Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#647/16-Sep-02

Moeite met het op de markt brengen van software, of gefrustreerd omdat je favoriete ontwikkelaar het niet goed doet? Lees het tweede deel van Mike Diegels artikel over het in de markt zetten van software, voor tips om je boodschap over te brengen en het omzetten van prospects in klanten. Verder bespreekt Matt Neuburg WorkStrip X, een interessante starter van programma's die gerelateerde documenten en programma's groepeert in werkruimtes. Tot slot, enkele adviezen voor iedereen die een .Mac account heeft of gebruikt.

Onderwerpen:

Copyright 2002 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>


-> Denk je dat TidBITS interessant is voor <-
-> je vrienden, kennissen, collega's? Geef <-
-> hen de tip zich ook GRATIS te abonneren <-
-> of stuur deze aflevering naar hen door! <-


Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:


De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:


MailBITS/16-Sep-02

[vertaling: HvH]

.Mac proefabonnementen eindigen -- Bij deze een korte boodschap aan de Mac-gemeenschap. Volgens Apple, zullen iTools abonnementen die automatisch zijn omgezet in .Mac proefabonnementen over twee weken verdwijnen (30 september 2002). Ons advies is iedereen in je adresboek met een Mac.com e-mailadres te vragen of ze van plan zijn dat adres te houden dan wel gaan verhuizen. Als je van plan bent je Mac.com abonnement te laten verlopen, raden we je aan je mailing list abonnementen vooraf te veranderen (schrijf je Mac.com adres uit en schrijf je in met je nieuwe adres - bovenaan iedere aflevering van TidBITS zie je de links) en laat je correspondenten je nieuwe adres weten. Zoek in je Web bookmarks naar Mac.com adressen en kijk of de eigenaar een nieuwe pagina heeft. Van de andere kant, als je je .Mac website opheft, vertel dan je bezoekers waar ze voortaan je bestanden kunnen vinden. Als je site strikt persoonlijk is, zoals Web foto-albums met iPhoto gemaakt, vertel dan de mensen over de nieuwe locatie. Een beetje vooruitdenken maakt de verhuizing voor iedereen eenvoudiger. [ACE]


WorkStrip komt naar Mac OS X

door Matt Neuburg <[email protected]>
[vertaling: GH, DPF, JG, RAW]

Vroeger, in de tijd van Systeem 6, zou ik niet zonder Now Utilities, en Now Menus in het bijzonder, hebben kunnen werken, in het bijzonder de mogelijkheid om niet alleen de meest recente programma's en bestanden te herinneren, maar ook de koppeling tussen elk recent gebruikt document en het programma dat het opende. Now Menus toonde recent gebruikte programma's en de recent gebruikte documenten in een hiërarchische weergave als submenu van dat programma op het scherm. Dit was een prachtige snelle, makkelijke en natuurlijke manier om zaken te vinden waar ik recent aan werkte. Apple imiteerde het later, door recente programma's en documenten in het Apple menu te stoppen; maar het ontbrak Apple's implementatie aan enige verbinding tussen recente documenten en hun programma's.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbser=1225>

Om te zien waarom deze verbinding belangrijk is, denk aan de enorme aantallen die hierbij betrokken zijn. De relatie van programma's is één-naar-veel. Een lijst van mijn dertig laatst gebruikte programma's zou bruikbaar kunnen zijn, maar een lijst van mijn 30 meest recente documenten is waarschijnlijk waardeloos. Een lijst van de dertig recent gebruikte documenten bij elk recent programma is wat ik nodig heb! Maar een enkele niet te onderscheiden lijst hiervan, alfabetisch weergegeven, zou onordelijk zijn (omdat je eerst in termen van programma's denkt) en onhandig (omdat er 900 items instaan).

De oplossing in Now Menus, aan de andere kant, was perfect; en ik bleef een trouwe aanhanger tot en met de overgang naar Systeem 7, en gebruikte daarna Power On Software's Action Menus om dezelfde functionaliteit te houden omdat Now onderweg verdween. Action Menu's werkte voor mij tot en met Mac OS 9.

<http://poweronsoftware.com/products/actionUtilities/>

Met de komst van Mac OS X, raakte deze functionaliteit echter het plafond. Apple's eigen Recente Documenten in het Mac OS X Apple menu verbindt nog steeds niet documenten met programma's, maar je kunt in Jaguar tenminste het aantal recente items verhogen tot 50. Action Utilities heeft de overgang niet gemaakt. Proteron's MaxMenus, de best lijkende Now Menus kloon onder Mac OS X, geeft dezelfde Recente Items als het Apple menu, weer zonder document-programma verbinding. Wat te doen? Ik was gedeprimeerd totdat ik op de Macworld Expo San Francisco een glimp opving van Softchaos's WorkStrip onder Mac OS 9, dat gaf me hoop. Als deze utility naar Mac OS X zou migreren, zou ik gered zijn.

<http://www.proteron.com/maxmenus/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06687>

WorkStrip maakte uiteindelijk de overstap, maar de eerste Mac OS X versie was een CPU vertrager op de achtergrond, de tweede versie had een buggy manier om documenten te hanteren die geopend waren door browsers. Maar Matt Gough, hoofd technische zaken, heeft deze problemen voortvarend aangepakt; en met versie 2.02 behoren ze tot het verleden. WorkStrip X is nu klaar voor het grote werk.

<http://www.softchaos.com/products/overview_wsx.html>

Een goed uiterlijk -- WorkStrip X is in feite een programma om tussen programma's te schakelen en eentje waarmee je programma's, documenten en mappen kunt openen. Dat is het Dock in feite ook; en je zou WorkStrip daarom kunnen zien als een vervanging voor het Dock. Het zou echter fout zijn om het als een volwaardig alternatief te zien; het Dock volledig vervangen is onmogelijk, omdat het geheime kennis en mogelijkheden heeft waar niemand, behalve Apple, toegang toe heeft, zoals de vensters die in ieder programma open zijn, de mogelijkheid om naar een specifiek venster te schakelen, de mogelijkheid om specifieke iconen te tonen (zoals het tonen van de huidige datum door iCal) enzovoort.

WorkStrip X is een programma wat in de achtergrond werkt, het heeft geen menu's of een plek in je Dock. Het wordt weergegeven door een rij iconen in de hoek van je scherm; voor ieder icoon zie je een min of meer rechthoekig wit gebied (wat ik voor het gemak een "voetstuk" zal noemen) tegen de rand van het scherm, en het icoon zelf zal dit gebied overlappen. Het icoon wordt dus niet door de rechthoek omsloten; de vorm is de eigen vorm, met een schaduw hiervan op de rechthoek. Het lijkt hierdoor op een rij kleine standbeelden die ieder op hun eigen kleine witte voetstuk staan, een heel erg mooi effect. Er zijn verschillende instellingen voor het tonen en oproepen van WorkStrip; ik vind vooral de instelling mooi waarbij je slechts een enkel icoon ziet (die over al je applicaties drijft, ergens in een hoek) totdat je de muis er overheen laat gaan, waarna de rest ook getoond wordt.

Een tekortkoming van het Dock is dat een rij iconen zowel als starter (van items die je erin gesleept hebt) en als schakelaar fungeert (schakelaar tussen actieve programma's). WorkStrip doet dat ook, maar biedt daar een oplossing voor door je zg. "werkruimtes" te laten definiëren. Een werkruimte is in feite een verzameling items die je naar WorkStrip versleept hebt. Welke combinatie van deze items je werkruimtes vormen kun je zelf bepalen; het zou bijvoorbeeld een soort applicatie kunnen zijn, zoals internetprogramma's of spellen, of het kunnen de programma's en mappen zijn die je nodig hebt voor een specifieke taak, zoals het schrijven van een bepaald boek. WorkStrip toont altijd 1 werkruimte tegelijk, tezamen met een speciaal "systeem-niveau" werkruimte waarvan de items altijd getoond worden.

De iconen die op ieder moment in WorkStrip X getoond worden zijn: het hoofd-icoon van WorkStrip, waarin je items sleept om ze toe te voegen aan het systeemniveau; het icoon van de huidige werkruimte, waarin je items sleept om ze aan die werkruimte toe te voegen, en waarvan het contextuele menu tussen werkruimtes schakelt; de items van het systeemniveau; de items van de huidige werkruimte en de applicaties die op dat moment draaien. Verschillende kleuren en sub-iconen vertellen je waarom een icoon getoond wordt - het is onderdeel van de werkruimte, het is op dat moment actief, het is op dat moment actief en de voorste laag, het is op dat moment actief en onderdeel van de werkruimte, enzovoort. Er is geen manier om te zien of iets onderdeel is van de huidige werkruimte of van het systeemniveau; dit vind ik wel een tekortkoming.

De verschillende dingen die je met een icoon kunt doen zijn in feite precies wat je verwacht. Klik op een programma, document of map-icoon om het te openen of het actief te maken. Control-klik op een icoon om een contextueel menu te tonen. In het geval van een map toont het contextuele menu de inhoud hiërarchisch, maar wel met een tic: op ieder niveau zijn de items gesorteerd, waarbij eerst mappen, daarna programma's en dan documenten worden getoond - die allemaal op type gesorteerd zijn. Wat ook handig is, is dat je in deze hiërarchische menu's zowel een map als een bestand kunt kiezen. Zodra je hier eenmaal aan gewend bent, wil je het wellicht nooit meer anders; het is erg mooi.

De documenten in de doos -- WorkStrip X stelt een lijst op van onlangs geopende documenten als items op het Recente Items-menu, dat zelf een hiërarchisch submenu is dat op drie plaatsen kan verschijnen:

In het geval van de Finder, waarvan het icoon natuurlijk altijd aanwezig is, zijn de "documenten" mappen; WorkStrip kan dus zorgen voor zowel recente mappen als bestanden.

Mac OS X biedt utilities als WorkStrip X geen enkele manier van hacking in het systeem zoals Now Utilities met vorige versies van het Mac OS deed, dus kan WorkStrip X niet "zien" dat je een document opende door er op te dubbelklikken in de Finder, of door het Open dialoogvenster van een Applicatie te gebruiken. WorkStrip X kan "zien" wat je doet binnenin WorkStrip X; met andere woorden, de enige documenten waar WorkStrip X het spoor van kan volgen zijn degenen die je opent door WorkStrip X te gebruiken. Dit kan betekenen dat je een document op een applicatie icoon in WorkStrip X moet slepen, of navigeren door het contextuele menu van een map icoon in WorkStrip X, om een document te vinden en te openen.

WorkStrip onthoudt slechts de laatste 100 Recente Items die je opende. Deze minder belangrijke beperking wordt echter goed gemaakt door het feit dat een Recent Items document bevorderd kan worden van tijdelijk tot blijvend. De interface hiervoor is vernuftig; je klikt niet op het icoon van de applicatie maar op het voetstuk, waarop een lade opent die je een lijst van verbonden documenten van die applicatie laat zien, zowel tijdelijke (Recent Items) als blijvende. Hier kun je documentbeheertaken uitvoeren, zoals het veranderen van de status van een document, het pad navigeren, het in de Finder tonen, het van de lijst verwijderen, en het zelfs weggooien.

WorkStrip: conclusies -- WorkStrip X ziet er prachtig uit en is een wonder van ingenieus programmeren. Het wordt geleverd met goede documentatie. Ik heb nog niet alles genoemd dat WorkStrip X kan, maar wat ik heb verteld, beschrijft het gros van de mogelijkheden die het biedt als starter en vooral als beheerder van documenten in samenhang met applicaties. Dat beheer kan inderdaad heel handig zijn, maar het zal wel wat oefening en herziening van oude gewoontes vergen, zoals het je aanwennen om dingen via WorkStrip en niet via de Finder te openen. Je zult misschien ook je manier van denken wat moeten wijzigen om de sterke kanten van WorkStrip te kunnen waarderen.

Je kunt bijvoorbeeld de beperking betreuren dat WorkStrip een document niet associeert met een applicatie dat op dat moment toevallig net in een andere werkruimte zit. Ik was hierdoor ook teleurgesteld, in het begin. Toen begon ik het te begrijpen. Workstrip's basiseenheid van denken, als het ware, is niet de applicatie maar de werkruimte. Wat WorkStrip probeert is om je te helpen bij het beheren van de applicaties en documenten die je voor een bepaalde taak nodig hebt. Om te begrijpen wat ik bedoel, moet je bedenken wat er zou gebeuren als een applicatie, bijvoorbeeld BBEdit, in twee verschillende werkruimten zou zitten, zoals Schrijven en Programmeren. Wat zou er gebeuren als een document op het BBEdit-icoon in de werkruimte Schrijven gesleept zou worden, en een ander document op een later moment op het BBEdit-icoon in de werkruimte Programmeren? Natuurlijk is de vooronderstelling dat dit voor jou twee heel verschillende werkomgevingen zijn, en dat BBEdit daarom hier behandeld moet worden alsof het twee verschillende programma's zijn. De documenten die met BBEdit-het-Schrijfprogramma geassocieerd zijn moeten dus apart gehouden worden van de documenten die met BBEdit-het-Programmeerprogramma verbonden zijn. Dit is zoals WorkStrip het aanpakt, en dat is logisch. Als dat niet is zoals je wilt dat WorkStrip BBEdit behandelt, dan had je het onderdeel van de werkruimte op systeemniveau moeten maken.

Ik moet toegeven dat WorkStrip X niet mijn favoriete interface voor een starter is: ik vind het te muis-georiënteerd en onhandig, en ietwat beperkt. De starter van mijn keuze blijft DragThing van James Thomson. De opzet van DragThing is prachtig eenvoudig: een willekeurig aantal dokken, elk gevuld door drag-and-drop met een willekeurig aantal elementen, waarbij ieder element een applicatie, document, map of script kan zijn, en het geheel wordt ondersteund door een compleet gamma aan toetsencombinaties en contextuele menu's. Eerlijk gezegd, als DragThing zou kunnen onthouden welke documenten in iedere applicatie geopend waren, zou ik vermoedelijk in het geheel geen noodzaak zien om WorkStrip te gebruiken.

<http://www.dragthing.com/>

Maar DragStrip heeft die mogelijkheid niet en WorkStrip wel. Het resultaat is dat ik WorkStrip niet de hele tijd gebruik, maar alleen als ik aan een of meer specifieke projecten werk, zoals de Cocoa-applicatie die ik op het moment aan het schrijven ben. In zulke gevallen is WorkStrip absoluut een redder in de nood, die de steeds veranderende constellatie van betrokken applicaties, documenten en mappen in de gaten houdt en organiseert. Kortom, ook al is dit niet een programma dat de muis en het toetsenbord gebruikt zoals ik, het is een programma dat denkt zoals ik. Trouwens, smaken verschillen; misschien is het dok-achtige, muis-georiënteerde WorkStrip juist wel iets voor jou.In elk geval kost het je niets om dat uit te vinden; een probeerversie die 30 dagen geldig is kun je zo downloaden (4.8 MB).

<http://www.softchaos.com/downloads/downloadform.html>

WorkStrip X kost ongeveer $40, de prijs schommelt met de wisselkoersen voor het Engelse pond. Je hebt er Mac OS X voor nodig; er is ook een versie voor Mac OS 9 die ik niet getest heb, maar die vermoedelijk vergelijkbare mogelijkheden heeft, zij het met een ietwat verschillend interface.

PayBITS: Heb je tijd en moeite bespaard door over WorkStrip te lezen?
Laat Matt je waardering blijken met een paar piek via PayPal.
<http://www.paypal.com/xclick/business=matt%40tidbits.com>
Lees meer over PayBITS: <./paybits.html/>

(Natuurlijk is een gift aan de Nederlandse vertaalploeg ook welkom: <https://www.paypal.com/xclick/business=d.flach%40chello.nl&item_name=TidBITS-NL+Vertaalteam>.)


Software op de markt brengen, deel 2

door Mike Diegel <[email protected]>
[vertaling: HvH, MSH, TK, AV]

Heb je je huiswerk van vorige week gemaakt? Voordat je je software op de markt brengt, heb je onderzoek gedaan, je product gereedgemaakt, en de reclameboodschappen geformuleerd? Goed. Nu gaan we praten over de boodschap afleveren en de koop bekrachtigen.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06933>

Ik richt me op on-line distributie en -verkoop, omdat, tenzij je een bedrag van 6 of 7 cijfers wilt investeren, het zeer moeilijk is je software in een doos te verpakken en die op de schappen van CompUSA of Best Buy te krijgen. Dus je eerste behoefte is een website waar mensen je product kunnen leren kennen, het kunnen downloaden, en kunnen kopen. Een uitgebreide discussie over een effectieve website gaat te ver voor dit artikel, maar er zijn een paar principes die je moet onthouden.

Simpel en effectief -- Eerst en vooral, maak het doel van je site duidelijk. Ofschoon het web vele mogelijkheden biedt, gaat het om drie dingen: bezoekers aantrekken, die bezoekers veranderen in gegadigden, en dan die gegadigden in betalende klanten veranderen. Dat is alles. Alles wat je doet met je site moet aan dit doel bijdragen; waarom zou je het anders doen?

Streef naar een duidelijke en simpele site. Een hippe Flash presentatie op je site brengt zoekmachines in de war en daarom slaan ze je over, waardoor al je werk teniet wordt gedaan om te worden vermeld in Google, Yahoo, of andere sites.

<http://www.google.com/>
<http://www.yahoo.com/>

Tegelijkertijd moet je site duidelijk maken wat een bezoeker hier kan vinden, en waar. Gebruik web statistieken om te controleren of dat lukt. Ik heb bijvoorbeeld een klant wiens site schoon en simpel was, maar niet duidelijk. In de web statistieken kon ik zien dat de beginpagina bijna bovenaan in de lijst met entreepagina's stond, maar ook in de top 10 van vertrekpagina's stond. Da's niet goed. Samen met andere informatie, betekende het dat bezoekers de beginpagina wel vonden maar de site niet verder bezochten.

Een andere belangrijk ontwerpidee is scrolling. Meer dan 90 procent van de bezoekers scrollt nooit horizontaal om inhoud te zien, en ongeveer 30 procent scrollt niet naar beneden om de inhoud "onder de vouw," te zien of de onderkant van de pagina. Een significant deel van je bezoekers mist alle belangrijke informatie of links die hier staat - links zoals een Koop knop, bijvoorbeeld.

Bekendheid opbouwen -- Om klanten naar je site te krijgen moet je ze in fase een entameren tot een aankoopbeslissing, daar hadden we het de vorige week over: de bewustwordingsfase. Hier aangeland lijkt de meest effectieve manier van communicatie - de massamedia. Daarbij de mond-tot-mondreclame niet verwaarlozend. Het betekent slechts dat mond-tot-mondreclame pas wat later in het proces meer van betekenis wordt.

De meeste lieden denken dat de drie meest gangbare manieren om verkeer naar je site te halen zoekmachines zijn, betaald adverteren (en ik reken hiertoe het vermelden van je URL op schrijfwaar, hebbedingetjes, etc.) en de kostenloze media, ook wel bekend als de pers. Ook kun je veel leren over andere creatieve manieren om verkeer naar je site te loodsen op sites als Trafficology of MarketingSherpa.

<http://www.trafficology.com/>
<http://www.marketingsherpa.com/>

De clou voor zoekmachines is om sleutelwoorden te kiezen die jouw gebruikers waarschijnlijk zullen gaan gebruiken. Te vaak kun je verstrikt raken in industriejargon en veronderstellen dat dat de termen zijn die iedereen gebruikt. Test je sleutelwoorden door ze in te voeren in een aantal zoekmachines. Komen je concurrenten te voorschijn? Tonen die uitkomsten sites waarmee je geassocieerd wilt worden? Zo niet, dan moet je je sleutelwoorden nakijken.

Betaald adverteren on-line omvat advertenties of sponsors in nieuwsbladen zoals TidBITS, banner advertenties op sites en betaal-per-klik advertenties, die ook afhankelijk zijn van sleutelwoorden. Voor wat betreft Sustainable Softworks was de benadering met een Mac ontwikkelaar gedurende anderhalf jaar via betaal-per-klik de meest effectieve vorm van betaald adverteren, gerichte electronische nieuwsbrieven kwamen op de tweede plaats. Nogmaals, je moet je richten naar en testen op je doelgroep.

Als je een sleutelwoord aanschaft op Google of Overture zul je waarschijnlijk Windows-gebruikers naar je site trekken. Ben je uitsluitend een Mac ontwikkelaar, zoals Sustainable Softworks, dan betaal je voor iemand die mogelijk nooit je produkt zal gebruiken, denk er echter wel aan dat veel Windows-gebruikers software zullen downloaden op het werk, voor gebruik thuis op de Mac.

<http://www.overture.com/>

Behalve updates, die je best om de zes weken of zo uitbrengt, is in het nieuws zijn de efficiëntste manier om bezoekers naar je site te lokken. Dit geldt vooral voor de on-linemedia, waar een rechtstreekse link naar je site kan worden opgenomen. Telkens als wij een persmededeling over een product van Sustainable Softworks de wereld instuurden, werd dit gevolgd door een belangrijke piek in het aantal downloads van de software, zelfs als slechts één mediabron het verhaal had gebracht.

De wereld van mediarelaties is weer een ander onderwerp op zich, maar vergeet niet dat er talrijke websites en traditionele publicaties bestaan voor de Mac-gemeenschap die de Mac-gebruikers informatie verschaffen over de recentste en interessantste producten. Maak er gebruik van. (Begin alvast met de reeks "De pers hacken" door Adam vanaf TidBITS-539 te lezen).

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbser=1172>

Leer een goed persbericht schrijven. Je hebt misschien al wel gehoord van de traditionele vijf w's van de journalistiek - wie, wat, wanneer, waar, en waarom - maar hoe langer hoe meer redacteurs willen ook over het "hoe" van het verhaal horen; en wie zou dit beter kunnen uitleggen dan jijzelf? Bij een programma voor onderwijs voor volwassenen of een openbaar opleidingscentrum kun je een voordelige cursus 'schrijven voor de pers' volgen. Vaak bieden ook plaatselijke zakengroepen seminars over het onderwerp aan. Als je er tijd voor over hebt om iets op te steken over het beroep van journalist, en je kunt de redacteurs door je persberichten en door de manier hoe je met hen omgaat overtuigen dat je hun werk respecteert, zul je zien dat je product veel vaker ter sprake komt.

Op zoek naar goud -- Nu je je product bekend hebt gemaakt en bezoekers naar je site hebt gelokt, staat niets je nog in de weg om die bezoekers om te zetten in prospects. Op dit punt verzamelt de klant informatie, evalueert hij de waarde van je software voor hem of haar, en is hij klaar voor de proeffase.

Dit is het moment voor positieve vermeldingen die je product al heeft gekregen. Geef links naar vermeldingen in de pers en besprekingen, zelfs voor andere producten van je. Citaten van betatesters zijn ook altijd mooi meegenomen (met hun medeweten en toelating, natuurlijk); voor een nieuw product heb je misschien ook alleen maar die citaten.

Vraag permissie om positieve reacties op je site te zetten naarmate je feedback krijgt van prospects en klanten (zo dadelijk meer hierover). Vanuit psychologisch standpunt is het voor een potentiële klant van het grootste belang dat hij weet dat anderen het product al hebben gebruikt en er tevreden over zijn.

Onder welke vorm kun je je software beschikbaar maken voor die potentiële gebruikers? Uit eigen ervaring weet ik dat volledig functionele trialware de beste oplossing is. Ik heb niets tegen shareware - het is een fantastisch concept en de bron van enkele fantastische programma's die anders nooit het daglicht zouden hebben gezien, vooral toen personal computing nog in de kinderschoenen stond. Maar als ontwikkelaar wil je misschien je verkoopkansen maximaliseren zodat je genoeg kunt verdienen om nog meer fantastische software te schrijven. Wees sociaal creatief en vermijd het woord "shareware." Te veel mensen stellen shareware gelijk aan "freeware."

Weersta de verlokking om de trialware te beperken door sommige functies uit te schakelen. Bied je prospects de gelegenheid om een volledige versie van die fantastische software van je te downloaden. Waarom zou je een potentiële klant tenslotte niet alle mogelijkheden van je product willen tonen? Je kunt er dan wel een beperking in de tijd van drie tot vier weken inbouwen, waarna de software niet meer werkt als de gebruiker geen registratiecode koopt. Of je kunt een beperking instellen op het aantal keer dat het programma kan worden opgestart - dit voorkomt een mogelijk irritante deadline, terwijl mensen die je programma willen gebruiken het toch zullen kopen.

Kijken, kijken; maar nu kopen -- Als de software eenmaal is geïnstalleerd op de harde schijf van de gegadigde wil je natuurlijk dat hij of zij het gaat kopen. Hoe bereik je dat? Geef een vervolg. Bij Sustainable Softworks vroegen we om klantinformatie - op vrijwillige basis - en bewaarden die in een database. Elke dag zocht ik de records van zeven dagen eerder op en verzond ik aan die mensen een vervolg e-mail.

Het bericht was laagdrempelig. We vroegen eenvoudig of de software naar behoren functioneerde en of we iets konden doen om te helpen (zelfs als de klant nog niet had betaald). We herinnerden aan de duur van de proefperiode en verwezen naar onze registratiepagina.

Op de duizenden berichten die we verzonden ontvingen we een overweldigend aantal positieve reacties. Commentaren als "Ik ben onder de indruk van jullie aandacht voor de tevredenheid van de klant", en "Dit is de eerste keer dat ik e-mail heb gekregen van een uitgever van software met een behulpzame en vriendelijke, in plaats van snauwende, toon" bewezen dat deze werkwijze de reputatie van het bedrijf versterkten dat we goede service verleenden aan onze klanten. Ook was het de beste manier de we konden bedenken om uitspraken aan gebruikers te ontlokken die we konden gebruiken voor onze reclame.

Maar de werkelijke toegevoegde waarde van deze aanpak was dat we van gegadigden, kopers maakten. We trokken 25 tot 40 procent meer mensen over de streep, afhankelijk van het product. Bovendien boekten we resultaten die beduidend boven de gebruikelijke 1 procent liggen. Alles bij elkaar stroomde er merkbaar meer geld in het laatje.

We ontwikkelden een vergelijkbaar systeem voor klanten die probeerden een product te registreren, maar dat om welke reden ook niet afmaakten. Het lukte ons om een aantal verkopen veilig te stellen die anders verloren waren gegaan.

Als het werkt, blijf werken -- Je hebt nu een globaal beeld van een samenhangend programma voor marktanalyse en contact met je publiek dat tegen lage kosten tot verkopen leidt. Er is nog een laatste ding dat je moet weten: heb je eenmaal het hele proces doorlopen, blijf dat dan steeds opnieuw doen. Trek je aannamen in twijfel. Bestudeer je resultaten. En zorg dat je van de markt op de hoogte blijft door aanvullende bronnen te raadplegen, zoals Trafficology en MarketingSherpa, eerder genoemd, en de discussielijst AdMarketing en de bronnensectie van Netpreneur.org. Je kunt ook mij een e-mail sturen op <[email protected]> voor een gratis kopie (alleen electronisch) van "Media Relations Made Simple," een korte publicatie waarin ik goedkope manieren bespreek om aandacht in de pers te krijgen.

<http://www.netpreneur.org/>

Maak dit proces een vast onderdeel van je onderneming. De markt verandert voortdurend, en als je succesvol wilt zijn moet je mee veranderen.

[Mike Diegel is consulent strategic marketing en public relations gespecialiseerd in het bijstaan van kleine ondernemingen en andere organisaties om efficiënter met het WWW om te gaan. Je kunt hem bereiken op <[email protected]>.]

PayBITS: Heeft Mikes deskundigheid je geholpen je product effectiever op de markt te brengen?
Je zou hem een paar pietermannen kunnen sturen via PayPal.
<http://www.paypal.com/xclick/business=mdiegel%40emortals.com>
Lees meer over PayBITS: <./paybits.html/>

(Natuurlijk is een gift aan de Nederlandse vertaalploeg ook welkom: <https://www.paypal.com/xclick/business=d.flach%40chello.nl&item_name=TidBITS-NL+Vertaalteam>.)


Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering