijkheden heeft dan Photoshop, dragen die soms vrij verwarrende namen. Zo is "kleurverandering" iets anders dan "kleurwijziging" en "kwantificeren" verwijdert kleurzwemen. En hoewel PhotoRetouch eenvoudiger is dan Photoshop, heb je toch nog aanzienlijk veel tijd nodig om het te leren, en de Digicamversie heeft geen helpbestanden of een handleiding, alleen een verwijzing naar een paar QuickTime-instructies op het web. Ik heb de handleiding van de Pro-versie gedownload en gewoon de delen overgeslagen die duidelijk niet van toepassing waren.

De Digicamversie werkte over het algemeen goed, maar ik vond wel een ingebouwde landmijn die het vermelden waard is: wanneer je een 16-bitsbeeld bewaart, dan wordt het overschreven als 8-bits zonder enige waarschuwing.

Binuscan verkoopt de Digicamversie via het web met prijzen en voorwaarden die noch duidelijk noch eenvoudig zijn. De PhotoRetouch Digicam webpagina vermeldt dat het programma gratis is, terwijl er een Koop-knop bijstaat die een andere pagina opent waarop het 49 euro kost, maar dat het alleen gekocht kan worden vanuit het programma zelf. Als je het programma downloadt omdat je denkt dat het gratis is en je probeert om een bestand te bewaren, gaat er een venster open om je mede te delen dat je een demo gebruikt die beperkt is tot 30 keer opslaan. In dat venster verschijnt een Koop-knop. Als je op die knop drukt, kom je op een webpagina die prominent meldt dat het product vandaag 49 euro kost, maar dat de prijs 149 euro zal worden zodra er 3000 exemplaren van verkocht zijn. Dat impliceert dus duidelijk "binnenkort". Bovendien melden de kleine lettertjes onderaan de pagina dat "We bevelen aan om onze algemene verkoopvoorwaarden te lezen voordat u uw bestelling bevestigt.... Eenmaal gedownloade software kan niet worden ingeruild". Als je op de koppeling naar die voorwaarden klikt, en als je de moeite doet om te lezen wat op een normale licentieovereenkomst lijkt en het juridisch koeterwaals te ontcijferen, dan blijkt dat de overeenkomst niet standaard is. Je koopt het recht om het product op slechts één computer te gebruiken, niet zomaar een computer maar degene waarop je het product de eerste keer op installeerde. Een activatiemethode verhindert dat je het verplaatst. Als je computer wordt gestolen, het begeeft of vervangen moet worden, dan kun je dit melden bij Binuscan en dan mag je het programma activeren op een andere machine, maar slechts één keer en alleen tijdens het eerste jaar. Dus Binuscan laat je nu 49 euro betalen plus nog eens 149 euro de volgende keer dat je je computer vervangt.

Bij de verkoop van de Pro-versie werkt Binuscan nog ondoorzichtiger. Nergens op de site verschijnt er een advertentie of een prijs voor, en ze onthullen al evenmin de voorwaarden van de licentie die ze verkopen en praten ook al niet over garantie. Ik informeerde naar de prijs en de licentie, maar ik kreeg geen antwoord. Ik liet daarna een paar vrienden bij hen informatie vragen als mogelijke klanten. Binuscan gaf als prijs 950 dollar plus 30 tot 40 dollar verzendkosten. Als antwoord op een gerichte vraag kreeg een van hen te horen dat de Pro-versie op een onbeperkt aantal computers geïnstalleerd kan worden, maar dat het alleen werkt met een USB-sleutel. Er kwam geen antwoord op zijn vraag over een garantie, en Binuscan leverde al evenmin de tekst van de licentieovereenkomst waar de ander naar gevraagd had.

Als ik alleen naar deze producten kijk, zou ik ze van harte willen aanbevelen, maar de manier van zakendoen van hun ontwikkelaar weerhoudt mij daarvan. Ook moet ik melden dat de Digicamversie een val is voor wie niet oplet. Het kost zoveel tijd om een fotobewerkingsprogramma efficiënt en effectief te gebruiken, dat maar weinig mensen vrijwillig zullen overstappen op een ander. In de praktijk koop je geen fotobewerker, maar je koopt een licentie en je trouwt vervolgens met de ontwikkelaar en je ondersteunt zijn volgende versie. Als je een instant- of een iets geavanceerdere camera hebt, dan kan PhotoRetouch Digicam nu voor jou perfect zijn, maar als je ooit een digitale spiegelrefexcamera aanschaft, dan zul je toch zo nu en dan wel met 16-bitskleuren willen werken. Daarvoor heb je de Proversie nodig, Als je je goed in PhotoRetouch ingewerkt hebt, dan heb je de keuze om of je tijdsinvestering te verliezen (niet veel van je kennis is bruikbaar in Photoshop), of duizend dollar neer te tellen voor een upgrade.

LightZone -- LightZone is een nieuw racepaardje, een veelbelovende eenjarige. Onder de motorkap is het wat ongewoon en heeft het een uniek gebruikersinterface, een interface die tegelijkertijd eenvoudig is en verfijnd. LightZone stelt nieuwelingen in staat dingen te doen, die in Photoshop geavanceerde technieken vereisen.

In plaats van pixels te schilderen zoals in Photoshop en PhotoRetouch, manipuleert LightZone beelden door berekeningslagen opeen te stapelen - in computerjargon, door het stapelen van vectors. Je haalt gereedschappen naar een vlak in een venster en ziet de manipulaties uitgevoerd worden op het beeld. Een gereedschap kun je op een beperkt gebied aanwenden door met een spline-gereedschap, bezier-gereedschap of polygon gereedschap te tekenen, en je kunt de rand van het gebied doezelen met het schildergereedschap. Als het resultaat van een bewerkingsgereedschap je niet aanstaat kun je de gereedschappen verwisselen of anders rangschikken.

Werken met LightZone is radicaal anders dan werken met Photoshop. In plaats van beslissen welke van de vele gereedschappen je een keer gaat toepassen, beslis je hoe je enkele gereedschappen meerdere keren op verschillende manieren gaat toepassen. Bijvoorbeeld, om contrast te veranderen biedt Photoshop zeven, vanuit menu's direct bereikbare dialoogvakken, plus, voor gevorderde gebruikers, contrastmaskering. In plaats hiervan biedt LightZone alleen maar een ZoneMapper en een ToneMapper. De eerste is een meer intuïtief equivalent van Photoshop's Curves gereedschap; de laatste is uniek. Stel je voor dat je foto in reliëf gehamerd is op een koperplaat. Je wilt de diepte van het reliëf veranderen om het helderder te maken. Hiervoor kies je (1) de maat van je hamer, (2) bepaalt de kracht van de slagen, (3) beslist of je de klappen verspreidt over ruime oppervlakten of dat je mikt op plekken waar de contouren veranderen, en (4) beslist of je alle delen van het reliëf hetzelfde of telkens anders bijstelt, in proportie tot hun diepte. Zo stelt Lightzone's ToneMapper contrast in. Schuifjes bepalen de eerste drie parameters en een pop-up menu bepaalt de vierde. Je kunt de hele afbeelding er mee inhameren, of een willekeurig deel ervan, zo vaak en op welke manier je ook maar aanstaat. (De hamer is een combinatie van twee abstracte manipulaties toegepast op luminantie: het aanwenden van een contrastmasker plus het gebruik van een masker dat bepaald wordt door een geheimzinnig, niet-lineair mathematisch apparaat, genaamd een bilateraal filter.)

LightZone doet een aantal bijzonder complexe manipulaties met een kleine hoeveelheid eenvoudige gereedschappen maar het mist ook wel enkele primaire mogelijkheden. Twee lacunes zijn bijzonder beperkend: LightZone corrigeert convergerende lijnen niet en geef geen manier om selectief om te gaan met kleuren - geel verhelderen, bijvoorbeeld, of rode franje bewerken die te breed is om met het noise-gereedschap te verwijderen. De ontwerpers zijn van plan deze eigenschappen spoedig toe te voegen. Als ze dat doen, kun je een langere bespreking verwachten. Dit is een product dat het waard is om in de gaten te houden.

Al ziet LightZone eruit alsof het Core Image toepast, in werkelijkheid is het geprogrammeerd in Java. Dat betekent dat het onder Windows and Linux werkt en ook in Mac OS X. Versie 1 kost $150 en omvat een gratis update naar versie 2, die mogelijk $250 zal kosten. Een demo van versie 1 kan gratis gedownload worden, zo ook een openbare bèta van versie 2 en het komplete pakket voor Linux.

Take Control-nieuws, 6 november 2006

Voed de hongerigen terwijl je het Thanksgiving-diner bereidt -- Thanksgiving gaat helemaal over familie en eten, en om degenen te helpen die geen van beide hebben, zullen we gedurende de maand november per verkocht exemplaar van Joe Kissell's e-boek "Take Control of Thanksgiving Dinner" één dollar schenken aan de San Francisco Food Bank, een stichting (waar Joe voor werkte als vrijwilliger) die als doel heeft om een einde te maken aan honger in San Francisco.

Als je al eens een boek van Joe gelezen hebt, dan weet je dat hij je zeer goed kan helpen bij het met succes volbrengen van ingewikkelde computertaken als het installeren van Mac OS X of het maken van een degelijk backup-rooster. Hij heeft ook uitstekend werk geleverd bij het beschrijven van de planning en (voor)bereiding van een Thanksgiving-diner, en eerlijk gezegd denken we dat, met alle redactiewerk, het testen en de interne koppelingen, "Take Control of Thanksgiving Dinner" een van onze beste titels ooit is. Je kunt het boek in het gebruikelijke elektronische formaat deze week aanschaffen voor slechts 5 dollar tijdens onze verjaardagsuitverkoop met 50% korting, maar als je denkt dat je een gedrukt exemplaar nodig hebt voor in de keuken, dan kun je dat ook kopen, voor 19,99 dollar.

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 6 november 2006

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

MacBook Pro Core 2 Duo hard drive options -- Apple's nieuwe pro-laptops bieden drie verschillende harde-schijfconfiguraties. Hoe meten die zich met wat je van derden kunt kopen? Plus bekijken we nog eens hoeveel echte schijfcapaciteit je krijgt op een harde schijf in vergelijking met de geadverteerde capaciteit. (16 berichten)

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.