Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#766, 14 februari 2005

Als je je hebt zitten afvragen wat podcasting is, lees dan verder voor Andy Afflecks visie op dit nieuwste internetfenomeen. Deze week legt Glenn Fleishman uit hoe een visueel, op Unicode gebaseerd veiligheidslek werkt dat misleidende pagina's verbergt achter schijnbaar onschuldige URLs. Adam meldt zich met een leerzaam verhaal over het oplossen van problemen met slechte hardware en een tip voor iPhoto-gebruikers voor optimaal gebruik van Ceiva digitale fotolijsten. Het nieuws: Mac OS 10.3.8 is uit en onze servers gaan eind van deze week verhuizen.

Onderwerpen:

Copyright 2005 TidBITS: Reuse governed by Creative Commons license
<http://www.tidbits.com/terms/> Contact: <[email protected]>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:


De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


MailBITS, 14 februari 2005

[vertaling: EV, MSH]

TidBITS-servers verhuizen 18 februari 2005 -- Zowel digital.forest, onze primaire internethost als technisch redacteur Geoff Duncan die onze database-servers draait gaan verhuizen en (niet zo toevallig) onze servers stonden in de planning om ongeveer dezelfde tijd verplaatst te worden. We verwachten dat in de ochtend en vroege middag van 18 februari 2005 Pacific time de server niet beschikbaar is voor een periode van ongeveer anderhalf tot drie uur, maar rekening houdend met het verkeer in Seattle en de algemene overgevoeligheid van machines die al jaren niet meer zijn verplaatst is dat slechts een gissing. De verhuizing betekent ook dat onze e-mail niet werkzaam is en er zijn geen TidBITS- of TakeControl-webpagina's beschikbaar wanneer de machines onderweg zijn. We weten dat onbereikbaarheid stress kan opleveren voor sommige lezers, maar neem in dat geval een paar keer diep adem en denk dan aan hoeveel meer stress dit oplevert voor ons! [ACE]

Mac OS X 10.3.8 update verschenen -- Bij Apple verscheen Mac OS X 10.3.8, een kleine update die fouten herstelt, voor Mac OS X 10.3 Panther. Verbeteringen zijn een snellere DNS omzetting waardoor bepaalde internetapplicaties zoals iChat en Mail in staat zouden zijn sneller te openen, meer betrouwbare herstart na stroomuitval, reparaties in DVD-speler voor verbeterde compatibiliteit en om schermvertoning in bepaalde situaties te verbeteren, herstellingen voor PowerBook G4s, die na slapen ontwaakten met een niet werkend zwart scherm, een verandering die mogelijk "springende cursor"-problemen vermindert op laptop trackpads, en een theoretisch betrouwbaarder werkende ventilator bij bepaalde Power Mac G5s (sommige MacFixIt-lezers vermelden echter verhoogde ventilatoractiviteit na de update). De problemen die 10.3.8 behandelt zijn nogal specifiek, als je ze niet tegenkomt heeft updaten weinig zin; het kan geen kwaad enkele dagen te wachten en te bekijken of er bij MacFixIt en MacInTouch wijdverbreide ongerustheid is opgetreden. De update, verkrijgbaar zowel via Software Update als zelfstandige download, is 28 MB voor gebruikers van Mac OS X 10.3.7 en 103 MB voor de combo-update die alle versies van 10.3 kan updaten. [ACE]

<http://docs.info.apple.com/article.html?artnum=300569>
<http://www.macfixit.com/>
<http://www.macintouch.com/>
<http://www.apple.com/support/downloads/macosxupdate1038.html>
<http://www.apple.com/support/downloads/macosxupdate1038combo.html>


Vertrouw je ogen niet, noch de URLs

door Glenn Fleishman <[email protected]>
[vertaling: DPF]

De handige mensen bij de Shmoo Group, een stel interessante computerveiligheidsmensen die proberen om gaten te ontdekken in veronderstellingen over wat wel en niet veilig is op internet, hebben een eenvoudige manier ontdekt om veel browsers om de tuin te leiden. Het blijkt mogelijk te zijn om zo'n programma te laten denken dat ze een verbinding hebben met een beveiligde website terwijl ze in feite om de tuin geleid zijn (en dus verbinding hebben met een duistere locatie met een andere naam. Ironisch genoeg is Internet Explorer hier niet vatbaar voor. Opera, Safari en browsers die op KHTML gebaseerd zijn, en alle Mozilla en Firefox browsers lijden wel aan dit probleem (op alle platformen).

<http://www.shmoo.com/>
<http://www.shmoo.com/idn/homograph.txt>

Om kort te gaan ontdekte de Shmoo Group dat er een slecht geïmplementeerde manier was om speciale taalcodering voor domeinnamen toe te staan, onder de naam International Domain Name (IDN) ondersteuning. Hierdoor is het dus mogelijk om in het adresveld van je browser de ene locatienaam te tonen, terwijl je feitelijk verbinding hebt met een andere. Het wordt hiermee nog moeilijker om het zogenaamde 'phishing' op te sporen.

Het systeem wat hiervoor verantwoordelijk is heet "punycode", en volgens de Shmoo Group wordt dit wereldwijd gebruikt. Domeinnamen die karakters gebruiken die niet in het Westerse alfabet zetten (en dat alfabet bevat dus alleen karakters zonder accenten) worden via Unicode/UTF-8 geconverteerd naar een serie Romeinse letters (zie het boek van Matt Neuburg, "Two Bytes of the Cherry: Unicode and Mac OS X" voor meer informatie over Unicode). De conversie op zich is niet het probleem: dit betekent alleen maar dat domeinnamen buiten de standaardserie lettertekens gebruikt kunnen worden zonder dat browsers ervan in de war raken en eenvoudig geregistreerd kunnen worden met eenvoudige karakters zodat ze ten allen tijde bereikbaar blijven.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbser=1217>

Het probleem heeft twee kanten: allereerst tonen de betrokken browsers de bijbehorende gecodeerde versie van het karakter, die misschien wel hetzelfde is als het karakter in een andere taal. Bij de Shmoo Group gebruikte men de Russische onderkast A, die in UTF-8 als "&1072;" gecodeerd is (in decimale notatie), en in browsers die IDN ondersteunen ook getoond wordt als een onderkast A (maar dus in feite een ander karakter is).

<http://www.fileformat.info/info/unicode/char/0430/>

Het tweede probleem is hier een afgeleide van: het is mogelijk om een zogenaamd SSL- (Secure Sockets Layer) certificaat te krijgen voor zo'n domeinnaam. Dus, in het voorbeeld dat men bij de Shmoo Group oorspronkelijk gaf (en dat nu vervangen is) zie je "https://www.paypal.com/" in het adresveld van je browser, terwijl SSL de site accordeert - geen waarschuwingen, een slotpictogram op je scherm, en de Beveiligingtab van Firefox in het Pagina-infovenster zal zeggen dat de identiteit van de website geverifieerd is.

Klik op Weergeven op datzelfde tabblad in Firefox, en je zult de volledige punycode naam van de website zien, die "www.xn--pypal-4ve.com" is. Wanneer je deze URL uit het adresveld kopieert en in Terminal plakt zul je ook de gecodeerde uitvoer zien ("www.p&1072;ypal.com".

Ik weet niet of dit probleem eenvoudig op te lossen is. Het is eigenlijk het resultaat van de keuze om precies te laten zien om welk Unicode-karakter het gaat, en daar is reden voor. Tegelijkertijd gebruiken ze een onduidelijke hack in de achtergrond om dat Unicode-karakter te converteren naar een engels karakter om zo compatibel te blijven met een systeem wat eens alleen voor de V.S. bedoeld was, en daar zijn we min of meer slachtoffer van.

Wanneer je Firefox gebruikt beveel ik de installatie aan van een programma onder de naam SpoofStick. Dit programma waarschuwt voor het zogenaamde homogram-"spoofing". Dat wil zeggen dat het karakter of teken op een ander ongerelateerd teken lijkt. Wanneer je de site van Shmoo bezoekt terwijl je SpoofStick geïnstalleerd hebt krijg je een flink waarschuwingsvenster.

<http://www.corestreet.com/spoofstick/>

Vertrouwen is ver te zoeken wanneer je links volgt in e-mailberichten of op websites. Er is niet langer een manier om zeker te weten dat de domeinnaam die je bezoekt degene is die je wilt bezoeken tenzij je de URL uitprobeert in Terminal of wanneer je SpoofStick geïnstalleerd hebt.

Misschien moeten we zeggen dat het voordeel van deze situatie is dat je nog voorzichtiger moet zijn met het volgen van links in e-mailberichten naar sites die je vragen om gevoelige informatie. Een bericht wat lijkt te komen van de klantenservice-afdeling van PayPal bijvoorbeeld, ziet er misschien wel goed uit en gebruikt URLs die verbinding lijken te maken met de site van PayPal, maar nemen je in werkelijkheid misschien wel mee naar een site die je gebruikersnaam en wachtwoord probeert te onderscheppen. Op het web zelf is deze kans minder groot, ervan uitgaande dat je start op een site die relatief betrouwbaar is. Wanneer je twijfelt moet je terugvallen op gezond verstand en de URL controleren door hem in een Terminal-venster te plakken. Dan kun je zien of er bepaalde code verborgen wordt door het gebruik van ongewone Unicode-karakters. Hopelijk zullen we snel nieuwe versies van de browsers tegemoet kunnen zien: het eenvoudigweg tonen van de volledige punycode-gebaseerde domeinnaam, naast de feitelijke representatie zou op zijn minst tonen wat er achter de schermen gebeurt zonder dat het het navigeren naar andere pagina's in de weg staat.


Soms is het gewoon stuk

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: PAB]

Als onderdeel van het onlangs opzeggen van ons kabelabonnement, kocht ik een Mini-DVI naar Video-adapter voor mijn 12-inch PowerBook zodat we dvd's op onze televisie kunnen kijken (ja dat klopt: op een of andere manier hebben we dvd-spelers in verschillende Mac's zonder ooit een normale consumentenspeler voor de tv gekocht te hebben). Het is een kabeltje van $20 en het leek iets eenvoudigs om op de Apple Online Store te kopen, die op dat moment gratis verzending aanboden. (Normaal bestel ik altijd bij Small Dog, maar ik had ook nog een iBook-batterij nodig en die hadden zij niet op voorraad.)

<http://www.smalldog.com/product/12652174>

Het verloopkabeltje arriveerde en ik stak hem in mijn PowerBook en in de s-videokabel die eerder in gebruik was bij de TiVo, om het videosignaal naar de tv te sturen. Maar, toen ik de PowerBook wakker maakte, in blijde verwachting van een beeld op de tv, werd ik teleurgesteld: alleen maar sneeuw. Een twee uur durende zoektocht naar het probleem volgde. Ik heb al onze video-apparaten opnieuw bekabeld (wat toch nog moest gebeuren, omdat ik het kabelkastje had teruggegeven en TiVo's IR blaster en het externe Supra modem dat ik gebruikte om het opgeblazen interne modem van de Tivo te vervangen kon loskoppelen). Maar wat ik ook deed, welke instelling in het Beeldschermvoorkeurenpaneel ik ook gebruikte, welke kabels ik ook gebruikte (zowel composite als s-video) en welke instelling op de tv ik ook deed, het beste wat ik uit de Mini-DVI naar Video-adapter kon persen was een uiterst gecomprimeerd, scheefgetrokken, zwart/witbeeld, dat drie keer herhaald werd.

Ik vroeg advies aan een paar slimme vrienden en zij zeiden eigenlijk allemaal hetzelfde: "het zou moeten werken". Alan Oppenheimer, die veel tijd besteed aan weergave-apparaten nu zijn bedrijf het Envision Internet diareeksprogramma produceert, wees me wel op het shareware-programma DisplayConfigX. Hiermee kun je de resolutie en beeldschermfrequentie van je videosignaal instellen om je monitor optimaal aan te sturen. Hij had met DisplayConfigX een grote LCD HDTV aan kunnen sturen, die anders niet werkte. Helaas meldt DisplayConfigX vrij duidelijk dat het geen standaard tv-uitvoer ondersteunt.

<http://www.3dexpress.de/displayconfigx/>
<http://www.opendoor.com/envision/>

Gelukkig woont TidBITS-schrijver Mark Anbinder in de buurt en hij heeft een 12-inch PowerBook, een Mini-DVI naar Video-adapter en een andere tv. Ik ging dus naar hem toe, deed mijn PowerBook in zijn adapter en in zijn tv en het werkte perfect. Ik gebruikte toen mijn adapter in plaats van de zijne en zag precies hetzelfde probleem als thuis. Zaak opgelost: mijn adapter was gewoon stuk. (Even terzijde, probleemoplossing door onderdelen een voor een te vervangen is een van de beste methoden om de mogelijke oorzaak van een probleem te achterhalen. Onthoud dat voor als je zelf een probleem hebt.)

Het verhaal heeft een gelukkig einde. Hoewel het niet erg duidelijk uitgespeld staat op de Apple website, moet je AppleCare bellen om een product te retourneren dat je gekocht hebt op de Apple Online Store. Zo gezegd zo gedaan en na een kortdurende frustratie met een geautomatiseerd telefoonsysteem, die me de naam van het product waar ik problemen mee had, wilde laten uitspreken (het systeem verstond "DVD Studio Pro" waar ik "Mini-DVI to Video adapter" zei), kreeg ik uiteindelijk een helpdeskmedewerker te spreken. Gelukkig ging hij niet met mij in discussie over het testen en na een aantal bevestigingen over de order, stuurde hij me naar een medewerker van de klantenservice. Ze tikte gedurende een minuutje of wat op haar toetsenbord en vertelde me toen dat ze me een nieuwe adapter zou sturen, met 2-daags verzending en dat ik de oude kapotte niet hoefde terug te sturen. Dat klonk volmaakt logisch, het was een $20 kostend onderdeel en Apple zou het ook meteen weggooien.

De moraal van het verhaal? Soms is hardware gewoon kapot. En als dat gebeurd kan je, ongelukkigerwijs, uren besteden aan het uitzoeken wat er precies mis is gegaan. Maar dank aan Apple voor het snel en efficiënt oplossen van het echte probleem, toen ik er eenmaal achter kwam wat er mis was.

Oh, en de nieuwe adapter? Het arriveerde, ik deed hem in mijn PowerBook en in de TV en het werkte gewoon. Zoals Mac's horen te werken.


Ceiva en de Mac

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: JG]

Het is misschien oud nieuws voor mensen die er alles van weten, maar ik heb net een kleine omweg ontdekt in mijn jaarlijkse speurtocht naar een iPhoto exportplug-in die foto's kan opladen naar Ceiva fotolijsten. Voor mensen die niets van Ceiva weten, het is een digitale fotolijst met een ingebouwd modem. Het belt regelmatig naar het Ceiva HQ en downloadt nieuwe foto's om de volgende dag in de lijst te vertonen. Iedereen met een juiste gebruikersnaam en wachtwoord kan foto's opladen naar de Ceiva website zodat ze de volgende dag gedownload kunnen worden, dus is de Ceiva een fantastische manier om digitale foto's met oudere familieleden te delen, en mijn familie heeft Ceiva lijsten en service (het vereist een abonnement) gekocht voor mijn grootouders.

<http://www.ceiva.com/>

Hoe veel mijn grootouders ook van hun Ceiva fotolijsten houden en van het krijgen van nieuwe foto's van familieleden, bijna alles van Ceiva doet pijn aan mijn tanden. De fotolijst is piepklein vergeleken met ieder computerscherm; het is ergerlijk te moeten betalen voor wat in feite een ander internetaansluiting is; het is lang niet zo visueel interessant als de Mac OS X schermbeveiliging met z'n Ken Burns Effect; en het meest frustrerend is de Ceiva webinterface, hoewel het door de jaren is verbeterd, is het een van de onhandigste die ik gezien heb. De armoedige interface geeft me in het bijzonder een slecht gevoel, want het betekent dat ik lang niet zo vaak als ik zou willen foto's oplaad naar de lijst van mijn grootouders.

In oktober 2004 heeft Ceiva echter een nieuwe service toegevoegd, die, hoewel ontworpen voor mensen met camera-uitgeruste mobiele telefoons om foto's regelrecht naar Ceiva fotolijsten vanaf hun telefoon te sturen, het ook makkelijker maakt voor Mac-gebruikers om foto's te e-mailen vanuit iPhoto. Het trucje is dat (na ingeschreven te hebben) je de "Send from Cell"-link op de hoofdpagina moet klikken, en daarna een uniek CeivaMobile e-mailadres voor ieder album waar je foto's heen wilt sturen aan moet zetten. Daarna is het eenvoudig een kwestie van kiezen van 10 foto's in iPhoto, klik op de e-mailknop, geef Medium (640x480) aan als fotoformaat, en stuur dan de e-mailboodschap die iPhoto maakt.

<http://www.ceiva.com/ccare/hlp/hp/help_ceiva_sender_mac.jsp>

Dit proces is misschien niet helemaal zo elegant als een iPhoto exportplug-in zou kunnen zijn, maar het is makkelijk zodra je een bijnaam voor het speciale CeivaMobile-adres hebt gemaakt. En zelfs al is Ceiva niet zo tof als .Mac Slides, het vereist geen .Mac-abonnement, en het vereist ook geen Mac die de hele tijd aan moet blijven om de foto's te vertonen.


Podcasting: de radio van de man in de straat

door Andy J. Williams Affleck <[email protected]>
[vertaling: TK, RAW, JV, EV]

Er zijn maar weinig hippe kreten betreffende een internet-technologie die sneller gemeengoed zijn geworden dan "podcasting", maar tegelijk hebben de snelheid waarmee deze term gemeengoed is geworden en de toch wel vrij vergezochte naam ook voor heel wat verwarring gezorgd. Wat is podcasting nu eigenlijk?

Eenvoudig gezegd is podcasting het aanmaken van een audiobestand (gewoonlijk in MP3-formaat, maar andere formaten zijn ook mogelijk) en het on line beluisterbaar maken voor anderen. Als dat alles was, dan zou je nu waarschijnlijk zeggen "Ja, en dan? Dat kunnen we toch al jaren!" en je zou zelfs gelijk hebben. Het verschil zit hem in de eenvoudige manieren waarop je je op een bepaald programma kunt abonneren en de audiobestanden automatisch op je computer kunt downloaden en in je MP3-software zetten (waarschijnlijk iTunes op de Mac) en zo zonder verdere inspanning op je MP3-speler (waarschijnlijk een iPod). Die taak vereenvoudigen en automatiseren maakt een wereld van verschil.

Laat ik alvast maar komaf maken met een vaak voorkomende misvatting in verband met podcasting: het heeft in wezen niets te maken met de iPod, en je hebt geen iPod nodig om podcasts te beluisteren. Podcasting zou vast onder een andere naam bekend geworden zijn als een andere MP3-speler het nieuwste hebbeding was geweest.

Maar kijk eens hoe ver podcasting in korte tijd geëvolueerd is! Sinds deze zomer, toen nog maar enkele mensen hun audiobestanden on line beschikbaar maakten, hebben duizenden anderen een sprong in de virtuele ether gewaagd en zijn begonnen met hun eigen programma's. De term "podcasting" is ontstaan in september 2004, en tegen december werd hij al vermeld in belangrijke kranten en tijdschriften. Ik kan me geen andere nieuwe technologie herinneren die zo snel de overgang van de vakmedia naar de grote media heeft gemaakt.

Er zijn nu al meer dan duizend verschillende mensen (niemand weet precies hoeveel) die een eigen programma maken. Als er al een onderwerp is, kan dat gaan van muziek tot eten tot filmbesprekingen en tot podcasting zelf. Veel programma's zijn gewoon een audioversie van een weblog die misschien maar voor een beperkte vriendenkring interessant is (en soms is zelfs dat nog beleefd gezegd).

Sommige mensen hebben kritiek geuit op podcasts omdat je een webpagina veel gemakkelijker en sneller kunt lezen of er informatie op kunt zoeken dan wanneer je een enorm audiobestand downloadt dat je dan moet beluisteren om te horen wat de maker wil zeggen. Dat is wel zo, maar het is volledig naast de kwestie - podcasting is voor weblogs wat radio is voor de krant. Podcasting is een nieuwe vorm van uitzenden. Je kunt het beschouwen als een audio-weblog, maar podcasts kunnen nog verder gaan dan die beschrijving. Een betere analogie is misschien die met de vrije radiozenders waarbij iedereen zijn eigen zender en programma kan hebben.

Hier zijn enkele voorbeelden van inhoud die zeker minder interessant zouden zijn (of in sommige gevallen zelfs onmogelijk) in een medium met alleen maar tekst:

<http://www.curry.com/>

<http://www.itconversations.com/shows/detail220.html>
<http://www.itconversations.com/shows/detail221.html>

<http://www.coverville.com/>

<http://www.geekfuactiongrip.com/>

<http://www.podcrumbs.com/>

Ik gebruik iTunes en mijn iPod al voor het grootste deel voor het beluisteren van verscheidene podcasts. Ik kijk minder tv en ik luister nooit naar de radio (en wanneer ik dan toch naar de radio luister, valt het gewoonlijk behoorlijk tegen, op de niet-commerciële zenders na dan). Ik hou ervan dat ik nu eindelijk naar iets kan luisteren dat niet door een multinational is gemaakt, maar door gewone mensen.

De geschiedenis van podcasting -- De verschillende technische onderdelen die podcasting mogelijk maken, bestaan al sinds lange tijd. Maar de synergie die leidde tot de expansie van podcasting begon tegen het einde van 2000, toen Dave Winer en Adam Curry elkaar ontmoetten in New York. Dave is de maker van de gerespecteerde outliner MORE, UserLand Frontier, het weblogsysteem Radio UserLand en de RSS- (Really Simple Syndication) standaard die zo belangrijk is voor weblogs en, in toenemende mate, voor nieuwssites over de hele wereld. Adam is een ex-MTV video jockey en stichter van OnRamp, een internetleverancier in de stad New York in de vroege jaren negentig. Adam wilde grote bestanden verplaatsen (hij dacht op dat moment aan video) en Dave zag niet hoe dat zou moeten werken. Het downloaden van grote bestanden was altijd moeilijk en gaf zelden bevredigende resultaten. Vaak was je uren aan het downloaden voor een minuscule, postzegel-grote video die minder tijd kostte om af te spelen dan om te downloaden.

Maar Adam had een briljant idee: kijk naar de snelheid van je netwerkverbinding en hoeveel tijd die verbinding zit te niksen (als je bij je computer weg bent of taken uitvoert die geen netwerkverbinding gebruiken, enz.) Je zou in die tijd enorme hoeveelheden data kunnen downloaden. Dave was verkocht en omdat hij in die tijd aan RSS 2.0 werkte, voegde hij het concept van een "enclosure" toe, wat eenvoudigweg een URL naar een binair bestand zoals een videobestand zou zijn. Op die manier zouden programma's die enclosures ondersteunden automatisch nieuwe enclosures oppikken die naar een website zijn opgeladen als onderdeel van een weblog-ingang en ze in de achtergrond downloaden, 's nachts of wanneer de gebruiker de software had verteld om enclosures op te halen.

En zo waren een paar jaar geleden alle benodigde elementen voor podcasting al aanwezig. Je kon de inhoud maken, het ter beschikking stellen zodat anderen zich erop konden abonneren, en het kon worden gedownload als je machine niets anders te doen had. Dus waarom deed podcasting er zolang over om aan te slaan?

Voor 2004 was er eenvoudigweg niet genoeg kritische massa. Te weinig mensen hadden MP3-spelers, lazen weblogs of hadden de motivatie om audio-inhoud te maken.

Als het gaat om inhoud, was het Dave Winer zelf die een van de eerste mensen was die podcasting gebruikten. Hij begon wat hij nu de "Morning Coffee Notes [Ochtendkoffienotities-nvdv]" noemt op te nemen. Hij werkte ook met Christopher Lydon, voorheen de presentator van de radioshow "The Connection" in Boston, die was begonnen met het opnemen van interviews om ze eveneens op die manier beschikbaar te stellen. Op de Democratische nationale conventie in 2004 liep Dave rond terwijl hij audiopost maakte vanaf de conventie, en hij publiceerde deze op zijn site. Er begon genoeg inhoud te verschijnen om de aandacht te trekken. Bovendien had toentertijd de blogging-gemeenschap in meer dan drie jaar geen belangrijke technische innovaties meer gezien. Zoals Dave het zei: "Je kijkt naar een gemeenschap die hongert naar nieuwe ideeën".

Maar er ontbrak nog een laatste stukje van de puzzel: het was nog steeds vervelend om de opgehaalde bestanden handmatig op een MP3-speler te laden, zodat je ernaar kon luisteren in de auto, in de forenzentrein, of tijdens lichaamsbeweging, momenten waarop de radio traditioneel erg populair is. Adam Curry schreef toen een AppleScript, iPodder genaamd, dat simpelweg door de RSS-stroom ging voor een reeks sites, zoekend naar enclosures die het nog niet gezien had, die vervolgens ophaalde en ze in iTunes (en daardoor in zijn iPod) invoerde. Met dat probleem achter de rug werd het duidelijk dat het niet alleen gemakkelijk was om inhoud die je had gemaakt te verdelen, maar het publiek kon je werk nu gemakkelijk vinden en ernaar luisteren. Het hek was van de dam.

Een van de interessante kanten van dit verhaal is dat, zonder het zo te plannen, Dave en Adam van rol verwisselden. Dave zegt "Adam is een radio-professional en ik ben een software-professional, en op dit moment is mijn grootste bijdrage aan podcasting de radiokant, en zijn bijdrage de softwarekant van het geheel". Dave gelooft dat het juist deze omkering was die podcasting mogelijk maakte. Adam kende de regels van het software ontwerpen niet en kon ze dus breken, en Dave kende de regels van radio niet en kon ze dus ook breken. Deze onwetendheid van de "regels" leidde tot de cruciale doorbraken die misschien niet waren gekomen als ze niet van plaats hadden gewisseld.

(Noot: De citaten van Dave Winer komen uit een interview met Dave via Skype in januari 2005. Het interview duurt ongeveer 20 minuten en bevat een massa interessante, historische achtergrondinformatie over podcasting. Het is in zijn geheel beschikbaar als podcast op mijn Podcrumbs-site.)

<http://www.podcrumbs.com/audio/Podcrumbs_2005-02-05.mp3>

Luisteren naar Podcasts -- Er bestaan verschillende Macintosh programma's waarmee je op podcast-zenders kunt "afstemmen" en waarmee je ook automatisch podcast-uitzendingen kunt laten doorsluizen naar iTunes. Je kunt vervolgens nog kiezen of je er meteen naar wilt luisteren of dat je ze naar je iPod wilt (laten) laden.

Je hebt om te beginnen programma's die uitsluitend ontworpen zijn om podcasts te ontvangen: iPodder (gratis), iPodderX Lite (gratis), PlayPod (gratis), PoddumFeeder ($5) en tenslotte nog iPodderX ($20). Deze programma's helpen je bij het kiezen van specifieke RSS-zenders. Eenmaal afgestemd kopieren ze dan op regelmatige tijdstippen alle MP3-bestanden die in de tot op dat moment ontvangen RSS-berichten te vinden zijn naar iTunes.

<http://ipodder.sourceforge.net/>
<http://ipodderx.com/>
<http://www.iggsoftware.com/playpod/>
<http://www.ifthensoft.com/poddumfeeder.html>

Dan zijn er de traditionele RSS-lezers waar de mogelijkheid om op podcast-uitzendingen af te stemmen en te luisteren aan de al aanzienlijke hoeveelheid mogelijkheden is toegevoegd. Voor zover ik weet is alleen in de bèta-versie van NetNewsWire Pro 2.0 en in PulpFiction een dergelijke podcast-optie toegevoegd. Maar het is een kwestie van tijd voordat podcast-opties gemeengoed gaan worden.

<http://ranchero.com/netnewswire/beta.php>
<http://freshsqueeze.com/products/pulpfiction/>

Tenslotte heb je een aantal programma's die aanvankelijk bedoeld waren om allerlei zaken in de iPod te kunnen laden, denk aan notities, afspraken, adreslijsten, nieuws en meer, die nu ook RSS ondersteunen en derhalve ook podcasts. Hieronder vallen Pod2Go ($12), en YamiPod (gratis).

<http://www.kainjow.com/pod2go/>
<http://www.yamipod.com/>

Zelf gebruik ik iPodderX in combinatie met NetNewsWire Pro. iPodderX beheert de podcast-uitzendingen waar ik op dat moment voor ingeschreven ben. Verder gebruik ik NetNewsWire Pro - mijn algemene RSS-lezer - voor wanneer ik iets anders zoek. NetNewsWire Pro maakt het gemakkelijk om te kiezen uit verschillende uitzendingen doordat het een apart knop heeft waardoor de enclosure naar iTunes kan worden gedownload. Zo kan ik gemakkelijk kiezen uit de op dat moment beschikbare uitzendingen.

Mijn advies? Gewoon allerlei programma's proberen en gebruiken wat je bevalt. Voor mij is het moeilijk inschatten welke van de programma's het best aan jouw specifieke wensen voldoen.

Heb je eenmaal een van de programma's gekozen dan kun je het naar een of meerdere van de vele websites laten gaan waar podcasts gevonden kunnen worden. Elk van de programma's komt met een aantal suggesties op de proppen. Zowel iPodder als iPodderX hebben geïntegreerde bladwijzers waardoor je je gemakkelijk voor een bepaalde podcast-uitzending kunt aanmelden. Gebruik je een ander programma dan kun je diezelfde verwijzingen ook op de websites van zowel iPodder als iPodderX vinden.

Het is gebruikelijk dat makers van podcast-uitzendingen dit op een speciale website aankondigen: audio.weblogs.com. Op elk moment van de dag worden daar de 100 recentste aankondigingen vermeld. Nog een andere manier om van uitzendingen op de hoogte te raken.

<http://audio.weblogs.com/>

Heb je geen zin in al die programma's en wil je gewoon in je webbrowser naar podcast-uitzendingen willen zoeken dan kan dat ook. Alle podcasts zijn ook als gewone links naar MP3-bestanden op de websites aanwezig (en op die van audio.weblogs.com) en klik je op die, dan speelt Safari ze gewoon voor je af.

Ter afsluiting -- Het zal interessant zijn om te zien waar podcasting ons leidt. Van een kant is het echt de publieke radio: een kans voor iedereen die zijn of haar eigen show wilt zonder een radiostation nodig te hebben of gebonden te zijn aan de regels. A.J. Liebling zei ooit:"Vrijheid van de pers is gegarandeerd aan een ieder die er een bezit". De mogelijkheid voor een individueel om op het web te publiceren betekende dat een ieder in het bezit kon zijn van een drukpers; met podcasting kan nu iedereen een radioprogramma hebben. Video ligt ongetwijfeld in de nabije toekomst.

Van een ander standpunt bezien biedt podcasting een blik op een nieuwe markt die zich net opent. Wie weet hoe en wanneer (of in vele gevallen, of) mensen echt geld gaan verdienen met podcasting? Maar het is zeker dat sommige mensen dat zullen doen. En wie weet wat er zal gebeuren als de mediagiganten bewust worden van de successen van podcasting? Zullen ze proberen het tegen te houden of gaan ze meewerken? Is er enige kans dat ze in een van de twee zullen slagen? Als de prestatie van het internet in het verleden enige graadmeter is dan betwijfel ik het. Maar dat is allemaal speculatie en zoals het gegaan is met internetpublicaties en daarna met weblogs is het waarschijnlijk dat podcasting weinig commerciële successen en veel mislukkingen zal behalen. Onderweg zal het een grote hoeveelheid aan origineel materiaal van verschillende kwaliteit toevoegen aan de algehele op internet aangesloten wereld.

Voor nu heb ik gewoon plezier in het horen van al die verschillende stemmen met al hun prachtige wangeluiden.

[Andy J. Williams Affleck is een projectleider voor een aannemer van de Amerikaanse federale regering en een expert in bruikbare toegankelijkheid van webontwerp. Hij heeft al geruime tijd een fascinatie voor al het gereedschap dat mensen in staat stelt met elkaar te communiceren, van nieuwsbrieven tot e-mail tot weblogs en podcasting tot het volgende nieuwtje.]

Als het Andy gelukt is je eindelijk gerust te stellen
over wat podcasting nou allemaal is toon dan jouw waardering
met een paar centen via PayBITS!
<https://www.paypal.com/xclick/business=andyjw%40raggedcastle.com>
Lees meer over PayBITS: <./paybits.html/>

(Natuurlijk is een gift aan de Nederlandse vertaalploeg ook welkom: <https://www.paypal.com/xclick/business=d.flach%40chello.nl&item_name=TBNL>.)


Take Control-nieuws, 14 februari 2005

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: MSH]

We werken door aan updates, deze week brengen we een paar kleine updates voor Joe Kissells e-boeken over Apple Mail.

<http://www.tidbits.com/takecontrol/news/>

E-boeken over Apple Mail opgewaardeerd -- Dankzij de onvermoeibare inspanningen van auteur Joe Kissell om lezers van zijn e-boeken up to date te houden hebben we kleine updates laten verschijnen voor zowel "Take Control of Email with Apple Mail" en "Take Control of Spam with Apple Mail". Veranderingen in "Take Control of Email with Apple Mail" zijn een nieuwe tip die uiteenzet hoe je Hotmail, MSN en Gmail accounts vanuit Mail benadert; een nieuwe tip over wat je doet indien Mail geen nieuw venster toont nadat je op Antwoord geklikt hebt; en nieuwe info over een fout bij regels en kleur-gecodeerde berichten. "Take Control of Spam with Apple Mail" bevat enkele typografische correcties en enkele veranderingen in woordkeuze bij aanwijzingen voor latere versies van Panther. Iedereen die deze e-boeken bezit is welkom om ze gratis te downloaden, maar misschien zijn ze de moeite van het downloaden niet waard omdat de veranderingen zo klein en specifiek zijn. Vooral bevelen we aan geen moeite te doen de update van "Take Control of Spam with Apple Mail" te downloaden, tenzij je nog geen plannen had om te printen. Zoals altijd, om een update te downloaden, open je bestaande exemplaar van het e-boek, klik de Check for Updates-knop linksonder op de eerste pagina en klik op de Download link op de webpagina die in je browser geladen wordt.

<http://www.tidbits.com/takecontrol/email-apple-mail.html>
<http://www.tidbits.com/takecontrol/spam-apple-mail.html>

Afgelopen oktober 2004 stopten we beide e-boeken in een titel, "Take Control of Apple Mail". Dit gedrukte boek bevat reeds de typografische correcties, maar heeft nog niet de nieuwe informatie, Ben je eigenaar, consulteer dan de "Free Updates"-sectie op pagina xii van jouw exemplaar om deze e-boek-updates te verkrijgen.[ACE]

<http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/0321321154/takecontroleb-20/ref=nosim/>


Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 14 februari 2005

van de TidBITS-redactie <[email protected]>
[vertaling: PAB]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

De tweede URL onder elke thread-beschrijving verwijst naar de discussie op onze Web Crossing-server, die veel sneller is.

Comparison of Macintosh eBay tools -- Naar aanleiding van de DealBITS-verloting van iwascoding.com's GarageSale, deden lezers suggesties voor andere programma's voor hulp bij eBay-veilingen. (5 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2469>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/327>

Flickr: The next big thing? -- Is de fotodienst van Flickr het beste vervolg op digitale camera's? Of is het slechts een rage? (3 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2468>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/326>

Recording with Microsoft Office -- Een van de functies van Microsoft Word 2004's NoteBook, is de mogelijkheid om geluidsopnames te maken. Welke microfoon, naast de ingebouwde matige microfoon van de PowerBook werken goed voor de opname van dit soort stemnotities? (5 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2466>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/324>

Searching for Apple's generic "apps" -- Door Apple's gebruik van algemene namen voor programma's, zoals Mail en Pages, is het lastig zoeken naar specifieke informatie op internet voor dit soort programma's. Lezers dragen een paar oplossingen aan. (6 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2464>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/322>


Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering