Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#692/11-Aug-03

Is Apples vette 17-inch PowerBook G4 te groot? Michael Shappe denkt van niet en hij is een blije bekeerling van een PC laptop. Adam geeft een aantal tips om Mac OS X efficiënter te gebruiken door slimmer te scrollen en Sander Lam herdenkt de overleden Nederlandse vertaler Walter Van Lerberghe. In het nieuws bekijken we het verschijnen van Default Folder X 1.8, AirPort 3.1.1, en OmniWeb 4.5.

Onderwerpen:

Copyright 2003 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>


-> Denk je dat TidBITS interessant is voor <-
-> je vrienden, kennissen, collega's? Geef <-
-> hen de tip zich ook GRATIS te abonneren <-
-> of stuur deze aflevering naar hen door! <-


Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:


De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


MailBITS/11-Aug-03

[vertaling: PAB, TK]

Default Folder X 1.8 uitgebracht -- Jon Gotow van St. Clair Software heeft vorige week Default Folder X 1.8 uitgebracht, de nieuwste versie van zijn programma dat de standaard Open-en-Bewaardialoogvensters van Mac OS X uitbreidt. Terugkerend in de Mac OS X versie van Default Folder X is een oude eigenschap waarmee je in het Bewaardialoogvenster op een bestand kunt Optie-klikken waardoor de naam gekopieerd wordt en je die dus niet opnieuw hoeft in te tikken. Andere verbeteringen zijn systeembrede toetscombinaties om favoriete mappen te openen, de mogelijkheid om een standaardmap voor alle programma's in te stellen (handig voor mensen die hun documenten over de hele harde schijf verspreiden), verbeterde prestaties en een aantal kleine verbeteringen in de gebruikersinterface. De update is gratis voor geregistreerde gebruikers. Een nieuwe licentie kost $35. Default Folder X 1.8 is een download van 3.1 MB. [ACE]

<http://www.stclairsoft.com/DefaultFolderX/>
<http://www.stclairsoft.com/DefaultFolderX/release.html>

AirPort 3.1.1 verbetert prestaties en compatibiliteit -- Apple heeft versie 3.1.1 van de AirPort programmatuur uitgebracht, inclusief versie 5.1.1 van de AirPort Extreme Basisstation firmware. Veranderingen in AirPort 3.1.1 zijn onder andere verbeterde prestaties tussen draadloze en bekabelde clients, een sterkere afhandeling van multicast verkeer op LAN's en betere prestaties en gedragingen bij het gebruik van NAT en DHCP in het AirPort Extreme Basisstation. We hebben ook een verslag gezien in het Wireless Networking Starter Kit-forum, waarin getoond wordt hoe het nu mogelijk is om met een D-Link DWL G520 PCI kaart in een PC verbinding te krijgen met een AirPort Extreme Basisstation, iets wat tot nu toe niet lukte. AirPort 3.1.1 is een download van 7.8 MB, verkrijgbaar via Programmatuurupdate of direct van Apple. [ACE]

<http://wireless-starter-kit.com/phpBB2/viewtopic.php?t=434>
<http://docs.info.apple.com/article.html?artnum=70176>

OmniWeb 4.5 is uit -- De Omni Group heeft OmniWeb 4.5 uitgebracht, een belangrijke update van deze webbrowser voor Mac OS X. De ontwikkelaars van de Omni Group hebben de oude en zelf ontwikkelde rendering engine vervangen door WebCore van Apple en JavaScriptCore-frameworks (die op hun beurt gebaseerd zijn op het open-source KDE-project), dezelfde technologie waarmee Safari werkt. Dit resulteert in sneller en consistenter inladen van pagina's en een betere ondersteuning voor webnormen, terwijl de ontwikkelaars van OmniWeb meer tijd krijgen voor unieke eigenschappen zoals spraakgestuurde navigatie, zoeken in de historie, en uitgebreide beveiligings- en filteropties (afbeeldingen die komen van een server die bekend staat als een bron van reclame worden bijvoorbeeld niet afgebeeld). OmniWeb 4.5 is een download van 4,3 MB. Een licentie voor de volledige versie kost $30, maar de update is gratis voor wie al een licentie op een versie van OmniWeb 4.x heeft. [JLC]

<http://www.omnigroup.com/applications/omniweb/>
<http://developer.apple.com/darwin/projects/webcore/>


Mac OS X schuifbalktips

door Adam C. Engst <[email protected]>
[PAB, JG, LVC, TK]

Is er iets meer vanzelfsprekend dan het scrollen (schuiven) in een venster dat te klein is om de gehele inhoud in een keer te laten zien? Okee, ademhalen wint van scrollen, maar de meesten van ons zullen er toch niet vaak stil bij staan. Lees deze tips om een stap verder te zetten in het gebruik van de schuifbalk en vanzelfsprekende toetsen als de Pijltjes-, Begin-, Einde-, Pagina Omhoog- en Pagina Omlaag-toetsen. Dit alles zonder dat je ook maar een stuiver hoeft te besteden aan een muis met een scrollwiel, hoe handig zo'n beestje ook mag zijn.

Dubbele pijl-schuifbalken -- De standaardinstelling van Apple voor schuifbalken is nooit zinnig geweest. De instellingen zullen je zonder meer enkelvoudige pijlen aan beide kanten van de schuifbalk laten plaatsen (een omhoog-pijl aan de bovenkant en een omlaag-pijl aan de onderkant), of dubbele pijlen aan een kant van de schuifbalk laten plaatsen (zowel omhoog- als omlaag-pijlen aan de onderkant van de schuifbalk). Maar Apple geeft niet de voor de hand liggende derde keuze van dubbele pijlen aan beide kanten van de schuifbalk, hoewel de noodzakelijke code al lang in classic Mac OS en Mac OS X is ingebouwd.

In Mac OS 8.5 tot en met Mac OS 9 (en voor Classic applicaties in Mac OS X) maakt Tom Schmidt's freeware Scroll Bars (5.6K download) het je mogelijk om dubbele pijlen aan beide kanten van de schuifbalken te hebben. In Mac OS X, kun je Marcel Bresink's gratis TinkerTool 2 gebruiken (480K download) om dubbele pijlen aan beide kanten van de schuifbalken mogelijk te maken (samen met veel andere toffe mogelijkheden).

<http://homepage.mac.com/TomDar2/software.html>
<http://www.bresink.de/osx/TinkerTool2.html>

Als je geen moeite hebt met de commandoregel, geeft een snel Unix commando je dubbele pijlen sneller dan het downloaden en in gebruik nemen van TinkerTool. Start gewoon de Terminal en plak de volgende regel in bij de prompt (ik neem aan dat je een administrator-account nodig hebt om dit te doen). Log dan uit en weer in of start je Mac weer opnieuw om de dubbele pijlen te gaan gebruiken.

defaults write "Apple Global Domain" AppleScrollBarVariant DoubleBoth

Als je besluit dat je niet van de dubbele schuifpijlen houdt kun je terugschakelen naar een van de standaardkeuzes van Apple door de Opties-tab van het Appearance regelpaneel te gebruiken in Mac OS 9 (Eenvoudig toegankelijk via het Apple menu als je in een Classic applicatie in Mac OS X bent) of via Mac OS X's Algemeen voorkeurenpaneel.

Schuif en spring -- In erg lange documenten kan scrollen soms vervelend zijn, en waarschijnlijk is dit de reden waarom Apple een nieuwe optie toevoegde voor als je klikt op een lege plaats in de schuifbalk. Oorspronkelijk schuift het document naar de volgende pagina, wat makkelijk te begrijpen is en je hebt tevens een grote klikbare oppervlakte. In Mac OS X's Algemeen voorkeurenpaneel kun je nu een optie aanzetten waarbij het klikken in de schuifbalk het document niet één pagina verschuift, maar springt naar de plaats in het document die correspondeert met de plaats waar je klikt. Bijvoorbeeld, als je vanaf het begin van het document halfweg klikt, schuift je document tot ongeveer in de helft. Klik je onderaan dan ben je ineens aan het einde van het document. Deze mogelijkheid werkt voor Cocoa en Carbon toepassingen, maar niet voor Classic toepassingen.

Ik heb deze optie aangeklikt op een van mijn Macs en ik word er eerlijk gezegd gek van omdat ik voortdurend dien in te schatten hoe lang mijn document is en me tracht in te beelden welke plaats in de schuifbalk overeenkomt met de gewenste plaats in mijn document. Gelukkig is er de mogelijkheid dit alleen te gebruiken, wanneer het je kan helpen.

Hou je aan het normale pagina-bij-pagina-scrollen, en als je snel naar een specifieke plaats in een lang document wil springen, Optie-klik dan in de schuifbalk voor een eenmalige sprong naar de gewenste plaats. Ik vond deze techniek vooral nuttig in iPhoto, omdat scrollen door duizenden foto's eeuwig duurt. Ik gebruik Optie-klik om te springen tot in de buurt van de gewenste fotoreeks en scroll-klik dan normaal om de overblijvende korte afstand te overbruggen.

Sleep- en spatie-schuiven in applicaties -- Zoek naar andere manieren om te scrollen in sommige applicaties door te klikken en verslepen, of door op de spatiebalk te drukken. Deze methodes zijn niet zo uitzonderlijk, maar worden niet universeel ondersteund. Houd bijvoorbeeld Commando-Optie ingedrukt wanneer je een Finder-venster in icoonweergave gebruikt; je kunt dan in het venster klikken en slepen om de inhoud te verschuiven.

In Adobe Acrobat (tenminste in versie 5.0) kun je verslepen om te scrollen wanneer je het handgereedschap gebruikt, zolang je óf ingezoomd bent zodat je minder dan één pagina tegelijk ziet óf je Weergave-voorkeuren ingesteld zijn op één van de opties van paginalay-out Doorlopend. Je kunt dit ook voor elk document apart instellen in het menu Weergave als je normaal Eén Pagina verkiest, maar af en toe wilt scrollen door te verslepen. Dit geldt ook voor Voorvertoning van Apple - kies Schuif ononderbroken in het menu Weergave om schuiven door verslepen te activeren.

<http://www.adobe.com/products/acrobat/>

Je downloadt niet graag PDF-bestanden alleen maar om uit te vissen of je ze wat aandachtiger wilt lezen? Probeer de PDF Browser Plugin van Manfred Schubert dan eens. Met deze plug-in kun je PDF-bestanden weergeven in Safari en enkele andere webbrowsers. Waarom zeg ik dat hier? Omdat je met deze plug-in standaard ook kunt scrollen-door-verslepen in PDF-bestanden in het venster van je webbrowser. Je kunt er ook PDF-bestanden mee opslaan of openen in een andere PDF-viewer zoals Acrobat Reader.

<http://www.schubert-it.com/pluginpdf/>

Vergeet tenslotte ook niet de bescheiden spatiebalk. Al vanaf het begin der tijden (of tenminste toch van het begin van het toetsenbord), wordt de spatiebalk gebruikt als een snelle manier voor het omlaag schuiven in grote teksten door internetapplicaties die voornamelijk met het lezen van tekst werken, zoals e-mailclients, Usenet-newsreaders, en later, webbrowsers. Dit werkt in Eudora, Mail (in het voorvertoningsdeel), Entourage, Safari, Internet Explorer, Camino, Preview, en nog veel andere. Iets minder gewoon is ondersteuning voor opnieuw omhoog scrollen in een document; in Entourage, Mail, en Safari kan dit met Shift-spatiebalk; in Internet Explorer wordt dat Optie-spatiebalk. Ik kan niet garanderen dat de specifieke applicaties waarin jij informatie op het internet leest scrollen met de spatiebalk ondersteunt, maar het is hoogstwaarschijnlijk zo, en het loont zeker de moeite om het uit te vissen.

Scrolling, Scrolling, Scrolling -- Ik beweer niet dat je lang moet nadenken over hoe je scrollt in Mac OS X, alleen maar dat je met een eenmalige kleine inspanning enkele nieuwe truukjes kunt leren die het gebruik van je Mac nog gemakkelijker maken wanneer je de volledige inhoud van een venster niet in één keer kunt zien.

PayBITS: Als de scrolltips van Adam je het leven
met je Mac gemakkelijker hebben gemaakt,
laat hem dat dan blijken via PayBITS.
<https://www.paypal.com/xclick/business=ace%40tidbits.com>
Lees meer over PayBITS: <./paybits.html/>

(Natuurlijk is een gift aan de Nederlandse vertaalploeg ook welkom: <https://www.paypal.com/xclick/business=d.flach%40chello.nl&item_name=TBNL>.)


Mijn koninkrijk voor een Mac! In memoriam Walter Van Lerberghe

door Sander Lam <[email protected]>

Hoe goed kun je iemand leren kennen via e-mail? Ik heb Walter maar een paar keer in persoon ontmoet, maar des te meer mailcontact met hem gehad, meestal in verband met ons beider vrijwilligerswerk aan het wekelijks vertalen van TidBITS naar het Nederlands. Natuurlijk kwamen er dan ook wel eens persoonlijke dingen ter sprake.

Op 11 juli 2003 is Walter overleden, en dat was voor mij reden om ruim een megabyte herinneringen van mijn harde schijf en archief-CD's op te halen. Ondanks de trieste aanleiding was dat een plezierig karwei, want zijn berichtjes straalden altijd iets zonnigs uit. Hij maakte regelmatig een toespeling op het goede leven, bijvoorbeeld door ons eraan te herinneren dat de Belgen de beste bierbrouwers ter wereld zijn, en wist een goed evenwicht te bewaren tussen ernst en humor.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=07278>

Walter hield van bezig zijn met taal. Hij beschouwde het als een tijdverdrijf dat de grijze cellen actief houdt, een uitdrukking die populair is geworden door een andere Belg, de door Agatha Christie verzonnen detective Hercule Poirot. Voor zijn werk moest hij brochures opstellen voor hifi-apparatuur. Dat betekende voor veel technische termen zelf maar iets verzinnen. En Walter beperkte zich niet tot Nederlands, Frans en Engels. Het geliefde vakantieoord van Walter en zijn vrouw was Tenerife, en omdat dat een van de Canarische eilanden is, die bij Spanje horen, volgde hij een cursus Spaans. Walter had een enorme waardering voor de vaak verguisde schrijver Bomans, vanwege de behendigheid waarmee hij speelde met de taal.

In 1991 moest hij zijn betaalde werk om gezondheidsredenen opgeven. De gedwongen vrije tijd stak hij in zijn andere grote hobby: de Macintosh. Hij werd een trouwe lezer van TidBITS, en toen er in 1996 vrijwilligers werden gezocht om de nieuwsbrief te vertalen in het Frans greep hij zijn kans de twee hobby's te combineren en iets terug te geven voor de constante hoge kwaliteit van de artikelen in TidBITS.

Een Nederlandse vertaling van TidBITS liet nog even op zich wachten, maar uiteindelijk wisten Jan Vanderwegen en Walter voldoende andere vrijwilligers aan te trekken. In de beginfase nam Walter veel werk op zich, en stimuleerde hij de anderen om door te zetten ook al hadden we nog niet de handigste manier van werken gevonden. Toen er eenmaal genoeg mensen waren en er een betrouwbare productiecyclus was uitgekristalliseerd werd Walter onze vaste eindredacteur. Een paar jaar heeft hij voor zowel de Franse als de Nederlandse versie gewerkt, maar uiteindelijk zag hij zich genoodzaakt afscheid te nemen van het Franse team.

Walter stelde eisen aan zichzelf en aan de rest van het team, maar wist ook te relativeren. Tegen iedere prijs Nederlandse termen bedenken voor Engels computerjargon vond hij onzinnig, en regelmatig liet hij weten trots te zijn op de kwaliteit van TidBITS-Nederlands. Hij sprak liever van een Nederlandse "versie" van TidBITS, dan van een vertaling. Dat is de reden dat we niet, zoals de Amerikanen, elk woord van een artikel- of tussenkop met een hoofdletter laten beginnen, dat we een andere wijze van interpunctie hanteren, et cetera.

Walter deed ook veel om de bekendheid van TidBITS te vergroten. Hij vertelde iedereen die hij kende over TidBITS, en hij werkte met graagte mee aan een interview door het Nederlandse tijdschrift MacFan ("MacFan en TidBITS: dat is alles wat je als Mac-gebruiker nodig hebt"). Toen het mogelijk werd T-shirts te bestellen met het TidBITS-logo was Walters grootste zorg, of hij de zending wel op tijd zou ontvangen om het T-shirt te kunnen dragen op zijn eerstvolgende verblijf op Tenerife. (Hij had 2 shirts besteld; of zijn vrouw ook met het TidBITS-logo op het strand lag vertelde hij ons niet.)

Walter vond ook de onderlinge contacten binnen het team belangrijk. Op onze discussielijst, die bedoeld is om problemen met het vertalen te bespreken, hebben we wel eens komische gedichtjes uitgewisseld, wat niet alleen een glimlach tussen al het serieuzere "werk" opleverde, maar ook onze gedeelde liefde voor taal onderstreepte. Op dezelfde manier werkte onze gedeelde interesse voor de Macintosh als bindende factor. Geleidelijk aan werden we steeds nieuwsgieriger naar elkaar, en wist Walter ons te overtuigen dat we maar eens met elkaar uit eten moesten gaan om elkaar beter te leren kennen. Het is nog nooit gelukt de hele groep bij elkaar te krijgen, maar de traditie om met enige regelmaat met een deel van de ploeg bij elkaar te komen heeft onze banden met elkaar en met TidBITS-Nederlands beslist versterkt.

De titel van dit artikel, "Mijn koninkrijk voor een Mac!", is een parafrase van een beroemde regel van Shakespeares Richard III, en is afkomstig van een van Walters vroegere e-mail signatures. Voorzover dat kan in vijf woorden tekent deze uitspraak Walter zoals we hem hebben leren kennen: een lofzang op de Mac, een taalgrapje. Zijn Mac heeft Walter niet mee kunnen nemen, maar hij liet ons wel een koninkrijk aan herinneringen na.


Apple's 17-inch PowerBook G4

door Michael Scott Shappe <[email protected]>
[vertaling: MSH, EB, LVC, PEP, RAW]

Het eerste wat de meeste mensen lijken te moeten zeggen na een eerste blik op de 17-inch PowerBook G4 is ook het meest voor de hand liggende:"Oei, dat ding is groot!"

<http://www.apple.com/powerbook/index17.html>

Dat kan ook nauwelijks anders. In een tijd waarin de meeste elektronica steeds kleiner wordt komt Apple weer met een van zijn ogenschijnlijke contra-intuïtieve zetten en verscheen met een laptop die groter is. Maar de PowerBook is tevens dun, slank, glanzend en verrassend licht bij die grootte en constructie. Kort gezegd, het is een opvallende machine om meer redenen dan alleen maar zijn afmetingen.

Natuurlijk is een opvallend goed uiterlijk niet de voornaamste reden waarom de meeste mensen een laptop kopen - als dat zo zou zijn zouden de meeste gangbare laptops de winkelschappen niet verlaten! Mensen kopen een laptop omdat ze een bruikbare computer willen, een die ze met zich mee kunnen nemen. Geloof het of niet, de 17-inch PowerBook G4 slaagt tamelijk bewonderenswaardig in dit opzicht.

Zo groot als hij lijkt als je hem bekijkt op een tafel, ik vind niet dat hij op mijn schoot log aanvoelt. Met 6.8 pounds (3.1 kg) is hij zwaarder dan veel moderne laptops, maar lichter dan de meeste die ik gebruikt heb. Mijn oude Fujitsu Lifebook 420D bijvoorbeeld weegt 7.3 pounds. Toshiba annonceerde zojuist een 17-inch laptop, de P25 Series, die weegt een verpletterende 10 pounds. Vergeleken hiermee lijkt 6,8 pounds juist prima, dat is nauwelijks meer dan de helft van het gewicht van mijn kat, die meestal bij mij op schoot zit als ik de PowerBook niet gebruik.

<http://www.fujitsupc.com/www/products_overview.shtml>
<http://portables.toshiba.com/>

Toetsenbord -- Het toetsenbord lijkt identiek aan het volledige toetsenbord zoals je dat vindt in de 12" Powerbook, en het is helemaal naar achteren tegen het scherm aan gepropt, wat een grote palm- en polsruimte aan de voorkant vrijlaat. Sommige mensen hebben geklaagd dat die ruimte te groot is, persoonlijk waardeer ik de extra ruimte. Een andere laptop die ik regelmatig gebruik (een Toshiba Tecra) heeft niet alleen te weinig ruimte aan de voorkant, maar heeft ook een scherpe rand die in mijn polsen snijdt. De Powerbook is veel comfortabeler voor langdurig gebruik.

Het toetsenbord heeft een goede aanslag en voelt solide. De toetsen zijn van plastic, hoewel ze eruit zien of ze van aluminium zijn, maar ze voelen bijna net zo stevig als de rest van de kast.

Het enige probleem dat ik had met de machine had verrassend genoeg te maken met het toetsenbord. Na anderhalve maand gebruik wiebelde de t-toets als een losse tand en kwam los. Ik vermoed dat het te maken heeft met een design-foutje als gevolg van de platte toetsen in combinatie met de lange bewegingsafstand voor de goede aanslag. Als je vinger dicht bij de hoek van een toets is, kan je nagel een beetje onder de toets er naast komen. Nu typ ik een beetje voorzichtiger.

Anders dan bij vorige Apple draagbare computers, zijn de toetsen van dit toetsenbord niet ontworpen om vervangen te kunnen worden, dus het verlies van de t-toets was een slechte zaak. Het bellen naar Apple resulteerde in wat verwarring bij de help-medewerkster aan de andere kant, maar uiteindelijk kreeg zij toestemming het als een reparatie onder garantie te behandelen (kennelijk niet de norm voor Powerbook toetsenborden!) en regelde dat een verzenddoos naar mij toe zou komen. Gelukkig was de machine terug in mijn handen op het moment dat Apple beloofd had, vier werkdagen later.

Een eigenschap die met veel oh's en ah's ontvangen is, maar waar niemand het verder serieus over heeft, is de verlichting van het toetsenbord. In een duistere ruimte worden rijen glasvezelkabels onder het toetsenbord geactiveerd door in de luidsprekerroosters verborgen lichtsensors. De letters op de toetsen zijn met laser geëtst, in plaats van erop gedrukt, zodat het licht dat er doorheen valt alleen de letters verlicht. Op hetzelfde moment verlagen de lichtsensors automatisch de helderheid van het scherm, om het totale licht-niveau in balans te brengen. Je kunt de helderheid van het scherm en het toetsenbord aanpassen met behulp van functietoetsen. Als in de beeldschermvoorkeuren 'Automatisch' is gekozen, stel je met de functietoetsen het plafond in van het automatische systeem, in plaats van het volledig te passeren.

Terwijl ik dit tik ben ik in een bijna donkere kamer, met de toetsenbordhelderheid hoog, en alle tekens op de volledige toetsen zijn helder en duidelijk. De halve toetsen (functietoetsen en pijltoetsen) echter zijn dat minder.

Warmte effect -- De machine wordt na een tijd warm op de schoot en onder de handen. Of je de warmte weinig comfortabel vindt is een kwestie van persoonlijk aanvoelen. Als je hem op schoot neemt nadat je hem een tijdje niet hebt gebruikt is het aangenaam koel -- zoals je kunt verwachten van een metalen behuizing. Echter, na een uur of zo, warmt het zeker op. Als de laptop oncomfortabel warm wordt vind ik persoonlijk dit een teken dat ik hem op 'slaap' dien te zetten, op te staan en even dien uit te rekken.

Wil je hem als tabletop gebruiken, in plaats van grotendeels op de schoot, dan is de warmte geen probleem. Dat Apple deze machine gedeeltelijk positioneerde ter vervanging van een desktop machine, kan wel verklaren waarom niet meer werd gewerkt aan de koeling.

Qua hardware, gaat de 17-inch PowerBook G4 ver in het vervangen van een desktop Mac. Links, van achter naar voor, bevinden zich de stroomaansluiting, de modemaansluiting, een USB 1.1-poort, een PC Card-gleuf, microfoon-, en koptelefoon-aansluiting; rechts, van achter naar voor bevinden zich de DVI video-aansluiting, de S-Video-aansluiting, de Gigabit Ethernetpoort, FireWire 800- en FireWire 400-poorten, en de tweede USB 1.1-poort. Apple voorziet kabels voor de overgang van DVI naar VGA, en S-Video naar RCA, en voorziet zo in verbindingen met analoge monitors en televisietoestellen. Met deze mogelijkheden kun je zowat elk denkbaar randapparaat verbinden. De meest gehoorde klacht is het ontbreken van een hoge-snelheid USB 2.0-poort.

De 17-inch PowerBook G4 beschikt ook standaard over twee draadloze netwerkopties - Bluetooth en AirPort Extreme (802.11g). Ik bezit geen AirPort Extreme Basisstation, maar 802.11g is compatibel met de 802.11b basisstations (zoals de originele AirPort), waarmee ik gewoonlijk toegang krijg tot het netwerk. Ik ondervond in het begin enige draadloos-netwerkproblemen, maar uiteindelijk waren enkele niet standaardopties van mijn SMC 802.11b wireless gateway de oorzaak. Als ik deze uitschakel, werkt alles probleemloos.

<http://www.smc.com/index.cfm?sec=Products&pg=Product-Details&prod=76&site=c>

Laptop theater --Het hele punt van zo'n grote laptop is natuurlijk dat grote scherm en het 17-inch beeldscherm van deze PowerBook is beeldschoon. Het is licht, scherp en helder en volgens mij snel genoeg om grafisch intensieve videospellen te spelen (een test voor het redraw-vermogen). Vanuit allerlei hoeken zie je het beeld nog steeds zonder enige vertekening.

Dit beeldscherm kun je rustig in helder zonlicht gebruiken. Het schermcontrast is goed genoeg om programmacode te schrijven, een beetje te surfen en je e-mailberichten te lezen en schrijven; ik zou er alleen geen serieuze beeldbewerking mee willen doen, of andere taken waar een exacte kleurweergave van belang is. Om een vergelijking te geven, met het scherm van de eerder genoemde Toshiba Tecra is het eigenlijk onmogelijk om er in het zonlicht mee te werken. Ik ben er nog steeds niet uit of Apple een goede keus maakte met de 16:9 beeldschermafmetingen, liever had ik extra hoogte zowel als extra breedte gehad (met bijvoorbeeld een resolutie van 1440 bij 1280 in plaats van 1440 bij 900).

De 'slot-loading' SuperDrive kan alle soorten CD, CD-R, CD-RW, DVD, en DVD-R schijven lezen; ook kan het CD-R, CD-RW en DVD-R schijven branden. Tot nu toe doet hij gewoon wat je ervan verwacht, net als ieder ander Apple-product. (Tijdens de eerste aankondiging meldde een fout op de Apple Website dat de SuperDrive presteerde met 2x de snelheid, terwijl het in feite een model met 1x de snelheid is. Dit is traag als je het vergelijkt met de 4x SuperDrive in Power Macs, maar die snelheid lever je in voor de draagbaarheid.) Het afspelen van DVD's gaat prima behalve als je tegelijkertijd ook andere processorbelastende programma's draait.

De grote boxen aan weerszijden van het toetsenbord zijn geheel toereikend voor het afspelen van muziek (met iTunes bijvoorbeeld) of om te luisteren naar de soundtrack van de spelende DVD. Echte geluidsfreaks zullen natuurlijk het geluid willen omleiden via de line-out/koptelefoonjack, maar voor normaal gebruik zie ik er niets mis mee.

Dus, hoe presteert hij? Dat hangt toch af van je verwachtingen. Als je gewend bent aan een PC met 3 GHz machines met hoogste kwaliteit videokaarten, dan ben je wellicht wat teleurgesteld. Maar voor alle anderen en voor mijn doeleinden - webontwikkeling, grafisch ontwerp, surfen - is deze machine meer dan toereikend, vooral met 1 GB RAM. [Noot van de redactie: Apple leende mij een 17-inch PowerBook G4 voor een week, in die tijd bleek Mac OS X hier veel sneller dan op mijn Titanium PowerBook G4 op 400 MHz. Processorintensieve programma's als Adobe Photoshop, InDesign, Final Cut Express en iMovie waren ook duidelijk sneller. In feite, ondanks het fantastische beeldscherm en de beeldige industriële vormgeving - de verende scharnieren verdienen zelfs een prijs - was het vooral de hoge snelheid van deze 17-inch PowerBook die op mij de meeste indruk maakte. -Jeff Carlson]

Kracht voor de krachtigen -- Een stopcontact voor de lichtnetadapter vinden wordt stilaan gemakkelijker, maar het kan nog wel voor problemen zorgen, zeker als je met een laptop reist. Je zou denken dat je door de vrij hoge processor-kloksnelheid en het grote beeldscherm van de PowerBook niet bijster lang zonder de navelstreng naar het lichtnet zou kunnen. Maar gelukkig kan ik zeggen dat dat niet zo hoeft te zijn.

Zoals met alle apparaten die op batterijen werken, hangt de gebruiksduur van de batterij af van wat je er mee doet. Met AirPort en Bluetooth uit, het licht achter het toetsenbord uit en het scherm gedimd tot de laagste nog zichtbare stand, kan ik ruim drie en een half uur schrijven of programmeren op mijn machine, voordat hij waarschuwt dat hij honger heeft. Op dit helderheidsniveau is het scherm goed leesbaar, hoewel dat natuurlijk afhangt van de hoeveelheid licht in de ruimte om je heen. Als ik iTunes opstart om muziek af te spelen die op de harde schijf opgeslagen staat (de schijf blijft dan draaien), vermindert de gebruiksduur van mijn batterij, maar niet enorm. Zelfs met AirPort aan kan ik nog meer dan twee uur werktijd uit de batterij krijgen voordat hij begint te zeuren. Ik heb nog niet echt CDs of DVDs afgespeeld op de batterij, dus kan ik niet zeggen hoeveel effect dit heeft op de gebruiksduur.

Ja, er bestaan laptops met langere gebruiksduur, maar voor zover ik weet is er geen die de kracht en nuttigheid van deze PowerBook benadert. Met mijn Toshiba Tecra kan ik op zijn best precies twee uur werken onder vergelijkbare omstandigheden.

Voor als je toch de stekker in het stopcontact steekt, is de lichtnetadapter van Apple slim ontworpen. Het is een vierkant wit blok, met een ietwat dun kabeltje dat naar de computer gaat. Uitklapbare haakjes op twee hoeken maken het mogelijk om de kabel op te rollen (ook nuttig als je de adapter in een tas opbergt). Op een derde hoek zit een verwijderbare stekkermodule. Als de module erin zit, kun je eenvoudigweg de uitklapbare pinnen in het stopcontact steken. Maar er zit ook een stevig verlengsnoer bij, dat de plaats van de module inneemt. Dit modulaire ontwerp is erg handig. Het is me echter niet duidelijk of het mogelijk is om modules te gebruiken voor de stekkers in andere landen, of dat je dan een compleet andere adapter nodig hebt.

Optelling -- Mijn enige klacht, behalve mijn probleem met het toetsenbord, is de prijs van de PowerBook. Met 3000 dollar is het een van de duurste machines voor privégebruik, desktop of laptop. De 17-inch concurrent van Toshiba kost ruim 1000 dollar minder (maar is wel anderhalve kilo zwaarder). Ik was bereid en in staat om deze extra Apple-premie te betalen, maar het zal Apple niet helpen om zelfs met de prijzen van de topmodellen zover boven de Windows- en Linux-gebaseerde Intel-rivalen te blijven zitten.

Voor mij betekent deze machine een terugkeer naar zowel Macintosh als NeXTstep, want ik was een fan van beide omgevingen in de tachtiger en begin negentiger jaren. Nu ben ik geheel verslaafd aan deze niet zo kleine laptop. Ik denk dat de prijs hoger is dan hij zou moeten zijn, maar ik voel me niet bekocht. Ik verwacht nog heel wat jaren plezier en productiviteit uit deze machine te krijgen, zowel thuis als onderweg.

[Michael Scott Shappe maakt software en webpagina's, schrijft teksten en maakt soms een bespreking. Hij keerde onlangs terug naar het Macintosh-platform, na een verblijf van verscheidene jaren op Windows en Linux. Hij denkt nog steeds dat Linux best goed is, maar hij is erg blij dat hij afstand kan nemen van Windows.]

PayBITS: Als Mikey je deed verlangen naar het Aluminium Dienblad, bedank hem dan met een paar dollar via PayPal!
<https://www.paypal.com/xclick/business=mikey%40hundred-acre-wood.com>
Lees meer over PayBITS: <./paybits.html/>

(Natuurlijk is een gift aan de Nederlandse vertaalploeg ook welkom: <https://www.paypal.com/xclick/business=d.flach%40chello.nl&item_name=TBNL>.)


Recente onderwerpen in TidBITS Talk/11-Aug-03

door TidBITS Staff <[email protected]>

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

Mail archiving solutions -- Hoe archiveer je al die oude e-mailboodschappen die je hebt ontvangen? TidBITS Talk deelnemers wisselen een aantal oplossingen uit. (9 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2026>

Uses for personal information managers -- In een poging vast te stellen waarom sommige mensen NoteTaker prefereren boven NoteBook, of vice versa, of waarom ze misschien iets heel anders prefereren, pogen we uit te vissen wat het precies is dat mensen uit deze programma's hopen te halen. Doe mee met de discussie! (2 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2027>

FireVue and hard drive backups -- Het blijkt dat anderen ook hebben gekeken naar FireVue en andere harddisk-gebaseerde backup-oplossingen. De moeite waard om te lezen als je ook zo'n aanpak overweegt. (4 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2028>

Office X 10.1.4 problems -- Microsoft's recentelijk vrijgegeven Office 10.1.4 upgrade brengt een aantal zeer welkome eigenschappen voor Entourage-gebruikers die met een Exchange-server willen werken, maar de upgrade bevat misschien ook een aantal nadelen.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2030>.


Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering