Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#813, 23 januari 2006

Als je de indruk hebt dat je telefoonbedrijf, kabelbedrijf, je mobiele telefoon- en je internetprovider eigenlijk allemaal hetzelfde doen, dan heb je eigenlijk gelijk. Glenn Fleishman gaat deze week dieper in op de almaar groeiende convergentie van telecommunicatie. Andrew Laurence vindt zijn geluk in een beetje solitaire jazz die opklinkt uit zijn elegante Sonos digitale muzieksysteem, en Apple maakt een recordkwartaalwinst bekend, waarvan de iPod en andere muziek-producten 60 procent voor hun rekening nemen. Verder introduceert Apple een Mac OS X Universal-logo waarmee ontwikkelaars 'universal binaries' kunnen identificeren.

Onderwerpen:

Copyright 2006 TidBITS: Reuse governed by Creative Commons license
<http://www.tidbits.com/terms/> Contact: <[email protected]>

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>

MailBITS, 23 januari 2006

[vertaling: TK]

Apple introduceert Mac OS X Universal-logo -- Nu de iMac met Intel Core Duo verkrijgbaar is en de MacBook Pro binnenkort ook in de winkel zal liggen, heeft Apple een nieuw logoprogramma bekendgemaakt waarmee ontwikkelaars 'universal binary'-programma's (programma's die zowel PowerPC- als Intel-code bevatten), kunnen identificeren. Dankzij de Rosetta-technologie van Apple zullen de meeste PowerPC-programma's wel draaien op de Intel-Macs, maar ze zullen dit niet altijd even snel doen). Het Mac OS X Universal Logo Program omvat een licentie-overeenkomst en gebruiksvoorschriften die heel specifiek zijn. Ik ga de advocaten van Apple niet uitdagen door het logo op de TidBITS-website te plaatsen, maar op de site van Apple kun je het al wel zien. Zodoende weet je waar je de komende maanden op moet letten, als de 'universal binary'-versies uitkomen van de software waar we mee werken. [ACE]

<http://developer.apple.com/softwarelicensing/agreements/maclogo.html>

Fusie tussen Disney en Pixar? Ik heb geen nadere informatie over de mogelijke fusie tussen Disney en Pixar waarover nu geruchten de ronde doen, maar aangezien de Washington Post me om een stuk had gevraagd, heb ik ze mijn mening gegeven. Het is een goed artikel, en aangezien Mike Musgrove het laatste woord aan mijn uitspraak heeft gegeven, moet ik het wel even doorgeven:

"Een prominente rol bij Disney zou wel deels aan Jobs' ambities voldoen", aldus analisten. Adam C. Engst, uitgever van de toonaangevende Mac-site TidBITS, zei dat hij wel begreep dat toegang tot Disney, een van de topmerken in de wereld, Jobs wel zou aanspreken.
"Jobs is een wereldverbeteraar - het gaat hem niet om geld', zei Engst. 'De computer is niet langer meer de manier om de wereld te veranderen... die rol heeft nu de populaire cultuur."

<http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/01/19/AR2006011903190.html>

Apple boekt $565 miljoen winst in eerste kwartaal 2006

door Geoff Duncan <[email protected]>
[vertaling: JG]

Nou, het is officieel: Apple is niet langer een computerbedrijf.

Apple publiceerde vorige week de financiële resultaten van het eerste kwartaal van 2006, met inkomsten van $5,75 miljard en een winst van $565 miljoen voor het kwartaal. De resultaten tonen een toename van 65 procent in inkomsten over hetzelfde kwartaal een jaar geleden, hoewel de brutowinst daalde tot 27,2 procent tegen 28,5 procent een jaar geleden. Internationale verkoop was verantwoordelijk voor 40 procent van de inkomsten van het kwartaal. De resultaten zijn de hoogste kwartaalverdiensten en inkomsten in de geschiedenis van het bedrijf.

<http://www.apple.com/pr/library/2006/jan/18results.html>

Apple maakt natuurlijk nog steeds Macs. Het bedrijf verkocht meer dan 1,2 miljoen Macintosh computers, in principe gelijk aan Mac-verkopen gedurende het vierde kwartaal van 2005, maar een verbetering van 20 procent tegenover hetzelfde kwartaal een jaar geleden. Vanwaar de statische kwartaal-tot-kwartaal verkoopcijfers? Verkoop in Noord- en Zuid-Amerika en van draagbare computers was bijzonder zwak, vanwege een verouderde notebook productlijn. En het publiek weet dat Apple aan het overschakelen is van PowerPC- naar Intel-processors. Ongetwijfeld stellen sommige klanten aankopen uit totdat details over de nieuwe Intel-producten bekend zijn. (Voor het geval dat je het gemist hebt, Apple kondigde onlangs Intel iMacs en MacBook Pro laptops aan op Macworld San Francisco.)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=08392>

Qua inkomsten is het iPod-succesverhaal nog lang niet afgelopen. Het bedrijf verkocht meer dan 14 miljoen iPods gedurende het eerste fiscale kwartaal met $2,9 miljard aan inkomsten. Dit cijfer is veelzeggend omdat ruwweg de helft van het kwartaalinkomen van Apple alleen van iPod-verkoop kwam. Met het geld van andere muziekproducten en -diensten erbij (zoals de iTunes Music Store, etc.) zijn de iPod en muziekproducten van Apple verantwoordelijk voor ruwweg 60 procent van de kwartaalinkomsten van Apple. Dit kwartaal is het de eerste keer dat de niet-computerproducten van Apple meer inkomsten genereren dan de desktop, notebook, software, randapparatuur en diensten van het bedrijf.

Vooruitkijkend, zegt Apple te verwachten dat de inkomsten het tweede kwartaal rond de $4,3 miljard zullen liggen, een conservatief cijfer dat de prijs van Apple-aandelen deed zakken. De redenen voor behoedzame inkomstencijfers zijn een mogelijke vermindering van iPod-verkoop na het vakantieseizoen, en een pauze in Macintosh-verkoop voorafgaand aan de introductie van Intel-modellen. Sommige analisten waarschuwen ook dat het bedrijf niet teveel moet vertrouwen op inkomsten uit de turbulente markt van digitale muziekspelers.

Hemelse audio: het Sonos digitale muzieksysteem

door Andrew Laurence <[email protected]>
[vertaling: RAW, PAB, TK]

Laten we het meteen maar zeggen, dan zijn we er vanaf: het Sonos digitale muzieksysteem is duur.

Als je alleen maar een paar luidsprekers voor je iPod wilt hebben, neem ik het je niet kwalijk als je dit artikel overslaat. Maar als je er ooit ook maar over gedacht hebt om luidsprekers op het terras en in de eetkamer te installeren, alles met kabels verbonden aan de stereo-installatie in de woonkamer, misschien met van die handige volumeknoppen aan de muur, haal dan een vers kopje koffie en ga er voor zitten.

Met een prijs van 500 dollar voor een moet-ie-nou-echt-zoveel-mogelijkheden-hebben ZonePlayer ZP100 en 400 dollar voor de als-ze-nou-eens-allemaal-zo-waren draadloze Controller CR100, kost Sonos waarschijnlijk meteen al meer dan wat je uit zult geven aan de computer die je digitale muziek huisvest. Sonos levert gemakkelijk het meest complete muziek-stream-systeem dat er op de markt is, eentje dat het probleem aanpakt met een complete oplossing, in plaats van veronderstellingen te maken over wat je al zou kunnen hebben en in welk formaat je je digitale muziek opslaat. Het werkt gewoon, meteen, zonder geworstel met MAC-adressen of WEP-sleutels of IP-adressen. Ik heb een aantal muziek-stream-systemen bekeken of erover geschreven, maar dit is de eerste waarover ik tegen mijn vrouw opmerkte: "Wauw, dit is gaaf!"

<http://www.sonos.com/>

Buitengewone hardware -- De ZonePlayer ZP100 is een indrukwekkend stukje techniek en het is verrassend ambitieus. Simpel gesteld, de ZonePlayer is het apparaat dat de muziek afspeelt. Het is ontworpen als een op zich zelf staand apparaat, maar het kan ook geïntegreerd worden met je bestaande apparaten. Als je er eentje wilt als de enige muziekbron in een kamer, dan sluit je gewoon twee 8-ohm luidsprekers aan: de ZonePlayer heeft de aansluitklemmen en een D-klasse versterker van 50 Watt. Als je digitale muziek wilt leveren aan je hi-fi-installatie, gebruik dan de RCA variabel-niveau uitgangen (er is een aansluiting voor een subwoofer als je die nodig hebt). Om een analoog apparaat aan het verdeelsysteem toe te voegen, zit er een stel line-in RCA-ingangen. Je eerste ZonePlayer hangt aan het netwerk via Ethernetkabel: er zit een 10/100 Mbps schakelkast met vier poorten geïntegreerd in het apparaat. Alle Sonosapparaten werken samen in een gesloten, eigen draadloos maasnetwerk dat Sonosnet heet, elk apparaat is zowel een brug als een toegangspunt in dit netwerk. (Sonosnet is gebaseerd op 802.11g en het draait in hetzelfde draadloze spectrum. Het kiest automatisch het minst gebruikte kanaal in jouw gebied om geen problemen met andere apparaten te veroorzaken. Ik heb geen effecten gemerkt op mijn 802.11g-netwerk of mijn 2,4 GHz draadloze telefoon.)

De ZonePlayer heeft een aluminium kast met grijs plastic, de combinatie doet denken aan de Mac mini. Hij is 25,9 bij 20,8 bij 11,2 cm, weegt 4,5 kg en is geruisloos. Er zitten drie knoppen voorop voor het regelen van het volume, alle andere functies worden of via de Controller-afstandsbediening of de Desktop Controller-software bediend. Hij is visueel aantrekkelijk en ook nog subtiel genoeg om in de achtergrond op te gaan. Ik zou niet aarzelen om hem in het zicht van gasten en partner te zetten, of juist op een boekenplank of in een kast waar mindere apparaten problemen met koeling zouden krijgen. Dit apparaat is zo ontworpen dat je je met dit soort details niet hoeft bezig te houden.

<http://www.sonos.com/products/zoneplayer/>

De afstandsbediening, de Controller CR100, is al net zo indrukwekkend, zowel in vorm als functie. De grafische interface wordt weergegeven op een helder 3,5 inch (8,9 cm) LCD-kleurenscherm van 320 bij 240 pixels, met prachtige kleuren en iconen, soepele animaties en een heldere lay-out die doen denken aan wat er zou gebeuren als de iPod en de TiVo zouden paren. Negen verlichte knoppen (met een slimme sensor voor omgevingslicht, zoals in de PowerBook) regelen het afspelen van de muziek en laten je navigeren door het menu. Daarbij komen nog drie "zachte" knoppen onder het scherm, waarvan de functie afhangt van wat er op het scherm staat. Met een iPod-achtig draaiwiel met selectieknop kun je snel door je muziekbibliotheek navigeren. De interne lithium-ionbatterij van de Controller laadt in een paar uur op en houdt het tussen oplaadbeurten enkele dagen uit. Het opladen gebeurt met de bijgeleverde netspanningsadapter, en er is voor 50 dollar ook een oplaadstandaard verkrijgbaar. (In mijn testen hield de batterij het dusdanig lang uit dat ik me niet precies kon herinneren wanneer ik hem voor het laatst had opgeladen: een paar dagen, maar geen hele week. Sonos vermeldt twee tot vijf dagen, dat klopt dus wel.) De Controller gaat slapen als hij langer dan een door de gebruiker ingestelde tijd met rust wordt gelaten. Zo gauw je hem weer oppakt, wordt hij wakker, dankzij een interne bewegingssensor. Na een langere tijd wordt de slaap dieper; het uit deze stand ontwaken kost een paar seconden, opnieuw aangezet door de bewegingssensor.

Sonos claimt dat de Controller waterbestendig is, met alle naden verzegeld met pakkingen. Ik heb deze claim niet bewust getest, maar ik heb ook niet geaarzeld het in de buurt van stromend water te gebruiken, de stevige constructie en de rubberen buitenkant geven de indruk dat je er niet voorzichtig mee hoeft te zijn. (Maar, ik heb het ook niet rond laten slingeren op plekken waar de peuter hem tegen kan komen. Ik zou er graag een toetsvergrendelfunctie op willen hebben voor dit soort gelegenheden.) Een aardigheidje is het (beetje) kleverige rubber aan de onderkant: toen ik de Controller op tafel gooide viel het me mee dat hij niet verder gleed zoals de meeste afstandsbedieningen. Hij bleef liggen precies waar hij landde.

<http://www.sonos.com/products/controller/>

Sonos ondersteunt de populairste muziekbestandssoorten: AAC, AIFF, FLAC, MP3, Ogg Vorbis, WAV en WMA. Internet-radiostations worden ook ondersteund, samen met Rhapsody van RealNetworks (ik heb de Rhapsody-dienst niet getest voor deze bespreking). Zoals alle niet-Apple stream-producten, ondersteunt Sonos geen muziek die gekocht is in de iTunes Music Store (of je moet het omzetten naar een andere bestandssoort. Apples FairPlay drm-technologie ("digital rights management") sluit alle stream-mogelijkheden uit, behalve de AirPort Express.

Muziek op de Sonos-manier -- Ik heb een twee-kamer startset ($1.200) getest die twee ZonePlayers omvat en een Controller. Ik heb een ZonePlayer in de woonkamer geplaatst, de rca-uitgangen voorzagen de stereo-installatie van muziek en de rca-ingang kreeg geluid van mijn DirecTV-ontvanger. De andere ZonePlayer ging naar de eetkamer en stuurde een set boekenplank-luidsprekers aan bovenop een kast. Om mijn iTunes-bibliotheek beschikbaar te maken voor Sonos, installeerde ik het Sonos Desktop Controller-programma. De Desktop Controller vraagt je aan te geven waar de muziekmap is (je kunt verschillende muziekmappen hebben als je wilt, zelfs op verschillende servers) en maakt ze beschikbaar op je netwerk via Windows-deling in je Systeemvoorkeuren. (Sonos benadert je muziekbibliotheek via SMB-bestandsdeling. Zo'n beetje elk apparaat dat SMB kan bedienen, zal volstaan, of het Mac, Windows, Linux, of een netwerk-opslagapparaat is.) Als de muziek eenmaal aangeboden wordt, hoef je alleen maar de ZonePlayers met elkaar te verbinden (te "linken"). Om dit te doen, druk je slechts twee knoppen in op de ZonePlayer en kies je "Add ZonePlayer" in de Desktop Controller (je kunt dit ook doen op de draagbare Controller). Als de ZonePlayers beschikbaar zijn en gelabeld als muziekzones, kan het feest beginnen.

Het afspelen van muziek en het bedienen van de ZonePlayers zijn allebei gemakkelijk te doen met de Controller. De interface is een toonbeeld van helderheid, het venster is kraakhelder en de knoppen hebben een uitstekende gevoelsmatige terugkoppeling. De knoppen Mute, Play/Pause, Next en Back werken zoals je kunt verwachten. Met het scrollwiel kun je efficiënt door een uitgebreide bibliotheek bladeren (Sonos krijgt bonuspunten voor "Power Scroll", een functieknop waarmee je door het alfabet kunt bladeren) en met de knop Select kun je, tja, selecteren wat er op dat moment geaccentueerd is.

De Zones-knop toont je jouw lijst met muziekzones. Zolang de Controller binnen het draadloze bereik van een ZonePlayer is, kun je elke ZonePlayer besturen op het Sonosnet. Elke zone kan onafhankelijk van elkaar muziek afspelen, of je kunt zones samenvoegen zodat ze allebei dezelfde muziek afspelen. Met de "Party Mode" worden alle zones samengevoegd tot een enkel gebied zodat in het hele huis dezelfde muziek te horen is.

Muziekbronnen kunnen de Muziekbibliotheek (op je computer) zijn, Sonos Playlists (afspeellijsten die je opgeslagen hebt), Internetradio, of een bron via een lijningang op een ZonePlayer. Met de knop Music schakel je tussen de muziekwachtrij van de huidige zone en het "Now Playing"-scherm. "Now Playing" toont de gebruikelijke titel/artiest/album-informatie van een nummer en de albumillustratie (als die beschikbaar is). Als een bron via een lijningang is te beluisteren, wordt de naam van de betreffende ZonePlayer en een symbool ervan getoond.

De ervaring met Sonos is, eerlijk gezegd, formidabel. Installatie en instellen gingen snel en gemakkelijk en de geluidskwaliteit is excellent. Het afspelen van verschillende muziek in verschillende ruimtes, uit dezelfde bibliotheek, bestuurd vanuit overal in het huis met de Controller, is een verrukking. Dat elke zone volledig gelijktijdig afspeelt geeft een gelukzalig gevoel dat ik niet meer gekend heb sinds mijn vader het honkballen aanzette op elke radio in huis. Maar nu wordt de hele muziekverzameling "uitgezonden" over Sonosnet.

Mijn favoriete Sonos-trucje is het afspelen van muziek van een lijningang-bron. Halverwege mijn test van het systeem, schakelde DirecTV over naar XM Radio als aanbieder van hun muziekkanalen. Vaak had ik 's avonds XM's "Real Jazz"-station aan in de keuken (gevoed vanuit de lijningang van de ZonePlayer in de woonkamer), terwijl ik het eten klaarmaakte en mijn vrouw en zoon in de woonkamer zijn Sesamstraat-muziek aan het beluisteren waren (gekopieerd van cd naar mp3, opgeslagen op de Mac mini in de eetkamer, afgespeeld op de stereo via Sonos' analoge rca-uitgang). Oh, wat een gelukzaligheid.

<http://www.xmradio.com/>

Meer dan de som van de (misplaatste) delen -- Aan het begin van deze bespreking vroeg ik me af hoe Sonos hun prijzen kunnen verdedigen, maar naarmate ik leefde met het systeem, begon ik in te zien dat dit wel eens de voordeligste muziekverspreidingsoplossing zou kunnen zijn. Het was alvast wel de begrijpelijkste oplossing.

Ik heb overwogen om luidsprekers in de muur van mijn eetkamer in te bouwen en om luidsprekers op het terras en in de garage te hangen. Ik heb geprobeerd de prijs te berekenen voor al het nodige, van het eenvoudigste (luidsprekers, bekabeling, en een luidsprekeromschakelkast) tot het uiterste (individuele versterkers en volumeregelaars). De kosten van de opties lopen al snel op, en je zit al gauw aan obscene bedragen. In vergelijking met deze chaos lijkt Sonos niet zo'n slechte oplossing - een ZonePlayer en een stel luidsprekers volstaan. (Om het even welke 8 ohm-luidspreker volstaat; je kunt ook een stel boekenkastluidsprekers van Sonos kopen voor $180). En jazeker, bij mijn plaatselijke Best Buy-winkel staat Sonos bij de muziekverspreidingsproducten en zij stellen Sonos op in de bourgeois thuisbioscoopkamer, en niet ergens bij de proletarische consumentenspullen. De per-kamer-kost van Sonos van $500 lijkt op het eerste zicht veel, maar wanneer ik denk aan alle factoren die plots niet meer nodig zijn (bekabeling, versterkers, volumeregelaars, afstandsbedieningen), dan wordt het wel heel aantrekkelijk.

Bovendien biedt elke ZonePlayer ZP100 een 10/100-switch met 4 poorten, en Sonosnet tunnelt je bestaande IP-network naar de switch. Zo krijgt elke kamer plots bekabeld Ethernet, ongetwijfeld een handig pluspunt.

Een beetje gesis en gekraak -- Zoals alle oplossingen is ook Sonos niet perfect. Ik heb het systeem in november 2005 getest met versie 1.2 van de firmware en Desktop Controller-software. Analoge line-in audio kan in niet-gecomprimeerde of gecomprimeerde vorm worden doorgestuurd. In niet-gecomprimeerde vorm wordt de muziek op 'remote' ZonePlayers afgespeeld met een vervelende vertraging van een halve seconde, terwijl deze vertraging in gecomprimeerde vorm is teruggebracht tot 75 milliseconden (alleen merkbaar wanneer je bij een deur tussen 2 kamers staat). In deze versie kun je de volgorde van items in een muziekwachtrij ook niet veranderen. En ten slotte is de ZonePlayer ZP100 niet ideaal voor een kamer waarin al een stereo-installatie staat, wanneer je al een versterker hebt die op je luidsprekers is aangesloten.

Op de Consumer Electronics Show in januari heeft Sonos echter nieuwe hardware en versie 1.3 van hun firmware en Desktop Controller-software aangekondigd. Met de nieuwe ZonePlayer ZP80 (beschikbaar in de lente) kun je muziek afspelen via een toestel met een versterker. De ZP80 voegt digitale audio-uitgangen toe, terwijl de versterker en de luidsprekeraansluitingen van de ZP100 ontbreken. Het nieuwe model is ook kleiner (13,7 x 14 x 7,4 cm) en heb je al voor $350. Versie 1.3 voegt een optie toe voor line-level analoge output, samen met de weergave van albumillustraties op het volledige scherm en ondersteuning voor de formaten Apple Lossless en Audible, en je kunt de volgorde van items in een wachtrij veranderen. Deze versie werkt op alle ZonePlayer-producten.

<http://www.sonos.com/support/software_updates/>
<http://www.sonos.com/products/zoneplayer/zp80/>

Conclusie -- De producten van Sonos zijn verkrijgbaar via hun website, bij online-winkels, Tweeter, enkele Best Buy-winkels, en dure stereowinkels. Eenvoudig gezegd, is dit het beste digitale muzieksysteem dat ik heb gezien. Om het met de woorden van Ferris Bueller te zeggen, "als je de behoefte en de middelen hebt, dan is dit een heel goede keuze".

[Andrew Laurence is onlangs voor de tweede keer vader geworden en waardeert alle omstandigheden die om Miles Davis vragen in plaats van Pino van Sesamstraat.]

Convergentie van communicatie: kabels weg

door Glenn Fleishman <[email protected]>
[vertaling: MSH, MVR, DPF]

Ooit was er een tijd dat telefoonmaatschappijen een kiestoon leverden, kabelbedrijven televisiestations en speciale kanalen leverden en internetbedrijven diensten leverden voor modems via de telefoonlijnen. Recente gebeurtenissen tonen dat die dagen al lang voorbij zijn.

Je weet natuurlijk wel dat vele verschillende bedrijven breedband internettoegang, telefoonlijnen en radiostations (Wi-Fi en vele andere standaarden) leveren. Misschien weet je dat telefoonbedrijven kabel-TV-achtige diensten aanbieden in vele delen van de wereld en dat ze wettelijke belemmeringen in de VS omzeilen door gebruik te maken van zeer snelle DSL of glasvezel-tot-huis (FTTH). Misschien weet je zelfs dat kabelbedrijven telefonische diensten in bepaalde delen van de VS aan je kunnen verkopen.

`Waarschijnlijk is wel onduidelijk, hoe snel dit alles zal veranderen.

Kabelbedrijven gaan voor spraak -- Verschillende vooraanstaande kabelbedrijven (MSO's genaamd, "multiple system operators") ondertekenden onlangs een overeenkomst met Sprint Nextel, de gefuseerde nummer drie van GSM-providers in de V.S., om GSM-diensten aan haar klanten te verkopen. Elke keer dat je meer diensten op een enkele rekening kunt zetten, bespaar je tot $20 maandelijkse kosten vergeleken met aparte rekeningen. Voor bedrijven is het makkelijk om samenwerkingsverbanden te vinden die daardoor werkzaam zijn.

<http://www2.sprint.com/mr/news_dtl.do?id=8961>

Maar het is niet alleen die enkele rekening die een rol speelt. Kabelbedrijven zullen TV-programma's die ze bezitten in licentie geven aan de Sprint PCS-afdeling om door te zenden via derde generatie (3G) GSM-netwerken naar nieuwe mobieltjes waarmee je aangevraagde programma's kunt bekijken.

En het gaat verder: Sprint (en andere GSM-bedrijven) zullen waarschijnlijk beginnen handsets aan te bieden die Wi-Fi en GSM-standaarden ingebouwd hebben om wat bekend staat als ongelicenseerde mobiele toegang (' unlicensed mobile access' UMA) te verschaffen, een vorm van 'voice over IP' en internet-telefonie. Met UMA, in plaats van een GSM aan een GSM-toren in de buurt te koppelen, wordt een lokaal (in huis) Wi-Fi netwerk gedetecteerd en daarmee verbonden, gebruikmakend van een beetje internet om daarna de oproepen te verzenden naar de GSM gateway en dan verder naar het telefoonsysteem.

UMA kan een betere kwaliteit gesprekken in huis aanbieden, nog steeds een lastig probleem voor GSM-diensten, en stelt aanbieders in staat zeer veel minuten aan te bieden voor telefoongesprekken via UMA, dat kan op zijn beurt gebruikers vasthouden die anders zouden kunnen overgaan naar internet-telefonie thuis via Vonage of een andere provider. In Europa weten sommige bestaande GSM-systemen dat een klant hun thuisnetwerk gebruikt in plaats van een ander internet-netwerk en haalt minuten uit een thuisbron in plaats van een andere bron; dit zou ook het geval kunnen zijn met UMA, omdat een op UMA gebaseerd plan een conventionele telefoonlijn vervangt, zonder kostenverhoging voor gesprekken die in huis worden gevoerd.

Het draadloos breedbandverhaal -- Maar wacht, draadloos is zoveel meer dan dat! Kabelgigant Comcast investeerde onlangs via haar kapitaalontwikkelingsdivisie in BelAir Networks, een bedrijf dat draadloze breedbandapparatuur voor grootstedelijke netwerken ontwikkelt voor de gemeenschap en de overheid. BelAir kondigde de investering aan samen met de lancering van de nieuwste producten: draadloze access points die rechtstreeks op de kabel aangesloten kunnen worden en stroom aan deze kabels onttrekken.

<http://www.belairnetworks.com/about_belair/press_releases_view.cfm?p_id=73>

Met behulp van de BelAir-technologie kan een kabelbedrijf een hele stad van Wi-Fi voorzien door draadloze access points in een bestaand kabelnetwerk op zendmasten aan te sluiten. Hieraan zijn wel een groot aantal voorwaarden verbonden: Kabeloperatoren worden in Amerika bestuurd door duizenden lokale concessieraden die specifieke eisen aan de operatoren opleggen in ruil voor toestemming voor bepaalde wegen en masten. In sommige akkoorden worden misschien extra Wi-Fi access points bedongen, in andere minder en in andere akkoorden wordt er met geen woord over gerept.

Vele steden hebben hoe dan ook al vergevorderde plannen om de hulp in te schakelen van privéfirma's voor de ontwikkeling van een draadloos stadsnetwerk, en kabelbedrijven gebruiken deze nieuwe technologie misschien liever in het kader van een bestaand samenwerkingscontract in plaats van een derde speler - naast de telefoonmaatschappijen en kabelbedrijven - op de lokale breedbandmarkt toe te laten. De huidige gemeentelijke netwerken zullen waarschijnlijk slechts een datastroom van 1 Mbps in beide richtingen aanbieden, wat net iets minder lager ligt dan de typische downstreamsnelheid voor DSL en kabel, maar de prijs is dezelfde als bij een abonnement met inbelverbinding - $15 tot $25 per maand (1 Mbps is toevallig wel 30 tot 300% meer dan de typische upstreamsnelheid.)

Grootstedelijke netwerken zullen waarschijnlijk gedeeltelijk gebruik maken van mesh networking, een techniek waarbij Wi-Fi access points op dezelfde golflengte afgestemd worden en dus niet individueel verbonden zijn met een centraal netwerk. Elk access point doet dan dienst als aansluitingspunt voor individuele gebruikers en als doorgeefluik voor data. Alle data wordt met het netwerk uitgewisseld via een van de access points. De meeste types van mesh-netwerken hebben als nadeel dat de gegevens bij elke overdracht wordt herhaald. Als gebruiker A verbinding maakt met access point 1 dat verbonden is met access point 2, dat op zijn beurt in verbinding staat met access point 3 dat aangesloten is op het centrale netwerk, neemt elk stukje informatie zoveel plaats in op het gehele netwerk als het aantal knooppunten dat het is gepasseerd. Mesh-netwerken worden daarom gewoonlijk ingeschakeld om een netwerk uit te breiden en als reservenetwerk (als een knooppunt faalt, wordt de verbinding niet verbroken), maar ze lenen zich niet tot het overbruggen van grote afstanden.

Twee en een half miljard trillingen per seconde kunnen niet goedkoop zijn - Dit is waar Sprint Nextel weer verschijnt: De twee bedrijven fuseerden niet gewoon hun klantenbestand en hun activiteiten, ze fuseerden hun spectrum portfolio. Beide bedrijven beheerden een licentie voor het 2,5 gighahertz-frequentiebereik dat 80 procent van het land dekt. Deze band met een startfrequentie net boven de niet-gelicenseerde band met Wi-Fi en Bluetooth, was oorspronkelijk bedoeld voor onderwijsinstellingen en onderwijs-op-afstand. Het grootste deel van deze mooie ruimte wordt echter niet gebruikt. (Het gebruik van gelicenseerde frequenties wordt voorbehouden aan de licentiehouders; ongelicenseerde frequenties kunnen in de meeste gevallen worden benut door iedereen die over door de FCC gecertificeerde apparatuur beschikt. Wi-Fi-apparatuur is gecertificeerd, maar kan door iedereen en overal in Amerika worden gebruikt.)

Jaren geleden stond het Congres academische instanties en non-profitorganisaties die de regionale frequenties beheerden toe om licenties door te geven aan commerciële organisaties in de hoop de ontwikkeling van meer geavanceerde telecommunicatiediensten een duwtje in de rug te geven Maar vele telecommunicatiebedrijven waren niet geïnteresseerd, en Sprint PCS, WorldCom en, in mindere mate, ook BellSouth en een vierde bedrijf gingen snel met de licenties aan de haal; samen hadden ze 90 procent van de licenties in handen).

In 2000 kwam het net niet tot een fusie van Sprint en WorldCom, onder andere om de als waardevol beschouwde licenties samen te brengen. In 2003 kocht Nextel de 2,5 Ghz-licenties van het failliete WorldCom. De fusie tussen Sprint en Nextel werd gedeeltelijk gezien als een manier om de krachten van twee kleinere operatoren te bundelen, en ook weer gedeeltelijk als een manier om deze licenties te consolideren. Voor deze dragers is de 2,5 Ghz-band zeer interessant ten opzichte van het minder sterke Wi-Fi. Daarbij komt nog dat de reikwijdte wordt vergroot en dat interferentie onmogelijk is omdat de dragers over de hele breedte kunnen beschikken over de frequenties die door de licentie in een regio worden gedekt.

Voor de fusie experimenteerden Sprint en Nextel, en ook Clearwire (een bedrijf dat in 2004 werd gekocht door de gsm-pionier Craig McCaw) met een draadloze breedbandtechniek met een frequentie boven 2,5 Ghz voor kleine markten in Amerika. Clearwire is gestart met het verspreiden van een dienst met een lage breedbandsnelheid in steden zoals Eugene, OR, en ook internationaal in steden zoals Dublin, Ierland - gebieden met weinig spelers op de breedbandmarkt en in kleine gebieden met een groot aantal mogelijke klanten.

Verwarrend genoeg is de 2,5 GHz band onderdeel van onderhandelingen tussen de FCC en andere organisaties om de frequenties opnieuw te verdelen, hervormingen die een aantal jaren zullen duren. In feite is de 2,5 GHz band slordig georganiseerd, in elk geval digitaal gesproken. Het voorstel zou een aantal van de bestaande licenties handhaven door ze een andere plek te geven, en tegelijkertijd de band meer open stellen voor andere partijen. Dit is zeer belangrijk voor de toepassing van WiMax, een draadloze standaard voor point-to-multi-point breedband, die nu op de markt beschikbaar komt.

WiMax wordt gezien als een vervanging voor gehuurde digitale lijnen in verstedelijkte gebieden, die bekend staan als T-1 verbindingen met een snelheid van 1,544 Mbps. Met WiMax kan een centraal basisstation dat zich op een hoog punt bevindt veel ontvangers bedienen, in een vrij nauwe boog. Een aantal vroege WiMax-toepassingen - toepassingen die nog maar net akkoord bevonden worden voor de WiMax-standaard - bieden snelheden aan die hoger liggen dan die van T-1 verbindingen, en zijn ook nog eens goedkoper. Wanneer je gebruik maakt van twee T-1 verbindingen gaan de kosten ook verdubbelen, terwijl een draadloze breedbandverbinding van 3 Mbps vaak maar 10 tot 30 procent meer kost dan een enkele T-1. Daarbij is het ook nog eens eenvoudiger en sneller te installeren en is er minder hardware nodig. In plattelandsgebieden zou WiMax wel eens gebruikt kunnen worden voor breedband als een bekabelde infrastructuur niet bestaat.

De televisie gaat -- Wanneer je nu wanhopig denkt, "Ik wil alleen maar kunnen bellen en surfen!" hoef je je geen zorgen te maken. Dat zal mogelijk zijn, maar op meer manieren dan vroeger, terwijl het waarschijnlijk minder rekeningen oplevert. Je gaat waarschijnlijk lachen als je een bedrijf hoort zeggen dat het diensten combineert om kosten te reduceren? Deze keer is het echt waar, omdat er veel meer concurrentie zal ontstaan.

Mijn vrouw en ik hebben bijvoorbeeld onze kosten voor vaste en mobiele telefonie de laatste twee jaar teruggebracht van ongeveer $300 per maand (dat is inclusief zakelijke gesprekken) naar zo'n $160, terwijl ik nu vanaf mijn vaste telefoon onbeperkt kan bellen binnen de VS en naar 22 andere landen, terwijl we op ons mobiel abonnement een belbundel hebben die we zelden overschrijden. Om dit te bereiken hebben we voice over IP genomen, zijn we mobiel overgestapt van Verizon en AT&T Wireless naar Cingular omdat het daar mogelijk is om ongebruikte belminuten over te hevelen naar andere maanden (tot maximaal 12 maanden). Bovendien kunnen we, nu we dezelfde aanbieder hebben, onbeperkt naar elkaar bellen.

De toekomstige ontwikkelingen zijn misschien vreemd, verwarrend en overrompelend, maar het betekent waarschijnlijk voor de meeste mensen dat de downloadsnelheden voor internettoegang zullen toenemen bij gelijkblijvende kosten - en een deel daarvan hebben we nu al - en zullen mobiel en vast bellen in 1 abonnement gecombineerd worden voor minder geld dan vandaag de dag. En dat is een goede zaak.

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 23 januari 2006

van de TidBITS-redactie <[email protected]>
[vertaling: DPF]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

De eerste URL van elke thread-beschrijving verwijst naar de traditionele TidBITS Talk interface; de tweede URL verwijst naar dezelfde discussie op onze Web Crossing-server. Die heeft een ander uiterlijk en is mogelijk sneller.

Calendar widget behavior -- Een aantal lezers is opgevallen dat de nieuwe Calendar Dashboard widget die bij Mac OS X 10.4.4 geleverd wordt iets anders werkt. (2 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2842>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/684/>

iLife '06 comments -- Nu Apple de nieuwste versie van iLife heeft geleverd, doen lezers verslag van hun ervaringen. (7 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2843>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/685/>

Apple Adds 802.11a -- Een nieuwtje dat weinig aandacht kreeg was het feit dat de nieuwe Intel-gebaseerde Macs ondersteuning bieden voor de 802.11a draadloze standaard. (2 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2844>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/686/>

Spotlight and iPhoto metadata? Maakt iPhoto de metadata die je aan foto's toekent beschikbaar voor Spotlight? En zo ja, waar wordt het dan opgeslagen? (12 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2845>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/687/>

Problems with iPhoto 6 -- Sommige lezers hebben problemen met het converteren van oude iPhoto-bibliotheken naar de nieuwste versie. (3 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2846>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/688/>

Spotlight wildcards? De Spotlight zoektechnologie van Tiger kan flink verbeterd worden door gebruik te maken van kleine zinnetjes waardoor je minder resultaten krijgt. (5 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2847>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/689/>

Postage on the Mac -- Wie gebruikt er nog postzegels? Er zijn verschillende mogelijkheden beschikbaar voor het afdrukken van je eigen zegels. (4 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2848>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/690/>

Is MagSafe really original? De nieuwe magnetische stekkerverbinding op de MacBook Pro is een vernieuwing, maar is het de eerste in zijn soort? Misschien niet. (2 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2849>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/691/>

Selecting software vendors -- Hoe weet je of een bepaalde verkoper te vertrouwen is, of nog steeds het product ontwikkelt dat je zoekt? (2 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2851>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/692/>

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering