Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#656/18-Nov-02

De Digital Millennium Copyright Act (DMCA) wordt wijd en zijd beschouwd als vreselijke wetgeving, maar hoe veel invloed zal die krijgen? Adam gaat in op de dreigende schade aan cultuur en vernieuwing door DMCA. In dit nummer vertelt Kevin Savetz hoe het staat met V.92 modems, en we noteren de nieuwe uitgaven van BBEdit 7.0 en SpamSieve 1.2, en Microsoft verrast ons met een bekend gezicht tussen de halve-finalisten van de Ms. M.o.X.i.e. wedstrijd. Tenslotte, Adam wordt 35 vandaag!

Onderwerpen:

Copyright 2002 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>

-> Denk je dat TidBITS interessant is voor <-
-> je vrienden, kennissen, collega's? Geef <-
-> hen de tip zich ook GRATIS te abonneren <-
-> of stuur deze aflevering naar hen door! <-

Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>

MailBITS/18-Nov-02

[vertaling: JG, SL]

Bare Bones brengt BBEdit 7.0 uit -- Je zou niet verwachten dat er veel ophef over een tekst editor wordt gemaakt, maar wij kennen mensen die menen dat de Finder slechts een obstakel is om BBEdit te openen. Bare Bones Software heeft versie 7.0 van zijn belangrijkste applicatie uitgebracht, met een aantal verbeteringen zoals het eenvoudiger werken aan bestanden van meerdere websites, ondersteuning voor het bewerken van rechthoekige tekstdelen, Quartz text smoothing, een Paste Previous Clipboard commando, en meer. Een volledige versie van BBEdit 7.0 kost $180; bezitters van BBEdit Lite, Adobe GoLive, of Macromedia Dreamweaver kunnen voor $120 overschakelen. Degene die eerdere versies bezitten kunnen voor $50 overschakelen tot en met 31 december 2002, of voor $60 na 1 januari 2003 als je BBEdit 6.1 of eerder hebt (voor BBEdit 6.5 bezitters blijft de prijs $50). Als je toevallig BBEdit 6.5 hebt gekocht op of na 1 september 2002, verwacht dan jouw gratis upgrade binnen de volgende twee tot drie weken. [JLC]

<http://www.barebones.com/products/bbedit.html>
<http://store.barebones.com/bbedit-free-upgrade.html>

SpamSieve 1.2.1 voegt e-mailprogramma's toe -- Apple heeft veel drukte gemaakt over de spamfilter-methode die Mail gebruikt om ongewenste e-mail uit te wieden. Nu is een dergelijke technologie verkrijgbaar voor verschillende e-mailprogramma's met Michael Tsai's SpamSieve 1.2.1. Simpel gezegd leert SpamSieve de spam die jij ontvangt te herkennen gebaseerd op de spam en legitieme berichten die je gebruikt om het te trainen. Wat zo uitzonderlijk goed is aan SpamSieve is dat alle training en omgaan met spam plaats vindt in jouw e-mailprogramma, in plaats van in een onbekende interface. De laatste versie voegt ondersteuning voor Eudora 5.2 en Emailer toe (SpamSieve ondersteunt ook Entourage, Mailsmith, en PowerMail), ontcijfert Base64 en quoted-printable tekstdelen, en biedt betere logmogelijkheden en manipulatie van de corpus van woorden die het gebruikt. SpamSieve 1.2.1 is een gratis upgrade voor eigenaren van vorige versies; nieuwe registraties kosten $20 shareware, dus kun je het testen voordat je betaald. SpamSieve vereist Mac OS X 10.1 of later, en het is een 1.4 MB download. [JLC]

<http://www.c-command.com/spamsieve/>

Microsoft wedstrijd erkent zakenvrouwen -- We doen altijd ons best op de hoogte te blijven van wat er allemaal gebeurt in de Mac-wereld, maar in dit geval hebben we toch echt zitten slapen. Microsoft blijkt een wedstrijd te hebben lopen met als doel zakenvrouwen (en Microsoft Office X, natuurlijk) in de schijnwerpers te zetten. Hoewel we bang waren voor een nauwelijks verhulde schoonheidswedstrijd stelt Microsoft overtuigend dat het er bij de keuze van "Ms. M.o.X.i.e." ("de dappere Office-gebruikster") om draait een zakenvrouw te vinden die Macs en Microsoft Office op vernieuwende wijze gebruikt. Vrouwen aanmoedigen een bedrijf te beginnen is een waardig doel. Microsoft heeft uit een geheim aantal aanmeldingen 10 personen voor de halve finale gekozen en vraagt de Macintosh-gemeenschap om voor 29 november 2002 drie finalisten te kiezen. Daarna zal Microsoft de uiteindelijke winnaar van de drie finalisten rond 4 december 2002 aanwijzen. We zijn een beetje teleurgesteld dat er geen minderheden vertegenwoordigd zijn in de halve finale. Microsoft wilde ons niet het aantal aanmeldingen onthullen, maar onze verdenking is dat er helemaal niet zo veel kandidaten waren. De prijs mag er zijn: $10,000 en een nieuwe iMac met Microsoft Office X.

Dat we betrapt zijn op slapen doordat we niet eerder van de wedstrijd gehoord hadden (hij is gestart in oktober) is nog niet het ergste, want toen bleek dat onze vriendin en collega Toby Malina in de halve finale meedoet sloegen we steil achterover. Eigenlijk was het niet eens een verrassing. Toby is precies iemand van de soort waar Microsoft naar zoekt. Zij is senior veldtechnicus voor One World Journeys (een bedrijf dat on line safaritochten maakt met digitale fotojournalisten), freelance schrijver en redacteur van boeken, en mede-oprichter en Technisch Directeur van Avondale Media (een bedrijf dat softwarecursussen op DVD maakt). Ze bruist van de energie (en voor de beeldbuisverslaafden onder ons: ja, haar broer Joshua heeft kort geleden een bijrol gespeeld in The West Wing). Hoewel we alleen maar kwijt willen dat wij op Toby stemmen raden we je aan je stem uit te brengen, nadat je in de biografieën van de kandidaten fantastische verhalen gelezen hebt over vrouwen die succesvol Macs gebruiken in de zakenwereld. [ACE]

<http://www.microsoft.com/mac/officex/contests/votemain.asp>

V.92 komt op snelheid

door Kevin Savetz <[email protected]>
[vertaling: GH]

In TidBITS-580, schreef ik al over V.92, toen een nieuw analoog modemprotocol, dat in de winkels verscheen. Anderhalf jaar later is V.92 nog niet echt in de huishoudens doorgedrongen, maar het kan je internetverbinding versnellen en prettiger maken.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06431>

Als je een analoog modem gebruikt om op het internet te komen heb je alle snelheid nodig die je kunt krijgen. Bijna 80 procent van de amerikaanse internetgebruikers gebruikt nog 56K6 modems die op een goed moment 50 kilobits per seconde (Kbps) downloaden. V.92 biedt hoop op een snelheidsverhoging op die B-weg naar het internet, maar providers en fabrikanten zijn traag met de invoering.

V.92 biedt vier grote vernieuwingen: "Modem in wachtstand" geeft wisselgesprek als je online bent, om daarna weer terug te gaan naar je internetverbinding; "snel verbinden" die de tijd die nodig is om een verbinding op te bouwen zou moeten halveren; betere compressie om sneller tekstbestanden en HTML-delen van webpagina's te downloaden; en uploadsnelheden van 48 Kbps, was 33.6 in oudere (V.90) modems.

<http://www.v92.com/>

Maar niets van dit alles werkt totdat je internet provider z'n hardware vernieuwt. Tot voor kort boden maar een paar lokale en regionale providers ondersteuning voor V.92. United Online, het moederbedrijf van NetZero en Juno is de eerste landelijke provider die door het hele land officieel V.92-toegang biedt.

<http://www.irconnect.com/untd/pages/news_releases.shtml?d=31885>
<http://www.netzero.com/>
<http://www.juno.com/>

America Online, EarthLink, MSN, en AT&T WorldNet moeten de aankondiging van V.92 ondersteuning nog doen, maar veel gebruikers hebben nog niet bekendgemaakte V.92 toegangsnummers ontdekt, toen de backbone providers de hardware vernieuwden. America Online (Compuserve in Europa, vert.) is stilletjes begonnen om aan te geven welke toegangsnummers V.92 ondersteuning bieden. De website Modemsite.com geeft andere internet providers die V.92 ondersteunen.

<http://access.web.aol.com/>
<http://www.modemsite.com/56k/v92isp.asp>

Mac ondersteuning voor V.92 -- Als je recent een Mac gekocht hebt kan er een V.92 modem inzitten zonder dat je het weet. Veel fabrikanten bouwen V.92 modems in maar hun websites maken dat niet altijd even duidelijk. Apple bouwt V.92 modems in in alle hardware die nu de deur uitgaat, hoewel de technische specificatiepagina's van de iMac nog een V.90 modem aangeven.

Voor gebruikers die het al hebben geprobeerd, het beste van alles is modem-in-wachtstand. Iedereen wil meer snelheid, maar modem-in-wachtstand kan geld besparen: als je nu een speciale lijn hebt voor je modem, dan kun je nu terug naar één lijn met wisselgesprek. Mac OS X 10.2 Jaguar is de eerste versie Mac OS met ondersteuning van modem-in-wachtstand, als je een inkomend telefoongesprek krijgt verschijnt er een venster om je te waarschuwen. Als je het gesprek aanneemt kun je 30 seconden tot 16 minuten praten, afhankelijk van de instellingen van je provider.

De andere nieuwe opties, snel verbinden en hoger overdrachtssnelheden, zijn niet zichtbaar voor het besturingssysteem en werken dus met elke versie Mac OS, als het ondersteunt wordt door je provider.

Ik heb onlangs twee externe V.92 modems, beide minder dan $100, vergeleken met een V.90 modem. De twee nieuwe modems onderhandelden sneller, en V.92 lijkt toleranter voor afwijkingen in de telefoonlijn. Grote, van veel tekst voorziene webpagina's kwamen een paar secondes sneller op het scherm met de V.92 modems, maar er was weinig verschil bij pagina's met veel plaatjes.

Iedereen met een V.92 modem zou de website van de fabrikant moeten nakijken voor updates, de meeste fabrikanten zijn nog bezig met de fijnafstelling van hun uitvoering van dit protocol.

[Kevin Savetz is meer dan tien jaar freelance computer/technologie journalist geweest.]

<http://www.savetz.com/>

PayBITS: Heeft iets in dit artikel je geraakt?
Misschien dat je Kevin's werk wilt belonen via PayPal!
<https://www.paypal.com/xclick/business=savetz%40northcoast.com>
Lees meer over PayBITS: <./paybits.html/>

(Natuurlijk is een gift aan de Nederlandse vertaalploeg ook welkom: <https://www.paypal.com/xclick/business=d.flach%40chello.nl&item_name=TBNL>.)

Het kwaad dat DMCA wordt genoemd

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: GH, SL, RAW, MSH, DPF, TK]

Er is al veel geschreven over wat er mis is met de Digital Millennium Copyright Act (DMCA). Het blijkt dat hij is gebruikt om programmeurs in de gevangenis te zetten, professoren te bedreigen en publicaties te censureren, en om deze redenen hebben buitenlandse wetenschappers reizen naar de VS vermeden en prominente onderzoekers hun werk achtergehouden. In een witboek over de onbedoelde consequenties van de DMCA, beargumenteert de Electronic Frontier Foundation dat de DMCA vrijheid van meningsuiting en wetenschappelijk onderzoek belemmert, 'eigen gebruik' in gevaar brengt en een belemmering opwerpt voor zakelijke competitie en innovatie. In het kort, dit is een wet waar alleen de bedrijven die ervoor betaald hebben van houden.

<http://www.eff.org/IP/DMCA/20020503_dmca_consequences.html>
<http://www.educause.edu/issues/dmca.html>
<http://anti-dmca.org/>

Maar over wie hebben we het hier eigenlijk? Primair de grote filmstudio's en platenmaatschappijen, die de eigendomsrechten van veel beeld- en geluidsmateriaal bezitten, en die met elkaar samenwerken in hun industriële verbanden, de Motion Picture Association of America (MPAA) en de Recording Industry Association of America (RIAA), om controle uit te oefenen over hoe wij met dat materiaal mogen omgaan. Hun eenheid van handelen en doelstelling, en hun commando-tactieken hebben tot de bijnaam "Content Kartel." geleid.

<http://www.riaa.org/>
<http://www.mpaa.org/>

Maar de DMCA is maar een schakel in de keten die wordt gebruikt door het Content Kartel en vele anderen om de toegang te beperken tot het gedeelde culturele erfgoed van de wereld, en tegelijkertijd geld uit onze zakken te kloppen, innovaties en competitie te belemmeren, en diep ingegraven belangen te beschermen.

DMCA en bewaakte systemen -- Ik woonde onlangs een voordracht bij van professor Tarleton Gillespie <[email protected]> van de Cornell University waarin hij overtuigend betoogde dat het Content Kartel de wetskracht van de DMCA gebruikt om ons in een richting te dwingen waarin content niet kan bestaan buiten een "trusted system". Dat is een combinatie van hardware, software, en bestandsformaten die het met elkaar eens zijn over wat de gebruiker mag doen met een stukje content. ("Trusted" betekent "onder toezicht gesteld, bewaakt", maar ook "vertrouwd". In de laatste betekenis kan het alleen slaan op het vertrouwen dat de onderdelen van het systeem in elkaar hebben, want de eigenaars van de content vertrouwen hun klanten absoluut niet.) Het doel van bewaakte systemen is eenvoudig: elk ongeautoriseerd gebruik uit te sluiten, en een situatie te scheppen waarin we meer betalen voor de content die we verbruiken.

Een bewaakt systeem kan je niet alleen beletten een CD of DVD te kopiëren, maar ook meer dan een bepaald aantal keer per dag naar de CD te luisteren, of reclameblokken op een DVD of in een televisieuitzending over te slaan. Niet alleen kunnen bewaakte systemen van ons eisen dat we nieuwe hardware kopen om zulke content af te spelen, of nieuwe beschermde versies van de content die we al bezitten, maar ook kunnen bewaakte systemen een heel ander ziek effect hebben. Ze kunnen ons namelijk beletten te werken met content die we willen maken met gereedschappen zoals Apple zo vriendelijk is te verschaffen in de vorm van iMovie, iDVD, iTunes, en iPhoto. In het ergste geval zou Apple niet alleen zijn huidige voorsprong in de digitale mediamarkt kunnen verliezen, maar ook de hele mogelijkheid zelf, om met digitale media te werken. Zie het artikel van Cory Doctorow in TidBITS-642, over de afscherming van televisieuitzendingen, als je meer wilt lezen over deze verontrustende mogelijkheid.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06901>

Professor Gillespie illustreerde hoe dit in zijn werk kan gaan met een bespreking van CSS en DeCSS. CSS staat voor de onhandige naam Content Scramble System (Inhoud Vervorm Systeem). CSS wordt gebruikt om mensen te beletten DVD's te kopiëren. Het programma DeCSS werd gemaakt door een Noorse tiener, met hulp van anderen op het internet, om een DVD-speler onder Linux te bouwen.

(Even tussendoor: DeCSS schendt de anti-slimmeriken bepalingen van DMCA, die apparaten en diensten verbieden die voornamelijk ontworpen zijn om antikopieertechnologieën te slim af te zijn, slechts weinig ander commercieel doel hebben dan beveiligingen te slim af te zijn, of die op de markt gebracht worden met als doel beveiligingen te slim af te zijn. De V.S. hebben de DMCA mede als wet aanvaard om te voldoen aan een koppel verdragen van de World Intellectual Property Organization (WIPO), die van de landen die die verdragen ondertekend hebben eisen dat zij in de wetten die auteursrechten regelen, bepalingen opnemen die beschermen tegen slimmigheidjes. Nu zou je denken dat Noorwegen een van de landen is die deze WIPO-verdragen heeft ondertekend, maar in werkelijkheid hebben maar 37 landen getekend, waaronder de V.S. en Japan, naast landen als Kirgizië, Gabon, en Paraguay. We hebben het dus niet over wereldwijde steun, zeker niet in vergelijking met de 149 handtekeningen onder de algemenere en veel oudere Conventie van Bern voor de bescherming van literair en artistiek werk.)

<http://www.wipo.int/treaties/ip/wct/>
<http://www.wipo.int/treaties/ip/berne/>

Professor Gillespie richtte zijn aandacht in het bijzonder op drie argumenten gebruikt in de verdediging van Eric Corley, uitgever van het hackermagazine 2600, in een zaak die werd aangespannen door acht filmstudio's om 2600 te verhinderen DeCSS-software te publiceren. Hoewel Eric Corley niet de maker van DeCSS is, had hij het beschikbaar gesteld op de website van 2600. De verdediging van zijn advocaten concentreerde zich op manieren waarop DeCSS aan de anti-omzeilclausules in de DMCA kon ontsnappen, waaronder deze zaak viel.

Laten we eens kijken naar deze argumenten, die uiteindelijk allemaal door het gerechtshof verworpen werden in een uitspraak ten voordele van de filmstudio's die het magazine 2600 verbood om de DeCSS-code op het web te zetten. Een daaropvolgend hoger beroep faalde eveneens en de aangeklaagde partij besloot om niet verder in beroep te gaan bij het Hooggerechtshof (waarschijnlijk een verstandige zet: deze zaak leek me vrij zwak).

<http://www.eff.org/IP/Video/MPAA_DVD_cases/20000830_ny_amended_opinion.pdf>
<http://www.eff.org/IP/Video/MPAA_DVD_cases/20011128_ny_appeal_decision.html>

Een Linux DVD-speler maken -- Het hoofdargument dat het advocatenteam van Eric Corley, bekostigd door de Electronic Frontier Foundation (EFF), naar voren bracht was dat de code van CSS geherconstrueerd was en DeCSS gemaakt werd om de ontwikkeling van een DVD-speler voor Linux te stimuleren, dat zogezegd nog geen manier kende om DVDs af te spelen toendertijd (nu zijn er vier spelers beschikbaar; voor details zie het overzichtsartikel in Linux Journal dat hieronder gelinkt is). Helaas vond de rechter dit argument totaal irrelevant, omdat de DMCA geen uitzondering kent gebaseerd op motivatie. Kort gezegd, als een technologie een inbreuk pleegt op de anti-omzeilclausules van de DMCA, doet het doel waarvoor die technologie ontwikkeld werd er eenvoudigweg niet toe. De rechter was ook niet onder de indruk door het feit dat DeCSS feitelijk een Windows-programma is, dus hoewel je zou kunnen stellen dat het een noodzakelijke stap in de ontwikkeling van een Linux DVD-speler was, is het een zwak argument.

<http://www.linuxjournal.com/article.php?sid=5644>

Het obstakel dat feitelijk het maken van een DVD-speler verhindert is het ontbreken van een sleutel om de CSS-versleuteling te ontcijferen die op DVDs gebruikt wordt. De enige manier om zo'n sleutel te bemachtigen is door een contract te tekenen voor een CSS-licentie van de DVD Kopie-Controle Associatie (DVD CCA), een groep bestaande uit bedrijven die de filmstudio's, de makers van consumentenelectronica en de computerindustrie vertegenwoordigen. Een bedrag van 15.500 dollar voor de licentie is geen woekerprijs, maar het contract verhindert in feite dat individuele personen of kleine organisaties een CSS-licentie bemachtigen. In het geval van een materiële contractbreuk, bijvoorbeeld, is de licentienemer aansprakelijk voor 1 miljoen dollar en schadevergoedingen kunnen oplopen tot een maximum van 8 miljoen. Bovendien verhindert het contract dat licentiehouders de CSS-code herconstrueren of wat dan ook doen dat het doel van de CSS-bescherming van DVDs tegenwerkt.

Simpel gezegd, de CSS-licentie is zo gemaakt dat alleen grote bedrijven redelijkerwijs kunnen tekenen, dus het is duidelijk dat het doel van het DVD CCA-contract is om nieuwkomers uit de knusse, kleine club te houden. Misschien was dat geen probleem vóór het internet-tijdperk, maar de opkomst van Linux en de vrije broncode-beweging toont dat kleine, informele groepen die zich via het internet organiseren software kunnen maken die de grootste bedrijven kan bedreigen.

Het eindresultaat is dat innovatie wordt ontmoedigd. Bedrijven die een CSS-licentie nemen kunnen geen producten maken, zelfs als ze zouden willen, die consumenten zouden willen kopen, zoals DVD-recorders die DVDs zouden kunnen kopiëren. Dit weerhoudt nieuwe bedrijven, gespecialiseerde spelers en zelfs onafhankelijke programmeurs ervan om de competitie aan te gaan met de consumentenelectronica-reuzen met vernieuwende producten die op enigerlei wijze met CSS in conflict zijn. Dus hoewel de makers van consumentenelectronica het misschien niet erg zouden vinden als consumenten DVDs kopiëren, omdat zij de apparatuur ervoor zouden verkopen, is het voor hen de moeite waard om zich aan CSS te houden en zo mogelijke concurrentie uit te schakelen.

Een even groot probleem is dat de talrijke vereisten van de CSS-licentie de makers van consumentenelectronica verplichten om in plaats van de studio's technologisch verantwoordelijk te zijn voor de regulering van onze gewoonten aangaande het bekijken en kopiëren van films. Dit draconische contract is alles-of-niets, dus de filmstudio's zijn er in geslaagd slim het vuile werk van de technologische regulering af te schuiven op de anderen (zij produceren alleen de inhoud; de makers van DVDs en spelers moeten CSS implementeren). Het is een grote stap in de richting van een bewaakt systeem waarin alle partijen aan het CSS-contract gebonden zijn.

(Even terzijde, nog een effect van de CSS-contracten is dat het gehele probleem verschuift van de wereld van copyright-recht, waarin er ten minste enige aanname bestaat van de noodzaak om een algemeen nut te dienen, naar de wereld van contractrecht, die geen bal geeft om het algemene welzijn. Als je dit doorzet tot in het logische extreem, dan zou het copyright-concept en ongeoorloofde toegang tot wat voor inhoud dan ook voor eeuwig opgesloten kunnen raken in eenvoudige contracten die de basis vormen voor de technologieën van een bewaakt systeem, en dit alles gesteund door de anti-omzeilclausules van de DMCA.)

Versleutelingsonderzoek verrichten -- Een andere verdediging die de advocaten van Eric Corley naar voren brachten was, dat DeCSS werd geconstrueerd voor onderzoek naar de CSS encryptiemethode, aangezien de DMCA toestaat dat kopiebeschermingstechnologieën omzeild mogen worden bij coderingsonderzoek. De DMCA vereist echter specifiek dat de versleutelde kopie wettig verkregen wordt en dat degene die het onderzoek verricht een ter goedertrouwe inspanning doet om tevoren toestemming hiervoor te verkrijgen. Daarenboven mogen de onsleutelingsgereedschappen bij een dergelijk onderzoek slechts worden gedeeld met medewerkers aan ter goeder trouw bedoelde onderzoeksdoeleinden -met andere woorden, deze gereedschappen openbaar maken is foute boel.

Merk de woorden "ter goeder trouw" hierboven op. Bij de afweging of de encryptieresearch ter goeder trouw is, zei de rechter dat de rechtbank moest bepalen of de resultaten zodanig verspreid werden, dat de kennis van encryptietechnologie bevorderd wordt, of de persoon bezig is met een legitieme werkstudie betreffende encryptie, en of de resultaten op behoorlijke wijze werden doorgespeeld naar de bezitter van het kopierecht. Beslissende dat deze tests geen van allen positief waren ten aanzien van Eric Corley, verwierp de rechter regelrecht de claims dat DeCSS beschermd zou worden door de uitzondering voor encryptieresearch met betrekking tot DMCA.

Verder kijkend dan deze specifieke zaak, beschouw eens de manier waarop encryptieresearch gezien wordt als ter goeder trouw. Je dient een erkende onderzoeker te zijn, het doel te hebben het kennispeil te verhogen en tenminste moeite hebben gedaan om toestemming van de houder van het copyright te verkrijgen. Bedenk nu hoe deze eisen geïnteresseerden en de gemeenschap van technische internetfreaks hun rechten ontnemen. Wat is er voor nodig om beschouwd te worden als een erkende onderzoeker - een witte jas, dikke brilleglazen en een baan aan een universiteit, bedrijf of een overheidsinstelling?

Wat we hier zien is in wezen hoe de DMCA de huidige stand van zaken vasthoudt, ontkennend dat legitiem onderzoek zou kunnen worden gedaan buiten de universiteitszalen of de R&D (onderzoek- en ontwikkelings)afdeling van een bedrijf. Buitengesloten worden de gekken, de zonderlingen, de rebellen, de querulanten..., ach, lees zelf maar de rest van "Here's to the crazy ones" uit Apple's Think Different advertentiecampagne. Of we het nu hebben over Apple's doelgroep of de open-sourcegemeenschap die Microsoft angst heeft aangejaagd, dat doet er niet toe. Punt is dat de DMCA, ondersteund door deze gerechtelijke uitspraak, een dergelijke persoon verhindert om ook maar iets te doen wat niet gesanctionneeerd is.

<http://www.apple.com/thinkdifferent/>

Rapporteer als een journalist -- Een derde argument van de advocaten van Eric Corley was dat het publiceren van DeCSS beschermd was door de persvrijheid via het eerste amendement uit de grondwet, en door het eerste amendement in het algemeen. Het kostte de rechter meer moeite om dit argument te weerleggen, omdat zaken rond de vrijheid van meningsuiting altijd gevoelig liggen. Uiteindelijk concludeerde hij echter dat de meningsuiting hier inhoudsneutraal is door de functionele aard van de DeCSS code. Vervolgens stelde hij dat regulering van inhoudsneutrale zaken acceptabel is wanneer het "in het belang van de regering is" en dit het geval was bij digitale werken door de aanwezigheid van de Copyright Clause in de grondwet van de VS en het belang ervan voor de amerikaanse economie door de export van materialen met copyright.

Wanneer je niet recentelijk de grondwet bestudeerd hebt, kan ik je vertellen dat de Copyright Clause het volgende stelt: "De voortgang van de wetenschap en nuttige kunsten te stimuleren, door het voor een beperkte tijd zekerstellen van de exclusieve rechten van auteurs en uitvinders op hun respectievelijke geschriften en ontdekkingen." Persoonlijk vind ik dat auteursrecht allereerst de maatschappij moet dienen door de voortgang van de wetenschap en nuttige kunsten, en pas daarna auteurs en uitvinders exclusieve rechten moet gunnen. Dat betekent dus dat het belang van de regering ligt in het stimuleren van de voortgang van wetenschap en de nuttige kunsten, en er kan geen twijfel over bestaan dat de DMCA die voortgang tegenwerkt.

<http://www.law.cornell.edu/constitution/constitution.articlei.html>

Maar goed. Het uiteindelijke resultaat van de rechtszaak was dat Eric Corley en 2600 DeCSS niet op hun website mogen publiceren of moedwillig mogen linken naar een andere site waarop DeCSS gepubliceerd is. Dit besluit was zorgvuldig verwoord zodat ervoor zorggedragen werd dat het linken in het algemeen niet geraakt wordt door de DMCA, maar slechts die gevallen waar "degenen verantwoordelijk voor de link (a) op het moment van linken weten dat het materiaal in kwestie op de gelinkte site staat, (b) weten dat het gaat om technologie die volgens de wet niet aangeboden mag worden en (c) de link aanmaken of onderhouden met als doel die specifieke technologie te verspreiden."

Met andere woorden, het is acceptabel om naar DeCSS te linken wanneer je intentie niet is om DeCSS te verspreiden, maar om de beschikbaarheid aan te kondigen. Dit kon ik tot mijn tevredenheid vaststellen: een eenvoudige Google zoekopdracht naar "download DeCSS" leidde tot meer dan 17,000 resultaten, waarvan veel nog operationeel waren. Dit is eenvoudig te verifiëren; bedenk echter dat DeCSS slechts beschikbaar is voor Windows.

<http://www.google.com/search?q=download+DeCSS>

Op dit punt wordt de stelling van professor Gillespie speculatiever. Hoewel het hof niet verder ging, suggereerde hij dat in toekomstige gevallen waarin de legitimiteit van het linken an sich aan de orde gesteld werd, het hof de aard van de publicatie zou laten meetellen. Wanneer bijvoorbeeld de New York Times ervoor zou kiezen om naar DeCSS te linken, of naar een andere technologie die een inbreuk betekent op de DMCA (wat de San Jose Mercury News en Wired News in feite gedaan hebben om duidelijk te maken dat een verbod op linken problematisch is) dacht hij dat het hof de journalistieke bedoeling van de link niet in twijfel zou trekken. Aan de andere kant, wanneer een klein suffig elektronisch nieuwsbriefje bedoeld voor Macintosh en internetgebruikers hetzelfde zou doen maakt hij zich zorgen over de gevolgen. En wanneer TidBITS niet hetzelfde journalistieke niveau zou hebben als de New York Times in de ogen van een rechtbank, wat dan te denken van een blogger?

Het resultaat zou zijn dat de interpretatie van de DMCA van deze rechtbank hetzelfde effect zou kunnen hebben op het stabiliseren van de positie van de grote nieuwsorganisaties ten gunste van de kleine nieuwsbrieven en bloggers die de journalistiek herdefiniëren in de internet-wereld van vandaag. En omdat ik iemand ben die zich daar de afgelopen 12 jaar mee beziggehouden heeft, maak ik me daar zorgen over.

"Verdeel en heers" -- Concluderend stelt professor Gillespie dat de echte kracht van de DMCA niet zozeer ligt in het effect op auteursrecht maar de wijze waarop het het establishment zoals grote productiebedrijven, onderzoeksinstellingen en mediaconglomeraties in staat stelt om 'verdeel-en-heers' tactieken te volgen.

Denk niet dat al deze organisaties dat tegen hun wil doen. De Think Different-campagne van Apple mag dan de indruk wekken van een manifest voor mensen die zich storen aan deze taktieken, tegelijkertijd is Apple lid van de DVD CCA, en, natuurlijk, licentienemer van CSS voor de DVD-hardware en -software die bij de Mac geleverd wordt. De open source-gemeenschap heeft bewezen dat de kracht van teams van onafhankelijke programmeurs een alternatief kan zijn voor het traditionele software ontwikkelingsmodel, om de ivoren torens van onderzoeksinstituten maar even te laten voor wat ze zijn. Afstandsonderwijs lijkt te suggereren dat de macht van de traditionele universiteit aan het afnemen is, en mediabedrijven modderen al jaren aan met het feit dat door internet iedereen uitgevertje kan spelen.

Als er één thema is dat de eeuwwisseling heeft overleefd, dan is het wel decentralisatie, en je kunt dit overal zien. De pc is de mainframe voorbij, Napster heeft het gezicht van de muziekdistributie veranderd in weerwil van de inspanningen van de platenindustrie, DeCSS heeft zich de woede van de filmstudio's op de hals gehaald, Linux heeft de serverbesturingssystemen van het machtige Microsoft met succes aangevallen, zelfs de terreuraanvallen op het World Trade Center en het Pentagon - allemaal voorbeelden van de kracht van decentralisatie en de steeds toenemende strijd tussen deze krachten van decentralisatie en de gecentraliseerde machtsstructuren die alles in onze wereld onder controle houden. Ik heb geen antwoord, maar ik merk wel op dat de krachten van de decentralisatie aan belang winnen, en dit ondanks de enorme kracht van beide systemen.

Wat kunnen we doen? Het afgelopen jaar ben ik naar een paar voordrachten geweest op Cornell over problemen met auteursrechten en intellectueel eigendom. In deze voordrachten werden we bijna allemaal zonder uitzondering gewaarschuwd voor de sombere tijden die ons te wachten staan (de meeste zijn natuurlijk eerder gericht op de academische en de bibliotheekwereld), maar tegelijkertijd werd nooit voorgesteld hoe we de inspanningen van het Content Kartel om ons cultureel erfgoed achter slot en grendel te zetten en innovatie voor de toekomst te smoren kunnen tegengaan.

Op een recente voordracht door Alan Davidson van het Center for Democracy and Technology (CDT) praatte ik na afloop met Alan over dit probleem, en hij was het met me eens dat het een probleem was, maar hij kon geen pasklare oplossing bieden voor de horden goed gefinancierde lobbyisten van het Content Kartel die hun wil opdringen aan onze verkozen vertegenwoordigers. Ik weet ook niet goed wat efficiënt zal zijn, maar ik kan wel een aantal mogelijkheden aanreiken.

<http://www.cdt.org/>

<http://www.eff.org/>

<http://www.copyright.gov/1201/comment_forms/>
<http://www.bricklin.com/robfuture.htm>

<http://action.eff.org/>

Ik moet toegeven dat ik bang ben dat dit allemaal niet zal volstaan. Het Content Kartel heeft het voordeel van de roem aan haar kant - zij "beschermen" de rocksterren en filmsterren die bovenaan de piramide van de huidige samenleving zitten. Zij zijn de coole jongens, terwijl de mensen die ijveren voor burgerrechten vaak als saai en te serieus worden aangezien. Ik stel mijn hoop in het feit dat de reden waarom het grootste deel van de softwarebranche vrijwillig kopieerbeveiligingstechnologieën heeft opgegeven - hoofdzakelijk is omdat consumenten een grondige afkeer hebben van kopieerbeveiliging - opnieuw de kop zal opsteken, maar als we nu stil blijven, kan al onze content achter slot en grendel verdwijnen in een "trusted system" beschermd door de DMCA.

PayBITS: Is dit een belangrijk artikel over een belangrijk onderwerp?
Adam doneert alle inkomsten van PayBITS voor dit artikel aan de EFF!
<https://www.paypal.com/xclick/business=ace%40tidbits.com>
Lees meer over PayBITS: <./paybits.html/>

(De Nederlandse vertaalploeg steunt Adams betoog,
en zal eveneens je bijdrage doorsturen naar EFF: <https://www.paypal.com/xclick/business=d.flach%40chello.nl&item_name=EFF>.)

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering