Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#822, 27 maart 2006

Edelachtbare, ik protesteer! Wij waren beslist niet van plan ons in dit nummer van TidBITS te concentreren op wettelijke strijd. Het waren de Fransen die een wet voorstelden die Apple verplicht te zorgen dat iedere muziekspeler muziek van de iTunes Music Store kan afspelen. En we konden eenvoudigweg niet voorzien dat de rechtszaak van Apple Computer versus Apple Corps in dezelfde week werd gepland als waarin de Creative Commons licentie in een Nederlandse rechtbank wordt behandeld. En tenslotte, edelachtbare, we hebben een nieuwe Dealbits-verloting, een leuke MacNotables podcast over e-mailprogramma's en een rijtje TidBITS Talk-discussies. De verdediging staakt.

Onderwerpen:

Copyright 2006 TidBITS: Reuse governed by Creative Commons license
<http://www.tidbits.com/terms/> Contact: <[email protected]>


De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


MailBITS, 27 maart 2006

[vertaling: JG]

MacNotables Podcast over e-mailprogramma's -- Weinig software kent zoveel loyale gebruikers als e-mailprogramma's. Logisch; een e-mailprogramma is de communicatielijn met de wereld voor velen van ons, ondanks 'instant messaging', en we hebben allemaal veel gegevens - berichten, adressen, zorgvuldig opgebouwde mappenreeksen - in onze e-mailprogramma's die moeilijk overgebracht zouden kunnen worden naar een ander programma. Maar tegelijkertijd is het gras elders altijd groener. Entourage heeft net Spotlight- en Sync Services-ondersteuning die eerder alleen maar door Mail-gebruikers genoten werd; Mailsmith heeft ongelofelijke filtermogelijkheden; en Eudora kent vele fijnafstellingen waar veel mensen bij zweren. Als je aan overstappen denkt of alleen maar een bevestiging wilt dat je huidige programma het juiste is, luister dan naar de nieuwste MacNotables podcast. Daarin bespreken ik, Andy Ihnatko, Dan Frakes, en Chuck Joiner waar we van houden en waar we niet van houden in onze huidige e-mailprogramma's en anderen die we gebruikt hebben, inclusief Eudora, Mail, Entourage, PowerMail, Mailsmith, Gmail, en ja, zelfs Elm. Dit was zeker een van mijn favoriete episodes van MacNotables, dus als je enigszins geïnteresseerd bent in de wereld van e-mail op de Mac, luister er dan eens naar.

<http://macnotables.com/archives/2006/629.html>


DealBITS-verloting: Disc Cover van BeLight Software

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: MSH]

Het Oekraïense Mac ontwikkelbedrijf BeLight Software heeft hun verzameling speciale publicatieprogramma's uitgebreid met de CD/DVD-labelsoftware Disc Cover naast Business Card Composer, Mail Factory en Swift Publisher. Zoals bij de andere programma's van BeLight, biedt Disc Cover een heldere interface om tekst en afbeeldingen te rangschikken, deze keer binnen de beperkingen van CD/DVD disclabels (naast CD-doosjes, boekjes en zelfs zeldzame zaken als mini-CDs/DVDs, visitekaart-CDs/DVDs, en VHS-labels). Het toont kaderlijnen als je je objecten verplaatst, integreert de beeldbewerkingsmogelijkheden van het gratis programma Image Tricks van BeLight en heeft een grote verzameling achtergronden en andere afbeeldingen. Verder is er ook volledige integratie met iTunes en iPhoto, plus de mogelijkheid om MP3-informatie en afbeeldingen uit mappen in de Finder binnen te halen. En als je je niet creatief voelt, Disc Cover biedt een verzameling voorontworpen sjablonen aan die je zelf kunt aanpassen.

<http://www.belightsoft.com/disccover/>

In de DealBITS-verloting van deze week, kun je mee doen om 1 van de 3 exemplaren van Disc Cover te winnen, elk $34,95. Deelnemers die niet winnen, krijgen een korting op Disc Cover, dus doe mee via de DealBITS-link hieronder. Alle informatie blijft vertrouwelijk, kijk uit met spam-filters, omdat je mail van mij moet kunnen ontvangen om te zien of je gewonnen hebt. Bedenk ook dat als iemand wint aan wie jij de link hebt gestuurd, je zelf ook de prijs wint, dus zegt het voort.

<http://www.tidbits.com/dealbits/disc-cover/>
<http://www.tidbits.com/about/privacy.html>


Creative Commons licentie door Nederlandse rechter gehandhaafd

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: SL]

Moet je nou eens horen. De non-profitorganisatie Creative Commons biedt een aantal copyright licenties aan waarmee auteurs aan hun producten rechten kunnen meegeven die verder gaan dan gebruikelijk is in het auteursrecht. TidBITS is zo'n product dat onder een Creative Commons licentie wordt gepubliceerd (zie "Zevenhonderd edities, een CMS, en Creative Commons" in TidBITS-700). Maar net als alle open source licenties is, althans bij mijn weten, geen van de Creative Commons licenties in een rechtszaak getest, en zonder die vuurproef wist niemand zeker of de licenties stand zouden houden in een toekomstige rechtszaak. Jaren geleden, toen ik open source licenties onderzocht om te zien wat gebruikt zou kunnen worden voor XNS, hoorde ik als algemene mening dat open source licenties waarschijnlijk een serieuze juridische uitdaging (door een rijke aanklager) niet zouden doorstaan, maar er was er nog nooit een zo getest, voornamelijk doordat een poging om een open source licentie juridisch te kraken gruwelijke pr voor een bedrijf zou opleveren.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=07385>

Maar nu is er een Creative Commons licentie verdedigd tegenover een rechter. Voormalig MTV-vj en podcaster Adam Curry had foto's van zijn gezin geplaatst op de fotosite Flickr, en daarbij een Creative Commons licentie aan die foto's verbonden voor niet-commercieel gebruik. Maar een Nederlands tijdschrift publiceerde die foto's zonder toestemming van Curry te vragen, en schond dus de voorwaarden van de Creative Commons licentie. Curry startte een proces wegens schending van auteursrecht en privacy. De kantonrechter van Amsterdam stelde hem in het gelijk, en zei ondubbelzinnig dat de voorwaarden van de licentie niet in acht waren genomen. De uitgever van het tijdschrift hield vol dat hij op het verkeerde been was gezet door de tekst dat de foto openbaar is (naar ik begrijp een standaardtekst van Flickr) en er daardoor niet aan gedacht had te kijken waarom bij de foto's ook een regeltje van Creative Commons stond dat sommige rechten beperkt zijn.

<http://curry.podshow.com/?p=49>
<http://creativecommons.org/weblog/entry/5823>
<http://creativecommons.org/press-releases/entry/5822>

Het belang van deze uitspraak is volgens mij dat hij bevestigt dat in de Creative Commons licenties geen juridische mazen zitten waardoor een bedrijf met zwaargewicht advocaten ze ongestraft zou kunnen schenden.

Nadat ik het bovenstaande geplaatst had in ExtraBITS, hadden TidBITS-medewerker Glenn Fleishman en ik een kleine discussie over de vraag of de uitspraak werkelijk zo gunstig is. Glenn maakt zich zorgen omdat de Nederlandse rechter de uitgever eigenlijk alleen maar op de vingers heeft getikt: de schending van de privacy is buiten beschouwing gelaten (het tijdschrift schijnt ook de naam en de school van Curry's 15-jarige dochter te hebben gepubliceerd, alsmede hoe ze naar school reist), en de rechter heeft geen boete opgelegd. Er dreigt alleen maar een boete van 1000 euro (ongeveer $1200) per foto voor elke toekomstige schending. Volgens Glenn heeft het feit dat de Creative Commons licentie overeind is gebleven weinig te betekenen nu er geen schadevergoeding is toegekend.

Nou kan ik wel mijn mening geven en doen alsof ik een jurist ben, maar het leek me beter een echte te raadplegen: onze vriend Fred von Lohmann van de Electronic Frontier Foundation (EFF). Wat Fred zei komt erop neer dat de rechtsmiddelen een heel ander onderwerp vormen, omdat de rechtsmiddelen vastliggen in de wetten van het land, en dat je eigenlijk geen conclusies over de kracht van de licentie kunt trekken aan de hand van de toegekende schadevergoeding. Fred merkte ook op dat de uitspraak over de geldigheid van de Creative Commons licentie weliswaar goed nieuws is, maar dat hij eigenlijk alleen van belang is in Nederland, omdat het idee achter de Creative Commons licenties - dat eigenaren van auteursrechten moeten kunnen kiezen voor minder dan de volledige bescherming van hun werk - in veel delen van de wereld nog altijd niet in de rechtszaal is getest.


Apple, iTunes en Frankrijk: de realiteit

door Kirk McElhearn <[email protected]>
[vertaling: HM, JG, LmR, SL]

Misschien heb je gehoord dat de Fransen weer bezig zijn Apple lastig te vallen, ze eisen dat het Fairplay digital rights management (DRM) systeem wordt opengebroken, dat gebruikt wordt om de muziekbestanden te beschermen die verkocht zijn door de iTunes Music Store. Maar ja, zoals zovele berichten tegenwoordig, is het zowel correct als incorrect. Als Amerikaan wonend in Frankrijk, heb ik de situatie van dichtbij gevolgd en het is tijd de zaak recht te zetten en te kijken wat deze nieuwe wet vereist, als hij wordt aangenomen.

<http://www.macworld.com/news/2006/03/21/france/>

Ten eerste is de wet nog niet aangenomen. Hij is pas door de eerste van een lange rij van stappen, de "eerste lezing" van de wet door het lagerhuis, de Assemble Nationale, vergelijkbaar met het huis van afgevaardigden in de V.S.. Dan gaat het voorstel naar de senaat, weer terug naar het lagerhuis en naar de senaat voor een laatste stemming. De eerste twee stemmingen zijn meer bedoeld om de inhoud vorm te geven, en dingen kunnen op elk moment in dit proces worden toegevoegd. Zelfs nadat de wet is aangenomen, gaat die nog naar de Conseil Constitutionnel die hem moet goedkeuren, en de bewoordingen en straffen moet verfijnen. Conclusie, na deze korte les Frans recht kun je zien dat er nog niets besloten is

De situatie is nog verwarrender omdat, in een schoolvoorbeeld van gedachtenloze wetgevingsprocedures, het voorstel al toegevoegde, verwijderde en weer toegevoegde amendementen kent, een hoop verwarring scheppend in Frankrijk en elders. (Voeg hier nog aan toe dat de meeste media artikelen hebben geplaatst gebaseerd op foute vertalingen, en je hebt een leuke rechterlijke taalhutspot waar je maar wijs uit moet zien te worden.) Op een gegeven moment riepen kranten iets over de "globale licentie" die in de wet stond: waarmee voor een schappelijk maandelijks bedrag de gebruiker gevrijwaard zou zijn van vervolging voor het illegaal downloaden van muziek. Hoewel het in principe een goed idee is, komt het er op neer dat alleen degene die een bijdrage hebben betaald kunnen downloaden wat nu illegaal beschikbaar is; het zou niet voorzien in een globale licentie om alle beschikbare muziek te downloaden, omdat platenlabels nooit ineens al hun muziek online gratis beschikbaar zullen maken.

Maar wat deze dagen de meeste aandacht krijgt is het artikel in de wet dat van Apple zou eisen hun FairPlay DRM systeem open te breken zodat gebruikers muziek van de iTunes Music Store kunnen kopen en het op iedere muziekspeler kunnen afspelen. Deze clausule verklaart dat de DRM die gebruikt wordt "interoperabiliteit ... niet moet voorkomen ..., terwijl copyright gerespecteerd wordt". Met andere woorden, Apple - zou samen met Microsoft, Sony, Real Networks en alle andere bedrijven die DRM gebruiken - de noodzakelijke API's aan anderen moeten verschaffen om toe te staan dat hun muziek gebruikt wordt. Het is echter niet duidelijk hoe dit uitgevoerd zou moeten worden: zou dit vereisen dat DRM uitgekleed zou worden, of dat alle muziekspelers eenvoudig er toe in staat zouden moeten zijn om alle vormen van DRM beschermde muziek te beheren? Vermoedelijk het laatste; anders zouden de platenlabels, die in deze wet een nieuwe leven zagen, klagen.

Een ander belangrijk punt is dat DRM op dit moment illegaal is in Frankrijk... nou ja, min of meer dan. De rechtbanken hebben steeds de kant van de consument gekozen als DRM hem ervan weerhield muziek te gebruiken zoals hij dat wilde en "kopieer-beveiligde" CD's zijn diverse keren illegaal bevonden in Frankrijk. Er is weliswaar tegen deze besluiten beroep aangetekend maar een deel van de verdediging van het recht op eigen kopieën is gebaseerd op het feit dat er op iedere blanco CD en DVD, harde schijf, iPod, Flash Memory opslagapparaat of andere gegevensopslagapparatuur een belasting wordt geheven die verdeeld wordt onder platenmaatschappijen en de filmstudio's. Hierdoor zijn blanco CD's, om maar eens een voorbeeld te geven, in Frankrijk ongeveer vier keer zo duur als in Engeland. Deze belasting wordt geheven omdat ervan wordt uitgegaan dat iedere blanco CD, DVD, iPod of harde schijf - ongeacht wat je er daadwerkelijk mee doet - tot de rand gevuld is met "gestolen" materiaal waar copyright op rust. En de nieuwe copyright-wet zegt niets over het opheffen van deze belasting, die ieder jaar nogal wat geld doet belanden in de zakken van muzikanten, producenten en muziekschrijvers.

Zoals ik eerder al aangaf is de wet nog niet aangenomen. Maar Apple heeft er op gereageerd door te zeggen dat het zou leiden tot "door de staat gesponsorde cultuur van piraterij" omdat het kraken van DRM niet alleen legaal zou worden maar ook verplicht, tenminste voor fabrikanten. (Het is interessant op te merken dat Steve Jobs in 2002 zei: "Als je legale muziek hebt gekocht, zou je het recht moeten hebben dat te kunnen afspelen op alle andere apparaten die je bezit", hoewel hij hiermee waarschijnlijk verwees naar apparaten als een laptop, een iPod en een gewone computer.) Niet lang daarna ondersteunde de minister van Handel van de V.S. min of meer Apples bewering.

<http://www.physorg.com/news12082.html>

Dus concentreren journalisten zich vooral op dit aspect van de discussie en gaan daarmee voorbij aan het feit dat Apple niet het enige bedrijf is dat hiermee onder vuur ligt. Het is ook makkelijk te vergeten dat het de muziekindustrie is die DRM eiste, niet Apple (hoewel ik er aan twijfel of Apple echt muziek zonder restricties zou verkopen) en dat het diezelfde muziekindustrie is die er uiteindelijk onder zal lijden. Apple heeft, als deze wet wordt aangenomen, een makkelijke manier om onder alles uit te komen: het sluiten van de Franse iTunes Music Store. Hoe het ook zij, de meeste iPod-gebruikers hebben van CD geripte muziek op hun iPod, niet muziek die gekocht is bij de iTunes Music Store en deze wet zal voor hen niets veranderen. Het zal alleen de verkoop van digitale muziek beperken.

<http://playlistmag.com/news/2006/03/22/francereact/>

Wat er ook gebeurt - of de wet in zijn huidige vorm wordt aangenomen, en of die geaccepteerd wordt door de Europese Gemeenschap - het rakelt een bredere discussie op. Zal Sony worden verplicht ervoor te zorgen dat ik mijn PlayStation-spel ook op een Xbox kan spelen? En hoe zit het met DVD's - zullen filmstudio's gedwongen zijn gebruikers toe te staan om films op hun laptops te zetten zodat ze die kunnen bekijken in de TGV, of gewoonweg het kopiëren naar een video iPod makkelijker te maken? Als ze toch bezig zijn, hoe zit het dan met DVD-regiocodes? Waarom kan ik niet in de V.S. een DVD kopen en die hier afspelen?

En nog een stap verder, nu we toch bezig zijn: hoe zit het met scheermesjes. Dat was het eerste voorbeeld van de klantenbinding die deze wet wil opheffen. Krijgen we Schick zover dat zij hun mesjes geschikt maken voor Gillette? En als ik nieuwe onderdelen nodig heb voor mijn Saab, kan ik Renault dan zover krijgen dat zij die voor mij maakt?

Het gaat er natuurlijk uiteindelijk om dat de Franse leden van het parlement geen idee hebben van technologie in het algemeen en digitale technologie in het bijzonder. Zij halen zich gigantisch problemen op de hals door te beweren dat interoperabiliteit gegarandeerd zou moeten zijn. Want hoewel het principe van interoperabiliteit natuurlijk prima is, heeft het in de praktijk natuurlijk ver strekkende gevolgen. Je kunt het niet op een gebied toepassen zonder het toe te passen op andere gebieden. Waarom alleen muziek? Zijn er door Microsoft betaalde lobby's achter de schermen bezig ideeën in de hoofden van de franse regelgevers te stoppen? Microsoft zou deze wet natuurlijk graag aangenomen zien. Maar denken ze echt dat andere bedrijven meer MP3-spelers zullen verkopen? Het gaat in deze markt immers niet zo zeer om de inhoud maar om de vormgeving en het gebruikersgemak. Bovendien, zou Microsoft echt gedwongen willen worden ervoor te zorgen dat zijn software ook op de Mac draait om zo zelf ook aan deze interoperabiliteitswet te voldoen?

In elk geval zal het, zoals een Frans parlementslid zei "nog minstens een jaar duren" voordat al deze kwesties gladgestreken zijn. Tegen die tijd gaat Frankrijk nieuwe presidentsverkiezingen tegemoet, vervolgens parlementsverkiezingen, en de kans is groot dat de zaken dan heel anders liggen. Ook heeft de Europese Unie nog wat te zeggen, evenals gerechtshoven. Er is dus geen reden voor paniek, Apple zal niet snel Frankrijk uitgezet worden.

[Kirk McElhearn is de auteur of co-auteur van een stuk of tien boeken, waaronder "Take Control of Customizing Microsoft Office". Op zijn blog, Kirkville, staan artikelen over Mac OS X, de iPod, iTunes, en veel meer.]

<http://www.takecontrolbooks.com/office-customizing.html>
<http://www.mcelhearn.com/>


Apple versus Apple

door Geoff Duncan <[email protected]>
[vertaling: TK, PAB, LmR]

Deze week ontmoeten Apple Computer van Steve Jobs en Apple Corps van de Beatles elkaar voor de rechter in Engeland, wat meteen een nieuwe fase inluidt in een dispuut om handelsmerken dat beide bedrijven nu al meer dan een kwart eeuw uitvechten. Het verdict zou bepalend kunnen zijn voor de aard van de momenteel explosief groeiende iPod- en digitale muziekhandel van Apple Computer.

Yesterday -- De oorsprong van de zaak Apple versus Apple is omgeven door moderne mythen en tegenspraak, maar dit zijn de basisgegevens.

In 1968 startten de Beatles een nieuwe onderneming op voor hun zakelijke en financiële aangelegenheden. Deze onderneming zou ook dienst doen als belastingbescherming en als ondernemingsbasis van waaruit ze hun producten en ideeën konden lanceren. Volgens de overlevering was Paul McCartney verantwoordelijk voor de naam (Apple Corps) en zou het bedrijf oorspronkelijk vijf afdelingen tellen (elektronica, film, uitgeverij, platen, en kleinhandel). Het zou de deuren - en de portemonnee - openzetten voor iedereen met een "waardig" artistiek project. Nadat de Beatles waren uiteengegroeid en uiteindelijk uit elkaar waren, viel Apple Corps praktisch uiteen in een juridische en financiële chaos. Nadat verscheidene jaren later alles weer tot rust was gekomen, was het bedrijf hoofdzakelijk de licentie-agent voor de oneindige menagerie aan Beatles-producten, met tot op heden de vroegere Beatles-roadmanager Neil Aspinall aan het hoofd. Apple Corps staat erom bekend de eigendommen en licenties in verband met de Beatles hardhandig te verdedigen.

Aan de andere kant van de wereld, in Mountain View, Californië, richtten op 1 april 1976 Steve Jobs, Steve Wozniak en Ronald Wayne Apple Computer op. (De aandachtige lezer heeft al door dat de 30ste verjaardag van Apple volgende week is.) Volgens talrijke bronnen zou de naam een rechtstreeks eerbetoon zijn aan het Apple Corps van de Beatles (en Steve Jobs is volgens eigen zeggen al jarenlang een Beatles-fan). Het officiële verhaal van Apple is dat de oprichters van het bedrijf alleen maar een naam wilden die in de telefoongids vóór "Atari" kwam: alle oprichters van Apple hadden vroeger bij Atari gewerkt.

Het mag op het eerste gezicht vreemd lijken als je twee bedrijven ziet met dezelfde naam, maar wettelijk gesproken is er geen fundamenteel probleem wanneer twee bedrijven dezelfde naam of hetzelfde handelsmerk gebruiken zolang dit niet verwarrend werkt voor de consument. In de praktijk betekent dit gewoonlijk dat ze niet in dezelfde sector (of in een gerelateerde sector) actief kunnen zijn en/of in dezelfde markten actief zijn.

Volgens één versie zou George Harrison in 1978 een reclame voor Apple Computer hebben gezien, waarna hij Neil Aspinall zou gevraagd hebben of Apple Corps reden had om zich zorgen te maken. In 1978 spande Apple Corps in elk geval een proces aan tegen Apple Computer wegens inbreuk op het handelsmerk. Deze zaak werd geregeld in 1981 voor een niet-vrijgegeven bedrag (er deden geruchten de ronde dat dit rond de $80.000 zou zijn geweest). De ondernemingen kwamen ook overeen dat zij het handelsmerk "Apple" zouden delen, en Apple Computer zou alleen actief zijn in de computerbranche en Apple Corps in amusement.

You're Going to Lose That Girl -- In 1987 begonnen computers binnen te dringen in de multimedia- en muziekproductie, zodat Apple Computer opnieuw over zijn overeenkomst met Apple Corps probeerde te onderhandelen. Dit evenwel zonder resultaat, en in 1989 daagde Apple Corps Apple Computer opnieuw voor de rechter, deze keer voor het niet naleven van de vroegere overeenkomst van 1981 omdat Macintosh-computers geluid konden afspelen en MIDI-mogelijkheden bevatten. Na een lange en pijnlijke rechtszaak kwamen Apple Computer en Apple Corps in 1991 opnieuw tot een overeenkomst, naar verluidt voor een bedrag van $26,5 miljoen.

Deze tweede procesronde heeft grote gevolgen gehad voor Macintosh-software. Door dit proces kon de MIDI Manager van Apple bijvoorbeeld geen officieel onderdeel van Systeem 7 uitmaken. Ongeacht het feit dat de Mac al jaren werd gebruikt voor het uitvoeren van muziek en de productie ervan, had het gebrek aan mogelijkheden op systeemniveau jarenlang een nadelige invloed op MIDI op de Mac, en muzikanten vervloekten dan ook herhaaldelijk de niet-ondersteunde MIDI Manager van Apple of MIDI-implementaties zoals (het instabiele en lange tijd niet-ondersteunde) OMS van OpCode. Als je ooit al eens hebt nagedacht over de betekenis van het geluid "Sosumi" dat bij Systeem 7 zat (en nog steeds in Mac OS X zit), wel, het is geen exotische Japanse xylofoon. Spreek "sosumi" hardop uit en je zult wel begrijpen wat het betekent; de oorspronkelijke naam van dit geluid was "Let It Beep."

<http://en.wikipedia.org/wiki/Sosumi>

Can't Buy Me Love -- In juli 2003, opende Apple Corps wederom het vuur op Apple Computer, deze keer met de beschuldiging dat de iTunes Music Store in strijd is met de overeenstemming van 1991. Op het eerste gezicht lijkt deze zaak zo klaar als een klontje: Apple Computer kwam overeen uit de muziekhandel te blijven, er valt niet te ontkennen dat de iPod een muziekapparaat is en dat het bij de iTunes Music Store gaat om het verkopen van muziek. Waarom gaat deze zaak dan naar de rechter?

Een van de interessante ontwikkelingen van de huidige rechtszaak van Apple Corps is dat niet eerder gepubliceerde details van de overeenkomst van de bedrijven uit 1991 openbaar geworden zijn. In 1991 kwam Apple Corps overeen Apple Computer zijn eigen beeldmerk te laten gebruiken op artikelen die vielen binnen het gebruiksveld van Apple Corps (bijvoorbeeld amusement), zolang Apple Computer geen "fysieke media met daarop vooraf opgenomen materiaal" zou verkopen. Als voorbeeld in de overeenkomst is het Apple Computer verboden een cd met Rolling Stones-nummers te verkopen.

<http://www.hmcourts-service.gov.uk/judgmentsfiles/j2468/apple-v-apple.htm>

Zoals de meeste mensen wel weten worden in de iTunes Music Store geen fysieke media verkocht: het verkoopt digitale nummers die klanten downloaden en afspelen op hun computers, een iPod, of (met enige vastberadenheid) op een ander muziekapparaat. De belangrijkste kwestie voor het Engelse gerechtshof is de vraag of, juridisch gezien, deze digitale versies van opgenomen materiaal tot "fysieke media" gerekend kunnen worden. Sommige analisten zeggen dat Apples iTunes-dienst ruim valt binnen wat toegestaan is volgens de overeenkomst van 1991, andere zeggen dat Apple Corps zal wegkomen met een kolossale uitspraak.

Baby You're a Rich Man -- Het is zeer waarschijnlijk dat de bedrijven geprobeerd hebben hun meningsverschil buiten de rechtszaal op te lossen. Hoewel Apple Computer een poging gedaan heeft de zaak naar een potentieel vriendelijkere omgeving te verplaatsen in Californië (de afwijzing ervan is er verantwoordelijk voor dat de belangrijkste elementen van de overeenkomst uit 1991 nu beschikbaar zijn), is het duidelijk dat de computermaker vertrouwen heeft in de rechtszaak en in de mogelijkheid zijn zaak voor een jury te bepleiten. Waarom is Apple bereid zijn de markt dominerende iTunes Music Store in de waagschaal te stellen, in plaats van te kiezen voor de relatieve veiligheid van een regeling door onderhandelingen?

Een reden is dat de weg naar een overeenkomst nog steeds niet afgesloten is: de twee Apples kunnen, tot het moment dat de rechter een uitspraak doet, aan een overeenkomst buiten de rechtszaal werken, ook terwijl de rechtszitting al gaande is. Het tot een rechtszaak laten komen betekent alleen maar dat beide partijen hun argumenten en bewijsmateriaal in het openbaar willen uitwisselen. Beide bedrijven hebben eerder aangegeven bereid te zijn deze zaak jaren te laten voortslepen dus zelfs nu in het geval van een rechtszaak lijkt een snelle oplossing onwaarschijnlijk.

Een andere reden is dat, ondanks Apples nieuwe muziekhandel, dat in wezen het bedrijf opnieuw definieert, de computermaker in dit geval niet veel te verliezen heeft. In een handelsmerk-conflict, wordt de schade meestal beperkt tot de winsten die afkomstig zijn uit de overtredingen. Het conflict tussen Apple Corps en Apple Computer concentreert zich op de iTunes Music Store, niet de inmiddels uiterst vermaarde iPod muziekspelers van het bedrijf. Volgens de meeste berekeningen verdient Apple Computer niet zo heel veel geld met de iTunes Music Store: in feite staat het merendeel van de muziekwinsten op het conto van iPod-verkopen, een product dat Apple Corps niet ziet als inbreuk op zijn handelsmerk.

Even een paar berekeningen op een viltje: laten we eens aannemen dat Apple nummers op de iTunes service verkoopt voor $1 per stuk. (Ja, $0.99 is de typische prijs per nummer in de V.S., maar verzamelingen en albums hebben een lagere prijs per nummer, terwijl de internationale uitvoeringen van de iTunes Music Store vaak een hogere prijs per nummer hebben. Dus uitgaan van $1 per nummer lijkt me redelijk.) Van die dollar, gaat tussen de 65 en 75 cent naar de platenmaatschappij en nog eens 20 tot 25 cent gaat op aan beheer- en distributiekosten (servers, bandbreedte, coderen, ontwerp, werking en beheer van de Music store, klantondersteuning, enz.). Elk nummer levert Apple Computer dus een paar cent op, op zijn best. Afgerond betekent dit dat iTunes nu, zeg 1 miljard nummers heeft verkocht (die mijlpaal werd vorige maand bereikt), dus heeft Apple Computer in drie jaar misschien $20 tot $40 miljoen verdiend op de muziekverkoop. Laten we dat eens verdubbelen voor onduidelijkheden en de videoverkopen, die overduidelijk behoren tot het "vooraf opgenomen materiaal".

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=08434>

Hoeveel van $80 miljoen kan Apple Computer zich veroorloven te verliezen aan Apple Corps? Veel. Apples totale vermogen tegen het eind van 2005 liep tot over de $14 miljard, waarvan meer dan $8,5 miljard in de kas, kas-equivalenten en korte termijninvesteringen in plaats van gebouwen en inventaris. Apple Computer is nu misschien wel niet zo heel erg bang meer van Apple Corps.

<http://www.apple.com/pr/library/2006/jan/18results.html>

The long and winding road -- Deze zaak heeft tot veel speculatie geleid, met name toen de rechtszaak werd aangespannen in 2003. Volgens de geruchten zou Apple Computer een record-regeling treffen met Apple Corps, volgens anderen zou Apple Computer de iTunes Music Store afsplitsen en mogelijkerwijs Apple Corps een deel of een meerderheidsaandeel geven. En bijna iedereen vroeg zich af of Steve Jobs het voor elkaar zou krijgen Beatles-opnamen verkrijgbaar te maken via de iTunes Music Store. Tot op de dag van vandaag leveren digitale muziekdiensten geen Beatles muziek.

Ik heb geen nadere informatie maar ik verwacht niet dat deze zaak in de nabije toekomst opgelost wordt. Als we uitgaan van de lessen die de geschiedenis ons heeft geleerd is het zo dat hoe langer dit soort zaken doorsudderen, hoe waarschijnlijker het wordt dat ze uiteindelijk te onbelangrijk worden of juist opeens een onverwachte wending nemen. Apple en Apple vliegen elkaar al zo'n 25 jaar in de haren, deze laatste opleving is ook al drie jaar oud. Kortom, het kan alle kanten opgaan.

Ikzelf denk niet dat Apple Corps haast gaat maken Beatles-opnamen beschikbaar te stellen via iTunes of andere digitale downloaddiensten, waardoor Apple Computer uiteindelijk toegang zou krijgen tot het werk van de band. Ik weet zeker dat Beatles-nummers veel en vaak worden uitgewisseld op illegale bestandsuitwisselingsdiensten maar Apple Corps heeft de tijd. Het bedrijf heeft vijf jaar gewacht met het uitbrengen van Beatles-albums op CD en is behoorlijk succesvol geweest in het heruitgeven van Beatles-materiaal (zoals de recente uitgave van Anthology en One hebben aangetoond) en het uitgeven van alternatieve versies (zoals de heruitgave van originele Amerikaanse versies van Beatles-albums uitgegeven door Capital records en het verwijderen van Phil Spectors productie van Let It Be). Schaarsheid maakt het materiaal van de Beatles alleen maar waardevoller en Apple Corps heeft zich altijd beziggehouden met zoveel mogelijk verdienen aan hun Beatles-eigendom.

Aanhoudende achterklap uit de muziekindustrie stelt dat Apple Corps voorzichtige eerste stappen heeft gezet naar tijdelijke, exclusieve overeenkomsten met online muziekverkopers (met name Microsoft) maar tegen hoge prijzen: verschillende bronnen in 2004 spraken van een bedrag van rond de $15 miljoen voor exclusieve rechten om Beatlesnummers online te verkopen gedurende zes maanden. Gezien de lage winstmarges in de online muziekwereld zou een dergelijke verlieslijdende overeenkomst alleen mogelijk zijn voor bedrijven met een dikke portemonnee.

Uiteindelijk hebben Apple Computer en Apple Corps meer overeenkomsten dan alleen de naam en gerechtelijke geschiedenis: zij zijn beide voortgekomen uit het enthousiasme en de hoop van de jaren '60 van de vorige eeuw, die er vanuit ging dat een goed idee de wereld kon veranderen. Echt verrassend zou het pas zijn als iemand anders dan Apple Computer de Beatles online zou krijgen.


Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 27 maart 2006

van de TidBITS-redactie <[email protected]>
[vertaling: LmR]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

De eerste URL van elke thread-beschrijving verwijst naar de traditionele TidBITS Talk interface; de tweede URL verwijst naar dezelfde discussie op onze Web Crossing-server. Die heeft een ander uiterlijk en is mogelijk sneller.

How to covert a music file to a Podcast? Een poging iTunes een MP3-bestand te laten zien als een podcast leidt tot een discussie over hoe iTunes met bestanden omgaat. (12 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2931>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/764/>

Classifying memory allocations -- Wat zijn de verschillende geheugentypen die in de Activiteitenmonitor staan? (9 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2932>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/765/>

Refurb laptop battery? Is het mogelijk opgewaardeerde laptop-batterijen te kopen en zo ja, zijn die hun geld waard? (6 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2933>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/766/>

NetNewsWire and NewsGator -- Glenns ervaringen met de nieuwste bètaversie van NetNewsWire veroorzaakt discussies over de dienst en de abonnementsprijzen. (4 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2934>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/767/>

Macs for the very elderly? Waar moet je aan denken bij het instellen van een Mac voor iemand die last heeft van ouderdomssymptomen zoals slechter worden zicht en handcoördinatie?(6 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2935>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/768/>

Mighty Mouse hardware easter egg -- Als je een Mighty Mouse (of een andere Apple muis) optilt, zie je een muisvormig lichtpatroon. Kijk hier voor plaatjes van dit verschijnsel! (2 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2936>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/769/>

Music licensing for podcasts -- Lees over de richtlijnen voor het legaal gebruiken van muziek in podcasts. (3 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2937>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/770/>

Photo metadata redux -- Waar slaat Mac OS X foto-metadata op? (3 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2938>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/771/>

Setting window layout on discs and disk images -- Adams ervaringen met het branden van een schijf met specifieke vensterplaatsing, ontlokt een reactie van iemand met een soortgelijk probleem. (1 bericht)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2939>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/772/>

Recovering music from the iTunes Music Store -- Een lezer is in staat de songs gekocht in de iTunes Music Store opnieuw te downloaden, hoewel Apple het geen officieel beleid maakt. (2 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2941>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/774/>

Installing reluctant drivers -- Een lezer vraagt om hulp bij het aan de praat krijgen van een USB-naar-Ethernet adapter onder Mac OS 9. (1 bericht)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2942>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/775/>

Five Years of Mac OS X -- Mac OS X is op 24 maart 2006 5 jaar geworden, en welke veranderingen hebben we allemaal meegemaakt! (3 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2943>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/776/>


Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering