Vorige editie | Zoek in TidBITS | TidBITS Home Page | Volgende editie

TidBITS Logo

TidBITS#844, 28 augustus 2006

Na bijna 600 afleveringen stopt technisch redacteur Geoff Duncan met zijn dagelijkse taken bij TidBITS. In zijn afscheidsartikel kijkt hij terug op zijn jaren bij TidBITS en op hoe de computertechnologie zich ontwikkeld heeft zonder de noodzaak van ondersteuning en uitleg te hebben opgeheven. Verder zien we hoe Apple deze week 1.8 miljoen iBook G4- en PowerBook G4-batterijen terughaalt, voor $100 miljoen een schikking treft met Creative Technologies en voorzichtig het MacBook Wi-Fi veiligheidslek ontkent. Adam behandelt Googles onvrede met het verworden tot een werkwoord alsmede de uitgave van ons nieuwste e-boek "Take Control of Booking a Cheap Airline Ticket" en een nieuw programma dat Take Control e-boeken extreem betaalbaar maakt voor gebruik in scholen.

Artikelen

 

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS door onze sponsors te sponsoren!

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


DealBITS-verloting: Business Card Composer

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  [vertaling: MSH]

Een goed visitekaartje maken is een interessante taak, je dient namelijk bepaalde informatie op te nemen waarvoor je maar een uiterst kleine ruimte ter beschikking hebt, en daarbij moet je visitekaartje opvallen. Door de jaren heen hebben we met een veelvoud van programma's kaartjes trachten te maken, maar een programma valt op, BeLight Softwares Business Card Composer. Met de vorige versie maakteJoe Kissell zijn TidBITS en Take Control visitekaartjes. Het is een uitgekookte applicatie en in versie 4.0 voegde BeLight Software meer dan 100 nieuwe ontwerpen toe; verschafte een 'Merge Image'-functie om afbeeldingen vanuit Adresboek, iPhoto, en de Finder toe te voegen; er is ondersteuning voor instelbare schaduwen; en het verbeterde de mogelijkheden voor het ontwerpen van tekst.

Bij de DealBITS-verloting van deze week kun je deelnemen om een van de drie exemplaren van Business Card Composer 4.0 te winnen, elk met een waarde van $34,95. Intekenaars die niet tot de gelukkige winnaars behoren krijgen reductie op de aankoop van Business Card Composer, teken dus beslist in op de DealBITS-pagina, de link staat hieronder. Alle verzamelde informatie valt onder ons uitgebreide privacy-beleid. Wees voorzichtig met je spamfilters, je dient namelijk in staat te zijn om e-mail van mijn adres te ontvangen om te vernemen of je gewonnen hebt. Denk er ook aan dat als je iemand tipt die wint, jij dezelfde prijs ontvangt als dank voor de reclame.


Apple roept 1.8 miljoen laptopbatterijen terug

  door Jeff Carlson <[email protected]>
  [vertaling: EL]

Apple heeft vorige week aangekondigd vrijwillig 1.8 miljoen iBook G4 en PowerBook G4 batterijen terug te halen vanwege de kans op oververhitting. De betreffende lithium-ionbatterijen zijn vervaardigd door Sony en zijn gerelateerd aan de batterijen die onlangs zijn teruggeroepen door Dell (zie "Dell roept 4.1 miljoen batterijen terug," 21-Aug-06). De batterijen zijn verkocht tussen oktober 2003 en augustus 2006. De betroffen batterijen omvatten:

Als je zo'n batterij bezit, adviseert Apple het gebruik onmiddellijk te staken (de laptop werkt ook met de stroomkabel zonder batterij) en een vervangende batterij te bestellen op de Battery Exchange Program iBook G4 and PowerBook G4-webpagina. Het omruilprogramma wordt alleen beheerd via de website, dus ga niet met de batterij naar een Apple-winkel of -dealer. Apple zegt dat het zo'n 4 tot 6 weken in beslag neemt voordat men de nieuwe batterij retour ontvangt.

Sinds de aankondiging hadden een aantal mensen moeite met het Apple webformulier, vooral met de serienummers die binnen de gepubliceerde reeks vielen en niet herkend werden. Volgens sommige berichten blijkt dat de pogingen van de eerste paar dagen na de aankondiging die faalden later wel werkten, omdat Apple een paar fouten in de serienummer-controlecode hersteld heeft. Als het nog steeds niet gelukt is kan men ook Apple bellen en zien of een persoon het nummer handmatig wilt accepteren. Bedenk dat niet alle batterijen binnen de gepubliceerde reeks door Sony zijn gemaakt en dus niet fout zijn (vandaar de meer specifieke 'eindigend op'-reeksen die nu ook opgenomen zijn).

Volgens informatie, gepost door de United States Consumer Product Safety Commission, heeft "Apple negen rapporten over oververhitte batterijen ontvangen, inclusief twee rapporten van kleine brandjes door het hanteren van oververhitte computers en andere rapporten van lichte schade aan eigendommen. Er zijn geen serieuze verwondingen gerapporteerd."

Sony verwacht dat het terughalen van de Dell en Apple batterijen tussen de $172 miljoen en $258 miljoen zal gaan kosten, en zelfs al doet het terughalen hiervan Apple geen echte pijn, het is nog steeds een afleiding en een potentiële reputatieschade bij de mensen die zich niet realiseren dat de eigenlijke fout bij Sony ligt.


Apple bereikt akkoord met Creative voor 100 miljoen dollar

  door Geoff Duncan <[email protected]>
  [vertaling: RAW]

Apple Computer heeft aangekondigd dat het bereid is om Creative Technologies 100 miljoen dollar te betalen om alle juridische onenigheden tussen de twee bedrijven uit de wereld te helpen, en daarmee haalt het een donkere wolk weg die boven de toekomst van zijn nu al legendarische iPod muziekspelers hing. De betaling geeft Apple een vooraf betaalde licentie om gebruik te maken van het zogenoemde "Zen"-patent van Creative in alle Apple-producten; volgens de bepalingen van de overeenkomst kan Apple iets van het geld terugkrijgen als Creative erin slaagt om het Zen-patent ook aan andere bedrijven in licentie uit te geven.

Creative diende een aanklacht in tegen Apple in mei 2006, bijna 10 maanden nadat het een patent toegewezen gekregen had op de organisatie van en navigatie tussen muzieknummers op een draagbaar apparaat. Creative vroeg het patent in eerste instantie aan in januari 2001, toen het zijn eerste Nomad en Zen muziekspelers uitbracht. Apple introduceerde de eerste iPod in oktober 2001. Het duurde echter tot augustus 2005 voordat de aanvraag van Creative zijn weg door het U.S. Patent- en Handelsmerkbureau voltooid had.

Het akkoord maakt niet alleen een einde aan de onzekerheden over de toekomst van de iPod-lijn (als onderdeel van de aanklacht vroeg Creative om het stopzetten van de invoer van iPods in de Verenigde Staten), maar het redt ook Creative van een langdurige en dure patentstrijd. Behalve dat het zijn zaak tegen Apple had moeten bewijzen, keek het ook nog aan tegen twee series aanklachten van Apple die Creative beschuldigden van het schenden van Apples patenten. Het akkoord schuift blijkbaar alle juridische aanklachten aan de kant en, wat meer is, Apple krijgt er een partner bij. Creative is van plan om zich bij Apples "Made for iPod"-programma aan te sluiten en later dit jaar te beginnen met het produceren van zijn eigen lijn van iPod-accessoires.


Apple ontkent voorzichtig Wi-Fi gevaren

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  [vertaling: DPF]

Apples PR manager Lynn Fox zegt dat het Wi-Fi-lek dat vorige week werd gedemonstreerd door David Maynor en Jon Ellch in een videoboodschap (tijdens de Black Hat 2006 conferentie) niet te wijten is aan een gebrek in de software van Apple of in de firmware (zie "Hack van draadloze driver zou Macs en Windows kunnen bedreigen", 07-Aug-06). Apple vertelde Macworld en andere afgevaardigden van de pers dat het lek gebruikt maakt van een driver van een andere fabrikant. Noch de driver, noch de chips zijn hetzelfde als die Apple gebruikt in Mac OS X op een MacBook.

Verder zei Fox dat Apple noch code, noch een demonstratie heeft gezien die een probleem aantoont in huidig geleverde hardware en software. De onderzoekers hebben het bericht op de pagina van SecureWorks (het consultancybedrijf waarvoor ze werken) veranderd. Ze zeggen nu dat er inderdaad geen Apple-code werd gebruikt in hun demonstratie. Chipfabrikant Atheros heeft ook een persbericht uitgegeven - gericht aan Brian Krebs van Security Fix - dat hun producten kennelijk ook geen risico vormen, gebaseerd op wat bekend was op dat moment.

De twee onderzoekers die de hack presenteerden zeggen dat een tekortkoming in de manier waarop wireless drivers van verscheidene fabrikanten data doorgeven aan het besturingssysteem ervoor kan zorgen dat er code uitgevoerd kan worden. Dergelijke code kan vervolgens gebruikt worden om beheerdersrechten te krijgen op zo'n computer. In juli bracht Intel al een patch uit voor hun Centrino Wi-Fi-adapters, die gebruikt worden in veel laptops; deze patch corrigeert het probleem, hoewel Maynor en Ellch zeggen dat deze patch niet het resultaat was van hun werk.

Met de toegang op een systeem zou een cracker 'bot'-software kunnen installeren om een computer zo te gebruiken in een 'denial-of-service'-aanval. Bots zijn op dit moment het grootste probleem op Internet omdat zo miljoenen computers geactiveerd kunnen worden wanneer men een aanval wilt plaatsen.

De reactie van Apple heeft een sneeuwbaleffect gehad, waarbij de reacties zich concentreren rond twee factoren: sommige schrijvers en bloggers hebben informatie van Maynor en Ellch ontvangen die nog niet publiekelijk beschikbaar is, en de woordkeus van Apple in de ontkenning van het probleem is extreem voorzichtig.

Ik denk dat het zeer goed mogelijk is dat Maynor en Ellch een veiligheidslek in de ingebouwde MacBook en MacBook Pro Wi-Fi-drivers hebben gevonden dat, toen Apple verklaarde geen "bewijs" te zien van zo'n lek, zij nog niet aan Apple hadden getoond. In dit scenario gaven Maynor en Ellch per ongeluk details aan Brian Krebs voordat ze dat eigenlijk wilden, en ze blijven stil tot Apple reageert. We zullen zien.

Je kunt dit bericht bekijken vanuit vele perspectieven: die van George Ou van ZDNet (die geheime informatie heeft ontvangen), John Gruber van Daring Fireball (die dat niet heeft), de persoonlijke blog van veiligheidsexpert Rich Mogull (weer wel), Wi-Fi expert Jim Thompson (die het gehele probleem volledig demonteert) en John Moltz van Crazy Apple Rumors Site (die dingen bedenkt).


Google ongelukkig met het verworden tot werkwoord

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  [vertaling: JG]

Een paar maanden geleden schreef ik hoe de redacteuren van de Oxford English Dictionary en de Merriam-Webster Collegiate Dictionary "Google" als een werkwoord aan hun woordenboeken gingen toevoegen (zie "Google wordt een werkwoord", 10-Jul-06). In dat artikel merkte ik op dat handelsmerkadvocaten (tenminste die bij Google) waarschijnlijk hier niet blij mee zouden zijn omdat het Google handelsmerk hiermee in het geding is, zelfs als het in feite gratis reclame is voor Google. Ze zijn natuurlijk bezorgd dat als een handelsmerk algemeen gebruikt wordt, de eigenaar van het handelsmerk de mogelijkheid verliest om het te beschermen.

En ik had gelijk! Volgens een kort stukje in The Independent, stuurt Google nu nare brieven naar media-organisaties - hoewel niet naar ons, tot nu toe - om te waarschuwen voor het gebruik van hun naam als werkwoord. Andere sites hebben het nieuws ook overgenomen, maar zoals vaak het geval is met het gesloten Google, is er weinig solide informatie naar boven gekomen. Google heeft bevestigd dat ze de brieven gestuurd hebben, en zegt "Wij denken dat het belangrijk is om het onderscheid te maken tussen het gebruik van het woord Google om te omschrijven dat Google wordt gebruikt om op internet te zoeken, en het woord Google te gebruiken om zoeken op internet te beschrijven. Het heeft enige serieuze handelsmerkproblemen."

Waarschijnlijk is het interessantste verslag dat ik vond door "Google verb legal letters" te google-len een post van Frank Abate op de American Dialect Society Mailing List, waarin hij beweert dat Google er werkelijk niets aan kan doen als mensen "google" als een werkwoord gebruiken want amerikaanse handelsmerkwetten sluiten de eigendomsrechten nadrukkelijk uit in werkwoorden (en zelfstandige naamwoorden, in tegenstelling tot bijvoeglijke naamwoorden). Hoewel ik veel ondersteuning vond voor het feit dat "juist" gebruik van handelsmerken ook het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden betekent ("een Xerox kopieermachine"), zou ik niet kunnen bevestigen dat een bedrijf weinig wettelijke grond zou hebben als het zou proberen om het gebruik van een handelsmerk als zelfstandig naamwoord of werkwoord te voorkomen. Maar weet je wat grappig is van de post op de lijst van Frank Abate? Het is van februari 2003. Ik vermoed dat Google al lange tijd prikkelbaar is over het gebruik als werkwoord. Maar ze hebben nog niemand voor het gerecht gedaagd, voor zover ik kan zien.


Hoe meer er verandert...

  door Geoff Duncan <[email protected]>
  [vertaling: TK, RAW, MVR]

Lang geleden in 1994 verwelkomden Adam en Tonya me hartelijk in de TidBITS-gemeenschap door me hoofdredacteur van TidBITS te maken. Intussen zijn we al meer dan 5000 artikelen verder, bijna 600 nummers, en bijna twaalf jaar, en het ogenblik is aangebroken om afscheid te nemen: dit artikel is mijn laatste stuk in TidBITS als vaste medewerker.

Ik ben me ervan bewust dat veel lezers niet precies - of helemaal niet - weten wat mijn taken bij TidBITS in de loop der jaren zoal inhielden en daar kan ik best inkomen: ik heb dan wel meer dan 750 items en artikelen geschreven voor TidBITS, maar het meeste werk heb ik gedaan achter de schermen. Eerst werkte ik met externe auteurs om materiaal gereed voor publicatie te krijgen, ik hielp met de redactie van verhalen en ik hielp TidBITS in het algemeen vooruit. Na een tijdje nam ik de verdeling van TidBITS-nummers over, waarbij ik telkens enkele uren moest worstelen met vreemde toestellen die modems genoemd werden, ik moest uploaden naar commerciële online-diensten, naar bulletin boards, en jaren later naar iets nieuws - het web. Tot voor een paar weken hielp ik mee aan de redactie, productie en verdeling van praktisch elk nummer van TidBITS sinds midden 1995, en mijn kennissen in het echte leven weten dat mijn maandagen voor altijd heilig waren door deze taken. Door het jarenlange verwerken van redactionele e-mail kwam ik ook in contact met veel TidBITS-lezers en abonnees: door het beantwoorden van commentaar en vragen, door materiaal naar andere medewerkers door te sturen en problemen met abonnementen en vragen van lezers te behandelen. Voor wie het nog niet wist: de lezers van TidBITS zijn fijne mensen.

Na een tijdje werd mijn rol meer het ondersteunen en ontwikkelen van TidBITS-diensten en -projecten. Dit is waarschijnlijk begonnen met de eerste versie van DealBITS, maar kwam pas goed op gang toen TidBITS in 1996 het beheer van zijn mailinglijsten overnam van Rice University omdat we daar toen ons eigen abonnementsbeheersysteem moesten maken. (Er bestond toen geen software voor mailinglijsten op de Mac waarmee we TidBITS konden verwerken.) Adam zorgde voornamelijk voor alles wat de server betrof, en ik stond in voor de databases en het programmeren. Met enkele uitbreidingen voor nieuwe lijsten en het verwerken van bounces, bleef dat systeem operationeel tot TidBITS in 2004 de mailingdiensten overbracht naar Web Crossing, en het bood mogelijkheden die (voor zover ik weet) nog altijd ontbreken in alle commercieel beschikbare software voor het beheer van mailinglijsten.

Ik besefte het destijds niet, maar het moment waarop ik veranderde van vertrouwd "TidBITS-gezicht" in eerder een "geek die achter de schermen werkte" was waarschijnlijk toen Adam en Tonya in 1998 een maand lang op reis gingen naar Australië. Adam had een wedstrijd uitgeschreven voor een tekstzoekmotor voor TidBITS. De winnende software loste ons zoekprobleem wel op, maar het draaiende houden - op een server in de kelder van Adam en Tonya, op de top van een steile heuvel op een 20-tal km van waar ik woon - kostte veel moeite. Ik denk dat ik er voor de derde keer in een week naar toe ging, na uren voor het monochrome scherm terwijl de software acht jaargangen van TidBITS moeizaam opnieuw indexeerde en ik me probeerde warm te houden door de trappen op en af te rennen, Cubbins, de kat van Adam en Tonya, bezighield, en in mijn handen blies, dat ik toen voor het eerst dacht "Dit zou eenvoudiger zijn als de server bij mij stond". Ik had immers een betere verbinding dan Adam en Tonya, en ik was al bezig met een webrobot die ik had ontwikkeld (die 24/7 draaide op mijn oude Quadra's). Servers babysitten op twee plaatsen was gewoon te veel.

En zo begon de afdaling in de waanzin. Een database met TidBITS-artikelen als proof-of-concept die ik in elkaar had geknutseld op een extra Mac werd snel ingeschakeld als een manier om individuele artikelen van verwijzingen te voorzien, maar we gebruikten het dan om content voor de TidBITS-website te genereren, en het verving al snel de mislukte tekstzoekmotor. Op een bepaald punt verhuisde de server van mijn tafel naar de kast in mijn kantoor, kwam er een tweede server bij, gevolgd door een derde server. Daarna voegden we een op een sluwe manier ontwikkeld Web-enabled archief voor TidBITS Talk aan het systeem toe, en de serverkast barstte weer uit zijn voegen. Tegen 1999 ondersteunde het systeem enquêtes, quizzen, nieuwsupdates tussen nummers in, sponsorbanners, en bijdragen van lezers; het publiceren van nummers, het genereren van e-mail en nog veel meer. Naarmate we meer mogelijkheden toevoegden, kwamen we onveranderlijk tot de vaststelling dat veel commerciële software ongeschikt was, zodat ik POP-, SMTP-, HTTP- en XML-RPC-clients plus beveiligingssoftware geheel zelf moest schrijven om ondersteuning te bieden voor de vereiste functies.

In de loop der tijd losten we problemen op, voegden we mogelijkheden toe (zoals een versie van TidBITS voor handcomputers en een RSS-stroom), en ik stak veel energie in pogingen om de prestaties van het systeem te verbeteren, aanvallen af te wenden en te leren hoe ik informatievissers en steeds agressievere webrobots onder controle kon houden. De installatie doorstond een aardbeving van 6,8 op de schaal van Richter, maar een paar weken later ging mijn internetprovider onderuit en verhuisde ik, ironisch genoeg, de belangrijkste onderdelen van TidBITS voor een paar weken naar diezelfde koude plek in de kelder van Adam en Tonya, net voordat ze naar Ithaca, New York verhuisden. Met wat toevoegingen en wijzigingen bleef dat database- en webpublicatiesysteem TidBITS produceren (en een hoop van de kastruimte in mijn kantoor innemen) tot eerder deze maand.

Rond diezelfde tijd gebeurden er twee ingrijpende dingen. Ten eerste kreeg ik longontsteking. Niet je doorsnee, goh-wat-voel-ik-me-akelig longontsteking, maar een atypische, antibiotica-resistente vorm die mij binnen 20 dagen bijna 16 kilo liet verliezen, een abces ter grootte van een tennisbal in een long liet groeien en me pas na maanden verliet. Een snellere manier om af te vallen is moeilijk in te denken, maar de ziekte maakte dat ik een aantal zaken opnieuw ging bezien en ik realiseerde me dat, ondanks de gezellige warmte die er uit de kantoorkast kwam, het leven van een "server-aap" me niet erg aantrok. Vind ik het leuk om te helpen met het ontwerpen en bouwen van gave dingen? Jazeker! Vind ik het leuk om hardware-babysit te spelen en steeds in de bres te springen als web crawlers zich erop storten als wespen op jam? Niet echt.

Ten tweede lanceerde Apple Mac OS X. Hoewel ik door de jaren heen aardig wat software heb ontwikkeld en getest voor de verschillende van Unix afgeleide systemen, heb ik een irrationele afkeer van Unix. (Eigenlijk kan ik het wel rationaliseren, maar dat wil je niet horen.) Hoe gek het ook klinkt, ik heb altijd gevonden dat Unix onbegrijpelijk, bouwvallig, slecht gehumeurd en alleen geschikt voor software-ontwikkelaars was. Nu vond ik het "klassieke" Mac OS ook niet bepaald een toonbeeld van bruikbaarheid of transparantie (ook dat wil je niet horen), maar met Mac OS X had ik het gevoel dat Apple uiteindelijk een, zij het abstract, hoofddoel losliet namelijk om de voordelen van computers bij gewone mensen te brengen op zo'n manier dat ze die konden gebruiken, beheren en onderhouden zonder raketgeleerden te moeten worden. Natuurlijk hebben andere computermakers en ontwikkelaars van besturingssystemen ook niet veel vorderingen gemaakt op dat vlak, maar Apple probeerde ooit "computers voor de rest van ons" te maken. Met Mac OS X legde Apple in feite een laagje vernis over onderdelen van een mysterieuze en overdreven ingewikkelde collectie technologie en noemde het innovatie. Volgens mij is dat niet "computers voor de rest van ons", maar "computers net zoals de rest". Maar ik wachtte en hoopte.

Ik begrijp de technische en marketingkrachten die geleid hebben tot Mac OS X en die de ontwikkeling ervan blijven stuwen. Ik misgun het ook al zeker niet aan al wie van Mac OS X of van de onderliggende Unix-structuur houdt. Eerlijk gezegd is er heel wat goeds aan Mac OS X. Nochtans is er naar mijn mening niet zo veel om over naar huis te schrijven wat moderne besturingssystemen aangaat. Ondanks enkele jaren proberen, kan ik mezelf er niet toe brengen te genieten van Apples Aqua frisdrank.

Al vanaf mijn eerste pc - een 4K Commodore PET, die nadien werd opgevolgd door een Apple IIc en een VAX met Unix 7 als besturingssysteem - heb ik geklaagd dat de technologie nog niet af was. De hoofdreden waarom ik begon met het schrijven van handleidingen - en nadien het testen van software, ontwikkeling, consulting, opmaak, TidBITS en Internet-gebaseerde projecten - was dat het gewoonweg niet eenvoudig genoeg was om computers te laten doen wat ik wou. In plaats daarvan knoeide ik met computers, herstelde en programmeerde ik ze, bracht ze aan de praat, gaf er uitleg over en hielp ik andere mensen er mee te werken. Ik geloofde in het potentieel van informatietechnologie en dacht dat ik een positieve bijdrage kon leveren door andere mensen te helpen: De kleine, grote en onoverkomelijke problemen waren niet meer dan oneffenheden in de weg - groeipijnen, niet? Maar als m'n moeder een document opnieuw typt omdat ze het origineel niet kan vinden, een Tidbits Talk onderwerp verglijdt in een discussie van commandoregelopdrachten, ik een nagelnieuwe Mac mini compleet verwoest met het Printer Delen-keuzevakje, een live muziekopname om zeep wordt gebracht door een onzichtbaar proces dat op de achtergrond wordt uitgevoerd, of een gehandicapte vriend geen andere keuze heeft dan een nieuwe printer te kopen omdat haar vorige printer er plots de brui aan gaf... dan wil ik het gewoon uitschreeuwen. Het is de eenentwintigste eeuw: Waarom moet het allemaal nog zo onhandig?

Ik heb al lang geleden gezegd dat we zullen weten dat we ons doel met computers hebben bereikt als mensen zoals ik overbodig zijn. Dat zoveel mensen elke dag beroep moeten doen op consultants, experts, workshops en technofielen om hun pc aan de praat te krijgen en te kunnen bedienen betekent voor mij dat de technologiebedrijven fundamenteel tekortschieten. Het lijkt er op dat mensen zoals ik lang, zelfs heel lang, onmisbaar zullen blijven. Vele jaren terug hield Microsoft een persbijeenkomst om aan te kondigen dat het de technische ondersteuning gevoelig zou uitbreiden; wijlen Cary Lu maakte een gevatte opmerking - die heel erg steek hield - door beleefd te vragen of Microsofts producten op een dag een punt zouden bereiken waar gebruikers minder beroep zouden moeten doen op ondersteuning. Om dezelfde reden blijf ik versteld staan over de 'Genius Bars' die Apple in zijn winkels heeft ingebouwd. Genius Bars wil voor mij niet zeggen "Apple is je vriend en is hier om je te helpen!" maar wel "Iedereen weet dat Apple de gebruiksvriendelijkste computers bouwt, maar alleen een whizzkid kan er mee werken."

Nu TidBITS zijn diensten met succes uit m'n kast heeft gemigreerd, is het tijd voor mij om meer op projecten te focussen die me persoonlijk meer genoegdoening bieden dan het lezen van Apples toekomstvoorspellingen, hopen dat de computerindustrie plots de dingen rechtzet of opspringen en in de handen klappen als het volgende "grote nieuws" op internet zich aanbiedt. Ik ben niet van plan om me volledig terug te trekken: op het moment zal ik in TidBITS' virtuele impressum verschijnen als "algemeen redacteur" en ik zal, waar mogelijk, blijven bijdragen aan TidBITS. Maar waar de Macintosh voor mij altijd een aantal waarden en idealen over de rol van technologie in het leven van een mens heeft vertegenwoordigd, is de Macintosh nu gewoon een computer geworden. En ik moet hem ook als zodanig behandelen.

Mijn dank gaat uit naar de voltallige TidBITS-redactie. - Joe Kissell, Glenn Fleishman, Matt Neuburg, Jeff Carlson, Mark Anbinder en (uiteraard !) Adam en Tonya - voor hun kameraadschap, ondersteuning, vriendschap, en (vooral) gevoel voor humor door de jaren heen: Ze zijn onvervangbaar en ik kan ze niet genoeg prijzen. Maar het allerbelangrijkste, ik wil alle lezers van TidBITS en de TidBITS-gemeenschap bedanken: Jullie vertegenwoordigen het allerbeste aan de Macintosh. Vergeet dat niet!


Take Control-nieuws, 28 augustus 2006

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  [vertaling: EL]

Nieuw e-boek helpt met het boeken van een goedkoop vliegticket -- Ons nieuwste e-boek - Sam Sellers' "Take Control of Booking a Cheap Airline Ticket" - is ietwat ongewoon maar we denken dat het een belangrijk probleem oplost voor iemand die een vliegticket wilt boeken en niet te veel wilt betalen of te veel tijd op het web wilt verspillen met uitgebreide zoekacties. Dat is omdat het eenvoudig is een grote verzameling vliegticket-sites te zien als modules in een groot verwarrend programma, en dit e-boek leert je de beste manier om dit programma te gebruiken om zo geld en tijd uit te sparen terwijl de frustratie gereduceerd wordt.

Tonya en ik liepen onlangs tegen dit probleem aan toen we een chartervlucht van Ithaca naar San Francisco en retour via Seattle wilden boeken. We hebben uren gespendeerd aan deze zaak, de prijzen leken met de minuut toe te nemen na de eerste zoekactie, en we vonden dat we veel te veel pagina's moesten bezoeken voordat we eindelijk een goede prijs vonden. Om kort te zijn, we voelden alsof we het niet onder controle hadden. De volgende keer weten we wat we moeten doen omdat Sams e-boek exact uitlegt welke sites je moet bezoeken in welke volgorde als je vliegtickets wil boeken vanuit de Verenigde Staten. Als je veel vliegt raden we je aan Sams techniek te gebruiken om de laagst geprijsde en verkrijgbare tickets te vinden; je besparingen op zelfs een enkele vlucht zullen meer zijn dan de kosten van $10 voor het e-boek!

Korting op klasexemplaren nu verkrijgbaar -- Als een auteur, weet je dat je er bent als je werk in een klas gelezen wordt, en dat is iets waar we meer van hopen te zien met onze Take Control e-boeken. De laatste jaren hebben we een aantal verzoeken van leraren ontvangen die exemplaren van onze e-boeken wilden kopen om dit te distribueren naar hun studenten, maar voor de volle prijs zijn de kosten veel te hoog voor een hele klas. Nu zijn we verheugd om aan te kunnen kondigen dat -om onze e-boeken meer kosteneffectief te maken als lesmateriaal- we een ultra-korting speciaal voor klassen aan kunnen bieden, of er nu lesgegeven wordt in college, universiteit of een Apple-winkel door een Macintosh-consultant of in kinder- of volwassenen onderwijs. Leraren kunnen nu onze e-boeken voor een distributie tot 10 studenten kopen waar je normaal maar 2 e-boeken voor kunt kopen (dat is zoveel als 80 procent korting); voor meer studenten kunnen additionele exemplaren verkocht worden per 10. Als we de betaling ontvangen hebben maken we een speciale gestempelde versie van elk e-boek voor de leraar om dit onder studenten te verspreiden. Los van de stempel zijn deze e-boeken identiek aan de normale versies die wij verkopen inclusief de gratis kleine updates. Voor meer informatie en klas-prijzen, bezoek onze Take Control Class Copies pagina.


Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 28 augustus 2006

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>
  [vertaling: DPF]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

Last Tango Round the Mulberry Bush -- Het artikel van Matt Neuburg over e-mailprogramma Mulberry brengt fans van het programma naar voren, en vragen over de noodzaak van een systeem om bugs in te dienen voor een programma dat niet langer in ontwikkeling is. 6 berichten

The Decline of WWDC -- Bezoekers van de Worldwide Development Conference van Apple gaan met elkaar in discussie over de tekortkomingen van de editie van dit jaar, gebaseerd op het artikel van Matt Neuburg vorige week. 16 berichten

Secure Transfer Using Civil Netizen and Pando -- Het artikel van Glenn Fleishman over deze twee programma's voor het delen van bestanden nodigt mensen uit om andere diensten te noemen, zoals S3 van Amazon en Tango DropBox Pro. 2 berichten

Should I get a new scanner? Is het de moeite waard om te proberen een scanner te vinden met voor Intel-processoren geschreven drivers, of kun je je huidige scanner beter behouden? 5 berichten

Notification scheme for reducing spam -- De peer-to-peer aspecten van Civil Netizen en Pando prikkelen speculatie over hoe dergelijke technologie gebruikt kan worden om spam terug te brengen. 7 berichten


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse internettechnologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; als je dat vaak doet vraag ze dan een abonnement te nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2006 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige editie | Zoek in TidBITS | TidBITS Home Page | Volgende editie